ERDOGANISTAN: ''Μη γεννηθείς παιδί κυρίως αν είσαι κορίτσι, μη γεννηθείς ποτέ.''
In recent years, under the Justice and Development Party (AKP) rule Turkey has experienced a sharp declining trend in almost all democratic indicators, including the rights of women, civil, economic and social rights, freedom of expression and media, free and fair elections, government accountability and corruption.Since the breakdown of the Kurdish peace process in July 2015 and the July 2016 attempted coup, Kurdish and other minority women, as well as women allegedly linked to the Hizmet movement suffer disproportionate multi-faceted discrimination, in particular as regards equal access to political participation, health, education, employment and justice, both in law and practice.Women belonging to the above marginalized groups face economic hardship, exclusion and violence, humiliating and degrading treatment in places where persons are deprived of their liberty, including in health-care facilities, especially during pregnancy, childbirth and the postpartum period.
Read the report:
WOMEN’S RIGHTS UNDER ATTACK IN TURKEY.
17,000 Women and 560 Children in Jail.
Read the report:
WOMEN’S RIGHTS UNDER ATTACK IN TURKEY.
17,000 Women and 560 Children in Jail.
“Μη γεννηθείς παιδί σ΄ αυτή τη χώρα”!
Ένα σπαρακτικό κείμενο για την Τουρκία σήμερα.
Με αφορμή την γιορτή της γυναίκας , επιλέξαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα άρθρο κραυγή, ένα σπαραγμό ψυχής της κυρίας Ογιά Μπαϊντάρ που δημοσιεύτηκε στην Ιστοσελίδα Τ24.
“Μη γεννηθείς παιδί σε αυτή τη χώρα, αυτή την περίοδο. Δεν διαφαίνεται ακόμα στον ορίζοντα ένα ασφαλές μέλλον, ένα φωτεινό αύριο, όπου θα ζήσεις ημέρες γεμάτες αγάπη, γαλήνη και θα αναπτύξεις ελεύθερα το πνεύμα και την ψυχή σου.
Μη γεννηθείς παιδί κυρίως αν είσαι κορίτσι, μη γεννηθείς ποτέ.
Πάντα ήταν δύσκολο να είσαι παιδί και μάλιστα φτωχό σε αυτή τη χώρα. Ήταν δύσκολο να είσαι παιδί Κούρδου, αγρότη, εργάτη, γαβριάς, “άλλο παιδί”.
Ήταν δύσκολο να εξουσιάζεις το σώμα, τη ζωή, τους στόχους και τα όνειρα σου. Ήταν πάντα δύσκολη η ζωή, όμως υπήρχε ένα μικρό φωτάκι στην άκρη του τούνελ. Υπήρχαν άνθρωποι μεγαλύτεροι από εσένα που προσπαθούσαν να δυναμώσουν , να διευρύνουν εκείνο το αδύναμο φως για να το μεταδώσουν σε εσένα και αγωνίζονταν για να σου ετοιμάσουν ένα λαμπερό αύριο.
Οι περισσότεροι από αυτούς αφανίστηκαν, ή σαπίζουν στις φυλακές ή τρομοκρατήθηκαν και σταμάτησαν τον αγώνα τους. Τιμωρήθηκαν γιατί τόλμησαν να βροντοφωνάξουν “μη δολοφονείτε τα παιδιά, να μην πεθαίνουν παιδιά”, αδιακρίτως αν είναι Τούρκοι ή Κούρδοι. Αγκάλιαζαν με την ίδια αγάπη όλα τα παιδιά, αγωνίζονταν και υπερασπίζονταν το δικαίωμα να αποκτήσετε ανεξάρτητη σκέψη, ανεξάρτητη συνείδηση. Ήξεραν καλά ότι μπορεί να έχαναν ακόμα και τη ζωή τους μαχόμενοι ενάντια στην διεφθαρμένη κακία.
Οι καλοί άνθρωποι της χώρας περιθωριοποιήθηκαν εξαιτίας της απολυταρχίας των οπισθοδρομικών αντιλήψεων που εχθρεύονται την ελευθερία. Οι άνθρωποι μας έγιναν εχθροί μεταξύ τους, άλλοι γιατί εξαπατήθηκαν και άλλοι γιατί εκμεταλλεύτηκαν τα όσια και τα ιερά.
Το κύμα κακίας, τα λόγια μίσους και εχθρότητας εκφράστηκαν από τόσο ψηλά και μεγεθύνθηκαν τόσο πολύ που έπνιξαν τους ανθρώπους και τους μούγκαναν .
Μη γεννηθείς παιδί αυτό το διάστημα, γιατί η χώρα βυθίστηκε σε απίστευτη κακία, αναξιοκρατία, ανηθικότητα, όπου ένας παππούς επιχειρεί να βιάσει την τετράχρονη εγγονή του, πατέρας μέλος θρησκευτικού τάγματος βιάζει τον γιο του, χοτζάδες ανακηρύσσουν σεξουαλικά αντικείμενα εξάχρονα κορίτσια, σεΐχηδες υποστηρίζουν τη θυσία κοριτσιών, θεωρούν αμάρτημα ακόμα και την μητρική αγκαλιά, ερωτική φωλιά το ασανσέρ… Θεωρούν θρησκευτικούς ηγέτες ανθρώπους που το μυαλό τους είναι κολλημένος στο αρσενικό μόριο τους. Όλοι αυτοί προστατεύονται και απολαμβάνουν τον σεβασμό των ανωτάτων στρωμάτων.
Μη γεννηθείς παιδί την εποχή της παραφροσύνης. Σε αυτή την μολυσμένη ατμόσφαιρα θα καλλιεργήσουν στην ψυχή σου , χωρίς καν να το αντιληφθείς, το μίσος και την εχθρότητα “γα τον άλλον”.
Πριν ακόμα μάθεις τι σημαίνει ικρίωμα ο δήθεν δάσκαλος σου με την μαύρη ψυχή θα δώσει στα χέρια σου και στα χέρια των φίλων σου σχοινί και θα φωτογραφηθεί μαζί σας κάτω από ένα πανό που θα γράφει: “Θέλουμε εκτελέσεις”.
Από μικρή ηλικία, στον βρεφονηπιακό σταθμό θα αναγκάσουν τα κοριτσάκια να πλύνουν τα πόδια των αγοριών για να συνηθίσουν το πεπρωμένο που τις περιμένει.
Όταν μεγαλώσεις θα μοιάσεις με κείνη την αστυνομικό που δεν πίστευα στα μάτια μου όταν την είδα στην τηλεόραση να ξεκαρδίζεται και να διασκεδάζει με τα μοιρολόγια των Κούρδων που ακλουθούσανε μια νεκρική πομπή .
Θα γίνεις θύμα μιας αξιοθρήνητης κακίας.
Μη γεννηθείς παιδί σήμερα, γιατί θα μεγαλώσεις σε μια εποχή που κυριαρχεί το ψέμα. Θα σε εξαπατήσουν, θα αλλοιώσουν τη συνείδηση σου, θα δηλητηριάσουν την ψυχή σου, θα εκμεταλλευτούν τα αγνότερα αισθήματα και τις αξίες σου για να σε μετατρέψουν σε ένα μικρό τέρας.
Θα εμφυτευόσουν στην ψυχή σου την νοοτροπία να κηρύσσεις προδότη όποιον είναι διαφορετικός από εσένα, να αντιμετωπίζεις τον ξένο, τον άλλο σαν εχθρό . Θα καλλιεργήσουν στην ψυχή σου την αδίστακτη αντίληψη της βρωμιάς, της ανηθικότητας, της αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή. Θα γίνεις πολεμοχαρής και αιμοδιψής .
Εάν είσαι δυνατός και αντισταθείς, εάν θελήσεις να μείνεις αγνός, να παραμείνεις άνθρωπος θα βασανιστείς και θα πονέσεις.
Μην γεννηθείς. Γιατί θα σου φορέσουν μια μέρα μια στολή που δεν ταιριάζει με την αθωότητά σου. Ο θείος που παρουσιάζεται ως ο ανώτερος της χώρας θα σε βγάλει στη σκηνή και θα σου κάνει πολεμικό κήρυγμα και θα σου ομορφύνει τον θάνατο. Θα σου κρατήσει το χέρι και θα πει: ¨Να το παιδί με το μπορντό μπερέ, με το βαθμό του συνταγματάρχη . Έχει τη σημαία στην τσέπη του¨ .Μετά θα κυματίσει τη σημαία. Την ώρα που εσύ θα κοιτάς έκπληκτος, ίσως λίγο υπερήφανος, έχοντας μεγάλη αγωνία , εκείνος θα συνεχίσει να λέει: ¨Πρώτα ο Θεός, αν γίνει εθνομάρτυρας , αυτή η σημαία θα σκεπάσει το σεπτό σώμα σου¨. Εσύ από φόβο και αγωνία θα πατήσεις τα κλάματα.
¨Όταν λες Πρώτα ο Θεός κάνεις μια ευχή. Το εθνομάρτυρας σημαίνει θάνατο. Εσύ ίσως δεν κατάλαβες το νόημα, αλλά οι ενήλικες που παρευρίσκονταν εκεί δεν πανικοβλήθηκαν όπως εγώ μπροστά σε αυτή τη σκηνή, αντιθέτως άρχισαν να χειροκροτούν ρυθμικά.
Μη γεννηθείς παιδί σε αυτό το περιβάλλον.
Παλαιότερα τα νεογέννητα ήταν για μένα ελπίδα, ζωή, μέλλον. Τώρα μου προκαλούν πόνο και αίσθημα ενοχής. Ζητώ συγνώμη από όλα τα νεογέννητα, αλλά και από αυτά που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα επειδή δεν μπορούμε να τους κληροδοτήσουμε μια όμορφη χώρα, ένα ωραίο μέλλον. Ίσως δεν είμαστε αρκετά δυνατοί απέναντι σε αυτή την κακία.
Από την άλλη λέω: Θα περάσουν και αυτές οι μέρες. Κάθε νύχτα έχει και το ξημέρωμα της. Όσο γυρίζει ο κόσμος τόσο φωτίζεται η ημέρα.
Μη γεννηθείς προς το παρόν. Περίμενε τη νομοτελειακή επιστροφή της καλοσύνης και της ζωής. Μπορεί να μην είναι μακρινές οι λαμπερές μέρες. Ίσως θα πρέπει κι εμείς να είμαστε πιο γενναίοι, να έχουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, να μην χάσουμε τις ελπίδες μας για δική σου χάρη¨.
Η κ. Μπαϊντάρ τιμά επάξια τη γυναίκα, τη μάνα, τον άνθρωπο για αυτό προτιμήσαμε να αφουγκραστούμε την κραυγή της.
ΛΙΑΝΑ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
8/3/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Doğma çocuk!
Ya ırzına geçilecek ya tabutuna bayrak örtülecek
Βu dönemde, bu ülkede doğma çocuk. Seni bekleyen aydınlık bir gelecek; sevgi, barış, huzur dolu günler, ruhunu bedenini, kafanı yüreğini özgürce geliştireceğin güvenli yarınlar henüz ufukta görünmüyor. Doğma çocuk, hele de kız çocuğuysan hiç doğma.
Her zaman zordu bu ülkede çocuk, hele de yoksul çocuk olmak. Zordu Kürt çocuğu, köy çocuğu, işçi çocuğu, sokak çocuğu, “öteki” çocuk olmak. Zordu kendi bedeninin, kendi yaşamının, kendi amaçlarının, kendi hayallerinin sahibi olabilmek. Her zaman zordu yaşam ama bir ışık görülürdü tünelin ucunda ve o ışığı güçlendirecek, yaygınlaştıracak, sana taşıyacak insanlar; senin aydınlık yarınlarını kurabilmek için çabalayan, umutları kendilerinden büyük iyi insanlar vardı.
Şimdi onların çoğu; “çocuklar ölmesin, öldürülmesin” dedikleri için, Türk çocuğunu da Kürt çocuğunu da, bütün çocukları da aynı sevgiyle, aynı sorumlulukla kucaklamaya çalıştıkları için, senin özgürlüğünü, senin “fikri hür vicdanı hür” birey olarak varoluşunu savundukları için, senin bedenine, ruhuna, yüreğine, beynine tasallut eden sapık kötücüllükle savaşmak uğruna kendilerini feda etmeyi göze aldıkları için ya yok edildiler ya demir parmaklıklar arkasındalar ya da korkutulup sindirildiler. Ülkenin iyi insanları; aydınlığa, özgürlüğe düşman çağdışı zihniyetlerini güçle dayatmak isteyenlerin mutlak iktidarı uğruna cepheleştirildi. İnsanlarımız, kandırılarak, kutsalları sömürülerek birbirlerine düşman edildi. Kötücüllük dalgası, kin ve nefret söylemi en tepelerden gelerek öyle kabartıldı ki, insanlar bu dalgaların altında boğulup sessiz kaldılar.
Bu günlere doğma çocuk. Çünkü öyle bir kötücüllüğün, değersizliğin, ahlaksızlığın pençesine düşürüldü ki bu ülke, dört buçuk yaşında torununa tecavüze yeltenen dede, öz oğluna tecavüz eden tarikat ehli baba, altı yaşındaki kız çocukları cinsel obje ilan eden derin hocalar, kız çocukların kurban edilmesini vaaz eden tarikat şeyhleri, ana kucağının bile haram olduğunu vaaz eden, asansörü “halvet” sayan, aklı erkeklik organına takılı meczuplar din büyüğü sayılıyor, korunuyor, esirgeniyor, en yüksek katlardan saygı görüyor.
Cinnet döneminde doğma çocuk. Bu kirli havada, tertemiz yüreğine sen farkına bile varmadan kin, nefret, öteki’ne düşmanlık tohumları ekilecek. Daha idam ne demek bile bilmeden, sözde öğretmenin olacak kara yürekli bir herif, senin ve arkadaşlarının eline idam ipleri, idam isteriz yazıları tutuşturup fotoğraflar çektirecek. Henüz bebek yaştayken, daha yuvadayken, başın örtülüp minik erkek arkadaşının ayakları yıkatılacak sana, ilerdeki kaderine alışasın diye. Muktedirlerin “öteki” ilan ettikleri herkese düşmanlık kazınacak saf çocuk bilincine. Ve büyüdüğünde… -ah, o görünce inanamadığım, kötü niyetli birilerinin yaptığını sandığım video- Bir taziye evindeki Kürtçe ağıtlara, ölünün arkasından katıla katıla gülen, eğlenen, ölümle, acıyla alay eden o güzelim yüzlü, masum bakışlı sağlık görevlisi (!) genç kız gibi, acınası bir kötücüllüğün kurbanı haline getirileceksin.
Doğma çocuk, bu günlere doğma. Yalanın hükümranlığında yetişecek, kandırılacaksın, bilincin çarpıtılacak, ruhun zehirlenecek, en temiz duyguların, değerlerin kullanılarak küçük bir canavara dönüştürüleceksin. Kendinden farklı olanı hain ilan eden, yabancıyı, öteki’yi düşman gören, ölmeyi, öldürmeyi, savaşı, kanı kutsayan, insan yaşamını hiçe sayan acımasız zihniyetin kiri ve günahı kafana, yüreğine yapışacak. Güçlü olur da direnirsen, temiz kalmaya, insan kalmaya çalışırsan zulüm görecek, acı çekeceksin.
Doğma çocuk. Bir gün yaşına, masumiyetine hiç yakışmayan iğreti bir üniforma giydirecekler üzerine. Sana, bu ülkenin en büyüğü diye tanıtılan bir Amca, savaş nutukları attığı, ölüm güzellemesi yaptığı bir sahneye çıkaracak seni. Kolundan tutup “Evet JÖH; bakın bordo bereli, yarbay (rütbeli), Türk bayrağı da cebinde” diyerek o bayrağı sallayacak. Sen biraz şaşkın, belki biraz gururlu, çok heyecanlı bir halde beklerken, “Şehit olursa inşallah, bayrağı da inşallah örteceğiz üzerine” diyecek. Sen korkudan ya da heyecandan ağlamaya başlayacaksın.
İnşallah demek temennidir, şehitlik de ölüm. Belki sen anlamına varamayacaksın ama oradaki büyükler , bu sahne karşısında benim gibi dehşete düşmek, donup kalmak yerine tempo tutup alkışlayacaklar. Bu ortama doğma çocuk!
Yeni doğan bebekler umuttu, hayattı, gelecekti eskiden. Şimdi acı ve suçluluk duygusu veriyorlar bana. Bütün doğmuşlardan ve doğacaklardan onlara güzel bir ülke, güzel bir gelecek bırakamadığımız için, kötücüllüğe karşı yeterince güçlü olamadığımız için özür diliyorum.
Yine de: Geçecek bu günler, diyorum. Her gecenin bir sabahı vardır, dünya döndükçe gün aydınlanır. Şimdilik doğma çocuk, iyiliğin ve yaşamın mukadder dönüşünü bekle. Belki de çok uzak değildir aydınlık günler. Belki bizlerin biraz daha cesur, biraz daha inançlı olmamız, umudu yitirmememiz gerek, senin hatırın için.
Oya Baydar
27 Şubat 2018
2.
Oya Baydar (born 1940) is a Turkish sociologist and writer.
For a long time she was involved in socialist politics.
Education and early works
Oya Baydar studied at Lycée Notre Dame de Sion Istanbul. She published her first novel, inspired by French writer Françoise Sagan, while she was a student in high school.[2] The novel she wrote in the last year of high school, God Has Forgot Children, was published both in the newspaper Hürriyet and as a book. She was almost expelled from her school as a result of writing this novel. After these novels written in high school years, she had a break from writing, interesting herself in politics for a long time, before returning to literature in later life.
Baydar graduated from Istanbul University's Department of Sociology in 1964 and entered this department as an assistant. The Professors' Council of the University twice rejected her doctoral thesis, about the rise of a labour force in Turkey: students occupied the University in order to protest against that. This was the first occupation of a university in Turkey. Baydar then became an assistant in Hacettepe University.
Political life
During the military coup in 1972 Baydar was arrested due to her socialist activity as a member of the Workers Party of Turkey and the Teachers' Union of Turkey and she left the University. Between 1972 and 1974 she worked as a columnist in the newspapers Yeni Ortam ([New Platform]) and Politika ([Politics]). She issued her first journal together with her husband Aydın Engin and Yusuf Ziya Bahadınlı. She was known as a socialist writer, researcher and activist woman.
During the 1980 military coup Baydar went abroad and remained in exile in Germany for 12 years, during which the German Democratic Republic ceased to exist when Germany was reunified. She wrote about this period in 1991 in her story book Farewell Alyosha.
Later life
Oya Baydar returned to Turkey in 1992. She worked as editor for the Istanbul Encyclopedia, a common project of the History Foundation and the Ministry of Culture, and as the editor-in-chief for The Unionism Encyclopedia of Turkey. She has won many awards for the novels and stories she published after returning to Turkey, and has become a well-liked writer. Since 2013 she has been writing for the online newspaper T24, particularly about the Kurdish problem (Kurdish–Turkish_conflict_(1978–present)).
Works
Novel
Letters of Cats (Kedi Mektupları), 1993
Turning to Nowhere (Hiçbiryer’e Dönüş), 1998
Hot Ashes Left (Sıcak Külleri Kaldı), 2000
(Erguvan Kapısı), 2004
The Lost Word (Kayıp Söz), 2007 - Palavra perdida, published in Brazil, 2011, by Sá Editora
The General of Garbage Heap (Çöplüğün Generali), 2009
Story
Farewell Alyosha (Elveda Alyoşa), 1991
Others
Family Albums of the Republic (Cumhuriyetin Aile Albümleri)
From Villages to Cities in 75 Years (75 Yılda Köylerden Şehirlere)
(75 Yılda Çarklardan Chip'lere)
(75 Yılda Çarkları Döndürenler)
Changing Life Changing Person in 75 Years - Fashions of the Republic (75 Yılda Değişen Yaşam Değişen İnsan-Cumhuriyet Modaları)
Fashions of the Republic (Cumhuriyet Modaları)
The Unionism Encyclopedia of Turkey (Türkiye Sendikacılık Ansiklopedisi)
Awards
Sait Faik Story Award in 1991 (with Elveda Alyoşa)
Yunus Nadi Novel Award in 1993 (with Kedi Mektupları)
Orhan Kemal Novel Award in 2001 (with Sıcak Külleri Kaldı)
Cevdet Kudret Literature Award in 2004 (with Erguvan Kapısı)
Η Oγιά Μπαϊντάρ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1940. Μαθήτρια ακόμα, γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο ''O Θεός ξέχασε τα παιδιά'' για το περιεχόμενο του οποίου επικρίθηκε από τη διεύθυνση του παρθεναγωγείου. Το 1964 αποφοίτησε από το τμήμα Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης. Ένα χρόνο αργότερα η εντεταλμένη επιτροπή των καθηγητών απορρίπτει τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τη γέννηση της εργατικής τάξης στην Τουρκία, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να κάνουν κατάληψη (είναι η πρώτη κατάληψη Πανεπιστημίου εκείνα τα χρόνια) διαμαρτυρόμενοι για το γεγονός. Το 1971, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα, συλλαμβάνεται και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη θέση της. Το 1980, με το δεύτερο στρατιωτικό πραξικόπημα, εγκαταλείπει τη χώρα και μέχρι το 1992 ζει εξόριστη στην Ανατολική Γερμανία. Το 1991 κυκλοφορεί μια συλλογή διηγημάτων της με τίτλο ''Έχε γεια, Αλιόσα'' (βραβείο Σάιτ Φάικ) και το 1993 το μυθιστόρημα ''Επιστολές μιας γάτας'' (βραβείο μυθιστορήματος Γιουνούς Ναντί). Με την επιστροφή της στην Τουρκία, διηύθυνε την έκδοση της «Τουρκικής Συνδικαλιστικής Εγκυκλοπαίδειας». Ακολούθησε η έκδοση των μυθιστορημάτων της ''Επιστροφή στο τίποτα'' (1998) και ''Απόμειναν μόνο οι καυτές τους στάχτες'' (2000) που κέρδισε και το βραβείο μυθιστορήματος Oρχάν Κεμάλ. Ένα διήγημά της με τίτλο ''Η θεία μου έζησε;'' εντάχθηκε στο συλλογικό τόμο ''Το βιολί τις καλοκαιρινές νύχτες'' (μτφρ. Στέλλα Χριστίδου, Εκδόσεις Καστανιώτη 2002).
3.
Emine Erdoğan
''Το χαρέμι ήταν σχολείο για τα μέλη της οθωμανικής δυναστείας και εκπαιδευτικό ίδρυμα για την προετοιμασία των γυναικών στην ζωή ''...
(http://www.theguardian.com/world/2016/mar/09/turkish-first-lady-praises-harem-as-school-for-women)
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Οθωμανικά χαρέμια:
Ο μη σεβασμός προς την γυναίκα ως ανθρώπινης ύπαρξης πάει πολύ πίσω στην ιστορία. Ιδιαίτερα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα ο ρόλος της ήταν περιορισμένος και τα καθήκοντά της στα στενά πλαίσια του «σκεύους ηδονής». Τέτοιο ήταν και το σύστημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, του πλέον απάνθρωπου και ολοκληρωτικού συστήματος πού βιαιοπράγησε τόσο στην Μικρά Ασία όσο και στην Ανατολική Ευρώπη και Ουκρανία.
Η αντίληψη των Οθωμανών για τη γυναίκα ήταν ότι αυτή θα έπρεπε να αποτελεί το «κέφι» του (στρατιωτικού) άντρα και τίποτε άλλο. Αυτή «γέμιζε» την καθημερινότητα των Οθωμανών αρρένων πού έπρεπε να τους υπηρετεί παντοίω τρόπω. Σαν υπόδουλη ύπαρξη δεν ετύγχανε κανενός σεβασμού η «νομικής προστασίας» και ο «αφέντης» μπορούσε να την τιμωρήσει, κακοποιήσει χωρίς δισταγμό μόνο και μόνον για να «ξεσπάσει τα νεύρα του». Αυτό για τους Οθωμανούς ήταν απολύτως φυσικό. Από τη μεριά τους οι υπόδουλες γυναίκες στα χαρέμια για να προστατευθούν συσπειρώθηκαν σε ίντριγκες και σκευωρίες συνεργαζόμενες με αντιπάλους του αφέντη (σουλτάνου, ή βεζίρη, ή πασά, κλπ). Το σουλτανικό χαρέμι συνεπώς ήταν εστία ίντριγκας, ανατροπής, αλλά και μέσον προαγωγής στη κοινωνική ζωή όποιου έκανε επίκληση σε αυτό και χαιρόταν της συμπάθειας του. Εκεί μέσα γίνονταν ταχέως γνωστά τα πάντα, οι δε «εντολές εκ των έσω» ήταν αστραπιαίας εκτέλεσης! Μεσολαβητές αυτών των σχέσεων του χαρεμιού με τον έξω κόσμο ήταν οι ευνούχοι του χαρεμιού.
(...)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ:
http://www.skamnosvoice.gr/index.php/
svnews/svkosmos/1631-othomanika-xaremia
Emine Erdoğan
''Το χαρέμι ήταν σχολείο για τα μέλη της οθωμανικής δυναστείας και εκπαιδευτικό ίδρυμα για την προετοιμασία των γυναικών στην ζωή ''...
(http://www.theguardian.com/world/2016/mar/09/turkish-first-lady-praises-harem-as-school-for-women)
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Οθωμανικά χαρέμια:
Ο μη σεβασμός προς την γυναίκα ως ανθρώπινης ύπαρξης πάει πολύ πίσω στην ιστορία. Ιδιαίτερα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα ο ρόλος της ήταν περιορισμένος και τα καθήκοντά της στα στενά πλαίσια του «σκεύους ηδονής». Τέτοιο ήταν και το σύστημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, του πλέον απάνθρωπου και ολοκληρωτικού συστήματος πού βιαιοπράγησε τόσο στην Μικρά Ασία όσο και στην Ανατολική Ευρώπη και Ουκρανία.
Η αντίληψη των Οθωμανών για τη γυναίκα ήταν ότι αυτή θα έπρεπε να αποτελεί το «κέφι» του (στρατιωτικού) άντρα και τίποτε άλλο. Αυτή «γέμιζε» την καθημερινότητα των Οθωμανών αρρένων πού έπρεπε να τους υπηρετεί παντοίω τρόπω. Σαν υπόδουλη ύπαρξη δεν ετύγχανε κανενός σεβασμού η «νομικής προστασίας» και ο «αφέντης» μπορούσε να την τιμωρήσει, κακοποιήσει χωρίς δισταγμό μόνο και μόνον για να «ξεσπάσει τα νεύρα του». Αυτό για τους Οθωμανούς ήταν απολύτως φυσικό. Από τη μεριά τους οι υπόδουλες γυναίκες στα χαρέμια για να προστατευθούν συσπειρώθηκαν σε ίντριγκες και σκευωρίες συνεργαζόμενες με αντιπάλους του αφέντη (σουλτάνου, ή βεζίρη, ή πασά, κλπ). Το σουλτανικό χαρέμι συνεπώς ήταν εστία ίντριγκας, ανατροπής, αλλά και μέσον προαγωγής στη κοινωνική ζωή όποιου έκανε επίκληση σε αυτό και χαιρόταν της συμπάθειας του. Εκεί μέσα γίνονταν ταχέως γνωστά τα πάντα, οι δε «εντολές εκ των έσω» ήταν αστραπιαίας εκτέλεσης! Μεσολαβητές αυτών των σχέσεων του χαρεμιού με τον έξω κόσμο ήταν οι ευνούχοι του χαρεμιού.
(...)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ:
http://www.skamnosvoice.gr/index.php/
svnews/svkosmos/1631-othomanika-xaremia