Νέο Αμυντικό Δόγμα των ΗΠΑ: Απειλή το Πολιτικό Ισλάμ - Τουρκία και Κατάρ, «σπόνσορες» του ριζοσπαστικού Ισλάμ.


Την αυστηρή προειδοποίηση ότι πλέον η Τουρκία και το Κατάρ είναι οι δυο νέοι «χορηγοί» του ριζοσπαστικού Ισλάμ, που αποτελεί μία από τις βασικές απειλές ασφαλείας για τις ΗΠΑ και την παγκόσμια σταθερότητα, απηύθυνε κορυφαίος αμερικάνος παράγοντας, ο επικεφαλής  του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας στρατηγός H.R. McMaster.

Ο αμερικανός στρατηγός που έχει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ, απέδωσε μάλιστα την απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση και τα προβλήματα στην σχέση της με την Δύση, στην άνοδο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ.

Η δημόσια αυτή τοποθέτηση του στρατηγού McMaster επιβεβαιώνει το βαθύ χάσμα που υπάρχει μεταξύ της Τουρκίας του Erdogan και των ΗΠΑ, το οποίο διευρύνεται μετά και τις τελευταίες εξελίξεις με την αναγνώριση από τον Trump της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.


Σε μια ιδιαίτερα σπάνια δημόσια εμφάνισή του, μαζί με τον βρετανό ομόλογό του Marc Sedwill, σε εκδήλωση που οργάνωσε στην Ουάσιγκτον το βρετανικό think tank "Policy Exchange", ο αμερικανός αξιωματούχος αναφέρθηκε (σύμφωνα με το thenational.ae) στους βασικούς άξονες της νέας Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας που θα ανακοινωθεί όπως είπε τη Δευτέρα από τον Donald Trump.

Η Στρατηγική αυτή όπως είπε ο McMaster θα πρέπει να στηρίζεται σε τέσσερις άξονες:

-Προστασία των ΗΠΑ και του αμερικανικού λαού

-Προώθηση της Αμερικανικής ευημερίας

-Διατήρηση της Ειρήνης, μέσω της ισχύος

-Προώθηση της Αμερικανικής επιρροής

Στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας περιέγραψε τρεις απειλές που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ, εκ των οποίων οι δύο εστιάζονται στη Μέση Ανατολή και έτσι δικαιολογούν τη στροφή του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ στην περιοχή. 

Ο McMaster χαρακτηρίζει τη Ρωσία και την Κίνα ως «αναθεωρητικές δυνάμεις» που υπονομεύουν τη Διεθνή Τάξη, στην δεύτερη κατηγορία απειλών τοποθετεί τα «rogue regimes», όπως της Βόρειας Κορέας και του Ιράν, τα οποία όπως είπε υποστηρίζουν την τρομοκρατία και επιδιώκουν πρόσβαση σε όπλα μαζικής καταστροφής.Και σαν τρίτη απειλή, ο McMaster τοποθετεί τις ριζοσπαστικές οργανώσεις της τζιχάντ.

Απαντώντας σε ερωτήσεις για το Πολιτικό Ισλάμ, τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και άλλες ισλαμικές Πολιτικές Οργανώσεις, ο αμερικανός στρατηγός δήλωσε υποστηρικτής (big fan) της αναθεώρησης της αντίληψης περί πολιτικού ισλάμ, που εισηγήθηκε ο πρώην βρετανός διπλωμάτης John Jenkins το 2014 και ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκε, με την οποία προειδοποιούσε για την «απειλή που συνιστά πλέον το Πολιτικό Ισλάμ».

«Η ριζοσπαστική ισλαμική ιδεολογία είναι φυσικό να αποτελεί μείζονα απειλή για όλο τον πολιτισμένο κόσμο» είπε ο McMaster και κάνοντας ένα ακόμη βήμα δήλωσε ότι θα πρέπει να εστιασθεί η προσοχή στο πώς η ριζοσπαστική ισλαμική ιδεολογία προωθείται μέσω φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, κοινωνικών οργανώσεων και Μεντρεσέδων.

Στο σημείο αυτό ο αμερικανός αξιωματούχος έκανε μια βαρυσήμαντη παρέμβαση, αφού όπως είπε ενώ για δεκαετίες την υποστήριξη αυτών των οργανισμών είχε η Σαουδική Αραβία, οι βασικοί υποστηρικτές τους τώρα είναι το Κατάρ και η Τουρκία.

Η αμερικανική κυβέρνηση, όπως είπε ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, έχει δεσμευθεί για την αντιμετώπιση της εξτρεμιστικής αυτής ιδεολογίας και θα ενισχύσει το Κέντρο που ιδρύθηκε κατά την επίσκεψη Trump στην Σ. Αραβία, καθώς όπως επεσήμανε ο αμερικανός στρατηγός: «είναι μεγάλο πρόβλημα όταν η ριζοσπαστική ισλαμική ιδεολογία ρίχνει γέφυρες στο Πολιτικό Ισλάμ...». Περιγράφοντας ως ένα τέτοιο μοντέλο τους Αδελφούς Μουσουλμάνους (αν και εξαίρεσε κάποιες από τις πτέρυγές τους) κάλεσε όλους να αποφύγουν τη δημιουργία ενός «μοντέλου Morsi» (του πρώην προέδρου της Αιγύπτου που ανατράπηκε από τον στρατηγό el-Sisi) και έκανε μια πρωτοφανή αλλά και κρίσιμη διαπίστωση δηλώνοντάς ότι αυτό το μοντέλο που πρέπει να αποφευχθεί είναι το μοντέλο του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας.

«Το ΑΚΡ λειτουργώντας στην κοινωνία των πολιτών, συγκέντρωσε τη δύναμη μέσα από ένα κόμμα, και δυστυχώς είναι ένα πρόβλημα που οδηγεί στην απομάκρυνση της Τουρκίας από την Δύση...»

Υιοθετώντας σκληρή ρητορική για τη Ρωσία ο αμερικανός Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας έκανε λόγο για αντιμετώπιση απειλής που διαθέτει πλέον «οπλοστάσιο νέας γενιάς», όπως είναι «εξελιγμένες εκστρατείες παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, με χρήση του διαδικτύου λειτουργώντας από πολλά διαφορετικά domains με στόχο να διχάσουν και χωρίσουν τις κοινωνίες μας...».

Ο αντιρωσικός αυτός προσανατολισμός εξηγεί και τη σπουδή την οποία δείχνει τις τελευταίες εβδομάδες η Ουάσιγκτον, για τη δημιουργία εναλλακτικών οδών μεταφοράς ενέργειας προς την Νοτιοανατολική και Κεντρική Ευρώπη μέσω κάθετων αγωγών με αφετηρία την Ελλάδα, όπου θα φθάνουν μεγάλες ποσότητες αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου, ώστε να μειωθεί η εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Του Νίκου Μελέτη


  13 Δεκεμβρίου 2017 


   ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ    

 “Πόλεμος” ΗΠΑ με την Τουρκία… χωρίς προηγούμενο 
οι δηλώσεις του Λευκού Οίκου.

Ενώ την ερχόμενη Δευτέρα έχει προαναγγελθεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ θα μιλήσει επισήμως για τη νέα πολιτική ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλώσεις στις οποίες προέβη ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, αντιστράτηγος Μακμάστερ, με την ευκαιρία της συνάντησης με τον Βρετανό ομόλογό του, αποκαλύπτουν κάποιες… προσθήκες στη λίστα των αντιπάλων – έως και εχθρών – των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της οποίας φαίνεται πως υπάρχει και η Τουρκία, μια εξέλιξη κολοσσιαίας γεωστρατηγικής σημασίας, αφού θα επηρεαστούν οι εξελίξεις παγκόσμια.

 Ο Μακμάστερ εξαπέλυσε τα συνήθη πυρά στη Ρωσία και την Κίνα τις οποίες αποκάλεσε ευθέως «αναθεωρητικές δυνάμεις» (revisionist powers), εγκαταλείποντας κάθε ανάγκη διπλωματικού «σερβιρίσματος» των διατυπώσεων, ενώ κατηγόρησε και το Ιράν ότι έχει στόχο την απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου.

 Αν και η στάση απέναντι στις δυο πρώτες μεγάλες δυνάμεις δείχνει υπερβολικά συγκρουσιακή (confrontational), θα μπορούσε κανείς να την κατανοήσει καθώς βρισκόμαστε εν τω μέσω μιας μεταβατικής περιόδου η οποία θα λήξει όταν καθοριστούν οι νέες ισορροπίες του «μετά-μεταψυχροπολεμικού» (post post-Cold War) κόσμου, όπως αποκαλείται πλέον στη συζήτηση μεταξύ ειδικών των διεθνών σχέσεων.

 Η Τουρκία μπαίνει στο ίδιο «τσουβάλι» με το Κατάρ και αμφότερες οι χώρες «υποβιβάζονται» στη λίστα των αντιπάλων των ΗΠΑ με τη σοβαρότατη κατηγορία της προώθησης και χρηματοδότησης του εξτρεμιστικού Ισλάμ, μια αναφορά η οποία στη διεθνή «αργκό» είναι ένα βήμα πριν την κατηγορία της στήριξης της διεθνούς τρομοκρατίας.

 Και όλα αυτά, επειδή οι δυο χώρες θεωρούνται ηγέτιδες στο πλαίσιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Muslim Brotherhood) από τη στιγμή που τέθηκε υπό διωγμό, μετά το «φλερτ» της περιόδου Ομπάμα με υπουργό Εξωτερικών τη Χίλαρι Κλίντον, μια στρατηγική η οποία έπαιξε ρόλο στο ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης.

 Μιας Αραβικής Άνοιξης η οποία ξέσπασε το 2011 και το 2013 οδήγησε στην εκλογή μετά από εκλογές μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην αιγυπτιακή προεδρία μετά την ανατροπή του ιστορικού ηγέτη Χόσνι Μουμπάρακ, μια εξέλιξη που έφερε τα πάνω κάτω στη Μέση Ανατολή.

 ΟΙ ΗΠΑ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ…

 Η Αίγυπτος δεχόταν πλούσια οικονομική βοήθεια από το Κατάρ και σταδιακά η κατάσταση οδήγησε στη σχεδόν απώλεια της χώρας για τη Δύση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς από τη στιγμή που ο στρατάρχης Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι ανέτρεψε τον Μοχάμεντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, το Κάιρο ανέπτυξε σχεδόν αυτόματα μια ειδική σχέση με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν…

 Η ειδική σχέση αυτή πήρε τη μορφή μαζικών προμηθειών ρωσικών οπλικών συστημάτων μετά την περίφημη απαξιωτική αντιμετώπιση του διαδόχου της Χίλαρι Κλίντον, υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, ο οποίος δοκίμασε να  «απειλήσει» τον Σίσι με διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας, για να λάβει την απάντηση «εσύ θέλεις πολύ περισσότερο να μου τη δώσεις, απ’ ότι εγώ να την πάρω» και οι εξελίξεις έδειξαν τι εννοούσε.

 Οι ίδιες εξελίξεις προκάλεσαν την έκρηξη του προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μέλος ο ίδιος της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και όλες οι σχέσεις στη Μέση Ανατολή ανακατεύθηκαν. Την οικονομική βοήθεια του Κατάρ στην Αίγυπτο που βρισκόταν σε τραγική οικονομική κατάσταση, αντικατέστησε αυτή της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

 Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

 Την ίδια στιγμή οι σχέσεις της Άγκυρας με το Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι περιπλέχτηκαν, με αποτέλεσμα η επιβίωση της εύθραυστης τουρκικής οικονομίας να εξαρτάται μονοσήμαντα από το Κατάρ, ανώ την ίδια περίοδο το «σύστημα Ερντογάν» οργάνωνε και την παράκαμψη των κυρώσεων των ΗΠΑ σε βάρος του Ιράν…

 Ως αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθούμε στη σύλληψη του Τουρκοϊρανού επιχειρηματία Ρεζά Ζαράμπ και του αντιπροέδρου της κρατικής τουρκικής τράπεζας Halkbank, με τη δίκη να βρίσκεται σε εξέλιξη στη Νέα Υόρκη, όπου επί της ουσίας κατηγορούμενος έχει προκύψει ο ίδιος ο -οικογενειακώς διεφθαρμένος- ηγέτης της Τουρκίας.

 Επιστρέφοντας στο βασικό θέμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας η υποστήριξη της οποίας από την Τουρκία και το Κατάρ αποδεικνύεται ως σοβαρότατη «κόκκινη γραμμή» για την κυβέρνηση Τραμπ, με τον Μακμάστερ στις δηλώσεις του να κάνει ειδική αναφορά στην ανάγκη αποτροπής επανεμφάνισης του «μοντέλου Μόρσι».

 ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΟΠΛΩΝ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ…

 Η στάση αυτή ξεκαθαρίζει σε κάποιον βαθμό και τη στάση της Ουάσιγκτον στη διένεξη του σουνιτικού συνασπισμού με το Κατάρ, όπου παρά τις προσπάθειες των Καταριανών να «σπάσουν» την απομόνωση με την ανακοίνωση προμήθειας μαχητικών αεροσκαφών F-15 δεκάδων δισεκατομμυρίων, αυτή δεν αποδεικνύεται ικανή να αλλάξει το κλίμα.

 Αυτό ενδεχομένως να προαναγγέλλει κάτι και για την πρόθεση της Τουρκίας να προμηθευθεί μέχρι 100 μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II της Lockheed Martin. Δε σημαίνει ότι δεν θα γίνει ποτέ, δύσκολα όμως θα γίνει με τον Ερντογάν στην εξουσία. Έκανε και το «φάουλ» με τους S-400 ο Ερντογάν, με αποτέλεσμα να «δέσει το γλυκό» (σ.σ. μάλλον «πικρό»).

 ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, παρότι θα καλυφθούν από τις προσεκτικές διπλωματικά διατυπώσεις ώστε να μην καταστραφούν όλες οι γέφυρες. Η Ελλάδα οφείλει να τις αξιολογήσει με μεγάλη προσοχή, καθώς το επίκεντρο της διένεξης βρίσκεται στην περιοχή μας, οπότε τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα επηρεαστούν σοβαρά.

 Προς ποια κατεύθυνση, μένει να αποδειχθεί. Θα ήταν αφελές να επιχαίρουμε επειδή απλά… ζορίζεται η Τουρκία. Σίγουρα δεν υπάρχει η πολυτέλεια του δηλητηριώδους πολιτικού κλίματος που επικρατεί. Μοιάζει – και είναι – αυτοκαταστροφικό. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πληρώσουμε πανάκριβα την ανοχή που δείχνει η κοινωνία μας σε αυτή τη συμπεριφορά του πολιτικού προσωπικού που μας εκπροσωπεί…

 Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

 http://www.defence-point.gr/news/polemos-ipa-me-tin-tourkia-choris-proigoumeno-dilosis-lefkou-ikou

 13/12/2017