Οι 8 "αλήθειες" που αποδομούν τα υπερπλεονάσματα.
Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ
Γνωρίζετε προφανώς το περίφημο "οι αριθμοί ευημερούν, αλλά...".
Όμως εκτός από το να ευημερούν εις βάρος της κοινωνίας, οι αριθμοί λένε και αλήθειες!
Ας δούμε μερικές από αυτές...
Αλήθεια πρώτη:
To 2017 επιβλήθηκαν νέα μέτρα αξίας 1,8 δισ. ευρώ, δηλαδή αξίας περίπου 1% του ΑΕΠ (επίσημη αποτίμηση ΥΠΟΙΚ για το 3ο μνημόνιο που περιλαμβάνεται στο τελευταίο Μεσοπρόθεσμο το οποίο ψηφίστηκε το 2017). Αναφέρομαι στα μέτρα που κόστισαν στην τσέπη μέσα στο 2017, που εφαρμόστηκαν ήδη και όχι στο σύνολο των νέων μέτρων που ψηφίστηκαν.
Αλήθεια δεύτερη:
Το πρωτογενές πλεόνασμα σε όρους μνημονίου φτάνει προς το παρόν στο 4,2% του ΑΕΠ για το 2017 (ο λόγος για το πλεόνασμα που μετρούν οι θεσμοί και καθορίζει το αν θα ληφθούν ή όχι και νέα μέτρα). Για το 2017 ο μνημονιακός στόχος ήταν το πρωτογενές πλεόνασμα να φτάσει στο 1,75% του ΑΕΠ, ενώ ο προϋπολογισμός του ελληνικού οικονομικού επιτελείου υπολόγιζε μνημονιακό πλεόνασμα 2,44% του ΑΕΠ για το 2017.
Αλήθεια τρίτη:
Το πρωτογενές πλεόνασμα σε όρους μνημονίου έκλεισε στο 3,8% του ΑΕΠ (σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία που αναγράφονται στον φετινό προϋπολογισμό) το 2016, υπερβαίνοντας επίσης τους στόχους.
Αλήθεια τέταρτη:
Και τα 2 χρόνια, δηλαδή και το 2016 και το 2017, τα κοινωνικά μερίσματα που διατέθηκαν στην αγορά υπολογίστηκαν και αφαιρέθηκαν από την αξία των πλεονασμάτων, άρα οι επιδόσεις είναι σχετικά συγκρίσιμες (σημειώνουμε ωστόσο ότι το 2017 δόθηκαν λίγα παραπάνω από ό,τι το 2016).
Αλήθεια πέμπτη:
Με βάση τα παραπάνω, η πραγματική βελτίωση σε δημοσιονομικούς όρους τον έναν αυτό χρόνο είναι περί το 0,4% του ΑΕΠ ή περίπου 700 εκατ. ευρώ. Και τούτο όταν τα νέα μέτρα έφτασαν στα 1,8 δισ. ευρώ (1% του ΑΕΠ).
Αλήθεια έκτη:
Με αυτό το δεδομένο, γίνεται αντιληπτό ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των νέων μέτρων που εφαρμόστηκαν "χάθηκε". Αρκετά πάνω από το ήμισυ... Η απώλεια μάλιστα είναι μεγαλύτερη ή μάλλον σημαντικότερη, αν συνυπολογιστεί ότι το 2017 ήταν έτος ανάπτυξης. Χαμηλότερης μεν των προσδοκιών, αλλά εν πάση περιπτώσει ανόδου του ΑΕΠ κατά 1,4% κάτι που σύμφωνα με την θεωρία της Οικονομικής επιστήμης θα έπρεπε θεωρητικά να... "τονώνει" τα έσοδα...
Αλήθεια έβδομη:
Σύμφωνα με τις χθεσινές ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ τα έσοδα "έπεσαν". Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί πολύ απλά η φοροδοτική ικανότητα της ελληνικής κοινωνίας εξαντλήθηκε. Τους ξεζούμισαν και στέρεψαν... όσα νέα μέτρα και αν επιβληθούν, δεν υπάρχει... σεντ. Όπως έλεγε και ο Μένιππος... Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος!
Αλήθεια όγδοη:
Tα πλεονάσματα προκύπτουν από υπερσυγκράτηση δαπανών. Οι δαπάνες από τα 86.271 εκατ. ευρώ το 2016 υποχώρησαν στα 85.322 εκατ. ευρώ (από το 49,52% του ΑΕΠ στο 48,01% του ΑΕΠ). Και έτσι αντιστάθμισαν την πτώση στα έσοδα από τα 87.365 εκατ. ευρώ στα 86.776 εκατ. το 2017 (από το 50,15% του ΑΕΠ στο 48,82% του ΑΕΠ). Το γεγονός ότι δεν χρηματοδοτήθηκαν δημόσιες επενδύσεις, ότι καθυστερούν οι νέες συντάξεις και ότι το δημόσιο εξακολουθεί να έχει "φέσια", είναι μέρος της εξίσωσης...
Γι' αυτό λοιπόν και το ΔΝΤ δυσπιστεί. Διαπιστώνει εύκολα την κόπωση στα έσοδα και την υιοθέτηση ενός "μείγματος" πολιτικής που δεν είναι διατηρήσιμο, στην πραγματικότητα δεν είναι αποδοτικό και έτσι βρίσκει ασφαλές "πάτημα" για να ζητά και άλλα. Αδιαφορώντας επί της ουσίας για τα υπερπλεονάσματα, με τα οποία σπεκουλάρουν πολιτικά και οι Ευρωπαίοι ενόψει και των Ευρωεκλογών και της ανάγκης να στηθεί το ελληνικό success story... Με τον ρόλο του όμως ως "υπερεπόπτης", το ΔΝΤ βασιζόμενο στις παραπάνω "αλήθειες" εξακολουθεί να ζητά να έρθει το αφορολόγητο νωρίτερα, από το 2019, μαζί με την περικοπή των συντάξεων.
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
http://www.capital.gr/o-dimitris-papakonstantinou-grafei/3287658/oi-8-alitheies-pou-apodomoun-ta-uperpleonasmata
24/4/2018
Όμως εκτός από το να ευημερούν εις βάρος της κοινωνίας, οι αριθμοί λένε και αλήθειες!
Ας δούμε μερικές από αυτές...
Αλήθεια πρώτη:
To 2017 επιβλήθηκαν νέα μέτρα αξίας 1,8 δισ. ευρώ, δηλαδή αξίας περίπου 1% του ΑΕΠ (επίσημη αποτίμηση ΥΠΟΙΚ για το 3ο μνημόνιο που περιλαμβάνεται στο τελευταίο Μεσοπρόθεσμο το οποίο ψηφίστηκε το 2017). Αναφέρομαι στα μέτρα που κόστισαν στην τσέπη μέσα στο 2017, που εφαρμόστηκαν ήδη και όχι στο σύνολο των νέων μέτρων που ψηφίστηκαν.
Αλήθεια δεύτερη:
Το πρωτογενές πλεόνασμα σε όρους μνημονίου φτάνει προς το παρόν στο 4,2% του ΑΕΠ για το 2017 (ο λόγος για το πλεόνασμα που μετρούν οι θεσμοί και καθορίζει το αν θα ληφθούν ή όχι και νέα μέτρα). Για το 2017 ο μνημονιακός στόχος ήταν το πρωτογενές πλεόνασμα να φτάσει στο 1,75% του ΑΕΠ, ενώ ο προϋπολογισμός του ελληνικού οικονομικού επιτελείου υπολόγιζε μνημονιακό πλεόνασμα 2,44% του ΑΕΠ για το 2017.
Αλήθεια τρίτη:
Το πρωτογενές πλεόνασμα σε όρους μνημονίου έκλεισε στο 3,8% του ΑΕΠ (σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία που αναγράφονται στον φετινό προϋπολογισμό) το 2016, υπερβαίνοντας επίσης τους στόχους.
Αλήθεια τέταρτη:
Και τα 2 χρόνια, δηλαδή και το 2016 και το 2017, τα κοινωνικά μερίσματα που διατέθηκαν στην αγορά υπολογίστηκαν και αφαιρέθηκαν από την αξία των πλεονασμάτων, άρα οι επιδόσεις είναι σχετικά συγκρίσιμες (σημειώνουμε ωστόσο ότι το 2017 δόθηκαν λίγα παραπάνω από ό,τι το 2016).
Αλήθεια πέμπτη:
Με βάση τα παραπάνω, η πραγματική βελτίωση σε δημοσιονομικούς όρους τον έναν αυτό χρόνο είναι περί το 0,4% του ΑΕΠ ή περίπου 700 εκατ. ευρώ. Και τούτο όταν τα νέα μέτρα έφτασαν στα 1,8 δισ. ευρώ (1% του ΑΕΠ).
Αλήθεια έκτη:
Με αυτό το δεδομένο, γίνεται αντιληπτό ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των νέων μέτρων που εφαρμόστηκαν "χάθηκε". Αρκετά πάνω από το ήμισυ... Η απώλεια μάλιστα είναι μεγαλύτερη ή μάλλον σημαντικότερη, αν συνυπολογιστεί ότι το 2017 ήταν έτος ανάπτυξης. Χαμηλότερης μεν των προσδοκιών, αλλά εν πάση περιπτώσει ανόδου του ΑΕΠ κατά 1,4% κάτι που σύμφωνα με την θεωρία της Οικονομικής επιστήμης θα έπρεπε θεωρητικά να... "τονώνει" τα έσοδα...
Αλήθεια έβδομη:
Σύμφωνα με τις χθεσινές ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ τα έσοδα "έπεσαν". Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί πολύ απλά η φοροδοτική ικανότητα της ελληνικής κοινωνίας εξαντλήθηκε. Τους ξεζούμισαν και στέρεψαν... όσα νέα μέτρα και αν επιβληθούν, δεν υπάρχει... σεντ. Όπως έλεγε και ο Μένιππος... Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος!
Αλήθεια όγδοη:
Tα πλεονάσματα προκύπτουν από υπερσυγκράτηση δαπανών. Οι δαπάνες από τα 86.271 εκατ. ευρώ το 2016 υποχώρησαν στα 85.322 εκατ. ευρώ (από το 49,52% του ΑΕΠ στο 48,01% του ΑΕΠ). Και έτσι αντιστάθμισαν την πτώση στα έσοδα από τα 87.365 εκατ. ευρώ στα 86.776 εκατ. το 2017 (από το 50,15% του ΑΕΠ στο 48,82% του ΑΕΠ). Το γεγονός ότι δεν χρηματοδοτήθηκαν δημόσιες επενδύσεις, ότι καθυστερούν οι νέες συντάξεις και ότι το δημόσιο εξακολουθεί να έχει "φέσια", είναι μέρος της εξίσωσης...
Γι' αυτό λοιπόν και το ΔΝΤ δυσπιστεί. Διαπιστώνει εύκολα την κόπωση στα έσοδα και την υιοθέτηση ενός "μείγματος" πολιτικής που δεν είναι διατηρήσιμο, στην πραγματικότητα δεν είναι αποδοτικό και έτσι βρίσκει ασφαλές "πάτημα" για να ζητά και άλλα. Αδιαφορώντας επί της ουσίας για τα υπερπλεονάσματα, με τα οποία σπεκουλάρουν πολιτικά και οι Ευρωπαίοι ενόψει και των Ευρωεκλογών και της ανάγκης να στηθεί το ελληνικό success story... Με τον ρόλο του όμως ως "υπερεπόπτης", το ΔΝΤ βασιζόμενο στις παραπάνω "αλήθειες" εξακολουθεί να ζητά να έρθει το αφορολόγητο νωρίτερα, από το 2019, μαζί με την περικοπή των συντάξεων.
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
http://www.capital.gr/o-dimitris-papakonstantinou-grafei/3287658/oi-8-alitheies-pou-apodomoun-ta-uperpleonasmata
24/4/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
2.
«Δίκοπο μαχαίρι» για την κυβέρνηση το υπερπλεόνασμα - Ανησυχία βουλευτών για τις «βρώμικες ουρές» της «καθαρής εξόδου».
Μπορεί η κυβέρνηση να διακηρύσσει την «καθαρή έξοδο» παρά τις διάφορες φημολογίες και τα σενάρια που κυκλοφορούν εντός κι εκτός, ωστόσο οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκαν χθες κατά τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας να ανησυχούν για τις βρώμικες «ουρές» αυτής της καθαρής εξόδου.
Ο λόγος για τη συμφωνημένη και ψηφισμένη μείωση των συντάξεων από τον Ιανουάριο του 2019, που είναι τυπικά προεκλογική χρονιά (εκτός απροόπτου δηλαδή που οι εκλογές γίνουν νωρίτερα) αλλά και για τη μείωση του αφορολόγητου για το οποίο το ΔΝΤ φαίνεται να «ζυμώνει» την ιδέα να έρθει κατά ένα έτος μπροστά, αντί του 2020 δηλαδή το 2019 (χωρίς ωστόσο να το έχει ζητήσει επίσημα).
Και αυτά στη σκιά του υπερπλεονάσματος ή πλεονάσματος «μαμούθ» το οποίο ακόμη και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος παραδέχτηκε χθες στη συνεδρίαση ότι έχει υφεσιακό αποτέλεσμα και πιέζει την πραγματική οικονομία.
Είναι ενδεικτικό ότι ο πρωθυπουργός στην ομιλία του με την οποία άνοιξε τη συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να αναδείξει το υπερπλεόνασμα που μόλις είχε ανακοινώσει η Eurostat. Αντιθέτως, ενδεχομένως και για να κάμψει τις όποιες ανησυχίες, διεμήνυσε ότι δεν θα είναι και το τέλος του κόσμου, αν το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει τελικώς στο ελληνικό πρόγραμμα που τελειώνει τον Αύγουστο του 2018. Τόνισε επίσης πως τυχόν μη συμμετοχή του δεν πρόκειται να υπονομεύσει την έξοδο στις αγορές μετά τη λήξη του προγράμματος.
Στο μεταξύ λίγο πριν τη συνεδρίαση, ο βουλευτής και πρώην υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης με δηλώσεις του στον Αθήνα 9,84 εξέφρασε δημόσια τις ενστάσεις και τις ανησυχίες που διατυπώνουν εσωτερικά βουλευτές και κομματικά στελέχη. Διερωτώμενος αν «υπάρχει καθαρή έξοδος που θα κόβει συντάξεις» αμφισβήτησε το κυβερνητικό αφήγημα καλώντας την κυβέρνηση να επανεξετάσει το μέτρο της μείωσης των συντάξεων από 1.1.2019: «Αφού η οικονομία πηγαίνει τόσο καλά και πηγαίνει , αφού τα δημοσιονομικά , όχι απλώς έχουν πάει καλά αλλά έχουμε υπερπλεονάσματα επί δύο συνεχή έτη 4,5% , μπορούμε να μην προχωρήσουμε από 1-1-19 στις περικοπές των συντάξεων», είπε.
Το «υπερπλεόνασμα» ως διαπραγματευτικό όπλο
Σαφώς, στην κυβέρνηση υπάρχουν σκέψεις αξιοποίησης του υπερπλεονάσματος στη διαπραγμάτευση. Αυτό άλλωστε υποστήριξε χθες και ο υπουργός Οικονομικών στην κλειστή συνεδρίαση, όπου κατά πληροφορίες, σημείωσε πώς αποδεικνύεται ότι οι εκτιμήσεις της κυβέρνησης για την επίτευξη των στόχων με λιγότερο μέτρα και ειδικά, λιγότερους φόρους ήταν σωστές, επομένως υπό αυτό το πρίσμα μπορεί να διεκδικήσει στη διαπραγμάτευση κάποιες ελαφρύνσεις.
Από την άλλη οι θεσμοί, που νυχθημερόν στέλνουν μηνύματα για την ανάγκη συνέχισης των «μεταρρυθμίσεων» υποδεικνύοντας την ανάγκη να μη χαλαρώσει η κυβέρνηση μετά το πρόγραμμα, με κίνδυνο τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, σε αυτή την τελική φάση της διαπραγμάτευσης, εξακολουθούν να έχουν τον τελευταίο λόγο - «δεν τελειώσαμε ακόμα» επισήμανε άλλωστε και ο πρωθυπουργός χθες επιχειρώντας να στείλει μηνύματα για γρήγορη διευθέτηση των εκκρεμοτήτων. Όπως είπε χθες είναι ρεαλιστικός στόχος η ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης και της συνολικής διαπραγμάτευσης ως το Eurogroup της 21ης Ιουνίου, αν και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο και για αρχές Ιουλίου δηλαδή στο Eurogroup της 12 Ιουλίου (κάτι που πάντως φαίνεται να ξορκίζει ο Τσακαλώτος).
Οι ανησυχίες των βουλευτών και το «μπετονάρισμα» από Τσίπρα
Ο Αλέξης Τσίπρας πάντως χθες, γνωρίζοντας τις εσωτερικές ανησυχίες και κατά πάγια τακτική, επικέντρωσε κατά την ομιλία του στην προσπάθεια συσπείρωσης και «μπετοναρίσματος» έναντι του παλαιού και διεφθαρμένου πολιτικού και επιχειρηματικο-εκδοτικού κατεστημένου, περιγράφοντάς το με τα μελανότερα χρώματα και κάνοντας λόγο για «μαύρο» αντισυριζα μέτωπο, στην κεφαλή του οποίου τοποθέτησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, εκτός από το ζήτημα της μείωσης συντάξεων βουλευτές έθεσαν και θέμα διασφάλισης των εργαζομένων στις υπό πώληση λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, κάτι που πέραν της εξαετίας, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό Γιώργο Σταθάκη.
Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές πάντως, οι προβληματισμοί που εκφράστηκαν και τα ερωτηματικά που διατυπώθηκαν κατά τη συνεδρίαση αφορούν σε ζητήματα που έχουν θιχτεί και στον δημόσιο διάλογο, κινήθηκαν δηλαδή σε αναμενόμενα πλαίσια και πάντως σε ήπιο κλίμα.
ΜΑΡΙΑ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
24/4/2018