Οκτώβριος 2017:Ο Έλληνας πρωθυπουργός στις ΗΠΑ. (1)
κατά την πενθήμερη επίσκεψή του στις ΗΠΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Κάτι αλλάζει με τις ΗΠΑ. Μήπως ήρθε η ώρα της Ελλάδας;
(2) Αθήνα – Ουάσινγκτον: Ένα ταξίδι χωρίς Ιθάκη.
(3) Τουρκία - ΗΠΑ και η επίσκεψη Τσίπρα.
(5) 'Αποψη: Το σημαντικό διακύβευμα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
(6) Η πραγματική ατζέντα της συνάντησης Τσίπρα – Τραμπ
στον Λευκό Οίκο. The White House,1600 Pennsylvania Avenue, Washington…
(8) Η καλή συγκυρία της επίσκεψης Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ και η παγίδα των ψευδαισθήσεων
(9)«Η Ελλάδα αποτελεί πόλο σταθερότητας»
δήλωσε ο Πρωθυπουργός στην ομογενειακή εφημερίδα «Greek News»
Η χώρα ανακτά ρόλο κλειδί στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εξελίξεις.
Το πρόγραμμα του Πρωθυπουργού
κατά την πενθήμερη επίσκεψή του στις ΗΠΑ
Τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου συναντάται με την Λαγκάρντ
- Την Τρίτη 17 Οκτωβρίου με τον Τραμπ
Ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, αναχωρεί την Παρασκευή για τις ΗΠΑ, όπου θα πραγματοποιήσει πενθήμερη επίσκεψη.
Κατά την επίσκεψή του, ο Πρωθυπουργός θα συναντήσει τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Donald Trump, τον Αντιπρόεδρο, Mike Pence, καθώς και τη Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Christine Lagarde.
Επιπλέον, ο Πρωθυπουργός θα πραγματοποιήσει συναντήσεις με μέλη του Κογκρέσου, πολιτειακούς και τοπικούς αξιωματούχους, οργανώσεις και στελέχη της ελληνικής Ομογένειας, και επιχειρηματίες. Ο Πρωθυπουργού θα εκφωνήσει, επίσης, ομιλίες στο Brookings Institution και το Chicago Council on Global Affairs.
Τον Πρωθυπουργό θα συνοδεύσουν οι Υπουργοί Οικονομίας, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς, Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Χουλιαράκης, και ο Υφυπουργός Εξωτερικών, Τέρενς Κουίκ.
Αναλυτικά, το πρόγραμμα της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ, όπως δόθηκε στη δημοσιότητα από το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού, έχει αναλυτικά ως εξής:
Ώρα Ελλάδας - Ώρα τοπική
Σάββατο, 14 Οκτωβρίου - Σικάγο
18:30 10:30 Συνάντηση με επιχειρηματίες
23:00 15:00 Ξενάγηση στο Σικάγο από τον Πρύτανη του Illinois University, κ. Μιχάλη Αμοιρίδη
03:00 19:00 Δείπνο εργασίας με επιχειρηματίες και επενδυτές
Κυριακή, 15 Οκτωβρίου - Σικάγο
17:00 09:00 Κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Γερουσιαστή, κ. Dick Durbin, και στη συνέχεια πρωινό εργασίας με τον Γερουσιαστή και στελέχη της Ομογένειας
19:15 11:15 Επίσκεψη στα Cinespace Studios και συνάντηση με τον Πρόεδρο τους, κ.Alex Pissios
01:30 17:30 Δεξίωση του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Σικάγο προς τιμήν του πρωθυπουργού στο National Hellenic Museum και χαιρετισμός του πρωθυπουργού
03:30 19:30 Δείπνο εργασίας με Ομοσπονδιακούς και Πολιτειακούς Βουλευτές, μέλη της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων, και ομογενειακές οργανώσεις
Δευτέρα, 16 Οκτωβρίου - Σικάγο και Ουάσιγκτον
16:30 08:30 Ομιλία στο Chicago Council on Global Affairs
18:00 10:00 Επίσκεψη στο 1871 Chicago's Technology and EntrepreneurshipCenter και ξενάγηση από τον CEO, κ. Howard Tullman
19:00 11:00 Συνάντηση με τον Δήμαρχο του Σικάγο, κ. Rahm Emmanuel, και επίσκεψη στον χώρο αστικής ανάπλασης Riverwalk.
20:15 12:15 Συνάντηση με τον Κυβερνήτη της Πολιτείας του Illinois, κ.BruceRauner
23:40 16:40 'Αφιξη του Πρωθυπουργού και της επίσημης αντιπροσωπείας στην Ουάσινγκτον
00:30 17:30 Συνάντηση με την Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ
03:00 20:00 Δείπνο προς τιμήν του πρωθυπουργού παρατιθέμενο από τις οργανώσεις ΑΗI και AHEPA.
Τρίτη, 17 Οκτωβρίου - Ουάσιγκτον
19:00 12:00 Υποδοχή του πρωθυπουργού από τον Πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο
Υπογραφή βιβλίου επισκεπτών από πρωθυπουργό
19:10 12:10 Κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο Τραμπ και στη συνέχεια γεύμα εργασίας σε διευρυμένη σύνθεση
20:30 13:30 Κοινές δηλώσεις του πρωθυπουργού και του Προέδρου των ΗΠΑ προς τα ΜΜΕ
22:30 15:30 Συνάντηση με Γερουσιαστές
02:30 19:30 Συνάντηση με επιχειρηματίες
Τετάρτη, 18 Οκτωβρίου - Ουάσιγκτον
16:30 09:30 Συνάντηση με τον Αντιπρόεδρο Πενς
19:00 12:00 Γεύμα εργασίας με επιχειρηματίες παρατιθέμενο από το Business Council for International Understanding
21:30 14:30. Ομιλία στο Brookings Institution
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=907670
13/10/2017
1.
Κάτι αλλάζει με τις ΗΠΑ. Μήπως ήρθε η ώρα της Ελλάδας;
Ο κ. Τσίπρας, αν μη τι άλλο είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Όχι, μόνο, έγινε πρωθυπουργός ηγούμενος ενός κόμματος της αριστεράς το οποίο, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αγωνιούσε αν θα φθάσει το όριο του 3% , αλλά καταγράφεται στην ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία με την «kolotoumba” του 2015, όταν, μετά το δημοψήφισμα, εφήρμοσε την ακριβώς αντίθετη πολιτική από το αποτέλεσμα.
Τον θυμήθηκε τις τελευταίες ημέρες η ισπανική εφημερίδα El Pais , η οποία σε σχετικό άρθρο της για το καταλανικό δημοψήφισμα και τις επαμφοτερίζουσες δηλώσεις του καταλανού προέδρου πρότεινε να εισαχθεί στο ευρωπαϊκό πολιτικό λεξιλόγιο ο όρος «kolotoumba». Αν συμβεί, ο κ. Τσίπρας θα περάσει στην ευρωπαϊκή ιστορία, έστω με την «kolotoumba” του.
Αλλά, η τύχη του κ. Τσίπρα δουλεύει ακόμη περισσότερο. Οι εξελίξεις τον φέρνουν ώστε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, περίπου ενός έτους, να συναντάται με δύο αμερικανούς προέδρους.
Πέρα από τις επίσημες διαρροές και το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε για την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ στις 17 Οκτωβρίου, εκείνο που προέχει είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σοβαρό πρόβλημα με την Τουρκία. Δεν θεωρούν, πλέον, πως το ζήτημα των διαταραγμένων σχέσεων της υπερδύναμης με την ασιατική χώρα, είναι θέμα Ερντογάν. Ο Ερντογάν, απλώς, το ανέδειξε με τον απροκάλυπτα «ποντιακό» τρόπο που τον διακρίνει. Με ευθύτητα και ένταση.
Στην Τουρκία, σύμφωνα και με δημοσιεύματα εγκύρων αμερικανικών εντύπων, και η κεμαλική αντιπολίτευση αλλά και το στράτευμα διακρίνονται από μια ακραία εθνικιστική λογική την οποία υπηρετούν απαρέγκλιτα. Δεν υπάρχει δύναμη που να βρίσκεται κοντύτερα στις ΗΠΑ ούτε και οι ΗΠΑ αλλά και η Δύση μοιράζονται το ίδιο σύστημα αξιών με την Τουρκία. Αν δεν ήταν μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία δύσκολα θα εντασσόταν, σήμερα, στη συμμαχία.
Η ουσιαστική ρήξη επήλθε την επομένη της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά δεν ήθελε να το αναγνωρίσει κανείς. Δυστυχώς, η αμερικανική γραφειοκρατία, εργάζεται, ακόμη και σήμερα, με τα δεδομένα του ψυχρού πολέμου και με αυτά αντιμετωπίζει την Άγκυρα. Αλλά, ο ψυχρός πόλεμος, όπως τον ξέραμε, τελείωσε. Ένας άλλος μπορεί να αρχίζει αλλά σ αυτόν η Τουρκία δεν βρίσκεται στο πλευρό της Δύσης. Μπορεί, υπο προϋποθέσεις να πάει και με τη Ρωσία.
Υπάρχουν σοβαρές δυνάμεις στις ΗΠΑ, στις οποίες, προς το παρόν, ίσως να μην συγκαταλέγεται ο υπουργός εξωτερικών ο οποίος τα χρόνια των ριζικών διεθνών μεταβολών ασχολιόταν με τα πετρέλαια και τις εξορύξεις τους, που ζητούν επιμόνως αναθεώρηση της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στην Άγκυρα. Η Τουρκία, λένε, δεν μπορεί να είναι στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ. Και αναφέρουν ένα σωρό λόγους, μεταξύ των οποίων τη διάσταση ΗΠΑ και Τουρκίας στο κουρδικό, το Ιράκ, τη Συρία αλλά, κυρίως, το Ιράν. Παραδόξως, θυμήθηκαν και την περίπτωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και της ελληνοτουρκικής έντασης στο Αιγαίο.
Η ευκαιρία που δίνεται στον κ. Τσίπρα είναι να βοηθήσει να γίνει αντιληπτή από την αμερικανική διοίκηση αυτή η θεμελιώδης διάσταση ΗΠΑ- Τουρκίας αλλά και να διευκολύνει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να απομακρυνθεί από μια στρατηγική συμμαχία που έχει αρνητικές συνέπειες για τις ΗΠΑ.
Εκείνο που, κυρίως, θα πρέπει να γίνει σαφές στον αμερικανό πρόεδρο είναι η ισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων. Δεν υπάρχει κανένας λόγος και δεν συμφέρει επ ουδενί τις ΗΠΑ να ανατρέψουν την ισορροπία αυτή, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αν πωλήσουν στην Άγκυρα F-35, να χαρίσουν και στην Ελλάδα τον αναγκαίο αριθμό για να μπορεί να ανταπεξέλθει ως το προκεχωρημένο δυτικό φυλάκιο στα ασιατικά καθεστώτα. Αν η Τουρκία αγοράσει τους S-400 να παραχωρηθούν ανάλογα οπλικά συστήματα και στην Ελλάδα.
Ίσως, το μήνυμα αυτής της επίσκεψης το έχουν συλλάβει οι τούρκοι και έσπευσαν, την εβδομάδα που πέρασε να δημιουργήσουν αμφιβολίες για την αγορά των S-400 υποστηρίζοντας πως δεν ικανοποιούνται οι όροι για πρόσβαση των τούρκων στην υψηλή τεχνολογία των πυραύλων και συμπαραγωγή τους. Κάτι που εξ αρχής ήταν γνωστό πως δεν θα το επέτρεπαν οι Ρώσοι. Μάλλον, ως πρόσχημα μοιάζει για να στείλει το μήνυμα στα αμερικανικά κέντρα ότι η Άγκυρα είναι διατεθειμένη να υπαναχωρήσει από την αγορά των πυραύλων.
Πρόκειται για τα γνωστά «τουρκικά παζάρια» τόσο συνηθισμένα στην Ανατολή.
Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα που θα ήταν ενδιαφέρον να τεθεί στη συνάντηση Τράμπ- Τσίπρα: το ζήτημα της ΑΟΖ. Το εξήγησε πολύ καλά ο καθηγητής Θόδωρος Καρυώτης σε ανοικτή επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να ενθαρρύνουν, να υποστηρίξουν και να διευκολύνουν την ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο με βάση την αρχή ότι και τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ. (επήρεια καστελόριζου).
Οι ίδιες οι ΗΠΑ το υποστηρίζουν αυτό για τον εαυτό τους, αποθαρρύνουν, όμως, την Ελλάδα να το κάνει. Το ίδιο και με τα χωρικά ύδατα. Η Ουάσιγκτον έχει ζητήσει επανειλημμένως από την Αθήνα να μην προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, κυρίως, διότι ενοχλείτο η Άγκυρα. Βεβαίως και διότι στενεύουν οι διεθνείς διάδρομοι στο Αιγαίο αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα που λύνεται.
Ήρθε η ώρα το αμερικανικό κατεστημένο να δει τα πραγματικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή και τα συμφέροντα αυτά δεν τα ικανοποιεί η Τουρκία. Δεν το έκανε ποτέ. Στα πρώτα χρόνια του 1990 είχε αναλάβει το ρόλο να επηρεάσει τις τουρκόφωνες χώρες της Κεντρικής Ασίας. Δεν κατάφερε τίποτε. Στη συνέχεια παρουσιάστηκε ως χώρα υπόδειγμα για τη Μέση Ανατολή. Όχι, μόνο, δεν κατάφερε τίποτε αλλά, βούλιαξε στο μεσανατολικό βάλτο. Οι μεσανατολικές μνήμες από την οθωμανική περίοδο είναι ακόμη ζωντανές. Και η ένταση με τις ΗΠΑ αποκαλύπτει το βαθύ χάσμα που χωρίζει τα συμφέροντα των δύο χωρών.
Αν οι αμερικανοί υπεύθυνοι για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής συνεχίσουν να βλέπουν την σημερινή Τουρκία μέσω του παραμορφωτικού φακού του Ψυχρού Πολέμου, θα οδηγούνται σε συνεχή αδιέξοδα .
Κοινές αξίες Τουρκίας και Δύσης δεν υπάρχουν. Καιρός να γίνει αντιληπτό και να υποστηριχτεί η χώρα που βρίσκεται στην οριογραμμή αυτής της αλλαγής πολιτικών και πολιτισμικών προτύπων. Να υποστηριχτεί η Ελλάδα.
του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
14/10/17
2.
Αθήνα – Ουάσινγκτον: Ένα ταξίδι χωρίς Ιθάκη.
Όσο αληθεύει ότι η Οικονομία ανακάμπτει, ότι τελειώνουν τα Μνημόνια, ότι ο Σόιμπλε μόλις έφυγε έγινε φίλος, ότι η Μέρκελ που έμεινε ήταν φίλη ανέκαθεν και ότι ο αναμενόμενος Φιλελεύθερος νέος Υ/Οικονομικών θα είναι ο τελευταίος «εχθρός», άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι η επίσκεψη Τσίπρα στο Λευκό Οίκο θα αναβαθμίσει την Ελλάδα από περιφρονητέο προτεκτοράτο σε αξιοσέβαστο σύμμαχο επειδή οι ΗΠΑ είναι «ζεύγος σε διάσταση» με την Τουρκία. Είναι πολύ συνηθισμένο άτομα και λαοί να προσφεύγουν σε ψευδαισθήσεις για να αποφύγουν τη δυσάρεστη πραγματικότητα, ιδίως όταν δεν είναι διατεθειμένοι να υποστούν θυσίες για να την αλλάξουν. Άλλωστε εμείς εδώ το ‘χουμε πια συνήθειο. Πότε με τις Βάσεις που –ακόμα- φεύγουν του Ανδρέα, πότε με την ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη, πότε με τα νταούλια του Τσίπρα ζούμε σε ροζ συννεφάκια επί μονίμου βάσεως.
Αθήνα – Ουάσινγκτον: Ένα ταξίδι χωρίς Ιθάκη.
Όσο αληθεύει ότι η Οικονομία ανακάμπτει, ότι τελειώνουν τα Μνημόνια, ότι ο Σόιμπλε μόλις έφυγε έγινε φίλος, ότι η Μέρκελ που έμεινε ήταν φίλη ανέκαθεν και ότι ο αναμενόμενος Φιλελεύθερος νέος Υ/Οικονομικών θα είναι ο τελευταίος «εχθρός», άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι η επίσκεψη Τσίπρα στο Λευκό Οίκο θα αναβαθμίσει την Ελλάδα από περιφρονητέο προτεκτοράτο σε αξιοσέβαστο σύμμαχο επειδή οι ΗΠΑ είναι «ζεύγος σε διάσταση» με την Τουρκία. Είναι πολύ συνηθισμένο άτομα και λαοί να προσφεύγουν σε ψευδαισθήσεις για να αποφύγουν τη δυσάρεστη πραγματικότητα, ιδίως όταν δεν είναι διατεθειμένοι να υποστούν θυσίες για να την αλλάξουν. Άλλωστε εμείς εδώ το ‘χουμε πια συνήθειο. Πότε με τις Βάσεις που –ακόμα- φεύγουν του Ανδρέα, πότε με την ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη, πότε με τα νταούλια του Τσίπρα ζούμε σε ροζ συννεφάκια επί μονίμου βάσεως.
Βρυξέλλες και Αθήνα συναγωνίζονται στην αισιοδοξία. Οι πολιτικά βραδύνοες Γερμανοί και οι πειθήνιοι στο Βερολίνο κεντρο/βορειο/Ευρωπαίοι άργησαν να εκτιμήσουν το θησαυρό που τους έλαχε στην Αθήνα. Έτσι, μέχρι να καταλάβουν ότι πρέπει κάτι να κάνουν για να περισώσουν την κυβέρνηση πριν να έρθουν τα χειρότερα, πέρασε η κρίσιμη στιγμή: Σύμφωνα τουλάχιστον με τους δημοσκόπους, μόλις οκτώ μήνες μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έχανε με μεγάλη διψήφια διαφορά από τη ΝΔ και έκτοτε, λένε, αυτό δεν έχει αλλάξει.
Με τις ΗΠΑ τα γνωστά. Τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας δικά τους. Ο Τραμπ μόλις προ ημερών δήλωσε ότι η Τουρκία είναι και θα παραμείνει φίλη. Κι ας κάνει τα τσαλίμια του ο Ερντογάν. Οι εδώ πρόθυμοι να καλλιεργήσουν αυταπάτες έμειναν με άδεια χέρια αφού οι Ελληνοαμερικανοί που πλαισίωναν αρχικά τον Τραμπ αποχώρησαν, μερικοί κακήν κακώς.
Τρία συν ένα είναι τα σημαντικά προβλήματα που απασχολούν την Ελλάδα και κανένα δεν φαίνεται ότι θα βελτιωθεί στο ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ:
Τίποτα δεν θα αλλάξει στο Κυπριακό, στα ελληνοτουρκικά, στις πιέσεις της Τουρκίας προς την Ελλάδα. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πιέσουν τον Ερντογάν.
Τίποτα το ουσιώδες δεν θα αλλάξει ως προς το ελληνικό χρέος και τη στάση της Γερμανίας και του ΔΝΤ. Οι ΗΠΑ του Τραμπ και να ήθελαν δεν μπορούν να πιέσουν την ψιλοζαλισμένη Μέρκελ. Το ΔΝΤ θα ακολουθήσει, ανεξάρτητα από το ταξίδι, το γενικό ρεύμα στην ΕΕ έναντι της Ελλάδας.
Τίποτα δεν θα αλλάξει ως προς τις Επενδύσεις εξ Αμερικής. Οι Αμερικάνοι δεν έχουν πια λεφτά, τα τρώνε στους Πολέμους-που κάνουν και χάνουν.
Το «συν ένα» πρόβλημα είναι το Σκοπιανό. Οι ΗΠΑ θέλουν «εδώ και τώρα» τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Ο Κοτζιάς συνομίλησε με τους Σκοπιανούς και τα εξαρτημένα ΜΜΕ έσπευσαν να διαφημίσουν τη διαλλακτικότητα της νέας ηγεσίας των Σκοπίων. Είθισται οι προσερχόμενοι στον Αυτοκράτορα να προσκομίζουν δώρα, και αυτός, εν τη μεγαθυμία του, επιτρέπει το χειροφίλημα. Τελεία. Αν δεν υπήρχε το βέτο δεν θα υπήρχε καν θέμα Σκοπιανού. Τώρα ένα και μόνο ένα είναι το θέμα: το Όνομα. Όλα τα άλλα είναι παρεπόμενα. Αγάλματα, προπαγάνδα, βιβλία, μπορούν να εκλείψουν και να επανέλθουν αν δεν αλλάξει το Όνομα που δεν θα επιτρέπει την επαναφορά τους. Αλλά ποιος ζηλεύει την τύχη του Καραμανλή; Το προτεκτοράτο η Ελλάς φαίνεται ακλόνητο. Χωρίς σάλτσες αυτά συνοψίζουν την επίσκεψη στις ΗΠΑ.
Για να λέμε την αλήθεια δεν φταίει μόνο ο Τσίπρας. Όταν πχ ο ΥΠΕΞ Τίλερσον αποκαλεί βλάκα τον Πρόεδρο Τραμπ είναι δύσκολο να περιμένεις προκοπή. Αντίστροφα, θυμίζω, ότι όταν ο Τσίπρας, ως αντιπολίτευση, ζήτησε (με τη μεσολάβηση Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία) ραντεβού με τον Μπάιντεν, ο τότε αντιπρόεδρος (του Ομπάμα) είπε: να έρθει αλλά να πούμε καμιά κουβέντα γιατί όσοι έρχονται από την Αθήνα μου γλείφουν τα παπούτσια. Τώρα, ως κυβέρνηση, όπως οι προηγούμενες, ποτέ δεν έχει ζητήσει αντάλλαγμα που να δυσκολεύονται οι Αμερικανοί να το δώσουν. Στο «ότι προαιρείσθε» βρισκόμαστε.
Μερικές αιτίες είναι αντικειμενικές: Η Τουρκία συνολικά και η Βάση του Ιντσιρλίκ, παίζουν πρώτο ρόλο στην περικύκλωση της Ρωσίας, όπως η Ουκρανία και οι Βαλτικές χώρες. Η Σούδα όχι. Η Βάση της Σούδας δεν είναι ασήμαντη. Αλλά η προσπάθεια να αναδειχθεί, προπαγανδιστικά, σε αναντικατάστατο κλειδί της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, δεν είναι παρά αξιοδάκρυτη απόπειρα συγκάλυψης ανικανοτήτων και χαρακτηριστικής ανυπαρξίας στρατηγικής της εξωτερικής μας πολιτικής. Δεν είναι ωστόσο τυχαίο ότι εμφανίστηκαν ξαφνικά δημοσιεύματα σε ιστολόγια περί ανεξαρτησίας της Κρήτης, ίσα-ίσα για να μας θυμίσουν ότι όσο πιο πολύτιμη θεωρηθεί η Βάση της Σούδας τόσο ανοίγει την όρεξη σε κάποιους να αποκτήσουν ολόκληρο το νησί ώστε να κατοχυρώσουν τη σταθερότητα της Βάσης. Έχουν συνηθίσει να διαλύουν Κράτη.
Η Τουρκία κινδυνεύει με «πολυδιάσπαση» και ο ηγέτης της με αποκεφαλισμό αλά Καντάφι. Αλλά, όπως επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Δύση είναι πολύ προσεκτική. Το ΝΑΤΟ δεν μιλάει. Η ΕΕ απειλεί αλλά δεν κόβει τις προοπτικές. Τουρκία και ΗΠΑ καυγαδίζουν αλλά δεν χωρίζουν. Να μην παίρνουμε τους τσακωμούς τοις μετρητοίς και τρέφουμε φρούδες ελπίδες. Η Τουρκία δεν απελευθερώθηκε από τους Αμερικάνους. Αντίθετα ο Ερντογάν έβαλε και τους Ρώσους στο κεφάλι του. Ο Ερντογάν σκέφτηκε ίσως, στην απελπισία του, ότι αν φλερτάρει με τον ένα θα ενδώσει ο άλλος. Περίεργο, μιας και όλοι ξέρουμε την τύχη του Αλή Πασά όταν σήκωσε δικό του μπαϊράκι. Κανείς Αυτοκράτορας δεν συγχωρεί τους Αποστάτες.
Η αξία κάθε χώρας εξαρτάται βεβαίως από αντικειμενικούς παράγοντες αλλά κορυφαίος είναι η θέληση της ηγεσίας και του κόσμου να υπερασπιστούν την πατρίδα, βλέπε Συρία. Πότε με την αλλαγή φύλου, πότε με τα καζίνα τίθεται σε αμφιβολία η συναίσθηση των πραγμάτων και η ευθυκρισία της Αθήνας. Μπορούμε να φανταστούμε τον Λαβρόφ, τη Μέρκελ ή τη Μέι να κάνουν τα ίδια;
Αποστόλης Αποστολόπουλος
13/10/2017
3.
Τουρκία - ΗΠΑ και η επίσκεψη Τσίπρα.
Ισχυρό χαρτί της Τουρκίας στη σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και δεκαετίες είναι η «ανεξάρτητη» πολιτική της, με την οποία διαμηνύει στους συμμάχους της ότι έχει πλήρη επίγνωση της στρατηγικής και στρατιωτικής σημασίας της. Η Αγκυρα, επίσης, δεν διστάζει να απειλήσει ότι θα μπορούσε να συνάψει σχέσεις με άλλες δυνάμεις, όπως κάνει με τη Ρωσία σήμερα. Η Αθήνα, δε, πάντα ήλπιζε σε επιδείνωση των σχέσεων Ουάσιγκτον - Αγκυρας για να ενισχυθεί ο δικός της δεσμός με την υπερδύναμη. Οι ΗΠΑ πάντα επέβαλλαν μια ισορροπία στις σχέσεις τους με την Ελλάδα και την Τουρκία. Η σημερινή συγκυρία, όμως, ίσως οδηγήσει αλλού.
Η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι διαφορετική απ’ ό,τι ήταν πριν από λίγα χρόνια. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι είναι τζογαδόρος, έτοιμος να ποντάρει ολοένα και περισσότερα· ποτέ, όμως, δεν ήταν τόσο μεγάλοι οι κίνδυνοι και τόσο ανίσχυρο το χαρτί του. Η χώρα του είναι διχασμένη και οι Κούρδοι στα σύνορά της ενισχύονται. Ετσι, ο κ. Ερντογάν κάνει ό,τι έκανε όποτε βρισκόταν σε αδύναμη θέση – ανέβασε το τίμημα. Στη διαμάχη με την Ουάσιγκτον, που οδήγησε και τις δύο χώρες να σταματήσουν να χορηγούν βίζες στους πολίτες της άλλης, ο Τούρκος πρόεδρος χθες ανέβασε ακόμη περισσότερο την ένταση. «Η Τουρκία δεν είναι κάποια χώρα φυλών. Είναι το κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας και θα το δεχθείτε αυτό. Εάν δεν το δέχεστε, τότε λυπάμαι αλλά δεν σας έχουμε ανάγκη», δήλωσε ο κ. Ερντογάν.
Η απόσυρση γερμανικών δυνάμεων από τη βάση Ιντσιρλίκ αποδεικνύει ότι η Τουρκία έχει διάθεση για ρήξεις. Ο κ. Ερντογάν, όμως, ίσως βασίζεται σε υπερβολικό βαθμό στην καλή χημεία του με τον Ντόναλντ Τραμπ – ο οποίος ήταν ο μόνος ηγέτης δυτικής χώρας που τον συνεχάρη για την (οριακή) νίκη του στο δημοψήφισμα, βάσει του οποίου αλλάζει το τουρκικό πολίτευμα. Ισως γι’ αυτό τραβάει το σχοινί στα άκρα, νομίζοντας ότι ο κ. Τραμπ μπορεί, όπως και ο ίδιος, να οδηγεί τη χώρα σε λάθος κατεύθυνση χωρίς να τον εμποδίζει κανείς. Θα συνειδητοποιήσει το λάθος του αργά ή γρήγορα.
Την ερχόμενη εβδομάδα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα επισκεφθεί τις ΗΠΑ. Καλό θα ήταν να μη θεωρεί ότι η επιδείνωση των σχέσεων Ουάσιγκτον - Αγκυρας είναι ήδη μια νίκη. Η Ελλάδα πρέπει, ανεξαρτήτως, να διαθέτει περισσότερα επιχειρήματα για το δίκιο των θέσεών της, να εμπνέει εμπιστοσύνη για την αξιοπιστία της ως σταθερός σύμμαχος. Το ότι ο κ. Ερντογάν παρεκτρέπεται σήμερα δεν αποκλείει το ότι κάποια στιγμή η Τουρκία θα στραφεί πάλι προς τις ΗΠΑ.
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ
http://www.kathimerini.gr/930557/opinion/epikairothta/politikh/toyrkia---hpa-kai-h-episkeyh-tsipra
13.10.2017
4.
Με «ενεργειακό διαβατήριο» στις ΗΠΑ ο Αλέξης Τσίπρας.
Υψηλά στην ατζέντα των επαφών που θα έχει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις ΗΠΑ βρίσκεται ο τομέας της ενέργειας. Πέραν του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για τα ενεργειακά projects που συμβάλλουν στη διαφοροποίηση προμήθειας φυσικού αερίου, όπως ο αγωγός TAP και ο διασυνδετήριος αγωγός Ελλάδας - Βουλγαρίας IGB αλλά και το διασυνδεδεμένο με αυτό σχέδιο του τερματικού σταθμού LNG της Αλεξανδρούπολης, από τις ΗΠΑ εκφράζεται πρώτη φορά έπειτα από χρόνια και επενδυτικό ενδιαφέρον για τον ενεργειακό τομέα της Ελλάδας.
Σταθμός Αλεξανδρούπολης
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η κινητικότητα που αναπτύχθηκε παραμονές του πρωθυπουργικού ταξιδιού στις ΗΠΑ γύρω από το project της Αλεξανδρούπολης. Μέσα στην εβδομάδα ανακοινώθηκε τόσο η συμφωνία της ΔΕΠΑ με την εταιρεία Gastrate (Oμιλος Κοπελούζου) που αναπτύσσει το σχέδιο κατασκευής τερματικού σταθμού LNG στην Αλεξανδρούπολη, όσο και η απόφαση της ΔΕΠΑ να προχωρήσει σε διεθνή διαγωνισμό για την προμήθεια επιπλέον ποσοτήτων LNG για τη διετία 2018 - 2020. Οι ΗΠΑ είναι γνωστό ότι αναζητούν νέες αγορές για τη διοχέτευση της παραγωγής σχιστολιθικού φυσικού αερίου (shale gas ) και σύμφωνα με πληροφορίες δύο αμερικανικές εταιρείες, η Tellurian Energy και η Cheniere, βρίσκονται σε συζητήσεις τόσο με τη ΔΕΠΑ όσο και την Gastrate.
Η Cheniere είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αμερικανικού LNG με εξαγωγές μέχρι σήμερα πάνω από 10 φορτία 10 δισ. κ.μ. αερίου σε 20 χώρες ανά την υφήλιο, μεταξύ των οποίων και ευρωπαϊκές, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Μάλτα. Η εταιρεία έχει δείξει και στο παρελθόν ενδιαφέρον για τη χρήση του τερματικού σταθμού Αλεξανδρούπολης όπως και της Ρεβυθούσας και –σύμφωνα με πληροφορίες– αναμένεται να πάρει μέρος στον διαγωνισμό της ΔΕΠΑ για πρόσθετες ποσότητες LNG. H δεύτερη εταιρεία, Tellurian Energy, φέρεται επίσης να έχει εκφράσει ενδιαφέρον για συμμετοχή στον διαγωνισμό που αναμένεται να διενεργήσει η ΔΕΠΑ αλλά και τον σταθμό της Αλεξανδρούπολης, εξετάζοντας τη συμμετοχή της στο μετοχικό κεφάλαιο της Gastrade. Η Tellurian Energy δημιουργήθηκε από το πρώην στέλεχος της Cheniere κ. Charif Souki, που στην προηγούμενη θητεία του είχε διαπραγματευθεί την είσοδο της Cheniere στο project της Αλεξανδρούπολης.
Πέραν του φυσικού αερίου, η ελληνική αγορά φέρεται να είναι έτοιμη να υποδεχθεί και τις πρώτες ποσότητες αμερικανικού shale oil. Tα ΕΛΠΕ βρίσκονται σε συζητήσεις με traders για να εισαγάγουν πρώτη φορά σχιστολιθικό αμερικανικό αργό. Σύμφωνα με πληροφορίες σχετική πρόταση έχει υποβληθεί στα ΕΛΠΕ από την ολλανδική Trafigura, η οποία εμπορεύεται πετρέλαιο από το τερματικό Corpus Cristi στο Τέξας, η οποία και εξετάζεται από την διοίκηση του Ομίλου.
Το αμερικανικό επενδυτικό ενδιαφέρον φέρεται να επεκτείνεται και στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής.
Ενδιαφέρον και για λιγνίτη
Αναφορές για ενδιαφέρον αμερικανικών εταιρειών για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα τόσο από τον επικεφαλής της Επιχείρησης Μανόλη Παναγιωτάκη, όσο και από τον υπουργό Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη. Πρέπει, τέλος, να καταγραφεί το ενδιαφέρον του αμερικανικού πετρελαϊκού κολοσσού ExxonMobil για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, που εκφράστηκε από κοινού με τα ΕΛΠΕ και την γαλλική Total με αίτηση προς το υπουργείο Ενέργειας για την παραχώρηση της υποθαλάσσιας περιοχής νοτίως της Πελοποννήσου και δυτικά της Κρήτης.
ΧΡΥΣΑ ΛΙΑΓΓΟΥ
http://www.kathimerini.gr/930660/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/me-energeiako-diavathrio-stis-hpa-o-al-tsipras
14/10/2017
5.
'Αποψη: Το σημαντικό διακύβευμα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
Η οικονομία μπορεί να έχει τα οξύτατα προβλήματά της, αλλά η στρατηγική σημασία της Ελλάδας αυξάνεται. Με τη σταδιακή απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση, η Ελλάδα μετατρέπεται στον ακροτελεύτιο κρίκο της δυτικής αλυσίδας προς Ανατολάς. Η εποχή που η Δύση προέβαλλε την Τουρκία ως κοσμικό κράτος έχει παρέλθει.
Η εντεινόμενη ισλαμοποίηση, η γεωπολιτική αυτονόμηση, ο εναγκαλισμός με τη Μόσχα, το Κουρδικό, οι περιορισμοί στη χρήση της βάσης Ιντσιρλίκ έχουν επιφέρει σοβαρό ρήγμα στις σχέσεις. Τυπικά, δεν έχει αλλάξει κάτι και γεωστρατηγικά η Τουρκία παραμένει σημαντική. Στην πράξη, όμως, το ρήγμα ανοίγει θετικές προοπτικές για την Ελλάδα.
Οι θετικές αυτές προοπτικές ενισχύονται και από το γεωπολιτικό και γεωοικονομικό έρεισμα που έχει δημιουργηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα δύο τρίγωνα (Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ και Ελλάδα - Κύπρος - Αίγυπτος) ενισχύουν την περιφερειακή συνεργασία της Ευρώπης με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Κλειδί σε αυτήν τη στρατηγική αποτελεί η στενή συνεργασία με την Κύπρο, την οποία ελληνικές κυβερνήσεις έχουν κάποιες φορές αντιμετωπίσει σαν βαρίδι.
Η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου, όμως, είναι αντιστρόφως ανάλογη με το μέγεθός της και έχει ενισχυθεί γεωοικονομικά από την ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Η τουρκική πολιτική υπονομεύει τα δύο τρίγωνα, αλλά και βασικά ενεργειακά και στρατηγικά συμφέροντα τόσο ευρωπαϊκά όσο και αμερικανικά.
Στο ενεργειακό παιχνίδι εισέρχονται και οι ΗΠΑ. Τουλάχιστον μια αμερικανική εταιρεία ενδιαφέρεται για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης με στόχο να καταστεί ενεργειακό hub με τη διοχέτευση αμερικανικού φυσικού αερίου, αλλά και κέντρο logistics εάν υλοποιηθεί η σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βουλγαρία. Επιδίωξη των ΗΠΑ είναι να αναβαθμίσουν τις ενεργειακές σχέσεις των δύο χωρών και να εξισορροπήσουν την ελληνική ενεργειακή εξάρτηση.
Οι ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο επηρεάζονται και από την ενίσχυση της ρωσικής παρουσίας. Τον περασμένο Ιανουάριο, η Μόσχα υπέγραψε με τη Δαμασκό συμφωνία που διπλασιάζει τη δυνατότητα ελλιμενισμού ρωσικών πλοίων στη ναυτική βάση Ταρτούς.
Επηρεάζονται, επίσης, και από ένα νέο δεδομένο: την για πρώτη φορά ναυτική εμφάνιση της Κίνας στη Μεσόγειο. Υπενθυμίζουμε ότι τον Μάιο 2015 πραγματοποίησε κοινή ναυτική άσκηση με τη Ρωσία στη Μεσόγειο. Τα οικονομικά συμφέροντα της Κίνας αυξάνουν το ενδιαφέρον της για στρατιωτική παρουσία στην περιοχή. Τον Αύγουστο, η Κίνα εγκαινίασε την πρώτη στρατιωτική της βάση στο Τζιμπουτί, ενώ τον Ιούλιο τρία κινεζικά πολεμικά πλοία, καθ’ οδόν για κοινή άσκηση με τη Ρωσία στη Βαλτική, πραγματοποίησαν άσκηση πυρών στη Μεσόγειο.
Με τις προαναφερόμενες αλλαγές στις παραδοσιακές ισορροπίες, η Ελλάδα καθίσταται χώρα πρώτης γραμμής. Την εξέλιξη αυτή και τις προκλήσεις που δημιουργούνται τις αντιλαμβάνονται καλύτερα οι ΗΠΑ που έχουν παγκόσμια σφαιρική στρατηγική. Τη διατύπωσε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» (19/9/2017) ο Αμερικανός πρέσβης Geoffrey Pyatt: «Ειλικρινά δεν βλέπω την Κίνα ή πολλούς από τους εταίρους σας να σκέφτονται όπως εμείς, με όρους της ευρύτερης περιφερειακής επιρροής που ασκεί η Ελλάδα».
Πράγματι, με την αναδιάταξη των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ισορροπιών και τα δύο τρίγωνα που έχουν δημιουργηθεί, ο ελληνικός στρατηγικός χώρος εκτείνεται πολύ πέρα από το Αιγαίο. Παραλλήλως, οι πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική έχουν αυξήσει κατακόρυφα τη σημασία της βάσης στη Σούδα. Η Σούδα δεν αποτελεί μόνο βάση ελλιμενισμού, συντήρησης και ανεφοδιασμού, αλλά και κλειδί για επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρειο Αφρική.
Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο θα πραγματοποιηθεί στις 17 Οκτωβρίου. Οι συναντήσεις αυτές έχουν συνήθως χαρακτήρα δημοσίων σχέσεων. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, θα μπορούσε να έχει ουσία.
Εάν η Ελλάδα πράγματι αναδεικνύεται σε χώρα πρώτης γραμμής και καλείται να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν, τότε το διακύβευμα είναι άλλο. Το ζητούμενο δεν είναι να εστιάσουμε τις συνομιλίες στο εάν η χρήση της Σούδας θα είναι για ένα ή πέντε χρόνια. Ή στον οπλισμό που θα πάρουμε από τα αποθέματα των ΗΠΑ. Τα θέματα αυτά είναι σημαντικά, αλλά υπό τις πολιτικοστρατιωτικές συνθήκες που διαμορφώνονται είναι δευτερεύοντα. Το διακύβευμα είναι πολύ πιο σημαντικό.
Επανεξέταση σχέσεων
Εάν η Ελλάδα είναι καίριος παράγων για το δυτικό σύστημα ασφαλείας, τότε το ζητούμενο είναι μια γενικότερη επανεξέταση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που θα αποτυπώνει τη νέα αυτή πραγματικότητα. Αυτό απαιτεί την ποιοτική αναβάθμιση των σχέσεών μας. Τους τρόπους, με τους οποίους οι ΗΠΑ θα στηρίξουν την οικονομική σταθερότητα της χώρας μέσα από τις προτάσεις που θα υποβάλουμε για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.
Ζητούμενο είναι επίσης η επανεξέταση της αμυντικής μας σύνδεσης, ώστε να διατηρηθεί η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή, να αντιμετωπισθεί η εγγενής γεωπολιτική πίεση διεκδικητικών γειτόνων μας, αλλά και η συντήρηση και ανανέωση του αμυντικού μας εξοπλισμού τσακισμένη από την οικονομική κρίση. Οι επιδιώξεις αυτές απαιτούν επεξεργασμένη πρόταση που θα κατατεθεί από την ελληνική κυβέρνηση και θα συζητηθεί κατά τη διάρκεια της συνάντησης του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο. Μπορεί, λοιπόν, αυτή η συνάντηση να αποτελέσει την απαρχή μίας διαπραγματευτικής διαδικασίας για να καταλήξουμε σε συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Οι Ευρωπαίοι
Το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό διακύβευμα αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται και οι Ευρωπαίοι που έχουν πιο οικονομιστική αντίληψη των πραγμάτων. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις ασκούν αυτοκριτική και παραπονούνται ότι οι Κινέζοι τους πήραν τα «φιλέτα» και ειδικά στην Ελλάδα το «φιλέτο» του Πειραιά. Στις ελληνικές εκκλήσεις για επενδύσεις, όμως, όλα τα προηγούμενα έτη πετούσαν την μπάλα στην κερκίδα.
Κωνσταντίνος Μπίτσιος,
εκτελεστικός αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ).
http://www.kathimerini.gr/930762/article/epikairothta/politikh/apoyh-to-shmantiko-diakyveyma-stis-ellhnoamerikanikes-sxeseis
14/10/2017
6.
Η πραγματική ατζέντα της συνάντησης Τσίπρα – Τραμπ
στον Λευκό Οίκο.
Οι επικείμενες συνομιλίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ είναι θετικές ως προς την ουσία, καθώς οι άριστες διμερείς σχέσεις είναι χρήσιμο να…
…επιβεβαιώνονται και ν’ αποκτούν χειροπιαστό αντίκρισμα, αλλά και σημαντικές ως προς τον συμβολισμό της αποδοχής του δυτικού προσανατολισμού της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από την Αριστερά.
Ωστόσο η καθαυτή επίσκεψη στον Λευκό Οίκο δεν είναι αυτοσκοπός ούτε ισοδυναμεί με εγγύηση επίλυσης όλων των ελληνικών προβλημάτων. Πρόκειται μόνο για έναν ενδιάμεσο σταθμό της συνεννόησης Αθήνας – Ουάσινγκτον για την ταραγμένη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και των Βαλκανίων, και άλλα θέματα. Αν δεν υπάρξουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες τους επόμενους μήνες, το μόνο που θα έχει απομείνει θα είναι οι φωτογραφίες στο Οβάλ Γραφείο.
Αλλωστε εκπλήξεις έχουν δοκιμάσει πολλοί πρωθυπουργοί των τελευταίων δεκαετιών. Μεταξύ άλλων, ο μέγας Κωνσταντίνος Καραμανλής, που είχε στενή σχέση με τον πρόεδρο Κάρτερ από το 1977 και ειλικρινή συνάντηση μαζί του τον Ιούνιο του 1978, αλλά έναν μήνα αργότερα υπέστη το σοκ της άρσης του εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Τουρκία. Ο υπεραισιόδοξος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον Δεκέμβριο του 1991 αναχώρησε από την Ουάσινγκτον σαν πρωταγωνιστής στα Βαλκάνια, αλλά μετά τον Απρίλιο του 1992 δεν μπόρεσε ν’ αντιμετωπίσει τις συνέπειες της στροφής των ΗΠΑ στο ζήτημα των Σκοπίων και, γενικότερα, της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ο δε ρεαλιστής Κώστας Καραμανλής, μετά τις συνομιλίες με τον Τζ. Μπους τον Μάιο του 2004 και τη συνεργασία για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Αυγούστου, είδε τους μόλις επανεκλεγέντες Ρεπουμπλικάνους ν’ αναγνωρίζουν την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Το συμπέρασμα είναι ότι, λόγω των πολλών και μεταβαλλόμενων συσχετισμών που διαχειρίζονται οι ΗΠΑ διεθνώς και λόγω των πολλών εσωτερικών κέντρων διαμόρφωσης της πολιτικής τους, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Από τις αρχές του 2017 και πριν ακόμα από την ορκωμοσία του προέδρου Ντ. Τραμπ η ελληνική πλευρά προσπάθησε ν’ ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τα νέα πρόσωπα στον Λευκό Οίκο, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Πεντάγωνο και το υπουργείο Οικονομικών. Ως πλέον αποτελεσματικές έχουν αποδειχθεί οι επαφές του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, στρατηγό Χ.Ρ. Μακ Μάστερ, χάρη στις οποίες (μαζί με την εντατική εργασία της αμερικανικής πρεσβείας Αθηνών το τελευταίο δίμηνο) εξασφαλίστηκε η συνάντηση Τραμπ – Τσίπρα.
Αντίθετα, ο υπουργός Αμυνας Τζ. Μάτις, αν και απεδέχθη καταρχάς πρόσκληση του ομολόγου του Π. Καμμένου τον Απρίλιο, δεν όρισε ημερομηνία επίσκεψης στην Ελλάδα, ενώ το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έχει απορρίψει πλήθος κρούσεων για στήριξη του Ευκλ. Τσακαλώτου στο ζήτημα του χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο, η ατζέντα στον Λευκό Οίκο και στη συνάντηση των δύο αντιπροσωπιών διαμορφώνεται ως εξής:
• Πρώτον, επιβεβαίωση της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας – ΗΠΑ με συζήτηση τρόπων διεύρυνσής της και αμερικανικές δηλώσεις υπέρ της χώρας μας ως νησίδας σταθερότητας σε μια εξόχως ταραγμένη περιοχή. Στους διπλωματικούς κύκλους είναι γνωστό ότι ο στρατηγός Μακ Μάστερ έχει επίγνωση της ανάγκης προστασίας της Μεσογείου (Μεταναστευτικό, στήριξη Αιγύπτου και Λιβύης) και αντιμετωπίζει θετικά τις τριμερείς συνεργασίες των υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας και Κύπρου με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τον Λίβανο και την Ιορδανία.
• Δεύτερον, προσπάθειες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για εκτόνωση της έντασης Ελλάδας – Τουρκίας, η οποία πάλι κορυφώνεται (χωρίς δημοσιότητα) με προκλήσεις κατά της προεργασίας εκμετάλλευσης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Συμπτωματικά ή όχι, Αμερικανός αξιωματούχος θα επισκεφθεί την Αθήνα και την Αγκυρα αμέσως μετά τις συνομιλίες Τραμπ – Τσίπρα, ενώ μέγιστο είναι το ενδιαφέρον για τη συνάντηση Κοτζιά – Τσαβούσογλου στις 24 Οκτωβρίου (αντί του προγραμματισμένου -και καταδικασμένου σε αποτυχία- Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας στη Θεσσαλονίκη).
• Τρίτον, η αμυντική συνεργασία είναι στενότατη, αλλά δεν έχουν καμιά βάση οι φήμες περί μεταφοράς της βάσης του Ιντσιρλίκ στη Σούδα, την Κάρπαθο ή την ηπειρωτική χώρα. Πέραν του γεωγραφικού στοιχείου, η απλή αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ δεν κλείνουν τη συγκεκριμένη βάση στην Τουρκία και δεν αντιμετωπίζουν επιχειρησιακά προβλήματα, παρά την επιδείνωση των σχέσεων με το καθεστώς Ερντογάν. Αντίθετα, υπάρχει ενδιαφέρον για την πολυετή ανανέωση της συμφωνίας για τη Σούδα, ώστε να είναι εφικτός ο προγραμματισμός έργων υποδομής και η χρηματοδότησή τους. Εκκρεμεί, επίσης (από το 2011!), η υπογραφή συμφωνίας για τις υπερπτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τη μεταστάθμευσή τους στο Καστέλι ή στην Καλαμάτα. Πάντως το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη Σούδα δεν έχει μόνο στρατηγικό, αλλά και οικονομικό χαρακτήρα, όπως αποδείχθηκε στις αρχές του έτους με την εκτέλεση επειγουσών εργασιών στο αεροπλανοφόρο «G.H.W Bush», οι οποίες, διαφορετικά, θα έπρεπε να γίνουν στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, όπως το 2015-16, με κόστος εκατομμυρίων δολαρίων.
• Τέταρτον, η ελληνική πλευρά ανησυχεί για τα Βαλκάνια και τις πληροφορίες για προσεχείς αμερικανικές πρωτοβουλίες ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, χωρίς προηγούμενη επίλυση του ονοματολογικού. Η Αθήνα θα καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, ώστε να προληφθούν οι αποσταθεροποιητικές τάσεις που εκπορεύονται από τα Τίρανα και τα Σκόπια.
• Πέμπτον, για το Κυπριακό αναμένεται μόνο σύντομη ανταλλαγή απόψεων, καθώς η Ουάσινγκτον θα εξετάσει το ενδεχόμενο πρωτοβουλιών μετά τις προεδρικές εκλογές, του Φεβρουαρίου 2018, στη Μεγαλόνησο.
• Εκτον, συνεχίζεται η αβεβαιότητα για το Visa Waiver Program (εξαίρεση Ελλήνων πολιτών από την υποχρέωση θεώρησης), καθώς η παράτασή του μέχρι τις αρχές του 2018, ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα αυθεντικότητας των ελληνικών εγγράφων ταυτοπροσωπίας, μάλλον δεν αρκεί.
Μεγάλο μέρος των συνομιλιών θα καλυφθεί εξάλλου με τα θέματα της ελληνικής οικονομίας (με δήλωση στήριξης των ΗΠΑ, αλλά χωρίς συγκεκριμένη πρωτοβουλία προς την ευρωζώνη) και των αγωγών φυσικού αερίου και ενεργειακής ασφάλειας.
Αλέξανδρος Τάρκας,
εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.
http://www.dimokratianews.gr/content/79153/i-pragmatiki-atzenta-tis-synantisis-tsipra-tramp-ston-leyko-oiko
11.10.2017
7.
Καλή επιτυχία κύριε Πρωθυπουργέ:
The White House,1600 Pennsylvania Avenue, Washington…
Αναντίρρητα η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο είναι μείζονος σημασίας για τα συμφέροντα της Ελλάδος πέραν κομματικών ή πολιτικών σκοπιμοτήτων, σε μια απρόσμενα και ιστορικά μοναδική θετική συγκυρία στο τρίγωνο Ουάσινγκτον- Αγκύρας –Αθηνών. O Πρωθυπουργός συναντιέται με την δική του ιστορία. Κυρίως όμως με την ιστορία της Ελλάδος!
1.
Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Ελλάδος στον Λευκό Οίκο δεν είναι συμπτωματική:
Εδώ και δέκα μήνες περίπου η ελληνική πλευρά είχε καταβάλει συστηματικές και συνεχείς σε πολλά επίπεδα, τόσο απ’ ευθείας όσο και με πολλούς ενδιαμέσους, σε πολλά επίπεδα, προσπάθειες προκειμένου να εξασφαλίσει την πολύ-αναμενόμενη πρόσκληση. Χωρίς να παραγνωρίζω την συμβολή των αμερικανικών διπλωματικών αρχών υπογραμμίζω ότι ο ρόλος της Πρεσβείας μας στην Ουάσιγκτον υπήρξε καθοριστικός. Κίνησαν γη και ουρανό. Απορία προκάλεσε λοιπόν η αρχική ανακοίνωση των Αθηνών ότι η πρόσκληση έγινε αποδεκτή. Δηλαδή, το σκεφθήκαμε πολύ πριν δώσουμε το ΟΚ;
Το φαινόμενο δεν είναι μόνο σημερινό. Οι αυλές υπάρχουν για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους και να ευδοκιμούν… οι περαστικοί αυλικοί. Είναι όμως χαρακτηριστικό μίας συγκεκριμένης ελληνοπρεπούς νοοτροπίας με συνέχεια και χωρίς καθορισμένα πολιτικό-κομματικά όρια. Της ψυχολογίας του μικρού που νιώθει ξαφνικά να μεγαλώνει.
Για καλή μας τύχη η επίσκεψη γίνεται τώρα σε μια απρόσμενα και ιστορικά μοναδική θετική συγκυρία, στην τέταρτη δεκαετία της μεταπολίτευσης, στο τρίγωνο Ουάσινγκτον- Αγκύρας –Αθηνών.
Να ξεκαθαρίσω λοιπόν ότι δεν είμαστε εμείς η εξαίρεση. Μετά λόγου γνώσης σημειώνω ότι 150 περίπου χώρες και τριπλάσιοι του αριθμού αυτού ηγέτες –εξαιρουμένων των είκοσι-τριάντα που βρίσκονται στην πρώτη σειρά του αμέσου ενδιαφέροντος και στην κορυφή των συμφερόντων των ΗΠΑ -προσπαθούν να εξασφαλίσουν είσοδο στον Λευκό Οίκο. Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η πραγματικότητα.
2.
Τα συμφέροντα της Ελλάδος πέραν κομματικών /πολιτικών σκοπιμοτήτων:
Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι κυρίως ο Λευκός Οίκος, το αποδυναμωμένο σήμερα State Department, και όλοι όσοι συντελούν στην πραγματοποίηση της επίσκεψης γνωρίζουν καλά, άριστα, τα εξής:
– την δομή, προσωπικές πεποιθήσεις, πολιτική φιλοσοφία, επιδόσεις, υστέρηση και εν γένει πολιτικά πεπραγμένα της κυβέρνησης συνεργασίας του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και των υπουργών του. Γνωρίζουν επίσης λεπτομερώς τις θέσεις και ενδόμυχες πεποιθήσεις των κυβερνητικών στελεχών – ακόμη και τη λεγομένη γλώσσα το σώματος -όπως αποτυπώνονται στις συναντήσεις τους στην Αθήνα με τους αμερικανούς συνομιλητές τους.
Μία παρένθεση: πρόκειται για ένα διαχρονικά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο που δεν γνωρίζει ιδεολογία και πολιτικά χρώματα ούτε περιορίζεται από τις κομματικές ταυτότητες. Πριν λίγα χρόνια, με απορία και έκπληξη συνάμα διάβαζα στα 2500 περίπου αμερικανικά τηλεγραφήματα και εκθέσεις WIKILEAKS τα οποία αφορούσαν στην Ελλάδα, τις ομολογιακού χαρακτήρα εκμυστηρεύσεις υπουργών και κυβερνητικών στελεχών ακόμη και για θέματα –όπως για παράδειγμα το ενεργειακό- εκτός του πλαισίου αρμοδιοτήτων τους.
Δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω ότι η πρακτική αυτή δεν συνεχίζεται. Ειδικά σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Αντιθέτως, μάλιστα πάντοτε υπάρχουν κάποιοι πού γενναιόδωρα «ανοίγουν την καρδιά» τους.
Γνωρίζουν επίσης άριστα τις θέσεις του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη και τις προσωπικές εκτιμήσεις των βασικών στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Επίσης, την πολιτική εμβέλεια, πολιτικό λόγο και προοπτική των λοιπών κομμάτων. Εντός και εκτός Βουλής.
Γνωρίζουν, γνωρίζουν, γνωρίζουν…
Πού θέλω να καταλήξω;
Στην αυτονόητη επισήμανση ότι η συνάντηση του Πρωθυπουργού της Ελλάδος με τον Πρόεδρο Donald Trump γίνεται διότι η αμερικανική κυβέρνηση και ο Λευκός Οίκος έχουν πεισθεί για την χρησιμότητά της για την ενίσχυση και προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και βέβαια -μέσω της Σούδας- στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και πέραν του Περσικού Κόλπου, μέχρι το Αφγανιστάν. Επιπλέον, διότι ο κύριος Donald Trump προσωπικά έχει κάτι να μας πει.
Όσο άδικο και άκαιρο είναι να μεμψιμοιρούν κάποιοι στην Αθήνα για την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον, ειδικά την στιγμή αυτή, τόσο λάθος είναι κάποιοι άλλοι να θελήσουν να της προσδώσουν χαρακτήρα η χρώμα επιλεκτικής πολιτικής στήριξης. Στην Ελλάδα θεωρείται πάντοτε ως εξαιρετικό γεγονός ότι για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αυτονόητο.
Η επίσκεψη έχει αναμφίβολα ξεχωριστή σημασία για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση. Έχει όμως μεγαλύτερη σημασία για την ίδια την λαβωμένη στα οκτώ χρόνια της βαθιάς αυτής κρίσης εικόνα της Ελλάδος.
Κυρίως λόγω της μοναδικής και αναντικατάστατης στρατηγικής θέσης της. Εν μέσω ριζικής μεταβολής ισορροπιών, συμμαχιών και δεδομένων. Μεταξύ άλλων, λόγω των επιλογών του Προέδρου Trump και προς διαφορετική κατεύθυνση των προκατόχων του σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Χωρίς να ξεχνώ τις δικές μας ευθύνες, εννοώ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών–μελών της.
Όμως, τα όσα συζητηθούν στην Ουάσινγκτον και εν συνεχεία την επόμενη ημέρα τεθούν σε ένα χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, απαιτούν εδώ στην Ελλάδα ευρύτερη πολιτική συνεννόηση και συναίνεση η οποία δεν διαμορφώνεται αυτόματα, είναι δυνατή, αλλά όμως θα πρέπει να επιδιωχθεί και να διασφαλισθεί.
Έχω υπόψη μου ειδικότερα δύο θέματα χωρίς να υποτιμώ τα υπόλοιπα:
Α.
Την Συμφωνία για την Σούδα:
Δηλαδή την έναντι ουσιαστικών πολιτικών ανταλλαγμάτων- προτιμώ να τις αποκαλώ διμερείς εγγυήσεις ασφάλειας-και όχι μόνον έναντι εξοπλιστικών και οικονομικών ανταλλαγμάτων ανανέωση της Συμφωνίας για την Σούδα. Όσο σημαντικότερα είναι τα ανταλλάγματα τόσο μεγαλύτερη σε διάρκεια ας είναι η ισχύς της νέας συμφωνίας. Αυτή μπορεί να είναι μία λογική διαπραγματευτική θέση και γραμμή.
Ορθώς η κυβέρνηση-φαίνεται ότι επικράτησε ευτυχώς η θέση του Υπουργείου Εξωτερικών- προέβη σε μεταβατικού χαρακτήρα ανανέωση μόνο για ένα χρόνο. Το γράφω και το λέγω κάμποσα χρόνια. Η Σούδα αποτελεί το πολυτιμότερο στοιχείο του σημαντικότερου πυλώνα των διμερών μας σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν είναι άλλος από την αμυντική συνεργασία. Η Ελλάδα έχει στα δικά της χέρια ένα αναντικατάστατης αξίας για την εξυπηρέτηση και την προώθηση των εθνικών της συμφερόντων αλλά και των στρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ μέσον διαπραγμάτευσης.
Η αξιοποίηση του απαιτεί σύνεση, την αίσθηση του μέτρου και πολιτική συνεννόηση.
Να ληφθούν υπόψη οι:
ι.
Οι άμεσες απειλές κατά της εθνικής της ασφάλειας και εδαφικής κυριαρχίας που δέχεται η Ελλάδα από την Τουρκία.
ιι.
Ή για τον λόγο αυτό ,συγκριτικά με τα λοιπά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, ανεπαρκής για την Ελλάδα διασφάλιση που θεωρητικά παρέχει το Άρθρου 5 του Χάρτη της Συμμαχίας.
Β.
Το ζήτημα του ονόματος της πΓΔΜ:
Το ίδιο συμβαίνει –καίτοι δεν βρίσκεται ψηλά στο γνωστικό πεδίο των προτεραιοτήτων του Προέδρου Donald Trump- με τις προοπτικές(;) επίλυσης του ζητήματος του ονόματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Για όσους υπέρμετρα ανησυχούν ή βιάζονται να θυμίσω ότι είναι ψηλά μόνο γιά κάποια στελέχη του State Department, σε επίπεδο βοηθού Υφυπουργού ή Υφυπουργού Εξωτερικών. Το αναβαθμίζουν επίσης οι πρεσβείες των ΗΠΑ σε Σκόπια και Αθήνα. Στο παρελθόν έχουμε περάσει μέσα από τις Συμπληγάδες Πέτρες για το ζήτημα αυτό.
Η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Ναι θέλουμε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον να λυθεί το ζήτημα της ονομασίας. Όχι όμως με άτακτη υποχώρηση. Η πρόσφατη εμπειρία δείχνει ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν φέρει άφεση αμαρτιών ούτε αποτελεί εγγύηση δημοκρατίας, ομαλότητας και εξαγνισμού. Ας θυμηθούμε τη δικτατορία στην Ελλάδα. Ας δούμε τι γίνεται σήμερα στην Τουρκία και σε διαφορετική διάσταση και αναλογία πιο κοντά μας στην Αλβανία.
Βέβαιο είναι ότι έχουμε και εμείς κάνει λάθη, καθώς και εκτιμήσεις που δεν επιβεβαιώθηκαν. Όμως, τη στιγμή αυτή τα Σκόπια επιχειρούν να κάνουν τη δική τους αυτοκάθαρση. Αναλαμβάνουν –αν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα- το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί. Ορθώς έχουμε ρίξει, ήδη από το Βουκουρέστι το 2008, το βάρος στον αλυτρωτισμό και την εχθρική προπαγάνδα παρά το γεγονός –το αναγνωρίζω -ότι δεν έχουμε πείσει πολλούς.
Εν τούτοις, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, η δικαίωση μας έρχεται σήμερα από την νέα πολιτική πραγματικότητα στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Έχω δει τουλάχιστον δέκα δημόσιες δηλώσεις του πρωθυπουργού κου Zoran Zaev και του δεινού πρέσβη Υπουργού Εξωτερικών κου Nikola Dimitrov στις οποίες παραδέχονται ότι η κυβέρνηση της χώρας τους με συγκεκριμένες πράξεις στόχευσε στην προηγούμενη δεκαετία να ενοχλήσει και να προκαλέσει την Ελλάδα. Η ομολογία και η παραδοχή σήμερα έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα κίνητρα.
Οι κρίσιμες και ιστορικές αποφάσεις για το σοβαρά θέματα σταθμίζουν ασφαλώς τις περιστάσεις και επηρεάζονται από τις ειδικότερες συνθήκες που επικρατούν.
Ανεξαρτήτως των δικών μας λαθών στο παρελθόν, πρέπει να αναζητήσουμε μία λύση που θα σταθεί στη δοκιμασία του χρόνου και θα είναι λύση πραγματική και όχι «φύλλο συκής». Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, κομβική σημασία στις διαπραγματεύσεις με την πΓΔΜ στην βάση του πολύτιμου κεκτημένου του Βουκουρεστίου έχει η σταθερή στάση μας στο ζήτημα της ισχύος την υπό αναζήτηση νέας ονομασίας της γειτονικής μας χώρας «erga omnes». Το πρόβλημα είναι πώς επιβάλλεται στις τρίτες χώρες.
Η επίτευξη λύσης θα διευκολυνθεί αν η Ουάσινγκτον μας διαβεβαιώσει –έστω πίσω από τις κλειστές πόρτες- ότι θα αλλάξει την απόφαση του Νοεμβρίου 2004 και θα αναγνωρίσει τη γειτονική μας χώρα με το νέο όνομα που θα συμφωνηθεί μεταξύ Σκοπίων και Αθηνών.
Τα ζητήματα ταυτότητας, γλώσσας, εθνότητας δεν μπορούν να αφεθούν στην τύχη ή στον αυτόματο πιλότο. Άλλωστε, προτάσεις του κυρίου Matthew Nimetz κατέγραψαν το πρόβλημα ονομασιών, γλώσσας, ακόμη και των διαβατηρίων της γείτονος και εμπορικών σημάτων προέλευσης.
Η «λύση» του σήμερα δεν μπορεί να είναι το μεγάλο πρόβλημα του αύριο. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στις επόμενες γενιές να μην αφήσουμε «αποδημητικές ασάφειες».
3.
Η πολιτική συνεννόηση παραμένει το ζητούμενο:
Το ιδανικό σενάριο θα ήταν ο Πρωθυπουργός να συζητήσει με τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και άλλους πολιτικούς αρχηγούς τα θέματα αυτά-και όχι μόνον- πριν φύγει για την Ουάσινγκτον. Θα ήταν πολλαπλώς πολιτικά και διαπραγματευτικά ενισχυμένος και απαλλαγμένος από πολλές ενδοκυβερνητικές έγνοιες.
Για ένα πράγμα πρέπει να είναι βέβαιος ο Πρωθυπουργός κύριος Αλέξης Τσίπρας –όπως κάθε Πρωθυπουργός της Ελλάδος – που εισέρχεται στο Λευκό Οίκο και κάθεται στο Οβάλ Γραφείο.
Δεν εκφράζει μόνο το παρόν. Τα όσα πει επηρεάζουν το αύριο και το μέλλον μας. Μετά λόγου γνώσης σημειώνω ότι παρά τα φώτα, τα φλας και τις κουστωδίες είναι η στιγμή της απόλυτης μοναξιάς για κάθε ηγέτη. Συναντιέται με τη δική του ιστορία. Κυρίως όμως με την ιστορία της Ελλάδος.
Καλή επιτυχία κύριε Πρωθυπουργέ.
Αλέξανδρος Μαλλιάς ,
Πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον( 2005-2009) και το τελευταίο βιβλίο που έχει συγγράψει είναι «Στον αστερισμό του Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ.
http://mignatiou.com/2017/10/kali-epitichia-kirie-prothipourge-the-white-house1600-pennsylvania-avenue-washington/
14/10/2017
8.
Η καλή συγκυρία της επίσκεψης Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ
και η παγίδα των ψευδαισθήσεων
Η συγκυρία είναι ίσως η καλύτερη. Η Ελλάδα στους αριθμούς και στα στατιστικά πηγαίνει όπως θα περίμεναν οι δανειστές, το πρόγραμμα υλοποιείται και παρά τα προβληματάκια οι αξιολογήσεις κλείνουν και η πετρά κυλάει παρακάτω στο δρόμο.
Η Ελλάδα είναι συνεπής ατλαντικός σύμμαχος, παρά τις ανησυχίες που είχε προκαλέσει αρχικά η ανάδειξη μιας αριστερής κυβέρνησης, ενώ συνεχίστηκε κανονικά το πλαίσιο συνεργασιών με τους στενούς συμμάχους της Ουάσιγκτον στην περιοχή, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, και ο ελληνικός εναέριος χώρος και τα χωρικά ύδατα διατίθενται χωρίς κανένα πρόβλημα σε συμμαχικές δραστηριότητες και ασκήσεις των αμερικανικών δυνάμεων του 6ου Στόλου.
Η Ελλάδα είναι προσανατολισμένη στην επιδίωξη συμφωνιών για αμυντικό υλικό προς την αμερικανική αγορά και οι συμβάσεις εκσυγχρονισμού των F-16 θα δώσουν δουλειά σε Αμερικανούς, συμβάλλοντας έτσι και στην υλοποίηση των δεσμεύσεων του D. Trump.
Η Σούδα λειτουργεί απρόσκοπτα για τους Αμερικανούς εκτός ίσως της επιθυμίας τους για μεγαλύτερη σε διάρκεια συμφωνία, που θα τους επιτρέψει να κάνουν ορισμένα έργα υποδομής και επέκτασης των δυνατοτήτων της βάσης.
Αμερικανικές εταιρείες, όπως αυτή που διεκδίκησε την Εθνική Ασφαλιστική, είχαν καλύτερη τύχη από αντιπάλους τους, όπως και αυτή που διεκδικεί το καζίνο στο Ελληνικό φαίνεται ότι θα έχει προβάδισμα.
Η ελληνική κυβέρνηση παρά το ότι πλέον έχει κοινό βηματισμό με την A. Merkel και τον E. Macron, κατά βάθος θα συμφωνούσε με τον Trump, ότι δεν συμπαθούν και τόσο την Ευρώπη…
Η Τουρκία βρίσκεται σε διαρκή κρίση με τις ΗΠΑ, με ένα νέο επεισόδιο να συμβαίνει καθημερινά και να επιβαρύνει το κλίμα…
Ένας Έλληνας πρωθυπουργός θα έχει πολλά να πει για τον σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας, για τη συνέπειά της στις υποχρεώσεις της έναντι της Συμμαχίας…
Σε αυτό το περιβάλλον όλα μοιάζουν ιδανικά, για το διήμερο του Αλέξη Τσίπρα και του πολυμελούς κυβερνητικού κλιμακίου που θα τον συνοδεύει, στην Ουάσιγκτον.
Η επίσκεψη όμως ούτε πρόκειται για ανακάλυψη της Αμερικής, ούτε είναι το μαγικό κλειδί που θα ξεκλειδώσει τις λύσεις για τα προβλήματα της χώρας.
Επικοινωνιακά θα δώσει μια ανάσα, ένα διάλειμμα, στο καταθλιπτικό τοπίο στο εσωτερικό και μάλιστα σε μια στιγμή που οι κλυδωνισμοί της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν μπορούν να θαφτούν κάτω από το χαλί, ούτε τα αποτελέσματα της υπερφορολόγησης που διαρρηγνύουν τον δεσμό του ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλες κοινωνικές ομάδες και τελικά υπονομεύουν την ανάκαμψη της οικονομίας.
Και επικοινωνιακά θα λειτουργήσει φυσικά θετικά, εάν δεν πετάξει καμία μπαρούφα ο πρόεδρος των ΗΠΑ, που δεν φημίζεται για την λεπτότητα του χιούμορ του και τα εύστοχα σχόλια του...
Στην οικονομία ο κ. Trump δεν θα έχει πρόβλημα να παροτρύνει αμερικανικές επιχειρήσεις να επενδύσουν στην Ελλάδα, αλλά στην μητρόπολη του καπιταλισμού είναι γνωστό ότι οι CEO των επιχειρήσεων δεν περιμένουν οδηγίες και εντολές από τον πρόεδρο. Ειδικά αυτόν τον πρόεδρο.
Για το ΔΝΤ μάλλον δεν θα πρέπει να περιμένουν κάτι σημαντικό στην κυβέρνηση, εξάλλου πλέον και η ελληνική θέση είναι μπερδεμένη: Να φύγει η να μην φύγει το ΔΝΤ; Κανείς δεν γνωρίζει... Όσο για το κούρεμα του χρέους, ο κ. Trump δεν θα έχει κανέναν λόγο να διαφοροποιηθεί από την πολιτική Obama που συμφωνούσε στη ρύθμιση του χρέους. Πολύ περισσότερο μάλιστα θα συμφωνήσει ο κ. Trump, όταν γνωρίζει ότι αυτό θα το πληρώσουν οι Γερμανοί και υπόλοιποι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι.
Στα γεωπολιτικά δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι όσο κι αν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις περνούν μια σοβαρή και βαθιά κρίση, η οποία δεν θα τερματισθεί σύντομα, αυτό δεν σημαίνει ότι οι σχέσεις αυτές θα διαρραγούν πλήρως. Η Τουρκία με τις σοβαρές ιδιομορφίες της, επιχειρεί να επιβάλλει ένα νέο μοντέλο σχέσης και με την Ε.Ε. και με την Ουάσιγκτον, όπου δεν θα είναι απλώς μια από τις Συμμάχους μέλη του ΝΑΤΟ και υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε., αλλά ο βασικός Περιφερειακός παίκτης, που ισότιμα θα διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.
Ήδη την Τρίτη με καθησυχαστικές δηλώσεις ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg δηλώνει ότι δεν αποτελεί πρόβλημα η αγορά των S-400, ενώ ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Robert Manning δήλωσε ότι οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών «δεν έχουν καμία επίπτωση στις επιχειρήσεις και στο στρατιωτικό προσωπικό και η βάση του Ιντσιρλίκ συνεχίζει να παίζει έναν σημαντικό ρόλο υποστηρίζοντας το ΝΑΤΟ και τις συμμαχικές προσπάθειες...».
Η αναβάθμιση της Σούδας είναι δεδομένη, λόγω της μετατροπής της Συριακής κρίσης σε κούρσα ανταγωνισμού μεταξύ των παγκόσμιων και περιφερειακών δυνάμεων για επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή και η χρονική επέκταση της Συμφωνίας αν και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στο… «αριστερό υποσυνείδητο» του ΣΥΡΙΖΑ, θα ενίσχυε την διαπραγματευτική θέση της χώρας κυρίως για την εξασφάλιση αντισταθμιστικών ωφελημάτων.
Παρά τα προβλήματα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις δεν είναι καθόλου πιθανόν να υπάρξει σύντομα ανατροπή της αμερικανικής πολιτικής των τελευταίων εξήντα ετών και τα σύνορα της Δύσης να μεταφερθούν στο… Αιγαίο.
Η Αθήνα ορθά επιχειρεί να ευαισθητοποιήσει και πρέπει μάλιστα να εντείνει αυτή την προσπάθεια, σχετικά με την πορεία εκτροχιασμού της Τουρκίας και των κινδύνων που αυτό συνεπάγεται και για ολόκληρη την περιοχή αλλά και για την ίδια την Ελλάδα. Είναι προφανές ότι μια δωρεά δυο αντιτορπιλικών, που πιθανολογούσαν ορισμένοι στο Ελληνικό Πεντάγωνο και ενώ θα έχει προηγηθεί ένα πανάκριβο και αμφιβόλου σκοπιμότητας πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ελληνικών F-16 δεν μπορεί να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο που ανατρέπεται με δραματικό ρυθμό.
Όσο για την αναζήτηση ερεισμάτων για διπλωματική στήριξη από την Ουάσιγκτον, απλώς να υπενθυμίσουμε ότι την τελευταία φορά που παρενέβησαν κατόπιν αιτήματος μας οι Αμερικανοί ήταν στα Ίμια, που τελικά επιβεβαίωσαν το «γκριζάρισμα» της περιοχής με την γνωστή συμφωνία No flags, No ships, No troops.
Για το Κυπριακό η θέση της Ουάσιγκτον είναι σταθερά υπέρ της επιδίωξης λύσης, αλλά έχει αφεθεί στους Βρετανούς ο πρώτος λόγος, για το Σκοπιανό η ευαισθησία της γραφειοκρατίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έναντι της υποτιθέμενης προσπάθειας διείσδυσης της Ρωσίας στα Βαλκάνια είναι δεδομένη και επιμένει στην σύντομη επίλυση του θέματος της ονομασίας, ενώ στην Αλβανία λόγω και του ελληνοαμερικανικού λόμπι υπάρχει ευαισθησία για τα θέματα της μειονότητας, αλλά πλέον δεν υπάρχει τόσο ενδιαφέρον όπως την εποχή του Τ. Tennet διοικητή της CIA με καταγωγή από την Βόρειο Ήπειρο αλλά και του Nicholas Gates, ενός ισχυρού opinion maker και συγγραφέα του γνωστού μπεστ σέλλερ «Ελένη».
Το πεδίο που πραγματικά υπάρχει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι η Ενέργεια. Και δεν αφορά μόνο στις έρευνες σε Οικόπεδα που έχει αδειοδοτήσει η Ελλάδα και η Κύπρος, αλλά και στις μονάδες υποδοχής LNG σε Καβάλα και Αλεξανδρούπολη καθώς και στην δημιουργία των κάθετων αγωγών προς την Βουλγαρία που όχι μόνο μπορούν να συμβάλλουν στην διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας που αποτελεί στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ, αλλά συγχρόνως μπορεί να δώσουν σημαντική ώθηση και στην αμερικανική παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου που μέσω των δυο ελληνικών κόμβων θα μπορούν να τροφοδοτούν συμπληρωματικά με φυσικό αέριο την Βουλγαρία, την Ρουμανία μέχρι και τις Βαλτικές χώρες...
Η επίσκεψη του κ. Τσίπρα, όπως και κάθε επίσκεψη Έλληνα ηγέτη στον Λευκό Οίκο έχει πάντα την αξία της και προσφέρει ευκαιρίες για την χώρα. Αλλά, όπως η υποτίμηση μιας τέτοιας επίσκεψης είναι μικρόψυχη, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η υπερεκτίμησή της…
Όσοι -και δεν είναι λίγοι από τους κυβερνώντες- εκλαμβάνουν τον Trump με τις ιδιομορφίες του ως… εναλλακτικό της λιτότητας και της «γερμανικής Ευρώπης» και συγχρόνως θεωρούν ότι πλέον η υπερδύναμη δεν μπορεί να ζήσει και να επιβιώσει χωρίς την Σούδα, συνεπώς θα προσφερθεί γη και ύδωρ στην Αθήνα, είναι προτιμότερο να προσγειωθούν.
Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ και η συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο προσφέρει ευκαιρίες, σημαίνει και υποχρεώσεις και δεσμεύσεις και η ακριβής αποτίμηση της θα γίνει με την επίγνωση, ότι η «σωτηρία» μας δεν θα έρθει την επομένη Τρίτη 17 Οκτωβρίου, και σίγουρα δεν θα φθάσει αποκλειστικά από την Ουάσιγκτον.
Του Νίκου Μελέτη
http://www.liberal.gr/arthro/171257/amyna--diplomatia/2017/i-kali-sugkuria-tis-episkepsis-al-tsipra-stis-ipa-kai-i-pagida-ton-pseudaisthiseon.html
11 Οκτωβρίου 2017
9.
«Η Ελλάδα αποτελεί πόλο σταθερότητας»
δήλωσε ο Πρωθυπουργός στην ομογενειακή εφημερίδα «Greek News».
Η χώρα ανακτά ρόλο κλειδί στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εξελίξεις.
Για το ταξίδι του στις ΗΠΑ, και το ρόλο- κλειδί της χώρας μας στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εξελίξεις, αναφέρεται ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην εβδομαδιαία ομογενειακή εφημερίδα Greek News.
«Η Ελλάδα αποτελεί πόλο σταθερότητας και ασφάλειας για την ευρύτερη περιοχή», δήλωσε ο πρωθυπουργός και υπογράμμισε ότι «η χώρα ανακτά ρόλο κλειδί στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εξελίξεις και βαδίζει με σταθερά βήματα σε τροχιά ανάπτυξης, αφήνοντας πίσω μια σκληρή περίοδο που της κόστισε σε πολλούς τομείς, πέραν αυτού της οικονομίας».
Για τις σχέσεις της χώρας μας με τις ΗΠΑ, ο Αλέξης Τσίπρας σημειώνει «η αυξανόμενη δυναμική της σχέσης στρατηγικού χαρακτήρα που έχουμε με της ΗΠΑ - ειδικά στην οικονομία, την ενέργεια και την άμυνα/ασφάλεια - έχει καθοριστική σημασία. Με τον Πρόεδρο Τράμπ, θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε όλα αυτά τα ζητήματα».
Ο πρωθυπουργός σημειώνει την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική στην οποία κινείται η κυβέρνηση και έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να αποτελεί πόλο σταθερότητας σε μια ευρύτερα αποσταθεροποιημένη περιοχή.
«Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ, με δεδομένο το ενδιαφέρον τους για τη σταθερότητα στην περιοχή, αλλά και την εξαιρετικά σημαντική αμυντική συνεργασία μας - μεταξύ άλλων και στη Σούδα- έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εργαστούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που οι σκοποί της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας βρίσκουν κοινά σημεία με τη στρατηγική των ΗΠΑ στην περιοχή» αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας σε άλλο σημείο της συνέντευξης του.
Ειδικά για τα εθνικά θέματα, τονίζει: «η Ελλάδα έχει μια σειρά ανοιχτών ζητημάτων και υπερασπίζεται σταθερά, τα κυριαρχικά της δικαιώματα στη βάση του διεθνούς δικαίου, ενώ, παράλληλα, επιδιώκει την εμπέδωση της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή».
«Ο τερματισμός της επιθετικότητας της τουρκικής πλευράς στο Αιγαίο, μια κοινά αποδεκτή λύση στο θέμα της ΠΓΔΜ και μία δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, δεν είναι μόνο προς όφελος της χώρας μας αλλά και προς όφελος της Ευρώπης και της διεθνούς κοινότητας. Είμαι πεπεισμένος ότι ο διάλογός και η συνεργασία μας με την αμερικανική κυβέρνηση προς αυτήν την κατεύθυνση, μόνο οφέλη μπορεί να έχει για τα συμφέροντά μας και την περιοχή», προσθέτει ο πρωθυπουργός.
Ο Αλέξης Τσίπρας υπογραμμίζει τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης σε όλα τα εθνικά θέματα και σημειώνει παράλληλα τις πρωτοβουλίες αναφορικά με τη Σύνοδο των νότιων χωρών της ΕΕ. «Ενισχύουμε τη συνεργασία μας με τις χώρες των Βαλκανίων. Την ίδια στιγμή, μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία προχωρούμε σε τριμερείς συνεργασίας με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, ενώ το ΥΠΕΞ μας πραγματοποιεί σημαντικές πρωτοβουλίες όπως η Διάσκεψη της Ρόδου ή η Διάσκεψη των Αρχαίων Πολιτισμών» τονίζει.
Ερωτηθείς για την πορεία των οικονομικών, ο πρωθυπουργός περιέγραψε την Ελλάδα ως χώρα που γίνεται συνώνυμο της αποφασιστικότητας και της σκληρής δουλειάς, που ξεπερνά τις δυσκολίες και βρίσκεται ξανά στη θέση που αρμόζει στον λαό και την ιστορία της. «Και αυτό νομίζω, είναι κάτι που αναγνωρίζει η ηγεσία των ΗΠΑ και για το λόγο αυτό, υπάρχει το αυξημένο ενδιαφέρον από αμερικανικής πλευράς, ώστε να επιταχυνθεί περαιτέρω η πορεία ανάκαμψης της χώρας μας. Ο πρόεδρος Τράμπ έχει μακρά πορεία στον χώρο των επιχειρήσεων. Γνωρίζει πότε μια επένδυση μπορεί να είναι επωφελής και πότε όχι. Βλέποντας κάποιος την Ελλάδα σήμερα, νομίζω ότι μπορεί εύκολα να διαγνώσει ότι ανοίγονται μεγάλες επενδυτικές δυνατότητες στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας» συμπληρώνει. Ενώ στέλνει μήνυμα στους επενδυτές «Όποιος εμπιστευτεί την Ελλάδα σήμερα, μπορεί μονάχα να κερδίσει».
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=907872
14/10/2017
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα,ή κάθε είδους κείμενα,του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.
3.
Τουρκία - ΗΠΑ και η επίσκεψη Τσίπρα.
Ισχυρό χαρτί της Τουρκίας στη σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και δεκαετίες είναι η «ανεξάρτητη» πολιτική της, με την οποία διαμηνύει στους συμμάχους της ότι έχει πλήρη επίγνωση της στρατηγικής και στρατιωτικής σημασίας της. Η Αγκυρα, επίσης, δεν διστάζει να απειλήσει ότι θα μπορούσε να συνάψει σχέσεις με άλλες δυνάμεις, όπως κάνει με τη Ρωσία σήμερα. Η Αθήνα, δε, πάντα ήλπιζε σε επιδείνωση των σχέσεων Ουάσιγκτον - Αγκυρας για να ενισχυθεί ο δικός της δεσμός με την υπερδύναμη. Οι ΗΠΑ πάντα επέβαλλαν μια ισορροπία στις σχέσεις τους με την Ελλάδα και την Τουρκία. Η σημερινή συγκυρία, όμως, ίσως οδηγήσει αλλού.
Η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι διαφορετική απ’ ό,τι ήταν πριν από λίγα χρόνια. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι είναι τζογαδόρος, έτοιμος να ποντάρει ολοένα και περισσότερα· ποτέ, όμως, δεν ήταν τόσο μεγάλοι οι κίνδυνοι και τόσο ανίσχυρο το χαρτί του. Η χώρα του είναι διχασμένη και οι Κούρδοι στα σύνορά της ενισχύονται. Ετσι, ο κ. Ερντογάν κάνει ό,τι έκανε όποτε βρισκόταν σε αδύναμη θέση – ανέβασε το τίμημα. Στη διαμάχη με την Ουάσιγκτον, που οδήγησε και τις δύο χώρες να σταματήσουν να χορηγούν βίζες στους πολίτες της άλλης, ο Τούρκος πρόεδρος χθες ανέβασε ακόμη περισσότερο την ένταση. «Η Τουρκία δεν είναι κάποια χώρα φυλών. Είναι το κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας και θα το δεχθείτε αυτό. Εάν δεν το δέχεστε, τότε λυπάμαι αλλά δεν σας έχουμε ανάγκη», δήλωσε ο κ. Ερντογάν.
Η απόσυρση γερμανικών δυνάμεων από τη βάση Ιντσιρλίκ αποδεικνύει ότι η Τουρκία έχει διάθεση για ρήξεις. Ο κ. Ερντογάν, όμως, ίσως βασίζεται σε υπερβολικό βαθμό στην καλή χημεία του με τον Ντόναλντ Τραμπ – ο οποίος ήταν ο μόνος ηγέτης δυτικής χώρας που τον συνεχάρη για την (οριακή) νίκη του στο δημοψήφισμα, βάσει του οποίου αλλάζει το τουρκικό πολίτευμα. Ισως γι’ αυτό τραβάει το σχοινί στα άκρα, νομίζοντας ότι ο κ. Τραμπ μπορεί, όπως και ο ίδιος, να οδηγεί τη χώρα σε λάθος κατεύθυνση χωρίς να τον εμποδίζει κανείς. Θα συνειδητοποιήσει το λάθος του αργά ή γρήγορα.
Την ερχόμενη εβδομάδα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα επισκεφθεί τις ΗΠΑ. Καλό θα ήταν να μη θεωρεί ότι η επιδείνωση των σχέσεων Ουάσιγκτον - Αγκυρας είναι ήδη μια νίκη. Η Ελλάδα πρέπει, ανεξαρτήτως, να διαθέτει περισσότερα επιχειρήματα για το δίκιο των θέσεών της, να εμπνέει εμπιστοσύνη για την αξιοπιστία της ως σταθερός σύμμαχος. Το ότι ο κ. Ερντογάν παρεκτρέπεται σήμερα δεν αποκλείει το ότι κάποια στιγμή η Τουρκία θα στραφεί πάλι προς τις ΗΠΑ.
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ
http://www.kathimerini.gr/930557/opinion/epikairothta/politikh/toyrkia---hpa-kai-h-episkeyh-tsipra
13.10.2017
4.
Με «ενεργειακό διαβατήριο» στις ΗΠΑ ο Αλέξης Τσίπρας.
Υψηλά στην ατζέντα των επαφών που θα έχει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις ΗΠΑ βρίσκεται ο τομέας της ενέργειας. Πέραν του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για τα ενεργειακά projects που συμβάλλουν στη διαφοροποίηση προμήθειας φυσικού αερίου, όπως ο αγωγός TAP και ο διασυνδετήριος αγωγός Ελλάδας - Βουλγαρίας IGB αλλά και το διασυνδεδεμένο με αυτό σχέδιο του τερματικού σταθμού LNG της Αλεξανδρούπολης, από τις ΗΠΑ εκφράζεται πρώτη φορά έπειτα από χρόνια και επενδυτικό ενδιαφέρον για τον ενεργειακό τομέα της Ελλάδας.
Σταθμός Αλεξανδρούπολης
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η κινητικότητα που αναπτύχθηκε παραμονές του πρωθυπουργικού ταξιδιού στις ΗΠΑ γύρω από το project της Αλεξανδρούπολης. Μέσα στην εβδομάδα ανακοινώθηκε τόσο η συμφωνία της ΔΕΠΑ με την εταιρεία Gastrate (Oμιλος Κοπελούζου) που αναπτύσσει το σχέδιο κατασκευής τερματικού σταθμού LNG στην Αλεξανδρούπολη, όσο και η απόφαση της ΔΕΠΑ να προχωρήσει σε διεθνή διαγωνισμό για την προμήθεια επιπλέον ποσοτήτων LNG για τη διετία 2018 - 2020. Οι ΗΠΑ είναι γνωστό ότι αναζητούν νέες αγορές για τη διοχέτευση της παραγωγής σχιστολιθικού φυσικού αερίου (shale gas ) και σύμφωνα με πληροφορίες δύο αμερικανικές εταιρείες, η Tellurian Energy και η Cheniere, βρίσκονται σε συζητήσεις τόσο με τη ΔΕΠΑ όσο και την Gastrate.
Η Cheniere είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αμερικανικού LNG με εξαγωγές μέχρι σήμερα πάνω από 10 φορτία 10 δισ. κ.μ. αερίου σε 20 χώρες ανά την υφήλιο, μεταξύ των οποίων και ευρωπαϊκές, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Μάλτα. Η εταιρεία έχει δείξει και στο παρελθόν ενδιαφέρον για τη χρήση του τερματικού σταθμού Αλεξανδρούπολης όπως και της Ρεβυθούσας και –σύμφωνα με πληροφορίες– αναμένεται να πάρει μέρος στον διαγωνισμό της ΔΕΠΑ για πρόσθετες ποσότητες LNG. H δεύτερη εταιρεία, Tellurian Energy, φέρεται επίσης να έχει εκφράσει ενδιαφέρον για συμμετοχή στον διαγωνισμό που αναμένεται να διενεργήσει η ΔΕΠΑ αλλά και τον σταθμό της Αλεξανδρούπολης, εξετάζοντας τη συμμετοχή της στο μετοχικό κεφάλαιο της Gastrade. Η Tellurian Energy δημιουργήθηκε από το πρώην στέλεχος της Cheniere κ. Charif Souki, που στην προηγούμενη θητεία του είχε διαπραγματευθεί την είσοδο της Cheniere στο project της Αλεξανδρούπολης.
Πέραν του φυσικού αερίου, η ελληνική αγορά φέρεται να είναι έτοιμη να υποδεχθεί και τις πρώτες ποσότητες αμερικανικού shale oil. Tα ΕΛΠΕ βρίσκονται σε συζητήσεις με traders για να εισαγάγουν πρώτη φορά σχιστολιθικό αμερικανικό αργό. Σύμφωνα με πληροφορίες σχετική πρόταση έχει υποβληθεί στα ΕΛΠΕ από την ολλανδική Trafigura, η οποία εμπορεύεται πετρέλαιο από το τερματικό Corpus Cristi στο Τέξας, η οποία και εξετάζεται από την διοίκηση του Ομίλου.
Το αμερικανικό επενδυτικό ενδιαφέρον φέρεται να επεκτείνεται και στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής.
Ενδιαφέρον και για λιγνίτη
Αναφορές για ενδιαφέρον αμερικανικών εταιρειών για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα τόσο από τον επικεφαλής της Επιχείρησης Μανόλη Παναγιωτάκη, όσο και από τον υπουργό Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη. Πρέπει, τέλος, να καταγραφεί το ενδιαφέρον του αμερικανικού πετρελαϊκού κολοσσού ExxonMobil για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, που εκφράστηκε από κοινού με τα ΕΛΠΕ και την γαλλική Total με αίτηση προς το υπουργείο Ενέργειας για την παραχώρηση της υποθαλάσσιας περιοχής νοτίως της Πελοποννήσου και δυτικά της Κρήτης.
ΧΡΥΣΑ ΛΙΑΓΓΟΥ
http://www.kathimerini.gr/930660/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/me-energeiako-diavathrio-stis-hpa-o-al-tsipras
14/10/2017
5.
'Αποψη: Το σημαντικό διακύβευμα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
Η οικονομία μπορεί να έχει τα οξύτατα προβλήματά της, αλλά η στρατηγική σημασία της Ελλάδας αυξάνεται. Με τη σταδιακή απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση, η Ελλάδα μετατρέπεται στον ακροτελεύτιο κρίκο της δυτικής αλυσίδας προς Ανατολάς. Η εποχή που η Δύση προέβαλλε την Τουρκία ως κοσμικό κράτος έχει παρέλθει.
Η εντεινόμενη ισλαμοποίηση, η γεωπολιτική αυτονόμηση, ο εναγκαλισμός με τη Μόσχα, το Κουρδικό, οι περιορισμοί στη χρήση της βάσης Ιντσιρλίκ έχουν επιφέρει σοβαρό ρήγμα στις σχέσεις. Τυπικά, δεν έχει αλλάξει κάτι και γεωστρατηγικά η Τουρκία παραμένει σημαντική. Στην πράξη, όμως, το ρήγμα ανοίγει θετικές προοπτικές για την Ελλάδα.
Οι θετικές αυτές προοπτικές ενισχύονται και από το γεωπολιτικό και γεωοικονομικό έρεισμα που έχει δημιουργηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα δύο τρίγωνα (Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ και Ελλάδα - Κύπρος - Αίγυπτος) ενισχύουν την περιφερειακή συνεργασία της Ευρώπης με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Κλειδί σε αυτήν τη στρατηγική αποτελεί η στενή συνεργασία με την Κύπρο, την οποία ελληνικές κυβερνήσεις έχουν κάποιες φορές αντιμετωπίσει σαν βαρίδι.
Η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου, όμως, είναι αντιστρόφως ανάλογη με το μέγεθός της και έχει ενισχυθεί γεωοικονομικά από την ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Η τουρκική πολιτική υπονομεύει τα δύο τρίγωνα, αλλά και βασικά ενεργειακά και στρατηγικά συμφέροντα τόσο ευρωπαϊκά όσο και αμερικανικά.
Στο ενεργειακό παιχνίδι εισέρχονται και οι ΗΠΑ. Τουλάχιστον μια αμερικανική εταιρεία ενδιαφέρεται για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης με στόχο να καταστεί ενεργειακό hub με τη διοχέτευση αμερικανικού φυσικού αερίου, αλλά και κέντρο logistics εάν υλοποιηθεί η σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βουλγαρία. Επιδίωξη των ΗΠΑ είναι να αναβαθμίσουν τις ενεργειακές σχέσεις των δύο χωρών και να εξισορροπήσουν την ελληνική ενεργειακή εξάρτηση.
Οι ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο επηρεάζονται και από την ενίσχυση της ρωσικής παρουσίας. Τον περασμένο Ιανουάριο, η Μόσχα υπέγραψε με τη Δαμασκό συμφωνία που διπλασιάζει τη δυνατότητα ελλιμενισμού ρωσικών πλοίων στη ναυτική βάση Ταρτούς.
Επηρεάζονται, επίσης, και από ένα νέο δεδομένο: την για πρώτη φορά ναυτική εμφάνιση της Κίνας στη Μεσόγειο. Υπενθυμίζουμε ότι τον Μάιο 2015 πραγματοποίησε κοινή ναυτική άσκηση με τη Ρωσία στη Μεσόγειο. Τα οικονομικά συμφέροντα της Κίνας αυξάνουν το ενδιαφέρον της για στρατιωτική παρουσία στην περιοχή. Τον Αύγουστο, η Κίνα εγκαινίασε την πρώτη στρατιωτική της βάση στο Τζιμπουτί, ενώ τον Ιούλιο τρία κινεζικά πολεμικά πλοία, καθ’ οδόν για κοινή άσκηση με τη Ρωσία στη Βαλτική, πραγματοποίησαν άσκηση πυρών στη Μεσόγειο.
Με τις προαναφερόμενες αλλαγές στις παραδοσιακές ισορροπίες, η Ελλάδα καθίσταται χώρα πρώτης γραμμής. Την εξέλιξη αυτή και τις προκλήσεις που δημιουργούνται τις αντιλαμβάνονται καλύτερα οι ΗΠΑ που έχουν παγκόσμια σφαιρική στρατηγική. Τη διατύπωσε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» (19/9/2017) ο Αμερικανός πρέσβης Geoffrey Pyatt: «Ειλικρινά δεν βλέπω την Κίνα ή πολλούς από τους εταίρους σας να σκέφτονται όπως εμείς, με όρους της ευρύτερης περιφερειακής επιρροής που ασκεί η Ελλάδα».
Πράγματι, με την αναδιάταξη των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ισορροπιών και τα δύο τρίγωνα που έχουν δημιουργηθεί, ο ελληνικός στρατηγικός χώρος εκτείνεται πολύ πέρα από το Αιγαίο. Παραλλήλως, οι πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική έχουν αυξήσει κατακόρυφα τη σημασία της βάσης στη Σούδα. Η Σούδα δεν αποτελεί μόνο βάση ελλιμενισμού, συντήρησης και ανεφοδιασμού, αλλά και κλειδί για επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρειο Αφρική.
Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο θα πραγματοποιηθεί στις 17 Οκτωβρίου. Οι συναντήσεις αυτές έχουν συνήθως χαρακτήρα δημοσίων σχέσεων. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, θα μπορούσε να έχει ουσία.
Εάν η Ελλάδα πράγματι αναδεικνύεται σε χώρα πρώτης γραμμής και καλείται να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν, τότε το διακύβευμα είναι άλλο. Το ζητούμενο δεν είναι να εστιάσουμε τις συνομιλίες στο εάν η χρήση της Σούδας θα είναι για ένα ή πέντε χρόνια. Ή στον οπλισμό που θα πάρουμε από τα αποθέματα των ΗΠΑ. Τα θέματα αυτά είναι σημαντικά, αλλά υπό τις πολιτικοστρατιωτικές συνθήκες που διαμορφώνονται είναι δευτερεύοντα. Το διακύβευμα είναι πολύ πιο σημαντικό.
Επανεξέταση σχέσεων
Εάν η Ελλάδα είναι καίριος παράγων για το δυτικό σύστημα ασφαλείας, τότε το ζητούμενο είναι μια γενικότερη επανεξέταση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που θα αποτυπώνει τη νέα αυτή πραγματικότητα. Αυτό απαιτεί την ποιοτική αναβάθμιση των σχέσεών μας. Τους τρόπους, με τους οποίους οι ΗΠΑ θα στηρίξουν την οικονομική σταθερότητα της χώρας μέσα από τις προτάσεις που θα υποβάλουμε για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.
Ζητούμενο είναι επίσης η επανεξέταση της αμυντικής μας σύνδεσης, ώστε να διατηρηθεί η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή, να αντιμετωπισθεί η εγγενής γεωπολιτική πίεση διεκδικητικών γειτόνων μας, αλλά και η συντήρηση και ανανέωση του αμυντικού μας εξοπλισμού τσακισμένη από την οικονομική κρίση. Οι επιδιώξεις αυτές απαιτούν επεξεργασμένη πρόταση που θα κατατεθεί από την ελληνική κυβέρνηση και θα συζητηθεί κατά τη διάρκεια της συνάντησης του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο. Μπορεί, λοιπόν, αυτή η συνάντηση να αποτελέσει την απαρχή μίας διαπραγματευτικής διαδικασίας για να καταλήξουμε σε συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Οι Ευρωπαίοι
Το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό διακύβευμα αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται και οι Ευρωπαίοι που έχουν πιο οικονομιστική αντίληψη των πραγμάτων. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις ασκούν αυτοκριτική και παραπονούνται ότι οι Κινέζοι τους πήραν τα «φιλέτα» και ειδικά στην Ελλάδα το «φιλέτο» του Πειραιά. Στις ελληνικές εκκλήσεις για επενδύσεις, όμως, όλα τα προηγούμενα έτη πετούσαν την μπάλα στην κερκίδα.
Κωνσταντίνος Μπίτσιος,
εκτελεστικός αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ).
http://www.kathimerini.gr/930762/article/epikairothta/politikh/apoyh-to-shmantiko-diakyveyma-stis-ellhnoamerikanikes-sxeseis
14/10/2017
6.
Η πραγματική ατζέντα της συνάντησης Τσίπρα – Τραμπ
στον Λευκό Οίκο.
Οι επικείμενες συνομιλίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ είναι θετικές ως προς την ουσία, καθώς οι άριστες διμερείς σχέσεις είναι χρήσιμο να…
…επιβεβαιώνονται και ν’ αποκτούν χειροπιαστό αντίκρισμα, αλλά και σημαντικές ως προς τον συμβολισμό της αποδοχής του δυτικού προσανατολισμού της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από την Αριστερά.
Ωστόσο η καθαυτή επίσκεψη στον Λευκό Οίκο δεν είναι αυτοσκοπός ούτε ισοδυναμεί με εγγύηση επίλυσης όλων των ελληνικών προβλημάτων. Πρόκειται μόνο για έναν ενδιάμεσο σταθμό της συνεννόησης Αθήνας – Ουάσινγκτον για την ταραγμένη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και των Βαλκανίων, και άλλα θέματα. Αν δεν υπάρξουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες τους επόμενους μήνες, το μόνο που θα έχει απομείνει θα είναι οι φωτογραφίες στο Οβάλ Γραφείο.
Αλλωστε εκπλήξεις έχουν δοκιμάσει πολλοί πρωθυπουργοί των τελευταίων δεκαετιών. Μεταξύ άλλων, ο μέγας Κωνσταντίνος Καραμανλής, που είχε στενή σχέση με τον πρόεδρο Κάρτερ από το 1977 και ειλικρινή συνάντηση μαζί του τον Ιούνιο του 1978, αλλά έναν μήνα αργότερα υπέστη το σοκ της άρσης του εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Τουρκία. Ο υπεραισιόδοξος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον Δεκέμβριο του 1991 αναχώρησε από την Ουάσινγκτον σαν πρωταγωνιστής στα Βαλκάνια, αλλά μετά τον Απρίλιο του 1992 δεν μπόρεσε ν’ αντιμετωπίσει τις συνέπειες της στροφής των ΗΠΑ στο ζήτημα των Σκοπίων και, γενικότερα, της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ο δε ρεαλιστής Κώστας Καραμανλής, μετά τις συνομιλίες με τον Τζ. Μπους τον Μάιο του 2004 και τη συνεργασία για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Αυγούστου, είδε τους μόλις επανεκλεγέντες Ρεπουμπλικάνους ν’ αναγνωρίζουν την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Το συμπέρασμα είναι ότι, λόγω των πολλών και μεταβαλλόμενων συσχετισμών που διαχειρίζονται οι ΗΠΑ διεθνώς και λόγω των πολλών εσωτερικών κέντρων διαμόρφωσης της πολιτικής τους, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Από τις αρχές του 2017 και πριν ακόμα από την ορκωμοσία του προέδρου Ντ. Τραμπ η ελληνική πλευρά προσπάθησε ν’ ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τα νέα πρόσωπα στον Λευκό Οίκο, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Πεντάγωνο και το υπουργείο Οικονομικών. Ως πλέον αποτελεσματικές έχουν αποδειχθεί οι επαφές του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, στρατηγό Χ.Ρ. Μακ Μάστερ, χάρη στις οποίες (μαζί με την εντατική εργασία της αμερικανικής πρεσβείας Αθηνών το τελευταίο δίμηνο) εξασφαλίστηκε η συνάντηση Τραμπ – Τσίπρα.
Αντίθετα, ο υπουργός Αμυνας Τζ. Μάτις, αν και απεδέχθη καταρχάς πρόσκληση του ομολόγου του Π. Καμμένου τον Απρίλιο, δεν όρισε ημερομηνία επίσκεψης στην Ελλάδα, ενώ το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έχει απορρίψει πλήθος κρούσεων για στήριξη του Ευκλ. Τσακαλώτου στο ζήτημα του χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο, η ατζέντα στον Λευκό Οίκο και στη συνάντηση των δύο αντιπροσωπιών διαμορφώνεται ως εξής:
• Πρώτον, επιβεβαίωση της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας – ΗΠΑ με συζήτηση τρόπων διεύρυνσής της και αμερικανικές δηλώσεις υπέρ της χώρας μας ως νησίδας σταθερότητας σε μια εξόχως ταραγμένη περιοχή. Στους διπλωματικούς κύκλους είναι γνωστό ότι ο στρατηγός Μακ Μάστερ έχει επίγνωση της ανάγκης προστασίας της Μεσογείου (Μεταναστευτικό, στήριξη Αιγύπτου και Λιβύης) και αντιμετωπίζει θετικά τις τριμερείς συνεργασίες των υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας και Κύπρου με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τον Λίβανο και την Ιορδανία.
• Δεύτερον, προσπάθειες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για εκτόνωση της έντασης Ελλάδας – Τουρκίας, η οποία πάλι κορυφώνεται (χωρίς δημοσιότητα) με προκλήσεις κατά της προεργασίας εκμετάλλευσης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Συμπτωματικά ή όχι, Αμερικανός αξιωματούχος θα επισκεφθεί την Αθήνα και την Αγκυρα αμέσως μετά τις συνομιλίες Τραμπ – Τσίπρα, ενώ μέγιστο είναι το ενδιαφέρον για τη συνάντηση Κοτζιά – Τσαβούσογλου στις 24 Οκτωβρίου (αντί του προγραμματισμένου -και καταδικασμένου σε αποτυχία- Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας στη Θεσσαλονίκη).
• Τρίτον, η αμυντική συνεργασία είναι στενότατη, αλλά δεν έχουν καμιά βάση οι φήμες περί μεταφοράς της βάσης του Ιντσιρλίκ στη Σούδα, την Κάρπαθο ή την ηπειρωτική χώρα. Πέραν του γεωγραφικού στοιχείου, η απλή αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ δεν κλείνουν τη συγκεκριμένη βάση στην Τουρκία και δεν αντιμετωπίζουν επιχειρησιακά προβλήματα, παρά την επιδείνωση των σχέσεων με το καθεστώς Ερντογάν. Αντίθετα, υπάρχει ενδιαφέρον για την πολυετή ανανέωση της συμφωνίας για τη Σούδα, ώστε να είναι εφικτός ο προγραμματισμός έργων υποδομής και η χρηματοδότησή τους. Εκκρεμεί, επίσης (από το 2011!), η υπογραφή συμφωνίας για τις υπερπτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τη μεταστάθμευσή τους στο Καστέλι ή στην Καλαμάτα. Πάντως το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη Σούδα δεν έχει μόνο στρατηγικό, αλλά και οικονομικό χαρακτήρα, όπως αποδείχθηκε στις αρχές του έτους με την εκτέλεση επειγουσών εργασιών στο αεροπλανοφόρο «G.H.W Bush», οι οποίες, διαφορετικά, θα έπρεπε να γίνουν στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, όπως το 2015-16, με κόστος εκατομμυρίων δολαρίων.
• Τέταρτον, η ελληνική πλευρά ανησυχεί για τα Βαλκάνια και τις πληροφορίες για προσεχείς αμερικανικές πρωτοβουλίες ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, χωρίς προηγούμενη επίλυση του ονοματολογικού. Η Αθήνα θα καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, ώστε να προληφθούν οι αποσταθεροποιητικές τάσεις που εκπορεύονται από τα Τίρανα και τα Σκόπια.
• Πέμπτον, για το Κυπριακό αναμένεται μόνο σύντομη ανταλλαγή απόψεων, καθώς η Ουάσινγκτον θα εξετάσει το ενδεχόμενο πρωτοβουλιών μετά τις προεδρικές εκλογές, του Φεβρουαρίου 2018, στη Μεγαλόνησο.
• Εκτον, συνεχίζεται η αβεβαιότητα για το Visa Waiver Program (εξαίρεση Ελλήνων πολιτών από την υποχρέωση θεώρησης), καθώς η παράτασή του μέχρι τις αρχές του 2018, ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα αυθεντικότητας των ελληνικών εγγράφων ταυτοπροσωπίας, μάλλον δεν αρκεί.
Μεγάλο μέρος των συνομιλιών θα καλυφθεί εξάλλου με τα θέματα της ελληνικής οικονομίας (με δήλωση στήριξης των ΗΠΑ, αλλά χωρίς συγκεκριμένη πρωτοβουλία προς την ευρωζώνη) και των αγωγών φυσικού αερίου και ενεργειακής ασφάλειας.
Αλέξανδρος Τάρκας,
εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.
http://www.dimokratianews.gr/content/79153/i-pragmatiki-atzenta-tis-synantisis-tsipra-tramp-ston-leyko-oiko
11.10.2017
7.
Καλή επιτυχία κύριε Πρωθυπουργέ:
The White House,1600 Pennsylvania Avenue, Washington…
Αναντίρρητα η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο είναι μείζονος σημασίας για τα συμφέροντα της Ελλάδος πέραν κομματικών ή πολιτικών σκοπιμοτήτων, σε μια απρόσμενα και ιστορικά μοναδική θετική συγκυρία στο τρίγωνο Ουάσινγκτον- Αγκύρας –Αθηνών. O Πρωθυπουργός συναντιέται με την δική του ιστορία. Κυρίως όμως με την ιστορία της Ελλάδος!
1.
Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Ελλάδος στον Λευκό Οίκο δεν είναι συμπτωματική:
Εδώ και δέκα μήνες περίπου η ελληνική πλευρά είχε καταβάλει συστηματικές και συνεχείς σε πολλά επίπεδα, τόσο απ’ ευθείας όσο και με πολλούς ενδιαμέσους, σε πολλά επίπεδα, προσπάθειες προκειμένου να εξασφαλίσει την πολύ-αναμενόμενη πρόσκληση. Χωρίς να παραγνωρίζω την συμβολή των αμερικανικών διπλωματικών αρχών υπογραμμίζω ότι ο ρόλος της Πρεσβείας μας στην Ουάσιγκτον υπήρξε καθοριστικός. Κίνησαν γη και ουρανό. Απορία προκάλεσε λοιπόν η αρχική ανακοίνωση των Αθηνών ότι η πρόσκληση έγινε αποδεκτή. Δηλαδή, το σκεφθήκαμε πολύ πριν δώσουμε το ΟΚ;
Το φαινόμενο δεν είναι μόνο σημερινό. Οι αυλές υπάρχουν για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους και να ευδοκιμούν… οι περαστικοί αυλικοί. Είναι όμως χαρακτηριστικό μίας συγκεκριμένης ελληνοπρεπούς νοοτροπίας με συνέχεια και χωρίς καθορισμένα πολιτικό-κομματικά όρια. Της ψυχολογίας του μικρού που νιώθει ξαφνικά να μεγαλώνει.
Για καλή μας τύχη η επίσκεψη γίνεται τώρα σε μια απρόσμενα και ιστορικά μοναδική θετική συγκυρία, στην τέταρτη δεκαετία της μεταπολίτευσης, στο τρίγωνο Ουάσινγκτον- Αγκύρας –Αθηνών.
Να ξεκαθαρίσω λοιπόν ότι δεν είμαστε εμείς η εξαίρεση. Μετά λόγου γνώσης σημειώνω ότι 150 περίπου χώρες και τριπλάσιοι του αριθμού αυτού ηγέτες –εξαιρουμένων των είκοσι-τριάντα που βρίσκονται στην πρώτη σειρά του αμέσου ενδιαφέροντος και στην κορυφή των συμφερόντων των ΗΠΑ -προσπαθούν να εξασφαλίσουν είσοδο στον Λευκό Οίκο. Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η πραγματικότητα.
2.
Τα συμφέροντα της Ελλάδος πέραν κομματικών /πολιτικών σκοπιμοτήτων:
Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι κυρίως ο Λευκός Οίκος, το αποδυναμωμένο σήμερα State Department, και όλοι όσοι συντελούν στην πραγματοποίηση της επίσκεψης γνωρίζουν καλά, άριστα, τα εξής:
– την δομή, προσωπικές πεποιθήσεις, πολιτική φιλοσοφία, επιδόσεις, υστέρηση και εν γένει πολιτικά πεπραγμένα της κυβέρνησης συνεργασίας του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και των υπουργών του. Γνωρίζουν επίσης λεπτομερώς τις θέσεις και ενδόμυχες πεποιθήσεις των κυβερνητικών στελεχών – ακόμη και τη λεγομένη γλώσσα το σώματος -όπως αποτυπώνονται στις συναντήσεις τους στην Αθήνα με τους αμερικανούς συνομιλητές τους.
Μία παρένθεση: πρόκειται για ένα διαχρονικά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο που δεν γνωρίζει ιδεολογία και πολιτικά χρώματα ούτε περιορίζεται από τις κομματικές ταυτότητες. Πριν λίγα χρόνια, με απορία και έκπληξη συνάμα διάβαζα στα 2500 περίπου αμερικανικά τηλεγραφήματα και εκθέσεις WIKILEAKS τα οποία αφορούσαν στην Ελλάδα, τις ομολογιακού χαρακτήρα εκμυστηρεύσεις υπουργών και κυβερνητικών στελεχών ακόμη και για θέματα –όπως για παράδειγμα το ενεργειακό- εκτός του πλαισίου αρμοδιοτήτων τους.
Δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω ότι η πρακτική αυτή δεν συνεχίζεται. Ειδικά σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Αντιθέτως, μάλιστα πάντοτε υπάρχουν κάποιοι πού γενναιόδωρα «ανοίγουν την καρδιά» τους.
Γνωρίζουν επίσης άριστα τις θέσεις του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη και τις προσωπικές εκτιμήσεις των βασικών στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Επίσης, την πολιτική εμβέλεια, πολιτικό λόγο και προοπτική των λοιπών κομμάτων. Εντός και εκτός Βουλής.
Γνωρίζουν, γνωρίζουν, γνωρίζουν…
Πού θέλω να καταλήξω;
Στην αυτονόητη επισήμανση ότι η συνάντηση του Πρωθυπουργού της Ελλάδος με τον Πρόεδρο Donald Trump γίνεται διότι η αμερικανική κυβέρνηση και ο Λευκός Οίκος έχουν πεισθεί για την χρησιμότητά της για την ενίσχυση και προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και βέβαια -μέσω της Σούδας- στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και πέραν του Περσικού Κόλπου, μέχρι το Αφγανιστάν. Επιπλέον, διότι ο κύριος Donald Trump προσωπικά έχει κάτι να μας πει.
Όσο άδικο και άκαιρο είναι να μεμψιμοιρούν κάποιοι στην Αθήνα για την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον, ειδικά την στιγμή αυτή, τόσο λάθος είναι κάποιοι άλλοι να θελήσουν να της προσδώσουν χαρακτήρα η χρώμα επιλεκτικής πολιτικής στήριξης. Στην Ελλάδα θεωρείται πάντοτε ως εξαιρετικό γεγονός ότι για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αυτονόητο.
Η επίσκεψη έχει αναμφίβολα ξεχωριστή σημασία για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση. Έχει όμως μεγαλύτερη σημασία για την ίδια την λαβωμένη στα οκτώ χρόνια της βαθιάς αυτής κρίσης εικόνα της Ελλάδος.
Κυρίως λόγω της μοναδικής και αναντικατάστατης στρατηγικής θέσης της. Εν μέσω ριζικής μεταβολής ισορροπιών, συμμαχιών και δεδομένων. Μεταξύ άλλων, λόγω των επιλογών του Προέδρου Trump και προς διαφορετική κατεύθυνση των προκατόχων του σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Χωρίς να ξεχνώ τις δικές μας ευθύνες, εννοώ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών–μελών της.
Όμως, τα όσα συζητηθούν στην Ουάσινγκτον και εν συνεχεία την επόμενη ημέρα τεθούν σε ένα χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, απαιτούν εδώ στην Ελλάδα ευρύτερη πολιτική συνεννόηση και συναίνεση η οποία δεν διαμορφώνεται αυτόματα, είναι δυνατή, αλλά όμως θα πρέπει να επιδιωχθεί και να διασφαλισθεί.
Έχω υπόψη μου ειδικότερα δύο θέματα χωρίς να υποτιμώ τα υπόλοιπα:
Α.
Την Συμφωνία για την Σούδα:
Δηλαδή την έναντι ουσιαστικών πολιτικών ανταλλαγμάτων- προτιμώ να τις αποκαλώ διμερείς εγγυήσεις ασφάλειας-και όχι μόνον έναντι εξοπλιστικών και οικονομικών ανταλλαγμάτων ανανέωση της Συμφωνίας για την Σούδα. Όσο σημαντικότερα είναι τα ανταλλάγματα τόσο μεγαλύτερη σε διάρκεια ας είναι η ισχύς της νέας συμφωνίας. Αυτή μπορεί να είναι μία λογική διαπραγματευτική θέση και γραμμή.
Ορθώς η κυβέρνηση-φαίνεται ότι επικράτησε ευτυχώς η θέση του Υπουργείου Εξωτερικών- προέβη σε μεταβατικού χαρακτήρα ανανέωση μόνο για ένα χρόνο. Το γράφω και το λέγω κάμποσα χρόνια. Η Σούδα αποτελεί το πολυτιμότερο στοιχείο του σημαντικότερου πυλώνα των διμερών μας σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν είναι άλλος από την αμυντική συνεργασία. Η Ελλάδα έχει στα δικά της χέρια ένα αναντικατάστατης αξίας για την εξυπηρέτηση και την προώθηση των εθνικών της συμφερόντων αλλά και των στρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ μέσον διαπραγμάτευσης.
Η αξιοποίηση του απαιτεί σύνεση, την αίσθηση του μέτρου και πολιτική συνεννόηση.
Να ληφθούν υπόψη οι:
ι.
Οι άμεσες απειλές κατά της εθνικής της ασφάλειας και εδαφικής κυριαρχίας που δέχεται η Ελλάδα από την Τουρκία.
ιι.
Ή για τον λόγο αυτό ,συγκριτικά με τα λοιπά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, ανεπαρκής για την Ελλάδα διασφάλιση που θεωρητικά παρέχει το Άρθρου 5 του Χάρτη της Συμμαχίας.
Β.
Το ζήτημα του ονόματος της πΓΔΜ:
Το ίδιο συμβαίνει –καίτοι δεν βρίσκεται ψηλά στο γνωστικό πεδίο των προτεραιοτήτων του Προέδρου Donald Trump- με τις προοπτικές(;) επίλυσης του ζητήματος του ονόματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Για όσους υπέρμετρα ανησυχούν ή βιάζονται να θυμίσω ότι είναι ψηλά μόνο γιά κάποια στελέχη του State Department, σε επίπεδο βοηθού Υφυπουργού ή Υφυπουργού Εξωτερικών. Το αναβαθμίζουν επίσης οι πρεσβείες των ΗΠΑ σε Σκόπια και Αθήνα. Στο παρελθόν έχουμε περάσει μέσα από τις Συμπληγάδες Πέτρες για το ζήτημα αυτό.
Η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Ναι θέλουμε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον να λυθεί το ζήτημα της ονομασίας. Όχι όμως με άτακτη υποχώρηση. Η πρόσφατη εμπειρία δείχνει ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν φέρει άφεση αμαρτιών ούτε αποτελεί εγγύηση δημοκρατίας, ομαλότητας και εξαγνισμού. Ας θυμηθούμε τη δικτατορία στην Ελλάδα. Ας δούμε τι γίνεται σήμερα στην Τουρκία και σε διαφορετική διάσταση και αναλογία πιο κοντά μας στην Αλβανία.
Βέβαιο είναι ότι έχουμε και εμείς κάνει λάθη, καθώς και εκτιμήσεις που δεν επιβεβαιώθηκαν. Όμως, τη στιγμή αυτή τα Σκόπια επιχειρούν να κάνουν τη δική τους αυτοκάθαρση. Αναλαμβάνουν –αν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα- το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί. Ορθώς έχουμε ρίξει, ήδη από το Βουκουρέστι το 2008, το βάρος στον αλυτρωτισμό και την εχθρική προπαγάνδα παρά το γεγονός –το αναγνωρίζω -ότι δεν έχουμε πείσει πολλούς.
Εν τούτοις, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, η δικαίωση μας έρχεται σήμερα από την νέα πολιτική πραγματικότητα στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Έχω δει τουλάχιστον δέκα δημόσιες δηλώσεις του πρωθυπουργού κου Zoran Zaev και του δεινού πρέσβη Υπουργού Εξωτερικών κου Nikola Dimitrov στις οποίες παραδέχονται ότι η κυβέρνηση της χώρας τους με συγκεκριμένες πράξεις στόχευσε στην προηγούμενη δεκαετία να ενοχλήσει και να προκαλέσει την Ελλάδα. Η ομολογία και η παραδοχή σήμερα έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα κίνητρα.
Οι κρίσιμες και ιστορικές αποφάσεις για το σοβαρά θέματα σταθμίζουν ασφαλώς τις περιστάσεις και επηρεάζονται από τις ειδικότερες συνθήκες που επικρατούν.
Ανεξαρτήτως των δικών μας λαθών στο παρελθόν, πρέπει να αναζητήσουμε μία λύση που θα σταθεί στη δοκιμασία του χρόνου και θα είναι λύση πραγματική και όχι «φύλλο συκής». Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, κομβική σημασία στις διαπραγματεύσεις με την πΓΔΜ στην βάση του πολύτιμου κεκτημένου του Βουκουρεστίου έχει η σταθερή στάση μας στο ζήτημα της ισχύος την υπό αναζήτηση νέας ονομασίας της γειτονικής μας χώρας «erga omnes». Το πρόβλημα είναι πώς επιβάλλεται στις τρίτες χώρες.
Η επίτευξη λύσης θα διευκολυνθεί αν η Ουάσινγκτον μας διαβεβαιώσει –έστω πίσω από τις κλειστές πόρτες- ότι θα αλλάξει την απόφαση του Νοεμβρίου 2004 και θα αναγνωρίσει τη γειτονική μας χώρα με το νέο όνομα που θα συμφωνηθεί μεταξύ Σκοπίων και Αθηνών.
Τα ζητήματα ταυτότητας, γλώσσας, εθνότητας δεν μπορούν να αφεθούν στην τύχη ή στον αυτόματο πιλότο. Άλλωστε, προτάσεις του κυρίου Matthew Nimetz κατέγραψαν το πρόβλημα ονομασιών, γλώσσας, ακόμη και των διαβατηρίων της γείτονος και εμπορικών σημάτων προέλευσης.
Η «λύση» του σήμερα δεν μπορεί να είναι το μεγάλο πρόβλημα του αύριο. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στις επόμενες γενιές να μην αφήσουμε «αποδημητικές ασάφειες».
3.
Η πολιτική συνεννόηση παραμένει το ζητούμενο:
Το ιδανικό σενάριο θα ήταν ο Πρωθυπουργός να συζητήσει με τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και άλλους πολιτικούς αρχηγούς τα θέματα αυτά-και όχι μόνον- πριν φύγει για την Ουάσινγκτον. Θα ήταν πολλαπλώς πολιτικά και διαπραγματευτικά ενισχυμένος και απαλλαγμένος από πολλές ενδοκυβερνητικές έγνοιες.
Για ένα πράγμα πρέπει να είναι βέβαιος ο Πρωθυπουργός κύριος Αλέξης Τσίπρας –όπως κάθε Πρωθυπουργός της Ελλάδος – που εισέρχεται στο Λευκό Οίκο και κάθεται στο Οβάλ Γραφείο.
Δεν εκφράζει μόνο το παρόν. Τα όσα πει επηρεάζουν το αύριο και το μέλλον μας. Μετά λόγου γνώσης σημειώνω ότι παρά τα φώτα, τα φλας και τις κουστωδίες είναι η στιγμή της απόλυτης μοναξιάς για κάθε ηγέτη. Συναντιέται με τη δική του ιστορία. Κυρίως όμως με την ιστορία της Ελλάδος.
Καλή επιτυχία κύριε Πρωθυπουργέ.
Αλέξανδρος Μαλλιάς ,
Πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον( 2005-2009) και το τελευταίο βιβλίο που έχει συγγράψει είναι «Στον αστερισμό του Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ.
http://mignatiou.com/2017/10/kali-epitichia-kirie-prothipourge-the-white-house1600-pennsylvania-avenue-washington/
14/10/2017
8.
Η καλή συγκυρία της επίσκεψης Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ
και η παγίδα των ψευδαισθήσεων
Η συγκυρία είναι ίσως η καλύτερη. Η Ελλάδα στους αριθμούς και στα στατιστικά πηγαίνει όπως θα περίμεναν οι δανειστές, το πρόγραμμα υλοποιείται και παρά τα προβληματάκια οι αξιολογήσεις κλείνουν και η πετρά κυλάει παρακάτω στο δρόμο.
Η Ελλάδα είναι συνεπής ατλαντικός σύμμαχος, παρά τις ανησυχίες που είχε προκαλέσει αρχικά η ανάδειξη μιας αριστερής κυβέρνησης, ενώ συνεχίστηκε κανονικά το πλαίσιο συνεργασιών με τους στενούς συμμάχους της Ουάσιγκτον στην περιοχή, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, και ο ελληνικός εναέριος χώρος και τα χωρικά ύδατα διατίθενται χωρίς κανένα πρόβλημα σε συμμαχικές δραστηριότητες και ασκήσεις των αμερικανικών δυνάμεων του 6ου Στόλου.
Η Ελλάδα είναι προσανατολισμένη στην επιδίωξη συμφωνιών για αμυντικό υλικό προς την αμερικανική αγορά και οι συμβάσεις εκσυγχρονισμού των F-16 θα δώσουν δουλειά σε Αμερικανούς, συμβάλλοντας έτσι και στην υλοποίηση των δεσμεύσεων του D. Trump.
Η Σούδα λειτουργεί απρόσκοπτα για τους Αμερικανούς εκτός ίσως της επιθυμίας τους για μεγαλύτερη σε διάρκεια συμφωνία, που θα τους επιτρέψει να κάνουν ορισμένα έργα υποδομής και επέκτασης των δυνατοτήτων της βάσης.
Αμερικανικές εταιρείες, όπως αυτή που διεκδίκησε την Εθνική Ασφαλιστική, είχαν καλύτερη τύχη από αντιπάλους τους, όπως και αυτή που διεκδικεί το καζίνο στο Ελληνικό φαίνεται ότι θα έχει προβάδισμα.
Η ελληνική κυβέρνηση παρά το ότι πλέον έχει κοινό βηματισμό με την A. Merkel και τον E. Macron, κατά βάθος θα συμφωνούσε με τον Trump, ότι δεν συμπαθούν και τόσο την Ευρώπη…
Η Τουρκία βρίσκεται σε διαρκή κρίση με τις ΗΠΑ, με ένα νέο επεισόδιο να συμβαίνει καθημερινά και να επιβαρύνει το κλίμα…
Ένας Έλληνας πρωθυπουργός θα έχει πολλά να πει για τον σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας, για τη συνέπειά της στις υποχρεώσεις της έναντι της Συμμαχίας…
Σε αυτό το περιβάλλον όλα μοιάζουν ιδανικά, για το διήμερο του Αλέξη Τσίπρα και του πολυμελούς κυβερνητικού κλιμακίου που θα τον συνοδεύει, στην Ουάσιγκτον.
Η επίσκεψη όμως ούτε πρόκειται για ανακάλυψη της Αμερικής, ούτε είναι το μαγικό κλειδί που θα ξεκλειδώσει τις λύσεις για τα προβλήματα της χώρας.
Επικοινωνιακά θα δώσει μια ανάσα, ένα διάλειμμα, στο καταθλιπτικό τοπίο στο εσωτερικό και μάλιστα σε μια στιγμή που οι κλυδωνισμοί της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν μπορούν να θαφτούν κάτω από το χαλί, ούτε τα αποτελέσματα της υπερφορολόγησης που διαρρηγνύουν τον δεσμό του ΣΥΡΙΖΑ με μεγάλες κοινωνικές ομάδες και τελικά υπονομεύουν την ανάκαμψη της οικονομίας.
Και επικοινωνιακά θα λειτουργήσει φυσικά θετικά, εάν δεν πετάξει καμία μπαρούφα ο πρόεδρος των ΗΠΑ, που δεν φημίζεται για την λεπτότητα του χιούμορ του και τα εύστοχα σχόλια του...
Στην οικονομία ο κ. Trump δεν θα έχει πρόβλημα να παροτρύνει αμερικανικές επιχειρήσεις να επενδύσουν στην Ελλάδα, αλλά στην μητρόπολη του καπιταλισμού είναι γνωστό ότι οι CEO των επιχειρήσεων δεν περιμένουν οδηγίες και εντολές από τον πρόεδρο. Ειδικά αυτόν τον πρόεδρο.
Για το ΔΝΤ μάλλον δεν θα πρέπει να περιμένουν κάτι σημαντικό στην κυβέρνηση, εξάλλου πλέον και η ελληνική θέση είναι μπερδεμένη: Να φύγει η να μην φύγει το ΔΝΤ; Κανείς δεν γνωρίζει... Όσο για το κούρεμα του χρέους, ο κ. Trump δεν θα έχει κανέναν λόγο να διαφοροποιηθεί από την πολιτική Obama που συμφωνούσε στη ρύθμιση του χρέους. Πολύ περισσότερο μάλιστα θα συμφωνήσει ο κ. Trump, όταν γνωρίζει ότι αυτό θα το πληρώσουν οι Γερμανοί και υπόλοιποι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι.
Στα γεωπολιτικά δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι όσο κι αν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις περνούν μια σοβαρή και βαθιά κρίση, η οποία δεν θα τερματισθεί σύντομα, αυτό δεν σημαίνει ότι οι σχέσεις αυτές θα διαρραγούν πλήρως. Η Τουρκία με τις σοβαρές ιδιομορφίες της, επιχειρεί να επιβάλλει ένα νέο μοντέλο σχέσης και με την Ε.Ε. και με την Ουάσιγκτον, όπου δεν θα είναι απλώς μια από τις Συμμάχους μέλη του ΝΑΤΟ και υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε., αλλά ο βασικός Περιφερειακός παίκτης, που ισότιμα θα διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.
Ήδη την Τρίτη με καθησυχαστικές δηλώσεις ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg δηλώνει ότι δεν αποτελεί πρόβλημα η αγορά των S-400, ενώ ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Robert Manning δήλωσε ότι οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών «δεν έχουν καμία επίπτωση στις επιχειρήσεις και στο στρατιωτικό προσωπικό και η βάση του Ιντσιρλίκ συνεχίζει να παίζει έναν σημαντικό ρόλο υποστηρίζοντας το ΝΑΤΟ και τις συμμαχικές προσπάθειες...».
Η αναβάθμιση της Σούδας είναι δεδομένη, λόγω της μετατροπής της Συριακής κρίσης σε κούρσα ανταγωνισμού μεταξύ των παγκόσμιων και περιφερειακών δυνάμεων για επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή και η χρονική επέκταση της Συμφωνίας αν και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στο… «αριστερό υποσυνείδητο» του ΣΥΡΙΖΑ, θα ενίσχυε την διαπραγματευτική θέση της χώρας κυρίως για την εξασφάλιση αντισταθμιστικών ωφελημάτων.
Παρά τα προβλήματα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις δεν είναι καθόλου πιθανόν να υπάρξει σύντομα ανατροπή της αμερικανικής πολιτικής των τελευταίων εξήντα ετών και τα σύνορα της Δύσης να μεταφερθούν στο… Αιγαίο.
Η Αθήνα ορθά επιχειρεί να ευαισθητοποιήσει και πρέπει μάλιστα να εντείνει αυτή την προσπάθεια, σχετικά με την πορεία εκτροχιασμού της Τουρκίας και των κινδύνων που αυτό συνεπάγεται και για ολόκληρη την περιοχή αλλά και για την ίδια την Ελλάδα. Είναι προφανές ότι μια δωρεά δυο αντιτορπιλικών, που πιθανολογούσαν ορισμένοι στο Ελληνικό Πεντάγωνο και ενώ θα έχει προηγηθεί ένα πανάκριβο και αμφιβόλου σκοπιμότητας πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ελληνικών F-16 δεν μπορεί να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο που ανατρέπεται με δραματικό ρυθμό.
Όσο για την αναζήτηση ερεισμάτων για διπλωματική στήριξη από την Ουάσιγκτον, απλώς να υπενθυμίσουμε ότι την τελευταία φορά που παρενέβησαν κατόπιν αιτήματος μας οι Αμερικανοί ήταν στα Ίμια, που τελικά επιβεβαίωσαν το «γκριζάρισμα» της περιοχής με την γνωστή συμφωνία No flags, No ships, No troops.
Για το Κυπριακό η θέση της Ουάσιγκτον είναι σταθερά υπέρ της επιδίωξης λύσης, αλλά έχει αφεθεί στους Βρετανούς ο πρώτος λόγος, για το Σκοπιανό η ευαισθησία της γραφειοκρατίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έναντι της υποτιθέμενης προσπάθειας διείσδυσης της Ρωσίας στα Βαλκάνια είναι δεδομένη και επιμένει στην σύντομη επίλυση του θέματος της ονομασίας, ενώ στην Αλβανία λόγω και του ελληνοαμερικανικού λόμπι υπάρχει ευαισθησία για τα θέματα της μειονότητας, αλλά πλέον δεν υπάρχει τόσο ενδιαφέρον όπως την εποχή του Τ. Tennet διοικητή της CIA με καταγωγή από την Βόρειο Ήπειρο αλλά και του Nicholas Gates, ενός ισχυρού opinion maker και συγγραφέα του γνωστού μπεστ σέλλερ «Ελένη».
Το πεδίο που πραγματικά υπάρχει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι η Ενέργεια. Και δεν αφορά μόνο στις έρευνες σε Οικόπεδα που έχει αδειοδοτήσει η Ελλάδα και η Κύπρος, αλλά και στις μονάδες υποδοχής LNG σε Καβάλα και Αλεξανδρούπολη καθώς και στην δημιουργία των κάθετων αγωγών προς την Βουλγαρία που όχι μόνο μπορούν να συμβάλλουν στην διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας που αποτελεί στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ, αλλά συγχρόνως μπορεί να δώσουν σημαντική ώθηση και στην αμερικανική παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου που μέσω των δυο ελληνικών κόμβων θα μπορούν να τροφοδοτούν συμπληρωματικά με φυσικό αέριο την Βουλγαρία, την Ρουμανία μέχρι και τις Βαλτικές χώρες...
Η επίσκεψη του κ. Τσίπρα, όπως και κάθε επίσκεψη Έλληνα ηγέτη στον Λευκό Οίκο έχει πάντα την αξία της και προσφέρει ευκαιρίες για την χώρα. Αλλά, όπως η υποτίμηση μιας τέτοιας επίσκεψης είναι μικρόψυχη, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η υπερεκτίμησή της…
Όσοι -και δεν είναι λίγοι από τους κυβερνώντες- εκλαμβάνουν τον Trump με τις ιδιομορφίες του ως… εναλλακτικό της λιτότητας και της «γερμανικής Ευρώπης» και συγχρόνως θεωρούν ότι πλέον η υπερδύναμη δεν μπορεί να ζήσει και να επιβιώσει χωρίς την Σούδα, συνεπώς θα προσφερθεί γη και ύδωρ στην Αθήνα, είναι προτιμότερο να προσγειωθούν.
Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ και η συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο προσφέρει ευκαιρίες, σημαίνει και υποχρεώσεις και δεσμεύσεις και η ακριβής αποτίμηση της θα γίνει με την επίγνωση, ότι η «σωτηρία» μας δεν θα έρθει την επομένη Τρίτη 17 Οκτωβρίου, και σίγουρα δεν θα φθάσει αποκλειστικά από την Ουάσιγκτον.
Του Νίκου Μελέτη
http://www.liberal.gr/arthro/171257/amyna--diplomatia/2017/i-kali-sugkuria-tis-episkepsis-al-tsipra-stis-ipa-kai-i-pagida-ton-pseudaisthiseon.html
11 Οκτωβρίου 2017
9.
«Η Ελλάδα αποτελεί πόλο σταθερότητας»
δήλωσε ο Πρωθυπουργός στην ομογενειακή εφημερίδα «Greek News».
Η χώρα ανακτά ρόλο κλειδί στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εξελίξεις.
Για το ταξίδι του στις ΗΠΑ, και το ρόλο- κλειδί της χώρας μας στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εξελίξεις, αναφέρεται ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην εβδομαδιαία ομογενειακή εφημερίδα Greek News.
«Η Ελλάδα αποτελεί πόλο σταθερότητας και ασφάλειας για την ευρύτερη περιοχή», δήλωσε ο πρωθυπουργός και υπογράμμισε ότι «η χώρα ανακτά ρόλο κλειδί στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εξελίξεις και βαδίζει με σταθερά βήματα σε τροχιά ανάπτυξης, αφήνοντας πίσω μια σκληρή περίοδο που της κόστισε σε πολλούς τομείς, πέραν αυτού της οικονομίας».
Για τις σχέσεις της χώρας μας με τις ΗΠΑ, ο Αλέξης Τσίπρας σημειώνει «η αυξανόμενη δυναμική της σχέσης στρατηγικού χαρακτήρα που έχουμε με της ΗΠΑ - ειδικά στην οικονομία, την ενέργεια και την άμυνα/ασφάλεια - έχει καθοριστική σημασία. Με τον Πρόεδρο Τράμπ, θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε όλα αυτά τα ζητήματα».
Ο πρωθυπουργός σημειώνει την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική στην οποία κινείται η κυβέρνηση και έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να αποτελεί πόλο σταθερότητας σε μια ευρύτερα αποσταθεροποιημένη περιοχή.
«Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ, με δεδομένο το ενδιαφέρον τους για τη σταθερότητα στην περιοχή, αλλά και την εξαιρετικά σημαντική αμυντική συνεργασία μας - μεταξύ άλλων και στη Σούδα- έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εργαστούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που οι σκοποί της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας βρίσκουν κοινά σημεία με τη στρατηγική των ΗΠΑ στην περιοχή» αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας σε άλλο σημείο της συνέντευξης του.
Ειδικά για τα εθνικά θέματα, τονίζει: «η Ελλάδα έχει μια σειρά ανοιχτών ζητημάτων και υπερασπίζεται σταθερά, τα κυριαρχικά της δικαιώματα στη βάση του διεθνούς δικαίου, ενώ, παράλληλα, επιδιώκει την εμπέδωση της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή».
«Ο τερματισμός της επιθετικότητας της τουρκικής πλευράς στο Αιγαίο, μια κοινά αποδεκτή λύση στο θέμα της ΠΓΔΜ και μία δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, δεν είναι μόνο προς όφελος της χώρας μας αλλά και προς όφελος της Ευρώπης και της διεθνούς κοινότητας. Είμαι πεπεισμένος ότι ο διάλογός και η συνεργασία μας με την αμερικανική κυβέρνηση προς αυτήν την κατεύθυνση, μόνο οφέλη μπορεί να έχει για τα συμφέροντά μας και την περιοχή», προσθέτει ο πρωθυπουργός.
Ο Αλέξης Τσίπρας υπογραμμίζει τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης σε όλα τα εθνικά θέματα και σημειώνει παράλληλα τις πρωτοβουλίες αναφορικά με τη Σύνοδο των νότιων χωρών της ΕΕ. «Ενισχύουμε τη συνεργασία μας με τις χώρες των Βαλκανίων. Την ίδια στιγμή, μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία προχωρούμε σε τριμερείς συνεργασίας με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, ενώ το ΥΠΕΞ μας πραγματοποιεί σημαντικές πρωτοβουλίες όπως η Διάσκεψη της Ρόδου ή η Διάσκεψη των Αρχαίων Πολιτισμών» τονίζει.
Ερωτηθείς για την πορεία των οικονομικών, ο πρωθυπουργός περιέγραψε την Ελλάδα ως χώρα που γίνεται συνώνυμο της αποφασιστικότητας και της σκληρής δουλειάς, που ξεπερνά τις δυσκολίες και βρίσκεται ξανά στη θέση που αρμόζει στον λαό και την ιστορία της. «Και αυτό νομίζω, είναι κάτι που αναγνωρίζει η ηγεσία των ΗΠΑ και για το λόγο αυτό, υπάρχει το αυξημένο ενδιαφέρον από αμερικανικής πλευράς, ώστε να επιταχυνθεί περαιτέρω η πορεία ανάκαμψης της χώρας μας. Ο πρόεδρος Τράμπ έχει μακρά πορεία στον χώρο των επιχειρήσεων. Γνωρίζει πότε μια επένδυση μπορεί να είναι επωφελής και πότε όχι. Βλέποντας κάποιος την Ελλάδα σήμερα, νομίζω ότι μπορεί εύκολα να διαγνώσει ότι ανοίγονται μεγάλες επενδυτικές δυνατότητες στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας» συμπληρώνει. Ενώ στέλνει μήνυμα στους επενδυτές «Όποιος εμπιστευτεί την Ελλάδα σήμερα, μπορεί μονάχα να κερδίσει».
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=907872
14/10/2017
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα,ή κάθε είδους κείμενα,του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.