Τι σημαίνει "δημοκρατική αντίσταση" των Καταλανών;
Τη θύελλα της Παρασκευής, οπότε το μεν καταλανικό κοινοβούλιο προχώρησε σε ανακήρυξη ανεξαρτησίας η δε ισπανική Γερουσία σε ενεργοποίηση του άρθρου 155 του Συντάγματος, διαδέχθηκε το Σάββατο η εμφανής προσπάθεια και των δύο πλευρών να χαμηλώσουν τους τόνους.
Η ισπανική κυβέρνηση δεν προχώρησε σε κινήσεις που εγγυημένα θα τροφοδοτούσαν την ένταση, όπως λ.χ. η σύλληψη των ηγετών της Καταλονίας, ενώ και για την απομάκρυνση του επικεφαλής των Mossos d' Esquadra, ήτοι της καταλανικής αστυνομίας, φρόντισε να τονίσει ότι ο αντικαταστάτης του είναι ο μέχρι τώρα δεύτερος στην ιεραρχία, άρα η ακεραιότητα του σώματος έχει γίνει σεβαστή.
Ο Carles Puigdemont, πάλι, προέβη σε ένα σύντομο διάγγελμα από την ιδιαίτερη πατρίδα του Ζιρόνα, στο οποίο υποσχέθηκε "το μέγιστο της σταθερότητας και ηρεμίας”, ενώ κάλεσε τους πολίτες να δείξουν "υπομονή” και πνεύμα "δημοκρατικής αντίστασης”. Στο φόντο υπήρχαν οι σημαίες της Καταλονίας και της Ε.Ε., όμως ο Puigdemont ουδέποτε αναφέρθηκε στην άρτι αυτοανακηρυχθείσα Καταλανική Δημοκρατία, ούτε ο ίδιος συστήθηκε ως Πρόεδρός της. Ασφαλώς αυτό δεν είναι τυχαίο – ούτε και το γεγονός ότι η διακήρυξη ανεξαρτησίας δεν έχει δημοσιευθεί στα Δελτία της Βουλής ή της Κυβέρνησης.
Άλλα μέλη της καταλανικής κυβέρνησης δεν τοποθετήθηκαν την μέρα αυτή, δηλώνουν ωστόσο ότι τη Δευτέρα θα μεταβούν κανονικά στα υπουργεία τους. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ηγέτης της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς Oriol Junqueras με άρθρο του που δημοσιεύθηκε σήμερα Κυριακή στην El Punt-Avui επιχειρεί να απαντήσει στις απορίες και τις ανησυχίες των πολιτών. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, "η Καταλανική Δημοκρατία δεν γεννήθηκε με τη δύναμη που θα θέλαμε, αλλά πάντως με την νομιμοποίηση της κάλπης” και πλέον "δεν μπορούμε παρά να προχωρήσουμε μπροστά” , διότι "είδαμε ότι η υπόθεση που υπερασπιζόμαστε δεν αφορά τόσο σημαίες, όσο τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα όλων”. Ο Junqueras στέκεται ιδιαίτερα στο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η Μαδρίτη μπλόκαρε την κοινωνική νομοθεσία που υιοθετούσε η Καταλωνία και είχε δρομολογήσει μια πορεία διαμόρφωσης ενός περισσότερο συγκεντρωτικού κράτους, χωρίς να καταβάλει καμία προσπάθεια να "κερδίσει” τους Καταλανούς.
Φαντάζει απολογητικό το κείμενο του αντιπροέδρου της καταλανικής κυβέρνησης, με δεδομένη την αίσθηση ότι η διακήρυξη της ανεξαρτησίας υπήρξε ένα "βήμα στο κενό”, χωρίς οι εμπνευστές του να είναι σε θέση να το υποστηρίξουν. Με δεδομένο τον συντριπτικό υπέρ της Μαδρίτης συσχετισμό, η "δημοκρατική αντίσταση” στην οποία καλεί τον πληθυσμό ο Puigdemont είναι αμφίβολο με ποιο σχέδιο, ποια ηγεσία, ποιές αντοχές και ποιο χρονοδιάγραμμα μπορεί να προχωρήσει.
Εξού και η ισπανική κυβέρνηση καλείται να μην αφήσει μεν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των αποφάσεών της αλλά και να φανεί ήρεμη, ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες μαζικών συγκρούσεων. Δεν είναι χωρίς σημασία ότι η διεξαγωγή των εκλογών για την ανάδειξη νέου καταλανικού κοινοβουλίου ορίσθηκε για την 21η Δεκεμβρίου: είναι εμφανής η προσπάθεια να περιορισθεί χρονικά η έκτακτη κατάσταση της απευθείας διοίκησης της Καταλονίας από τη Μαδρίτη, αλλά και η εκτίμηση ότι οι αντιστάσεις των αυτονομιστών θα έχουν εντός διμήνου καμφθεί.
Πράγματι, το μεγάλο δίλημμα που έχουν να αντιμετωπίσουν τα καταλανικά αυτονομιστικά κόμματα είναι το αν θα λάβουν ή όχι μέρος στις εκλογές αυτές, που βέβαια θα πραγματοποιηθούν υπό το ισπανικό δίκαιο. Ήδη ο Junqueras κάνει λόγο για "δύσκολες αποφάσεις”, που σε ό,τι αφορά τον Puigdemont έχουν να κάνουν, όπως γράφει, με το αν θα επιμείνει ή όχι σε μια "κοινή στρατηγική”. Η αποκοπή της καταλανικής εθνικιστικής κεντροδεξιάς από τους αριστερούς συμμάχους της αποτελεί την "καρδιά” της τακτικής της Μαδρίτης.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/diethni/3250449/ti-simainei-dimokratiki-antistasi-ton-katalanon
ΣXETIKA ΚΕΙΜΕΝΑ
ΣXETIKA ΚΕΙΜΕΝΑ
Ωρα μηδέν για την Καταλωνία.
Σε αχαρτογράφητα νερά βρίσκεται πλέον η Ισπανία, ύστερα από την απόφαση της κυβέρνησης Ραχόι να πάρει στα χέρια της τη διοίκηση της αυτόνομης περιοχής. Απόφαση πρωτοφανής στα χρονικά της μεταφρανκικής δημοκρατίας, αλλά απολύτως αναμενόμενη ύστερα από το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου υπέρ της ανεξαρτησίας. Η πυράκτωση της ατμόσφαιρας στη Βαρκελώνη το περασμένο Σάββατο, όταν 500.000 πολίτες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Deutsche Welle, κατέβηκαν στους δρόμους οργισμένοι με την απόφαση της Μαδρίτης, προκαλεί εύλογες ανησυχίες για το τι θα συμβεί όταν οι κεντρικές Αρχές περάσουν στο στάδιο της έμπρακτης υλοποίησης.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μαριάνο Ραχόι έκανε τα πάντα για να ασφαλίσει τα νώτα του πριν από τον αποφασιστικό, τελικό γύρο της σύγκρουσης με την αποσχιστική ηγεσία της Βαρκελώνης. Στο εσωτερικό μέτωπο, το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα που κυβερνά τη χώρα εξασφάλισε όχι μόνο την έγκριση της Γερουσίας, αλλά και τη στήριξη τόσο των Σοσιαλιστών όσο και των φιλελεύθερων Ciudadanos.
Διεθνής απομόνωση
Στο διεθνές επίπεδο, η καταλανική ηγεσία έμεινε εντελώς απομονωμένη. Ολοι οι ηγέτες χωρών της Ε.Ε. στάθηκαν –ανόρεκτα ή όχι, δεν έχει και τόσο σημασία– στο πλευρό του Ραχόι, καθώς ουδείς θα ήθελε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, με κίνδυνο να ενεργοποιηθούν εθνοτικά ρήγματα και σε άλλες περιοχές. Αφού έπαιξε για τρεις εβδομάδες το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι απέναντι στον Καταλανό πρόεδρο Κάρλες Πουτζντεμόν, ο Ραχόι εμφάνισε τα μέτρα που εξήγγειλε το περασμένο Σάββατο όχι ως «πυρηνική βόμβα», αλλά ως περιορισμένο «χειρουργικό πλήγμα». Ναι, διώχνει τον Πουτζντεμόν και τους άλλους εκλεγμένους ηγέτες της καταλανικής κυβέρνησης, αλλά δεν τους διώκει δικαστικά. Περιορίζει τις αρμοδιότητες του καταλανικού Κοινοβουλίου, αλλά δεν το καταργεί. Διατηρεί στη θέση τους όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων των 17.000 μελών της καταλανικής αστυνομίας (Mossos) και του προσωπικού της δημόσιας τηλεόρασης TV3, υπό την προϋπόθεση ότι θα επιδείξουν νομιμοφροσύνη. Τέλος, υπόσχεται επάνοδο στην ομαλότητα με περιφερειακές εκλογές που θα αναδείξουν νέα τοπική Βουλή και κυβέρνηση, σε βάθος εξαμήνου.
Στόχος η διάσπαση
Μπορεί να εικάσει κανείς ότι αυτή η επίφαση διαλλακτικότητας είχε ως βασικό στόχο να διασπάσει το αποσχιστικό μπλοκ και όχι να καταλήξει σε πολιτικό διάλογο. Γεγονός είναι ότι, υποκύπτοντας στις πιέσεις των επιχειρηματικών ελίτ και των βαρώνων του κόμματός του, PDECat, ο Πουτζντεμόν ανακοίνωσε στην κυβέρνησή του, το πρωί της Πέμπτης, την απόφασή του να προκηρύξει πρόωρες τοπικές εκλογές στις 20 Δεκεμβρίου, βάζοντας στο συρτάρι την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Ωστόσο, η στροφή του Πουτζντεμόν προκάλεσε σοκ στο στρατόπεδό του. Το αριστερό κόμμα ERC, που μοιράζεται με το PDECat τα υπουργικά χαρτοφυλάκια, προειδοποίησε ότι θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση αν ο Καταλανός πρόεδρος επιμείνει στη θέση για εκλογές. Το αντικαπιταλιστικό κόμμα CUP, που εξασφαλίζει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στον κυβερνητικό συνασπισμό, σάλπισε ήδη «διμέτωπο αγώνα», κατηγορώντας τον Πουτζντεμόν για «αποστασία», ενώ διαδηλωτές έξω από το προεδρικό μέγαρο της Βαρκελώνης τον αποκαλούσαν για πρώτη φορά «προδότη». Αρκετοί βουλευτές, δήμαρχοι και στελέχη του PDECat απειλούσαν με αποχώρηση, πιέζοντας τον Πουτζντεμόν να αναθεωρήσει εκ νέου τη θέση του και να κηρύξει την ανεξαρτησία.
Νέα πιρουέτα
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Πουτζντεμόν έκανε, το απόγευμα της Πέμπτης, άλλη μια πιρουέτα, αποσύροντας τη λύση των εκλογών γιατί, όπως ισχυρίστηκε, η Μαδρίτη δεν του έδωσε επαρκείς εγγυήσεις ότι δεν θα εφαρμόσει το άρθρο 155.
Τούτων δοθέντων, η «σύγκρουση των τρένων», που άλλοι φοβούνταν και άλλοι επιδίωκαν, φαίνεται αναπότρεπτη. Οι αδιάλλακτοι οπαδοί της ανεξαρτησίας θα προσπαθήσουν να μεταφέρουν τη σύγκρουση στους δρόμους των καταλανικών πόλεων, με μια εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής. Ενδεχομένως υπολογίζουν ότι, αν η ισπανική αστυνομία (ή και ο στρατός) καταφύγουν σε βίαιη καταστολή, το τίμημα για τη Μαδρίτη θα είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο της 1ης Οκτωβρίου και η διεθνής πίεση για πολιτική αντιμετώπιση του προβλήματος ισχυρότερη. Ολα δείχνουν, όμως, ότι θα υποχρεωθούν να δώσουν μια πολύ δύσκολη μάχη, σε ανηφορικό πεδίο.
Το ιταλικό ρήγμα
«Δώσαμε ένα μάθημα δημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη». Μ’ αυτά τα λόγια ο ηγέτης της ιταλικής Λέγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι, κόμπαζε, την περασμένη Κυριακή, για το αποτέλεσμα του –μη δεσμευτικού– δημοψηφίσματος στη Λομβαρδία και στο Βένετο. Πεντέμισι εκατομμύρια ψηφοφόροι –γύρω στο 40% του εκλογικού σώματος– προσήλθαν στις κάλπες και άνω του 90% εξ αυτών ψήφισε «ναι» στις προτάσεις για μεγαλύτερη αυτονομία από τη Ρώμη σε θέματα φορολογίας, μετανάστευσης και ασφάλειας.
Βεβαίως, η Λέγκα του Βορρά είναι ακροδεξιά, ενώ στην Καταλωνία οι αριστεροί οπαδοί της ανεξαρτησίας έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, βαραίνει αποφασιστικά η διάθεση των συγκριτικά πιο πλούσιων περιοχών να απαλλαγούν από τα βάρη της φορολογίας για τις πιο φτωχές και να συνδεθούν απευθείας με το ευρωπαϊκό κέντρο.
«Παραμένουμε μέσα στο ιταλικό κράτος με περισσότερη αυτονομία, ενώ η Καταλωνία θέλει να γίνει το 29ο κράτος της Ε.Ε. Εμείς όχι», δήλωσε ο Μαρόνι, για να προσθέσει ευθύς αμέσως: «Οχι προς το παρόν». Και ο νοών νοείτω...
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
http://www.kathimerini.gr/932244/article/epikairothta/kosmos/wra-mhden-gia-thn-katalwnia
29/10/2017
Σε αχαρτογράφητα νερά βρίσκεται πλέον η Ισπανία, ύστερα από την απόφαση της κυβέρνησης Ραχόι να πάρει στα χέρια της τη διοίκηση της αυτόνομης περιοχής. Απόφαση πρωτοφανής στα χρονικά της μεταφρανκικής δημοκρατίας, αλλά απολύτως αναμενόμενη ύστερα από το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου υπέρ της ανεξαρτησίας. Η πυράκτωση της ατμόσφαιρας στη Βαρκελώνη το περασμένο Σάββατο, όταν 500.000 πολίτες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Deutsche Welle, κατέβηκαν στους δρόμους οργισμένοι με την απόφαση της Μαδρίτης, προκαλεί εύλογες ανησυχίες για το τι θα συμβεί όταν οι κεντρικές Αρχές περάσουν στο στάδιο της έμπρακτης υλοποίησης.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μαριάνο Ραχόι έκανε τα πάντα για να ασφαλίσει τα νώτα του πριν από τον αποφασιστικό, τελικό γύρο της σύγκρουσης με την αποσχιστική ηγεσία της Βαρκελώνης. Στο εσωτερικό μέτωπο, το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα που κυβερνά τη χώρα εξασφάλισε όχι μόνο την έγκριση της Γερουσίας, αλλά και τη στήριξη τόσο των Σοσιαλιστών όσο και των φιλελεύθερων Ciudadanos.
Διεθνής απομόνωση
Στο διεθνές επίπεδο, η καταλανική ηγεσία έμεινε εντελώς απομονωμένη. Ολοι οι ηγέτες χωρών της Ε.Ε. στάθηκαν –ανόρεκτα ή όχι, δεν έχει και τόσο σημασία– στο πλευρό του Ραχόι, καθώς ουδείς θα ήθελε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, με κίνδυνο να ενεργοποιηθούν εθνοτικά ρήγματα και σε άλλες περιοχές. Αφού έπαιξε για τρεις εβδομάδες το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι απέναντι στον Καταλανό πρόεδρο Κάρλες Πουτζντεμόν, ο Ραχόι εμφάνισε τα μέτρα που εξήγγειλε το περασμένο Σάββατο όχι ως «πυρηνική βόμβα», αλλά ως περιορισμένο «χειρουργικό πλήγμα». Ναι, διώχνει τον Πουτζντεμόν και τους άλλους εκλεγμένους ηγέτες της καταλανικής κυβέρνησης, αλλά δεν τους διώκει δικαστικά. Περιορίζει τις αρμοδιότητες του καταλανικού Κοινοβουλίου, αλλά δεν το καταργεί. Διατηρεί στη θέση τους όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων των 17.000 μελών της καταλανικής αστυνομίας (Mossos) και του προσωπικού της δημόσιας τηλεόρασης TV3, υπό την προϋπόθεση ότι θα επιδείξουν νομιμοφροσύνη. Τέλος, υπόσχεται επάνοδο στην ομαλότητα με περιφερειακές εκλογές που θα αναδείξουν νέα τοπική Βουλή και κυβέρνηση, σε βάθος εξαμήνου.
Στόχος η διάσπαση
Μπορεί να εικάσει κανείς ότι αυτή η επίφαση διαλλακτικότητας είχε ως βασικό στόχο να διασπάσει το αποσχιστικό μπλοκ και όχι να καταλήξει σε πολιτικό διάλογο. Γεγονός είναι ότι, υποκύπτοντας στις πιέσεις των επιχειρηματικών ελίτ και των βαρώνων του κόμματός του, PDECat, ο Πουτζντεμόν ανακοίνωσε στην κυβέρνησή του, το πρωί της Πέμπτης, την απόφασή του να προκηρύξει πρόωρες τοπικές εκλογές στις 20 Δεκεμβρίου, βάζοντας στο συρτάρι την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Ωστόσο, η στροφή του Πουτζντεμόν προκάλεσε σοκ στο στρατόπεδό του. Το αριστερό κόμμα ERC, που μοιράζεται με το PDECat τα υπουργικά χαρτοφυλάκια, προειδοποίησε ότι θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση αν ο Καταλανός πρόεδρος επιμείνει στη θέση για εκλογές. Το αντικαπιταλιστικό κόμμα CUP, που εξασφαλίζει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στον κυβερνητικό συνασπισμό, σάλπισε ήδη «διμέτωπο αγώνα», κατηγορώντας τον Πουτζντεμόν για «αποστασία», ενώ διαδηλωτές έξω από το προεδρικό μέγαρο της Βαρκελώνης τον αποκαλούσαν για πρώτη φορά «προδότη». Αρκετοί βουλευτές, δήμαρχοι και στελέχη του PDECat απειλούσαν με αποχώρηση, πιέζοντας τον Πουτζντεμόν να αναθεωρήσει εκ νέου τη θέση του και να κηρύξει την ανεξαρτησία.
Νέα πιρουέτα
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Πουτζντεμόν έκανε, το απόγευμα της Πέμπτης, άλλη μια πιρουέτα, αποσύροντας τη λύση των εκλογών γιατί, όπως ισχυρίστηκε, η Μαδρίτη δεν του έδωσε επαρκείς εγγυήσεις ότι δεν θα εφαρμόσει το άρθρο 155.
Τούτων δοθέντων, η «σύγκρουση των τρένων», που άλλοι φοβούνταν και άλλοι επιδίωκαν, φαίνεται αναπότρεπτη. Οι αδιάλλακτοι οπαδοί της ανεξαρτησίας θα προσπαθήσουν να μεταφέρουν τη σύγκρουση στους δρόμους των καταλανικών πόλεων, με μια εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής. Ενδεχομένως υπολογίζουν ότι, αν η ισπανική αστυνομία (ή και ο στρατός) καταφύγουν σε βίαιη καταστολή, το τίμημα για τη Μαδρίτη θα είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο της 1ης Οκτωβρίου και η διεθνής πίεση για πολιτική αντιμετώπιση του προβλήματος ισχυρότερη. Ολα δείχνουν, όμως, ότι θα υποχρεωθούν να δώσουν μια πολύ δύσκολη μάχη, σε ανηφορικό πεδίο.
Το ιταλικό ρήγμα
«Δώσαμε ένα μάθημα δημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη». Μ’ αυτά τα λόγια ο ηγέτης της ιταλικής Λέγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι, κόμπαζε, την περασμένη Κυριακή, για το αποτέλεσμα του –μη δεσμευτικού– δημοψηφίσματος στη Λομβαρδία και στο Βένετο. Πεντέμισι εκατομμύρια ψηφοφόροι –γύρω στο 40% του εκλογικού σώματος– προσήλθαν στις κάλπες και άνω του 90% εξ αυτών ψήφισε «ναι» στις προτάσεις για μεγαλύτερη αυτονομία από τη Ρώμη σε θέματα φορολογίας, μετανάστευσης και ασφάλειας.
Βεβαίως, η Λέγκα του Βορρά είναι ακροδεξιά, ενώ στην Καταλωνία οι αριστεροί οπαδοί της ανεξαρτησίας έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, βαραίνει αποφασιστικά η διάθεση των συγκριτικά πιο πλούσιων περιοχών να απαλλαγούν από τα βάρη της φορολογίας για τις πιο φτωχές και να συνδεθούν απευθείας με το ευρωπαϊκό κέντρο.
«Παραμένουμε μέσα στο ιταλικό κράτος με περισσότερη αυτονομία, ενώ η Καταλωνία θέλει να γίνει το 29ο κράτος της Ε.Ε. Εμείς όχι», δήλωσε ο Μαρόνι, για να προσθέσει ευθύς αμέσως: «Οχι προς το παρόν». Και ο νοών νοείτω...
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
http://www.kathimerini.gr/932244/article/epikairothta/kosmos/wra-mhden-gia-thn-katalwnia
29/10/2017