Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί. (10/4/2018)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Ο υβριδικός πόλεμος
και η αναδυόμενη Τουρκική απειλή στο Αιγαίο μετά το 2020.
Ελλάδα ΞΥΠΝΑ!
(2) Οι άμεσες ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων
και οι ευθύνες της ηγεσίας.
(3) Αλήθειες και Ερωτήματα για το πρόγραμμα των F-16V
σε μια κρίσιμη καμπή!
(4) Τρία κρίσιμα ερωτήματα προς το Μέγαρο Μαξίμου και το ΥΠΕΘΑ
πριν την απόφαση για την αναβάθμιση F-16.
(5) Τα συστήματα IRST και η αναβάθμιση
των ελληνικών αεροσκαφών F-16.
(6) Τζιτζίκια και μερμήγκια στην εθνική άμυνα,
αυτοί άφησαν τη χώρα ανοχύρωτη.
(7) Υποστήριξη ρωσικών οπλικών συστημάτων.
(8) Το τουρκικό εκσυγχρονισμένο M60A3.
(9.1.) Βίντεο Δραστηριοτήτων Ελληνικού Στρατού.
(9.2.) Βίντεο - Πολεμική Αεροπορία: 6ο Συνέδριο Αεροπορικής Ισχύος.
(10) Που βρίσκονται τα ελληνικά RQ-20 Puma;
(11) Η Τουρκία αναβαθμίζει υποβρύχια του Πακιστάν,
του ναυπηγεί πλοία, προωθεί κορβέτες.
(12) Παραδόθηκε στο τουρκικό Ναυτικό
το αποβατικό L-403 TCG Sancaktar,τύπου “Bayraktar”.
(13) Οι Τούρκοι “καίγονται” για νέα προμήθεια Kornet
και όχι μόνο από τη Ρωσία.
(14) Μη επανδρωμένα τουρκικά αεροχήματα κατασκοπείας στο Αιγαίο!
Η απειλή είναι εδώ.
(15) Η Τουρκία εκσυγχρονίζει περαιτέρω
τις φρεγάτες MEKO 200TN Track II.
(16) Όπλα Λέιζερ Υψηλής Ενέργειας και Ελληνική πραγματικότητα.
(17) Το στρατιωτικό δόγμα του πρώτου πλήγματος
– Πως θα μπορούσε η Ελλάδα να αιφνιδιάσει την Τουρκία.
(1) Ο υβριδικός πόλεμος
και η αναδυόμενη Τουρκική απειλή στο Αιγαίο μετά το 2020.
Ελλάδα ΞΥΠΝΑ!
(2) Οι άμεσες ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων
και οι ευθύνες της ηγεσίας.
(3) Αλήθειες και Ερωτήματα για το πρόγραμμα των F-16V
σε μια κρίσιμη καμπή!
(4) Τρία κρίσιμα ερωτήματα προς το Μέγαρο Μαξίμου και το ΥΠΕΘΑ
πριν την απόφαση για την αναβάθμιση F-16.
(5) Τα συστήματα IRST και η αναβάθμιση
των ελληνικών αεροσκαφών F-16.
(6) Τζιτζίκια και μερμήγκια στην εθνική άμυνα,
αυτοί άφησαν τη χώρα ανοχύρωτη.
(7) Υποστήριξη ρωσικών οπλικών συστημάτων.
(8) Το τουρκικό εκσυγχρονισμένο M60A3.
(9.1.) Βίντεο Δραστηριοτήτων Ελληνικού Στρατού.
(9.2.) Βίντεο - Πολεμική Αεροπορία: 6ο Συνέδριο Αεροπορικής Ισχύος.
(10) Που βρίσκονται τα ελληνικά RQ-20 Puma;
(11) Η Τουρκία αναβαθμίζει υποβρύχια του Πακιστάν,
του ναυπηγεί πλοία, προωθεί κορβέτες.
(12) Παραδόθηκε στο τουρκικό Ναυτικό
το αποβατικό L-403 TCG Sancaktar,τύπου “Bayraktar”.
(13) Οι Τούρκοι “καίγονται” για νέα προμήθεια Kornet
και όχι μόνο από τη Ρωσία.
(14) Μη επανδρωμένα τουρκικά αεροχήματα κατασκοπείας στο Αιγαίο!
Η απειλή είναι εδώ.
(15) Η Τουρκία εκσυγχρονίζει περαιτέρω
τις φρεγάτες MEKO 200TN Track II.
(16) Όπλα Λέιζερ Υψηλής Ενέργειας και Ελληνική πραγματικότητα.
(17) Το στρατιωτικό δόγμα του πρώτου πλήγματος
– Πως θα μπορούσε η Ελλάδα να αιφνιδιάσει την Τουρκία.
1.
Ο υβριδικός πόλεμος
και η αναδυόμενη Τουρκική απειλή στο Αιγαίο μετά το 2020.
Ελλάδα ΞΥΠΝΑ!
Ο υπερθετικά αυξανόμενος Τουρκικός κίνδυνος αποτελεί μία βέβαιη συνθήκη. Όπως έχει καταστεί πλήρως κατανοητό, η Τουρκία δεν εμπαίζει απλώς με την χώρα μας και ούτε ενδιαφέρεται για τις εντυπώσεις. Η Τουρκική απειλή βρίσκεται προ των πυλών, αναβαθμισμένη και πλήρως καταρτισμένη.
Η Ελλάδα από την πλευρά της οφείλει να αναγνώσει, με ευφυή τρόπο, τις Τουρκικές ενέργειες τόσο στο Αιγαίο όσο στον Έβρο αλλά και στην Κύπρο. Ξεκινώντας λοιπόν, θα απαριθμήσω τις εξοπλιστικές ενέργειες, εκείνες που θεωρώ κρίσιμες, για την Ελληνοτουρκική διένεξη και οι οποίες δυνητικά θα ανατρέψουν τον συσχετισμό δυνάμεων και την ισορροπία ισχύος στο Αιγαίο αλλά και εν συνόλω στην Ανατολική Μεσόγειο:
Α) Εκτόξευση τηλεσκοπικού-κατασκοπευτικού πυραύλου στο Διάστημα, χαρτογράφηση της Ελληνικής επικράτειας επί 24ωρης βάσης (2017) και προετοιμασία για έναν ακόμη μεγαλύτερο πύραυλο που θα εκτοξευθεί την επόμενη δεκαετία (2020-).
Β) Ένταξη μη επανδρωμένων-αυτόνομων αεροσκαφών UAV ΑΝΚΑ-1 και ANKA-2 (drones) στην επιχειρησιακή δράση με σκοπό τον αργό θάνατο των Ελληνικών αεροσκαφών (2018-).
Γ) Δέσμευση για προμήθεια εκατό (100) αεροσκαφών f35 χαμηλής παρατηρησιμότητας τύπου Stealth (2023).
Δ) Παραγγελία τεσσάρων (4) συστοιχιών του Ρωσικού αντιπυραυλικού υπερόπλου s400 που θα μαρκάρει το 80% της Ελληνικής επικράτειας (πριν το 2020).
Ε) Αναμονή για παραλαβή έξι (6) υποβρυχίων Τ-214 χαμηλής παρατηρησιμότητας (λεγόμενα αθόρυβα) κλάσης‘’Παπανικολής’’ (παραλαβή από το 2020-).
Ζ) Ναυπήγηση αεροπλανοφόρου (2024).
Η) Παραγωγή πυρηνικής ενέργειας και ανάπτυξη κρυφών πυρηνικών όπλων (2025-).
Αυτήν την στιγμή, η Ελλάδα υπερτερεί στα στρατηγικά όπλα, τα οποία αποτελούν σοβαρό αποτρεπτικό παράγοντα έναντι των πολεμικών διαθέσεων της Τουρκίας. Ουσιωδώς, είναι αυτά που προκαλούν το κρίσιμο ερέθισμα της αβεβαιότητας στην άλλη πλευρά, με αποτέλεσμα να μην επιδιώκει την λογική του «πρώτου πλήγματος».
Τουρκικό όραμα και Πυρηνικά όπλα
Όπως καθίσταται σαφές, η υλοποίηση, αν όχι όλου αλλά έστω μέρους, των εξοπλιστικών σχεδιασμών της Τουρκίας θα σημάνει την πλήρη ανατροπή του δόγματος ισορροπίας στο Αιγαίο.
Ευθύς αμέσως, θα προσπαθήσω να ερμηνεύσω τον στρατηγικό σχεδιασμό της Τουρκίας, για την επόμενη δεκαετία. Ο νέος στρατηγικός σχεδιασμός της Τουρκίας, προβλέπει υπεροχή σε όλα τα πεδία και απόκτηση σημαντικής επιρροής στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Εν ολίγοις, ο βασικός στόχος της Τουρκίας είναι να ενταχθεί στο κλειστό κλάμπ των «Πυρηνικών Δυνάμεων». Για να καταφέρει την ένταξη της σε αυτό, προσπαθεί να εκμαιεύσει-αποκτήσει εναλλακτικούς συμμάχους, χωρίς ωστόσο να απομακρυνθεί πλήρως από την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Από την μία, θα παραλαμβάνει όπλα και οπλικά συστήματα για την Άμυνα της και από την άλλη θα συναλλάσσεται με χώρες όπως την Ρωσία, το Ιράν, το Πακιστάν και την Ιαπωνία με σκοπό την απόκτηση πυρηνικών όπλων αλλά και την προστασία σε ενδεχόμενο προληπτικό πλήγμα από άλλα κράτη (π.χ. Ισραήλ). Μόλις, καταφέρει να πετύχει την αυτονομία στην προμήθεια οπλικών συστημάτων, θα ανακοινώσει την κτήση-κατοχή των πυρηνικών όπλων. Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαία η διαρκής κινητικότητα, των τελευταίων ετών, στην Πολεμική και Διαστημική Βιομηχανία της Τουρκίας (συμπαραγωγές οπλικών συστημάτων, ανάπτυξη Τουρκικών προγραμμάτων κλπ.).
Ημι-υβριδικός πόλεμος Ελλάδας-Τουρκίας
Από πλευράς ελληνικού ενδιαφέροντος, αποτελεί βέβαιη πια συγκυρία, ότι η Τουρκία έχει κηρύξει μίας μορφής ημι-υβριδικού πολέμου στην Ελλάδα (αν μπορεί να χαρακτηρισθεί κατά τούτο). Οι αδιάλειπτες τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, οι προκλήσεις Ερντογάν στην Θράκη, ο εμβολισμός του «Γαύδος», τα «καουμπολίκια» στην Κυπριακή ΑΟΖ και η σύλληψη (;) των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο, δεν αποτελούν τυχαίες συγκυρίες αλλά προσχεδιασμένες ενέργειες στο πλαίσιο του ημι-υβριδικού πολέμου. Στα ανωτέρω, περιλαμβάνεται ένα σχέδιο ψυχολογικής αλλά και υλικής φθοράς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν αποτελούν τυχαίες, οι προσπάθειες πρόκλησης ατυχημάτων με την αιχμή του δόρατος του Ελληνικού Λιμενικού. Στην ίδια βαθμίδα, υπάγεται και η ένταξη των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και οι αλλεπάλληλες παραβιάσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Στο σημείο αυτό, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι τα UAV, μπορούν να αποτελέσουν τον θάνατο των Ελληνικών αεροσκαφών της ΠΑ καθώς: α) Πετάνε με ελάχιστο κόστος, β) φέρουν αυτονομία έως και 24 ωρών χωρίς προσγείωση και δ) έχουν εν γένει κατασκοπευτική αποστολή. Κάθε αναχαίτιση των Τουρκικών UAV (drones) από τα Ελληνικά F16, θα έχει ως αντίκτυπο περίπου μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ και την σημαντική φθορά αυτών (επιχειρήσεις αυξημένου κόστους).
-Η Ελληνική ηγεσία οφείλει να αναζητήσει άμεσα εναλλακτικούς τρόπους αναχαίτησης των Τουρκικών UAV. Ίσως, θα πρέπει να εξετασθεί το ενδεχόμενο των ηλεκτρονικών παρεμβολών ή της επανεκκίνησης του αντίστοιχου Ελληνικού προγράμματος UAV.
Εξοπλισμοί αυξημένου κινδύνου για την Ελλάδα
Δυστυχώς, παρατηρώ ότι επικρατεί μία αδικαιολόγητη χαλαρότητα για δύο εξοπλιστικές ενέργειες της Τουρκίας: α) Το -υπό ναυπήγηση- αεροπλανοφόρο και β) τα αντιπυραυλικά συστήματα s400. Και επεξηγώ, αναφέροντας, ότι πολλοί έχουν προβεί βεβιασμένα στην υποτίμηση της σημασίας του -υπό ναυπήγηση- αεροπλανοφόρου καθώς το θεωρούν «ως μη αποδοτικό για το Αιγαίο» και εύκολος στόχος για τα Ελληνικά υποβρύχια T-214. Ακριβώς, εκεί, έγκειται το σπουδαίο διολίσθημα στο οποίο εκπέφτουν. Εκτιμώ, ότι η Τουρκία δεν θα ναυπηγήσει το αεροπλανοφόρο για την κλειστή λεκάνη του Αιγαίου αλλά για να καταστρέψει το Αμυντικό αποτρεπτικό δόγμα της Ελλάδας. Τοποθετώντας δυνητικά το φερόμενο αεροπλανοφόρο στην ανοιχτή θάλασσα, έξω από το Ιόνιο ή στην δυτική Μεσόγειο, ο εξ’ ανατολών κίνδυνος θα αναδυθεί και στα δυτικά και στα νότια (;). Η Τουρκία, κατά αυτόν τον τρόπο, θα βάλει δακτύλιο και στην δυτική πλευρά της χώρας, δημιουργώντας έναν ασύμμετρο κίνδυνο -που μπορεί να αποβεί μοιραίος.
Η Ελλάδα θα κληθεί, είτε να μεταφέρει ορισμένα αεροσκάφη στις υπάρχουσες αεροπορικές βάσεις στα δυτικά της χώρας (μειώνοντας την δύναμη στο Αιγαίο), είτε να προμηθευτεί νέα πολεμικά αεροσκάφη (αρκετά δύσκολο). Το αεροπλανοφόρο παρότι θα ήταν ένας σχετικά εύκολος στόχος για τα Ελληνικά υποβρύχια και δεν θα είχε την ανάλογη υποστήριξη στα δυτικά, ωστόσο, η Τουρκία γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν θα προέβαινε σε προληπτικό πλήγμα, θα θελήσει να δημιουργήσει έναν νέο πονοκέφαλο στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Άλλωστε, οι σχέσεις Αλβανίας-Τουρκίας είναι ένθερμες και η στάθμευση Τουρκικών υποβρυχίων στα Αλβανικά παράλια αποτελεί συχνό φαινόμενο.
Σε παρόμοιο πλαίσιο, κυμαίνεται και η προμήθεια των s400. Το Ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα, θα προσφέρει μία πλήρη, απελευθερωμένη πρωτοβουλία κινήσεων και ευελιξία στις Τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Βάσει των πλαστών τουρκικών θέσεων, τα Ίμια «αποτελούν» Τουρκικό έδαφος. Η πάγια πρακτική της χώρας μας είναι η αναχαίτιση των Τουρκικών αεροσκαφών, που παραβιάζουν τον Ελληνικό εναέριο χώρο (συμπεριλαμβανομένων και των Ιμίων). Η προμήθεια των s400 (εμβέλεια 400 χιλιομέτρων) και η τοποθέτηση μέρος αυτών κοντά στα Τουρκικά παράλια (έξω από το βεληνεκές του Ελληνικού πυροβολικού), θα αποτελέσει σαφής απειλή για τα Ελληνικά αεροσκάφη. Η Τουρκία θα μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να πλήττει τα παρατηρήσιμα (ορατά) αεροσκάφη 3ης (f16) και 4ης (f16V) γενιάς της ΠΑ, με το επιχείρημα ότι «παραβίασαν την Τουρκική κυριαρχία». Ακριβώς, όπως έγινε και με την υπόθεση της κατάρριψης του Ρωσικού Sukhoi-24, προ δύο ετών, στα Τουρκοσυριακά σύνορα. Σε αυτήν την περίπτωση, τα Ελληνικά αεροσκάφη, από τις μέχρι πρότινος αναχαιτήσεις ρουτίνας, θα εκτελούν επιχειρήσεις άμεσου κινδύνου. Εν ολίγοις, η προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας θα καθίσταται αρκετά δύσκολη στο Αιγαίο.
-Σχετικά με την ορατή απειλή των f35, η Ελλάδα θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει με ένα λογικό κόστος: Πρόταση μου είναι η προμήθεια 10 ή 12 αεροσκαφών f35 και η δημιουργία μίας μοίρας ειδικών αποστολών στο κεντροανατολικό Αιγαίο. Κατά τούτο, η Ελλάδα θα μπορέσει να ελέγξει, τρόπον τινά, την βίαιη ανατροπή του ισοζυγίου στον αέρα (τουλάχιστον θα μπορούν να εντοπίζονται, να αναγνωρίζονται και να αναχαιτίζονται τα Τουρκικά f35). Ενώ, αποκτώντας και τεχνογνωσία πάνω στον μηχανισμό, το επιστημονικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, ενδεχομένως να εντοπίσει κρίσιμες ευπάθειες, βρίσκοντας δυναμική ανταπάντηση στην απειλή των f35. (εξαλείφοντας τον δόκιμο φόβο του «αγνώστου»)
Διπλωματική αντίδραση Ελλάδας
Η δυσμενής οικονομική αλλά και πολιτική θέση της Ελλάδας είναι δεδομένη. Η αντίδραση της χώρας μας θα πρέπει να είναι διαρκής, στρατηγικά ευφυής, συντονισμένη και προσχεδιασμένη. Πέρα από τους αυτονόητους εξοπλισμούς, η Ελλάδα θα πρέπει να ανασκευάσει το στρατηγικό και Αμυντικό δόγμα. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη, η εξεύρεση νέων μορφών αποτρεπτικής ισχύος που θα επιτρέψουν στις Ένοπλες Δυνάμεις να τελούν το σπουδαίο έργο τους.
Επιβοηθητική ψηφίδα, θα πρέπει να αποτελέσει και η διπλωματική δίοδος. Για την ακρίβεια, η Ελλάδα θα πρέπει να επιδιώξει την «διπλωματοποίηση» της αναδυόμενη Τουρκικής απειλής. Οφείλουμε, να διεθνοποιήσουμε την Τουρκική απειλή αλλά και να ενεργοποιήσουμε δυνάμεις όπως το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Το βασικό πλέγμα της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να στείλει ένα μήνυμα στην Τουρκία: Αν επιθυμεί εξωτερική ευημερία, οι καλές διπλωματικές σχέσεις με την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Κύπρο αποτελούν μονόδρομος.
Η κτήση πυρηνικών όπλων, ιδίως στο σημείο που σχεδιάζεται να ανεγερθεί ο φερόμενος σταθμός πυρηνικής ενέργειας, θα έχει βασικό αποδέκτη το Ισραήλ. Η ανωτέρω εκτίμηση, συνδέεται άμεσα με το γεγονός ότι η μοναδική πυρηνική δύναμη στην περιοχή είναι το Ισραήλ. Άρα, διαταράσσεται και το αποτρεπτικό δόγμα του Ισραήλ. Το ίδιο ισχύει και για το αντιπυραυλικό σύστημα s400. Αυτό, θα πρέπει να το επισημαίνουμε σε κάθε ευκαιρία, με σκοπό να πετύχουμε τα μέγιστα αποτελέσματα: Κυρίως την ηχηρή αντίδραση των ΗΠΑ, ως έχων την αρμοδιότητα της αρμοδιότητας (επιβολή ισχύος). Ειρήσθω εν παρόδω, πρέπει να «υπενθυμίζουμε» στους οιωνοί συμμάχους μας, τον τρόπο με τον οποίο το Πακιστάν (και η Βόρεια Κορέα) απέκτησε πυρηνικά όπλα.
-Σχετικά με τα εξοπλιστικά, η τάση της πλειοψηφίας είναι σαφής (και δυστυχώς μονόδρομη): Άμεση επανεκκίνηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων και ιδίως στο πεδίο των στρατηγικών όπλων.
Αντί επιλόγου..
Σε κάθε περίπτωση, μπορούν να εγερθούν αρκετές ενστάσεις για το μεγαλεπήβολο και υπερβολικό Τουρκικό όραμα – εξοπλιστικό πρόγραμμα. Είναι πιθανό, ορισμένες από τις Τουρκικές επιδιώξεις (π.χ. s400, πυρηνικά) να παραμείνουν ανεκπλήρωτες.
Η χώρα μας ΟΦΕΙΛΕΙ να λαμβάνει υπόψιν, έστω, και τα μειωμένης πιθανότητας σενάρια και να προετοιμάζεται κατάλληλα. Αυτό ακριβώς, οφείλουμε να πράξουμε οι επιστήμονες και οι πολίτες της χώρας. Να επισημαίνουμε τους ποικίλους κινδύνους, ακόμη και με τον κίνδυνο της προσωπικής έκθεσης. Και για είμαι ακριβής, καθένας που επισημαίνει τέτοιους κινδύνους εύχεται να μην δικαιωθεί αλλά να διαψευσθεί από τις μέλλουσες εξελίξεις…
Τέλος, θέτω ρητορικά ερωτήματα προς προβληματισμό.
Προ ολίγον ημερών, αεροπορική εταιρεία Ελληνικών συμφερόντων επένδυσε 5 δις ευρώ στην Αεροπορική Βιομηχανία των ΗΠΑ. Η παραγγελία 42 αεροσκαφών θα αποτελέσει περίπου το 10% του ετήσιου τζίρου της Airbus.
-Αλήθεια, η οικονομική Διπλωματία ενεργοποιήθηκε;
-Γιατί, δεν επιδιώξαμε εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις της εταιρείας, έστω και εμμέσως;
-Μήπως, αν λειτουργούσε η οικονομική διπλωματία πετυχαίναμε κάποιου είδους ευεργετήματος για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις;
-Υπενθυμίζω, τα πολεμικά αεροσκάφη Eurofighter Typhoon παράγονται από την Airbus…
Ελσάερ Μοχάμεντ,
Τελειόφοιτος Πολιτικής Επιστήμης
και ασκούμενος στο Υπουργείο Εξωτερικών
Προσωπική σελίδα:
Από Π. Καρβουνόπουλος - 10/04/2018
2.
Οι άμεσες ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων και οι ευθύνες της ηγεσίας.
Η συνειδητοποίηση της εντεινόμενης τουρκικής απειλής, λόγω των πρόσφατων περιστατικών (συγκρούσεις πλοίων στα Ίμια, αρπαγή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο) έστρεψε επιτέλους την προσοχή της κοινωνίας και της κυβέρνησης στο ζήτημα της ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδίως της διαθεσιμότητας κρίσιμων οπλικών συστημάτων. Η οποία, όπως έχουμε επανειλημμένα προειδοποιήσει, είναι χαμηλότερη αυτής που επιτάσσουν οι ανάγκες ασφαλείας της χώρας…
Οι άμεσες ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων και οι ευθύνες της ηγεσίας.
Η συνειδητοποίηση της εντεινόμενης τουρκικής απειλής, λόγω των πρόσφατων περιστατικών (συγκρούσεις πλοίων στα Ίμια, αρπαγή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο) έστρεψε επιτέλους την προσοχή της κοινωνίας και της κυβέρνησης στο ζήτημα της ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδίως της διαθεσιμότητας κρίσιμων οπλικών συστημάτων. Η οποία, όπως έχουμε επανειλημμένα προειδοποιήσει, είναι χαμηλότερη αυτής που επιτάσσουν οι ανάγκες ασφαλείας της χώρας…
Είναι επομένως φυσικό να προσελκύουν το ενδιαφέρον γεγονότα όπως η κεκλεισμένων των θυρών ενημέρωση της Επιτροπής Εξωτερικών & Άμυνας της Βουλής στις 2 Απριλίου, κατά την οποία η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του ΥΕΘΑ ενημέρωσε τους βουλευτές για την κατάσταση των Ενόπλων Δυνάμεων, και φέρεται να ζήτησε έγκριση κονδυλίων ύψους 1 δις Ευρώ για την κάλυψη επειγουσών αναγκών των ΕΔ, ιδίως ως προς τη συντήρηση των μέσων και την επαναπιστοποίηση ληγμένων πυρομαχικών. Ανεξαρτήτως αν στη συνεδρίαση εγκρίθηκε όντως η κάλυψη επειγουσών αναγκών ύψους 1 δις Ευρώ, ή μόνο δαπάνη 55 εκ. Ευρώ για τη συντήρηση των μεταγωγικών αεροσκαφών της ΠΑ (όπως προκύπτει από άλλες πηγές), είναι σημαντικό ότι η δημόσια συζήτηση για την Εθνική Άμυνα αρχίζει να επικεντρώνεται στα ουσιώδη.
Η νεώτερη φρεγάτα του Στόλου, F-455 ΣΑΛΑΜΙΣ, συμπληρώνει το Δεκέμβριο 20 χρόνια από την παραλαβή της από το ΠΝ. Ο εκσυγχρονισμός των τεσσάρων φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ έχει ήδη καθυστερήσει πολύ.
Τα ουσιώδη λοιπόν σήμερα, δεδομένης της αμεσότητας της τουρκικής απειλής, δεν είναι οι μεγαλεπήβολοι σχεδιασμοί, π.χ. για απόκτηση φουτουριστικών φρεγατών σε 5 χρόνια, αλλά η άμεση αποκατάσταση της λειτουργικότητας όσο το δυνατόν περισσότερων οπλικών συστημάτων των ΕΔ, ξεκινώντας από τα πιο κρίσιμα. Κύρια, αλλά όχι αποκλειστική βάση για τη συζήτηση αυτή πρέπει να αποτελέσουν οι ανάγκες των ΕΔ, όπως είχαν καταγραφεί στον κατάλογο των 42 προγραμμάτων και υποπρογραμμάτων της περιόδου 2014-2020 που είχε εγκριθεί τον Ιούλιο του 2014 από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής και περιλάμβανε τα ακόλουθα:
| Α/Α | ΤΙΤΛΟΣ ΥΠΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ | ΚΟΣΤΟΣ ( ΕΚΑΤ. €) |
| 1 | Προμήθεια φυσιγγίων φορητού οπλισμού 7,62mm για τις ανάγκες ΕΣ-ΠΝ-ΠΑ | 14,50 |
| 2 | Προμήθεια 30.360 πυρομαχικών 120mm για τα άρματα μάχης Leopard-2 μέσω διεθνούς διαγωνισμού | 148,00 |
| 3 | Προμήθεια βλημάτων πυροβολικού εκτεταμένου βεληνεκούς 155mm | 37,00 |
| 4 | Προμήθεια «έξυπνων» βλημάτων πυροβολικού των 155mm | 11,50 |
| 5 | Προμήθεια πυροσωλήνων για βλήματα πυροβολικού 155mm | 4,50 |
| 6 | Προμήθεια γεμισμάτων πυροβολικού για πυρομαχικά εκτεταμένου 155mm | 12,00 |
| 7 | Προμήθεια ενισχυτικών γεμισμάτων M-1A1 και Μ-2A1 και δοκιμαστικού χάρτη Methyl Violet | 0,12 |
| 8 | Προμήθεια «άσφαιρων» βλημάτων 105mm | 0,38 |
| 9 | Προμήθεια νέων βλημάτων ATACMS εκτεταμένου βεληνεκούς | 211,40 |
| 10 | Προμήθεια νέων ρουκετών μακρού βεληνεκούς MLRS | 154,00 |
| 11 | Προμήθεια 40 εκτοξευτών MLRS (EDA) | 5,50 |
| 12 | Εκσυγχρονισμός εκτοξευτών MLRS | 157,40 |
| 13 | Προμήθεια οχημάτων τύπου HEMMT (EDA) | 8,50 |
| 14 | Προμήθεια φίλτρων οχημάτων και αρμάτων διαφόρων τύπων | 1,50 |
| 15 | Προμήθεια Α/Τ βλημάτων KORNET | 9,90 |
| 16 | Προμήθεια Α/Τ βλημάτων TOW-2 | 7,60 |
| 17 | Προμήθεια Α/Τ βλημάτων Milan | 9,00 |
| 18 | Προμήθεια Α/Τ βλημάτων STRIM | 0,66 |
| 19 | Προμήθεια βλημάτων αέρος-εδάφους AGM-114L HELLFIRE | 8,40 |
| 20 | Προμήθεια αναλωσίμων ΣΑ ελικοπτέρων APACHE | 0,54 |
| 21 | Εκποίηση 19 άχρηστων ελικοπτέρων UH-1/AB-205 | (ΕΣΟΔΑ) 14,50 |
| 22 | Σύναψη σύμβασης με τον Αμερικανικό Στρατό για την υποστήριξη των ελικοπτέρων UH-1/AB-205 (FMS) | 1,30 |
| 23 | Σύναψη σύμβασης FOS για τα ελικόπτερα ΝΗ-90 | 75,50 |
| 24 | Προμήθεια και υποστήριξη ταχυπλόων σκαφών για τις Ειδικές Δυνάμεις του ΕΣ | 16,00 |
| 25 | Προμήθεια 4 σκαφών ειδικών επιχειρήσεων Mk.V | 15,60 |
| 26 | Αναβάθμιση φρεγατών MEKO-200HN | 400,00 |
| 27 | Γενική επιθεώρηση/επισκευή πετρελαιοκινητήρων MTU των φρεγατών MEKO-200HN | 13,80 |
| 28 | Υποστήριξη κινητήρων Tyne και Olympus των φρεγατών S | 27,00 |
| 29 | Προμήθεια 12 συλλογών ανταλλακτικών για τους πετρελαιοκινητήρες MTU των ΤΠΚ Combattante-IIIA/B | 9,60 |
| 30 | Σύναψη σύμβασης FOS για τους αεροκινητήρες Τ-700-401C των ελικοπτέρων S-70B/B6 Aegean Hawk | 10,50 |
| 31 | Προμήθεια υλικών επιθεωρήσεων ιπτάμενων μέσων του ΠΝ | 2,40 |
| 32 | Επανεργοποίηση/Εκσυγχρονισμός 5 αεροσκαφών P-3B Orion και ολοκλήρωση νέων συστημάτων αποστολής | 350,00 |
| 33 | Προμήθεια πυρομαχικών και πυροσωλήνων μάχης των 76mm για τα πυροβόλα ΟΤΟ-Melara | 27,00 |
| 34 | Επισκευή 3 κεφαλών κατεύθυνσης βλημάτων MM-40 Exocet Block-2mod.1 | 0,56 |
| 35 | Υποστήριξη τακτικών συστημάτων και ΣΔΒ πλοίων ΠΝ | 196,00 |
| 36 | Ανάπτυξη δικτύου επικοινωνιών υψηλής ταχύτητας ΠΝ | 25,00 |
| 37 | Εκπαίδευση προσωπικού ΠΑ | 13,00 |
| 38 | Σύναψη σύμβασης με το Αμερικανικό Ναυτικό για την υποστήριξη των αεροσκαφών T-2C/E και Τ-6A (FMS) | 6,00 |
| 39 | Σύναψη σύμβασης FOS για τα εκπαιδευτικά αεροσκάφη Τ-6A και τον επίγειο προσομοιωτή πτήσεών τους | 23,70 |
| 40 | Σύναψη σύμβασης FOS για τα αεροσκάφη C-130B/H | 0,66 |
| 41 | Σύναψη σύμβασης FOS για τα ηλεκτρονικά (avionics) των αεροσκαφών C-130 | 3,40 |
| 42 | Υποστήριξη συστημάτων TACAN τύπου FTA-43 | 3,00 |
Tα παραπάνω προγράμματα, συνολικού κόστους 1.997.449.000€ με κατανομή χρηματοδότησης σε βάθος πενταετίας, δεν αφορούσαν καμία προμήθεια νέου υλικού αλλά προγράμματα εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης υφιστάμενων μέσων (907.400.000€), προμήθειες πυρομαχικών και αναλωσίμων προς συμπλήρωση αποθεμάτων (656.516.000€), κάλυψη μεταφορικών δαπανών για την πρόσκτηση μεταχειρισμένου υλικού (29.600.000€) και τα υπόλοιπα προγράμματα συντήρησης/επισκευής, υποστήριξης υφιστάμενων μέσων και υποδομών καθώς και παροχής εκπαίδευσης. Ήταν δηλαδή τα απολύτως αναγκαία για τη διατήρηση του μαχητικού επιπέδου των Ενόπλων Δυνάμεων.
Παρ’ όλα αυτά, στην τριετία που μεσολάβησε, τα μόνα από τα 42 προγράμματα που συμβασιοποιήθηκαν ήταν ο αμφιλεγόμενος εκσυγχρονισμός/αναβάθμιση των 5 αεροσκαφών P-3B Orion (32) του οποίου το πρώτο αεροσκάφος «ενδιάμεσης λύσης» ακόμα αναμένεται (παρά την πρόβλεψη παράδοσης μεταξύ Νοεμβρίου 2017- Φεβρουαρίου 2018), η προμήθεια πυρομαχικών και πυροσωλήνων μάχης των 76mm για τα πυροβόλα ΟΤΟ-Melara (33) και η ανάπτυξη δικτύου επικοινωνιών υψηλής ταχύτητας του ΠΝ (36). Μόλις τον τελευταίο χρόνο παρατηρήθηκε κάποια κινητικότητα σε προγράμματα υποστήριξης κύριου υλικού του ΠΝ, με την προκήρυξη διαγωνισμών για τη γενική επιθεώρηση/επισκευή πετρελαιοκινητήρων MTU των φρεγατών MEKO-200HN (27) και την προμήθεια συλλογών ανταλλακτικών για τους πετρελαιοκινητήρες MTU των ΤΠΚ Combattante-IIIA/B (29). Διαγωνισμοί προκηρύχθηκαν επίσης για την προμήθεια φίλτρων οχημάτων και αρμάτων διαφόρων τύπων (14) και την υποστήριξη των εκπαιδευτικών αεροσκαφών Τ-6A (39). Αναμένεται επίσης η οριστικοποίηση της προμήθειας 4 σκαφών ειδικών επιχειρήσεων Mk.V από τις ΗΠΑ (25).
Τα υπόλοιπα προγράμματα του καταλόγου δεν υλοποιήθηκαν. Και αυτό παρ’ ότι χρήματα υπήρχαν: όπως έχει τεκμηριωθεί αναλυτικά, στον προϋπολογισμό του 2016 είχαν προϋπολογιστεί 6 δις Ευρώ ως λογιστική εγγραφή για εξοπλιστικές δαπάνες, δεσμεύτηκαν στην πορεία 1.7 δις Ευρώ αλλά πληρώθηκαν τελικά μόλις 583 εκ Ευρώ, διότι τα υπόλοιπα έγιναν «μεταβιβαστικές πληρωμές» σε άλλα υπουργεία για επιδόματα, κοινωνικές και ασφαλιστικές παροχές κλπ. Στα μη υλοποιηθέντα προγράμματα περιλαμβάνονται ενδεικτικά η παραλαβή μεταχειρισμένων MLRS και οχημάτων HEMTT από τις ΗΠΑ (11,13) η υποστήριξη των ελικοπτέρων ΝΗ-90 (23), ο κρίσιμος και επείγων εκσυγχρονισμός των τεσσάρων φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ ΗΝ (26), η υποστήριξη των ιπτάμενων μέσων του ΠΝ (30, 31), η υποστήριξη των C-130 της ΠΑ (40, 41) κ.ά.
Στην Πολεμική Αεροπορία πρέπει να γίνει ειδική μνεία, καθώς είναι ο κρισιμότερος παράγοντας για την έκβαση οποιασδήποτε ελληνοτουρκικής αναμέτρησης, αλλά δεν τυγχάνει της αντίστοιχης προσοχής από την πολιτική ηγεσία. Ανεξαρτήτως διακυμάνσεων από τύπο σε τύπο, η χαμηλή διαθεσιμότητα αεροσκαφών και ελικοπτέρων είναι κοινό μυστικό. Προφανώς επείγει η δρομολόγηση του εκσυγχρονισμού των F-16, αλλά το πρόγραμμα αυτό θα αποδώσει σε 3-4 χρόνια, ενώ βραχυπρόθεσμα υπάρχουν και άλλα θέματα που βαρύνουν στην ισορροπία δυνάμεων. Στα συστήματα γαλλικής κατασκευής, η κατάσταση έχει ξεπεράσει τα όρια του συναγερμού. Όχι μόνο τα αεροσκάφη, αλλά και τα οπλικά συστήματα παρουσιάζουν πολύ χαμηλή διαθεσιμότητα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων βλημάτων στρατηγικού χαρακτήρα που φέρονται αποκλειστικά από τα Mirage 2000.
Mirage 2000 της ΠΑ, φέρον 2 πυραύλους αέρος – επιφανείας τύπου AM-39 Exocet.
Με τις επισημάνσεις αυτές δεν παραβιάζουμε κανένα απόρρητο, καθώς τα προβλήματα διαθεσιμότητας πυραύλων έχουν πλέον δημοσιοποιηθεί, ενώ και η χαμηλή γενική δραστηριότητα της 114 ΠΜ έχει επισημανθεί από σοβαρές πηγές. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάτι: το να επικρατεί αυτή η κατάσταση απαξίωσης, ειδικά για τόσο κρίσιμα οπλικά συστήματα, είναι έγκλημα κατά της χώρας. Kαι ως τέτοιο θα αντιμετωπιστεί από όποιο δικαστήριο δικάσει τους υπευθύνους, αν οι εξελίξεις αποκαλύψουν πόση ανευθυνότητα κρύβεται πίσω από τα μεγάλα λόγια τους…
Ανάλογη εικόνα επικρατεί και σε άλλα κρίσιμα εναέρια μέσα, όχι μόνο της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και του Πολεμικού Ναυτικού και του Στρατού Ξηράς. Πρόκειται για κατάσταση που μπορεί να βελτιωθεί σχετικά σύντομα με τις κατάλληλες κινήσεις, και κυρίως με τη διάθεση των αναγκαίων κονδυλίων. Η βελτίωση της διαθεσιμότητας των κρίσιμων εναέριων μέσων θα πρέπει να είναι η κεντρική βραχυπρόθεσμη προτεραιότητα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, γιατί αυτή θα έχει και τη μεγαλύτερη επίδραση στην έκβαση μιας τυχόν ελληνοτουρκικής αναμέτρησης. Εννοείται ότι και σε όλους τους άλλους τομείς των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να γίνει εντατική προσπάθεια αύξησης της ετοιμότητας, με αποκατάσταση βλαβών, επαναπιστοποίηση πυρομαχικών, συμπλήρωση αποθεμάτων κλπ.
Εάν λοιπόν οι αρμόδιοι συνειδητοποιούν πράγματι την κρισιμότητα των περιστάσεων, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: οι ανάγκες είναι καταγεγραμμένες και τα κονδύλια είναι προϋπολογισμένα. Οι λύσεις είναι συγκεκριμένες – κάποιες κοστίζουν λιγότερο, κάποιες περισσότερο. Αν η κυβέρνηση χρειάζεται και νομοθετική κάλυψη για άμεσες εξοπλιστικές κινήσεις (όπως διεφάνη στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών & Άμυνας της Βουλής), ας τη ζητήσει. Πολλά μπορούν να βελτιωθούν σε λίγους μήνες, αν γίνει συστηματική δουλειά. Ίσως ο χρόνος προετοιμασίας μετράει ήδη αντίστροφα.
Την Κυριακή του Πάσχα δεν θα υπάρξει εβδομαδιαία ανασκόπηση. Ευχόμαστε Καλή Ανάσταση σε όλους τους φίλους, και ιδίως σε όσους θα περάσουν το Πάσχα σε στρατόπεδα, πλοία και αεροπορικές βάσεις, επαγρυπνώντας για όλους μας. Σας ευχαριστούμε!
6/4/2018
3.
Αλήθειες και Ερωτήματα για το πρόγραμμα των F-16V
σε μια κρίσιμη καμπή!
Στην προηγούμενη μας αναφορά (ΕΔΩ) επισημαίνουμε το πραγματικό κρίσιμο θέμα που υφίσταται πλέον για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού F-16V και με τον ορατό κίνδυνο να απολεστεί η απολύτως ζωτική -δωρεάν- αμερικανική χρηματοδότηση, την οποία η κυβέρνηση διερρήγνυε τα ιμάτιά της ότι προσπαθούσε να εξασφαλίσει.
Τώρα λοιπόν που οι Αμερικανοί παρέχουν δωρεάν στρατιωτική βοήθεια για την υλοποίηση του προγράμματος (υπό κάποιες βέβαια προϋποθέσεις και ένα αυστηρό πλαίσιο εκταμίευσης) η κυβερνητική αναποφασιστικότητα ανοίγει διάπλατα την πόρτα περαιτέρω καθυστερήσεων ή ακόμη και της απώλειάς της.
Η μέχρι σήμερα δικαιολογία της χρονοτριβής (που σε πραγματική διαπραγμάτευση ξεπερνά πλέον τους 15 μήνες) ήταν η εξασφάλιση καλύτερων όρων και ωφελημάτων.
Το μεγαλύτερη όφελος που επιδιώκονταν ήταν η «ελάφρυνση» του οικονομικού τιμήματος που σύμφωνα με την LOA, βάση της οποίας γίνεται η διαπραγμάτευση φτάνει τα $1,528 δις ή €1,242 δις (με ισοτιμία €1,00= $1,23).
Αντίθετα με τους «αστικούς μύθους» που κυκλοφορούν στην Ελλάδα των μνημονίων (που φυσικά σχεδόν κανένας δεν ισχύει) «ελαφρύνσεις» σε τέτοιου είδους συμφωνίες δεν μπορούν να γίνουν με εκπτώσεις, ειδικά σε ένα πρόγραμμα που έχει σήμερα πολύ μεγάλη εμπορική αξία στο διεθνές στερέωμα των εξοπλισμών: τέσσερις χώρες έχουν υιοθετήσει τον εκσυγχρονισμό των F-16V (με τιμές που δεν διαφέρουν από αυτές που προτείνονται στην Ελλάδα) και αρκετές άλλες βρίσκονται στον προθάλαμο μιας τέτοιες εξέλιξης. Άρα εκπτώσεις σε έναν πελάτη όταν άλλοι έχουν πληρώσει ήδη και άλλοι διαπραγματεύονται είναι αυτονόητο ότι δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να γίνουν (δεν μπορούν φυσικά να γίνουν και για λόγους που αφορούν τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η αγορά στη Δύση και ειδικά στις ΗΠΑ… που δεν είναι Ρωσία).
Η μοναδική ρεαλιστική περίπτωση μείωσης της επιβάρυνσης της Ελλάδας για την υλοποίηση του προγράμματος ήταν η χρηματοδότηση του προγράμματος με παροχή δωρεάν βοήθειας και αυτό εξασφαλίστηκε (…παραχωρήθηκε, όπως υποστηρίζουν άλλες πλευρές, αν και δεν έχει και μεγάλη σημασία) από τις ΗΠΑ και μάλιστα για ένα σημαντικό ποσό που μπορεί να φτάσει και τα $460 εκατομμύρια δολάρια.
Άρα ποια είναι πλέον η δικαιολογία της απραξίας και μάλιστα προ του κινδύνου που προαναφέραμε;
Αναφέρει μονότονα η κυβέρνηση και ειδικά ο ΥΕΘΑ από τον περασμένο Οκτώβριο ότι η δαπάνη για το πρόγραμμα πρέπει να «βρεθεί» εντός του πλαισίου προϋπολογισμού € 1,1 δις ( ή $1,353 δις)
Ας αναλύσουμε όμως την κατανομή του κόστους των $1,528 δις που προβλέπει η LOA και περιλαμβάνει δυο ενότητες:
– $1,353 δις (€ 1,1 δις) αφορά το κύριο «πακέτο» της αναβάθμισης και της παρελκόμενης υποστήριξης (έναν πρακτικά άγνωστο παράγοντα που δεν έχει αναλυθεί επαρκώς μέχρι σήμερα και θα αναλύσουμε παρακάτω).
– $175 εκατ. (€ 142 εκατ.) αφορά το ποσό βιομηχανικών επιστροφών, δηλαδή το έργο της ΕΑΒ για την εγκατάσταση των συλλογών αναβάθμισης (kit), ως υπεργολάβου του κυρίως αναδόχου. Τυπικά αυτό το κόστος επιστρέφει στην ελληνική οικονομία.
Το ποσό των $1,353 δις (€ 1,1 δις) του «πυρήνα» του προγράμματος χωρίζεται επίσης σε δυο μέρη:
– $1,003 δις (€0,815 δις) που αφορά το «πακέτο» ανάπτυξης και πιστοποίησης του F-16V(GR), τη δημιουργία πρωτοτύπων αεροσκαφών, τις δοκιμές (επίγειες και πτητικές) και φυσικά (το κυριότερο) την αγορά όλων των απαραίτητων απαρτίων.
– $0,350 δις (€ 0,285 δις) που αφορά ένα «πακέτο» υποδομών υποστήριξης των εκσυγχρονισμένων πλέον αεροσκαφών όπως και ποσοτήτων ανταλλακτικών που και τα δυο είναι απολύτως απαραίτητα για την ομαλή ένταξη των F-16V σε υπηρεσία, την αξιοποίησή τους και την αρχική τους διαθεσιμότητα (εκτιμάται για δυο χρόνια). Στη συνέχεια θα πρέπει να υπογραφεί συμφωνία FOS και να προγραμματιστεί η αγορά περαιτέρω ποσοτήτων ανταλλακτικών.
Για όσους έχουν παρακολουθήσει τις αναρτήσεις μας επί του θέματος, είναι το μέρος του ποσού των 1,003 δις (€0,815 δις) η πληρωμή του οποίου μέσα στα τρία πρώτα χρόνια που αποτελούσε το «αγκάθι» της υλοποίησης του προγράμματος.
Από τα παραπάνω όμως είναι προφανές ότι το πρόγραμμα βρίσκεται ήδη εντός του προϋπολογισμού των € 1,1 δις που όρισε ο πρωθυπουργός και επαναλαμβάνεται έκτοτε από διάφορα κυβερνητικά στελέχη.
Ακόμη όμως και εάν δεν αφαιρέσουμε το ποσό της βιομηχανικής επιστροφής στην ΕΑΒ, η (δυνητική) αμερικανική δωρεάν στρατιωτική βοήθεια των $ 460 εκατ (€ 374 εκατ.) υπερκαλύπτει την ελληνική απαίτηση (εάν βέβαια γίνει δυνατόν να εκταμιευθεί στο σύνολό της, κάτι το οποίο εξαρτάται από την Ελλάδα και μόνο). Η αμερικανική χρηματοδότηση, που θα γίνει διαθέσιμη από το 2019 (εάν προλάβουμε την προθεσμία της 22ας Απριλίου) επιλύει και το πρόβλημα των εκταμιεύσεων τα πρώτα τρία χρόνια.
Άρα ποιο είναι πλέον το κώλυμα για την λήψη άμεσης απόφασης και υπογραφής της LOA, που είναι, όχι μόνο απαραίτητη προϋπόθεση για την λήψη της βοήθειας αλλά και την αποσόβηση άλλων κινδύνων;
Ο κυριότερος από αυτούς τους κινδύνους είναι η εκπνοή της LOA που έχει ήδη πάρει τέσσερις παρατάσεις. Σε μια τέτοια περίπτωση και με δεδομένο ότι οι τιμές που ενσωματώνει αφορούν αυτές που ίσχυαν το πρώτο τρίμηνο του 2017 (όταν και οριστικοποιήθηκε), αντιμετωπίζουμε την πιθανότητα μιας κλιμάκωσης του κόστους σε ποσοστό 4-5%. Ποίος θα αναλάβει τν ευθύνη για αυτή την επιβάρυνση ($60-75 εκατ. ή € 49-60 εκατ) όταν κυριολεκτικά «ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού» για μερικά εκατ. ευρώ;
Υπάρχει ο προϋπολογισμός του € 1,1 δις που ανέφερε η κυβέρνηση ή απλώς… γινόταν κουβέντα και έχουμε πλέον εκτεθεί πατόκορφα;
Είναι μήπως το θέμα κυρίως πολιτικό και όχι οικονομικό;
Έχει εμπλακεί το θέμα στην εξελισσόμενη εσωκυβερνητική διαμάχη/διάσταση των δυο κυβερνητικών εταίρων;
Ποίος έχει τελικά την ευθύνη της κυβερνητικής πολιτικής και ειδικότερα των αποφάσεων για την Άμυνα της χώρας αν όχι ο πρωθυπουργός;
Αυτός λοιπόν καλείται να πάρει άμεσα θέση (έστω και αν βρεθεί εύσχημος τρόπος για να σωθούν τα προσχήματα με τον κυβερνητικό εταίρο του).
Φαίδων Γ. Καραϊωσηφίδης
5/4/2016
4.
Τρία κρίσιμα ερωτήματα προς το Μέγαρο Μαξίμου και το ΥΠΕΘΑ
πριν την απόφαση για την αναβάθμιση F-16.
Πέραν της στενής «λογιστικής» προσέγγισης της υπόθεσης της αναβάθμισης των 84 μαχητικών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, υπάρχει η μεγάλη εικόνα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και οι προοπτικές τους λόγω της συγκυρίας, ενώ για να έχει τεθεί η υπογραφή της LOA ως προϋπόθεση για να μπορέσει η Ελλάδα να διεκδικήσει χρήματα από τη στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ, θα υπάρχει ασφαλώς κάποιος λόγος.
Το πρώτο ερώτημα προς το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι απλούστατο. ΙΣΧΥΕΙ Ή ΟΧΙ ότι η υπογραφή της LOA είναι προϋπόθεση διεκδίκησης χρημάτων από το 2019 σε στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ; Εάν ΝΑΙ, τότε με ποια λογική καθυστερεί η υπογραφή της ενώ η επί της ουσίας διαφορά είτε δεν υφίσταται είτε είναι αμελητέα;
Το δεύτερο ερώτημα είναι, ισχύει ή όχι ότι εάν απομονώσουμε την ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ των αεροσκαφών αφήνοντας το «πακέτο» υποστήριξης σε ανταλλακτικά που έχει συμπεριληφθεί – και ορθώς – στην άκρη, το πρόγραμμα ήδη βρίσκεται εντός της «ζώνης κόστους» του 1,1 δισεκατομμυρίου ευρώ και περισσεύει ένα σημαντικό ποσό;
Άρα, τυπικά, από τη στιγμή που η πολιτική εντολή αφορά «την αναβάθμιση», με μια «κυριολεκτική ερμηνεία» είμαστε ήδη καλυμμένοι απόλυτα και δεν απαιτείται καν σύγκληση ΚΥΣΕΑ για να δώσει νέα εντολή στους υπηρεσιακούς παράγοντες να προχωρήσουν.
Θα αρκούσε ενδεχομένως μια διευκρινιστική δήλωση της πολιτικής ηγεσίας για να μπορέσει να προχωρήσει, είναι όμως τόσο εύκολο να δοθεί η πολιτική εξουσιοδότηση με συναίνεση της αντιπολίτευσης με τα δεδομένα του προβλήματος, όπως τα περιγράψαμε ανωτέρω.
Θα μπορούσαν πολύ απλά να μειώσουν το πακέτο υποστήριξης. Είναι καλύτερα να έχουμε μαχητικά F-16V και να ψάχνουμε σε πέντε χρόνια λίγα χρήματα για να επεκτείνουμε την υποστήριξη, ή να μην έχουμε κάνει απολύτως τίποτα μετά από δεκαετείς ατέρμονων διαβουλεύσεων;
Σε τελική ανάλυση, εάν υποτεθεί ότι εξακολουθεί να ισχύει ότι η Πολεμική Αεροπορία επιθυμεί να διατηρήσει στο οπλοστάσιό της 20 F-16 Block 30 (πολύ παλαιά, από την εποχή της «Αγοράς του Αιώνα» στα τέλη της δεκαετίας του ‘80) και να πουλήσει τα υπόλοιπα, εξυπηρετείται η όχι ο στόχος αυτός από το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού;
Το τρίτο ερώτημα τέλος αφορά το αν είναι αλήθεια ή όχι ότι από το κάθε αεροσκάφος που θα αναβαθμίζεται με τα νέας τεχνολογίας συστήματα, αυτά που θα αφαιρούνται θα μπορούν με μικρό κόστος να «φορεθούν» και στα μαχητικά αεροσκάφη F-16 Block 30 και στα Block 50.
Διότι εάν ισχύει αυτό, αφενός θα ενισχυθεί περαιτέρω η ισχύς της Πολεμικής Αεροπορίας και αφετέρου θα αυξηθούν δραματικά οι πιθανότητες πώλησης των Block 30, με το τίμημα που θα εισπραχθεί να μειώνει δραματικά σε βάθος χρόνου το κόστος της αρχικής επένδυσης για την αναβάθμιση των F-16.
Με όλα αυτά τα στοιχεία καθίσταται προφανές, ότι η στάση της ελληνικής πλευράς είναι αυτοκαταστροφική, παρότι τα κίνητρά της είναι αληθινά. Αυτός που είναι υπεύθυνος για να δει τη μεγάλη εικόνα και όχι τη στενά λογιστική είναι αρχικά ο πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας και δευτερευόντως ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος.
Ειδικά ο δεύτερος που έχει και μια εξοικείωση με τα θέματα της άμυνας και των εξοπλισμών, θα έπρεπε να ήταν αυτός που θα είχε δώσει την ανωτέρω ανάλυση στο Μέγαρο Μαξίμου, αντί να ζητείται σήμερα από τον «αδαή» τα περασμένα έτη Αλέξη Τσίπρα, να δει τη «μεγάλη εικόνα».
Να τη δει, να συνειδητοποιήσει την κατάσταση και να σταματήσει την ενασχόληση με «φραγκοδίφραγκα» που θέτουν σε κίνδυνο την εξασφάλιση πολλαπλάσιας αξίας ανταλλαγμάτων, σε στρατιωτικό, επιχειρησιακό, ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο.
http://www.defence-point.gr/news/tria-krisima-erotimata-pros-megaro-maximou-ke-ypetha-prin-tin-apofasi-gia-ta-f-16
4/ 4/2018
5.
Τα συστήματα IRST και η αναβάθμιση των ελληνικών αεροσκαφών F-16.
Το F-14D Super Tomcat ήταν το τελευταίο πλήρως επιχειρησιακό αμερικανικό αεροσκάφος εξοπλισμένο με σύστημα IRST. Με την απόσυρσή του το 2006, δημιουργήθηκε ένα κενό, καθώς για μία δεκαετία δεν υπήρχε ανάλογο αεροσκάφος στις ΗΠΑ, μέχρι να ανακηρυχθεί σε “αρχική επιχειρησιακή κατάσταση” (IOC) το F-35, το οποίο φέρει το DAS (Distributed Aperture System).
Στην Ευρώπη, όλα τα σύγχρονα αεροσκάφη (Rafale, Eurofighter Typhoon, Gripen NG) φέρουν εξελιγμένα IRST (αν και στο τρέχον στάνταρ F3 του Rafale δεν περιλαμβάνεται IRST/FLIR, το οποίο θα επανεμφανιστεί ανανεωμένο στο επόμενο στάνταρ F4).
Στην παρούσα φάση, το PIRATE του Eurofighter είναι ίσως το ικανότερο IRST σε επιχειρησιακό αεροσκάφος, ενώ το SkyWard που θα εξοπλίσει το Gripen NG διαφημίζεται ως σύστημα anti-stealth. Όσο για τα ρωσικά μαχητικά, σχεδόν σε όλη την οικογένεια των Su-27/30/35, όπως και στο νέο Su-57, το IRST αποτελεί στάνταρ εξοπλισμό…
Κάθε αεροπλάνο αποτελεί πηγή θερμότητας, λόγω της καύσης (κινητήρας, καυσαέρια), της αεροδυναμικής τριβής, καθώς και της ανάκλασης υπέρυθρης ακτινοβολίας (IR) του ήλιου και της γης. Έτσι, ένα μαχητικό αεροσκάφος μπορεί να γίνει αντιληπτό από έναν αισθητήρα IR, έναντι του ψυχρού υποβάθρου. Αυτό είναι γνωστό εδώ και 70 χρόνια, όπου ξεκίνησε η ανάπτυξη του AIM-9 Sidewinder.
Τα συστήματα IRST βασίζονται σε ηλεκτρο-οπτικούς αισθητήρες που μπορούν να “δουν” στο φάσμα IR και πιο συγκεκριμένα στα “παράθυρα” με μήκη κύματος 3-5 μm (Mid-Wave IR) και 8-12 μm (Long Wave IR), όπου είναι χαμηλότερη η απορρόφηση της ατμόσφαιρας. Παρέχουν δυνατότητες έρευνας και ιχνηλάτισης στόχων, καθώς και εξαπόλυσης – κατεύθυνσης όπλων, εφάμιλλες με αυτές των ραντάρ.
Σε σχέση με τα ραντάρ των μαχητικών, τα IRST διαθέτουν ορισμένα σημαντικά πλεονεκτήματα:
- Οι αποστάσεις αποκάλυψης στόχων είναι (υπό συνθήκες) μεγαλύτερες, επιτρέποντας έτσι την ανίχνευση ακόμα και αεροσκάφη stealth σε ικανές αποστάσεις.
- Η λειτουργία τους είναι παθητική, δηλαδή δεν εκπέμπουν καμία ακτινοβολία. Ως εκ τούτου, εάν ένα αεροσκάφος ιχνηλατεί έναν στόχο με IRST, ο στόχος δεν μπορεί να το γνωρίζει, εν αντιθέσει με το ραντάρ, το οποίο εκπέμπει και είναι ανιχνεύσιμο από το σύστημα αυτοπροστασίας του στόχου, προδίδοντας το φέρον αεροσκάφος.
- Δεν παρεμβάλλονται όπως το ραντάρ, το οποίο είναι επιρρεπές σε παρεμβολή (jamming).
- Παρέχουν πιο ακριβή εκτίμηση της κατεύθυνσης του στόχου.
Όμως, τα υπόψη συστήματα παρουσιάζουν και ορισμένους περιορισμούς:
- Δεν μπορούν να μετρήσουν άμεσα την απόσταση του στόχου, όπως το ραντάρ. Για το λόγο αυτό, ορισμένα IRST περιλαμβάνουν και υποσύστημα laser για αποστασιομέτρηση, το οποίο όμως παρέχει ενδείξεις σε μικρές αποστάσεις (κάτω από 10 ναυτικά μίλια). Πιο πρόσφατα, έχει προταθεί η χρήση κατάλληλου ελιγμού (kinetic ranging), με τη βοήθεια του οποίου μπορεί να υπολογιστεί η απόσταση του στόχου, καθώς και η τεχνική του τριγωνισμού (triangulation), με ανταλλαγή στοιχείων από άλλο αεροσκάφος του σχηματισμού μέσω τακτικού δικτύου δεδομένων.
- Η απόδοσή τους εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες και ιδίως από την υγρασία, εν αντιθέσει με το ραντάρ, η απόδοση του οποίου δεν επηρεάζεται σημαντικά από τις καιρικές συνθήκες.
Με σκοπό την εξέταση των δυνατοτήτων και των περιορισμών των IRST, πραγματοποιήθηκε μελέτη βασισμένη στην προσομοίωση. Ως στόχος θεωρήθηκε το F-35 σε οπίσθια θέαση (low aspect), σε μεγάλο ύψος (30 kft), σε υψηλή υποηχητική ταχύτητα και χωρίς χρήση μετάκαυσης (ΑΒ). Για την μοντελοποίηση του IRST, χρησιμοποιήθηκαν χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου αισθητήρα, όπως του SkyWard.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της προσομοίωσης, σε πεδίο θέασης MFOV (Medium Field Of View) που καλύπτει τομέα 16° × 12,8° και σε καλό καιρό (καθαρή ατμόσφαιρα), ο στόχος θα ανιχνευθεί σε αποστάσεις 45-60 ναυτικών μιλίων.
Η απόσταση αυξάνεται σε χαμηλή υγρασία (συνθήκες ξηρασίας) ή σε στενό πεδίο θέασης (Narrow FOV). Αντιθέτως, μειώνεται καθώς αυξάνεται η υγρασία ή σε ευρύ πεδίο θέασης (Wide FOV).
Πιο συγκεκριμένα, σε συνθήκες μέτριας βροχόπτωσης, σε MFOV, η απόσταση αποκάλυψης μειώνεται στο μισό (22 ν.μ.). Σημειώνεται ότι η απόσταση αποκάλυψης του F-35 (σε head on) από το ραντάρ AESA APG-83 εκτιμάται σε 21-22 ν.μ., ενώ από το APG-68(V)9, σε 11-12 ν.μ.
Υπενθυμίζεται, ότι η προσομοίωση αφορά οπίσθια θέαση, όπου η κύρια πηγή θερμότητας είναι τα θερμά μέρη του κινητήρα. Για εμπρόσθια θέαση (high aspect), όπου κύρια πηγή θερμότητας είναι η αεροδυναμική τριβή, οι αποστάσεις αποκάλυψης αναμένεται να είναι αρκετά χαμηλότερες.
Από τα ανωτέρω, καθίσταται σαφές ότι η εγκατάσταση συστήματος IRST στα F-16 της ΠΑ θα προσέφερε πολύ σημαντικά επιχειρησιακά πλεονεκτήματα, επιτρέποντας ικανές αποστάσεις αποκάλυψης, καθώς και την ανάπτυξη νέων τακτικών, που θα εκμεταλλεύονταν την “σιωπηλή” λειτουργία.
Με τη βοήθεια ενός συστήματος IRST και με την μετάδοση (μέσω τακτικού δικτύου δεδομένων) της “μεγάλης εικόνας” από ένα (κατάλληλα αναβαθμισμένο) Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου, το F-16 μετασχηματίζεται, από ένα τακτικό μαχητικό, σε ένα ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα – κόμβο ενός ευρύτερου δικτυοκεντρικού συστήματος, με αυξημένη επίγνωση κατάστασης, έτοιμο να “υποδεχθεί” με τον “κατάλληλο” τρόπο υφιστάμενες και μελλοντικές απειλές.
Αναφορές
George-Konstantinos Gaitanakis, Andreas Vlastaras, Nikolaos Vassos, George Limnaios, Konstantinos C. Zikidis: “InfraRed Search & Track Systems as an Anti-Stealth Approach”. Αρχικά αποτελέσματα παρουσιάσθηκαν στο Συνέδριο “International Conference on Operational Planning, Technological Innovations and Mathematical Applications (OPTIMA)”, στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στις 25 – 26 Μαΐου 2017. Πιο εκτενής εργασία έχει υποβληθεί για δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Computations & Modelling της Scienpress Ltd.
Του Κωνσταντίνου Ζηκίδη
1/4/2018
6.
Τζιτζίκια και μερμήγκια στην εθνική άμυνα, αυτοί άφησαν τη χώρα ανοχύρωτη.
Την περασμένη εβδομάδα, επιλεκτικές διαρροές σε μέσα ενημερώσεως έφεραν την στρατιωτική ηγεσία να συσκέπτεται υπό τον ΥΕΘΑ Π. Καμμένο για την εξέταση μέτρων, ανάλυση σεναρίων και τρόπων δράσεως αλλά και την εξέταση πιεστικών προγραμμάτων που αφορούν την συντήρηση και διαθεσιμότητα όπλων, κυρίως της Πολεμικής Αεροπορίας.
Είναι εντυπωσιακό ότι στην παρατεινόμενη ένταση με την Τουρκία από τις αρχές του έτους, υπάρχουν διαρροές περί αποφάσεων και συσκέψεων για συγκεκριμένες κατηγορίες όπλων, τα οποία προβληματίζουν την στρατιωτική ηγεσία και αναζητούν λύση από την πολιτική ηγεσία.
Την περασμένη εβδομάδα λοιπόν, η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε για το πρόβλημα διαθεσιμότητος πυραυλικών συστημάτων που χρησιμοποιούν τα μαχητικά αεροσκάφη, με φωτογραφικές περιγραφές των όπλων εκείνων που κάνουν την διαφορά σε σχέση με τον εχθρό, δηλαδή τους πυραύλους Magic 2, MICA και SCALP, γαλλικής προελεύσεως, ή τους αέρος-αέρος AIM-2000
(IRIS-T).
Στο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ALMANAC 2012-2013, είχαμε παρουσιάσει εταιρεία της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας η οποία μέσω προγράμματος Αντισταθμιστικών Οφελών δημιούργησε πλήρες συνεργείο συντηρήσεως φιαλών ψύξεως για μια σειρά πυραύλων αέρος-αέρος.
Το συνεργείο πιστοποιήθηκε το 2010 αλλά από το επόμενο έτος που το ΓΕΑ προκήρυξε σχετικό διαγωνισμό για την συντήρηση πυραύλων αέρος-αέρος, το έργο ουδέποτε υλοποιήθηκε. Διαδοχικές επαναπροκηρύξεις και «κόντρες» με την ΕΑΒ που διεκδικούσε την σύμβαση (χωρίς να διαθέτει σχετικό συνεργείο) άφησαν την Πολεμική Αεροπορία με ασυντήρητα όπλα.
Μπορεί η οικονομική στενότητα λόγω κρίσεως να δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό την αναβλητικότητα, είναι βέβαιο όμως ότι η σχετική ιστορία υπογραμμίζει τη χαλαρή σχέση των Γενικών Επιτελείων, του ΥΠΕΘΑ και της ΓΔΑΕΕ με την Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, όσον αφορά στρατηγικές αναπτύξεως συγκεκριμένων υποδομών και δυνατοτήτων προς όφελος των Ενόπλων Δυνάμεων και της Εθνικής Οικονομίας γενικότερα.
Πολύ παλαιότερα, επί εποχής «παχέων αγελάδων», υπήρχε στο ΓΕΑ υπηρεσιακή εισήγηση – μελέτη για την ανάπτυξη υποδομής επαναπιστοποιήσεως πυραυλικών συστημάτων. Πρόκειται για υποδομή που θα εξασφάλιζε εξαιρετικά πολύτιμα κονδύλια, τα οποία διαφορετικά σπαταλούν τα Γενικά Επιτελεία για σχετικές υπηρεσίες ξένων κατασκευαστών.
Η Πολεμική Αεροπορία θα μπορούσε να δημιουργήσει και να αξιοποιήσει πλήρως την συγκεκριμένη υποδομή, με κόστος απολύτως λογικό, εξασφαλίζοντας εκατομμύρια όχι μόνο από εξοικονόμηση πόρων αλλά και από ανάληψη συμβάσεων άλλων χωρών για την επαναπιστοποίηση των δικών τους όπλων.
Η ηγεσία τότε αδιαφόρησε, έχωσε την μελέτη σε κάποιο συρτάρι, η ΓΔΑΕΕ είναι ερώτημα εάν έχει εκπονήσει έστω και μία σχετική μελέτη ενώ ο εκάστοτε ΥΕΘΑ θα εξακολουθήσει να βρίσκεται αντιμέτωπος με «επείγουσες» ανάγκες, όποτε η Τουρκία ξεροβήχει.
Όλα αυτά, την στιγμή που ακόμη και τα ΜΜΕ ασχολούνται συχνά πυκνά με την εκτίναξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, η οποία κατασκευάζει πλέον κάθε είδους πυρομαχικό και πυραυλικού συστήματος για τους τρεις Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση και την προσπάθεια εξασφαλίσεως αμυντικής βιομηχανικής αυτάρκειας, είναι σαφές ποιος έχει παίξει τον ρόλο του τζίτζικα και ποιος τον ρόλο του μέρμηγκα.
Του Σάββα Δ. Βλάσση
ΠΗΓΗ: ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ
02/04/2018
OSA
7.
Υποστήριξη ρωσικών οπλικών συστημάτων.
Εκτιμάται ότι η συμφωνία αφορά εργασίες αποκατάστασης της διαθεσιμότητας κάποιων, ρωσικής προέλευσης οπλικών συστημάτων σε ελληνική χρήση, επαναπιστοποίηση πυραυλικών απαρτίων τους, παροχή ανταλλακτικών για τη αναπλήρωση αποθεμάτων και πρόγραμμα FOS (Follow On Support) για βάθος χρόνου.
4/4/2018
8.
Το τουρκικό εκσυγχρονισμένο M60A3.
Οι πρώτες φωτογραφίες που αποδέσμευσε το τουρκικό υπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (και εξοπλισμών) για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού M60A3 με τα μαθήματα των πρόσφατων επιχειρήσεων στη Συρία περιλαμβανομένου ενεργού συστήματος αυτοπροστασίας, «τηλεκατευθυνόμενου» πύργου και συστήματος περιμετρικής κατόπτευσης.
2/4/2018
9.1.
Βίντεο Δραστηριοτήτων Ελληνικού Στρατού
9.2.
Βίντεο - Πολεμική Αεροπορία:
6ο Συνέδριο Αεροπορικής Ισχύος.
10.
Που βρίσκονται τα ελληνικά RQ-20 Puma;
Μεταφέρουν κάμερα EO (electro-optical) και IR (infrared) μαζί με illuminator υλοποιώντας αποστολές ISRT (intelligence, surveillance, reconnaissance and targeting) αν και μπορούν επίσης να δράσουν ως κόμβοι αναμετάδοσης επικοινωνιών, γεωτοποθέτηση στόχων, κατάδειξη κ.ά.
Τα αρχικά RQ-20A είχαν αποκτηθεί από τη αμερικανική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων το 2008 αλλά το 2012 μεγάλος αριθμός (1000+) αποκτήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό, το Σώμα των Πεζοναυτών και την USAF, ενώ και το USN χρησιμοποιεί Puma σε ναυτικό περιβάλλον.
Το μικρό UAS, πετώντας αυτόνομα και με βάση προγραμματισμό σημείων αναφοράς επιτρέπει την επιτήρηση στόχου («eyes on target»).
Αναφορικά με το πόσα UAS αφορά η ελληνική προμήθεια είναι δύσκολο να εκτιμηθεί. Κάποιες πηγές αναφέρουν ως τιμή «συστήματος» τις 250.000 δολάρια αλλά δεν είναι ξεκάθαρο εάν αυτό αφορά σε μια μονάδα αεροσκάφους ή πολλαπλές μονάδες (που είναι και το πιθανότερο) και παρελκόμενα.
Πιθανολογείται ότι αποδέκτες των RQ-20B είναι κάποιες από τις μονάδες ειδικών επιχειρήσεων, αλλά αυτό απομένει να επιβεβαιωθεί.
Μάρτιος 31, 2018
Πακιστανικό υποβρύχιο κλάσης Agosta. Φωτογραφία πακιστανικό ναυτικό
11.
Η Τουρκία αναβαθμίζει υποβρύχια του Πακιστάν,
του ναυπηγεί πλοία, προωθεί κορβέτες.
Σύμφωνα με την τουρκική STM το Πακιστάν υπέγραψε συμβόλαιο για την αναβάθμιση του δεύτερου από τα τρία του υποβρύχια Agosta 90B.
Η ανακοίνωση αυτή έρχεται μετά από ανακοίνωση της Kelvin Hughes ότι το Πακιστάν προμηθεύτηκε και δεύτερο ραντάρ LPI SharpEye (low probability-of-intercept) για τα υποβρύχια Agosta 90B.
Το πακιστανικό υπουργείο Στρατιωτικών Προμηθειών και η τουρκική STM κατέληξαν σε τελική συμφωνία για την αναβάθμιση υποβρυχίων Agosta 90B τον Ιούνιο του 2016.
Το πρώτο αναβαθμισμένο υποβρύχιο, το PNS Khalid, θα παραδοθεί το 2020 με τα άλλα δύο να ακολουθούν 12 μήνες αργότερα. Η Kelvin Hughes αποκάλυψε, από την πλευρά της, ότι το δεύτερο υποβρύχιο που θα αναβαθμιστεί είναι το PNS Saad, οι εργασίες επί του οποίου θα ξεκινήσουν το 2019.
Το Πακιστάν υπέγραψε το συμβόλαιο αγοράς των τριών υποβρυχίων το 1994. Το πρώτο από αυτά παραδόθηκε το 1999. Τα άλλα δύο παραδόθηκαν το 2003 και 2006. Στα υποβρύχια αυτά θα προστεθούν και άλλα οκτώ της κλάσης Hangor που προμηθεύεται από τον Κίνα.
Η τουρκική STM, πέραν των υποβρυχίων, ναυπηγεί ένα νέο τάνκερ εκτοπίσματος 17.000 t. για το πακιστανικό ναυτικό και ένα υδρογραφικό-ωκεανογραφικό σκάφος, ενώ προωθεί την πώληση τεσσάρων κορβετών κλάσης MILGEM.
6/2/2018
12.
Παραδόθηκε στο τουρκικό Ναυτικό
το αποβατικό L-403 TCG Sancaktar,τύπου “Bayraktar”.
Παραδόθηκε στο Τουρκικό Ναυτικό το δεύτερο αποβατικό πλοίο (LST) κλάσης Bayraktar, L-403 TCG Sancaktar. Πρόκειται για το δεύτερο και τελευταίο πλοίο του συγκεκριμένου προγράμματος μετά το L-402 TCG Bayraktar, το οποίο παραδόθηκε από το ναυπηγείο ADiK Furtrans τον Απρίλιο του 2017.
Τα δύο πλοία της κλάσης Bayraktar, αποτελούν ένα σημαντικό βήμα για τον εκσυγχρονισμό του στόλου μεγάλων αποβατικών πλοίων του Τουρκικού Ναυτικού ενσωματώνοντας δυνατότητες Διοίκησης και Έλεγχου αποβατικών επιχειρήσεων.
Το εκτόπισμα φτάνει τους 7.254 τόνους, η αυτονομία του τα 5.000 μίλια με ταχύτητα πλεύσης, η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να επιτύχει φτάνει τους 18 κόμβους χάρις στους τέσσερις κινητήρες diesel που διαθέτει και το πλήρωμα του αποτελείται από 129 άτομα.
Το αποβατικό πλοίο κλάσης Bayraktar, μπορεί να μεταφέρει 367 εξοπλισμένους στρατιώτες, 20 άρματα μάχης και 24-60 οχήματα, ενώ διαθέτει και τέσσερα LCVP. Το εμβαδόν του κλειστού χώρου είναι 1.100 τετραγωνικά μέτρα και του καταστρώματος 690 τετραγωνικά μέτρα.
Ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του πλοίου είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένος σε σχέση με αντίστοιχα πλοία αυτής της κατηγορίας και περιλαμβάνει, το Σύστημα Διαχείρισης Μάχης τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής GENESIS CMS με πέντε κονσόλες χειριστών, ραντάρ έρευνας επιφανείας/αέρος 3D Smart Mk2, ραντάρ ναυτιλίας, δύο ηλεκτροπτικά σταθεροποιημένα συστήματα ημέρας/νύκτας AselFLIR 300D τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής.
Επίσης, σύστημα αντιμέτρων τορπιλών τύπου Sea Sentor της βρετανικής εταιρείας Ultra, σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής ARES-2N (ESM), εκτοξευτές αντιμέτρων τύπου Mk36, σύστημα προειδοποίησης δέσμης Laser και σύστημα επικοινωνιών Link 16/22.
Ο οπλισμός του πλοίου αποτελείται από δύο συστήματα Mk 15 Phalanx, δύο πυροβόλα των 40 χλστ Oto Melara και δύο σταθεροποιημένα τηλεχειριζόμενα πολυβόλα τύπου STAMP των 12,7 χλστ. Τέλος το πλοίο διαθέτει και ελικοδρόμιο για την υποστήριξη ενός ελικοπτέρου μέχρι και 10 τόνους.
8/4/2018
13.
ΤΟΥΡΚΙΑ: «Επείγουσα προμήθεια» ρωσικών αντιαρματικών πυραύλων.
H Τουρκία προσανατολίζεται προς την επείγουσα αγορά αντιαρματικών βλημάτων 9M133 Kornet (κωδική ονομασία NATO: AT-14 Spriggan) από την Ρωσία. Σύμφωνα με ανάρτηση της ηλεκτρονικής έκδοσης της τουρκικής εφημερίδας Yeni Şafak, η γείτων βρίσκεται ήδη σε διαπραγματεύσεις με την ρωσική πλευρά, στο πλαίσιο της συμφωνίας για συνεργασία των δύο χωρών στον αμυντικό τομέα.
Επίσης, διαπραγματεύσεις γίνονται με τους Ρώσους και για την «ενίσχυση της θωράκισης των τουρκικών αρμάτων» ενώ άλλες πιθανές προμήθειες στρατιωτικού υλικού από την Ρωσία περιλαμβάνουν εξοπλισμό Πεζικού και οχήματα. Τα βλήματα Kornet ωστόσο έχουν προτεραιότητα καθώς κατά την Yeni Şafak συγκαταλέγονται μεταξύ των «προμηθειών που επείγουν».
Ο συγκεκριμένος τύπος αντιαρματικών πυραύλων βρίσκεται στο τουρκικό οπλοστάσιο (80 εκτοξευτές, 800 βλήματα) διαθέτοντας θερμική κάμερα Sager-TS της Aselsan. Η δε αναφορά στην αναβάθμιση της προστασίας των αρμάτων του τουρκικού Στρατού παρουσιάζει ενδιαφέρον, ιδίως υπό το πρίσμα των τουρκικών απωλειών στο μέτωπο της Συρίας. Θα μπορούσε να σημαίνει τον εξοπλισμό τους με κάποιο σύστημα ρωσικής προέλευσης;
Ας σημειωθεί πάντως ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα είναι γνωστή για την αθρόα υποστήριξη που παρέχει στον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ και τις στενές της σχέσεις με την κυβέρνηση της Άγκυρας. Συνεπώς, μέχρι να υλοποιηθεί οποιαδήποτε προμήθεια ρωσικού στρατιωτικού υλικού καλό θα ήταν να έχουμε κατά νου το παλιό δημοσιογραφικό αξίωμα «Ποιος το Λέει, Πού το Λέει, Πώς το Λέει, Γιατί το Λέει».
https://www.ptisidiastima.com/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA/
H Τουρκία προσανατολίζεται προς την επείγουσα αγορά αντιαρματικών βλημάτων 9M133 Kornet (κωδική ονομασία NATO: AT-14 Spriggan) από την Ρωσία. Σύμφωνα με ανάρτηση της ηλεκτρονικής έκδοσης της τουρκικής εφημερίδας Yeni Şafak, η γείτων βρίσκεται ήδη σε διαπραγματεύσεις με την ρωσική πλευρά, στο πλαίσιο της συμφωνίας για συνεργασία των δύο χωρών στον αμυντικό τομέα.
Επίσης, διαπραγματεύσεις γίνονται με τους Ρώσους και για την «ενίσχυση της θωράκισης των τουρκικών αρμάτων» ενώ άλλες πιθανές προμήθειες στρατιωτικού υλικού από την Ρωσία περιλαμβάνουν εξοπλισμό Πεζικού και οχήματα. Τα βλήματα Kornet ωστόσο έχουν προτεραιότητα καθώς κατά την Yeni Şafak συγκαταλέγονται μεταξύ των «προμηθειών που επείγουν».
Ο συγκεκριμένος τύπος αντιαρματικών πυραύλων βρίσκεται στο τουρκικό οπλοστάσιο (80 εκτοξευτές, 800 βλήματα) διαθέτοντας θερμική κάμερα Sager-TS της Aselsan. Η δε αναφορά στην αναβάθμιση της προστασίας των αρμάτων του τουρκικού Στρατού παρουσιάζει ενδιαφέρον, ιδίως υπό το πρίσμα των τουρκικών απωλειών στο μέτωπο της Συρίας. Θα μπορούσε να σημαίνει τον εξοπλισμό τους με κάποιο σύστημα ρωσικής προέλευσης;
Ας σημειωθεί πάντως ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα είναι γνωστή για την αθρόα υποστήριξη που παρέχει στον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ και τις στενές της σχέσεις με την κυβέρνηση της Άγκυρας. Συνεπώς, μέχρι να υλοποιηθεί οποιαδήποτε προμήθεια ρωσικού στρατιωτικού υλικού καλό θα ήταν να έχουμε κατά νου το παλιό δημοσιογραφικό αξίωμα «Ποιος το Λέει, Πού το Λέει, Πώς το Λέει, Γιατί το Λέει».
https://www.ptisidiastima.com/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA/
8/4/2018
14.
Μη επανδρωμένα τουρκικά αεροχήματα κατασκοπείας στο Αιγαίο!
Η απειλή είναι εδώ.
Πριν μερικές μέρες ανακοινώθηκε ότι εντοπίσθηκαν τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (ΜΕΑ), στο χώρο του Αιγαίου, τα οποία κυρίως χρησιμοποιούνται σε αποστολές κατασκοπείας, σε μια χρονική στιγμή που συμπίπτει με την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της προκλητικότητας της Άγκυρας. Το γεγονός των πτήσεων στο Αιγαίο θα πρέπει να προβληματίσει το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας για το σκοπό αυτών, τον τρόπο εντοπισμού των ΜΕΑ, τους τρόπους αντίδρασης σε περίπτωση που υφίσταται παραβίαση ή παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, αλλά και ανάπτυξη επιχειρησιακών δράσεων για την αντιμετώπισής τους.
Αυτή την περίοδο στην Τουρκία βρίσκεται σε εξέλιξη ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα, που εντάσσεται στους μεγαλεπήβολους στόχους του Ερντογάν και έχουν σκοπό να καταστήσουν τη γείτονα χώρα παγκόσμια υπερδύναμη μέσα στις επόμενες πέντε δεκαετίες.
Η Τουρκία ξοδεύει περίπου 18 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την άμυνα, με άνω του μισού ποσοστού του εξοπλισμού της να γίνονται στην εγχώρια αγορά και κατασκευάζει από τυφέκια μέχρι άρματα και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Ένα μέρος του εν λόγω προγράμματος περιλαμβάνει και την κατασκευή ΜΕΑ κατασκοπείας.
Η πρώτη πειραματική δοκιμαστική πτήση αεροσκαφών αυτού του τύπου έγινε το 2010, με δυνατότητα πτήσης σε ύψος μέχρι 23 χιλιάδες μέτρα επί 18 συνεχείς ώρες. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες τα ΜΕΑ της Τουρκίας θα πετούν και θα επιτηρούν τον εναέριο χώρο πάνω από το Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο. Διαθέτουν σύστημα συλλογής πληροφοριών και εκτελούν αποστολές παρακολούθησης, καθώς επίσης αναγνωρίζουν οικεία ή εχθρικά αεροσκάφη και μέσω συστήματος υπολογιστή μεταδίδουν ό,τι «βλέπουν».
Μη επανδρωμένα ιπτάμενα οχήματα (ΜΕΑ ή Unmanned Aerial Vehicle – UAV), ονομάζονται αυτά που δεν έχουν χειριστή στην άτρακτό τους, αλλά πραγματοποιούν πτήσεις είτε αυτόνομα είτε μέσω τηλεκατεύθυνσης. Τα αεροσκάφη αυτά συνήθως έχουν τη μορφή μικρού αεροπλάνου ή ελικοπτέρου, με έναν ή περισσότερους κινητήρες και έλικες συντονισμένους για πλήρως ελεγχόμενη πτήση, από ειδικό πρόγραμμα ή χειριστήριο εδάφους.
Η εμφάνιση των ΜΕΑ στο θέατρο επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια δεν έφερε νέες τακτικές στη διεξαγωγή του πολέμου. Τα αεροσκάφη αυτά φρόντισαν με πολύ χαμηλό κόστος να εκτελέσουν αποτελεσματικά ένα μεγάλο αριθμό ειδικών αποστολών, που μέχρι τότε για να πραγματοποιηθούν απορροφούσαν ένα μεγάλο ποσοστό από τα διατιθέμενα μέσα και προσωπικό που είχε ένας τακτικός διοικητής κατά τη διάρκεια των διεξαγομένων επιχειρήσεων.
Η ανάγκη της συνεχούς επιτήρησης του πεδίου της μάχης προϋπήρχε από την εμφάνιση των ΜΕΑ.
Σήμερα όμως αυτή μπορεί να εκτελεστεί από αυτά με οποιεσδήποτε συνθήκες καιρού ή φωτός επί 24 ώρες, σε μεγάλα βάθη πίσω από τη γραμμή των εχθροπραξιών, χωρίς την απώλεια πολύτιμου εκπαιδευμένου έμψυχου υλικού. Επιπρόσθετα η ακρίβεια των βολών (πυροβολικού, ναυτικού και αεροπορίας) καθώς και η εκτίμηση των αποτελεσμάτων, απαιτούσε εναέριες επανδρωμένες αποστολές σε περιοχές που είχαν υψηλό ρίσκο λόγο αντιαεροπορικής άμυνας του αντιπάλου.
Σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης η δυνατότητα συλλογής πληροφοριών, διανομής, επεξεργασίας και εκμετάλλευσης τους το συντομότερο δυνατό χρόνο, είναι καθοριστικός παράγων που θα έχει σοβαρή επίδραση στην εξέλιξη των επιχειρήσεων. Οι τακτικές πληροφορίες που έχει ανάγκη ένας στρατιωτικός διοικητής οι οποίες αφορούν, το έδαφος, τη διάταξη των εχθρικών δυνάμεων, τις κινήσεις και την τακτική του, θα είναι ζωτικές σε περιόδους ειρήνης, κρίσης και πολέμου για την λήψη απόφασης που αφορά την καλύτερη εμπλοκή των δυνάμεών του. Από τις πρόσφατες επιχειρήσεις των ΗΠΑ σε διάφορα θέατρα επιχειρήσεων, καταδείχθηκε ότι η αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια συλλογής στρατηγικών και τακτικών πληροφοριών, ήταν τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα. Απέδειξαν ότι μπορούν να δώσουν λύσεις σε αρκετά προβλήματα, μεγιστοποιώντας το αποτέλεσμα έναντι ελάχιστου κόστους.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΖΟΥΜΗΣ
Αντιστράτηγος ε.α
https://www.militaire.gr/mi-epandromena-toyrkika-aerochimata-kataskopeias-sto-aigaio-i-apeili-einai-edo/
11/04/2018
15.
Η Τουρκία εκσυγχρονίζει περαιτέρω τις φρεγάτες MEKO 200TN Track II.
8/4/2018
16.
Όπλα Λέιζερ Υψηλής Ενέργειας και Ελληνική πραγματικότητα.
Η ίδεα της ανάπτυξης και χρήσης της τεχνολογίας των λέιζερ για στρατιωτικές εφαρμογές έχει τις ρίζες της στην δεκαετία του 1960, αμέσως μετά την κατασκευή της πρώτης συσκευής λέιζερ Ruby από τον T.H Maiman. Ήταν η εποχή του ψυχρού πολέμου κατά την οποία ο σοβιετικός ναύαρχος Σεργκέι Γκόρσκοφ δήλωνε ότι ‘ο επόμενος πόλεμος θα κερδηθεί από εκείνον που θα αξιοποιήσει το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα [1]. Πράγματι, τις επόμενες δεκαετίες δαπανήθηκαν υπέρογκα ποσά και δόθηκε πολύ μεγάλη έμφαση στην έρευνα και ανάπτυξη όπλων λέιζερ, κυρίως από τις Η.Π.Α, με σκοπό της αξιοποίηση τους στο πεδίο της μάχης προς απόκτηση ποιοτικού πλεονεκτήματος έναντι του αντιπάλου. Κατά τη διάρκεια αυτών των δοκιμών, χρησιμοποιήθηκαν διάφοροι τύποι λέιζερ (αερίων, χημικά, στερεά κατάστασης κ.α.) σε πολλά διαφορετικά σενάρια και αποστολές.
Προγράμματα όπλων λέιζερ υψηλής ενέργειας περιλαμβάνουν την εγκατάστασή τους επί όλων των πιθανών ειδών πλατφόρμας σε θάλασσα, στεριά, αέρα και διάστημα, τόσο με επιθετικές όσο και αμυντικές ικανότητες.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι μια συνοπτική παρουσίαση των εξελίξεων επί θεμάτων όπλων λέιζερ, των βασικών κατηγοριών λέιζερ που χρησιμοποιούνται διεθνώς, των πλεονεκτημάτων και περιορισμών των όπλων λέιζερ και τέλος των πιθανών τρόπων εφαρμογής τους στην ελληνική πραγματικότητα.
Πλεονεκτήματα και Περιορισμοί των Όπλων Λέιζερ.
Τα όπλα λέιζερ υπόσχοντα πολύ σημαντικά ποιοτικά πλεονεκτήματα στον χρήστη τους και αυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν έχει εγκαταλειφθεί η προσπάθεια ανάπτυξης τους, παρά τις μεγάλες τεχνικές και οικονομικές δυσκολίες του εγχειρήματος. Συγκεκριμένα τα όπλα λέιζερ υπόσχονται:
-Να προσδώσουν αμυντικές και επιθετικές μη-κινητικές δυνατότητες καταστροφής στόχου.
-Να χρησιμοποιηθούν ως πολλαπλασιαστές ισχύος με πολύ ελκυστική σχέση κόστους – αποτελέσματος.
-Να προσδώσουν επιχειρησιακή ευελιξία.
Οι παραπάνω ελπίδες που γεννούν τα όπλα λέιζερ απορρέουν από συγκεκριμένα πλεονεκτήματα τα οποία διαθέτουν και είναι τα κάτωθι [5]:
Πέραν των ανωτέρω πλεονεκτημάτων που διαθέτουν τα λέιζερ όπλα, υπόκεινται σε κάποιους περιορισμούς, οι οποίοι υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορούν να καταστήσουν το όπλο πλήρως μη επιχειρησιακό:
Ο μηχανισμός καταστροφής του στόχου από την δέσμη λέιζερ, προϋποθέτει την διατήρηση της επί του στόχου για ορισμένα δευτερόλεπτα (dwell time) μέχρι η συσσωρευμένη ενέργεια να επιφέρει το επιθυμητό καταστρεπτικό αποτέλεσμα. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν σημαντικά την απόδοση του όπλου με κυριότερη ίσως την ισχύ εξόδου του λέιζερ. Με βάση λοιπόν αυτό το σχεδιαστικό χαρακτηριστικό κάθε λέιζερ όπλου μπορεί να εκτιμηθεί προσεγγιστικά η φονική του δυνατότητα. Τυπικά παραδείγματα ισχύων εξόδου όπλων λέιζερ ξεκινούν από μερικά (~10) κιλοβάτ των οποίων η δυνατότητες περιορίζονται στην αντιμετώπιση ‘’μαλακών’’ στόχων, σε αποστάσεις περί τα 2 χιλιόμετρα και κινούμενα με χαμηλές ταχύτητες. Αυξάνοντας την ισχύ εξόδου του όπλου, μέχρι και το επίπεδο των μεγαβάτ (~ MW), οι δυνατότητες του όπλου μπορούν να φτάσουν στην αντιμετώπιση υπερταχέως κινουμένων στόχων σε μεγάλες αποστάσεις (π.χ. βαλλιστικούς πυραύλους). Στο Σχήμα 5 παρουσιάζονται ενδεικτικά επίπεδα ισχύος και οι αντίστοιχοι τύποι στόχων που μπορούν να καταστραφούν.
Υποσυστήματα Όπλου Λέιζερ
Ένα όπλο λέιζερ είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα το οποίο αποτελείται από τα κάτωθι υποσυστήματα (Σχήμα 6):
Το υποσύστημα ενεργειακής υποστήριξης του λέιζερ. Η απαίτηση για παροχή τεράστιας ισχύος για πολύ λίγα δευτερόλεπτα δημιουργεί την ανάγκη αποθηκευμένης και διαθέσιμης ενέργειας (energy storage).
Το υποσύστημα λέιζερ (Σχήμα 7), όπου παράγεται και ενισχύεται η ηλεκτρομαγνητική δέσμη και αποτελείται από: α) τον ενισχυτή (gain medium), την πηγή άντλησης (pumping source), τον καθρέπτη ολικής ανάκλασης (high reflecting mirror) και τον καθρέπτη μερικής ανάκλασης (partially reflecting mirror).
Το υποσύστημα κατεύθυνσης και ελέγχου της δέσμης. Αποτελείται από τον καθοδηγητή δέσμης (beam director), το σύστημα υπόδειξης και εγκλωβισμού (pointing and tracking) και το σύστημα adaptive optics, το οποίο προσπαθεί να εξαλείψει τις αρνητικές συνέπειες του φαινομένου της ατμοσφαιρικής διάθλασης (turbulence).
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΟΠΛΩΝ ΛΕΪΖΕΡ ΥΨΗΛΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Ο βασικός επινοητής της ιδέας της λειτουργίας του λέιζερ – εξαναγκασμένη εκπομπή φωτός – είναι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1916. Όπως φαίνεται και στο Σχήμα 8, η εξαναγκασμένη εκπομπή ενός ατόμου συμβαίνει όταν ένα προσπίπτον φωτόνιο σε ένα άτομο που βρίσκεται σε μία υψηλότερη ενεργειακή στάθμη, έχει ως αποτέλεσμα αυτό το άτομο να μεταπίπτει σε ενεργειακή στάθμη χαμηλότερης ενέργειας με ταυτόχρονη εκπομπή ενός νέου φωτονίου με ενέργεια, φάση και διεύθυνση ίδια με εκείνη του προσπίπτοντος φωτονίου. Η ομοιότητα αυτή του νέου φωτονίου έχει ως αποτέλεσμα να αλληλοεπιδρούν προσθετικά μεταξύ τους αυξάνοντας έτσι την ένταση του παραγόμενου φωτός. Η λειτουργία του λέιζερ βασίζεται θεμελιωδώς σε αυτήν την εξαναγκασμένη εκπομπή φωτονίων.
Αρκετά αργότερα, επετεύχθη και η δημιουργία της πρώτης συσκευής λέιζερ, περί το 1960. Άμεσα γεννήθηκε και η ιδέα της χρήσης μιας τέτοιας συσκευής ως όπλο, το οποίο θα χρησιμοποιεί την κατευθυντική του ενέργεια ώστε να καταστρέψει έναν πιθανό στόχο. Για την παραγωγή ενός τέτοιου όπλου, όλες αυτές τις δεκαετίες προσπαθειών, έχουν χρησιμοποιηθεί διαφορετικά συστήματα λέιζερ, τα οποία διαφέρουν ως προς τους μηχανισμούς παραγωγής του λέιζερ και συνεπώς έχουν και διαφορετικά εγγενή χαρακτηριστικά. Οι βασικοί τύποι που έχουν αναπτυχθεί είναι α) τα χημικά λέιζερ, β) τα λέιζερ ελεύθερων ηλεκτρονίων και γ) τα λέιζερ στερεάς κατάστασης. Παρακάτω δίνεται μια σύντομη παρουσίαση του καθενός καθώς και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά του.
Χημικά Λέιζερ (Chemical Laser)
Τα χημικά λέιζερ μεταβάλλουν την αποθηκευμένη ενέργεια που βρίσκεται μέσα σε χημικούς δεσμούς σε μια σχεδόν μονοχρωματική ηλεκτρομαγνητική δέσμη. Οι δύο πιο κοινοί τύποι χημικών λέιζερ είναι α) deuterium fluoride και β) chemical oxygen-iodine laser (COIL). Ο πρώτος τύπος έχει μήκος κύματος λειτουργίας περί τα 4 μm. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα οπλικού συστήματος του τύπου αυτού, είναι το Mid-Infrared Advanced Chemical Laser (MIRACL) που αναπτύχθηκε την δεκαετία του 1980. Ο δεύτερος τύπος (COIL) λειτουργεί σε ένα μήκος κύματος περί το 1.3 μm και χρησιμοποιήθηκε στο περίφημο πρόγραμμα Airborne Laser (ABL) που αποσκοπούσε στην ενσωμάτωση ενός χημικού λέιζερ, πολύ υψηλής ισχύος (~ΜW), σε ένα ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος Boeing 747 (Σχήμα 9), με αποστολή την κατάρριψη διηπειρωτικών πυραύλων στην αρχική φάση πτήσεώς τους (boost phase). Στα πλεονεκτήματα των χημικών λέιζερ συγκαταλέγονται η δυνατότητα απαλλαγής της παραγόμενης θερμότητας μέσω των εξαγωγών, η δυνατότητα επίτευξης πολύ υψηλής ισχύος εξόδου, η ώριμη τεχνολογία και η καλή παραγόμενη ποιότητα δέσμης λέιζερ. Τα μειονεκτήματα του τύπου είναι το μεγάλο βάρος και μέγεθος τους, η περιορισμένη δυνατότητα βολών βάσει των αποθεμάτων της χημικής ουσίας και η υψηλή τοξικότητα των χημικών παραγώγων.
Λέιζερ Ελεύθερων Ηλεκτρονίων (Free Electron Laser)
Το λέιζερ ελεύθερων ηλεκτρονίων χρησιμοποιεί ελεύθερα ηλεκτρόνια για την παραγωγή του φωτός (Σχήμα 10). Τα ηλεκτρόνια αυτά επιταχύνονται σε υψηλές ταχύτητες σε έναν γραμμικό επιταχυντή και ακολούθως εισέρχονται στον undulator στον οποίο εφαρμόζεται ένα διαρκώς εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο από μια διάταξη μαγνητών με εναλλασσόμενους πόλους. Αυτό έχει ως συνέπεια την κατακόρυφη ως προς την κατεύθυνσή τους ταλάντωση των ηλεκτρονίων διαγράφοντας τελικά έτσι μία ημιτονοειδή πορεία. Αυτή η ταλάντωση των ηλεκτρονίων έχει ως αποτέλεσμα την εκπομπή μονοχρωματικής ακτινοβολίας [3]. Το πιο σημαντικό πλεονέκτημα του λέιζερ ελεύθερων ηλεκτρονίων είναι η δυνατότητα μεταβολής του μήκους κύματος λειτουργίας (εξαιρετικά σημαντικό για καλύτερη ατμοσφαιρική διάδοση ιδιαίτερα σε θαλάσσιο περιβάλλον), η καλή ποιότητα δέσμης του και η δυνατότητα επίτευξης πολύ υψηλής ισχύος εξόδου. Το μέγεθος, κόστος και η σχετικά πρώιμη τεχνολογία τους είναι προς το παρόν αποτρεπτικοί παράγοντες για την περαιτέρω ανάπτυξη τους.
Λέιζερ Στερεάς Κατάστασης (Solid State Laser)
Τα λέιζερ στερεάς κατάστασης χρησιμοποιούν αυτό που ονομάζεται οπτική άντληση μέσω λάμπας φωτός ή διόδου. Επίσης χρησιμοποιούν ως μέσο ενίσχυσης κάποιο διηλεκτρικό υλικό, κρυσταλλικό ή απλό γυαλί, το οποίο φέρει προσμίξεις ιόντων [3]. Το σύνηθες μήκος κύματος λειτουργίας είναι 1.064 μm και σε αντίθεση με τους προηγουμένως αναφερθέντες τύπους, είναι πολύ μικρότερα σε μέγεθος και ελαφρύτερα. Παράλληλα είναι και πολύ πιο αποδοτικά, με την έννοια ότι το ποσοστό ηλεκτρικής ενέργειας που εξάγεται σε σχέση με αυτό με το οποίο τροφοδοτήθηκε είναι μεγαλύτερο και κυμαίνεται περί το 25-30%. Επίσης δεν παράγουν επιβλαβείς χημικές ουσίες ή ιονισμένη ακτινοβολία. Το κύριο μειονέκτημά τους είναι η χαμηλή θερμική αγωγιμότητα του μέσου ενίσχυσης το οποίο απαιτεί πολύ καλή διαχείριση της απορρίπτουσας θερμότητας κάτι που μεταφράζεται σε επιπλέον απαιτούμενη ενέργεια. Επίσης, η επιστημονική κοινότητα θεωρεί ότι δεν μπορούν να φτάσουν σε πολύ υψηλά επίπεδα ισχύος εξόδου και συγκεκριμένα της τάξης των μεγαβάτ. Μια λύση που χρησιμοποιείται για την αύξηση της ισχύος εξόδου ενός όπλου λέιζερ στερεάς κατάστασης, είναι ο συνδυασμός πολλαπλών δεσμών. Αυτή η μέθοδος όμως, καθιστά πολύ δύσκολη την επίτευξη καλής ποιότητας δέσμης, παράγοντα πολύ σημαντικού για την απόδοση του. Ως τέτοιο παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί το Maritime Laser Demonstrator (MLD), ενός πρωτοτύπου λέιζερ όπλου το οποίο συνδυάζει εφτά δέσμες λέιζερ στερεάς κατάστασης, με 15kW ισχύ εξόδου το καθένα, επιτυγχάνοντας έτσι συνολική ισχύ 105 kW.
Μεγαλύτερη μέγιστη γωνία διευκολύνει την εισδοχή του φωτός στο εσωτερικό της οπτικής ίνας, στο εσωτερικό της οποίας επιτρέπεται η διάδοση μόνο διακριτών ρυθμών. Για να πετύχουμε καλύτερη ποιότητα δέσμης, πρέπει η οπτική ίνα να σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει διάδοση μόνο ενός ρυθμού. Αυτό απαιτεί την χρήση διπλής επένδυσης όπου μαζί με τον πυρήνα δημιουργούν τρία στρώματα. Ο πυρήνας έχει τον μέγιστο δείκτη διάθλασης κι έτσι πετυχαίνουμε μεγάλη μέγιστη γωνία πρόσπτωσης μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής επένδυσης. Αυτό διευκολύνει την άντληση στην οπτική ίνα και την ύπαρξη ενός μόνο ρυθμού μεταξύ πυρήνα και εσωτερικής επένδυσης κι έτσι πετυχαίνουμε καλύτερη ποιότητα δέσμης.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΟΠΛΩΝ ΛΕΪΖΕΡ
Τα όπλα λέιζερ έχουν την δυνατότητα να ενσωματωθούν και να αξιοποιηθούν από πλατφόρμες τόσο στην στεριά, την θάλασσα, τον αέρα ακόμα και το διάστημα. Ο βασικός παράγοντας που καθορίζει την σχεδίαση του όπλου είναι η επιθυμητή αποστολή του και κατ’ επέκταση η φονική του δυνατότητά. Οι βασικές παράμετροι που καθορίζουν την φονική δυνατότητα ενός όπλου λέιζερ και σχετίζονται με την σχεδίαση του είναι: α) η ισχύς εξόδου του, β) η ποιότητα της δέσμης λέιζερ (beam quality), γ) το μήκος κύματος λειτουργίας, και δ) η διάμετρος του καθοδηγητή της δέσμης (beam director). Για την καλύτερη απόδοση του όπλου χρειαζόμαστε την μεγαλύτερη δυνατή ισχύ, την χαμηλότερη δυνατή ποιότητα δέσμης (ίση με την μονάδα η βέλτιστη τιμή), μήκος κύματος λειτουργίας εντός κάποιου ‘’παραθύρου’’ μειωμένης ατμοσφαιρικής απορρόφησης (βλ. Σχήμα 2) και μεγαλύτερη διάμετρο καθοδηγητή. Παρόλα αυτά, η βελτιστοποίηση των παραπάνω παραμέτρων, πέραν των όποιων τεχνολογικών δυσκολιών, αυξάνει κατά πολύ το κόστος, βάρος, μέγεθος και τις ενεργειακές ανάγκες του όπλου.
Παράλληλα υπάρχουν πολύ άλλοι εξωτερικοί παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση ενός λέιζερ όπλου, όπως διάφοροι ατμοσφαιρικοί παράγοντες (βροχή, ομίχλη, υγρασία, σκόνη κ.α.), η απόσταση του στόχου, η διάρκεια ‘’φωτισμού’’ του στόχου (dwell time) και τέλος η σταθερότητα της δέσμης λόγω της κίνησης ή των κραδασμών της πλατφόρμας (platform jitter).
Ναυτικές Εφαρμογές Όπλων Λέιζερ
Τα μεγάλα σκάφη επιφανείας του πολεμικού ναυτικού (ΦΓ, ΠΓΥ) μπορούν να θεωρηθούν κατάλληλες πλατφόρμες για ενσωμάτωση ενός όπλου λέιζερ, κυρίως λόγω των δυνατοτήτων τους σε παροχή επαρκούς ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και της δυνατότητάς τους να ενσωματώσουν ένα όπλο λέιζερ από άποψης βάρους και μεγέθους. Ενδεικτική τάξη μεγέθους του βάρους ενός όπλου λέιζερ συναρτήσει της ισχύος εξόδου του είναι περί τα 50kg/kW, κάτι που στο προσεχές μέλλον αναμένεται να μειωθεί κατά πολύ, επιτρέποντας έτσι και την ενσωμάτωση τους σε ιπτάμενες πλατφόρμες. Συγκεκριμένα, έχει τεθεί ως στόχος η επίτευξη λόγου βάρους προς ισχύ να αγγίξει το 5!
Επίσης, το υφιστάμενο αντιπυραυλικό σύστημα εγγύς προστασίας (Phallanx) των φρεγατών θα μπορούσε να παρέχει την βάση του καθοδηγητή (beam director) της δέσμης λέιζερ και παράλληλα να γίνει εκμετάλλευση του υφιστάμενου συστήματος υπόδειξης και εγκλωβισμού ώστε να αποφευχθεί η χρήση ξεχωριστού συστήματος για αποκλειστική χρήση από το λέιζερ όπλο, κάτι το οποίο θα ανέβαζε κατά πολύ το κόστος και τις τεχνικές δυσκολίες του εγχειρήματος.
Τέλος, η ύπαρξη ευρέως διαδεδομένων συστημάτων λέιζερ στο εμπόριο, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για στρατιωτικές εφαρμογές, επιτρέπει την άμεση εκμετάλλευση τους για την παραγωγή ενός πρωτοτύπου λέιζερ όπλου σε πειραματικό στάδιο στα πρότυπα του αμερικανικού Laser Weapon System (LaWS) το οποίο χρησιμοποιεί συνολικά πέντε λέιζερ οπτικών ινών από το εμπόριο, κατασκευασμένα για βιομηχανικές εφαρμογές, ισχύος 5.5kW έκαστο, επιτυγχάνοντας έτσι συνολική ισχύ 33kW.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η συνεχώς αυξανόμενη έρευνα και ανάπτυξη στον χώρο των όπλων λέιζερ τα έχει καταστήσει πολύ ελκυστικά για τις περισσότερες προηγμένες τεχνολογικά χώρες του κόσμου. Με πρωτοπόρες τις Η.Π.Α και τις Ρωσία, Βρετανία, Γερμανία, Ισραήλ, Κίνα και Ινδία να ακολουθούν, τα όπλα λέιζερ και οι δυνατότητές τους πλέον γνωρίζουν όλο και αυξανόμενη αναγνώριση και η πλήρης επιχειρησιακή τους αξιοποίηση στο πεδίο της μάχης δεν είναι μακριά.
Η Ελλάδα οφείλει και μπορεί να ακολουθήσει αυτήν την προοπτική εντάσσοντας στο οπλοστάσιο της ένα όπλο που αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού στην περιοχή μας και αποτελεί την ιδανική επιλογή για την αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών και ‘’μαλακών’’ στόχων σε ένα πιθανώς πολύ κορεσμένο θέατρο επιχειρήσεων στην περιοχή του Αιγαίου Πελάγους. Επιπλέον, οι δυνατότητες των όπλων λέιζερ τα καθιστούν ιδανικά για αντιμετώπιση μικρών και ελαφρών τηλεκατευθυνόμενων αεροχημάτων τα οποία από την μία πλευρά συνιστούν δυνητική απειλή για ευαίσθητες εγκαταστάσεις αλλά που το μέγεθος τους και η ύπαρξη κατοικημένων περιοχών δεν επιτρέπουν την χρήση πυροβόλων όπλων ή κατευθυνόμενων βλημάτων.
References
Jason D. Ellis. 2015. Directed-Energy Weapons: Promise and Prospects. Washington DC: Center for a New American Security.
Jerome Bilet. 2015. DIRECTED-ENERGY WEAPONS, THE ONGOING REVOLUTION IN WEAPONRY.
Mπένης Μ. 2013. Φυσική των Laser. Σημειώσεις Μαθήματος.
O’Rourke, Ronald. 2016. Νavy Lasers, Railgun, and Hypervelocity Projectile: Background and Issues for Congress. CRS Report No RL44175. Washington, DC: Congressional Research Service. https://fas.org/sgp/crs/weapons/R44175.pdf
O’Rourke, Ronald. 2015. Navy Shipboard Lasers for Surface, Air, and Missile Defense: Background and Issues for Congress. CRS Report No RL41526. Washington, DC: Congressional Research Service. https://fas.org/sgp/crs/weapons/R41526.pdf
Kiel H. D., Ziv M., and Marcell F. 2010. A Vision for Directed Energy and Electric Weapons In the Current and Future Navy.
Valiani, Joshua H. 2016. “Power and energy storage requirements for ship integration of solid-state lasers on naval platforms.” Master’s thesis, Naval Postgraduate School.
Lionis, A. 2016. “Experimental Design of a UCAV-based High Energy Laser Weapon.” Master’s thesis, Naval Postgraduate School.
Perram, G. P., Cusumano S. J., Hengehold R.L. and Fiorino S.T. 2009. Introduction to Laser Weapon Systems, 1st ed. Albuquerque, NM: Directed Energy Professional Society.
Motes, Andrew R. and Richard W. Berdine. 2009. Introduction to High-Power Fiber Lasers. 1st ed. Albuquerque, NM: Directed Energy Professional Society.
Team Bravo, Cohort 19 2013. “Viable Directed-Energy Weapon Naval Solutions: A Systems Analysis of Current Prototypes.” Capstone Project Report, Naval Postgraduate School.
Blau, Joe 2015. PH4858 Electric Ship Weapon Systems. Lecture, Naval Postgraduate School, Monterey.
Υποπλοίαρχος Αντώνιος Λιώνης ΠΝ
Διευθυντής Ηλεκτρονικών Φ/Γ Νικηφόρος Φωκάς
10/04/2018
17.
Το στρατιωτικό δόγμα του πρώτου πλήγματος
– Πως θα μπορούσε η Ελλάδα να αιφνιδιάσει την Τουρκία.
Τι θα μπορούσε να επιτύχει η Ελλάδα εάν υιοθετούσε το δόγμα του πρώτου πλήγματος κατά της Τουρκίας;
Ώρα 1:05 πρωινή εκδηλώθηκε αιφνίδιο μαζικό πρώτο πλήγμα κατά της Τουρκίας συντονισμένα από τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Ελληνικά Μιράζ 2000 -5 απογειώθηκαν από την βάση Τανάγρας κι εντός ολίγων λεπτών έπληξαν τουρκικούς στόχους στρατηγικής σημασίας με γαλλικούς πυραύλους cruise τύπου SCALP-EG εμβελείας 500 χιλιομέτρων.
Ναύσταθμοι αεροπορικές βάσεις κέντρα διοίκησης επικοινωνιών, σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας υπέστησαν σοβαρές ζημιές με καταστροφές 34 τουρκικών F-16 στο έδαφος και βύθιση σημαντικού αριθμού πλοίων του ΤΝ στους ναυστάθμους.
Ελληνικά υποβρύχια κλάσης Τype 214 έπληξαν με τορπίλες και βύθισαν 4 τουρκικές φρεγάτες στο Αιγαίο.
Ελληνικές πυραυλάκατοι κλάσης Super Vita έπληξαν με βλήματα επιφανείας –επιφανείας EXOCET Block 3 κι βύθισαν ένα κύριο σκάφος επιφανείας του τουρκικού ναυτικού δύο αποβατικά και ένα βοηθητικό εξορμώντας από όρμους ακατοίκητων νησιών του Αιγαίου.
Τα ελληνικά F-16 επικράτησαν των τουρκικών στις μεταξύ τους αερομαχίες με καταρρίψεις 3 προς 1 χάρη στην υπέρτερη ικανότητα των Ελλήνων πιλότων αλλά και το χάος που επικράτησε στις τουρκικές αεροπορικές βάσεις και στο σύστημα αεράμυνας.
Την έκπληξη της συμμαχίας, των στρατιωτικών αναλυτών αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης προκάλεσε η απρόβλεπτη αιφνιδιαστική επίθεση ελληνικών ειδικών δυνάμεων σε Τουρκικό έδαφος.
Με συνδυασμένη αεροναυτική επιχείρηση ειδικές δυνάμεις κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Ίμβρου και παράλιο τμήμα της Τενέδου ενώ προηγουμένως τα SCALP-EG έπληξαν τα κέντρα αεράμυνας και διοίκησης των δύο νησιών.
Οι Τουρκικές δυνάμεις παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό μπόρεσαν να ανασυγκροτήσουν τμήματα ειδικών δυνάμεων που σε συνδυασμό με προ εγκατεστημένους τούρκους πράκτορες και μισθοφόρους κατέλαβαν το Καστελόριζο παρά την ηρωική αντίσταση της φρουράς.
Επίσης οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις κατέλαβαν και τρείς αφύλακτες βραχονησίδες.
Οι προγραμματισμένες επιθετικές ενέργειες κατά της Ρόδου Κω και Καρπάθου ματαιώθηκαν.
Εξέγερση υποτιθέμενων «μεταναστών» στην Λέσβο εκδηλώθηκε στις πρώτες πρωινές ώρες που όπως αποδείχθηκε δεν είχαν καμία σχέση με πρόσφυγες αλλά ήταν πράκτορες της ΜΙΤ και μισθοφόροι γνωστής εταιρείας που συνδράμει τον τουρκικό στρατό εδώ και χρόνια.
Σημειώθηκαν βανδαλισμοί - εκτεταμένες καταστροφές κι απώλειες δεκατριών Ελλήνων αμάχων δύο αστυνομικών τραυματισμοί αγνώστου και μεγάλου αριθμού πολιτών.
Βομβιστική ενέργεια έλαβε χώρα κατά ελληνικής στρατιωτικής βάσης με βαρύ τραυματισμό δύο Ελλήνων στρατιωτών ενώ τρείς ακόμα βομβιστικές ενέργειες κατά στρατιωτικών στόχων ματαιώθηκαν από τις φρουρές των στρατοπέδων.
Τα επεισόδια συνεχίζονται ακόμα σε περιοχές του νησιού .
Υποκινούμενες ταραχές χωρίς θύματα σημειώθηκαν κατά την διάρκεια της νύχτας σε Κομοτηνή και κέντρο Αθήνας αλλά τα επεισόδια καταπνίγηκαν έγκαιρα με την συντονισμένη παρέμβαση της Ελληνικής αστυνομίας και πάνω από 100 τούρκοι πράκτορες συνελήφθησαν ανά την ελληνική επικράτεια.
Εκατέρωθεν βολές πυροβολικού σημειώθηκαν στον Έβρο με ελαφρές απώλειες και στις δύο πλευρές που λόγω υπερχείλισης του ποταμού δεν κινήθηκαν επιθετικά.
Στο μέτωπο της Κύπρου δεν σημειώθηκαν εχθροπραξίες.
Κατόπιν της επιτυχίας της αιφνιδιαστικής επίθεσης πρώτου πλήγματος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων οι δυνάμεις της συμμαχίας παρενέβησαν άμεσα και στις 6:30 ώρα πρωινή σημειώθηκε παύση των εχθροπραξιών.
Κατά πληροφορίες από διπλωματικές πηγές η έναρξη των ειρηνικών διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ξεκινά αύριο στην Γενεύη.
Η Ελλάς προσέρχεται ενισχυμένη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μετά την στρατιωτική επιτυχία και την επίτευξη ισοδυνάμου τετελεσμένου με την κατάληψη τουρκικού εδάφους που ακυρώνει την αναμενόμενη από στρατιωτικούς κύκλους κατάληψη ελληνικού νησιού και βραχονησίδων.
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας, άσκηση θεωρητικής προσομοίωσης μάχης, η σκηνή από το προσεχές μέλλον;
Οψόμεθα.
Η ιστορική εμπειρία και η θεωρητική βάση του δόγματος
του πρώτου πλήγματος .
Λέξεις κλειδιά= Προετοιμασία –Πληροφορία -Αιφνιδιασμός.
Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών μας προσφέρει χρήσιμα συμπεράσματα για το πώς μπορεί να εφαρμοστεί το «πρώτο χτύπημα» στην πράξη και ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει αυτό να έχει, ώστε ο Δαβίδ να μπορέσει να νικήσει τον Γολιάθ και να ανατρέψει το αριθμητικό μειονέκτημα.
Στον πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967 η Ισραηλινή Αεροπορία κατάφερε με αιφνιδιαστική επίθεση Πρώτου Πλήματος μέσα σε διάστημα ωρών, να καταστρέψει -σχεδόν ολοκληρωτικά- την αντίστοιχη Αιγυπτιακή, με ελάχιστες απώλειες.
Αυτή η κατάσταση άφησε τον Αιγυπτιακό Στρατό χωρίς αεροπορική υποστήριξη ,ανίκανο να κάνει οποιονδήποτε ελιγμό, καθώς θα καθίστατο απροστάτευτος στόχος για τα ισραηλινά αεροσκάφη.
Το μεγάλο αεροπορικό πλεονέκτημα που απέκτησε το Ισραήλ, το αξιοποίησε με τις χερσαίες δυνάμεις των τεθωρακισμένων σχηματισμών, με τα οποία διέσπασε τη γραμμή των Αιγυπτίων και κατέλαβε το Σινά.
Βασικός άξονας του ισραηλινού δόγματος είναι το γεγονός ότι μόλις πληροφορηθεί επικείμενη εχθρική εισβολή, επιτίθεται αιφνιδιαστικά πρώτο καταφέρνοντας συντριπτικό πρώτο πλήγμα στον αντίπαλο.
Το πνεύμα επιθετικότητας και ο βαθμός επικινδυνότητας που περικλείει η προσέγγιση αυτή, καταδεικνύει πως ο αδύναμος δεν είναι απαραίτητο να αμύνεται, περιμένοντας καρτερικά την επίθεση του εχθρού, αλλά πως με την κατάλληλη εκπαίδευση, εξοπλισμό και βούληση μπορούν να επιτευχθούν στρατιωτικά θαύματα.
Μια από τις πιο γνωστές θεωρητικές προσεγγίσεις της αναγκαιότητας του πρώτου πλήγματος εκ μέρους της Ελλάδας έχει αναπτυχθεί από τον καθηγητή κ. Κονδύλη.
Με δυο λόγια, η θέση του κ. Κονδύλη είναι η ακόλουθη:
Η κατανομή του χώρου (συμπαγής γεωγραφικά Τουρκία, κατακερματισμένη Ελλάδα) δίνει στην Τουρκία προφανές στρατηγικό πλεονέκτημα.
Αν μας χτυπήσει πρώτη, μπορεί να μας αποσπάσει κάτι, το μικρό ή το σημαντικό, αλλά πάντως το σχετικά απομονωμένο και συνεπώς ανυπεράσπιστο, διότι εμείς δεν μπορούμε να υπερασπίσουμε τα πάντα.
Έτσι, η ελληνική πλευρά πρέπει να επιλέξει τα σημεία που είναι κομβικά για την άμυνα (στόχος κάθε πολέμου είναι η καταστροφή του κυρίου όγκου των αντιπάλων δυνάμεων) και ταυτόχρονα να επιδιώξει αυτοτελή εδαφικά κέρδη.
Αυτά είναι λίγα: η Ίμβρος και η Τένεδος και περισσότερο ακόμη η Θράκη, δηλαδή τα ευρωπαϊκά τουρκικά εδάφη. Που πρέπει να πάρουμε αντιμετωπίζοντας το όποιο κόστος για να έχουμε αντάλλαγμα στις μεταγενέστερες διαπραγματεύσεις.
Βεβαίως η χώρα μας πρέπει να καλύπτει με ικανή δύναμη πυρός το σύνολο της τουρκικής επικράτειας για να είναι η άμυνά της αποτρεπτική.
Αυτά όμως δεν αρκούν.
Το κλειδί του πολέμου είναι ο αιφνιδιασμός.
Έτσι, μπροστά στη γενικότερη πλεονεκτική θέση της Τουρκίας η ελληνική πλευρά δεν θα είχε σοβαρές πιθανότητες στρατιωτικής νίκης αν δεν έβρισκε τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό.
Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι θεωρητικά ευκολότερος από στρατιωτικής πλευράς σε σχέση με τον δικό μας.
Η κατάληψη μερικών βραχονησίδων η ελληνικού νησιού πλησίον των τουρκικών παραλίων με τουρκικό στόχο την διπλωματική διαπραγμάτευση από πλεονεκτική θέση είναι πρακτικά ευκολότερο να επιτευχθεί από ότι η καθολική άμυνα του αχανούς χώρου του Αιγαίου από την Ελλάδα.
Η θεωρητική προσέγγιση της υπεροχής του αμυνομένου με τον γνωστό κανόνα του 3 προς 1 αναλογία δυνάμεων υπέρ του επιτιθέμενου σε ομαλό πεδίο μάχης
5 προς 1 σε δύσβατο πεδίο μάχης –ορεινό η ελώδες
7 προς 1 σε διάβαση υδάτινου κωλύματος –αποβατική επιχείρηση
αφορά επιχειρήσεις με μετωπική επίθεση ( frontal attack ) συμβατικού τύπου (όπως η κακοσχεδιασμένη μαζική αποβατική επιχείρηση των Τούρκων στον Αττίλα-1)
Δεν αφορά πολυμέτωπες ειδικές επιχειρήσεις τύπου ανταρτοπόλεμου ( guerrilla attack) που αναμένουμε να αντιμετωπίσουμε από τις αντίπαλες ειδικές δυνάμεις στα νησιά και στις βραχονησίδες σε συνδυασμό με ανορθόδοξο πόλεμο εκ των ένδον (πράκτορες, μισθοφόροι εντός των νησιών) και συνδυασμένο αιφνιδιασμό εκ μέρους και των τριών όπλων.
Mύθος το πλεονέκτημα του αμυνομένου στην ελληνική περίπτωση κι όχι μόνον.
Μια έρευνα του U.S. Army Concepts Analysis Agency εν έτει 1986 σε 600 χερσαίες μάχες αποδεικνύει ότι ο κανόνας του 3 προς 1 με όλες τις παραλλαγές του δεν στάθηκε αρκετός για να εξασφαλίσει την νίκη στον αμυνόμενο.
Οι επιτιθέμενες δυνάμεις σημείωσαν 50% νίκη ακόμα και με αναλογία δυνάμεων 1 προς 1.
Η θεωρητική προσέγγιση του δόγματος πρώτου πλήγματος
στην ελληνική περίπτωση.
Λέξεις κλειδιά = Ισοδύναμο τετελεσμένο,
Α. Στρατηγικοί στόχοι και αντικειμενικοί περιορισμοί –κίνδυνοι.
1. Η νίκη στο στρατιωτικό πεδίο που θα απέτρεπε την ήττα στο επόμενο και τελικό διπλωματικό πεδίο.
Η διπλωματία ξεκινά από εκεί που πέφτει η τελευταία σφαίρα.
2. Εδαφικά κέρδη κατά την διάρκεια της βραχυχρόνιας σύγκρουσης που θα μπορούσαν να ανταλλαχθούν στο διπλωματικό πεδίο με πιθανές εδαφικές απώλειες ελληνικών βραχονησίδων η νησιών.
3. Κλιμάκωση της σύγκρουσης εκτός των αναμενομένων ορίων με στόχο την πρόκληση άμεσης και ταχύτερης πυροσβεστικής επέμβασης των συμμαχικών δυνάμεων ανατρέποντας κάθε άλλο σχεδιασμό του ξένου παράγοντα .
Το ιδανικό σενάριο για την πλευρά μας είναι η επίτευξη αιφνίδιου συντριπτικού κι απρόβλεπτου πρώτου πλήγματος ολίγων ωρών και άμεση λήξη του επεισοδίου με εξαναγκασμό του ξένου παράγοντα σε πυροσβεστική παρέμβαση πριν προλάβει ο αντίπαλος να αντιδράσει αναλόγως.
Β. Αντικειμενικοί περιορισμοί
1. Η συμμετοχή των δύο εμπλεκομένων μερών στην ίδια στρατιωτική συμμαχία με τους αυτονόητους περιορισμούς ειδικά στην ανάληψη επιθετικών ενεργειών.
2. Η αδυναμία της μίας πλευράς να συντρίψει στρατιωτικά την άλλη και να προβεί σε εκτεταμένες εδαφικές κατακτήσεις, δεδομένης της έλλειψης καθοριστικής υπεροπλίας αλλά και της «απαγόρευσης» αυτού του ενδεχομένου από άνωθεν δυνάμεις.
3. Πυκνό πεδίο μάχης Αιγαίου με αντικειμενική δυσκολία επίτευξης γενικευμένου αιφνιδιασμού.
4. Δυσκολία επίτευξης αιφνιδιασμού εκ μέρους της μιας η της άλλης πλευράς στις τωρινές συνθήκες αυξημένης ετοιμότητας κι επαγρύπνησης των ενόπλων δυνάμεων των δύο εμπλεκομένων μερών.
5. Η έλλειψη στρατιωτικής ικανότητας διεξαγωγής πολυήμερης πολεμικής σύγκρουσης πέραν των καταστροφικών οικονομικών συνεπειών.
6. Ο χρόνος σε μια πολεμική σύγκρουση με έναν ισχυρότερο αντίπαλο που σταδιακά κινητοποιεί τις υπέρτερες δυνάμεις του λειτουργεί εις βάρος του λιγότερου ισχυρού ,εν προκειμένω της Ελληνικής πλευράς.
Κίνδυνοι από ένα εχθρικό πρώτο πλήγμα
1) Κίνδυνος συνολικής κατάρρευσης της αμυντικής ικανότητας από το πρώτο μαζικό πλήγμα του θεωρητικά ισχυρού.
Συστήματα θεωρητικής προσομοίωσης ( Combat Modeling) έδειξαν συνολική απώλεια μαχητικής ικανότητας Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από μαζικό πολυμέτωπο πρώτο τουρκικό πλήγμα που στο realistic scenario άγγιζε το 70%.
Στην αντίθετη περίπτωση Ελληνικού πρώτου πλήγματος η θεωρητική προσομοίωση κατέληγε σε συνολική απώλεια μαχητικής ικανότητας των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων της τάξεως του 50 %.
Οι υποκειμενικές θεωρητικές προσεγγίσεις σε ιδανικές συνθήκες είναι ενδεικτικές κι όχι πραγματικές ωστόσο δείχνουν το λογικό συμπέρασμα ότι το πρώτο χτύπημα του πιο ισχυρού είναι πιο καταστρεπτικό από το αντίστοιχο του θεωρητικώς αδυνάμου και καλό είναι να αποφευχθεί.
2)Κίνδυνος απώλειας ελέγχου κρίσης κι απρόβλεπτης εξέλιξης εκτός κάθε αναμενόμενου σεναρίου Ελεγχόμενου Θερμού Επεισοδίου τόσο σε έκταση όσο σε διάρκεια και σε εξέλιξη.
Η δυσμενής κι εκτός αρχικού σχεδιασμού εξέλιξη του ΑΤΤΙΛΑ -2 στην Κύπρο μετά την λήξη του ΑΤΤΙΛΑ -1 είναι ένα ακόμα παράδειγμα ότι σπάνια τα πράγματα εξελίσσονται στο πεδίο της μάχης όπως έχουν σχεδιαστεί στα γραφεία και το εχθρικό πρώτο πλήγμα εξελίσσεται εκτός των προκαθορισμένων ορίων.
Με βάση την ιστορική εμπειρία και δεδομένα όπως το απρόβλεπτο του χαρακτήρα της αντίπαλης ηγεσίας, την απώλεια εμπείρων αξιωματικών λόγω πραξικοπήματος και το νεαρό της ηλικίας σε συνδυασμό με την έλλειψη εμπειρίας τον φανατισμό και την επιθετικότητα όσων τους έχουν αντικαταστήσει ένα τουρκικό πρώτο μαζικό πλήγμα θα μπορούσε να ξεφύγει τόσο στρατιωτικά αλλά όσο και με αγριότητες σε βάρος αμάχου πληθυσμού όπως και στην Συρία.
Κίνδυνοι από ένα ελληνικό πρώτο πλήγμα
1. Η διαρροή των σχετικών πληροφοριών από Τρίτη δύναμη στον αντίπαλο και η απώλεια του πλεονεκτήματος του αιφνιδιασμού με τα αναμενόμενα καταστροφικά αποτελέσματα.
2. Ο εκνευρισμός των ισχυρών και συμμάχων σε περίπτωση ενός εκτός προγράμματος χτυπήματος πρώτου πλήγματος που δύναται να ανατρέψει τους μακροπρόθεσμους γεωπολιτικούς κι ενεργειακούς σχεδιασμούς των και η παρέμβαση τους στο πεδίο της μάχης με δράσεις ηλεκτρονικού η και αντισυμβατικού πολέμου σε βάρος του επιτιθέμενου .
Σε κάθε περίπτωση καμία ανάλυση περί πρώτου πλήγματος δεν έχει νόημα αν χαθεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.
Δεδομένης του υψηλού βαθμού ετοιμότητας του αντιπάλου και της πληροφοριακής υπεροχής των συμμαχικών δυνάμεων που παρακολουθούν τα πάντα για να εξασφαλισθεί ο αιφνιδιασμός του πρώτου πλήγματος στο στρατιωτικό επίπεδο πρέπει να εξασφαλισθεί η επιτυχία της αντισυμβατικής και ίσως αντιθεσμικής επιχείρησης παραπλάνησης .
Χωρίς την προηγούμενη επιχείρηση παραπλάνησης εχθρικών και δυνάμεων τρίτων χωρών το δόγμα του πρώτου πλήγματος καθίσταται ανενεργό.
Παραπλάνηση
Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχούς παραπλάνησης αποτελεί το σχέδιο που εκπόνησε ο τότε κορυφαίος επιτελικός αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού ο Ι. Μεταξάς για την νίκη στην ιστορική μάχη του Μπιζανίου το 1913.
Υπήρχαν τεράστιες δυσκολίες που κώλυαν την επίθεση για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων διότι πέρα από την αριθμητική τους υπεροχή οι Τούρκοι είχαν μετακινηθεί στο Μπιζάνι που όπως αναφέρουν οι ιστορικοί ήταν «ισχυρώς οχυρωμένον».
Αυτές οι δυσχέρειες σε συνδυασμό με το δριμύ ψύχος και την έλλειψη εφοδίων είχαν καθηλώσει τον ελληνικό στρατό σε αμυντική θέση.
Το σχέδιο το οποίο εκπονήθηκε ήταν η επίθεση «δια ελιγμού» και ενώ το σχέδιο προέβλεπε την επίθεση από δεξιά, το Στρατηγείο εσκεμμένα άρχισε να διασπείρει παραπλανητικά την είδηση ότι η επίθεση θα γινόταν από την αριστερή πλευρά.
Η επιτυχία του αιφνιδιασμού σε συνδυασμό με την ικανότητα του πυροβολικού οδηγούν στη πτώση του Μπιζανίου.
Πως πέτυχε το σχέδιο της παραπλάνησης χωρίς να διαρρεύσει στους πολυάριθμους πράκτορες των Τούρκων;
Ο Μεταξάς παραπλάνησε πρώτα τους δικούς μας αξιωματικούς που ήξερε ότι τα έπιναν και μιλούσαν λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε σε δημόσιους χώρους όπου καραδοκούσαν οι χαφιέδες του εχθρού.
Φυσικά το σχέδιο εξελίχθηκε κατά τον αρχικό σχεδιασμό και οι πληροφοριοδότες του εχθρού πίστεψαν και μετέφεραν στο τούρκικο επιτελείο την λανθασμένη πληροφόρηση που είχε διοχετεύσει ο πολυμήχανος εξ Ιθάκης Ι. Μεταξάς.
Η επιτυχία της παραπλάνησης κρίνεται σε πολλά επίπεδα Ενδεικτικά
1.Πολιτικό διεθνές –Υψηλό διπλωματικό επίπεδο-διεθνείς οργανισμοί –συναντήσεις κορυφής (π.χ προγραμματισμένο ταξίδι Πρωθυπουργού η ΥΠΕΘΑ στο εξωτερικό –Βρυξέλες -κατά τον χρόνο επίθεσης )
2. Πολιτικό εσωτερικό –εγχώρια ΜΜΕ (διασπορά ψευδών ειδήσεων για διαφωνίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης – φήμες για παραίτηση της κυβέρνησης και σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας - αιφνιδιαστική εικονική παραίτηση του ΥΠΕΘΑ που τελικά και κατόπιν εορτής δεν γίνεται δεκτή –φήμες για καρατόμηση Ανώτατου Στρατιωτικού η πολιτικού που εσκεμμένως και δημοσίως τηρεί φιλοπόλεμη στάση – εικονική απομάκρυνση συμβούλων κυβερνητικών αξιωματούχων που η αντίπαλη πλευρά θεωρεί ιέρακες –διαρροές σε ξένες πρεσβείες η/και πραγματικές συναντήσεις με ξένους διπλωμάτες για διαμεσολάβηση και δήλωση ειρηνικής βουλήσεως κτλ )
3. Τακτικό διπλωματικό επίπεδο- πρεσβείες –προξενεία –αντιπροσωπείες σε διεθνείς οργανισμούς . Αυτό το επίπεδο των 2 πρέσβεων εκπροσώπων π.χ στον ΟΗΕ που γνωρίζονται μεταξύ τους η του πρέσβη και προξένου στην εχθρική χώρα είναι διαχρονικά το σημαντικότερο όλων λόγω της αμοιβαίας καχυποψίας και παρακολούθησης κι από τις 2 υπηρεσίες πληροφοριών .
4. Στρατιωτικό επίπεδο υψηλό.
Οι κινήσεις της Ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας παραμονές της προσχεδιασμένης επίθεσης πρώτου πλήγματος πρέπει να είναι φυσιολογικές και όχι έκτακτες.
5.Τακτικό στρατιωτικό επίπεδο.
Οι κινήσεις των μεθοριακών μονάδων εκατέρωθεν μπορεί να προδώσουν οποιαδήποτε επιθετικό σχέδιο.
Οι κινήσεις οι επικοινωνίες των διοικητών των μονάδων της μεθορίου πρέπει να μην ξεφεύγουν από την κανονικότητα της περιόδου.
Απότομες μετακινήσεις ενισχύσεις μονάδων της τελευταίας στιγμής κρίνονται ασύμφορες με βάση το risk/reward ratio καθώς η άμυνα σημείου η περιοχής είναι λιγότερο σημαντική από το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.
6. Πληροφοριακό επίπεδο – στρατιωτικές πολιτικές υπηρεσίες πληροφοριών –πληροφοριοδότες –δίκτυα κατασκοπείας –αντικατασκοπείας.
την προκειμένη περίπτωση ο μόνος τρόπος προστασίας της μυστικότητας μιας επιχείρησης πρώτου πλήγματος και της αποφυγής διαρροής της πληροφορίας είναι η ΜΗ διακίνηση της κρίσιμης πληροφορίας στις φίλιες αρμόδιες υπηρεσίες είτε ακόμα η εσκεμμένη παραπληροφόρηση από την ανώτατη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Στόχοι παραπλανητικών ενεργειών
1. Η παραπλάνηση ως προς την βούληση, τον σχεδιασμό και την ετοιμότητα των ΕΔ για αιφνίδια επιθετική ενέργεια πρώτου πλήγματος .
2. Αν ο πρώτος στόχος δεν επιτευχθεί τότε απαιτείται παραπλάνηση –παραπληροφόρηση ως προς τον χρόνο-τόπο –τρόπο –έκταση –μέσα επίθεσης
Παραδείγματα :
Operation Οverlord –απόβαση Νορμανδίας το 1944 είτε η απόβαση (operation Husky ) στην Σικελία το 1943 αφού προηγουμένως προηγήθηκε η παραπλανητική επιχείρηση των συμμάχων ότι δήθεν η απόβαση θα γινόταν στην Ελλάδα !
Μα γίνονται όλα αυτά στην πράξη κι ειδικά σε μια χώρα όπως η δική μας;
Όχι είναι η προφανής και λογική απάντηση στο στόμα κάθε γνώστη της ελληνικής πραγματικότητας.
Μυστικό που είναι γνωστό σε παραπάνω από δύο Έλληνες παύει
να είναι μυστικό !
Ο σχεδιασμός τύπου Μπιζανίου είναι ο μόνος δόκιμος τρόπος επιτυχίας της παραπλάνησης.
Εν ολίγοις μόνο η παραπλάνηση των ημέτερων δυνάμεων μπορεί να εξασφαλίσει την επιτυχή παραπλάνηση των εχθρικών δυνάμεων αλλά και των τρίτων χωρών .
Ο γράφων δεν ενστερνίζεται ούτε τα όσα αναφέρονται στο προφανώς φανταστικό θεωρητικό σενάριο επίθεσης ούτε επιθυμεί την χρήση πολεμικών μέσων σε βάρος καμίας γειτονικής χώρας ενώ είναι γνωστός υποστηρικτής της ελληνοτουρκικής φιλίας και συνεργασίας.
Στόχος του παρόντος κειμένου είναι η θεωρητική ανάδειξη του κινδύνου επιθετικών ενεργειών τις οποίες απεύχεται.
4/4/2018
