Ποιοι και τι είναι οι Ευαγγελιστές που στηρίζουν τον Τραμπ.

Οι αναλυτές έχουν αποδώσει τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, στις προεδρικές εκλογές, στην ευρεία υποστήριξη που του παρείχε το Ευαγγελικό ρεύμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένα συντηρητικό θρησκευτικό ρεύμα με πολιτικά χαρακτηριστικά το οποίο αγνοούμε στην Ελλάδα. Και, όμως, η παρουσία του και η επιρροή του στις ΗΠΑ, όπου διαμορφώνονται οι παγκόσμιες εξελίξεις, είναι σημαντική.

Ο Τίμοθι Κέλερ είναι ιερέας της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας της Νέας Υόρκης και έγραψε ένα ενδιαφέρον κείμενο στο New Yorker. Ορισμένα, σύντομα, σημεία του θα μας βοηθήσουν να πάρουμε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Ποιοι είναι οι Ευαγγελικοί, ποια η επιρροή τους και ποιο το μέλλον τους και η σχέση τους με την πολιτική.

Αιώνες, τώρα, κινήματα ανανέωσης εμφανίζονται στον Χριστιανισμό και πήραν διαφορετικές μορφές και ονόματα. Ένα από αυτά ήσαν και οι Ευαγγελικοί. Οι οπαδοί του Μάρτιν Λούθερ τόνιζαν το δόγμα της σωτηρίας μόνο απο την πίστη και ο κληρικός του Κέιμπριτζ Charles Simeon ηγήθηκε του ανανεωτικού κινήματος Low Church στην Εκκλησία της Αγγλίας, υιοθετώντας τον όρο.

Οι πέραν του Ατλαντικού αφυπνισθέντες τον 18ο αιώνα από τον Wesley ονομάζονταν, επίσης, συχνά «Ευαγγελικοί».

Στη δεκαετία του 1940 και του 1950, ο Μπίλι Γκράχαμ και άλλοι προώθησαν τη λέξη για να περιγράψουν τους εαυτούς τους και τον θρησκευτικό χώρο που επιζητούσαν να δημιουργήσουν μεταξύ μιας πολιτιστικής υποχώρησης που υιοθετούσε το φονταμενταλιστικό κίνημα, και της  απομάκρυνσης των κυριότερων αποχρώσεων του Προτεσταντισμού από τα ιστορικά χριστιανικά δόγματα. Σε κάθε μια από αυτές τις φάσεις, ο όρος είχε κάπως διαφορετικό νόημα, αλλά εξακολουθεί να εμφανίζεται επειδή έχει περιγράψει ένα σύνολο βασικών ιστορικών πεποιθήσεων και παρορμήσεων.

Ο Τίμοθι Κέλερ περιγράφει την εμπειρία του: «Όταν ήμουν χριστιανός στο κολέγιο, στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, η λέξη “Ευαγγελικός” σήμαινε ακόμα μια εναλλακτική λύση στη νοοτροπία του φονταμενταλισμού.  Λίγο αργότερα πήγα στο Θεολογικό Σεμινάριο Gordon-Conwell, για να προετοιμαστώ για το λειτούργημα του πρεσβυτέρου. Στα χρόνια αυτά, υπήρχε τόσο μεγάλη ενέργεια στο κίνημα που από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 είχε επισκιάσει τον πρωταρχικό κύκλο του Προτεσταντισμού ως κυρίαρχου κλάδου της χριστιανικής εκκλησίας στις ΗΠΑ.

»Όταν μετακόμισα στο Μανχάταν για να ξεκινήσω μια νέα εκκλησία, το 1989, οι περισσότεροι άνθρωποι που γνώρισα βρήκαν την εκκλησία και το λειτούργημά της περίεργο στη κοσμική Νέα Υόρκη, αλλά δεν το θεώρησαν απειλή. Σήμερα, ενώ το όνομα δεν είναι πλέον άγνωστο στην πόλη, η σημασία του έχει αλλάξει δραστικά. Οι συντηρητικοί ηγέτες, που έγιναν πιο αναγνωρισμένοι χάρη στο κίνημα, καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό αυτόν τον επαναπροσδιορισμό».

Ωστόσο, οι πολιτικοί αναλυτές βοήθησαν, επίσης, καθώς επιδίωξαν να προσδιορίσουν ένα κρίσιμο μπλοκ ψηφοφόρων. Περισσότερο από το 80% αυτών των ανθρώπων ψήφισε υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ. Έτσι, κατά το κοινώς λεγόμενο, οι Ευαγγελιστές έχουν γίνει άνθρωποι με δύο ιδιότητες: αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί και είναι πολιτικά επιθετικοί, συντηρητικοί. Παλαιότερα, το “Ευαγγελικός” χρησιμοποιείτο για να δηλώσει ανθρώπους υψηλού επιπέδου ηθικής. Τώρα, στη δημοφιλή χρήση της, η λέξη είναι σχεδόν συνώνυμη με τον “υποκριτή”.

Οι Ευαγγελικοί πιστεύουν γενικά στην εξουσία ολόκληρης της Βίβλου, σε αντίθεση με τους Προτεστάντες της κεντρικής γραμμής, οι οποίοι θεωρούν πολλά μέρη ως ξεπερασμένα, σύμφωνα με τον ιστορικό David Bebbington, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Ο Ευαγγελισμός στη σύγχρονη Βρετανία. Μια ιστορία από το 1730-1980». Θεωρούν επίσης ότι η Βίβλος είναι η ύψιστη αρχή, σε αντίθεση με τους Καθολικούς, που την εξισώνουν με την εκκλησιαστική παράδοση.

Επιπλέον, οι αρχαίες Σύνοδοι της Εκκλησίας, όπως η Σύνοδος των Αποστόλων και η Σύνοδος της Νίκαιας, καθώς και άλλες, γίνονται αποδεκτές κατά κυριολεξία, χωρίς επιφύλαξη. Και, πάλι, σε αντίθεση με πολλούς στην κύρια γραμμή του Προτεσταντισμού, οι Ευαγγελικοί πιστεύουν ότι ο Ιησούς πραγματικά υπήρξε ως Υιός του Θεού προτού γεννηθεί, ότι γεννήθηκε από παρθένο και ότι αναστήθηκε από νεκρός. Σύμφωνα με τη διατύπωση του Bebbington, μια άλλη καθοριστική Ευαγγελική αρχή είναι η πίστη στην αναγκαιότητα του προσηλυτισμού, η πεποίθηση ότι όλοι χρειάζονται μια βαθιά αλλαγή στη ζωή τους η οποία θα επέλθει με τη συνάντηση με το Θεό.

Σε πολλά μέρη της χώρας, ο Ευαγγελισμός χρησιμεύει ως πολιτική ή λαϊκή θρησκεία που γίνεται αποδεκτή εξ ορισμού ως μέρος της κοινωνικής και πολιτικής ταυτότητας του ατόμου. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις, αυτό σημαίνει ότι το πολιτικό είναι πιο καθοριστικό από τις θεολογικές πεποιθήσεις, κάτι που δεν συνέβαινε ιστορικά. Και, λόγω της τεράστιας προσοχής που τα μέσα ενημέρωσης δείχνουν στην Ευαγγελική ψήφο, ο όρος έχει τώρα αποφασιστικά πολιτικό νόημα στη λαϊκή χρήση.

Ωστόσο, υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος Ευαγγελισμός, ο οποίος δεν είναι πολιτικά ευθυγραμμισμένος.

Στις ΗΠΑ, υπάρχουν εκατομμύρια Ευαγγελιστών που διαχέονται σε ολόκληρη την κεντρική γραμμή των προτεσταντικών συγκεντρώσεων, καθώς και σε περισσότερες, θεολογικά συντηρητικές, ομάδες, όπως οι Σύνοδοι του Θεού, η Σύμβαση των Βαπτιστών του Νότου και η Λουθηρανική Εκκλησία, η Σύνοδος του Μισσούρι. Όμως, το πιο σημαντικό, η μεγάλη πλειοψηφία των ταχέως αναπτυσσόμενων Προτεσταντικών εκκλησιών στην Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική μοιράζονται όλες αυτές τις πεποιθήσεις. Και στις ΗΠΑ, ενώ ο Ευαγγελισμός των λευκών γηράσκει και φθίνει, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Ευαγγελισμό, γενικά. Η τεράστια ενέργεια των εκκλησιών στον παγκόσμιο Νότο και την Ανατολή έχει αρχίσει να μεταφέρεται στις πόλεις της Βόρειας Αμερικής, όπου ένας νέος, πολυεθνικός Ευαγγελισμός αυξάνεται σταθερά. Οι μη-δυτικοί ιεραπόστολοι έχουν ξεκινήσει τη δημιουργία χιλιάδων νέων εκκλησιών στις πόλεις από τη δεκαετία του ΄70.

Στην πόλη της Νέας Υόρκης, ακόμα και στο Μανχάταν, ο Τίμοθι Κέλερ λέει πως έχει δει πολλές εκκλησίες που ξεκίνησαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και είναι Ευαγγελικές. Μόνο μια μειοψηφία τους είναι λευκοί και δεν είναι ευθυγραμμισμένες με κανένα πολιτικό κόμμα. Κατά την άποψή του, αυτές οι εκκλησίες τείνουν να είναι πολύ πιο αφοσιωμένες στη φυλετική δικαιοσύνη και τη φροντίδα των φτωχών από ό,τι συνήθως γίνεται στον Ευαγγελισμό των λευκών. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να ονομαστούν φιλελεύθερες.

Από την άλλη πλευρά, αυτές οι πολυπολιτισμικές εκκλησίες παραμένουν επίμονα συντηρητικές σε θέματα όπως το σεξ εκτός γάμου. Φαίνονται, στους περισσότερους, σαν ένα παράξενο μίγμα φιλελεύθερων και συντηρητικών απόψεων, αν και οι ίδιοι βλέπουν μια ισχυρή εσωτερική συνοχή μεταξύ αυτών των απόψεων. Ανθίστανται στις σύγχρονες συμφωνίες ηθικής που ο σημερινός προοδευτισμός και ο συντηρητισμός επιδιώκουν να επιβάλλουν στους υποστηρικτές τους, επιμένοντας ότι οι αληθινοί πιστοί πρέπει να πλησιάσουν κάθε ένα από τα ιερά θέματα. Αλλά αυτές οι νεώτερες Ευαγγελικές εκκλησίες απλά δεν θα παίξουν με αυτούς τους κανόνες.

Οι σημερινοί Ευαγγελιστές, επίσης, είναι πιο ευάλωτοι σε πολιτικά κινήματα που απευθύνονται στο δικό τους συμφέρον, ακόμα και σε αντίθεση με τις βιβλικές διδασκαλίες. Ωστόσο, ο σημερινός Ευαγγελισμός είναι πολύ πιο ανθεκτικός από οποιαδήποτε άλλη μορφή του. Οι νεότερες μορφές του αφορούν περισσότερο τις θεολογικές και ιστορικές ρίζες και είναι πιο ανθεκτικές στον σύγχρονο ατομικισμό από τον παλαιότερο Ευαγγελισμό των λευκών.

pontos-news.gr

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

http://www.anixneuseis.gr/?p=181242

24/12/2017

Evangelicalism in the United States