Το ιστορικό παράλληλο, η Ελλάδα, η Τουρκία, η Συνθήκη της Λωζάννης και η Γραμμή Μαζινώ…
Το ιστορικό παράλληλο, η Ελλάδα, η Τουρκία, η Συνθήκη της Λωζάννης
και η Γραμμή Μαζινώ…
(1) Το δύσκολο 2017: 3.000 τουρκικές παραβιάσεις στον αέρα, 1.700 στη θάλασσα, λέει ο Κουμουτσάκος .
(3) Σε Κωνσταντινούπολη και Αιγαίο οι τουρκικές πυροβολαρχίες S400.
(4) Χειρότερος και από τον Ερντογάν:
To 2019 θα έρθει ο Κιλιτσντάρογλου να μας πάρει 18 νησιά!
Το ιστορικό παράλληλο,
η Ελλάδα, η Τουρκία, η Συνθήκη της Λωζάννης
και η Γραμμή Μαζινώ…
Το 1939 ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Γαλλία, η νικήτρια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου Γαλλία, ήταν σίγουρη πως ο στρατός της που κέρδισε τόση δόξα με μεγάλο τίμημα σε αίμα το 1914-18, θα μπορούσε και πάλι να επικρατήσει χάρη και στη μεγάλη πανάκεια, τη Γραμμή Μαζινώ.
Η εν λόγω οχυρωματική γραμμή κάλυπτε μέρος των γαλλικών βορειοανατολικών συνόρων εκτεινόμενη στη μεθόριο από την Ελβετία μέχρι το Λουξεμβούργο, περίπου. Η κατασκευή της κόστισε απίστευτα ποσά, χρόνο και κυρίως δημιούργησε στους Γάλλους, λαό και στρατό, μια απατηλή αίσθηση ασφάλειας.
Η υπεύθυνη στρατιωτική ηγεσία δήλωνε βέβαιη για την συντριβή τυχόν χιτλερικής επίθεσης στο τείχος της Γραμμής Μαζινώ. Η πολιτική ηγεσία συμφωνούσε, ο Τύπος μιλούσε για «λευκό Μάρνη» (αναίμακτη νίκη) και ο λαός ακολουθούσε. Μόνο ένας Ντε Γκολ τόλμησε να πει το αυτονόητο αλλά λοιδορήθηκε και ως άλλη Κασσάνδρα απλώς έγινε παρατηρητής και καταγραφέας της επικείμενης καταστροφής.
Ο γαλλικός στρατός ήταν ιδιαίτερα ισχυρός και υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να αντέξει στη γερμανική επίθεση. Οι Γερμανοί όμως μετέβαλαν τις συνθήκες, τις κατέστησαν μη φυσιολογικές, ή καλύτερα ασύμφωνες με το γαλλικό στρατιωτικό δόγμα και μοιραία σάρωσαν τους αντιπάλους τους πριν αυτοί συνέλθουν από τον αιφνιδιασμό.
Αυτά έχει καταγράψει η ιστορία, η οποία έχει την κακή συνήθεια να επαναλαμβάνεται, ενίοτε ως φάρσα. Το αντίστοιχο της τότε Γαλλίας είναι φυσικά η σημερινή Ελλάδα. Οι πολλοί είναι παντελώς αδιάφοροι, άλλοι, ακόμα χειρότερα, έχουν μια αίσθηση ασφάλειας και υπεροχής έναντι του δεδομένου αντιπάλου που όμως εκπορεύεται μόνο από το συναίσθημα. Και το συναίσθημα όσο εύκολα κερδίζει, τόσο εύκολα κουράζεται, ξεφουσκώνει.
Και αν η Γαλλία του 1940 υστερούσε ελαφρώς, αριθμητικά και μόνο, αλλά δεν υστερούσε ούτε σε ποιότητα, ούτε σε επάρκεια οπλικών συστημάτων, της Γερμανίας, η Ελλάδα που υστερεί έναντι της Τουρκίας αριθμητικά, σε δραματικό βαθμό και έχει αφήσει τις ένοπλες δυνάμεις της να «γεράσουν» τι οφείλει να περιμένει;
Σε μια περίοδο που όλα τα εθνικά θέματα, μας αρέσει ή όχι, είναι ορθάνοιχτα γιατί στο παιχνίδι παίζουν δύο και ενίοτε περισσότεροι και μάλιστα εντολείς, και ο απέναντι θέλει να τα κρατά ανοιχτά, είτε συμφωνεί η Αθήνα, είτε όχι, η Ελλάδα θα όφειλε να μεταβάλει καταρχήν δόγμα. «Όποιος αμύνεται, πεθαίνει», έλεγαν, όχι άδικα, οι Ρωμαίοι.
Όπως είναι σήμερα οι συνθήκες η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να υποχωρήσει διότι, όπως έλεγε ο Μπίσμαρκ, «η ισχύς δημιουργεί δίκαιο» και η Ελλάδα ισχύ έχει περιορισμένη, έναντι ενός αντιπάλου που μέχρι τη δεκαετία του 1980 «τον είχε» μόνη της. Τώρα περιμένει από τους ξένους να σωθεί, στην πραγματικότητα. Κάθε μέρα όμως δεν υπάρχει Ναυαρίνο. Οι συνθήκες δεν είναι πάντα ευνοϊκές και μάλιστα όταν στο τιμόνι απέναντι υπάρχει ένας Χίτλερ με ξεκάθαρα διατυπωμένες αναθεωρητικές βλέψεις που η απόλυση κακήν – κακώς του συναδέλφου Αμπατζή δεν μπόρεσε να κρύψει.
Ο απρόβλεπτος σουλτάνος ήρθε και μας τα είπε και κατά πρόσωπο, αλλά εμείς το θεωρήσαμε επιτυχία…και επέστρεψε στην πατρίδα τους έχοντας φυτέψει, στο έδαφός μας τον σπόρο της αμβισβήτησης.
Οι λοιπές φανφάρες περί “αιώνιας” ισχύος της Συνθήκης της Λωζάννης είναι για εσωτερική κατανάλωση. Διαχρονικά στην ιστορία, όλες οι συνθήκες άλλαξαν με νέες που όμως επέβαλαν οι εκάστοτε νικητές. Η Λωζάννη είναι ένα κείμενο, δεν είναι η ασπίδα, η Γραμμή Μαζινώ της Ελλάδας. Αν η περί ισχύος της Λωζάννης θέση ήταν λογική ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ξεσπούσε ποτέ, θα τον σταματούσαν τα κείμενα της Συθήκης των Βερσαλλιών.
Κείμενο Ειδικού Συνεργάτη
http://mignatiou.com/2017/12/to-istoriko-parallilo-i-ellada-i-tourkia-i-sinthiki-tis-lozannis-ke-i-grammi-mazino/
22/12/2017
και η Γραμμή Μαζινώ…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(1) Το δύσκολο 2017: 3.000 τουρκικές παραβιάσεις στον αέρα, 1.700 στη θάλασσα, λέει ο Κουμουτσάκος .
(2) Σταύρος Λυγερός: Το γεωπολιτικό παζλ στη περιοχή μας και τα όρια Ερντογάν.
(3) Σε Κωνσταντινούπολη και Αιγαίο οι τουρκικές πυροβολαρχίες S400.
(4) Χειρότερος και από τον Ερντογάν:
To 2019 θα έρθει ο Κιλιτσντάρογλου να μας πάρει 18 νησιά!
(5) «Hell Fire αναζητούν Τούρκους» – Αρχηγός ΓΕΣ: «Μας έρχονται φορτωμένα με όπλα τα Kiowa – Αλλάζουν όλη τη μορφή του αγώνα στον Έβρο και στα νησιά».
(6) Η Δύση ανησυχεί για την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στα Βαλκάνια!
(7) Η ιστορία μιας διπολικής Τουρκίας.
(7) Η ιστορία μιας διπολικής Τουρκίας.
Το ιστορικό παράλληλο,
η Ελλάδα, η Τουρκία, η Συνθήκη της Λωζάννης
και η Γραμμή Μαζινώ…
Το 1939 ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Γαλλία, η νικήτρια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου Γαλλία, ήταν σίγουρη πως ο στρατός της που κέρδισε τόση δόξα με μεγάλο τίμημα σε αίμα το 1914-18, θα μπορούσε και πάλι να επικρατήσει χάρη και στη μεγάλη πανάκεια, τη Γραμμή Μαζινώ.
Η εν λόγω οχυρωματική γραμμή κάλυπτε μέρος των γαλλικών βορειοανατολικών συνόρων εκτεινόμενη στη μεθόριο από την Ελβετία μέχρι το Λουξεμβούργο, περίπου. Η κατασκευή της κόστισε απίστευτα ποσά, χρόνο και κυρίως δημιούργησε στους Γάλλους, λαό και στρατό, μια απατηλή αίσθηση ασφάλειας.
Η υπεύθυνη στρατιωτική ηγεσία δήλωνε βέβαιη για την συντριβή τυχόν χιτλερικής επίθεσης στο τείχος της Γραμμής Μαζινώ. Η πολιτική ηγεσία συμφωνούσε, ο Τύπος μιλούσε για «λευκό Μάρνη» (αναίμακτη νίκη) και ο λαός ακολουθούσε. Μόνο ένας Ντε Γκολ τόλμησε να πει το αυτονόητο αλλά λοιδορήθηκε και ως άλλη Κασσάνδρα απλώς έγινε παρατηρητής και καταγραφέας της επικείμενης καταστροφής.
Ο γαλλικός στρατός ήταν ιδιαίτερα ισχυρός και υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να αντέξει στη γερμανική επίθεση. Οι Γερμανοί όμως μετέβαλαν τις συνθήκες, τις κατέστησαν μη φυσιολογικές, ή καλύτερα ασύμφωνες με το γαλλικό στρατιωτικό δόγμα και μοιραία σάρωσαν τους αντιπάλους τους πριν αυτοί συνέλθουν από τον αιφνιδιασμό.
Αυτά έχει καταγράψει η ιστορία, η οποία έχει την κακή συνήθεια να επαναλαμβάνεται, ενίοτε ως φάρσα. Το αντίστοιχο της τότε Γαλλίας είναι φυσικά η σημερινή Ελλάδα. Οι πολλοί είναι παντελώς αδιάφοροι, άλλοι, ακόμα χειρότερα, έχουν μια αίσθηση ασφάλειας και υπεροχής έναντι του δεδομένου αντιπάλου που όμως εκπορεύεται μόνο από το συναίσθημα. Και το συναίσθημα όσο εύκολα κερδίζει, τόσο εύκολα κουράζεται, ξεφουσκώνει.
Και αν η Γαλλία του 1940 υστερούσε ελαφρώς, αριθμητικά και μόνο, αλλά δεν υστερούσε ούτε σε ποιότητα, ούτε σε επάρκεια οπλικών συστημάτων, της Γερμανίας, η Ελλάδα που υστερεί έναντι της Τουρκίας αριθμητικά, σε δραματικό βαθμό και έχει αφήσει τις ένοπλες δυνάμεις της να «γεράσουν» τι οφείλει να περιμένει;
Σε μια περίοδο που όλα τα εθνικά θέματα, μας αρέσει ή όχι, είναι ορθάνοιχτα γιατί στο παιχνίδι παίζουν δύο και ενίοτε περισσότεροι και μάλιστα εντολείς, και ο απέναντι θέλει να τα κρατά ανοιχτά, είτε συμφωνεί η Αθήνα, είτε όχι, η Ελλάδα θα όφειλε να μεταβάλει καταρχήν δόγμα. «Όποιος αμύνεται, πεθαίνει», έλεγαν, όχι άδικα, οι Ρωμαίοι.
Όπως είναι σήμερα οι συνθήκες η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να υποχωρήσει διότι, όπως έλεγε ο Μπίσμαρκ, «η ισχύς δημιουργεί δίκαιο» και η Ελλάδα ισχύ έχει περιορισμένη, έναντι ενός αντιπάλου που μέχρι τη δεκαετία του 1980 «τον είχε» μόνη της. Τώρα περιμένει από τους ξένους να σωθεί, στην πραγματικότητα. Κάθε μέρα όμως δεν υπάρχει Ναυαρίνο. Οι συνθήκες δεν είναι πάντα ευνοϊκές και μάλιστα όταν στο τιμόνι απέναντι υπάρχει ένας Χίτλερ με ξεκάθαρα διατυπωμένες αναθεωρητικές βλέψεις που η απόλυση κακήν – κακώς του συναδέλφου Αμπατζή δεν μπόρεσε να κρύψει.
Ο απρόβλεπτος σουλτάνος ήρθε και μας τα είπε και κατά πρόσωπο, αλλά εμείς το θεωρήσαμε επιτυχία…και επέστρεψε στην πατρίδα τους έχοντας φυτέψει, στο έδαφός μας τον σπόρο της αμβισβήτησης.
Οι λοιπές φανφάρες περί “αιώνιας” ισχύος της Συνθήκης της Λωζάννης είναι για εσωτερική κατανάλωση. Διαχρονικά στην ιστορία, όλες οι συνθήκες άλλαξαν με νέες που όμως επέβαλαν οι εκάστοτε νικητές. Η Λωζάννη είναι ένα κείμενο, δεν είναι η ασπίδα, η Γραμμή Μαζινώ της Ελλάδας. Αν η περί ισχύος της Λωζάννης θέση ήταν λογική ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ξεσπούσε ποτέ, θα τον σταματούσαν τα κείμενα της Συθήκης των Βερσαλλιών.
Κείμενο Ειδικού Συνεργάτη
http://mignatiou.com/2017/12/to-istoriko-parallilo-i-ellada-i-tourkia-i-sinthiki-tis-lozannis-ke-i-grammi-mazino/
22/12/2017
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Τουρκικά μαχητικά F-16 και F-4.
Φωτογραφία τουρκική πολεμική αεροπορία.
1.
Το δύσκολο 2017:
3.000 τουρκικές παραβιάσεις στον αέρα, 1.700 στη θάλασσα,
λέει ο Κουμουτσάκος.
«Ζήσαμε τον -εδώ και δεκαετίες- πιο δύσκολο χρόνο, από πλευράς τουρκικών παραβιάσεων και προκλητικών δηλώσεων, όσον αφορά την κατάσταση στο Αιγαίο», δήλωσε ο τομεάρχης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Β΄Αθηνών, Γιώργος Κουμουτσάκος, στον ραδιοφωνικό σταθμό «Πρακτορείο 104,9 fm», κάνοντας μία αποτίμηση της πορείας των ελληνικοτουρκικών σχέσεων κατά το 2017.
«Πέραν του μεγάλου αριθμού των παραβιάσεων -είναι πραγματικά πρωτόγνωρος, αγγίζει τις 3.000 παραβιάσεις στον αέρα και 1.700 στις θάλασσα- θυμίζω ότι αυτή τη χρονιά είχαμε και τουλάχιστον τέσσερις προκλητικές ενέργειες, που είναι κομβικές: την παραβίαση των χωρικών υδάτων των Ιμίων από τον αρχηγό του γενικού επιτελείου της Τουρκίας, τη δήλωση του υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας, ότι το Φαρμακονήσι είναι τουρκικό νησί, μία τουρκική άσκηση με πραγματικά πυρά μέσα στα χωρικά μας ύδατα, στην περιοχή του Αγαθονησίου και την αναφορά του πρωθυπουργού Γιλντιρίμ -δύο φορές, και τον Φεβρουάριο και τον Δεκέμβριο- για 130 νησιά "γκρίζων" ζωνών», διευκρίνισε ο κ. Κουμουτσάκος.
Σε ό,τι αφορά την προοπτική βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ο κ. Κουμουτσάκος παρατήρησε, πως «οι σχέσεις με την Τουρκία είναι δύσκολες, δεν αναπτύσσονται ευθύγραμμα, έχουν μπρος και πίσω, κορυφώσεις και πτώσεις και το στοίχημα είναι μία προσπάθεια συνεχούς βελτίωσης». Υπογράμμισε ωστόσο, πως «για να επιτευχθεί αυτή η συνεχής βελτίωση, χρειάζονται στέρεες βάσεις και οι μόνες στέρεες βάσεις είναι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών».
Αποτιμώντας την πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν, ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ εξέφρασε την άποψη, πως δεν άλλαξε τη δυναμική μίας σχέσης με ένταση, όπως αυτή φάνηκε τον περασμένο χρόνο. «Πιστεύω ότι, πέρα από τον τρόπο που εξελίχθηκε η επίσκεψη, με αυτή τη δημόσια αντιπαράθεση -όπου σωστά εμείς απαντήσαμε, έπρεπε να απαντήσουμε, οφείλαμε να απαντήσουμε και σε επίπεδο Προέδρου και σε επίπεδο πρωθυπουργού- έδωσε τη δυνατότητα στον Ερντογάν, από ελληνικό έδαφος, από μία ευρωπαϊκή χώρα, να επαναφέρει όλη την αναθεωρητική του ατζέντα για την περιοχή και τις απόψεις του για την μουσουλμανική μειονότητα, για τους Έλληνες μουσουλμάνους της Θράκης. Νομίζω ότι τελικά, συνολικά, περισσότερο τραυμάτισε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις παρά τις βελτίωσε», διευκρίνισε.
«Αισθάνομαι ότι έχει υπάρξει ένας τραυματισμός» συνέχισε ο τομεάρχης της ΝΔ, «και μετά από αυτή την επίσκεψη υπήρξαν σκληρές δηλώσεις, όσον αφορά τις "γκρίζες" ζώνες και ξαναμπήκε το ελληνικό θέμα μέσα στον εσωτερικό πολιτικό διάλογο της Τουρκίας, κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων, επειδή δημιουργεί εντάσεις, δεν είναι θετικό».
Σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, ο κ. Κουμουτσάκος υπογράμμισε, πως τη στιγμή που «οι σχέσεις Ευρώπης και Τουρκίας δεν πάνε καθόλου καλά και είναι πολύ τραυματισμένες», η Ελλάδα «έχει κάθε λόγο να μην θέλει μία πλήρη και δραματική απομάκρυνση της Τουρκίας από την Ευρώπη». «Αν τώρα είναι απρόβλεπτη η Τουρκία, μία οριστική της ρήξη με την Ευρώπη θα την κάνει διπλά και τριπλά απρόβλεπτη, κάτι που θα έχει επίδραση και στην περιοχή μας. Εμείς, ως Ελλάδα, πρέπει να θέλουμε να συντηρείται μία ουσιαστική και λειτουργική σχέση Ευρώπης- Τουρκίας, με προοπτική σε βάθος χρόνου» εξήγησε.
«Να μην εγκαταλείψει η κυβέρνηση την ξεκάθαρη θέση του 2008 για την ΠΓΔΜ»
Σχετικά με την αναθέρμανση της συζήτησης γύρω από την διαπραγμάτευση για την ονομασία της ΠΓΔΜ, ο κ. Κουμουτσάκος παρατήρησε: «Έχουμε την επανεκκίνηση μίας διαπραγμάτευσης σε μία καλύτερη ατμόσφαιρα, μετά την αλλαγή της κυβέρνησης στα Σκόπια. Όμως, την ίδια στιγμή στην Ελλάδα -και το στηλιτεύω αυτό- η κυβέρνηση, ενώ έχει ξεκινήσει αυτή η διαπραγμάτευση, είναι μια κυβέρνηση χωρίς συνοχή, σε ένα πολύ κρίσιμο θέμα εξωτερικής πολιτικής εμφανίζεται μία πρωτόγνωρα αλλοπρόσαλλη κατάσταση». «Ενώ εξελίσσεται η διαπραγμάτευση» διευκρίνισε ο τομεάρχης της ΝΔ, «άλλα λέει το υπουργείο και ο υπουργός Εξωτερικών, άλλα δηλώνει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και άλλα έχουν υποστηρίξει στο παρελθόν τουλάχιστον 3-4 υπουργοί της κυβέρνησης, υπάρχουν αποστάσεις και αυτό είναι μία παγκόσμια πρωτοτυπία».
Σε ό,τι αφορά τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μία προοπτική εξεύρεσης λύσης στο ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, ο κ. Κουμουτσάκος επισήμανε: «Εμείς ως Νέα Δημοκρατία είχαμε επιτύχει το 2008 μία ξεκάθαρη θέση, να πείσουμε τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ και τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε η ατλαντική προοπτική, ούτε η ευρωπαϊκή προοπτική της γειτονικής χώρας, χωρίς πρώτα να λυθεί το ζήτημα της ονομασίας, με έναν τρόπο αμοιβαία αποδεκτό. Αυτή ήταν μία μεγάλη διπλωματική νίκη και πρέπει να χτίσει η κυβέρνηση πάνω σε αυτήν, να μην εγκαταλείψει αυτή την προϋπόθεση. Πρώτα λύση, μετά πρόσκληση. Πρώτα λύση, μετά ενταξιακή διαδικασία».
Σημείωσε δε, πως «η ΝΔ θα περιμένει για να αξιολογήσει πώς κινείται η κυβέρνηση, με μία ενιαία πρόταση, μία ενιαία θέση, που θα δεσμεύει το σύνολο της κυβέρνησης και θα έχει υποστήριξη του συνόλου της κυβερνητικής-κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη Βουλή των Ελλήνων». «Μόνο αυτή είναι μία βάση συζήτησης. Τα υπόλοιπα -άλλα να λέει ο ένας, άλλα ο άλλος, ανάλογα με το πώς τον συμφέρει- αντιλαμβάνεστε ότι δεν θεωρούμε ότι είναι μία σοβαρή θέση για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, αντιθέτως είναι μία αλλοπρόσαλλη στάση και εμείς δεν μπορούμε να την παρακολουθήσουμε» εξήγησε.
«Η Ελλάδα μπορεί να εξάγει σταθερότητα, σημαντικά τα τριμερή σχήματα»
Αναφερόμενος στα τριμερή και τετραμερή συνεργασίας «Ελλάδα- Κύπρος- Ισραήλ», «Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος», «Ελλάδα-Σερβία-Βουλγαρία- Ρουμανία», ο κ. Κουμουτσάκος σημείωσε, πως πρόκειται για «μικρές ουσιαστικές και φιλικές συνεννοήσεις, που αναδεικνύουν αυτόν τον ρόλο του κομβικού κράτους της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο».
«Η Ελλάδα έχει μία ιδιαίτερη προστιθέμενη γεωπολιτική αξία σε μία περιοχή που ταράσσεται από αβεβαιότητες, από μη προβλεψιμότητες, από αναταράξεις και εντάσεις. Η Ελλάδα μπορεί να εξάγει σταθερότητα, είναι σταθερή τα τελευταία 43 χρόνια, λόγω των μεγάλων επιλογών που έγιναν στη δεκαετία του '70, για τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση», σημείωσε.
Κληθείς να σχολιάσει τις εξελίξεις που σηματοδοτεί η επικράτηση των αυτονομιστών στις χθεσινές εκλογές στην Καταλονία, ο κ. Κουμουτσάκος σημείωσε: «Θεωρώ θετικό ότι η Ευρώπη έσπευσε αμέσως να στείλει ένα μήνυμα, ότι δεν μεταβάλλεται η θέση της, διότι -ούτως ή άλλως- οι μονομερείς αποσχίσεις ή αποφάσεις ανεξαρτητοποίησης είναι διαδικασίες τραυματικές [...] η Ευρώπη προφανώς έστειλε αυτό το μήνυμα, για να αποτρέψει μία μονομερή απόφαση απόσχισης, που θα ξεκινούσε μία διαδικασία κατακερματισμού, που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει. Άλλο είναι να συνομιλήσεις και να είναι ένα "συναινετικό διαζύγιο" και άλλο μία μονομερής πράξη απόσχισης».
22/12/2017
2.
Σταύρος Λυγερός:
Το γεωπολιτικό παζλ στη περιοχή μας και τα όρια Ερντογάν.
Το ρόλο που διεκδικεί η Τουρκία με την αναθεωρητική της πολιτική έναντι Ελλάδας και Κύπρου, την ώρα που ο Ερντογάν πιέζεται στα ανατολικά και νότια σύνορα του αλλά και στο εσωτερικό, ανέλυσε μιλώντας στον 9.84 ο αρθρογράφος και υπεύθυνος του site slpress.gr Σταύρος Λυγερός , μιλώντας στον 9.84. Παράλληλα υποστήριξε ότι τέλος Ιανουαρίου, θα έχουμε νέα κινητικότητα στην υπόθεση των Σκοπίων, ενώ για την εσωτερική επικαιρότητα, εξήγησε γιατί όλο το πολιτικό σύστημα κινείται σε ρυθμούς ολοκλήρωσης των μνημονιακών απαιτήσεων.
21 Δεκεμβρίου 2017
3.
Σε Κωνσταντινούπολη και Αιγαίο οι τουρκικές πυροβολαρχίες S400.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πηγές από την Τουρκίας, η μια εκ των πυροβολαρχιών S400 που θα αποκτήσει η Τουρκία, θα τοποθετηθεί στην ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, σε θέσεις που θα προστατεύει την Πόλη, τα Δαρδανέλια, την ευρύτερη βιομηχανική περιοχή καθώς και τις μεγάλες συγκεντρώσεις στρατιωτικών δυνάμεων που υπάρχουν εγκατεστημένες εκεί.
Δυο πυροβολαρχίες θεωρείται πως θα τοποθετηθούν προς την Μεσόγειο ή/και Αιγαίο. Αν επιβεβαιωθεί η παραπάνω ανάπτυξη, η τοποθέτησή τους θα είναι εξόχως «επιθετική» σε ότι αφορά την ελληνική αεροπορία, και αναλόγως σημαίνει πως οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να πετύχουν αεροπορικό αποκλεισμό των ελληνικών νησιών με χρήση των S400. Δεν χρειάζεται να πούμε έτσι πέφτει ο τουρκικός ισχυρισμός πως η αγορά των S400 έχει γίνει για αμυντικούς λόγους, αφού η διάταξή τους κάνει σαφές πως στόχος είναι η αεροπορική απομόνωση των κύριων ελληνοτουρκικών μετώπων, στον Έβρο και το Αιγαίο.
Πιθανή «επιθετική» διάταξη των τουρκικών S400 αφαιρεί την πρωτοβουλία κινήσεων από την ΠΑ, και αποτρέπει αποστολές «εκδικητικού» πυρ, ενώ κάνει τις αποστολές CAS της ΠΑ στον Έβρο και τα νησιά αποστολές αυτοκτονίας. Ταυτόχρονα επιτρέπει στην Τουρκική Αεροπορία να επικεντρωθεί σε αποστολές CAS των επιτιθεμένων τμημάτων, καθώς και σε αποστολές CAS, αφού από την στιγμή που η Ελληνική Αεροπορία θα αντιμετωπίζεται πάνω από το Ανατολικό Αιγαίο από τους S400.
Με αυτό τον τρόπο τα τουρκικά F-16 δεν θα χρειαστεί να έρθουν σε αντιπαράθεση με τα ελληνικά, τουλάχιστον τις πρώτες ώρες του αγώνα, καθώς και οι δυο αντίπαλοι θα εκτελούν αφέσεις όπλων από μεγάλη απόσταση. Υπενθυμίζουμε πως το σύνολο των τουρκικών F-16C/D είναι στην έκδοση Block50+Adv, μπορούν λοιπόν να κάνουν χρήση του συνόλου των κατευθυνόμενων όπλων της ΤΗΚ με τον βέλτιστο τρόπο.
Η άφιξη των S400 στο Αιγαίο θα είναι πραγματικά game changer για την περιοχή, και η ΠΑ θα πρέπει να λάβει άμεσα τα μέτρα της (επιγραμματικά, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου νέας γενιάς, νέα βελτιωμένα κατευθυνόμενα όπλα, αλλά και πιθανότατα αεροσκάφη 5ης γενιάς που τις πρώτες ώρες θα καταστρέψουν αντιαεροπορικά όπλα και δίκτυο ραντάρ).
Μια ακόμη πυροβολαρχία θα μετακινηθεί προς την Ανατολική Μεσόγειο, ίσως πλησίον των τουρκοσυριακών συνόρων. Επίσης γίνεται γνωστό πως κάθε σύστημα ισοδυναμεί με ένα τάγμα S400 ή 2 πυροβολαρχίες (σύνολο 4 πυροβολαρχίες) ή 32 τετραπλούς εκτοξευτές (128 πύραυλοι έτοιμοι για βολή).
Γράφημα Hakan KILIÇ
@hkilichsword
https://www.ptisidiastima.com/turkish-s400-deployment-and-composition/
21/1/2017
4.
Χειρότερος και από τον Ερντογάν:
To 2019 θα έρθει ο Κιλιτσντάρογλου να μας πάρει 18 νησιά!
FILE PHOTO. Supporters of Turkey's main opposition Republican People's Party (CHP) greets its leader Kemal Kilicdaroglu. EPA/TUMAY BERKIN
To 2019 θα πάει να πάρει τα 18 ελληνικά νησιά της Ελλάδας όπως έκανε ο πρώην Τούρκος Πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβίτ με την Κύπρο, απείλησε ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου απαντώντας στο “Μολών Λαβέ” του Έλληνα ΥΠΕΞ, Πάνου Καμένου.
«Η Ελλάδα έχει καταλάβει 18 νησιά του Αιγαίου, συν μία βραχονησίδα. Ο Έλληνας Υπουργός Άμυνας μου απάντησε ‘Έλα και πάρτα’ (μολών λαβέ). Θα έρθω το 2019 και θα πάρω όλα αυτά τα νησιά. Γιατί το λέω, ξέρετε; Αυτά τα έλεγαν μία περίοδο και για την Κύπρο ‘Μολών λαβέ’. Και ο αείμνηστος Ετζεβίτ τι έκανε; Πήγε και την πήρε», δήλωσε ο Κιλιτσντάρογλου.
Χθες, σχολιάζοντας πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας για τα νησιά του Αιγαίου, ο Κιλιτσντάρογλου ανέφερε πως «είναι γνωστό ότι η Ελλάδα κατέλαβε τα νησιά με 5.000 στρατιώτες της, σε 13 διαφορετικές περιοχές. Όταν γίνει κυβέρνηση το CHP θα φύγουν όπως ήρθαν».
Και ο βουλευτής του CHP, Μουσταφά Μπαλμπάι, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Καταθέσαμε επίκαιρες ερωτήσεις. Το Υπουργείο Εξωτερικών δεν είπε τίποτα και ρωτήσαμε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Μας διαβίβασε επίσημη απάντηση σύμφωνα με την οποία το ζήτημα της κατάληψης στα νησιά δεν είναι δική του ευθύνη. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας απάντησε στον αρχηγό μας που έθεσε το ζήτημα στην ατζέντα, με τρόπο που ξεπέρασε τα όριά του και λέγοντας: «Μολών Λαβέ». Να δείτε τη σιωπή του δικού μας Υπουργού Εθνικής Άμυνας και να δείτε την αδιακρισία της Ελλάδας. Καταλήφθηκε και η συνείδηση των μελών του AKP ή όχι; Επίσης η αιτία της ερώτησής μας στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας είναι ο εξοπλισμός αυτών των νησιών [από την Ελλάδα]. O Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νουρετίν Τζανικλί, μας απάντησε λέγοντας ότι αυτό το ζήτημα ενδιαφέρει το Υπουργείο Εξωτερικών. Πολύ λυπηρή απάντηση. Αυτοί που θέτουν τη Λωζάννη προς συζήτηση σε κάθε ευκαιρία, [πρέπει] πρώτα να προστατεύουν τα «κέρδη» της Λωζάννης».
http://mignatiou.com/2017/12/chiroteros-ke-apo-ton-erntogan-to-2019-tha-erthi-o-kilitsntaroglou-na-mas-pari-18-nisia/
23/12/2017
A Day in the OH-58 Kiowa the Little but
Incredibly Effective Attack Helicopter
of the US Army
Daily Military Defense & Archive
Massive US Army Helicopters "Invasion":
World Record for OH-58 Kiowa Last Flight
Daily Military Defense & Archive
5.
«Hell Fire αναζητούν Τούρκους» – Αρχηγός ΓΕΣ: «Μας έρχονται φορτωμένα με όπλα τα Kiowa – Αλλάζουν όλη τη μορφή του αγώνα στον Έβρο και στα νησιά».
Βαρυσήμαντες δηλώσεις του Αρχηγού ΓΕΣ, αντιστράτηγου Αλκιβιάδη Στεφανή σχετικά με την αγορά-δωρεά των 70 ελικοπτέρων επιθετικής αναγνώρισης είχαμε πριν λίγο. Ο Α/ΓΕΣ υπεραμύνθηκε της απόκτησης με επιχειρήματα. Όπως εξήγησε:
«Είναι πολλαπλασιαστής ισχύος».
“Στο πλαίσιο της δομής δυνάμεων και λαμβάνοντας υπόψη ότι θα πρέπει να μειωθούμε για να αυξήσουμε τη στελέχωσή μας στις μονάδες που θα μείνουν, παίρνουμε κάποια αντίμετρα, ως πολλαπλασιαστής ισχύος για να ισορροπήσουμε την σε εισαγωγικά μείωση.”
“Αλλάζει όλη τη μορφή του αγώνα στον Έβρο και στα νησιά. Ιδιαίτερα στον σχηματισμό αποκτούμε ένα όπλο άμεσο.”
“Να φανταστούμε ότι το Καστελόριζο είναι 72 ναυτικά μίλια από τη Ρόδο, αυτά με τα 93 χλμ τα οποία πάνε μας δίνουν τη δυνατότητα σε 43 λεπτά να είμαστε εκεί. Να επιχειρήσουμε και να γυρίσουμε. Ενώ πρώτα δεν γινόταν αυτό. Έπρεπε να στείλουμε Chinook. Παράλληλα μας δίνει μια επιπλέον δυνατότητα στο Search Operation”
Σύμφωνα με τον αρχηγό ΓΕΣ, από τα 70 Kiowa που αποκτώνται, τα 36 μας παρέχονται πλήρη και διευκρίνισε:
“Όταν λεω πλήρη: Με όλους τους ασυρμάτους όλα τα βοηθήματα αεροναυτιλίας και όλα τους τα όπλα. Πολυβόλο 050, ρουκέτες 7 χιλιοστών ή Hell Fire. Αυτά για τα 36. Τα υπόλοιπα 24 μας παρέχονται με τις ίδιες δυνατότητες των 36, αλλά με έναν ασύρματο αντί για τρεις που έχει κάθε ελικόπτερα. Αυτά τα 24 είναι για εκπαίδευση. Και τα 10 τα οποία ή και αυτά κάποια στιγμή τα κάνουμε κάτι, ή τα χρησιμοποιούμε για ανταλλακτικά. Αυτή είναι η λογική.”
“Δίνεται αυτή τη στιγμή η δυνατότητα στα στελέχη μας να εκπαιδευτούν σε μια πλατφόρμα η οποία είναι κατά πολύ νεότερη από αυτή που έχουν στην μέχρι τώρα εκπαίδευση. Ειναι νεοτερη σε δυο πλαίσια: Στο πλαίσιο το χειριστικό. Διότι όλα τα ραδιοβοηθήματα ναυτιλίας που έχει, είναι πολύ πιο σύγχρονα από του Χιούι. Και δεύτερον η πλατφόρμα των οπλικών συστημάτων, οπότε μιλάμε για τακτική, είναι αυτά που έχει το Απάτσι.”
Απαντώντας ευθέως στην κριτική που ασκείται για την σκοπιμότητα αυτής της αγοράς ο Α/ΓΕΣ σημείωσε:
“Μακάρι να είχαμε χρήματα να αγοράσουμε κάτι καλύτερο και πιο σύγχρονο. Αλλά με 47 εκατομμύρια δεν παίρνεις ένα Απάτσι. Ενώ αυτή τη στιγμή με το ποσό αυτό παίρνεις έναν αριθμό από ελικόπτερα.”
Όπως είπε η οικονομοτεχνική μελέτη δείχνει οτι εάν το κάθε ελικόπτερο πραγματοποίηση 250 ώρες πτήσης το χρόνο, τα ανταλλακτικά του και η υποστήριξή του είναι για 4 έως 6 χρόνια, φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα τις ώρες πτήσεις των υπόλοιπων πτητικών μέσων:
“ Τα Απάτσι αυτή τη στιγμή, πετάνε γύρω στις 32 ώρες το χρόνο, τα Σινούκ γύρω στις 46 ώρες το χρόνο. Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι αυτό που δίνουν οι Αμερικάνοι και τεχνικά το εξαντλούνε, εμείς δεν το φτάνουμε ποτέ. Να φτάσουν 100 μέγιστο. Το καλοκαίρι με τις αεροδιακομιδές και τις αεροπυροσβέσεις τα ελικόπτερά μας τα Σινουκ δεν κάνανε πάνω από 54 ώρες.” ανέφερε χαρακτηριστικά.
Και συμπλήρωσε ότι:
“το πλαίσιο των ανταλλακτικών που έχουμε, μας δίνει ένα χρονικό περιθώριο οκτώ με δέκα χρόνια. Η σκέψη μας για τα ελικόπτερα αυτά είναι ότι θα τα κρατήσουμε για μια δεκαετία δωδεκαετία. Και να δίνουμε και κάτι άλλο πάνω σε αυτό το οποίο συζητάμε. Τα ελικόπτερα αυτά είναι κατασκευής, το πιο παλιό το 1993, το πιο σύγχρονο το 2010. Τα Σινούκ που πετάνε αυτή τη στιγμή είναι κατασκευής του ’85. “
Ο Αρχηγός ΓΕΣ υπογράμμισε ότι το 2019 τα Kiowa θα πετάξουν, αποκτώντας το απαραίτητο IOC. Και σημείωσε με νόημα:
“Έχουμε και τεχνικούς και πιλότους. Άρα η είσοδος στο δικό μας οπλοστάσιο γίνεται με απόλυτα ομαλό τρόπο.”
Το ΓΕΣ θεωρεί ότι επιχειρησιακά βολεύει να διασπαρούν σε όλη την μεθόριο τα ελικόπτερα και να προσδώσoυν σημαντικές ικανότητες επιτήρησης λόγω της ύπαρξης του Mast Mounted Sight (MMS) που διαθέτει υψηλής ανάλυσης τηλεοπτική κάμερα, αισθητήρες θερμικής απεικόνισης και λέιζερ τηλέμετρο / καταδείκτη και επιτρέπει επιχειρήσεις ημέρα και νύκτα, μια ικανότητα που τώρα δεν διαθέτει ο Ελληνικός Στρατός.
Επίσης το μικρό μέγεθος (μήκος 12,85 μέτρα, διάμετρος ρότορα 10,67 μέτρα, ύψος 3,93 μέτρα) του ελικοπτέρου που επιτρέπει την εύκολη απόκρυψη – παραλλαγή στο έδαφος (ακόμη και εντός αγροτικών εγκαταστάσεων – υποστέγων) και η-έστω περιορισμένη ικανότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου (πολυβόλα των 7,62 χλστ., κάλαθοι ρουκετών των 2,7», κατευθυνόμενα βλήματα αέρος – αέρος [ATAS Stinger] και αέρος –εδάφους [AGM-114 Hellfire]) μπορούν να το καταστήσουν «πολυεργαλείο».
https://www.pentapostagma.gr/2017/12/hell-fire-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%82.html
22/12/2017
6.
Η Δύση ανησυχεί για την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στα Βαλκάνια!
Σε Κωνσταντινούπολη και Αιγαίο οι τουρκικές πυροβολαρχίες S400.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πηγές από την Τουρκίας, η μια εκ των πυροβολαρχιών S400 που θα αποκτήσει η Τουρκία, θα τοποθετηθεί στην ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, σε θέσεις που θα προστατεύει την Πόλη, τα Δαρδανέλια, την ευρύτερη βιομηχανική περιοχή καθώς και τις μεγάλες συγκεντρώσεις στρατιωτικών δυνάμεων που υπάρχουν εγκατεστημένες εκεί.
Δυο πυροβολαρχίες θεωρείται πως θα τοποθετηθούν προς την Μεσόγειο ή/και Αιγαίο. Αν επιβεβαιωθεί η παραπάνω ανάπτυξη, η τοποθέτησή τους θα είναι εξόχως «επιθετική» σε ότι αφορά την ελληνική αεροπορία, και αναλόγως σημαίνει πως οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να πετύχουν αεροπορικό αποκλεισμό των ελληνικών νησιών με χρήση των S400. Δεν χρειάζεται να πούμε έτσι πέφτει ο τουρκικός ισχυρισμός πως η αγορά των S400 έχει γίνει για αμυντικούς λόγους, αφού η διάταξή τους κάνει σαφές πως στόχος είναι η αεροπορική απομόνωση των κύριων ελληνοτουρκικών μετώπων, στον Έβρο και το Αιγαίο.
Πιθανή «επιθετική» διάταξη των τουρκικών S400 αφαιρεί την πρωτοβουλία κινήσεων από την ΠΑ, και αποτρέπει αποστολές «εκδικητικού» πυρ, ενώ κάνει τις αποστολές CAS της ΠΑ στον Έβρο και τα νησιά αποστολές αυτοκτονίας. Ταυτόχρονα επιτρέπει στην Τουρκική Αεροπορία να επικεντρωθεί σε αποστολές CAS των επιτιθεμένων τμημάτων, καθώς και σε αποστολές CAS, αφού από την στιγμή που η Ελληνική Αεροπορία θα αντιμετωπίζεται πάνω από το Ανατολικό Αιγαίο από τους S400.
Με αυτό τον τρόπο τα τουρκικά F-16 δεν θα χρειαστεί να έρθουν σε αντιπαράθεση με τα ελληνικά, τουλάχιστον τις πρώτες ώρες του αγώνα, καθώς και οι δυο αντίπαλοι θα εκτελούν αφέσεις όπλων από μεγάλη απόσταση. Υπενθυμίζουμε πως το σύνολο των τουρκικών F-16C/D είναι στην έκδοση Block50+Adv, μπορούν λοιπόν να κάνουν χρήση του συνόλου των κατευθυνόμενων όπλων της ΤΗΚ με τον βέλτιστο τρόπο.
Η άφιξη των S400 στο Αιγαίο θα είναι πραγματικά game changer για την περιοχή, και η ΠΑ θα πρέπει να λάβει άμεσα τα μέτρα της (επιγραμματικά, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου νέας γενιάς, νέα βελτιωμένα κατευθυνόμενα όπλα, αλλά και πιθανότατα αεροσκάφη 5ης γενιάς που τις πρώτες ώρες θα καταστρέψουν αντιαεροπορικά όπλα και δίκτυο ραντάρ).
Μια ακόμη πυροβολαρχία θα μετακινηθεί προς την Ανατολική Μεσόγειο, ίσως πλησίον των τουρκοσυριακών συνόρων. Επίσης γίνεται γνωστό πως κάθε σύστημα ισοδυναμεί με ένα τάγμα S400 ή 2 πυροβολαρχίες (σύνολο 4 πυροβολαρχίες) ή 32 τετραπλούς εκτοξευτές (128 πύραυλοι έτοιμοι για βολή).
@hkilichsword
https://www.ptisidiastima.com/turkish-s400-deployment-and-composition/
21/1/2017
4.
Χειρότερος και από τον Ερντογάν:
To 2019 θα έρθει ο Κιλιτσντάρογλου να μας πάρει 18 νησιά!
FILE PHOTO. Supporters of Turkey's main opposition Republican People's Party (CHP) greets its leader Kemal Kilicdaroglu. EPA/TUMAY BERKIN
To 2019 θα πάει να πάρει τα 18 ελληνικά νησιά της Ελλάδας όπως έκανε ο πρώην Τούρκος Πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβίτ με την Κύπρο, απείλησε ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου απαντώντας στο “Μολών Λαβέ” του Έλληνα ΥΠΕΞ, Πάνου Καμένου.
«Η Ελλάδα έχει καταλάβει 18 νησιά του Αιγαίου, συν μία βραχονησίδα. Ο Έλληνας Υπουργός Άμυνας μου απάντησε ‘Έλα και πάρτα’ (μολών λαβέ). Θα έρθω το 2019 και θα πάρω όλα αυτά τα νησιά. Γιατί το λέω, ξέρετε; Αυτά τα έλεγαν μία περίοδο και για την Κύπρο ‘Μολών λαβέ’. Και ο αείμνηστος Ετζεβίτ τι έκανε; Πήγε και την πήρε», δήλωσε ο Κιλιτσντάρογλου.
Χθες, σχολιάζοντας πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας για τα νησιά του Αιγαίου, ο Κιλιτσντάρογλου ανέφερε πως «είναι γνωστό ότι η Ελλάδα κατέλαβε τα νησιά με 5.000 στρατιώτες της, σε 13 διαφορετικές περιοχές. Όταν γίνει κυβέρνηση το CHP θα φύγουν όπως ήρθαν».
Και ο βουλευτής του CHP, Μουσταφά Μπαλμπάι, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Καταθέσαμε επίκαιρες ερωτήσεις. Το Υπουργείο Εξωτερικών δεν είπε τίποτα και ρωτήσαμε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Μας διαβίβασε επίσημη απάντηση σύμφωνα με την οποία το ζήτημα της κατάληψης στα νησιά δεν είναι δική του ευθύνη. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας απάντησε στον αρχηγό μας που έθεσε το ζήτημα στην ατζέντα, με τρόπο που ξεπέρασε τα όριά του και λέγοντας: «Μολών Λαβέ». Να δείτε τη σιωπή του δικού μας Υπουργού Εθνικής Άμυνας και να δείτε την αδιακρισία της Ελλάδας. Καταλήφθηκε και η συνείδηση των μελών του AKP ή όχι; Επίσης η αιτία της ερώτησής μας στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας είναι ο εξοπλισμός αυτών των νησιών [από την Ελλάδα]. O Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νουρετίν Τζανικλί, μας απάντησε λέγοντας ότι αυτό το ζήτημα ενδιαφέρει το Υπουργείο Εξωτερικών. Πολύ λυπηρή απάντηση. Αυτοί που θέτουν τη Λωζάννη προς συζήτηση σε κάθε ευκαιρία, [πρέπει] πρώτα να προστατεύουν τα «κέρδη» της Λωζάννης».
http://mignatiou.com/2017/12/chiroteros-ke-apo-ton-erntogan-to-2019-tha-erthi-o-kilitsntaroglou-na-mas-pari-18-nisia/
23/12/2017
A Day in the OH-58 Kiowa the Little but
Incredibly Effective Attack Helicopter
of the US Army
Daily Military Defense & Archive
Massive US Army Helicopters "Invasion":
World Record for OH-58 Kiowa Last Flight
Daily Military Defense & Archive
5.
«Hell Fire αναζητούν Τούρκους» – Αρχηγός ΓΕΣ: «Μας έρχονται φορτωμένα με όπλα τα Kiowa – Αλλάζουν όλη τη μορφή του αγώνα στον Έβρο και στα νησιά».
Βαρυσήμαντες δηλώσεις του Αρχηγού ΓΕΣ, αντιστράτηγου Αλκιβιάδη Στεφανή σχετικά με την αγορά-δωρεά των 70 ελικοπτέρων επιθετικής αναγνώρισης είχαμε πριν λίγο. Ο Α/ΓΕΣ υπεραμύνθηκε της απόκτησης με επιχειρήματα. Όπως εξήγησε:
«Είναι πολλαπλασιαστής ισχύος».
“Στο πλαίσιο της δομής δυνάμεων και λαμβάνοντας υπόψη ότι θα πρέπει να μειωθούμε για να αυξήσουμε τη στελέχωσή μας στις μονάδες που θα μείνουν, παίρνουμε κάποια αντίμετρα, ως πολλαπλασιαστής ισχύος για να ισορροπήσουμε την σε εισαγωγικά μείωση.”
“Αλλάζει όλη τη μορφή του αγώνα στον Έβρο και στα νησιά. Ιδιαίτερα στον σχηματισμό αποκτούμε ένα όπλο άμεσο.”
“Να φανταστούμε ότι το Καστελόριζο είναι 72 ναυτικά μίλια από τη Ρόδο, αυτά με τα 93 χλμ τα οποία πάνε μας δίνουν τη δυνατότητα σε 43 λεπτά να είμαστε εκεί. Να επιχειρήσουμε και να γυρίσουμε. Ενώ πρώτα δεν γινόταν αυτό. Έπρεπε να στείλουμε Chinook. Παράλληλα μας δίνει μια επιπλέον δυνατότητα στο Search Operation”
Σύμφωνα με τον αρχηγό ΓΕΣ, από τα 70 Kiowa που αποκτώνται, τα 36 μας παρέχονται πλήρη και διευκρίνισε:
“Όταν λεω πλήρη: Με όλους τους ασυρμάτους όλα τα βοηθήματα αεροναυτιλίας και όλα τους τα όπλα. Πολυβόλο 050, ρουκέτες 7 χιλιοστών ή Hell Fire. Αυτά για τα 36. Τα υπόλοιπα 24 μας παρέχονται με τις ίδιες δυνατότητες των 36, αλλά με έναν ασύρματο αντί για τρεις που έχει κάθε ελικόπτερα. Αυτά τα 24 είναι για εκπαίδευση. Και τα 10 τα οποία ή και αυτά κάποια στιγμή τα κάνουμε κάτι, ή τα χρησιμοποιούμε για ανταλλακτικά. Αυτή είναι η λογική.”
“Δίνεται αυτή τη στιγμή η δυνατότητα στα στελέχη μας να εκπαιδευτούν σε μια πλατφόρμα η οποία είναι κατά πολύ νεότερη από αυτή που έχουν στην μέχρι τώρα εκπαίδευση. Ειναι νεοτερη σε δυο πλαίσια: Στο πλαίσιο το χειριστικό. Διότι όλα τα ραδιοβοηθήματα ναυτιλίας που έχει, είναι πολύ πιο σύγχρονα από του Χιούι. Και δεύτερον η πλατφόρμα των οπλικών συστημάτων, οπότε μιλάμε για τακτική, είναι αυτά που έχει το Απάτσι.”
Απαντώντας ευθέως στην κριτική που ασκείται για την σκοπιμότητα αυτής της αγοράς ο Α/ΓΕΣ σημείωσε:
“Μακάρι να είχαμε χρήματα να αγοράσουμε κάτι καλύτερο και πιο σύγχρονο. Αλλά με 47 εκατομμύρια δεν παίρνεις ένα Απάτσι. Ενώ αυτή τη στιγμή με το ποσό αυτό παίρνεις έναν αριθμό από ελικόπτερα.”
Όπως είπε η οικονομοτεχνική μελέτη δείχνει οτι εάν το κάθε ελικόπτερο πραγματοποίηση 250 ώρες πτήσης το χρόνο, τα ανταλλακτικά του και η υποστήριξή του είναι για 4 έως 6 χρόνια, φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα τις ώρες πτήσεις των υπόλοιπων πτητικών μέσων:
“ Τα Απάτσι αυτή τη στιγμή, πετάνε γύρω στις 32 ώρες το χρόνο, τα Σινούκ γύρω στις 46 ώρες το χρόνο. Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι αυτό που δίνουν οι Αμερικάνοι και τεχνικά το εξαντλούνε, εμείς δεν το φτάνουμε ποτέ. Να φτάσουν 100 μέγιστο. Το καλοκαίρι με τις αεροδιακομιδές και τις αεροπυροσβέσεις τα ελικόπτερά μας τα Σινουκ δεν κάνανε πάνω από 54 ώρες.” ανέφερε χαρακτηριστικά.
Και συμπλήρωσε ότι:
“το πλαίσιο των ανταλλακτικών που έχουμε, μας δίνει ένα χρονικό περιθώριο οκτώ με δέκα χρόνια. Η σκέψη μας για τα ελικόπτερα αυτά είναι ότι θα τα κρατήσουμε για μια δεκαετία δωδεκαετία. Και να δίνουμε και κάτι άλλο πάνω σε αυτό το οποίο συζητάμε. Τα ελικόπτερα αυτά είναι κατασκευής, το πιο παλιό το 1993, το πιο σύγχρονο το 2010. Τα Σινούκ που πετάνε αυτή τη στιγμή είναι κατασκευής του ’85. “
Ο Αρχηγός ΓΕΣ υπογράμμισε ότι το 2019 τα Kiowa θα πετάξουν, αποκτώντας το απαραίτητο IOC. Και σημείωσε με νόημα:
“Έχουμε και τεχνικούς και πιλότους. Άρα η είσοδος στο δικό μας οπλοστάσιο γίνεται με απόλυτα ομαλό τρόπο.”
Το ΓΕΣ θεωρεί ότι επιχειρησιακά βολεύει να διασπαρούν σε όλη την μεθόριο τα ελικόπτερα και να προσδώσoυν σημαντικές ικανότητες επιτήρησης λόγω της ύπαρξης του Mast Mounted Sight (MMS) που διαθέτει υψηλής ανάλυσης τηλεοπτική κάμερα, αισθητήρες θερμικής απεικόνισης και λέιζερ τηλέμετρο / καταδείκτη και επιτρέπει επιχειρήσεις ημέρα και νύκτα, μια ικανότητα που τώρα δεν διαθέτει ο Ελληνικός Στρατός.
Επίσης το μικρό μέγεθος (μήκος 12,85 μέτρα, διάμετρος ρότορα 10,67 μέτρα, ύψος 3,93 μέτρα) του ελικοπτέρου που επιτρέπει την εύκολη απόκρυψη – παραλλαγή στο έδαφος (ακόμη και εντός αγροτικών εγκαταστάσεων – υποστέγων) και η-έστω περιορισμένη ικανότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου (πολυβόλα των 7,62 χλστ., κάλαθοι ρουκετών των 2,7», κατευθυνόμενα βλήματα αέρος – αέρος [ATAS Stinger] και αέρος –εδάφους [AGM-114 Hellfire]) μπορούν να το καταστήσουν «πολυεργαλείο».
https://www.pentapostagma.gr/2017/12/hell-fire-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%82.html
22/12/2017
6.
Η Δύση ανησυχεί για την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στα Βαλκάνια!
Άργησαν να ξυπνήσουν οι δυτικοί. ΗΠΑ,ΕΕ και Γερμανία ανησυχούν όλο και περισσότερο για την αυξανόμενη τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια.
Όπως φάνηκε και από την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου στα Σκόπια (18 – 6 – 2017), η Τουρκία υποσχέθηκε την απόλυτη υποστήριξή της για να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Η τακτική αυτή, την οποία ακολουθεί εδώ και αρκετά χρόνια η Αγκυρα απέναντι στα Σκόπια, έχει ως αφετηρία την υπονόμευση των σχέσεων της FYROM με την Ελλάδα.
Η Τουρκία αναγνώρισε την πΓΔΜ ως «Μακεδονία» στις 8 – 2- 1992, ενώ παρέχει συστηματική υποστήριξη στα Σκόπια σε όλους τους διεθνείς Οργανισμούς για την ονομασία.
Ο ρόλος της Τουρκίας στα Σκόπια φαίνεται να αναβαθμίζεται συνεχώς, σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδα, τα τελευταία χρόνια. Η τουρκική οικονομική παρουσία αυξάνεται. Η Τουρκία κατατατασσόταν προ ετών στην 6η θέση μεταξύ των χωρών προέλευσης επενδύσεων στα Σκόπια, ενώ μεγάλος αριθμός επιχειρήσεών της (και Τράπεζες) δραστηριοποιείται στην γείτονα. Τώρα, η Τουρκία φέρεται να γίνεται ο 3ος μεγαλύτερος επενδυτής στα Σκόπια.
Σημαντικό όχημα για την τουρκική «διείσδυση» είναι η αναγνωρισμένη τουρκική μειονότητα στην πΓΔΜ. Κατά τα Σκόπια αριθμεί 80.000 (4% του συνολικού πληθυσμού – απογραφή 2001), και είναι η τρίτη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα στη χώρα. Η τουρκική πλευρά, βέβαια, αυθαίρετα προσθέτει στη μειονότητα και τους 100.000 Τορμπέσηδες (εξισλαμισμένοι Σλάβοι). Στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης Ζάεφ υπάρχει ένας υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, προερχόμενος από την τουρκική μειονότητα. Η Αγκυρα παρέχει αφειδώς χρηματοδοτήσεις στη μειονότητα, μέσω της Υπηρεσίας της Διεθνούς Συνεργασίας και Συντονισμού (ΤΙΚΑ) και του πολιτιστικού οργανισμού Yunus Emre. Το ΤΙΚΑ έχει αναπτύξει εντυπωσιακή δραστηριότητα στα Σκόπια με κατασκευές σχολείων εκμάθησης τουρκικής γλώσσας, συντήρηση οθωμανικών μνημείων και τεμένων, ανακαίνιση πτέρυγας Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, χορήγηση κρατικών υποτροφιών σε άπορους μαθητές τουρκικής, αλβανικής καταγωγής και Τορμπέσηδων, συμβολή στην αρχαιολογική έρευνα, κ.ο.κ.
Π. Καρβουνόπουλος
22/12/2017
7.
Η ιστορία μιας διπολικής Τουρκίας.
Από ένα μοντέλο οικονομικής επιτυχίας και δημοκρατικής βελτίωσης πριν από δέκα χρόνια, η Τουρκία έχει τώρα υιοθετήσει μια άβολη στάση που συνδυάζει μια επαναλαμβανόμενη εχθρότητα προς τη Δύση και σφυρηλατεί ασταθείς συμμαχίες με χώρες με τις οποίες ιστορικά είχαν απόσταση, όπως η Ρωσία και το Ιράν. Ωστόσο, ο ευρωπαϊκός και δυτικός προσανατολισμός της Τουρκίας συνεχίζει να αποτελεί μέρος της επίσημης αφήγησης της Άγκυρας. Αυτός ο διπολικός χαρακτήρας έγινε ένα μόνιμο χαρακτηριστικό. Ως εκ τούτου οι Ευρωπαίοι πρέπει να μάθουν πώς να χειρίζονται την αυταρέσκεια και τον απρόβλεπτο χαρακτήρα της Άγκυρας, υποστηρίζοντας παράλληλα τους φιλελεύθερους δημοκράτες της Τουρκίας για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όταν η Τουρκία έλαβε το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ χώρας το Δεκέμβριο του 2014, οφειλόταν στην οικονομική επιτυχία της χώρας και στη δηλωμένη προθυμία της να μετακινήσει τη δημοκρατία της προς τα πρότυπα της ΕΕ. Το 2013 ωστόσο, τα πράγματα άρχισαν να εκτροχιάζονται.
Αρχικά, ακούστηκε σαν μια ακόμη έκρηξη των θεωριών συνωμοσίας που έχουν τροφοδοτήσει το πολιτικό αφήγημα της Τουρκίας για έναν αιώνα. Κάθε ένα από τα προβλήματα της Τουρκίας είχε τις ρίζες του σε έναν ξένο εχθρό: τον Ιούνιο του 2013, ήταν ένα "τραπεζικό λόμπι”, μια αεροπορική εταιρεία και η φιλελεύθερη αστική τάξη που ήταν υπεύθυνοι για τις μεγάλης έκτασης αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Το Δεκέμβριο του 2013 και τον Ιούλιο του 2016, μέλη μιας σέκτας που κάποτε ήταν ο βασικός πολιτικός σύμμαχος του κυβερνώντος ΑΚΡ, κατηγορήθηκαν για μια απόπειρα πραξικοπήματος. Το Μάρτιο του 2017, τα ΜΜΕ, οι διεθνείς οργανώσεις, οι ΜΚΟς και τα "ναζιστικά υπολείμματα” στην Ευρώπη έγιναν στόχος για την ενίσχυση της κυβερνητικής στήριξης στη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας εν όψει ενός δημοψηφίσματος. Τώρα είναι η "διείσδυση” του δικαστικού σώματος των ΗΠΑ και οι προδότες από το εσωτερικό, που συμμαχούν με τους κατασκόπους από το εξωτερικό, που έχει οδηγήσει σε αμερικανικές κατηγορίες έναντι εξεχόντων Τούρκων επιχειρηματιών για συναλλαγές σχετικά με το Ιράν.
Ο εικονικός κόσμος στον οποίο περιορίζονται οι ηγέτες της Τουρκίας, οδηγεί τη χώρα σε ένα οικονομικό και διπλωματικό αδιέξοδο. Εάν αυτή η τάση οφείλεται σε έναν πολυετή φόβο του να διαλυθεί η χώρα ή στο ότι η πολιτική έχει πάρει διαζύγιο από την πραγματικότητα, η αλήθεια είναι πως η Τουρκία αποσυνδέεται επικινδύνως από τα δυτικά πρότυπα και συμπεριφορές.
Αμέσως μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016, οι ηγέτες της ΕΕ υποστήριξαν με δηλώσεις τους τους δημοκρατικά εκλεγμένους θεσμούς της Τουρκίας, αλλά επίσης προειδοποίησαν πως τα διορθωτικά μέτρα της Άγκυρας θα έπρεπε να μείνουν στο πλαίσιο του κράτους δικαίου. ΟΙ Ευρωπαίοι το έκαναν αυτό για ένα λόγο: γνώριζαν τον ευκαιριακό πειρασμό -ένα "δώρο από το Θεό”, δήλωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας- για να μεταφερθούν ταχεία σε ένα σύστημα εξουσίας του ενός, που θα έφερνε χάος στη χώρα.
Η επακόλουθη μαζική εκκαθάριση έκανε ακριβώς αυτό, φέρνοντας "παγωμάρα” στους Τούρκους πολίτες. Στην οικονομική σφαίρα, η ολοένα και πιο αδίστακτη συμπεριφορά της Άγκυρας δημιούργησε ένα διαρκές αίσθημα αβεβαιότητας για τους ξένους επιχειρηματίες.
Σε μια αντί-δυτική κίνηση το Μάιο, η Τουρκία ζήτησε από την Ιντερπολ να ερευνήσει 681 γερμανικές επιχειρήσεις για πιθανούς δεσμούς με "τρομοκρατικές οργανώσεις”. Στο μεταξύ, η εν εξελίξει υπόθεση Zarrab στα δικαστήρια της Νέας Υόρκης, δείχνει ότι η Τουρκία δεν υποστήριξε οικονομικά μόνο το Ιράν (που τότε ήταν σε καθεστώς κυρώσεων από τα Ηνωμένα Έθνη και τις ΗΠΑ), αλλά ότι η Άγκυρα επιμένει πως ήταν νόμιμο ό,τι έκανε. Οι προσπάθειες να αποδώσουν τη δίκη σε μια διεθνή συνωμοσία είναι κάτι το παράλογο, και οι οικονομικές επιπτώσεις μπορεί να είναι επώδυνες: πιθανές κυρώσεις από το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών στις τουρκικές τράπεζες (περίπου σαν την ποινή των 8,9 δισ. δολαρίων που επεβλήθη στη γαλλική BNP Paribas το 2014) θα έρθουν να επιδεινώσουν την κατάσταση όπου επικρατούν πληθωριστικές πιέσεις και μια διστακτική πολιτική επιτοκίων, η οποία προσφάτως κυμαίνεται μεταξύ θρησκευτικής ιδεολογίας και υγιών οικονομικών.
Σε συνδυασμό με άλλες κινήσεις της Άγκυρας, όπως η συμφωνία για την εξαγορά ρωσικών S400, η σημερινή Τουρκία εμφανίζεται αναπόφευκτα ως μια χώρα που έχει απομακρυνθεί από το προηγούμενο αφήγημα της ως "στρατηγικός εταίρος” της Δύσης.
Οι τουρκικές δηλώσεις σχετικά με το ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι στο επίκεντρο της εξωτερικής της πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους συμμετοχής στην ΕΕ, κάνουν συχνά την εμφάνισή τους σε συναντήσεις υψηλού επιπέδου. Αλλά ταυτόχρονα, ο κύκλος του προέδρου υποδηλώνει μια ριζοσπαστικά διαφορετική προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής, χωρίς ένα δυτικό σημείο αναφοράς. Κάποιες από τις κινήσεις της Τουρκίας θεωρούνται σκόπιμα προκλητικές: για παράδειγμα να κρατάει το κράτος ομήρους και δημοσίως να προσφέρει την ανταλλαγή τους, όπως εγκρίθηκε προσφάτως από ένα διάταγμα "σε περιπτώσεις που απαιτούνται από την εθνική ασφάλεια ή τα εθνικά συμφέροντα”, ή χρησιμοποιώντας μια επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα για εσωτερική κατανάλωση.
Λαμβάνοντας μια ευρύτερη στρατηγική προοπτική, οι αλληλεπιδράσεις της Ρωσίας με την Τουρκία ρίχνουν ένα αντιευρωπαϊκό και αντί-ΝΑΤΟϊκό φως στις πρόσφατες εξελίξεις. Ο αγωγός αερίου TurkishStream είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής της Μόσχας να παρακάμψει την Ουκρανία και -μαζί με το Nordstream και τις επενδύσεις στα πεδία φυσικού αερίου του Ιράκ και της Αιγύπτου- για να διατηρήσει ένα σφιχτό έλεγχο στις γραμμές εφοδιασμού με αέριο την ΕΕ. Ομοίως, επανειλημμένες δηλώσεις σχετικά με τους ρωσικούς πυραύλους που υποτίθεται ότι θα αναπτυχθούν σύντομα στην Τουρκία, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την στρατηγική της Μόσχας να ενοχλεί το ΝΑΤΟ.
Στην ουσία, οι περισσότερες υποθέσεις εργασίας των δυτικών διπλωματικών αρχών για τη συνεργασία της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ τα τελευταία έξι χρόνια -όπως η στάση της άγκυρας στον πόλεμο της Συρίας, η ουσιαστική της συμμετοχή στον συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους, η στάση της εναντίον του Ιράν, η συμμετοχή της στην αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ και η υιοθέτηση των δημοκρατικών κανόνων της ΕΕ- έχουν αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό λανθασμένα.
Τώρα, η ΕΕ και οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν ένα διπλό αφήγημα από την Άγκυρα -αυτό της δεκτικότητας έναντι της εχθρότητας. Είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιο θα επικρατήσει μεσοπρόθεσμα. Ο πολυετής στρατηγικός ευρωπαϊκός και δυτικός προσανατολισμός της Τουρκίας δεν μπορεί πλέον να θεωρείται δεδομένος. Έτσι, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να συνεχίσει η ενασχόληση με την Τουρκία. ¨Όλα εξαρτώνται από το πώς γίνεται.
Μέχρι τις εκλογές του 2019 στην Τουρκία, είναι αναπόφευκτο ότι οι ηγέτες της ΕΕ θα αντιμετωπίζουν τη συνεχή έντονη ρητορική και τις εχθρικές δηλώσεις του προέδρου Recep Tayyip Erdogan, εάν τον προσκαλέσουν στη "σύνοδο” την οποία απαιτεί η Άγκυρα. Οι περισσότεροι ηγέτες της ΕΕ φαίνεται να εξακολουθούν να έχουν την ψευδαίσθηση ότι η Άγκυρα μπορεί να υποχωρήσει προς μια πιο φιλική στάση. Αυτό δεν λαμβάνει υπόψη την ιστορία της τουρκικής πολιτικής καθώς και τις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες: η κριτική της Ευρώπης και των ΗΠΑ έχει μεγάλη απήχηση στη συλλογική αφήγηση της Τουρκίας από δημιουργίας κράτους και το πιο σημαντικό, είναι το κλειδί για τη διάσωση της εύθραυστης πλειοψηφίας της τωρινής ηγεσίας.
Πέρα από τη σημερινή πολιτική, μια "διπλή Τουρκία” θα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί μια μακροπρόθεσμη προοπτική. Το βασικό ζήτημα για τον δυτικό κόσμο είναι εάν σε 15-20 χρόνια, μια Τουρκία μετά τον Erdogan θα είναι σε θέση να επιστρέψει σε μια αξιοπρεπή αρχιτεκτονική δικαίου και σε μια λειτουργική δημοκρατία. Η μελλοντική πορεία της Τουρκίας θα προκύψει αρχικά από τις επερχόμενες εκλογές. Θα εξαρτηθεί επίσης από την αναβίωση των ρωσικών και ιρανικών "αυτοκρατορικών” πολιτικών.
Η ΕΕ μπορεί να έχει μικρή επιρροή από αυτή την άποψη, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να ασκήσει κάθε δυνατή προσπάθεια για την υποστήριξη των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των οργανώσεων των πολιτών και της πολιτιστικής και εκπαιδευτικής ανταλλαγής. Αυτή είναι μια μακροχρόνια προσπάθεια, η οποία θα συνοδευτεί από κατηγορίες για "εχθρότητα” και "διεθνείς συνωμοσίες”. Παρόλα αυτά, η ΕΕ θα πρέπει να παραμείνει σταθερά στην πορεία της -με λόγια και με πράξεις- ένα σημείο αναφοράς για τους Τούρκους δημοκράτες.
του Marc Pierini
http://www.capital.gr/carnegieeurope-eu/3262796/i-istoria-mias-dipolikis-tourkias
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:
http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/75048?lang=en
21/12/2017
Η ιστορία μιας διπολικής Τουρκίας.
Από ένα μοντέλο οικονομικής επιτυχίας και δημοκρατικής βελτίωσης πριν από δέκα χρόνια, η Τουρκία έχει τώρα υιοθετήσει μια άβολη στάση που συνδυάζει μια επαναλαμβανόμενη εχθρότητα προς τη Δύση και σφυρηλατεί ασταθείς συμμαχίες με χώρες με τις οποίες ιστορικά είχαν απόσταση, όπως η Ρωσία και το Ιράν. Ωστόσο, ο ευρωπαϊκός και δυτικός προσανατολισμός της Τουρκίας συνεχίζει να αποτελεί μέρος της επίσημης αφήγησης της Άγκυρας. Αυτός ο διπολικός χαρακτήρας έγινε ένα μόνιμο χαρακτηριστικό. Ως εκ τούτου οι Ευρωπαίοι πρέπει να μάθουν πώς να χειρίζονται την αυταρέσκεια και τον απρόβλεπτο χαρακτήρα της Άγκυρας, υποστηρίζοντας παράλληλα τους φιλελεύθερους δημοκράτες της Τουρκίας για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όταν η Τουρκία έλαβε το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ χώρας το Δεκέμβριο του 2014, οφειλόταν στην οικονομική επιτυχία της χώρας και στη δηλωμένη προθυμία της να μετακινήσει τη δημοκρατία της προς τα πρότυπα της ΕΕ. Το 2013 ωστόσο, τα πράγματα άρχισαν να εκτροχιάζονται.
Αρχικά, ακούστηκε σαν μια ακόμη έκρηξη των θεωριών συνωμοσίας που έχουν τροφοδοτήσει το πολιτικό αφήγημα της Τουρκίας για έναν αιώνα. Κάθε ένα από τα προβλήματα της Τουρκίας είχε τις ρίζες του σε έναν ξένο εχθρό: τον Ιούνιο του 2013, ήταν ένα "τραπεζικό λόμπι”, μια αεροπορική εταιρεία και η φιλελεύθερη αστική τάξη που ήταν υπεύθυνοι για τις μεγάλης έκτασης αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Το Δεκέμβριο του 2013 και τον Ιούλιο του 2016, μέλη μιας σέκτας που κάποτε ήταν ο βασικός πολιτικός σύμμαχος του κυβερνώντος ΑΚΡ, κατηγορήθηκαν για μια απόπειρα πραξικοπήματος. Το Μάρτιο του 2017, τα ΜΜΕ, οι διεθνείς οργανώσεις, οι ΜΚΟς και τα "ναζιστικά υπολείμματα” στην Ευρώπη έγιναν στόχος για την ενίσχυση της κυβερνητικής στήριξης στη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας εν όψει ενός δημοψηφίσματος. Τώρα είναι η "διείσδυση” του δικαστικού σώματος των ΗΠΑ και οι προδότες από το εσωτερικό, που συμμαχούν με τους κατασκόπους από το εξωτερικό, που έχει οδηγήσει σε αμερικανικές κατηγορίες έναντι εξεχόντων Τούρκων επιχειρηματιών για συναλλαγές σχετικά με το Ιράν.
Ο εικονικός κόσμος στον οποίο περιορίζονται οι ηγέτες της Τουρκίας, οδηγεί τη χώρα σε ένα οικονομικό και διπλωματικό αδιέξοδο. Εάν αυτή η τάση οφείλεται σε έναν πολυετή φόβο του να διαλυθεί η χώρα ή στο ότι η πολιτική έχει πάρει διαζύγιο από την πραγματικότητα, η αλήθεια είναι πως η Τουρκία αποσυνδέεται επικινδύνως από τα δυτικά πρότυπα και συμπεριφορές.
Αμέσως μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016, οι ηγέτες της ΕΕ υποστήριξαν με δηλώσεις τους τους δημοκρατικά εκλεγμένους θεσμούς της Τουρκίας, αλλά επίσης προειδοποίησαν πως τα διορθωτικά μέτρα της Άγκυρας θα έπρεπε να μείνουν στο πλαίσιο του κράτους δικαίου. ΟΙ Ευρωπαίοι το έκαναν αυτό για ένα λόγο: γνώριζαν τον ευκαιριακό πειρασμό -ένα "δώρο από το Θεό”, δήλωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας- για να μεταφερθούν ταχεία σε ένα σύστημα εξουσίας του ενός, που θα έφερνε χάος στη χώρα.
Η επακόλουθη μαζική εκκαθάριση έκανε ακριβώς αυτό, φέρνοντας "παγωμάρα” στους Τούρκους πολίτες. Στην οικονομική σφαίρα, η ολοένα και πιο αδίστακτη συμπεριφορά της Άγκυρας δημιούργησε ένα διαρκές αίσθημα αβεβαιότητας για τους ξένους επιχειρηματίες.
Σε μια αντί-δυτική κίνηση το Μάιο, η Τουρκία ζήτησε από την Ιντερπολ να ερευνήσει 681 γερμανικές επιχειρήσεις για πιθανούς δεσμούς με "τρομοκρατικές οργανώσεις”. Στο μεταξύ, η εν εξελίξει υπόθεση Zarrab στα δικαστήρια της Νέας Υόρκης, δείχνει ότι η Τουρκία δεν υποστήριξε οικονομικά μόνο το Ιράν (που τότε ήταν σε καθεστώς κυρώσεων από τα Ηνωμένα Έθνη και τις ΗΠΑ), αλλά ότι η Άγκυρα επιμένει πως ήταν νόμιμο ό,τι έκανε. Οι προσπάθειες να αποδώσουν τη δίκη σε μια διεθνή συνωμοσία είναι κάτι το παράλογο, και οι οικονομικές επιπτώσεις μπορεί να είναι επώδυνες: πιθανές κυρώσεις από το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών στις τουρκικές τράπεζες (περίπου σαν την ποινή των 8,9 δισ. δολαρίων που επεβλήθη στη γαλλική BNP Paribas το 2014) θα έρθουν να επιδεινώσουν την κατάσταση όπου επικρατούν πληθωριστικές πιέσεις και μια διστακτική πολιτική επιτοκίων, η οποία προσφάτως κυμαίνεται μεταξύ θρησκευτικής ιδεολογίας και υγιών οικονομικών.
Σε συνδυασμό με άλλες κινήσεις της Άγκυρας, όπως η συμφωνία για την εξαγορά ρωσικών S400, η σημερινή Τουρκία εμφανίζεται αναπόφευκτα ως μια χώρα που έχει απομακρυνθεί από το προηγούμενο αφήγημα της ως "στρατηγικός εταίρος” της Δύσης.
Οι τουρκικές δηλώσεις σχετικά με το ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι στο επίκεντρο της εξωτερικής της πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους συμμετοχής στην ΕΕ, κάνουν συχνά την εμφάνισή τους σε συναντήσεις υψηλού επιπέδου. Αλλά ταυτόχρονα, ο κύκλος του προέδρου υποδηλώνει μια ριζοσπαστικά διαφορετική προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής, χωρίς ένα δυτικό σημείο αναφοράς. Κάποιες από τις κινήσεις της Τουρκίας θεωρούνται σκόπιμα προκλητικές: για παράδειγμα να κρατάει το κράτος ομήρους και δημοσίως να προσφέρει την ανταλλαγή τους, όπως εγκρίθηκε προσφάτως από ένα διάταγμα "σε περιπτώσεις που απαιτούνται από την εθνική ασφάλεια ή τα εθνικά συμφέροντα”, ή χρησιμοποιώντας μια επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα για εσωτερική κατανάλωση.
Λαμβάνοντας μια ευρύτερη στρατηγική προοπτική, οι αλληλεπιδράσεις της Ρωσίας με την Τουρκία ρίχνουν ένα αντιευρωπαϊκό και αντί-ΝΑΤΟϊκό φως στις πρόσφατες εξελίξεις. Ο αγωγός αερίου TurkishStream είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής της Μόσχας να παρακάμψει την Ουκρανία και -μαζί με το Nordstream και τις επενδύσεις στα πεδία φυσικού αερίου του Ιράκ και της Αιγύπτου- για να διατηρήσει ένα σφιχτό έλεγχο στις γραμμές εφοδιασμού με αέριο την ΕΕ. Ομοίως, επανειλημμένες δηλώσεις σχετικά με τους ρωσικούς πυραύλους που υποτίθεται ότι θα αναπτυχθούν σύντομα στην Τουρκία, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την στρατηγική της Μόσχας να ενοχλεί το ΝΑΤΟ.
Στην ουσία, οι περισσότερες υποθέσεις εργασίας των δυτικών διπλωματικών αρχών για τη συνεργασία της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ τα τελευταία έξι χρόνια -όπως η στάση της άγκυρας στον πόλεμο της Συρίας, η ουσιαστική της συμμετοχή στον συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους, η στάση της εναντίον του Ιράν, η συμμετοχή της στην αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ και η υιοθέτηση των δημοκρατικών κανόνων της ΕΕ- έχουν αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό λανθασμένα.
Τώρα, η ΕΕ και οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν ένα διπλό αφήγημα από την Άγκυρα -αυτό της δεκτικότητας έναντι της εχθρότητας. Είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιο θα επικρατήσει μεσοπρόθεσμα. Ο πολυετής στρατηγικός ευρωπαϊκός και δυτικός προσανατολισμός της Τουρκίας δεν μπορεί πλέον να θεωρείται δεδομένος. Έτσι, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να συνεχίσει η ενασχόληση με την Τουρκία. ¨Όλα εξαρτώνται από το πώς γίνεται.
Μέχρι τις εκλογές του 2019 στην Τουρκία, είναι αναπόφευκτο ότι οι ηγέτες της ΕΕ θα αντιμετωπίζουν τη συνεχή έντονη ρητορική και τις εχθρικές δηλώσεις του προέδρου Recep Tayyip Erdogan, εάν τον προσκαλέσουν στη "σύνοδο” την οποία απαιτεί η Άγκυρα. Οι περισσότεροι ηγέτες της ΕΕ φαίνεται να εξακολουθούν να έχουν την ψευδαίσθηση ότι η Άγκυρα μπορεί να υποχωρήσει προς μια πιο φιλική στάση. Αυτό δεν λαμβάνει υπόψη την ιστορία της τουρκικής πολιτικής καθώς και τις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες: η κριτική της Ευρώπης και των ΗΠΑ έχει μεγάλη απήχηση στη συλλογική αφήγηση της Τουρκίας από δημιουργίας κράτους και το πιο σημαντικό, είναι το κλειδί για τη διάσωση της εύθραυστης πλειοψηφίας της τωρινής ηγεσίας.
Πέρα από τη σημερινή πολιτική, μια "διπλή Τουρκία” θα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί μια μακροπρόθεσμη προοπτική. Το βασικό ζήτημα για τον δυτικό κόσμο είναι εάν σε 15-20 χρόνια, μια Τουρκία μετά τον Erdogan θα είναι σε θέση να επιστρέψει σε μια αξιοπρεπή αρχιτεκτονική δικαίου και σε μια λειτουργική δημοκρατία. Η μελλοντική πορεία της Τουρκίας θα προκύψει αρχικά από τις επερχόμενες εκλογές. Θα εξαρτηθεί επίσης από την αναβίωση των ρωσικών και ιρανικών "αυτοκρατορικών” πολιτικών.
Η ΕΕ μπορεί να έχει μικρή επιρροή από αυτή την άποψη, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να ασκήσει κάθε δυνατή προσπάθεια για την υποστήριξη των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των οργανώσεων των πολιτών και της πολιτιστικής και εκπαιδευτικής ανταλλαγής. Αυτή είναι μια μακροχρόνια προσπάθεια, η οποία θα συνοδευτεί από κατηγορίες για "εχθρότητα” και "διεθνείς συνωμοσίες”. Παρόλα αυτά, η ΕΕ θα πρέπει να παραμείνει σταθερά στην πορεία της -με λόγια και με πράξεις- ένα σημείο αναφοράς για τους Τούρκους δημοκράτες.
του Marc Pierini
http://www.capital.gr/carnegieeurope-eu/3262796/i-istoria-mias-dipolikis-tourkias
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:
http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/75048?lang=en
21/12/2017