Γιατί η οργή των Ιρανών εκδηλώνεται σε μια στιγμή που η οικονομία πηγαίνει καλύτερα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(1) H Aυτοκρατορία Έπιασε Δουλειά!
Την ίδια στο Ιράν όπως στη Λιβύη και στη Συρία.
(2) Σε κλοιό θανάτου το Ιράν.
(3) Η αναταραχή στο Ιράν διχάζει τις μεγάλες δυνάμεις.
(4) Τι ζητούν οι Ιρανοί διαδηλωτές.
Iranian students clash with riot police during an anti-government protests around the Tehran University in Tehran, Iran. EPA/STR
Πολλοί αποδίδουν τις διαδηλώσεις στο Ιράν στην κακή οικονομική κατάσταση της χώρας. Συμμερίζομαι μόνο εν μέρει αυτή την υπόθεση.
Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο, γιατί η οικονομική κατάσταση δείχνει να βελτιώνεται από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Ροχανί, το 2013. Πριν από την άρση των κυρώσεων τον Ιανουάριο του 2016, το Ιράν μπορούσε να εξάγει μόνο το 50% του πετρελαίου του. Το πετρέλαιο όμως αντιπροσωπεύει το ήμισυ των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού της χώρας. Με άλλα λόγια, το Ιράν στερούνταν το ένα τέταρτο των εσόδων του προϋπολογισμού του.
Μετά τη συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα, το Ιράν μπορεί να εξάγει το πετρέλαιό του. Κι έτσι πέρασε από μια ύφεση 6% το 2012 σε μια ανάπτυξη 6% το 2016. Το 2017, η ανάπτυξη έφτασε το 4%. Οσο για τον πληθωρισμό, μειώθηκε από 50% το 2013 σε 10% σήμερα. Η αγοραστική δύναμη των Ιρανών λοιπόν αποκαθίσταται.
Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν μεταφράζεται αυτομάτως σε θέσεις εργασίας, αφού η ανεργία φτάνει σήμερα το 15%. Κάθε χρόνο, όμως, 800.000 άνθρωποι φτάνουν στην αγορά εργασίας. Και τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς έχουν πτυχίο ή μεταπτυχιακό. Για να εξασφαλιστεί όμως η απασχόληση των νέων, πρέπει ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης να είναι τουλάχιστον 6%.
Το Ιράν κατέχει την τρίτη θέση στον κόσμο από την άποψη του αριθμού των μηχανικών που παίρνουν πτυχίο κάθε χρόνο. Οι φοιτητές αποτελούν πάνω από το 5% του πληθυσμού. Μια γυναίκα στις δύο σπουδάζει. Είναι αλήθεια βέβαια ότι παρά τις σπουδές τους και τα πτυχία τους, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διακρίσεις σε επαγγελματικό επίπεδο.
Η οργή των Ιρανών εκδηλώνεται λοιπόν σε μια στιγμή που η οικονομία πηγαίνει καλύτερα. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Οι Ιρανοί είχαν κάνει μεγάλη υπομονή στα χρόνια των κυρώσεων. Οι προσδοκίες ήταν λοιπόν πολύ μεγάλες για την εποχή που θα ακολουθούσε την άρση τους. Η γενική πεποίθηση ήταν πως όλα τα προβλήματα θα λύνονταν. Οκτώ μήνες όμως μετά την επανεκλογή του Ροχανί, οι Ιρανοί έχουν την αίσθηση ότι τίποτα δεν άλλαξε. Αντίθετα βέβαια με τον προκάτοχό του, τον Αχμαντινεζάντ, ο Ροχανί δεν τυπώνει χρήμα, αλλά προσπαθεί να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Μεγάλη είναι και η δυσπιστία των Ιρανών για τους θεσμούς τους. Η διαφθορά είναι άλλωστε πολύ διαδεδομένη. Όταν λοιπόν τους λένε ότι θα αυξηθεί η τιμή της βενζίνης κατά 50% ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού και να δημιουργηθούν νέες οικονομικές δραστηριότητες, άρα και νέες θέσεις εργασίας, δεν το πιστεύουν. Η κυβέρνηση προσπαθεί να υιοθετήσει μια σώφρονα οικονομική πολιτική την ώρα που η δυσπιστία της κοινής γνώμης είναι στο αποκορύφωμά της.
Στην αύξηση της δυσπιστίας συνέβαλε και η κατάρρευση των παράνομων ισλαμικών ψευδο-τραπεζών. Εκατομμύρια Ιρανοί έχασαν μεγάλο μέρος των αποταμιεύσεών τους. Το επεισόδιο αυτό ενίσχυσε έτσι την αίσθηση ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, ότι το σύστημα ευνοεί δηλαδή μια μικρή μειοψηφία, τους διευθυντές των τραπεζών, που έφυγαν με τα ταμεία γεμάτα εις βάρος των καταθετών οι οποίοι ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Tου Thierry Coville (*)
(*) Ο Τιερί Κοβίλ είναι ερευνητής στο Ινστιτούτο διεθνών και στρατηγικών σχέσεων (Iris) της Γαλλίας και ειδικός για το Ιράν – (Πηγή: Libération)
5/1/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
H Aυτοκρατορία Έπιασε Δουλειά!
Την ίδια στο Ιράν Όπως στη Λιβύη και στη Συρία.
By Caitlin Johnstone, Zero Hedge, 2-1-2018
[Αμερικανικά επίσημα στοιχεία και δηλώσεις, τελείως άγνωστα στην Ελλάδα, παρατάσσει το κατωτέρω άρθρο που προβάλλει το σημερινό δελτίο του ελεύθερου αμερικανικού οικονομικού πρακτορείου Zero Hedge.
Η υιοθέτηση και προβολή του έκδηλα οφείλεται στην εκτίμηση πως προσφέρει τον κώδικα αποκρυπτογράφησης των γεγονότων στο Ιράν και όσων προδιαγράφονται ως συνέχεια στον ορίζοντα της Ουκρανίας ή της Β. Βορέας, μετά το πανόραμα των πυροτεχνημάτων και τις ευχές για ένα χρόνο ειρήνης και ευημερίας στον κόσμο.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Πριν δυο εβδομάδες, ένα υπόμνημα που διέρρευσε από τους κόλπους της κυβέρνησης Τραμπ αποκάλυπτε πως ο νεόφυτος στον ανθώνα της Ουάσιγκτον Υπουργός των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον δεχόταν καθοδήγηση για το πως η αυτοκρατορία χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν πρόσχημα για να επιτεθεί η να υποσκάψει απείθαρχες κυβερνήσεις. Δημοσίευμα στο «Politico» ανέφερε:
Το υπόμνημα της 17 Μαΐου έχει τα χαρακτηριστικά βοηθήματος ταχείας εκμάθησης για έναν επιχειρηματία που γίνεται διπλωμάτης και το συμπέρασμα του προσφέρει μιαν ωμά ρεαλιστικήν εικόνα: ότι οι ΗΠΑ πρέπει να χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα ως ρόπαλο εναντίον των ανταγωνιστών τους, ενώ θα κλείνουν τα μάτια για συμμαχικά καταπιεστικά καθεστώτα, όπως οι Φιλιππίνες, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος.
« Τους συμμάχους μεταχειριζόμαστε διαφορετικά –και καλύτερα- από τους αντιπάλους. Αλλιώς θα μείνουμε με περισσότερους αντιπάλους και λιγότερους συμμάχους,» εξηγεί το υπόμνημα, που έγραψε ο σημαντικής επιρροής πολιτικός βοηθός του Τίλλερσον, Μπράϊαν Χουκ.
Με αυτό που θα μπορούσε να είναι εύρημα συγχρονισμού σε κωμική παράσταση, αν δεν ήταν λόγος μεγάλης ανησυχίας, στο Ιράν ξέσπασαν ταραχές που συνεχίζονται επί ημέρες και η Δυτική Αυτοκρατορία ξαφνικά εκφράζει βαθιά δικομματική αγωνία για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των διαδηλωτών.
Μήνυμα Τραμπ στο Τουίτερ:
«Μεγάλες διαμαρτυρίες στο Ιράν. Ο λαός επιτέλους αντιλαμβάνεται πως τα λεφτά και ο πλούτος του κλέβεται και σπαταλιέται στην τρομοκρατία. Φαίνεται πως δεν θα το ανεχθούν περισσότερο. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν προσεκτικά για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»΄
3:03 ΜΜ- 31 Δεκ,2017
Μήνυμα Χίλλαρυ Κλίντον:
«Ο Ιρανικός λαός, ιδίως οι νέοι, διαμαρτύρονται για ελευθερία και για το μέλλον που δικαιούνται. Ελπίζω πως η κυβέρνησή τους θα ανταποκριθεί ειρηνικά και θα υποστηρίξει τις ελπίδες τους.»
5:49 Π.Μ. 31 Δεκ.2017
Η Χέδερ Νώυερτ, εκπρόσωπος Στέητ Ντιπάρτμεντ:
«Ο Υπουργός Τίλλερσον επαναλαμβάνει τον βαθύ σεβασμό των ΗΠΑ για τον λαό του Ιράν. Καλούμε όλα τα έθνη να σταθούν στο πλευρό μας στην αξίωση να σεβαστεί το καθεστώς τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.»
4:27 Π.Μ. 31 Δεκ.2017
Μπόρις Τζόνσον, Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών:
«Παρακολουθώ τα γεγονότα στο Ιράν με ανησυχία. Ζωτικό να έχουν οι πολίτες το δικαίωμα στην ειρηνική διαδήλωση.»
3:24 Μ.Μ 31 Δεκ.2017
Ντάνιελ Μακάνταμς, Διευθυντής του «Ινστιτούτου Ρον Πωλ για Ειρήνη και Ευημερία»:
«Πανομοιότυπο αντίγραφο του σεναρίου για το Κίεβο (ουκρανικό πραξικόπημα), τη Λιβύη κλπ, ξεσκονισμένο άλλη μια φορά. Οι ίδιες λέξεις. Ιδιαίτερα απάνθρωπο το να υποκρίνεσαι πως νοιάζεσαι γι΄ αυτούς τους ανθρώπους όταν ετοιμάζεσαι να τους βομβαρδίσεις.»
Ώστε έχουμε γνώση για το τι αυτή η μουσική και το μπαλέτο σηματοδοτούν. Κάθε αιματηρό όργιο μπορεί να καλυφτεί με τη σημαία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Τον Οκτώβριο πληροφορηθήκαμε από τον τέως πρωθυπουργό του Κατάρ ότι, από το ξεκίνημα των πρώτων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας στη Συρία το 2011, εκδηλώθηκε μια μαζική πίεση από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, σ’ εφαρμογή της αποκληθείσας Αραβικής ΄Ανοιξης. Αυτή η αποκάλυψη έγινε την ίδια εβδομάδα που το Intercept τελικά έδωσε στη δημοσιότητα έγγραφα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) που επιβεβαιώνουν ότι ξένες κυβερνήσεις είχαν τον άμεσο έλεγχο των «ανταρτών», οι οποίοι άρχισαν τις επιθέσεις στη Συρία ύστερα από εκείνες τις διαδηλώσεις του 2011.
Και η ταραχή για τα ανθρώπινα δικαιώματα συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία, ενώ οι κυβερνήσεις που δημόσια θρηνωδούσαν για την παραβίασή τους, μυστικά εξόπλιζαν και εκπαίδευαν οργανώσεις τρομοκρατών για να διατρέχουν την χώρα δολοφονώντας, βιάζοντας και λεηλατώντας.
Το έχουμε δει ξανά και ξανά. Στην Λιβύη, η Δυτική εισβολή δικαιολογήθηκε με το πρόσχημα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ ο στόχος ήταν η αλλαγή καθεστώτος. Στην Ουκρανία, οι πιστοί της Αυτοκρατορίας ζητωκραύγαζαν τους διαδηλωτές στο Κίεβο, όταν ο στόχος ήταν η αλλαγή του καθεστώτος. Και ποιος θα μπορούσε να λησμονήσει τους φτωχούς καταπιεσμένους πολίτες του Ιράκ που σίγουρα θα υποδέχονταν τους εισβολείς ως ελευθερωτές;
Το 2007, ο απόστρατος στρατηγός Ουέσλι Κλαρκ εμφανίστηκε στην εκπομπή «Δημοκρατία Τώρα» και δήλωσε ότι, περί τις δέκα μέρες μετά την επίθεση στους πύργους της Νέας Υόρκης, πληροφορήθηκε πως το Πεντάγωνο σχεδίαζε ήδη μιαν τελείως απρόκλητη επίθεση εναντίον του Ιράκ και πως του έδειξαν ένα υπόμνημα που εξέθετε σχέδιο για «επιθέσεις σε εφτά χώρες εντός πενταετίας, αρχίζοντας με το Ιράκ, κατόπιν την Συρία, τον Λίβανο, την Λιβύη, την Σομαλία, το Σουδάν και τελειώνοντας με το Ιράν.»
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2018/01/h.html
3/1/2017
2.
Σε κλοιό θανάτου το Ιράν.
Πριν επιχειρήσει κάποιος να συλλέξει και να αναλύσει πληροφορίες για την τρέχουσα εσωτερική εκρηκτική κατάσταση στο Ιράν θα πρέπει να ρίξει μια ματιά σε έναν ιδιαίτερο χάρτη: Στον χάρτη που αποτυπώνει την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή με την πρώτη ματιά αντιλαμβάνεται κανείς ότι το Ιράν είναι περικυκλωμένο από 24 αμερικανικές βάσεις, που το «σφίγγουν» σαν τανάλια τοποθετημένες σ’ όλο το εύρος των τεράστιων συνόρων του. Η ισχύς της πίεσης αυτής της τανάλιας πολλαπλασιάζεται, αν συνυπολογιστούν και οι αμερικανικές κυρώσεις κατά της χώρας.
Είναι προφανές ότι οι εσωτερικές οικονομικές / κοινωνικές πολιτικές εξελίξεις στο Ιράν επηρεάζονται βαθιά αν δεν διαμορφώνονται απολύτως από το βάρος των ασφυκτικών δυτικών πιέσεων και την ανοιχτή και μόνιμη αμερικανική στρατιωτική απειλή.
Περικυκλωμένο στρατιωτικά και εξουθενωμένο από τις μακρόχρονες οικονομικές κυρώσεις που του απαγορεύουν να εκμεταλλευτεί όπως θα μπορούσε το πλούσιο δυναμικό του, το ιρανικό καθεστώς παλεύει με τις αντιφάσεις του και την προφανή του αδυναμία να ανανεωθεί και, το κυριότερο, να εξασφαλίσει ασφάλεια και οικονομική ευημερία στο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας.
Οικονομικά ζόρια
Κάτι που κατά αρχήν αξίζει να σημειωθεί επίσης, είναι ότι οι σημερινές ταραχές στο Ιράν ξέσπασαν ακριβώς τη στιγμή που οι δείκτες της ανεργίας, κυρίως της ανεργίας των νέων που αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, παγιώνονται σε… ελληνικά επίπεδα, δηλαδή πάνω από 25%...
Ένα δεύτερο δεδομένο που πρέπει να ληφθεί υπόψη στην προσπάθεια ερμηνείας της «έκρηξης» των τελευταίων ημερών είναι ότι οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν όταν η κυβέρνηση προχώρησε στην ανατίμηση βασικών αγαθών.
Ένα τρίτο δεδομένο, το οποίο επιτρέπει να διαμορφώσουμε σε ένα βαθμό την εικόνα των κινητοποιήσεων, είναι ότι οι πρώτες κινητοποιήσεις εκδηλώθηκαν σε περιοχές που θεωρούνται προπύργια του ιερατείου.
Στο σημείο αυτό, απαιτούνται δύο διευκρινίσεις απόλυτα απαραίτητες προκειμένου να σκιαγραφηθεί το νεφελώδες πολιτικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων:
1. Τίποτε (προς το παρόν) δεν δείχνει ότι πρόκειται για μια λαϊκή εξέγερση με στόχο το καθεστώς και την αλλαγή πλεύσης της χώρας προς την «ανοιχτή» αμερικανική αγκάλη.
2. Οι κινητοποιήσεις, κατά τα φαινόμενα, έχουν την ευλογία του σκληρού ιερατείου το οποίο είναι ο βασικός, μόνιμος και εκ του …θεού εκπορευόμενος πυλώνας εξουσίας, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση και με την κινητοποίηση των μαζών επιχειρεί να μαζέψει τα λουριά στον εκλεγμένο πρόεδρο Ρουχανί που εκλέχθηκε υποσχόμενος μεταρρυθμίσεις και ευημερία. Το ιερατείο, υπονομεύει συστηματικά μεταρρυθμίσεις που θίγουν την ισχύ του και κατηγορεί τον Ρουχανί για την αδυναμία του να εξασφαλίσει την ευημερία που υποσχέθηκε.
Κίνδυνοι εκτροχιασμού
Δεδομένων των κολοσσιαίων εξωτερικών πιέσεων από την μια και του πολύπλοκου εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού από την άλλη η κατάσταση στο Ιράν μπορεί να χαρακτηριστεί επικίνδυνη, καθώς υπάρχουν εκείνα τα αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να την εκτροχιάσουν.
1. Η κατάσταση στην οικονομία χαρακτηρίζεται από στασιμότητα κυρίως γιατί οι βάσιμα αισιόδοξες προβλέψεις για «τρομακτικούς ρυθμούς ανάπτυξης» κατάρρευσαν με την καταγγελία από τον πρόεδρο Τράμπ της Συμφωνίας για τα Πυρηνικά που είχε υπογράψει η Τεχεράνη με τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο. Αν και ο δείκτης ανάπτυξης κινείται στο 4%, ο πληθωρισμός (9%) εξανεμίζει τα κέρδη δημιουργώντας ασφυκτικές συνθήκες σε μια εύρωστη δημογραφικά κοινωνία, η οποία για να ισορροπήσει χρειάζεται πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας τον χρόνο.
2. Δεδομένης της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης και της δικαιολογημένης κοινωνικής δυσαρέσκειας η υπόθαλψη των κινητοποιήσεων από το ιερατείο κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης μοιάζει με παιχνίδι με τη φωτιά, καθώς αναδεικνύεται η θεμελιώδης αντίφαση στη λειτουργία του κράτους που δεν είναι άλλη από τον θεσμικό ιερατικό «εξωσκελετό» ο οποίος ελέγχει ασφυκτικά την εκλεγμένη κυβέρνηση.
3. Είναι αναμενόμενο και προφανές ότι η Δύση (οι ΗΠΑ) θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την αναταραχή δημιουργώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερα προβλήματα στο καθεστώς.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία οι σημερινές κινητοποιήσεις δεν μοιάζουν σε τίποτε με τις μεγάλες διαδηλώσεις του 2009, όπου εκατομμύρια Ιρανοί ζητούσαν θεσμικές αλλαγές και εκδημοκρατισμό του συστήματος, δηλαδή περιορισμό της ισχύος του ιερατείου. Αυτή, υποτίθεται, ήταν και η προεκλογική υπόσχεση του σημερινού προέδρου Ρουχάνι, την οποία απ’ ότι φαίνεται δεν έχει τη δύναμη να υλοποιήσει καθώς δεν έχει καταφέρει ακόμη να ελέγξει το κρατικό χρήμα που κατευθύνεται σε ιδρύματα ελεγχόμενα από το ιερατείο, ούτε να αντιμετωπίσει τις σκληρές και διεφθαρμένες δομές του ιρανικού κράτους.
Η απογοήτευση, λοιπόν, που συνεπάγεται η διάψευση προσδοκιών καθώς και η δύσκολη οικονομική καθημερινότητα μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού οδηγούν μεγάλα πλήθη στους δρόμους, εντείνουν το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι και ανοίγουν την όρεξη σε δυτικούς (κατά κύριο λόγο) αμερικανικούς κύκλους για εξύφανση σεναρίων αποσταθεροποίησης του καθεστώτος.
Το πρώτο… tweet
Αποτέλεσε για πολλούς ανεξήγητη έκπληξη το οργισμένο tweet του προέδρου Τραμπ κατά της κυβέρνησης του Πακιστάν το οποίο αποκάλεσε «φωλιά τρομοκρατών». Εκτός των προεδρικών – δικαιολογημένων ή αδικαιολόγητων – ύβρεων το Πακιστάν έχει, προφανώς, να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες της αμερικανικής οργής, οι οποίες θα εκδηλωθούν με τη διακοπή της αμερικανικής οικονομικής βοήθειας. Ο λόγος που το Πακιστάν μπήκε στο στόχαστρο του πλανητάρχη φαίνεται ότι είναι η μη συνεργασία του για την εκδήλωση επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης του καθεστώτος του Ιράν.
Σύμφωνα λοιπόν με όσα… ψιλο-ακούγονται το Πακιστάν αρνήθηκε να κάνει τα στραβά μάτια για την αποστολή ένοπλων τζιχαντιστών από την περιοχή του πακιστανικού Balochistan για να αναζωπυρώσουν τις εξεγέρσεις στο Ιράν.
Το Balochistan είναι μια περιοχή που μοιράζεται στα τρία (Πακιστάν, Ιράν, Αφγανιστάν), οι κάτοικοί του «ζουν» με το όνειρο της εθνικής ολοκλήρωσης/ ανεξαρτησίας, και ανάμεσά τους κάποιοι είναι εκπαιδευμένοι (από τους Αμερικανούς) και πρόθυμοι να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Σοφά ποιώντας, η Πακιστανική κυβέρνηση αρνήθηκε να διευκολύνει μια διαδικασία (εξαγωγή εξτρεμιστών στο Ιράν) η οποία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα έβαζε αργά ή γρήγορα φωτιά και στα δικά της μπατζάκια…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: το Ιράν βρίσκεται στο στόχαστρο των ΗΠΑ. Η ελληνική κυβέρνηση πνέει σε πελάγη ευτυχούς αναβαθμισμένης ελληνοαμερικανικής συνεργασίας. Η Τουρκία (και η Ρωσία) βρίσκονται συγκυριακά, έστω, δίπλα στην Τεχεράνη και απέναντι στους Αμερικάνους. Η απόσταση που μας χωρίζει από το μπάχαλο στην περιοχή δεν είναι μεγάλη…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ
Δημοσιεύτηκε στο ''ΠΟΝΤΙΚΙ'',
τεύχος 2002 στις 4-1-2018
http://www.topontiki.gr/article/253609/se-kloio-thanatoy-iran
3.
Η αναταραχή στο Ιράν διχάζει τις μεγάλες δυνάμεις.
Ο κύκλος των διαδηλώσεων που αναστάτωσαν το Ιράν μετά τις 28 Δεκεμβρίου δείχνει να κλείνει – όμως την ίδια στιγμή ο αντίκτυπος των γεγονότων αυτών στη διεθνή συζήτηση μοιάζει να γίνεται πιο έντονος.
Σύμφωνα με τον Ιρανό υπουργό Εσωτερικών Abdolreza Rahmani Fazli ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που διαδήλωσαν σε όλο το Ιράν τη συγκεκριμένη εβδομάδα δεν ξεπερνά τις 42.000 και ο λόγος για τον οποίο η αναταραχή διήρκεσε τόσο πολύ είναι ότι η κυβέρνηση επέδειξε "ελαστικότητα και ανοχή”.
Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι οι νεκροί ξεπερνούν τους 21 (όχι αποκλειστικά από την πλευρά των διαδηλωτών), ενώ σημαντικός είναι και ο αριθμός των συλληφθέντων, ορισμένοι εκ των οποίων, σύμφωνα με προηγούμενες δηλώσεις των ιρανικών αρχών, θα αντιμετωπίσουν τη θανατική ποινή.
Ήδη την Τετάρτη ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Antonio Guterres εξέφρασε με ανακοίνωση εκπροσώπου του την θλίψη του για την απώλεια ανθρώπινων ζωών και ζήτησε να αποφευχθεί κάθε περαιτέρω βία, ενώ ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ιορδανός πρίγκηπας Zeid Ra'ad Al Hussein ζήτησε να υπάρξει αμερόληπτη έρευνα όλων των περιστατικών που οδήγησαν σε θανάτους.
Ωστόσο, η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Nikki Haley έκανε κάτι παραπάνω: προκάλεσε επείγουσα σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας για το απόγευμα της Παρασκευής (ώρα 10 μ.μ. Ελλάδος), με αντικείμενο την κατάσταση στο Ιράν.
Πρόκειται για ενέργεια την οποία ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Sergey Ryabkov χαρακτήρισε "βλαβερή και καταστροφική”, τονίζοντας ότι "οι εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν δεν σχετίζονται με τον ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας”.
Ο ίδιος, σχολιάζοντας τον ενδεχόμενο επιβολής από τις ΗΠΑ νέων κυρώσεων κατά του Ιράν έκανε λόγο για "παράνομες μεθόδους”.
Περισσότερο δηκτική πάντοτε, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova, χαρακτήρισε ευπρόσδεκτη τη γνώση που έχει να εισπράξει το Συμβούλιο Ασφαλείας από την εμπειρία των ΗΠΑ στην καταστολή του κινήματος Occupy Wall Street ή των διαδηλώσεων στο Ferguson.
Για την Ρωσία η απόκρουση της προσπάθειας να διασταλεί η αρμοδιότητα του Συμβουλίου Ασφαλείας σε εσωτερικά ζητήματα των κρατών (και μάλιστα σχετικά περιορισμένης κλίμακας) αποτελεί ζήτημα αρχής. Αλλά και συγκυριακά, η στήριξη προς το Ιράν προκύπτει λογικά από τον ρόλο που έχουν αναλάβει από κοινού η Μόσχα και η Τεχεράνη στην Μέση Ανατολή, επεμβαίνοντας στρατιωτικά στη συριακή κρίση.
(Η μερική αναδίπλωση από την περιοχή στην οποία ενδέχεται να οδηγηθεί το Ιράν, μετά τις διαδηλώσεις, αφιερώνοντας περισσότερη ενέργεια στην αντιμετώπιση των εσωτερικών, ιδίως οικονομικών του ζητημάτων, είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο ανησυχεί σε έναν βαθμό τη ρωσική πλευρά, η οποία μόλις ανακοίνωση τον τερματισμό των δικών της επιχειρήσεων στη Συρία. Διευκολύνει όμως τη ρωσική διπλωματία στον βαθμό που θα καμφθούν οι ιρανικές αντιστάσεις προς τις ιδέες για "αποκέντρωση” της εξουσίας στη Συρία ή άλλες,,περισσότερο ευέλικτες πολιτικές λύσεις).
"Η Κίνα ελπίζει ότι το Ιράν μπορεί να διατηρήσει τη σταθερότητά του και να επιτύχει την ανάπτυξη” ήταν η (λακωνική) αντίδραση ενός άλλου μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως προέκυψε από την απάντηση της εκπροσώπου του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών σε σχετικό ερώτημα στις 2 Ιανουαρίου. Με δεδομένη τη σημασία του Ιράν για τον "νέο δρόμο του μεταξιού” , που αποτελεί το εμβληματικό σχέδιο του Κινέζου ηγέτη Xi Jinping, η στήριξη του Πεκίνου προς την Τεχεράνη δεν θα πρέπει να αμφισβητείται.
Όμως, η πιο ενδιαφέρουσα αντίδραση είναι αυρτή της Γαλλίας, όπως αποτυπώθηκε σε συνέντευξη του προέδρου Emmanuel Macron.
"Ο επίσημος λόγος που εκφέρουν οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, σύμμαχοί μας από πολλές απόψεις, είναι λόγος που θα μας οδηγήσει στον πόλεμο με το Ιράν” τόνισε ο Γάλλος πρόεδρος , ο οποίος μίλησε για "εσκεμμένη στρατηγική ορισμένων πλευρών” και αντέτεινε την ανάγκη να διατηρηθούν "ισορροπίες” και να μείνει ανοικτός ο δίαυλος του διαλόγου με το Ιράν, παράλληλα προς την άσκηση πιέσεων. "Χρειάζεται περιφερειακή στρατηγική για να περιοριστούν οι ιρανικές ενέργειες" στην περιοχή”, είπ, αλλά "αν διακόψουμε κάθε συζήτηση”, ο κόσμος θα οδηγηθεί σε "σύγκρουση ακραίας βαρβαρότητας”.
Με άλλα λόγια, η Ευρώπη δεν θα προσχωρήσει στον συρμό της εκ νέου διατάραξης των σχέσεων με το Ιράν και της επιβολής νέων κυρώσεων: τα οικονομικά οφέλη στα οποία προσβλέπει από το άνοιγμα της ιρανικής αγοράς δεν το επιτρέπουν.
Με αυτή την έννοια ο κυριότερος λόγος για την συγκεκριμένη πολιτικο-επικοινωνιακή αξιοποίηση των ιρανικών διαδηλώσεων από τις ΗΠΑ δεν εκπληρώνεται. Για άλλη μία φορά, η Nikki Haley θα είναι πολύ μόνη στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/diethni/3264792/i-anataraxi-sto-iran-dixazei-tis-megales-dunameis
5/1/2018
4.
Τι ζητούν οι Ιρανοί διαδηλωτές.
Οι μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους του Ιράν συνεχίζονται. Ωστόσο οι στόχοι και τα αιτήματα των διαδηλωτών παραμένουν ακόμη ασαφή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει οργή και απογοήτευση.
Μετά από μια βδομάδα σφοδρών διαδηλώσεων σε πολλές πόλεις του Ιράν η κυβέρνηση αποφάσισε να επιστρατεύσει τους υποστηρικτές της, οι οποίοι ξεκίνησαν ήδη σειρά αντιδιαδηλώσεων. Τα ιρανικά κρατικά ΜΜΕ προβάλλουν διαρκώς μόνο τις διαδηλώσεις των υποστηρικτών της κυβέρνησης, κάνοντας σαν να μη συνέβησαν ποτέ οι πρώτες. Οι σχολιαστές χαρακτηρίζουν αυτές τις αντιδιαδηλώσεις σαν ένα «κύμα υποστήριξης» προς την κυβέρνηση και τον κλήρο, ειδικότερα τον θρησκευτικό ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Μάλιστα ο στρατηγός Μοχάμαντ Αλί Τζαφάρι, διοικητής των ισχυρών Επαναστατικών Φρουρών, ανακοίνωσε ότι οι αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες έληξαν, κάτι βέβαια που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι οι διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις διακόπηκαν για λίγο και ξεκίνησαν πάλι το βράδυ της Πέμπτης, παρά την απαγόρευση της αστυνομίας. Απλοί πολίτες αναρτούσαν διαρκώς ανώνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικές εικόνες –ωστόσο η αυθεντικότητα αυτών των βίντεο δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Το «Πράσινο Κίνημα» του 2009.
Φωτογραφία από τις τότε διαδηλώσεις
Ασαφή τα αιτήματα των διαδηλωτών
«Τι ακριβώς ζητούν οι διαδηλωτές; Δεν έχω ιδέα!» ανέφερε χαρακτηριστικά στη DW o Mαχμούντ, διδακτορικός ερευνητικής Φυσικής από την Τεχεράνη. «Δεν τους υποστηρίζω. Αλλά αυτό που έχουν καταφέρει είναι αξιοσημείωτο. Για παράδειγμα έχει πέσει ήδη η τιμή των αυγών, που αποτελεί βασικό είδος διατροφής. Δεν είναι αυτό κάτι πολύ πιο χειροπιαστό από όσα κατάφερε η αντιπολίτευση τα τελευταία 20 χρόνια;» διερωτήθηκε ο ίδιος με μια δόση ειρωνείας και κυνισμού.
Ο Μαχμούντ θέλει να εγκαταλείψει τη χώρα του όταν ολοκληρώσει τη διατριβή του. Δεν έχει εκεί μέλλον, όπως λέει. Ο ίδιος ήταν υποστηρικτής του «Πράσινου Κινήματος» το 2009. Στις τότε διαδηλώσεις που είχαν ξεσπάσει μετά τις αμφιλεγόμενες προεδρικές εκλογές ο Μαχμούντ είχε χτυπηθεί και συλληφθεί.
«Το 2009 ξέραμε τι θέλαμε. Υποστηρίζαμε τον Mιρ Χοσεΐν Μουσαβί, τον τότε υποψήφιο πρόεδρο, θέλαμε η φωνή μας να ακουστεί, γίναμε κίνημα. Οι άνθρωποι που έχουν βγει στους δρόμους τις τελευταίες ημέρες απλώς διαμαρτύρονται εναντίον όλων, δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν», λέει ο Μαχμούντ.
«Όχι στη βία» λένε στους διαδηλωτές μέλης της αντιπολίτευσης και ακτιβιστές
«Μια πληγωμένη γενιά που δεν ξέρει τι ζητά»
Αφορμή για τις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών έδωσε η αύξηση στην τιμή των αυγών κατά περίπου 70%. Ταυτόχρονα, τα σχέδια της κυβέρνησης για αύξηση των τιμών της βενζίνης κατά 50% έριξαν λάδι στη φωτιά. Αρχικά οι διαμαρτυρίες στράφηκαν κατά της οικονομικής πολιτικής της νυν κυβέρνησης, αλλά στη συνέχεια διευρύνθηκαν και στο πολιτικό πεδίο. Σύντομα κλιμακώθηκαν. Το πώς οι αρχικά φιλειρηνικές διαδηλώσεις εξελίχθηκαν σε βίαια επεισόδια και συγκρούσεις με την αστυνομία δεν είναι ακόμη σαφές. Πάντως ενδιαφέρον προκαλεί η έκκληση που απευθύνουν μέλη της αντιπολίτευσης και ακτιβιστές προς τους διαδηλωτές να αποφύγουν την τυφλή βία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αντίποινα. Μέχρι στιγμής ο επίσημος αριθμός των νεκρών ανέρχεται στους 22 διαδηλωτές ενώ πάνω από 1.000 έχουν συλληφθεί.
«Πρόκειται κυρίως για νέους ανθρώπους από τις πιο φτωχές περιοχές της χώρες που βγαίνουν τώρα στους δρόμους» είπε σε τηλεφωνική συνέντευξη στη DW o πολιτειολόγος Σαντέγκ Ζιμπαγκαλάμ από το Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Όπως επισημαίνει, νιώθουν απογοητευμένοι και εξαπατημένοι από τον πρόεδρο Χασάν Ροχανί, που υποσχέθηκε πολλά, αλλά δεν έπραξε τίποτα. Ο ιρανός καθηγητής κάνει λόγο για μια «πληγωμένη γενιά που δεν ξέρει τι ακριβώς ζητά», μια γενιά όμως η οποία συγχρόνως πλήττεται από την ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, το Ιράν είναι μια «χώρα νέων» αφού ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 31 έτη. Ωστόσο οι νέοι αυτοί δεν βλέπουν προοπτική για το μέλλον και έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους τόσο στους πολιτικούς όσο και στους θρησκευτικούς θεσμούς. Αλλά δεν εμπιστεύονται ούτε και την αντιπολίτευση. Το σίγουρο είναι, όπως λέει χαρακτηριστικά ο Σ. Ζιμπαγκαλάμ, ότι «δεν έχουν άλλη υπομονή. Γι΄ αυτό πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τα προβλήματα και τη δυσαρέσκειά τους».
Σαμπνάμ φον Χάιν / Δήμητρα Κυρανούδη
http://www.dw.com/el/%CF%84%CE%B9-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%84%CE%AD%CF%82/a-42040066
5/1/2018
1.
H Aυτοκρατορία Έπιασε Δουλειά!
Την ίδια στο Ιράν Όπως στη Λιβύη και στη Συρία.
By Caitlin Johnstone, Zero Hedge, 2-1-2018
[Αμερικανικά επίσημα στοιχεία και δηλώσεις, τελείως άγνωστα στην Ελλάδα, παρατάσσει το κατωτέρω άρθρο που προβάλλει το σημερινό δελτίο του ελεύθερου αμερικανικού οικονομικού πρακτορείου Zero Hedge.
Η υιοθέτηση και προβολή του έκδηλα οφείλεται στην εκτίμηση πως προσφέρει τον κώδικα αποκρυπτογράφησης των γεγονότων στο Ιράν και όσων προδιαγράφονται ως συνέχεια στον ορίζοντα της Ουκρανίας ή της Β. Βορέας, μετά το πανόραμα των πυροτεχνημάτων και τις ευχές για ένα χρόνο ειρήνης και ευημερίας στον κόσμο.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Πριν δυο εβδομάδες, ένα υπόμνημα που διέρρευσε από τους κόλπους της κυβέρνησης Τραμπ αποκάλυπτε πως ο νεόφυτος στον ανθώνα της Ουάσιγκτον Υπουργός των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον δεχόταν καθοδήγηση για το πως η αυτοκρατορία χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν πρόσχημα για να επιτεθεί η να υποσκάψει απείθαρχες κυβερνήσεις. Δημοσίευμα στο «Politico» ανέφερε:
Το υπόμνημα της 17 Μαΐου έχει τα χαρακτηριστικά βοηθήματος ταχείας εκμάθησης για έναν επιχειρηματία που γίνεται διπλωμάτης και το συμπέρασμα του προσφέρει μιαν ωμά ρεαλιστικήν εικόνα: ότι οι ΗΠΑ πρέπει να χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα ως ρόπαλο εναντίον των ανταγωνιστών τους, ενώ θα κλείνουν τα μάτια για συμμαχικά καταπιεστικά καθεστώτα, όπως οι Φιλιππίνες, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος.
« Τους συμμάχους μεταχειριζόμαστε διαφορετικά –και καλύτερα- από τους αντιπάλους. Αλλιώς θα μείνουμε με περισσότερους αντιπάλους και λιγότερους συμμάχους,» εξηγεί το υπόμνημα, που έγραψε ο σημαντικής επιρροής πολιτικός βοηθός του Τίλλερσον, Μπράϊαν Χουκ.
Με αυτό που θα μπορούσε να είναι εύρημα συγχρονισμού σε κωμική παράσταση, αν δεν ήταν λόγος μεγάλης ανησυχίας, στο Ιράν ξέσπασαν ταραχές που συνεχίζονται επί ημέρες και η Δυτική Αυτοκρατορία ξαφνικά εκφράζει βαθιά δικομματική αγωνία για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των διαδηλωτών.
Μήνυμα Τραμπ στο Τουίτερ:
«Μεγάλες διαμαρτυρίες στο Ιράν. Ο λαός επιτέλους αντιλαμβάνεται πως τα λεφτά και ο πλούτος του κλέβεται και σπαταλιέται στην τρομοκρατία. Φαίνεται πως δεν θα το ανεχθούν περισσότερο. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν προσεκτικά για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»΄
3:03 ΜΜ- 31 Δεκ,2017
Μήνυμα Χίλλαρυ Κλίντον:
«Ο Ιρανικός λαός, ιδίως οι νέοι, διαμαρτύρονται για ελευθερία και για το μέλλον που δικαιούνται. Ελπίζω πως η κυβέρνησή τους θα ανταποκριθεί ειρηνικά και θα υποστηρίξει τις ελπίδες τους.»
5:49 Π.Μ. 31 Δεκ.2017
Η Χέδερ Νώυερτ, εκπρόσωπος Στέητ Ντιπάρτμεντ:
«Ο Υπουργός Τίλλερσον επαναλαμβάνει τον βαθύ σεβασμό των ΗΠΑ για τον λαό του Ιράν. Καλούμε όλα τα έθνη να σταθούν στο πλευρό μας στην αξίωση να σεβαστεί το καθεστώς τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.»
4:27 Π.Μ. 31 Δεκ.2017
Μπόρις Τζόνσον, Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών:
«Παρακολουθώ τα γεγονότα στο Ιράν με ανησυχία. Ζωτικό να έχουν οι πολίτες το δικαίωμα στην ειρηνική διαδήλωση.»
3:24 Μ.Μ 31 Δεκ.2017
Ντάνιελ Μακάνταμς, Διευθυντής του «Ινστιτούτου Ρον Πωλ για Ειρήνη και Ευημερία»:
«Πανομοιότυπο αντίγραφο του σεναρίου για το Κίεβο (ουκρανικό πραξικόπημα), τη Λιβύη κλπ, ξεσκονισμένο άλλη μια φορά. Οι ίδιες λέξεις. Ιδιαίτερα απάνθρωπο το να υποκρίνεσαι πως νοιάζεσαι γι΄ αυτούς τους ανθρώπους όταν ετοιμάζεσαι να τους βομβαρδίσεις.»
Ώστε έχουμε γνώση για το τι αυτή η μουσική και το μπαλέτο σηματοδοτούν. Κάθε αιματηρό όργιο μπορεί να καλυφτεί με τη σημαία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Τον Οκτώβριο πληροφορηθήκαμε από τον τέως πρωθυπουργό του Κατάρ ότι, από το ξεκίνημα των πρώτων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας στη Συρία το 2011, εκδηλώθηκε μια μαζική πίεση από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, σ’ εφαρμογή της αποκληθείσας Αραβικής ΄Ανοιξης. Αυτή η αποκάλυψη έγινε την ίδια εβδομάδα που το Intercept τελικά έδωσε στη δημοσιότητα έγγραφα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) που επιβεβαιώνουν ότι ξένες κυβερνήσεις είχαν τον άμεσο έλεγχο των «ανταρτών», οι οποίοι άρχισαν τις επιθέσεις στη Συρία ύστερα από εκείνες τις διαδηλώσεις του 2011.
Και η ταραχή για τα ανθρώπινα δικαιώματα συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία, ενώ οι κυβερνήσεις που δημόσια θρηνωδούσαν για την παραβίασή τους, μυστικά εξόπλιζαν και εκπαίδευαν οργανώσεις τρομοκρατών για να διατρέχουν την χώρα δολοφονώντας, βιάζοντας και λεηλατώντας.
Το έχουμε δει ξανά και ξανά. Στην Λιβύη, η Δυτική εισβολή δικαιολογήθηκε με το πρόσχημα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ ο στόχος ήταν η αλλαγή καθεστώτος. Στην Ουκρανία, οι πιστοί της Αυτοκρατορίας ζητωκραύγαζαν τους διαδηλωτές στο Κίεβο, όταν ο στόχος ήταν η αλλαγή του καθεστώτος. Και ποιος θα μπορούσε να λησμονήσει τους φτωχούς καταπιεσμένους πολίτες του Ιράκ που σίγουρα θα υποδέχονταν τους εισβολείς ως ελευθερωτές;
Το 2007, ο απόστρατος στρατηγός Ουέσλι Κλαρκ εμφανίστηκε στην εκπομπή «Δημοκρατία Τώρα» και δήλωσε ότι, περί τις δέκα μέρες μετά την επίθεση στους πύργους της Νέας Υόρκης, πληροφορήθηκε πως το Πεντάγωνο σχεδίαζε ήδη μιαν τελείως απρόκλητη επίθεση εναντίον του Ιράκ και πως του έδειξαν ένα υπόμνημα που εξέθετε σχέδιο για «επιθέσεις σε εφτά χώρες εντός πενταετίας, αρχίζοντας με το Ιράκ, κατόπιν την Συρία, τον Λίβανο, την Λιβύη, την Σομαλία, το Σουδάν και τελειώνοντας με το Ιράν.»
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2018/01/h.html
3/1/2017
2.
Σε κλοιό θανάτου το Ιράν.
Πριν επιχειρήσει κάποιος να συλλέξει και να αναλύσει πληροφορίες για την τρέχουσα εσωτερική εκρηκτική κατάσταση στο Ιράν θα πρέπει να ρίξει μια ματιά σε έναν ιδιαίτερο χάρτη: Στον χάρτη που αποτυπώνει την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή με την πρώτη ματιά αντιλαμβάνεται κανείς ότι το Ιράν είναι περικυκλωμένο από 24 αμερικανικές βάσεις, που το «σφίγγουν» σαν τανάλια τοποθετημένες σ’ όλο το εύρος των τεράστιων συνόρων του. Η ισχύς της πίεσης αυτής της τανάλιας πολλαπλασιάζεται, αν συνυπολογιστούν και οι αμερικανικές κυρώσεις κατά της χώρας.
Είναι προφανές ότι οι εσωτερικές οικονομικές / κοινωνικές πολιτικές εξελίξεις στο Ιράν επηρεάζονται βαθιά αν δεν διαμορφώνονται απολύτως από το βάρος των ασφυκτικών δυτικών πιέσεων και την ανοιχτή και μόνιμη αμερικανική στρατιωτική απειλή.
Περικυκλωμένο στρατιωτικά και εξουθενωμένο από τις μακρόχρονες οικονομικές κυρώσεις που του απαγορεύουν να εκμεταλλευτεί όπως θα μπορούσε το πλούσιο δυναμικό του, το ιρανικό καθεστώς παλεύει με τις αντιφάσεις του και την προφανή του αδυναμία να ανανεωθεί και, το κυριότερο, να εξασφαλίσει ασφάλεια και οικονομική ευημερία στο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας.
Οικονομικά ζόρια
Κάτι που κατά αρχήν αξίζει να σημειωθεί επίσης, είναι ότι οι σημερινές ταραχές στο Ιράν ξέσπασαν ακριβώς τη στιγμή που οι δείκτες της ανεργίας, κυρίως της ανεργίας των νέων που αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, παγιώνονται σε… ελληνικά επίπεδα, δηλαδή πάνω από 25%...
Ένα δεύτερο δεδομένο που πρέπει να ληφθεί υπόψη στην προσπάθεια ερμηνείας της «έκρηξης» των τελευταίων ημερών είναι ότι οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν όταν η κυβέρνηση προχώρησε στην ανατίμηση βασικών αγαθών.
Ένα τρίτο δεδομένο, το οποίο επιτρέπει να διαμορφώσουμε σε ένα βαθμό την εικόνα των κινητοποιήσεων, είναι ότι οι πρώτες κινητοποιήσεις εκδηλώθηκαν σε περιοχές που θεωρούνται προπύργια του ιερατείου.
Στο σημείο αυτό, απαιτούνται δύο διευκρινίσεις απόλυτα απαραίτητες προκειμένου να σκιαγραφηθεί το νεφελώδες πολιτικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων:
1. Τίποτε (προς το παρόν) δεν δείχνει ότι πρόκειται για μια λαϊκή εξέγερση με στόχο το καθεστώς και την αλλαγή πλεύσης της χώρας προς την «ανοιχτή» αμερικανική αγκάλη.
2. Οι κινητοποιήσεις, κατά τα φαινόμενα, έχουν την ευλογία του σκληρού ιερατείου το οποίο είναι ο βασικός, μόνιμος και εκ του …θεού εκπορευόμενος πυλώνας εξουσίας, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση και με την κινητοποίηση των μαζών επιχειρεί να μαζέψει τα λουριά στον εκλεγμένο πρόεδρο Ρουχανί που εκλέχθηκε υποσχόμενος μεταρρυθμίσεις και ευημερία. Το ιερατείο, υπονομεύει συστηματικά μεταρρυθμίσεις που θίγουν την ισχύ του και κατηγορεί τον Ρουχανί για την αδυναμία του να εξασφαλίσει την ευημερία που υποσχέθηκε.
Κίνδυνοι εκτροχιασμού
Δεδομένων των κολοσσιαίων εξωτερικών πιέσεων από την μια και του πολύπλοκου εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού από την άλλη η κατάσταση στο Ιράν μπορεί να χαρακτηριστεί επικίνδυνη, καθώς υπάρχουν εκείνα τα αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να την εκτροχιάσουν.
1. Η κατάσταση στην οικονομία χαρακτηρίζεται από στασιμότητα κυρίως γιατί οι βάσιμα αισιόδοξες προβλέψεις για «τρομακτικούς ρυθμούς ανάπτυξης» κατάρρευσαν με την καταγγελία από τον πρόεδρο Τράμπ της Συμφωνίας για τα Πυρηνικά που είχε υπογράψει η Τεχεράνη με τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο. Αν και ο δείκτης ανάπτυξης κινείται στο 4%, ο πληθωρισμός (9%) εξανεμίζει τα κέρδη δημιουργώντας ασφυκτικές συνθήκες σε μια εύρωστη δημογραφικά κοινωνία, η οποία για να ισορροπήσει χρειάζεται πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας τον χρόνο.
2. Δεδομένης της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης και της δικαιολογημένης κοινωνικής δυσαρέσκειας η υπόθαλψη των κινητοποιήσεων από το ιερατείο κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης μοιάζει με παιχνίδι με τη φωτιά, καθώς αναδεικνύεται η θεμελιώδης αντίφαση στη λειτουργία του κράτους που δεν είναι άλλη από τον θεσμικό ιερατικό «εξωσκελετό» ο οποίος ελέγχει ασφυκτικά την εκλεγμένη κυβέρνηση.
3. Είναι αναμενόμενο και προφανές ότι η Δύση (οι ΗΠΑ) θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την αναταραχή δημιουργώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερα προβλήματα στο καθεστώς.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία οι σημερινές κινητοποιήσεις δεν μοιάζουν σε τίποτε με τις μεγάλες διαδηλώσεις του 2009, όπου εκατομμύρια Ιρανοί ζητούσαν θεσμικές αλλαγές και εκδημοκρατισμό του συστήματος, δηλαδή περιορισμό της ισχύος του ιερατείου. Αυτή, υποτίθεται, ήταν και η προεκλογική υπόσχεση του σημερινού προέδρου Ρουχάνι, την οποία απ’ ότι φαίνεται δεν έχει τη δύναμη να υλοποιήσει καθώς δεν έχει καταφέρει ακόμη να ελέγξει το κρατικό χρήμα που κατευθύνεται σε ιδρύματα ελεγχόμενα από το ιερατείο, ούτε να αντιμετωπίσει τις σκληρές και διεφθαρμένες δομές του ιρανικού κράτους.
Η απογοήτευση, λοιπόν, που συνεπάγεται η διάψευση προσδοκιών καθώς και η δύσκολη οικονομική καθημερινότητα μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού οδηγούν μεγάλα πλήθη στους δρόμους, εντείνουν το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι και ανοίγουν την όρεξη σε δυτικούς (κατά κύριο λόγο) αμερικανικούς κύκλους για εξύφανση σεναρίων αποσταθεροποίησης του καθεστώτος.
Το πρώτο… tweet
Αποτέλεσε για πολλούς ανεξήγητη έκπληξη το οργισμένο tweet του προέδρου Τραμπ κατά της κυβέρνησης του Πακιστάν το οποίο αποκάλεσε «φωλιά τρομοκρατών». Εκτός των προεδρικών – δικαιολογημένων ή αδικαιολόγητων – ύβρεων το Πακιστάν έχει, προφανώς, να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες της αμερικανικής οργής, οι οποίες θα εκδηλωθούν με τη διακοπή της αμερικανικής οικονομικής βοήθειας. Ο λόγος που το Πακιστάν μπήκε στο στόχαστρο του πλανητάρχη φαίνεται ότι είναι η μη συνεργασία του για την εκδήλωση επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης του καθεστώτος του Ιράν.
Σύμφωνα λοιπόν με όσα… ψιλο-ακούγονται το Πακιστάν αρνήθηκε να κάνει τα στραβά μάτια για την αποστολή ένοπλων τζιχαντιστών από την περιοχή του πακιστανικού Balochistan για να αναζωπυρώσουν τις εξεγέρσεις στο Ιράν.
Το Balochistan είναι μια περιοχή που μοιράζεται στα τρία (Πακιστάν, Ιράν, Αφγανιστάν), οι κάτοικοί του «ζουν» με το όνειρο της εθνικής ολοκλήρωσης/ ανεξαρτησίας, και ανάμεσά τους κάποιοι είναι εκπαιδευμένοι (από τους Αμερικανούς) και πρόθυμοι να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Σοφά ποιώντας, η Πακιστανική κυβέρνηση αρνήθηκε να διευκολύνει μια διαδικασία (εξαγωγή εξτρεμιστών στο Ιράν) η οποία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα έβαζε αργά ή γρήγορα φωτιά και στα δικά της μπατζάκια…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: το Ιράν βρίσκεται στο στόχαστρο των ΗΠΑ. Η ελληνική κυβέρνηση πνέει σε πελάγη ευτυχούς αναβαθμισμένης ελληνοαμερικανικής συνεργασίας. Η Τουρκία (και η Ρωσία) βρίσκονται συγκυριακά, έστω, δίπλα στην Τεχεράνη και απέναντι στους Αμερικάνους. Η απόσταση που μας χωρίζει από το μπάχαλο στην περιοχή δεν είναι μεγάλη…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ
Δημοσιεύτηκε στο ''ΠΟΝΤΙΚΙ'',
τεύχος 2002 στις 4-1-2018
http://www.topontiki.gr/article/253609/se-kloio-thanatoy-iran
3.
Η αναταραχή στο Ιράν διχάζει τις μεγάλες δυνάμεις.
Ο κύκλος των διαδηλώσεων που αναστάτωσαν το Ιράν μετά τις 28 Δεκεμβρίου δείχνει να κλείνει – όμως την ίδια στιγμή ο αντίκτυπος των γεγονότων αυτών στη διεθνή συζήτηση μοιάζει να γίνεται πιο έντονος.
Σύμφωνα με τον Ιρανό υπουργό Εσωτερικών Abdolreza Rahmani Fazli ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που διαδήλωσαν σε όλο το Ιράν τη συγκεκριμένη εβδομάδα δεν ξεπερνά τις 42.000 και ο λόγος για τον οποίο η αναταραχή διήρκεσε τόσο πολύ είναι ότι η κυβέρνηση επέδειξε "ελαστικότητα και ανοχή”.
Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι οι νεκροί ξεπερνούν τους 21 (όχι αποκλειστικά από την πλευρά των διαδηλωτών), ενώ σημαντικός είναι και ο αριθμός των συλληφθέντων, ορισμένοι εκ των οποίων, σύμφωνα με προηγούμενες δηλώσεις των ιρανικών αρχών, θα αντιμετωπίσουν τη θανατική ποινή.
Ήδη την Τετάρτη ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Antonio Guterres εξέφρασε με ανακοίνωση εκπροσώπου του την θλίψη του για την απώλεια ανθρώπινων ζωών και ζήτησε να αποφευχθεί κάθε περαιτέρω βία, ενώ ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ιορδανός πρίγκηπας Zeid Ra'ad Al Hussein ζήτησε να υπάρξει αμερόληπτη έρευνα όλων των περιστατικών που οδήγησαν σε θανάτους.
Ωστόσο, η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Nikki Haley έκανε κάτι παραπάνω: προκάλεσε επείγουσα σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας για το απόγευμα της Παρασκευής (ώρα 10 μ.μ. Ελλάδος), με αντικείμενο την κατάσταση στο Ιράν.
Πρόκειται για ενέργεια την οποία ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Sergey Ryabkov χαρακτήρισε "βλαβερή και καταστροφική”, τονίζοντας ότι "οι εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν δεν σχετίζονται με τον ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας”.
Ο ίδιος, σχολιάζοντας τον ενδεχόμενο επιβολής από τις ΗΠΑ νέων κυρώσεων κατά του Ιράν έκανε λόγο για "παράνομες μεθόδους”.
Περισσότερο δηκτική πάντοτε, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova, χαρακτήρισε ευπρόσδεκτη τη γνώση που έχει να εισπράξει το Συμβούλιο Ασφαλείας από την εμπειρία των ΗΠΑ στην καταστολή του κινήματος Occupy Wall Street ή των διαδηλώσεων στο Ferguson.
Για την Ρωσία η απόκρουση της προσπάθειας να διασταλεί η αρμοδιότητα του Συμβουλίου Ασφαλείας σε εσωτερικά ζητήματα των κρατών (και μάλιστα σχετικά περιορισμένης κλίμακας) αποτελεί ζήτημα αρχής. Αλλά και συγκυριακά, η στήριξη προς το Ιράν προκύπτει λογικά από τον ρόλο που έχουν αναλάβει από κοινού η Μόσχα και η Τεχεράνη στην Μέση Ανατολή, επεμβαίνοντας στρατιωτικά στη συριακή κρίση.
(Η μερική αναδίπλωση από την περιοχή στην οποία ενδέχεται να οδηγηθεί το Ιράν, μετά τις διαδηλώσεις, αφιερώνοντας περισσότερη ενέργεια στην αντιμετώπιση των εσωτερικών, ιδίως οικονομικών του ζητημάτων, είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο ανησυχεί σε έναν βαθμό τη ρωσική πλευρά, η οποία μόλις ανακοίνωση τον τερματισμό των δικών της επιχειρήσεων στη Συρία. Διευκολύνει όμως τη ρωσική διπλωματία στον βαθμό που θα καμφθούν οι ιρανικές αντιστάσεις προς τις ιδέες για "αποκέντρωση” της εξουσίας στη Συρία ή άλλες,,περισσότερο ευέλικτες πολιτικές λύσεις).
"Η Κίνα ελπίζει ότι το Ιράν μπορεί να διατηρήσει τη σταθερότητά του και να επιτύχει την ανάπτυξη” ήταν η (λακωνική) αντίδραση ενός άλλου μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως προέκυψε από την απάντηση της εκπροσώπου του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών σε σχετικό ερώτημα στις 2 Ιανουαρίου. Με δεδομένη τη σημασία του Ιράν για τον "νέο δρόμο του μεταξιού” , που αποτελεί το εμβληματικό σχέδιο του Κινέζου ηγέτη Xi Jinping, η στήριξη του Πεκίνου προς την Τεχεράνη δεν θα πρέπει να αμφισβητείται.
Όμως, η πιο ενδιαφέρουσα αντίδραση είναι αυρτή της Γαλλίας, όπως αποτυπώθηκε σε συνέντευξη του προέδρου Emmanuel Macron.
"Ο επίσημος λόγος που εκφέρουν οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, σύμμαχοί μας από πολλές απόψεις, είναι λόγος που θα μας οδηγήσει στον πόλεμο με το Ιράν” τόνισε ο Γάλλος πρόεδρος , ο οποίος μίλησε για "εσκεμμένη στρατηγική ορισμένων πλευρών” και αντέτεινε την ανάγκη να διατηρηθούν "ισορροπίες” και να μείνει ανοικτός ο δίαυλος του διαλόγου με το Ιράν, παράλληλα προς την άσκηση πιέσεων. "Χρειάζεται περιφερειακή στρατηγική για να περιοριστούν οι ιρανικές ενέργειες" στην περιοχή”, είπ, αλλά "αν διακόψουμε κάθε συζήτηση”, ο κόσμος θα οδηγηθεί σε "σύγκρουση ακραίας βαρβαρότητας”.
Με άλλα λόγια, η Ευρώπη δεν θα προσχωρήσει στον συρμό της εκ νέου διατάραξης των σχέσεων με το Ιράν και της επιβολής νέων κυρώσεων: τα οικονομικά οφέλη στα οποία προσβλέπει από το άνοιγμα της ιρανικής αγοράς δεν το επιτρέπουν.
Με αυτή την έννοια ο κυριότερος λόγος για την συγκεκριμένη πολιτικο-επικοινωνιακή αξιοποίηση των ιρανικών διαδηλώσεων από τις ΗΠΑ δεν εκπληρώνεται. Για άλλη μία φορά, η Nikki Haley θα είναι πολύ μόνη στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/diethni/3264792/i-anataraxi-sto-iran-dixazei-tis-megales-dunameis
5/1/2018
4.
Τι ζητούν οι Ιρανοί διαδηλωτές.
Οι μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους του Ιράν συνεχίζονται. Ωστόσο οι στόχοι και τα αιτήματα των διαδηλωτών παραμένουν ακόμη ασαφή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει οργή και απογοήτευση.
Μετά από μια βδομάδα σφοδρών διαδηλώσεων σε πολλές πόλεις του Ιράν η κυβέρνηση αποφάσισε να επιστρατεύσει τους υποστηρικτές της, οι οποίοι ξεκίνησαν ήδη σειρά αντιδιαδηλώσεων. Τα ιρανικά κρατικά ΜΜΕ προβάλλουν διαρκώς μόνο τις διαδηλώσεις των υποστηρικτών της κυβέρνησης, κάνοντας σαν να μη συνέβησαν ποτέ οι πρώτες. Οι σχολιαστές χαρακτηρίζουν αυτές τις αντιδιαδηλώσεις σαν ένα «κύμα υποστήριξης» προς την κυβέρνηση και τον κλήρο, ειδικότερα τον θρησκευτικό ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Μάλιστα ο στρατηγός Μοχάμαντ Αλί Τζαφάρι, διοικητής των ισχυρών Επαναστατικών Φρουρών, ανακοίνωσε ότι οι αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες έληξαν, κάτι βέβαια που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι οι διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις διακόπηκαν για λίγο και ξεκίνησαν πάλι το βράδυ της Πέμπτης, παρά την απαγόρευση της αστυνομίας. Απλοί πολίτες αναρτούσαν διαρκώς ανώνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικές εικόνες –ωστόσο η αυθεντικότητα αυτών των βίντεο δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Φωτογραφία από τις τότε διαδηλώσεις
Ασαφή τα αιτήματα των διαδηλωτών
«Τι ακριβώς ζητούν οι διαδηλωτές; Δεν έχω ιδέα!» ανέφερε χαρακτηριστικά στη DW o Mαχμούντ, διδακτορικός ερευνητικής Φυσικής από την Τεχεράνη. «Δεν τους υποστηρίζω. Αλλά αυτό που έχουν καταφέρει είναι αξιοσημείωτο. Για παράδειγμα έχει πέσει ήδη η τιμή των αυγών, που αποτελεί βασικό είδος διατροφής. Δεν είναι αυτό κάτι πολύ πιο χειροπιαστό από όσα κατάφερε η αντιπολίτευση τα τελευταία 20 χρόνια;» διερωτήθηκε ο ίδιος με μια δόση ειρωνείας και κυνισμού.
Ο Μαχμούντ θέλει να εγκαταλείψει τη χώρα του όταν ολοκληρώσει τη διατριβή του. Δεν έχει εκεί μέλλον, όπως λέει. Ο ίδιος ήταν υποστηρικτής του «Πράσινου Κινήματος» το 2009. Στις τότε διαδηλώσεις που είχαν ξεσπάσει μετά τις αμφιλεγόμενες προεδρικές εκλογές ο Μαχμούντ είχε χτυπηθεί και συλληφθεί.
«Το 2009 ξέραμε τι θέλαμε. Υποστηρίζαμε τον Mιρ Χοσεΐν Μουσαβί, τον τότε υποψήφιο πρόεδρο, θέλαμε η φωνή μας να ακουστεί, γίναμε κίνημα. Οι άνθρωποι που έχουν βγει στους δρόμους τις τελευταίες ημέρες απλώς διαμαρτύρονται εναντίον όλων, δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν», λέει ο Μαχμούντ.
«Μια πληγωμένη γενιά που δεν ξέρει τι ζητά»
Αφορμή για τις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών έδωσε η αύξηση στην τιμή των αυγών κατά περίπου 70%. Ταυτόχρονα, τα σχέδια της κυβέρνησης για αύξηση των τιμών της βενζίνης κατά 50% έριξαν λάδι στη φωτιά. Αρχικά οι διαμαρτυρίες στράφηκαν κατά της οικονομικής πολιτικής της νυν κυβέρνησης, αλλά στη συνέχεια διευρύνθηκαν και στο πολιτικό πεδίο. Σύντομα κλιμακώθηκαν. Το πώς οι αρχικά φιλειρηνικές διαδηλώσεις εξελίχθηκαν σε βίαια επεισόδια και συγκρούσεις με την αστυνομία δεν είναι ακόμη σαφές. Πάντως ενδιαφέρον προκαλεί η έκκληση που απευθύνουν μέλη της αντιπολίτευσης και ακτιβιστές προς τους διαδηλωτές να αποφύγουν την τυφλή βία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αντίποινα. Μέχρι στιγμής ο επίσημος αριθμός των νεκρών ανέρχεται στους 22 διαδηλωτές ενώ πάνω από 1.000 έχουν συλληφθεί.
«Πρόκειται κυρίως για νέους ανθρώπους από τις πιο φτωχές περιοχές της χώρες που βγαίνουν τώρα στους δρόμους» είπε σε τηλεφωνική συνέντευξη στη DW o πολιτειολόγος Σαντέγκ Ζιμπαγκαλάμ από το Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Όπως επισημαίνει, νιώθουν απογοητευμένοι και εξαπατημένοι από τον πρόεδρο Χασάν Ροχανί, που υποσχέθηκε πολλά, αλλά δεν έπραξε τίποτα. Ο ιρανός καθηγητής κάνει λόγο για μια «πληγωμένη γενιά που δεν ξέρει τι ακριβώς ζητά», μια γενιά όμως η οποία συγχρόνως πλήττεται από την ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, το Ιράν είναι μια «χώρα νέων» αφού ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 31 έτη. Ωστόσο οι νέοι αυτοί δεν βλέπουν προοπτική για το μέλλον και έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους τόσο στους πολιτικούς όσο και στους θρησκευτικούς θεσμούς. Αλλά δεν εμπιστεύονται ούτε και την αντιπολίτευση. Το σίγουρο είναι, όπως λέει χαρακτηριστικά ο Σ. Ζιμπαγκαλάμ, ότι «δεν έχουν άλλη υπομονή. Γι΄ αυτό πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τα προβλήματα και τη δυσαρέσκειά τους».
Σαμπνάμ φον Χάιν / Δήμητρα Κυρανούδη
http://www.dw.com/el/%CF%84%CE%B9-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%84%CE%AD%CF%82/a-42040066
5/1/2018