Ανεκμετάλλευτη η αχίλλειος πτέρνα των Σκοπίων.

Έχω επαναλάβει από αυτή εδώ τη στήλη ότι η σλαβομακεδονική ηγεσία έχει προσφέρει την ελληνική διπλωματία το όπλο για να αποδομήσει τη διαπραγματευτική άμυνα των Σκοπίων. Και ο Ζάεφ και ο Ντιμιτρόφ έχουν ομολογήσει ότι δεν μπορούν να μονοπωλούν ως κράτος τον όρο «Μακεδονία», ο οποίος περιγράφει μία ευρύτερη γεωγραφική περιοχή. Γι’ αυτό και αποδέχονται γεωγραφικό προσδιορισμό.

Καλά κάνει που η ελληνική διπλωματία παλεύει για το αμετάφραστο της κρατικής ονομασίας, αν και δεν θα ισχύσει στην πράξη. Το κρίσιμο, όμως, δεν είναι αυτό. Οφείλει να θέσει στην άλλη πλευρά ένα απλό ερώτημα: αφού και τα ίδια τα Σκόπια αποδέχονται πως δεν μπορούν να μονοπωλούν τον όρο «Μακεδονία», επειδή είναι Μέρος κι όχι Όλον, τότε αυτό πρέπει να ισχύει και για τα παράγωγά του. Πώς, λοιπόν, διεκδικούν το δικαίωμα να ονομάζουν τους εαυτούς «Μακεδόνες» και τη γλώσσα τους «μακεδονική»; Δεν συνιστά αυτό μονοπώληση;

Ενώ είναι μία από τις εθνότητες που κατοικούν στην ευρύτερη γεωγραφική Μακεδονία, δηλαδή είναι Μέρος, πως διεκδικούν να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες»; Θα το δικαιούνταν αν ήταν Όλον, αν πληθυσμιακά κυριαρχούσαν σε ολόκληρη την περιοχή της Μακεδονίας. Αυτό, όμως, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι, δεν ισχύει.

Όπως όλες οι άλλες εθνότητες μπορούν να χρησιμοποιούν εθνογεωγραφικό όρο για να περιγράψουν ονομάσουν την εθνότητά τους, όπως π.χ. Σλάβοι της Μακεδονίας = Σλαβομακεδόνες. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τη γλώσσα (σλαβομακεδονική). Κανείς δεν τους αμφισβητεί τη γλώσσα τους. Απλώς είναι σφετερισμός να την ονομάζουν «μακεδονική», επειδή δεν υπάρχει τέτοια γλώσσα. Θα υπήρχε εάν τη μιλούσε η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού ολόκληρης της γεωγραφικής Μακεδονίας.

Αλλά και η εμμονή τους στο εσωτερικό να ονομάζουν το κράτος τους «Μακεδονία», την εθνότητα «Μακεδόνες» και τη γλώσσα «μακεδονική» αποδεικνύει πως στην πραγματικότητα αρνούνται να αποδεχθούν αυτό που αντιπροσωπεύουν στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας. Πως στην πραγματικότητα επιδιώκουν δια της μονοπώλησης του ονόματος Μακεδονία και των παραγώγων του να διατηρήσουν τον φαντασιακό αλυτρωτισμό («Μακεδονισμός»), ο οποίος εξαρχής αποτέλεσε την κρατική ιδεολογία τους.

Είναι προφανές πως τα παραπάνω ισχύουν για τη γεωγραφία και κατ’ επέκτασιν για τη γεωπολιτική πτυχή. Δεν αφορούν την ιστορική πτυχή. Η ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά των αρχαίων Μακεδόνων είναι οργανική συνιστώσα της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς. Επί αυτής δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα οι Σλάβοι που εποίκισαν τμήματα της ευρύτερης Μακεδονίας 1000 χρόνια μετά.

Κατά συνέπεια, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν είναι κοινή κληρονομιά των Ελλήνων και των Σλαβομακεδόνων, όπως αυθαιρέτως ισχυρίσθηκε ο Ζάεφ και όπως είχε πει στο Βελιγράδι ο Τσίπρας. Η αρχαία Μακεδονία, άλλωστε, δεν είχε τα ίδια όρια με τη Μακεδονία των νεότερων χρόνων. Σε γενικές γραμμές περιοριζόταν στην περιοχή που καλύπτει σήμερα η ελληνική Μακεδονία.

 Σταύρος Λυγερός 

Ο Σταύρος Λυγερός έχει εργασθεί σε εφημερίδες (για 23 χρόνια στην Καθημερινή), ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Σήμερα αρθρογραφεί στο Πρώτο Θέμα. Συγγραφέας 13 βιβλίων. Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973.

https://slpress.gr/sxolio/anekmetallefti-i-achilleios-pterna-ton-skopion/

  28 Φεβρουαρίου 2018