Επιλεκτικές αναγνώσεις του παρελθόντος. Έφτασε ο Homo erectus στην Κρήτη; Ναυσιπλοΐα κατά το Πλειστόκαινο και το πρώιμο Ολόκαινο.
COMMONS WIKIMEDIA
Δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις σε διαδικτυακά μέσα θίγουν καυτά ζητήματα της αρχαιολογικής έρευνας όπως η ναυσιπλοΐα κατά το Μέσο Πλειστόκαινο, η οποία συνδέεται με την ανάπτυξη των γλωσσικών ικανοτήτων και η απαρχή της σύγχρονης συμπεριφοράς όπως αυτή τεκμηριώνεται στην τέχνη των σπηλαίων. Κοινό σημείο τους είναι η πρώιμη χρονολόγηση αυτών των χαρακτηριστικών τα οποία αποδίδονται στον Homo erectus και τον Homoneanderthalensis αντίστοιχα. Υπάρχει ωστόσο μια υπόρρητη αντίφαση, την οποία λίγοι συνειδητοποιούν, ακόμα και στους επιστημονικούς κύκλους.
Η κατάκτηση της γλώσσας στην ανοικτή θάλασσα
Ο καθηγητής γλωσσολογίας και ανθρωπολογίας Ντάνιελ Έβερετ του Πανεπιστημίου Μπέντλεϊ της Μασαχουσέτης, συγγραφέας του βιβλίου «Πώς ξεκίνησε η γλώσσα» υποστηρίζει ότι μέχρι σήμερα έχουν υποτιμηθεί οι ικανότητες του Homo erectus, και επιχειρεί να συνδέσει τις ικανότητες ναυσιπλοΐας, τις οποίες προτείνουν πολλοί αρχαιολόγοι ότι είχε αυτό το είδος, με την εμφάνιση της γλώσσας. Ως τεκμήριο της ικανότητας ναυσιπλοΐας αναφέρει ίχνη του erectus τα οποία έχουν βρεθεί σε διάφορα μέρη χωρίς χερσαία σύνδεση με την Αφρική, όπου πρωτοεμφανίζεται το είδος αυτό, όπως η νήσος Φλόρες της Ινδονησίας και η Κρήτη. Η θεωρία αυτή είχε διατυπωθεί αρχικά πριν από περίπου δύο δεκαετίες από τον Ρόμπερτ Μπεντνάρικ μετά την ανακάλυψη των πρώτων λίθινων ευρημάτων στη νήσο Φλόρες, χωρίς ωστόσο να βρει θερμή ανταπόκριση από την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα.
Πράγματι, η εξάπλωση του Homo erectus από την Αφρική στην Ευρασία αποτελεί μια πρώτη ένδειξη ανεπτυγμένων διανοητικών ικανοτήτων, η οποία έγινε σταδιακά πριν από σχεδόν ένα εκατομμύριο χρόνια αποτελώντας αδιάσειστο τεκμήριο της μακράς εξελικτικής πορείας του είδους μας.
Έφτασε ο Homo erectus στην Κρήτη;
«Οι Erectus ταξίδεψαν με πλοίο έως την Κρήτη και διάφορα άλλα νησιά. Το έκαναν από πρόθεση». Αν και παρουσιάζεται από τον Έβερετ σαν δεδομένο, η συγκεκριμένη πρόταση κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι. Η θεωρία της μετακίνησης ανθρωπιδών στην Κρήτη κατά το Πλειστόκαινο, η οποία έχει τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας την τελευταία δεκαετία, προτείνει ότι ο Homo erectus μετακινήθηκε μέσω θαλάσσης από την Αφρική ή κάποιο σημείο του Αιγαίου προς την Κρήτη. Η πρόταση αυτή, ωστόσο, έχει τεθεί εν αμφιβόλω από μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας. Οι κύριοι λόγοι για την αμφισβήτηση της παρουσίας Homo erectus στην Κρήτη είναι οι εξής:
- η απουσία σκελετικών λειψάνων του συγκεκριμένου είδους στο νησί ή οπουδήποτε αλλού στο Αιγαίο‧ αντιθέτως σκελετικά κατάλοιπα του Homo neanderthalensis στην Μάνη, από όπου κάλλιστα θα μπορούσε να έχει διασχίσει την απόσταση μέχρι την Κρήτη μέσω θαλάσσης. Επίσης, υπάρχουν σκελετικά κατάλοιπα Homosapiens στην Βόρεια Αφρική τα οποία χρονολογούνται 160 χιλιάδες χρόνια πΠ, οπότε ακόμα και αν θεωρήσουμε εφικτή μια θαλάσσια μετακίνηση από την Αφρική στην Κρήτη κατά το Πλειστόκαινο, αυτή είναι πιθανότερο να έγινε από ομάδες Homo sapiens, σκελετικά κατάλοιπα του οποίου έχουν βρεθεί στην Κρήτη, χρονολογούμενα περίπου 50 - 12 χιλιάδες χπΠ.
- η χρονολόγηση των λίθινων τεχνέργων από τον Πλακιά στις 800 χιλιάδες χπΠ έχει γίνει κυρίως με βάση την τυπολογία των τεχνέργων και δευτερευόντως μέσω απόλυτης χρονολόγησης. Η τελευταία προσφέρει ένα terminus ante quem στις 110 χιλιάδες χπΠ για κάποια από τα ευρήματα που βρέθηκαν συνεκτικοποιημένα σε ανυψωμένες αποθέσεις αιγιαλού. Η χρονολόγηση των λίθινων τεχνέργων πριν τις 110 χιλιάδες χπΠ δεν σημαίνει απαραιτήτως και την ασφαλή χρονολόγησή τους στις 800 χιλιάδες χπΠ και την συνεπακόλουθη απόδοσή τους στον Homo erectus, όπως έχει επανειλημμένα προταθεί έχοντας ωστόσο δεχθεί κριτική.
Ωστόσο η άποψη ότι η Κρήτη κατοικήθηκε από Homo erectus τείνει να παγιωθεί σε μερίδα του ευρέως κοινού μέσω διαδοχικών δημοσιεύσεων σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης, και όπως φαίνεται από την πρόσφατη δημοσίευση του βιβλίου του Έβερετ, μέρος της επιστημονικής κοινότητας φαίνεται να την αποδέχεται χωρίς να λαμβάνει υπόψιν ούτε τον σοβαρό επιστημονικό αντίλογο, ούτε έναν άλλο, συχνά παρεξηγημένο, ανθρωπίδη του Πλειστοκαίνου.
Ταλαντούχοι καλλιτέχνες, αλλά ανίκανοι για θαλάσσια ταξίδια;
Η πρόταση ότι οι Νεάντερταλ ήταν οι δημιουργοί των αρχαιότερων βραχογραφιών που έχουν βρεθεί σε σπήλαιο της Ευρώπης χρονολογούμενων σχεδόν 65.000 χπΠ, τουλάχιστον 20.000 χρόνια νωρίτερα από την εμφάνιση των σύγχρονων ανθρώπων στη Ευρώπη, αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την επανεκτίμηση των γνωστικών τους ικανοτήτων. Όσο εντυπωσιακή και αν είναι αυτή η ανακάλυψη, δεν καθιστά τους Homoneanderthalensis τους μοναδικούς ή τους πρώτους καλλιτέχνες του Πλειστοκαίνου. Παλαιολιθικές βραχογραφίες έχουν βρεθεί σε όλο σχεδόν τον κόσμο, από το Σουλάβεσι μέχρι την Ναμίμπια, ενώ εγχαράξεις σε ώχρα από την Νότια Αφρική έχουν χρονολογηθεί στα 77.000 χπΠ. Η συντριπτική πλειοψηφία των βραχογραφιών της Παλαιολιθικής αποδίδεται στον Homosapiens – πρόσφατα μάλιστα επαναξιολογήθηκαν προϊστορικές βραχογραφίες στην Κρήτη - αν και η απόλυτη χρονολόγησή τους αποτελεί πάντα δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Παρ’ όλα αυτά, ο Homoneanderthalensis αγνοείται επιδεικτικά στην συζήτηση για την πρώιμη ναυσιπλοΐα. Και αν στη νήσο Φλορές και τον Ειρηνικό Ωκεανό είναι δύσκολο να βρέθηκαν ποτέ οι Νεάντερταλ, στο Αιγαίο υπάρχουν πλήθος ευρημάτων τα οποία αποδεικνύουν την μακρά και έντονη παρουσία τους στην Ήπειρο, το Ιόνιο, την Μακεδονία και την Πελοπόννησο. Είναι λοιπόν απορίας άξιο, γιατί να μην προτείνεται η Πελοπόννησος ως πιθανότερη αφετηρία των πρώτων ανθρωπιδών που βρέθηκαν στην Κρήτη πριν από περίπου 100 χιλιάδες χρόνια. Φαίνεται λοιπόν ότι είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες και να φανταστούμε τον Homoneanderthalensis σαν Πικάσο, αλλά εξακολουθούμε να υποτιμούμε τις γνωστικές του ικανότητες πιστεύοντας ότι αποκλείεται να ήταν ικανός για διάσχιση της θάλασσας σαν άλλος Ποπάϊ.
Homo erectus, θηλυκός. Αναπαράσταση βασισμένή
στο δείγμα ER 3733 από τον John Gurche
HTTP://HUMANORIGINS.SI.EDU/EVIDENCE/HUMAN-FOSSILS/SPECIES/HOMO-NEANDERTHALENSIS
Homo neanderthalensis, αρσενικός. Αναπαράσταση βασισμένη
στο δείγμα Shanidar 1 από τον John Gurche
στο δείγμα ER 3733 από τον John Gurche
Homo neanderthalensis, αρσενικός. Αναπαράσταση βασισμένη
στο δείγμα Shanidar 1 από τον John Gurche
Πάνος Ζερβουδάκης,
Αρχαιολόγος
12/03/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ELENARTS VIA GETTY IMAGES
1.
Ο Homo Erectus «εφηύρε» την ομιλία και ήταν ναυτικός που έφτασε στην Κρήτη, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Ο Homo Erectus «εφηύρε» την ομιλία και ήταν ναυτικός που έφτασε στην Κρήτη, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Μίλησε για πρώτη φορά πριν 1,5 εκατ. χρόνια.
Εν αρχή ήν ο λόγος - αλλά ποιος μίλησε πρώτος (μετά το Θεό) και πότε; Παραμένει άγνωστο, αν και οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η ομιλία εμφανίσθηκε μετά την εξέλιξη του «έμφρονος ανθρώπου» (Homo sapiens) πριν από περίπου 350.000 χρόνια και θεωρούν ότι πιθανότατα έχει ιστορία μικρότερη των 200.000 ετών.
Όμως μερικοί διαφωνούν, θεωρώντας ότι η ομιλία είναι πολύ παλαιότερη και μάλιστα υποστηρίζουν πως η γλώσσα ήταν αναγκαία για τα θαλασσινά ταξίδια. Σύμφωνα με τη νέα επίμαχη θεωρία, ήταν το είδος που είχε προηγηθεί, ο «όρθιος άνθρωπος» (Homo erectus) αυτός που ‘εφηύρε’ τον λόγο και τον χρησιμοποίησε, μεταξύ άλλων, για να κυνηγήσει, αλλά επίσης προκειμένου πρώτος να μαγειρέψει και να φτιάξει πλοία, που του επέτρεψαν να επεκταθεί σε πολλά νησιά ανά τον κόσμο, ένα από τα οποία ήταν και η Κρήτη.
Μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS) στο Όστιν του Τέξας, ο καθηγητής γλωσσολογίας και ανθρωπολογίας Ντάνιελ Έβερετ του Πανεπιστημίου Μπέντλεϊ της Μασαχουσέτης, συγγραφέας του βιβλίου «Πώς ξεκίνησε η γλώσσα», υποστήριξε ότι μέχρι σήμερα έχουν υποτιμηθεί οι ικανότητες του Homo erectus. Μολονότι και άλλοι επιστήμονες δεν έχουν αποκλείσει ο Erectus να έφτιαχνε κάποιου είδους πλεούμενα, ο Έβερετ είναι ο πρώτος που συνδέει αυτές τις ικανότητες ναυπήγησης και ναυσιπλοΐας με την εμφάνιση της γλώσσας.
Όπως είπε, ίχνη του Erectus έχουν βρεθεί σε διάφορα μέρη χωρίς σύνδεση με την Αφρική, την «κοιτίδα» του σύγχρονου ανθρώπου, όπως η νήσος Φλόρες της Ινδονησίας και η Κρήτη. Οπότε προκύπτει το ερώτημα πώς έφθασε εκεί. «Οι Erectus ταξίδεψαν με πλοίο έως την Κρήτη και διάφορα άλλα νησιά. Το έκαναν από πρόθεση», είπε ο Έβερετ.
«Όλοι λένε ότι ο Homo erectus ήταν ένα πιθηκοειδές χαζό πλάσμα, αλλά εγώ θέλω να δώσω έμφαση στο ότι ήταν αντίθετα το εξυπνότερο πλάσμα που περπάτησε ποτέ στη Γη. Είχε ικανότητες σχεδιασμού. Έφτιαξε εργαλεία και τα πιο απίστευτα από αυτά ήσαν σκάφη που διέπλεαν τον ανοιχτό ωκεανό. Οι ωκεανοί ποτέ δεν αποτέλεσαν εμπόδιο για τα ταξίδια του Erectus. Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο σε ομάδες τουλάχιστον των 20 ατόμων», δήλωσε ο Έβερετ, σύμφωνα με τις βρετανικές «Τelegraph» και «Guardian».
Όπως τόνισε, δεν είναι δυνατό να κάνει κάποιος τέτοια ταξίδια στη θάλασσα, χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει. «Δεν μπορείς να ταξιδέψεις απλώς πάνω σε ένα κορμό που επιπλέει. Πρέπει να κάνεις κουπί. Και όταν κωπηλατείς, πρέπει να είσαι σε θέση να πεις ”κάνε κουπί προς τα εκεί” ή ”σταμάτα το κουπί”. Χρειάζεσαι επικοινωνία με σύμβολα και όχι με μουγκρητά» υποστήριξε.
Ο «όρθιος άνθρωπος» εμφανίσθηκε στην Αφρική πριν από περίπου 1,8 εκατ. χρόνια και θεωρείται ο πρώτος που άφησε την «μαύρη» ήπειρο για να μεταναστεύσει σε άλλες. Ήταν ουσιαστικά το πρώτο μέλος του γένους «άνθρωπος» (Homo), δηλαδή το πρώτο ανθρώπινο είδος και είχε τον μεγαλύτερο εγκέφαλο (γύρω στα 950 κυβικά εκατοστά) από όλα τα έως τότε προανθρώπινα είδη. Σύμφωνα με τον Έβερετ, ζούσε σε εξελιγμένους οικισμούς, με χωριστά τμήματα για τα φυτά, τα ζώα, τη διαμονή του και τις κοινοτικές δραστηριότητες.
«Ο Homo erectus μίλησε και εφηύρε το αντίστοιχο μοντέλο-Τ της Ford για τη γλώσσα. Εμείς μιλάμε πια τη μορφή Tesla της γλώσσας, αλλά το μοντέλο-Τ δεν ήταν μια πρωτο-γλώσσα, ήταν μια πραγματική γλώσσα. Ο Homo erectus αξίζει περισσότερο σεβασμό...Απλώς κληρονομήσαμε τον γλωσσικό κόσμο που εφηύρε για εμάς», ανέφερε ο αμερικανός επιστήμων.
Όμως άλλοι επιστήμονες δεν έδειξαν εξίσου πρόθυμοι να αποδεχθούν αυτή τη θεωρία. Ο επιφανής καθηγητής παλαιοανθρωπολογίας Κρις Στρίνγκερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου δήλωσε: «Δεν δέχομαι ότι ο Erectus έφτιαξε βάρκες για να φθάσει στη νήσο Φλόρες. Μάλλον τα τσουνάμι θα μετέφεραν τους πρώτους ανθρώπους πάνω σε σχεδίες από βλάστηση. Όσο για τη γλώσσα, ο ”άνθρωπος της Χαϊδελβέργης” (Homo heidelbergensis), που έζησε πριν από 600.000 έως 300.000 χρόνια, είχε αρκετά πολύπλοκη ζωή για να αποκτήσει την ικανότητα ομιλίας, αν και όχι στο επίπεδο της σύγχρονης γλώσσας. Για τον Erectus δεν είμαι και τόσο σίγουρος...».
Προσέθεσε ότι η κατασκευή και η χρήση εργαλείων δεν αποτελούν πειστικό επιχείρημα ότι συνοδεύθηκαν από τη γλώσσα. Όπως είπε, «οι χιμπατζήδες και τα κοράκια φτιάχνουν και χρησιμοποιούν εργαλεία, χωρίς να έχουν μια ανθρώπινη μορφή της γλώσσας».
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
20/2/2018
2.
Νέα έρευνα αποκαλύπτει πως ίσως οι Νεάντερταλ ήταν οι πρώτοι καλλιτέχνες. Τι αποδεικνύουν τα ευρήματα.
Οι Νεάντερταλ ήταν καλλιτέχνες και μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται τώρα, αυτοί ήταν κατά πάσα πιθανότητα οι δημιουργοί των αρχαιότερων βραχογραφιών που έχουν βρεθεί σε σπήλαιο της Ευρώπης και χρονολογούνται πριν από σχεδόν 65.000 χρόνια, τουλάχιστον 20.000 χρόνια νωρίτερα από την εμφάνιση των σύγχρονων ανθρώπων (Homo sapiens) στη «γηραιά» ήπειρο.
Στο παρελθόν υπήρχαν υποψίες ότι διάφορες παλαιολιθικές βραχογραφίες είχαν γίνει από χέρι Νεάντερταλ, αλλά η χρονολόγηση των έργων αυτών παρέμενε αμφίβολη. Αυτή τη φορά όμως, Ευρωπαίοι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντιρκ Χόφμαν του γερμανικού Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας ”Μαξ Πλανκ” στη Λειψία, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική ραδιενεργού χρονολόγησης ουρανίου-θορίου ανέλυσαν 60 δείγματα ισοτόπων από τρία ισπανικά σπήλαια (Λα Πασιέγα, Μαλτραβιέσο και Αρδάλες), τα οποία περιέχουν ζωγραφισμένες ή χαραγμένες αναπαραστάσεις ζώων, αποτυπώματα ανθρώπινης παλάμης και διάφορα γεωμετρικά σύμβολα σε χρώμα κυρίως καφεκόκκινο (ώχρα) αλλά και μαύρο.
Τα έργα αυτά χρονολογήθηκαν ότι έχουν ηλικία τουλάχιστον 64.800 ετών. Την εποχή εκείνη στην Ευρώπη, με βάση τα απολιθώματα που έχουν βρεθεί έως σήμερα, ζούσαν μόνο τα «ξαδέρφια» μας οι Νεάντερταλ, συνεπώς αυτοί πρέπει να ήσαν οι καλλιτέχνες. Οι πρόγονοί μας Homo sapiens εκτιμάται ότι έφθασαν στην Ευρώπη από την Αφρική πολύ αργότερα, πριν από 40.000 έως 45.000 χρόνια.
Μάλιστα στο σπήλαιο Αρδάλες οι βραχογραφίες καλύπτουν μια περίοδο 25.000 ετών, συνεπώς δεν επρόκειτο για τέχνη «μιά κι έξω», αλλά για μια μακρά καλλιτεχνική παράδοση.
Την πεποίθηση ότι οι Νεάντερταλ είχαν καλλιτεχνική «φλέβα», επιβεβαιώνει μια δεύτερη επιστημονική μελέτη από τους ίδιους ερευνητές, στο περιοδικό “Science Advances”. Οι επιστήμονες μελέτησαν ζωγραφισμένα με συμβολικό τρόπο θαλασσινά όστρακα, που βρέθηκαν σε ένα άλλο ισπανικό σπήλαιο και τα οποία χρονολογήθηκαν και αυτά πολύ νωρίτερα από την άφιξη των σύγχρονων ανθρώπων στην Ευρώπη.
Μέχρι τώρα τα αρχαιότερα συμβολικά τεχνουργήματα είχαν ανακαλυφθεί στην Αφρική, έχουν ηλικία περίπου 92.000 ετών και έχουν αποδοθεί στον Homo sapiens. Όμως τα ζωγραφισμένα με κόκκινες και κίτρινες βαφές όστρακα στο ισπανικό σπήλαιο «Κουέβα ντε λος Αβιόνες», που πιθανώς χρησιμοποιούνταν για τη διακόσμηση του σώματος, χρονολογήθηκαν προ 115.000 ετών. Είναι δηλαδή ακόμη παλαιότερα και προέρχονται από μια εποχή που στην Ευρώπη υπήρχαν μόνο Νεάντερταλ.
Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι τα νέα ευρήματα -τόσο οι βραχογραφίες όσο και τα διακοσμημένα όστρακα- «δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι οι Νεάντερταλ μοιράζονταν τη συμβολική σκέψη με τους πρώτους σύγχρονους ανθρώπους».
«Η ανάδυση του συμβολικού υλικού πολιτισμού θεωρείται κομβικό σημείο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Είναι ένας από τους κύριους πυλώνες αυτού που μας καθιστά ανθρώπους», δήλωσε ο Χόφμαν. Φαίνεται πως οι Νεάντερταλ είχαν περάσει και αυτό το «τεστ».
«Αυτή είναι ασφαλώς μόνο η αρχή ενός νέου κεφαλαίου στη μελέτη της τέχνης των βράχων στη διάρκεια της εποχής των πάγων», δήλωσε ο Γκερντ-Κρίστιαν Βένιγκερ του Foundation Neanderthal Museum Mettmann.
Σε κάθε περίπτωση, η παλιά αντίληψη περί ακαλλιέργητων και «μπρουτάλ» Νεάντερταλ πάει οριστικά περίπατο.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
https://www.huffingtonpost.gr/entry/nea-ereena-apokaleptei-pos-isos-oi-neantertal-etan-oi-protoi-kallitechnes_gr_5a8fb195e4b03b55731a86db
23/02/2018
Για πρώτη φορά στον ελλαδικό χώρο ο σύγχρονος άνθρωπος έρχεται σε επαφή με τέτοιο πλήθος ευρημάτων από τον πολιτισμό των Νεάντερταλ που άνθησε σ’ ένα σπήλαιο της Μάνης.
3.
Νεάντερταλ στη Μάνη!
Τι έτρωγαν, πώς ζούσαν, τι τεχνογνωσία διέθεταν
οι πρωτοπόροι αυτοί της εποχής τους;
Πριν από μερικές ημέρες η Μάνη βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ξένων μέσων ενημέρωσης. Ο λόγος; Στο σπήλαιό της στα Καλαμάκια αποκαλύφθηκαν απολιθώματα που, μαζί με ένα δόντι που είχε βρεθεί προσφάτως σε γειτονική περιοχή, αποτελούν τα πρώτα κατάλοιπα ανθρώπων του Νεάντερταλ στην Ελλάδα. Οσο και αν ακούγεται παράδοξο, ως τώρα αποδείξεις για την παρουσία των στενών συγγενών μας της Παλαιολιθικής Εποχής στον ελληνικό χώρο δεν υπήρχαν. Αυτό όχι επειδή σπανίζουν - όπως αποδεικνύεται ισχύει μάλλον το αντίθετο - αλλά γιατί η παλαιοαρχαιολογική έρευνα ήταν παραμελημένη στη χώρα μας. Η πολυετής ανασκαφή στο σπήλαιο στα Καλαμάκια και τα πλούσια ευρήματά της εκτός από τα πρώτα δείγματα των Νεάντερταλ προσφέρουν επίσης μια σπάνια ματιά στον τρόπο ζωής τους, αποκαλύπτοντας όχι μόνο τα εργαλεία τους αλλά και το τι έτρωγαν και πώς ήταν το περιβάλλον και η καθημερινότητά τους.
Μια σπηλιά σε μια ακρογιαλιά της Μάνης έκρυβε μέσα της έναν θησαυρό. Εκεί οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν μια σειρά οστά και εργαλεία των Νεάντερταλ - των «εξαδέλφων» του Homo sapiens που εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς πριν από περίπου 30.000 χρόνια. Απολιθώματα των στενών αυτών συγγενών μας έχουν βρεθεί σχεδόν παντού στην Ευρώπη. Ως πρόσφατα όμως… έλαμπαν διά της απουσίας τους από τον ελληνικό χώρο.
Τα απολιθώματα που βρέθηκαν στο σπήλαιο στα Καλαμάκια, μαζί με ένα δόντι που είχε βρεθεί λίγο νωρίτερα στο σπήλαιο της Λακωνίδας, επίσης στη Μάνη, είναι τα πρώτα κατάλοιπα των Νεάντερταλ που ταυτοποιούνται στη χώρα μας. Για τον λόγο αυτόν η δημοσίευση της σχετικής μελέτης στην επιθεώρηση «Journal of Human Evolution» την περασμένη εβδομάδα συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ξένων μέσων ενημέρωσης, καθώς αποτελεί την πρώτη επιβεβαίωση μιας υποψίας που εθεωρείτο ως τώρα απολύτως λογική αλλά δεν είχε αποδειχθεί: ότι η Ελλάδα αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό στη διαδρομή που ακολούθησαν τα διάφορα είδη των ανθρώπων βγαίνοντας από την Αφρική για να εξαπλωθούν στον υπόλοιπο κόσμο.
Παράλληλα όμως τα ευρήματα αυτά έχουν και ιδιαίτερο «ελληνικό» ενδιαφέρον, αφού αρχίζουν σιγά-σιγά να αποκαλύπτουν τη σε γενικές γραμμές άγνωστη προϊστορία μας. Ο τομέας της Παλαιολιθικής Αρχαιολογίας ήταν παραμελημένος στην Ελλάδα. Αρχισε να αναπτύσσεται μόλις τις τελευταίες δεκαετίες και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα σχετικά ευρήματα - και οι γνώσεις - σπανίζουν. Η ανασκαφή στα Καλαμάκια είναι από τις πιο συστηματικές που έχουν γίνει ως σήμερα. Με τον πλούτο των ευρημάτων της φέρνει στο φως πολύτιμες πληροφορίες σκιαγραφώντας μια εικόνα όχι μόνο του τι είδους άνθρωποι έζησαν κάποτε εδώ αλλά και πώς ήταν το περιβάλλον και το κλίμα στο οποίο ζούσαν, ποια ζώα προτιμούσαν στο κυνήγι και στο φαγητό τους, πώς κατασκεύαζαν τα εργαλεία και πώς διαμόρφωναν το μέρος όπου κατοικούσαν - εν ολίγοις, πώς ήταν ο πολιτισμός τους. Γιατί, αν και «άνθρωποι των σπηλαίων», ήταν κάθε άλλο παρά απολίτιστοι.
Τα ανθρώπινα αυτά δοντια αποτελούν μερικά
από τα πρώτα κατάλοιπα Νεάντερταλ που ταυτοποιούνται στην Ελλάδα
Οι άνθρωποι της μανιάτικης σπηλιάς
Το σπήλαιο στα Καλαμάκια αποτέλεσε, όπως αποδεικνύεται, τόπο κατοικίας των ανθρώπων επί αρκετές δεκάδες χιλιάδες χρόνια. «Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα κατοικήθηκε χονδρικά - περιοδικά βέβαια - για μια περίοδο που διήρκεσε από 100.000 ως 40.000 χρόνια πριν από σήμερα» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Ανδρέας Ντάρλας, προϊστάμενος της Εφορείας Παλαιολογίας-Σπηλαιολογίας Βορείου Ελλάδος, διευθυντής της ανασκαφής και κύριος συγγραφέας της μελέτης των ανθρώπινων απολιθωμάτων μαζί με την Κατερίνα Χαρβάτη, καθηγήτρια Παλαιοανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν στη Γερμανία. Σε σχέση με την πληθώρα των άλλων ευρημάτων - λίθινα εργαλεία, οστά ζώων, κοχύλια, στάχτες κ.ά. -, τα 14 ανθρώπινα κατάλοιπα ίσως να ακούγονται πενιχρά, είναι όμως πολύ σημαντικά.
«Τα απολιθώματα περιλαμβάνουν δέκα δόντια, δύο εκ των οποίων είναι γαλακτικά, ένα θραύσμα κρανίου, έναν σπόνδυλο παιδιού, ένα τμήμα περόνης και ένα σκαφοειδές οστό» περιγράφει η κυρία Χαρβάτη. «Συνολικά εκπροσωπούν τουλάχιστον οκτώ άτομα, εκ των οποίων δύο ήταν παιδιά». Τα περισσότερα από τα απολιθώματα αυτά, τα οποία δεν είναι σύγχρονα μεταξύ τους - δεν ανήκουν δηλαδή σε ανθρώπους που έζησαν ταυτόχρονα εκεί - φέρουν σύμφωνα με την καθηγήτρια έντονα χαρακτηριστικά των Νεάντερταλ. «Επίσης είναι ενδιαφέρον ότι δύο από τα δόντια ανήκαν σε άτομο προχωρημένης ηλικίας και παρουσιάζουν ραβδώσεις που προκλήθηκαν μάλλον από τον καθαρισμό τους με κάτι σαν κλαδάκι ή οδοντογλυφίδα οι οποίες παρατηρούνται αρκετά συχνά σε δόντια Νεάντερταλ από άλλες χώρες της Ευρώπης» συμπληρώνει. «Τέλος, το σκαφοειδές παρουσιάζει ξεκάθαρο σημάδι από δόντι κάποιου σαρκοφάγου ζώου, λύκου ή ύαινας, πράγμα που υποδεικνύει ότι κάποια από αυτά τα λείψανα μεταφέρθηκαν στη θέση αυτή από ζώα».
Αν και αυτή τη στιγμή είναι τα πρώτα, τα ανθρώπινα αυτά κατάλοιπα δεν θα πρέπει να είναι τα μόνα που υπάρχουν στον ελλαδικό χώρο. Οι ειδικοί θεωρούν ότι η παρουσία των Νεάντερταλ εδώ θα πρέπει να ήταν διαρκής και διάχυτη. Απλώς ως τώρα κανείς δεν έχει ψάξει συστηματικά για να την εντοπίσει. «Προσωπικά έχω κάνει στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας έρευνες, όχι ανασκαφές, επιφανειακές έρευνες, και παντού έχω βρει παλαιολιθικά ευρήματα» λέει ο κ. Ντάρλας. «Ξέρουμε ότι όλη η Ελλάδα έχει κατοικηθεί από τους παλαιολιθικούς ανθρώπους. Απλώς δεν υπάρχουν έρευνες που να το αποδεικνύουν».
Ιδιαίτερα φιλόξενη η Μάνη!
Η Μάνη θα πρέπει να υπήρξε ιδιαίτερα φιλόξενη για τους παλαιολιθικούς ανθρώπους, όχι μόνο επειδή διαθέτει εκατοντάδες σπήλαια αλλά και γιατί, εξαιτίας της θέσης της, αποτελούσε μια «όαση» στην εποχή των παγετώνων. Τα ευρήματα που έχουν φέρει στο φως οι αρχαιολόγοι στα δεκατρία χρόνια της ανασκαφής στα Καλαμάκια (από το 1993 ως το 2006) το μαρτυρούν. «Παρά το γεγονός ότι βρισκόταν σε παγετώδη περίοδο, η περιοχή αυτή, που είναι νότια και κοντά στη θάλασσα, δεν ήταν καλυμμένη με πάγους και το κλίμα ήταν πιο ήπιο σε σχέση με τις βορειότερες περιοχές της Κεντρικής Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας» εξηγεί ο αρχαιολόγος. «Ετσι λοιπόν αποτελούσε καταφύγιο για τα ζώα που δεν μπορούσαν να ανεχθούν το κρύο πιο βόρεια και φυσικά και για τους ανθρώπους».
Εκτός από τα ανθρώπινα κατάλοιπα, έχουν βρεθεί επίσης οστά από πολλά είδη ζώων, τα οποία επιτρέπουν στους ειδικούς να κρίνουν πώς ήταν το κλίμα και το φυσικό περιβάλλον της περιοχής ανά περιόδους σε αυτές τις δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Επίσης έχουν βρεθεί πολλά λίθινα εργαλεία καθώς και κατάλοιπα από στάχτες και κατασκευές στο έδαφος που δίνουν πληροφορίες για τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής των κατοίκων του σπηλαίου. Πώς ήταν αυτός: Μάλλον πολύ πιο εξελιγμένος απ' ό,τι φαντάζονται πολλοί.
Υψηλή τεχνολογία 100.000 χρόνια πριν
«Η έκφραση που συνηθίζουμε να λέμε, ότι κάποιος ζει στην Παλαιολιθική Εποχή, είναι μύθος» λέει ο κ. Ντάρλας. «Σε σύγκριση με εμάς σήμερα, ναι, είχαν μείνει πίσω. Αλλά και εκείνοι οι άνθρωποι ήταν πρωτοπόροι της εποχής τους. Αν δεν υπήρχαν εκείνα τα πρώτα σκαλοπάτια δεν θα φθάναμε ποτέ εδώ που είμαστε σήμερα. Αρα ας μην τους φανταζόμαστε απλώς άγριους».
Τα λίθινα εργαλεία που έχουν βρεθεί είναι κυρίως μεταποιητικά, όπως ξέστρα - τα οποία χρησιμοποιούσαν για να ξύνουν, π.χ., δέρματα -, μαχαίρια ή σουβλιά, αλλά και αιχμές, που μάλλον χρησιμοποιούνταν σε όπλα. «Είναι κατασκευασμένα από σκληρά πετρώματα και έχουν πελεκηθεί με μεθόδους που είχαν επινοήσει και αναπτύξει σε υψηλό επίπεδο, κάτι που δείχνει ότι ήταν μια τεχνολογία που είχε αναπτυχθεί από πολύ-πολύ παλιά και συνεχώς εξελισσόταν» εξηγεί ο αρχαιολόγος. Αν και λίθινα, τα μαχαίρια ήταν πολύ κοφτερά. «Εκοβαν σαν ξυράφι. Στόμωναν βεβαίως γρήγορα, αλλά μπορούσαν εύκολα να παράγουν όσα ήθελαν» περιγράφει. «Εχουμε κάνει κάποια εκπαιδευτικά προγράμματα με επιδείξεις όπου με λίθινα εργαλεία κομματιάζεις ένα ολόκληρο ζώο, το κόβεις όπως θέλεις και το κάνεις μερίδες».
Τα εργαλεία από... γυαλιστερές (Callista chione) αποτέλεσαν
μια πρωτοτυπία των κατοίκων του σπηλαίου της Μάνης
Εργαλεία από γυαλιστερές
Οι εξελιγμένοι άνθρωποι του Νεάντερταλ της Μάνης παρουσιάζουν επίσης και κάποιες ιδιαιτερότητες σε σχέση με τους συγχρόνους τους άλλων περιοχών της Ευρώπης, αφού, όπως φαίνεται, πρωτοτύπησαν κατασκευάζοντας κάποια εργαλεία τους από… γυαλιστερές (Callista chione), τα οστρακοειδή που γνωρίζουμε ακόμη σήμερα. «Ο άνθρωπος ποτέ δεν μπαίνει σε καλούπι. Εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες που του προσφέρει το περιβάλλον» σχολιάζει ο κ. Ντάρλας. «Εδώ ήταν κοντά στη θάλασσα. Βρήκαν κάποια όστρακα που ήταν σκληρά και κάποια στιγμή κάποιοι άνθρωποι είχαν την ιδέα - αυτό μία φορά έγινε μόνο - να φτιάξουν εργαλεία από κοχύλια. Είναι μια προσαρμογή στο περιβάλλον».
Οι άνθρωποι της Παλαιολιθικής Εποχής ζούσαν νομαδική ζωή - δεν εγκαθίσταντο μόνιμα σε ένα μέρος αλλά μετακινούνταν στην περιοχή. Επομένως τα σπήλαια δεν ήταν μόνιμες κατοικίες. Χρησιμοποιούνταν είτε για να περάσουν εκεί «οικογενειακώς» κάποιο διάστημα μέχρις ότου μετακινηθούν κάπου πιο πέρα είτε, ακόμη πιο προσωρινά, για μερικές διανυκτερεύσεις από τους κυνηγούς που είχαν αφήσει πίσω τις οικογένειές τους και είχαν βγει προς αναζήτηση τροφής. Παρ' όλα αυτά οι προσωρινοί κάτοικοι φαίνεται ότι διαμόρφωναν κάπως τον χώρο έτσι ώστε να τους εξασφαλίζει κάποιες ανέσεις και φυσικά άναβαν φωτιά. Στα Καλαμάκια έχουν βρεθεί κατάλοιπα από εστίες διαφόρων τύπων - είτε απλές, είτε σαν λακκούβες στο χώμα, είτε λακκούβες περικλεισμένες με πέτρες κ.λπ. - μαρτυρώντας διαφορετικές παραδόσεις και συνήθειες. Επίσης, όπως φαίνεται, αν το έδαφος ήταν λασπωμένο το «έστρωναν» με πέτρες, ενώ οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι θα πρέπει να έκλειναν με δέρματα την είσοδο της σπηλιάς για να προστατευθούν από τον αέρα, τη βροχή και το κρύο.
Ενα θραύσμα από οστό ζώου με ίχνη κοπής από
εργαλεία αποκαλύπτεται στην ανασκαφή
Τι περιελάμβανε το... μενού
Τι έτρωγαν; Τα πλούσια ευρήματα οστών ζώων δίνουν απάντηση και σε αυτό. «Τα ζώα που βρίσκουμε εκεί είναι αυτά τα οποία κατά προτίμηση έχουν κυνηγήσει οι άνθρωποι, επομένως μας δείχνουν συγχρόνως και τις διατροφικές προτιμήσεις τους» εξηγεί ο κ. Ντάρλας. «Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι ένοικοι των σπηλαίων κυνηγούσαν κατά προτίμηση τα πλατώνια, ένα είδος ελαφιού σαν αυτά που ζουν σήμερα στη Ρόδο και στη Λήμνο. Αυτό είναι το κυριότερο, μετά έχουμε τα αγριοκάτσικα και τα αγριόγιδα. Σε μια φάση κατοίκησης βρίσκουμε ότι έτρωγαν πολλές χελώνες, και μάλιστα πιστεύουμε ότι μετά χρησιμοποιούσαν τα καύκαλα ως αγγεία». Πέρα από αυτά τα κυρίως ή κατά καιρούς προτιμώμενα «φαγώσιμα» ζώα οι αρχαιολόγοι έχουν ανασκάψει επίσης οστά από ελέφαντες (το γεγονός ότι τα δείγματα είναι πολύ λίγα υποδηλώνει, όπως λένε, ότι οι άνθρωποι δεν τους κυνηγούσαν ιδιαίτερα), αλλά και από αρκετά σαρκοβόρα ζώα, όπως αλεπούδες, αγριόγατους και λιοντάρια.
Αν και η ανασκαφή έχει τελειώσει από το 2006, οι ανακαλύψεις από τα ευρήματά της τώρα αρχίζουν να γίνονται γνωστές γιατί οι μελέτες του είδους απαιτούν πολύ χρόνο. Οπως μας λέει ο κ. Ντάρλας, έχει μελετηθεί ένα μεγάλο μέρος του αρχαιοζωολογικού υλικού - δηλαδή των ζώων - και τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν σύντομα. Οι δομές που δείχνουν την οργάνωση του χώρου έχουν μελετηθεί επίσης σε μεγάλο βαθμό, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η μελέτη των λίθινων εργαλείων. «Και βέβαια υπάρχουν και πολλά δείγματα που είναι για εργαστηριακές αναλύσεις» προσθέτει. «Εχουμε κάποιες χρονολογήσεις, αλλά αναμένουμε και αποτελέσματα από εργαστηριακές αναλύσεις. Κάποιες αφορούν τον προσδιορισμό του παλαιοκλίματος και της διατροφής, όχι τόσο των ανθρώπων όσο κυρίως των ζώων».
Νέες ανασφαφές σε εξέλιξη
Οι ανακαλύψεις μας για την Παλαιολιθική Εποχή στον ελληνικό χώρο δεν θα εξαντληθούν όμως στα Καλαμάκια. Οπως λέει ο αρχαιολόγος, και άλλες ανασκαφές βρίσκονται πλέον σε εξέλιξη και οι μελέτες από τα ευρήματά τους θα ακολουθήσουν. Παράλληλα, η κυρία Χαρβάτη έχει ξεκινήσει εδώ και έναν χρόνο το πρόγραμμα Paleoanthropology in the Gates of Europe (Παλαιοανθρωπολογία στις Πύλες της Ευρώπης - PaGE) σε συνεργασία με έλληνες ερευνητές από την Εφορεία Παλαιολογίας - Σπηλαιολογίας, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το Starting Grant του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ερευνας με το οποίο βραβεύθηκα το 2011 και έχει στόχο την περαιτέρω εξερεύνηση της εξέλιξης του ανθρώπου στην Ελλάδα» λέει. «Εχουμε ήδη ξεκινήσει τις έρευνες και είμαι αισιόδοξη ότι θα έχουμε καινούργια σημαντικά στοιχεία πολύ σύντομα».
Σπήλαια της Μάνης
Ενα διαχρονικό καταφύγιο
Οι δυτικές ακτές της Μάνης στη Λακωνική Χερσόνησο φημίζονται κυρίως για το Σπήλαιο του Διρού. Η περιοχή όμως είναι διάσπαρτη με εκατοντάδες σπήλαια, άλλα μεγάλα και εντυπωσιακά - όπως αυτό της Αλεπότρυπας, που αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο - και άλλα μικρά και ασήμαντα. Διάσημα ή άσημα, τα σπήλαια αυτά αποτέλεσαν, όπως αποδεικνύεται, ένα διαχρονικό καταφύγιο για τους ανθρώπους, από την πρώτη εμφάνισή τους στο νότιο άκρο της Πελοποννήσου. «Ολα είχαν κατοικηθεί, και μάλιστα ο άνθρωπος τα χρησιμοποιούσε σε κάθε περίοδο της ιστορίας του και της προϊστορίας του. έτσι λοιπόν έχουμε μια διαχρονική χρήση των σπηλαίων» λέει ο Ανδρέας Ντάρλας.
«Βέβαια δεν έχουν διατηρήσει όλα τα σπήλαια κατάλοιπα αυτής της χρήσης απ' όλες τις περιόδους».
Οπως εξηγεί, έχει αποκαλυφθεί χρήση των σπηλαίων της περιοχής στην παλαιολιθική περίοδο (όπως στα Καλαμάκια ή στη Λακωνίδα), αλλά και στη Νεολιθική. Τότε μάλιστα η χρήση τους αλλάζει, καθώς δεν χρησιμοποιούνταν πια μόνο ως χώροι πρόχειρης κατοίκησης, αλλά και - καθώς έχει αρχίσει η παραγωγή των τροφίμων - ως χώροι αποθήκευσης. «Σιγά-σιγά αργότερα», συνεχίζει ο αρχαιολόγος, «όταν η Μάνη άρχισε να αποκτά την άνυδρη μορφή που έχει σήμερα, κάποια στιγμή άρχισε να εξαφανίζεται το νερό. Ορισμένα σπήλαια διατηρούν νερό, το νερό που σταλάζει μέσα, σχεδόν όλον τον χρόνο. Και έτσι άρχισαν να χρησιμοποιούνται και ως τόποι προμήθειας νερού. Κάποια από αυτά απέκτησαν μάλιστα και ιερό χαρακτήρα, γιατί ξεδιψούσαν και είχαν νερό όλον τον χρόνο σε μια άνυδρη περιοχή». Ενα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, όπως επισημαίνει, είναι το σπήλαιο της Αλεπότρυπας, το οποίο είχε μέσα μια λίμνη απ' όπου οι άνθρωποι προμηθεύονταν νερό.
Σε όλες τις περιόδους, από την προϊστορική περίοδο και την Εποχή του Χαλκού ως τις πρώιμες ιστορικές περιόδους και την κλασική περίοδο, τα σπήλαια της Μάνης χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι λατρείας και ταφής των νεκρών. Σε κάποια έχουν βρεθεί και ανάγλυφα, όπως στη Μουζή, όπου υπάρχει ένα ανάγλυφο του Ηρακλή. «Μετά, με την έλευση του χριστιανισμού, κάποια χρησιμοποιήθηκαν ως μοναστήρια και έχουμε αγιογραφημένα σπήλαια» συμπληρώνει ο κ. Ντάρλας, «ενώ κατόπιν, στους μεσαιωνικούς χρόνους που είναι και οι πιο ταραγμένοι, έχουμε σπήλαια τειχισμένα, που έγιναν καταφύγια». Σε κάποια από αυτά, όπως διευκρινίζει, οι κατασκευές είναι μάλιστα ισχυρές, με πολύ ψηλά τείχη. Σε αυτούς τους ταραγμένους χρόνους ανήκουν και τα λεγόμενα «πειρατικά» σπήλαια. «Είναι κάποια σπήλαια που βρίσκονται στη μέση στον γκρεμό, πολύ μικρά, και ήταν παρατηρητήρια ή και καταφύγια» λέει. «Θα μπορούσε κάποιος δηλαδή να ανεβεί με μια ξύλινη σκάλα την οποία σήκωνε μετά και δεν μπορούσε να πλησιάσει κανείς».
Οι σπηλιές της Μάνης συνεχίζουν να φιλοξενούν ανθρώπους ως τις μέρες μας. «Τα σπήλαια στη Μάνη χρησιμοποιούνταν τακτικά ως και τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Ζουν σήμερα άνθρωποι που έχουν γεννηθεί σε σπήλαια, όχι γιατί έμεναν μόνιμα εκεί αλλά γιατί, αν ένα σπήλαιο ήταν ας πούμε κοντά στα χωράφια, οι άνθρωποι έμεναν εκεί για έναν ή δύο μήνες, όσο διαρκούσαν οι αγροτικές δουλειές» εξηγεί ο κ. Ντάρλας. Σήμερα ακόμη κάποια χρησιμοποιούνται ως στάβλοι ή και - ενίοτε - για σύντομη διαμονή από τους ανθρώπους.
Φαφούτη Λαλίνα
http://www.tovima.gr/science/article/?aid=506393
7/4/2013
Νέα έρευνα αποκαλύπτει πως ίσως οι Νεάντερταλ ήταν οι πρώτοι καλλιτέχνες. Τι αποδεικνύουν τα ευρήματα.
Οι Νεάντερταλ ήταν καλλιτέχνες και μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται τώρα, αυτοί ήταν κατά πάσα πιθανότητα οι δημιουργοί των αρχαιότερων βραχογραφιών που έχουν βρεθεί σε σπήλαιο της Ευρώπης και χρονολογούνται πριν από σχεδόν 65.000 χρόνια, τουλάχιστον 20.000 χρόνια νωρίτερα από την εμφάνιση των σύγχρονων ανθρώπων (Homo sapiens) στη «γηραιά» ήπειρο.
Στο παρελθόν υπήρχαν υποψίες ότι διάφορες παλαιολιθικές βραχογραφίες είχαν γίνει από χέρι Νεάντερταλ, αλλά η χρονολόγηση των έργων αυτών παρέμενε αμφίβολη. Αυτή τη φορά όμως, Ευρωπαίοι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντιρκ Χόφμαν του γερμανικού Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας ”Μαξ Πλανκ” στη Λειψία, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική ραδιενεργού χρονολόγησης ουρανίου-θορίου ανέλυσαν 60 δείγματα ισοτόπων από τρία ισπανικά σπήλαια (Λα Πασιέγα, Μαλτραβιέσο και Αρδάλες), τα οποία περιέχουν ζωγραφισμένες ή χαραγμένες αναπαραστάσεις ζώων, αποτυπώματα ανθρώπινης παλάμης και διάφορα γεωμετρικά σύμβολα σε χρώμα κυρίως καφεκόκκινο (ώχρα) αλλά και μαύρο.
Τα έργα αυτά χρονολογήθηκαν ότι έχουν ηλικία τουλάχιστον 64.800 ετών. Την εποχή εκείνη στην Ευρώπη, με βάση τα απολιθώματα που έχουν βρεθεί έως σήμερα, ζούσαν μόνο τα «ξαδέρφια» μας οι Νεάντερταλ, συνεπώς αυτοί πρέπει να ήσαν οι καλλιτέχνες. Οι πρόγονοί μας Homo sapiens εκτιμάται ότι έφθασαν στην Ευρώπη από την Αφρική πολύ αργότερα, πριν από 40.000 έως 45.000 χρόνια.
Μάλιστα στο σπήλαιο Αρδάλες οι βραχογραφίες καλύπτουν μια περίοδο 25.000 ετών, συνεπώς δεν επρόκειτο για τέχνη «μιά κι έξω», αλλά για μια μακρά καλλιτεχνική παράδοση.
Την πεποίθηση ότι οι Νεάντερταλ είχαν καλλιτεχνική «φλέβα», επιβεβαιώνει μια δεύτερη επιστημονική μελέτη από τους ίδιους ερευνητές, στο περιοδικό “Science Advances”. Οι επιστήμονες μελέτησαν ζωγραφισμένα με συμβολικό τρόπο θαλασσινά όστρακα, που βρέθηκαν σε ένα άλλο ισπανικό σπήλαιο και τα οποία χρονολογήθηκαν και αυτά πολύ νωρίτερα από την άφιξη των σύγχρονων ανθρώπων στην Ευρώπη.
Μέχρι τώρα τα αρχαιότερα συμβολικά τεχνουργήματα είχαν ανακαλυφθεί στην Αφρική, έχουν ηλικία περίπου 92.000 ετών και έχουν αποδοθεί στον Homo sapiens. Όμως τα ζωγραφισμένα με κόκκινες και κίτρινες βαφές όστρακα στο ισπανικό σπήλαιο «Κουέβα ντε λος Αβιόνες», που πιθανώς χρησιμοποιούνταν για τη διακόσμηση του σώματος, χρονολογήθηκαν προ 115.000 ετών. Είναι δηλαδή ακόμη παλαιότερα και προέρχονται από μια εποχή που στην Ευρώπη υπήρχαν μόνο Νεάντερταλ.
Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι τα νέα ευρήματα -τόσο οι βραχογραφίες όσο και τα διακοσμημένα όστρακα- «δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι οι Νεάντερταλ μοιράζονταν τη συμβολική σκέψη με τους πρώτους σύγχρονους ανθρώπους».
«Η ανάδυση του συμβολικού υλικού πολιτισμού θεωρείται κομβικό σημείο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Είναι ένας από τους κύριους πυλώνες αυτού που μας καθιστά ανθρώπους», δήλωσε ο Χόφμαν. Φαίνεται πως οι Νεάντερταλ είχαν περάσει και αυτό το «τεστ».
«Αυτή είναι ασφαλώς μόνο η αρχή ενός νέου κεφαλαίου στη μελέτη της τέχνης των βράχων στη διάρκεια της εποχής των πάγων», δήλωσε ο Γκερντ-Κρίστιαν Βένιγκερ του Foundation Neanderthal Museum Mettmann.
Σε κάθε περίπτωση, η παλιά αντίληψη περί ακαλλιέργητων και «μπρουτάλ» Νεάντερταλ πάει οριστικά περίπατο.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
https://www.huffingtonpost.gr/entry/nea-ereena-apokaleptei-pos-isos-oi-neantertal-etan-oi-protoi-kallitechnes_gr_5a8fb195e4b03b55731a86db
23/02/2018
Νεάντερταλ στη Μάνη!
Τι έτρωγαν, πώς ζούσαν, τι τεχνογνωσία διέθεταν
οι πρωτοπόροι αυτοί της εποχής τους;
Πριν από μερικές ημέρες η Μάνη βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ξένων μέσων ενημέρωσης. Ο λόγος; Στο σπήλαιό της στα Καλαμάκια αποκαλύφθηκαν απολιθώματα που, μαζί με ένα δόντι που είχε βρεθεί προσφάτως σε γειτονική περιοχή, αποτελούν τα πρώτα κατάλοιπα ανθρώπων του Νεάντερταλ στην Ελλάδα. Οσο και αν ακούγεται παράδοξο, ως τώρα αποδείξεις για την παρουσία των στενών συγγενών μας της Παλαιολιθικής Εποχής στον ελληνικό χώρο δεν υπήρχαν. Αυτό όχι επειδή σπανίζουν - όπως αποδεικνύεται ισχύει μάλλον το αντίθετο - αλλά γιατί η παλαιοαρχαιολογική έρευνα ήταν παραμελημένη στη χώρα μας. Η πολυετής ανασκαφή στο σπήλαιο στα Καλαμάκια και τα πλούσια ευρήματά της εκτός από τα πρώτα δείγματα των Νεάντερταλ προσφέρουν επίσης μια σπάνια ματιά στον τρόπο ζωής τους, αποκαλύπτοντας όχι μόνο τα εργαλεία τους αλλά και το τι έτρωγαν και πώς ήταν το περιβάλλον και η καθημερινότητά τους.
Μια σπηλιά σε μια ακρογιαλιά της Μάνης έκρυβε μέσα της έναν θησαυρό. Εκεί οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν μια σειρά οστά και εργαλεία των Νεάντερταλ - των «εξαδέλφων» του Homo sapiens που εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς πριν από περίπου 30.000 χρόνια. Απολιθώματα των στενών αυτών συγγενών μας έχουν βρεθεί σχεδόν παντού στην Ευρώπη. Ως πρόσφατα όμως… έλαμπαν διά της απουσίας τους από τον ελληνικό χώρο.
Τα απολιθώματα που βρέθηκαν στο σπήλαιο στα Καλαμάκια, μαζί με ένα δόντι που είχε βρεθεί λίγο νωρίτερα στο σπήλαιο της Λακωνίδας, επίσης στη Μάνη, είναι τα πρώτα κατάλοιπα των Νεάντερταλ που ταυτοποιούνται στη χώρα μας. Για τον λόγο αυτόν η δημοσίευση της σχετικής μελέτης στην επιθεώρηση «Journal of Human Evolution» την περασμένη εβδομάδα συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ξένων μέσων ενημέρωσης, καθώς αποτελεί την πρώτη επιβεβαίωση μιας υποψίας που εθεωρείτο ως τώρα απολύτως λογική αλλά δεν είχε αποδειχθεί: ότι η Ελλάδα αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό στη διαδρομή που ακολούθησαν τα διάφορα είδη των ανθρώπων βγαίνοντας από την Αφρική για να εξαπλωθούν στον υπόλοιπο κόσμο.
Παράλληλα όμως τα ευρήματα αυτά έχουν και ιδιαίτερο «ελληνικό» ενδιαφέρον, αφού αρχίζουν σιγά-σιγά να αποκαλύπτουν τη σε γενικές γραμμές άγνωστη προϊστορία μας. Ο τομέας της Παλαιολιθικής Αρχαιολογίας ήταν παραμελημένος στην Ελλάδα. Αρχισε να αναπτύσσεται μόλις τις τελευταίες δεκαετίες και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα σχετικά ευρήματα - και οι γνώσεις - σπανίζουν. Η ανασκαφή στα Καλαμάκια είναι από τις πιο συστηματικές που έχουν γίνει ως σήμερα. Με τον πλούτο των ευρημάτων της φέρνει στο φως πολύτιμες πληροφορίες σκιαγραφώντας μια εικόνα όχι μόνο του τι είδους άνθρωποι έζησαν κάποτε εδώ αλλά και πώς ήταν το περιβάλλον και το κλίμα στο οποίο ζούσαν, ποια ζώα προτιμούσαν στο κυνήγι και στο φαγητό τους, πώς κατασκεύαζαν τα εργαλεία και πώς διαμόρφωναν το μέρος όπου κατοικούσαν - εν ολίγοις, πώς ήταν ο πολιτισμός τους. Γιατί, αν και «άνθρωποι των σπηλαίων», ήταν κάθε άλλο παρά απολίτιστοι.
από τα πρώτα κατάλοιπα Νεάντερταλ που ταυτοποιούνται στην Ελλάδα
Οι άνθρωποι της μανιάτικης σπηλιάς
Το σπήλαιο στα Καλαμάκια αποτέλεσε, όπως αποδεικνύεται, τόπο κατοικίας των ανθρώπων επί αρκετές δεκάδες χιλιάδες χρόνια. «Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα κατοικήθηκε χονδρικά - περιοδικά βέβαια - για μια περίοδο που διήρκεσε από 100.000 ως 40.000 χρόνια πριν από σήμερα» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Ανδρέας Ντάρλας, προϊστάμενος της Εφορείας Παλαιολογίας-Σπηλαιολογίας Βορείου Ελλάδος, διευθυντής της ανασκαφής και κύριος συγγραφέας της μελέτης των ανθρώπινων απολιθωμάτων μαζί με την Κατερίνα Χαρβάτη, καθηγήτρια Παλαιοανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν στη Γερμανία. Σε σχέση με την πληθώρα των άλλων ευρημάτων - λίθινα εργαλεία, οστά ζώων, κοχύλια, στάχτες κ.ά. -, τα 14 ανθρώπινα κατάλοιπα ίσως να ακούγονται πενιχρά, είναι όμως πολύ σημαντικά.
«Τα απολιθώματα περιλαμβάνουν δέκα δόντια, δύο εκ των οποίων είναι γαλακτικά, ένα θραύσμα κρανίου, έναν σπόνδυλο παιδιού, ένα τμήμα περόνης και ένα σκαφοειδές οστό» περιγράφει η κυρία Χαρβάτη. «Συνολικά εκπροσωπούν τουλάχιστον οκτώ άτομα, εκ των οποίων δύο ήταν παιδιά». Τα περισσότερα από τα απολιθώματα αυτά, τα οποία δεν είναι σύγχρονα μεταξύ τους - δεν ανήκουν δηλαδή σε ανθρώπους που έζησαν ταυτόχρονα εκεί - φέρουν σύμφωνα με την καθηγήτρια έντονα χαρακτηριστικά των Νεάντερταλ. «Επίσης είναι ενδιαφέρον ότι δύο από τα δόντια ανήκαν σε άτομο προχωρημένης ηλικίας και παρουσιάζουν ραβδώσεις που προκλήθηκαν μάλλον από τον καθαρισμό τους με κάτι σαν κλαδάκι ή οδοντογλυφίδα οι οποίες παρατηρούνται αρκετά συχνά σε δόντια Νεάντερταλ από άλλες χώρες της Ευρώπης» συμπληρώνει. «Τέλος, το σκαφοειδές παρουσιάζει ξεκάθαρο σημάδι από δόντι κάποιου σαρκοφάγου ζώου, λύκου ή ύαινας, πράγμα που υποδεικνύει ότι κάποια από αυτά τα λείψανα μεταφέρθηκαν στη θέση αυτή από ζώα».
Αν και αυτή τη στιγμή είναι τα πρώτα, τα ανθρώπινα αυτά κατάλοιπα δεν θα πρέπει να είναι τα μόνα που υπάρχουν στον ελλαδικό χώρο. Οι ειδικοί θεωρούν ότι η παρουσία των Νεάντερταλ εδώ θα πρέπει να ήταν διαρκής και διάχυτη. Απλώς ως τώρα κανείς δεν έχει ψάξει συστηματικά για να την εντοπίσει. «Προσωπικά έχω κάνει στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας έρευνες, όχι ανασκαφές, επιφανειακές έρευνες, και παντού έχω βρει παλαιολιθικά ευρήματα» λέει ο κ. Ντάρλας. «Ξέρουμε ότι όλη η Ελλάδα έχει κατοικηθεί από τους παλαιολιθικούς ανθρώπους. Απλώς δεν υπάρχουν έρευνες που να το αποδεικνύουν».
Ιδιαίτερα φιλόξενη η Μάνη!
Η Μάνη θα πρέπει να υπήρξε ιδιαίτερα φιλόξενη για τους παλαιολιθικούς ανθρώπους, όχι μόνο επειδή διαθέτει εκατοντάδες σπήλαια αλλά και γιατί, εξαιτίας της θέσης της, αποτελούσε μια «όαση» στην εποχή των παγετώνων. Τα ευρήματα που έχουν φέρει στο φως οι αρχαιολόγοι στα δεκατρία χρόνια της ανασκαφής στα Καλαμάκια (από το 1993 ως το 2006) το μαρτυρούν. «Παρά το γεγονός ότι βρισκόταν σε παγετώδη περίοδο, η περιοχή αυτή, που είναι νότια και κοντά στη θάλασσα, δεν ήταν καλυμμένη με πάγους και το κλίμα ήταν πιο ήπιο σε σχέση με τις βορειότερες περιοχές της Κεντρικής Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας» εξηγεί ο αρχαιολόγος. «Ετσι λοιπόν αποτελούσε καταφύγιο για τα ζώα που δεν μπορούσαν να ανεχθούν το κρύο πιο βόρεια και φυσικά και για τους ανθρώπους».
Εκτός από τα ανθρώπινα κατάλοιπα, έχουν βρεθεί επίσης οστά από πολλά είδη ζώων, τα οποία επιτρέπουν στους ειδικούς να κρίνουν πώς ήταν το κλίμα και το φυσικό περιβάλλον της περιοχής ανά περιόδους σε αυτές τις δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Επίσης έχουν βρεθεί πολλά λίθινα εργαλεία καθώς και κατάλοιπα από στάχτες και κατασκευές στο έδαφος που δίνουν πληροφορίες για τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής των κατοίκων του σπηλαίου. Πώς ήταν αυτός: Μάλλον πολύ πιο εξελιγμένος απ' ό,τι φαντάζονται πολλοί.
Υψηλή τεχνολογία 100.000 χρόνια πριν
«Η έκφραση που συνηθίζουμε να λέμε, ότι κάποιος ζει στην Παλαιολιθική Εποχή, είναι μύθος» λέει ο κ. Ντάρλας. «Σε σύγκριση με εμάς σήμερα, ναι, είχαν μείνει πίσω. Αλλά και εκείνοι οι άνθρωποι ήταν πρωτοπόροι της εποχής τους. Αν δεν υπήρχαν εκείνα τα πρώτα σκαλοπάτια δεν θα φθάναμε ποτέ εδώ που είμαστε σήμερα. Αρα ας μην τους φανταζόμαστε απλώς άγριους».
Τα λίθινα εργαλεία που έχουν βρεθεί είναι κυρίως μεταποιητικά, όπως ξέστρα - τα οποία χρησιμοποιούσαν για να ξύνουν, π.χ., δέρματα -, μαχαίρια ή σουβλιά, αλλά και αιχμές, που μάλλον χρησιμοποιούνταν σε όπλα. «Είναι κατασκευασμένα από σκληρά πετρώματα και έχουν πελεκηθεί με μεθόδους που είχαν επινοήσει και αναπτύξει σε υψηλό επίπεδο, κάτι που δείχνει ότι ήταν μια τεχνολογία που είχε αναπτυχθεί από πολύ-πολύ παλιά και συνεχώς εξελισσόταν» εξηγεί ο αρχαιολόγος. Αν και λίθινα, τα μαχαίρια ήταν πολύ κοφτερά. «Εκοβαν σαν ξυράφι. Στόμωναν βεβαίως γρήγορα, αλλά μπορούσαν εύκολα να παράγουν όσα ήθελαν» περιγράφει. «Εχουμε κάνει κάποια εκπαιδευτικά προγράμματα με επιδείξεις όπου με λίθινα εργαλεία κομματιάζεις ένα ολόκληρο ζώο, το κόβεις όπως θέλεις και το κάνεις μερίδες».
μια πρωτοτυπία των κατοίκων του σπηλαίου της Μάνης
Εργαλεία από γυαλιστερές
Οι εξελιγμένοι άνθρωποι του Νεάντερταλ της Μάνης παρουσιάζουν επίσης και κάποιες ιδιαιτερότητες σε σχέση με τους συγχρόνους τους άλλων περιοχών της Ευρώπης, αφού, όπως φαίνεται, πρωτοτύπησαν κατασκευάζοντας κάποια εργαλεία τους από… γυαλιστερές (Callista chione), τα οστρακοειδή που γνωρίζουμε ακόμη σήμερα. «Ο άνθρωπος ποτέ δεν μπαίνει σε καλούπι. Εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες που του προσφέρει το περιβάλλον» σχολιάζει ο κ. Ντάρλας. «Εδώ ήταν κοντά στη θάλασσα. Βρήκαν κάποια όστρακα που ήταν σκληρά και κάποια στιγμή κάποιοι άνθρωποι είχαν την ιδέα - αυτό μία φορά έγινε μόνο - να φτιάξουν εργαλεία από κοχύλια. Είναι μια προσαρμογή στο περιβάλλον».
Οι άνθρωποι της Παλαιολιθικής Εποχής ζούσαν νομαδική ζωή - δεν εγκαθίσταντο μόνιμα σε ένα μέρος αλλά μετακινούνταν στην περιοχή. Επομένως τα σπήλαια δεν ήταν μόνιμες κατοικίες. Χρησιμοποιούνταν είτε για να περάσουν εκεί «οικογενειακώς» κάποιο διάστημα μέχρις ότου μετακινηθούν κάπου πιο πέρα είτε, ακόμη πιο προσωρινά, για μερικές διανυκτερεύσεις από τους κυνηγούς που είχαν αφήσει πίσω τις οικογένειές τους και είχαν βγει προς αναζήτηση τροφής. Παρ' όλα αυτά οι προσωρινοί κάτοικοι φαίνεται ότι διαμόρφωναν κάπως τον χώρο έτσι ώστε να τους εξασφαλίζει κάποιες ανέσεις και φυσικά άναβαν φωτιά. Στα Καλαμάκια έχουν βρεθεί κατάλοιπα από εστίες διαφόρων τύπων - είτε απλές, είτε σαν λακκούβες στο χώμα, είτε λακκούβες περικλεισμένες με πέτρες κ.λπ. - μαρτυρώντας διαφορετικές παραδόσεις και συνήθειες. Επίσης, όπως φαίνεται, αν το έδαφος ήταν λασπωμένο το «έστρωναν» με πέτρες, ενώ οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι θα πρέπει να έκλειναν με δέρματα την είσοδο της σπηλιάς για να προστατευθούν από τον αέρα, τη βροχή και το κρύο.
εργαλεία αποκαλύπτεται στην ανασκαφή
Τι περιελάμβανε το... μενού
Τι έτρωγαν; Τα πλούσια ευρήματα οστών ζώων δίνουν απάντηση και σε αυτό. «Τα ζώα που βρίσκουμε εκεί είναι αυτά τα οποία κατά προτίμηση έχουν κυνηγήσει οι άνθρωποι, επομένως μας δείχνουν συγχρόνως και τις διατροφικές προτιμήσεις τους» εξηγεί ο κ. Ντάρλας. «Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι ένοικοι των σπηλαίων κυνηγούσαν κατά προτίμηση τα πλατώνια, ένα είδος ελαφιού σαν αυτά που ζουν σήμερα στη Ρόδο και στη Λήμνο. Αυτό είναι το κυριότερο, μετά έχουμε τα αγριοκάτσικα και τα αγριόγιδα. Σε μια φάση κατοίκησης βρίσκουμε ότι έτρωγαν πολλές χελώνες, και μάλιστα πιστεύουμε ότι μετά χρησιμοποιούσαν τα καύκαλα ως αγγεία». Πέρα από αυτά τα κυρίως ή κατά καιρούς προτιμώμενα «φαγώσιμα» ζώα οι αρχαιολόγοι έχουν ανασκάψει επίσης οστά από ελέφαντες (το γεγονός ότι τα δείγματα είναι πολύ λίγα υποδηλώνει, όπως λένε, ότι οι άνθρωποι δεν τους κυνηγούσαν ιδιαίτερα), αλλά και από αρκετά σαρκοβόρα ζώα, όπως αλεπούδες, αγριόγατους και λιοντάρια.
Αν και η ανασκαφή έχει τελειώσει από το 2006, οι ανακαλύψεις από τα ευρήματά της τώρα αρχίζουν να γίνονται γνωστές γιατί οι μελέτες του είδους απαιτούν πολύ χρόνο. Οπως μας λέει ο κ. Ντάρλας, έχει μελετηθεί ένα μεγάλο μέρος του αρχαιοζωολογικού υλικού - δηλαδή των ζώων - και τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν σύντομα. Οι δομές που δείχνουν την οργάνωση του χώρου έχουν μελετηθεί επίσης σε μεγάλο βαθμό, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η μελέτη των λίθινων εργαλείων. «Και βέβαια υπάρχουν και πολλά δείγματα που είναι για εργαστηριακές αναλύσεις» προσθέτει. «Εχουμε κάποιες χρονολογήσεις, αλλά αναμένουμε και αποτελέσματα από εργαστηριακές αναλύσεις. Κάποιες αφορούν τον προσδιορισμό του παλαιοκλίματος και της διατροφής, όχι τόσο των ανθρώπων όσο κυρίως των ζώων».
Νέες ανασφαφές σε εξέλιξη
Οι ανακαλύψεις μας για την Παλαιολιθική Εποχή στον ελληνικό χώρο δεν θα εξαντληθούν όμως στα Καλαμάκια. Οπως λέει ο αρχαιολόγος, και άλλες ανασκαφές βρίσκονται πλέον σε εξέλιξη και οι μελέτες από τα ευρήματά τους θα ακολουθήσουν. Παράλληλα, η κυρία Χαρβάτη έχει ξεκινήσει εδώ και έναν χρόνο το πρόγραμμα Paleoanthropology in the Gates of Europe (Παλαιοανθρωπολογία στις Πύλες της Ευρώπης - PaGE) σε συνεργασία με έλληνες ερευνητές από την Εφορεία Παλαιολογίας - Σπηλαιολογίας, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το Starting Grant του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ερευνας με το οποίο βραβεύθηκα το 2011 και έχει στόχο την περαιτέρω εξερεύνηση της εξέλιξης του ανθρώπου στην Ελλάδα» λέει. «Εχουμε ήδη ξεκινήσει τις έρευνες και είμαι αισιόδοξη ότι θα έχουμε καινούργια σημαντικά στοιχεία πολύ σύντομα».
Σπήλαια της Μάνης
Ενα διαχρονικό καταφύγιο
Οι δυτικές ακτές της Μάνης στη Λακωνική Χερσόνησο φημίζονται κυρίως για το Σπήλαιο του Διρού. Η περιοχή όμως είναι διάσπαρτη με εκατοντάδες σπήλαια, άλλα μεγάλα και εντυπωσιακά - όπως αυτό της Αλεπότρυπας, που αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο - και άλλα μικρά και ασήμαντα. Διάσημα ή άσημα, τα σπήλαια αυτά αποτέλεσαν, όπως αποδεικνύεται, ένα διαχρονικό καταφύγιο για τους ανθρώπους, από την πρώτη εμφάνισή τους στο νότιο άκρο της Πελοποννήσου. «Ολα είχαν κατοικηθεί, και μάλιστα ο άνθρωπος τα χρησιμοποιούσε σε κάθε περίοδο της ιστορίας του και της προϊστορίας του. έτσι λοιπόν έχουμε μια διαχρονική χρήση των σπηλαίων» λέει ο Ανδρέας Ντάρλας.
«Βέβαια δεν έχουν διατηρήσει όλα τα σπήλαια κατάλοιπα αυτής της χρήσης απ' όλες τις περιόδους».
Οπως εξηγεί, έχει αποκαλυφθεί χρήση των σπηλαίων της περιοχής στην παλαιολιθική περίοδο (όπως στα Καλαμάκια ή στη Λακωνίδα), αλλά και στη Νεολιθική. Τότε μάλιστα η χρήση τους αλλάζει, καθώς δεν χρησιμοποιούνταν πια μόνο ως χώροι πρόχειρης κατοίκησης, αλλά και - καθώς έχει αρχίσει η παραγωγή των τροφίμων - ως χώροι αποθήκευσης. «Σιγά-σιγά αργότερα», συνεχίζει ο αρχαιολόγος, «όταν η Μάνη άρχισε να αποκτά την άνυδρη μορφή που έχει σήμερα, κάποια στιγμή άρχισε να εξαφανίζεται το νερό. Ορισμένα σπήλαια διατηρούν νερό, το νερό που σταλάζει μέσα, σχεδόν όλον τον χρόνο. Και έτσι άρχισαν να χρησιμοποιούνται και ως τόποι προμήθειας νερού. Κάποια από αυτά απέκτησαν μάλιστα και ιερό χαρακτήρα, γιατί ξεδιψούσαν και είχαν νερό όλον τον χρόνο σε μια άνυδρη περιοχή». Ενα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, όπως επισημαίνει, είναι το σπήλαιο της Αλεπότρυπας, το οποίο είχε μέσα μια λίμνη απ' όπου οι άνθρωποι προμηθεύονταν νερό.
Σε όλες τις περιόδους, από την προϊστορική περίοδο και την Εποχή του Χαλκού ως τις πρώιμες ιστορικές περιόδους και την κλασική περίοδο, τα σπήλαια της Μάνης χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι λατρείας και ταφής των νεκρών. Σε κάποια έχουν βρεθεί και ανάγλυφα, όπως στη Μουζή, όπου υπάρχει ένα ανάγλυφο του Ηρακλή. «Μετά, με την έλευση του χριστιανισμού, κάποια χρησιμοποιήθηκαν ως μοναστήρια και έχουμε αγιογραφημένα σπήλαια» συμπληρώνει ο κ. Ντάρλας, «ενώ κατόπιν, στους μεσαιωνικούς χρόνους που είναι και οι πιο ταραγμένοι, έχουμε σπήλαια τειχισμένα, που έγιναν καταφύγια». Σε κάποια από αυτά, όπως διευκρινίζει, οι κατασκευές είναι μάλιστα ισχυρές, με πολύ ψηλά τείχη. Σε αυτούς τους ταραγμένους χρόνους ανήκουν και τα λεγόμενα «πειρατικά» σπήλαια. «Είναι κάποια σπήλαια που βρίσκονται στη μέση στον γκρεμό, πολύ μικρά, και ήταν παρατηρητήρια ή και καταφύγια» λέει. «Θα μπορούσε κάποιος δηλαδή να ανεβεί με μια ξύλινη σκάλα την οποία σήκωνε μετά και δεν μπορούσε να πλησιάσει κανείς».
Οι σπηλιές της Μάνης συνεχίζουν να φιλοξενούν ανθρώπους ως τις μέρες μας. «Τα σπήλαια στη Μάνη χρησιμοποιούνταν τακτικά ως και τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Ζουν σήμερα άνθρωποι που έχουν γεννηθεί σε σπήλαια, όχι γιατί έμεναν μόνιμα εκεί αλλά γιατί, αν ένα σπήλαιο ήταν ας πούμε κοντά στα χωράφια, οι άνθρωποι έμεναν εκεί για έναν ή δύο μήνες, όσο διαρκούσαν οι αγροτικές δουλειές» εξηγεί ο κ. Ντάρλας. Σήμερα ακόμη κάποια χρησιμοποιούνται ως στάβλοι ή και - ενίοτε - για σύντομη διαμονή από τους ανθρώπους.
Φαφούτη Λαλίνα
http://www.tovima.gr/science/article/?aid=506393
7/4/2013