Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (1)
(1) Τι θέλει ο Ερντογάν από την Αθήνα;
(2) Ο "φιλικός αναθεωρητισμός" του Ταγίπ Ερντογάν.
(3) Μανιφέστο Erdogan για Λωζάνη, casus belli, νησιά, Θράκη και για την... ελληνική Δικαιοσύνη.
(4) Τι προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης:
Πως την έχουν παραβιάσει οι Τούρκοι (βίντεο)
(5) Ο Ερντογάν στην Αθήνα.
(6) Συγχωροχάρτι στον «dayi»:
Γιατί η Αθήνα του δίνει το άλλοθι και το προσωπείο που χρειάζεται;
(7) Σκυλί που γαυγίζει …μπορεί και να μη δαγκώνει:
Υψηλού ρίσκου η πρόσκληση στον Σουλτάνο
(8) Έφεραν τον Ερντογάν για να παραδώσουν την Κύπρο σε ΗΠΑ-Ισραήλ!
(8) Έφεραν τον Ερντογάν για να παραδώσουν την Κύπρο σε ΗΠΑ-Ισραήλ!
(9) Τι επιδιώκει η Τουρκία στη Θράκη;
(10) Επίσκεψη Ερντογάν:
Το λάθος που έγινε στο Προεδρικό Μέγαρο!
(11) Οι 3 ξεκάθαρες απαντήσεις Τσίπρα στον Ερντογάν
για Θράκη,Λωζάνη και Κύπρο.
1.
Τι θέλει ο Ερντογάν από την Αθήνα;
Mια δυσκολη επίσκεψη, σε μια ακόμη πιο δυσκολη διεθνή και γεωπολιτική συγκυρία, δοκιμάζει σήμερα τα όρια προσέγγισης μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας αλλά και μεταξύ της Τουρκίας του Ερντογάν και της Ευρώπης.
Την επομένη της αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του ισραηλινού κράτους από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο πρόεδρος της Τουρκίας βρίσκεται στην Αθήνα σε ένα ταξίδι που και μόνον το γεγονός ότι χρειάστηκε επτά μήνες για να προετοιμαστεί δείχνει και τις υψηλες προκλήσεις που εμπεριέχει. Ο ίδιος ο Ερντογάν έσπευσε δε, να ανεβάσει ακόμη περισσότερο τον πήχη αυτών των προκλήσεων θέτοντας, λιγες ώρες προν φθάσει στην Αθήνα θέμα "επικαιροποίησης” της Συνθήκης της Λωζάνης.
Με την κίνηση αυτή, σε συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΙ, ο τούρκος πρόεδρος επιχείρησε να ανοίξει επικίνδυνη ατζέντα προκαλώντας έντονη ενόχληση στην ελληνική κυβέρνηση και εγείροντας ερωτήματα για το τι ακριβώς επιδιώκει με το ταξίδι του στην Ελλάδα.
"Πρώτα και κύρια", δήλωσε ο τούρκος πρόεδρος, “η Συνθήκη της Λωζάνης δεν περιλαμβάνει μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την περιοχή. Αφορά ολόκληρη την περιοχή και ακριβώς εξαιτίας αυτού, πιστεύω συγχρόνως ότι όλες οι συνθήκες χρειάζονται μία επικαιροποίηση. Και η Λωζάνη σύμφωνα με τα τελευταία γεγονότα, χρειάζεται επικαιροποίηση".
"Οταν μιλάμε για επικαιροποίηση”, πρόσθεσε, “μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα. Μπορεί η Ελλάδα να ενοχλείται με κάποια θέματα και κάποιες προβλέψεις, αλλά μπορούμε να καθίσουμε να συζητήσουμε".
Την δυσαρέσκεια της κυβέρνησης για την στάση Ερντογάν εξέφρασε με σαφή τροπο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημητρης Τζανακόπουλος επισημαίνοντας ότι "η συνέντευξη του κ. Ερντογάν εγείρει έντονο προβληματισμό και ερωτήματα".
Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος πρόσθεσε ότι "η ελληνική κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός επιθυμούν η επίσκεψη του να αποτελέσει αφορμή να χτιστούν γέφυρες όχι να υψωθούν τείχη" και επεσήμανε: "Ο σεβασμός της συνθήκης της Λωζάνης αποτελεί τον αποκλειστικό και αδιαπραγμάτευτο θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί η ειλικρινής συνεργασία των δυο χωρών. Οι αναφορές περί αναθεώρησης της δε συμβάλλουν στο κλίμα που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε στις σχέσεις μας και στην περιοχή".
Σύμφωνα με πληροφορίες, πέραν της δημόσιας αποδοκιμασίας, οι δηλώσεις Ερντογάν πυροδότησαν χθες το βράδυ και κύκλο διπλωματικών επαφών και παρεμβάσεων προς την Άγκυρα.
Εκτός της Συνθήκης της Λωζάνης, στην "ατζέντα" που επιχείρησε να ανοίξει μέσω της συνέντευξής του ο Ταγίπ Ερντογάν έθεσε, ως αναμενόταν, και το ζήτημα των 8 τούρκων αξιωματικών που έχουν ζητήσει άσυλο στη χώρα μας μετά το πραξικόπημα του 2016, επαναλαμβάνοντας το αίτημα για έκδοσή τους.
"Μου είχε πει ο Τσίπρας ότι θα εκδίδονταν εντός 15-20 ημερών. Ακόμη είναι στην Ελλάδα», δήλωσε ο τούρκος πρόεδρος για να προσθέσει πάντως πως το ταξίδι του στην Αθήνα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό και ότι θεωρεί πως θα είναι “συναρπαστικό”. Δεν παρέλειψε, δε, να προσθέσει και την αιχμή για την επίσκεψή του στην Θράκη, λέγοντας ότι δεν μπορούσε να μην την επισκεφθεί καθώς εκεί ζουν 150 χιλιάδες “ομοεθνείς”.
Στην ελληνική πλευρά επικρατεί ήδη υψηλός βαθμός επαγρύπνισης τόσο για τις σημερινές συνομιλίες με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και τον πρωθυργό Αλέξη Τσίπρα σήμερα στην Αθήνα όσο και για την αυριανή επίσκεψη Ερντογάν στην Κομοτηνή. Σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες, ο τούρκος πρόεδρος θα μείνει περίπου 6 ώρες στην Κομοτηνή, θα προσευχηθεί στο τζαμί Κιρμαχαλέ, και θα έχει συνάντηση με παράγοντες της μειονότητας σε ξενοδοχείο της πόλης.
7/12/2017
2.
Ο "φιλικός αναθεωρητισμός" του Ταγίπ Ερντογάν.
Με τι διαθέσεις καταφθάνει ο Tayyip Erdoğan στην Αθήνα; Ένα νήμα για να απαντηθεί το ερώτημα, μας το δίνει η συνέντευξη του Τούρκου προέδρου στον Σκάι και τον Αλ. Παπαχελά. Ένα δεύτερο νήμα προκύπτει, πάλι, από μία σατανική χρονική σύμπτωση: τον διεθνή σάλο που προκαλούν οι εξαγγελίες του Trump για την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.
O Tayyip Erdoğan παίζει ήδη πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς με τις δηλώσεις του στις αρχές της εβδομάδας είχε εκ των προτέρων αυτοδεσμευτεί στην τήρηση μιας σκληρής στάσης. Άλλωστε η Κωνσταντινούπολη προβλέπεται να φιλοξενήσει έκτακτη συνεδρίαση του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, ενώ ο ίδιος είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με σειρά ηγετών της περιοχής: από τον βασιλιά της Ιορδανίας που ούτως ή άλλως επισκεπτόταν την Τουρκία, μέχρι τον Ιρανό πρόεδρο και τον Σαουδάραβα βασιλιά.
Η γειτονική χώρα εξελίσσεται σε κρίσιμο κόμβο στο ξεδίπλωμα των αντιαμερικανικών αντιδράσεων, εκμεταλλευόμενη, προκειμένου να εξασφαλίσει ρόλο ηγέτιδας του μουσουλμανικού κόσμου, τόσο το "μούδιασμα” των περισσότερο φιλικών προς τις ΗΠΑ πρωτευουσών, όπως το Ριάντ, όσο και την προσφάτως εμπεδωθείσα, με τις ευλογίες της Ρωσίας, φιλία της με το Ιράν, η οποία υπερβαίνει τις πολυσυζητημένες διαιρέσεις σουνιτών και σιιτών.
Μπροστά σε αυτή την "πίστα”, στην οποία εκτοξεύθηκε το τελευταίο 24ωρο ο Erdoğan, η Αθήνα φαντάζει πράγματι "μικρή” και η αλαζονεία του Τούρκου ηγέτη ασφαλώς θα έχει λάβει ώθηση. Και το κυριότερο: ένα ταξίδι το οποίο σχεδιάστηκε στη λογική της στεγανοποίησης των ελληνοτουρκικών από την πρόσφατη επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. θα συμπέσει, πέρα από κάθε πρόβλεψη, με μία στιγμή κατά την οποία ο Erdoğan θα τελεί υπό τον οίστρο αντιδυτικής εκστρατείας.
Κατά τα λοιπά η συνέντευξη του Τούρκου προέδρου στον Αλ. Παπαχελά εικονογραφεί όλους τους κινδύνους των διαδικασιών "ανοικτής ατζέντας”. Μολονότι ο Tayyip Erdoğan δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά (όχι από αμέλεια του ερωτώντος, υποθέτει κανείς) σε ένα ζήτημα τόσο κρίσιμο, όπως το Κυπριακό, κατά τα λοιπά εμφανίσθηκε έτοιμος να ανοίξει όλη τη γκάμα της θεματολογίας "από το Α έως το Ω”. Ωστόσο, κάτι τέτοιο σημαίνει ότι δεν υπάρχουν οριοθετημένες διαδικασίες, κεκτημένα της διαπραγμάτευσης ή προβλέψεις του διεθνούς νομιμότητας, παρά μόνο ένας "φιλικός αναθεωρητισμός”, που απλώς υποκρύπτει το δίκαιο του ισχυρότερου. Πράγματι, ο Τούρκος πρόεδρος, πάντοτε "με το γάντι” και "σε πνεύμα διαλόγου” επιβεβαίωσε λ.χ. ότι οι αναφορές του στην Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία "μετά από τόσα χρόνια ασφαλώς θα πρέπει να επικαιροποιηθεί”, αφορούν όχι μόνο την ανατολική γειτονιά της Τουρκίας, αλλά και την Ελλάδα, η οποία θα μπορούσε, κατά Erdoğan, να θέσει και ζητήματα δικού της ενδιαφέροντος”.
Παράλληλα, ο Τούρκος πρόεδρος φρόντισε προκαταβολικά να θίξει την αξιοπιστία του συνομιλητή του, επαναφέροντας τις αιτιάσεις ότι ο Αλέξης Τσίπρας του είχε υποσχεθεί, χωρίς να το τηρήσει, την ταχύτατη έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν στη χώρα μας την επομένη του αποτυχημένου τουρκικού πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016 – θέμα με το οποίο, όπως και με άλλους εκζητουμένους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο Tayyip Erdoğan δείχνει να έχει προσωπική εμμονή. (Βέβαια η προσπάθειά του να επικαλεστεί ελληνικά παραδείγματα για να στηρίξει την τουρκική κυβερνητική εκδοχή ότι πραξικοπηματίες, "γκιουλενιστές” και αντάρτες του ΡΚΚ αποτελούν την ίδια, αδιαφοροποίητη "τρομοκρατική απειλή” παραλίγο να καταλήξει σε ένα κωμικοτραγικό συμπίλημα της "17 Νοέμβρη” με τη χούντα των συνταγματαρχών).
Και αν η δίχως αναστολές δημόσια προτροπή του να ρυθμίζουν τα θέματα αυτά οι εκτελεστικές εξουσίες ερήμην των δικαστικών υπήρξε αποκαλυπτική, η απαρίθμηση από μέρους του όλων των Ελλήνων ιθυνόντων με τους οποίους έχει διαπραγματευτεί τα τελευταία 15 χρόνια μάλλον λειτούργησε ως σινιάλο ότι θεωρεί τον νυν Πρωθυπουργό αναλώσιμο.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/epikairotita/3259345/o-filikos-anatheoritismos-tou-tagip-erntogan
7/12/2017
3.
Μανιφέστο Erdogan για Λωζάνη, casus belli, νησιά, Θράκη και για την... ελληνική Δικαιοσύνη.
Θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης έθεσε ο Tayyip Erdogan την παραμονή της επίσκεψης του στην Αθήνα (σε συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά και στο Σκάι) επιμένοντας στο casus belli και στην συζήτηση για θέματα «νησιών», ενώ υπεραμύνθηκε των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο και φυσικά στην ύπαρξη «τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη.
Πολλές φορές ο T. Erdogan αναφέρθηκε με το γνωστό θερμό, «γαλίφικο» και ανατολίτικο τόνο, στο κοινό μέλλον που μπορεί να έχουν οι δύο χώρες και οι δύο λαοί, στα πλεονεκτήματα από τη συνεργασία, στον τουρισμό, για τα κοινά έθιμα, αλλά όμως όλα αυτά, στο πλαίσιο που ο ίδιος έθεσε σε ό,τι αφορά τα μείζονα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ο κ. Erdogan, διαψεύδοντας τις προσδοκίες της ελληνικής κυβέρνησης που θεωρούσε ότι έχει εγκαταλειφθεί η ρητορική του για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία εκτός των άλλων διέπει και το εδαφικό καθεστώς της Τουρκίας και τα σημερινά σύνορα της με τους γείτονες, δήλωσε ότι οι «Συνθήκες συν τω χρόνω χρειάζονται επικαιροποίηση». Πρόσθεσε επίσης ότι ίσως και η Ελλάδα θα ήθελε να αλλάξει κάποια ενοχλητικά σημεία της Συνθήκης (!) και με μια αινιγματική αναφορά δήλωσε ότι «η συζήτηση για τα νησιά και άλλα θέματα συνεχίζεται και μόνο από ένα γεγονός, τα πράγματα περιπλέκονται ...»
Στην ερώτηση πώς θα έβλεπε μια ιδεατή λύση στο Αιγαίο, ο τούρκος ηγέτης δεν άφησε πολλά περιθώρια παρερμηνειών: «Στο Αιγαίο υπάρχουν αποστάσεις μεταξύ των νησιών που είναι αρκετά προβληματικές και θεωρώ ότι αυτά είναι προβλήματα που μπορούν εύκολα να ξεπερασθούν. Έχουμε θέματα στην οριοθέτηση εναέριου χώρου και θαλάσσιων συνόρων και στην οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας.». Ο κ. Erdogan μάλιστα αναφερόμενος στο πακέτο αυτό των τουρκικών αμφισβητήσεων της ελληνικής κυριαρχίας και των ελληνικών κυριαρχικών αρμοδιοτήτων, ζήτησε «αμοιβαίες υποχωρήσεις», κάτι φυσικά που θα οδηγούσε σε ελληνικές μονομερείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία καθώς αυτή είναι που αμφισβητεί ελληνικά δικαιώματα και όχι το αντίθετο.
Ο κ. Erdogan επέμεινε στο casus belli, επαναλαμβάνοντας την απάντηση που είχε δώσει και το 2004 και το 2010 στις επισκέψεις του στην Αθήνα: «Με αμοιβαία βήματα μπορούμε να ξεπεράσουμε όλες τις προκλήσεις». Με τη δήλωση αυτή επιβεβαιώνει απολύτως το casus belli καθώς τα «αμοιβαία βήματα» παραπέμπουν στον πυρήνα του casus belli, στην εγκατάλειψη δηλαδή εκ μέρους της Ελλάδας του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ..
Όμως και στο θέμα της παράνομης δραστηριότητας της τουρκικής αεροπορίας στο Αιγαίο, ο κ. Erdogan επέμεινε στην τουρκική θέση ότι είναι και η Ελληνική Αεροπορία που κάνει παραβιάσεις (σ.σ. προφανώς επειδή η Τουρκία αμφισβητεί το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 ν.μ.) υποχρεώνοντας τους τούρκους πιλότους να αντιδράσουν. «Όποτε έχουμε περιστατικό παραβίασης εναέριου χώρου, επεμβαίνουμε άμεσα. Η τουρκική Αεροπορία επεμβαίνει άμεσα.»
Σε ό,τι αφορά στη Θράκη, ο κ. Erdogan ήταν σαφής, καθώς όπως είπε δεν ήταν δυνατόν να έρθει στην Αθήνα και να μην επισκεφθεί τους «150.000 ομοεθνείς» του στη Θράκη και θυμήθηκε τον «ενθουσιασμό» με τον οποίο τον υποδέχθηκαν το 2005 (σ.σ. αν και η ακριβής χρονιά είναι το 2004). Ο κ. Erdogan θυμήθηκε πάντως ότι οι «ρωμιοί συμπατριώτες του στην Τορυκία δεν είναι τόσο πολλοί» και προσκάλεσε τους Ρωμιούς που εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ να επιστρέψουν και να εγκατασταθούν στην Τουρκία...
Σημαντικό μέρος της συνέντευξης αφορούσε και την υπόθεση της απόπειρας πραξικοπήματος και των οκτώ τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα.
Ο κ. Erdogan περιέγραψε τη συνομιλία που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα την επομένη της σύλληψής τους στην Αλεξανδρούπολη:
«"Αγαπητέ φίλε, δραπέτευσαν από την Τουρκία και προσγειώθηκαν στην Ελλάδα. Αυτά τα άτομα οργάνωσαν πραξικόπημα και θέλω την έκδοσή τους στην Τουρκία"». Και μου είπε ότι θα δρομολογήσει την κατάσταση και ότι σε 15 με 20 ημέρες θα εκδίδονταν στην Τουρκία. Αυτό είπε. Αλλά δυστυχώς, αυτή τη στιγμή, βρίσκονται ακόμη στην Ελλάδα».
Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου ότι το θέμα αφορά την Δικαιοσύνη, ο κ. Erdogan δεν έδειξε να συμμερίζεται την άποψη αυτή λέγοντας ότι μετά τη σύλληψή τους και κατά την διάρκεια της κράτησής τους θα μπορούσε να είχαν εκδοθεί στην Τουρκία.
Ο κ. Erdogan, που όπως είπε δεν υπάρχει πλέον σεβασμός στην Ελληνική Δικαιοσύνη, ανέπτυξε μια πραγματικά ιδιότυπη θεωρία περί Δικαιοσύνης: «...για να διευκολύνεις τη δουλειά της δικαστικής εξουσίας, θα πρέπει πρώτα, ως εκτελεστική εξουσία, ως κυβέρνηση να πάρεις τα απαραίτητα μέτρα πριν το αναθέσεις στη Δικαιοσύνη...» γιατί όπως πρόσθεσε «κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι οι δράστες είναι κάπου αλλού και οικογένειες συνεχίζουν να υποφέρουν. Η καθυστερημένη Δικαιοσύνη, δεν είναι Δικαιοσύνη... Όταν "τραβάει" και συνεχίζει να "τραβάει", τότε αυτό δεν μπορεί πλέον να αποκαλείται Δικαιοσύνη. Δεν πρέπει αυτό να το επιτρέψουμε…»
Η αναφορά του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη συνέντευξη του στο Anadolu ότι «οι πραξικοπηματίες δεν είναι επιθυμητοί στην Ελλάδα και σε αυτό το πλαίσιο, συνεχίζουμε την συνεργασία μας (με την Τουρκία) σε ζητήματα ασφάλειας και δικαιοσύνης», αποτελεί ουσιαστικά μήνυμα ότι τα σύνορα της Ελλάδας θα είναι πλέον κλειστά για κάθε τούρκο πολίτη που θα επιχειρήσει να καταφύγει στην χώρα μας διωκόμενος από το καθεστώς Erdogan. Μια τοποθέτηση προβληματική καθώς η τουρκική κυβέρνηση και η όλο και πιο αυταρχική διακυβέρνηση από τον T. Erdogan στο κυνήγι μαγισσών που έχει ξεκινήσει, μετατρέπει συλλήβδην την κάθε διαφορετική και αντιπολιτευτική φωνή σε «τρομοκράτες», «πραξικοπηματίες», και εχθρούς του κράτους...
Νίκος Μελέτης
http://www.liberal.gr/arthro/180353/amyna--diplomatia/2017/manifesto-Erdogan-gia-lozani-casus-belli-nisia-thraki-kai-gia-tin-elliniki-dikaiosuni.html
7/12/2017
4.
Τι προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης:
Πως την έχουν παραβιάσει οι Τούρκοι (βίντεο)
Tι προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης; Ο Ταγίπ Ερντογάν θέλει, όπως δήλωσε στην Αθήνα, να επικαιροποιηθεί που εδώ και έναν αιώνα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία.
Μια συνθήκη η οποία υπεγράφη έναν μόλις χρόνο μετά την μικρασιατική καταστροφή- τον Ιούλιο του 1923 - αλλά που χάρη στις προσπάθειες του Ελευθερίου Βενιζέλου, που ηγήθηκε της ελληνικής αντιπροσωπείας, θεωρήθηκε -δεδομένων των τότε συνθηκών- μια μεγάλη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας.
Συνθήκη της Λωζάνης
Η πιο σημαντική πρόβλεψη της συνθήκης ήταν η απόφαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών, αλλά και οι ρυθμίσεις για την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη και αντίστοιχα της μουσουλμανικής- και όχι τουρκικής- μειονότητας της Δυτικής Θράκης.
Μόνο που η τουρκική κυβέρνηση ποτέ δεν σεβάστηκε τις ρυθμίσεις. Και η άλλοτε ακμάζουσα μειονότητα της Κωνσταντινούπολης που στις αρχές του αιώνα αριθμούσε εκατοντάδες χιλιάδες ομογενείς, πλέον έχει συρρικνωθεί σε μόλις 3.500 χιλιάδες γέροντες.
Αποκορύφωμα των συστηματικών διώξεων που εξαπέλυε η τουρκική κυβέρνηση σε βάρος των Ελλήνων μειονοτικών, ήταν τα τραγικά γεγονότα του 1955. Τα γνωστά Σεπτεμβριανά. Μετά το «πογκρόμ» κατά των Ελλήνων της Πόλης, «πογκρόμ» οργανωμένο απο τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, χιλιάδες έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους και να βρούν καταφύγιο στην Ελλάδα.
http://www.pronews.gr/istoria/650868_ti-provlepei-i-synthiki-tis-lozanis-pos-tin-ehoyn-paraviasei-oi-toyrkoi
7/12/2017
5.
Ο Ερντογάν στην Αθήνα.
Κάτι που διαφοροποιούσε τον Ταγίπ Ερντογάν και το κίνημά του από τους κεμαλιστές κατά την εποχή της ανόδου στην εξουσία, ήταν ο φιλελεύθερος χαρακτήρας των μεταρρυθμίσεών του και η αλλαγή προς το θετικότερο της στάσης προς τις μειονότητες.
Από τότε πέρασε πολύς καιρός. Η διαφορά του Ερντογάν από τους παραδοσιακούς κεμαλιστές παραμένει ακόμα σαφής. Όμως το καθεστωτικό σύμπλεγμα, μαζί με το αίσθημα επιβίωσης που αναπτύχθηκε μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα οδήγησαν τον Ερντογάν σε μια αυταρχικοποίηση της εσωτερικής του πολιτικής.
Παράλληλα, διακατέχεται από την ισλαμιστική υπεροψία και ιστορικά παραπέμπει τις αναφορές του στην οθωμανική παράδοση. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Ερντογάν έχει επιλέξει να μετατρέψει την Τουρκία σε μια περιφερειακή δύναμη, να ηγηθεί εκ νέου στον ισλαμικό κόσμο και να υπερβεί την άρνηση του Ισλάμ που επέβαλε ο Μουσταφά Κεμάλ κατά τη δημιουργία του εθνικιστικού κοσμικού του κράτους. Το εγχείρημα αυτό μπορεί να πει κανείς ότι είναι σχεδόν ακατόρθωτο, εφόσον προσπαθεί να ξεριζώσει από τη σύγχρονη τουρκική κοινωνία τον ιδρυτικό της μύθο και να ον αντικαταστήσει με εκείνες τις αξίες που ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας, ο Ατατούρκ ως γεννήτορας του τουρκικού έθνους, απέρριψε σκαιά και απόλυτα.
Η ρήξη του με τους παλιούς εθνικιστές του Κεμαλισμού είναι πλήρης, έστω και εάν σύναψε μια ευκαιριακή συμμαχία με τους ακροδεξιούς, με την οποία αντιμετώπισε τα λάθη των ηγετών του HDP. Επίσης ο Ερντογάν ενσωμάτωσε στην κοσμοθεωρία του και στη γεωπολιτική του αντίληψη βασικές αρχές των σύγχρονων κεμαλιστών αντιπάλων του. Όπως τον αναθεωρητισμό επί της συνθήκης της Λωζάννης, τη θεωρία για τις Γκρίζες Ζώνες στο Αιγαίο, την ιμπεριαλιστική πολιτική στην Κύπρο και στην Ανατολική Μεσόγειο κ.ά.
Όλα αυτά κάνουν το τουρκικό πείραμα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.
Ελλάδα-Τουρκία: Μια παράξενη σχέση
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια παράδοξη σχέση με την Τουρκία. Ιδεολογικά, μετά το 1922 αποδέχτηκε ως φυσιολογική την κεμαλιστική ιδεολογία που ευθυνόταν για τη διάπραξη των εγκλημάτων Γενοκτονίας κατά το μετασχηματισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κάποιες φορές επιβράβευσε την ιδεολογία αυτή (πρόταση για νόμπελ Ειρήνης στον Μουσταφά Κεμάλ από τον Ελ. Βενιζέλο το’31 και μετονομασία της ‘’Οδού Αποστόλου Παύλου’’ σε ‘’Οδό Κεμάλ Ατατούρκ’’ στη Θεσσαλονίκη από τον Ιωάννη Μεταξά το ‘38).
Επιπλέον, η Ελλάδα ανήκει στο ίδιο γεωπολιτικό στρατόπεδο με την Τουρκία. Κατά καιρούς συνεργάστηκε μαζί της για την εξυπηρέτηση των γενικότερων συμφερόντων του στρατοπέδου αυτού. Έτσι αποδέχτηκε σχεδόν αδιαμαρτύρητα την καταστροφή της ελληνικής μειονότητας που ξεκίνησε με το Βαρλίκ Βεργκισί του ’43 και κορυφώθηκε με τα Σεπτεμβριανά του 1955. Η Ελλάδα των δικτατόρων είχε στάση ενεργητικής συμπαράστασης το 1974, με την καταστροφή της ανεξάρτητης Κύπρου και το διαμελισμό της. Φυσικά η ελλαδική πολιτική δεν υπήρξε εξαρχής ενιαία και συνεπής σε σχέση με τα προβλήματα.
Ειδικά από την εποχή της Μεταπολίτευσης, όταν διατυπώθηκαν πλέον ανοικτά οι αναθεωρητικές τουρκικές επιδιώξεις, οι δημοκρατικές ελληνικές ηγεσίες προσπάθησαν να εκπονήσουν μια αμυντική στρατηγική και να συγκροτήσουν ένα μέτωπο αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας. Βαθμιαία έγινε συνείδηση στις ελλαδικές ελίτ ότι η Τουρκία αποτελεί μέγιστη απειλή στρατηγικού χαρακτήρα. Οι υπερεξοπλισμοί, καθώς και η επιμονή για ένταξη στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ υπήρξαν απόρροια αυτής της αμυντικής πολιτικής. Παράλληλα, έγινε συνείδηση ότι πρέπει να δημιουργηθούν δίαυλοι επικοινωνίας, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα καλύτερου χειρισμού των εντάσεων και να επιδιωχθεί ο διαρκής ελληνοτουρκικός διάλογος. Ένας διάλογος που φυσικά πρέπει να κινείται εντός σαφών ορίων και ξεκάθαρων επιδιώξεων.
Γιατί έρχεται ο Ερντογάν;
Το ερώτημα αυτό δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Και σε αυτό συνηγορεί η αμηχανία πολλών αναλυτών να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις. Υποθέσεις μπορούν να γίνουν μόνο με την κατανόηση του διεθνούς πλαισίου. Φαίνεται ότι έχει ανατεθεί στην Ελλάδα από τους Αμερικανούς ένας ρόλος ενδιάμεσου μεσολαβητή στις σχέσεις τους με τους Τούρκους. Παράλληλα, ένας αντίστοιχος ρόλος πρέπει να υπάρχει όσον αφορά τη σχέση των οικονομικά ισχυρών χωρών της ΕΕ, όπως η Γερμανία, οι οποίες αναπτύσσουν τελευταία έναν πρωτοφανή αντι-Ερντογανικό λόγο.
Οπότε η Ελλάδα καλείται από τους ισχυρούς να μεταφέρει κάποια μηνύματα στην τουρκική πλευρά. Αυτός ο ρόλος είναι πολύ σημαντικός, γιατί η ιστορική στιγμή είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη για τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση. Η Υπόθεση Ζαρράπ στις ΗΠΑ, καθώς και η διαφαινόμενη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ προοιωνίζουν μια ραγδαία επιδείνωση των αμερικανο-τουρκικών και ισραηλο-τουρκικών σχέσεων.
Η Ελλάδα -όσον αφορά το αθηναϊκό μέρος της επίσκεψης- φαίνεται να αποκομίζει οφέλη που προκύπτουν από έναν αναβαθμισμένο ρόλο που της αποδίδουν οι ισχυρές δυτικές χώρες. Ένα στοίχημα για την ελληνική ηγεσία, που θα υποδεχτεί τον Ερντογάν, είναι να καταφέρει να λειτουργήσει ως καλός αγωγός της σημερινής αμερικανικής πολιτικής, χωρίς να υποχωρήσει από τις πάγιες θέσεις της στα εθνικά και να αναδειχθεί σε κόμβο επικοινωνίας της Τουρκίας με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Όσον αφορά τα στενά εθνικά θέματα –Κυπριακό, γκρίζες ζώνες, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ- κανείς δεν ξέρει σε ποιο βάθος έχουν υπάρξει συνομιλίες και σε ποιο βαθμό έχουν διαμορφωθεί συμφωνίες. Κανείς επίσης δεν γνωρίζει σε πιο βαθμό έχει διαμορφωθεί μια ελληνική στρατηγική για όλα αυτά τα θέματα.
Τα μειονοτικά ζητήματα
Αυτό που σκιάζει όμως τις θετικές συνέπειες της επίσκεψης, είναι η ανοχή από την ελληνική κυβέρνηση της επίσκεψης Ερντογάν στην μουσουλμανική μειονότητα της Ελληνικής Θράκης. Γιατί όσο προσεκτικός και διακριτικός και αν είναι ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, το μήνυμα που εκπέμπει η επίσκεψή του είναι σαφές και ξεκάθαρο.
Ουσιαστικά η Ελλάδα επιτρέπει στην Τουρκία -σε αυτό το υψηλότατο επίπεδο της επίσκεψης- να επιβεβαιώσει ότι είναι η «μητέρα-πατρίδα», προστάτιδα των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών και να επισημάνει εν τοις πράγμασι ότι ο αλυτρωτισμός υπάρχει σήμερα ως βασικό στοιχείο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Και αυτό έχει πολλαπλές συνέπειες, τόσο στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων ομάδων στην περιοχή, όσο και στην δικαιολογημένη ανασφάλεια που γεννά στους ελληνικής εθνικότητας κατοίκους.
Φαίνεται ότι όλες οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τον ίδιο βαθμό συνενοχής στο ζήτημα της ανοχής στην κρατική τουρκική πατρωνία επί των μουσουλμάνων. Και αυτό συμβαίνει από την εποχή που ο στρατηγός Παπάγος ευνοούσε μετά τον ελληνικό Εμφύλιο την τουρκοποίηση της κοινότητας -ώστε οι σλαβόφωνοι Πομάκοι να αποκτήσουν οριστικά και αμετάκλητα τουρκική ταυτότητα ως αντίβαρο στις κομμουνιστικές επιδιώξεις των βορείων γειτόνων μας- και την υποδοχή του Τζελάλ Μπαγιάρ από τη Βασίλισσα Φρειδερίκη το 1952 και την σχετική ονομασία του μειονοτικού λυκείου. Να σημειωθεί ότι ο Τζελά Μπαγιάρ υπήρξε κορυφαίος Νεότουρκος και υπεύθυνος για την εθνική εκκαθάριση που πραγματοποιήθηκε στην Ιωνία κατά την πρώτη περίοδο της Γενοκτονίας (1914-1918).
Την ίδια ακριβως πολιτική με την μετεμφυλιακή μοναρχική ακροδεξιά, ακολούθησε και η χούντα, η οποία με τη Συνθήκη της Κεσάνης επέτρεψε τη μαζική είσοδο Τούρκων εθνικιστών δασκάλων στα μειονοτικά σχολεία – υπό τις ονειρώξεις του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου για δημιουργία ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας.
Αλλά και στη συνέχεια, οι δημοκρατικές κυβερνήσεις αντί να επιδιώξουν την πλήρη και χωρίς κανένα ρατσιστικό περιορισμό ενσωμάτωση των τριών μουσουλμανικών μειονοτήτων (τουρκική, πομακική, τσιγγανική), αρκέστηκαν σε μια πελατειακή πολιτική και στην ανοχή της εθνικιστικής αλυτρωτικής πολιτικής της Άγκυρας που υλοποιούνταν επί τόπου με το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής.
Βέβαια τα αρνητικά εμπόδια εξαλείφθηκαν εδώ και δεκαετίες όσον αφορά την αντιμετώπιση των μειονοτικών. Όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να εκπονήσουν μια πολιτική απεγκλωβισμού της μειονότητας από τη μέγγενη του τουρκικού κράτους, που πάντα είχε εθνικιστική πολιτική και προωθούσε την αλυτρωτική ιδεολογία. Αντιθέτως ενθάρρυνε την οικονομική αυτονόμηση της μειονότητας, Χαρακτηριστικό σημείο υπήρξε η εποχή Αλογοσκούφη , όταν επιτράπηκε σε μια τουρκική τράπεζα (Ziraat Bankasi) να δραστηριοποιηθεί στην Ελληνική Θράκη. Η εκπόνηση από την Άγκυρα μιας πολιτικής δημιουργίας μιας επιτόπιας τουρκικής αστικής τάξης με υπόγειες χρηματοδοτήσεις και άλλες διευκολύνσεις, δείχνουν ξεκάθαρα τις επιδιώξεις της εθνικιστικής Τουρκίας να αξιοποιήσει την ανικανότητα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και να μετατρέψει έναν πληθυσμό Ελλήνων πολιτών σε στρατηγική μειονότητα για την εξυπηρέτηση άδηλων σκοπιμοτήτων.
Όλα αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις τα «πέτυχαν» εξαφανίζοντας τον έτερο μειονοτικό συμβαλλόμενο στη Συνθήκη της Λωζάννης, τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου. Η έλλειψη ενδιαφέροντος και η ανυπαρξία ελλαδικής στρατηγικής για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία οδήγησε στη σημερινή θλιβερή εικόνα να έχει το Ζάππειο 42 μαθητές, το Ζωγράφειο 49 και η Μεγάλη του Γένους Σχολή μόνο 43 μαθητές.
Ίσως και στην περίπτωση αυτή να ισχύει η γνωστή ρήση ότι έξω πάμε καλά, αλλά μέσα στη χώρα τα έχουμε κάνει θάλασσα!
Βλάσης Αγτζίδης,
διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός,
https://kars1918.wordpress.com/
6.
Συγχωροχάρτι στον «dayi»:
Γιατί η Αθήνα του δίνει το άλλοθι και το προσωπείο που χρειάζεται;
Η λέξη «νταής» προέρχεται απο την τουρκική λέξη «dayi», και είναι συνώνυμο του καβγατζή, του παλικαρά του τσαμπουκά. Όταν έχεις έναν νταή στη γειτονιά σου, γιατί να τον καλέσεις σπίτι σου;
Είναι ένα ψυχολογικό case study…
Κατι που πρέπει να αναλύσουν οι επιστήμονες που ερευνούν το θυμικό, τις προσλαμβάνουσες επιρροές του, και τις αντιδράσεις του σε αυτές.
Και εξηγούμαι :
Γιατί να θέλεις να δώσεις με την κίνηση σου αυτή «συγχωροχάρτι» σε κάποιον που σε έχει «βάλει στο μάτι».
Σε κατηγορεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως «κλέφτη» και ότι πολλά που κατέχεις είναι δικαιωματικά δικά του.
Και δεν σταματά εκεί. Σε απειλεί.
Ουρλιαζει ότι θα μπει στο σπίτι σου και θα πάρει όλα όσα του ανήκουν Αρκετές φορές μάλιστα μπαίνει στην αυλή σου απρόσκλητος.
Γιατί αυτός δεν δίνει λόγο σε κανένα. Τα βάζει με θεούς και δαίμονες. Είναι ανίκητος.
Αυτή είναι η ιδεολογία του «τσαμπουκά». Θέλει να φοβάσαι και να κανεις πάντα πίσω.
Γιατί ο τσαμπουκάς του τρέφεται μόνο απο τον δικό σου φόβο. Χωρίς τον φόβο και την ανασφάλεια σου αυτός δεν υπάρχει. Και τη στιγμή που όλοι έχουν καταλάβει «τι κουμασι είναι» και τον έχουν κάνει πέρα, εσυ τι κανεις;
Τον καλείς για φαγητό σπίτι σου!
Χωρίς να καταλάβεις ότι σε χρησιμοποιεί για να βγει απο το περιθώριο και τη χλεύη των άλλων.
Του δίνεις το άλλοθι και το προσωπείο που χρειάζεται.
Γιατί;
Μήπως ελπίζεις ότι θα αλλάξει το «χούι του» και θα σταματήσει να προκαλεί στο μέλλον;
Τι ελπίζεις να κερδίσεις;
Είναι βέβαιο ότι απο την κίνηση σου αυτή εσυ δεν θα έχεις κανένα όφελος. Δεν δείχνεις ανωτερότητα και ευγένεια. Δείχνεις υποχωρητικότητα και και φοβία. Του διατηρείς το πλεονέκτημα.
Αντίθετα εκείνος δείχνει στους υπόλοιπους ότι ο γείτονας του, παρά τις διαφωνίες του τον αποδέχεται και τον αναγνωρίζει και κακώς είναι απομονωμένος απο τους άλλους.
Είναι μια επίσκεψη απο την οποία εσυ μόνο έχεις να χάσεις και ο άλλος μόνο να κερδίσει. Και να συνεχίζει να κάνει τον παλικαρά. Γιατί τα όρια των νταήδων καθορίζονται απο την ανοχή εκείνων που καταπιέζουν.
Ειδικού Συνεργάτη
http://mignatiou.com/2017/12/sigchorocharti-ston-dayi-giati-i-athina-tou-dini-to-allothi-ke-to-prosopio-pou-chriazete/
7/12/2017
2.
Ο "φιλικός αναθεωρητισμός" του Ταγίπ Ερντογάν.
Με τι διαθέσεις καταφθάνει ο Tayyip Erdoğan στην Αθήνα; Ένα νήμα για να απαντηθεί το ερώτημα, μας το δίνει η συνέντευξη του Τούρκου προέδρου στον Σκάι και τον Αλ. Παπαχελά. Ένα δεύτερο νήμα προκύπτει, πάλι, από μία σατανική χρονική σύμπτωση: τον διεθνή σάλο που προκαλούν οι εξαγγελίες του Trump για την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.
O Tayyip Erdoğan παίζει ήδη πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς με τις δηλώσεις του στις αρχές της εβδομάδας είχε εκ των προτέρων αυτοδεσμευτεί στην τήρηση μιας σκληρής στάσης. Άλλωστε η Κωνσταντινούπολη προβλέπεται να φιλοξενήσει έκτακτη συνεδρίαση του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, ενώ ο ίδιος είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με σειρά ηγετών της περιοχής: από τον βασιλιά της Ιορδανίας που ούτως ή άλλως επισκεπτόταν την Τουρκία, μέχρι τον Ιρανό πρόεδρο και τον Σαουδάραβα βασιλιά.
Η γειτονική χώρα εξελίσσεται σε κρίσιμο κόμβο στο ξεδίπλωμα των αντιαμερικανικών αντιδράσεων, εκμεταλλευόμενη, προκειμένου να εξασφαλίσει ρόλο ηγέτιδας του μουσουλμανικού κόσμου, τόσο το "μούδιασμα” των περισσότερο φιλικών προς τις ΗΠΑ πρωτευουσών, όπως το Ριάντ, όσο και την προσφάτως εμπεδωθείσα, με τις ευλογίες της Ρωσίας, φιλία της με το Ιράν, η οποία υπερβαίνει τις πολυσυζητημένες διαιρέσεις σουνιτών και σιιτών.
Μπροστά σε αυτή την "πίστα”, στην οποία εκτοξεύθηκε το τελευταίο 24ωρο ο Erdoğan, η Αθήνα φαντάζει πράγματι "μικρή” και η αλαζονεία του Τούρκου ηγέτη ασφαλώς θα έχει λάβει ώθηση. Και το κυριότερο: ένα ταξίδι το οποίο σχεδιάστηκε στη λογική της στεγανοποίησης των ελληνοτουρκικών από την πρόσφατη επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. θα συμπέσει, πέρα από κάθε πρόβλεψη, με μία στιγμή κατά την οποία ο Erdoğan θα τελεί υπό τον οίστρο αντιδυτικής εκστρατείας.
Κατά τα λοιπά η συνέντευξη του Τούρκου προέδρου στον Αλ. Παπαχελά εικονογραφεί όλους τους κινδύνους των διαδικασιών "ανοικτής ατζέντας”. Μολονότι ο Tayyip Erdoğan δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά (όχι από αμέλεια του ερωτώντος, υποθέτει κανείς) σε ένα ζήτημα τόσο κρίσιμο, όπως το Κυπριακό, κατά τα λοιπά εμφανίσθηκε έτοιμος να ανοίξει όλη τη γκάμα της θεματολογίας "από το Α έως το Ω”. Ωστόσο, κάτι τέτοιο σημαίνει ότι δεν υπάρχουν οριοθετημένες διαδικασίες, κεκτημένα της διαπραγμάτευσης ή προβλέψεις του διεθνούς νομιμότητας, παρά μόνο ένας "φιλικός αναθεωρητισμός”, που απλώς υποκρύπτει το δίκαιο του ισχυρότερου. Πράγματι, ο Τούρκος πρόεδρος, πάντοτε "με το γάντι” και "σε πνεύμα διαλόγου” επιβεβαίωσε λ.χ. ότι οι αναφορές του στην Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία "μετά από τόσα χρόνια ασφαλώς θα πρέπει να επικαιροποιηθεί”, αφορούν όχι μόνο την ανατολική γειτονιά της Τουρκίας, αλλά και την Ελλάδα, η οποία θα μπορούσε, κατά Erdoğan, να θέσει και ζητήματα δικού της ενδιαφέροντος”.
Παράλληλα, ο Τούρκος πρόεδρος φρόντισε προκαταβολικά να θίξει την αξιοπιστία του συνομιλητή του, επαναφέροντας τις αιτιάσεις ότι ο Αλέξης Τσίπρας του είχε υποσχεθεί, χωρίς να το τηρήσει, την ταχύτατη έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν στη χώρα μας την επομένη του αποτυχημένου τουρκικού πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016 – θέμα με το οποίο, όπως και με άλλους εκζητουμένους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο Tayyip Erdoğan δείχνει να έχει προσωπική εμμονή. (Βέβαια η προσπάθειά του να επικαλεστεί ελληνικά παραδείγματα για να στηρίξει την τουρκική κυβερνητική εκδοχή ότι πραξικοπηματίες, "γκιουλενιστές” και αντάρτες του ΡΚΚ αποτελούν την ίδια, αδιαφοροποίητη "τρομοκρατική απειλή” παραλίγο να καταλήξει σε ένα κωμικοτραγικό συμπίλημα της "17 Νοέμβρη” με τη χούντα των συνταγματαρχών).
Και αν η δίχως αναστολές δημόσια προτροπή του να ρυθμίζουν τα θέματα αυτά οι εκτελεστικές εξουσίες ερήμην των δικαστικών υπήρξε αποκαλυπτική, η απαρίθμηση από μέρους του όλων των Ελλήνων ιθυνόντων με τους οποίους έχει διαπραγματευτεί τα τελευταία 15 χρόνια μάλλον λειτούργησε ως σινιάλο ότι θεωρεί τον νυν Πρωθυπουργό αναλώσιμο.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/epikairotita/3259345/o-filikos-anatheoritismos-tou-tagip-erntogan
7/12/2017
3.
Μανιφέστο Erdogan για Λωζάνη, casus belli, νησιά, Θράκη και για την... ελληνική Δικαιοσύνη.
Θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης έθεσε ο Tayyip Erdogan την παραμονή της επίσκεψης του στην Αθήνα (σε συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά και στο Σκάι) επιμένοντας στο casus belli και στην συζήτηση για θέματα «νησιών», ενώ υπεραμύνθηκε των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο και φυσικά στην ύπαρξη «τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη.
Πολλές φορές ο T. Erdogan αναφέρθηκε με το γνωστό θερμό, «γαλίφικο» και ανατολίτικο τόνο, στο κοινό μέλλον που μπορεί να έχουν οι δύο χώρες και οι δύο λαοί, στα πλεονεκτήματα από τη συνεργασία, στον τουρισμό, για τα κοινά έθιμα, αλλά όμως όλα αυτά, στο πλαίσιο που ο ίδιος έθεσε σε ό,τι αφορά τα μείζονα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ο κ. Erdogan, διαψεύδοντας τις προσδοκίες της ελληνικής κυβέρνησης που θεωρούσε ότι έχει εγκαταλειφθεί η ρητορική του για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία εκτός των άλλων διέπει και το εδαφικό καθεστώς της Τουρκίας και τα σημερινά σύνορα της με τους γείτονες, δήλωσε ότι οι «Συνθήκες συν τω χρόνω χρειάζονται επικαιροποίηση». Πρόσθεσε επίσης ότι ίσως και η Ελλάδα θα ήθελε να αλλάξει κάποια ενοχλητικά σημεία της Συνθήκης (!) και με μια αινιγματική αναφορά δήλωσε ότι «η συζήτηση για τα νησιά και άλλα θέματα συνεχίζεται και μόνο από ένα γεγονός, τα πράγματα περιπλέκονται ...»
Στην ερώτηση πώς θα έβλεπε μια ιδεατή λύση στο Αιγαίο, ο τούρκος ηγέτης δεν άφησε πολλά περιθώρια παρερμηνειών: «Στο Αιγαίο υπάρχουν αποστάσεις μεταξύ των νησιών που είναι αρκετά προβληματικές και θεωρώ ότι αυτά είναι προβλήματα που μπορούν εύκολα να ξεπερασθούν. Έχουμε θέματα στην οριοθέτηση εναέριου χώρου και θαλάσσιων συνόρων και στην οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας.». Ο κ. Erdogan μάλιστα αναφερόμενος στο πακέτο αυτό των τουρκικών αμφισβητήσεων της ελληνικής κυριαρχίας και των ελληνικών κυριαρχικών αρμοδιοτήτων, ζήτησε «αμοιβαίες υποχωρήσεις», κάτι φυσικά που θα οδηγούσε σε ελληνικές μονομερείς παραχωρήσεις προς την Τουρκία καθώς αυτή είναι που αμφισβητεί ελληνικά δικαιώματα και όχι το αντίθετο.
Ο κ. Erdogan επέμεινε στο casus belli, επαναλαμβάνοντας την απάντηση που είχε δώσει και το 2004 και το 2010 στις επισκέψεις του στην Αθήνα: «Με αμοιβαία βήματα μπορούμε να ξεπεράσουμε όλες τις προκλήσεις». Με τη δήλωση αυτή επιβεβαιώνει απολύτως το casus belli καθώς τα «αμοιβαία βήματα» παραπέμπουν στον πυρήνα του casus belli, στην εγκατάλειψη δηλαδή εκ μέρους της Ελλάδας του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ..
Όμως και στο θέμα της παράνομης δραστηριότητας της τουρκικής αεροπορίας στο Αιγαίο, ο κ. Erdogan επέμεινε στην τουρκική θέση ότι είναι και η Ελληνική Αεροπορία που κάνει παραβιάσεις (σ.σ. προφανώς επειδή η Τουρκία αμφισβητεί το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 ν.μ.) υποχρεώνοντας τους τούρκους πιλότους να αντιδράσουν. «Όποτε έχουμε περιστατικό παραβίασης εναέριου χώρου, επεμβαίνουμε άμεσα. Η τουρκική Αεροπορία επεμβαίνει άμεσα.»
Σε ό,τι αφορά στη Θράκη, ο κ. Erdogan ήταν σαφής, καθώς όπως είπε δεν ήταν δυνατόν να έρθει στην Αθήνα και να μην επισκεφθεί τους «150.000 ομοεθνείς» του στη Θράκη και θυμήθηκε τον «ενθουσιασμό» με τον οποίο τον υποδέχθηκαν το 2005 (σ.σ. αν και η ακριβής χρονιά είναι το 2004). Ο κ. Erdogan θυμήθηκε πάντως ότι οι «ρωμιοί συμπατριώτες του στην Τορυκία δεν είναι τόσο πολλοί» και προσκάλεσε τους Ρωμιούς που εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ να επιστρέψουν και να εγκατασταθούν στην Τουρκία...
Σημαντικό μέρος της συνέντευξης αφορούσε και την υπόθεση της απόπειρας πραξικοπήματος και των οκτώ τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα.
Ο κ. Erdogan περιέγραψε τη συνομιλία που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα την επομένη της σύλληψής τους στην Αλεξανδρούπολη:
«"Αγαπητέ φίλε, δραπέτευσαν από την Τουρκία και προσγειώθηκαν στην Ελλάδα. Αυτά τα άτομα οργάνωσαν πραξικόπημα και θέλω την έκδοσή τους στην Τουρκία"». Και μου είπε ότι θα δρομολογήσει την κατάσταση και ότι σε 15 με 20 ημέρες θα εκδίδονταν στην Τουρκία. Αυτό είπε. Αλλά δυστυχώς, αυτή τη στιγμή, βρίσκονται ακόμη στην Ελλάδα».
Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου ότι το θέμα αφορά την Δικαιοσύνη, ο κ. Erdogan δεν έδειξε να συμμερίζεται την άποψη αυτή λέγοντας ότι μετά τη σύλληψή τους και κατά την διάρκεια της κράτησής τους θα μπορούσε να είχαν εκδοθεί στην Τουρκία.
Ο κ. Erdogan, που όπως είπε δεν υπάρχει πλέον σεβασμός στην Ελληνική Δικαιοσύνη, ανέπτυξε μια πραγματικά ιδιότυπη θεωρία περί Δικαιοσύνης: «...για να διευκολύνεις τη δουλειά της δικαστικής εξουσίας, θα πρέπει πρώτα, ως εκτελεστική εξουσία, ως κυβέρνηση να πάρεις τα απαραίτητα μέτρα πριν το αναθέσεις στη Δικαιοσύνη...» γιατί όπως πρόσθεσε «κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι οι δράστες είναι κάπου αλλού και οικογένειες συνεχίζουν να υποφέρουν. Η καθυστερημένη Δικαιοσύνη, δεν είναι Δικαιοσύνη... Όταν "τραβάει" και συνεχίζει να "τραβάει", τότε αυτό δεν μπορεί πλέον να αποκαλείται Δικαιοσύνη. Δεν πρέπει αυτό να το επιτρέψουμε…»
Η αναφορά του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη συνέντευξη του στο Anadolu ότι «οι πραξικοπηματίες δεν είναι επιθυμητοί στην Ελλάδα και σε αυτό το πλαίσιο, συνεχίζουμε την συνεργασία μας (με την Τουρκία) σε ζητήματα ασφάλειας και δικαιοσύνης», αποτελεί ουσιαστικά μήνυμα ότι τα σύνορα της Ελλάδας θα είναι πλέον κλειστά για κάθε τούρκο πολίτη που θα επιχειρήσει να καταφύγει στην χώρα μας διωκόμενος από το καθεστώς Erdogan. Μια τοποθέτηση προβληματική καθώς η τουρκική κυβέρνηση και η όλο και πιο αυταρχική διακυβέρνηση από τον T. Erdogan στο κυνήγι μαγισσών που έχει ξεκινήσει, μετατρέπει συλλήβδην την κάθε διαφορετική και αντιπολιτευτική φωνή σε «τρομοκράτες», «πραξικοπηματίες», και εχθρούς του κράτους...
Νίκος Μελέτης
http://www.liberal.gr/arthro/180353/amyna--diplomatia/2017/manifesto-Erdogan-gia-lozani-casus-belli-nisia-thraki-kai-gia-tin-elliniki-dikaiosuni.html
7/12/2017
4.
Τι προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης:
Πως την έχουν παραβιάσει οι Τούρκοι (βίντεο)
Tι προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης; Ο Ταγίπ Ερντογάν θέλει, όπως δήλωσε στην Αθήνα, να επικαιροποιηθεί που εδώ και έναν αιώνα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία.
Μια συνθήκη η οποία υπεγράφη έναν μόλις χρόνο μετά την μικρασιατική καταστροφή- τον Ιούλιο του 1923 - αλλά που χάρη στις προσπάθειες του Ελευθερίου Βενιζέλου, που ηγήθηκε της ελληνικής αντιπροσωπείας, θεωρήθηκε -δεδομένων των τότε συνθηκών- μια μεγάλη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας.
Η πιο σημαντική πρόβλεψη της συνθήκης ήταν η απόφαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών, αλλά και οι ρυθμίσεις για την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη και αντίστοιχα της μουσουλμανικής- και όχι τουρκικής- μειονότητας της Δυτικής Θράκης.
Μόνο που η τουρκική κυβέρνηση ποτέ δεν σεβάστηκε τις ρυθμίσεις. Και η άλλοτε ακμάζουσα μειονότητα της Κωνσταντινούπολης που στις αρχές του αιώνα αριθμούσε εκατοντάδες χιλιάδες ομογενείς, πλέον έχει συρρικνωθεί σε μόλις 3.500 χιλιάδες γέροντες.
Αποκορύφωμα των συστηματικών διώξεων που εξαπέλυε η τουρκική κυβέρνηση σε βάρος των Ελλήνων μειονοτικών, ήταν τα τραγικά γεγονότα του 1955. Τα γνωστά Σεπτεμβριανά. Μετά το «πογκρόμ» κατά των Ελλήνων της Πόλης, «πογκρόμ» οργανωμένο απο τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, χιλιάδες έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους και να βρούν καταφύγιο στην Ελλάδα.
http://www.pronews.gr/istoria/650868_ti-provlepei-i-synthiki-tis-lozanis-pos-tin-ehoyn-paraviasei-oi-toyrkoi
7/12/2017
Ο Ερντογάν στην Αθήνα.
Κάτι που διαφοροποιούσε τον Ταγίπ Ερντογάν και το κίνημά του από τους κεμαλιστές κατά την εποχή της ανόδου στην εξουσία, ήταν ο φιλελεύθερος χαρακτήρας των μεταρρυθμίσεών του και η αλλαγή προς το θετικότερο της στάσης προς τις μειονότητες.
Από τότε πέρασε πολύς καιρός. Η διαφορά του Ερντογάν από τους παραδοσιακούς κεμαλιστές παραμένει ακόμα σαφής. Όμως το καθεστωτικό σύμπλεγμα, μαζί με το αίσθημα επιβίωσης που αναπτύχθηκε μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα οδήγησαν τον Ερντογάν σε μια αυταρχικοποίηση της εσωτερικής του πολιτικής.
Παράλληλα, διακατέχεται από την ισλαμιστική υπεροψία και ιστορικά παραπέμπει τις αναφορές του στην οθωμανική παράδοση. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Ερντογάν έχει επιλέξει να μετατρέψει την Τουρκία σε μια περιφερειακή δύναμη, να ηγηθεί εκ νέου στον ισλαμικό κόσμο και να υπερβεί την άρνηση του Ισλάμ που επέβαλε ο Μουσταφά Κεμάλ κατά τη δημιουργία του εθνικιστικού κοσμικού του κράτους. Το εγχείρημα αυτό μπορεί να πει κανείς ότι είναι σχεδόν ακατόρθωτο, εφόσον προσπαθεί να ξεριζώσει από τη σύγχρονη τουρκική κοινωνία τον ιδρυτικό της μύθο και να ον αντικαταστήσει με εκείνες τις αξίες που ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας, ο Ατατούρκ ως γεννήτορας του τουρκικού έθνους, απέρριψε σκαιά και απόλυτα.
Η ρήξη του με τους παλιούς εθνικιστές του Κεμαλισμού είναι πλήρης, έστω και εάν σύναψε μια ευκαιριακή συμμαχία με τους ακροδεξιούς, με την οποία αντιμετώπισε τα λάθη των ηγετών του HDP. Επίσης ο Ερντογάν ενσωμάτωσε στην κοσμοθεωρία του και στη γεωπολιτική του αντίληψη βασικές αρχές των σύγχρονων κεμαλιστών αντιπάλων του. Όπως τον αναθεωρητισμό επί της συνθήκης της Λωζάννης, τη θεωρία για τις Γκρίζες Ζώνες στο Αιγαίο, την ιμπεριαλιστική πολιτική στην Κύπρο και στην Ανατολική Μεσόγειο κ.ά.
Όλα αυτά κάνουν το τουρκικό πείραμα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.
Ελλάδα-Τουρκία: Μια παράξενη σχέση
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια παράδοξη σχέση με την Τουρκία. Ιδεολογικά, μετά το 1922 αποδέχτηκε ως φυσιολογική την κεμαλιστική ιδεολογία που ευθυνόταν για τη διάπραξη των εγκλημάτων Γενοκτονίας κατά το μετασχηματισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κάποιες φορές επιβράβευσε την ιδεολογία αυτή (πρόταση για νόμπελ Ειρήνης στον Μουσταφά Κεμάλ από τον Ελ. Βενιζέλο το’31 και μετονομασία της ‘’Οδού Αποστόλου Παύλου’’ σε ‘’Οδό Κεμάλ Ατατούρκ’’ στη Θεσσαλονίκη από τον Ιωάννη Μεταξά το ‘38).
Επιπλέον, η Ελλάδα ανήκει στο ίδιο γεωπολιτικό στρατόπεδο με την Τουρκία. Κατά καιρούς συνεργάστηκε μαζί της για την εξυπηρέτηση των γενικότερων συμφερόντων του στρατοπέδου αυτού. Έτσι αποδέχτηκε σχεδόν αδιαμαρτύρητα την καταστροφή της ελληνικής μειονότητας που ξεκίνησε με το Βαρλίκ Βεργκισί του ’43 και κορυφώθηκε με τα Σεπτεμβριανά του 1955. Η Ελλάδα των δικτατόρων είχε στάση ενεργητικής συμπαράστασης το 1974, με την καταστροφή της ανεξάρτητης Κύπρου και το διαμελισμό της. Φυσικά η ελλαδική πολιτική δεν υπήρξε εξαρχής ενιαία και συνεπής σε σχέση με τα προβλήματα.
Ειδικά από την εποχή της Μεταπολίτευσης, όταν διατυπώθηκαν πλέον ανοικτά οι αναθεωρητικές τουρκικές επιδιώξεις, οι δημοκρατικές ελληνικές ηγεσίες προσπάθησαν να εκπονήσουν μια αμυντική στρατηγική και να συγκροτήσουν ένα μέτωπο αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας. Βαθμιαία έγινε συνείδηση στις ελλαδικές ελίτ ότι η Τουρκία αποτελεί μέγιστη απειλή στρατηγικού χαρακτήρα. Οι υπερεξοπλισμοί, καθώς και η επιμονή για ένταξη στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ υπήρξαν απόρροια αυτής της αμυντικής πολιτικής. Παράλληλα, έγινε συνείδηση ότι πρέπει να δημιουργηθούν δίαυλοι επικοινωνίας, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα καλύτερου χειρισμού των εντάσεων και να επιδιωχθεί ο διαρκής ελληνοτουρκικός διάλογος. Ένας διάλογος που φυσικά πρέπει να κινείται εντός σαφών ορίων και ξεκάθαρων επιδιώξεων.
Γιατί έρχεται ο Ερντογάν;
Το ερώτημα αυτό δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Και σε αυτό συνηγορεί η αμηχανία πολλών αναλυτών να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις. Υποθέσεις μπορούν να γίνουν μόνο με την κατανόηση του διεθνούς πλαισίου. Φαίνεται ότι έχει ανατεθεί στην Ελλάδα από τους Αμερικανούς ένας ρόλος ενδιάμεσου μεσολαβητή στις σχέσεις τους με τους Τούρκους. Παράλληλα, ένας αντίστοιχος ρόλος πρέπει να υπάρχει όσον αφορά τη σχέση των οικονομικά ισχυρών χωρών της ΕΕ, όπως η Γερμανία, οι οποίες αναπτύσσουν τελευταία έναν πρωτοφανή αντι-Ερντογανικό λόγο.
Οπότε η Ελλάδα καλείται από τους ισχυρούς να μεταφέρει κάποια μηνύματα στην τουρκική πλευρά. Αυτός ο ρόλος είναι πολύ σημαντικός, γιατί η ιστορική στιγμή είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη για τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση. Η Υπόθεση Ζαρράπ στις ΗΠΑ, καθώς και η διαφαινόμενη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ προοιωνίζουν μια ραγδαία επιδείνωση των αμερικανο-τουρκικών και ισραηλο-τουρκικών σχέσεων.
Η Ελλάδα -όσον αφορά το αθηναϊκό μέρος της επίσκεψης- φαίνεται να αποκομίζει οφέλη που προκύπτουν από έναν αναβαθμισμένο ρόλο που της αποδίδουν οι ισχυρές δυτικές χώρες. Ένα στοίχημα για την ελληνική ηγεσία, που θα υποδεχτεί τον Ερντογάν, είναι να καταφέρει να λειτουργήσει ως καλός αγωγός της σημερινής αμερικανικής πολιτικής, χωρίς να υποχωρήσει από τις πάγιες θέσεις της στα εθνικά και να αναδειχθεί σε κόμβο επικοινωνίας της Τουρκίας με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Όσον αφορά τα στενά εθνικά θέματα –Κυπριακό, γκρίζες ζώνες, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ- κανείς δεν ξέρει σε ποιο βάθος έχουν υπάρξει συνομιλίες και σε ποιο βαθμό έχουν διαμορφωθεί συμφωνίες. Κανείς επίσης δεν γνωρίζει σε πιο βαθμό έχει διαμορφωθεί μια ελληνική στρατηγική για όλα αυτά τα θέματα.
Τα μειονοτικά ζητήματα
Αυτό που σκιάζει όμως τις θετικές συνέπειες της επίσκεψης, είναι η ανοχή από την ελληνική κυβέρνηση της επίσκεψης Ερντογάν στην μουσουλμανική μειονότητα της Ελληνικής Θράκης. Γιατί όσο προσεκτικός και διακριτικός και αν είναι ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, το μήνυμα που εκπέμπει η επίσκεψή του είναι σαφές και ξεκάθαρο.
Ουσιαστικά η Ελλάδα επιτρέπει στην Τουρκία -σε αυτό το υψηλότατο επίπεδο της επίσκεψης- να επιβεβαιώσει ότι είναι η «μητέρα-πατρίδα», προστάτιδα των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών και να επισημάνει εν τοις πράγμασι ότι ο αλυτρωτισμός υπάρχει σήμερα ως βασικό στοιχείο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Και αυτό έχει πολλαπλές συνέπειες, τόσο στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων ομάδων στην περιοχή, όσο και στην δικαιολογημένη ανασφάλεια που γεννά στους ελληνικής εθνικότητας κατοίκους.
Φαίνεται ότι όλες οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τον ίδιο βαθμό συνενοχής στο ζήτημα της ανοχής στην κρατική τουρκική πατρωνία επί των μουσουλμάνων. Και αυτό συμβαίνει από την εποχή που ο στρατηγός Παπάγος ευνοούσε μετά τον ελληνικό Εμφύλιο την τουρκοποίηση της κοινότητας -ώστε οι σλαβόφωνοι Πομάκοι να αποκτήσουν οριστικά και αμετάκλητα τουρκική ταυτότητα ως αντίβαρο στις κομμουνιστικές επιδιώξεις των βορείων γειτόνων μας- και την υποδοχή του Τζελάλ Μπαγιάρ από τη Βασίλισσα Φρειδερίκη το 1952 και την σχετική ονομασία του μειονοτικού λυκείου. Να σημειωθεί ότι ο Τζελά Μπαγιάρ υπήρξε κορυφαίος Νεότουρκος και υπεύθυνος για την εθνική εκκαθάριση που πραγματοποιήθηκε στην Ιωνία κατά την πρώτη περίοδο της Γενοκτονίας (1914-1918).
Την ίδια ακριβως πολιτική με την μετεμφυλιακή μοναρχική ακροδεξιά, ακολούθησε και η χούντα, η οποία με τη Συνθήκη της Κεσάνης επέτρεψε τη μαζική είσοδο Τούρκων εθνικιστών δασκάλων στα μειονοτικά σχολεία – υπό τις ονειρώξεις του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου για δημιουργία ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας.
Αλλά και στη συνέχεια, οι δημοκρατικές κυβερνήσεις αντί να επιδιώξουν την πλήρη και χωρίς κανένα ρατσιστικό περιορισμό ενσωμάτωση των τριών μουσουλμανικών μειονοτήτων (τουρκική, πομακική, τσιγγανική), αρκέστηκαν σε μια πελατειακή πολιτική και στην ανοχή της εθνικιστικής αλυτρωτικής πολιτικής της Άγκυρας που υλοποιούνταν επί τόπου με το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής.
Βέβαια τα αρνητικά εμπόδια εξαλείφθηκαν εδώ και δεκαετίες όσον αφορά την αντιμετώπιση των μειονοτικών. Όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να εκπονήσουν μια πολιτική απεγκλωβισμού της μειονότητας από τη μέγγενη του τουρκικού κράτους, που πάντα είχε εθνικιστική πολιτική και προωθούσε την αλυτρωτική ιδεολογία. Αντιθέτως ενθάρρυνε την οικονομική αυτονόμηση της μειονότητας, Χαρακτηριστικό σημείο υπήρξε η εποχή Αλογοσκούφη , όταν επιτράπηκε σε μια τουρκική τράπεζα (Ziraat Bankasi) να δραστηριοποιηθεί στην Ελληνική Θράκη. Η εκπόνηση από την Άγκυρα μιας πολιτικής δημιουργίας μιας επιτόπιας τουρκικής αστικής τάξης με υπόγειες χρηματοδοτήσεις και άλλες διευκολύνσεις, δείχνουν ξεκάθαρα τις επιδιώξεις της εθνικιστικής Τουρκίας να αξιοποιήσει την ανικανότητα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και να μετατρέψει έναν πληθυσμό Ελλήνων πολιτών σε στρατηγική μειονότητα για την εξυπηρέτηση άδηλων σκοπιμοτήτων.
Όλα αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις τα «πέτυχαν» εξαφανίζοντας τον έτερο μειονοτικό συμβαλλόμενο στη Συνθήκη της Λωζάννης, τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου. Η έλλειψη ενδιαφέροντος και η ανυπαρξία ελλαδικής στρατηγικής για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία οδήγησε στη σημερινή θλιβερή εικόνα να έχει το Ζάππειο 42 μαθητές, το Ζωγράφειο 49 και η Μεγάλη του Γένους Σχολή μόνο 43 μαθητές.
Ίσως και στην περίπτωση αυτή να ισχύει η γνωστή ρήση ότι έξω πάμε καλά, αλλά μέσα στη χώρα τα έχουμε κάνει θάλασσα!
Βλάσης Αγτζίδης,
διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός,
https://kars1918.wordpress.com/
7/12/2017
6.
Συγχωροχάρτι στον «dayi»:
Γιατί η Αθήνα του δίνει το άλλοθι και το προσωπείο που χρειάζεται;
Η λέξη «νταής» προέρχεται απο την τουρκική λέξη «dayi», και είναι συνώνυμο του καβγατζή, του παλικαρά του τσαμπουκά. Όταν έχεις έναν νταή στη γειτονιά σου, γιατί να τον καλέσεις σπίτι σου;
Είναι ένα ψυχολογικό case study…
Κατι που πρέπει να αναλύσουν οι επιστήμονες που ερευνούν το θυμικό, τις προσλαμβάνουσες επιρροές του, και τις αντιδράσεις του σε αυτές.
Και εξηγούμαι :
Γιατί να θέλεις να δώσεις με την κίνηση σου αυτή «συγχωροχάρτι» σε κάποιον που σε έχει «βάλει στο μάτι».
Σε κατηγορεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως «κλέφτη» και ότι πολλά που κατέχεις είναι δικαιωματικά δικά του.
Και δεν σταματά εκεί. Σε απειλεί.
Ουρλιαζει ότι θα μπει στο σπίτι σου και θα πάρει όλα όσα του ανήκουν Αρκετές φορές μάλιστα μπαίνει στην αυλή σου απρόσκλητος.
Γιατί αυτός δεν δίνει λόγο σε κανένα. Τα βάζει με θεούς και δαίμονες. Είναι ανίκητος.
Αυτή είναι η ιδεολογία του «τσαμπουκά». Θέλει να φοβάσαι και να κανεις πάντα πίσω.
Γιατί ο τσαμπουκάς του τρέφεται μόνο απο τον δικό σου φόβο. Χωρίς τον φόβο και την ανασφάλεια σου αυτός δεν υπάρχει. Και τη στιγμή που όλοι έχουν καταλάβει «τι κουμασι είναι» και τον έχουν κάνει πέρα, εσυ τι κανεις;
Τον καλείς για φαγητό σπίτι σου!
Χωρίς να καταλάβεις ότι σε χρησιμοποιεί για να βγει απο το περιθώριο και τη χλεύη των άλλων.
Του δίνεις το άλλοθι και το προσωπείο που χρειάζεται.
Γιατί;
Μήπως ελπίζεις ότι θα αλλάξει το «χούι του» και θα σταματήσει να προκαλεί στο μέλλον;
Τι ελπίζεις να κερδίσεις;
Είναι βέβαιο ότι απο την κίνηση σου αυτή εσυ δεν θα έχεις κανένα όφελος. Δεν δείχνεις ανωτερότητα και ευγένεια. Δείχνεις υποχωρητικότητα και και φοβία. Του διατηρείς το πλεονέκτημα.
Αντίθετα εκείνος δείχνει στους υπόλοιπους ότι ο γείτονας του, παρά τις διαφωνίες του τον αποδέχεται και τον αναγνωρίζει και κακώς είναι απομονωμένος απο τους άλλους.
Είναι μια επίσκεψη απο την οποία εσυ μόνο έχεις να χάσεις και ο άλλος μόνο να κερδίσει. Και να συνεχίζει να κάνει τον παλικαρά. Γιατί τα όρια των νταήδων καθορίζονται απο την ανοχή εκείνων που καταπιέζουν.
Ειδικού Συνεργάτη
http://mignatiou.com/2017/12/sigchorocharti-ston-dayi-giati-i-athina-tou-dini-to-allothi-ke-to-prosopio-pou-chriazete/
7/12/2017
A handout photo made available by the Turkish Presidential Press Office shows Turkish President Recep Tayyip Erdogan (2-R) his wife Emine Erdogan (R), Jordanian King Abdullah II (2-L) and his wife Queen Rania (L) poses during a welcoming ceremony in Ankara, Turkey, 06 December 2017. The meeting is to discuss the reported decision by US president Trump to transfer the US embassy in Israel to Jerusalem, recognizing the city as the Capital of Israel. EPA, TURKISH PRESIDENTAL PRESS OFFICE HANDOUT HANDOUT, USE ONLY
7.
Σκυλί που γαυγίζει …μπορεί και να μη δαγκώνει:
Υψηλού ρίσκου η πρόσκληση στον Σουλτάνο
Αναλαμβάνει ρίσκο η κυβέρνηση και θα έλεγα υψηλό, με την πρόσκληση στον Σουλτάνο της γειτονικής χώρας, την οποία θα μπορούσε και να έχει αποφύγει.
Ρίσκο αναλαμβάνει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο οποίος βάσει πρωτοκόλλου είναι και αυτός που προσκαλεί, ασχέτως αν η πρωτοβουλία αποτελεί συνολικότερη στρατηγική επιλογή της ελληνικής διπλωματίας.
Και βεβαίως το ρίσκο δεν έγκειται σε αυτήν καθ’ εαυτήν την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, καθόσον οι κατ’ ιδίαν συναντήσεις με ξένους ηγέτες είναι απολύτως επιβεβλημένες, ασχέτως του πόσο προβληματικές μπορεί να είναι οι σχέσεις των δύο χωρών. Ο κίνδυνος αφορά την πρόθεση του Τούρκου προέδρου να επισκεφθεί την ευαίσθητη περιοχή της Θράκης με δεδομένες τις δηλώσεις του που αμφισβητούν την ιστορική αναγκαιότητα, αν όχι ευθέως την ισχύ, της Συνθήκης της Λωζάνης η οποία και ρυθμίζει, μεταξύ άλλων, το καθεστώς της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Σε μια άλλη επίσκεψη Ερντογάν, τον Μάιο του 2010, ως διευθυντής μεγάλης(τότε) Αθηναικής εφημερίδας, ήμουν εκείνος που στο πρόγευμα με πέντε εκπροσώπους του ελληνικού τύπου προκάλεσα αυτό που τα μέσα ενημέρωσης εκείνων των ημερών περιέγραψαν ως φραστικό επεισόδιο. Στην πράξη δεν επρόκειτο περί επεισοδίου, αλλά περί μίας αναγκαστικής «ανάκλησης στην τάξη» του Τούρκου-πρωθυπουργού τότε-ο οποίος ισχυρίστηκε αναιδώς ότι οι Ελληνες δημοσιογράφοι υπερβάλλουν διογκώνοντας την έκταση των τουρκικών παραβιάσεων γιατί «παίρνουν γραμμή» από το ελληνικό υπουργείο άμυνας. Αναγκάστηκα να παρέμβω και να του εξηγήσω, με κάπως κατηγορηματικό τρόπο είναι η αλήθεια, πως αυτά συμβαίνουν μόνο στη πατρίδα του, όπου οι ένοπλες δυνάμεις εξακολουθούν να αναμιγνύονται στα πολιτικά πράγματα και ότι στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό έπαψε με την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974. Όπως και σε όλα τα ευνομούμενα δημοκρατικά κράτη…
Ομολογώ ότι δεν του άρεσε καθόλου η παρέμβαση μου(είχε ήδη…φορτώσει και με μία «ενοχλητική ερώτηση» για την επιχείρηση «Βαριοπούλα» από τον τότε διευθυντή του «Ελεύθερου Τύπου», Γιάννη Μιχελάκη). Συνέχισε το ποίημα του σε οργίλο ύφος με την αλαζονεία ενός ανθρώπου που δεν εκτιμά καθόλου να του διακόπτουν τον μονόλογο. Το σκηνικό διέρρευσε αμέσως στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, όμως στο τέλος της δίωρης συνάντησης, εμφανώς χαλαρωμένος, με πήρε κατά μέρος και με ένα συμβολικό… κεφαλοκλείδωμα ρωτούσε μπροστά σε έναν έντρομο Κωσταντινουπολίτη διερμηνέα «αν με στεναχώρησε με τα λεγόμενα του». Επιστράτευσα ως απάντηση το χιούμορ και η φραστική αντιπαράθεση έληξε κάπου εκεί, σε συνθήκες αβρότητος, αφου κι ο ίδιος κατάλαβε ότι το παρατράβηξε και δεν είχε καμία διάθεση να δώσει συνέχεια. Από τους παρευρισκόμενους περισσότερο ταράχτηκε ένας άλλος διευθυντής μεγάλης «προοδευτικής» εφημερίδας(της μεγαλύτερης τότε…)που μου επεσήμανε επιτιμητικά πώς η παρέμβαση μου δεν ήταν «κομψή»!
Αυτά όμως ανήκουν στον παρελθόν. Κι ο μόνος λόγος που τα ανασύρω είναι για να καταδείξω ότι ο Ερντογάν είναι ένας αυταρχικός χαρακτήρας, μεγάλου ασφαλώς διαμετρήματος, ο οποίος δεν πολυκαταλαβαίνει από κανόνες και αρχές φιλοξενίας, όταν νοιώθει την ανάγκη να πει «το δικό του».
Και το ρίσκο δεν είναι τι θα πεί μπροστά στον Παυλόπουλο ή τον Τσίπρα καθώς σε αυτούς εναπόκειται πλέον να τον «ανακαλέσουν στην τάξη». Το πρόβλημα είναι τι θα θελήσει να πει ενώπιον Ελλήνων μειονοτικών μουσουλμάνων που θα σπεύσουν να τον υποδεχτούν στην Κομοτηνή με τις ευλογίες βεβαίως και του εκεί δραστήριου τουρκικού προξενείου. Αν ο Ερντογάν(παρότι έχει δώσει διαβεβαιώσεις στον Κοτζιά)φορέσει τον μανδύα του «πάτρονα» και ξεστομίσει διάφορες κορώνες περί ιστορικής αδικίας ή δήθεν διακριτικής μεταχείρισης της μειονότητας θα έχουμε πολλά παρατράγουδα και η επίσκεψη θα λάβει αρνητικό πρόσημο.
Παρόλα αυτά διατυπώνω την εκτίμηση ότι στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία που το τουρκικό καθεστώς βρίσκεται σε διεθνή περιχαράκωση η ελληνική πρωτοβουλία δεν είναι λανθασμένη. Γιατί ο Τούρκος ηγέτης έχει αποδείξει (προς το παρόν τουλάχιστον) την σοφία της λαικής ρήσης «σκυλί που γαυγίζει δεν δαγκώνει».
Εχω πολλές φορές γράψει ότι σε όλη την διάρκεια της μνημονιακής κρίσης που η Ελλάδα βρέθηκε με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο θα μπορούσε να μας έχει κάνει την ζωή πολύ δύσκολη, αλλά δεν το επιδίωξε. Πιθανότατα όχι επειδή μας λυπήθηκε, αλλά επειδή οι προτεραιότητες του ήταν άλλες και δεν ήθελε πρόσθετες φουρτούνες στο Αιγαίο.
Σήμερα έχει ανάγκη τα «ήρεμα νερά» στο Αρχιπέλαγος αφού η θέση του είναι δυσχερής τόσο στο εσωτερικό που βράζει με το ασύλληπτης έκτασης πογκρόμ πολιτικών του αντιπάλων όσο και στο εξωτερικό όπου εντείνεται η αντιπαράθεση του με το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον.
Υπό αυτή την έννοια, ο ηγέτης της γειτονικής χώρας μπορεί και να αποδειχτεί ευνοικότερος «Τούρκος συνομιλητής» από άλλους στο παρελθόν οι οποίοι κρατούσαν φαινομενικά χαμηλότερους τόνους, αλλά την κρίσιμη στιγμή μας χτύπησαν καίρια.
Να το πώ απλά: Με μια ισλαμική Τουρκία που θεωρείται ξένο σώμα στην Ευρώπη και έχει απλώσει περίεργους…τραχανάδες στην Μέση Ανατολή μπορούμε πιο εύκολα να βρούμε τρόπο συνεννόησης. Αντιθέτως με μια Κεμαλική ηγεσία στο τιμόνι της γείτονος τα προβλήματα θα είναι πολύ περισσότερα επειδή οι γεωστρατηγικές προτεραιότητες θα αναδιαταχθούν προς το Αιγαίο με συγκεκριμένες διεκδικήσεις νησιών και νησίδων. Κυρίως όμως επειδή η διάδοχος κατάσταση, αν είναι περισσότερο «δυτικότροπη», θα λάβει τρομαχτική υποστήριξη και διαπιστευτήρια «καθαγιασμού» από τις ΗΠΑ και την Γερμανία. Με αποτέλεσμα σε μία ενδεχόμενη ελληντουρκική διένεξη να γίνουν όλοι…Πόντιοι Πιλάτοι.
Εύχομαι ολόψυχα να μην φτάσουμε ποτέ στο σημείο..Ερντογάν να λέμε και να…κλαίμε, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να το αποκλείσω. Και υπό αυτή την έννοια η επίσκεψη του είναι μία κατ’ αρχήν ενδιαφέρουσα διπλωματική πρωτοβουλία, αρκεί να μην αφήσουμε στο ελληνικό γήπεδο να παίξει την δική του μπάλα…
7/12/2017
8.
Έφεραν τον Ερντογάν για να παραδώσουν την Κύπρο σε ΗΠΑ-Ισραήλ!
Η πρωτοβουλία της Αθήνας να προσκαλέσει τον Ταγίπ Ερντογάν σε επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, την πρώτη που πραγματοποιεί αρχηγός του τουρκικού κράτους μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, εγείρει μια σειρά από σημαντικά ερωτηματικά.
Η συνεννόηση ή πάντως ο διάλογος μεταξύ Αθήνας και ‘Αγκυρας είναι όχι απλώς χρήσιμα, είναι απαραίτητα, ιδίως για να μην πάνε οι δύο χώρες, μέσα σε αυτή την τρομερά ασταθή και επικίνδυνη διεθνή κατάσταση, σε σύγκρουση για λογαριασμό επιτήδειων τρίτων.
Ποτέ μετά την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, η διεθνής κατάσταση δεν ήταν τόσο επικίνδυνη και ασταθής όσο σήμερα. Αν αυτό είναι πηγή τεραστίων κινδύνων είναι, δυνητικά, και πηγή μεγάλων ευκαιριών για μια μικρή χώρα. Για παράδειγμα, στον κλασικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, που παραδοσιακά επηρέασε αποφασιστικά την Ελλάδα και την Τουρκία και χρησιμοποιήθηκε σε βάθος από τους Δυτικούς για να ελέγξουν και τις δύο χώρες, έχει σήμερα προστεθεί ένας καινούριος παράγων. Και οι δύο χώρες και η Κύπρος έχουν γίνει στόχος παγκοσμίων δυνάμεων που θέλουν να καταστρέψουν ή να απαγάγουν όλα τα κράτη και τα έθνη, κάτι που δεν συνέβαινε επί Ψυχρού Πολέμου.
Αλλά η εκμετάλλευση των ευκαιριών απαιτεί μεγάλους ηγέτες, από Βενιζέλο και Ανδρέα Παπανδρέου κι απάνω. Δυστυχώς, σήμερα δεν έχουμε παρά ανθρωπάκια να μας κυβερνάνε, ή να θέλουν να μας κυβερνήσουν. Δεν διαθέτουμε καν ένα ευσταθές διεθνές σύστημα, όπως ήταν στο παρελθόν η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, που περιόριζαν μεν την ανεξαρτησία και κυριαρχία των μελών τους, αλλά δεν ήθελαν και να τα καταστρέψουν, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό σήμερα, τουλάχιστον σε ότι αφορά μια μερίδα στην ηγεσία τους!
Το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι ότι δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση και εθνική εξωτερική πολιτική. Στον τομέα της οικονομίας τη χώρα διοικεί η Γερμανία, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και το Ισραήλ. Αυτοί αποφασίζουν, η «Ελλάδα» εκτελεί. Η Αθήνα δεν κάνει τίποτα χωρίς την άδεια και την ενθάρρυνση των Αμερικανών και δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι η επίσκεψη Ερντογάν έκλεισε μετά από την επίσκεψη Τσίπρα στην Ουάσιγκτων, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ‘Ελληνας Πρωθυπουργός έδωσε τα πάντα στους Αμερικανούς, εκθέτοντας σε πολύ μεγάλους κινδύνους τη χώρα.
Θα υπενθυμίσουμε στο τέλος αυτού του άρθρου τις πράξεις της ελληνικής κυβέρνησης και διπλωματίας που αποδεικνύουν, πέραν αμφιβολίας, ότι ισχυρισθήκαμε πιο πάνω, πως δηλαδή έχουν γίνει απλό παρακολούθημα της αμερικανικής και ευρύτερης δυτικής πολιτικής.
Υπό τις συνθήκες αυτές τίθεται αναπόφευκτα το ερώτημα. Για ποιο λόγο η Ουάσιγκτων έδωσε το πράσινο φως αν δεν ενθάρρυνε την Αθήνα να καλέσει στην Ελλάδα τον κ. Ερντογάν, που δεν έχει καθόλου καλές σχέσεις με τους Δυτικούς, Αμερικανούς, Ευρωπαίους και Ισραηλινούς;
Το κυπριακό, πραγματικός σκοπός της επίσκεψης
Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Ανατολού, ο κ. Τσίπρας εκφράζει την ελπίδα οι δύο ηγέτες να στείλουν από την Αθήνα ένα μήνυμα ότι είναι έτοιμοι να συνεχίσουν τις προσπάθειες για «λύση του κυπριακού». Ο ‘Ελληνας Πρωθυπουργός φαίνεται ότι είναι τόσο ευχαριστημένος για το πως αντιμετώπισε το ελληνικό πρόβλημα του χρέους, των Μνημονίων και των Δανειακών, που θέλει να εφαρμόσει και στην Κύπρο την απαράμιλλη τεχνογνωσία του!
Τα (υπαγορευμένα από τους ξένους) οικονομικά πειράματα των Ελλήνων πολιτικών είχαν ως αποτέλεσμα να προκαλέσουν τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην ιστορία του καπιταλισμού σε ειρηνική περίοδο. Τα πειράματά τους με τον σκληρό πυρήνα της κυριαρχίας των Ελλήνων δεν θα οδηγήσουν σε οικονομική, αλλά σε πολεμική καταστροφή.
Ας αφήσουμε όμως τις δηλώσεις για να πάμε στα γεγονότα. Εδώ κι ένα χρόνο, από τον Δεκέμβριο του 2016, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βαλθεί με κάθε τρόπο να «λύσουν το κυπριακό», δηλαδή να καταλύσουν το κυπριακό κράτος και να το μετατρέψουν σε αποικία ΗΠΑ, Βρετανίας και Ισραήλ. Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια πως γίνεται αυτό.
Γι’ αυτό είχαμε την πρωτοβουλία Νούλαντ για την πενταμερή τον Δεκέμβριο και τη συνέχιση των ιδίων προσπαθειών από τον Γκουτιέρες και την Μέι, με την αμέριστη συμπαράσταση των Γιούνγκερ και Μοργκερίνι.
Φυσικά, αν όλους αυτούς τους ενδιέφερε η ειρήνη θα ασχολούνταν με τα τρομερά προβλήματα και τις συρράξεις που απειλούν τον πλανήτη, τη Μέση και ‘Απω Ανατολή, την Αφρική, τη Λατ. Αμερική και την ίδια την Ευρώπη (Ουκρανία). Δεν θα ασχολιόντουσαν με την Κύπρο, όπου επικρατεί μια κακή μεν, ειρήνη δε από το 1974 και τίποτα δεν δείχνει να την απειλεί, εκτός από τις ίδιες τις προσπάθειες «λύσης του κυπριακού».
Τι σημαίνει «λύση του κυπριακού»;
Τι είναι αυτή η επιδιωκόμενη «λύση του κυπριακού»; Με τα λόγια του ίδιου του ‘Ελληνα Υπουργού Εξωτερικών είναι η μετατροπή της Κύπρου σε ένα κράτος όπου η μειοψηφία θα εξισωθεί με τον πλειοψηφία (συνέντευξη στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, Ιανουάριος 2017). Δηλαδή η κατάργηση της δημοκρατίας που ο Περικλής έχει ορίσει, ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ., ως το «των πλειόνων κράτος» (την εξουσία των περισσοτέρων, της πλειοψηφίας).
Επειδή αυτός ο συνεταιρισμός 50%-50% δεν θα μπορεί να λειτουργήσει, δηλαδή να πάρει οποιαδήποτε απόφαση σε περίπτωση (πολύ πιθανή) διαφωνίας των δύο μερών, θα τεθεί αναγκαστικά υπό την εξουσία ξένων, όπως συνέβαινε και στο αρχικό σχέδιο Ανάν, μια επί τα χείρω παραλλαγή του οποίου συζητείται τώρα. Αυτοί οι ξένοι θα διοριστούν από όργανα ευρωπαϊκά ή του ΟΗΕ που, υπό τις παρούσες διεθνείς συνθήκες και ακόμα περισσότερο στο κυπριακό, εκφράζουν τα συμφέροντα και την πολιτική ΗΠΑ, Βρετανίας και Ισραήλ. Με αυτό το περίτεχνο σχήμα η Κύπρος θα μετατραπεί ξανά σε αποικία της Αυτοκρατορίας.
Για να είναι ο αποικιοκράτης σίγουρος ότι τα πράγματα θα γίνουν έτσι και όχι αλλοιώς, αφαιρεί από την Κύπρο το δικαίωμα να έχει, όπως όλα τα κανονικά κράτη, τον δικό της στρατό και το δικαίωμα της αυτοάμυνας και τη θέτει (συνέντευξη Κοτζιά στο DPA) υπό την κυριαρχία διεθνούς αστυνομικής δύναμης.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς διάνοια για να καταλάβει ότι πρόκειται για απόσπαση της κυριαρχίας του ελληνικού λαού που κατοικεί την Κύπρο επί της χώρας του και ότι χωρίς κράτος νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο οι Ελληνοκύπριοι θα αντιμετωπίσουν θανάσιμη απειλή.
Αυτό είναι το σχέδιο που θέλει να εφαρμόσει στην Κύπρο η ελληνική κυβέρνηση, η κυπριακή κυβέρνηση και η ηγεσία του ΑΚΕΛ, με τη στήριξη δυστυχώς ενός μεγάλου μέρους και της αντιπολίτευσης, κατ΄επιταγήν του «διεθνούς παράγοντα».
Γιατί θέλουν τώρα «λύση του κυπριακού»
Η απίστευτη διεθνής πρεμούρα για λύση του κυπριακού εξηγείται από τους εξής παράγοντες
-τη ζωτική ανάγκη πλήρους ελέγχου της Κύπρου για τις ανάγκες του μεγάλου πολέμου που ετοιμάζεται στη Μέση Ανατολή
- τη ζωτική ανάγκη να εξοβελίσουν κάθε ρωσική επιρροή από τη Μεσόγειο, στα πλαίσια του νέου Ψυχρού (προς το παρόν) Πολέμου κατά της Ρωσίας
- την ιστορική ευκαιρία που συνιστά για αυτούς το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι στο «χώμα», με μια πολιτική ηγεσία ασυνάρτητη και εξαρτημένη, χωρίς κανένα μπούσουλα και πλήρως ελεγχόμενη. Αν δεν καταφέρουν τώρα να αρπάξουν το νησί που ξέφυγε το 1974 από τον (πάντα πολύ ισχυρό στην Ουάσιγκτων και διεθνώς) Κίσσινγκερ, πότε θα το καταφέρουν;
Υπάρχουν όμως δύο εμπόδια. Το ένα είναι ότι θεωρείται απίθανο οι Ελληνοκύπριοι να ψηφίσουν αυτά τα τερατώδη σχέδια. Το δεύτερο είναι ότι η Τουρκία, υπερασπιζόμενη τις (παράνομες) βλέψεις της στην Κύπρο, μπλοκάρει τη συμφωνία.
Αφαιρώντας από τους Ελληνοκύπριους το όπλο του δημοψηφίσματος
Το πρώτο πρόβλημα, η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση επεχείρησαν να το λύσουν αποδεχόμενες και συμμετέχοντας, κατ’ εντολήν της Βικτόρια Νούλαντ, στην εγκληματική, παράνομη και παράλογη Διάσκεψη της Γενεύης, αναγνωρίζοντας δηλαδή στην Τουρκία δικαιώματα επί της Κύπρου (από τα οποία παραιτήθηκε με τη Λωζάννη, που κατά τα άλλα μας ενοχλεί δήθεν η αποκήρυξή της από τον Ερντογάν!!!), νομιμοποιώντας τη Συνθήκη Εγγυήσεως, που Ελλάδα και Κύπρος, αλλά και η ίδια η βρετανική διπλωματία θεωρούσαν μέχρι πρότινος έκπτωτη, και δεχόμενοι να συζητήσει το μέλλον της Κύπρου μια Διάσκεψη στην οποία συμμετέχουν οι κύριοι δημιουργοί του κυπριακού προβλήματος, η Βρετανία και η Τουρκία, δύο κράτη που πραγματοποίησαν ιδιαίτερα αιματηρούς πολέμους κατά της Κύπρου. Χωρίς μάλιστα να παρίσταται η Κυπριακή Δημοκρατία, αφού ο κ. Αναστασιάδης πήγε στις δύο πενταμερείς διασκέψεις ως αρχηγός των Ελληνοκυπρίων και όχι ως Πρόεδρος της Κύπρου. Ο δε κ. Κοτζιάς πρότεινε η Διάσκεψη αυτή να είναι διαρκής, ώστε, μόλις τυχόν καμφθούν οι αντιρρήσεις της Τουρκίας, να μπορεί να συνέλθει αμέσως και να διαλύσει το κυπριακό κράτος.
Μέσω της πενταμερούς, επιχειρείται η λήψη αποφάσεων που θα προκαταλάβουν πολιτικά και νομικά το υποτιθέμενο δημοψήφισμα και θα το καταστήσουν άνευ αντικειμένου. Οι συμφωνίες που θα επιτευχθούν στη Διάσκεψη θα νομιμοποιηθούν πολιτικά και νομικά από την ΕΕ και τον ΟΗΕ, θα καταργηθούν ως εκ τούτου τα παλαιότερα πολύ ευνοϊκά ψηφίσματα για την Κύπρο δια της ισχύος των νεωτέρων και μετά θα κληθούν ίσως οι Ελληνοκύπριοι να πουν ναι ή όχι σε κάτι που έχουν ήδη συμφωνήσει πανηγυρικά ο Πρόεδρός τους, η Ελλάδα, η ΕΕ και ο ΟΗΕ. Με άλλα λόγια, επιδίωξη όλης αυτής της μανούβρας είναι να αφαιρεθεί από τους Ελληνοκύπριους το τελευταίο όπλο που διαθέτουν για να σώσουν το κράτος και τον εαυτό τους, δηλαδή το δημοψήφισμα.
‘Όταν ο Ερντογάν διασώζει την Κυπριακή Δημοκρατία! Που φτάσαμε!
Αλλά πρέπει να καμφθούν και οι αντιρρήσεις της Τουρκίας και αυτό εξηγεί την προθυμία της Αθήνας να καλέσει τον κ. Ερντογάν στην Ελλάδα και να του κάνει κάθε είδος παραχωρήσεων προκειμένου να συγκατατεθεί σε μια φόρμουλα που να υποκαθιστά την συνθήκη εγγυήσεως.
Μεταξύ των άλλων ιδεών που έχουν κυκλοφορήσει είναι μια συμφωνία φιλίας, ή συμμαχίας ή μη επίθεσης Ελλάδας και Τουρκίας, ή Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου. Μια τέτοια συμφωνία θα επιχειρηθεί να εμφανισθεί από την Αθήνα ως δήθεν ακυρούσα το τουρικό casus belli, κάτι που δεν είναι αλήθεια.
Τυχόν υπογραφή από την Αθήνα τέτοιου συμφώνου, με την Τουρκία να κατέχει στρατιωτικά τμήμα της Κύπρου, με τη μεγαλύτερη αποβατική δύναμη στον κόσμο απέναντι στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, με μόνη δυνατή αποστολή της την κατάληψή τους και εδαφικές διεκδικήσεις στο αρχιπέλαγος, ακόμη και στη Γαύδο, συνιστά αναγνώριση και αποδοχή του συνόλου των τουρκικών διεκδικήσεων και των απειλών κατά της Ελλάδας.
Δεν φαίνεται πιθανό ότι τα υπό αλλοδαπή επιρροή «μαγειρεία» του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών να έχουν λύσει τα περίπλοκα πολιτικά και νομικά προβλήματα που θέτει μια τέτοια συμφωνία, αλλά με αυτούς που κυβερνάνε και την όλη κατάσταση της χώρας και του πολιτικού της προσωπικού, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος.
Χαμένοι έτσι κι αλλοιώς χωρίς εθνική εξωτερική πολιτική
Η τραγωδία έγκειται ότι είμαστε στην εξής κατάσταση. Αν μεν ΗΠΑ-Ισραήλ τα ξαναφτιάξουν με την Τουρκία, θα μας βάλουν εμάς να πληρώσουμε τη νύφη, εφαρμόζοντας την τουρκική πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου, σύμβουλος του οποίου ήταν ο νυν Υπουργός Εξωτερικών. Αν πάνε σε σύγκρουση με την Τουρκία, κινδυνεύουμε να μας βάλουν να τους κάνουμε εμείς τη δουλειά, ανοίγοντας και προς Δυσμάς μέτωπο στον Ερντογάν.
‘Όπως το 1922, που μας έσπρωξαν στη Μικρασιατική Εκστρατεία για να μην πάρει ο Κεμάλ τα πετρέλαια της Μοσούλης και μετά έκοβαν οι Αγγλογάλλοι τα χέρια των Ελλήνων που δοκίμαζαν να ανέβουν στα καράβια τους, ‘εξω από τη φλεγόμενη Σμύρνη.
Μόνο που τώρα δεν έχουμε καν άλλη Ελλάδα να πάμε έστω και ως πρόσφυγες. Καλό θάναι να τα πάρουν αυτά υπόψιν τους και οι Κύπριοι πολιτικοί και πολίτες, που μοιάζουν αγρόν αγοράζοντες.
Μια αναγκαία υπενθύμιση
Αν από κάτι προπάντων διακρίνεται η σημερινή κυβέρνηση είναι από την αδυναμία και απροθυμία της να προφέρει τη λέξη ‘Όχι προς οποιονδήποτε από τους «νταβατζήδες» της χώρας, είτε οικονομικούς είτε γεωπολιτικούς.
Δεχόμαστε πυρηνικά στον ‘Αραξο, μετατρέπουμε την Κρήτη και την Κάρπαθο σε πολεμικό ορμητήριο εναντίον του Ιράν και ευρύτερα του αραβομουσουλμανικού κόσμου, μετατρέπουμε τη Βόρειο Ελλάδα σε πολεμικό ορμητήριο κατά της Ρωσίας, αναλαμβάνοντας φυσικά και τους τρομακτικούς κινδύνους που αυτά συνεπάγονται για την Ελλάδα, αλλά καιο αυτοαφοπλιζόμενοι από τα μεγάλα γεωπολιτικά χαρτιά μας που είναι, μαζί με την ασύγκριτη συνεισφορά της Ελλάδας στον παγκόσμιο πολιτισμό, το «στρατηγικό βάθος» της.
Δίνουμε τα πετρέλαια των θαλασσών μας στους Αμερικανούς, τους δίνουμε και το Νεώριο για να μην το πάρουν οι Ρώσοι. ‘Εχουμε κάνει ότι μπορούμε για να καταστρέψουμε τις βαθειές, ιστορικές σχέσεις με τους Ρώσους (ακόμα και στον τουριστικό τομέα, αν είναι δυνατόν!), τους ‘Αραβες και το Ιράν. Κάνουμε με τις επιλογές μας την ελληνική πολεμική αεροπορία τηλεελεγχόμενο παράρτημα των πιο εξτρεμιστικών κύκλων του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, αυτού που συντάσσεται με το σχέδιο μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή. Αφήνουμε, αν δεν ενθαρρύνουμε, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων να ξεπουλήσει αντί γλίσχρου ανταλλάγματος την μεγάλη ακίνητη περιουσία του στην Ιερουσαλήμ, προκαλώντας εξέγερση των Ορθοδόξων Παλαιστινίων εναντίον του και θέτοντας σε κίνδυνο την παρουσία στην περιοχή της ελληνικής Ορθοδοξίας. Συλλαμβάνει ο φίλος του κ. Κοτζιά, ο κ. Τόσκας, κατ’ εντολήν υποθέτουμε των Αμερικανών και δημοσιοποιεί τις φωτογραφίες μελών τουρκικής οργάνωσης της επαναστατικής αριστεράς, που δεν έχουν καμιά παράνομη δράση στη χώρα, αλλά έχουν στο παρελθόν δολοφονήσει στρατηγούς και στελέχη της ΜΙΤ με καίρια δράση στην εισβολή στην Κύπρο. Υποθέτουμε ότι οι αρχές δεν έμαθαν την παρουσία τους πριν από ένα μήνα…
Ντροπιάζουμε τη χώρα μας απέχοντας σε διεθνή όργανα από την καταδίκη του ναζισμού και αποφεύγοντας την καταδίκη των ισραηλινών εποικισμών στα κατεχόμενα.
Προετοιμάζουμε μια απαράδεκτη λύση για το θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ, ώστε να ολοκληρώσει το ΝΑΤΟ τον έλεγχο των Βαλκανίων.
‘Ολος ο πλανήτης, ακόμα και οι πιο φιλοαμερικανικές κυβερνήσεις έχουν αντιληφθεί ότι κλονίζεται επικίνδυνα η δυτική οικονομική και η αμερικανική παγκόσμια και η ισραηλινή περιφερειακή γεωπολιτική ηγεμονία. ‘Ολες οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν με περίσκεψη τις απειλές ΗΠΑ και Ισραήλ για εξαπόλυση πυρηνικών πολέμων κατά της Κορέας και (εμμέσως πλην σαφώς) κατά του Ιράν, ακριβώς ως αντίδραση στην διαφαινόμενη απώλεια της ηγεμονίας. Και παίρνουν όσα μέτρα νομίζουν ή μπορούν.
Μόνο στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οι κυβερνώντες, αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι, νομίζουν ότι ζούμε στη δεκαετία του 1950 και συμπεριφέρονται ως τριτοκλασάτοι χωροφύλακες, για να μη χρησιμοποιήσουμε άλλη λέξη που ταιριάζει καλύτερα, του «ελεύθερου κόσμου». Σκάβουν απελπισμένοι μπας και βρουν να δώσουν ακόμα περισσότερο Γη και ‘Υδωρ και κερδίζουν έτσι μόνο την ειρωνική περιφρόνηση και των «συμμάχων» και των εν δυνάμει φίλων.
Πιστεύουν ότι έτσι θα έχουν τη βοήθειά τους να κυβερνάνε την καταστρεφόμενη Ελλάδα, αλλά ο λογαριασμός που μαζεύεται δεν θα πληρωθεί από αυτούς, θα πληρωθεί στο τέλος από τον ελληνικό λαό και κινδυνεύει να είναι πολύ μεγάλος!
Με τέτοια διεθνή πολιτική, η Ελλάδα δεν θα έχει ούτε μία χώρα με το μέρος της, σε κανένα σημείο του ορίζοντα, αν τυχόν αντιμετωπίσει κάποια σοβαρή απειλή.
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος,
δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελευταίο βιβλίο του "Η Κύπρος στο στόχαστρο (γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς 'Ελληνες)", από τις εκδόσεις Ινφογνώμων, με προλόγους του Μίκη Θεοδωράκη και του Θέμου Στοφορόπουλου.
7/12/2017
9.
Τι επιδιώκει η Τουρκία στη Θράκη;
Με αφορμή την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα και τις δηλώσεις του περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, δημοσιεύουμε για πρώτη φορά και με άδεια του συγγραφέα Αν. Λαυρέντζου, ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Η Θράκη στο μεταίχμιο», στο οποίο αναλύεται τί επιδιώκει η Τουρκία στη Θράκη:
«2. Συνολική θεώρηση της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη
2.1 Στρατηγικές επιδιώξεις και ενδιάμεσοι σκοποί
Από την ανασκόπηση που προηγήθηκε, προκύπτει ότι παρά τις διευθετήσεις του 1923, η Τουρκία ουδέποτε αποχώρησε πολιτικά από την ελλαδική Θράκη. Αντιθέτως, εκμεταλλευόμενη την παρουσία τής εκεί μουσουλμανικής μειονότητας και τις παλλινωδίες της ελληνικής πλευράς, άσκησε μια δραστήρια πολιτική, μεταβάλλοντας σταδιακά τους αρχικούς συσχετισμούς. Τα πεπραγμένα αυτής της πολιτικής μάς ωθούν στην εκτίμηση ότι οι στρατηγικές της επιδιώξεις, όπως αυτές αποκρυσταλλώθηκαν μέσα στον χρόνο, είναι:
1.
Ο μετασχηματισμός των μουσουλμανικών πληθυσμών της Θράκης σε εθνική τουρκική μειονότητα και η χρησιμοποίηση της τελευταίας ως εργαλείο πολιτικής στο πλαίσιο της συνολικής αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ανατολικά του 25ου μεσημβρινού (διχοτόμηση του αιγαιακού χώρου από τη Θράκη έως τη Γαύδο).
2.
Η αποδόμηση της ελληνικής κυριαρχίας στη Θράκη και η δημιουργία των προϋποθέσεων που θα καταστήσουν εφικτή τη μελλοντική της απόσχιση κατά το πρότυπο του Κοσσυφοπεδίου ή ενδεχομένως με εφαρμογή των πρακτικών που ακολουθήθηκαν στην Κύπρο.
Η υλοποίηση της παραπάνω σκοποθεσίας περιλαμβάνει την επίτευξη των ακόλουθων ενδιάμεσων σκοπών:
- Ομογενοποίηση των μειονοτικών πληθυσμών της Θράκης υπό τη σημαία του τουρκισμού και μετατροπή τους σε τουρκική εθνική μειονότητα στη βάση κοινής θρησκείας και γλώσσας.
- Υπαγωγή της μειονότητας της Θράκης υπό τον πολιτικό και ιδεολογικό έλεγχο του «εθνικού κέντρου» και περιχαράκωσή της σε όρους οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς, ώστε να υπονομευθεί κάθε προοπτική ένταξής της στην ελληνική κοινωνία («γκετοποίηση» της μειονότητας).
-Αποδόμηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και επιβολή άτυπου καθεστώτος συγκυριαρχίας στη Θράκη με την εγκαθίδρυση και λειτουργία παράλληλων θεσμών.
- Διαμόρφωση ψυχολογίας «λαού υπό κατοχή» στη μειονότητα και αναγόρευση της Τουρκίας σε εγγυητή των συμφερόντων και των δικαιωμάτων της.
- Προβολή προς τη διεθνή κοινή γνώμη της εικόνας μιας τουρκο-μουσουλμανικής μειονότητας, της οποίας τα δικαιώματα δήθεν καταπιέζονται από την Ελλάδα, και καθιέρωση της Τουρκίας ως «προστάτιδας δύναμης» της μειονότητας.
Κρίνοντας συνολικά την τουρκική πολιτική στη Θράκη διαπιστώνουμε ότι διαθέτει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
- Σαφήνεια και σταθερότητα στόχων – ευελιξία στην εκμετάλλευση ευκαιριών. Η Τουρκία έχει στη Θράκη σαφείς και εν πολλοίς διακηρυγμένες επιδιώξεις, τις οποίες προωθεί με συνέπεια, επιμονή και αποφασιστικότητα. Παράλληλα έχει αποδείξει ότι εξ αιτίας ακριβώς αυτού του σταθερού προσανατολισμού της διαθέτει την ετοιμότητα να αξιοποιεί τις ευκαιρίες που της προσφέρουν οι εκάστοτε ιστορικές συγκυρίες.
-Αργή και συστηματική προώθηση των θέσεών της. Η Τουρκία δεν βιάζεται να μεταβάλει τις συνθήκες στη Θράκη. Με αργά, μεθοδικά βήματα μετατοπίζει συνεχώς το σημείο ισορροπίας, έτσι ώστε, αφ’ ενός να εξασφαλίζει τη μονιμότητα των επιτευγμάτων της, αφ’ ετέρου να υποβάλλει την ελληνική πλευρά σε έναν πολιτικό μιθριδατισμό.
-Πολυεπίπεδη δραστηριοποίηση. Η Τουρκία δεν ασκεί στη Θράκη διακηρυκτική πολιτική ή πολιτική «έξωθεν» παρεμβάσεων (μόνο). Ασκεί μια πολυδιάστατη και δυναμική πολιτική, μέσω της οποίας προωθεί σταδιακά έναν βαθύτερο μετασχηματισμό της περιοχής σε αμιγώς «τουρκικό χώρο» (τουλάχιστον στις περιοχές όπου βρίσκεται η μειονότητα). Με τον τρόπο αυτό επιδιώκει όχι μόνο να θεμελιώσει στέρεα τις διεκδικήσεις της, αλλά και να αφαιρέσει μελλοντικά από την ελληνική πλευρά το όποιο ηθικό ή ψυχολογικό πλεονέκτημα διαθέτει στην υπεράσπιση της Θράκης.
Βασικός μοχλός της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη είναι το Γενικό Προξενείο Κομοτηνής το οποίο δρα ανταγωνιστικά προς την ελληνική διοίκηση, αμφισβητώντας εμπράκτως τη δικαιοδοσία της έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας. Από την ίδρυσή του ακόμη το Προξενείο Κομοτηνής ανέπτυξε έντονη και πολυσχιδή δράση, χειραγωγώντας με φανερούς και κρυφούς τρόπους τη μουσουλμανική μειονότητα, με αποτέλεσμα πολλοί να ισχυρίζονται ότι λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό ως μηχανισμός καταπίεσής της. Σχετικά με τους μηχανισμούς οι οποίοι δρουν στη Θράκη, ενδεικτικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα (2012), το οποίο αναφέρει ότι «Μέλη της πομακικής κοινότητας ισχυρίστηκαν ότι δέχθηκαν πιέσεις από μέλη της τουρκόφωνης κοινότητας προκειμένου να αρνηθούν την ύπαρξη πομακικής ταυτότητας, ξεχωριστής από την τουρκική ταυτότητα. Ορισμένοι Πομάκοι ισχυρίστηκαν ότι σε μέλη της πομακικής κοινότητας δόθηκαν χρηματικά κίνητρα προκειμένου να αυτοπροσδιορισθούν ως Τούρκοι.»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Η Θράκη στο μεταίχμιο» του Αν. Λαυρέντζου (Εκδόσεις Πραγματεία), σελ. 115-118.
Η συνέχεια της ανάλυσης στο βιβλίο...
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2017/12/blog-post_524.html#more
7/12/2017
10.
Επίσκεψη Ερντογάν:
Το λάθος που έγινε στο Προεδρικό Μέγαρο! Τι λέει ο Κ.Φίλης.
Ο καθηγητής Κώστας Φίλης Διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων σε σχόλιό του για την κρατική τηλεόραση έκανε κριτική για τη συνάντηση Παυλόπουλου-Ερντογάν θεωρώντας ότι κακώς δόθηκε η ευκαιρία στον Ερντογάν να πει δημόσια όσα θέλει.
Τι είπε μεταξύ άλλων ο κ.Φίλης:
Το κλίμα στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν βαρύ. Ειπώθηκαν δημόσια που θεωρητικά είναι σε άλλο επίπεδο.Θα μπορούσαν αυτά τα θέματα να έχουν θιγεί με άλλο τρόπο. Επί της ουσίας δώσαμε την ευκαιρία στον Ερντογάν να ξεδιπλώσει την ατζέντα του δημόσια.
Ευτυχώς το κλίμα στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό ήταν πολύ καλύτερο. Προφανώς υπάρχουν διαφορές.Προφανώς ο Ερντογάν είναι στριμωγμένος από τη πορεία της τουρκικής οικονομίας και ο κίνδυνο να επιδεινωθούν τα πράγματα είναι υπαρκτός.Μην ξεχνάμε ότι η κυριαρχία του Ερντογάν στην Τουρκία εξασφαλίστηκε μέσω της οικονομίας του που είχε εκτοξευθεί. Τώρα όμως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.
Ο Ερντογάν όσο απομακρύνεται από τη Δύση θα δυσκολεύεται να βρει νέες επενδύσεις και να συνεφέρει την οικονομία του από την οποία θα κριθεί.
Η Τουρκία έχει προβληματικές σχέσεις με τη Δύση. Σπεύδει να εκμεταλλευθεί οποιαδήποτε χώρα τον καλεί. Η Ελλάδα επιθυμεί να μην αποκοπεί η Τουρκία απο την ΕΕ. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Δεν βρισκόμαστε στην κεντρική Ευρώπη. Η γεωγραφία είναι δεδομένη.Ακριβώς γι΄ αυτό θεωρώ ότι είναι σημαντική η παρουσία του Ερντογάν στην Αθήνα.Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαστε υποχωρητικού ή συμβιβαστικοί σε παραλογισμούς όπως αυτοί περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης.
Ο Ερντογάν έχει επιλέξει να επιβάλλει τους δικούς του νόμους και κανόνες στην Τουρκία,δεν έχει καμία σχέση μ΄ όσα προβλέπονται στην Ευρώπη και συνεπώς δεν έχει καν στο μυαλό του το αυτονόητο του διαχωρισμού των εξουσιών. Αυτά σ΄ ότι έχει να κάνει με την απαίτηση έκδοσης των Τούρκων στρατιωτικών.
http://www.militaire.gr/%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5-%CF%83/
7/12/2017
11.
Οι 3 ξεκάθαρες απαντήσεις Τσίπρα στον Ερντογάν
για Θράκη,Λωζάνη και Κύπρο.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις δηλώσεις του μετά από την συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν έκανε σαφές ότι η Συνθήκη της Λωζάνης δεν συζητείται. Επεσήμανε ότι η παραβατικότητα των Τούρκων στο Αιγαίο πρέπει να σταματήσει. Ανακοίνωσε ότι αρχίζουν ξανά οι διερευνητικές συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα.
Για τη Συνθήκη της Λωζάνης,ο κ.Τσίπρας μετά από τις δηλώσεις Ερντογάν είπε πως “απ΄ όσα κατάλαβα ο Τούρκος πρόεδρος δεν ζητά την αναθέωρηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Ζητά να την τηρούμε σωστά”.
Για τη μειονότητα στη Θράκη έκανε σαφές πως η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει συγκεκριμένα μέτρα για τους πολίτες της που ανήκουν σ΄ αυτή τη κατηγορία.
Για την Κύπρο ο Τσίπρας ήταν πολύ ξεκάθαρος απαντώντας στον Ερντογάν: “Συζητάμε συνεχώς για το ποιος φταίει που δεν λύνεται. Αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρόβλημα είναι η τουρκική εισβολή του 1974”!
Απάντηση του έδωσε και για τα περί θρησκευτικών ελευθεριών: “Εμείς δεν σκεφτήκαμε ποτέ να κάνουμε Ορθόδοξη λειτουργία σε κανένα από τα τζαμιά που λειτουργούν στην Ελλάδα. Δυστυχώς βλέπουμε ότι συχνά στην Αγια Σοφιά γίνονται πλέον θρησκευτικές τελετές δικές σας”.
Κάλεσε τον Ερντογάν να συζητήσουν Ελλάδα και Τουρκία με ειλικρίνεια κι όχι με εύκολες προκλήσεις. Του είπε “ελπίζω να το αποδεχτείτε.Αν δεν το κάνετε θα αποβεί εις βάρος της Τουρκίας και των λαών μας. Εις βάρος των ευρωτουρκικών σχέσεων”.
Ο Ερντογάν επέμεινε στο θέμα της Συνθήκης της Λωζάνης και επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στη Θράκη και στη μειονότητα,για την οποία είπε πως μπορεί να ΄χει “τουρκική ή πομακική προέλευση” και μίλησε και για Ρομά.
Τι είπε ο Τσίπρας:
Θα ΄θελα να επισημάνω ότι ήταν ιστορική η πρωτοβουλία του ΠτΔ να καλέσει τον κ.Ερντογάν.
Έχουμε διαφορές. Διανύουμε μια περίοδο δύσκολων εξελίξεων μεταξύ των οποίων και η κρίση στις ευρωτουρκικές σχέσεις…
Πιστεύουμε ότι είναι ακόμη πιο σημαντικό να ενισχύσουμε τους διαύλους της επικοινωνίας μας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο στη βάση της συνεννόησης με θεμέλιο λίθο της Συνθήκη της Λωζάνης. Να μιλάμε χτίζοντας μια σχέση εμπιστοσύνης.
Υπάρχει ανάγκη να εκσυγχρονιστούν οι σχέσεις μας; Βεβαίως ναι.
Ο εκσυγχρονισμός αυτός μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο του απόλυτου σεβασμού των συνθηκών ,της Συνθήκης της Λωζάνης.
Μιλήσαμε ανοιχτά, δεν αποφύγαμε τις διαφωνίες και προσπαθήσαμε να λύσουμε παρεξηγήσεις.
Η παραβατική αεροναυτική τουρκική παραβατικότητα πρέπει να τερματιστεί… Είναι κίνδυνος.
Το 2017 δεν μπορεί να επικρέμεται η απειλή του casus belli. Να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες για τα ΜΟΕ και οι διερευνητικές συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα.
Μιλήσαμε για την ανάγκη βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό.
Μιλήσαμε εκτενώς για το προσφυγικό και για τη συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ. Μια δύσκολη συμφωνία που όμως έχει μειώσει τις προσφυγικές ροές. Συμφωνήσαμε για καλύτερη συνεργασία μας.
Η Ελλάδα στηρίζει την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας. Στηρίζει η Ελλάδα μια Τουρκία που θα κοιτά σταθερά προς την Ευρώπη.
Μιλήσαμε για την εμβάθυνση της συνεργασίας μας στον τομέα της ασφάλειας. Τόνισα ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που σέβεται τη Δημοκρατία. Συνεπώς τόνισα ότι στην Ελλάδα η διάκριση των εξουσιών είναι απολύτως σεβαστή. Άρα και οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης.
Κάλεσε τον Ερντογάν να συζητήσουν Ελλάδα και Τουρκία με ειλικρίνεια κι όχι με εύκολες προκλήσεις. Του είπε πως “ελπίζω να το αποδεχτείτε.Αν δεν το κάνετε θα αποβεί εις βάρος της Τουρκίας και των λαών μας. Εις βάρος των ευρωτουρκικών σχέσεων”.
Τι δήλωσε ο Ταγίπ Ερντογάν
Τα βήματα που έχουμε κάνει είναι πολύ σημαντικά. Θίξαμε θέματα όπως το συμβούλιο συνεργασίας και φέτος ελπίζουμε ότι θα γίνει μια συνάντηση στη Θεσσαλονίκη.
Οι εμπορικές μας συναλλάγές έχει φθάσει στα 2,6 δις δολάρια,που είναι χαμηλότερες από προηγούμενα χρόνια και πρέπει να το αυξησουμε.
Για τον τουρισμό αναφέραμε ότι επισκέπτονται την Ελλάδα 800.000 και την Τουρκία 600.000 Έλληνες.
Για την τρομοκρατία, εμείς δίνουμε μεγάλο αγώνα με αιμοσταγείς συμμορίες (σ.σ κατονόμασε το PKK) και η Ελλάδα γνωρίζει τι είναι να δίνεις μάχη κατά τρομοκρατών.
Συζητήσαμε για την έκδοση των πραξικοπηματιών. Αυτοί είναι δυνατόν να εκδοθούν στην Τουρκία ,μια χώρα που έχει καταργήσει τη θανατική ποινή και τα βασανιστήρια.
Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Είναι μια Συνθήκη που υπογράφτηκε από 11 χώρες. Υπάρχουν προβλέψεις μόνο ως προς το Αιγαίο; Δεν υπάρχει τίποτα σχετικά με τα θέματα των μειονοτήτων; Έχουμε μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη που μπορεί να είναι τουρκικής ,πομακικής προέλευσης ή και Ρομά. Για το θέμα της μειονότητας λέμε ότι το κατα κεφαλή εισόδημα στην Ελλάδα φθάνει τα 15.000 και στη Θράκη μετά βίας φθάνει τα 2000. Υπάρχει το θέμα με τον μουφτή που είναι διορισμένος. Η Συνθήκη της Λωζάνης λέει ότι πρέπει να εκλέγεται. Ο Πατριάρχης στην Τουρκία εκλέγεται.
Εμείς λέμε ότι πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Ένα άλλο θέμα είναι το τζαμί των Αθηνών. Στην Τουρκία δεν υπήρξε κανένα θέμα με αποκατάσταση ιστορικών κτηρίων ή εκκλησιών. Αυτή τη στιγμή γίνονται εργασίες στην Παναγία τη Σουμελά.
Για το Κυπριακό ο Ερντογάν επανέλαβε τις γνωστές του θέσεις,σύμφωνα με τις οποίες για όλα φταίνε οι Κύπριοι που δεν τηρούν όσα υπόσχονται.
Για το Αιγαίο: Με συνοδεύει ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι δυσεπίλυτα προβλήματα αλλά πρέπει να τα λύσουμε με συζήτηση.
Ο Ερντογάν δεν έχασε την ευακιρία να επιτεθεί ξανά κατά του Αμερικανού προέδρου για την απόφασή του να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.
http://www.militaire.gr/%CE%BF%CE%B9-3-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5/
10.
Επίσκεψη Ερντογάν:
Το λάθος που έγινε στο Προεδρικό Μέγαρο! Τι λέει ο Κ.Φίλης.
Ο καθηγητής Κώστας Φίλης Διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων σε σχόλιό του για την κρατική τηλεόραση έκανε κριτική για τη συνάντηση Παυλόπουλου-Ερντογάν θεωρώντας ότι κακώς δόθηκε η ευκαιρία στον Ερντογάν να πει δημόσια όσα θέλει.
Τι είπε μεταξύ άλλων ο κ.Φίλης:
Το κλίμα στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν βαρύ. Ειπώθηκαν δημόσια που θεωρητικά είναι σε άλλο επίπεδο.Θα μπορούσαν αυτά τα θέματα να έχουν θιγεί με άλλο τρόπο. Επί της ουσίας δώσαμε την ευκαιρία στον Ερντογάν να ξεδιπλώσει την ατζέντα του δημόσια.
Ευτυχώς το κλίμα στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό ήταν πολύ καλύτερο. Προφανώς υπάρχουν διαφορές.Προφανώς ο Ερντογάν είναι στριμωγμένος από τη πορεία της τουρκικής οικονομίας και ο κίνδυνο να επιδεινωθούν τα πράγματα είναι υπαρκτός.Μην ξεχνάμε ότι η κυριαρχία του Ερντογάν στην Τουρκία εξασφαλίστηκε μέσω της οικονομίας του που είχε εκτοξευθεί. Τώρα όμως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά.
Ο Ερντογάν όσο απομακρύνεται από τη Δύση θα δυσκολεύεται να βρει νέες επενδύσεις και να συνεφέρει την οικονομία του από την οποία θα κριθεί.
Η Τουρκία έχει προβληματικές σχέσεις με τη Δύση. Σπεύδει να εκμεταλλευθεί οποιαδήποτε χώρα τον καλεί. Η Ελλάδα επιθυμεί να μην αποκοπεί η Τουρκία απο την ΕΕ. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Δεν βρισκόμαστε στην κεντρική Ευρώπη. Η γεωγραφία είναι δεδομένη.Ακριβώς γι΄ αυτό θεωρώ ότι είναι σημαντική η παρουσία του Ερντογάν στην Αθήνα.Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαστε υποχωρητικού ή συμβιβαστικοί σε παραλογισμούς όπως αυτοί περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης.
Ο Ερντογάν έχει επιλέξει να επιβάλλει τους δικούς του νόμους και κανόνες στην Τουρκία,δεν έχει καμία σχέση μ΄ όσα προβλέπονται στην Ευρώπη και συνεπώς δεν έχει καν στο μυαλό του το αυτονόητο του διαχωρισμού των εξουσιών. Αυτά σ΄ ότι έχει να κάνει με την απαίτηση έκδοσης των Τούρκων στρατιωτικών.
http://www.militaire.gr/%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5-%CF%83/
7/12/2017
11.
Οι 3 ξεκάθαρες απαντήσεις Τσίπρα στον Ερντογάν
για Θράκη,Λωζάνη και Κύπρο.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις δηλώσεις του μετά από την συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν έκανε σαφές ότι η Συνθήκη της Λωζάνης δεν συζητείται. Επεσήμανε ότι η παραβατικότητα των Τούρκων στο Αιγαίο πρέπει να σταματήσει. Ανακοίνωσε ότι αρχίζουν ξανά οι διερευνητικές συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα.
Για τη Συνθήκη της Λωζάνης,ο κ.Τσίπρας μετά από τις δηλώσεις Ερντογάν είπε πως “απ΄ όσα κατάλαβα ο Τούρκος πρόεδρος δεν ζητά την αναθέωρηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Ζητά να την τηρούμε σωστά”.
Για τη μειονότητα στη Θράκη έκανε σαφές πως η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει συγκεκριμένα μέτρα για τους πολίτες της που ανήκουν σ΄ αυτή τη κατηγορία.
Για την Κύπρο ο Τσίπρας ήταν πολύ ξεκάθαρος απαντώντας στον Ερντογάν: “Συζητάμε συνεχώς για το ποιος φταίει που δεν λύνεται. Αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρόβλημα είναι η τουρκική εισβολή του 1974”!
Απάντηση του έδωσε και για τα περί θρησκευτικών ελευθεριών: “Εμείς δεν σκεφτήκαμε ποτέ να κάνουμε Ορθόδοξη λειτουργία σε κανένα από τα τζαμιά που λειτουργούν στην Ελλάδα. Δυστυχώς βλέπουμε ότι συχνά στην Αγια Σοφιά γίνονται πλέον θρησκευτικές τελετές δικές σας”.
Κάλεσε τον Ερντογάν να συζητήσουν Ελλάδα και Τουρκία με ειλικρίνεια κι όχι με εύκολες προκλήσεις. Του είπε “ελπίζω να το αποδεχτείτε.Αν δεν το κάνετε θα αποβεί εις βάρος της Τουρκίας και των λαών μας. Εις βάρος των ευρωτουρκικών σχέσεων”.
Ο Ερντογάν επέμεινε στο θέμα της Συνθήκης της Λωζάνης και επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στη Θράκη και στη μειονότητα,για την οποία είπε πως μπορεί να ΄χει “τουρκική ή πομακική προέλευση” και μίλησε και για Ρομά.
Τι είπε ο Τσίπρας:
Θα ΄θελα να επισημάνω ότι ήταν ιστορική η πρωτοβουλία του ΠτΔ να καλέσει τον κ.Ερντογάν.
Έχουμε διαφορές. Διανύουμε μια περίοδο δύσκολων εξελίξεων μεταξύ των οποίων και η κρίση στις ευρωτουρκικές σχέσεις…
Πιστεύουμε ότι είναι ακόμη πιο σημαντικό να ενισχύσουμε τους διαύλους της επικοινωνίας μας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο στη βάση της συνεννόησης με θεμέλιο λίθο της Συνθήκη της Λωζάνης. Να μιλάμε χτίζοντας μια σχέση εμπιστοσύνης.
Υπάρχει ανάγκη να εκσυγχρονιστούν οι σχέσεις μας; Βεβαίως ναι.
Ο εκσυγχρονισμός αυτός μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο του απόλυτου σεβασμού των συνθηκών ,της Συνθήκης της Λωζάνης.
Μιλήσαμε ανοιχτά, δεν αποφύγαμε τις διαφωνίες και προσπαθήσαμε να λύσουμε παρεξηγήσεις.
Η παραβατική αεροναυτική τουρκική παραβατικότητα πρέπει να τερματιστεί… Είναι κίνδυνος.
Το 2017 δεν μπορεί να επικρέμεται η απειλή του casus belli. Να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες για τα ΜΟΕ και οι διερευνητικές συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα.
Μιλήσαμε για την ανάγκη βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό.
Μιλήσαμε εκτενώς για το προσφυγικό και για τη συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ. Μια δύσκολη συμφωνία που όμως έχει μειώσει τις προσφυγικές ροές. Συμφωνήσαμε για καλύτερη συνεργασία μας.
Η Ελλάδα στηρίζει την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας. Στηρίζει η Ελλάδα μια Τουρκία που θα κοιτά σταθερά προς την Ευρώπη.
Μιλήσαμε για την εμβάθυνση της συνεργασίας μας στον τομέα της ασφάλειας. Τόνισα ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που σέβεται τη Δημοκρατία. Συνεπώς τόνισα ότι στην Ελλάδα η διάκριση των εξουσιών είναι απολύτως σεβαστή. Άρα και οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης.
Κάλεσε τον Ερντογάν να συζητήσουν Ελλάδα και Τουρκία με ειλικρίνεια κι όχι με εύκολες προκλήσεις. Του είπε πως “ελπίζω να το αποδεχτείτε.Αν δεν το κάνετε θα αποβεί εις βάρος της Τουρκίας και των λαών μας. Εις βάρος των ευρωτουρκικών σχέσεων”.
Τι δήλωσε ο Ταγίπ Ερντογάν
Τα βήματα που έχουμε κάνει είναι πολύ σημαντικά. Θίξαμε θέματα όπως το συμβούλιο συνεργασίας και φέτος ελπίζουμε ότι θα γίνει μια συνάντηση στη Θεσσαλονίκη.
Οι εμπορικές μας συναλλάγές έχει φθάσει στα 2,6 δις δολάρια,που είναι χαμηλότερες από προηγούμενα χρόνια και πρέπει να το αυξησουμε.
Για τον τουρισμό αναφέραμε ότι επισκέπτονται την Ελλάδα 800.000 και την Τουρκία 600.000 Έλληνες.
Για την τρομοκρατία, εμείς δίνουμε μεγάλο αγώνα με αιμοσταγείς συμμορίες (σ.σ κατονόμασε το PKK) και η Ελλάδα γνωρίζει τι είναι να δίνεις μάχη κατά τρομοκρατών.
Συζητήσαμε για την έκδοση των πραξικοπηματιών. Αυτοί είναι δυνατόν να εκδοθούν στην Τουρκία ,μια χώρα που έχει καταργήσει τη θανατική ποινή και τα βασανιστήρια.
Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Είναι μια Συνθήκη που υπογράφτηκε από 11 χώρες. Υπάρχουν προβλέψεις μόνο ως προς το Αιγαίο; Δεν υπάρχει τίποτα σχετικά με τα θέματα των μειονοτήτων; Έχουμε μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη που μπορεί να είναι τουρκικής ,πομακικής προέλευσης ή και Ρομά. Για το θέμα της μειονότητας λέμε ότι το κατα κεφαλή εισόδημα στην Ελλάδα φθάνει τα 15.000 και στη Θράκη μετά βίας φθάνει τα 2000. Υπάρχει το θέμα με τον μουφτή που είναι διορισμένος. Η Συνθήκη της Λωζάνης λέει ότι πρέπει να εκλέγεται. Ο Πατριάρχης στην Τουρκία εκλέγεται.
Εμείς λέμε ότι πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Ένα άλλο θέμα είναι το τζαμί των Αθηνών. Στην Τουρκία δεν υπήρξε κανένα θέμα με αποκατάσταση ιστορικών κτηρίων ή εκκλησιών. Αυτή τη στιγμή γίνονται εργασίες στην Παναγία τη Σουμελά.
Για το Κυπριακό ο Ερντογάν επανέλαβε τις γνωστές του θέσεις,σύμφωνα με τις οποίες για όλα φταίνε οι Κύπριοι που δεν τηρούν όσα υπόσχονται.
Για το Αιγαίο: Με συνοδεύει ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι δυσεπίλυτα προβλήματα αλλά πρέπει να τα λύσουμε με συζήτηση.
Ο Ερντογάν δεν έχασε την ευακιρία να επιτεθεί ξανά κατά του Αμερικανού προέδρου για την απόφασή του να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.
http://www.militaire.gr/%CE%BF%CE%B9-3-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5/
7/12/2017
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (1)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (2)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (3)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (4)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (1)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (2)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (3)
Ο Ερντογάν στην Αθήνα. (4)
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.