Η Συρία και οι τυχοδιωκτισμοί των πολεμοκάπηλων.
ΣXETIKA KEIMENA:
(1) Ισχυρά τα κίνητρα όλων στο έγκλημα με τα χημικά στη Ντούμα.
(2) Τόμαχοκ εναντίον S-400:
Έρχεται πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας στη Μεσόγειο;
Έρχεται πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας στη Μεσόγειο;
(3) Προ των πυλών το χτύπημα Τραμπ στη Συρία.
(4) Τι σημαίνει η ισραηλινή επίθεση στην Συρία;
Είναι κίνηση εναντίον της Ρωσίας με προεκτάσεις…
(5) Τραμπ εναντίον Πούτιν: Είναι από τις φορές
που κοιτάμε ψηλά και λέμε ο Θεός να βάλει το χέρι του…
(6) Ποιος ωφελείται από τα Χημικά στη Συρία ;
(7) Θα παραβιάσει ο Τραμπ τις "κόκκινες γραμμές" της Ρωσίας;
(8) Απρόβλεπτη η αμερικανική πολιτική στη Συρία.
(6) Ποιος ωφελείται από τα Χημικά στη Συρία ;
(7) Θα παραβιάσει ο Τραμπ τις "κόκκινες γραμμές" της Ρωσίας;
(8) Απρόβλεπτη η αμερικανική πολιτική στη Συρία.
Η Συρία και οι τυχοδιωκτισμοί των πολεμοκάπηλων.
Αν κανείς θέλει να αναζητήσει τον ένοχο ενός εγκλήματος, μια καλή αρχή είναι να ψάξει ποιος ωφελείται από αυτό. Στην περίπτωση της τελευταίας, αναφερόμενης χημικής επίθεσης στη Συρία, η πλευρά που δεν είχε κανένα συμφέρον να διαπράξει μια τέτοια ενέργεια ήταν η κυβέρνηση της Συρίας.
Οι επιχειρήσεις της στην Α. Γούτα εξελίσσονται επιτυχώς και ο πρόεδρος των ΗΠΑ είχε δηλώσει ότι επιθυμεί την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία. Η Τουρκία θα έμενε μόνη με τη Ρωσία και το Ιράν στο «βάλτο» της Συρίας, κατάσταση που πολύ πιθανά θα αποτελούσε παγίδα παρά πλεονέκτημα για την πολιτική Ερντογάν. Επομένως το τελευταίο που θα έπραττε η κυβέρνηση της Συρίας θα ήταν μια στρατιωτικά αχρείαστη και διεθνοπολιτικά καταστροφική για την ίδια επίθεση με χημικά, που απλώς θα προκαλούσε μια επίθεση των ΗΠΑ.
Ποιοι ωφελούνται αντιθέτως από μια τέτοια, υποτιθέμενη επίθεση με χημικά;Πρώτον, η υποστηριζόμενη από τη «Δύση» και τους συμμάχους της- Σ. Αραβία, Τουρκία κλπ- αντιπολίτευση- Αλ Νούσρα, Ελεύθερος Συριακός Στρατός, ΙΚ κλπ. Δεύτερον, ένα τμήμα του κατεστημένου των ΗΠΑ- όπως και άλλων δυτικών κρατών- που ενεργά επιδιώκει τη σύγκρουση με τη Ρωσία ή την εξόντωσή της με άλλους τρόπους και το οποίο εξαρχής αντέδρασε στην εξαγγελία για αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από τη Συρία. Και βεβαίως, τα διακομματικά «γεράκια» των ΗΠΑ που επιπλέον των άλλων βλέπουν με καχυποψία τον αμφίθυμο ιμπεριαλισμό του ίδιου του Τραμπ, σε αντίθεση με το συνειδητό, πολεμοκάπηλο τυχοδιωκτισμό, τύπου ΜακΚέιν, τον οποίο επικροτούν.
Επιπλέον αυτών, οι «αποδείξεις» περί χημικής επίθεσης που διαθέτουμε είναι κάποια βίντεο δευτερολέπτων από τα οποία ουδείς μπορεί να συνάγει το παραμικρό έστω με μια σχετική βεβαιότητα, ενώ βεβαίως έχουμε τις εδώ και ένα μήνα προειδοποιήσεις της Ρωσίας, περί προβοκάτσιας με υποτιθέμενη χρήση χημικών, προκειμένου να προκληθεί επέμβαση αλλαγής καθεστώτος στη Συρία.
Με άλλα λόγια, εάν υπήρχε στοιχειώδης σεβασμός του διεθνούς δικαίου και ένα έστω υποτυπώδες ενδιαφέρον για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης θα συζητούσαμε για το αν υπάρχουν αποδείξεις πρώτα και έπειτα για τη σύγκληση επιτροπής έρευνας γύρω από το υποτιθέμενο γεγονός. Αντιθέτως, αυτά αποδεικνύονται ψιλά γράμματα σε μια εποχή όξυνσης του ιμπεριαλισμού και του πολεμοκάπηλου τυχοδιωκτισμού.
Η Συρία δεν είναι παρά το πρόσχημα αλλά και το δυστυχές πεδίο, απόπειρας βίαιου περιορισμού της Ρωσίας. Η «Δύση» και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ανεχθούν μια Ρωσία που δε θα «σέρνεται» και που δε θα ξευτελίζεται διεθνώς, όπως επί Γιέλτσιν. Οι ΗΠΑ επιπλέον έχουν αποφασίσει να καταστείλουν οποιοδήποτε άλλο κέντρο επιρροής στις διεθνείς σχέσεις και ιδίως μια- έστω τακτική, πολύ περισσότερο στρατηγική- συμμαχία Ρωσίας και Κίνας.
Η μεν Ρωσία εξωθείται σε πολεμική αντιπαράθεση στο έδαφος της Συρίας, η δε Κίνα σε μια εμπορική συνθηκολόγηση ή και ίσως εμπορική σύγκρουση - χωρίς η στρατιωτική επιλογή να φαντάζει προοπτικά απίθανη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ΕΕ, καθοδηγούμενη από ασήμαντους ηγέτες αποτελεί το χρήσιμο ηλίθιο του τυχοδιωκτισμού των ΗΠΑ.
Πρόκειται για έναν κόσμο που έχει από καιρό εισέλθει στη δίνη της πολεμοκαπηλίας και της στρατιωτικοποίησης των διεθνών αντιπαραθέσεων. Εάν τις επόμενες ημέρες, ο πρόεδρος των ΗΠΑ και μια νέα συμμαχία των προθύμων αποφασίσουν να επιτεθούν στη Συρία θα γνωρίζουμε πως έχουν αποφασίσει να διακινδυνεύσουν την έκρηξη της μεγαλύτερης μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύγκρουσης.
Δυστυχώς, ελάχιστες δυνάμεις στο λεγόμενο δυτικό κόσμο φαίνεται να διατηρούν την ελάχιστη νηφαλιότητα που απαιτείται, προκειμένου να αντιληφθούμε πού οδηγείται ο πλανήτης και να αλλάξουμε πορεία.
Θέμης Τζήμας
Δικηγόρος, Μεταδιδακτορικός ερευνητής
https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-seria-kai-oi-techodioktismoi-ton-polemokapelon_gr_5acdd323e4b09212968d2a0f?utm_hp_ref=gr-homepage
11/4/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Ισχυρά τα κίνητρα όλων στο έγκλημα με τα χημικά στη Ντούμα.
Οι διεθνολόγοι, οφείλουμε να κάνουμε τουλάχιστον δύο βασικά πράγματα. Να μην κάνουμε αναλύσεις με βάση τις ιδεολογικές μας πεποιθήσεις και να εκφέρουμε άποψη για περιοχές και χώρες που γνωρίζουμε καλά και έχουμε μελετήσει ή ζήσει. Διαφορετικά κινδυνεύουμε σοβαρά να απωλέσουμε την επιστημονική μας εγκυρότητα και η ίδια η ζωή να μας διαψεύσει.
Σημειώνω τα παραπάνω με αφορμή τα όσα διάβασα για την τελευταία επίθεση με χημικά στην πόλη Ντούμα της Συρίας (στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα πάρα πολύ φτωχό και από το καθεστώς ξεχασμένο, απομακρυσμένο Σουνιτικό προάστιο στα βόρεια της Δαμασκού) με τραγικό απολογισμό δεκάδες αμάχους νεκρούς και τραυματίες.
«Αυτόπτες μάρτυρες» έσπευσαν να χρεώσουν την επίθεση στoν Μπασάρ αλ Άσαντ.
Στον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως στη Δύση, αυτόκλητοι υπερασπιστές του Άσαντ έσπευσαν να μιλήσουν για κίνητρα τα οποία σίγουρα δεν είχε ο Άσαντ προκειμένου να διατάξει αυτή την επίθεση.
Τι στην πραγματικότητα έχει συμβεί;
Γνωρίζοντας καλά την ψυχοσύνθεση των αντιμαχομένων στη Συρία θα έλεγα, ως πρώτο σχόλιο, ότι ο Μπασάρ αλ Άσαντ είναι ο τέλειος Πρόεδρος για την δοκιμαζόμενη από τον πόλεμο Συρία, για όλες τις παρατάξεις. Απόλυτα βολικός. Δεν ελέγχει την πλειονότητα των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων και υπάρχει ακόμη στη θέση του ελέω Ρωσίας, Ιρανών, των ελάχιστων πιστών του που συνιστούν τον Συριακό στρατό και των πολυπληθέστερων ισχυρών άτακτων που ολοκληρώνουν το πλαίσιο της δύναμης που τον υποστηρίζει. Εάν αύριο ο Μπασάρ αλ Άσαντ πάψει να είναι πρόεδρος της Συρίας, όλοι οι φιλοκυβερνητικοί θα ρίξουν το ανάθεμα σε εκείνον και θα δηλώσουν εξαπατημένοι και αναρωτώμενοι πως τους έμπλεξε σε ένα αιματηρό εμφύλιο με τα αδέλφια τους… Έτσι, θα «καθαρίσουν» οι φιλοκυβερνητικοί για όλα τα εγκλήματα στα τόσα χρόνια του πολέμου. Έτσι καθαρίζεις, νομικά και συνειδησιακά, στη Μέση Ανατολή! Το ίδιο ισχύει φυσικά για τους αντικαθεστωτικούς. Για όλα θα φταίει ο Άσαντ!
Μια δεύτερη παρατήρηση αφορά τα κίνητρα. Φιλοκυβερνητικοί και αντικαθεστωτικοί μοιράζονται εξίσου τις πιθανότητες να είναι οι αυτουργοί πίσω από το έγκλημα. Η εξήγηση είναι απλή και αφορά τη μελλοντική ανθρωπογεωγραφία της Συρίας. Για να στηθεί βιώσιμο τραπέζι διαπραγματεύσεων σε λίγους μήνες, θα πρέπει πρώτα να έχει τακτοποιηθεί η ανθρωπογεωγραφία της χώρας.
Στα νοτιοδυτικά τον έλεγχο θα έχει η κυβέρνηση της Δαμασκού. Στα βορειοδυτικά η περιοχή δορυφοριοποιείται από την Τουρκία και τον έλεγχο θα τον έχουν οι αντικαθεστωτικοί Σουνίτες. Ανατολικά του ποταμού Ευφράτη και κατά μήκος του μέχρι και την Deir ez-Zor τον έλεγχο θα έχουν οι Κούρδοι. Τέλος, στα νοτιοανατολικά ο έλεγχος θα είναι ασαφής, με την περιοχή να την ελέγχουν κυρίως δυνάμεις του ΙΚ και της παλαιάς Al Nusra.
Πέριξ της Δαμασκού βρίσκονται δύο ισχυρά προπύργια αντικαθεστωτικών. Το ένα στα ανατολικά (περιοχή ανατολικής Γούτα) και το άλλο στα βόρεια (περιοχή της Ντούμα). Πολύ πριν το ξέσπασμα του πολέμου και οι δύο αυτές περιοχές βρίσκονταν πραγματικά σε άθλια κατάσταση από πλευράς υποδομών και συνθηκών διαβίωσης λόγω του ότι κατοικούνται από Σουνίτες που δεν υποστήριζαν το καθεστώς Άσαντ, και με το να τους αφήνει στην τύχη τους το καθεστώς ουσιαστικά τους τιμωρούσε. Το καθεστώς πλέον θέλει να εγκαταλείψουν στο σύνολό τους την περιοχή και να μεταβούν όλοι βόρεια προς την Ιντλίμπ και το Αφρίν. Ορισμένοι τυχεροί το έπραξαν. Ορισμένοι όμως αρνούνται να εγκαταλείψουν, από επιλογή ή αδυναμία, τον τόπο τους και γίνονται στόχος των επιθέσεων. Άρα το «καθάρισμα» της περιοχής από Σουνίτες είναι ισχυρό κίνητρο για τους φιλοκυβερνητικούς να έχουν ρίξει τα χημικά. Δυστυχώς, θα αναγκαστώ να παραθέσω και αυτό το στοιχείο, αλλά είναι τόσο πυκνοκατοικημένη η κατεστραμμένη από τους συνεχείς βομβαρδισμούς Ντούμα, που οι απώλειες των αμάχων από την τελευταία ρίψη χημικών, ως ελάχιστο δείγμα «συμμόρφωσης» των υπολοίπων μπορεί να εκληφθεί, αν το έγκλημα τελικά το διέπραξαν οι φιλοκυβερνητικοί.
Σαφώς βέβαια υπάρχουν και ισχυρά κίνητρα το έγκλημα να το έχουν διαπράξει οι αντικαθεστωτικοί. Για να προκαλέσουν την επέμβαση των Δυτικών στη Συρία, και πλέον απέναντι σε Ρώσους και Ιρανούς να βρίσκονται ενδεχομένως οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι. Είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο!
Όμως ποιοι είναι αλήθεια οι αντικαθεστωτικοί που θα μπορούσαν να το έχουν κάνει; Μήπως οι δυνάμεις του ISIS που παραμένουν στη Συρία; Μα αυτοί έχουν πλέον συγκεντρωθεί στην έρημο, μεταξύ των συνόρων της Συρίας με την επαρχία Anbar του Ιράκ για μελλοντική χρήση… Μήπως είναι η Αλ Κάιντα της Συρίας που δεν έπαψε να είναι ισχυρά παρούσα στη χώρα; Αμφιβάλλω, διότι είναι εντελώς διαφορετική η στρατηγική της στην περιοχή. Μήπως είναι ο FSA που εσχάτως λειτουργεί ως ανταποκρίτρια δύναμη των Τούρκων στη Συρία; Και εδώ πάλι αμφιβάλλω, ειδικά αν αναλογιστώ τα όσα έχει πλέον κερδίσει η Τουρκία στα βορειοδυτικά της Συρίας.
Μήπως ενδεχομένως ο αυτουργός να βρίσκεται ανάμεσα στις διάφορες ομάδες των Κούρδων που δεν μετέχουν των SDF και που παράλληλα δεν χαίρονται καθόλου από την ενδεχόμενη απομάκρυνση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία; Μην ξεχνάμε ότι η τελευταία επίθεση με χημικά έγινε την ώρα που η Τουρκία, έστω και σε μικρή έκταση, διεξάγει επιχειρήσεις εκκαθάρισης της περιοχής του Sinjar από τις δυνάμεις του ΡΚΚ και λίγες ώρες αφότου ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωνε την πρόθεσή του για απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία.
Συμπεράσματα δύσκολα μπορούν να προκύψουν τούτη την ώρα.
Δύο κράτη που θα μπορούσαν γρήγορα να θέσουν ένα τέρμα στο διαρκές έγκλημα της Συρίας είναι η Ρωσία και η Τουρκία. Θα μπορούσαν να επισπεύσουν τις μετακινήσεις των ανθρώπων και να ολοκληρώσουν γρήγορα τον νέο ανθρωπογεωγραφικό χάρτη της Συρίας. Τα φοβικά σύνδρομα του ΟΗΕ δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Σε αυτό το πλαίσιο, η αμερικανική στρατηγική εξελίσσεται ώστε να βάλει ακόμη πιο βαθιά την φιλόδοξη Γαλλία στη «μαύρη τρύπα» της Συρίας.
Αυτή η στρατηγική όλων των δρώντων αφορά και τα μεθεόρτια της ρίψης χημικών στη Ντούμα. Η προχθεσινή επίθεση που δέχθηκε η Συριακή βάση Τ4 στην οποία στρατωνίζονται Ρώσοι και Ιρανοί, από 8 πυραύλους (οι 6 λέγεται πως αναχαιτίστηκαν από την Συριακή αεράμυνα) αρχικά επιχειρήθηκε να χρεωθούν στις ΗΠΑ και όταν αυτό δεν έπιασε, στο στόχαστρο μπήκαν οι Ισραηλινοί. Κανείς βέβαια δεν συζητά ότι οι πύραυλοι μπορεί να ήταν και από τη Χέζμπολάχ για να νομιμοποιήσει και να δέσει ακόμη περισσότερο το ρόλο της και τη χρησιμότητά της στη Συριακή κρίση, και ενδεχομένως να εξασφαλίσει τεταρτημόρια εδάφους εντός της Συρίας όταν οσονούπω θα διωχθεί από το Λίβανο.
Το βέβαιο είναι ότι όσο θα εξελίσσεται αυτή η στρατηγική, των πολλών και διαφορετικών επιπέδων, οι άμαχοι της Συρίας θα συνεχίσουν να κινδυνεύουν.
Φωτογραφία: AP
Βασίλης Κοψαχείλης,Διεθνολόγος
10 Απριλίου 2018
2.
Τόμαχοκ εναντίον S-400:
Έρχεται πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας στη Μεσόγειο;
Αισιόδοξος ότι θα επικρατήσει η κοινή λογική και ότι, για τον λόγο αυτό, δεν υπάρχει κίνδυνος στρατιωτικής σύγκρουσης ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία, εμφανίστηκε την Τρίτη ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιχαήλ Μπογκντάνοφ. Ο δε πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος εμφανίζεται έτοιμος να συμμετέχει στο σχεδιαζόμενο πλήγμα κατά του Άσαντ στο πλευρό των Αμερικανών, διαβεβαίωσε ότι τα χτυπήματα θα είναι «χειρουργικά» και θα στοχεύουν αποκλειστικά τις εγκαταστάσεις χημικών όπλων του συριακού καθεστώτος και όχι τους συμμάχους του -δηλαδή τους Ρώσους.
Βεβαίως, παρά τις παραπάνω καθησυχαστικές δηλώσεις, είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη απόφαση θα ληφθεί στον Λευκό Οίκο και το Κρεμλίνο -και πουθενά αλλού. Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι αυτοί που θα αποφασίσουν ποια θα είναι η ένταση και ο στόχος τόσο του αρχικού χτυπήματος όσο και της απάντησης που θα δοθεί (εάν δοθεί) σε αυτό. Με άλλα λόγια, θα επιλέξουν εάν θα πρόκειται για ένα «σύνηθες» επεισόδιο με διαχειρίσιμες συνέπειες (όπως ήταν αυτό που σημειώθηκε πριν ένα ακριβώς χρόνο, με την αντίστοιχη αμερικανική πυραυλική επίθεση μετά από το πλήγμα με χημικά που φέρεται να διέταξε ο Άσαντ) ή, αντιθέτως, εάν ΗΠΑ και Ρωσία θα οδηγηθούν σε μια γενικευμένη σύρραξη, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Τα «γεράκια» της Ουάσινγκτον
Ποιον δρόμο θα ακολουθήσουν, λοιπόν, οι δύο ηγέτες; Η αλήθεια είναι ότι για την ώρα δεν έχουν μιλήσει και ακούν τις εισηγήσεις των συμβούλων τους -οι οποίες περιλαμβάνουν και τα δύο σενάρια. Τα «γεράκια» της Ουάσινγκτον, για παράδειγμα, που έχουν ενισχύσει σημαντικά τη θέση τους με την παρουσία του Μάικ Πομπέο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Τζον Μπόλτον στο τιμόνι της CIA, θεωρούν ότι πρέπει κάποια στιγμή να δοθεί μια αποφασιστική απάντηση στη Μόσχα, ώστε να ξεκαθαρίσει ποιος είναι ο ισχυρότερος και κάνει κουμάντο, προσθέτοντας ότι όσο περνά ο καιρός τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα.
Το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι εάν δεν σταματήσουν τώρα τον Πούτιν, τότε θα καταγραφεί οριστικά και αμετάκλητα ως ο μεγάλος νικητής του πολέμου στη Συρία, με αποτέλεσμα να του ανοίξει η όρεξη και να διεκδικήσει ακόμη περισσότερα. Προσθέτουν, επίσης, ότι η αμερικανική στρατιωτική υπεροχή είναι αδιαμφισβήτητη, κάτι που σημαίνει ότι στην περίπτωση που ο Πούτιν αποφασίσει να απαντήσει, θα υποστεί μια συντριπτική και ταπεινωτική ήττα. Μια ήττα η οποία, με τη σειρά της, θα σημάνει και την αρχή του πολιτικού του τέλους -ειδικά εφόσον η επίθεση έχει και οικονομική διάσταση, με στόχο το ρούβλι και τους ολιγάρχες.
Από την άλλη, υπάρχουν ακόμη αρκετοί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού που προειδοποιούν ότι εφόσον ανοίξει ο ασκός του Αιόλου, τότε οι θύελλες που θα ακολουθήσουν δεν θα έχουν προηγούμενο -όποιο και αν είναι το βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα της σύγκρουσης. Τονίζουν ότι δεν είναι μόνο η Μέση Ανατολή που θα μετατραπεί συνολικά σε παρανάλωμα του πυρός, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και δεκάδες εκατομμύρια πρόσφυγες (οι οποίοι θα «πολιορκήσουν» την Ευρώπη), αλλά οι συνέπειες θα είναι αισθητές σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, όπου θα αναζωπυρωθούν παλιά μέτωπα και θα ανοίξουν νέα. Και τότε, όπως λένε, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα απέχει πολύ...
Στο επιτελείο του Πούτιν, την ίδια στιγμή, τα διλήμματα δεν είναι λιγότερο πιεστικά. Αν οι Αμερικανοί επιλέξουν να πλήξουν αποφασιστικά τον Άσαντ και η Ρωσία δεν απαντήσει, τότε όχι απλώς θα αμφισβητηθούν τα κέρδη που έχει στο μέτωπο της Συρίας αλλά, το σημαντικότερο, θα κλονιστεί η εμπιστοσύνη των συμμάχων της και κυρίως του Ιράν προς αυτήν. Ενώ παράλληλα, θα αποδειχθεί ότι ο φόβος που ενέπνεε ο «τσάρος» και η στρατιωτική του μηχανή στη Δύση ήταν μάλλον αδικαιολόγητος...
Το ρίσκο της Ευρώπης
Όσον αφορά στην Ευρώπη, Γαλλία και Βρετανία μοιάζουν έτοιμες να βρεθούν στο πλευρό των Ηνωμένων Πολιτειών στην επικείμενη επίθεση κατά της Συρίας. Έτσι και για μια ακόμη φορά, κάποιες χώρες-μέλη αποφασίζουν και ενεργούν σε ένα μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής αυτόνομα, χωρίς καν να κάνουν τον κόπο να το θέσουν σε συζήτηση με τους εταίρους τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση -προφανώς, επειδή γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ομοφωνία για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης.
Σε κάθε περίπτωση, η γαλλο-βρετανική ανάμιξη ενέχει πολύ μεγάλους κινδύνους. Για παράδειγμα, μια ολική ρήξη με τη Μόσχα θα προκαλέσει πολύ περισσότερα προβλήματα στους Ευρωπαίους από ό,τι στους Αμερικανούς (ειδικά καθώς παραμένει ανοιχτό και το μέτωπο της Ουκρανίας). Επίσης, η συνακόλουθη σύγκρουση με το Ιράν και η ακύρωση της συμφωνίας του 2015 για τα πυρηνικά του θα ακυρώσει ντε φάκτο την πολιτική θέση που έχουν λάβει Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι. Τέλος, ένας νέος γύρος πολεμικών συγκρούσεων στη Συρία, πιθανότατα και στη Μέση Ανατολή, θα φέρει εκατομμύρια νέους πρόσφυγες στις πύλες της Ευρώπης.
Πιο κοντά στην Αποκάλυψη...
Με βάση όλα τα παραπάνω, η εκτίμηση που απεικονίζει πιο πιστά την πραγματικότητα είναι, πιθανότατα, αυτή: Τα όσα συμβαίνουν και θα συμβούν στο μέτωπο της Συρίας φέρνουν ΗΠΑ και Ρωσία, αλλά και την ανθρωπότητα, ένα βήμα πιο κοντά στο σημείο μηδέν, χωρίς όμως να το έχουν ακόμη φτάσει. Χωρίς να αποκλείεται να γίνουμε μάρτυρες της πρώτης άμεσης σύγκρισης των δυνατοτήτων των αμερικανικών Τόμαχοκ απέναντι στους πυραύλους του ρωσικού S-400 (κάτι που ενδέχεται και να επιδιώκουν τα δύο επιτελεία...), μοιάζει μάλλον απίθανο να βρεθούμε μπροστά σε μια εικόνα Αποκάλυψης. Αν και, φυσικά, όσο πιο κοντά πλησιάζουμε στην κρίσιμη στιγμή, τα όρια δοκιμάζονται, τα νεύρα τεντώνονται επικίνδυνα και τα «ατυχήματα» είναι αναμενόμενα.
AP Photo/Evan Vucci, File
Γιώργος Παυλόπουλος
11/4/2018
HSTCSG Wraps Up COMPTUEX: CVW-1 Fly Off
Aεροπλανοφόρο, καταδρομικό, αντιτορπιλικά των ΗΠΑ στη Μεσόγειο: Στόχος η Συρία;
Απέπλευσε από τις ΗΠΑ το αεροπλανοφόρο USS Harry Truman και τη συνοδεία του με σκοπό την ανάπτυξή του στη Μέση Ανατολή. Το γιγαντιαίο σκάφος και η ομάδα μάχης του υπηρετούνται από 6.500 άτομα. Η δε ομάδα μάχης αποτελείται από το καταδρομικό καθυνομένων βλημάτων USS Normandy κλάσης Ticonderoga, εκτοπίσματος 9.800 τόνων, το οποίο φέρει σχεδόν 200 πυραύλους και τα αντιτορπιλικά USS Arleigh Burke, USS Bulkeley, USS Forrest Sherman και USS Farragut. Την ομάδα μάχης συνοδεύει και η γερμανική φρεγάτα FGS Heschen. Αργότερα θα ενωθούν με την ομάδα μάχης του αεροπλανοφόρου τα αντιτορπιλικά USS Jason Dunham και USS The Sullivans, ενώ στις συριακές ακτές βρίσκεται και το αντιτορπιλικό USS Donald Cook. Η ομάδα μάχης του USS Harry Truman θα αντικατατήσει την αντίστοιχη του αεροπλανοφόρου USS Theodore Roosevelt.
3.
Αντώνης Κλάψης: Προ των πυλών το χτύπημα Τραμπ στη Συρία.
Ένα αμερικανικό χτύπημα μέσα στις επόμενες 48 ώρες εναντίον στόχων που ελέγχονται από το καθεστώς Άσαντ, θα αποτελέσει προσπάθεια μείωσης της ρωσικής ισχύος, δίχως όμως στα θύματα να συμπεριλαμβάνονται Ρώσοι υπήκοοι, όπως εξηγεί στο Liberal ο διδάκτωρ διπλωματικής ιστορίας Αντώνης Κλάψης. Και εκτιμά ότι αν πέσουν αμερικανικές βόμβες στη Συρία, θα έχουμε επανάληψη του 2017, όταν η Ρωσία είχε ειδοποιηθεί έγκαιρα για την αμερικανική επίθεση ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να πληγούν στρατιώτες, αεροσκάφη ή άλλοι στόχοι της.
Σχετικά με τις κατηγορίες κατά του Άσαντ, σημειώνει ότι όταν κάποιος είναι σε σχετικά πλεονεκτική θέση και οι δυνάμεις του βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από μια νίκη κατά των ανταρτών, δεν έχει λόγο να καταφύγει σε χρήση χημικών όπλων, η οποία είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει διεθνή κατακραυγή. Και δεν αποκλείει η επίθεση να έχει ενορχηστρωθεί από τρίτους ώστε να δοθεί πάτημα στη Δύση να επιτεθεί στον Άσαντ. Επικαλείται μάλιστα το προηγούμενο του 2013, όταν μήνες μετά τη χρήση του θανατηφόρου αέριου σαρίν σε προάστιο της Δαμασκού, από την οποία έχασαν τη ζωής τους εκατοντάδες άνθρωποι, προέκυψαν ενδείξεις ότι την επίθεση είχαν οργανώσει οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
Ερωτηθείς τέλος για το περιστατικό με το τουρκικό ελικόπτερο στη Ρω, δεν κρύβει τις επιφυλάξεις του για την περίεργη όπως έχει εξελιχθεί υπόθεση, ειδικά μετά και την για πολλοστή φορά, διάσταση απόψεων, μεταξύ Μαξίμου και Π. Καμμένου, σχετικά με το τι πραγματικά συνέβη.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Πως να διαβάσουμε το περιστατικό με το τουρκικό ελικόπτερο στη Ρω;
Το περιστατικό με το ελικόπτερο της τουρκικής Ακτοφυλακής στη Ρω ερμηνεύεται ταυτόχρονα με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι ότι αποτελεί συνέχεια των υπόλοιπων αμφισβητήσεων των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ο δεύτερος είναι ότι η Τουρκία δοκιμάζει πλέον το επίπεδο ετοιμότητας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ενώ ταυτόχρονα παίζει με τα νεύρα της ελληνικής πλευράς.
Εντελώς ασυνήθιστη υπήρξε η ελληνική αντίδραση, μέσω της ρίψης τροχιοδεικτικών βολών από τη φρουρά του νησιού, με σκοπό την απώθηση του ελικοπτέρου. Από την άλλη πλευρά, το περιστατικό έγινε αφορμή για τη διαπίστωση, για πολλοστή φορά, της ύπαρξης δύο γραμμών στο εσωτερικό της ελληνικής κυβέρνησης: της οξείας που εκφράζει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και της μετριοπαθέστερης που χαρακτηρίζει το Μέγαρο Μαξίμου.
- Χθες ο Λευκός οίκος ανακοίνωσε πως ο πρόεδρος Τράμπ ακυρώνει το προγραμματισμένο ταξίδι του στη Ν.Αμερική, προκειμένου να επιβλέψει ο ίδιος την "αμερικανική απάντηση στη Συρία". Να περιμενουμε αμερικανικές βόμβες στη Συρία;
Τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, συμπεριλαμβανομένης αεροπορικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ μέσα στις επόμενες 24 ή 48 ώρες εναντίον στόχων που ελέγχονται από το καθεστώς του Άσαντ.
Οι αμερικανικές βόμβες, εάν προκύψουν, θα αποτελούν ταυτόχρονα έμμεσα -και προειδοποιητικά- χτυπήματα προς τη Ρωσία που στηρίζει τον Άσαντ. Με δεδομένη την κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, ίσως η Συρία να αποτελέσει ένα πεδίο επίδειξης της αμερικανικής ισχύος και αντίστοιχα προσπάθεια μείωσης της ρωσικής ισχύος.
- Το ερώτημα είναι αν σε μια τέτοια περίπτωση, στόχος θα είναι και Ρώσοι στρατιωτικοί. Το ρωτώ γιατί τον Απρίλιο του 2017, όταν ο Τραμπ είχε δώσει εντολή για βομβαρδισμό κατά αεροπορικής βάσης στη Συρία, η Ρωσία είχε ειδοποιηθεί έγκαιρα για την επίθεση ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να πληγούν στρατιώτες ή αεροσκάφη της…
Το πιθανότερο είναι ότι οι Αμερικανοί θα αποφύγουν να στοχεύσουν ρωσικούς στόχους και ακόμα περισσότερο Ρώσους στρατιωτικούς. Η Ουάσινγκτον δεν επιδιώκει τη μετωπική σύγκρουση με τη Ρωσία, η οποία ίσως να έρθει εάν μέσα στα θύματα των ενδεχόμενων αμερικανικών βομβαρδισμών στη Συρία συμπεριλαμβάνονται και Ρώσοι υπήκοοι. Επομένως, εάν χρειαστεί, μάλλον θα έχουμε μια επανάληψη του σεναρίου του 2017.
- Από την άλλη πλευρά, αρκετοί αναλυτές δυσκολεύονται να πειστούν σε τι θα μπορούσε να ωφελήσει τον Άσαντ μια επίθεση με χημικά, σαν αυτή στη Ντούμα, κατά των αντιπάλων του. Πολλώ δε μάλλον όταν οι δυνάμεις του βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από μια νίκη επί των ανταρτών. Αποκλείετε να έχει ενορχηστρωθεί η επίθεση από ξένες μυστικές υπηρεσίες ώστε να δοθεί πάτημα στη Δύση να επιτεθεί στον Άσαντ;
Τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Εξάλλου, υπάρχει το προηγούμενο του 2013, όταν και πάλι το καθεστώς Άσαντ κατηγορήθηκε για χρήση του θανατηφόρου αερίου σαρίν, όμως λίγους μήνες αργότερα υπήρξαν ισχυρές ενδείξεις ότι την επίθεση την είχαν οργανώσει οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες με στόχο να δυσφημίσουν τον Άσαντ και να προκαλέσουν στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ για την ανατροπή.
Για να επιστρέψω στο σήμερα, μέχρι στιγμής δεν έχουν παρουσιαστεί αδιάσειστα στοιχεία που να ενοχοποιούν τον Άσαντ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι απαραίτητα αθώος. Αλλά, όντως, η λογική λέει ότι την ώρα που κάποιος είναι σε σχετικά πλεονεκτική θέση, δεν έχει λόγο να καταφύγει σε χρήση χημικών όπλων, η οποία είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει διεθνή κατακραυγή.
- Σε κάθε περίπτωση τι πιστεύετε ότι θα συμβεί αν οι ΗΠΑ πατήσουν το κουμπί, σε συνεργασία ή μη με Μ.Βρετανία και Γαλλία, με τις οποίες ο Τραμπ βρίσκεται σε ανοικτή επικοινωνία;
Είναι πολύ λογικό οι ΗΠΑ να αναζητήσουν την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και τη βοήθεια όσο το δυνατόν περισσότερων κρατών εάν πρόκειται να επέμβουν στη Συρία.
Ας μην ξεχνούμε, εξάλλου, ότι η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία είναι μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Οι ΗΠΑ, πάντως, διαμηνύουν ότι είναι διατεθειμένες να αναλάβουν στρατιωτικές πρωτοβουλίες στη Συρία ακόμα και χωρίς απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Τυχόν αμερικανικοί βομβαρδισμοί θα προσθέσουν ακόμα μία παράμετρο στο περίπλοκο παζλ της συριακής κρίσης, η οποία δεν φαίνεται να βαίνει προς επίλυση. Είναι πολύ πιθανόν ότι θα οδηγήσουν σε κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις Ουάσινγκτον-Μόσχας, δεδομένου ότι η Ρωσία στηρίζει το καθεστώς του Άσαντ.
Δεν νομίζω ωστόσο ότι το ενδεχόμενο της ένοπλης ρήξης είναι πιθανό, διότι μιλάμε για δύο πυρηνικές δυνάμεις. Επομένως, η στρατιωτική κλιμάκωση ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία ενέχει κινδύνους που ξεπερνούν τα συμβατικά μέτρα.
- Πιστεύετε επομένως ότι αυτός ο «άτυπος πόλεμος» μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ στη Συρία θα συνεχιστεί, και ενδεχομένως θα κλιμακωθεί, αλλά ως «πόλεμος δια αντιπροσώπων», ένα είδος proxi war;
Πιστεύω πως πολύ δύσκολα είτε η Ουάσινγκτον, είτε η Μόσχα θα διαβούν τον διπλωματικό Ρουβίκωνα. Αν το κάνουν, τότε θα μιλάμε για ένα περιβάλλον, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Οι σχέσεις Δύσης-Ρωσίας βρίσκονται σε σχεδόν διαρκή ένταση εδώ και πολύ καιρό, κυρίως μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Υπό την ηγεσία του κ. Πούτιν, η Ρωσία επιχειρεί, και σε ένα βαθμό το έχει επιτύχει, να επανέλθει δυναμικά στο διεθνές προσκήνιο και να διεκδικήσει θέση δύναμης που διαμορφώνει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Αυτό είναι κάτι που μοιραία φέρνει σε αντίθεση τη Ρωσία με τις ΗΠΑ και τους μείζονες συμμάχους τους. Εξάλλου, η συνολική τοποθέτηση της πολιτικής τού κ. Πούτιν διαπνέεται από αντιδυτικό πνεύμα, υπό την έννοια ότι περιγράφει τη Δύση ως παρακμασμένη, δεν ενστερνίζεται τη δυτικού τύπου δημοκρατία, αντιμετωπίζει ανταγωνιστικά το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως, και από αυτή την άποψη, η Ρωσία βρίσκεται σε τροχιά αντιπαράθεσης με τη Δύση.
Από την άλλη πλευρά, ας μη ξεχνάμε ότι ο κ. Τραμπ κάνει συχνά μεγαλόστομες δηλώσεις, χωρίς στη συνέχεια να περνά από τα λόγια στην πράξη. Θυμίζω τη σχετικά πρόσφατη ανταλλαγή υποτιμητικών χαρακτηρισμών και απειλών με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν, οι οποίες τελικά δεν οδήγησαν σε περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης. Φυσικά, η Ρωσία είναι εντελώς διαφορετικό μέγεθος από εκείνο της Βόρειας Κορέας. Αλλά αυτό αποτελεί επιχείρημα για την επίδειξη μεγαλύτερης αυτοσυγκράτησης.
- Ένας πολύ ενεργός παίκτης στο Συριακό, ο Ερντογάν, ενισχύει περαιτέρω τους δεσμούς του με τη Ρωσία, με πιο χαρακτηριστική κίνηση την αποδοχή του αιτήματός του από τον Πούτιν για επίσπευση της παράδοσης των πυραύλων S-400. Όμως η σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία είναι ετεροβαρής. Η Άγκυρα εξαρτάται ενεργειακά σε μεγάλο βαθμό από τη Μόσχα, και οικονομικά σε μεγάλο βαθμό από την Ευρώπη και γενικότερα από τη Δύση. Σε μια στιγμή επομένως που η τουρκική λίρα κατρακυλά, και οι εκλογές δεν είναι μακριά, ο Ερντογάν δεν έχει σοβαρούς λόγους να είναι προσεκτικός;
Ο κ. Ερντογάν απομακρύνει σταθερά την Τουρκία από τη Δύση. Οι σχέσεις της Άγκυρας με την Ουάσινγκτον και την Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων πολλών δεκαετιών.
Κατά συνέπεια, ο κ. Ερντογάν βλέπει τη Ρωσία ως μία εναλλακτική γεωπολιτική λύση σε σχέση με τη Δύση. Η πρόσφατη επίσκεψη του κ. Πούτιν στην Τουρκία αποτελεί απόδειξη των ειδικών σχέσεων που υπάρχουν ανάμεσα στην Άγκυρα και τη Μόσχα. Ως προς την Ελλάδα, έχει σημασία να δούμε τι σημαίνουν αυτές οι εξελίξεις για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η περαιτέρω απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση θα αυξήσει τη γεωπολιτική σημασία της χώρας μας για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Όμως, από την άλλη πλευρά, θα υπάρχει κίνδυνος να δημιουργήσουν συνθήκες αστάθειας, που ίσως αυξήσουν τις τουρκικές πιέσεις εις βάρος της χώρας μας.
- Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία, είναι πιθανό να αυξήσουν τις πιέσεις των προσφυγικών ροών προς την Ελλάδα; Και αν αυτό συμβεί, μήπως ενισχύεται το οπλοστάσιο Ερντογάν απέναντι στην Ευρώπη;
Στο τουρκικό έδαφος βρίσκονται αυτή τη στιγμή περίπου 4,5-5 εκατομμύρια πρόσφυγες, οι περισσότεροι από τους οποίους προέρχονται από τη Συρία. Επομένως, ακόμα και όπως έχει σήμερα η κατάσταση, η Τουρκία είναι σε θέση, επιτρέποντας και πάλι την αύξηση των προσφυγικών ροών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, πρωτίστως μέσω των ελληνικών νησιών.
Ο κ. Ερντογάν διαρκώς υπενθυμίζει στους Ευρωπαίους ότι έχει αυτή τη δυνατότητα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει οικονομικά και άλλα ανταλλάγματα (κυρίως κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες) προς όφελος της Τουρκίας. Το πρόβλημα για εμάς θα προκύψει εάν ο κ. Ερντογάν επαναλάβει το «άνοιγμα της κάνουλας» των προσφυγικών ροών, όπως το 2015.
- Βλέπουμε πάντως μια προσπάθεια από τον Ερντογάν να οικοδομήσει μέτωπο συνεργασίας με δύο χώρες (Ρωσία, Ιράν), στην φιλία των οποίων είχε ποντάρει πολύ η Ελλάδα. Οι προσδοκίες της Αθήνας διαψεύδονται. Τι μας δείχνει αυτό;
Ήταν αφελείς οι προσδοκίες ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εξασφαλίσει σημαντικά ερείσματα σε αυτές τις χώρες. Αυτό αποδείχθηκε, για άλλους λόγους και με άλλους όρους, και το πρώτο εξάμηνο του 2015, την περίοδο της περιβόητης «διαπραγμάτευσης» με τους δανειστές της Ελλάδας.
Τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ελλάδας εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο του δυτικού κόσμου (ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση), στον οποίο η χώρα μας είναι οργανικά ενταγμένη. Πρόκειται για μια σταθερή επιλογή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής εδώ και πολλές δεκαετίες, η παρέκκλιση από την οποία εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την ελληνική ασφάλεια.
- Στην προκλητικότητα της Τουρκίας, πώς απαντά η Αθήνα; Πέρα από την προσπάθεια της Αθήνας να εντείνει την επικοινωνία με όλους τους παίκτες που μπορούν να επηρεάσουν τον Ερντογάν (συμπεριλαμβανομένου του Πούτιν), πληροφορίες μιλούν για ενίσχυση του εξοπλιστικού προγράμματος, δίχως όμως να είναι σαφές πως, και με ποιο τρόπο αυτό προχωρά…
Η τουρκική επιθετικότητα κλιμακώνεται. Η Άγκυρα θέτει πλέον ανοικτά ζήτημα ακόμα και κυριότητας νησιών, νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο. Η συσσωρευμένη διπλωματική εμπειρία αποδεικνύει ότι, για την Ελλάδα, η εξισορρόπηση της Τουρκίας είναι δυνατή μόνο μέσα από την εξασφάλιση συμμαχικών ερεισμάτων σε διεθνή κλίμακα. Τα μεγάλα λόγια και οι υπερπατριωτικές κορώνες δεν αρκούν. Μπορεί καθένας να αναλογιστεί πόσο πιο αδύναμη θα ήταν η θέση της Αθήνας έναντι της Άγκυρας εάν η Ελλάδα δεν ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Αντώνης Κλάψης
Επιστημονικός Συντονιστής, Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής Οικονομίας
και Διακυβέρνησης, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
http://www.liberal.gr/arthro/199045/apopsi/sunenteuxeis/pro-ton-pulon-to-chtupima-tramp-sti-suria.html
11/4/2018
Russian President Vladimir Putin (2-R), Mayor of Moscow Sergei Sobyanin (R), Russian Prime Minister Dmitry Medvedev (L) and his spouse Svetlana (C) attend the Orthodox Easter holiday service at the Christ the Savior Cathedral in Moscow, Russia, late 07 April 2018. EPA, SERGEI ILNITSKY
4.
Τι σημαίνει η ισραηλινή επίθεση στην Συρία;
Είναι κίνηση εναντίον της Ρωσίας με προεκτάσεις…
Η επίθεση στην αεροπορική βάση της Συρίας, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, αλλάζει δραματικά τους όρους του παιχνιδιού στην πολύπαθη Μέση Ανατολή. Αν και ουδείς ανέλαβε για την ώρα την ευθύνη η Ρωσία δείχνει το Ισραήλ ως υπεύθυνο και μάλιστα αναφέρει πως δύο (;) μαχητικά F-15I (η ισραηλινή έκδοση του F-15E Strike Eagle) εκτόξευσαν οκτώ πυραύλους κατά της βάσης πετώντας στον εναέριο χώρο του Λιβάνου. Από τους οκτώ πυραύλους οι πέντε αναχαιτίστηκαν αναφέρει η Μόσχα.
Ωστόσο ακόμα κι αν είναι έτσι τα ερωτήματα που γεννώνται για τη ρωσική-συριακή αεράμυνα είναι καίρια και φανερώνουν ότι, εντέλει, δεν κατόρθωσε να αποκρούσει μια συμβατική απειλή, αυτή των F-15Ι. Τι άραγε θα συνέβαινε αν αντί των F-15 οι Ισραηλινοί είχαν στείλει F-35; Ή μήπως έστειλαν και για αυτό Ρώσοι, Ιρανοί και Σύροι δε κατάλαβαν από πού τους ήρθε παρά αρκετές ώρες μετά;
Σε κάθε περίπτωση το πλήγμα, εφόσον προέρχεται από το Ισραήλ, έχει ως βασικό στόχο όχι τον Άσαντ, που είναι του χεριού της Ιερουσαλήμ, αλλά των προστατών του, τη Ρωσία και το Ιράν. Για αυτό και το πλήγμα εκτελέστηκε κατά βάσης όπου υπάρχουν Ρώσοι και Ιρανοί. Και Ιρανοί σκοτώθηκαν. Η Μόσχα δεν παραδέχτηκε απώλειες αλλά αυτό δεν λέει κάτι καθώς έχει και σε άλλη περίπτωση αποκρύψει βαρύτατες ρωσικές απώλειες, όταν Ρώσοι μισθοφόροι, μαζί με δυνάμεις του Άσαντ επιτέθηκαν κατά Κούρδων και Αμερικανών και διαλύθηκαν.
Το Ισραήλ δείχνει με την κίνηση αυτή ότι ίσως το μορατόριουμ με τη Μόσχα τείνει προς κατάργηση και αυτό διότι η Μόσχα δεν περιορίζει την ιρανική επιρροή στην Συρία και επιτρέπει τον αφανισμό των Κούρδων από την Τουρκία. Το Ισραήλ δείχνει στη Μόσχα ότι δεν θα ανεχθεί πλέον άλλες κινήσεις που θεωρεί ότι απειλούν την εθνική του ασφάλεια και πως είναι αποφασισμένο να πράξει οτιδήποτε χρειαστεί, εναντίον οποιουδήποτε χρειαστεί. Πριν λίγες ημέρες το Ισραήλ είχε καταγγείλει πως παράλληλα με τις «αυθόρμητες» διαδηλώσεις των συμμάχων της Τουρκίας Παλαιστινίων της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας το καθεστώς Άσαντ συγκέντρωσε δυνάμεις στο Γκολάν, στα σύνορα με το Ισραήλ, με τη δικαιολογία της ανάληψης επίθεσης κατά των ανταρτών. Η συριακή συγκέντρωση δυνάμεων παραβιάζει την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός Ιερουσαλήμ-Δαμασκού την οποία επέβλεπε ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ.
Όλα τα ανωτέρω δεν αποτελούν καλά σημάδια για την περιοχή η οποία κυριολεκτικά μυρίζει μπαρούτι. Αν η Μόσχα δεν περιορίσει τους συμμάχους της και συνεχίζει να επιτρέπει τα όσα τους επιτρέπει συν την χημική απειλή του Άσαντ ή των ανταρτών ο ορίζοντας θα μαυρίσει επικίνδυνα. Το αν πρώτος στόχος μπορεί να είναι ο Άσαντ ή η Τεχεράνη θα εξαρτηθεί από την αντίδραση της Σαουδικής Αραβίας και κυρίως των ΗΠΑ.
Επί του προκειμένου οι ΗΠΑ παραμένουν το μεγάλο ερωτηματικό. Η επίθεση στην συριακή βάση προφανώς θέτει σε δεύτερη μοίρα τις δηλώσεις Τραμπ περί αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων από την Συρία. Εφόσον δε οι ΗΠΑ έχουν δεσμευτεί σχετικά με την ασφάλεια του Ισραήλ δύσκολα θα αποφύγουν την έμμεση έστω εμπλοκή. Τώρα αν η επίθεση στο συριακό αεροδρόμιο ήταν εν γνώσει τους ή όχι είναι μια εύλογη απορία που δεν μπορεί, για την ώρα να απαντηθεί και έχει διττή ανάγνωση. Αν και εφόσον οι Αμερικανοί γνώριζαν, που είναι και το πιθανότερο, προφανώς ενέκριναν το πλήγμα με ότι αυτό σημαίνει. Αν δεν γνώριζαν τότε φαίνεται πως το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να «καθαρίσει» μόνο του εφόσον χρειαστεί.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
11/4/2018
Homs Ruinen (picture-alliance/MAXPPP/Kyodo)
Homs Ruinen (picture-alliance/MAXPPP/Kyodo)
Οι αντιπρόσωποι της Ρωσίας (αριστερά) και της Αμερικής (δεύτερη από δεξιά) σε θέσεις ...μάχης, χθες στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Φωτογραφία. EPA, JUSTIN LANE
5.
Τραμπ εναντίον Πούτιν: Είναι από τις φορές
που κοιτάμε ψηλά και λέμε ο Θεός να βάλει το χέρι του…
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω χθες, από τα δημοσιογραφικά θεωρεία -άρα μία ανάσα απόσταση από τους πρωταγωνιστές- τη συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για τη φερόμενη επίθεση με χημικά όπλα στην πόλη Ντούμα της Συρίας.
Για όσους έχουμε παρακολουθήσει παρόμοιες συζητήσεις για άλλα θέματα πριν από το 1990, οι χθεσινές ομιλίες ήταν μία επιστροφή σε ένα αποκρουστικό παρελθόν, όταν οι δύο υπερδυνάμεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η τότε Σοβιετική Ένωση διασταύρωναν τα ξίφη τους και οι απειλές για πυρηνικό πόλεμο έπεφταν όπως το χαλάζι.
Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού και μέχρι την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, είχαμε συνηθίσει στην ομαλότητα. Παρά τις διαφωνίες τους, δεν νοιώθαμε ποτέ ότι οι ηγέτες της Αμερικής και της Ρωσίας είχαν το δάκτυλο στην σκανδάλη. Και προβλήματα να είχαν τα έλυναν με ένα τηλεφώνημα. Η Συρία δυστυχώς δίχασε τους ισχυρούς της Γης, και η Δύση συσπειρώνεται γύρω από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, με τον οποίο οι περισσότεροι Δυτικοί διαφωνούν.
- Την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό της Αμερικής, συνεχίζεται η έρευνα εναντίον του Αμερικανού πλανητάρχη και ενδέχεται να βρεθεί στο εδώλιο, την ίδια στιγμή που η χώρα του βρίσκεται σε ευθεία στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία. Άρα είναι και ένας πρόεδρος υπό ομηρία από το δικαστικό σύστημα της χώρας που κυβερνά. Αυτά, τελικά, μόνο στην Αμερική συμβαίνουν…
Η ομηρία του αυτή, τον θυμώνει και πολλές φορές τον εξαγριώνει. Όπως χθες, μετά την έφοδο του FBI στα γραφεία του δικηγόρου του στη Νέα Υόρκη. Ποιος είδε τον …Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Φώναξε. Έδειξε το θυμό του. Και στη συνέχεια κάλεσε την στρατιωτική ηγεσία στο γραφείο του για να του καταθέσουν τις επιλογές του στην περίπτωση που αποφασίσει να κτυπήσει τη Συρία, για να τιμωρήσει τον ηγέτη της για την επίθεση με χημικά. Και ουδείς ερευνά ποια είναι η αλήθεια και ποιο είναι το ψέμα.
Ομιλώντας γενικά, και όχι ειδικά, όταν ένας πρόεδρος βρίσκεται υπό ομηρία -όπως συνέβη παλαιότερα με τα σεξουαλικά καμώματα του Μπιλ Κλίντον- μπορεί να καταστεί επικίνδυνος. Και να προκαλέσει ακόμα και πολεμική σύγκρουση για να ξεχαστούν τα προβλήματα του στο εσωτερικό. Δεν το έπραξε μερικές φορές ο Ταγίπ Ερντογάν; Βεβαίως. Δεν βομβάρδισε ο Κλίντον το …Σουδάν υπό το βάρος της κατάθεσης της Μόνικα Λεβίνσκι;
- Ο κ. Τραμπ είπε ότι θα μπορούσε να ληφθεί μια απόφαση το βράδυ της Δευτέρας (Σ.Σ.: χθες το βράδυ) ή πολύ σύντομα για την αντίδραση των ΗΠΑ στην επίθεση με χημικά όπλα που φέρεται να διαπράχθηκε το Σάββατο στη Ντούμα της Συρίας. Και το δήλωσε υπό την πίεση της έρευνας στο γραφείο του δικηγόρου του. Διότι γνωρίζει πως αν «πέσει» αυτός, μετά ο ίδιος ο Τραμπ θα είναι πιο εύκολος αντίπαλος για τον ειδικό ανακριτή.
Τον περιγράφουν ως ένα έξαλλο άνθρωπο και η αλήθεια είναι ότι αυτή η ιστορία με τη Ρωσία και τις αμερικανικές εκλογές έχει παρατραβήξει. Ή εντοπίστηκε σχέση της εκστρατείας Τραμπ με τη Μόσχα, ή όχι. Δεν υπάρχει μέση …λύση. Διότι μερικοί αισθάνονται πως μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα της εξαγοράς από τον Ταγίπ Ερντογάν του Μάικλ Φλιν, συμβούλου εθνικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου, παρά η «ρωσική παρέμβαση», την οποία ακούμε αλλά δεν την …βλέπουμε. Και γράφω τα παραπάνω γνωρίζοντας οι αναγνώστες μου ότι δεν είμαι και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του σημερινού προέδρου της Αμερικής. Αντίθετα…
Αλλά, βρισκόμαστε στο παρά πέντε ενός παγκόσμιου(;) πολέμου για τη Συρία, στον οποίο θα μπορούσαν άνετα να αναμειχθούν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας, αλλά και άλλων δυτικών χωρών, και ο ειδικός ανακριτής παίζει με τις χάντρες και μαδά τη μαργαρίτα για τον αν θα καλέσει τον κ. Τραμπ να καταθέσει ή όχι.
Χθες, στο Συμβούλιο Ασφαλείας η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη. Γενικά δεν ήταν καθόλου καλή, και προκάλεσε θλίψη το γεγονός ότι οι δύο υπερδυνάμεις έχουν μία τεράστια απόσταση μεταξύ τους, ενώ φαίνεται να μην υπάρχει και ένας σοβαρός δίαυλος επικοινωνίας, στην περίπτωση που χρειαστεί να συνεννοηθούν ο πρόεδρος Τραμπ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Είμαστε ενώπιον μίας δυσάρεστης και ανεξέλεγκτης κατάστασης, όπου οι δύο χώρες ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Παρατηρούσα τους μονίμους αντιπροσώπους των δύο χωρών, που θα χρειαστεί να συζητήσουν πρώτοι εάν συμβεί αυτό που απευχόμαστε, και βρίσκονταν μακριά ο ένας από την άλλη, σε απόσταση …απειλής! Οι εντολές, προφανώς, που είχαν από την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, δημιούργησαν το πολεμικό κλίμα.
Στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών η ανησυχία είναι έκδηλη, όπως και η αγωνία στην περίπτωση που κτυπήσουν τη Συρία οι Αμερικανοί. Το ερώτημα που απασχολεί περισσότερο είναι αν θα απαντήσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτό μόνο ο ίδιος το γνωρίζει. Και όπως απέδειξε είναι ένας σκληρός και ψυχρός παίκτης που δεν νοιάζεται καθόλου, μα καθόλου, για τις συνέπειες.
- Είναι πραγματικά από τις φορές που οι άνθρωποι κοιτάμε ψηλά και λέμε ο Θεός να βάλει το χέρι του…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
10/4/2018
6.
Θα παραβιάσει ο Τραμπ τις "κόκκινες γραμμές" της Ρωσίας;
Οι στιγμές είναι εξαιρετικά κρίσιμες – καθώς η κυοφορούμενη κλιμάκωση της στρατιωτικής έντασης επί συριακού εδάφους ενδέχεται να φέρει αντιμέτωπες τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Και όμως: η αμερικανική επίθεση έχει ουσιαστικά προεξοφληθεί με τα όσα έγραψε Ντόναλντ Τραμπ στο Twitter, καθώς και με τις δηλώσεις του περί "σοβαρών αποφάσεων” που θα ληφθούν εντός 48ώρου, ενώ και η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τη Δευτέρα δεν προσέφερε κάποια εναλλακτική δυνατότητα.
Τα ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι αν η επίθεση που θα διατάξει ο Τραμπ θα είναι περισσότερο "θεατρική”, όπως αυτή εναντίον της αεροπορικής βάσης Σαϊράτ στις 6 Απριλίου 2017, ή όχι και αν θα παραβιάζει τις ρωσικές κόκκινες γραμμές, λ.χ. με τη στοχοποίηση κρατικών κτηρίων που θα έθετε εν κινδύνω το συριακό καθεστώς.
Υπενθυμίζεται ότι στις 13 Μαρτίου ο αρχηγός των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Βαλέρι Γκερασίμοφ είχε αφενός προειδοποιήσει (όπως και άλλες φορές) ότι προετοιμάζονται προβοκάτσιες με χημικά όπλα στην Ανατολική Γούτα της Συρίας και είχε αφετέρου υπογραμμίσει ότι αν επιθέσεις αυτού του τύπου χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία για (αμερικανικά) στρατιωτικά πλήγματα τα οποία θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή στρατιωτικού προσωπικού της Ρωσίας στην περιοχή θα υπάρξουν απαντητικά μέτρα – απέναντι στους πυραύλους που θα εκτοξευθούν, αλλά και τα πλοία που θα τους εκτοξεύσουν.
Μένει να φανταστούμε αν η αμερικανική πλευρά θα επιλέξει μια κίνηση τέτοια που θα επαληθεύσει τις απειλές του Γκερασίμοφ – και το τι θα γίνει παρακάτω αν λ.χ. κάποιο πλοίο των ΗΠΑ έχει πληγεί από ρωσικά πυρά.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι το ρίσκο αυτό θα αναληφθεί μόνο και μόνο για λόγους γοήτρου μιας υπερδύναμης η οποία όσο περισσότερο αποτυγχάνει το εγχείρημά της στη Συρία τόσο "ανεβάζει το στοίχημα”, υπό την πίεση και περισσότερο ακραίων συμμάχων όπως η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, είτε μιλούσαμε παλαιότερα για "αλλαγή καθεστώτος” στη Δαμασκό είτε τώρα για την θεμελίωση, με αυτοπρόσωπη παρουσία αμερικανικών δυνάμεων, αυτού που ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ καταγγέλλει ως "ψευδοκράτος” υπό διαμόρφωση στη βορειοανατολική Συρία.
Μόλις δύο εβδομάδες νωρίτερα, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε προαναγγείλει την "αποχώρηση” των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία (και την πραγματοποίηση εν καιρώ μιας συνάντησης με τον Βλαντίμιρ Πούτιν), προκαλώντας τις δημόσιες αντιδράσεις ένστολων και μη, υφισταμένων του. Σήμερα απειλεί με στρατιωτικά πλήγματα σε απάντηση για μία καταγγελλόμενη επίθεση με χημικά, η οποία δεν επιβεβαιώνεται από τη Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ ή τον Ερυθρό Σταυρό ή το προσφιλές στα δυτικά μέσα ενημέρωσης Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ακόμη και αν πρόκειται για ένα τολμηρό διαπραγματευτικό παιχνίδι, έχει χάσει πλέον κάθε συνοχή. Είναι αδύνατον να πει κανείς ποιες είναι οι πραγματικές επιλογές του Τραμπ και αν έχει τη συγκρότηση και το σθένος να τις υποστηρίξει.
Σημειώνεται ότι σε αντίθεση με προηγούμενες φορές ο τόπος όπου έλαβε χώρα η επίθεση βρίσκεται, μετά την συνθηκολόγηση των ανταρτών της Ντούμα, υπό τον έλεγχο συριακών και ρωσικών δυνάμεων που έχουν καλέσει τους ειδικούς του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων. Η δυτική πλευρά δεν έχει πλέον τον έλεγχο του ΄'αφηγήματος”.
Σε κάθε περίπτωση, επαληθεύεται η μέχρι τώρα καθιερωμένη αλληλουχία των γεγονότων: κάθε φορά που στην Ουάσιγκτον κερδίζουν έδαφος οι φωνές περί αμερικανικής απεμπλοκής από τη Συρία, μία καταγγελλόμενη επίθεση με χημικά τραβά τις ΗΠΑ πιο βαθιά στη συριακή κρίση.
Πάντως ο επικεφαλής της CentCom (διακλαδικής Κεντρικής Διοίκησης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων με χώρο ευθύνης τη Μέση Ανατολή) στρατηγός Τζόζεφ Βότελ δηλώνει ότι "το δυσκολότερο τμήμα” του πολέμου έπεται, διότι η ήττα του Ισλαμικού Κράτους, δημιουργεί ανάγκες σταθεροποίησης και ανοικοδόμησης της περιοχής, στις οποίες ο στρατός "θα έχει ρόλο”.
του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/diethni/3284888/tha-parabiasei-o-tramp
-tis-kokkines-grammes-tis-rosias
10/4/2018
6.
Θα παραβιάσει ο Τραμπ τις "κόκκινες γραμμές" της Ρωσίας;
Οι στιγμές είναι εξαιρετικά κρίσιμες – καθώς η κυοφορούμενη κλιμάκωση της στρατιωτικής έντασης επί συριακού εδάφους ενδέχεται να φέρει αντιμέτωπες τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Και όμως: η αμερικανική επίθεση έχει ουσιαστικά προεξοφληθεί με τα όσα έγραψε Ντόναλντ Τραμπ στο Twitter, καθώς και με τις δηλώσεις του περί "σοβαρών αποφάσεων” που θα ληφθούν εντός 48ώρου, ενώ και η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τη Δευτέρα δεν προσέφερε κάποια εναλλακτική δυνατότητα.
Τα ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι αν η επίθεση που θα διατάξει ο Τραμπ θα είναι περισσότερο "θεατρική”, όπως αυτή εναντίον της αεροπορικής βάσης Σαϊράτ στις 6 Απριλίου 2017, ή όχι και αν θα παραβιάζει τις ρωσικές κόκκινες γραμμές, λ.χ. με τη στοχοποίηση κρατικών κτηρίων που θα έθετε εν κινδύνω το συριακό καθεστώς.
Υπενθυμίζεται ότι στις 13 Μαρτίου ο αρχηγός των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Βαλέρι Γκερασίμοφ είχε αφενός προειδοποιήσει (όπως και άλλες φορές) ότι προετοιμάζονται προβοκάτσιες με χημικά όπλα στην Ανατολική Γούτα της Συρίας και είχε αφετέρου υπογραμμίσει ότι αν επιθέσεις αυτού του τύπου χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία για (αμερικανικά) στρατιωτικά πλήγματα τα οποία θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή στρατιωτικού προσωπικού της Ρωσίας στην περιοχή θα υπάρξουν απαντητικά μέτρα – απέναντι στους πυραύλους που θα εκτοξευθούν, αλλά και τα πλοία που θα τους εκτοξεύσουν.
Μένει να φανταστούμε αν η αμερικανική πλευρά θα επιλέξει μια κίνηση τέτοια που θα επαληθεύσει τις απειλές του Γκερασίμοφ – και το τι θα γίνει παρακάτω αν λ.χ. κάποιο πλοίο των ΗΠΑ έχει πληγεί από ρωσικά πυρά.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι το ρίσκο αυτό θα αναληφθεί μόνο και μόνο για λόγους γοήτρου μιας υπερδύναμης η οποία όσο περισσότερο αποτυγχάνει το εγχείρημά της στη Συρία τόσο "ανεβάζει το στοίχημα”, υπό την πίεση και περισσότερο ακραίων συμμάχων όπως η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, είτε μιλούσαμε παλαιότερα για "αλλαγή καθεστώτος” στη Δαμασκό είτε τώρα για την θεμελίωση, με αυτοπρόσωπη παρουσία αμερικανικών δυνάμεων, αυτού που ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ καταγγέλλει ως "ψευδοκράτος” υπό διαμόρφωση στη βορειοανατολική Συρία.
Μόλις δύο εβδομάδες νωρίτερα, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε προαναγγείλει την "αποχώρηση” των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία (και την πραγματοποίηση εν καιρώ μιας συνάντησης με τον Βλαντίμιρ Πούτιν), προκαλώντας τις δημόσιες αντιδράσεις ένστολων και μη, υφισταμένων του. Σήμερα απειλεί με στρατιωτικά πλήγματα σε απάντηση για μία καταγγελλόμενη επίθεση με χημικά, η οποία δεν επιβεβαιώνεται από τη Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ ή τον Ερυθρό Σταυρό ή το προσφιλές στα δυτικά μέσα ενημέρωσης Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ακόμη και αν πρόκειται για ένα τολμηρό διαπραγματευτικό παιχνίδι, έχει χάσει πλέον κάθε συνοχή. Είναι αδύνατον να πει κανείς ποιες είναι οι πραγματικές επιλογές του Τραμπ και αν έχει τη συγκρότηση και το σθένος να τις υποστηρίξει.
Σημειώνεται ότι σε αντίθεση με προηγούμενες φορές ο τόπος όπου έλαβε χώρα η επίθεση βρίσκεται, μετά την συνθηκολόγηση των ανταρτών της Ντούμα, υπό τον έλεγχο συριακών και ρωσικών δυνάμεων που έχουν καλέσει τους ειδικούς του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων. Η δυτική πλευρά δεν έχει πλέον τον έλεγχο του ΄'αφηγήματος”.
Σε κάθε περίπτωση, επαληθεύεται η μέχρι τώρα καθιερωμένη αλληλουχία των γεγονότων: κάθε φορά που στην Ουάσιγκτον κερδίζουν έδαφος οι φωνές περί αμερικανικής απεμπλοκής από τη Συρία, μία καταγγελλόμενη επίθεση με χημικά τραβά τις ΗΠΑ πιο βαθιά στη συριακή κρίση.
Πάντως ο επικεφαλής της CentCom (διακλαδικής Κεντρικής Διοίκησης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων με χώρο ευθύνης τη Μέση Ανατολή) στρατηγός Τζόζεφ Βότελ δηλώνει ότι "το δυσκολότερο τμήμα” του πολέμου έπεται, διότι η ήττα του Ισλαμικού Κράτους, δημιουργεί ανάγκες σταθεροποίησης και ανοικοδόμησης της περιοχής, στις οποίες ο στρατός "θα έχει ρόλο”.
του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/diethni/3284888/tha-parabiasei-o-tramp
-tis-kokkines-grammes-tis-rosias
10/4/2018
7.
Ποιος ωφελείται από τα Χημικά στη Συρία ;
Το επεισόδιο στη Ρω, δείχνει τα όρια ενεργοποίησης της αποτροπής.
Σαφώς σοβαρό και αναβαθμισμένο το επεισόδιο στη Ρω, με την υπέρπτηση του τουρκικού ελικοπτέρου, αλλά η νέα δοκιμή των αντανακλαστικών της Ελλάδας, έδειξε πλέον με σαφήνεια στη Τουρκία τα όρια ενεργοποίησης της αποτροπής μας , που επιτέλους εμφανίζει άμεσα αντανακλαστικά, λέει ο ο αρθρογράφος και επικεφαλής του slpress.gr στον 98.4 , Σταύρος Λυγερός.
Η νέα κρίση στη Συρία, με την χρήση χημικών θα πρέπει να μας κάνει προσεκτικούς στην άμεση απόδοση ευθυνών , σε μια περίοδο που ο Άσαντ ούτε ωφελείται από κάτι με αυτό , ούτε θα του επέτρεπαν οι Ρώσοι να το πράξει ενώ η Ντούμα είναι έτοιμη να παραδοθεί , στο Συριακό στρατό, λέει ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός. Άρα, το θέμα είναι ποιος ωφελείται στη παρούσα φάση από κάτι τέτοιο. Ο ίδιος εξήγησε ότι το επεισόδιο στη Ρω, με την υπέρπτηση του τουρκικού ελικοπτέρου, αλλά η νέα δοκιμή των αντανακλαστικών της Ελλάδας, έδειξε πλέον με σαφήνεια στη Τουρκία τα όρια ενεργοποίησης της αποτροπής μας.
10/4/2018
8.
Απρόβλεπτη η αμερικανική πολιτική στη Συρία.
Με εκατέρωθεν βολές, απειλές και προειδοποιήσεις συνεχίζεται ο λεκτικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ για το συριακό, ο οποίος μεταφέρθηκε χθες και στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Mόσχα και Ουάσιγκτον απέρριψαν εκατέρωθεν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σχέδια ψηφίσματος της άλλης πλευράς που προέβλεπαν τη διαλεύκανση της επίθεσης με χημικά που έγινε το περασμένο Σάββατο στη Ντούμα της Συρίας, η οποία θεωρείται το τελευταίο προπύργιο των ανταρτών στο θύλακα της ανατολικής Γούτα.
Σε παρόμοια επίθεση με τοξικά αέρια πέρυσι, οι ΗΠΑ είχαν αντιδράσει με ένα μεμονωμένο στρατιωτικό πλήγμα. Και αυτή τη φορά ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ προανήγγειλε ότι θα δοθεί η δέουσα απάντηση. Η Μόσχα από την πλευρά της -η οποία παρεμπιπτόντως διαψεύδει απολύτως τα περί χημικής επίθεσης στη Ντούμα- προειδοποιεί την Ουάσιγκτον με αντίποινα σε περίπτωση που αυτή απαντήσει στρατιωτικά.
Αμερικανικοί ελιγμοί
Τις τελευταίες αυτές δραματικές εξελίξεις σχολίασε μιλώντας στη Γερμανική Ραδιοφωνία Deutschlandfunk ο βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών και εκπρόσωπος της χριστιανικής ένωσης στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Bundestag Ρόντεριχ Κίζεβετερ.
«Καταρχήν είναι εντυπωσιακό πόσο απρόβλεπτη είναι η αμερικανική πολιτική. Πριν από μια εβδομάδα ακούγονταν ότι οι Αμερικάνοι σκέφτονται να αποχωρήσουν από τη Συρία ενώ τώρα και μετά την χημική επίθεση εξετάζουν το ενδεχόμενο μαζικής στρατιωτικής επέμβασης. Αυτό καταδεικνύει ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να συνεννοούμαστε πολύ καλύτερα με τις ΗΠΑ. Χρειάζεται κοινός συντονισμός. Κατά δεύτερον είναι γεγονός ότι ως εγγυήτρια δύναμη της Συρίας η Ρωσία έκανε μάλλον τα στραβά μάτια το 2014 όταν έπρεπε να καταστραφούν τα χημικά όπλα, διότι προφανώς αυτά δεν έχουν καταστραφεί. Αντιθέτως κατασκευάστηκαν και καινούρια».
Σε τι θα ωφελούσε όμως τώρα η ανάληψη στρατιωτικής δράσης εκ μέρους της Ουάσιγκτον; «Σε κάθε περίπτωση η ανάληψη δράσης επιβάλλεται. Υπάρχει η λεγόμενη Ευθύνη Προστασίας (Responsibility to protect) από την εποχή της Ρουάντα, όπου η Δύση παρακολουθούσε άπραγη πώς σφαγιάζονταν πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Η επέμβαση είναι λοιπόν θεμιτή όταν υπάρχουν και οι ανάλογες αποδείξεις. Στην παρούσα φάση όμως τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο Ασφαλείας έχουν παραλύσει».
Επέμβαση υπό προϋποθέσεις
Ο χριστιανοδημοκράτης βουλευτής και πρώην στρατιωτικός υπενθυμίζει ότι πέρσι οι ΗΠΑ πρότειναν -έχοντας γερμανική στήριξη- τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, με αντικείμενο τις παραβιάσεις που αφορούν στη χρήση χημικών όπλων. Η πρόταση σκόνταψε ωστόσο στη σθεναρή αντίσταση της Ρωσίας.
«Σε διπλωματικό επίπεδο διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η Ρωσία εμποδίζει τη διαλεύκανση […]. Γι΄ αυτό είναι σημαντικό να ενισχύσουμε τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων και να αξιοποιήσουμε όλες τις νομικές δυνατότητες. Η Ευθύνη Προστασίας επιτρέπει περιορισμένα στρατιωτικά πλήγματα εναντίον θέσεων από όπου ξεκίνησαν οι επιθέσεις με τα χημικά. Εάν αυτό μπορεί να διαπιστωθεί χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία -αυτό όμως δεν ισχύει μέχρι στιγμής- τότε δικαιολογείται μια στρατιωτική επέμβαση και θα τη στήριζα».
DLF/ Κώστας Συμεωνίδης
http://www.dw.com/el/%CE%B1%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%BB%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B7-%CE%B7-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1/a-43335327
10/4/2018
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.