Η Τουρκία θέλει “προίκα” τον ενεργειακό πλούτο!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1)Η τουρκική πλευρά διατυπώνει τις διεκδικήσεις της στην ΑΟΖ Κύπρου.
(2) Μέσω «Ανάν» η Τουρκία βάζει χέρι στον ενεργειακό πλούτο.
(3) Τούρκοι και τουρκίζοντες με την υπό εξέλιξη κρίση θα οδηγήσουν τον Πρόεδρο ταπεινωμένο σε νέο κύκλο συνομιλιών.
Σκίτσο του Πιν
Μέσω «Ανάν» η Τουρκία βάζει χέρι στον ενεργειακό πλούτο.
Μέσω «Ανάν» η Τουρκία βάζει χέρι στον ενεργειακό πλούτο.
Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι την ώρα που παρατηρείται κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας γίνεται λόγος για την ανάγκη άμεσης επίλυσης του Κυπριακού. Υπενθυμίζεται ότι οι θέσεις αυτές επανήλθαν την επαύριο των προεδρικών εκλογών με το επιχείρημα ότι «οι απορριπτικές δυνάμεις ηττήθηκαν και ότι πλέον ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος για τη λύση του Κυπριακού».
Εμμέσως πλην σαφώς προβάλλεται η θέση ότι εν πολλοίς την ευθύνη για τη μη επίλυση του Κυπριακού φέρουν οι “απορριπτικοί” και όχι η Τουρκία. Η θέση αυτή είναι επικίνδυνα υπεραπλουστευμένη και ανιστόρητη. Η πραγματικότητα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων επιθυμεί μια διευθέτηση, η οποία θα βελτιώνει το status quo και θα τερματίζει την αβεβαιότητα.Οι τουρκικές θέσεις, όμως, παραπέμπουν σε όρους παράδοσης. Είναι γι’ αυτό που δεν έχει υπάρξει λύση μέχρι σήμερα. Άλλωστε, οι κύριοι Χριστόφιας και Αναστασιάδης, που ήταν και είναι υπέρμαχοι της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, δεν κατέληξαν σε λύση όχι επειδή δεν το επιθυμούσαν, αλλά επειδή οι μαξιμαλιστικές τουρκικές θέσεις δεν το επέτρεψαν.
Υπενθυμίζεται ότι στο δημοψήφισμα του 2004 η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ τάχθηκαν εναντίον του Σχεδίου Ανάν καθώς δεν ήταν ισοζυγισμένο.Αναμφίβολα το ίδιο θα πράξουν αν έλθει ενώπιον μας ένα ανάλογο Σχέδιο. Θα ήταν, όμως, τραγικό να υπάρξει ένα νέο δημοψήφισμα με αρνητικό αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου είναι ευθύνη του Προέδρου Αναστασιάδη να προκρίνει ένα Σχέδιο, το οποίο να μπορεί να γίνει αποδεκτό από μια ισχυρή πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων, όπως έχει διακηρύξει και ο ίδιος. Επειδή μια τέτοια εξέλιξη δεν προδιαγράφεται, ο Πρόεδρος αλλά και η πολιτική ηγεσία στο σύνολό της θα πρέπει να είναι έτοιμοι να εξετάσουν εναλλακτικές προσεγγίσεις.
Επί τούτου, υπογραμμίζεται η σημασία μιας εξελικτικής πολυδιάστατης και πολυεπίπεδης προσέγγισης, η οποία είναι δυνατό να συμβάλει σε θετικές εξελίξεις.Τα πρόσφατα γεγονότα θα πρέπει να μας προβληματίσουν. Η τουρκική προκλητικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ στοχεύει, μεταξύ άλλων, στην αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη διασύνδεση των ενεργειακών ζητημάτων με τις συνομιλίες για το Κυπριακό. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι η Τουρκία επιδιώκει να έχει καθοριστικό ρόλο στα ενεργειακά δρώμενα της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό σε συνδυασμό με τον μεγαλοϊδεατισμό του τουρκικού καθεστώτος, όχι μόνο σε περιφερειακό αλλά σε παγκόσμιο πεδίο, δημιουργούν νέα δεδομένα.
Σε δύο ταμπλό
Η στάση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, ενώ δεν μας ξαφνιάζει πρέπει να μας προβληματίσει. Και τούτο, επειδή συστηματικά επικαλείται τα δικαιώματα που απορρέουν από το Σύνταγμα του 1960 κατά το δοκούν. Θα πρέπει να υποδειχθεί στους Τουρκοκύπριους, καθώς και στην Άγκυρα ότι με βάση το Σύνταγμα Ζυρίχης και Λονδίνου δεν υφίσταται καμιά “ΤΔΒΚ”. Θα είναι μια θετική εξέλιξη αν η συζήτηση για όλα αυτά τα ζητήματα, περιλαμβανομένου και του ενεργειακού πλούτου, λάβει χώρα με αφετηρία το Σύνταγμα Ζυρίχης και Λονδίνου.
Δεν είναι όμως δυνατό να γίνεται η συζήτηση αυτή αποσπασματικά και με την απαίτηση να αντικατασταθεί η Κυπριακή Δημοκρατία από μια νέα κρατική οντότητα στα πλαίσια μιας τελικής διευθέτησης. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να σκεφτούμε “outside the box”, πέραν των συμβατικών πλαισίων: να αξιολογήσουμε τα υφιστάμενα δεδομένα και να επαναχαράξουμε την πολιτική μας τόσο σε στρατηγικό όσο και σε τακτικό επίπεδο με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα και τον πραγματισμό. Και τούτο, επειδή αφ’ ενός στο Κυπριακό η πολιτική που ακολουθήθηκε έχει οδηγήσει σε επικίνδυνα αδιέξοδα, αφ’ ετέρου η ενεργειακή στρατηγική που χαράχθηκε δεν φαίνεται να οδηγεί σε καρποφόρα αποτελέσματα.
Η Κύπρος μπορεί να προσδοκά σε οφέλη στα πλαίσια μιας ευρύτερης περιφερειακής ενεργειακής συνεργασίας, στην οποία να συμπεριλαμβάνεται και η Τουρκία. Αυτό προϋποθέτει την ομαλοποίηση των σχέσεων Λευκωσίας-Άγκυρας, η οποία θα εμπεριέχει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εννοείται ότι μια τέτοια εξέλιξη προφανώς δεν μπορεί να γίνει σε 24 ώρες. Αντίθετα, θα είναι η κατάληξη της πορείας ομαλοποίησης.
Θα ανοίξει, όμως, τελικά και τον δρόμο για τη διευθέτηση του Κυπριακού. Παράλληλα με τη διεύρυνση και εμβάθυνση ενός πλέγματος συνεργασιών και συμμαχιών, η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να αξιοποιήσει σε πολιτικό και νομικό επίπεδο όλες τις δυνατότητες. Για την επίτευξη των στόχων αυτών απαραίτητες, αν και όχι επαρκείς, προϋποθέσεις είναι η εθνική ομοψυχία και ένα αποτελεσματικό κράτος.
Ο Ανδρέας Θεοφάνους είναι καθηγητής πολιτικής Οικονομίας και πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του πανεπιστημίου Λευκωσίας.
25 Φεβρουαρίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Η τουρκική πλευρά διατυπώνει τις διεκδικήσεις της στην ΑΟΖ Κύπρου.
Η έρευνα και εκμετάλλευση, σε σύμπραξη με διεθνείς ενεργειακούς κολοσσούς, των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης, θεωρήθηκε ότι θα αποτελέσει για την Κυπριακή Δημοκρατία τον τρόπο να ενισχύσει όχι μόνο την οικονομία της, αλλά και την απειλούμενη κρατική της υπόσταση.
Για την τουρκική πλευρά, ωστόσο, το ζήτημα των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων αποτελεί, όπως αποκαλύπτεται, τον μοχλό όχι απλώς για να διεκδικήσει μερίδιο από τον πλούτο του νησιού, αλλά για να προωθήσει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κύριο ερώτημα, πάντοτε, είναι αυτό της κυριαρχίας και όχι των μυστικών που κρύβονται κάτω από τον βυθό.
Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε την Κυριακή στον "Φιλελεύθερο” Κύπρου ο "υπουργός Οικονομικών” των Κατεχομένων και πρώην διαπραγματευτής για το Κυπριακό, Οζντίλ Ναμί δήλωσε χαρακτηριστικά: "Οι φυσικοί πόροι της Κύπρου ανήκουν σε όλους τους Κύπριους. Επομένως και οι δύο πλευρές πρέπει συμμετέχουν σε έναν μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι θα έχουν λόγο και θα επωφεληθούν από αυτούς τους φυσικούς πόρους”.
Όμως η εν γένει ορθή θέση ότι όλοι οι κάτοικοι του νησιού θα πρέπει να επωφελούνται από την αξιοποίηση των πόρων του, δεν επιλύει το πολιτικό πρόβλημα της διαίρεσης της Κύπρου κατόπιν παράνομης εισβολής, ανταλλαγής πληθυσμών και συνεχιζόμενης κατοχής. Ο Οζντίλ Ναμί το προσπερνά ακριβώς με το να προτείνει είτε τη συγκρότηση, πριν από την επίλυση του Κυπριακού, του "μηχανισμού” για τον οποίο κάνει λόγο, είτε την αναβολή της αξιοποίησης των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων όσο παραμένει το πολιτικό πρόβλημα.
Καθώς το δέλεαρ είναι μεγάλο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η πρόταση στην οποία κυρίως πέφτει το βάρος είναι αυτή της συνδιαχείρισης και όχι της αναβολής. "Θα πρέπει” τονίζει "να αναπαράγουμε ό,τι θα λάμβανε χώρα σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και πρέπει να το πράξουμε σήμερα. Αν επιμένουμε να εκμεταλλευθούμε τους φυσικούς πόρους πριν από μια λύση του Κυπριακού, τότε θα πρέπει να εφαρμόσουμε από σήμερα ό,τι θα συνέβαινε στο πλαίσιο μιας λύσης”.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για πρόταση που έχει κατατεθεί ήδη το 2011 από τον τότε ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Έρογλου και αναφέρεται στην συγκρότηση μιας επιτροπής (με ίση εκπροσώπηση των δύο κοινοτήτων και υπό την προεδρία στελέχους του ΟΗΕ) η οποία θα λαμβάνει αποφάσεις για την έρευνα και εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων, χωρίς να προϋποτίθεται ή να προεξοφλείται αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από το ψευδοκράτος ή αντιστρόφως. Τα δε έσοδα θα μπορούσε να συμφωνηθεί ότι θα χρηματοδοτήσουν την επίλυση του Κυπριακού, όποτε αυτή προκύψει, ώστε να μην υπάρχουν επ' αυτού τα αναπάντητα ερωτήματα που τόσο βάρυναν στη συνείδηση των Ελληνοκυπρίων ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα του 2004 επί του Σχεδίου Ανάν.
Με άλλα λόγια, η Κυπριακή Δημοκρατία (η οποία για την τουρκική πλευρά θεωρείται "εκλιπούσα”) θα αποποιηθεί το κυριαρχικό δικαίωμά της να λαμβάνει αποφάσεις για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της, στο όνομα ενός νέου συνεταιρισμού των δύο κοινοτήτων ο οποίος δεν έχει ακόμη προκύψει και του οποίου τα χαρακτηριστικά προκαταλαμβάνονται με κινήσεις αυτού του τύπου. Ή, εναλλακτικά, στο όνομα των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων επί του πλούτου όλου του νησιού, τα οποία προκύπτουν από τη θέση τους ως συνιδρυτικής κοινότητας ακριβώς της "εκλιπούσας” Κυπριακής Δημοκρατίας. Και όλα αυτά υπό την εγγύηση του τουρκικού πολεμικού ναυτικού το οποίο προχωρά σε παράνομες ενέργειες, οι οποίες κατά τον κ. Ναμί, ενδέχεται κάλλιστα να συνεχιστούν, ακόμη και στο θαλάσσιο οικόπεδο 10, όπου προγραμματίζει έρευνες η αμερικανική ExxonMobil.
Βαρυφορτώνοντας με αυτό τον τρόπο το "καλάθι”, η τουρκική πλευρά, μπορεί να κάνει λόγο για ελληνοκυπριακές ενέργειες "που δηλητηριάζουν το κλίμα” και να ετοιμάζεται να ανταλλάξει την απόσυρση των πολεμικών της σκαφών από την θαλάσσια δικαιοδοσία της Κύπρου με το πάγωμα των αδειοδοτημένων ερευνητικών δραστηριοτήτων ή και την επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό στα τουρκικά μέτρα.
Με τα λόγια το Οζντίλ Ναμί: "Θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με την ελληνοκυπριακή πλευρά για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, ώστε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό υπό καθορισμένο χρονοδιάγραμμα κατάληξης”.
Η απάντηση του Κύπριου κυβερνητικού εκπροσώπου Νίκου Χριστοδουλίδη ήταν ότι "η τουρκοκυπριακή ηγεσία φαίνεται να είναι διατεθειμένη, για να είναι αρεστή στην Άγκυρα και να εξυπηρετήσει τους όποιους σχεδιασμούς της Τουρκίας, να θυσιάσει όχι μόνο τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων άλλα και το ίδιο το μέλλον τους” και ότι με τους όρους που θέτει είναι ξεκάθαρη η απροθυμία της τουρκικής πλευράς για επανέναρξη των συνομιλιών. Τέλος, ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος αξιολόγησε ότι οι τουρκικές προειδοποιήσεις στην ουσία είναι προειδοποιήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και φυσικά την ίδια την Ε.Ε.”.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/politiki/3275519/i-tourkiki-pleura-diatuponei-tis-diekdikiseis-tis-stin-aoz-kuprou
26/2/2018
Η τουρκική πλευρά διατυπώνει τις διεκδικήσεις της στην ΑΟΖ Κύπρου.
Η έρευνα και εκμετάλλευση, σε σύμπραξη με διεθνείς ενεργειακούς κολοσσούς, των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης, θεωρήθηκε ότι θα αποτελέσει για την Κυπριακή Δημοκρατία τον τρόπο να ενισχύσει όχι μόνο την οικονομία της, αλλά και την απειλούμενη κρατική της υπόσταση.
Για την τουρκική πλευρά, ωστόσο, το ζήτημα των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων αποτελεί, όπως αποκαλύπτεται, τον μοχλό όχι απλώς για να διεκδικήσει μερίδιο από τον πλούτο του νησιού, αλλά για να προωθήσει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κύριο ερώτημα, πάντοτε, είναι αυτό της κυριαρχίας και όχι των μυστικών που κρύβονται κάτω από τον βυθό.
Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε την Κυριακή στον "Φιλελεύθερο” Κύπρου ο "υπουργός Οικονομικών” των Κατεχομένων και πρώην διαπραγματευτής για το Κυπριακό, Οζντίλ Ναμί δήλωσε χαρακτηριστικά: "Οι φυσικοί πόροι της Κύπρου ανήκουν σε όλους τους Κύπριους. Επομένως και οι δύο πλευρές πρέπει συμμετέχουν σε έναν μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι θα έχουν λόγο και θα επωφεληθούν από αυτούς τους φυσικούς πόρους”.
Όμως η εν γένει ορθή θέση ότι όλοι οι κάτοικοι του νησιού θα πρέπει να επωφελούνται από την αξιοποίηση των πόρων του, δεν επιλύει το πολιτικό πρόβλημα της διαίρεσης της Κύπρου κατόπιν παράνομης εισβολής, ανταλλαγής πληθυσμών και συνεχιζόμενης κατοχής. Ο Οζντίλ Ναμί το προσπερνά ακριβώς με το να προτείνει είτε τη συγκρότηση, πριν από την επίλυση του Κυπριακού, του "μηχανισμού” για τον οποίο κάνει λόγο, είτε την αναβολή της αξιοποίησης των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων όσο παραμένει το πολιτικό πρόβλημα.
Καθώς το δέλεαρ είναι μεγάλο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η πρόταση στην οποία κυρίως πέφτει το βάρος είναι αυτή της συνδιαχείρισης και όχι της αναβολής. "Θα πρέπει” τονίζει "να αναπαράγουμε ό,τι θα λάμβανε χώρα σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και πρέπει να το πράξουμε σήμερα. Αν επιμένουμε να εκμεταλλευθούμε τους φυσικούς πόρους πριν από μια λύση του Κυπριακού, τότε θα πρέπει να εφαρμόσουμε από σήμερα ό,τι θα συνέβαινε στο πλαίσιο μιας λύσης”.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για πρόταση που έχει κατατεθεί ήδη το 2011 από τον τότε ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Έρογλου και αναφέρεται στην συγκρότηση μιας επιτροπής (με ίση εκπροσώπηση των δύο κοινοτήτων και υπό την προεδρία στελέχους του ΟΗΕ) η οποία θα λαμβάνει αποφάσεις για την έρευνα και εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων, χωρίς να προϋποτίθεται ή να προεξοφλείται αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από το ψευδοκράτος ή αντιστρόφως. Τα δε έσοδα θα μπορούσε να συμφωνηθεί ότι θα χρηματοδοτήσουν την επίλυση του Κυπριακού, όποτε αυτή προκύψει, ώστε να μην υπάρχουν επ' αυτού τα αναπάντητα ερωτήματα που τόσο βάρυναν στη συνείδηση των Ελληνοκυπρίων ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα του 2004 επί του Σχεδίου Ανάν.
Με άλλα λόγια, η Κυπριακή Δημοκρατία (η οποία για την τουρκική πλευρά θεωρείται "εκλιπούσα”) θα αποποιηθεί το κυριαρχικό δικαίωμά της να λαμβάνει αποφάσεις για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της, στο όνομα ενός νέου συνεταιρισμού των δύο κοινοτήτων ο οποίος δεν έχει ακόμη προκύψει και του οποίου τα χαρακτηριστικά προκαταλαμβάνονται με κινήσεις αυτού του τύπου. Ή, εναλλακτικά, στο όνομα των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων επί του πλούτου όλου του νησιού, τα οποία προκύπτουν από τη θέση τους ως συνιδρυτικής κοινότητας ακριβώς της "εκλιπούσας” Κυπριακής Δημοκρατίας. Και όλα αυτά υπό την εγγύηση του τουρκικού πολεμικού ναυτικού το οποίο προχωρά σε παράνομες ενέργειες, οι οποίες κατά τον κ. Ναμί, ενδέχεται κάλλιστα να συνεχιστούν, ακόμη και στο θαλάσσιο οικόπεδο 10, όπου προγραμματίζει έρευνες η αμερικανική ExxonMobil.
Βαρυφορτώνοντας με αυτό τον τρόπο το "καλάθι”, η τουρκική πλευρά, μπορεί να κάνει λόγο για ελληνοκυπριακές ενέργειες "που δηλητηριάζουν το κλίμα” και να ετοιμάζεται να ανταλλάξει την απόσυρση των πολεμικών της σκαφών από την θαλάσσια δικαιοδοσία της Κύπρου με το πάγωμα των αδειοδοτημένων ερευνητικών δραστηριοτήτων ή και την επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό στα τουρκικά μέτρα.
Με τα λόγια το Οζντίλ Ναμί: "Θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με την ελληνοκυπριακή πλευρά για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, ώστε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό υπό καθορισμένο χρονοδιάγραμμα κατάληξης”.
Η απάντηση του Κύπριου κυβερνητικού εκπροσώπου Νίκου Χριστοδουλίδη ήταν ότι "η τουρκοκυπριακή ηγεσία φαίνεται να είναι διατεθειμένη, για να είναι αρεστή στην Άγκυρα και να εξυπηρετήσει τους όποιους σχεδιασμούς της Τουρκίας, να θυσιάσει όχι μόνο τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων άλλα και το ίδιο το μέλλον τους” και ότι με τους όρους που θέτει είναι ξεκάθαρη η απροθυμία της τουρκικής πλευράς για επανέναρξη των συνομιλιών. Τέλος, ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος αξιολόγησε ότι οι τουρκικές προειδοποιήσεις στην ουσία είναι προειδοποιήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και φυσικά την ίδια την Ε.Ε.”.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/politiki/3275519/i-tourkiki-pleura-diatuponei-tis-diekdikiseis-tis-stin-aoz-kuprou
26/2/2018
2.
Η Τουρκία θέλει “προίκα” τον ενεργειακό πλούτο!
Να συρθεί η Λευκωσία σε μια συμφωνία για το φυσικό αέριο με την ίδια την Τουρκία ή δια του αντιπροσώπου της, την τουρκοκυπριακή πλευρά, είναι ο στόχος του Ερντογάν. Και γι’ αυτό χρησιμοποιεί ως μοναδικό εργαλείο πίεσης και εκβιασμού την κρίση που προκάλεσε στην κυπριακή ΑΟΖ. Διαφορετικά, θα επιχειρήσει διά της παρουσίας πολεμικού ναυτικού πρώτα να παρεμποδίσει και στην συνέχεια να παγώσει τη διαδικασία των ερευνών.
Με βάση την τουρκική εκδοχή των εξελίξεων, σε αυτή τη φάση, η κλιμάκωση της έντασης περνά μέσα από την κάθοδο στην κυπριακή ΑΟΖ του γεωτρύπανου που απέκτησε πρόσφατα η Τουρκία. Η αποκλιμάκωση της έντασης, σύμφωνα με τα τουρκικά σενάρια που όχι τυχαία ευθυγραμμίζονται και με αυτά τρίτων διεθνών παραγόντων, περνά μέσα από τη συζήτηση μεταξύ των εμπλεκομένων. Τρίτη οδός υπάρχει και αυτήν καλείται να διαμορφώσει η Λευκωσία σε συνεργασία, πάντα, με την Αθήνα.
Σε ότι αφορά το γεωτρύπανο DeepSea Metro 2, το οποίο αγόρασε η τουρκική Ανώνυμη Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ) έναντι 200 εκατομμυρίων δολαρίων για να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις, δεν είναι ακόμη έτοιμο να έλθει στην περιοχή, καθώς δεν έχει εξευρεθεί εξειδικευμένο προσωπικό για πλήρωμα. Επειδή, όμως, το θέμα της καθόδου του στην περιοχή βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του καθεστώτος Ερντογάν, φαίνεται πως υπάρχει περίπτωση να εγκατασταθεί σε ένα από τα τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ, χωρίς απαραίτητα να κάνει γεώτρηση!
Όταν θα είναι έτοιμοι θα προχωρήσουν με δικές τους γεωτρήσεις σε τεμάχια που θεωρούν «αμφισβητούμενα», με στόχο να δημιουργήσουν τετελεσμένα. Την ίδια ώρα, η τουρκική πλευρά επαναφέρει την πρότασή της, που κατατέθηκε το Σεπτέμβριο 2011 από τον τότε κατοχικό ηγέτη Ντερβίς Έρογλου για τη συγκρότηση κοινής επιτροπής για τους υδρογονάνθρακες.
Η συμφωνία Ερντογάν-Έρογλου
Υπενθυμίζεται πως εκείνες τις ημέρες το ψευδοκράτος είχε αναθέσει στην ΤΡΑΟ να διεξάγει έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο «στο όνομα της Κύπρου», στο πλαίσιο της «συμφωνίας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας» μεταξύ Τουρκίας και ψευδοκράτους. Τη συμφωνία οριοθέτησης είχαν υπογράψει Ερντογάν και Έρογλου στη Νέα Υόρκη, όταν είχαν πάει εκεί ο πρώτος για τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και το δεύτερος για επαφές.
Θέμα επανέναρξης των συνομιλιών σε αυτή τη φάση δεν φαίνεται να υπάρχει, όσο τουλάχιστον συνεχίζει τις προκλήσεις η Τουρκία. Τι θα γίνει, όμως, εάν ενόψει του γεγονότος ότι δεν υπάρχει δραστηριότητα εταιρειών στην ΑΟΖ, αποχωρήσει το τουρκικό πολεμικό ναυτικό; Αυτό θα διευκολύνει διάφορους διεθνείς παράγοντες και θα τους ενθαρρύνει για να κινηθούν «μεσολαβητικά» και να ασκήσουν πιέσεις, κυρίως προς τη Λευκωσία για να επαναρχίσουν συνομιλίες.
Ποιος θα αναλάβει το βάρος της «μεσολάβησης»; Κυβερνήσεις που εμπλέκονται εταιρείες τους θα θελήσουν να παρέμβουν για να διευκολύνουν τη δραστηριοποίησή τους στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεν αποκλείεται να κινηθούν και τα Ηνωμένα Έθνη. Αποστολή του Διεθνούς Οργανισμού αναμένεται στο νησί στις 28 Φεβρουαρίου για τριήμερη επίσκεψη.
Πρόκειται για αποστολή υπό τον Βοηθό Γενικό Γραμματέα, αρμόδιο για Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις, Ζαν Πιέρ Λακρουά, με σκοπό τη συνέχιση της συζήτησης της Στρατηγικής Αναθεώρησης, της έκθεσης δηλαδή που συντάχθηκε για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Όπως είναι γνωστό, οι κρίσιμες συζητήσεις για το μέλλον της ΟΥΝΦΙΚΥΠ θα γίνουν το ερχόμενο καλοκαίρι και θα συνδεθούν και με τις εξελίξεις ή μη στο Κυπριακό. Δεν αποκλείεται, πάντως, ο βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ να αξιοποιήσει την παρουσία του για να ασχοληθεί και με το θέμα της κρίσης.
Τι μπορεί να πράξει η Λευκωσία
Η κυπριακή κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι δεν πρόβλεψε τα προβλεπτά όσον αφορά τη συμπεριφορά της Τουρκίας, καλείται τώρα να διαχειριστεί την κρίση, να σβήσει φωτιές. Υπάρχουν ενώπιον της διάφορα σενάρια. Είναι, όμως, προφανές πως τα εφικτά δεν είναι πολλά. Το στοίχημα για τη Λευκωσία είναι να πείσει τους εταίρους στην ΕΕ ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ πλήττει τα δικά τους συμφέροντα.
Το στοίχημα για τη Λευκωσία είναι να πείσει τις χώρες της περιοχής πως εάν η Τουρκία πετύχει τους στόχους της στην κυπριακή ΑΟΖ, θα έχουν κόστος γιατί η Άγκυρα δεν θα σταματήσει εκεί, θα προχωρήσει τους επεκτατικούς της σχεδιασμούς. Το ζητούμενο για τη Λευκωσία είναι να μην συρθεί σε διαπραγματεύσεις τώρα, καθώς θα την αναγκάσουν να συζητήσει και το θέμα του αερίου, στη βάση της τουρκικής εκδοχής: Διαμοιρασμός-συνδιαχείριση και μάλιστα πριν από συμφωνία στο Κυπριακό.
Στη δισέλιδη επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πέραν από την επανάληψη της θέσης του πως είναι έτοιμος να επιστρέψει στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό από το σημείο που σταμάτησαν στο Κραν Μοντάνα (με βάση τις παραμέτρους Γκουτέρες), θέτει δυο προϋποθέσεις: Τον άμεσο τερματισμό των τουρκικών ενεργειών και την απρόσκοπτη συνέχιση του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είναι προφανές πως από τη διασύνδεση της επανέναρξης των συνομιλιών με τον τερματισμό των τουρκικών προκλήσεων, απουσιάζει ένα βασικό στοιχείο: Η διασφάλιση ότι δεν θα επαναληφθούν τέτοιες προκλήσεις. Κι αυτό γιατί μπορεί μεν, μετά τη λήξη της NAVTEX, να αποχωρήσουν τα τουρκικά πλοία από την ΑΟΖ, καθώς δεν θα βρίσκεται εδώ το γεωτρύπανο. Εάν, όμως, το σκηνικό επαναληφθεί τι θα γίνει; Θα ξεκινά και θα σταματά και η διαδικασία των συνομιλιών;
Η επιστολή προς τον Αντόνιο Γκουτέρες στάλθηκε για να καταγραφεί η αντίδραση της Λευκωσίας γνωρίζοντας πως δεν αναμένεται οποιαδήποτε κίνηση από τον ΟΗΕ, ο οποίος στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις της Τουρκίας υιοθέτησε τη γνωστή τακτική του στρουθοκαμηλισμού, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί σε ένα σοβαρό ζήτημα. Θα έχει, πάντως, ενδιαφέρον εάν θα επιλέξει ο Γενικός Γραμματέας να απαντήσει στην επιστολή Αναστασιάδη. Αναμένεται πως επιστολή, όπως γίνεται συνήθως, θα στείλει, ακολουθώντας τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί για να απαντήσει.
Εμβάθυνση των σχέσεων με τη Γαλλία
Η στήριξη που παρέχει η Γαλλία στην Κυπριακή Δημοκρατία στην κρίση που προκαλεί η Τουρκία στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου δημιουργεί νέα θετικά δεδομένα στις σχέσεις των δυο χωρών, γεγονός που θα φανεί προσεχώς. Οι παρεμβάσεις του Παρισιού, όπως και η αποφασιστικότητά του, έχουν διασφαλίσει εν πρώτοις ότι η γεώτρηση στο τεμάχιο 6 πραγματοποιήθηκε χωρίς η Τουρκία να αντιδράσει όπως έπραξε με το τεμάχιο 3.
Έγινε δε γνωστό ότι η φρεγάτα του γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού «Jean De Vienne» πέρασε πριν μια περίπου βδομάδα ανεμπόδιστα από τη θαλάσσια περιοχή στην οποία βρίσκεται στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ. Οι Τούρκοι περιορίστηκαν σε διαμαρτυρία. Ενδιαφέρον έχει η στάση του Ισραήλ, που δεν έχει καταγράψει ουσιαστική αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις, πλην μιας δήλωσης, μετά από ερώτηση του philenews, της ισραηλινής πρεσβείας στη Λευκωσία. Η στάση αυτή, του στρατηγικού εταίρου(!) της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενδεχομένως να οφείλεται στη διαφορά που έχει με το Λίβανο.
Δεν θα ήθελε να καταγγείλει, προφανώς, την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, όταν με άλλους τόνους και όχι δια της δύναμης ισχύος αμφισβητεί τα θαλάσσια σύνορα του Λιβάνου. Ενδιαφέρον, επίσης, έχει και η μη ουσιαστική αντίδραση της Μόσχας, πλην μιας νερόβραστης τοποθέτησης του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.
Κώστας Βενιζέλος
Ο Κώστας Βενιζέλος είναι δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου. Είναι συγγραφέας βιβλίων για το Κυπριακό και διδάκτορας σε θέματα Επικοινωνίας.
https://slpress.gr/diethni/i-tourkia-thelei-proika-ton-energeiako-plouto/
26/2/2018
FILE PHOTO. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη , τον ηγέτη της Τουρκοκυπριακής κοινότητας Μουσταφά Ακιντζί και τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην οικογενειακή φωτογραφία, στη Διάσκεψη για το Κυπριακό, στο Crans Montana της Ελβετίας. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
3.
Τούρκοι και τουρκίζοντες με την υπό εξέλιξη κρίση θα οδηγήσουν τον Πρόεδρο ταπεινωμένο σε νέο κύκλο συνομιλιών.
Τα όσα συμβαίνουν στη θαλάσσια επικράτεια της Κύπρου και την Κυπριακή ΑΟΖ τα είχαμε προβλέψει και τα είχαμε καταγράψει. Ζητήσαμε «ξύλινα τείχη» γιατί η θαλάσσια επικράτεια της χώρας μας είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από τη χερσαία.
Τώρα που η Τουρκία εφαρμόζει σχέδιο-συνέχεια του Κραν Μοντάνα, η Κυπριακή Δημοκρατία επιβεβαιώνεται ότι είναι ανυπεράσπιστη και αθωράκιστη, δεν έχει συμμάχους και δεν κινητοποιεί τις όποιες δυνατότητες της προσφέρει η ιδιότητά της ως πλήρες κράτος μέλος της ΕΕ. Συνεπώς ουδείς μπορεί να εμποδίσει την κατοχική χώρα να επεκτείνει την κατοχή. Τα δισεκατομμύρια που κατέθετε ο Κύπριος πολίτης για την άμυνα της χώρας του, κάλυπταν τρύπες από τη διαφθορά και τα σκάνδαλα.
Το ηθικό και το φρόνημα του λαού οδηγήθηκαν στο ναδίρ γιατί το βαθύ ανανικό κράτος χρειάζεται υβριδικούς πολίτες, μη δυνάμενους να αισθανθούν πατριωτική έξαρση, ενώ παράλληλα προσπαθεί να εξοντώσει κάθε πατριωτική φωνή. Τώρα τάχα τρέχουν και δεν φτάνουν, σκιάζονται τον πόλεμο και όντας φιλειρηνιστές μας προτείνουν να παραδοθούμε. Ναι, οι Τούρκοι με το πολεμικό τους ναυτικό έχουν θέσει τις θάλασσές μας υπό κατοχή. Και το φυσικό αέριο δεν το θέλουν όπως ισχυρίζονται για τους Τουρκοκύπριους, αλλά για τους ίδιους. Για τη Μεγάλη Τουρκία.
Οι Τούρκοι και οι τουρκίζοντες, με την υπό εξέλιξη κρίση θα οδηγήσουν τον Πρόεδρο ταπεινωμένο σε νέο κύκλο συνομιλιών για να ολοκληρώσουν τη φόρμουλα εκτουρκισμού που άφησαν στη μέση στο Κραν Μοντάνα. Στη νομική βάση που συμφωνήθηκε με τον αδίστακτο και πολεμοχαρή Ερντογάν. Για να υπογράψουμε την υποταγή μας. Μας το λένε ξεκάθαρα. Ή παραδιδόμαστε ή μας καταλαμβάνει η Τουρκία. Και το λένε πριν καν το πει η Τουρκία.
Δηλαδή, αν δεν υποταχθούμε θα βρεθούμε σε νέα κρίση χειρότερη από την υφιστάμενη.
Ο τουρκικός στόλος θα συνεχίσει να αλωνίζει στην Κυπριακή ΑΟΖ. Αλήθεια πού είναι η αποτροπή την οποία διαφήμιζε ο απερχόμενος Υπουργός Άμυνας και πού είναι οι συμμαχίες που θα μας διασφάλιζαν. Γίναμε περίγελος του Σουλτάνου της Άγκυρας, ο οποίος έχει παρατάξει επιθετικά τον στρατό του παντού, από τη Συρία, ως το Αιγαίο και την Κύπρο.
Τι θα κάναμε εμείς αν είχαμε την εξουσία; Δεν θα φθάναμε ποτέ ως εδώ. Με το κράτος ανυπεράσπιστο και γυμνό και ανυπόληπτο. Συνεπώς το ερώτημα είναι κάλπικο, όπως κάλπικοι είναι και όσοι το θέτουν, τάχα για να μας αποστομώσουν. Το Κυπριακό πλέον πρέπει να τεθεί ως θέμα εισβολής και κατοχής. Έχουμε δεύτερη εισβολή. Τέρμα στις ψευδαισθήσεις για το ότι η Τουρκία χωρίς να πληρώσει κόστος θα υποχωρήσει. Ποιοι την έχουν αποθρασύνει; Όσοι την χάιδευαν επί σειρά ετών. Πού είναι τώρα, πού κρύβονται, γιατί συνεχίζουν τα μασκαραλίκια; Το είχαμε πει πολλές φορές ότι η Άγκυρα εκλαμβάνει τη συνεχή υποχωρητικότητά μας ως αδυναμία. Ιδού τα αποτελέσματα. Απειλεί να τινάξει στον αέρα το ενεργειακό πρόγραμμα. Και να κλιμακώσει την κρίση για να εκφοβίσει τις λοιπές πέραν της ENI εταιρείες να παγώσουν τις έρευνες και τα πλάνα εκμετάλλευσης.
Η Τουρκία με την κλιμάκωση της κρίσης θέλει να στείλει μήνυμα ότι στην Κύπρο υπάρχει πολεμικό κλίμα για να πλήξει τον τουρισμό και την οικονομία. Απαιτείται λοιπόν σύνεση και διπλωματική δεινότητα για να πληρώσει κόστος η Τουρκία σε άλλα επίπεδα, ειδικά στην ΕΕ. Όπου βέβαια πρέπει να είμαστε απόλυτα ρεαλιστές: Η Άγκυρα έχει κοινά συμφέροντα με τους εταίρους μας και εκείνο που πρέπει να δούμε είναι πώς εμείς μπορούμε να τα αντισταθμίσουμε.
Και ο τρόπος είναι ένας: Μέσω της ασφαλούς εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, πείθοντας την Ευρώπη ότι οι πηγές μας είναι και δικές της και ότι κινδυνεύουν από την Άγκυρα. Και επιτέλους πρέπει να εξετάσουμε και κάτι άλλο: Θέλουμε ή όχι άμυνα; Μας χρειάζονται τα «ξύλινα τείχη» ή μας αρκούν ξυλοπόδαρα των παλιάτσων και των σαλτιμπάγκων;
Και το τελευταίο: Η Τουρκία πρέπει να καταλάβει ότι αν δεν αποχωρήσει από την Κυπριακή ΑΟΖ, τότε να μην ελπίζει ότι θα κάνει έστω και ένα βήμα προς την ΕΕ. Το βέτο είναι γι’ αυτό τον σκοπό που παραχωρείται. Για την υπεράσπιση των κρατικών συμφερόντων. Εδώ καταργείται το κράτος μας, η υπόστασή μας. Όσοι ανήκουν στο βαθύ ανανικό κράτος ας παραδοθούν. Ο λαός αφυπνείται και δεν θα παραμείνει αδρανής.
Ελένη Θεοχάρους,
πρόεδρος του Κινήματος Αλληλεγγύη
https://www.apopseis.com/tourki-ke-tourkizontes-me-tin-ypo-exelixi-krisi-tha-odigisoun-ton-proedro-tapinomeno-se-neo-kyklo-synomilion/
25/2/2018
Σκίτσο του Πιν
Η Τουρκία θέλει “προίκα” τον ενεργειακό πλούτο!
Να συρθεί η Λευκωσία σε μια συμφωνία για το φυσικό αέριο με την ίδια την Τουρκία ή δια του αντιπροσώπου της, την τουρκοκυπριακή πλευρά, είναι ο στόχος του Ερντογάν. Και γι’ αυτό χρησιμοποιεί ως μοναδικό εργαλείο πίεσης και εκβιασμού την κρίση που προκάλεσε στην κυπριακή ΑΟΖ. Διαφορετικά, θα επιχειρήσει διά της παρουσίας πολεμικού ναυτικού πρώτα να παρεμποδίσει και στην συνέχεια να παγώσει τη διαδικασία των ερευνών.
Με βάση την τουρκική εκδοχή των εξελίξεων, σε αυτή τη φάση, η κλιμάκωση της έντασης περνά μέσα από την κάθοδο στην κυπριακή ΑΟΖ του γεωτρύπανου που απέκτησε πρόσφατα η Τουρκία. Η αποκλιμάκωση της έντασης, σύμφωνα με τα τουρκικά σενάρια που όχι τυχαία ευθυγραμμίζονται και με αυτά τρίτων διεθνών παραγόντων, περνά μέσα από τη συζήτηση μεταξύ των εμπλεκομένων. Τρίτη οδός υπάρχει και αυτήν καλείται να διαμορφώσει η Λευκωσία σε συνεργασία, πάντα, με την Αθήνα.
Σε ότι αφορά το γεωτρύπανο DeepSea Metro 2, το οποίο αγόρασε η τουρκική Ανώνυμη Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ) έναντι 200 εκατομμυρίων δολαρίων για να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις, δεν είναι ακόμη έτοιμο να έλθει στην περιοχή, καθώς δεν έχει εξευρεθεί εξειδικευμένο προσωπικό για πλήρωμα. Επειδή, όμως, το θέμα της καθόδου του στην περιοχή βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του καθεστώτος Ερντογάν, φαίνεται πως υπάρχει περίπτωση να εγκατασταθεί σε ένα από τα τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ, χωρίς απαραίτητα να κάνει γεώτρηση!
Όταν θα είναι έτοιμοι θα προχωρήσουν με δικές τους γεωτρήσεις σε τεμάχια που θεωρούν «αμφισβητούμενα», με στόχο να δημιουργήσουν τετελεσμένα. Την ίδια ώρα, η τουρκική πλευρά επαναφέρει την πρότασή της, που κατατέθηκε το Σεπτέμβριο 2011 από τον τότε κατοχικό ηγέτη Ντερβίς Έρογλου για τη συγκρότηση κοινής επιτροπής για τους υδρογονάνθρακες.
Η συμφωνία Ερντογάν-Έρογλου
Υπενθυμίζεται πως εκείνες τις ημέρες το ψευδοκράτος είχε αναθέσει στην ΤΡΑΟ να διεξάγει έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο «στο όνομα της Κύπρου», στο πλαίσιο της «συμφωνίας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας» μεταξύ Τουρκίας και ψευδοκράτους. Τη συμφωνία οριοθέτησης είχαν υπογράψει Ερντογάν και Έρογλου στη Νέα Υόρκη, όταν είχαν πάει εκεί ο πρώτος για τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και το δεύτερος για επαφές.
Θέμα επανέναρξης των συνομιλιών σε αυτή τη φάση δεν φαίνεται να υπάρχει, όσο τουλάχιστον συνεχίζει τις προκλήσεις η Τουρκία. Τι θα γίνει, όμως, εάν ενόψει του γεγονότος ότι δεν υπάρχει δραστηριότητα εταιρειών στην ΑΟΖ, αποχωρήσει το τουρκικό πολεμικό ναυτικό; Αυτό θα διευκολύνει διάφορους διεθνείς παράγοντες και θα τους ενθαρρύνει για να κινηθούν «μεσολαβητικά» και να ασκήσουν πιέσεις, κυρίως προς τη Λευκωσία για να επαναρχίσουν συνομιλίες.
Ποιος θα αναλάβει το βάρος της «μεσολάβησης»; Κυβερνήσεις που εμπλέκονται εταιρείες τους θα θελήσουν να παρέμβουν για να διευκολύνουν τη δραστηριοποίησή τους στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεν αποκλείεται να κινηθούν και τα Ηνωμένα Έθνη. Αποστολή του Διεθνούς Οργανισμού αναμένεται στο νησί στις 28 Φεβρουαρίου για τριήμερη επίσκεψη.
Πρόκειται για αποστολή υπό τον Βοηθό Γενικό Γραμματέα, αρμόδιο για Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις, Ζαν Πιέρ Λακρουά, με σκοπό τη συνέχιση της συζήτησης της Στρατηγικής Αναθεώρησης, της έκθεσης δηλαδή που συντάχθηκε για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Όπως είναι γνωστό, οι κρίσιμες συζητήσεις για το μέλλον της ΟΥΝΦΙΚΥΠ θα γίνουν το ερχόμενο καλοκαίρι και θα συνδεθούν και με τις εξελίξεις ή μη στο Κυπριακό. Δεν αποκλείεται, πάντως, ο βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ να αξιοποιήσει την παρουσία του για να ασχοληθεί και με το θέμα της κρίσης.
Τι μπορεί να πράξει η Λευκωσία
Η κυπριακή κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι δεν πρόβλεψε τα προβλεπτά όσον αφορά τη συμπεριφορά της Τουρκίας, καλείται τώρα να διαχειριστεί την κρίση, να σβήσει φωτιές. Υπάρχουν ενώπιον της διάφορα σενάρια. Είναι, όμως, προφανές πως τα εφικτά δεν είναι πολλά. Το στοίχημα για τη Λευκωσία είναι να πείσει τους εταίρους στην ΕΕ ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ πλήττει τα δικά τους συμφέροντα.
Το στοίχημα για τη Λευκωσία είναι να πείσει τις χώρες της περιοχής πως εάν η Τουρκία πετύχει τους στόχους της στην κυπριακή ΑΟΖ, θα έχουν κόστος γιατί η Άγκυρα δεν θα σταματήσει εκεί, θα προχωρήσει τους επεκτατικούς της σχεδιασμούς. Το ζητούμενο για τη Λευκωσία είναι να μην συρθεί σε διαπραγματεύσεις τώρα, καθώς θα την αναγκάσουν να συζητήσει και το θέμα του αερίου, στη βάση της τουρκικής εκδοχής: Διαμοιρασμός-συνδιαχείριση και μάλιστα πριν από συμφωνία στο Κυπριακό.
Στη δισέλιδη επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πέραν από την επανάληψη της θέσης του πως είναι έτοιμος να επιστρέψει στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό από το σημείο που σταμάτησαν στο Κραν Μοντάνα (με βάση τις παραμέτρους Γκουτέρες), θέτει δυο προϋποθέσεις: Τον άμεσο τερματισμό των τουρκικών ενεργειών και την απρόσκοπτη συνέχιση του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είναι προφανές πως από τη διασύνδεση της επανέναρξης των συνομιλιών με τον τερματισμό των τουρκικών προκλήσεων, απουσιάζει ένα βασικό στοιχείο: Η διασφάλιση ότι δεν θα επαναληφθούν τέτοιες προκλήσεις. Κι αυτό γιατί μπορεί μεν, μετά τη λήξη της NAVTEX, να αποχωρήσουν τα τουρκικά πλοία από την ΑΟΖ, καθώς δεν θα βρίσκεται εδώ το γεωτρύπανο. Εάν, όμως, το σκηνικό επαναληφθεί τι θα γίνει; Θα ξεκινά και θα σταματά και η διαδικασία των συνομιλιών;
Η επιστολή προς τον Αντόνιο Γκουτέρες στάλθηκε για να καταγραφεί η αντίδραση της Λευκωσίας γνωρίζοντας πως δεν αναμένεται οποιαδήποτε κίνηση από τον ΟΗΕ, ο οποίος στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις της Τουρκίας υιοθέτησε τη γνωστή τακτική του στρουθοκαμηλισμού, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί σε ένα σοβαρό ζήτημα. Θα έχει, πάντως, ενδιαφέρον εάν θα επιλέξει ο Γενικός Γραμματέας να απαντήσει στην επιστολή Αναστασιάδη. Αναμένεται πως επιστολή, όπως γίνεται συνήθως, θα στείλει, ακολουθώντας τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί για να απαντήσει.
Εμβάθυνση των σχέσεων με τη Γαλλία
Η στήριξη που παρέχει η Γαλλία στην Κυπριακή Δημοκρατία στην κρίση που προκαλεί η Τουρκία στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου δημιουργεί νέα θετικά δεδομένα στις σχέσεις των δυο χωρών, γεγονός που θα φανεί προσεχώς. Οι παρεμβάσεις του Παρισιού, όπως και η αποφασιστικότητά του, έχουν διασφαλίσει εν πρώτοις ότι η γεώτρηση στο τεμάχιο 6 πραγματοποιήθηκε χωρίς η Τουρκία να αντιδράσει όπως έπραξε με το τεμάχιο 3.
Έγινε δε γνωστό ότι η φρεγάτα του γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού «Jean De Vienne» πέρασε πριν μια περίπου βδομάδα ανεμπόδιστα από τη θαλάσσια περιοχή στην οποία βρίσκεται στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ. Οι Τούρκοι περιορίστηκαν σε διαμαρτυρία. Ενδιαφέρον έχει η στάση του Ισραήλ, που δεν έχει καταγράψει ουσιαστική αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις, πλην μιας δήλωσης, μετά από ερώτηση του philenews, της ισραηλινής πρεσβείας στη Λευκωσία. Η στάση αυτή, του στρατηγικού εταίρου(!) της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενδεχομένως να οφείλεται στη διαφορά που έχει με το Λίβανο.
Δεν θα ήθελε να καταγγείλει, προφανώς, την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, όταν με άλλους τόνους και όχι δια της δύναμης ισχύος αμφισβητεί τα θαλάσσια σύνορα του Λιβάνου. Ενδιαφέρον, επίσης, έχει και η μη ουσιαστική αντίδραση της Μόσχας, πλην μιας νερόβραστης τοποθέτησης του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.
Κώστας Βενιζέλος
Ο Κώστας Βενιζέλος είναι δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου. Είναι συγγραφέας βιβλίων για το Κυπριακό και διδάκτορας σε θέματα Επικοινωνίας.
https://slpress.gr/diethni/i-tourkia-thelei-proika-ton-energeiako-plouto/
26/2/2018
3.
Τούρκοι και τουρκίζοντες με την υπό εξέλιξη κρίση θα οδηγήσουν τον Πρόεδρο ταπεινωμένο σε νέο κύκλο συνομιλιών.
Τα όσα συμβαίνουν στη θαλάσσια επικράτεια της Κύπρου και την Κυπριακή ΑΟΖ τα είχαμε προβλέψει και τα είχαμε καταγράψει. Ζητήσαμε «ξύλινα τείχη» γιατί η θαλάσσια επικράτεια της χώρας μας είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από τη χερσαία.
Τώρα που η Τουρκία εφαρμόζει σχέδιο-συνέχεια του Κραν Μοντάνα, η Κυπριακή Δημοκρατία επιβεβαιώνεται ότι είναι ανυπεράσπιστη και αθωράκιστη, δεν έχει συμμάχους και δεν κινητοποιεί τις όποιες δυνατότητες της προσφέρει η ιδιότητά της ως πλήρες κράτος μέλος της ΕΕ. Συνεπώς ουδείς μπορεί να εμποδίσει την κατοχική χώρα να επεκτείνει την κατοχή. Τα δισεκατομμύρια που κατέθετε ο Κύπριος πολίτης για την άμυνα της χώρας του, κάλυπταν τρύπες από τη διαφθορά και τα σκάνδαλα.
Το ηθικό και το φρόνημα του λαού οδηγήθηκαν στο ναδίρ γιατί το βαθύ ανανικό κράτος χρειάζεται υβριδικούς πολίτες, μη δυνάμενους να αισθανθούν πατριωτική έξαρση, ενώ παράλληλα προσπαθεί να εξοντώσει κάθε πατριωτική φωνή. Τώρα τάχα τρέχουν και δεν φτάνουν, σκιάζονται τον πόλεμο και όντας φιλειρηνιστές μας προτείνουν να παραδοθούμε. Ναι, οι Τούρκοι με το πολεμικό τους ναυτικό έχουν θέσει τις θάλασσές μας υπό κατοχή. Και το φυσικό αέριο δεν το θέλουν όπως ισχυρίζονται για τους Τουρκοκύπριους, αλλά για τους ίδιους. Για τη Μεγάλη Τουρκία.
Οι Τούρκοι και οι τουρκίζοντες, με την υπό εξέλιξη κρίση θα οδηγήσουν τον Πρόεδρο ταπεινωμένο σε νέο κύκλο συνομιλιών για να ολοκληρώσουν τη φόρμουλα εκτουρκισμού που άφησαν στη μέση στο Κραν Μοντάνα. Στη νομική βάση που συμφωνήθηκε με τον αδίστακτο και πολεμοχαρή Ερντογάν. Για να υπογράψουμε την υποταγή μας. Μας το λένε ξεκάθαρα. Ή παραδιδόμαστε ή μας καταλαμβάνει η Τουρκία. Και το λένε πριν καν το πει η Τουρκία.
Δηλαδή, αν δεν υποταχθούμε θα βρεθούμε σε νέα κρίση χειρότερη από την υφιστάμενη.
Ο τουρκικός στόλος θα συνεχίσει να αλωνίζει στην Κυπριακή ΑΟΖ. Αλήθεια πού είναι η αποτροπή την οποία διαφήμιζε ο απερχόμενος Υπουργός Άμυνας και πού είναι οι συμμαχίες που θα μας διασφάλιζαν. Γίναμε περίγελος του Σουλτάνου της Άγκυρας, ο οποίος έχει παρατάξει επιθετικά τον στρατό του παντού, από τη Συρία, ως το Αιγαίο και την Κύπρο.
Τι θα κάναμε εμείς αν είχαμε την εξουσία; Δεν θα φθάναμε ποτέ ως εδώ. Με το κράτος ανυπεράσπιστο και γυμνό και ανυπόληπτο. Συνεπώς το ερώτημα είναι κάλπικο, όπως κάλπικοι είναι και όσοι το θέτουν, τάχα για να μας αποστομώσουν. Το Κυπριακό πλέον πρέπει να τεθεί ως θέμα εισβολής και κατοχής. Έχουμε δεύτερη εισβολή. Τέρμα στις ψευδαισθήσεις για το ότι η Τουρκία χωρίς να πληρώσει κόστος θα υποχωρήσει. Ποιοι την έχουν αποθρασύνει; Όσοι την χάιδευαν επί σειρά ετών. Πού είναι τώρα, πού κρύβονται, γιατί συνεχίζουν τα μασκαραλίκια; Το είχαμε πει πολλές φορές ότι η Άγκυρα εκλαμβάνει τη συνεχή υποχωρητικότητά μας ως αδυναμία. Ιδού τα αποτελέσματα. Απειλεί να τινάξει στον αέρα το ενεργειακό πρόγραμμα. Και να κλιμακώσει την κρίση για να εκφοβίσει τις λοιπές πέραν της ENI εταιρείες να παγώσουν τις έρευνες και τα πλάνα εκμετάλλευσης.
Η Τουρκία με την κλιμάκωση της κρίσης θέλει να στείλει μήνυμα ότι στην Κύπρο υπάρχει πολεμικό κλίμα για να πλήξει τον τουρισμό και την οικονομία. Απαιτείται λοιπόν σύνεση και διπλωματική δεινότητα για να πληρώσει κόστος η Τουρκία σε άλλα επίπεδα, ειδικά στην ΕΕ. Όπου βέβαια πρέπει να είμαστε απόλυτα ρεαλιστές: Η Άγκυρα έχει κοινά συμφέροντα με τους εταίρους μας και εκείνο που πρέπει να δούμε είναι πώς εμείς μπορούμε να τα αντισταθμίσουμε.
Και ο τρόπος είναι ένας: Μέσω της ασφαλούς εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, πείθοντας την Ευρώπη ότι οι πηγές μας είναι και δικές της και ότι κινδυνεύουν από την Άγκυρα. Και επιτέλους πρέπει να εξετάσουμε και κάτι άλλο: Θέλουμε ή όχι άμυνα; Μας χρειάζονται τα «ξύλινα τείχη» ή μας αρκούν ξυλοπόδαρα των παλιάτσων και των σαλτιμπάγκων;
Και το τελευταίο: Η Τουρκία πρέπει να καταλάβει ότι αν δεν αποχωρήσει από την Κυπριακή ΑΟΖ, τότε να μην ελπίζει ότι θα κάνει έστω και ένα βήμα προς την ΕΕ. Το βέτο είναι γι’ αυτό τον σκοπό που παραχωρείται. Για την υπεράσπιση των κρατικών συμφερόντων. Εδώ καταργείται το κράτος μας, η υπόστασή μας. Όσοι ανήκουν στο βαθύ ανανικό κράτος ας παραδοθούν. Ο λαός αφυπνείται και δεν θα παραμείνει αδρανής.
Ελένη Θεοχάρους,
πρόεδρος του Κινήματος Αλληλεγγύη
https://www.apopseis.com/tourki-ke-tourkizontes-me-tin-ypo-exelixi-krisi-tha-odigisoun-ton-proedro-tapinomeno-se-neo-kyklo-synomilion/
25/2/2018
Σκίτσο του Πιν