Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί. (17/5/2018)
(1) Ο γείτονας, η κατσίκα του και η απόλυτη κατάντια μας.
(2) Ο “πόλεμος φθοράς” της Πολεμικής Αεροπορίας
που οι Τούρκοι επιδιώκουν στο Αιγαίο.
(3) Ο Ερντογάν έμεινε χωρίς …πιλότους:
Ονειρεύεται ότι η Τουρκία θα γίνει υπερδύναμη…
(4) Γιατί δεν βάζουν και οι Τούρκοι ραντάρ AESA στα δικά τους F-16 (οέο);
(5) Ξεκίνησαν οι δοκιμές του δορυφόρου TÜRKSAT-6A…
(6) Αρχίζει η παραγωγή του τουρκικού πυροβόλου Boran
στα τέλη του έτους.
(7) Ιδού το νέο ελαφρύ τουρκικό τεθωρακισμένο όχημα.
(8) Όταν ανακαλύψαμε με εννιά χρόνια καθυστέρηση
ότι η Τουρκία αγοράζει Type 214.
(9) Η Ιορδανία πυραύλους, η Αφρική drones…
Η Ελλάδα;
(10) Παθητικά ραντάρ αντί-stealth εξετάζει η Ελβετία,
μια λύση που πρέπει να δει άμεσα και η Ελλάδα.
(11) Η ισορροπία στο Αιγαίο.- Ιράν.
(12) ‘Eκρηξη της Τουρκικής Πολεμικής Βιομηχανίας,
παράλληλα με τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
(13) Τι επιδιώκει η Τουρκία με την άσκηση «Έφεσος 2018» (βίντεο).
(14) Η τουρκική εναέρια απειλή για το Αιγαίο όπως αποκαλύφθηκε
στην EFES! Βίντεο.
(2) Ο “πόλεμος φθοράς” της Πολεμικής Αεροπορίας
που οι Τούρκοι επιδιώκουν στο Αιγαίο.
(3) Ο Ερντογάν έμεινε χωρίς …πιλότους:
Ονειρεύεται ότι η Τουρκία θα γίνει υπερδύναμη…
(4) Γιατί δεν βάζουν και οι Τούρκοι ραντάρ AESA στα δικά τους F-16 (οέο);
(5) Ξεκίνησαν οι δοκιμές του δορυφόρου TÜRKSAT-6A…
(6) Αρχίζει η παραγωγή του τουρκικού πυροβόλου Boran
στα τέλη του έτους.
(7) Ιδού το νέο ελαφρύ τουρκικό τεθωρακισμένο όχημα.
(8) Όταν ανακαλύψαμε με εννιά χρόνια καθυστέρηση
ότι η Τουρκία αγοράζει Type 214.
(9) Η Ιορδανία πυραύλους, η Αφρική drones…
Η Ελλάδα;
(10) Παθητικά ραντάρ αντί-stealth εξετάζει η Ελβετία,
μια λύση που πρέπει να δει άμεσα και η Ελλάδα.
(11) Η ισορροπία στο Αιγαίο.- Ιράν.
(12) ‘Eκρηξη της Τουρκικής Πολεμικής Βιομηχανίας,
παράλληλα με τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
(13) Τι επιδιώκει η Τουρκία με την άσκηση «Έφεσος 2018» (βίντεο).
(14) Η τουρκική εναέρια απειλή για το Αιγαίο όπως αποκαλύφθηκε
στην EFES! Βίντεο.
(15) Πέντε γεγονότα και πέντε συμπεράσματα για τις φρεγάτες FREMM.
1.
Ο γείτονας, η κατσίκα του και η απόλυτη κατάντια μας.
Τις τελευταίες μέρες, η ιστοσελίδα μας έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με την πιθανότητα αναστολής παραδόσεων αμερικανικών όπλων προς την Τουρκία. Αυτό σημαίνει, πως τελικά τα F-35 -που όλα δείχνουν πως θα παραδοθούν στις 21 Ιουνίου- δεν θα παραδοθούν! Ελληνοαμερικανικές ενώσεις, σε συνεργασία με αντίστοιχες αρμενικές, και πιθανότατα ισραηλινές, προσπαθούν, από μόνες τους, να κάνουν το αυτονόητο. Να αποδείξουν στην αμερικανική Γερουσία, στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, και φυσικά στον αμερικανικό λαό (γιατί όσο κι αν δεν το καταλαβαίνουν κάποιοι, οι ΗΠΑ είναι δημοκρατία), πως η Τουρκία δεν ανήκει πλέον στην Δύση, και τα συμφέροντα της έρχονται σε απευθείας αντίθεση με τα αμερικανικά. Το σημαντικότερο όμως είναι πως η Τουρκία δείχνει πλέον σε αντιδιαμετρική πορεία με τα ιδεώδη της Δημοκρατίας, και η Τουρκία αργά αλλά σταθερά μετατρέπεται σε ένα ισλαμιστικό μόρφωμα, με ότι σημαίνει αυτό.
Στο άκουσμα την αναστολής παράδοσης των F-35, στην Ελλάδα αναστεναγμοί ανακούφισης βγήκαν από τα στήθη όλων. Αν η Τουρκία δεν παραλάβει τα F-35 τότε κανένα πρόβλημα για την εθνική μας ασφάλεια, business as usual. Μα καλά, είμαστε σοβαροί; Αν τελικά η Τουρκία δεν παραλάβει τα F-35, σημαίνει πως δεν υπάρχει αμυντικό θέμα, μήπως να αφοπλιστούμε κιόλας; Δεν έχει μερικές εκατοντάδες αεροσκάφη, δεν φτιάχνει χιλιάδες άρματα μάχης, δεν ναυπηγεί υπερσύγχρονο στόλο, δεν έχει UCAV, δεν έχει βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους cruise; Δεν έχουμε βαρεθεί σαν κράτος να βασιζόμαστε σε ψευδαισθήσεις (αυταπάτες αν προτιμάτε), ή στις αποφάσεις άλλων προκειμένου να προστατέψουμε την εθνική και εδαφική μας ακεραιότητα;
Είναι αυτό σοβαρή αντιμετώπιση του θέματος των τουρκικών F-35, να περιμένουμε από μία ξένη κυβέρνηση να σταματήσει μία πώληση αμυντικού υλικού που έχει συμφωνηθεί πριν σχεδόν 20 χρόνια; Αν τώρα τελικά οι Αμερικάνοι δώσουν τελικά τα αεροσκάφη, τότε μπαίνει σε εφαρμογή το plan B, ξεκινάμε την εθνική μας κλάψα! Κακοί αμερικάνοι! Δεν μας αγαπάνε, μας μισούν, μας προδίδουν μπλαμπλα, μπλαμπλα. Οπότε ας πάμε σε κανά ανατολικό γένος, που είναι δικοί μας άνθρωποι, και μας αγαπούν… Αν χάσουμε και μερικά νησιά, δεν βαριέσαι, θα λέμε στα παιδιά μας πως οι άλλοι φταίνε!
Κάθε σοβαρή χώρα δεν περιμένει τίποτα από το εξωτερικό. Οφείλει να τα καταφέρνει μόνη της, κάθε κράτος οφείλει να μπορεί να προστατεύει τους πολίτες του από εξωτερικές επιβουλές με ίδια μέσα. Όταν η χώρα πετούσε χαρταετό περιμένοντας τους ολυμπιακούς αγώνες, η Τουρκία, έχοντας πάντα στο μυαλό της ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό μπήκε στο κονσόρτσιουμ του JSF, ξέροντας ότι αργά ή γρήγορα θα χρειαζόταν ένα Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα μαχητικό αεροσκάφος 5ης γενιάς που στην κατασκευή του συνασπίστηκαν μερικές από τις ισχυρότερες οικονομικά και στρατιωτικά χώρες στον πλανήτη;
Ποια ήταν λοιπόν η απάντηση της Ελλάδας; Στα χρόνια μετά τους ολυμπιακούς αγώνες η χώρα μας φρόντισε να γίνει πρωταθλήτρια στις προσλήψεις νέων δημοσίων υπαλλήλων, στις αυξήσεις μισθών, στη δημιουργία νέων δημόσιων οργανισμών, στις αυξήσεις συντάξεων πολύ πάνω από τις ασφαλιστικές εισφορές των ασφαλισμένων, και φυσικά στην μείωση των αμυντικών δαπανών. Λίγα χρόνια μετά, όταν το στρεβλό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης της χώρας κατέρρευσε -και πως άλλωστε να μην κατέρρεε από τη στιγμή που βασιζόταν σε ένα σύστημα πυραμίδας- μπήκαμε στα Μνημόνια και φυσικά στην οικονομική επιτροπεία. Ακόμη και τότε όμως, το πρώτο πράγμα που φροντίσαμε να διασώσουμε ήταν ο διογκωμένος δημόσιος τομέας. Έγιναν αμέτρητες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες για την περικοπή των συντάξεων, για τις μειώσεις μισθών, για τις συντάξεις αλλά δεν έγινε καμία για την εγκατάλειψη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Πως η ιστορία των τουρκικών F-35 δεν ξεκίνησε πέρσι ή πρόπερσι, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Απλά τότε, σε μια κοινωνία χωμένη στον δανεικό πλούτο και την καλή ζωή, ξεχάσαμε πως αυτή τη χώρα πρέπει να την παραδώσουμε στα εγγόνια μας τόση όση μας την παρέδωσαν οι παππούδες μας. Σημειώνουμε πως επίσης η ιστορία της ναυπήγησης των τουρκικών υποβρυχίων 214 δεν είναι κάτι για το οποίο ευθύνεται η «κακιά» Μέρκελ, οι «κακοί» Γερμανοί αλλά το ξερό μας το κεφάλι. Το ότι εμείς δεν έχουμε αποφασίσει να επανεξοπλίσουμε τις ένοπλες δυνάμεις μας δεν σημαίνει επουδενί πως οι υπόλοιποι δεν πρέπει να πουλάνε όπλα στους Τούρκους γιατί έτσι μας βολεύει (εμάς).
Στην ψυχιατρική επιστήμη αυτό που μας διακατέχει έχει πολλές ονομασίες. Αυτό που μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε είναι πως σίγουρα λέγεται σύνδρομο καταδίωξης. Δεν σταματάμε εκεί γιατί θεωρούμε πως είμαστε ο καλυτερότερος λαός τον κόσμο, με εκπληκτικό μυαλό, ανώτερο DNA, που όλοι μας μισούν και μας επιβουλεύονται. Θεωρούμε πως επειδή οι μακρινοί μας πρόγονοι δημιούργησαν την φιλοσοφία πάνω στην οποία βασίζεται ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, όλος ο δυτικός πολιτισμός οφείλει να μας πληρώνει δικαιώματα χρήσης της φιλοσοφίας αυτής. Και πάνω απ’ όλα να πληρώνει τα χρέη μας. Και όχι μόνο…
Οφείλει να μας προστατεύσει απέναντι στους «κακούς» Τούρκους. Οφείλει να μας δίνει δωρεάν όπλα, υπερσύγχρονα, δωρεάν ή έναντι πινακίου φακής, και φυσικά να μην πουλάει τίποτα στους γείτονες. Εμείς φυσικά δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα. Μπορούμε μάλιστα να καθυβρίζουμε τους δυτικούς συμμάχους μας, να κατακεραυνώνουμε το δυτικό πολιτισμό, να τον θεωρούμε χειρότερο από το Ισλάμ, να ενστερνιζόμαστε απόλυτα τις απόψεις του Ερντογάν και να χρησιμοποιούμε την ρητορική του εναντίον της Δύσης. Αλλά η Δύση οφείλει να μας στηρίζει, να μας πληρώνει και να μας προστατεύει. Διαπιστώνουμε λοιπόν πως πλέον έχουμε ξεφύγει από το σύνδρομο καταδίωξης, και οδεύουμε προς διάγνωση ψυχασθένειας επιπέδου σχιζοφρένειας. Ας ξαναγυρίσουμε τώρα στα F-35. Ας ξεχάσουμε τα ψυχολογικά σύνδρομα που μας διακατέχουν σαν λαό, και ας μείνουμε λιγάκι στο θέμα της παράδοσης των μαχητικών πέμπτης γενιάς στην γειτονική μας χώρα.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε πως τα μαχητικά αυτά θα αλλάξουν δραματικά την ισορροπία δυνάμεων πάνω από το Αιγαίο. Ακόμη και για πλάκα, και έχοντας υπόψη την τουρκική προκλητικότητα, δεν θα εκπλαγούμε εάν δούμε μαχητικό F-35 με τουρκικά εθνόσημα να πετάει πάνω από την Αθήνα κατά τη διάρκεια παρέλασης της 25 Μαρτίου. Αντί όμως να κάνουμε κάτι γι’ αυτό εμείς, περιμένουμε από τους Αμερικανούς να μην παραδώσουν τα μαχητικά στους Τούρκους! Γιατί; Γιατί έτσι μας βολεύει, είναι η εύκολη λύση! Αντί η χώρα να φροντίσει να λάβει τα μέτρα της το συντομότερο δυνατόν, περιμένει τον από Μηχανής Θεό Τραμπ να μην παραδώσει τα μαχητικά! Το ότι ζούμε σε μια σύγχρονη Τραγωδία, δεν σημαίνει ότι θα την κάνουμε και Αρχαία Ελληνική Τραγωδία για να βρούμε Από Μηχανής Θεό.
Εδώ θα πούμε πως τα F-35 θα παραδοθούν μεν, αλλά θα αργήσουν να έρθουν σε τουρκικό έδαφος δε. Στο ενδιάμεσο οι ΗΠΑ θα δουν που «γέρνει» γεωστρατηγικά η Άγκυρα και θα αποφασίσουν ήσυχα το τι θα κάνουν. Αυτό όμως, δεν έχει τίποτα να κάνει με την Ισορροπία Δυνάμεων που οφείλουμε να διατηρούμε πάνω από το Αιγαίο. Δεν έχει τίποτα να κάνει με τις υποχρεώσεις μας στην διατήρηση ισχυρών ενόπλων δυνάμεων στη χώρα. Με την ευκαιρία, ας ρωτήσουμε αν θυμάται κανείς πως για χρόνια αντιμετωπίζαμε σαν ελληνικό κοινό το F-35; Θυμάται κανείς τις πεφωτισμένες αναρτήσεις διαφόρων ιστοτόπων; Που προσπαθούσαν να πείσουν πως το μαχητικό είναι ένας κουβάς και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι η αγορά ρωσικών Su-35 (τσάμπα, γιατί ο Τσάμπας ζει και βασιλεύει στην Μόσχα τελικά); Ούτε λίγο ούτε πολύ οι πωλητές φρέσκου σανού προσπαθούσαν να μας πείσουν πως με καμιά σαρανταριά ρωσικά μαχητικά θα αποκτούσαμε κοινά σύνορα με την Αρμενία. Όταν κάποια στιγμή καταλάβαμε πως το F-35 είναι ένας πραγματικός, υπαρκτός και μη εύκολα αντιμετωπίσιμος κίνδυνος, τότε αρχίσαμε να τρέχουμε γύρω γύρω φωνάζοντας.
Αντί τώρα να κάτσουμε κάτω και να δούμε τι πρέπει να κάνουμε την επόμενη δεκαετία προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την αναθεωρητική Τουρκία, να συμφωνήσουμε όλοι διακομματικά πως οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να ενισχυθούν, πως πρέπει να προστατέψουμε την εθνική ακεραιότητα με κάθε μέσο και τρόπο, τι κάνουμε;
Τίποτα. Η παρούσα κυβέρνηση, παρότι έχει κάνει μερικές καθυστημένες αλλά υπαρκτές κινήσεις, υπόσχεται 13η σύνταξη, προσλήψεις στο Δημόσιο, μονιμοποίηση δημοσίων υπαλλήλων. Η αντιπολίτευση (κάθε Κόμμα, όχι μόνο η αξιωματική) προσπαθεί να κάνει ρελάνς με διάφορες άλλες κοινωνικές ή άλλες παροχές. Κανείς, μα κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ουσιαστική ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας. Και ο λόγος που δεν ενδιαφέρεται κανένα πολιτικό κόμμα, είναι γιατί δεν ενδιαφερόμαστε εμείς οι ίδιοι. Κανείς δεν κέρδισε ψήφους λέγοντας πως θα ενισχύσει, για παράδειγμα, την Πολεμική Αεροπορία. Είναι γιατί κανείς Έλληνας δεν βγήκε ποτέ στο δρόμο να διαδήλωσει υπέρ της Ελλάδος. Και σε όσους βιαστούν να μιλήσουν για τις μεγαλειώδεις συγκέντρωση υπέρ της Μακεδονίας θα ρωτήσουμε εάν πότε έχουμε διαδηλώσει όχι ενάντια σε ένα μικρό κι ανίσχυρο κράτος, αλλά ενάντια σε μία περιφερειακή υπερδύναμη που κρατάει αιχμαλώτους δύο έλληνες αξιωματικούς. Έχει σκεφτεί κανείς αν η Τουρκία θα τολμούσε να κάνει αυτό με τους Έλληνες στρατιωτικούς αν ίσχυε ακόμη το 7 προς 10 στην Ισορροπία Δυνάμεων; Ας σκεφτεί αν τελικά τόλμησε να κάνει κάτι παραπάνω στις κρίσεις του Χόρα, του Σισμίκ ή των Ιμίων…
Μιας λοιπόν και οι μαγκιές κοστίζουν, προτιμούμε να ποιούμε την νήσσαν παρά να συμφωνήσουμε στο να χάσουμε κεκτημένα μας ατομικά οικονομικά «δικαιώματα» υπέρ της άμυνας της χώρας. Και αν οι Τούρκοι τελικά εξοπλίζονται, εμείς θέλουμε απλά να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Ας σταματήσουμε να θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, ή να έρθει να του την κλέψει κάποιος τρίτος, δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση. Αυτό κάνουμε όταν ζητάμε από τις ΗΠΑ να μην παραδώσουν τα F-35, και αυτό κάνουμε όταν ζητάμε από τη Γερμανία να μην πουλήσει τα υποβρύχια 214. Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε προδότες, εφιάλτες και άλλους κακούς, ή βαρβάρους που δεν θα έρθουν ποτέ, και ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη σαν κοινωνία. Εκεί είναι το πρόβλημα.
https://www.ptisidiastima.com/o-geitonas-i-katsika-kai-i-katantia-mas/
15/5/2018
2.
Ο “πόλεμος φθοράς” της Πολεμικής Αεροπορίας
Ο “πόλεμος φθοράς” της Πολεμικής Αεροπορίας
που οι Τούρκοι επιδιώκουν στο Αιγαίο.
Είναι πλέον καθημερινή η πτήση ενός ή και περισσότερων αεροσκαφών ηλεκτρονικού πολέμου CN-235 των Τούρκων. Οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις αλλά όχι πάντα γίνονται υπό “νατοϊκό καπέλο”. Οι πτήσεις διαρκούν όλη μέρα ,κάθε μέρα και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Οι πολύωρες πτήσεις των CN-235 στο Αιγαίο, “πάνω-κάτω” έχουν στόχο να “εξουθενώσουν” την ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Η διαρκής παρακολούθηση, αναγνώριση και αναχαίτιση αυτών των αεροσκαφών απασχολεί κάθε μέρα πολλά μαχητικά αεροσκάφη και χειριστές.
Το δίλημμα που δημιουργείται αναπόφευκτο. Μπορεί η ΠΑ να μην κάνει αποστολές αναγνώρισης-αναχαίτισης κάθε φορά και για όσες ώρες τα CN-235 πετούν παράνομα στο Αιγαίο; Ή μήπως αρκεί η πρώτη αναγνώριση και στη συνέχεια είναι αρκετή η παρακολούθηση τους από το έδαφος;
Το δίλημμα υπάρχει γιατί η φθορά που προκαλεί όλη αυτή η κατάσταση είναι τεράστια και λογικά προβληματίζει τους επιτελείς, οι οποίοι ήδη έχουν λάβει βεβαίως κάποια μέτρα. Τα οποία όμως απλά καθυστερούν τις συνέπειες απ΄ αυτόν το “πόλεμο φθοράς” στον οποίο επιδίδονται οι Τούρκοι.
Προφανώς η επιλογή σ΄ αυτό το δίλημμα δεν είναι εύκολη. Όχι για τους αεροπόρους που μάλλον έχουν καταλήξει. Για όλους εμάς, την κοινή γνώμη που θέλουμε να είμαστε παντού ,πάντα πιστεύοντας ότι μ΄ αυτό τον τρόπο μόνο επιβεβαιώνουμε την κυριαρχία μας. Δεν πρέπει να υποτιμούμε ότι οι διαθεσιμότητες της ΠΑ είναι συγκεκριμένες και υπάρχουν όρια που πρέπει να μην τα ξεπερνάμε για να είμαστε πανέτοιμοι όταν πραγματικά θα χρειαστούν αεροσκάφη στον αέρα ,με πιλότους σε καλή κατάσταση.
Για να προλάβουμε όσους καχύποπτα μπορεί να σκεφτούν ότι τέτοιου είδους διλήμματα οδηγούν στην χαλάρωση της αντιμετώπισης των τουρκικών προκλήσεων θα επικαλεστούμε τους αεροπόρους οι οποίοι μας μετέφεραν τους παραπάνω προβληματισμούς και οι οποίοι επεσήμαναν ότι η τουρκική προκλητικότητα μπορεί να ελεγχθεί με τρόπους που δεν θα οδηγήσουν σε κόπωση την ΠΑ. Κάτι που φαίνεται ότι επιδιώκουν οι “απέναντι”.
Από Π. Καρβουνόπουλος - 16/05/2018
3.
Ο Ερντογάν έμεινε χωρίς …πιλότους:
Ονειρεύεται ότι η Τουρκία θα γίνει υπερδύναμη…
Ήταν Μάρτιος του 2007, όταν η αρμόδια τουρκική Αρχή, η καλούμενη Υπογραμματεία για τις Αμυντικές Βιομηχανίες (SSM), υπέγραψε συμβόλαιο με την τουρκική βιομηχανία Otokar (του ομίλου Koç) για την εγχώρια παραγωγή ενός αμιγώς τουρκικού άρματος μάχης με την ονομασία Altay.
Για την ιστορία, ο Φαρετίν Αλτάι ήταν Τούρκος στρατηγός, που είχε πρωταγωνιστεί στη Μικρασιατική Καταστροφή, τρέποντας σε φυγή τους Έλληνες από τη Σμύρνη.
Το θέμα είχε γίνει πρώτη είδηση και έκτοτε παραμένει ψηλά στις (ιστο)σελίδες του τουρκικού Τύπου, μέσα από πηχυαίους τίτλους, εντυπωσιακές φωτογραφίες και γραφήματα. Δικαίως υπό μια έννοια, καθώς πρόκειται για το πρώτο εγχώριας παραγωγής τανκ που κατασκευάζεται στην Τουρκία μετά το 1943.
Μόνη λεπτομέρεια… το γεγονός ότι εν έτει 2018, έπειτα από έντεκα ολόκληρα χρόνια, το συγκεκριμένο άρμα μάχης δεν έχει ακόμη ξεκινήσει να παράγεται, καθότι δεν έχει καν… μηχανή, όπως σημειώνει σε άρθρο του ο Τούρκος στρατιωτικός αναλυτής Μετίν Γκουρτζάν. Ο στόχος είναι πλέον η παραγωγή να ξεκινήσει το 2019, με την προοπτική τα πρώτα 15 τανκ να βγουν στο πεδίο το 2020, και άλλα 20 να έχουν ακολουθήσει μέχρι το 2021… με την προϋπόθεση βέβαια ότι μέχρι τότε θα έχει βρεθεί και η κατάλληλη μηχανή.
Η τουρκική Tumosan του ομίλου Albayrak επιχείρησε να κατασκευάσει τη σχετική μηχανή σε συνεργασία με την αυστριακή εταιρεία AVL List αλλά το πρότζεκτ κατέρρευσε, με ευθύνη των Αυστριακών.
Πίσω στο παρόν, λέγεται ότι η γερμανική Rheinmetall (κατασκευάστρια των αρμάτων μάχης Leopard) πρόκειται τελικώς να βάλει ένα χεράκι σε συνεργασία με την τουρκική BMC, προκειμένου να αρχίσουν οι μηχανές για το Altay να παράγονται στη βορειοδυτική Τουρκία, αλλά κι αυτό το πρότζεκτ ακόμη δεν έχει περάσει στη φάση της υλοποίησης.
Ο Γκουρτζάν σημειώνει μάλιστα με νόημα και κάτι άλλο: ότι εάν η Τουρκία δεν καταφέρει να βρει αγοραστές για το Altay στο εξωτερικό, σε χώρες όπως είναι το Κατάρ, η Μαλαισία και το Πακιστάν, προχωρώντας σε εξαγωγές (που θα αποφέρουν κέρδη αποσβένοντας κόστη), θα έχει κατασκευάσει ένα από τα πιο ακριβά τανκ στον κόσμο… με το κόστος να υπολογίζεται σε περίπου 30 εκατ. δολ. για κάθε μεμονωμένο άρμα.
Στη σκιά όσων έχουν συμβεί με το Altay τα τελευταία σχεδόν 12 χρόνια, αποδομούνται αυτομάτως και όλα εκείνα τα δημοσιεύματα (και στον ελληνικό Τύπο) περί υπερσύγχρονων φουτουριστικών όπλων… made in Turkey που απειλούν να ανατρέψουν τις ισορροπίες των δυνάμεων στην ευρύτερη τουρκική γειτονιά.
Εάν ο Ερντογάν «παλεύει» πάνω από δεκαετία για τα φτιάξει ένα τανκ όπως το Altay, που αποτελεί μάλιστα και αντιγραφή (του νοτιοκορεατικού K2 Black Panther), τότε θα χρειαστεί πολλά περισσότερα για να κατασκευάσει «φονικά υποβρύχια σαλάχια» και άλλα ευφάνταστα.
Είναι γεγονός ότι το τουρκικό καθεστώς έχει επενδύσει και συνεχίζει να επενδύει συνολικά δεκάδες δισ. δολ. στην ανάπτυξης «εγχώριας και εθνικής» πολεμικής βιομηχανίας, με απώτερο στόχο τη στρατιωτική του γιγάντωση. Κάποια από τα τουρκικά οπλικά συστήματα «δοκιμάζονται» ήδη στα εδάφη της Συρίας κατά των Κούρδων, ενώ μέσα από τις ποικίλες συμφωνίες συμπαραγωγής που συνάπτει με εταιρείες και κράτη του εξωτερικού, η Άγκυρα θέλει προφανώς να εξασφαλίσει και «πολύτιμη» τεχνογνωσία.
Στο δρόμο προς το 2023 και την επέτειο συμπλήρωσης 100 ετών από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους, ο Ρετζέτ Ταγίπ Ερντογάν θέλει να παρουσιάζει την Τουρκία ως αναδυόμενη στρατιωτική «υπερδύναμη» που μπορεί να παράγει τα δικά της «αξιόμαχα» όπλα και πυρομαχικά, απελευθερωμένη από έξωθεν εξαρτήσεις, πράγμα που αποτελεί άλλωστε και όραμα του «μηχανικού» πρώτου ισλαμιστή ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας, Νετζμετίν Ερμπακάν.
Την ίδια ώρα ωστόσο, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, η «εγχώρια και εθνική» τουρκική πολεμική μηχανή έχει να αντιμετωπίσει σημαντικές ελλείψεις, υπερβολικά κόστη και ποικίλα… βραχυκυκλώματα στο δρόμο προς την όποια γιγάντωση.
Δεν είναι μόνο τα άρματα μάχης Altay που έχουν σκοντάψει σε εμπόδια. Είναι και τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη F35, στα οποία μάλιστα η Άγκυρα έχει επενδύσει ως συμπαραγωγός χώρα, που ενδέχεται τελικώς να μην καταλήξουν σε τουρκικά χέρια, τουλάχιστον όχι υπό τους όρους και στο χρόνο που θα επιθυμούσε το καθεστώς Ερντογάν.
Ήταν 2014 όταν η Άγκυρα παρήγγειλε τα πρώτα δύο από τα συνολικά 100 με 120 μαχητικά τύπου F35 που σχεδιάζει συνολικά να αποκτήσει. Υποτίθεται, μάλιστα, ότι οι παραδώσεις θα ξεκίναγαν από φέτος, αλλά κι αυτό πλέον δεν ισχύει. Αντιθέτως μάλιστα, Αμερικανοί γερουσιαστές πλέον εγείρουν ενστάσεις επιχειρώντας να μπλοκάρουν την παράδοση των πρώτων F35 στην Τουρκία (εάν ο Ερντογάν δεν ακυρώσει προηγουμένως την αγορά των ρωσικών S-400, δεν απελευθερώσει τον Άντριου Μπράνσον κ.α.), αλλά και να περιορίσουν ως «επικίνδυνη» την πρόσβαση που αναμένεται να έχει η Άγκυρα στην «ευαίσθητη» τεχνογνωσία συντήρησης των συγκεκριμένων μαχητικών.
Η απόφαση της Τουρκίας να προχωρήσει στην αγορά των ασύμβατων με το ΝΑΤΟ αντιαεροπορικών-αντιβαλλιστικών πυραύλων S-400 από τη Ρωσία και η συνεχιζόμενη «ομηρία» του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον, που βρίσκεται προφυλακισμένος στη Σμύρνη, λειτουργούν ως κομβικά «αγκάθια» τα οποία μάλιστα κάνουν πλέον την Άγκυρα να μοιάζει περισσότερο με εχθρό παρά με σύμμαχο στα μάτια των Αμερικανών.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας ωστόσο μάλλον είναι άλλο: το γεγονός ότι… δεν έχει πιλότους, και δη πεπειραμένους πιλότους, ούτε καν για τα F16, πολύ δε λιγότερο για τα επερχόμενα F35.
Περίπου 300 Τούρκοι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών εκτιμάται ότι «εκτινάχθηκαν» προς την έξοδο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, αφήνοντας την πολεμική αεροπορία βαρέως υποστελεχωμένη.
«Στο όνομα της πολιτικής, η τουρκική κυβέρνηση εκκαθάρισε την πολεμική της αεροπορία σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορεί πλέον καν να πετάξει τα F16», σημειώνει ο Μάικλ Πεκ στο αμερικανικό «the National Interest», υπογραμμίζοντας μάλιστα με νόημα ότι μόνο η εκπαίδευση ενός νέου πιλότου για να μπορεί να πετάει ένα αεροσκάφος όπως το F35 «κοστίζει 11 εκατ. δολ.», με την εμπειρία ενός βετεράνου πιλότου να θεωρείται από την άλλη απλά «ανεκτίμητη». Η απόγνωση των Τούρκων είναι τέτοια, ώστε πλέον να αναζητούν εκπαιδευτές πτήσεων στο μακρινό Πακιστάν, με δεδομένο ότι οι Αμερικανοί… αρνούνται να στείλουν δικούς τους εκπαιδευτές στην Τουρκία.
Κάποιοι αναλυτές μάλιστα, όπως για παράδειγμα η αρθρογράφος της Milliyet Βερντά Εζέρ, υποστηρίζουν ότι ένας λόγος που η Τουρκία έχει στραφεί εσχάτως στην αναζήτηση αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων (ρωσικών ή άλλων, μένει να φανεί στην πράξη) είναι ακριβώς επειδή πια δεν διαθέτει αρκετούς πιλότους ικανούς να πετούν τα μαχητικά της αεροσκάφη.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
MAY 7, 2018
4.
Γιατί δεν βάζουν και οι Τούρκοι ραντάρ AESA στα δικά τους F-16 (οέο);
Είναι μια από τις πολλές ερωτήσεις που έχουμε δεχτεί τις τελευταίες μέρες είναι και η ερώτηση του τι θα συμβεί αν η Τουρκία αποφασίσει να τοποθετήσει ραντάρ AESA στα δικά της F-16. Θα πρέπει να εξηγήσουμε γιατί κάτι τέτοιο είναι δύσκολο, όπως και το ότι το σωστό ερώτημα είναι «γιατί η Τουρκία δεν εκσυγχρονίζει τα F-16 της σε επίπεδο F-16V».
Τα τουρκικά F-16 ξεκίνησαν το 2005 την υλοποίηση ενός φιλόδοξου προγράμματος εκσυγχρονισμού, με βάση το πρόγραμμα Common Configuration Implementation Program (CCIP). Έτσι, τα τουρκικά F-16C/D εκσυγχρονίστηκαν στο επίπεδο F-16C/D Block 50+Adv, αν και τα περισσότερα δεν μπορούν να δεχτούν CFT όπως τα καινούργια F-16C/D Block 50/52+/+Adv (για παράδειγμα όπως τα ελληνικά F-16 Block 52+/52+Adv).
O εκσυγχρονισμός των F-16 σε F-16V σε ένα διάγραμμα
Με το πρόγραμμα αυτό τα τουρκικά αεροσκάφη απέκτησαν ραντάρ APG-68(V)9, έγχρωμες διπλές οθόνες, υπολογιστές MMC, σκοπευτικό επί κράνους Joint Helmet-Mounted Cueing System, Link 16 , εξελιγμένο IFF, νέα συστήματα ναυτιλίας κοκ. Τα αεροσκάφη δεν αναβαθμίστηκαν δομικά. Το πρόγραμμα αφορούσε 117+100 αεροσκάφη, και υπολογίζεται ότι μπορεί να έφτασε και τα 4 δις δολάρια σε κόστος. Με αυτό τον τρόπο όμως η Τουρκία ομογενοποίησε τον στόλο της, και δημιούργησε μια εξαιρετικά ικανή και προηγμένη δύναμη μαχητικών. Αντίστοιχα μπορούν να θεωρηθούν μόνο τα ελληνικά F-16C/D Block 52+Adv. Σημειώνουμε πως η Τουρκία δεν έχει διθέσια missionized αεροσκάφη (όπως η Ελλάδα ή το Ισραήλ).
F-16C Block52+ (photo: HAF spokesman)
Το τουρκικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού ολοκληρώθηκε το 2015, αλλά τελικά οι Τούρκοι αποφάσισαν να εκσυγχρονίσουν δομικά και τα εναπομείναντα 35 F-16 Block 30 που έχουν σε υπηρεσία.
Θεωρητικά, το AN/APG-83 SABR μπορεί να τοποθετηθεί σχετικά γρήγορα και χωρίς πολλές αλλαγές στα υπάρχοντα τουρκικά αεροσκάφη. Αυτό όμως δεν θα τα μετέτρεπε σε F-16V, γιατί όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η καρδιά του εκσυγχρονισμού είναι ο υπολογιστής MMC, ο οποίος προηγείται τεχνολογικά από το F-16C/D Block 50+ Adv κατά τουλάχιστον μια δεκαετία (είναι ασύγκριτα καλύτερος). Επίσης, θα πρέπει να τοποθετηθεί και η κεντρική οθόνη 6Χ8 προκειμένου να δίνονται καλύτερα οι πληροφορίες στον χειριστή και να αξιοποιειται το fusion που προσφέρει ο προηγμένος υπολογιστής. Making long story short, για να έχει αξία μια επένδυση στο AN/APG-83 SABR, και να γίνει ο εκσυγχρονισμός πλήρης και τα τουρκικά εφάμιλλα των ελληνικών, οι Τούρκοι θα πρέπει να επιλέξουν την συνολική αναβάθμιση σε F-16V.
Κάτι τέτοιο δεν έχει καμία λογική και εξηγούμαστε. Καταρχάς σημειώνουμε πως μόλις εκσυγχρονίστηκαν τα F-16 της ΤΗΚ, δεν έχει αξία ένας μεγάλος εκσυγχρονισμός αμέσως μετά. Επίσης, ο εκσυγχρονισμός κοστίζει, και στην τουρκική περίπτωση θα ξεπερνούσε πάλι τα 3-3,5 δις δολάρια. Και καθώς τα περισσότερα τουρκικά F-16 είναι παλαιότερα των ελληνικών, θα μιλούσαμε για εκσυγχρονισμό τέλους ζωής των αεροσκαφών. Επίσης, η Ελληνική ΠΑ επέλεξε να εκσυγχρονίσει τα νεώτερα αεροσκάφη, δημιουργώντας έτσι ένα αξιοποιήσιμο απόθεμα με ραντάρ AN/APG-68v9 και ψηφιακούς υπολογιστές για τα παλαιότερα F-16 Block 50/30. Η τουρκική αεροπορία δεν έχει κάπου να αξιοποιήσει τα προσφάτως αγορασμένα AN/APG-68v9, και ουσιαστικά όλη η παλαιότερη επένδυσή της θα πεταγόταν στα σκουπίδια.
AN/APG-68(V)9
Θα πρέπει να πούμε πως πιθανότατα έχουμε την εντύπωση πως η Τουρκία μπορεί να ξοδεύει αλόγιστα, όπως κάποτε εμείς τις εποχές που «δέναμε τους σκύλους με τα λουκάνικα». Δεν ισχύει, και σύντομα πολλά αμυντικά προγράμματά της γείτονος θα έχουν προβλήματα χρηματοδότησης. Καθώς έχει αγοράσει μαχητικά F-35A, και εξελίσσει το τουρκικό μαχητικό TF-X σαν αντικαταστάτη των F-16, δεν έχει ουδεμία λογική η περαιτέρω επένδυση στα F-16. Ειδικά από την στιγμή που είναι παλαιότερα των ελληνικών, και έχουν λιγότερες ώρες πτήσης να απομένουν.
Αν τώρα το τουρκικό πρόγραμμα αγοράς μαχητικών F-35A παγώσει, τότε είναι λογικό να στραφούν οι Τούρκοι προς το F-16V. Αλλά σε περίπτωση που ακυρωθεί η αγορά των τουρκικών F-35A, τότε οι Τούρκοι θα είναι τόσο χολωμένοι με τις ΗΠΑ, που αμφιβάλουμε πως η σκέψη προς F-16V θα γίνει. Το πιθανότερο είναι να στραφούν προς Su-35 ή Su-57 παρά οτιδήποτε άλλο. Αν θυμάστε το έχουμε ήδη γράψει εδώ κι εδώ…
Φυσικά οι Τούρκοι θα σκεφτούν να τοποθετήσουν το ραντάρ AESA της ASELSAN, που προορίζεται για το TF-X. Η εταιρεία όπως γράψαμε εδώ, έχει ξεκινήσει μια φιλόδοξη προσπάθεια ανάπτυξης ενός AESA με τεχνολογία GaN, η οποία φυσικά θα πάρει πολλά χρόνια για να αποδώσει επιχειρησιακά αξιοποιήσιμο προϊόν. Επίσης, ακόμη κι αν το κάνει, δεν θα μπορεί έτσι εύκολα να το ολοκληρώσει σε ένα μαχητικό όπως το F-16 χωρίς την βοήθεια της κατασκευάστριας εταιρείας Lockheed Martin, όπως δεν κατάφερε η Raytheon να ολοκληρώσει το δικό της AESA RACR στο F-16. To RACR συνόδευε προτάσεις που δεν έχουν την έγκριση της LM, και φυσικά δεν έχουν κανένα μέλλον, καθώς το κόστος πιστοποίησης στο αεροσκάφος θα είναι πολύ ακριβότερο από μια λύση F-16V.
Συνεπώς, η κίνηση της Πολεμικής μας Αεροπορίας, εκσυγχρονίζοντας τα πιο σύγχρονης κατασκευής F-16C/D σε F-16V με ραντάρ AESA, είναι μια κίνηση ματ, που αν οι Τούρκοι δεν καταφέρουν να φέρουν σε τουρκικους ουρανούς τα F-35A, τότε η Αεροπορία μας θα έχει την υπεροπλία στο Αιγαίο βασισμένη σε ποιοτική υπεροχή.
ΠΗΓΗ
https://www.ptisidiastima.com/
why-turkey-is-not-upgrading-its-f-16-to-f16v/
Μάιος 6, 2018
4.
Γιατί δεν βάζουν και οι Τούρκοι ραντάρ AESA στα δικά τους F-16 (οέο);
Είναι μια από τις πολλές ερωτήσεις που έχουμε δεχτεί τις τελευταίες μέρες είναι και η ερώτηση του τι θα συμβεί αν η Τουρκία αποφασίσει να τοποθετήσει ραντάρ AESA στα δικά της F-16. Θα πρέπει να εξηγήσουμε γιατί κάτι τέτοιο είναι δύσκολο, όπως και το ότι το σωστό ερώτημα είναι «γιατί η Τουρκία δεν εκσυγχρονίζει τα F-16 της σε επίπεδο F-16V».
Τα τουρκικά F-16 ξεκίνησαν το 2005 την υλοποίηση ενός φιλόδοξου προγράμματος εκσυγχρονισμού, με βάση το πρόγραμμα Common Configuration Implementation Program (CCIP). Έτσι, τα τουρκικά F-16C/D εκσυγχρονίστηκαν στο επίπεδο F-16C/D Block 50+Adv, αν και τα περισσότερα δεν μπορούν να δεχτούν CFT όπως τα καινούργια F-16C/D Block 50/52+/+Adv (για παράδειγμα όπως τα ελληνικά F-16 Block 52+/52+Adv).
Με το πρόγραμμα αυτό τα τουρκικά αεροσκάφη απέκτησαν ραντάρ APG-68(V)9, έγχρωμες διπλές οθόνες, υπολογιστές MMC, σκοπευτικό επί κράνους Joint Helmet-Mounted Cueing System, Link 16 , εξελιγμένο IFF, νέα συστήματα ναυτιλίας κοκ. Τα αεροσκάφη δεν αναβαθμίστηκαν δομικά. Το πρόγραμμα αφορούσε 117+100 αεροσκάφη, και υπολογίζεται ότι μπορεί να έφτασε και τα 4 δις δολάρια σε κόστος. Με αυτό τον τρόπο όμως η Τουρκία ομογενοποίησε τον στόλο της, και δημιούργησε μια εξαιρετικά ικανή και προηγμένη δύναμη μαχητικών. Αντίστοιχα μπορούν να θεωρηθούν μόνο τα ελληνικά F-16C/D Block 52+Adv. Σημειώνουμε πως η Τουρκία δεν έχει διθέσια missionized αεροσκάφη (όπως η Ελλάδα ή το Ισραήλ).
Το τουρκικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού ολοκληρώθηκε το 2015, αλλά τελικά οι Τούρκοι αποφάσισαν να εκσυγχρονίσουν δομικά και τα εναπομείναντα 35 F-16 Block 30 που έχουν σε υπηρεσία.
Θεωρητικά, το AN/APG-83 SABR μπορεί να τοποθετηθεί σχετικά γρήγορα και χωρίς πολλές αλλαγές στα υπάρχοντα τουρκικά αεροσκάφη. Αυτό όμως δεν θα τα μετέτρεπε σε F-16V, γιατί όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η καρδιά του εκσυγχρονισμού είναι ο υπολογιστής MMC, ο οποίος προηγείται τεχνολογικά από το F-16C/D Block 50+ Adv κατά τουλάχιστον μια δεκαετία (είναι ασύγκριτα καλύτερος). Επίσης, θα πρέπει να τοποθετηθεί και η κεντρική οθόνη 6Χ8 προκειμένου να δίνονται καλύτερα οι πληροφορίες στον χειριστή και να αξιοποιειται το fusion που προσφέρει ο προηγμένος υπολογιστής. Making long story short, για να έχει αξία μια επένδυση στο AN/APG-83 SABR, και να γίνει ο εκσυγχρονισμός πλήρης και τα τουρκικά εφάμιλλα των ελληνικών, οι Τούρκοι θα πρέπει να επιλέξουν την συνολική αναβάθμιση σε F-16V.
Κάτι τέτοιο δεν έχει καμία λογική και εξηγούμαστε. Καταρχάς σημειώνουμε πως μόλις εκσυγχρονίστηκαν τα F-16 της ΤΗΚ, δεν έχει αξία ένας μεγάλος εκσυγχρονισμός αμέσως μετά. Επίσης, ο εκσυγχρονισμός κοστίζει, και στην τουρκική περίπτωση θα ξεπερνούσε πάλι τα 3-3,5 δις δολάρια. Και καθώς τα περισσότερα τουρκικά F-16 είναι παλαιότερα των ελληνικών, θα μιλούσαμε για εκσυγχρονισμό τέλους ζωής των αεροσκαφών. Επίσης, η Ελληνική ΠΑ επέλεξε να εκσυγχρονίσει τα νεώτερα αεροσκάφη, δημιουργώντας έτσι ένα αξιοποιήσιμο απόθεμα με ραντάρ AN/APG-68v9 και ψηφιακούς υπολογιστές για τα παλαιότερα F-16 Block 50/30. Η τουρκική αεροπορία δεν έχει κάπου να αξιοποιήσει τα προσφάτως αγορασμένα AN/APG-68v9, και ουσιαστικά όλη η παλαιότερη επένδυσή της θα πεταγόταν στα σκουπίδια.
Θα πρέπει να πούμε πως πιθανότατα έχουμε την εντύπωση πως η Τουρκία μπορεί να ξοδεύει αλόγιστα, όπως κάποτε εμείς τις εποχές που «δέναμε τους σκύλους με τα λουκάνικα». Δεν ισχύει, και σύντομα πολλά αμυντικά προγράμματά της γείτονος θα έχουν προβλήματα χρηματοδότησης. Καθώς έχει αγοράσει μαχητικά F-35A, και εξελίσσει το τουρκικό μαχητικό TF-X σαν αντικαταστάτη των F-16, δεν έχει ουδεμία λογική η περαιτέρω επένδυση στα F-16. Ειδικά από την στιγμή που είναι παλαιότερα των ελληνικών, και έχουν λιγότερες ώρες πτήσης να απομένουν.
Αν τώρα το τουρκικό πρόγραμμα αγοράς μαχητικών F-35A παγώσει, τότε είναι λογικό να στραφούν οι Τούρκοι προς το F-16V. Αλλά σε περίπτωση που ακυρωθεί η αγορά των τουρκικών F-35A, τότε οι Τούρκοι θα είναι τόσο χολωμένοι με τις ΗΠΑ, που αμφιβάλουμε πως η σκέψη προς F-16V θα γίνει. Το πιθανότερο είναι να στραφούν προς Su-35 ή Su-57 παρά οτιδήποτε άλλο. Αν θυμάστε το έχουμε ήδη γράψει εδώ κι εδώ…
Φυσικά οι Τούρκοι θα σκεφτούν να τοποθετήσουν το ραντάρ AESA της ASELSAN, που προορίζεται για το TF-X. Η εταιρεία όπως γράψαμε εδώ, έχει ξεκινήσει μια φιλόδοξη προσπάθεια ανάπτυξης ενός AESA με τεχνολογία GaN, η οποία φυσικά θα πάρει πολλά χρόνια για να αποδώσει επιχειρησιακά αξιοποιήσιμο προϊόν. Επίσης, ακόμη κι αν το κάνει, δεν θα μπορεί έτσι εύκολα να το ολοκληρώσει σε ένα μαχητικό όπως το F-16 χωρίς την βοήθεια της κατασκευάστριας εταιρείας Lockheed Martin, όπως δεν κατάφερε η Raytheon να ολοκληρώσει το δικό της AESA RACR στο F-16. To RACR συνόδευε προτάσεις που δεν έχουν την έγκριση της LM, και φυσικά δεν έχουν κανένα μέλλον, καθώς το κόστος πιστοποίησης στο αεροσκάφος θα είναι πολύ ακριβότερο από μια λύση F-16V.
Συνεπώς, η κίνηση της Πολεμικής μας Αεροπορίας, εκσυγχρονίζοντας τα πιο σύγχρονης κατασκευής F-16C/D σε F-16V με ραντάρ AESA, είναι μια κίνηση ματ, που αν οι Τούρκοι δεν καταφέρουν να φέρουν σε τουρκικους ουρανούς τα F-35A, τότε η Αεροπορία μας θα έχει την υπεροπλία στο Αιγαίο βασισμένη σε ποιοτική υπεροχή.
ΠΗΓΗ
https://www.ptisidiastima.com/
why-turkey-is-not-upgrading-its-f-16-to-f16v/
Μάιος 6, 2018
5.
Ξεκίνησαν οι δοκιμές του δορυφόρου TÜRKSAT-6A…
Ξεκίνησαν οι δοκιμές του δορυφόρου TÜRKSAT-6A…
Ξεκίνησαν οι δοκιμές αποδοχής του τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου TÜRKSAT-6A με στόχο το 2020 ο δορυφόρος να είναι έτοιμος για εκτόξευση.
Ο νέος δορυφόρος είναι ο πρώτος τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής και σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής για την αεροδιαστημική βιομηχανία της Τουρκίας η οποία επιδιώκει να καταστεί αυτόνομη στον τομέα των δορυφορικών συστημάτων.
Το πρόγραμμα του νέου εγχώρια ανεπτυγμένου τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου TÜRKSAT-6A ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2014 και όπως φαίνεται οι Τούρκοι κατάφεραν να κατασκευάσουν τον πρώτο τους δορυφόρο μέσα σε 41 μήνες.
Ο δορυφόρος TÜRKSAT-6A θα διαθέτει 20 αναμεταδότες συχνότητας Ku και δύο συχνότητας Χ, οι οποίοι κατασκευάστηκαν από κοινού από τις εταιρείες Aselsan και την καναδική MDA (MacDonald, Detwtiler & Associates Ltd.) μετά από δύο συμφωνίες ύψους 23 εκ. δολ. ΗΠΑ και 28 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ (συνολικά 51 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ) που υπέγραψαν οι δύο εταιρείες το 2014 και 2015.
Ο τουρκικός δορυφόρος τηλεπικοινωνιών TÜRKSAT-6A θα παραμείνει σε τροχιά για 15 χρόνια δηλ μέχρι το 2035, ενώ το συνολικό κόστος του προγράμματος μαζί με την εκτόξευση θα φτάσει τα 170 εκατ. δολάρια ΗΠΑ.
Όσον αφορά την συμμετοχή των τουρκικών εταιρειών στο πρόγραμμα ανάπτυξης και κατασκευής του δορυφόρου η κρατική εταιρεία ΤΑΙ έχει αναλάβει την σχεδίαση και κατασκευή των δομικών στοιχείων του TÜRKSAT-6A, τις καλωδιώσεις του, το σύστημα πρόωσης/σταθεροποίησης και τον εξοπλισμό υποστήριξης εδάφους.
Το σύστημα ελέγχου και διοίκησης, το λογισμικό διαχείρισης πληροφοριών, την συναρμολόγηση την ολοκλήρωση και τις δοκιμές τις έχουν αναλάβει από κοινού η ΤΑΙ και το ίδρυμα TÜBİTAK. Τέλος ο βασικός κατασκευαστής τερματικών σταθμών δορυφορικών επικοινωνιών της Τουρκίας είναι η εταιρεία CTECH Bilişim Teknolojileri A.Ş με έδρα την Κωνσταντινούπολη.
15/05/2018
6.
Αρχίζει η παραγωγή του τουρκικού πυροβόλου Boran
στα τέλη του έτους.
Το νέο τουρκικό ελαφρύ Ρ/Κ πυροβόλο Boran θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται στα τέλη του τρέχοντος έτους, τόνισε το Σάββατο ο υπουργός άμυνας της Τουρκίας Nurettin Canikli.
Το Boran έχει κάννη των 105mm και βάλλει πυρά σε μέγιστη εμβέλεια 17km, με ρυθμό βολής μέχρι και 6 βλήματα το λεπτό. Το Boran μπορεί να μεταφερθεί εξωτερικά από μεταφορικά ελικόπτερα S-70 Blackhawk και CH-47F Chinook.
https://www.ptisidiastima.com/boran-production
-to-begin-by-the-end-of-this-year/
9/5/2018
7.
Ιδού το νέο ελαφρύ τουρκικό τεθωρακισμένο όχημα.
H τουρκική Otokar ανέπτυξε νέα έκδοση του ελαφρού τεθωρακισμένου οχήματος Cobra στην άσκηση με πραγματικά πυρά EFES 2018. Το νέο όχημα Cobra II είναι θωρακισμένο όχημα μεταφοράς φορτίου.
Το όχημα σχεδιάστηκε για να μεταφέρει ασφαλώς κρίσιμα υλικά, πυρομαχικά, καύσιμα, νερό και τρόφιμα στα στρατεύματα κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων ή σε στρατιωτικές βάσεις. Είναι ιδιαίτερα ευέλικτο και μπορεί να μεταφέρει φορτίο 2,5 τόνων.
Είναι ικανό να επιχειρεί ημέρα και νύκτα και σε δύσβατο έδαφος, σε διάφορα κλίματα. Το νέο Cobra II μπορεί να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα 110 χ.α.ω. και έχει εμβέλεια 700 χλμ.
Μπορεί παράλληλα να μετατραπεί σε όχημα φορέα όλμου των 120mm, ενώ μπορεί φέρει και όπλα των 5,56 και 7,62mm. Μπορεί επίσης να μετατραπεί σε ΤΟΜΠ, σε φορέα όπλων, σε φορέα ραντάρ επιτήρησης, σε όχημα αναγνώρισης, σε ασθενοφόρο ή όχημα διοίκησης.
Η Otokar αναφέρει ότι το Cobra II επέδειξε εξαιρετικές επιδόσεις στις δοκιμές.
https://slpress.gr/eidiseis/idou-neo-elafry-tourkiko-tethorakismeno/
9/5/2018
8.
Όταν ανακαλύψαμε με εννιά χρόνια καθυστέρηση
ότι η Τουρκία αγοράζει Type 214.
Αναστάτωση και αιφνιδιασμό φαίνεται πως προκάλεσε στον ελληνικό λαό… διά των μέσων ενημέρωσης η πρόσφατη είδηση του γερμανικού τηλεοπτικού δικτύου ARD, σύμφωνα με το οποίο το Βερολίνο συμφώνησε να παραδώσει στην Τουρκία έξι επιθετικά υποβρύχια τα οποία κατασκευάστηκαν από κοινού με μια τουρκική εταιρεία.
Την είδηση αυτή την μετέδωσε το Δελτίο Ειδήσεων (Tagesschau) του πρώτου δημόσιου γερμανικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου ARD το οποίο δημοσίευσε ουσιαστικά την γραπτή απάντηση της γερμανικής κυβέρνησης σε σχετική επερώτηση που κατέθεσε το κόμμα της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke).
Η είδηση προκάλεσε σόκ στον Ελληνικό λαό ο οποίος ξαφνικά… ενημερώθηκε ότι οι Τούρκοι απέκτησαν ή πρόκειται σύντομα να παραλάβουν έξι υπερσύγχρονα επιθετικά υποβρύχια τα οποία θα ανατρέψουν την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και στην Αν Μεσόγειο.
Σχεδόν το σύνολο των ελληνικών ΜΜΕ αναπαρήγαγαν την είδηση με εντυπωσιακούς τίτλους που μόνο τρόμο προκαλούσαν στους αναγνώστες τους οι οποίοι μάθαιναν ότι η Τουρκία προχώρησε σε ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που απειλεί την Ελλάδα από την «κακή» Γερμανία.
Όμως σε κανένα από τα δημοσιεύματα που είτε αποκάλυπταν τραγική άγνοια είτε στόχο είχαν να ανησυχήσουν τον αναγνώστη, δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία, ότι όπως αναφερόταν στο γερμανικό δημοσίευμα η συγκεκριμένη παραγγελία είχε συμφωνηθεί μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας στις 2 Ιουλίου του 2009.
Η σύμβαση αυτή ενεργοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2011 με την καταβολή της πρώτης δόσης από τα 2,5 δις ευρώ που θα κοστίσουν τα υλικά και υποσυστήματα που θα προδώσει η HDW και οι υποκατασκευαστές του υποβρυχίου.
Πιο αναλυτικά το πρόγραμμα ναυπήγησης έξι υποβρυχίων για το Τουρκικό Ναυτικό ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2006 με την δημοσίευση πρόσκληση για την ναυπήγηση έξι υποβρυχίων με σύστημα αναερόβιας πρόωσης (AIP: Air Independent Propulsion). Η πρόσκληση αυτή αναθεωρήθηκε επτά μήνες αργότερα τον Ιούλιο του 2007.
Τον Νοέμβριο του 2007 κατατίθενται στο Τουρκικό Ναυτικό συνολικά τρείς προσφορές η πρώτη από τη γαλλική εταιρεία DCNS η οποία προσέφερε το υποβρύχιο Scorpene, τη γερμανική εταιρεία HDW/MFI Business Partnership η οποία προσέφερε το υποβρύχιο Type 214 και την ισπανική εταιρεία NAVANTIA S.A. η οποία προσέφερε το υποβρύχιο S-80A.
Τον Αύγουστο του 2008 δέκα μήνες μετά την κατάθεση των προσφορών το Τουρκικό Ναυτικό επιλέγει την γερμανική εταιρεία HDW/MFI Business Partnership και ξεκινά τις διαπραγματεύσεις για την παραγγελία, οι οποίες καταλήγουν στην υπογραφή της σύμβασης τον Ιούλιο του 2009.
Βασικό στοιχείο της σύμβασης είναι ότι και τα έξι υποβρύχια θα ναυπηγηθούν στην Τουρκία στο ναυπηγείο Gölçük με υλικά και υποσυστήματα που θα κατασκευαστούν στο εξωτερικό και θα συναρμολογηθούν και ολοκληρωθούν στην Τουρκία.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποτελεί για το Τουρκικό Ναυτικό την τελευταία παραγγελία για την ναυπήγηση υποβρυχίων σε ξένη εταιρεία, αφού μέσα από το πρόγραμμα ναυπήγησης των 6 Type 214 η Τουρκία φιλοδοξεί να αποσπάσει την απαραίτητη τεχνολογία για την σχεδίαση και ναυπήγηση του Εθνικού Υποβρυχίου του MiLDEN (Milli Denizaltı).
Για τον λόγο αυτό οι Τούρκοι είχαν ζητήσει από τους Γερμανούς την ολοκλήρωση στα έξι υπο παραγγελία υποβρύχια σειράς τουρκικών υποσυστημάτων αίτημα που οι Γερμανοί δέχτηκαν επισημαίνοντας όμως τον τεχνολογικό κίνδυνο και φυσικά το επιπλέον κόστος.
Έτσι τον Ιανουάριο του 2011 η Τουρκική Υπηρεσία Εξωτερικού Εμπορίου συνάπτει δάνειο ύψους 2,5 δις ευρώ με τις γερμανικές τράπεζες Bayerische Landesbank και WestLB, για την χρηματοδότηση του προγράμματος το οποίο ενεργοποιείται τον Ιούλιο του 2011.
Στο ποσό που οι Τούρκοι έλαβαν ως δάνειο για την ναυπήγηση των έξι υποβρυχίων δεν υπολογίζεται το κόστος ανάπτυξης και παραγωγής των τουρκικών υποσυστημάτων και αισθητήρων που θα ολοκληρωθούν σε αυτά τα σκάφη.
Το πρόγραμμα αντιμετωπίζει ορισμένα προβλήματα που σχετίζονται με τις βελτιώσεις που πρέπει να γίνουν στο Type 214ΤΝ όπως κωδικοποιήθηκε η τουρκική έκδοση, οι οποίες περιλαμβάνουν την επιμήκυνση του σκάφους κατά 1 μέτρο δηλαδή από 65,3 μέτρα που είναι η ελληνική έκδοση στα 66,3 μέτρα και την αύξηση του εκτοπίσματος από 1.860 τόνους σε κατάδυση που είναι η ελληνική έκδοση στους 2.023 τόνους.
Η επιμήκυνση του σκάφους επιλέχτηκε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ευστάθειας που είχε παρουσιάσει υπο συγκεκριμένες συνθήκες το αρχικό υποβρύχιο κλάσης Παπανικολής.
Τελικά μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια στις 10 Οκτωβρίου του 2015 ξεκινά η ναυπήγηση του πρώτου από τα έξι υποβρύχια στο κρατικό ναυπηγείο του Gölçük το οποίο ειδικεύεται από την δεκαετία του 1970 στην ναυπήγηση υποβρυχίων.
Το πρώτο υποβρύχιο ονομάζεται TCG Pirireis, το δεύτερο TCG Hızır Reis, το τρίτο TCG Murat Reis το τέταρτο TCG Aydın Reis, ενώ για τα υπόλοιπα δύο δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη τα ονόματα τους.
Σύμφωνα με τις επικαιροποιημένες εκτιμήσεις η ναυπήγηση του υποβρυχίου αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί το 2021 και οι δοκιμές εν’ όρμω και οι θαλάσσιες δοκιμές θα διαρκέσουν ένα χρόνο (αρχές 2021 – αρχές 2022), ώστε προς τα μέσα του 2022 με αρχές του 2023 να παραδοθεί το Piri Reis στο Τουρκικό Ναυτικό.
Φυσικά αυτό το χρονοδιάγραμμα ενδεχομένως να αλλάξει, λόγω πιθανών προβλημάτων που θα ανακύψουν από την ολοκλήρωση των άνω των 18.000 διαφορετικών υποσυστημάτων και λογισμικού που θα παράγουν 12 τουρκικές εταιρείες που το Τουρκικό Ναυτικό έχει δηλώσει ότι θα εγκαταστήσει στην κλάση υποβρυχίων Reis, με την προϋπόθεση φυσικά ότι τα γερμανικά συστήματα θα μπορέσουν να συνλειτουργήσουν με τα τουρκικά και δεν θα οδηγηθούν οι δύο πλευρές σε φιάσκο.
Υπο αυτές τις συνθήκες τα έξι υποβρύχια κλάσης Reis θα παραδοθούν την χρονική περίοδο 2022-2028 με το πρώτο να καθίσταται πλήρως επιχειρησιακό το 2024 δηλ. 13 χρόνια αφότου ο Παπανικολής (S-120) εντάχτηκε στην δύναμη του Πολεμικού Ναυτικού…
Με λίγα λόγια αυτά είναι τα έξι υπερσύγχρονα γερμανικά υποβρύχια που το Βερολίνο θα παραδώσει στην Τουρκία και θα ανατρέψουν την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο στο άμεσο μέλλον. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Του Γιώργου Τσιμπούκη
http://www.defence-point.gr/news/otan-anakalypsame-me-ennia-chronia-kathysterisi-oti-i-tourkia-perni-type-214
11/05/2018
9.
Η Ιορδανία πυραύλους, η Αφρική drones…
Η Ελλάδα;
Η ιορδανική Jadara Equipment and Defence Systems αποκάλυψε το νέο της αντιαρματικό κατευθυνόμενο βλήμα Terminator κατά την αμυντική έκθεση SOFEΧ που πραγματοποιήθηκε στο Αμμάν.
Το βλήμα έχει διαμέτρημα 107 mm και ελάχιστη-μέγιστη εμβέλεια 100-2.500 μ. Παράγεται σε δύο εκδόσεις, μια με υψηλής εκρηκτικότητας πολεμική κεφαλή και μια υψηλής εκρηκτικότητας θραυσματοποίησης. Σύμφωνα με την Jadara οι πολεμικές κεφαλές αυτές μπορούν να διατρήσουν θωράκιση πάχους 550 mm και 50 mm αντίστοιχα.
Το βλήμα χρησιμοποιεί ημιενεργό καθοδήγηση γεγονός που σημαίνει πως ο χειριστής πρέπει να «βλέπει» συνεχώς τον στόχο μέχρι την πρόσκρουση. Σύμφωνα με την εταιρεία το βλήμα θα δοκιμαστεί εκτενώς από τον στρατό της Ιορδανίας πριν γίνει αποδεκτό.
Στο σημείο αυτό γεννάται το ερώτημα γιατί η Ιορδανία μπορεί και η Ελλάδα όχι; Πριν λίγο καιρό είχε ανακοινωθεί πως τόσο η Νιγηρία, όσο και το Καμερούν κατασκευάσαν μη επανδρωμένα drones. Αν όλοι αυτοί μπορούν τότε κάτι λάθος κάνουμε εν Ελλάδι.
https://slpress.gr/eidiseis/iordania-pyraulous-afrikh-drones-ellada/
16 Μάϊου 2018
10.
Παθητικά ραντάρ αντί-stealth εξετάζει η Ελβετία,
μια λύση που πρέπει να δει άμεσα και η Ελλάδα.
Όπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ του Defencenews.com, η Ελβετική Αεροπορία εξετάζει την τεχνολογία των παθητικών ραντάρ στα πλαίσια του προγράμματος εκσυγχρονισμού της «Air 2030». Τα παθητικά ραντάρ μπορούν θεωρητικά να εντοπίζουν στόχους χωρίς να εκπέμπουν, και κατά συνέπεια δεν μπορούν να «διαφύγουν» ούτε τα αεροσκάφη stealt. Η Ελβετία θέλει να θωρακίσει την αεράμυνά της απέναντι σε κάθε είδος απειλής, γιαυτό και εξετάζει σύμφωνα με το ρεπορτάζ, που επικαλείται δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου του Υπουργείου Άμυνας, Renato Kalbermatten, ραντάρ που συγκεντρώνουν εκπομπές κάθε είδους και με βάση αυτές εντοπίζουν απειλές.
Θυμίζουμε πως στην ILA 2018 έγινε επίδειξη του συστήματος της γερμανικής εταιρείας Hensoldt η οποία ανεξαρτητοποιήθηκε από την Airbus πριν από μερικά χρόνια. Σύμφωνα με την εταιρεία το σύστημα μπορεί να εντοπίσει αεροσκάφη τεχνολογίας stealth.
Το γερμανικό σύστημα φέρεται επί φορτηγού οχήματος και αξιοποιεί το υπάρχων δίκτυο πομπών FM ραδιοφωνικών σταθμών και πομπών τηλεοράσεων χάρις στο οποίο μπορεί να εντοπίσει μεγάλα αεροσκάφη σε απόσταση 250 χλμ εάν στην περιοχή ενδιαφέροντα λειτουργούν δύο ή τρείς ραδιοφωνικοί ή τηλεοπτικοί σταθμοί ενώ τα μικρά αεροσκάφη μπορούν να εντοπιστούν σε απόσταση 100 χλμ με ακρίβεια 50-100 μέτρα.
Σύμφωνα με την εταιρεία το σύστημα αφού αξιοποιήσει τις πληροφορίες που λαμβάνει από τα υπάρχοντα δίκτυα πομπών τηλεόρασης και ραδιοφώνου μπορεί μέσα σε 1,5 δευτερόλεπτα να εντοπίσει τον εναέριο στόχο και να τον παρακολουθήσει.
Ραντάρ παθητικού εντοπισμού PCLS (Passive Coherent Location System), όπως το Silent Sentry της Lockheed Martin, που είναι και το πλέον σύγχρονο, ή άλλα δυτικά συστήματα, το HA-100 της Thales ή το AULOS της Selex. Ωστόσο, η εν λόγω τεχνολογία δεν είναι 100% ώριμη, αλλά από την άλλη πρόκειται για λύση χαμηλού κόστους που χρησιμοποιεί εμπορική τεχνολογία (COTS). Τα συστήματα PCLS αξιοποιούν «μη συνεργαζόμενους πομπούς» σε συνδυασμό με «απομακρυσμένους δέκτες» κατά τα πρότυπα των πολυστατικών ραντάρ. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούν το φαινόμενο μετατόπισης ντόπλερ που παράγεται από σήματα που δημιουργούνται, όταν τα αεροσκάφη «καταυγάζονται» από πομπούς ραδιοφωνίας FM/TV (ψηφιακή ή αναλογική), DVB (Digital Video Broadcasting-Terrestrial) ή κινητής τηλεφωνίας, που λειτουργούν στο φάσμα 30MHz-3GHz. Η λειτουργία τους είναι παθητική και δεν γίνεται αντιληπτή από συσκευές RWR ή συστήματα ELINT και δεν κινδυνεύουν από όπλα ARM. Καλύπτουν χαμηλά ή πολύ χαμηλά ύψη, καθώς στα μεγάλα ύψη δεν απαντώνται ανάλογες εκπομπές. Η παρεχόμενη ακρίβεια δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ενδεχόμενη ιχνηλάτηση αλλά συνεισφέρουν σημαντικά στην έγκαιρη προειδοποίηση. Ενδεικτικά, η αναπτυσσόμενη έκδοση AULOS 3D παρέχει δυνατότητα κάλυψης 360 μοιρών σε μέγιστη εμβέλεια 360 km και περιλαμβάνει επίσης εκτίμηση για το ύψος του στόχου. Η κεραία του με μέγεθος 6,8×6,8 m αναπτύσσεται σε ιστό 12 m και περιλαμβάνει 4 συγκροτήματα LPDA (Log Periodic Antenna) για επιτήρηση και 2 για το σήμα αναφοράς. Το σύστημα μπορεί να διαχειρίζεται έως και οκτώ σταθμούς FM με πλήρη διαλειτουργικότητα με το σύστημα ACCS (Air Command Control System) του ΝΑΤΟ.
Ραντάρ παθητικού εντοπισμού PCLS (Passive Coherent Location System), όπως το Silent Sentry της Lockheed Martin, που είναι και το πλέον σύγχρονο, ή άλλα δυτικά συστήματα, το HA-100 της Thales ή το AULOS της Selex. Ωστόσο, η εν λόγω τεχνολογία δεν είναι 100% ώριμη, αλλά από την άλλη πρόκειται για λύση χαμηλού κόστους που χρησιμοποιεί εμπορική τεχνολογία (COTS). Τα συστήματα PCLS αξιοποιούν «μη συνεργαζόμενους πομπούς» σε συνδυασμό με «απομακρυσμένους δέκτες» κατά τα πρότυπα των πολυστατικών ραντάρ. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούν το φαινόμενο μετατόπισης ντόπλερ που παράγεται από σήματα που δημιουργούνται, όταν τα αεροσκάφη «καταυγάζονται» από πομπούς ραδιοφωνίας FM/TV (ψηφιακή ή αναλογική), DVB (Digital Video Broadcasting-Terrestrial) ή κινητής τηλεφωνίας, που λειτουργούν στο φάσμα 30MHz-3GHz. Η λειτουργία τους είναι παθητική και δεν γίνεται αντιληπτή από συσκευές RWR ή συστήματα ELINT και δεν κινδυνεύουν από όπλα ARM. Καλύπτουν χαμηλά ή πολύ χαμηλά ύψη, καθώς στα μεγάλα ύψη δεν απαντώνται ανάλογες εκπομπές. Η παρεχόμενη ακρίβεια δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ενδεχόμενη ιχνηλάτηση αλλά συνεισφέρουν σημαντικά στην έγκαιρη προειδοποίηση. Ενδεικτικά, η αναπτυσσόμενη έκδοση AULOS 3D παρέχει δυνατότητα κάλυψης 360 μοιρών σε μέγιστη εμβέλεια 360 km και περιλαμβάνει επίσης εκτίμηση για το ύψος του στόχου. Η κεραία του με μέγεθος 6,8×6,8 m αναπτύσσεται σε ιστό 12 m και περιλαμβάνει 4 συγκροτήματα LPDA (Log Periodic Antenna) για επιτήρηση και 2 για το σήμα αναφοράς. Το σύστημα μπορεί να διαχειρίζεται έως και οκτώ σταθμούς FM με πλήρη διαλειτουργικότητα με το σύστημα ACCS (Air Command Control System) του ΝΑΤΟ.
Και το γιγάντιο air condition που απαιτείται για τη χρήση του.
Καθώς τα τουρκικά F-35A βρίσκονται προ των πυλών, ανάλογες κινήσεις θα πρέπει να κάνει και η Ελλάδα. Η Ελβετία προσπαθεί να θωρακιστεί απέναντι σε μια μελλοντική απειλή, που μάλιστα δεν προβλέπεται να αντιμετωπίσει άμεσα. Η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει μια επιθετική και αναθεωρητική Τουρκία, που σύντομα θα έχει στην διάθεσή της αριθμό F-35A
https://www.ptisidiastima.com/passive-radar-for-swiss/
9/5/2018
6.
Αρχίζει η παραγωγή του τουρκικού πυροβόλου Boran
στα τέλη του έτους.
Το νέο τουρκικό ελαφρύ Ρ/Κ πυροβόλο Boran θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται στα τέλη του τρέχοντος έτους, τόνισε το Σάββατο ο υπουργός άμυνας της Τουρκίας Nurettin Canikli.
Το Boran έχει κάννη των 105mm και βάλλει πυρά σε μέγιστη εμβέλεια 17km, με ρυθμό βολής μέχρι και 6 βλήματα το λεπτό. Το Boran μπορεί να μεταφερθεί εξωτερικά από μεταφορικά ελικόπτερα S-70 Blackhawk και CH-47F Chinook.
https://www.ptisidiastima.com/boran-production
-to-begin-by-the-end-of-this-year/
9/5/2018
7.
Ιδού το νέο ελαφρύ τουρκικό τεθωρακισμένο όχημα.
H τουρκική Otokar ανέπτυξε νέα έκδοση του ελαφρού τεθωρακισμένου οχήματος Cobra στην άσκηση με πραγματικά πυρά EFES 2018. Το νέο όχημα Cobra II είναι θωρακισμένο όχημα μεταφοράς φορτίου.
Το όχημα σχεδιάστηκε για να μεταφέρει ασφαλώς κρίσιμα υλικά, πυρομαχικά, καύσιμα, νερό και τρόφιμα στα στρατεύματα κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων ή σε στρατιωτικές βάσεις. Είναι ιδιαίτερα ευέλικτο και μπορεί να μεταφέρει φορτίο 2,5 τόνων.
Είναι ικανό να επιχειρεί ημέρα και νύκτα και σε δύσβατο έδαφος, σε διάφορα κλίματα. Το νέο Cobra II μπορεί να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα 110 χ.α.ω. και έχει εμβέλεια 700 χλμ.
Μπορεί παράλληλα να μετατραπεί σε όχημα φορέα όλμου των 120mm, ενώ μπορεί φέρει και όπλα των 5,56 και 7,62mm. Μπορεί επίσης να μετατραπεί σε ΤΟΜΠ, σε φορέα όπλων, σε φορέα ραντάρ επιτήρησης, σε όχημα αναγνώρισης, σε ασθενοφόρο ή όχημα διοίκησης.
Η Otokar αναφέρει ότι το Cobra II επέδειξε εξαιρετικές επιδόσεις στις δοκιμές.
https://slpress.gr/eidiseis/idou-neo-elafry-tourkiko-tethorakismeno/
9/5/2018
8.
Όταν ανακαλύψαμε με εννιά χρόνια καθυστέρηση
ότι η Τουρκία αγοράζει Type 214.
Αναστάτωση και αιφνιδιασμό φαίνεται πως προκάλεσε στον ελληνικό λαό… διά των μέσων ενημέρωσης η πρόσφατη είδηση του γερμανικού τηλεοπτικού δικτύου ARD, σύμφωνα με το οποίο το Βερολίνο συμφώνησε να παραδώσει στην Τουρκία έξι επιθετικά υποβρύχια τα οποία κατασκευάστηκαν από κοινού με μια τουρκική εταιρεία.
Την είδηση αυτή την μετέδωσε το Δελτίο Ειδήσεων (Tagesschau) του πρώτου δημόσιου γερμανικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου ARD το οποίο δημοσίευσε ουσιαστικά την γραπτή απάντηση της γερμανικής κυβέρνησης σε σχετική επερώτηση που κατέθεσε το κόμμα της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke).
Η είδηση προκάλεσε σόκ στον Ελληνικό λαό ο οποίος ξαφνικά… ενημερώθηκε ότι οι Τούρκοι απέκτησαν ή πρόκειται σύντομα να παραλάβουν έξι υπερσύγχρονα επιθετικά υποβρύχια τα οποία θα ανατρέψουν την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και στην Αν Μεσόγειο.
Σχεδόν το σύνολο των ελληνικών ΜΜΕ αναπαρήγαγαν την είδηση με εντυπωσιακούς τίτλους που μόνο τρόμο προκαλούσαν στους αναγνώστες τους οι οποίοι μάθαιναν ότι η Τουρκία προχώρησε σε ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που απειλεί την Ελλάδα από την «κακή» Γερμανία.
Όμως σε κανένα από τα δημοσιεύματα που είτε αποκάλυπταν τραγική άγνοια είτε στόχο είχαν να ανησυχήσουν τον αναγνώστη, δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία, ότι όπως αναφερόταν στο γερμανικό δημοσίευμα η συγκεκριμένη παραγγελία είχε συμφωνηθεί μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας στις 2 Ιουλίου του 2009.
Η σύμβαση αυτή ενεργοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2011 με την καταβολή της πρώτης δόσης από τα 2,5 δις ευρώ που θα κοστίσουν τα υλικά και υποσυστήματα που θα προδώσει η HDW και οι υποκατασκευαστές του υποβρυχίου.
Πιο αναλυτικά το πρόγραμμα ναυπήγησης έξι υποβρυχίων για το Τουρκικό Ναυτικό ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2006 με την δημοσίευση πρόσκληση για την ναυπήγηση έξι υποβρυχίων με σύστημα αναερόβιας πρόωσης (AIP: Air Independent Propulsion). Η πρόσκληση αυτή αναθεωρήθηκε επτά μήνες αργότερα τον Ιούλιο του 2007.
Τον Νοέμβριο του 2007 κατατίθενται στο Τουρκικό Ναυτικό συνολικά τρείς προσφορές η πρώτη από τη γαλλική εταιρεία DCNS η οποία προσέφερε το υποβρύχιο Scorpene, τη γερμανική εταιρεία HDW/MFI Business Partnership η οποία προσέφερε το υποβρύχιο Type 214 και την ισπανική εταιρεία NAVANTIA S.A. η οποία προσέφερε το υποβρύχιο S-80A.
Τον Αύγουστο του 2008 δέκα μήνες μετά την κατάθεση των προσφορών το Τουρκικό Ναυτικό επιλέγει την γερμανική εταιρεία HDW/MFI Business Partnership και ξεκινά τις διαπραγματεύσεις για την παραγγελία, οι οποίες καταλήγουν στην υπογραφή της σύμβασης τον Ιούλιο του 2009.
Βασικό στοιχείο της σύμβασης είναι ότι και τα έξι υποβρύχια θα ναυπηγηθούν στην Τουρκία στο ναυπηγείο Gölçük με υλικά και υποσυστήματα που θα κατασκευαστούν στο εξωτερικό και θα συναρμολογηθούν και ολοκληρωθούν στην Τουρκία.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποτελεί για το Τουρκικό Ναυτικό την τελευταία παραγγελία για την ναυπήγηση υποβρυχίων σε ξένη εταιρεία, αφού μέσα από το πρόγραμμα ναυπήγησης των 6 Type 214 η Τουρκία φιλοδοξεί να αποσπάσει την απαραίτητη τεχνολογία για την σχεδίαση και ναυπήγηση του Εθνικού Υποβρυχίου του MiLDEN (Milli Denizaltı).
Για τον λόγο αυτό οι Τούρκοι είχαν ζητήσει από τους Γερμανούς την ολοκλήρωση στα έξι υπο παραγγελία υποβρύχια σειράς τουρκικών υποσυστημάτων αίτημα που οι Γερμανοί δέχτηκαν επισημαίνοντας όμως τον τεχνολογικό κίνδυνο και φυσικά το επιπλέον κόστος.
Έτσι τον Ιανουάριο του 2011 η Τουρκική Υπηρεσία Εξωτερικού Εμπορίου συνάπτει δάνειο ύψους 2,5 δις ευρώ με τις γερμανικές τράπεζες Bayerische Landesbank και WestLB, για την χρηματοδότηση του προγράμματος το οποίο ενεργοποιείται τον Ιούλιο του 2011.
Στο ποσό που οι Τούρκοι έλαβαν ως δάνειο για την ναυπήγηση των έξι υποβρυχίων δεν υπολογίζεται το κόστος ανάπτυξης και παραγωγής των τουρκικών υποσυστημάτων και αισθητήρων που θα ολοκληρωθούν σε αυτά τα σκάφη.
Το πρόγραμμα αντιμετωπίζει ορισμένα προβλήματα που σχετίζονται με τις βελτιώσεις που πρέπει να γίνουν στο Type 214ΤΝ όπως κωδικοποιήθηκε η τουρκική έκδοση, οι οποίες περιλαμβάνουν την επιμήκυνση του σκάφους κατά 1 μέτρο δηλαδή από 65,3 μέτρα που είναι η ελληνική έκδοση στα 66,3 μέτρα και την αύξηση του εκτοπίσματος από 1.860 τόνους σε κατάδυση που είναι η ελληνική έκδοση στους 2.023 τόνους.
Η επιμήκυνση του σκάφους επιλέχτηκε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ευστάθειας που είχε παρουσιάσει υπο συγκεκριμένες συνθήκες το αρχικό υποβρύχιο κλάσης Παπανικολής.
Τελικά μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια στις 10 Οκτωβρίου του 2015 ξεκινά η ναυπήγηση του πρώτου από τα έξι υποβρύχια στο κρατικό ναυπηγείο του Gölçük το οποίο ειδικεύεται από την δεκαετία του 1970 στην ναυπήγηση υποβρυχίων.
Το πρώτο υποβρύχιο ονομάζεται TCG Pirireis, το δεύτερο TCG Hızır Reis, το τρίτο TCG Murat Reis το τέταρτο TCG Aydın Reis, ενώ για τα υπόλοιπα δύο δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη τα ονόματα τους.
Σύμφωνα με τις επικαιροποιημένες εκτιμήσεις η ναυπήγηση του υποβρυχίου αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί το 2021 και οι δοκιμές εν’ όρμω και οι θαλάσσιες δοκιμές θα διαρκέσουν ένα χρόνο (αρχές 2021 – αρχές 2022), ώστε προς τα μέσα του 2022 με αρχές του 2023 να παραδοθεί το Piri Reis στο Τουρκικό Ναυτικό.
Φυσικά αυτό το χρονοδιάγραμμα ενδεχομένως να αλλάξει, λόγω πιθανών προβλημάτων που θα ανακύψουν από την ολοκλήρωση των άνω των 18.000 διαφορετικών υποσυστημάτων και λογισμικού που θα παράγουν 12 τουρκικές εταιρείες που το Τουρκικό Ναυτικό έχει δηλώσει ότι θα εγκαταστήσει στην κλάση υποβρυχίων Reis, με την προϋπόθεση φυσικά ότι τα γερμανικά συστήματα θα μπορέσουν να συνλειτουργήσουν με τα τουρκικά και δεν θα οδηγηθούν οι δύο πλευρές σε φιάσκο.
Υπο αυτές τις συνθήκες τα έξι υποβρύχια κλάσης Reis θα παραδοθούν την χρονική περίοδο 2022-2028 με το πρώτο να καθίσταται πλήρως επιχειρησιακό το 2024 δηλ. 13 χρόνια αφότου ο Παπανικολής (S-120) εντάχτηκε στην δύναμη του Πολεμικού Ναυτικού…
Με λίγα λόγια αυτά είναι τα έξι υπερσύγχρονα γερμανικά υποβρύχια που το Βερολίνο θα παραδώσει στην Τουρκία και θα ανατρέψουν την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο στο άμεσο μέλλον. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Του Γιώργου Τσιμπούκη
http://www.defence-point.gr/news/otan-anakalypsame-me-ennia-chronia-kathysterisi-oti-i-tourkia-perni-type-214
11/05/2018
9.
Η Ιορδανία πυραύλους, η Αφρική drones…
Η Ελλάδα;
Η ιορδανική Jadara Equipment and Defence Systems αποκάλυψε το νέο της αντιαρματικό κατευθυνόμενο βλήμα Terminator κατά την αμυντική έκθεση SOFEΧ που πραγματοποιήθηκε στο Αμμάν.
Το βλήμα έχει διαμέτρημα 107 mm και ελάχιστη-μέγιστη εμβέλεια 100-2.500 μ. Παράγεται σε δύο εκδόσεις, μια με υψηλής εκρηκτικότητας πολεμική κεφαλή και μια υψηλής εκρηκτικότητας θραυσματοποίησης. Σύμφωνα με την Jadara οι πολεμικές κεφαλές αυτές μπορούν να διατρήσουν θωράκιση πάχους 550 mm και 50 mm αντίστοιχα.
Το βλήμα χρησιμοποιεί ημιενεργό καθοδήγηση γεγονός που σημαίνει πως ο χειριστής πρέπει να «βλέπει» συνεχώς τον στόχο μέχρι την πρόσκρουση. Σύμφωνα με την εταιρεία το βλήμα θα δοκιμαστεί εκτενώς από τον στρατό της Ιορδανίας πριν γίνει αποδεκτό.
Στο σημείο αυτό γεννάται το ερώτημα γιατί η Ιορδανία μπορεί και η Ελλάδα όχι; Πριν λίγο καιρό είχε ανακοινωθεί πως τόσο η Νιγηρία, όσο και το Καμερούν κατασκευάσαν μη επανδρωμένα drones. Αν όλοι αυτοί μπορούν τότε κάτι λάθος κάνουμε εν Ελλάδι.
https://slpress.gr/eidiseis/iordania-pyraulous-afrikh-drones-ellada/
16 Μάϊου 2018
10.
Παθητικά ραντάρ αντί-stealth εξετάζει η Ελβετία,
μια λύση που πρέπει να δει άμεσα και η Ελλάδα.
Όπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ του Defencenews.com, η Ελβετική Αεροπορία εξετάζει την τεχνολογία των παθητικών ραντάρ στα πλαίσια του προγράμματος εκσυγχρονισμού της «Air 2030». Τα παθητικά ραντάρ μπορούν θεωρητικά να εντοπίζουν στόχους χωρίς να εκπέμπουν, και κατά συνέπεια δεν μπορούν να «διαφύγουν» ούτε τα αεροσκάφη stealt. Η Ελβετία θέλει να θωρακίσει την αεράμυνά της απέναντι σε κάθε είδος απειλής, γιαυτό και εξετάζει σύμφωνα με το ρεπορτάζ, που επικαλείται δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου του Υπουργείου Άμυνας, Renato Kalbermatten, ραντάρ που συγκεντρώνουν εκπομπές κάθε είδους και με βάση αυτές εντοπίζουν απειλές.
Θυμίζουμε πως στην ILA 2018 έγινε επίδειξη του συστήματος της γερμανικής εταιρείας Hensoldt η οποία ανεξαρτητοποιήθηκε από την Airbus πριν από μερικά χρόνια. Σύμφωνα με την εταιρεία το σύστημα μπορεί να εντοπίσει αεροσκάφη τεχνολογίας stealth.
Το γερμανικό σύστημα φέρεται επί φορτηγού οχήματος και αξιοποιεί το υπάρχων δίκτυο πομπών FM ραδιοφωνικών σταθμών και πομπών τηλεοράσεων χάρις στο οποίο μπορεί να εντοπίσει μεγάλα αεροσκάφη σε απόσταση 250 χλμ εάν στην περιοχή ενδιαφέροντα λειτουργούν δύο ή τρείς ραδιοφωνικοί ή τηλεοπτικοί σταθμοί ενώ τα μικρά αεροσκάφη μπορούν να εντοπιστούν σε απόσταση 100 χλμ με ακρίβεια 50-100 μέτρα.
Σύμφωνα με την εταιρεία το σύστημα αφού αξιοποιήσει τις πληροφορίες που λαμβάνει από τα υπάρχοντα δίκτυα πομπών τηλεόρασης και ραδιοφώνου μπορεί μέσα σε 1,5 δευτερόλεπτα να εντοπίσει τον εναέριο στόχο και να τον παρακολουθήσει.
Ραντάρ παθητικού εντοπισμού PCLS (Passive Coherent Location System), όπως το Silent Sentry της Lockheed Martin, που είναι και το πλέον σύγχρονο, ή άλλα δυτικά συστήματα, το HA-100 της Thales ή το AULOS της Selex. Ωστόσο, η εν λόγω τεχνολογία δεν είναι 100% ώριμη, αλλά από την άλλη πρόκειται για λύση χαμηλού κόστους που χρησιμοποιεί εμπορική τεχνολογία (COTS). Τα συστήματα PCLS αξιοποιούν «μη συνεργαζόμενους πομπούς» σε συνδυασμό με «απομακρυσμένους δέκτες» κατά τα πρότυπα των πολυστατικών ραντάρ. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούν το φαινόμενο μετατόπισης ντόπλερ που παράγεται από σήματα που δημιουργούνται, όταν τα αεροσκάφη «καταυγάζονται» από πομπούς ραδιοφωνίας FM/TV (ψηφιακή ή αναλογική), DVB (Digital Video Broadcasting-Terrestrial) ή κινητής τηλεφωνίας, που λειτουργούν στο φάσμα 30MHz-3GHz. Η λειτουργία τους είναι παθητική και δεν γίνεται αντιληπτή από συσκευές RWR ή συστήματα ELINT και δεν κινδυνεύουν από όπλα ARM. Καλύπτουν χαμηλά ή πολύ χαμηλά ύψη, καθώς στα μεγάλα ύψη δεν απαντώνται ανάλογες εκπομπές. Η παρεχόμενη ακρίβεια δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ενδεχόμενη ιχνηλάτηση αλλά συνεισφέρουν σημαντικά στην έγκαιρη προειδοποίηση. Ενδεικτικά, η αναπτυσσόμενη έκδοση AULOS 3D παρέχει δυνατότητα κάλυψης 360 μοιρών σε μέγιστη εμβέλεια 360 km και περιλαμβάνει επίσης εκτίμηση για το ύψος του στόχου. Η κεραία του με μέγεθος 6,8×6,8 m αναπτύσσεται σε ιστό 12 m και περιλαμβάνει 4 συγκροτήματα LPDA (Log Periodic Antenna) για επιτήρηση και 2 για το σήμα αναφοράς. Το σύστημα μπορεί να διαχειρίζεται έως και οκτώ σταθμούς FM με πλήρη διαλειτουργικότητα με το σύστημα ACCS (Air Command Control System) του ΝΑΤΟ.
Ραντάρ παθητικού εντοπισμού PCLS (Passive Coherent Location System), όπως το Silent Sentry της Lockheed Martin, που είναι και το πλέον σύγχρονο, ή άλλα δυτικά συστήματα, το HA-100 της Thales ή το AULOS της Selex. Ωστόσο, η εν λόγω τεχνολογία δεν είναι 100% ώριμη, αλλά από την άλλη πρόκειται για λύση χαμηλού κόστους που χρησιμοποιεί εμπορική τεχνολογία (COTS). Τα συστήματα PCLS αξιοποιούν «μη συνεργαζόμενους πομπούς» σε συνδυασμό με «απομακρυσμένους δέκτες» κατά τα πρότυπα των πολυστατικών ραντάρ. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούν το φαινόμενο μετατόπισης ντόπλερ που παράγεται από σήματα που δημιουργούνται, όταν τα αεροσκάφη «καταυγάζονται» από πομπούς ραδιοφωνίας FM/TV (ψηφιακή ή αναλογική), DVB (Digital Video Broadcasting-Terrestrial) ή κινητής τηλεφωνίας, που λειτουργούν στο φάσμα 30MHz-3GHz. Η λειτουργία τους είναι παθητική και δεν γίνεται αντιληπτή από συσκευές RWR ή συστήματα ELINT και δεν κινδυνεύουν από όπλα ARM. Καλύπτουν χαμηλά ή πολύ χαμηλά ύψη, καθώς στα μεγάλα ύψη δεν απαντώνται ανάλογες εκπομπές. Η παρεχόμενη ακρίβεια δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ενδεχόμενη ιχνηλάτηση αλλά συνεισφέρουν σημαντικά στην έγκαιρη προειδοποίηση. Ενδεικτικά, η αναπτυσσόμενη έκδοση AULOS 3D παρέχει δυνατότητα κάλυψης 360 μοιρών σε μέγιστη εμβέλεια 360 km και περιλαμβάνει επίσης εκτίμηση για το ύψος του στόχου. Η κεραία του με μέγεθος 6,8×6,8 m αναπτύσσεται σε ιστό 12 m και περιλαμβάνει 4 συγκροτήματα LPDA (Log Periodic Antenna) για επιτήρηση και 2 για το σήμα αναφοράς. Το σύστημα μπορεί να διαχειρίζεται έως και οκτώ σταθμούς FM με πλήρη διαλειτουργικότητα με το σύστημα ACCS (Air Command Control System) του ΝΑΤΟ.
Καθώς τα τουρκικά F-35A βρίσκονται προ των πυλών, ανάλογες κινήσεις θα πρέπει να κάνει και η Ελλάδα. Η Ελβετία προσπαθεί να θωρακιστεί απέναντι σε μια μελλοντική απειλή, που μάλιστα δεν προβλέπεται να αντιμετωπίσει άμεσα. Η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει μια επιθετική και αναθεωρητική Τουρκία, που σύντομα θα έχει στην διάθεσή της αριθμό F-35A
https://www.ptisidiastima.com/passive-radar-for-swiss/
9/5/2018
11.
Η ισορροπία στο Αιγαίο.- Ιράν.
Με το θέμα της αλλαγής των ισορροπιών στο Αιγαίο λόγω της προμήθειας έξη γερμανικών υποβρυχίων απο την Τουρκία και με τις εξελίξεις γύρω απο το Ιράν ύστερα από την απόφαση του Ντόναλντ Τράμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ απο τη συμφωνία με την Τεχεράνη, ασχολήθηκε η εκπομπή “Τομές στην Επικαιρότητα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100, την Πέμπτη 10 Μαίου.Η εκπομπή μεταδίδεται απο τις 9μμ-10μμ κάθε Πέμπτη και επαναλαμβάνεται το Σάββατο απο τις 5μμ-6μμ. Την παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης.
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΣΤΟΥΣΕΑΣ, Αντιναύαρχος ε.α. Επίτιμος Υπαρχηγός ΓΕΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΟΥΝΗΣ Διεθνολόγος, Βαλκανιολόγος
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ Διεθνολόγος, Πολιτικός Επιστήμων.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ πρώην επιθεωρητής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) για την μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
* * *
Ένα ενδιαφέρον σχόλιο.
Ο τίτλος, που επέλεξε ο κ Σαββίδης, για την ενδιαφέρουσα εκπομπή του είναι «η ισορροπία στο Αιγαίο». Ο βαλκανιολόγος κ Παούνης, στο πλαίσιο διερεύνησης του συσχετισμού ισχύος στο Αιγαίο, ανέλυσε το τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα. Με δεδομένη την προσέγγιση της «ισορροπίας» στο Αιγαίο, επί τη βάσει των εξοπλισμών, ας επιχειρήσουμε μία φιλοσοφική προσέγγιση, επί τη βάσει κυρίως των διαπιστώσεων, του πρώσου στρατηγού και καθηγητή, στη στρατιωτική ακαδημία του Βερολίνου, του Καρλ φον Κλαούζεβιτς.
Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε φιλοσοφικά, το θέμα της «ισορροπίας» στο Αιγαίο, θα χρησιμοποιήσουμε ένα γνωστό σε όλους μας παράδειγμα, την κρίση των Ιμίων του 1996.
Ας θυμηθούμε λίγο τους αριθμούς, τα μαθηματικά είναι η γλώσσα της αλήθειας. Το 1996 η Ελλάδα διέθετε 75 αεροσκάφη τρίτης γενιάς (38 Mirage 2000 και 37 F16) και η Τουρκία 149 (F16), η αναλογία ήταν 1 προς 2 σε βάρος της Ελλάδας. Επίσης η Τουρκία είχε προμηθευτεί 20 συστήματα LANTIRN ενώ η Ελλάδα παρέλαβε τα δικά της το καλοκαίρι του 1997 (από την παραγγελία του 1992). Επίσης η τουρκική αεροπορία διέθετε AIM-120 (70Km) ενώ η ελληνική αεροπορία AIM-7 (25Km) και Matra super 530D (37Km). Συνεπώς οι ελληνικοί σχηματισμοί θα βάλλονταν από αποστάσεις 70Km και δε θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να προβούν στην εξαπόλυση ανταποδοτικού πυρός, πριν πλησιάσουν τα αντίπαλα αεροσκάφη σε αποστάσεις μικρότερες των 37Km! (Τα αριθμητικά στοιχεία είναι από το βιβλίο «Ίμια 1996» των εκδόσεων Σταμούλη).
Είχε καμία ελπίδα στα Ίμια ο στόλος χωρίς αεροπορική κάλυψη; Η Luftwaffe στον β παγκόσμιο πόλεμο εξαιτίας της έλλειψης της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας βύθισε τον ελληνικό στόλο και ότι διασώθηκε από το στόλο διατάχθηκε να αποπλεύσει για την Αίγυπτο. Έτσι η Ελλάδα το 1996 βρέθηκε να επικαλείται το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932 και η Τουρκία το δίκαιο της ισχύος. Τα πάντα ήταν προϊόν της ισχύος. Όπως μας λέει ο Θουκυδίδης ο ασθενής υποχωρεί όσο του επιβάλει η αδυναμία του, ενώ ο ισχυρός παίρνει ότι του επιτρέπει η ισχύς του, π.χ. γκρίζες ζώνες.
Το 1996 η Ελλάδα διέθετε 8 υποβρύχια και η Τουρκία 15, ενώ διαθέταμε 1842 άρματα μάχης και η άλλη πλευρά 3701, στα αυτοκινούμενα πυροβόλα τα νούμερα είναι 399 και 810 αντίστοιχα, στα ΤΟΜΠ-ΤΟΜΑ τα νούμερα ήταν 2662 για την ελληνική πλευρά και 4350 για την τουρκική.
Συνεπώς στα Ίμια η Τουρκία διέθετε τόσο ποιοτική υπεροχή όσο και ποσοτική. Ας θυμόμαστε την ποσοτική υπεροχή, η οποία θα είναι σημαντικό στοιχείο της ανάλυσης μας. Οι εφεδρείες είναι σημείο κλειδί στη νίκη, κατά τον στρατηγιστή Κλαούζεβιτς.
Ας θυμηθούμε μερικές από τις διαχρονικές διαπιστώσεις του Καρλ φον Κλαούζεβιτς: «το μέγεθος των ξεκούραστων εφεδρειών είναι ο καθοριστικός παράγοντας της τελικής απόφασης»,«αν οι εφεδρείες έχουν μειωθεί σε τέτοιο σημείο που δεν αρκούν για να δημιουργήσουν μια νέα έφοδο, δεν μένει παρά να υποταχθεί κανείς στο πεπρωμένο και να σωθεί με μια καλά ρυθμισμένη αναδίπλωση, πράγμα που μακροπρόθεσμα θα έληγε με το να χαθεί στη φυγή και στον όλεθρο» (εδώ ο Κλαούζεβιτς αναφέρεται στην ορθότητα της επιλογής «no ships, no troops, no flags»),«να διατηρήσει τις απαραίτητες δυνάμεις για μια οργανωμένη υποχώρηση»,«υπάρχει ένα σημείο πέρα από το οποίο η επιμονή δεν είναι παρά απελπισμένη τρέλα»,«στο Βατερλώ ο Βοναπάρτης αφιέρωσε τις τελευταίες του δυνάμεις θέλοντας να αλλάξει τη ροή της μάχης στην οποία δεν μπορούσε πλέον να αλλάξει τίποτα. Δαπάνησε την τελευταία του δεκάρα πριν να εγκαταλείψει σαν ζητιάνος το πεδίο της μάχης και την Αυτοκρατορία»
Ο Κλαούζεβιτς, ο οποίος πήρε μέρος στη μάχη του Βατερλώ το 1815, μας επισημαίνει πως από τη στιγμή η Τουρκία στα Ίμια είχε περισσότερες εφεδρείες, καλά κάναμε και επιλέξαμε την οργανωμένη υποχώρηση, καθώς η εμμονή στη σύγκρουση, θα ήταν μια απελπισμένη τρέλα, που θα μας οδηγούσε στη φυγή και στον όλεθρο, θα μας οδηγούσε στο να εγκαταλείψουμε σαν ζητιάνοι το πεδίο της μάχης και την Αυτοκρατορία (τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου). Η οργανωμένη υποχώρηση μας έδωσε το χρόνο για να ανασυνταχθούμε, να αλλάξουμε τον σε βάρος μας συσχετισμό ισχύος. Εάν εμείς μετά τα Ίμια διαχειριστήκαμε τους πόρους, με αδιαφανείς όρους ή μειώσαμε τη θητεία (ανθρώπινες εφεδρείες) ή χρηματοδοτήσαμε την αύξηση των κωδικών μισθοδοσίας με διατάγματα και οδηγήσαμε τη χώρα μας στη χρεοκοπία, είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη.
Με δεδομένη την υποχρηματοδότηση, του σκληρού πυρήνα του κράτους, τα τελευταία οκτώ χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αντιλαμβανόμαστε όλοι, ποιες είναι σήμερα οι εφεδρείες της Ελλάδας και της Τουρκίας…
ΠΗΓΗ
http://www.anixneuseis.gr/?p=189439
=========================
Γράφημα αύξησης δαπανών των ΤΕΔ.
12.
‘Eκρηξη της Τουρκικής Πολεμικής Βιομηχανίας,
παράλληλα με τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
Η τελική φάση της μικτής άσκησης « Έφεσος -2018», η οποία ξεκίνησε εχθές 7 Μαϊ και θα ολοκληρωθεί 11 Μαϊ, στην περιοχή Serefihisar της Σμύρνης, αποτελεί την πρώτη σοβαρή αξιολόγηση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος του μεγάλου ενδιαφέροντος, τόσο της τουρκικής ηγεσίας, όσο και των ξένων παρατηρητών, των στρατιωτικών ακολούθων και των διεθνών ΜΜΕ. Σημειώνεται ότι την αντίστοιχη « Έφεσος -2016», η οποία πραγματοποιήθηκε δύο μήνες πριν την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, την είχαν παρακολουθήσει 255 εκπρόσωποι από 79 χώρες.
Το σενάριο της « Έφεσος -2018» προβλέπει, κατάληψη παραθαλάσσιας περιοχής με συνδυασμένη ενέργεια αποβατικών και αεροκίνητων δυνάμεων, αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις διάσωσης και ανθρωπιστικής βοήθειας προσφύγων, ενώ αναμένεται να επιβεβαιωθεί μέρος του σεναρίου, σύμφωνα με το οποίο, η φανταστική χώρα που δέχεται την επίθεση προσφεύγει άμεσα στον ΟΗΕ (συμπεριλαμβανόταν στην « Έφεσος -2016»).
Τα σχέδια αυτά είναι προφανές ότι αφορούν την Ελλάδα, αφού η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με άλλη χώρα, απέναντι στην οποία έχει εκδηλώσει επιθετικές διαθέσεις.
Στην άσκηση συμμετέχουν στρατιωτικές μονάδες ή στοιχεία από το Αζερμπαϊτζάν, το Μπαχρέϊν, το Μπαγκλαντές, την Βοσνία- Ερζεγοβίνη, την Γεωργία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αμερική, την Ιταλία, το Κατάρ, το Καζακστάν, το Κόσσοβο, την Ουγγαρία, τα Σκόπια, την Μογγολία, το Ουζμπεκιστάν, το Πακιστάν, την Ρουμανία και την Σαουδική Αραβία.
Επίσης συμμετέχουν πολλοί πολιτικοί φορείς και διάφορες εταιρείες που εξειδικεύονται σε συναφείς στρατιωτικούς τομείς όπως της κυβερνοασφάλειας , της πληροφορικής, των τηλεπικοινωνιών, κ.ά.
Στην άσκηση δεν συμμετέχουν τρείς κύριες Νατοϊκές δυνάμεις, η Γερμανία, η Γαλλία και η Πολωνία.
Το σενάριο της « Έφεσος -2018» είναι απλούστερο από το αντίστοιχο της « Έφεσος -2016» και ο αριθμός των μέσων που θα συγκεντρωθούν και θα χρησιμοποιηθούν ανάλογα μικρότερος, λόγω : α) Της ανάπτυξης σημαντικών δυνάμεων των ΤΕΔ στην Συρία, β) Της οικονομικής κατάστασης στην Τουρκία, γ) Της ανησυχίας για τις αντιδράσεις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, και δ) των μαζικών εκκαθαρίσεων επιτελικών αξκών (1400 από 1800), καθώς επίσης πολλών πιλότων Α/Φ και Ε/Π.
Η ηγεσία του Τουρκικού Στρατού θα επιχειρήσει να αποδείξει, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στους διεθνείς παρατηρητές ότι εξακολουθεί να διαθέτει έναν ισχυρό και καλά εκπαιδευμένο στρατό, στηριζόμενο σε μεγάλο ποσοστό στα οπλικά συστήματα που κατασκευάζονται από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία.
Η τουρκική κυβέρνηση δίνει μεγάλη διάσταση στην άσκηση, προκειμένου να επηρεάσει τους διεθνείς παρατηρητές και τα διεθνή ΜΜΕ, για την νομιμοποίηση των επεκτατικών της διεκδικήσεων στο Αιγαίο. Με το δεδομένο αυτό έχει ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις των διεθνών παρατηρητών, αν θα ανεχθούν δηλαδή την τακτική του γκριζαρίσματος, στην οποία επιμένει η Τουρκία ή θα υπερασπιστούν το διεθνές δίκαιο στην θάλασσα και τον αέρα.
Η Άσκηση « Έφεσος -2018» αποτελεί επίσης μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, για την τουρκική πολεμική βιομηχανία να παρουσιάσει την πρόοδο την οποία σημείωσε τις τελευταίες δεκαετίες. Ουσιαστικά αποτελεί πέραν των προαναφερόμενων και μια ανοικτή έκθεση πολεμικού υλικού στο πεδίο των ασκήσεων, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η τουρκική κυβέρνηση επιθυμεί να ενισχύσει περαιτέρω τις εξαγωγές της. Συνολικά 35 τουρκικές εταιρείες θα εκθέσουν παράλληλα με την διεξαγωγή της άσκησης τα προϊόντα τους, ορισμένα από τα οποία για πρώτη φορά όπως το θωρακισμένο όχημα Cobra II της Otokar.
Στο σημείο αυτό αξίζει να δούμε λίγο την εξέλιξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας.
Το 1985 νομοθετείται η τουρκική Υπογραμματεία Αμυντικών Βιομηχανιών (SSM) υπό το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η οποία χρηματοδοτείται παγίως με το 10 % του φόρου των τσιγάρων και των ποτών και με το 5% του φόρου των εταιρειών και των φυσικών προσώπων. Την τελευταία δεκαπενταετία που το κόμμα του Ερτογκάν βρίσκεται στην εξουσία, έχουν επενδυθεί περισσότερα από 60 δις δολάρια στην ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας. Η παραγωγική ικανότητα των εταιρειών πολεμικού υλικού ξεπερνά τα 6 δις δολάρια ετησίως. Οι εξαγωγές κυμαίνονται περί τα 2 δις δολάρια σε ετήσια βάση.
Το 2017 με προεδρικό διάταγμα ο Ερτογκάν έθεσε την SSM υπό τον άμεσο έλεγχο του.
Η στρατηγική που ακολουθήθηκε από την SSM για την ανάπτυξη των κρατικών εταιρειών παραγωγής, επισκευής ή εκσυγχρονισμού πολεμικού υλικού, πέραν της κρατικής χρηματοδότησης στηρίχθηκε, στην εντατικοποίηση της συστηματικής έρευνας , στην εισαγωγή, αφομοίωση και ενσωμάτωση ξένων τεχνολογιών, στην συνεργασία με τα Τουρκικά Πανεπιστήμια αλλά και με τις λοιπές εκφάνσεις της επιχειρηματικής εξωστρέφειας του Τουρκικού παραγωγικού ιστού, στην διαρκή αναζήτηση και δημιουργία κοινοπραξιών και συμπαραγωγών, και τέλος στην εργασιακή πειθαρχίας του προσωπικού.
Mεγάλες πολεμικές βιομηχανίες είναι οι, ASESLAN, TAI, BITES και η ROKETSAN, οι οποίες και συγκαταλέγονται μεταξύ των 100 πρώτων αμυντικών βιομηχανιών παγκοσμίως.
Ορισμένα από τα οπλικά συστήματα που κατασκευάζονται ή πρόκειται να ολοκληρωθούν από τις τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες είναι: επιθετικά ελικόπτερα ATAK 129, Μη Επανδρωμένα Αεροπορικά Συστήματα (UAVs) BAYRAKTAR, της εταιρείας Baykar του γαμπρού του Ερτογκάν, πολεμικά πλοία MİLGEM, αντιαεροπορικοί πύραυλοι HİSAR, Μini drone τροχοφόρα, έξυπνες βόμβες, άρμα Altay, κ.ά.
Η ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας και της ενίσχυσης της στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας, αποτέλεσαν στρατηγική επιλογή, προκειμένου να καταστεί περιφερειακή δύναμη.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί και η αύξηση των δαπανών των ΤΕΔ όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφημα.
Κάθε σύγκριση με τα δικά μας αμυντικά προγράμματα και τις σκόπιμες ψυχολογικές υπερβολές των Τούρκων, επιβάλει στην Ελλάδα την υποχρέωση για την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Γιώργος Μουρουζίδης,
ταξιάρχος ε.α.
http://www.anixneuseis.gr/?p=189243
7/5/18
(Φωτ.: hurriyetdailynews.com)
13.
Τι επιδιώκει η Τουρκία με την άσκηση «Έφεσος 2018» (βίντεο)
Η τελική φάση της μικτής άσκησης «Έφεσος 2018», η οποία ξεκινάει σήμερα και θα ολοκληρωθεί στις 11 Μαΐου, στην περιοχή Σεφερίχισαρ (ελλ. Σιβρισάρι) της Σμύρνης, αποτελεί την πρώτη σοβαρή αξιολόγηση των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος του μεγάλου ενδιαφέροντος, τόσο της τουρκικής ηγεσίας όσο και των ξένων παρατηρητών, των στρατιωτικών ακολούθων και των διεθνών ΜΜΕ.
Το σενάριο της «Έφεσος 2018» προβλέπει κατάληψη παραθαλάσσιας περιοχής με συνδυασμένη ενέργεια αποβατικών και αεροκίνητων δυνάμεων, αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις διάσωσης και ανθρωπιστικής βοήθειας προσφύγων, ενώ αναμένεται να επιβεβαιωθεί μέρος του σεναρίου, σύμφωνα με το οποίο η φανταστική χώρα που δέχεται την επίθεση προσφεύγει άμεσα στον ΟΗΕ (συμπεριλαμβανόταν στην άσκηση «Έφεσος 2016»).
Τα σχέδια αυτά είναι προφανές ότι αφορούν την Ελλάδα, αφού η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με άλλη χώρα απέναντι στην οποία να έχει εκδηλώσει επιθετικές διαθέσεις.
Άφιξη σαουδαραβικών δυνάμεων
Στην άσκηση λαμβάνουν μέρος στρατιωτικές μονάδες ή στοιχεία από το Αζερμπαϊτζάν, το Μπαχρέιν, το Μπαγκλαντές, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Γεωργία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αμερική, την Ιταλία, το Κατάρ, το Καζακστάν, το Κόσοβο, την Ουγγαρία, τα Σκόπια, τη Μογγολία, το Ουζμπεκιστάν, το Πακιστάν, τη Ρουμανία και τη Σαουδική Αραβία, ενώ δεν συμμετέχουν τρεις κύριες ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις: η Γερμανία, η Γαλλία και η Πολωνία.
Η ηγεσία του τουρκικού στρατού θα επιχειρήσει να αποδείξει, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στους διεθνείς παρατηρητές, ότι εξακολουθεί να διαθέτει έναν ισχυρό και καλά εκπαιδευμένο στρατό, στηριζόμενο σε μεγάλο ποσοστό στα οπλικά συστήματα που κατασκευάζονται από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Η τουρκική κυβέρνηση δίνει μεγάλη διάσταση στην άσκηση, προκειμένου να επηρεάσει τους διεθνείς παρατηρητές και τα διεθνή ΜΜΕ για την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και τη νομιμοποίηση των επεκτατικών της διεκδικήσεων.
Συνολικά 35 τουρκικές εταιρείες θα εκθέσουν τα προϊόντα τους παράλληλα με τη διεξαγωγή της άσκησης.
Η στρατηγική που ακολουθήθηκε από την SSM για την ανάπτυξη των κρατικών εταιρειών παραγωγής, επισκευής ή εκσυγχρονισμού πολεμικού υλικού, πέραν της κρατικής χρηματοδότησης, στηρίχθηκε στην εντατικοποίηση της συστηματικής έρευνας, στην εισαγωγή, αφομοίωση και ενσωμάτωση ξένων τεχνολογιών, στη συνεργασία με τα τουρκικά πανεπιστήμια αλλά και με τις λοιπές εκφάνσεις της επιχειρηματικής εξωστρέφειας του τουρκικού παραγωγικού ιστού, στη διαρκή αναζήτηση και δημιουργία κοινοπραξιών και συμπαραγωγών, και τέλος στην εργασιακή πειθαρχία του προσωπικού.
Μεγάλες πολεμικές βιομηχανίες με ετήσια έσοδα περί το ένα δισ. δολάρια είναι: η ASESLAN, η TAI, η BITES και η ROKETSAN, οι οποίες και συγκαταλέγονται μεταξύ των 100 πρώτων αμυντικών βιομηχανιών παγκοσμίως.
Η ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας και της ενίσχυσης της στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας αποτέλεσαν στρατηγική επιλογή, προκειμένου να καταστεί περιφερειακή δύναμη.
Γιώργος Μουρουζίδης
http://www.pontos-news.gr/article/178783/
ti-epidiokei-i-toyrkia-me-tin-askisi-efesos-2018-vinteo
7/5/18
14.
Η τουρκική εναέρια απειλή για το Αιγαίο
όπως αποκαλύφθηκε στην EFES! Βίντεο
Αναμένοντας τις εξελίξεις για τα τουρκικά F-35 μάλλον θα πρέπει να ασχοληθούμε πολύ σοβαρά με την υπαρκτή τουρκική απειλή από αέρος. Η οποία πλέον δεν έχει να κάνει με τα ακριβά F-16 αλλά με τα πολύ φθηνότερα σε κόστος κατασκευής και χρήσης τουρκικά UAV! Το βίντεο είναι από την άσκηση EFES 2018 των Τούρκων και δείχνει μία από τις βολές που έκανε ένα από τα UAV BAYRAKTAR που κατασκευάζει η Τουρκία!
Ας φανταστούμε 10, 20 ή 30 τέτοια UAV να επιτίθενται σε στόχους. Μπορεί τα όπλα που φέρουν να μην είναι ισχυρά, αλλά σοβαρή ζημιά μπορούν να κάνουν και πάντως είναι βέβαιο ότι μπορούν να προκαλέσουν πανικό σε οποιοδήποτε σύστημα αεράμυνας.
Οι δοκιμές για τον εξοπλισμό των BAYRAKTAR έχουν ξεκινήσει πολύ καιρό και όπως φαίνεται από το βίντεο από την άσκηση EFES 2018, έχουν ολοκληρωθεί με επιτυχία.
Τον Μάιο του 2016 στην αεροπορική βάση του Ικονίου (KONYA) είχε γίνει ακόμα μία πτήση και βολή αντιαρματικού πυραύλου από το τακτικό UAV BAYRAKTAR.
Το UAV είχε κάνει βολή “έξυπνου” πυραύλου MAM-L (Milli Akıllı Mühimmat) κατασκευής της τουρκικής εταιρείας ROKETSAN πετώντας σε ύψος 18.000 ποδών (5.486 μέτρα) σε επίγειο στόχο ο οποίος βρισκόταν σε απόσταση 8 χιλιομέτρων (μέγιστο βεληνεκές πυραύλου).
Η πρώτη δοκιμαστική βολή πυραύλου (χωρίς όμως εκρηκτική κεφαλή) από το UAV BAYRAKTAR πραγματοποιήθηκε, με επιτυχία, στις 17 Δεκεμβρίου 2015 πάλι επί επιγείου στόχου σε απόσταση 8 χιλιομέτρων και από ύψος 16.000 ποδών.
Oι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ) έχουν παραλάβει 12 UAV BAYRAKTAR,τα οποία κατασκευάζει η εταιρεία BAYKARMAKINA του Selçuk Bayraktar μελλοντικού γαμπρού του Ερντογάν.
Ας μην αναμένουμε λοιπόν τα F-35 για να ανησυχήσουμε…
Από Π. Καρβουνόπουλος - 08/05/2018
https://www.militaire.gr/i-toyrkiki-enaeria-apeili-gia-to-aigaio-opos-apokalyfthike-stin-efes-vinteo/
15.
Ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Μιχαήλ Κωσταράκος
τοποθετείται στο θέμα των φρεγατών FREMM.
Πέντε γεγονότα και πέντε συμπεράσματα
για τις φρεγάτες FREMM.
Αποφάσισα να καταθέσω τα οσα γνωρίζω και την εκτιμηση μου για για την προμήθεια των φρεγατών FREMM διότι το τελευταίο διάστημα λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Πολυ πρόσφατες πληροφοριες μάλιστα ανέφεραν οτι το θέμα έκλεισε οριστικά απο την πλευρά των Γάλλων. Το θέμα στην Ελλάδα εγινε πολιτικό μέχρι κάποιο σημείο και αυτο επέβαλλε την μη συμμετοχή μου στην περαιτέρω πολιτική συζητηση. Και επειδή δεν ειναι αναγκαίες εξειδικευμένες γνώσεις ή απόρρητες πληροφορίες, θα ηθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σειρά απο γεγονότα και συμπεράσματα που τυχαίνει να γνωρίζω.
Γεγονος 1ο.
Η φρεγάτα FREMM ειναι ενα εξαιρετικό πολεμικό πλοίο ανοικτης θαλασσης (blue water) γαλλικής κατασκευής με εκτόπισμα 6000 τον. (6700 τον η ιταλικη παραλλαγή) και δυνατότητες που του επιτρέπουν να επιχειρεί σε ολόκληρο τον κοσμο. Κατασκευάζεται σε τρεις παραλλαγές: γενικής χρήσεως, ανθυποβρυχιακές και αντιαεροπορικές. Εχουν παραγγελθεί συνολικά 20 φρεγάτες (8 γαλλικές - 6 ανθυποβρυχιακες και 2 αντιαεροπορικές-, 10 ιταλικές-6 γενικής χρησεως και 4 ανθυποβρυχιακες, 1 αιγυπτιακή και 1 μαροκινή - και οι δυο ανθυποβρυχιακες). Σε υπηρεσία ειναι συνολικά 13 φρεγάτες (4 γαλλικές - ολες ανθυποβρυχιακες, 7 ιταλικές-4 ανθυποβρυχιακες και 3 γενικής χρήσεως, 1 αιγυπτιακή και 1 μαροκινή). Οι ιταλικές φρεγάτες κατασκευάζονται στην Ιταλία και εχουν την ονομασία Κλάση Bergamini απο την ονομασία της πρώτης φρεγάτας που κατασκευάστηκε. Το κόστος τους ανέρχεται σε 670 εκατ € (Γαλλια), 598 εκατ € (Ιταλία) ή 470 εκατ € (Μαροκο).
Γεγονός 2ο.
Τον Ιανουάριο του 2009 το ΠΝ ανακοίνωσε την παραγγελία εξη φρεγατών FREMM για να αντικαταστήσει ίσο αριθμό φρεγατών τύπου Ελλη (S class). Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης η παραγγελία περιορίστηκε σε 2-4 σκάφη με τη διευκόλυνση η Ελλάδα να μη καταβάλλει το κόστος για τα πρώτα 5 χρονια. Η Γερμανία αντέδρασε στη συμφωνία τον Οκτώβριο του 2011 και γι αυτο η συμφωνία ποτέ δεν υπογράφτηκε.
Γεγονός 3ο.
Τον Φεβρουάριο του 2013 κατα τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου Ολάντ στην Αθήνα συμφωνήθηκε η δυο χώρες να προχωρήσουν σε μακρά χρονομίσθωση (long term leasing) 2 φρεγατών ( εκ των ενεργών στο Γαλλικό Ναυτικό) καθώς και αριθμού αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Atlantique. Η συμφωνία δεν προχώρησε εξ αιτίας νομικών και οικονομικών προβληματων της γαλλικής πλευράς. Εγινε γνωστό οτι σύμφωνα με τη νομοθεσία το γαλλικό κράτος δεν ειναι δυνατόν να προχωρήσει σε leasing πολεμικού υλικού. Για να υλοποιηθεί η χρονομίσθωση θα πρέπει να δημιουργηθεί ή να υπάρξει μια ενδιάμεση εταιρία ή ένας ενδιάμεσος φορέας που να αγοράσει απο την Γαλλία τις φρεγάτες και με τη σειρά του να τις μισθώσει στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας και ολες τις νομικές και υποστηρικτικές υποχρεώσεις που προβλέπει η ιδιοκτησία και το leasing. Αυτο οπως γίνεται αντιληπτό δεν δημιουργεί κύκλο και θεσεις εργασίας για τα γαλλικά ναυπηγεία. Ο δημιουργούμενος φορέας θα έπρεπε να εχει και να δεσμεύσει κεφάλαιο της τάξεως του 1,5 δις € περίπου για να εξυπηρετήσει την Ελλάδα γεγονός που έκανε την όλη ενέργεια ασύμφορη για τη γαλλική πλευρά.
Γεγονος 4ο
Τον Απρίλιο του 2018 η υπόθεση των δυο φρεγατών με χρονομίσθωση αναζωπυρώθηκε με δημοσιεύματα στον Τύπο και πολιτικές δηλώσεις. Η υπόθεση ομως προς στιγμή έκλεισε με τις δηλώσεις του ΥΕΘΑ Π. Καμμενου που ξεκαθάρισε τη κατάσταση εξηγώντας οτι «....θα υπάρξει διερεύνηση όλων των πιθανών δυνατοτήτων, αρχής γενομένης από το επίπεδο του Πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο Μακρόν και εμείς παράλληλα από τα Επιτελεία θα ετοιμάσουμε το υλικό το οποίο μπορεί να χρειαστεί σε αμυντικό επίπεδο. Αν και όταν έρθει η ώρα να αποφασιστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα θα ακολουθηθούν όλες οι διαδικασίες που προβλέπονται από το Σύνταγμα και από τον Κανονισμό της Βουλής και βεβαίως αρχής γενομένης από την απαίτηση του Πολεμικού Ναυτικού».
Γεγονός 5ο
Η Γαλλία διαθέτει 4 φρεγάτες FREMM με την πέμπτη να βρίσκεται στο τελικό στάδιο της παραλαβης. Οι γαλλικές φρεγάτες θεωρουνται στρατηγικό όπλο διότι φέρουν τον στρατηγικό βλήμα επιφάνειας-εδάφους MdCN τό οποίο ειναι δυνατόν να προσβάλει στόχους στη ξηρά σε απόσταση τουλαχιστον 1000 χλμ. Το βλήμα αυτο ειναι αυτο που εμείς θεωρούμε και ονομάζουμε SCALP NAVALE πιστεύοντας οτι ειναι το ναυτικό αντίστοιχο του υποστρατηγικου βλήματος SCALP με βεληνεκές 250 χλμ που διαθέτει απο πολλά χρονια η Πολεμική Αεροπορία. Δεν ειναι ομως το ίδιο. Το MdCN ειναι στρατηγικό βλήμα (άνω των 500 χλμ), αντίστοιχο του αμερικανικού Τομαχωκ του οποίου η κατασκευή, διάθεση, πώληση και χρήση υπόκειται σε σοβαρούς διεθνείς περιορισμούς. Εκτός απο το στρατηγικό αυτο βλήμα, οι φρεγάτες FREMM διαθέτουν και λοιπό συμβατικό οπλισμό οπως πυραύλους επιφάνειας-επιφάνειας Exocet, Α/Α Aster 15, πυροβόλο και τορπίλες. Ολες οι λοιπές φρεγάτες τύπου FREMM των υπολοίπων χωρών δεν διαθέτουν στρατηγικά βλήματα διότι αυτα δεν δόθηκαν σε καμμία χωρα και συνεπώς οι μη γαλλικές φρεγάτες δεν αποτελούν στρατηγικά όπλα. Ο οπλισμός τους περιορίζεται στα λοιπά οπλικά συστήματα με κυριωτερο τα βλήματα επιφάνειας-επιφάνειας.
Συμπεράσματα.
Πρώτο : Δεν εχουν κατασκευασθεί και δεν υπαρχουν Α/Α φρεγάτες FREMM, για τις οποίες εκτός των άλλων ενδιαφέρεται έντονα το ΠΝ. Ο ορίζοντας κατασκευής τους για το Γαλλικό Ναυτικό ειναι το 2021 και 2022 αντίστοιχα.
Δεύτερο : Οι φρεγάτες FREMM αποτελούν για τη Γαλλία στρατηγικό όπλο, και εχει μόνο τέσσερεις. Η πιθανότητα να διαθέσει υπο την παρούσα διεθνή συγκυρία το 50% του στρατηγικού αυτού δυναμικού επιφάνειας στην Ελλάδα εκτιμάται απο ελάχιστη έως μηδενική.
Τρίτο : Η πιθανότητα, οι φρεγάτες FREMM που θα αποκτηθούν απο την Ελλάδα με οποιοδήποτε τροπο, να ειναι εξοπλισμένες με στρατηγικούς πυραύλους MdCN των 1000 χλμ εκτιμάται απο ελάχιστη έως μηδενική.
Τέταρτο: Υπάρχει ελάχιστη δυνατότητα και περιορισμένο ενδιαφέρον για τη χρονομίσθωση των φρεγατών απο τη γαλλική πλευρά, κάτι που επι του παρόντος εκτιμάται ως πρακτικά αδύνατο.
Πέμπτο: Η απόκτηση των φρεγατών θα γίνει, οπως εξήγησε ο κ ΥΕΘΑ, αν και όταν αποφασισθεί σύμφωνα με τις ισχύουσες διαδικασίες και εντός των οικονομικών και κατασκευαστικών δυνατοτήτων μας.
Τελικά, άσχετα με την απόκτηση ή όχι των φρεγατών ( FREMM ή άλλου τύπου) θα πρέπει να εχουμε υπόψη μας οτι οι φρεγάτες δεν ειναι ούτε θα γίνουν το προσδωκομενο στρατηγικό υπερόπλο ( γιατι δεν υπάρχει τέτοιο) αλλα ούτε και η λύση στο στρατηγικό προβλημα της Ελλαδος. Θα βοηθήσουν ομως εφόσον αποκτηθούν, στο να βελτιώσουμε στις δυνατότητες του στόλου μας, να ενισχύσουμε την ναυτική αποτροπή αλλα και τη προβολή ναυτικής ισχύος και το θαλάσσιο ελεγχο στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο που συνδέεται με τα εθνικά μας συμφέροντα.
Μιχαήλ Κωσταράκος
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=587565491598818&set=a.142632899425415.1073741829.100010361164480&type=3
17/5/2018
16.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί.
Η ισορροπία στο Αιγαίο.- Ιράν.
Με το θέμα της αλλαγής των ισορροπιών στο Αιγαίο λόγω της προμήθειας έξη γερμανικών υποβρυχίων απο την Τουρκία και με τις εξελίξεις γύρω απο το Ιράν ύστερα από την απόφαση του Ντόναλντ Τράμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ απο τη συμφωνία με την Τεχεράνη, ασχολήθηκε η εκπομπή “Τομές στην Επικαιρότητα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100, την Πέμπτη 10 Μαίου.Η εκπομπή μεταδίδεται απο τις 9μμ-10μμ κάθε Πέμπτη και επαναλαμβάνεται το Σάββατο απο τις 5μμ-6μμ. Την παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης.
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΣΤΟΥΣΕΑΣ, Αντιναύαρχος ε.α. Επίτιμος Υπαρχηγός ΓΕΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΟΥΝΗΣ Διεθνολόγος, Βαλκανιολόγος
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ Διεθνολόγος, Πολιτικός Επιστήμων.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ πρώην επιθεωρητής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) για την μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
* * *
Ένα ενδιαφέρον σχόλιο.
Ο τίτλος, που επέλεξε ο κ Σαββίδης, για την ενδιαφέρουσα εκπομπή του είναι «η ισορροπία στο Αιγαίο». Ο βαλκανιολόγος κ Παούνης, στο πλαίσιο διερεύνησης του συσχετισμού ισχύος στο Αιγαίο, ανέλυσε το τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα. Με δεδομένη την προσέγγιση της «ισορροπίας» στο Αιγαίο, επί τη βάσει των εξοπλισμών, ας επιχειρήσουμε μία φιλοσοφική προσέγγιση, επί τη βάσει κυρίως των διαπιστώσεων, του πρώσου στρατηγού και καθηγητή, στη στρατιωτική ακαδημία του Βερολίνου, του Καρλ φον Κλαούζεβιτς.
Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε φιλοσοφικά, το θέμα της «ισορροπίας» στο Αιγαίο, θα χρησιμοποιήσουμε ένα γνωστό σε όλους μας παράδειγμα, την κρίση των Ιμίων του 1996.
Ας θυμηθούμε λίγο τους αριθμούς, τα μαθηματικά είναι η γλώσσα της αλήθειας. Το 1996 η Ελλάδα διέθετε 75 αεροσκάφη τρίτης γενιάς (38 Mirage 2000 και 37 F16) και η Τουρκία 149 (F16), η αναλογία ήταν 1 προς 2 σε βάρος της Ελλάδας. Επίσης η Τουρκία είχε προμηθευτεί 20 συστήματα LANTIRN ενώ η Ελλάδα παρέλαβε τα δικά της το καλοκαίρι του 1997 (από την παραγγελία του 1992). Επίσης η τουρκική αεροπορία διέθετε AIM-120 (70Km) ενώ η ελληνική αεροπορία AIM-7 (25Km) και Matra super 530D (37Km). Συνεπώς οι ελληνικοί σχηματισμοί θα βάλλονταν από αποστάσεις 70Km και δε θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να προβούν στην εξαπόλυση ανταποδοτικού πυρός, πριν πλησιάσουν τα αντίπαλα αεροσκάφη σε αποστάσεις μικρότερες των 37Km! (Τα αριθμητικά στοιχεία είναι από το βιβλίο «Ίμια 1996» των εκδόσεων Σταμούλη).
Είχε καμία ελπίδα στα Ίμια ο στόλος χωρίς αεροπορική κάλυψη; Η Luftwaffe στον β παγκόσμιο πόλεμο εξαιτίας της έλλειψης της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας βύθισε τον ελληνικό στόλο και ότι διασώθηκε από το στόλο διατάχθηκε να αποπλεύσει για την Αίγυπτο. Έτσι η Ελλάδα το 1996 βρέθηκε να επικαλείται το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932 και η Τουρκία το δίκαιο της ισχύος. Τα πάντα ήταν προϊόν της ισχύος. Όπως μας λέει ο Θουκυδίδης ο ασθενής υποχωρεί όσο του επιβάλει η αδυναμία του, ενώ ο ισχυρός παίρνει ότι του επιτρέπει η ισχύς του, π.χ. γκρίζες ζώνες.
Το 1996 η Ελλάδα διέθετε 8 υποβρύχια και η Τουρκία 15, ενώ διαθέταμε 1842 άρματα μάχης και η άλλη πλευρά 3701, στα αυτοκινούμενα πυροβόλα τα νούμερα είναι 399 και 810 αντίστοιχα, στα ΤΟΜΠ-ΤΟΜΑ τα νούμερα ήταν 2662 για την ελληνική πλευρά και 4350 για την τουρκική.
Συνεπώς στα Ίμια η Τουρκία διέθετε τόσο ποιοτική υπεροχή όσο και ποσοτική. Ας θυμόμαστε την ποσοτική υπεροχή, η οποία θα είναι σημαντικό στοιχείο της ανάλυσης μας. Οι εφεδρείες είναι σημείο κλειδί στη νίκη, κατά τον στρατηγιστή Κλαούζεβιτς.
Ας θυμηθούμε μερικές από τις διαχρονικές διαπιστώσεις του Καρλ φον Κλαούζεβιτς: «το μέγεθος των ξεκούραστων εφεδρειών είναι ο καθοριστικός παράγοντας της τελικής απόφασης»,«αν οι εφεδρείες έχουν μειωθεί σε τέτοιο σημείο που δεν αρκούν για να δημιουργήσουν μια νέα έφοδο, δεν μένει παρά να υποταχθεί κανείς στο πεπρωμένο και να σωθεί με μια καλά ρυθμισμένη αναδίπλωση, πράγμα που μακροπρόθεσμα θα έληγε με το να χαθεί στη φυγή και στον όλεθρο» (εδώ ο Κλαούζεβιτς αναφέρεται στην ορθότητα της επιλογής «no ships, no troops, no flags»),«να διατηρήσει τις απαραίτητες δυνάμεις για μια οργανωμένη υποχώρηση»,«υπάρχει ένα σημείο πέρα από το οποίο η επιμονή δεν είναι παρά απελπισμένη τρέλα»,«στο Βατερλώ ο Βοναπάρτης αφιέρωσε τις τελευταίες του δυνάμεις θέλοντας να αλλάξει τη ροή της μάχης στην οποία δεν μπορούσε πλέον να αλλάξει τίποτα. Δαπάνησε την τελευταία του δεκάρα πριν να εγκαταλείψει σαν ζητιάνος το πεδίο της μάχης και την Αυτοκρατορία»
Ο Κλαούζεβιτς, ο οποίος πήρε μέρος στη μάχη του Βατερλώ το 1815, μας επισημαίνει πως από τη στιγμή η Τουρκία στα Ίμια είχε περισσότερες εφεδρείες, καλά κάναμε και επιλέξαμε την οργανωμένη υποχώρηση, καθώς η εμμονή στη σύγκρουση, θα ήταν μια απελπισμένη τρέλα, που θα μας οδηγούσε στη φυγή και στον όλεθρο, θα μας οδηγούσε στο να εγκαταλείψουμε σαν ζητιάνοι το πεδίο της μάχης και την Αυτοκρατορία (τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου). Η οργανωμένη υποχώρηση μας έδωσε το χρόνο για να ανασυνταχθούμε, να αλλάξουμε τον σε βάρος μας συσχετισμό ισχύος. Εάν εμείς μετά τα Ίμια διαχειριστήκαμε τους πόρους, με αδιαφανείς όρους ή μειώσαμε τη θητεία (ανθρώπινες εφεδρείες) ή χρηματοδοτήσαμε την αύξηση των κωδικών μισθοδοσίας με διατάγματα και οδηγήσαμε τη χώρα μας στη χρεοκοπία, είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη.
Με δεδομένη την υποχρηματοδότηση, του σκληρού πυρήνα του κράτους, τα τελευταία οκτώ χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αντιλαμβανόμαστε όλοι, ποιες είναι σήμερα οι εφεδρείες της Ελλάδας και της Τουρκίας…
ΠΗΓΗ
http://www.anixneuseis.gr/?p=189439
=========================
Γράφημα αύξησης δαπανών των ΤΕΔ.
12.
‘Eκρηξη της Τουρκικής Πολεμικής Βιομηχανίας,
παράλληλα με τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
Η τελική φάση της μικτής άσκησης « Έφεσος -2018», η οποία ξεκίνησε εχθές 7 Μαϊ και θα ολοκληρωθεί 11 Μαϊ, στην περιοχή Serefihisar της Σμύρνης, αποτελεί την πρώτη σοβαρή αξιολόγηση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος του μεγάλου ενδιαφέροντος, τόσο της τουρκικής ηγεσίας, όσο και των ξένων παρατηρητών, των στρατιωτικών ακολούθων και των διεθνών ΜΜΕ. Σημειώνεται ότι την αντίστοιχη « Έφεσος -2016», η οποία πραγματοποιήθηκε δύο μήνες πριν την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, την είχαν παρακολουθήσει 255 εκπρόσωποι από 79 χώρες.
Το σενάριο της « Έφεσος -2018» προβλέπει, κατάληψη παραθαλάσσιας περιοχής με συνδυασμένη ενέργεια αποβατικών και αεροκίνητων δυνάμεων, αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις διάσωσης και ανθρωπιστικής βοήθειας προσφύγων, ενώ αναμένεται να επιβεβαιωθεί μέρος του σεναρίου, σύμφωνα με το οποίο, η φανταστική χώρα που δέχεται την επίθεση προσφεύγει άμεσα στον ΟΗΕ (συμπεριλαμβανόταν στην « Έφεσος -2016»).
Τα σχέδια αυτά είναι προφανές ότι αφορούν την Ελλάδα, αφού η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με άλλη χώρα, απέναντι στην οποία έχει εκδηλώσει επιθετικές διαθέσεις.
Στην άσκηση συμμετέχουν στρατιωτικές μονάδες ή στοιχεία από το Αζερμπαϊτζάν, το Μπαχρέϊν, το Μπαγκλαντές, την Βοσνία- Ερζεγοβίνη, την Γεωργία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αμερική, την Ιταλία, το Κατάρ, το Καζακστάν, το Κόσσοβο, την Ουγγαρία, τα Σκόπια, την Μογγολία, το Ουζμπεκιστάν, το Πακιστάν, την Ρουμανία και την Σαουδική Αραβία.
Επίσης συμμετέχουν πολλοί πολιτικοί φορείς και διάφορες εταιρείες που εξειδικεύονται σε συναφείς στρατιωτικούς τομείς όπως της κυβερνοασφάλειας , της πληροφορικής, των τηλεπικοινωνιών, κ.ά.
Στην άσκηση δεν συμμετέχουν τρείς κύριες Νατοϊκές δυνάμεις, η Γερμανία, η Γαλλία και η Πολωνία.
Το σενάριο της « Έφεσος -2018» είναι απλούστερο από το αντίστοιχο της « Έφεσος -2016» και ο αριθμός των μέσων που θα συγκεντρωθούν και θα χρησιμοποιηθούν ανάλογα μικρότερος, λόγω : α) Της ανάπτυξης σημαντικών δυνάμεων των ΤΕΔ στην Συρία, β) Της οικονομικής κατάστασης στην Τουρκία, γ) Της ανησυχίας για τις αντιδράσεις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, και δ) των μαζικών εκκαθαρίσεων επιτελικών αξκών (1400 από 1800), καθώς επίσης πολλών πιλότων Α/Φ και Ε/Π.
Η ηγεσία του Τουρκικού Στρατού θα επιχειρήσει να αποδείξει, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στους διεθνείς παρατηρητές ότι εξακολουθεί να διαθέτει έναν ισχυρό και καλά εκπαιδευμένο στρατό, στηριζόμενο σε μεγάλο ποσοστό στα οπλικά συστήματα που κατασκευάζονται από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία.
Η τουρκική κυβέρνηση δίνει μεγάλη διάσταση στην άσκηση, προκειμένου να επηρεάσει τους διεθνείς παρατηρητές και τα διεθνή ΜΜΕ, για την νομιμοποίηση των επεκτατικών της διεκδικήσεων στο Αιγαίο. Με το δεδομένο αυτό έχει ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις των διεθνών παρατηρητών, αν θα ανεχθούν δηλαδή την τακτική του γκριζαρίσματος, στην οποία επιμένει η Τουρκία ή θα υπερασπιστούν το διεθνές δίκαιο στην θάλασσα και τον αέρα.
Η Άσκηση « Έφεσος -2018» αποτελεί επίσης μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, για την τουρκική πολεμική βιομηχανία να παρουσιάσει την πρόοδο την οποία σημείωσε τις τελευταίες δεκαετίες. Ουσιαστικά αποτελεί πέραν των προαναφερόμενων και μια ανοικτή έκθεση πολεμικού υλικού στο πεδίο των ασκήσεων, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η τουρκική κυβέρνηση επιθυμεί να ενισχύσει περαιτέρω τις εξαγωγές της. Συνολικά 35 τουρκικές εταιρείες θα εκθέσουν παράλληλα με την διεξαγωγή της άσκησης τα προϊόντα τους, ορισμένα από τα οποία για πρώτη φορά όπως το θωρακισμένο όχημα Cobra II της Otokar.
Στο σημείο αυτό αξίζει να δούμε λίγο την εξέλιξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας.
Το 1985 νομοθετείται η τουρκική Υπογραμματεία Αμυντικών Βιομηχανιών (SSM) υπό το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η οποία χρηματοδοτείται παγίως με το 10 % του φόρου των τσιγάρων και των ποτών και με το 5% του φόρου των εταιρειών και των φυσικών προσώπων. Την τελευταία δεκαπενταετία που το κόμμα του Ερτογκάν βρίσκεται στην εξουσία, έχουν επενδυθεί περισσότερα από 60 δις δολάρια στην ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας. Η παραγωγική ικανότητα των εταιρειών πολεμικού υλικού ξεπερνά τα 6 δις δολάρια ετησίως. Οι εξαγωγές κυμαίνονται περί τα 2 δις δολάρια σε ετήσια βάση.
Το 2017 με προεδρικό διάταγμα ο Ερτογκάν έθεσε την SSM υπό τον άμεσο έλεγχο του.
Η στρατηγική που ακολουθήθηκε από την SSM για την ανάπτυξη των κρατικών εταιρειών παραγωγής, επισκευής ή εκσυγχρονισμού πολεμικού υλικού, πέραν της κρατικής χρηματοδότησης στηρίχθηκε, στην εντατικοποίηση της συστηματικής έρευνας , στην εισαγωγή, αφομοίωση και ενσωμάτωση ξένων τεχνολογιών, στην συνεργασία με τα Τουρκικά Πανεπιστήμια αλλά και με τις λοιπές εκφάνσεις της επιχειρηματικής εξωστρέφειας του Τουρκικού παραγωγικού ιστού, στην διαρκή αναζήτηση και δημιουργία κοινοπραξιών και συμπαραγωγών, και τέλος στην εργασιακή πειθαρχίας του προσωπικού.
Mεγάλες πολεμικές βιομηχανίες είναι οι, ASESLAN, TAI, BITES και η ROKETSAN, οι οποίες και συγκαταλέγονται μεταξύ των 100 πρώτων αμυντικών βιομηχανιών παγκοσμίως.
Ορισμένα από τα οπλικά συστήματα που κατασκευάζονται ή πρόκειται να ολοκληρωθούν από τις τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες είναι: επιθετικά ελικόπτερα ATAK 129, Μη Επανδρωμένα Αεροπορικά Συστήματα (UAVs) BAYRAKTAR, της εταιρείας Baykar του γαμπρού του Ερτογκάν, πολεμικά πλοία MİLGEM, αντιαεροπορικοί πύραυλοι HİSAR, Μini drone τροχοφόρα, έξυπνες βόμβες, άρμα Altay, κ.ά.
Η ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας και της ενίσχυσης της στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας, αποτέλεσαν στρατηγική επιλογή, προκειμένου να καταστεί περιφερειακή δύναμη.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί και η αύξηση των δαπανών των ΤΕΔ όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφημα.
Κάθε σύγκριση με τα δικά μας αμυντικά προγράμματα και τις σκόπιμες ψυχολογικές υπερβολές των Τούρκων, επιβάλει στην Ελλάδα την υποχρέωση για την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Γιώργος Μουρουζίδης,
ταξιάρχος ε.α.
http://www.anixneuseis.gr/?p=189243
7/5/18
13.
Τι επιδιώκει η Τουρκία με την άσκηση «Έφεσος 2018» (βίντεο)
Η τελική φάση της μικτής άσκησης «Έφεσος 2018», η οποία ξεκινάει σήμερα και θα ολοκληρωθεί στις 11 Μαΐου, στην περιοχή Σεφερίχισαρ (ελλ. Σιβρισάρι) της Σμύρνης, αποτελεί την πρώτη σοβαρή αξιολόγηση των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος του μεγάλου ενδιαφέροντος, τόσο της τουρκικής ηγεσίας όσο και των ξένων παρατηρητών, των στρατιωτικών ακολούθων και των διεθνών ΜΜΕ.
- Σημειώνεται ότι την αντίστοιχη άσκηση «Έφεσος 2016», η οποία πραγματοποιήθηκε δύο μήνες πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος, την είχαν παρακολουθήσει 255 εκπρόσωποι από 79 χώρες.
Το σενάριο της «Έφεσος 2018» προβλέπει κατάληψη παραθαλάσσιας περιοχής με συνδυασμένη ενέργεια αποβατικών και αεροκίνητων δυνάμεων, αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις διάσωσης και ανθρωπιστικής βοήθειας προσφύγων, ενώ αναμένεται να επιβεβαιωθεί μέρος του σεναρίου, σύμφωνα με το οποίο η φανταστική χώρα που δέχεται την επίθεση προσφεύγει άμεσα στον ΟΗΕ (συμπεριλαμβανόταν στην άσκηση «Έφεσος 2016»).
Τα σχέδια αυτά είναι προφανές ότι αφορούν την Ελλάδα, αφού η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με άλλη χώρα απέναντι στην οποία να έχει εκδηλώσει επιθετικές διαθέσεις.
Στην άσκηση λαμβάνουν μέρος στρατιωτικές μονάδες ή στοιχεία από το Αζερμπαϊτζάν, το Μπαχρέιν, το Μπαγκλαντές, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Γεωργία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αμερική, την Ιταλία, το Κατάρ, το Καζακστάν, το Κόσοβο, την Ουγγαρία, τα Σκόπια, τη Μογγολία, το Ουζμπεκιστάν, το Πακιστάν, τη Ρουμανία και τη Σαουδική Αραβία, ενώ δεν συμμετέχουν τρεις κύριες ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις: η Γερμανία, η Γαλλία και η Πολωνία.
- Επίσης συμμετέχουν πολλοί πολιτικοί φορείς και διάφορες εταιρείες που εξειδικεύονται σε συναφείς στρατιωτικούς τομείς όπως κυβερνοασφάλειας, πληροφορικής, τηλεπικοινωνιών κ.ά.
Η ηγεσία του τουρκικού στρατού θα επιχειρήσει να αποδείξει, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στους διεθνείς παρατηρητές, ότι εξακολουθεί να διαθέτει έναν ισχυρό και καλά εκπαιδευμένο στρατό, στηριζόμενο σε μεγάλο ποσοστό στα οπλικά συστήματα που κατασκευάζονται από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Η τουρκική κυβέρνηση δίνει μεγάλη διάσταση στην άσκηση, προκειμένου να επηρεάσει τους διεθνείς παρατηρητές και τα διεθνή ΜΜΕ για την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και τη νομιμοποίηση των επεκτατικών της διεκδικήσεων.
- Με το δεδομένο αυτό έχει ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις των διεθνών παρατηρητών: θα ανεχθούν την τακτική του γκριζαρίσματος στο οποία επιμένει η Τουρκία ή θα υπερασπιστούν το Διεθνές Δίκαιο στη θάλασσα και τον αέρα;
Συνολικά 35 τουρκικές εταιρείες θα εκθέσουν τα προϊόντα τους παράλληλα με τη διεξαγωγή της άσκησης.
- Στο σημείο αυτό αξίζει να δούμε λίγο την εξέλιξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας.
Η στρατηγική που ακολουθήθηκε από την SSM για την ανάπτυξη των κρατικών εταιρειών παραγωγής, επισκευής ή εκσυγχρονισμού πολεμικού υλικού, πέραν της κρατικής χρηματοδότησης, στηρίχθηκε στην εντατικοποίηση της συστηματικής έρευνας, στην εισαγωγή, αφομοίωση και ενσωμάτωση ξένων τεχνολογιών, στη συνεργασία με τα τουρκικά πανεπιστήμια αλλά και με τις λοιπές εκφάνσεις της επιχειρηματικής εξωστρέφειας του τουρκικού παραγωγικού ιστού, στη διαρκή αναζήτηση και δημιουργία κοινοπραξιών και συμπαραγωγών, και τέλος στην εργασιακή πειθαρχία του προσωπικού.
Μεγάλες πολεμικές βιομηχανίες με ετήσια έσοδα περί το ένα δισ. δολάρια είναι: η ASESLAN, η TAI, η BITES και η ROKETSAN, οι οποίες και συγκαταλέγονται μεταξύ των 100 πρώτων αμυντικών βιομηχανιών παγκοσμίως.
Η ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας και της ενίσχυσης της στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας αποτέλεσαν στρατηγική επιλογή, προκειμένου να καταστεί περιφερειακή δύναμη.
Γιώργος Μουρουζίδης
http://www.pontos-news.gr/article/178783/
ti-epidiokei-i-toyrkia-me-tin-askisi-efesos-2018-vinteo
7/5/18
14.
Η τουρκική εναέρια απειλή για το Αιγαίο
όπως αποκαλύφθηκε στην EFES! Βίντεο
Αναμένοντας τις εξελίξεις για τα τουρκικά F-35 μάλλον θα πρέπει να ασχοληθούμε πολύ σοβαρά με την υπαρκτή τουρκική απειλή από αέρος. Η οποία πλέον δεν έχει να κάνει με τα ακριβά F-16 αλλά με τα πολύ φθηνότερα σε κόστος κατασκευής και χρήσης τουρκικά UAV! Το βίντεο είναι από την άσκηση EFES 2018 των Τούρκων και δείχνει μία από τις βολές που έκανε ένα από τα UAV BAYRAKTAR που κατασκευάζει η Τουρκία!
Ας φανταστούμε 10, 20 ή 30 τέτοια UAV να επιτίθενται σε στόχους. Μπορεί τα όπλα που φέρουν να μην είναι ισχυρά, αλλά σοβαρή ζημιά μπορούν να κάνουν και πάντως είναι βέβαιο ότι μπορούν να προκαλέσουν πανικό σε οποιοδήποτε σύστημα αεράμυνας.
Οι δοκιμές για τον εξοπλισμό των BAYRAKTAR έχουν ξεκινήσει πολύ καιρό και όπως φαίνεται από το βίντεο από την άσκηση EFES 2018, έχουν ολοκληρωθεί με επιτυχία.
Τον Μάιο του 2016 στην αεροπορική βάση του Ικονίου (KONYA) είχε γίνει ακόμα μία πτήση και βολή αντιαρματικού πυραύλου από το τακτικό UAV BAYRAKTAR.
Το UAV είχε κάνει βολή “έξυπνου” πυραύλου MAM-L (Milli Akıllı Mühimmat) κατασκευής της τουρκικής εταιρείας ROKETSAN πετώντας σε ύψος 18.000 ποδών (5.486 μέτρα) σε επίγειο στόχο ο οποίος βρισκόταν σε απόσταση 8 χιλιομέτρων (μέγιστο βεληνεκές πυραύλου).
Η πρώτη δοκιμαστική βολή πυραύλου (χωρίς όμως εκρηκτική κεφαλή) από το UAV BAYRAKTAR πραγματοποιήθηκε, με επιτυχία, στις 17 Δεκεμβρίου 2015 πάλι επί επιγείου στόχου σε απόσταση 8 χιλιομέτρων και από ύψος 16.000 ποδών.
Oι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ) έχουν παραλάβει 12 UAV BAYRAKTAR,τα οποία κατασκευάζει η εταιρεία BAYKARMAKINA του Selçuk Bayraktar μελλοντικού γαμπρού του Ερντογάν.
Ας μην αναμένουμε λοιπόν τα F-35 για να ανησυχήσουμε…
Από Π. Καρβουνόπουλος - 08/05/2018
https://www.militaire.gr/i-toyrkiki-enaeria-apeili-gia-to-aigaio-opos-apokalyfthike-stin-efes-vinteo/
15.
Ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Μιχαήλ Κωσταράκος
τοποθετείται στο θέμα των φρεγατών FREMM.
Πέντε γεγονότα και πέντε συμπεράσματα
για τις φρεγάτες FREMM.
Αποφάσισα να καταθέσω τα οσα γνωρίζω και την εκτιμηση μου για για την προμήθεια των φρεγατών FREMM διότι το τελευταίο διάστημα λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Πολυ πρόσφατες πληροφοριες μάλιστα ανέφεραν οτι το θέμα έκλεισε οριστικά απο την πλευρά των Γάλλων. Το θέμα στην Ελλάδα εγινε πολιτικό μέχρι κάποιο σημείο και αυτο επέβαλλε την μη συμμετοχή μου στην περαιτέρω πολιτική συζητηση. Και επειδή δεν ειναι αναγκαίες εξειδικευμένες γνώσεις ή απόρρητες πληροφορίες, θα ηθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σειρά απο γεγονότα και συμπεράσματα που τυχαίνει να γνωρίζω.
Γεγονος 1ο.
Η φρεγάτα FREMM ειναι ενα εξαιρετικό πολεμικό πλοίο ανοικτης θαλασσης (blue water) γαλλικής κατασκευής με εκτόπισμα 6000 τον. (6700 τον η ιταλικη παραλλαγή) και δυνατότητες που του επιτρέπουν να επιχειρεί σε ολόκληρο τον κοσμο. Κατασκευάζεται σε τρεις παραλλαγές: γενικής χρήσεως, ανθυποβρυχιακές και αντιαεροπορικές. Εχουν παραγγελθεί συνολικά 20 φρεγάτες (8 γαλλικές - 6 ανθυποβρυχιακες και 2 αντιαεροπορικές-, 10 ιταλικές-6 γενικής χρησεως και 4 ανθυποβρυχιακες, 1 αιγυπτιακή και 1 μαροκινή - και οι δυο ανθυποβρυχιακες). Σε υπηρεσία ειναι συνολικά 13 φρεγάτες (4 γαλλικές - ολες ανθυποβρυχιακες, 7 ιταλικές-4 ανθυποβρυχιακες και 3 γενικής χρήσεως, 1 αιγυπτιακή και 1 μαροκινή). Οι ιταλικές φρεγάτες κατασκευάζονται στην Ιταλία και εχουν την ονομασία Κλάση Bergamini απο την ονομασία της πρώτης φρεγάτας που κατασκευάστηκε. Το κόστος τους ανέρχεται σε 670 εκατ € (Γαλλια), 598 εκατ € (Ιταλία) ή 470 εκατ € (Μαροκο).
Γεγονός 2ο.
Τον Ιανουάριο του 2009 το ΠΝ ανακοίνωσε την παραγγελία εξη φρεγατών FREMM για να αντικαταστήσει ίσο αριθμό φρεγατών τύπου Ελλη (S class). Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης η παραγγελία περιορίστηκε σε 2-4 σκάφη με τη διευκόλυνση η Ελλάδα να μη καταβάλλει το κόστος για τα πρώτα 5 χρονια. Η Γερμανία αντέδρασε στη συμφωνία τον Οκτώβριο του 2011 και γι αυτο η συμφωνία ποτέ δεν υπογράφτηκε.
Γεγονός 3ο.
Τον Φεβρουάριο του 2013 κατα τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου Ολάντ στην Αθήνα συμφωνήθηκε η δυο χώρες να προχωρήσουν σε μακρά χρονομίσθωση (long term leasing) 2 φρεγατών ( εκ των ενεργών στο Γαλλικό Ναυτικό) καθώς και αριθμού αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Atlantique. Η συμφωνία δεν προχώρησε εξ αιτίας νομικών και οικονομικών προβληματων της γαλλικής πλευράς. Εγινε γνωστό οτι σύμφωνα με τη νομοθεσία το γαλλικό κράτος δεν ειναι δυνατόν να προχωρήσει σε leasing πολεμικού υλικού. Για να υλοποιηθεί η χρονομίσθωση θα πρέπει να δημιουργηθεί ή να υπάρξει μια ενδιάμεση εταιρία ή ένας ενδιάμεσος φορέας που να αγοράσει απο την Γαλλία τις φρεγάτες και με τη σειρά του να τις μισθώσει στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας και ολες τις νομικές και υποστηρικτικές υποχρεώσεις που προβλέπει η ιδιοκτησία και το leasing. Αυτο οπως γίνεται αντιληπτό δεν δημιουργεί κύκλο και θεσεις εργασίας για τα γαλλικά ναυπηγεία. Ο δημιουργούμενος φορέας θα έπρεπε να εχει και να δεσμεύσει κεφάλαιο της τάξεως του 1,5 δις € περίπου για να εξυπηρετήσει την Ελλάδα γεγονός που έκανε την όλη ενέργεια ασύμφορη για τη γαλλική πλευρά.
Γεγονος 4ο
Τον Απρίλιο του 2018 η υπόθεση των δυο φρεγατών με χρονομίσθωση αναζωπυρώθηκε με δημοσιεύματα στον Τύπο και πολιτικές δηλώσεις. Η υπόθεση ομως προς στιγμή έκλεισε με τις δηλώσεις του ΥΕΘΑ Π. Καμμενου που ξεκαθάρισε τη κατάσταση εξηγώντας οτι «....θα υπάρξει διερεύνηση όλων των πιθανών δυνατοτήτων, αρχής γενομένης από το επίπεδο του Πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο Μακρόν και εμείς παράλληλα από τα Επιτελεία θα ετοιμάσουμε το υλικό το οποίο μπορεί να χρειαστεί σε αμυντικό επίπεδο. Αν και όταν έρθει η ώρα να αποφασιστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα θα ακολουθηθούν όλες οι διαδικασίες που προβλέπονται από το Σύνταγμα και από τον Κανονισμό της Βουλής και βεβαίως αρχής γενομένης από την απαίτηση του Πολεμικού Ναυτικού».
Γεγονός 5ο
Η Γαλλία διαθέτει 4 φρεγάτες FREMM με την πέμπτη να βρίσκεται στο τελικό στάδιο της παραλαβης. Οι γαλλικές φρεγάτες θεωρουνται στρατηγικό όπλο διότι φέρουν τον στρατηγικό βλήμα επιφάνειας-εδάφους MdCN τό οποίο ειναι δυνατόν να προσβάλει στόχους στη ξηρά σε απόσταση τουλαχιστον 1000 χλμ. Το βλήμα αυτο ειναι αυτο που εμείς θεωρούμε και ονομάζουμε SCALP NAVALE πιστεύοντας οτι ειναι το ναυτικό αντίστοιχο του υποστρατηγικου βλήματος SCALP με βεληνεκές 250 χλμ που διαθέτει απο πολλά χρονια η Πολεμική Αεροπορία. Δεν ειναι ομως το ίδιο. Το MdCN ειναι στρατηγικό βλήμα (άνω των 500 χλμ), αντίστοιχο του αμερικανικού Τομαχωκ του οποίου η κατασκευή, διάθεση, πώληση και χρήση υπόκειται σε σοβαρούς διεθνείς περιορισμούς. Εκτός απο το στρατηγικό αυτο βλήμα, οι φρεγάτες FREMM διαθέτουν και λοιπό συμβατικό οπλισμό οπως πυραύλους επιφάνειας-επιφάνειας Exocet, Α/Α Aster 15, πυροβόλο και τορπίλες. Ολες οι λοιπές φρεγάτες τύπου FREMM των υπολοίπων χωρών δεν διαθέτουν στρατηγικά βλήματα διότι αυτα δεν δόθηκαν σε καμμία χωρα και συνεπώς οι μη γαλλικές φρεγάτες δεν αποτελούν στρατηγικά όπλα. Ο οπλισμός τους περιορίζεται στα λοιπά οπλικά συστήματα με κυριωτερο τα βλήματα επιφάνειας-επιφάνειας.
Συμπεράσματα.
Πρώτο : Δεν εχουν κατασκευασθεί και δεν υπαρχουν Α/Α φρεγάτες FREMM, για τις οποίες εκτός των άλλων ενδιαφέρεται έντονα το ΠΝ. Ο ορίζοντας κατασκευής τους για το Γαλλικό Ναυτικό ειναι το 2021 και 2022 αντίστοιχα.
Δεύτερο : Οι φρεγάτες FREMM αποτελούν για τη Γαλλία στρατηγικό όπλο, και εχει μόνο τέσσερεις. Η πιθανότητα να διαθέσει υπο την παρούσα διεθνή συγκυρία το 50% του στρατηγικού αυτού δυναμικού επιφάνειας στην Ελλάδα εκτιμάται απο ελάχιστη έως μηδενική.
Τρίτο : Η πιθανότητα, οι φρεγάτες FREMM που θα αποκτηθούν απο την Ελλάδα με οποιοδήποτε τροπο, να ειναι εξοπλισμένες με στρατηγικούς πυραύλους MdCN των 1000 χλμ εκτιμάται απο ελάχιστη έως μηδενική.
Τέταρτο: Υπάρχει ελάχιστη δυνατότητα και περιορισμένο ενδιαφέρον για τη χρονομίσθωση των φρεγατών απο τη γαλλική πλευρά, κάτι που επι του παρόντος εκτιμάται ως πρακτικά αδύνατο.
Πέμπτο: Η απόκτηση των φρεγατών θα γίνει, οπως εξήγησε ο κ ΥΕΘΑ, αν και όταν αποφασισθεί σύμφωνα με τις ισχύουσες διαδικασίες και εντός των οικονομικών και κατασκευαστικών δυνατοτήτων μας.
Τελικά, άσχετα με την απόκτηση ή όχι των φρεγατών ( FREMM ή άλλου τύπου) θα πρέπει να εχουμε υπόψη μας οτι οι φρεγάτες δεν ειναι ούτε θα γίνουν το προσδωκομενο στρατηγικό υπερόπλο ( γιατι δεν υπάρχει τέτοιο) αλλα ούτε και η λύση στο στρατηγικό προβλημα της Ελλαδος. Θα βοηθήσουν ομως εφόσον αποκτηθούν, στο να βελτιώσουμε στις δυνατότητες του στόλου μας, να ενισχύσουμε την ναυτική αποτροπή αλλα και τη προβολή ναυτικής ισχύος και το θαλάσσιο ελεγχο στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο που συνδέεται με τα εθνικά μας συμφέροντα.
Μιχαήλ Κωσταράκος
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=587565491598818&set=a.142632899425415.1073741829.100010361164480&type=3
17/5/2018
16.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί.