Στήνει τη δική του πολεμική μηχανή ο Ταγίπ Ερντογάν: Επενδύσεις δισεκατομμυρίων…

«Οι χώρες που δεν σχεδιάζουν το μέλλον τους, 
είναι καταδικασμένες να αποτελούν μέρος των σχεδίων των άλλων»

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Ιδού η πραγματική συμφωνία για τα Ίμια: 
Δεν μπορεί να επιστρέψει κανείς και τίποτα στο νησί.
(2) Τα Ίμια, η Κυπριακή ΑΟΖ και το «χαράτσι» του νεο-οθωμανισμού.
(3) Εκσυγχρονισμός F-16:
 Οι αντιρρήσεις για τη συμφωνία που σήμερα κρίνεται στην Αθήνα…
(4) Πρόγραμμα F-16V σε… «καλό δρόμο» (Ι)

 File Photo: Lawyers visit Anitkabir, the memorial tomb of Mustafa Kemal Ataturk, during a protest in Ankara, Turkey, 24 February 2018. The lawyers protested against the removal of the word 'Turkish' from Turkish Bar Associations in Turkey, called by President Recep Tayyip Erdogan after members of these Bar Associations criticized the operation in Afrin, Syria. EPA, TUMAY BERKIN 

 Τριακοστή πρώτη Ιανουαρίου του 2018. Στο προεδρικό «σαράι» του Ερντογάν στην Άγκυρα, υπουργοί, στρατηγοί και ο πρόεδρος βρίσκονται να συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών… για επτά ώρες, αναλύοντας το παρόν και προετοιμάζοντας το μέλλον της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας.

 Παρόντες είναι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ, ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ, ο υπουργός Άμυνας Νουρετίν Τζανικλί, ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού κ.α.. Ο Ερντογάν προΐσταται της συνεδρίασης, για πρώτη φορά στα χρονικά, παίρνοντας τη θέση που προοριζόταν άλλοτε για τον πρωθυπουργό. 

Ο ίδιος άλλωστε ως υπερπρόεδρος έχει πια θέσει υπό τον άμεσο και πλήρη έλεγχό του (και) την αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, την καλούμενη Υπογραμματεία για τις Αμυντικές Βιομηχανίες (SSM), καπελώνοντας το υπουργείο Άμυνας και παραμερίζοντας τον πρωθυπουργό. Το αποφάσισε με διάταγμα τον περασμένο Δεκέμβριο, επικαλούμενος την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται η χώρα… εδώ και δυόμιση χρόνια. 

Κατά την κλειστή συνεδρίαση της 31ης Ιανουαρίου στο σαράι, «αξιολογήθηκαν συνολικά 55 αμυντικά πρότζεκτ αξίας 9,4 δισ. δολ.», σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας, με την προοπτική μάλιστα να προστεθούν στο τουρκικό οπλοστάσιο «επιπρόσθετα εγχώρια και εθνικά συστήματα», για να ενισχύσουν τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στις μάχες κατά των Κούρδων (αλλά και των δυνάμεων του Άσαντ) στη βορειοδυτική Συρία.

 Ακριβώς δέκα ημέρες νωρίτερα, στις 20 Ιανουαρίου, η Άγκυρα είχε εισβάλει στρατιωτικά στη βόρεια Συρία εξαπολύοντας επιχείρηση με την ονομασία «Κλάδος Ελαίας», τη δεύτερη στρατιωτική εισβολή που πραγματοποιούν οι Τούρκοι σε συριακά εδάφη σε διάστημα μόλις 27 μηνών. Στόχος τους: να απομακρύνουν τις κουρδικές δυνάμεις προς τα ανατολικά του ποταμού Ευφράτη… αλλά και να δοκιμάσουν τα «made in Turkey» οπλικά συστήματα στο πεδίο των μαχών, διαφημίζοντάς τα παράλληλα ανά την υφήλιο ως αξιόμαχα. 

Ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ υπογράμμισε, με δηλώσεις του προς τα τουρκικά μίντια στις 21 Ιανουαρίου, ότι το 75% των όπλων και πυρομαχικών που χρησιμοποιούν σήμερα οι τουρκικές δυνάμεις στη Συρία είναι made in Turkey.

 Στο ίδιο πνεύμα, και ο υπουργός Άμυνας Νουρετίν Τζανικλί διαφήμισε, με ένα μπαράζ από αναρτήσεις στο Twitter στις 28 Ιανουαρίου, το «εγχώριο και εθνικό» τουρκικό οπλοστάσιο, διαμηνύοντας μάλιστα ότι «τα αποθέματα πυρομαχικών της Τουρκίας είναι τόσο πολλά που αρκούν για να αφανίσουν την τρομοκρατία όχι μόνο από την Αφρίν αλλά από ολόκληρη την περιοχή».

 Ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν επανήλθε στο θέμα την περασμένη Τετάρτη, ανακοινώνοντας μάλιστα ότι η Τουρκία πρόκειται να κατασκευάσει και τα πρώτα δικά της εγχώρια… μη-επανδρωμένα άρματα μάχης. Μιλώντας από το βήμα συνεδρίου στην Άγκυρα, ο 63χρονος ηγέτης υπογράμμισε με νόημα ότι σχεδόν όλα τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού που χρησιμοποιούνται στη στρατιωτική επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» στην Αφρίν είναι… made in Turkey.

 «Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τα άλματα που έχει κάνει η τουρκική αμυντική βιομηχανία. Το 2002, είχαμε εν εξελίξει 66 αμυντικά πρότζεκτ αξίας σχεδόν 5,5 δισ. δολ., με το ποσοστό του εγχώριας κατασκευής οπλισμού να ανέρχεται στο 20%. Το 2017, τα εν λόγω πρότζεκτ έφτασαν τα 600, με το κόστος τους να ξεπερνάει τα 41 δισ. δολ. και το ποσοστό εντοπιότητας να ξεπερνάει το 65%. Αυτήν τη στιγμή, τα θωρακισμένα οχήματα που έχουμε στο Άφριν είναι όλα δικά μας», διακήρυξε μεταξύ άλλων ο Ερντογάν. 

Συνολικά, η Τουρκία εμφανίζεται τα τελευταία 15 χρόνια, που βρίσκεται ο Ερντογάν στην εξουσία, να έχει δαπανήσει πάνω από 60 δισ. δολ. στην ανάπτυξη εγχώριων αμυντικών συστημάτων. Η παραγωγική ικανότητα (production capacity) της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας φέρεται να ξεπερνάει τα 6 δισ. δολ. ετησίως (από 1,3 δισ. το 2002) και η εξαγωγική της ικανότητα (export capacity)τα 2 δισ. δολ. ετησίως (από 248 εκατ. το 2002), ενώ ο προϋπολογισμός μόνο για έρευνα και ανάπτυξη οπλικών συστημάτων (R&D) ανέρχεται σε πάνω 1,3 δισ. δολ., σύμφωνα με δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων που επικαλείται η Sabah. Κάποια δημοσιεύματα (al-Monitor) θέλουν, από την άλλη, τις τουρκικές αμυντικές εξαγωγές να αγγίζουν τα περίπου 12 δισ. δολ. τη διετία 2016-2017. 

Το καθεστώς Ερντογάν από τη μεριά του πάντως, πανηγυρίζει υποστηρίζοντας ότι τουρκικές εταιρείες, οι ASELSAN, TAI, BİTES και ROKETSAN, φιγουράρουν πλέον μεταξύ των 100 μεγαλυτέρων αμυντικών βιομηχανιών στον κόσμο.

 Η καθ’ ύλην αρμόδια τουρκική Υπογραμματεία Αμυντικών Βιομηχανικών (SSM) έδωσε στη δημοσιότητα στις 31 Ιανουαρίου σχετικό γράφημα που προσιδιάζει σε… προσπέκτους οπλικών συστημάτων. Συνεπικουρούμενο από εντυπωσιακά γραφικά, το εν λόγω προσπέκτους διαφημίζει τα όπλα και πυρομαχικά με τα οποία οι Τούρκοι πολεμούν επί του παρόντος τους «τρομοκράτες» στην Αφρίν.

 Πιο συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά: στα επιθετικά ελικόπτερα ATAK T129 (που κατασκευάζονται από την κρατική τουρκική TAI), στις βόμβες διάτρησης NEB, στα drones παρατήρησης και αναγνώρισης Bayraktar TB2 (της εταιρείας Βaykar του γαμπρού του Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ), στους εκτοξευτές ρουκετών T-122 Sakarya (της τουρκικής Roketsan), στα αυτοκινούμενα οβιδοβόλα T-155 Fırtına, στα τυφέκια MPT-76, στα συστήματα ραντάρ ​​​​SERHAT Havan Tespit Radar Sistemi, στα μετακινούμενα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου KORAL, στις «έξυπνες» βόμβες HGK (Hassas Güdüm Kiti), στους επίσης «έξυπνους» πυραύλους MAM-L, και στις ρουκέτες Cirit.

 Για μια πιο πλήρη εικόνα της γκάμας των προϊόντων της τουρκικής βιομηχανίας, θα μπορούσε κανείς να προσθέσει στην παραπάνω λίστα και τα άρματα μάχης Altay, τα θωρακισμένα οχήματα BMC Kirpi, τα στρατιωτικά οχήματα Kobra και Ejder Yalçın, το πρόγραμμα κατασκευής τουρκικών πολεμικών πλοίων MİLGEM, το εκπαιδευτικό αεροσκάφος TAI Hürkuş, το τηλεκατευθυνόμενο πυροβόλο STAMP, και μια σειρά από πυραύλους και βόμβες, ενώ πρέπει να γίνει αναφορά και στους δύο τουρκικούς δορυφόρους GÖKTÜRK που βρίσκονται ήδη σε τροχιά γύρω από τη γη.

 Η εταιρεία Βaykar της οικογένειας του Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, γαμπρού του Ερντογάν, έχει ήδη προμηθεύσει τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας (στρατό και αστυνομία) με συνολικά τουλάχιστον 38drones (μη-επανδρωμένα), κάποια από τα οποία μάλιστα έχουν τις προδιαγραφές για να φέρουν και «έξυπνα» πυρομαχικά της επίσης τουρκικής Roketsan. 

Λειτουργώντας σε ρόλο κολαούζου για τις οικογενειακές μπίζνες της τουρκικής προεδρίας, κρατικά τουρκικά ΜΜΕ (όπως το πρακτορείο ειδήσεων Anadolu) δημοσιεύουν «θέματα» για drones made in Turkey που πήραν μέρος σε περισσότερες από 560 επιχειρήσεις μόνο τους πρώτους εννέα μήνες του 2017, συμβάλλοντας στην εξόντωση σχεδόν 2.000 εχθρών της Τουρκίας εντός… αλλά και εκτός των τουρκικών συνόρων. 

Για τον ίδιο τον Ερντογάν, η ανάπτυξη της εγχώριας τουρκικής βιομηχανίας αποτελεί κεντρική στρατηγική επιλογή που στοχεύει τόσο στη γεωστρατηγική χειραφέτηση της Τουρκίας από τους «έξω», στην τόνωση του εθνικού φρονήματος στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στην ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας μέσω εξαγωγών (την οποία τουρκική οικονομία ο Ερντογάν έχει άλλωστε βάλει στόχο να κάνει μια από τις δέκα μεγαλύτερες της υφηλίου έως το 2023, οπότε είναι και η επέτειος της συμπλήρωσης 100 ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας). Η γιγάντωση της πολεμικής βιομηχανίας αποτελεί, επίσης, και όραμα του πρώτου ισλαμιστή ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας, Νετζμετίν Ερμπακάν, που πλέον γίνεται πραγματικότητα, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό σε επίπεδο συμβολισμών. 

«Οι χώρες που δεν σχεδιάζουν το μέλλον τους, είναι καταδικασμένες να αποτελούν μέρος των σχεδίων των άλλων», διακήρυξε ο Ερντογάν προ ημερών από την Άγκυρα, υποστηρίζοντας ότι «κακοί γείτονες» και «απρόθυμοι σύμμαχοι» είναι εκείνοι που αναγκάζουν την Τουρκία να αναπτύξει τα δικά της οπλικά συστήματα, οι μεν γείτονες επειδή την απειλούν και οι δε σύμμαχοι επειδή δεν την στηρίζουν όσο θα έπρεπε (ενώ αντιθέτως στηρίζουν τους Κούρδους της Συρίας, σύμφωνα με την Άγκυρα). 

Η πρόσφατη άρνηση της Γερμανίας να προχωρήσει στην αναβάθμιση των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard που διαθέτει η Τουρκία, αλλά και οι προηγούμενες αρνήσεις των Αμερικανών να στείλουν στην Τουρκία πιστόλια (για τη φρουρά του Ερντογάν) και drones, έχουν προκαλέσει την οργή της Άγκυρας που αναζητάει πλέον εναλλακτικές… made in Turkey. Σε αυτό το πλαίσιο της αμυντικής χειραφέτησης, εντάσσεται και η πρεμούρα των Τούρκων να εξασφαλίσουν πρόσβαση στην τεχνογνωσία ξένων οπλικών συστημάτων όπως είναι οι ρωσικοί αντιαεροπορικοί πύραυλοι S-400 και τα ισραηλινά drones Heron… για να μπορέσουν εν συνεχεία να αναπτύξουν νέα και καλύτερα δικά τους. 

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Αναδημοσίευση από
26/2/2018
  •    «Οι χώρες που δεν σχεδιάζουν το μέλλον τους,  είναι καταδικασμένες να αποτελούν μέρος των σχεδίων των άλλων»   

             ΣXETIKA KEIMENA             
     
      
File Photo: A unit of Turkish commandos prepare to leave the Imia Island in the Agean Sea early January 31st, 1996 following the departure earlier of Greek soldiers which eased the tension between the two countries who dispute sovereignty of the small islet. Photo AΠΕ-ΜΠΕ via Turkish Navy FEBRUARY 26, 2018

1.
Ιδού η πραγματική συμφωνία για τα Ίμια: 
Δεν μπορεί να επιστρέψει κανείς και τίποτα στο νησί.
Ενώ η κατάσταση στην Αθήνα άρχισε κάπως να ηρεμεί μετά τις 2 Φεβρουαρίου 1996, η ελληνική κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη κινδύνευσε να βρεθεί ενώπιον νέου επεισοδίου, που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κρίση, παρόμοια με αυτή των Ιμίων.
Οι Τούρκοι παραπονέθηκαν στους Αμερικανούς ότι η Ελλάδα είχε αρχίσει να υλοποιεί μυστικό σχέδιο για τοποθέτηση συμβόλων σε βραχονησίδες και νησίδες, που οι ίδιοι χαρακτήριζαν αμφισβητούμενες. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι στην Καλόλημνο είδαν Ελληνες στρατιώτες να περιπολούν.
Δεν ήταν το μοναδικό επεισόδιο: Στις 5 Φεβρουαρίου 1996, τουρκική ακταιωρός έπαιξε «κρυφτούλι», με πλοίο του Λιμενικού Σώματος, όχι μακρυά από την Κάλυμνο. Υπήρξε κίνδυνος σύγκρουσης, που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή.
Οι Αμερικανοί αρχικά δέχθηκαν τις τουρκικές δικαιολογίες. Είχε προηγηθεί και ένα άλλο περιστατικό. Στις 3 Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου τουρκική ακταιωρός πυροβόλησε εναντίον των ελληνικών μηχανότρατων «Χατζηκωνσταντής» και «Σωτήρης», που βρίσκονταν στα ελληνικά χωρικά ύδατα.
Μετά από το επεισόδιο, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού έστειλε στην Αλεξανδρούπολη το πολεμικό «Ικαρία» για να περιπολεί στην περιοχή. Ο Μητροπολίτης Ανθιμος, έσπευσε να καταδικάσει τα επεισόδια, και τα συνέδεσε με την υπόθεση των Ιμίων, αλλά η κυβέρνηση αντιμετώπισε με προσοχή την κατάσταση για να μην δώσει την ευκαιρία για δημιουργία νέας κρίσης. Δήλωσε χαρακτηριστικά: 
«Tώρα που καταλαγιάζει ο θόρυβος από το ταπεινωτικό για μας επεισόδιο στο Aιγαίο, κινδυνεύουμε να ξαναπέσουμε στον εφησυχασμό και την αδιαφορία ή να κατασιγάσουμε την πικρία μας με την ανεύρεση των υπευθύνων, πραγματικών ή πιθανών, ανάμεσα σε εκείνους που πρωτοστάτησαν στο σχεδιασμό και την εκτέλεση της ατυχούς επιχείρησης. Στο μεταξύ, οι Tούρκοι μεθοδικοί, πονηροί, σύγχρονοι πλέον και πάντοτε αδυσώπητα εχθρικοί απέναντί μας, σχεδιάζουν τις νέες προκλήσεις εναντίον μας».
Ακολούθησε η προσάραξη του ελληνικού επιβατηγού πλοίου «Νικήτας», σε αβαθή νερά πολύ κοντά στην Καλόλημνο, την οποία οι Τούρκοι είχαν βάλει στο επίκεντρο των αμφισβητήσεων τους. Το τετραμελές πλήρωμα και οι ναύτες του αλιευτικού σκάφους «Αντώνης» ηγήθηκαν των προσπαθειών αποκόλλησης
Στις 7 Φεβρουαρίου 1996, ο Αμερικανός πρέσβης Τόμας Νάϊλς απέστειλε τηλεγράφημα στον τότε υπουργό Εξωτερικών Γουόρεν Κρίστοφερ, στο οποίο εμμέσως αφήνεται να εννοηθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αθώα. Αναφέρει ότι η Αθήνα θεωρεί –και είχε απόλυτο δίκιο η ελληνική κυβέρνηση- πως η Καλόλημνος δεν καλύπτεται από την συμφωνία για τα Ιμια.
Συγκεκριμένα σημειώνει τα εξής:
Ημερομηνία: 7 Φεβρουαρίου 1996, Ωρα: 17:19 
Από: Πρεσβεία ΗΠΑ, Αθήνα 
Προς: Υπουργό Εξωτερικών Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ουάσιγκτον, Άμεση παράδοση 
Ενημέρωση: Υπουργείο Άμυνας, Ουάσιγκτον, Άμεση παράδοση, Γενικό Επιτελείο Στρατού, Ουάσιγκτον, Άμεση παράδοση 
Θέμα: Πληροφορίες περί απόβασης ελληνικών στρατευμάτων στην Καλόλιμνο 
  1. Διαβάθμιση από αναπληρωτή επικεφαλής αποστολής Τόμας Μίλερ. Αιτιολογία: 1.5 b) και d). 
  2. Το παρόν μήνυμα απαιτεί την ανάληψη ενεργειών – Βλέπε παράγραφο 5. 
  3. (Εμπιστευτικό) Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με πληροφορίες περί παρουσίας ελληνικών στρατευμάτων στη νησίδα της Καλολίμνου κοντά στα Ίμια / Καρντάκ, το Υπουργείο Εξωτερικών και το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας είπαν ότι μόνον η νησίδα των Ιμίων καλύπτεται από τη συμφωνία απεμπλοκής που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών στις 30-31 Ιανουαρίου.
  4. (Εμπιστευτικό) Έτσι, κατά την άποψή τους, η παρακείμενη νησίδα της Καλολίμνου δεν υπάγεται στη συμφωνία, και δεν επιβεβαιώνουν ούτε διαψεύδουν την παρουσία ελληνικών στρατευμάτων (ή άλλων προσώπων) στην Καλόλιμνο (ή σε άλλα νησιά νησίδ\ες του Αιγαίου).Επισημαίνουμε ότι τουλάχιστον μια είδηση στον Τύπο της 7ης Φεβρουαρίου αναφέρει ότι τοποθετήθηκαν έλληνες στρατιώτες σε νησίδες κοντά στα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία στο Αιγαίο, όμως μέχρι τώρα δεν μπορέσαμε να επιβεβαιώσουμε την είδηση αυτή.
  5. (Εμπιστευτικό) Σχόλιο και αίτημα ανάληψης ενεργειών: Η πρεσβεία ενεργεί θεωρώντας ότι η συμφωνία περί επανόδου στο προηγούμενο καθεστώς καλύπτει μόνον τα Ίμια / Καρντάκ και όχι άλλα γειτονικά νησιά / νησίδες. Θα εκτιμούσαμε την επιβεβαίωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι η αντίληψή μας αυτή είναι ορθή. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για την απόκτηση περισσότερων πληροφοριών όσον αφορά την ενδεχόμενη αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στις νησίδες κοντά στα Ίμια / Καρντάκ ή σε άλλα σημεία κατά μήκος των θαλάσσιων συνόρων Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο.      
     Υπογραφή: Νάιλς

File PHOTO: A Turkish Coastguard vessel is overflown by a Greek military plane 29 January in the Agean Sea. Reportedly some Greek soldiers were stationed on the island of Imia on Monday, following an incident over the weekend, which caused a diplomatic row between Turkey and Greece. Turkish journalists on Saturday had removed a Greek flag from the Imia island and had hoisted a Turkish one at its place. Following an official protest to Turkey, a Greek Navy vessel on Sunday was despatched to rehoist the Greek flag on the deserted island. Photo via AΠΕ-ΜΠΕ via Turkish Navy. EDS note: best quality available
Την επομένη μέρα, το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ απαντά στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας και την διορθώνει στο θέμα της συμφωνίας.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες στην ελληνική πρωτεύουσα είχαν μείνει με την εντύπωση ότι η συμφωνία ήταν απλά η επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς. Το σημείωμα υπέγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Στρόουμπ Τάλμποτ και ετοίμασε ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Νότιας Ευρώπης, Κέρι Κάβανο, που γνώριζε τα ελληνικά θέματα όπως «την κάλπικη δεκάρα», κατά την έκφραση Ελληνα διπλωμάτη που υπηρετούσε στην πρεσβεία της Ουάσιγκτον.
Για πρώτη φορά, από την δημιουργία της κρίσης στα Ιμια, οι Αμερικανοί στηρίζουν την ελληνική θέση και θεωρούν την Καλόλιμνο ελληνικό έδαφος. Ο Κάβανο ενημέρωσε τον Νάϊλς, ότι «η συγκεκριμένη ενέργεια (Σ.Σ.: εννοεί στην Καλόλιμνο) δεν παραβιάζει τη συμφωνία για την ταυτόχρονη απομάκρυνση στρατιωτικών δυνάμεων και σημαιών από τα Ίμια, την αποχώρηση των πολεμικών σκαφών και τη μη επιστροφή τους».
O Αμερικανός αξιωματούχος, άδραξε την ευκαιρία για να επαναλάβει σε επίσημο έγγραφο, τη συμφωνία για τα Ιμια, την οποία αποδέχθηκαν, χωρίς κανένα ενδοιασμό, η Αθήνα και η Αγκυρα.
Στο σημείο αυτό σημειώνουμε ότι η συμφωνία για τα Ίμια είχε αποφασιστεί να παραμείνει απόρρητη. Γι’ αυτό και ο καθένας αφέθηκε να την ερμηνεύει ως ήθελε. Η ελληνική κυβέρνηση επέμενε ότι η συμφωνία αφορούσε μόνο την απομάκρυνση των πλοίων και των στρατιωτών πάνω και γύρω από τα Ίμια. Το μοιραίο εκείνο βράδυ της 31ης Ιανουαρίου μερικοί, όχι όλοι,  δημοσιογράφοι στην Αμερική γνωρίζαμε ότι ο όρος για την αποχώρηση αφορούσε και τις σημαίες. Στη συνέχεια πληροφορηθήκαμε ότι η συμφωνία περιείχε και τέταρτο όρο:
Την μή επιστροφή γύρω και πάνω στα Ίμια των πλοίων, των στρατιωτών και των σημαιών.
Ήταν η επίσημη γκριζοποίηση των βραχονησίδων.
Βέβαια, δεν είχαμε απόδειξη. Μέχρις ότου, μαζί με τον συνάδελφο Αθανάσιο Έλλις, βρήκαμε τα απόρρητα αμερικανικά έγγραφα. Σε ένα από αυτά ανακαλύψαμε τη συμφωνία για τα Ίμια. Ήταν μία παράξενη αλλά συνάμα και δύσκολη στιγμή για εμάς, διότι βλέπαμε την αλήθεια κατάματα.
Έχει σημασία να καταγράψουμε ότι η συμφωνία αποκαλύπτεται δια της πλαγίας: όταν θέτουν οι Τούρκοι θέμα για την Καλόλιμνο και οι Αμερικανοί τους απαντούν ότι δεν καλύπτεται το νησί από τη συμφωνία για τα Ίμια, σπεύδουν να την συμπεριλάβουν στο τηλεγράφημα (προφανώς για να υπάρχει και γραπτώς).
Εάν δεν συνέβαινε αυτό το περιστατικό, δεν θα είχαμε ποτέ σε χαρτί τη συμφωνία για τα Ίμια.
Στο εμπιστευτικό τηλεγράφημα, ο κ. Τάλμποτ, γράφει:
Ημερομηνία: 8 Φεβρουαρίου 1996, Ωρα: 02:25 
Από: Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ουάσιγκτον 
Προς: Πρεσβεία ΗΠΑ, Αθήνα, Άμεση παράδοση 
Θέμα: Επίσημα – ανεπίσημα 
  1. Διαβάθμιση από Κέρι Κάβανο, διευθυντή υποθέσεων νοτιοανατολικής Ευρώπης. Αιτιολογία: 1.5 d).
  2.  (Εμπιστευτικό) Το ακόλουθο σημείωμα διαβιβάσθηκε στον Υπουργό Εξωτερικών στις 7 Φεβρουαρίου:          
  Η κατάσταση παραμένει τεταμένη στο Αιγαίο  
           Οι Τούρκοι παραπονέθηκαν στην πρεσβεία μας ότι η Ελλάδα τοποθέτησε κάποιες στρατιωτικές δυνάμεις στη νήσο Καλόλιμνο (ένα ελληνικό νησί κοντά στα Ίμια / Καρντάκ), παραβιάζοντας τη συμφωνία που επέτρεψε στις δύο πλευρές να υποχωρήσουν από το χείλος της σύγκρουσης. Η συγκεκριμένη ενέργεια δεν παραβιάζει τη συμφωνία για την ταυτόχρονη απομάκρυνση στρατιωτικών δυνάμεων και σημαιών από τα Ίμια, την αποχώρηση των πολεμικών σκαφών και τη μη επιστροφή τους.Εγείραμε τους τουρκικούς προβληματισμούς στην ελληνική πρεσβεία, τονίζοντας τη σημασία της επίδειξης της μεγαλύτερης δυνατής σύνεσης στη χρήση στρατιωτικών δυνάμεων και από τις δύο πλευρές κατά τη διάρκεια της ευαίσθητης αυτής περιόδου.Καταστήσαμε σαφές ότι δεν αμφισβητούμε το δικαίωμά τους να αναπτύξουν αυτά τα στρατεύματα, αλλά ανησυχούμε για το γεγονός ότι τέτοιου είδους ενέργειες είναι δυνατόν να παρερμηνευθούν και να προκαλέσουν αντιδράσεις στην Άγκυρα.Ο πρέσβης Τσίλας μεταβίβασε το μήνυμα αυτό στον Υπουργό Εξωτερικών Πάγκαλο και στον Υπουργό Άμυνας Αρσένη. Παραπονέθηκαν ότι επρόκειτο για ανάπτυξη ελληνικών δυνάμεων σε ελληνικό έδαφος και ότι δεν ήταν θέμα προς συζήτηση.
(Ακολουθεί λογοκριμένο κείμενο)
Υπογραφή: Τάλμποτ
Οι Τούρκοι δεν σταμάτησαν να προκαλούν στην περιοχή των Ιμίων. Στο τέλος Φεβρουαρίου και στις αρχές Μαρτίου ξεπέρασαν κάθε όριο με αποκορύφωμα ένα σοβαρό επεισόδιο στις 29 Φεβρουαρίου. Εκείνο το πρωί, η ελληνική κανονιοφόρος «Πολεμιστής» πλησίασε την τουρκική ακταιωρό με αριθμό S4-74 με στόχο να την αναγκάσει να εγκαταλείψει τα ελληνικά χωρικά ύδατα των Iμίων. Τα δύο σκάφη ακούμπησαν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα να ανοίξει τρύπα στο πίσω μέρος της ελληνικής κανονιοφόρου.
Mετά τη σύγκρουση το τουρκικό πλοίο έφυγε ταχύτατα προς τα τουρκικά παράλια και ο «Πολεμιστής» το καταδίωξε. Ομως, η τρύπα που άνοιξε από την σύγκρουση ανάγκασε την ελληνική κανονιοφόρο να κινηθεί προς τη Λέρο για να επιδιορθωθεί η βλάβη.Οι Τούρκοι συνέχισαν τις προκλήσεις από τον αέρα. Τα απανωτά επεισόδια ανάγκασαν τον τότε υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο να καλέσει στο υπουργείο Εξωτερικών τον πρέσβη των ΗΠΑ και να του ζητήσει να επιτραπεί στον Έλληνα βοσκό, που βοσκούσε για χρόνια τα πρόβατά του εκεί, να επιστρέψει στα Ίμια.
Μετά την συνάντηση ο Νάϊλς έκανε αναφορά στον Γουόρεν Κρίστοφερ: 
Ημερομηνία: 5 Μαρτίου 1996, ώρα 16.55 
Από: Πρεσβεία ΗΠΑ, Αθήνα 
Προς: Υπουργό Εξωτερικών Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ουάσιγκτον, Άμεση παράδοση 
Θέμα: Ο υπουργός Εξωτερικών επαναλαμβάνει τις ελληνικές ανησυχίες σχετικά με τις τουρκικές δραστηριότητες στην περιοχή των Ιμίων / Καρντάκ      
       Διαβάθμιση από πρέσβη Τόμας Νάιλς. Αιτιολογία 1.5 d). 
  1. (Εμπιστευτικό) Σύνοψη. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης της 5ης Μαρτίου, ο υπουργός Εξωτερικών Πάγκαλος μου ανέφερε τις ίδιες ανησυχίες, όσον αφορά τις τουρκικές δραστηριότητες στην περιοχή των Ιμίων / Καρντάκ, τις οποίες είχε αναφέρει ο υπουργός Άμυνας Αρσένης την προηγούμενη εβδομάδα (τηλεγράφημα αναφοράς).Έθεσε επίσης ζήτημα σχετικά με τις «εγγυήσεις» των Ηνωμένων Πολιτειών όσον αφορά τη συμφωνία της 31ης Ιανουαρίου και ζήτησε να εξασφαλίσουμε ότι η Τουρκία θα τηρήσει την εν λόγω συμφωνία. Είπα ότι θα διαβιβάσω τις ανησυχίες του, αλλά σημείωσα ότι τα συμβάντα που περιέγραψε έλαβαν χώρα πριν από αρκετές ημέρες, και ρώτησα κατά πόσον η ελληνική κυβέρνηση είχε πρόσφατες πληροφορίες που να υποδεικνύουν συνεχιζόμενες παραβιάσεις. Ο Πάγκαλος είπε ότι δεν γνώριζε, αλλά θα ζητούσε να μάθει. Τέλος σύνοψης. 
  2. (Εμπιστευτικό) Συναντήθηκα με τον υπουργό Εξωτερικών Πάγκαλο στις 5 Μαρτίου για συζητήσεις, οι οποίες επικεντρώθηκαν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, προσφέροντας κάποιες ελπίδες για αποκλιμάκωση (βλέπε τηλεγράφημα αναφοράς). Ωστόσο, προτού συζητήσουμε κάποιες δυνητικά χρήσιμες ιδέες, ο Πάγκαλος έθεσε τα ίδια ζητήματα που είχε αναφέρει ο Αρσένης κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας στις 29 Φεβρουαρίου (τηλεγράφημα αναφοράς) σχετικά με εικαζόμενες τουρκικές παραβιάσεις της συμφωνίας της 31ης Ιανουαρίου, στην οποία μεσολάβησε ο πρώην βοηθός υπουργός Εξωτερικών  Χόλμπρουκ. Ειδικότερα, σημείωσε ότι στις 18 και στις 28 Φεβρουαρίου, τουρκικά πολεμικά σκάφη κινήθηκαν μεταξύ των δύο νησίδων που απαρτίζουν τα Ίμια και ζήτησαν από ελληνικά αλιευτικά σκάφη να απομακρυνθούν. Τουρκικά RF-4 πετούν πάνω από την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Καλύμνου. Ο Πάγκαλος είπε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του 1994 και του 1995 υπήρξαν «μόνον» 177 τουρκικές παραβιάσεις εντός έξι μιλίων ελληνικού εδάφους. Ωστόσο, τον Φεβρουάριο μόνο υπήρξαν 96 τέτοιες παραβιάσεις.
  3. Συνεχίζοντας, ο Πάγκαλος είπε ότι ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών Χόλμπρουκ είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εγγυώνταν ότι δεν θα υπήρχε ελληνική ή τουρκική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή των Ιμίων καθώς και την επάνοδο στο προηγούμενο καθεστώς, πράγμα που σημαίνει, όπως είπε ο Πάγκαλος, ότι τόσο οι Ελληνες όσο και οι Τούρκοι αλιείς θα μπορούν να αλιεύουν χωρίς παρενοχλήσεις και ότι ένας Ελληνας κτηνοτρόφος από κάποιο από τα παρακείμενα νησιά, ο οποίος έβοσκε κατσίκες στα Ίμια επί δέκα χρόνια, θα μπορούσε να συνεχίσει την πρακτική αυτή.Με διαβεβαίωσε ότι οι Έλληνες δεν θα παρενοχλούσαν τους Τούρκους αλιείς στην περιοχή, εν μέρει επειδή υπάρχει ένα αμοιβαίως επωφελές λαθρεμπόριο μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων αλιέων, το οποίο οι ελληνικές αρχές δεν επιθυμούν να διαταράξουν.
  4.  (Εμπιστευτικό) Όπως αναφέρεται στο τηλεγράφημα αναφοράς, πιστεύω ότι μια συμφωνία βάσει της οποίας καμία από τις δύο πλευρές δεν θα παρεμβαίνει στις αλιευτικές δραστηριότητες των αλιέων της άλλης χώρας στην περιοχή και θα απέχει από την αποστολή πολεμικών σκαφών θα συνεισφέρει ουσιαστικά στη μείωση του συνολικού επιπέδου των εντάσεων. Μπορεί η πρεσβεία στην Άγκυρα να αναφέρει τυχόν τουρκικές αντιδράσεις στην προηγούμενη παρέμβαση του Αρσένη;         
   Υπογραφή: Νάιλς



26/2/2018


Σκίτσα:Soloup & Στάθη

2.
Τα Ίμια, η Κυπριακή ΑΟΖ και το «χαράτσι» του νεο-οθωμανισμού.

Το πρόβλημα με την Τουρκία βρίσκεται στην Στρατηγική Νοοτροπία της, προϊόν της ιστορικής συνείδησης ενός λαού που αντανακλά την αντίληψή του για τη θέση του στον κόσμο.Αναμφισβήτητα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση της ιστορικής συνείδησης των Τούρκων κι άρα της στρατηγικής νοοτροπίας με βάση την οποία διαμορφώνεται ο στρατηγικός σχεδιασμός και η πολιτική βούληση της γείτονος χώρας, εκ των οποίων πηγάζουν όλες οι διεκδικήσεις της σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Στόχος της Τουρκίας είναι η συνεκμετάλλευση των υπαρχόντων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο που θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει ως το «χαράτσι» του νεο-οθωμανισμού. Οι διεκδικήσεις επί των ελληνικών, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις ισχύουσες συνθήκες, νήσων, αποτελούν το μέσο για την επίτευξη του στόχου της.

Στις άλλες γειτονικές χώρες και σε όλα τα Βαλκάνια, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής Θράκης, επιδιώκει την ενίσχυση και τον έλεγχο του μουσουλμανικού στοιχείου, στο οποίο, ανεξαρτήτως εθνικότητας, προσπαθεί επίμονα να επιβάλει την τουρκική εθνική συνείδηση (όπως έκαναν και στο εσωτερικό της Τουρκίας στο παρελθόν) και μέσω αυτού τον έλεγχο των Κυβερνήσεων των χωρών αυτών, στο πλαίσιο εξυπηρέτησης των στόχων της και της υποστήριξης του ρόλου της ως περιφερειακής δύναμης, τον οποίο με αξιώσεις και συνέπεια διεκδικεί. Είναι προφανές πως η ενίσχυση και ο έλεγχος των μουσουλμάνων της Θράκης θα χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης (και) στην επιδιωκόμενη διαπραγμάτευση σε Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο. Στην ίδια κατεύθυνση επιδιώκει να ασκήσει πιέσεις στη Χώρα μας μέσω Αλβανίας-FYROM, εκμεταλλευόμενη, πέρα των άλλων, τις υφιστάμενες διαφορές μας με τις χώρες αυτές.

Ο χρόνος που η Τουρκία επέλεξε τη δημιουργία ενός νέου επεισοδίου στα Ίμια είναι άμεσα συνδεδεμένος με την έρευνα στο οικόπεδο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ την οποία επιδιώκει με κάθε μέσο να αποτρέψει όπως και την όποια σκέψη για οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στη ΝΑ Μεσόγειο μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Φοβάται πως βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο δημιουργίας τετελεσμένων από Ελλάδα και Κύπρο εκμεταλλευόμενες την εμπλοκή της στον πόλεμο της Συρίας αλλά και τις προβληματικές έως κακές σχέσεις που έχει πλέον με ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτο και όλη τη δύση γενικότερα.

Η επιλογή των Ιμίων για δράση επίσης δεν είναι τυχαία αφού στο χώρο αυτό έχει κατά κάποιο τρόπο εξασφαλίσει εξωτερική νομιμοποίηση (ώστε να αποφύγει ισχυρές διεθνείς αντιδράσεις) μετά την γνωστή σε όλο τον κόσμο κρίση του 1996. Θέλει να στείλει μήνυμα πως δεν θα δεχθεί τετελεσμένα, να δείξει αποφασιστικότητα και να ασκήσει πιέσεις ώστε να σταματήσει μια τέτοια προσπάθεια και το κάνει με τον πλέον «ασφαλή» τρόπο αυτόν της χρησιμοποίησης της δύναμης ακτοφυλακής και μάλιστα χωρίς πυρά (με ένα επεισόδιο το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ως ναυτικό ατύχημα εάν υπήρχε τέτοια ανάγκη) κι όχι των ενόπλων δυνάμεων ώστε να μη δώσει τη νομιμοποίηση στην Ελλάδα για σοβαρή αντίδραση.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να ακολουθεί τις εξελίξεις που προσπαθεί να δρομολογήσει η Τουρκία αλλά να τις διαμορφώνει η ίδια στη βάση μιας εθνικής στρατηγικής για την προώθηση των εθνικών της συμφερόντων. Η κλιμάκωση της κρίσης από τη Χώρα μας με κίνδυνο να οδηγηθούμε σε πολεμικές περιπέτειες με απρόβλεπτες συνέπειες δεν εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα. Η επιλογή του δρόμου που χάραξε η Κύπρος για τη ρύθμιση της ΑΟΖ με Ισραήλ-Αίγυπτο και την εκμετάλλευση των υπαρχόντων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων μέσω συμφωνιών με μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους τα συμφέροντα των οποίων υποστηρίζονται από τις χώρες τους (ΗΠΑ, Γαλλία κλπ) είναι ο πλέον ασφαλής τρόπος προώθησης των εθνικών μας συμφερόντων.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως η Χώρα δεν θα πρέπει να είναι έτοιμη να υποστηρίξει τα κυριαρχικά της δικαιώματα όταν αυτά αμφισβητούνται σε στρατιωτικό επίπεδο. Εδώ όμως ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα που δεν χωράει στο παρόν άρθρο. Επιγραμματικά μόνο θα αναφέρω πως δηλώσεις των Υπουργών Εξωτερικών, Άμυνας αλλά και του Α/ΓΕΕΘΑ της μορφής «είμαστε αποφασισμένοι να υποστηρίξουμε τις κόκκινες γραμμές» είναι χωρίς περιεχόμενο και ουσία από τη στιγμή που δεν συνοδεύονται από αποτελεσματικά μέτρα σε θεσμικό επίπεδο που θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα αυτή ώστε να πεισθούν όσοι επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία, στο πλαίσιο εξασφάλισης, πρωτίστως, της αποτροπής που πρέπει να είναι το ζητούμενο. Από μόνες τους οι δηλώσεις δεν δημιουργούν αποτροπή.

Χρειάζονται πολλά να γίνουν για να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη εθνική ισχύς κυρίως στην αλλαγή του στρατηγικού σχεδιασμού αλλά και της πολιτικής βούλησης, στοιχεία που λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές ισχύος και στα οποία έχουμε πρόβλημα. Η εν θερμώ αντίδραση με τη χρήση ενόπλων δυνάμεων χωρίς να έχει προηγηθεί το risk management μέσα από το οποίο θα προσδιοριστούν όλες οι απειλές και θα έχουν εκπονηθεί όλα τα contingency plans για την αντιμετώπισή τους, παραπέμπει στην απαράδεκτη για ένα σοβαρό κράτος, που σέβεται το παρελθόν του και θέλει να έχει παρόν και μέλλον, ρώσικη ρουλέτα.

Τα σοβαρά κράτη μελετούν σε μόνιμη βάση το διεθνές περιβάλλον, προσδιορίζουν απειλές, εντοπίζουν ευκαιρίες και εξασφαλίζουν την απαιτούμενη εθνική ισχύ για την αντιμετώπιση και εκμετάλλευσή τους αντίστοιχα όπως περιγράφω στο βιβλίο μου «Εθνική Στρατηγική-Πρόταση για ένα νέο Θεσμικό Πλαίσιο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ι.ΣΙΔΕΡΗ», στο οποίο προσεγγίζω όλα τα παραπάνω ζητήματα και καταλήγω σε συγκεκριμένες προτάσεις για την αναβάθμιση της αποτροπής σε μια χρονική περίοδο που όπως δήλωσε ο Γκορμπατσόφ ο κόσμος φαίνεται σαν να ετοιμάζεται για πόλεμο με ότι αυτό συνεπάγεται για τη Χώρα μας έχοντας δίπλα μια αναθεωρητική Τουρκία και τον εθνικισμό στα Βαλκάνια σε έξαρση.

  Γιώργος Χατζηθεοφάνους,
 Υποστράτηγος ε.α. –  Εκπαιδευτής ΕΚΔΔΑ, Αντιπρόεδρος Συλλόγου Αποφοίτων ΑΠΘ, ΣΣΕ, ΣΕΘΑ, ΝΟΕ/ΑΠΘ, PMP/PMI


21/2/2018


 3.
 Εκσυγχρονισμός F-16:
 Οι αντιρρήσεις για τη συμφωνία που σήμερα κρίνεται στην Αθήνα…

Οι Αμερικανοί βρίσκονται στην Αθήνα για να συναντηθούν σήμερα με στελέχη της ΓΔΑΕΕ και άπαντες πιστεύουν ότι αυτή η συνάντηση είναι η πλέον κρίσιμη για να κλείσει η συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό 85 αεροσκαφών F-16. Το Militaire.gr αποκάλυψε προχθές το περιεχόμενο της πρότασης το οποίο κατά αμερικανικές αλλά και ελληνικές πηγές δίνει λύσεις στα προβλήματα που υπήρχαν και είχαν να κάνουν κυρίως με τα οικονομικά δεδομένα της συμφωνίας.

 Ωστόσο υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις. Η διαπραγμάτευση για τον εκσυγχρονισμό των F-16 τράβηξε πολύ σε χρόνο και αυτό έδωσε τη δυνατότηα για μελέτη της, που δημιούργησε πλέον αμφιβολίες όχι για την αναγκαιότητα του εκσυγχρονισμού, αλλά για τους όρους με τους οποίους θα γίνει.

 Το κείμενο που ακολουθεί σχολιάζει όσα δημοσίευσε το Militaire.gr για τον εκσυγχρονισμό των F-16.

 Ειδικού συνεργάτη

  Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό. Διαβάζω στον έγκυρο ιστότοπο του Militaire.gr , ότι τελικά βρέθηκε λύση στο  γόρδιο δεσμό της αναβάθμισης των F-16. Παρεξηγήσαμε λέει, τα γραφέντα για το συνολικό κόστος του προγράμματος. Είναι τόσο απλά, αλλά εμείς οι αδαείς δεν το καταλάβαμε!

 Το κόστος προγράμματος δεν είναι 1,5 δις$ αλλά 1,2 δις$, πολύ κοντά δηλαδή στα εξαγγελθέντα. Τα άλλα 300εκ$, βρε αδαείς, είναι για υποστήριξη!! Ένοιωσα πραγματικά άσχημα για την αφέλεια μου. Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, ο εκσυγχρονισμός μπορεί να γίνει και χωρίς την υποστήριξη, χωρίς δηλαδή ανταλλακτικά και υπηρεσίες, για τα εκσυγχρονισμένα αεροσκάφη! Νέο σκεπτικό, ομολογώ με πιάνει αδιαβαστο!

 Έλεος κύριοι, σας βλέπουν, έχει και η υπομονή τα όρια της. Ο Ελληνικός Λαός θα πληρώσει 1,5δις$, από το υστέρημα του, για ενα πρόγραμμα πολλών ερωτηματικών, που θα δώσει το πρώτο εκσυγχρονισμένο αεροσκάφος το 2021 και η διάρκεια του θα είναι 10ετης! Και επαναλαμβάνω, προς άρση παρεξηγήσεων, ΝΑΙ ο εκσυγχρονισμός πρέπει να γίνει, ΟΧΙ όμως όπως θέλει και όποτε θέλει η κάθε εταιρεία..Και το “όπως θέλει” δεν είναι λόγια της γειτονιάς.

 Η Π.Α. αλλαξε, όπως γράφεται, τις απαιτήσεις της για να προσαρμόσει το πρόγραμμα στα οικονομικά της Χώρας. Η απαίτηση για αναβάθμιση των παρτίδων ΙΙ και ΙΙΙ, έγινε ξαφνικά αναβάθμιση των παρτίδων ΙΙΙ και ΙV. Όπως λένε όμως οι ειδικοί, με αυτήν την κωλοτούμπα, ο μόνος που εξυπηρετείται είναι η εταιρεία, και όχι η Π. Αεροπορία και η Χώρα, και μάλιστα σε τετοιες κρίσιμες ώρες. Και το κερασάκι στην τούρτα, σύμφωνα πάντα με το Militaire, λύθηκε και το πρόβλημα προκαταβολής, είχαμε λέει 250εκ$ ξεχασμένα κάπου εκεί στην Αμερική, και θα δοθούν για προκαταβολή! Και ερωτά ο αφελής πολίτης, “αν κύριοι είχαμε 250εκ$ στην άκρη, γιατί τα αεροσκάφη μας δεν έχουν ανταλλακτικά να πετάξουν;” Εκτός και αν όλα αυτά είναι ψέματα, αλλά δεν είναι και το ξέρετε.

 Βιώνουμε κρίσιμες ιστορικές  στιγμές, με έναν απρόβλεπτο γείτονα, πιθανόν να μη γίνει τίποτα, αλλά αν γίνει εμείς θα έχουμε καθηλωμένη την Αεροπορία από ανταλλακτικά, περιμένοντας το πρώτο F-16 το 2021;  Μήπως πρέπει να καθίσουν πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να δουν νηφάλια, ποιες είναι οι Εθνικές προτεραιότητες σήμερα; Μήπως, με αυτά τα λεφτά που λένε ότι έχουμε έξω, πρέπει να ανεβάσουμε στο μέγιστο την υπάρχουσα δυνατότητα αποτροπής της Π.Α, εδώ και τώρα; Μήπως θα έπρεπε να δούμε τι όπλα μας λείπουν; Τέτοιες αποφάσεις, σαν το πρόγραμα τών F-16, τέτοιες ώρες με ελαφρά τη καρδία, είναι ή ανεύθυνες ή «περίεργες». Σκέφτομαι φωναχτά, δεκτός κάθε αντίλογος, αλλά με επιχειρήματα.
Σημείωση, Αν κάποιοι πιστεύουν ότι, σε περίπτωση θερμού επεισοδίου, θα σπεύσει το “ιππικό εκ Δυσμών” να βάλει τάξη, πλανώνται πλάνη οικτρά. Αλλοίμονο στήν Χώρα που δεν έχει την στοιχειώδη “αυτάρκεια ασφαλείας”.

 Από Π. Καρβουνόπουλος - 26/02/2018 | 06:40

 https://www.militaire.gr/eksygchronismos-f-16-antirrisis-gia-ti-symfonia-pou-simera-krinete-stin-athina/

4.
Πρόγραμμα F-16V σε… «καλό δρόμο» (Ι)
Οι πληροφορίες από τα εμπλεκόμενα μέρη και ενώ από αύριο ξεκινά νέος γύρος διαπραγματεύσεων με την άφιξη στην Αθήνα της  αμερικανικής αντιπροσωπίας USAF/Πενταγώνου  είναι ότι το θέμα βρίσκεται σε «καλό δρόμο». Το… πόσος δρόμος απομένει όμως ακόμη δεν διευκρινίζεται από καμία πλευρά. Άρα μένει να το δούμε επί του πρακτέου.

Τις τελευταίες ημέρες πολλά έχουν γραφεί σχετικά, άλλα από αυτά επαληθεύονται ως ακριβή, πολλά όμως (τα περισσότερα) γεμίζουν το Διαδίκτυο με ανοησίες. Ξεχάστε λοιπόν την «ύστατη πρόταση για τα F-16» και προσπεράστε την «μάχη χαρακωμάτων με τους Αμερικανούς».

Το πρόβλημα στο να κατανοήσει κάποιος το τι πραγματικά συμβαίνει, πέραν της έλλειψης επίσημων ανακοινώσεων (όλα βαίνουν στην τροχιά των διαρροών) είναι το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά είχε «παγιδευτεί» μέσα στο αλαλούμ των δηλώσεων στελεχών της κυβέρνησης που ακολούθησαν την «γνωστοποίηση Τραμπ», κατάσταση που έγινε ακόμη πιό «δημιουργικά ασαφής» καθώς, άλλοτε αναφερόταν σε τιμές κόστους δολαρίων, άλλοτε σε ευρώ και κάποιες φορές απλά σε αριθμούς.

Από τον Οκτώβριο βέβαια, όταν ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά λεπτομέρειες του ελληνικού προγράμματος, υπάρχει μια συνεχής ολίσθηση της συναλλαγματικής αξίας του αμερικανικού νομίσματος, που καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές φτάνει ήδη το 8% με μεσοπρόθεσμες προβλέψεις για περαιτέρω ολίσθηση. Ο παράγοντας αυτός (ο οποίος βραχυπρόθεσμα αφορά μόνο την προκαταβολή) δημιουργεί περαιτέρω σύγχυση αφού οι δυο πλευρές αναφέρονται συνεχώς σε κόστος με διαφορετικά νομίσματα.

Θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα παρακάτω ανάγοντας αριθμούς αεροσκαφών και –κυρίως- τα κόστη στον ίδιο παρονομαστή, δηλαδή την ισοτομία ευρώ-δολαρίου σήμερα!

Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται μετά την διακοπή των συνομιλιών συνομιλίες τον Ιανουάριογια διαβουλεύσεις. Τότε στο τραπέζι υπήρχε η πρόταση περί προγράμματος εκσυγχρονισμού 85 αεροσκαφών, κόστους 1,25 δισεκατομμυρίων ευρώ (1,53 δισεκατομμυρίων δολαρίων με την συναλλαγματική ισοτιμία στο τέλος Φεβρουαρίου 2018). Αυτή είναι και αφετηρία του δεύτερου κύκλου διαπραγματεύσεων από αύριο που έχει ως στόχο  την «εξασφάλιση ισορροπίας μεταξύ του ελάχιστου εκτιμώμενου κόστους προγράμματος και χρονοδιαγράμματος ετησίων πληρωμών».

Πηγαίνοντας πίσω, η (τυπική) γνωστοποίηση στο Αμερικανικό Κογκρέσο για 123 μαχητικά είχε ύψος 1,96 δις € (με σημερινές τιμές).

Η αρχική LOA που έφτασε στην Αθήνα τον Νοέμβριο είχε δυο σκέλη: 93 αεροπλάνα (Block 50 & Block 52+) για 1,64 δις € και 85 αεροπλάνα (Block 52+ & Block 52+ Advanced) για 1,32 δις €. Να θυμίσουμε ότι δεν υπήρχε ποτέ πρόθεση για τον εκσυγχρονισμό 123 αεροσκαφών αλλά –όπως έχουμε γράψει στην Π&Δ- υπήρχαν δυο άλλα σενάρια: το «πακέτο» των «παλαιότερων από τα νεώτερα F-16» δηλαδή των Block 50 & Block 52+ (που αναφέρεται ότι προωθούσε το ΓΕΕΘΑ) και το «πακέτο των «νεώτερων», δηλαδή Block 52+ & Block 52+ Advanced (που ευνοούσε το ΓΕΑ). Προσέξτε τη σημαντική οικονομική διαφορά (19,5%) ανάμεσα στα δυο «πακέτα» που δεν προέρχεται μόνο από τα +8 αεροπλάνα του πρώτου αλλά κυρίως από το γεγονός ότι ο εκσυγχρονισμός των Block 50 σε Viper ήταν ακριβότερος από τις αντίστοιχες μεταπτώσεις των δυο νεώτερων Block.

Όταν το ελληνικό ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στα 85 Block 52+ & Block 52+ Advanced η διαπραγμάτευση ξεκίνησε από την LOA των 1,32 δις €. Μετά από ελληνικές «διευκρινήσεις» η LOA αναπροσαρμόστηκε στα 1,25 δις €, περίπου 5,1% χαμηλότερα, που εξακολουθούσε να είναι υψηλότερα από τους ελληνικούς υπολογισμούς, αν και το μεγάλο αγκάθι όπως θα δούμε παρακάτω ήταν η διαδικασία χρηματοδότησης, δηλαδή το χρονοδιάγραμμα εκταμίευσης δόσεων.

Η κατανομή  των 1,25 δισεκατομμυρίων ευρώ (όπως σε κάθε LOA) αφορά κατά 965 εκατομμύρια ευρώ (ποσοστό 77,2%) στην αναβάθμιση αυτή καθ’ εαυτή και σε 285 εκατομμύρια ευρώ(ποσοστό 22,8%) στην υποστήριξη του προγράμματος. Πιο συγκεκριμένα το πρώτο σκέλος, που αποτελεί και την ανελαστική δαπάνη του προτεινόμενου εκσυγχρονισμού των 85 μαχητικών, περιλαμβάνει το κόστος του «κυρίως υλικού» (απάρτια και άλλα υλικά, ανάπτυξη, εργασίες, πιστοποίηση, έλεγχοι παράδοσης κ.ά.). Το δεύτερο σκέλος αφορά υποστηρικτικές δαπάνες σε ανταλλακτικά, υποδομές, μεταφορικά, διαχείριση κ.ά.

Όπως όμως αναφέραμε ο σκόπελος στην πρόταση των των 1,25 δις € ήταν ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να εκταμιεύσει τα τρία πρώτα χρόνια το ποσό των 700 περίπου εκατομμυρίων ευρώ, λόγω του «εμπροσθοβαρούς» προγράμματος (με την έννοια των εργασιών που πρέπει να υλοποιηθούν). Υπενθυμίζουμε ότι, όπως έχουμε γράψει, στο χρονικό αυτό διάστημα θα υλοποιηθούν:

* η πλήρης ανάπτυξη πρότυπης συλλογής αναβάθμισης για κάθε μοντέλο και έκδοση (2 Block 52+ και 2 Block 52M, από ένα μονοθέσιο και ένα διθέσιο αντίστοιχα)
* οι πτητικές δοκιμές
* η πιστοποίηση και παράδοση τεσσάρων πρωτοτύπων αεροσκαφών
* η παραγγελία του συνόλου των απαρτίων της αναβάθμισης προκειμένου να επιτευχθούν οι καλύτερες δυνατές τιμές από τους προμηθευτές τόσο της Lockheed Martin όσο και της USAF.
* η προετοιμασία της ΕΑΒ για την εγκατάσταση των συλλογών (kits) στα αεροπλάνα

Αυτή ήταν η κατάσταση τον Ιανουάριο και είναι η τυπική αφετηρία του νέου γύρου των διαπραγματεύσεων.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η αμερικανική πλευρά επιστρέφει στις διαπραγματεύσεις με μια νέα δέσμη προτάσεων «εφ’ όλης της ύλης» που προσπαθεί να αντιμετωπίσει όλες τις πτυχές με στόχο την προσέγγιση με τα όσα θεωρούνται εφικτά από ελληνικής πλευράς.

Πρώτα από όλα το συνολικό κόστος του προγράμματος κινείται πλέον (κατά πληροφορίες που θα πρέπει να επιβεβαιωθούν) στο επίπεδο των 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ (1,48 δισεκατομμυρίων δολαρίων με την ίδια ισοτιμία που χρησιμοποιήθηκε παραπάνω). Κάποιες μάλιστα πηγές λένε ότι ίσως κινηθεί και λίγο χαμηλότερα σπάζοντας το «ψυχολογικό φράγμα» (για την ελληνική πλευρά) του 1,2 δις € (προς την κατεύθυνση αυτή βοηθούν ήδη, τουλάχιστον επί του παρόντος, και οι συναλλαγματικές ισοτιμίες).

Το δυσκολότερο εγχείρημα όμως είναι η διαμόρφωση του προγράμματος ώστε οι εκταμιεύσεις των δόσεων να μπορούν να γίνουν στο πλαίσιο που μπορεί να αντέξει ο προϋπολογισμός του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

 Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι η ελληνική πλευρά έθεσε στο τραπέζι ενδεχόμενο το πρόγραμμα να «σπάσει» σε επί μέρους τμήματα (ειδικά στην κατάτμηση των παραγγελιών απαρτίων) για να γίνει «ανεκτό» στον τομέα των εκταμιεύσεων. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο όμως αποκλείστηκε εντελώς από αμερικανικής πλευράς διότι χωρίς την εξ’ αρχής ύπαρξη συμβολαίου για το σύνολο των απαρτίων όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν οι καλύτερες τιμές, αλλά θα υπήρχε βέβαιος κίνδυνος κλιμάκωσης του κόστους τους σε σημείο που θα τίναζε το πρόγραμμα στον αέρα.

Στη συνέχεια οι προσπάθειες εξοικονόμησης στράφηκαν προς το σκέλος των υποστηρικτικών δαπανών που δεν είναι (τόσο) ανελαστικές και ειδικότερα προς τον τομέα της διαχείρισης του προγράμματος. Εξετάστηκαν διαφορές προτάσεις που απέδωσαν καρπούς, αλλά η πιο σημαντική αφορά τα λεγόμενα «κονδύλια διασφάλισης αποζημίωσης έναντι ευθυνών ακύρωσης της συμφωνίας» (cancelation-termination liability funds). Αυτά συμπεριλαμβάνονται ως εγγύηση σε όλες τις LOA που συνάπτει το Πεντάγωνο για να καλυφθούν τυχόν διεκδικήσεις και έξοδα αποζημίωσης σε περίπτωση υπαναχώρησης του έτερου συμβαλλόμενου μέρους και είναι ποσοστό του ύψους των συμβάσεων (5-8% ή και υψηλότερα σε κάποιες περιπτώσεις). Δεδομένου ότι η δαπάνη αυτή συμπεριλαμβάνεται στην προκαταβολή ή πρέπει να καταβληθεί πολύ νωρίς στην πορεία του προγράμματος, η απαλλαγή της θα μείωνε το βάρος των πρώιμων εκταμιεύσεων. Μια πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι είναι η αντικατάστασή της από εγγυητική επιστολή, κάτι που έχει ξαναγίνει και με άλλες χώρες και που έχει πολύ μικρότερο κόστος.

Εξοικονόμηση των απαιτήσεων εκροών αναμένεται να υπάρξει και με τη χρήση αδιάθετων κονδυλίων από τη LOA του προγράμματος Peace Xenia IV (F-16 Block 52+ Advanced)  που –ως γνωστόν- δεν «έκλεισε» με την ολοκλήρωση των παραδόσεων. Όπως μάλιστα έχουμε σημειώσει παλαιότερα μεθοδεύεται το πρόγραμμα των F-16V να αποτελέσει «τυπικά» συνέχειά της με δυνατότητα έτσι να γίνει εκμετάλλευση αυτών των χρημάτων (αναφέρεται η ύπαρξη περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ).

Εκτιμάται ότι με όλα τα παραπάνω θα μειωθεί η απαίτηση των καταβολών των τριών (κρίσιμων οικονομικά) πρώτων χρόνων στα 400 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή σε ετήσια δόση των 130-140 εκατομμυρίων ευρώ, που είναι πάρα πολύ κοντά στα χρήματα που είχε προϋπολογίσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Πολλά περισσότερα για το θέμα θα βρείτε στο προσεχές μας τεύχος ΜΑΡΤΙΟΥ (Π&Δ 382) που κυκλοφορεί την Παρασκευή 02-03!