Τα 7 καυτά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν για το θέμα της αναβάθμισης των F–16 της ΠΑ.
Διαβάζοντας με προσοχή όλα όσα έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό, διαδικτυακό και έντυπο τύπο σχετικά με το επικείμενο πρόγραμμα αναβάθμισης των αεροσκαφών F–16 της Πολεμικής μας Αεροπορίας (ενημέρωση κ. ΑΓΕΑ στις 30 Οκτωβρίου 2017 για τα πεπραγμένα του έτους 2017, έκθεση της Αμερικανικής Κυβέρνησης προ την Πολεμική Αεροπορία σχετικά με το πρόγραμμα αναβάθμισης των Aεροσκαφών F-16, στις 28 Οκτωβρίου 2017) καθώς επίσης την σωρεία άρθρων και προτάσεων, που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί, παραθέτω σειρά σοβαρότατων ερωτημάτων – θεμάτων, που θα πρέπει να απαντηθούν με εφαρμογή αντίστοιχων λύσεων τεχνικών και επιχειρησιακών, πριν πέσουν οι υπογραφές με τις αντίστοιχες δεσμεύσεις εκατέρωθεν, για την αποδοχή και έναρξη του προγράμματος αναβάθμισης.
Τα σοβαρότατα αυτά ερωτήματα - θέματα είναι επτά (7)
και είναι τα ακόλουθα:
1.Εντάσσεται η σχεδιαζόμενη αναβάθμιση ως μέρος μιας ολιστικής αντιμετώπισης της απειλής, όπως αυτή αναβαθμίζεται βελτιούμενη δραματικά με την επικείμενη απόκτηση αεροσκαφών stealth F 35 από την Τουρκική Αεροπορία;
2.Σχεδιάζεται η αναγκαία αναβάθμιση του Συστήματος Αεροπορικού Ελέγχου ( ΣΑΕ ) με τους απαιτούμενους αισθητήρες, για αποκάλυψη της απειλής;
3.Εντάσσεται στο πακέτο των συστημάτων αναβάθμισης και σύστημα Infra Red Search & Track (IRST), για την ανίχνευση και εντοπισμό της απειλής των F– 35, έστω και ως θερμή πηγή;
4.Πρόκειται να αξιοποιηθούν σημαντικές και σοβαρές προτάσεις αποκάλυψης της απειλής, που έχουν κατατεθεί προ πολλού στη ΓΔΑΕΕ / ΔΑΕΤΕ, από την Αμυντική Βιομηχανία και την Πανεπιστημιακή κοινότητα, για να εγκριθούν και υλοποιηθούν ως αναπτυξιακά προγράμματα;
5.Επιλύονται τα σοβαρότατα προβλήματα διαλειτουργικότητας - διασύνδεσης, που διαβλέπουν οι Αμερικανικές Αρχές ότι θα υπάρξουν μεταξύ του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II και του RADAR AESA, τα οποία εισάγουν σοβαρότατα θέματα ρίσκου και στα τρία κύρια στοιχεία του όλου προγράμματος, της τεχνικής εφικτότητας επίλυσης των υπόψη προβλημάτων (διασύνδεσης – διαλειτουργικότητας του ASPIS II με το RADAR AESA), του χρόνου υλοποίησης του προγράμματος (με ορατό το ενδεχόμενο σοβαρών καθυστερήσεων) και του κόστους;
6.Διασφαλίζεται από το ΥΠΕΘΑ η εμπλοκή της Αμυντικής Βιομηχανίας της Χώρας μας, σύμφωνα με την Εθνική Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική (ΕΑΒΣ), στο μέγιστο βαθμό τόσο στην υλοποίηση του προγράμματος όσο και στην παραγωγή των συστημάτων αναβάθμισης και της εξασφάλισης της υποστήριξής τους στη χώρα (security of supply and information) , για όλο το όριο ζωής τους, για όλα τα συστήματα που υπέδειξε με έγγραφη τοποθέτησή της η Διοίκηση Αεροπορικής Υποστήριξης, ως καθ’ ύλη αρμόδιος φορέας της Πολεμικής μας Αεροπορίας;
7.Διασφαλίζεται η ομαλή χρηματοδότηση του προγράμματος από το ΕΜΠΑΕ, και ΟΧΙ από τον ετήσιο λειτουργικό προϋπολογισμό της ΠΑ, όπως ευρέως έχει δηλωθεί από επίσημες πηγές του ΓΕΑ, με ότι αυτό συνεπάγεται αν τελικά συμβεί και τις επιπτώσεις που θα έχει στη διασφάλιση της ομαλής συντήρησης και επιχειρησιακής διαθεσιμότητας του συνόλου των οπλικών της συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορίας, στα προβλεπόμενα από τα επιχειρησιακά σχέδια, επίπεδα;
Τα περισσότερα από τα προαναφερόμενα ως διαπιστώσεις, αναφέρονται και σε σχετικό έγγραφο της ΓΔΑΕΕ προς το ΓΕΑ και το ΥΠΕΘΑ, στο οποίο αναφέρονται μεταξύ άλλων, μια σειρά σοβαρότατων ζητημάτων, που έχουν προκύψει αξιολογώντας από την πλευρά της, την απάντηση της Αμερικανικής Κυβέρνησης (LOA) στο αίτημα (LOR) του ΥΠΕΘΑ . Συγκεκριμένα αναφέρει ότι έχει εντοπιστεί “μια σειρά θεμάτων, που δημιουργούν αμφιβολίες για την κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών, που ενδέχεται να μας οδηγήσουν σε συνολική επαναδιαπραγμάτευση με την αμερικανική πλευρά”.
Επισημαίνω ιδιαίτερα ότι για το υπ’ αριθμό 6, επιβάλλεται να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΛΕΥΣΗ αυτή τη φορά και να ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΛΑΘΗ του παρελθόντος. Θα επαναλάβω για άλλη μια φορά, έστω και εάν γίνομαι κουραστικός, την πρότασή μου για ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ στο θέμα αυτό ως ακολούθως:
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΛΕΥΣΗΣ
για Εμπλοκή της Αμυντικής Βιομηχανίας
Για να γίνω ποιο σαφής, θα πρέπει να διασφαλισθούν, απ’ αρχής προ υπογραφής της σύμβασης τροποποίησης με τις Αμερικανικές αρχές και την εταιρεία Lockheed και να συμπεριληφθούν στην σύμβαση ως συμβατικό αντικείμενο, κατ’ ελάχιστο τα ακόλουθα :
α.Η πλήρης διαμόρφωση ( Family Tree ) όλων των συστημάτων ( LRU’s – SRU’s ) τροποποίησης μέχρι του χαμηλότερου επισκευασίμου (Down to the lowest repairable unit ), με όλα τα στοιχεία Reliability, Availability, Maintainability, Testability καθώς και στατιστικών στοιχείων MTBF με το concept υποστήριξής τους, για το καθένα από αυτά.
β.Εκπόνηση Τεχνικο-οικονομικής μελέτης, συνεκτιμώντας τα ανωτέρω στοιχεία, σε συνεργασία ΠΑ – ΓΔΑΕΕ – Αμυντική Βιομηχανία της Χώρας, κατασκευάστριας εταιρείας και Αμερικανικών Κυβερνητικών Αρχών, καθορισμού όλων των επισκευασίμων όλων των επιπέδων ( LRU’s – SRU’s ) των συστημάτων αναβάθμισης, για τα οποία θα κριθεί ότι είναι οικονομικά συμφέρουσα και επιχειρησιακά επιβεβλημένη, η απόκτηση – ανάπτυξη επισκευαστικής δυνατότητας στην Χώρα, για υποστήριξη των συστημάτων για όλο το όριο ζωής τους.
γ.Η απόκτηση του πλήρους σχεδιαστικού-κατασκευαστικού φακέλου, που θα μας δώσει πλήρη δυνατότητα υποστήριξης καθ' όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής των συστημάτων αναβάθμισης, για όσα συστήματα κριθεί ότι είναι οικονομικά συμφέρουσα και επιχειρησιακά επιβεβλημένη, η απόκτηση – ανάπτυξη επισκευαστικής δυνατότητας στην Χώρα, αφού επιτρέπει την κάθε είδους παρέμβαση - τροποποίηση ώστε να αντιμετωπιστούν θέματα obsolescence, επιχειρησιακών βελτιώσεων κλπ., εξασφαλίζοντας ωστόσο την μέγιστη οικονομία & ασφάλεια εν συνεχεία υποστήριξης.
δ.Η απαιτούμενη Τεχνική Βιβλιογραφία ( Documentation ) και πληροφορίες, για όσα από τα συστήματα τροποποίησης δεν επιτευχθεί η απόκτηση του κατασκευαστικού φακέλου ως ανωτέρω, για ανάπτυξη του απαιτουμένου λογισμικού ελέγχου ( TPS’s – ITA’s ) για όσα από τα LRU’s – SRU’sαποφασισθεί η απόκτηση – ανάπτυξη δυνατότητας εργοστασιακού στη Χώρα μέχρις επιπέδου CommonParts , που να περιλαμβάνει :
01.PRIME ITEM DEVELOPING SPECIFICATION (PIDS)
02.ORIGINAL EQUIPMENT MANUFACTOR (OEM) - Specification Building the LRU – SRU.
03.INTERFACE CONTROL DOCUMENTATION (ICD) – Defines the Interface (connectors, etc.) to the External World.
04.TEST REQUIREMENT DOCUMENTATION (TRD) – Test Requirements During Production.
05.ACCEPTANCE TEST PROCEDURES (ATP) – Procedures for the Acceptance of LRU – SRU.
06.ELECTRONIC SCHEMATICS OF THE LRU – SRU.
07.ASSEMBLY DRAWINGS AND MECHANICAL DRAWINGS PART LIST.
08.COMMANT WORD SET – Communication Commands of the LRU – SRU.
09.ALL BUSSES DEFINITION – Communication BUS Specification.
10. OPERATION FLIGHT PROGRAMOF EACH LRU (OFP) AND FIRMWARE
Τονίζεται το επίπεδο του Common Part ώστε να εξαλειφτούν οι περιπτώσεις "black boxes", οι οποίες οδηγούν σε εξάρτηση από τον ΟΕΜ (sole source), επηρεάζοντας την ασφάλεια εφοδιασμού. Στην ίδια περίπτωση εμπίπτει και το ενσωματωμένο λογισμικό (firmware). Εφόσον δεν διατίθεται ανοιχτό (sourcecode), θα πρέπει τουλάχιστον να εξασφαλίζεται η δυνατότητα φόρτωσης του κώδικα στο υλισμικό (hardware, συνήθως FPGAs). Η συγκεκριμένη λύση δεν δίνει πλήρη δυνατότητα τροποποιήσεων, όμως εξασφαλίζει φτηνή υποστήριξη σε βάθος χρόνου και ασφάλεια εφοδιασμού σε ικανοποιητικό βαθμό.
ε. Ο ακριβής καθορισμός των Εταιρειών της Αμυντικής Βιομηχανίας της Χώρας και των συστημάτων που θα ανατεθεί σε κάθε μια από αυτές, με συμβατική δέσμευση των Αμερικανικών Αρχών και της κατασκευάστριας εταιρείας, που θα εμπλακούν τόσο στην παραγωγή των συστημάτων όσο και στην απόκτηση και ανάπτυξη της υποδομής για την Εν Συνεχεία Υποστήριξή τους στη χώρα για όλο το όριο ζωής τους, σύμφωνα με συγκεκριμένες προβλέψεις της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανικής Στρατηγικής, που θα καθορισθεί σε συνεργασία ( Πολεμικής Αεροπορίας – ΓΔΑΕΕ – Φορέων / Εταιρειών της Αμυντικής Βιομηχανίας της Χώρας ) .
στ. Δέσμευση εκ μέρους της Αμερικάνικης Κυβέρνησης και της κατασκευάστριας εταιρείας των αεροσκαφών F – 16 Lockheed ότι ΔΕΝ θα υπάρξει καμία δέσμευση από μέρους τους, όλων των κατασκευαστών ( ΟΕΜ’s ) όλων των συστημάτων της αναβάθμισης, για παροχή οποιασδήποτε σχετικής πληροφορίας και υλικών (common parts), ιδιαίτερα των κρίσιμων από αυτά, απαιτηθούν από την ΠΑ – ΓΔΑΕΕ – Αμυντική Βιομηχανία της Χώρας, για την Εν Συνεχεία Υποστήριξη των συστημάτων, για όλο το όριο ζωής τους.
Για να ΜΗ θεωρηθεί ότι για την απόκτηση όλων των ανωτέρω γεννάται κάποιο απαγορευτικό κόστος για τη Χώρα, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι με βάση της προβλέψεις και τις αρχές λειτουργίας FMS, αν σε κάποιο χρήστη – Χώρα FMS έχει ήδη χορηγηθεί η αντίστοιχη Βιβλιογραφία, τότε οποιοσδήποτε άλλος χρήστης μπορεί να την αποκτήσει, με ΜΟΝΟ ΚΟΣΤΟΣ το κόστος ανατύπωσής τους. Στην προκειμένη περίπτωση γνωρίζουμε ότι προηγήθηκε τουλάχιστο η Τουρκία σε ανάλογη αναβάθμιση των αεροσκαφών της F – 16, επιπέδου CCIP, ανάλογης με αυτής που εκτιμάται ότι θα προταθούν για αναβάθμιση και τα F – 16 της Πολεμικής μας Αεροπορίας, με επιπλέον σημαντικό σύστημα το RADARAESA. Επομένως το κόστος απόκτησης της ως άνω Βιβλιογραφίας εκτιμάται σχετικά μικρό και εναπόκειται μόνο στη βούληση του ΥΠΕΘΑ να την απαιτήσει για να την αποκτήσει.
Είμαι βέβαιος ότι, η σοβαρότητα των ερωτημάτων που τίθενται θα οδηγήσουν τους κκ ΥΕΘΑ - ΑΓΕΑ στην απόφαση να εμπιστευτούν τα ΑΞΙΟΛΟΓΟΤΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΑ Εν Ενεργεία στελέχη της Πολεμική μας Αεροπορίας και να επιτρέψουν επιτέλους, έστω και τώρα, στον καθ’ ύλη αρμόδιο Τεχνικό Κλάδο του ΓΕΑ, να ασχοληθεί με το πρόγραμμα και να προβεί στην πλήρη διερεύνηση – αξιολόγηση των Τεχνικών και Επιχειρησιακών στοιχείων, που εμπεριέχονται στην τελική απάντηση της Αμερικανικής Κυβέρνησης – LOA.
Αυτό κρίνεται αναγκαίο ως πρώτιστη ενέργεια, έτσι ώστε σε συνεργασία με τον Επιχειρησιακό Κλάδο, πριν την τελική αποδοχή της πρότασης, να παρουσιάσουν στην Ηγεσία του ΥΠΕΘΑ - ΓΕΑ τα πλήρη στοιχεία – απαντήσεις με τις λύσεις στα προαναφερόμενα ερωτήματα, που θα πρέπει να ενταχθούν στην αναβάθμιση αυτή καθεαυτή, καθιστώντας το όλο πρόγραμμα μέρος μιας ολιστικής αντιμετώπισης της απειλής, Επιχειρησιακά και Τεχνικά Βιώσιμο, για τη μέγιστη δυνατή επιχειρησιακή κάλυψη της Χώρας μας, έτσι ώστε τούτη τη φορά να ΜΗΝ αγοράσουμε « γουρούνι στο σακί », όπως λέει και ο απλός λαός μας και «ΠΑΝΕ ΧΑΜΕΝΑ» τα χρήματα του Ελληνικού Λαού για άλλη μία φορά.
Θεόδωρος Γιαννιτσόπουλος
Αντιπτέραρχος (Μ) ε.α.
Επίτιμος Διευθυντής Γ’ Κλάδου του ΓΕΑ
27/2/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Στο τέλος Μαρτίου θα ξέρουμε για την αναβάθμιση
των μαχητικών F-16.
Οι 2 “σχολές σκέψης”.
Οι 2 “σχολές σκέψης”.
Η ώρα της αλήθειας για την αναβάθμιση των 85 μαχητικών αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας είναι στα τέλη του επόμενου μήνα. Η αμερικανική αντιπροσωπεία κατανόησε εύκολα ότι περίπτωση υπογραφής της αναθεωρημένης επιστολής προσφοράς και αποδοχής (LOA: Letter of Offer and Acceptance) σήμερα δεν υπήρχε, καθώς θα ήταν παράνομο με βάση τις θεσμοθετημένες διαδικασίες και συμφώνησε στην παράταση της ισχύος της μέχρι τις 31 Μαρτίου.
Κατά τα άλλα, η συνάντηση με τους υπεύθυνους της Γενικής Διεύθυνση Αμυντικών Επενδύσεων και Εξοπλισμών πήγε «μια χαρά». Οι δυο πλευρές οριστικοποίησαν το περιεχόμενο της LOA, με την ελληνική πλευρά να αντιλαμβάνεται ότι εάν δεν παραγγελθούν από την αρχή όλα τα απάρτια της αναβάθμισης, τότε δεν θα μπορέσουν να προκύψουν μέσω διαπραγμάτευσης καλύτερες τιμές από τους προμηθευτές ώστε να μειωθεί το συνολικό κόστος και να χωρέσει εντός των καθορισμένων ορίων.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι διαφορά στην τιμή υπάρχει ακόμα, αλλά μοναδικός τρόπος να χωρέσει το πρόγραμμα στον προϋπολογισμό του 1,1 δισεκατομμυρίου ευρώ είναι η υπογραφή της LOA και η εν συνεχεία διαπραγμάτευση με τους προμηθευτές των απαρτίων, με «όπλο» τις μεγάλες ποσότητες, που θα εξασφαλίσουν μια εκτιμώμενη έκπτωση της τάξεως του 10-15% που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα πρόγραμμα αναβάθμισης χαμηλότερου κόστους και από το προαναφερθέν ποσό.
Η αισιοδοξία για την έκβαση της υπόθεσης είναι δεδομένη, καθώς σε όλες τις περιπτώσεις του παρελθόντος το κόστος του προγράμματος αποδείχθηκε σημαντικά χαμηλότερο από αυτό που αρχικώς είχε υπογραφτεί. Η Πολεμική Αεροπορία κατόρθωσε να διέλθει τα χρόνια της κρίσης αξιοποιώντας τα 250 εκατομμύρια ευρώ περίπου που παρότι είχαν εγκριθεί στο πλαίσιο της τελευταίας σύμβασης προμήθειας μαχητικών F-16, δεν δαπανήθηκαν…
Πλέον, αναμένεται να «περιφερθεί» η LOA στους αρμόδιους (σ.σ. υπηρεσίες του ΥΠΕΘΑ, αρμόδια Επιτελεία, Βουλή), των οποίων απαιτείται διαδικαστικά και ουσιαστικά η συναίνεση για να προχωρήσει το πρόγραμμα. Το θέμα είναι όμως και πολιτικό, όπως παραδοσιακά το αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα, καθώς μονίμως συνδέονται τα εξοπλιστικά προγράμματα με την εξωτερική πολιτική.
Πρόκειται για μια προδήλως λανθασμένη στάση της ελληνικής πλευράς, αφού εάν κανείς συγκρίνει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ και κάτι του προγράμματος αναβάθμισης των μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας και των ίσως και άνω των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Τουρκίας, το αστείο του πράγματος καθίσταται αυταπόδεικτο.
Διευκρινιστικά αναφέρουμε ότι η αναφορά του προγράμματος της μιας χώρας σε ευρώ και της άλλης σε δολάρια γίνεται διότι στην Ελλάδα υπολογίζουμε σε ευρώ (παλαιότερα αντιμετωπίζαμε το θέμα σε δραχμές), όπως στην Τουρκία σε τουρκικές λίρες, αν και οι προμήθειες υπολογίζονται διεθνώς σε δολάρια.
Οι Αμερικανοί το θέλουν ευνοήτως για λόγους ακρίβειας των υπολογισμών τους και μείωσης του ρίσκου, ενώ οι πελάτες είναι υποχρεωμένοι να αναζητούν ευνοϊκή ισοτιμία ανάμεσα στο νόμισμά τους και το δολάριο, ενώ οι κεντρικές τράπεζες λαμβάνουν μέτρα προστασίας από βίαιες διακυμάνσεις των ισοτιμιών (hedging).
Όπως υποστηρίζεται, τα F-16 θα διαθέτουν εξοπλισμό μαχητικού σχεδόν πέμπτης γενιάς (4.5 γενιάς συνηθίζεται να χαρακτηρίζονται) και λείπουν μόνο τα χαρακτηριστικά μειωμένης παρατηρησιμότητας (stealth) από την πλέον σύγχρονη γενιά αεροσκαφών.
Υπεραμύνονται δε της συμπερίληψης των πλέον προηγμένων μαχητικών F-16 στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού (F-16 Block 52 / 52+ / 52+ Advanced), με το επιχείρημα ότι ένα «τούρμπο» δεν θα έχει την ίδια επίπτωση σε ένα αυτοκίνητο των αρχών της δεκαετίας του ’90 με την ενσωμάτωσή του σε αυτοκίνητο πενταετίας – δεκαετίας.
Δείεχνει δε, ότι δεν θα ήταν αρνητική στο ενδεχόμενο ακόμα και συνολικής ακύρωσης του προγράμματος εκσυγχρονισμού ή συνολικής επανεξέτασής του, χωρίς να παραγνωρίζει την πολιτική διάσταση, για την οποία εμείς εκφέραμε άποψη.
Η ανταλλαγή επιχειρημάτων έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Θα πρέπει ασφαλώς να διευθετηθεί μεταξύ πτεράρχων, οι οποίοι θα πρέπει ασφαλώς να απαντήσουν πως ακριβώς σκέφτονται εναλλακτικά να ενισχύσουν τον αεροπορικό στόλο και πόσο εφικτό – πιο οικονομικό είναι.
Μεταχειρισμένα μαχητικά; Από πού; Γαλλικά Mirage 2000-5 ενδεχομένως ή αυτά των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ); Με πόσα χρήματα; Αμερικανικά F-15; Υπάρχει πρόταση ή είμαστε στις υποσχέσεις «κύκλων»; Πόσα χρήματα θα απαιτηθούν για τη δημιουργία και συντήρηση νέας υποδομής εξυπηρέτησης;
Απάντηση θα πρέπει να δοθεί και στο ερώτημα σε πόσο χρονικό διάστημα και με ποιο κόστος θα χρειαστεί δομική αναβάθμιση ο υπάρχων στόλος της Πολεμικής Αεροπορίας, ώστε να επεκταθεί ο επιχειρησιακός τους βίος για μερικές χιλιάδες ώρες πτήσης. Το θέμα της δομικής αναβάθμισης απαλείφτηκε από το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού που συζητάμε, λόγω κόστους.
Εν ολίγοις, ας κάνουμε όλοι υπομονή για έναν μήνα. Ας μην προτρέχουμε, αλλά ας εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας στη λύση που θα είναι η πιο συμφέρουσα για την ελληνική αμυντική – αποτρεπτική ισχύ, καθώς οι καιροί είναι πονηροί…
Κυρίως όμως, κεφαλαιώδους σημασίας είναι να αρχίσουμε ως κράτος να συμπεριφερόμαστε υπεύθυνα και να πολεμήσουμε συντονισμένα την εξαιρετικά αρνητική εικόνα που έχει δυστυχώς η χώρα στο εξωτερικό και στους παραδοσιακούς της προμηθευτές. Οργάνωση χρειάζεται, αξιοπιστία, συντονισμός και καθαρά χέρια.
28/02/2018