Το κλειδί για την επίτευξη ειρήνης στην Αφρική.

Μια σφαιρική στρατηγική για την χρήση της οικονομικής πίεσης για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Νότιο Σουδάν και σε άλλες αφρικανικές πολεμικές ζώνες, θα κοστίσει πολύ λίγα. Αλλά θα έδινε στους μεσολαβητές της Αφρικής και στους υποστηρικτές τους στην Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και αλλού, μόχλευση στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.

Κυβερνητικά στρατεύματα και τανκς στην ανατολική πόλη Rumangabo του Κονγκό,
 στις 26 Ιουλίου 2012. JAMES AKENA / REUTERS

Η καταπολέμηση της διαφθοράς μπορεί να βοηθήσει
 στον τερματισμό των συγκρούσεων.

Τον Δεκέμβριο του 2013, ανταγωνιστικές ομάδες του κυβερνώντος κόμματος του Νοτίου Σουδάν βύθισαν την χώρα σε έναν τρομακτικό εμφύλιο πόλεμο, καθώς πολέμησαν για τα λάφυρα του νεώτερου κράτους του κόσμου. Τον τέταρτο χρόνο, η σύγκρουση είχε καταστρέψει την οικονομία, είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες θανάτους, έφερε εκατοντάδες χιλιάδες στο χείλος του λιμού και εκτόπισε περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους, καθιστώντας την [σύγκρουση] τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στην Αφρική από την γενοκτονία του 1994 στην Ρουάντα. Και όμως, ανάμεσα σε όλα τα δεινά, μια μικρή κλίκα κυβερνητικών ελίτ και οι παρέες τους μέσα και έξω από το Νότιο Σουδάν ωφελήθηκαν οικονομικά από τις μάχες, απορροφώντας τον πετρελαϊκό πλούτο της χώρας και αποθηκεύοντας τα χρήματα στους ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους και σε πολυτελή ακίνητα σε γειτονικές χώρες.

Οι κορυφαίοι αξιωματούχοι του Νοτίου Σουδάν και οι οικογένειες και οι συνεργάτες τους λειτουργούν ως οι κύριοι ευεργετημένοι από κερδοφόρες συμβάσεις και κλέβουν εκπληκτικά ποσά από τα κρατικά ταμεία. Όπως αποκαλύπτει μια νέα έρευνα του The Sentry [2], μεταξύ 2014 και 2015, κορυφαίοι πολιτικοί, στρατιωτικοί ηγέτες, κρατικές υπηρεσίες και εταιρείες που ανήκουν σε πολιτικούς και στα μέλη των οικογενειών τους, έχουν λεηλατήσει περισσότερα από 80 εκατομμύρια δολάρια. Για να αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα, η Mary Ayen Mayardit, η σύζυγος του προέδρου Salva Kiir, κατέχει μερίδιο μιας αεροπορικής μεταφορικής εταιρίας που έλαβε μισή ντουζίνα πληρωμές από την κρατική πετρελαϊκή εταιρεία Nilepet. Τα κεφάλαια χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια για στρατιωτικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις εθνικής ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένων τριών πληρωμών κατά την διάρκεια μιας έντονης περιόδου μαχών μεταξύ Απριλίου και Μαΐου 2015. Αυτή η αδιαφανής διαδικασία στρατιωτικών προμηθειών επιτρέπει στην πρώτη οικογένεια να επωφεληθεί οικονομικά από τον πόλεμο -μια τεράστια σύγκρουση συμφερόντων.

Άλλα έγγραφα που προμηθεύτηκε το Sentry, δείχνουν πώς ο Stephen Dhieu Dau, τότε υπουργός Πετρελαίου, χρησιμοποίησε έσοδα από το πετρέλαιο για να στηρίξει μια πολιτοφυλακή που φέρεται να διέπραξε θηριωδίες. Μια εταιρεία που ανήκει εν μέρει στην Ajok Wol Atak, σύζυγο του τότε αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, Paul Malong Awan˙ τον Bol Bol Aguer Dok, τον ανιψιό του Dau˙ και τον Garwec Nyok Kekui, επιχειρηματικό συνεργάτη του υπουργού Πετρελαίου, έλαβε επίσης πληρωμές από τη Nilepet για επιχειρήσεις που σχετίζονται με τον πόλεμο κατά την κορύφωση της σύγκρουσης στις αρχές του 2015. Καθένας από αυτούς τους ίδιους αξιωματούχους διαθέτει επίσης ακίνητα υψηλού επιπέδου στην γειτονική Κένυα και την Ουγκάντα. Οι περιουσίες τους είναι κρυμμένες μακριά, ασφαλώς έξω από τα σύνορα του Νοτίου Σουδάν, ενώ ο πόλεμος που δημιούργησαν μαίνεται, καθιστώντας την ζωή μια κόλαση για τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας.

Το σενάριο στο Νότιο Σουδάν [3] δεν είναι καθόλου μοναδικό. Κάτι παρόμοιο παίζει σε πολλές αφρικανικές χώρες που έχουν διχαστεί από συγκρούσεις, όπως η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και το Σουδάν. Το πετρέλαιο, ο χρυσός, τα διαμάντια, το κοβάλτιο, ο χαλκός και μια ποικιλία άλλων κοιτασμάτων ορυκτών όπως και η διακίνηση [στοιχείων της] άγριας φύσης παρέχουν τεράστιες ευκαιρίες για όσους βρίσκονται στην εξουσία να γεμίζουν τις δικές τους τσέπες. Η βίαιη καταστολή όλων των μορφών αντιπολίτευσης θεωρείται ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί ο έλεγχος των λάφυρων.

Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχει συντονισμένη στρατηγική για την διακοπή της παράνομης απορρόφησης χρημάτων από τους ηγέτες και τους ξένους επιχειρηματικούς εταίρους τους. Για τους ηγέτες, η εγκατάλειψη της εξουσίας σχεδόν σίγουρα σημαίνει ότι χάνουν την πρόσβαση στα λάφυρα, και ίσως [να σημαίνει] ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν μια ποινική δίωξη. Κάθε χρόνο, δισεκατομμύρια δολάρια βοήθειας εισρέουν στην Αφρική: Οι φορολογούμενοι και οι δωρητές σε όλο τον κόσμο χρηματοδοτούν δυνάμεις διατήρησης της ειρήνης, προγράμματα οικοδόμησης κράτους, ανθρωπιστική βοήθεια, εκλογές και ειρηνευτικές διαδικασίες. Ωστόσο, τίποτε από αυτή την υποστήριξη δεν μπόρεσε να αποτρέψει τους διεφθαρμένους ηγέτες και το δίκτυο των ωφελημένων τους από το να κλέψουν δισεκατομμύρια δολάρια.

Αυτό είναι το μοιραίο ελάττωμα της ειρήνευσης στην Αφρική: Εκείνοι που υποστηρίζουν την διαμεσολάβηση δεν έχουν την αναγκαία δύναμη για να σταματήσουν τα διεφθαρμένα πρόσωπα από το να χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να βομβαρδίζουν, να καίνε, να φυλακίζουν, να φιμώνουν, να βασανίζουν, να οδηγούν στην λιμοκτονία, να εξαθλιώνουν, να δολοφονούν και να βιάζουν για να κρατήσουν ή να κερδίσουν την εξουσία. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες στο Νότιο Σουδάν, για παράδειγμα, είναι επί του παρόντος κολλημένες επειδή ο Kiir και οι σύμμαχοί του απέρριψαν κάθε ιδέα μοιράσματος της εξουσίας με τους αντάρτες, αφού μια τέτοια ρύθμιση θα απαιτούσε να εγκαταλείψουν την αποκλειστική τους λαβή στην χονδροειδώς κατασκευασμένη μηχανή λεηλασίας που έχουν μεταμφιέσει ως κυβέρνηση.

Για χρόνια, το εργαλείο πρώτης επιλογής για την δημιουργία μόχλευσης έναντι των παραγόντων που υπονομεύουν την ειρήνη ή τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν η επιβολή στοχευμένων κυρώσεων. Ωστόσο, οι κυρώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί μερικώς στην Αφρική. Έχουν εφαρμοστεί μόνο σε μερικά άτομα κάθε φορά, με ελάχιστη επιβολή, και σπάνια επεκτείνονται σε αρπακτικούς εμπορικούς συνεργάτες, τόσο εντός όσο και εκτός της Αφρικής, οι οποίοι διευκολύνουν και επιτρέπουν τις επίσημες παραβάσεις. Με την πάροδο του χρόνου, τα αντιμαχόμενα μέρη έχουν καταλήξει να θεωρούν τις κυρώσεις ως μια ασαφή ενόχληση για τις δημόσιες σχέσεις τους και όχι ως σοβαρή απειλή για την εξουσία τους. Οι κυβερνήσεις του Obama και του Trump απέσυραν πρόσφατα συνολικές κυρώσεις κατά του γειτονικού Σουδάν, αλλά δεν μπόρεσαν να αποσπάσουν σημαντικές αλλαγές στην συμπεριφορά της [πρωτεύουσας] Χαρτούμ. Αυτή η κίνηση αποτελεί ένα ισχυρό παράδειγμα της τρέλας των τρεχουσών ειρηνευτικών προσπαθειών στην Αφρική, οι οποίες έχουν ως επί το πλείστον αποφύγει την χρήση των άμεσα διαθέσιμων εργαλείων για την εφαρμογή πίεσης τα οποία είναι και πιο εξελιγμένα και πιο εστιασμένα.

Αυτή η καθιερωμένη αλλά αποτυχημένη προσέγγιση μπορεί να αλλάξει. Η σοβαρή οικονομική πίεση με πραγματικό πόνο δεν είναι μόνο δυνατή˙ έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στο παρελθόν.

Καταρχάς, οι κυρώσεις πρέπει να επιβάλλονται σε ολόκληρα δίκτυα, όχι μόνο σε άτομα. Αυτή ήταν η προσέγγιση που ακολούθησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με το Ιράν και την Βόρεια Κορέα προκειμένου να τους οδηγήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλλαν εκτενείς κυρώσεις που στοχεύουν στην ηγεσία και τα στρατιωτικά δίκτυα του Ιράν, σε μια προσπάθεια να διακόψουν τις παράνομες ροές χρηματοδότησης που χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ της χώρας ώστε να διατηρήσουν την λαβή τους στην οικονομία του Ιράν. Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 2013, το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έβαλε σε μαύρη λίστα την «Εκτέλεση της Εντολής του Ιμάμη Χομεϊνί», μια κρατική οντότητα που περιλαμβάνει 37 φαινομενικά ιδιωτικές επιχειρήσεις που βρίσκονται σε ολόκληρο τον κόσμο, πολλές από τις οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως εταιρείες-βιτρίνα για να αποφύγουν κυρώσεις. Δημιούργησαν και έλεγξαν τεράστιες, έξω από τα [λογιστικά] βιβλία επενδύσεις που εκείνοι έκρυβαν τόσο από τον ιρανικό λαό όσο και από τις διεθνείς ρυθμιστικές Αρχές.

 Μαχητής περπατά μπροστά από μια πυρκαγιά σε ελεγχόμενη από αντάρτες περιοχή στην επαρχία του Άνω Νείλου του Νότιου Σουδάν, στις 13 Φεβρουαρίου 2014. GORAN TOMASEVIC / REUTERS

Οι κυρώσεις που στοχεύουν τα δίκτυα με αυτόν τον τρόπο είναι ισχυρά εργαλεία για την αλλαγή της συμπεριφοράς και για την πίεση των στοχευμένων ατόμων να έρθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτές οι «κυρώσεις δικτύου» (“network sanctions”) λειτουργούν επειδή επηρεάζουν όχι μόνο το ίδιο το πρωταρχικό άτομο, αλλά και εκείνους που ενεργούν για λογαριασμό του και οντότητες που ανήκουν ή ελέγχονται από το πρωταρχικό άτομο. Με την επιβολή κυρώσεων σε αυτά τα άτομα και τις οντότητες αμέσως ή σταδιακά αλλά σε σύντομο χρόνο, το δίκτυο του ατόμου δεν έχει αρκετό χρόνο για να απορροφήσει και να προσαρμοστεί στις οικονομικές επιπτώσεις της αποκοπής του από το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ.

Αν και ίσως να είναι πολύ νωρίς για να το πούμε, το γεγονός ότι ο ηγέτης Kim Jong Un συμφώνησε σε ένα μορατόριουμ για τον έλεγχο των πυραύλων -και ότι τώρα υπάρχει μια αναμενόμενη συνάντηση μεταξύ του Kim και του προέδρου Donald Trump στα σκαριά (όσο αμφιλεγόμενη κι αν είναι)- υποδηλώνει ότι οι κυρώσεις του τελευταίου έτους ή περίπου τόσο, λειτούργησαν. Μέχρι στιγμής, η σημερινή κυβέρνηση έχει επιβάλει κυρώσεις σε περισσότερους στόχους της Βόρειας Κορέας απ’ όσους κατά την διάρκεια ολόκληρης της προεδρίας του Ομπάμα.

Ίσως το καλύτερο παράδειγμα συστημικών κυρώσεων, ή «κυρώσεων δικτύου», είναι εναντίον των ναρκωτικών. Σύμφωνα με τον νόμο για τον Προσδιορισμό των Ξένων Αξόνων Ναρκωτικών (Foreign Narcotics Kingpin Designation Act), το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ επιβάλει κυρώσεις τακτικά στα δίκτυα των καρτέλ ναρκωτικών, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που ενεργούν για λογαριασμό τους και των εταιρειών που ανήκουν ή ελέγχονται από αυτά. Αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα στην Κολομβία, όπου η χρήση των κυρώσεων δικτύου από τις ΗΠΑ, παράλληλα με την εθελοντική συμμόρφωση των τραπεζών της Κολομβίας με αυτές τις κυρώσεις, έχει περιορίσει δραματικά την ικανότητα των οργανώσεων διακίνησης ναρκωτικών να λειτουργούν και να μετακινούν τα χρήματά τους. Το ξέπλυμα [στμ: η νομιμοποίηση] των εσόδων από την πώληση ναρκωτικών δεν διαφέρει από το ξέπλυμα των εσόδων από άλλα εγκλήματα, όπως η διαφθορά. Επομένως, η προσέγγιση πρέπει να είναι η ίδια. Το κυνήγι των λογιστών, των δικηγόρων και των τραπεζιτών –των «τύπων των χρημάτων» (the “money guys”)- χτυπά ουσιαστικά την αχίλλειο πτέρνα αυτών των ειδών τους κακοήθεις δρώντες.

Οι συστημικές κυρώσεις θα έχουν δραματικές επιπτώσεις στο Νότιο Σουδάν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στο Κονγκό, όλες τους χώρες όπου τα αλληλένδετα κλεπτοκρατικά δίκτυα που εμπλέκουν πολιτικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους, συμμαχικούς επιχειρηματίες, εμπόρους όπλων και διεθνείς χρηματοοικονομικούς διαμεσολαβητές, επωφελούνται από το χάος. Τον Δεκέμβριο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τις πρόσφατα δημιουργηθείσες Αρχές που προβλέπονται στον νόμο Global Magnitsky Act (ένα απίστευτα δραστικό εργαλείο που επιτρέπει στην εκτελεστική εξουσία να κυρώσει ή να ανακαλέσει τις βίζες των ΗΠΑ για άτομα που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα ή ασχολούνται με την διαφθορά), έκανε το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή με την επιβολή κυρώσεων στον Ισραηλινό μεγιστάνα των ορυχείων, Dan Gertler, ο οποίος είναι στενός φίλος του προέδρου του Κονγκό, Joseph Kabila. Η κύρωση στόχευσε επίσης έναν από τους στενούς συνεργάτες του Gertler και 19 από τις εταιρείες του και του συνεργάτη του. Ένας από τους κύριους επιχειρηματικούς πληρεξούσιους του Kiir και δύο από τις εταιρείες του, στοχεύθηκαν επίσης με την ίδια δράση. Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, καθώς και τα ομόλογά του [Υπουργεία] στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού, πρέπει να προχωρήσουν περαιτέρω, κλιμακώνοντας τις οικονομικές πιέσεις σε ολόκληρα δίκτυα στο Νότιο Σουδάν και σε άλλες ζώνες συγκρούσεων.

Ωστόσο, για να λειτουργήσουν οι κυρώσεις αυτές, πρέπει να επιβληθούν. Οι περισσότερες κυβερνήσεις και τράπεζες δεν δίνουν προτεραιότητα στην συλλογή αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με τις παράνομες χρηματοοικονομικές ροές της Αφρικής, πράγμα που σημαίνει ότι οι εταιρείες που επωφελούνται από αυτές αντιμετωπίζουν μικρό κίνδυνο να πιαστούν. Ωστόσο, μερικές ιδιωτικές εταιρείες αποστρέφονται το ρίσκο, ιδίως οι μεγάλες τράπεζες, οι οποίες έχουν αντιμετωπίσει τεράστια πρόστιμα τα τελευταία χρόνια από το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών για την μη τήρηση των κυρώσεων και των νόμων κατά της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες [4]. Τον Σεπτέμβριο, ένα γραφείο του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ εξέδωσε μια συμβουλευτική προειδοποίηση για τους κινδύνους του ξεπλύματος χρήματος κατά την διεξαγωγή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στο Νότιο Σουδάν ή με αξιωματούχους του Νοτίου Σουδάν και τις οικογένειές τους, ακόμη και όταν η δραστηριότητα αυτή διεξάγεται εκτός της χώρας. Η κίνηση αυτή ύψωσε σημαντικά το προφίλ της διαφθοράς και του ξεπλύματος στο Νότιο Σουδάν, γεγονός που ώθησε τις περιφερειακές και τις παγκόσμιες τράπεζες να ξεκινήσουν μακρόχρονες έρευνες και να αναλάβουν δράση κατά συγκεκριμένων λογαριασμών. Άλλες οικονομικές Αρχές ανά τον κόσμο θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, εκδίδοντας ειδοποιήσεις που να αποθαρρύνουν τις επιχειρήσεις από το να κάνουν δουλειές με ακατάλληλους δρώντες.

Δεδομένου ότι η Κένυα και η Ουγκάντα διαθέτουν δικές τους οικονομικές ρυθμιστικές Αρχές και είναι μοναδικά εκτεθειμένες στην παράνομη δραστηριότητα των αξιωματούχων του Νοτίου Σουδάν, λόγω της γεωγραφικής τους εγγύτητας και των συνεχιζόμενων σχέσεών τους με περιφερειακά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι εθνικές Αρχές πρέπει να αναλάβουν ηγετικό ρόλο ώστε να εξασφαλίσουν ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ασκούν αυξημένο έλεγχο (due diligence) όταν ασχολούνται με αξιωματούχους του Νοτίου Σουδάν και τους συνεργάτες τους. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει την επιβολή των διεθνών προτύπων που έχουν θεσπιστεί από την Financial Action Task Force, μια παγκόσμια οργάνωση που καταπολεμά το ξέπλυμα χρημάτων και την χρηματοδότηση της τρομοκρατίας. Οι αξιωματούχοι στην Κένυα και την Ουγκάντα θα πρέπει επίσης να συνεργάζονται στενά με μεγάλους εγχώριους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς και με παγκόσμιες τράπεζες που διακινούν αμερικανικά δολάρια. Οι αμερικανικές τράπεζες που διατηρούν σχέσεις με τις τοπικές τράπεζες στην Κένυα και την Ουγκάντα για να εκκαθαρίσουν τις συναλλαγές τους σε δολάρια ΗΠΑ, και οι ευρωπαϊκές τράπεζες που κάνουν το ίδιο σε ευρώ, πρέπει να διασφαλίσουν ότι διατηρούν υψηλά πρότυπα για τους αντίστοιχους συνεργάτες τους στην περιοχή, πολλοί εκ των οποίων αποτελούν το πρώτο σημείο εισόδου για αξιωματούχους του Νοτίου Σουδάν που επιθυμούν να έχουν πρόσβαση στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Επιπλέον, η μονάδα χρηματοοικονομικών πληροφοριών του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, η FinCEN, θα πρέπει να θεσπίσει ελέγχους κατά του ξεπλύματος σε συγκεκριμένους τύπους συναλλαγών, όπως τα πολύ ακριβά ακίνητα και τα πολυτελή οχήματα, και θα πρέπει να επιβάλει πρόστιμα στις τράπεζες που συνδέονται με το ξέπλυμα χρήματος. Το Sentry, από την πλευρά του, εργάστηκε για να καλύψει σημαντικά κενά στην συλλογή χρηματοοικονομικών πληροφοριών από κυβερνήσεις στην ανατολική και κεντρική Αφρική και έχει παραδώσει φακέλους σε κυβερνήσεις και τράπεζες ώστε να δράσουν. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, οι τραπεζίτες και οι εισαγγελείς δεν μπορούν πλέον να ισχυριστούν ότι δεν γνωρίζουν το πού καταλήγουν τα κλεμμένα χρήματα.

Τέλος, η Ουάσιγκτον πρέπει να επωφεληθεί από το γεγονός ότι οι εγκληματίες πολέμου και εκείνοι που τους διευκολύνουν τείνουν να χρησιμοποιούν δολάρια ΗΠΑ για να μεταφέρουν τα λάφυρά τους μέσω του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τέτοιες δραστηριότητες συχνά υπάγονται στην δικαιοδοσία του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και όποιες τράπεζες ασκούν τις δραστηριότητές τους σε δολάρια ΗΠΑ υποχρεούνται να αναφέρουν τις ύποπτες δραστηριότητές τους και να τις τερματίσουν όταν διαπιστώσουν παράνομες συναλλαγές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μόλις τώρα αρχίζουν να εφαρμόζουν μέτρα για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες στο Νότιο Σουδάν, αλλά παρόμοιες προσπάθειες θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν στην αναχαίτιση της μαζικής βίας στο Κονγκό καθώς ο Kabila χρησιμοποιεί κάθε κόλπο που υπάρχει για να παραμείνει στην εξουσία πολύ καιρό μετά την λήξη της συνταγματικής του εντολής.

Μια σφαιρική στρατηγική για την χρήση της οικονομικής πίεσης για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Νότιο Σουδάν και σε άλλες αφρικανικές πολεμικές ζώνες, θα κοστίσει πολύ λίγα. Αλλά θα έδινε στους μεσολαβητές της Αφρικής και στους υποστηρικτές τους στην Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και αλλού, μόχλευση στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Θα δημιουργήσει έναν νέο άνεμο στα πανιά των Αφρικανών αντιπολεμικών ακτιβιστών και των ακτιβιστών υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα δημιουργήσει πραγματική λογοδοσία για την μαζική κλοπή των πόρων της Αφρικής και τελικά θα αρχίσει να διαλύει το σύστημα που δίνει κίνητρα σε εκείνους που έχουν ισχύ να καταλαμβάνουν την κυβέρνηση για τον προσωπικό πλουτισμό τους. Χωρίς να πάρουμε επιθετικά μέτρα για να κυνηγήσουμε τα λάφυρα που καθοδηγούν την σύγκρουση στο Νότιο Σουδάν και σε άλλες αφρικανικές χώρες, είναι δύσκολο να φανταστούμε οποιοδήποτε μέλλον εκτός από την εμβάθυνση της καταπίεσης, την επιδείνωση της πείνας και την ένταση του πολέμου. 

Στα αγγλικά:  

Σύνδεσμοι:


George Clooney και John Prendergast

Ο GEORGE CLOONEY και ο JOHN PRENDERGAST
είναι συνιδρυτές του Τhe Sentry [1].


16/03/2018