«Eπίκειται ανθρωπιστική καταστροφή στο Afrin»
“The attackers of Afrin are ultra-violent radical groups, who already commit acts of ethnic cleansing (destruction of Yazidi temples, forced displacements), and want to destroy all the political and social progress in Rojava, like gender equality”
Ο Jeremy Andre, ανεξάρτητος δημοσιογράφος με έδρα το Παρίσι και το Erbil του Ιράκ (ΣΜ: ιρακινό Κουρδιστάν), που επέστρεψε από το Afrin, λέει ότι η κατάσταση θα είναι χειρότερη εκεί, από ό,τι στη Γκούτα, αν δεν γίνει κάτι άμεσα.
«Πίσω στο Παρίσι, μετά από ένα μακρύ ταξίδι. Επέστρεψα από το Αφρίν, ένα κουρδικό θύλακα στη βορειοδυτική Συρία όπου η Τουρκία και οι ισλαμιστικές πολιτοφυλακές ετοιμάζονται να διαπράξουν αιματοχυσία», δήλωσε. «Για την ώρα, οι θάνατοι είναι λιγότεροι από ότι στη Γκούτα, αλλά σύντομα, αν δεν γίνει τίποτα, στο Afrin θα είναι χειρότερα».
«Σύμφωνα με τοπικές πηγές, η περικύκλωση του Afrin συνεχίζεται. Το Jinderes έπεσε, η τουρκική πλευρά εγκαθίσταται στα υψώματα βόρεια της πόλης. Η παγίδα κλείνει. Οι μάχες μέσα στην πόλη θα ξεκινήσουν μέσα την εβδομάδα. Πολύ λίγοι ξένοι δημοσιογράφοι θα είναι μέσα. Ελπίζω να ακουστούν», έργαψε στον λογαριασμό του στο Twitter.
«Στο Αφρίν, η τουρκική πλευρά παρουσιάζει μια αφήγηση που μιμείται την κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης από τις μάχες της Μοσούλης και τη Ράκκα. Σαν η εξόντωση των YPG και PKK στη Ροζάβα να είναι ισοδύναμη με την εξόντωση της ISIS και του χαλιφάτου της. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποδομήσουν αυτήν την προφανή προπαγάνδα», είπε.
Επιπλέον, επέκρινε την διεθνή κάλυψη από τα ΜΜΕ στο Αφρίν:
«Στις περιπτώσεις του Χαλεπίου, του Idlib, της Ghouta, αλλά και της Ράκκα και της Μοσούλης, οι τηλεοράσεις δεν είχαν ποτέ προβλήματα σχετικά με τη χρήση βίντεο ντόπιων δημοσιογράφων ή ακτιβιστών – ακόμη και από την ISIS! Γιατί τώρα δε δείχνουν τους τουρκικούς βομβαρδισμούς στο Afrin;», πρόσθεσε.
«Ακόμη χειρότερα, υπάρχει μια παντελής αποτυχία των διεθνών μέσων ενημέρωσης να καλύψουν τη σύγκρουση με ισορροπημένο τρόπο. Η πρόσβαση στο θύλακα του Afrin είναι πολύ δύσκολη. Τα κανάλια ειδήσεων λειτουργούν μόνο από την πλευρά των Τούρκων, ακολουθώντας τις επικοινωνιακές τους ενέργειες», είπε.
Δήλωσε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια ανθρωπιστική καταστροφή εάν οι Τούρκοι και οι υποστηριζόμενες από αυτούς δυνάμεις κυκλώσουν το Αφρίν.
«[Θα είναι] χειρότερο επίσης επειδή οι άνθρωποι του Afrin υποστηρίζουν σθεναρά το έργο των YPG, PYD και την Ομοσπονδία της Rojava. Τα παιδιά, οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι θα πολεμήσουν, δεν θα εγκαταλείψουν τα εδάφη τους. Δεν θα υπάρξει ανθρωπιστική εκκένωση, ούτε καμία μαζική έξοδος πριν από τη μάχη».
«Οι επιτιθέμενοι στο Afrin είναι εξαιρετικά βίαιες ριζοσπαστικές ομάδες, οι οποίες ήδη διαπράττουν πράξεις εθνοκάθαρσης (καταστροφή των ναών των Γιεζίντι, βίαιοι εκτοπισμοί πληθυσμών) και θέλουν να καταστρέψουν όλη την πολιτική και κοινωνική πρόοδο στην Ροζάβα, όπως η ισότητα των φύλων», πρόσθεσε.
Ντόπιοι αξιωματούχοι λένε ότι 900.000 άνθρωποι βρίσκονται στο καντόνι του Αφρίν, συμπεριλαμβανομένων 400.000 εκτοπισθέντων πολιτών. «Δεν έχουν πουθενά να πάνε. Δεν υπάρχει έξοδος προς τον εχθρό, την Τουρκία ή στις περιοχές των ισλαμιστών «ανταρτών» (ΣΜ: της αντιπολίτευσης)», είπε. «Ή θα μπορούσαν να πάνε στις περιοχές που ελέγχει το καθεστώς, αλλά εκεί θα συνελάμβαναν τους άντρες και θα τους ανάγκαζαν να υπηρετήσουν».
Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (SOHR) τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα συνεχίζουν να πετούν πάνω από την περιοχή του Αφρίν, παράλληλα με τις νέες πολεμικές επιχειρήσεις από εδάφους, στα περίχωρα του Αφρίν.
«Ακόμη, η περιοχή του Afrin, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρχίας του Χαλεπίου, εξακολουθεί να υφίσταται τη διακοπή νερού και ηλεκτρισμού, τα οποία διέκοψαν οι τουρκικές δυνάμεις, όταν κατέλαβαν το φράγμα Midanki, ένα στρατηγικής σημασίας φράγμα που παρέχει ρεύμα και νερό σε μεγάλη έκταση του Αφρίν», δήλωσε το Παρατηρητήριο.
«Οι τραγικές συνθήκες επιδεινώνονται καθημερινά, με την τουρκική επίθεση να κλείνει ολοένα τον κύκλο του θανάτου, αφού περισσότερα από 1 εκατομμύριο άτομα έχουν συγκεντρωθεί στην πόλη Αφρίν και στα χωριά γύρω της, για να γλυτώσουν από το θάνατο, ο οποίος τώρα φαίνεται να τους πλησιάζει ακόμη και στον τόπο εκτοπισμού τους», κατέληξε το SOHR.
Σύμφωνα με τον SOHR, τουλάχιστον 204 Σύροι πολίτες δολοφονήθηκαν στο Αφρίν, από την έναρξη των τουρκικών επιθέσεων στις 20 Ιανουαρίου.
Από την ιστοσελίδα rojavakurdistan.gr
Πηγή: theregion.org
French journalist says catastrophe is coming to Afrin
http://ardin-rixi.gr/archives/207456
13 Μαρτίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Πόσοι άμαχοι πρέπει να πεθάνουν
για να θεωρηθεί ο Ερντογάν εγκληματίας πολέμου;
Πριν από μία εβδομάδα, η Κουρδική Ερυθρά Ημισελήνος ανέφερε ότι τουλάχιστον 348 πολίτες έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας», στο θύλακα του Αφρίν. Η Τουρκία αρνείται ότι στοχεύει αμάχους, υποστηρίζοντας πως πρόκειται για μαχητές του YPG με πολιτική περιβολή. Πώς λοιπόν η Τουρκία δικαιολογεί τη δολοφονία αμάχων;
Άσχετα αν η Τουρκία αποδέχεται πως σκοτώνει αμάχους ή όχι, αποτελεί πραγματικότητα πως μερικές εκατοντάδες πολιτών, ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά, έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα της τουρκικής επέμβασης στη Συρία.
Το Human Rights Watch, αναφέρει πως έχει επιβεβαιώσει τουλάχιστον 3 τουρκικές επιθέσεις (21,27 και 28 Ιανουαρίου) που είχαν ως αποτέλεσμα 26 θανάτους αμάχων, οι 15 εκ των οποίων αφορούν παιδιά. Χρησιμοποιεί όμως τη φράση «Civilian Deaths in Turkish Attacks May Be Unlawful» που σημαίνει «Οι θάνατοι αμάχων στη Τουρκία μπορεί να είναι παράνομοι», που θα εξηγήσουμε πιο κάτω τι σημαίνει.
Ο Τουρκικός Στρατός και σε μικρότερο βαθμό οι κουρδικές δυνάμεις, προχωρούν σε εκατέρωθεν ανταλλαγές πυρών με αποτέλεσμα το θάνατο πολλών αμάχων, σύμφωνα με όσα αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία. Οι δυο πλευρές βομβαρδίζουν αδιακρίτως κατοικημένες περιοχές εντός και στα περίχωρα του Αφρίν και της Αζάζ.
Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR), αναφέρει πως από την αρχή της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας», 249 πολίτες έχουν χάσει τη ζωή τους, ανάμεσά τους 43 παιδιά και 26 γυναίκες.
Το καθεστώς του Ερντογάν, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κενά στη διεθνή νομοθεσία κατά των εγκλημάτων πολέμου. Με πολύ απλά λόγια, σύμφωνα τις υπάρχουσες συνθήκες, η δολοφονία πολιτών στα πλαίσια ενός πολέμου, μπορεί να θεωρηθεί επιτρεπτή, όταν τα οφέλη από μια (πχ αεροπορική επιδρομή) για τον επιτιθέμενο, είναι σημαντικά για την έκβαση μιας επιχείρησης. Επιπλέον, υπάρχει πάντα η δυνατότητα της «αληθοφανούς άρνησης» (plausible deniability), όπου ο επιτιθέμενος μπορεί να ισχυριστεί είτε πως δεν είναι αλήθεια, είτε πως ο θάνατος αμάχων ήταν παράπλευρη απώλεια, εννοώντας ουσιαστικά πως επρόκειτο για ατύχημα. Τέλος, πολιτικοί στόχοι όπως σταθμοί παραγωγής ενέργειας, εργοστάσια κτλ, αποτελούν fair game, εφόσον χρησιμοποιούνται για τη πολεμική προπαρασκευή του εχθρού. Φυσικά όλα τα ανωτέρω αφήνουν πολλά κενά στην ερμηνεία τους και για αυτό το λόγο πολλά τέτοια εγκλήματα δεν τιμωρούνται πότε, διότι πολύ απλά, εφόσον οι άμαχοι σκοτώνονται «κατά τύχη», δε φταίει κανείς. Σε αυτό το σημείο θα επανέλθουμε στη φράση που χρησιμοποίησε το Human Rights Watch για τους θανάτους αμάχων στο Αφρίν για τους οποίους αναφέρει «…μπορεί να είναι παράνομοι», σε μια προσπάθεια να μην κατηγορήσει ευθέως τη Τουρκία για εγκλήματα πολέμου, κάτι που αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνείας όπως εξηγήσαμε πιο πάνω.
Στη πράξη, αυτό που έχει σημασία είναι πως πόλεις και χωριά έχουν καταστραφεί, χιλιάδες άμαχοι έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς και μερικές εκατοντάδες έχουν χάσει τη ζωή τους. Η ιστορία είναι γεμάτη από δικτάτορες σαν τον Ερντογάν, μόνο που στη περίπτωσή του, η διεθνής κοινότητα δεν φαίνεται πρόθυμη, ή απλά αδιαφορεί για να τον σταματήσει. Παρά το γεγονός πως οι Κούρδοι της Συρίας, σήκωσαν στις πλάτες τους το μεγαλύτερο βάρος της μάχης κατά του ISIS, όταν ήρθε η ώρα να «εξαργυρώσουν» αυτή τη βοήθεια, έμειναν δίχως ανταπόκριση από τη Δύση.
Ουδείς έχει αυταπάτες πως τα εγκλήματα πολέμου του Ερντογάν στη Συρία, δεν μπορούν να «δικαιολογηθούν» από τις διεθνείς συνθήκες όπως περιγράψαμε πιο πάνω. Μόνο και μόνο που στις τάξεις του συμμαχικού προς τη Τουρκία FSA, υπάρχουν μονάδες φανατικών τζιχαντιστών, θα έπρεπε να είναι αρκετό για να προκαλέσει επέμβαση της Δύσης. Το θέμα πλέων δεν είναι εάν σκοτώνονται άδικα άμαχοι, αλλά πότε θα τελειώσει το μαρτύριο όσων τελικά επιζήσουν.
https://www.ptisidiastima.com/erdogan-war-criminal-or-not/
Μάρτιος 17, 2018
2.
French journalist says catastrophe is coming to Afrin
by Wladimir van Wilgenburg, 11/03/2018, 20:07, Reuters.
Jeremy Andre, a freelance journalist based in Paris, France, and Erbil, Iraq, who came back from Afrin, says the situation will be worse in Afrin than Ghouta, if nothing is done, with thousands of civilians in Afrin.
“Back in Paris, after a long journey. I came back from Afrin, a Kurdish enclave in northwestern Syria where Turkey and Islamist militias are preparing to commit a bloodshed,” he said. “There are fewer deaths than the Ghouta for now, but soon, if nothing is done, Afrin will be worse,” he said.
“According to local sources, Afrin's encirclement is ongoing. Jinderes fell, the Turkish side is setting on the heights north of the city. The trap is closing. Urban fighting will begin in the week. Very few international journalists will be inside. I hope they will be heard,” he said on his Twitter account.
“In Afrin, the Turkish side is spinning a narrative imitating the media coverage of the battles of Mosul and Raqqa. As if eliminating YPG [People’s Protection Units] and PKK [Kurdistan Workers Party] in Rojava was equivalent to eliminating Daesh and its caliphate. Journalists must debunk this obvious propaganda,” he said.
Moreover, he criticized the international media coverage of Afrin.
“In the cases of Aleppo, Idlib, Ghouta, but also Raqqa and Mosul, TVs have never had any issues about using videos of local journalists or activists - even from Daesh! [ISIS] Why are they not showing the Turkish strikes on Afrin then?,” he added
“Worst still because there is a complete failure of the international media to cover the conflict in a balanced way. The Afrin enclave is very difficult to access. The news channels are working only on the side of the Turkish side, following its communication operations,” he said.
He said there could be a humanitarian catastrophe if the Turkish backed forces surround Afrin.
“[It will be] worst also because the people of Afrin supports the YPG, the PYD and the Rojava Federation project indefectibly. The children, the women, the elderly will fight, they will not abandon their lands. There will be no humanitarian evacuation, no mass exodus before the fight,” he said.
“The attackers of Afrin are ultra-violent radical groups, who already commit acts of ethnic cleansing (destruction of Yazidi temples, forced displacements), and want to destroy all the political and social progress in Rojava, like gender equality,” he added.
Local officials say 900,000 people are in the Afrin canton, including 400,000 displaced civilians. “They have nowhere to go. There is no exit to the enemy, to Turkey or the Islamist ‘rebel’ areas,” he said. “Or they could go to the regime areas, that would arrest the men and force them to serve,” he said.
According to the Syrian Observatory for Human Rights (SOHR) the Turkish warplanes are continuing to fly over Afrin area in conjunction with renewing the combat operations in areas in Afrin countryside.
“Also the area of Afrin located in the north-western section of Aleppo province, is still witnessing continuation of the interruption of water and electricity, after the Turkish forces tended to cut them off after they were able to control a strategic facility, which is Midanki Dam, a Dam that provides wide areas of Afrin with electricity and water,” the SOHR said.
“Tragic humanitarian conditions are worsening every day, with the Turkish attack narrowing the cycle of death, after more than 1 million persons have gathered in Afrin city and in villages around it, fleeing a death they fear that it may chase them to the place of their displacement,” the SOHR concluded.
According to SOHR, at least 204 Syrian civilians were killed in Afrin, since the Turkish attacks started on 20 January.
http://theregion.org/article/12998-french-journalist-says
-catastrophe-is-coming-to-afrin
3.
Ιωάννα Ηλιάδη:
Στη μάχη του Αφρίν και η ψηφιακή στρατιά της Τουρκίας.
https://slpress.gr/diethni/sti-machi-toy-afrin
-kai-i-psifiaki-stratia-tis-tourkias/
4.
Χαλάμπτζα, 16 Μαρτίου 1988 - H γενοκτονία των Κούρδων:
Η κτηνώδης «επιχείρηση Ανφάλ» του Σαντάμ Χουσεΐν
& η αδιαφορία της «διεθνούς κοινότητας» ...
Η Χαλάμπτζα είναι μια πόλη 60.000 κατοίκων στα νότια του ιρακινού Κουρδιστάν, μερικά χιλιόμετρα από τα ιρανικά σύνορα. Είναι μία από τις σημαντικότερες πόλεις στην ιστορία του Κουρδιστάν.
Από το Σεπτέμβριο του 1980 μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ του Ιράκ και του Ιράν.
Οι Κούρδοι είναι τα κύρια θύματα αυτού του πολέμου, επειδή ζουν πέρα από τα σύνορα του Ιράκ και του Ιράν.
Στις 15 Μαρτίου 1988, η κουρδική πόλη Χαλάμπτζα απελευθερώνεται από τα χέρια του Σαντάμ Χουσεΐν από τους Πεσμεργκά (Κούρδοι αντάρτες) του PUK, η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν του Τζαλάλ Ταλαμπανί, με την υποστήριξη των Φρουρών της ιρανικής επανάστασης .
Στις 16 Μαρτίου 1988, γίνεται μια επίθεση εναντίον της πόλης της Χαλάμπτζα.
Οι κάτοικοι αρχικά σκέφτηκαν ότι ήταν τα κλασικά αντίποινα του ιρακινού στρατού. Κάποιοι κατέφυγαν σε πρόχειρα καταλύματα, ενώ άλλοι προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά τις χημικές βόμβες που πέταγαν τα ιρακινά Μιγκ και Μιράζ στον ίδιον το πληθυσμό τους, δεν άφησαν κανέναν να γλιτώσει. (τα Μιράζ που πωλούσε ο Ζακ Σιράκ στον Σαντάμ την εποχή εκείνη)
Μια δυσωδία εισέβαλλε στη Χαλάμπτζα.
Οι αεροπορικές επιδρομές διήρκεσαν όλη τη νύχτα.
Την επόμενη μέρα ανακαλύπτεται το φοβερό θέαμα, οι πρώτες εικόνες που λήφθηκαν ήταν από τους Ιρανούς δημοσιογράφους και ανταποκριτές πολέμου.
Οι εικόνες αυτής της σφαγής κάνουν το γύρο του κόσμου: δρόμοι κατακλυσμένοι με πτώματα, βρέφη στην αγκαλιά των νεκρών γονέων τους, ηλικιωμένους, γυναίκες, παιδιά νεκρά από τα χημικά αέρια ...
Η ιστορία της ανθρωπότητας δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο μετά από τη γενοκτονία των Εβραίων.
Ο απολογισμός είναι πολύ βαρύς, σε λιγότερο από μία ώρα, υπήρξαν 5.000 θάνατοι , μεταξύ τους 3.200, μην έχοντας οικογένεια, οι οποίοι θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο.
Να γνωρίζετε ότι η χρήση των χημικών όπλων απαγορεύεται ρητά από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1925 (μόνο η Ιταλία του Μουσολίνι τα είχε χρησιμοποιηθεί στο πολέμου της Αβησσυνίας και η Γερμανία του Χίτλερ με τους θαλάμους αερίων εναντίον των Εβραίων και των Τσιγγάνων).
Ας επιστρέφουμε όμως πίσω, για να περιγράψουμε τα γεγονότα.
Στις αρχές του Απριλίου του 1987, ο Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ, εξάδελφος του Σαντάμ Χουσεΐν, διορίστηκε επικεφαλής του γραφείου των υποθέσεων του Βορρά (δηλαδή το Κουρδιστάν).
Την 29 Μαρτίου του 1987, μέσω του προεδρικού διατάγματος αριθ. 160, επιβάλει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να ενορχηστρώσει όλα τα μέσα για την εφαρμογή της « τελικής λύσης» του κουρδικού ζητήματος.
Η επιχείρηση για την μόνιμη εκρίζωση του «κουρδικού προβλήματος» βαφτίζεται «Ανφάλ» (το όνομα του ογδόου κεφαλαίου του Κορανίου που σημαίνει «λάφυρα»)
Αποφασίστηκαν η εκκένωση όλων των χωριών για να τα καταστρέψουν, η ομαδοποίηση των κατοίκων τους για την εξάλειψη αυτού του πληθυσμού που θεωρούταν εχθρικός προς τον ιρακινό καθεστώς. Είναι σε αυτά τα πλαίσια που σχεδιάστηκε η χρήση των χημικών όπλων.
Στις 15 Απριλίου 1987, ήτοι δύο εβδομάδες μετά από το διορισμό του, ο Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ αποφάσισε να διεξάγει το πρώτο χημικό πείραμα στις επαρχίες του Ερμπίλ και της Σουλεϊμανίγια, με εκατοντάδες νεκρούς .
Στις 17 Απριλίου 1987 που ακολουθεί, μια άλλη χημική επίθεση κάνει 400 νεκρούς στην κοιλάδα Μπαλισάν, 286 επιζώντες προσπάθησαν να μεταβούν στο Ερμπίλ για να θεραπευτούν, αλλά συνελήφθηκαν από τον ιρακινό στρατό που τους εξόντωσε απάνθρωπα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ιρακινές υπηρεσίες είχαν εκπαιδευτεί από τους ειδικούς της Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας.
Στις 26 Μαΐου 1987, ο Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ δήλωσε στα μέλη του κόμματος Μπάαθ: «Μόλις ολοκληρωθεί ο εκτοπισμός του πληθυσμού, θα αρχίσουμε την επίθεση στους Πεσμεργκά από παντού. (...) Θα τους περικυκλώσουμε σε μικρές εστίες και στη συνέχεια θα τους επιτεθούμε με χημικά όπλα.
Δεν θα τους επιτεθώ με χημικά όπλα μόνο για μια ημέρα, θα συνεχίσω να τους επιτεθώ για δεκαπέντε ημέρες.»
Οι επιχειρήσεις διαιρούνται σε σειρά οκτώ Ανφάλ .
Τα πρώτα επτά Ανφάλ έχουν στόχο την περιοχή όπου δρα η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK), ενώ η «τελική Ανφάλ» έπληξε την περιοχή όπου κυριαρχεί το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PDK).
Έτσι, έχουμε τις ακόλουθες οκτώ επιχειρήσεις με τις τοποθεσίες - στόχους τους:
200.000 ιρακινοί στρατιώτες πήραν μέρος σε αυτή την επιχείρηση γενοκτονίας που έγινε με επιθέσεις του στρατού ξηράς, με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, με συστηματική καταστροφή των κατοικημένων περιοχών, με μαζικές εκτοπίσεις, με τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, με συνοπτικές εκτελέσεις και φυσικά με τη μαζική χρήση χημικών όπλων, με την οποία κέρδισε ο Αλί Χασάν αλ-Ματζίντ το παρατσούκλι του «Αλί ο χημικός».
Μετά από αυτή τη μακρά γενοκτόνο πράξη , το 90% των 1.000 κουρδικών χωριών είχαν σβηστεί από τον χάρτη, όπως και καμιά εικοσαριά πόλεις.
Η εξοχική γη της επαρχίας γέμισε με σχεδόν 15 εκατομμύρια νάρκες, για να εμποδιστεί κάθε δραστηριότητα.
Την περιοχή που κάλυπταν τα 1.000 χωριά αποφασίστηκε, την 3 Ιουνίου 1987, να παραμένει μια ζώνη όπου κάθε ανθρώπινη ή ζωική ζωή έπρεπε να εξαλειφθεί.
Αυτό θα οδηγήσει στα τραγικά επεισόδια της εκστρατείας του Ανφάλ (το όνομά ενός στίχου του Κορανίου που επιτρέπει την λεηλασία της περιουσίας των απίστων) μεταξύ Φεβρουαρίου και Σεπτέμβρη του 1988.
Έπρεπε να περιμένουμε την κατάπαυση του πυρός μεταξύ του Ιράκ και του Ιράν για να σταματήσουν αυτές τις ενέργειες.
Τα ιρακινά στρατεύματα που επέστρεψαν (200.000 στρατιώτες με υποστήριξη της αεροπορίας) εκτελούν στη συνέχεια μια τελική εκστρατεία στην κουρδική επαρχία της Μπαντινάν, κατά μήκος των τουρκικών συνόρων. Θα λάβει χώρα μια έξοδος περίπου 100.000 πολιτών προς την Τουρκία.
Η ιστορία της Χαλάμπτζα γράφεται παράλληλα με αυτά τα γεγονότα όπου τον Ιούλιο του 1988 ο στρατός βομβάρδισε και ισοπέδωσε ολοσχερώς την πόλη.
Αν επισήμως 5.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις 16 Μαρτίου του 1988 στη Χαλάμπτζα, δεκάδες χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν ή μολύνθηκαν.
Πόσοι έχουν πεθάνει από τότε; Κανείς δεν θα μάθει ποτέ.
Μεταξύ του 1988 και του 1991, πολλά θύματα υποβλήθηκαν σε θεραπεία στο Ιράν. Κάθε χρόνο ανακαλύπτουμε νέες περιπτώσεις. Το 2006 και μόνο , δεκαοκτώ χρόνια μετά την τραγωδία, 220 νέα κρούσματα είχαν εντοπιστεί ...
Πριν από τις επιθέσεις, ο Αλί ο χημικός έλεγε: "Θα τους σκοτώσω όλους με χημικά όπλα! Ποιος θα μιλήσει; Η διεθνής κοινότητα; Γάμ@@@ τους! "
Η ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΤΗΣ «ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ»
Δεν ήταν απαραίτητο να "την γ@@@", διότι καμία χώρα δεν έκανε το παραμικρό για να σταματήσει αυτή τη γενοκτονία.
Το Ιράκ είχε θεωρηθεί ως ένα κοσμικό προπύργιο κατά του ισλαμικού καθεστώτος της Τεχεράνης . Ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ, της ΕΣΣΔ, των δυτικών χωρών (Βρετανία, Γαλλία, Ανατολική Γερμανία, Βέλγιο, Ιταλία ... ), από την Ινδία, την Αυστραλία και όλες τις αραβικές χώρες , με εξαίρεση την αντίπαλο Συρία . Ως εκ τούτου, τα Δυτικά κράτη του προμήθευσαν τα όπλα και τις πιστώσεις, με μια ειδική εταιρική σχέση με τη Γαλλία: πώληση αεροσκαφών Μιράζ, ελικόπτερα και δανεισμός αεροπλάνων και πιστώσεις.
Εξάλλου, η Γερμανία παρείχε ένα μεγάλο μέρος της τεχνολογίας των χημικών όπλων.
Η σφαγή της Χαλάμπτζα δεν προέβαλε καμία διαμαρτυρία από τη «διεθνή κοινότητα» . Μετά την χημική επίθεση, η Γαλλία περιορίστηκε σε δήλωση που καταδίκαζε τη «χρήση χημικών όπλων οπουδήποτε». Τα Ηνωμένα Έθνη από την πλευρά τους, σε έκθεση που κυκλοφόρησε την 26 Απριλίου 1988, σημείωνε απλά ότι «τα χημικά όπλα είχαν πάλι χρησιμοποιηθεί και στο Ιράν και στο Ιράκ» και ότι «ο αριθμός των πολιτικών θυμάτων αυξάνει».Τον Αύγουστο του 1988 , η Υποεπιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ εκτιμά με 11 ψήφους υπέρ ότι δεν υπάρχει ανάγκη για καταδίκη του Ιράκ.
Μόνο μετά από το τέλος του πολέμου Ιράκ-Ιράν άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα, δηλαδή γύρω στο Σεπτέμβριο του 1988. Την εποχή εκείνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχιζαν τη χρηματοδότηση της Βαγδάτης με χορήγηση ενός κονδυλίου πίστωσης ύψους 1 δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Μόνο από το 1990, μετά την εισβολή στο Κουβέιτ, γύρισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες την πλάτη τους στον Σαντάμ Χουσεΐν. Από τη πλευρά της Γαλλίας , ο Φρανσουά Μιτεράν, τότε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, εξέφρασε την ανησυχία του για την καταστολή που χρησιμοποιείται κατά του κουρδικού πληθυσμού στο Ιράκ.
ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Σύμφωνα με το ιρακινό Ειδικό Δικαστήριο, 182.000 άμαχοι σκοτώθηκαν και πάνω από 2.000 χωριά καταστράφηκαν.
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) το 90% των χωριών της περιοχής στόχου είχαν σβηστεί από τον χάρτη, 1.754 σχολεία και 270 νοσοκομεία είχαν καταστραφεί .
Τον Ιούνιο του 2006, το ιρακινό Ειδικό Δικαστήριο ανακοίνωνε την επικείμενη δίκη Ανφάλ κατά του Σαντάμ Χουσεΐν και έξι συγκατηγορουμένων.
Η δίκη ξεκίνησε την 21 Αυγούστου 2006 και ο Σαντάμ Χουσεΐν εμφανίστηκε στο δικαστήριο τον Δεκέμβριο του 2006.
Αλλά εκτελέστηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2006 συνέπειας της θανατικής ποινής που του είχε επιβληθεί στην δίκη του Ντουτζαΐλ (ο Σαντάμ πέθανε χωρίς να καταδικαστεί για τη γενοκτονία των Κούρδων).
Η δίκη Ανφάλ συνεχίστηκε όμως για τους συγκατηγορουμένους, απουσίας του Σαντάμ Χουσεΐν . Στις 23 του Ιούνη 2007, οι Αλί Χασάν αλ-Ματζίντ, Σουλτάν Χασέμ Αχμέντ και Χουσεΐν Ρασίντ Μοχάμεντ καταδικάστηκαν για γενοκτονία και οι τρεις καταδικαστήκαν σε θάνατο δι 'απαγχονισμού. Οι Farhan Jubouri και Saber Αμπντέλ Αζίζ αλ-Douri καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη. Τέλος, ο έκτος κατηγορούμενος, ο Ταχέρ Ταουφίκ αλ-Ανί απαλλάχτηκε λόγω ανεπαρκών αποδείξεων .
Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ
Ο Frans Van Anraat είναι Ολλανδός επιχειρηματίας. Προμήθευε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν με χημικές ουσίες που επέτρεψαν την παραγωγή χημικών όπλων που χρησιμοποιήθηκαν κατά των Κούρδων. Ζούσε στη Βαγδάτη όταν άρχισε η επίθεση των ΗΠΑ το 2003. Με την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν, ο Van Anraat επέστρεψε στις Κάτω Χώρες. Στις 6 Δεκέμβρη του 2004 συνελήφθη για συνενοχή σε εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία .
Ο Van Anraat διώχθηκε από το δικαστήριο της Χάγης σύμφωνα με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των Κάτω Χωρών, που δίνει στα ολλανδικά δικαστήρια την οικουμενική δικαιοδοσία να δικάζουν υπόπτους για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονιών εφόσον κατοικούνται στις Κάτω Χώρες. Στις 23 Δεκεμβρίου του 2005, ο Van Anraat αναγνωρίστηκε ως ένοχος για συνενοχή σε εγκλήματα πολέμου και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης. Το Δικαστήριο δεν τον καταδίκαζε για γενοκτονία, διότι εκτιμούσε ότι ο Van Anraat δεν μπορούσε να γνωρίζει τη «πρόθεση για γενοκτονία» του καθεστώτος. Δήλωσε όμως ότι μια γενοκτονία έλαβε χώρα εις βάρος των Κούρδων κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Ανφάλ. Με την απόφαση αυτή, η αεριοποίηση των Κούρδων, χαρακτηρίστηκε για πρώτη φορά επίσημα ως γενοκτονία από ένα δικαστήριο.
23 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ...
Την 16 Μαρτίου 2011, το ιρακινό κοινοβούλιο, τα κουρδικά και ιρακινά πολιτικά κόμματα, κράτησαν ένα λεπτό σιγής προς τιμή των θυμάτων της Ανφάλ.
Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου και εκπρόσωποι άλλων πολιτικών κομμάτων εκφώνησαν λόγους στο κοινοβούλιο.
Αποφασίστηκε ότι κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, θα γίνει ψηφοφορία για την υποστήριξη και την διάδοση της απόφασης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) για αναγνώριση της εκστρατείας Ανφάλ ως γενοκτονία.
ΠΗΓΗ:
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2011/03/blog-post_235.html
French journalist says catastrophe is coming to Afrin
http://ardin-rixi.gr/archives/207456
13 Μαρτίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Πόσοι άμαχοι πρέπει να πεθάνουν
για να θεωρηθεί ο Ερντογάν εγκληματίας πολέμου;
Πριν από μία εβδομάδα, η Κουρδική Ερυθρά Ημισελήνος ανέφερε ότι τουλάχιστον 348 πολίτες έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας», στο θύλακα του Αφρίν. Η Τουρκία αρνείται ότι στοχεύει αμάχους, υποστηρίζοντας πως πρόκειται για μαχητές του YPG με πολιτική περιβολή. Πώς λοιπόν η Τουρκία δικαιολογεί τη δολοφονία αμάχων;
Άσχετα αν η Τουρκία αποδέχεται πως σκοτώνει αμάχους ή όχι, αποτελεί πραγματικότητα πως μερικές εκατοντάδες πολιτών, ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά, έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα της τουρκικής επέμβασης στη Συρία.
Το Human Rights Watch, αναφέρει πως έχει επιβεβαιώσει τουλάχιστον 3 τουρκικές επιθέσεις (21,27 και 28 Ιανουαρίου) που είχαν ως αποτέλεσμα 26 θανάτους αμάχων, οι 15 εκ των οποίων αφορούν παιδιά. Χρησιμοποιεί όμως τη φράση «Civilian Deaths in Turkish Attacks May Be Unlawful» που σημαίνει «Οι θάνατοι αμάχων στη Τουρκία μπορεί να είναι παράνομοι», που θα εξηγήσουμε πιο κάτω τι σημαίνει.
Ο Τουρκικός Στρατός και σε μικρότερο βαθμό οι κουρδικές δυνάμεις, προχωρούν σε εκατέρωθεν ανταλλαγές πυρών με αποτέλεσμα το θάνατο πολλών αμάχων, σύμφωνα με όσα αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία. Οι δυο πλευρές βομβαρδίζουν αδιακρίτως κατοικημένες περιοχές εντός και στα περίχωρα του Αφρίν και της Αζάζ.
Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR), αναφέρει πως από την αρχή της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας», 249 πολίτες έχουν χάσει τη ζωή τους, ανάμεσά τους 43 παιδιά και 26 γυναίκες.
Το καθεστώς του Ερντογάν, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κενά στη διεθνή νομοθεσία κατά των εγκλημάτων πολέμου. Με πολύ απλά λόγια, σύμφωνα τις υπάρχουσες συνθήκες, η δολοφονία πολιτών στα πλαίσια ενός πολέμου, μπορεί να θεωρηθεί επιτρεπτή, όταν τα οφέλη από μια (πχ αεροπορική επιδρομή) για τον επιτιθέμενο, είναι σημαντικά για την έκβαση μιας επιχείρησης. Επιπλέον, υπάρχει πάντα η δυνατότητα της «αληθοφανούς άρνησης» (plausible deniability), όπου ο επιτιθέμενος μπορεί να ισχυριστεί είτε πως δεν είναι αλήθεια, είτε πως ο θάνατος αμάχων ήταν παράπλευρη απώλεια, εννοώντας ουσιαστικά πως επρόκειτο για ατύχημα. Τέλος, πολιτικοί στόχοι όπως σταθμοί παραγωγής ενέργειας, εργοστάσια κτλ, αποτελούν fair game, εφόσον χρησιμοποιούνται για τη πολεμική προπαρασκευή του εχθρού. Φυσικά όλα τα ανωτέρω αφήνουν πολλά κενά στην ερμηνεία τους και για αυτό το λόγο πολλά τέτοια εγκλήματα δεν τιμωρούνται πότε, διότι πολύ απλά, εφόσον οι άμαχοι σκοτώνονται «κατά τύχη», δε φταίει κανείς. Σε αυτό το σημείο θα επανέλθουμε στη φράση που χρησιμοποίησε το Human Rights Watch για τους θανάτους αμάχων στο Αφρίν για τους οποίους αναφέρει «…μπορεί να είναι παράνομοι», σε μια προσπάθεια να μην κατηγορήσει ευθέως τη Τουρκία για εγκλήματα πολέμου, κάτι που αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνείας όπως εξηγήσαμε πιο πάνω.
Στη πράξη, αυτό που έχει σημασία είναι πως πόλεις και χωριά έχουν καταστραφεί, χιλιάδες άμαχοι έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς και μερικές εκατοντάδες έχουν χάσει τη ζωή τους. Η ιστορία είναι γεμάτη από δικτάτορες σαν τον Ερντογάν, μόνο που στη περίπτωσή του, η διεθνής κοινότητα δεν φαίνεται πρόθυμη, ή απλά αδιαφορεί για να τον σταματήσει. Παρά το γεγονός πως οι Κούρδοι της Συρίας, σήκωσαν στις πλάτες τους το μεγαλύτερο βάρος της μάχης κατά του ISIS, όταν ήρθε η ώρα να «εξαργυρώσουν» αυτή τη βοήθεια, έμειναν δίχως ανταπόκριση από τη Δύση.
Ουδείς έχει αυταπάτες πως τα εγκλήματα πολέμου του Ερντογάν στη Συρία, δεν μπορούν να «δικαιολογηθούν» από τις διεθνείς συνθήκες όπως περιγράψαμε πιο πάνω. Μόνο και μόνο που στις τάξεις του συμμαχικού προς τη Τουρκία FSA, υπάρχουν μονάδες φανατικών τζιχαντιστών, θα έπρεπε να είναι αρκετό για να προκαλέσει επέμβαση της Δύσης. Το θέμα πλέων δεν είναι εάν σκοτώνονται άδικα άμαχοι, αλλά πότε θα τελειώσει το μαρτύριο όσων τελικά επιζήσουν.
https://www.ptisidiastima.com/erdogan-war-criminal-or-not/
Μάρτιος 17, 2018
2.
French journalist says catastrophe is coming to Afrin
by Wladimir van Wilgenburg, 11/03/2018, 20:07, Reuters.
Jeremy Andre, a freelance journalist based in Paris, France, and Erbil, Iraq, who came back from Afrin, says the situation will be worse in Afrin than Ghouta, if nothing is done, with thousands of civilians in Afrin.
“Back in Paris, after a long journey. I came back from Afrin, a Kurdish enclave in northwestern Syria where Turkey and Islamist militias are preparing to commit a bloodshed,” he said. “There are fewer deaths than the Ghouta for now, but soon, if nothing is done, Afrin will be worse,” he said.
“According to local sources, Afrin's encirclement is ongoing. Jinderes fell, the Turkish side is setting on the heights north of the city. The trap is closing. Urban fighting will begin in the week. Very few international journalists will be inside. I hope they will be heard,” he said on his Twitter account.
“In Afrin, the Turkish side is spinning a narrative imitating the media coverage of the battles of Mosul and Raqqa. As if eliminating YPG [People’s Protection Units] and PKK [Kurdistan Workers Party] in Rojava was equivalent to eliminating Daesh and its caliphate. Journalists must debunk this obvious propaganda,” he said.
Moreover, he criticized the international media coverage of Afrin.
“In the cases of Aleppo, Idlib, Ghouta, but also Raqqa and Mosul, TVs have never had any issues about using videos of local journalists or activists - even from Daesh! [ISIS] Why are they not showing the Turkish strikes on Afrin then?,” he added
“Worst still because there is a complete failure of the international media to cover the conflict in a balanced way. The Afrin enclave is very difficult to access. The news channels are working only on the side of the Turkish side, following its communication operations,” he said.
He said there could be a humanitarian catastrophe if the Turkish backed forces surround Afrin.
“[It will be] worst also because the people of Afrin supports the YPG, the PYD and the Rojava Federation project indefectibly. The children, the women, the elderly will fight, they will not abandon their lands. There will be no humanitarian evacuation, no mass exodus before the fight,” he said.
“The attackers of Afrin are ultra-violent radical groups, who already commit acts of ethnic cleansing (destruction of Yazidi temples, forced displacements), and want to destroy all the political and social progress in Rojava, like gender equality,” he added.
Local officials say 900,000 people are in the Afrin canton, including 400,000 displaced civilians. “They have nowhere to go. There is no exit to the enemy, to Turkey or the Islamist ‘rebel’ areas,” he said. “Or they could go to the regime areas, that would arrest the men and force them to serve,” he said.
According to the Syrian Observatory for Human Rights (SOHR) the Turkish warplanes are continuing to fly over Afrin area in conjunction with renewing the combat operations in areas in Afrin countryside.
“Also the area of Afrin located in the north-western section of Aleppo province, is still witnessing continuation of the interruption of water and electricity, after the Turkish forces tended to cut them off after they were able to control a strategic facility, which is Midanki Dam, a Dam that provides wide areas of Afrin with electricity and water,” the SOHR said.
“Tragic humanitarian conditions are worsening every day, with the Turkish attack narrowing the cycle of death, after more than 1 million persons have gathered in Afrin city and in villages around it, fleeing a death they fear that it may chase them to the place of their displacement,” the SOHR concluded.
According to SOHR, at least 204 Syrian civilians were killed in Afrin, since the Turkish attacks started on 20 January.
http://theregion.org/article/12998-french-journalist-says
-catastrophe-is-coming-to-afrin
3.
Ιωάννα Ηλιάδη:
Στη μάχη του Αφρίν και η ψηφιακή στρατιά της Τουρκίας.
https://slpress.gr/diethni/sti-machi-toy-afrin
-kai-i-psifiaki-stratia-tis-tourkias/
Διάφορες πηγές αναφέρουν 100.000 θύματα
Οι Κούρδοι μιλάνε για 182.000 νεκρούς…
και ακόμα τους μετράνε!
Χαλάμπτζα, 16 Μαρτίου 1988 - H γενοκτονία των Κούρδων:
Η κτηνώδης «επιχείρηση Ανφάλ» του Σαντάμ Χουσεΐν
& η αδιαφορία της «διεθνούς κοινότητας» ...
Η Χαλάμπτζα είναι μια πόλη 60.000 κατοίκων στα νότια του ιρακινού Κουρδιστάν, μερικά χιλιόμετρα από τα ιρανικά σύνορα. Είναι μία από τις σημαντικότερες πόλεις στην ιστορία του Κουρδιστάν.
Από το Σεπτέμβριο του 1980 μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ του Ιράκ και του Ιράν.
Οι Κούρδοι είναι τα κύρια θύματα αυτού του πολέμου, επειδή ζουν πέρα από τα σύνορα του Ιράκ και του Ιράν.
Στις 15 Μαρτίου 1988, η κουρδική πόλη Χαλάμπτζα απελευθερώνεται από τα χέρια του Σαντάμ Χουσεΐν από τους Πεσμεργκά (Κούρδοι αντάρτες) του PUK, η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν του Τζαλάλ Ταλαμπανί, με την υποστήριξη των Φρουρών της ιρανικής επανάστασης .
Στις 16 Μαρτίου 1988, γίνεται μια επίθεση εναντίον της πόλης της Χαλάμπτζα.
Οι κάτοικοι αρχικά σκέφτηκαν ότι ήταν τα κλασικά αντίποινα του ιρακινού στρατού. Κάποιοι κατέφυγαν σε πρόχειρα καταλύματα, ενώ άλλοι προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά τις χημικές βόμβες που πέταγαν τα ιρακινά Μιγκ και Μιράζ στον ίδιον το πληθυσμό τους, δεν άφησαν κανέναν να γλιτώσει. (τα Μιράζ που πωλούσε ο Ζακ Σιράκ στον Σαντάμ την εποχή εκείνη)
Μια δυσωδία εισέβαλλε στη Χαλάμπτζα.
Οι αεροπορικές επιδρομές διήρκεσαν όλη τη νύχτα.
Την επόμενη μέρα ανακαλύπτεται το φοβερό θέαμα, οι πρώτες εικόνες που λήφθηκαν ήταν από τους Ιρανούς δημοσιογράφους και ανταποκριτές πολέμου.
Οι εικόνες αυτής της σφαγής κάνουν το γύρο του κόσμου: δρόμοι κατακλυσμένοι με πτώματα, βρέφη στην αγκαλιά των νεκρών γονέων τους, ηλικιωμένους, γυναίκες, παιδιά νεκρά από τα χημικά αέρια ...
Η ιστορία της ανθρωπότητας δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο μετά από τη γενοκτονία των Εβραίων.
Ο απολογισμός είναι πολύ βαρύς, σε λιγότερο από μία ώρα, υπήρξαν 5.000 θάνατοι , μεταξύ τους 3.200, μην έχοντας οικογένεια, οι οποίοι θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο.
Να γνωρίζετε ότι η χρήση των χημικών όπλων απαγορεύεται ρητά από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1925 (μόνο η Ιταλία του Μουσολίνι τα είχε χρησιμοποιηθεί στο πολέμου της Αβησσυνίας και η Γερμανία του Χίτλερ με τους θαλάμους αερίων εναντίον των Εβραίων και των Τσιγγάνων).
Ας επιστρέφουμε όμως πίσω, για να περιγράψουμε τα γεγονότα.
Στις αρχές του Απριλίου του 1987, ο Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ, εξάδελφος του Σαντάμ Χουσεΐν, διορίστηκε επικεφαλής του γραφείου των υποθέσεων του Βορρά (δηλαδή το Κουρδιστάν).
Την 29 Μαρτίου του 1987, μέσω του προεδρικού διατάγματος αριθ. 160, επιβάλει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να ενορχηστρώσει όλα τα μέσα για την εφαρμογή της « τελικής λύσης» του κουρδικού ζητήματος.
Η επιχείρηση για την μόνιμη εκρίζωση του «κουρδικού προβλήματος» βαφτίζεται «Ανφάλ» (το όνομα του ογδόου κεφαλαίου του Κορανίου που σημαίνει «λάφυρα»)
Αποφασίστηκαν η εκκένωση όλων των χωριών για να τα καταστρέψουν, η ομαδοποίηση των κατοίκων τους για την εξάλειψη αυτού του πληθυσμού που θεωρούταν εχθρικός προς τον ιρακινό καθεστώς. Είναι σε αυτά τα πλαίσια που σχεδιάστηκε η χρήση των χημικών όπλων.
Στις 15 Απριλίου 1987, ήτοι δύο εβδομάδες μετά από το διορισμό του, ο Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ αποφάσισε να διεξάγει το πρώτο χημικό πείραμα στις επαρχίες του Ερμπίλ και της Σουλεϊμανίγια, με εκατοντάδες νεκρούς .
Στις 17 Απριλίου 1987 που ακολουθεί, μια άλλη χημική επίθεση κάνει 400 νεκρούς στην κοιλάδα Μπαλισάν, 286 επιζώντες προσπάθησαν να μεταβούν στο Ερμπίλ για να θεραπευτούν, αλλά συνελήφθηκαν από τον ιρακινό στρατό που τους εξόντωσε απάνθρωπα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ιρακινές υπηρεσίες είχαν εκπαιδευτεί από τους ειδικούς της Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας.
Στις 26 Μαΐου 1987, ο Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ δήλωσε στα μέλη του κόμματος Μπάαθ: «Μόλις ολοκληρωθεί ο εκτοπισμός του πληθυσμού, θα αρχίσουμε την επίθεση στους Πεσμεργκά από παντού. (...) Θα τους περικυκλώσουμε σε μικρές εστίες και στη συνέχεια θα τους επιτεθούμε με χημικά όπλα.
Δεν θα τους επιτεθώ με χημικά όπλα μόνο για μια ημέρα, θα συνεχίσω να τους επιτεθώ για δεκαπέντε ημέρες.»
Οι επιχειρήσεις διαιρούνται σε σειρά οκτώ Ανφάλ .
Τα πρώτα επτά Ανφάλ έχουν στόχο την περιοχή όπου δρα η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK), ενώ η «τελική Ανφάλ» έπληξε την περιοχή όπου κυριαρχεί το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PDK).
Έτσι, έχουμε τις ακόλουθες οκτώ επιχειρήσεις με τις τοποθεσίες - στόχους τους:
Πρώτη Ανφάλ:
Sergalou και Bergalou από 23 Φεβρουάριου - 19 Μαρτίου 1988. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης Ανφάλ που η Χαλάμπτζα αεριοποιήθηκε.
Δεύτερη Ανφάλ:
Qara Dagh, από Μάρτιος 22 - Απρίλιος 1 1988
Τρίτη Ανφάλ:
Germian, 7 Απρ-20 Απρ, 1988
Τέταρτη Ανφάλ:
Η Κοιλάδα Zab, από τις 3 Μάης - 8 Μάιος 1988
Πέμπτη, έκτη και έβδομη Ανφάλ:
οι κοιλάδες Shaqlawa και Rawanduz, 15 Μάιος - 26 Αύγουστος 1988
Τελική Ανφάλ:
Badinan από 25 Αύγ έως 6 Σεπ 1988
Μετά από αυτή τη μακρά γενοκτόνο πράξη , το 90% των 1.000 κουρδικών χωριών είχαν σβηστεί από τον χάρτη, όπως και καμιά εικοσαριά πόλεις.
Η εξοχική γη της επαρχίας γέμισε με σχεδόν 15 εκατομμύρια νάρκες, για να εμποδιστεί κάθε δραστηριότητα.
Την περιοχή που κάλυπταν τα 1.000 χωριά αποφασίστηκε, την 3 Ιουνίου 1987, να παραμένει μια ζώνη όπου κάθε ανθρώπινη ή ζωική ζωή έπρεπε να εξαλειφθεί.
Αυτό θα οδηγήσει στα τραγικά επεισόδια της εκστρατείας του Ανφάλ (το όνομά ενός στίχου του Κορανίου που επιτρέπει την λεηλασία της περιουσίας των απίστων) μεταξύ Φεβρουαρίου και Σεπτέμβρη του 1988.
Έπρεπε να περιμένουμε την κατάπαυση του πυρός μεταξύ του Ιράκ και του Ιράν για να σταματήσουν αυτές τις ενέργειες.
Τα ιρακινά στρατεύματα που επέστρεψαν (200.000 στρατιώτες με υποστήριξη της αεροπορίας) εκτελούν στη συνέχεια μια τελική εκστρατεία στην κουρδική επαρχία της Μπαντινάν, κατά μήκος των τουρκικών συνόρων. Θα λάβει χώρα μια έξοδος περίπου 100.000 πολιτών προς την Τουρκία.
Η ιστορία της Χαλάμπτζα γράφεται παράλληλα με αυτά τα γεγονότα όπου τον Ιούλιο του 1988 ο στρατός βομβάρδισε και ισοπέδωσε ολοσχερώς την πόλη.
Αν επισήμως 5.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις 16 Μαρτίου του 1988 στη Χαλάμπτζα, δεκάδες χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν ή μολύνθηκαν.
Πόσοι έχουν πεθάνει από τότε; Κανείς δεν θα μάθει ποτέ.
Μεταξύ του 1988 και του 1991, πολλά θύματα υποβλήθηκαν σε θεραπεία στο Ιράν. Κάθε χρόνο ανακαλύπτουμε νέες περιπτώσεις. Το 2006 και μόνο , δεκαοκτώ χρόνια μετά την τραγωδία, 220 νέα κρούσματα είχαν εντοπιστεί ...
Πριν από τις επιθέσεις, ο Αλί ο χημικός έλεγε: "Θα τους σκοτώσω όλους με χημικά όπλα! Ποιος θα μιλήσει; Η διεθνής κοινότητα; Γάμ@@@ τους! "
Η ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΤΗΣ «ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ»
Δεν ήταν απαραίτητο να "την γ@@@", διότι καμία χώρα δεν έκανε το παραμικρό για να σταματήσει αυτή τη γενοκτονία.
Το Ιράκ είχε θεωρηθεί ως ένα κοσμικό προπύργιο κατά του ισλαμικού καθεστώτος της Τεχεράνης . Ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ, της ΕΣΣΔ, των δυτικών χωρών (Βρετανία, Γαλλία, Ανατολική Γερμανία, Βέλγιο, Ιταλία ... ), από την Ινδία, την Αυστραλία και όλες τις αραβικές χώρες , με εξαίρεση την αντίπαλο Συρία . Ως εκ τούτου, τα Δυτικά κράτη του προμήθευσαν τα όπλα και τις πιστώσεις, με μια ειδική εταιρική σχέση με τη Γαλλία: πώληση αεροσκαφών Μιράζ, ελικόπτερα και δανεισμός αεροπλάνων και πιστώσεις.
Εξάλλου, η Γερμανία παρείχε ένα μεγάλο μέρος της τεχνολογίας των χημικών όπλων.
Η σφαγή της Χαλάμπτζα δεν προέβαλε καμία διαμαρτυρία από τη «διεθνή κοινότητα» . Μετά την χημική επίθεση, η Γαλλία περιορίστηκε σε δήλωση που καταδίκαζε τη «χρήση χημικών όπλων οπουδήποτε». Τα Ηνωμένα Έθνη από την πλευρά τους, σε έκθεση που κυκλοφόρησε την 26 Απριλίου 1988, σημείωνε απλά ότι «τα χημικά όπλα είχαν πάλι χρησιμοποιηθεί και στο Ιράν και στο Ιράκ» και ότι «ο αριθμός των πολιτικών θυμάτων αυξάνει».Τον Αύγουστο του 1988 , η Υποεπιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ εκτιμά με 11 ψήφους υπέρ ότι δεν υπάρχει ανάγκη για καταδίκη του Ιράκ.
Μόνο μετά από το τέλος του πολέμου Ιράκ-Ιράν άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα, δηλαδή γύρω στο Σεπτέμβριο του 1988. Την εποχή εκείνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχιζαν τη χρηματοδότηση της Βαγδάτης με χορήγηση ενός κονδυλίου πίστωσης ύψους 1 δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Μόνο από το 1990, μετά την εισβολή στο Κουβέιτ, γύρισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες την πλάτη τους στον Σαντάμ Χουσεΐν. Από τη πλευρά της Γαλλίας , ο Φρανσουά Μιτεράν, τότε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, εξέφρασε την ανησυχία του για την καταστολή που χρησιμοποιείται κατά του κουρδικού πληθυσμού στο Ιράκ.
ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Σύμφωνα με το ιρακινό Ειδικό Δικαστήριο, 182.000 άμαχοι σκοτώθηκαν και πάνω από 2.000 χωριά καταστράφηκαν.
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) το 90% των χωριών της περιοχής στόχου είχαν σβηστεί από τον χάρτη, 1.754 σχολεία και 270 νοσοκομεία είχαν καταστραφεί .
Τον Ιούνιο του 2006, το ιρακινό Ειδικό Δικαστήριο ανακοίνωνε την επικείμενη δίκη Ανφάλ κατά του Σαντάμ Χουσεΐν και έξι συγκατηγορουμένων.
Η δίκη ξεκίνησε την 21 Αυγούστου 2006 και ο Σαντάμ Χουσεΐν εμφανίστηκε στο δικαστήριο τον Δεκέμβριο του 2006.
Αλλά εκτελέστηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2006 συνέπειας της θανατικής ποινής που του είχε επιβληθεί στην δίκη του Ντουτζαΐλ (ο Σαντάμ πέθανε χωρίς να καταδικαστεί για τη γενοκτονία των Κούρδων).
Η δίκη Ανφάλ συνεχίστηκε όμως για τους συγκατηγορουμένους, απουσίας του Σαντάμ Χουσεΐν . Στις 23 του Ιούνη 2007, οι Αλί Χασάν αλ-Ματζίντ, Σουλτάν Χασέμ Αχμέντ και Χουσεΐν Ρασίντ Μοχάμεντ καταδικάστηκαν για γενοκτονία και οι τρεις καταδικαστήκαν σε θάνατο δι 'απαγχονισμού. Οι Farhan Jubouri και Saber Αμπντέλ Αζίζ αλ-Douri καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη. Τέλος, ο έκτος κατηγορούμενος, ο Ταχέρ Ταουφίκ αλ-Ανί απαλλάχτηκε λόγω ανεπαρκών αποδείξεων .
Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ
Ο Frans Van Anraat είναι Ολλανδός επιχειρηματίας. Προμήθευε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν με χημικές ουσίες που επέτρεψαν την παραγωγή χημικών όπλων που χρησιμοποιήθηκαν κατά των Κούρδων. Ζούσε στη Βαγδάτη όταν άρχισε η επίθεση των ΗΠΑ το 2003. Με την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν, ο Van Anraat επέστρεψε στις Κάτω Χώρες. Στις 6 Δεκέμβρη του 2004 συνελήφθη για συνενοχή σε εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία .
Ο Van Anraat διώχθηκε από το δικαστήριο της Χάγης σύμφωνα με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των Κάτω Χωρών, που δίνει στα ολλανδικά δικαστήρια την οικουμενική δικαιοδοσία να δικάζουν υπόπτους για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονιών εφόσον κατοικούνται στις Κάτω Χώρες. Στις 23 Δεκεμβρίου του 2005, ο Van Anraat αναγνωρίστηκε ως ένοχος για συνενοχή σε εγκλήματα πολέμου και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης. Το Δικαστήριο δεν τον καταδίκαζε για γενοκτονία, διότι εκτιμούσε ότι ο Van Anraat δεν μπορούσε να γνωρίζει τη «πρόθεση για γενοκτονία» του καθεστώτος. Δήλωσε όμως ότι μια γενοκτονία έλαβε χώρα εις βάρος των Κούρδων κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Ανφάλ. Με την απόφαση αυτή, η αεριοποίηση των Κούρδων, χαρακτηρίστηκε για πρώτη φορά επίσημα ως γενοκτονία από ένα δικαστήριο.
23 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ...
Την 16 Μαρτίου 2011, το ιρακινό κοινοβούλιο, τα κουρδικά και ιρακινά πολιτικά κόμματα, κράτησαν ένα λεπτό σιγής προς τιμή των θυμάτων της Ανφάλ.
Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου και εκπρόσωποι άλλων πολιτικών κομμάτων εκφώνησαν λόγους στο κοινοβούλιο.
Αποφασίστηκε ότι κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, θα γίνει ψηφοφορία για την υποστήριξη και την διάδοση της απόφασης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) για αναγνώριση της εκστρατείας Ανφάλ ως γενοκτονία.
ΠΗΓΗ:
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2011/03/blog-post_235.html