Δεχόμαστε αύξηση της θητείας;
Η ελληνική κοινωνία κάνει συλλαλητήρια για τη Μακεδονία και απαιτεί αποφασιστική απάντηση στις τουρκικές προκλήσεις. 'Ομως κατά πόσο είναι διαθέσιμη να στείλει τα παιδιά της μερικούς μήνες παραπάνω στον Ελληνικό Στρατό;
Ο επίτιμος αρχηγός του Στόλου, ο ναύαρχος Γρηγόρης Δεμέστιχας δήλωσε ότι αν, πράγματι, η χώρα θέλει να διατηρεί υψηλό το επίπεδο ετοιμότητας απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις, τότε θα πρέπει να δυσαρεστήσει οικογένειες, αλλά και να ξοδέψει χρήματα.
Ο ναύαρχος εξήγησε το αυτονόητο: αν θέλουμε να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, τότε θα πρέπει να προχωρήσουμε σε άμεση αύξηση της στρατιωτικής θητείας. Αυτό θα στείλει άνδρες στις μονάδες και θα αυξήσει τον αριθμό των διαθέσιμων εφέδρων. Παράλληλα θα πρέπει να γίνουν βελτιώσεις του αμυντικού υλικού προκειμένου να λειτουργεί στο μέγιστο βαθμό των δυνατοτήτων του.
Ομως, μισό λεπτό, ας δούμε τον συσχετισμό δυνάμεων μέσα από τους αριθμούς. Πρώτα τα λεφτά: η Τουρκία ξοδεύει τα τριπλάσια από μας σε αμυντικές δαπάνες -18 δισ. δολάρια τον χρόνο. Σήμερα η Τουρκία διαθέτει 410.500 μάχιμους στρατιώτες. Εμείς έχουμε 180.000. Για να αντιληφθούμε τη διαφορά, κάθε χρόνο 1.36 εκατ. Τούρκοι φτάνουν σε στρατεύσιμη ηλικία, έναντι 105.000 Ελλήνων. Αν και οι δύο χώρες διαθέτουν σχεδόν ίσο αριθμό μαχητικών αεροσκαφών, η Τουρκία διαθέτει διπλάσιο αριθμό ελικοπτέρων και διπλάσιο αριθμό μεταγωγικών. Επίσης η Τουρκία διαθέτει διπλάσια δύναμη σε άρματα μάχης και θωρακισμένα οχήματα. Σύμφωνα με το globalfire.com, που ειδικεύεται στον υπολογισμό της στρατιωτικής ισχύος, η Τουρκία έχει διπλάσια δύναμη από την Ελλάδα. Βρίσκεται στην 11η θέση στην παγκόσμια κατάταξη στρατιωτικής ισχύος, ενώ εμείς βρισκόμαστε στην 28η, πάνω από αρκετές χώρες που είναι και πιο πλούσιες.
Οι επιτελείς των ενόπλων δυνάμεων πιέζουν για αύξηση της στρατιωτικής θητείας. Σήμερα τα παιδιά στον Στρατό Ξηράς υπηρετούν 9 μήνες, ενώ η θητεία είναι τρεις μήνες μεγαλύτερη για Ναυτικό και Αεροπορία. Αύξηση θητείας έχει ζητήσει και… η τρόικα προκειμένου να περιοριστεί το κόστος για επαγγελματίες οπλίτες. Ωστόσο, την τελευταία φορά που ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στο θέμα, είπε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η μείωση του χρόνου της θητείας, κάτι που, προς το παρόν, δεν μπορεί να γίνει.
Εδώ, λοιπόν, ανοίγει μία ωραία κουβέντα με πολιτική, ηθική και φιλοσοφική διάσταση. Η ελληνική κοινωνία ανησυχεί για την εξέλιξη των εθνικών θεμάτων. Κάνει συλλαλητήρια για τη Μακεδονία και απαιτεί αποφασιστική απάντηση στις τουρκικές προκλήσεις. Ομως κατά πόσο είναι διαθέσιμη να στείλει τα παιδιά της μερικούς μήνες παραπάνω στον Ελληνικό Στρατό; Και με πόση προθυμία θα βάλει το χέρι στην τσέπη για να κάνει αμυντικές προμήθειες, έστω περιορισμένου κόστους; Βέβαια όταν υπάρχει ανάγκη, η πατρίδα δεν μπαίνει στον κόπο να απευθύνει ερωτήσεις, ούτε να δει δημοσκοπήσεις. Στέλνει μόνο φύλλα πορείας. Ωστόσο η αύξηση της θητείας δεν είναι κάτι που γίνεται σε περίοδο κρίσεων. Γίνεται όταν προετοιμάζεσαι για μία κρίση και συχνά δηλώνει την προθυμία και την ετοιμότητά σου να την αντιμετωπίσεις.
Μπορεί ο Τσίπρας να φωνάξει την κάμερα στο Μαξίμου, να σταθεί μπροστά της και να πει στους Ελληνες ότι η πατρίδα χρειάζεται τα παιδιά τους μερικούς μήνες παραπάνω; Δεν το έχει τολμήσει κανένας εκ των προκατόχων του. Αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο οφείλουν να χαμηλώσουν τους τόνους όσοι ζητούν δυναμικές, πατριωτικές λύσεις (*Δες σχόλιο). Αυτές οι λύσεις έχουν κόστος που δεν περνάει μόνο μέσα από το Μαξίμου. Περνάει και μέσα από το καθιστικό της μέσης ελληνικής οικογένειας που, ενίοτε, ανησυχεί μη χάσουμε το όνομα της Μακεδονίας και μη στείλουν το παιδί στον Εβρο.
Κώστας Γιαννακίδης
15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
(*) '' Αν και απ ότι φαίνεται διαφωνώ επί της αρχής (με βάση την τελευταία του παράγραφο) με τον αρθρογράφο εντούτοις πρέπει να παραδεχτώ ότι βρίσκω το συγκεκριμένο άρθρο αρκετά εύστοχο.
(*) '' Αν και απ ότι φαίνεται διαφωνώ επί της αρχής (με βάση την τελευταία του παράγραφο) με τον αρθρογράφο εντούτοις πρέπει να παραδεχτώ ότι βρίσκω το συγκεκριμένο άρθρο αρκετά εύστοχο.
Είναι η αλήθεια πως σύσσωμη η ελληνική κοινωνία πρέπει να κοιταχθεί στον καθρέπτη και να απαντήσει μόνη της κατ αρχήν αν επιθυμεί να έχει εθνική κυριαρχία και στην συνέχεια αν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε συλλογικές και και σε ατομικές θυσίες προς επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού.
Φυσικά είναι περιττό να αναφέρω πως όποιος από εμάς απαντήσει ναι στην πρώτη ερώτηση, τότε θα πρέπει και να βάλει ψηλά τον πήχη και στην δεύτερη.
Προσωπικά πιστεύω πως όταν ένα κράτος βρίσκεται στο δυτικό άκρο του συμπλέγματος της Μέσης Ανατολής θα πρέπει αν μη τη άλλο να είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή για τα χειρότερα. Όσον αφορά την στράτευση, γνώμη μου είναι πως πρέπει κάποια στιγμή να ωριμάσουμε και όχι μόνο να αυξήσουμε την στρατιωτική θητεία στους άρρενες πολίτες, άλλα να την κάνουμε υποχρεωτική και στους θήλυς έτσι ώστε να μεγιστοποιήσουμε την στρατιωτική/ αποτρεπτική μας ισχύ στον μέγιστο δυνατό βαθμό.
Επίσης θα πρέπει να κάνουμε άλματα στην πολιτική άμυνα (μαθήματα στα σχολεία του τι κάνουμε σε περίπτωση βομβαρδισμού, συχνές αστικές ασκήσεις συναγερμού έτσι ώστε να είμαστε εξοικειωμένοι και να μπορούμε να ενεργούμε καλύτερα σε καθεστώς φόβου κτλ κτλ).
Γενικά θεωρώ πως είναι σώφρον να σταματήσουμε απλά να "ευλογούμε τα γένια μας" και να πάρουμε μερικά μαθήματα από τους νέους Ισραηλινούς φίλους μας σχετικά με το πώς θα πρέπει να διαχειριζόμαστε και να υπερασπιζόμαστε την δημοκρατία μας. ''
Σχόλιο στο άρθρο '' Δεχόμαστε αύξηση της θητείας; ": ΠΗΓΗ:http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341567219-44341567219, GR
Παναγιιώτης Κονδύλης
2.
Το πραγματικό, μακροπρόθεσμο και μέγιστο πρόβλημα της Ελλάδας.
Προ 20 και πλέον ετών ο μακαρίτης Παναγιώτης Κονδύλης, είχε γράψει στο επίμετρο του βιβλίου του «Θεωρία του Πολέμου» μια δυσοίωνη πρόβλεψη για τα ελληνοτουρκικά:
«Το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο, ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια».
Πολλά μπορεί να πει και να σχολιάσει κάποιος για τις προβλέψεις του Κονδύλη, ωστόσο αν οι Έλληνες επιθυμούν πράγματι να αποφύγουν αυτές τις δύο ακραίες, αλλά διόλου απίθανες εξελίξεις, θα πρέπει να οργανωθούν σε μια διαφορετική βάση, ξεχνώντας τις βεβαιότητες του παρελθόντος και σχεδιάζοντας με άλλη οπτική γωνία το μέλλον. Παραδείγματα υπάρχουν, οι συνταγές είναι εκεί, δεν υπάρχει παρθενογένεση, μόνο πίστη στο ότι μπορούμε να αλλάξουμε.
3.
Π. Κονδύλης:''Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράµετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέµου'', από το βιβλίο του «Θεωρία του Πολέμου», εκδ. Θεμέλιο,
2.
Το πραγματικό, μακροπρόθεσμο και μέγιστο πρόβλημα της Ελλάδας.
Προ 20 και πλέον ετών ο μακαρίτης Παναγιώτης Κονδύλης, είχε γράψει στο επίμετρο του βιβλίου του «Θεωρία του Πολέμου» μια δυσοίωνη πρόβλεψη για τα ελληνοτουρκικά:
«Το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο, ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια».
Πολλά μπορεί να πει και να σχολιάσει κάποιος για τις προβλέψεις του Κονδύλη, ωστόσο αν οι Έλληνες επιθυμούν πράγματι να αποφύγουν αυτές τις δύο ακραίες, αλλά διόλου απίθανες εξελίξεις, θα πρέπει να οργανωθούν σε μια διαφορετική βάση, ξεχνώντας τις βεβαιότητες του παρελθόντος και σχεδιάζοντας με άλλη οπτική γωνία το μέλλον. Παραδείγματα υπάρχουν, οι συνταγές είναι εκεί, δεν υπάρχει παρθενογένεση, μόνο πίστη στο ότι μπορούμε να αλλάξουμε.
3.
Π. Κονδύλης:''Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράµετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέµου'', από το βιβλίο του «Θεωρία του Πολέμου», εκδ. Θεμέλιο,