Στο Αφρίν, η Τουρκία επιδιώκει την εθνοκάθαρση και όχι την εξάλειψη της τρομοκρατίας.
Οι τουρκικές δυνάμεις συνεχίζουν να βομβαρδίζουν το Αφρίν, μια περιοχή στη Συρία που ελέγχεται προς το παρόν από τους Σύριους Κούρδους. Η Τουρκία βασίζει τη δικαιολόγηση των πράξεών της στην ύπαρξη των Λαϊκών Δυνάμεων Προστασίας (YPG), μιας κουρδικής πολιτοφυλακής την οποία η Τουρκία θεωρεί τρομοκρατική ομάδα.
Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και το Πεντάγωνο στο μεταξύ, διστάζοντας να δουν τις ήδη αιμορραγούσες σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας να χειροτερεύσουν ακόμη περισσότερο, λεπτολογούν: Εξηγούν ότι η υποστήριξη τους στους Σύριους Κούρδους περιορίζεται στις περιοχές όπου το YPG (ή οι Συριακές Αμυντικές Δυνάμεις, των οποίων το YPG είναι το κυρίαρχο τμήμα) πολεμά το Ισλαμικό Κράτος, αλλά ότι οι ΗΠΑ δεν έχει καμία υποχρέωση να βοηθήσει τις ίδιες ομάδες εκεί όπου ζουν σε άλλα μέρη της Συρίας.
Υπάρχουν δύο προβλήματα με αυτού του είδους τη λεπτολογία: Πρώτον, ενώ μπορεί αυτό να φαίνεται ως κάποιο επεξεργασμένο επιχείρημα στη Ουάσινγκτον, κανείς στον πραγματικό κόσμο δεν ξεγελιέται. Βλέπουν τις ΗΠΑ να εγκαταλείπουν έναν εταίρο σε μια ώρα ανάγκης. Ο κυνισμός που γεννιέται σε ολόκληρη την περιοχή αυτή μπορεί να έχει διαβρωτικά αποτελέσματα.
Δεύτερον, αν ο στόχος είναι ο κατευνασμός της Τουρκίας, τότε κι αυτός ο στόχος είναι καταδικασμένος σε αποτυχία. Η Τουρκία βλέπει το YPG ως μια τρομοκρατική πολιτοφυλακή, τελεία και παύλα. Για την Άγκυρα, αυτό είναι ένα ζήτημα άσπρου-μαύρου χωρίς αποχρώσεις του γκρι. Θα αντιδρά αν οι ΗΠΑ υποστηρίξουν το YPG οπουδήποτε.
Το πρόβλημα όμως με την τουρκική θέση είναι ότι παραγνωρίζει τόσο το πώς οι ΗΠΑ κατέληξαν στην πολιτική της υποστήριξης των Σύριων Κούρδων, όσο και την πραγματικότητα του Συριακού Κουρδιστάν. Πριν την επίσκεψή μου στη Ροζάβα το 2014, όπως ονομάζουν οι Σύριοι Κούρδοι την ομόσπονδη περιοχή που έχουν εγκαθιδρύσει μέσα στη Συρία, συναντήθηκα με Αμερικανούς διπλωμάτες οι οποίοι είχαν τότε εντολές να μην συνεργαστούν με αξιωματούχους του YPG, τόσο γιατί φοβούνταν ότι η σύνδεση της ομάδας με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΡΚ) θα δημιουργούσε αντιδράσεις στην Τουρκία, όσο και γιατί το YPG και η πολιτική του πτέρυγα, το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) δεν συνεργάστηκε αποτελεσματικά με τις συριακές αντιπολιτευτικές ομάδες που υποστήριζαν οι ΗΠΑ.
Σήμερα όμως οι ΗΠΑ και το YPG έχουν γίνει εταίροι. Τι συνέβη;
Πρώτον, η Τουρκία συστηματικά υπονόμευσε τη μάχη εναντίον του σχετιζόμενου με την Αλ Κάιντα, Μετώπου Αλ Νούσρα και το ISIS. Όχι μόνο επέτρεψε την ελεύθερη διέλευση ξένων μαχητών, αλλά και εφοδίασε και εξόπλισε και τις δύο αυτές ομάδες. Όπως και το Πακιστάν, όταν η κριτική εντεινόταν υπερβολικά συμβολικά συνελάμβανε κάποιους τρομοκράτες, αλλά όταν η δημοσιογραφική ή διπλωματική προσοχή μειωνόταν, η τουρκική δικαιοσύνη τους απελευθέρωνε ήσυχα από τη φυλακή. Αντιθέτως, το YPG αποδείχθηκε η αποτελεσματικότερη δύναμη μάχης εναντίον του ISIS.
Ακόμη, τα υπερβολικά παζάρια της τουρκικής διπλωματίας έσπρωξαν ακόμη περισσότερο τις ΗΠΑ στη συνεργασία με το YPG, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα των συνεχών απειλών της Τουρκίας να αρνηθεί τη χρήση της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ σε αμερικανικό προσωπικό που συμμετέχει σε αποστολές εναντίον του ISIS. Τέλος, η πραγματικότητα κατέστη σημαντική διορθωτική δύναμη στην προσέγγιση των ΗΠΑ έναντι της συριακής αντιπολίτευσης. Πολλές από τις συριακές ομάδες που υποστήριξαν στο παρελθόν οι ΗΠΑ αντί για δημοκρατικές ήταν είτε ριζοσπαστικές ή ριζοσπαστικοποιήθηκαν στο υπόβαθρο της άνισης και αναξιόπιστης υποστήριξης των ΗΠΑ.
Η Τουρκία έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι το YPG και το PKK συνδέονται - είναι ανειλικρινές να υποστηρίζεται το αντίθετο. Ενώ όμως η Τουρκία έχει μανία με το ΡΚΚ λόγω του αντάρτικου που διεξάγει εδώ και δεκαετίες η ομάδα εντός της Τουρκίας, δεν είναι σαφές ότι η Τουρκία έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι τα μέλη του YPG είναι τρομοκράτες, ανεξαρτήτως των συνδέσεών τους. Ας παραμερίσουμε τo ότι η Τουρκία ζήτησε από τους μαχητές του ΡΚΚ να πάνε στη Συρία ως ένδειξη μιας αρχικής δέσμευσης στις ειρηνευτικές συνομιλίες Τουρκίας-ΡΚΚ.
Και ας παραμερίσουμε και το γεγονός ότι ο ορισμός που δίνει η Τουρκία στην τρομοκρατία είναι υποκειμενικός - ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan υποστηρίζει για παράδειγμα τη Χαμάς, μια ομάδα που αδίστακτα στοχοποιεί αμάχους, σε αντίθεση με το ΡΚΚ που διεξάγει ένα πιο παραδοσιακό αντάρτικο. Η αλήθεια είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση παρά τις πιέσεις δεν κατέδειξε έστω και μία τρομοκρατική επίθεση εναντίον της Τουρκίας που να εκκίνησε από το Αφρίν. Μάλιστα, οι Τούρκοι αξιωματούχοι δεν κατέδειξαν καμία τρομοκρατική ενέργεια από το YPG.
Οι επισκέπτες του Συριακού Κουρδιστάν μπορούν να δουν μια ομάδα που ασχολείται με την ανοικοδόμηση και τις ευθύνες της διοίκησης - την αποκομιδή απορριμάτων, την εκπαίδευση, την προσφυγική πρόνοια, την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και ασφάλειας - και όχι με την εκπαίδευση τρομοκρατών.
Στην Τουρκία, οι ίδιοι επισκέπτες βλέπουν την κατήχηση στον ισλαμικό ριζοσπαστισμό και μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιτρέπει στον Erdogan να ασκεί εξουσία αυθαίρετα. Αυτό δεν σημαίνει ότι το YPG είναι μια δημοκρατική πανάκεια για την περιοχή, όπως υποστηρίζουν κάποιοι από τους υποστηρικτές του. Αντίθετα, το YPG και το ευρύτερο κίνημα με το οποίο συνδέεται συνεχίζουν να έχουν προβλήματα με την δημοκρατική κουλτούρα και την προσωπολατρεία.
Από την άλλη πλευρά όμως, αυτά τα προβλήματα υπάρχουν και μεταξύ των Ιρακινών Κούρδων. Επίσης, ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η μετεξέλιξη της ομάδας από τον μαρξισμό του πρώην ηγέτη του ΡΚΚ Abdullah Ocalan. Σε κάθε περίπτωση όμως, ως προς τη δημοκρατία, την ανεκτικότητα και τη διακυβέρνηση, το συριακό Κουρδιστάν συγκρίνεται ευνοϊκά προς την Τουρκία.
Η θέση ότι οι ΗΠΑ πρέπει να θυσιάσουν τους Κούρδους και να συνταχθούν με την Τουρκία παρά τη συμπεριφορά της τελευταίας ισοδυναμεί με επανάληψη των λαθών που οι ΗΠΑ διαπράττουν εδώ και δεκαετίες ως προς την υποστήριξη που παρέχουν στο Πακιστάν, μια χώρα που, όπως η Τουρκια του Erdogan, υποδαυλίζει τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό.
Πίσω στο Αφρίν: Η Τουρκία δεν εισέβαλε στο Αφρίν για να πολεμήσει την τρομοκρατία - το Αφρίν δεν είναι κέντρο τρομοκρατίας - αλλά στο πλαίσιο της εμμονικής και ανισόρροπης εκστρατείας της εναντίον των Κούρδων. Η επιδίωξη της Τουρκίας στο Αφρίν δεν είναι η εξάλειψη της τρομοκρατίας αλλά η εθνοκάθαρση. Κίνητρο του Erdogan είναι ακόμη η επιθυμία του να διεκδικήσει τις δάφνες του στρατιωτικού ήρωα, κάτι που του λείπε, και να κατασιγάσει την εσωτερική αντιπολίτευση την οποία μπορεί να παρουσιάσει ως προδοτική αν τα μέλη της τον αμφισβητήσουν εν καιρώ πολέμου.
Ο κατευνασμός του Erdogan και η εγκατάλειψη των Κούρδων δεν είναι σοφή πολιτική. Η Τουρκία ήταν σύμμαχός μας σε παλαιότερες δεκαετίες - δεν είναι πλέον. Αντιθέτως, το YPG είναι. Ήρθε η ώρα να πάρουμε θέση για το Αφρίν.
Του Michael Rubin
Ο Michael Rubin είναι πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, με κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία, το Ιράν και τη διπλωματία.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 29 Ιανουαρίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute (ΑΕΙ) και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ «Μάρκος Δραγούμης».
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΟΣΕΛΙΔΑ:
2018-02-01
ΣΧΕΤΙΚΑ
Γιατί το ΝΑΤΟ υποστηρίζει την τουρκική εισβολή στη Συρία
και γιατί οι ΗΠΑ δεν αντιδρούν.
Ξεδιάντροπα και προκλητικά ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλντεμπεργκ ,δήλωσε πριν μερικές μέρες πως είναι περίπου δικαίωμα της Τουρκίας να κάνει εισβολή στη βόρεια Συρία, γιατί έτσι…αμύνεται! Γιατί το ΝΑΤΟ υποστηρίζει την Τουρκία σ΄ έναν ακόμη Αττίλα; Η ανάλυση του Xander Snyder στο geopoliticalfutures.com εξηγεί το πολύπλοκο “παιχνίδι” που παίζεται στην περιοχή. Το οποίο η Ελλάδα οφείλει να παρακολουθεί με πολύ μεγάλη προσοχή.
Γράφει:
Λιγότερο από μία εβδομάδα μετά την έναρξη της εισβολής της Τουρκίας στην Αφρίν – τη βορειοδυτική περιοχή της Συρίας που συνορεύει με την Τουρκία και ελέγχεται από τις Μονάδες Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) – το ΝΑΤΟ εξέφρασε τη συγκατάθεσή του στην τουρκική επιχείρηση.
Σε επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη, ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Ρόου Γκότμωλερ δήλωσε σε μια τουρκική εφημερίδα ότι το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει την τρομοκρατική απειλή που αντιμετωπίζει η Τουρκία. Μπορεί να μην το κατονόμασε αλλά εννούσε το PKK.
Η Τουρκία θεωρεί την Αφρίν ως απειλή για την ασφάλειά της λόγω της παρουσίας του YPG, που θεωρείται από την Τουρκία ως “παρακλάδι” του PKK. Το YPG που έχει τον έλεγχο μιας περιοχής που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία θα μπορούσε ενδεχομένως να ξεκινήσει επιθέσεις στο τουρκικό έδαφος. Για την Τουρκία, οποιαδήποτε παραχώρηση σε μια κουρδική ομάδα αποτελεί ολίσθημα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερα αιτήματα για ανεξαρτησία.
Η ανακοίνωση του ΝΑΤΟ φωτίζει μια πραγματικότητα: το ΝΑΤΟ επωφελείται από την παρέμβαση της Τουρκίας. Ενώ ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι η απειλή που έπληξε την Τουρκία ήταν από την τρομοκρατία, ο πραγματικός φόβος του ΝΑΤΟ είναι η Ρωσία. Εάν ο πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ, σύμμαχος της Ρωσίας, επαναβεβαιώσει τον έλεγχό του στη Συρία, η Ρωσία θα βρεθεί σε ισχυρότερη θέση στη Μέση Ανατολή. Μια Συρία πλήρως ελεγχόμενη από τον Άσαντ – που δεν θα χρειάζεται πλέον ρωσική στρατιωτική υποστήριξη – θα επιτρέψει στη Ρωσία να αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Συρία κάτι που η Ευρώπη δεν θέλει,αφού προτιμά την δέσμευση ρωσικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή.
Για το ΝΑΤΟ υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα. Είναι το άρθρο 5 της Συμμαχίας το οποίο προβλέπει ότι μια επίθεση εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ αποτελεί επίθεση εναντίον όλων και ως εκ τούτου δικαιολογεί μια συλλογική στρατιωτική αντίδραση. Το άρθρο 5 ενεργοποιήθηκε μόνο μία φορά, όταν οι Η.Π.Α. δέχτηκαν επίθεση το 2001 από την Αλ Κάιντα. Πολλοί θα αμφισβητήσουν εάν οι επιθέσεις του PKK στην Τουρκία αποτελούν τόσο σημαντική απειλή που θα δικαιολογούσαν την Τουρκία να επικαλεστεί το άρθρο 5 και να εμπλέξει την υπόλοιπη συμμαχία στην Αφρίν;
Η απάντηση είναι απλή: Ούτε η Τουρκία ούτε η υπόλοιπη Ευρώπη επιθυμούν να συμμετάσχει το ΝΑΤΟ στην επιχείρηση της Τουρκίας. Καθώς η δύναμη της Τουρκίας μεγαλώνει και επιτρέπει μεγαλύτερη προβολή της εξουσίας της στη Μέση Ανατολή, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες να δράσει μόνη της. Το κλειδί για την Τουρκία είναι η ανεξαρτησία της δράσης της. Δεν θέλει επιλογές που θα υπαγορεύουν άλλοι, είτε οι ΗΠΑ είτε το ΝΑΤΟ. Εάν επρόκειτο να συμμετάσχει το ΝΑΤΟ στην επιχείρηση της βόρειας Συρίας, ακόμα κι αν υποστήριζε την Τουρκία, θα προκαλούσε προβλήματα στην Άγκυρα που στοχεύει όχι μόνο την εξάλειψη της “τρομοκρατικής απειλής” στα σύνορά της αλλά και στην επίτευξη στόχων της που έχουν να κάνουν με το Ιράν, τη Ρωσίας και τη Συρία.
Το ΝΑΤΟ επωφελείται επίσης από την παρέμβαση της Τουρκίας στην Αφρίν. Όπως και οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ φοβάται τη Ρωσική επέκταση. Φοβάται επίσης την ανάπτυξη του Ιράν, σε μικρότερο βαθμό από τις ΗΠΑ . Εάν η Τουρκία ελέγξει την Αφρίν – που σήμερα φαίνεται σαν το πιο πιθανό αποτέλεσμα, δεδομένης της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ της Τουρκίας και των υπερασπιστών της – θα δημιουργήσει μια περιοχή που δεν θα ελέγχεται από τον Άσαντ,ο οποίος ελέγχεται απολύτως από τον Πούτιν. Αυτό είναι κάτι που ικανοποιεί το ΝΑΤΟ.
Τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ με την επέμβαση της Τουρκίας, ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ΗΠΑ, παρά την δημόσια ρητορική τους είναι ικανοποιημένες με την προοπτική να ελέγξει η Τουρκία την ισχυρή θέση που απέκτησε το Ιράν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία. Το ΝΑΤΟ ασχολείται πρωτίστως με τη Ρωσία, και η Τουρκία θα έθετε τη Ρωσία σε δύσκολη κατάσταση με την κατάληψη της Αφρίν. Η Ρωσία δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει άμεσα την Τουρκία, τουλάχιστον όχι τώρα ( ούτε η Τουρκία θέλει να αντιμετωπίσει άμεσα τη Ρωσία). Αλλά η Ρωσία δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε μια κατάσταση στην οποία η Τουρκία και το Ιράν θα αμφισβητούν ο ένας τον άλλον στη Συρία.
Ωστόσο, οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από μια σειρά ομάδων στα δυτικά της χώρας, όπως ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που η Ρωσία θεωρεί ως μία από τις βασικές απειλές για την ασφάλεια του καθεστώτος Άσαντ. Επομένως, ο FSA υπήρξε ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της Ρωσίας. Η Ρωσία θα αναγκαστεί να συνεχίσει να υποστηρίζει τον Άσαντ και να επιτίθεται στους “συμμάχους” των Τούρκων, αλλά θα πρέπει να αποφεύγει να επιτίθεται σε Τούρκους στρατιώτες. Το πιο σημαντικό για τη Ρωσία,είναι ότι ένα τέτοιο σενάριο θα καταστρέψει περαιτέρω την εικόνα νίκης του Πούτιν στη Μέση Ανατολή για αόριστο .
Η μακρόχρονη εμπλοκή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή χωρίς ευδιάκριτο αποτέλεσμα θα ήταν μια ξεκάθαρη νίκη για το ΝΑΤΟ, ειδικά εάν δεν χρειάζεται να δεσμεύσει δικές του δυνάμεις για να το επιτύχει αυτό. Είναι σαφές ότι αυτό δεν θα εξαλείψει την απειλή για την ασφάλεια που θέτει η Ρωσία στην ανατολική πλευρά της Ευρώπης, αλλά θα αποτελούσε και μια οικονομική πίεση για τη Ρωσία. Η αδράνεια του ΝΑΤΟ ισοδυναμεί με σιωπηρή υποστήριξη της παρέμβασης της Τουρκίας στην Αφρίν.
https://www.militaire.gr/giati-nato-ypostirizi-tin-tourkiki-isvoli-sti-syria-ke-giati-ipa-den-antidroun/
28/1/2018
Pantelis Savvidis
2.
Τι γίνεται στο Αφρίν;
Πρόδωσαν Ρώσοι και Αμερικανοί τους Κούρδους;
Γύρω απο τις εξελίξεις στη Συρία περιστράφηκε η εκπομπή της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου “Τομές στην Επικαιρότητα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100.
Η εκπομπή μεταδίδεται απο τις 9μμ-10μμ της Πέμπτης και επαναλαμβάνεται απο τις 5μμ-6μμ του Σαββάτου.
Την παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης.
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ
Σάββας Καλεντερίδης Γεωπολιτικός Αναλυτής.
Ιεμπραχέμ Μουσλέμ Διπλωματικός Εκπρόσωπος PYD στα Βαλκάνια.
Δρ. Ευάγγελος Μούσα, Γεωπολιτικός Αναλυτής- Οικονομολόγος.
1.
Turkey Invades, NATO Benefits.
Γιατί το ΝΑΤΟ υποστηρίζει την τουρκική εισβολή στη Συρία
και γιατί οι ΗΠΑ δεν αντιδρούν.
Ξεδιάντροπα και προκλητικά ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλντεμπεργκ ,δήλωσε πριν μερικές μέρες πως είναι περίπου δικαίωμα της Τουρκίας να κάνει εισβολή στη βόρεια Συρία, γιατί έτσι…αμύνεται! Γιατί το ΝΑΤΟ υποστηρίζει την Τουρκία σ΄ έναν ακόμη Αττίλα; Η ανάλυση του Xander Snyder στο geopoliticalfutures.com εξηγεί το πολύπλοκο “παιχνίδι” που παίζεται στην περιοχή. Το οποίο η Ελλάδα οφείλει να παρακολουθεί με πολύ μεγάλη προσοχή.
Γράφει:
Λιγότερο από μία εβδομάδα μετά την έναρξη της εισβολής της Τουρκίας στην Αφρίν – τη βορειοδυτική περιοχή της Συρίας που συνορεύει με την Τουρκία και ελέγχεται από τις Μονάδες Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) – το ΝΑΤΟ εξέφρασε τη συγκατάθεσή του στην τουρκική επιχείρηση.
Σε επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη, ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Ρόου Γκότμωλερ δήλωσε σε μια τουρκική εφημερίδα ότι το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει την τρομοκρατική απειλή που αντιμετωπίζει η Τουρκία. Μπορεί να μην το κατονόμασε αλλά εννούσε το PKK.
Η Τουρκία θεωρεί την Αφρίν ως απειλή για την ασφάλειά της λόγω της παρουσίας του YPG, που θεωρείται από την Τουρκία ως “παρακλάδι” του PKK. Το YPG που έχει τον έλεγχο μιας περιοχής που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία θα μπορούσε ενδεχομένως να ξεκινήσει επιθέσεις στο τουρκικό έδαφος. Για την Τουρκία, οποιαδήποτε παραχώρηση σε μια κουρδική ομάδα αποτελεί ολίσθημα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερα αιτήματα για ανεξαρτησία.
Η ανακοίνωση του ΝΑΤΟ φωτίζει μια πραγματικότητα: το ΝΑΤΟ επωφελείται από την παρέμβαση της Τουρκίας. Ενώ ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι η απειλή που έπληξε την Τουρκία ήταν από την τρομοκρατία, ο πραγματικός φόβος του ΝΑΤΟ είναι η Ρωσία. Εάν ο πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ, σύμμαχος της Ρωσίας, επαναβεβαιώσει τον έλεγχό του στη Συρία, η Ρωσία θα βρεθεί σε ισχυρότερη θέση στη Μέση Ανατολή. Μια Συρία πλήρως ελεγχόμενη από τον Άσαντ – που δεν θα χρειάζεται πλέον ρωσική στρατιωτική υποστήριξη – θα επιτρέψει στη Ρωσία να αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Συρία κάτι που η Ευρώπη δεν θέλει,αφού προτιμά την δέσμευση ρωσικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή.
Για το ΝΑΤΟ υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα. Είναι το άρθρο 5 της Συμμαχίας το οποίο προβλέπει ότι μια επίθεση εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ αποτελεί επίθεση εναντίον όλων και ως εκ τούτου δικαιολογεί μια συλλογική στρατιωτική αντίδραση. Το άρθρο 5 ενεργοποιήθηκε μόνο μία φορά, όταν οι Η.Π.Α. δέχτηκαν επίθεση το 2001 από την Αλ Κάιντα. Πολλοί θα αμφισβητήσουν εάν οι επιθέσεις του PKK στην Τουρκία αποτελούν τόσο σημαντική απειλή που θα δικαιολογούσαν την Τουρκία να επικαλεστεί το άρθρο 5 και να εμπλέξει την υπόλοιπη συμμαχία στην Αφρίν;
Η απάντηση είναι απλή: Ούτε η Τουρκία ούτε η υπόλοιπη Ευρώπη επιθυμούν να συμμετάσχει το ΝΑΤΟ στην επιχείρηση της Τουρκίας. Καθώς η δύναμη της Τουρκίας μεγαλώνει και επιτρέπει μεγαλύτερη προβολή της εξουσίας της στη Μέση Ανατολή, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες να δράσει μόνη της. Το κλειδί για την Τουρκία είναι η ανεξαρτησία της δράσης της. Δεν θέλει επιλογές που θα υπαγορεύουν άλλοι, είτε οι ΗΠΑ είτε το ΝΑΤΟ. Εάν επρόκειτο να συμμετάσχει το ΝΑΤΟ στην επιχείρηση της βόρειας Συρίας, ακόμα κι αν υποστήριζε την Τουρκία, θα προκαλούσε προβλήματα στην Άγκυρα που στοχεύει όχι μόνο την εξάλειψη της “τρομοκρατικής απειλής” στα σύνορά της αλλά και στην επίτευξη στόχων της που έχουν να κάνουν με το Ιράν, τη Ρωσίας και τη Συρία.
Το ΝΑΤΟ επωφελείται επίσης από την παρέμβαση της Τουρκίας στην Αφρίν. Όπως και οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ φοβάται τη Ρωσική επέκταση. Φοβάται επίσης την ανάπτυξη του Ιράν, σε μικρότερο βαθμό από τις ΗΠΑ . Εάν η Τουρκία ελέγξει την Αφρίν – που σήμερα φαίνεται σαν το πιο πιθανό αποτέλεσμα, δεδομένης της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ της Τουρκίας και των υπερασπιστών της – θα δημιουργήσει μια περιοχή που δεν θα ελέγχεται από τον Άσαντ,ο οποίος ελέγχεται απολύτως από τον Πούτιν. Αυτό είναι κάτι που ικανοποιεί το ΝΑΤΟ.
Τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ με την επέμβαση της Τουρκίας, ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ΗΠΑ, παρά την δημόσια ρητορική τους είναι ικανοποιημένες με την προοπτική να ελέγξει η Τουρκία την ισχυρή θέση που απέκτησε το Ιράν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία. Το ΝΑΤΟ ασχολείται πρωτίστως με τη Ρωσία, και η Τουρκία θα έθετε τη Ρωσία σε δύσκολη κατάσταση με την κατάληψη της Αφρίν. Η Ρωσία δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει άμεσα την Τουρκία, τουλάχιστον όχι τώρα ( ούτε η Τουρκία θέλει να αντιμετωπίσει άμεσα τη Ρωσία). Αλλά η Ρωσία δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε μια κατάσταση στην οποία η Τουρκία και το Ιράν θα αμφισβητούν ο ένας τον άλλον στη Συρία.
Ωστόσο, οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από μια σειρά ομάδων στα δυτικά της χώρας, όπως ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που η Ρωσία θεωρεί ως μία από τις βασικές απειλές για την ασφάλεια του καθεστώτος Άσαντ. Επομένως, ο FSA υπήρξε ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της Ρωσίας. Η Ρωσία θα αναγκαστεί να συνεχίσει να υποστηρίζει τον Άσαντ και να επιτίθεται στους “συμμάχους” των Τούρκων, αλλά θα πρέπει να αποφεύγει να επιτίθεται σε Τούρκους στρατιώτες. Το πιο σημαντικό για τη Ρωσία,είναι ότι ένα τέτοιο σενάριο θα καταστρέψει περαιτέρω την εικόνα νίκης του Πούτιν στη Μέση Ανατολή για αόριστο .
Η μακρόχρονη εμπλοκή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή χωρίς ευδιάκριτο αποτέλεσμα θα ήταν μια ξεκάθαρη νίκη για το ΝΑΤΟ, ειδικά εάν δεν χρειάζεται να δεσμεύσει δικές του δυνάμεις για να το επιτύχει αυτό. Είναι σαφές ότι αυτό δεν θα εξαλείψει την απειλή για την ασφάλεια που θέτει η Ρωσία στην ανατολική πλευρά της Ευρώπης, αλλά θα αποτελούσε και μια οικονομική πίεση για τη Ρωσία. Η αδράνεια του ΝΑΤΟ ισοδυναμεί με σιωπηρή υποστήριξη της παρέμβασης της Τουρκίας στην Αφρίν.
https://www.militaire.gr/giati-nato-ypostirizi-tin-tourkiki-isvoli-sti-syria-ke-giati-ipa-den-antidroun/
28/1/2018
Pantelis Savvidis
2.
Τι γίνεται στο Αφρίν;
Πρόδωσαν Ρώσοι και Αμερικανοί τους Κούρδους;
Γύρω απο τις εξελίξεις στη Συρία περιστράφηκε η εκπομπή της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου “Τομές στην Επικαιρότητα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100.
Η εκπομπή μεταδίδεται απο τις 9μμ-10μμ της Πέμπτης και επαναλαμβάνεται απο τις 5μμ-6μμ του Σαββάτου.
Την παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης.
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ
Σάββας Καλεντερίδης Γεωπολιτικός Αναλυτής.
Ιεμπραχέμ Μουσλέμ Διπλωματικός Εκπρόσωπος PYD στα Βαλκάνια.
Δρ. Ευάγγελος Μούσα, Γεωπολιτικός Αναλυτής- Οικονομολόγος.