Μεγαλώνουν οι ανισότητες στη Γερμανία παρά τα 36 δισ πλεόνασμα.


 Μεγαλώνουν οι ανισότητες στη Γερμανία παρά τα 36 δισ πλεόνασμα
- Δριμύ κατηγορώ για την πολιτική Σόιμπλε.

H Γερμανία  μπορεί να είναι η ατμομηχανή της Ευρώπης και μία από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές και βιομηχανικές δυνάμεις του κόσμου , μπορεί οι εταιρείες της να είναι προϊόν θαυμασμού παγκοσμίως ,  υπάρχει όμως   και μία άλλη καλά κρυμμένη Γερμανία που δεν μοιράζεται την ίδια επιτυχία.
Και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η καγκελάριος Μέρκελ για αυτό και στη συμφωνία των 177 σελίδων  Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών  υπάρχει ειδική αναφορά στις ανισότητες  που αυξάνονται συνεχώς και στην προσπάθεια που πρέπει να γίνει για να κλείσει η ψαλίδα ανάμεσα στις πλούσιες και φτωχές περιφέρειες της Γερμανίας.

Σύμφωνα με τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς πόλεις όπως η Tangerhütte είναι τα σιωπηλά θύματα της  οικονομικής επιτυχίας της Γερμανίας . Και εξηγούν πως ο πρώην υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πέτυχε μεγάλα πλεονάσματα , για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια,  κάνοντας τη χώρα πρότυπο δημοσιονομικής σύνεσης,  αλλά η αυστηρή λιτότητα που εφάρμοσε και στο εσωτερικό της χώρας τσάκισε τις ήδη πιο αδύναμες οικονομικά περιοχές.

Οι δραστικές περικοπές που επέβαλε σε τοπικό επίπεδο οδήγησαν στην φτωχοποίηση πολλών περιοχών.Υπηρεσίες που νομίζουμε πως είναι δεδομένες στη Γερμανία δεν είναι  σε αυτές τις περιοχές. Το τηλεπικοινωνιακό δίκτυο δεν λειτουργεί σωστά , το ασύρματο δίκτυο σέρνεται με αποτέλεσμα εταιρείες που επέμεναν να δραστηριοποιούνται στους υποβαθμισμένους δήμους και είχαν ανάγκη από ένα υπερσύγχρονο δίκτυο για να στέλνουν καθημερινά δεδομένα και τρισδιάστατα σχέδια στη Βραζιλία , στην Τουρκία και στις ΗΠΑ να τις εγκαταλείψουν .“ Είναι αδύνατον να δουλέψουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες “ λένε , “ χάνουμε πάρα πολύ χρόνο για αυτονόητα πράγματα.”

Σε αυτές τις περιοχές ούτε οι πρόσφυγες δεν θέλουν να ζήσουν .
Το Tangerhütte δέχτηκε το 2015 να φιλοξενήσει 50 πρόσφυγες αλλά οι περισσότεροι δεν άντεξαν και έφυγαν . Τώρα απομένουν μόνο 15 επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή.

Οι ανισότητες μεγαλώνουν σε αυτή την χώρα – πρότυπο και ήδη η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θα διαθέσει κονδύλια 12 δισεκατομμυρίων  ευρώ για να εγκαταστήσει οπτικές ίνες σε κάθε γωνιά της  και θα δώσει και άλλα χρήματα για να λειτουργήσουν σε κάθε κοινότητα  οι υπηρεσίες υγείας , παιδείας και τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς που σήμερα υπολειτουργούν.

Πριν την επανένωση της Γερμανίας στο Tangerhütte ζούσαν 15.000 άνθρωποι σήμερα ζουν 9.000 και ο δήμαρχος λέει πως σε κάθε 3 θανάτους αντιστοιχεί μία γέννηση και εξηγεί πως είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει κανείς σε μία πόλη αποκομμένη τεχνολογικά  από τον υπόλοιπο κόσμο . Είναι αδύνατον να διατηρήσεις έργα υποδομής όταν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους εξηγεί .

Στη μικρή πόλη του Genthin , λίγα χιλιόμετρα από το Tangerhütte, έκλεισε πέρσι το νοσοκομείο γιατί δεν κέρδιζε αρκετά χρήματα   . Τώρα  το πιο κοντινό ιατρικό κέντρο βρίσκεται 30 χιλιόμετρα μακριά και ο δήμαρχος αναρωτιέται τι να τα κάνει τα πλεονάσματα η Γερμανία όταν δεν μπορεί να σώσει το νοσοκομείο του.Και πριν κλείσει όμως το νοσοκομείο η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην περιοχή ήταν προβληματική. Διπλάσιος αριθμός ανθρώπων πεθαίνει από έμφραγμα στην Σαξονία – Ανχαλτ από ότι στο Βερολίνο ή στο Αμβούργο λένε τα επίσημα στατιστικά στοιχεία.

Οι τοπικές  αρχές στις πόλεις όπως το Genthin και το Tangerhütte δυσκολεύονται πολύ να βρουν γιατρούς και δασκάλους που να θέλουν να μετακομίσουν εκεί.
Το γερμανικό κράτος είχε την περασμένη χρονιά πλεόνασμα 36,6 δισεκατομμύρια ευρώ και όμως τα δημοτικά συμβούλια σε πολλές περιοχές της χώρας αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε νέες περικοπές στις υπηρεσίες υγείας και παιδείας.

Αυτό το παράδοξο γεγονός έχει απομακρύνει τους πολίτες από τα παραδοσιακά κόμματα . Και δεν είναι τυχαίο ότι το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία συγκέντρωσε 20% στη Σαξονία – Άνχαλτ στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου.Ο παραλογισμός της αύξησης των ανισοτήτων σε μία χώρα με τόσο μεγάλο πλεόνασμα είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς.

“Εδώ και χρόνια μας λένε πως δεν υπάρχουν χρήματα για εμάς και μετά ξοδεύουν δισεκατομμύρια για τους πρόσφυγες . Είμαστε οι μόνοι που μιλάμε ανοιχτά για αυτή την αντίθεση “ λέει ο δημοτικός σύμβουλος Ούλριχ Σίγκμουντ.
Άλλοί όμως έχουν διαφορετική άποψη και πιστεύουν  πως η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και οι πόλεις να γίνουν και πάλι ελκυστικές στις νέες οικογένειες,  μια που προσφέρουν φτηνή στέγη και ένα πιο χαλαρό τρόπο ζωής . Αρκεί βέβαια να λειτουργούν σωστά όλες οι βασικές υποδομές , γιατί κανένα νεαρό ζευγάρι με μωρό παιδί δεν θα μετακομίσει σε μία πόλη που δεν έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και παιδικό σταθμό.

Οντίν Λιναρδάτου 


27/02/2018


       ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ        



  1.
Nα μειωθεί το γερμανικό πλεόνασμα για να περιορισθούν οι ανισότητες, δήλωσε η Λαγκάρντ. 

 Την ανάγκη να μειωθεί το πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας τόνισε η γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ επισημαίνοντας ότι αυτό θα βοηθούσε στον περιορισμό των ανισοτήτων παγκοσμίως.

 “Η Γερμανία δεν είναι νησί. Αλλάζει, τόσο λόγω του δημογραφικού αλλά και λόγω της μετανάστευσης και τα παλιά εργαλεία δεν είναι οπωσδήποτε τα πιο κατάλληλα για να την οδηγήσουν στο μέλλον”, είπε χαρακτηριστικά η κυρία Λαγκάρντ, μιλώντας σε συνέδριο που συνδιοργάνωσε στην Φρανκφούρτη το ΔΝΤ με την Bundesbank. 

Η επικεφαλής του ΔΝΤ παραδέχθηκε ότι το πλεόνασμα του 8% δεν είναι υπερβολικά υψηλό, εξέφρασε ωστόσο την εκτίμηση ότι η Γερμανία έχει περιθώριο να διαθέσει περισσότερα σε επενδύσεις. “Μπορεί να είναι ιδιωτικές, δημόσιες ή συμπράξεις, αλλά θα πρέπει να είναι αποτελεσματικές και επικεντρωμένες στο εσωτερικό της χώρας”, τόνισε, αναγνωρίζοντας ότι η αύξηση του προστατευτισμού παγκοσμίως ή η απειλή του προστατευτισμού σχετίζεται σαφώς με την τάση για συσσώρευση πλεονασμάτων.

 Η κυρία Λαγκάρντ σημείωσε ακόμη ότι σε αντίθεση με πολλές χώρες της Ευρωζώνης η Γερμανία διαθέτει δημοσιονομικό περιθώριο, το οποίο της επιτρέπει να προχωρήσει σε επενδύσεις χωρίς να επηρεάσει την τάση μείωσης του δημόσιου χρέους.

 Σε ό,τι αφορά την Ευρωζώνη, η Κριστίν Λαγκάρντ επισήμανε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή “να επισκευάσουμε την οροφή”, καθώς “ο ήλιος λάμπει στην παγκόσμια οικονομία” και πρόσθεσε ότι πρέπει να αξιοποιηθεί η συγκυρία προκειμένου να αναμορφωθεί η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες αλλαγές, όπως η Τραπεζική Ένωση.

 Η κυρία Λαγκάρντ εξέφρασε ακόμη την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι, όπως είπε, οι τρεις πρώτες σελίδες του κειμένου των διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ της Χριστιανικής Ένωσης (CDU/CSU) και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) εστιάζει στην Ευρώπη.

 “Η ηγεσία της Γερμανίας θα είναι ουσιαστική και στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων αλλά και στην επισκευή της στέγης της Ευρωζώνης. Μιας στέγης πιο βιώσιμης, πιο έξυπνης και περισσότερο προσανατολισμένης προς το μέλλον. Η Γερμανία δεν είναι απομονωμένη. Είναι κατά βάθος καλός παίκτης και θέλει να λάβει μέρος σε αυτό το παιχνίδι”, κατέληξε η Κριστίν Λαγκάρντ. 

  ΑΠΕ-ΜΠΕ Φ. Καραβίτη, Βερολίνο.


18/01/2018


2.
Γερμανία: Γιατί απεργεί η πιο πλούσια χώρα της ΕΕ;

Οι εργαζόμενοι στις μεγαλύτερες βιομηχανίες της Γερμανίας ξεκινούν διαδοχικές απεργιακές κινητοποιήσεις από την Τετάρτη μέχρι την Παρασκευή, ύστερα από την κατάρρευση των συνομιλιών ανάμεσα στους εργοδότες και το συνδικάτο της IG Metall, που εκπροσωπεί 3.9 εκατομμύρια εργάτες.

Στις απεργίες συμμετέχουν οι εργάτες γερμανικών κολοσσών, όπως η Siemens, η Daimler, η Thyssenkrupp και η BMW. Ανάμεσα στα αιτήματα της IG Metal που δεν έγιναν δεκτά οδηγώντας σε κατάρρευση της διαπραγμάτευσης, ήταν η αύξηση των μισθών κατά 6% σε βάθος 12 μηνών και η επιδότηση εργαζομένων που αναγκάζονται να μειώσουν τις ώρες εργασίας λόγω μητρότητας/πατρότητας ή για άλλους σοβαρούς οικογενειακούς λόγους.

Η IG Metal, όπως και τα περισσότερα συνδικάτα που οδηγούνταν σε συνεχείς υποχωρήσεις εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, βρέθηκε αντιμέτωπη με ισχυρότατες πιέσεις από τη βάση των εργαζομένων να προκηρύξουν απεργιακές κινητοποιήσεις.

Γιατί όμως, η μοναδική χώρα της ΕΕ που απολαμβάνει εκρηκτικά πλεονάσματα απειλείται σήμερα από την μεγαλύτερη εργασιακή αναταραχή των τελευταίων 15 χρόνων;

Η υποχωρητική στάση των συνδικάτων απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση εναντίον των Γερμανών εργαζομένων που ξεκίνησε επί καγκελαρίας Γκέρχαρντ Σρέντερ βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος. Σε μια συμφωνία, που ορισμένοι συνέκριναν με την ανταλλαγή που έκανε ο Φάουστ με το διάολο, τα συνδικάτα αποδέχθηκαν το πάγωμα ή ακόμη και τη μείωση των πραγματικών μισθών με αντάλλαγμα τη διατήρηση των θέσεων εργασίας.

Αυτή η μισθολογική στασιμότητα έδωσε στη Γερμανία το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι στο σύνολο των χωρών της ΕΕ (αρχικά στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και στη συνέχεια και απέναντι σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία). Έχοντας παραδώσει τον έλεγχο της νομισματικής τους πολιτικής στην ΕΚΤ στην Φρανκφούρτη, οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν πλέον την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών προϊόντων. Από τη στιγμή που δεν μπορούσαν να προσαρμόσουν την νομισματική ισοτιμία, η μόνη τους επιλογή ήταν η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή να ακολουθήσουν την γερμανική πολιτική μειώσεων μισθών και συντάξεων σε έναν αγώνα δρόμου με τερματισμό… στην Κίνα.

Η πολιτική της ευρωζώνης όμως, που ανέδειξε τη Γερμανία σε οικονομική αυτοκράτειρα της ΕΕ, δεν προσέφερε οφέλη στους Γερμανούς εργαζόμενους οι οποίοι αποτέλεσαν και τα πρώτα θύματά. Η Γερμανία μετατράπηκε σε μια από τις χώρες με τις μεγαλύτερες ανισότητες στην Ευρώπη καθώς το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών έφτασε στα επίπεδα του 1913. Τα 45 πλουσιότερα νοικοκυριά κατέχουν περισσότερο πλούτο από το μισό πληθυσμό της Γερμανίας. Την ίδια στιγμή το 40% του πληθυσμού κερδίζει λιγότερα από όσα έβγαζε πριν από 20 χρόνια και περίπου 3.2 εκατομμύρια εργαζόμενοι χρειάζονται και δεύτερη δουλειά για να επιβιώσουν.

Το πρόβλημα είναι ότι στη νέα σύγκρουση που διαφαίνεται στον ορίζοντα μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, οι πρώτοι εκπροσωπούνται από τα ίδια συνδικάτα που συνυπέγραψαν την οικονομική τους καταδίκη πριν από δύο δεκαετίες.

Άρης Χατζηστεφάνου


31/01/2018