Τουρκία: Όλα δουλεύουν υπέρ των εθνικιστών.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(2) “Το τουρκικό κράτος δολοφονεί και κάνει απαγωγές μέσω της MIT”!
H δημοσιογράφος Laure Marchand αποκαλύπτει.
(3) Μα να μιλά και η Τουρκία για διώξεις και μισαλλοδοξία!
(3) Μα να μιλά και η Τουρκία για διώξεις και μισαλλοδοξία!
Μετά την επίσημη ανακοίνωση σήμερα της σύμπραξης τεσσάρων κομμάτων της τουρκικής αντιπολίτευσης στην κάλπη των βουλευτικών εκλογών, η διάταξη που θα καταλάβουν οι πολιτικές δυνάμεις της γείτονος ενόψει της διπλής εκλογικής αναμέτρησης της 24ης Ιουνίου ολοκληρώνεται αύριο Παρασκευή με την ανακοίνωση (μία ημέρα πριν από τη λήξη της σχετικής προθεσμίας) του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας τον οποίο θα προτείνει το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η επιλογή δεν είναι εύκολη – ούτε προβλέπεται να εντυπωσιάσει. Ο ηγέτης του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έχει αυτοαποκλειστεί, προβάλλοντας την αντίθεσή του στην ιδέα ενός εκτελεστικού προέδρου ο οποίος να επιτρέπεται ταυτοχρόνως να αποτελεί αρχηγό κόμματος - όπως ο Ταγίπ Ερντογάν στα μέτρα του οποίου άλλαξε, πρώτα με το περσινό συνταγματικό δημοψήφισμα και τώρα με τις επικείμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές.
Αλλά και τα ονόματα που κυκλοφορούν μέχρι τώρα, όπως του Ιλχάν Κεσιτζί, βουλευτή του CHP προερχόμενου από την κεντροδεξιά, του επιτυχημένου δημάρχου του Εσκισεχίρ, Γιλμάζ Μπουγιούκερσεν και του διάσημου γιατρού Μεχμέτ Χαμπεράλ, μπορεί να σηματοδοτούν διαθέσεις "υπέρβασης”, αλλά δεν αποτελούν ισχυρές υποψηφιότητες απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Κιλιτσντάρογλου συνίσταται στο ότι αφενός ο ίδιος έχει, κατά τις δημοσκοπήσεις, περιορισμένη εκλογική απήχηση και ότι αφετέρου το κόμμα του καλείται να επιτύχει τον πολιτικό "τετραγωνισμό του κύκλου”. Ειδικότερα, το CHP θα πρέπει να ξεφύγει από τον "εκλογικό γκέτο” του 25% στο οποίο έχει εγκλωβιστεί εδώ και αρκετές τετραετίες και να "διεμβολίσει” τον ευρύτερο συντηρητικό (και ισλαμιστικό και εθνικιστικό) χώρο, που εκτιμάται ότι περιλαμβάνει τα δύο τρίτα των Τούρκων, με ανοίγματα τέτοια που να μην συνιστούν, σε αξιακό και συμβολικό επίπεδο, αυτοακύρωση της κεμαλιστικής κεντροαριστεράς.
Ήδη το προηγούμενο σενάριο της υποστήριξης, ως κοινού υποψηφίου της αντιπολίτευσης, του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας Αμπντουλάχ Γκιούλ είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων, με την κομματική βάση του CHP να αποστέλλει μηνύματα του τύπου "αν είναι έτσι, ας υποστηρίξουμε κατευθείαν τον Ερντογάν”. Η επαναφορά του πολιτικού Ισλάμ στις "παλιές καλές μέρες" πριν τη μετατροπή του σε προσωποπαγές ημιδικτατορικό καθεστώς δεν αφορά και δεν συγκινεί τα μέλη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τουλάχιστον ο Γκιουλ, έκανε πίσω. Γιατί υπάρχουν και τα χειρότερα: όπως είναι η περίπτωση του Εκλεμεντίν Ιχσάνογλου, άλλοτε γραμματέα του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, τον οποίο ο Κιλιτσντάρογλου πρότεινε στις προεδρικές εκλογές του 2014 ως κοινό υποψήφιο του CHP και των εθνικιστών απέναντι στον Ερντογάν. Ο Ιχσάνογλου έλαβε τότε το 38% της ψήφου, ενώ σήμερα ως βουλευτής του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) μάχεται για την επανεκλογή του Ερντογάν...
Φαίνεται πως οι προσπάθειες του ηγέτη του CHP μοιάζουν σε κάθε περίπτωση καταδικασμένες να ρίχνουν νερό στον μύλο των εθνικιστών. Διότι και στην παρούσα συγκυρία οι ελιγμοί του ενισχύουν την πρώην υπουργό Εσωτερικών Μεράλ Άκσενερ, η οποία ηγήθηκε διάσπαση του ΜΗΡ και ίδρυσε το Καλό Κόμμα. Επιμένοντας στη δική της προεδρική υποψηφιότητα η Άκσενερ έδωσε τη χαριστική βολή στο σενάριο Γκιουλ, ενώ επέβαλε και τον αποκλεισμό του φιλοκουρδικού HDP από την τετραμερή σύμπραξη στις βουλευτικές εκλογές. Με βάση και τις έως τώρα δημοσκοπήσεις, στις πλύ πιο σημαντικές προεδρικές εκλογές, όπου η αντιπολίτευση θα κατέλθει διασπαδσμένη, η Άκσενερ πιθανότατα θα αναδειχθεί δεύτερη: πίσω από τον Ερντογάν, αλλά μπροστά από τον υποψήφιο του CHP. Την ίδια ώρα, η τετραμερής σύμπραξη στην κάλπη για την Εθνοσυνέλευση θα σπάζει τον ψυχολογικό φραγμό που ενδεχομένως θα αισθάνονταν απέναντι στην υποψηφιότητά της οι ψηφοφόροι άλλων κομμάτων.
Προφανώς, μια ευρύτερη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού της Τουρκίας έχει ήδη δρομολογηθεί. Το ότι η ανασύνθεση αυτή οδηγεί προς ενός είδους διπολισμό, συμφωνεί και με τα νέα χαρακτηριστικά του πολιτεύματος, που έγινε προεδρικό. Η ειρωνεία του πράγματος όμως έγκειται στο ότι και στους δύο υπό διαμόρφωση πόλους πρωταγωνιστούν οι απόγονοι των "Γκρίζων Λύκων” (Το ΜΗΡ στην "Λαϊκή Συμμαχία” του Ερντογάν, η Άκσενερ στην αντιπολίτευση).
Το γεγονός θα πρέπει να αποδοθεί στο ότι η Τουρκία περνά σε φάση "υπαρξιακού άγχους” τόσο λόγω της ρευστοποίησης της μεσανατολικής γειτονιάς της όσο και λόγω της ανάδειξης στο εσωτερικό της, λόγω του κουρδικού ακτιβισμού, κάθε είδους καταπιεσμένων ταυτοτήτων (συμπεριλαμβανομένης και της "γνήσιας” τουρκικής, ως αντίδραση).
Επιπλέον, η σύμφυση ισλαμισμού και τουρκισμού που επιτεύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια αναδεικνύει μέσα στον χρόνο περισσότερο τα εθνικιστικά της χαρακτηριστικά, καθώς οι φιλοδοξίες της 'Αγκυρας για υπερεθνική εμβέλεια στην περιοχή ακυρώνονται, ενώ η ίδια η τουρκική κοινωνία, παρά τα φαινόμενα, εκκοσμικεύεται και η παραδοσιακή θρησκευτικότητα υποχωρεί. Η πρόσφατη ζωηρή συζήτηση για την εξάπλωση του "ντεϊσμού” μεταξύ των νέων της Τουρκίας το μαρτυρεί αυτό χαρακτηριστικά.
Του Κώστα Ράπτη
3/5/2016
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο τούρκος σκιτσογράφος Μούσα Καρτ
1.
Το Διεθνές Βραβείο Σκίτσου στον φυλακισμένο Tούρκο σκιτσογράφο
Το Διεθνές Βραβείο Σκίτσου στον φυλακισμένο Tούρκο σκιτσογράφο
Musa Kart.
Ο τούρκος σκιτσογράφος Μούσα Καρτ, ο οποίος πρόσφατα καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης διότι κρίθηκε ένοχος για υποστήριξη «της τρομοκρατίας», έλαβε την Πέμπτη το Διεθνές Βραβείο Σκίτσου. Το βραβείο απονέμεται μια φορά κάθε δύο χρόνια από το 2012, όταν είχε δημιουργηθεί, από την ελβετική οργάνωση Cartooning for Peace («Σκιτσάροντας για την Ειρήνη») και τον δήμο της Γενεύης, σε «θαρραλέους σκιτσογράφους του Τύπου» που «βρίσκονται σε κίνδυνο εξαιτίας της τέχνης τους».
Φέτος, η επιτροπή «επέλεξε τον Μούσα Καρτ, τον εμβληματικό σκιτσογράφο της καθημερινής εφημερίδας Cumhuriyet της Κωνσταντινούπολης, λόγω του ταλέντου του και του θάρρους που επέδειξε στην υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας», ανέφεραν οι οργανωτές της εκδήλωσης σε ανακοίνωση που έδωσαν στη δημοσιότητα.
Ο Καρτ δεν μπορούσε να πάει προσωπικά για να πάρει το βραβείο του στην Ελβετία, καθώς είναι φυλακισμένος και περιμένει να εκδικαστεί η έφεσή του, «τελεί υπό δικαστικό έλεγχο και υπό απαγόρευση εξόδου από την επικράτεια» της Τουρκίας, εξηγεί η ανακοίνωση.
Ανοικτά εχθρική έναντι του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Τζουμχουριέτ («Δημοκρατία»), η οποία ιδρύθηκε το 1924, έχει προκαλέσει επανειλημμένα την οργή του ισχυρού άνδρα της Τουρκίας λόγω της καυστικής κάλυψής της.
Όπως και άλλοι δεκατέσσερις συνάδελφοί του στην Τζουμχουριέτ, ο Καρτ καταδικάστηκε την 26η Απριλίου, έπειτα από μια δίκη διάρκειας εννέα μηνών, να εκτίσει ποινή φυλάκισης για υποστήριξη σε «τρομοκρατικές οργανώσεις», μια ετυμηγορία που η εφημερίδα χαρακτήρισε απλά «ντροπή», καταγγέλλοντας ακόμα ένα «βαρύ πλήγμα» στην ελευθεροτυπία στην Τουρκία.
Το δικαστήριο της Σηλυβρίας, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, καταδίκασε τον Καρτ να εκτίσει ποινή φυλάκισης τριών ετών και εννέα μηνών, σημειώνεται στην ανακοίνωση της Cartooning for Peace και του δήμου της Γενεύης.
Την επιτροπή που απονέμει το βραβείο απαρτίζουν ένας εκπρόσωπος του δήμου της Γενεύης, ο Γκιγιόμ Μπαραζόν, ο διευθυντής της ΜΚΟ Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), ο Κένεθ Ροθ, καθώς και οι σκιτσογράφοι Plantu (Le Monde), Chappatte (Le Temps, The New York Times, Neue Zürcher Zeitung) και Λάιζα Ντόνελι (The New Yorker).
Από Π. Καρβουνόπουλος - 03/05/2018
2.
“Το τουρκικό κράτος δολοφονεί και κάνει απαγωγές μέσω της MIT”!
Μια δημοσιογράφος αποκαλύπτει.
Την 9η Ιανουαρίου 2013, τρεις γυναίκες από το Κουρδιστάν δολοφονούνται στην καρδιά του Παρισιού σε ένα μικρό διαμέρισμα της οδού Λαφαγιέτ 147. Είναι η Σακινέ Τζανσίζ, ηγετική μορφή του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), η Φιντάν Ντογάν, η επονομαζόμενη και «διπλωμάτισσα», και η νεαρή Λεϊλά Σοϊλεμέζ.
Η δημοσιογράφος Λορ Μαρσάν (Laure Marchand) διερεύνησε το γεγονός και έτσι προέκυψε το βιβλίο της «Τριπλή δολοφονία στην οδό Λαφαγιέτ 147. Ποιος εκτέλεσε τις τρεις αγωνίστριες του PKK στο Παρίσι» (μετάφραση Μανώλης Πιμπλής, εκδόσεις Στερέωμα), το οποίο θα παρουσιάσει την προσεχή Κυριακή προσκεκλημένη στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (15.45, περίπτερο 13, Αίθουσα Γαλλοφωνίας).
Η Λ. Μαρσάν μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για την ανεξιχνίαστη δολοφονία, για τον άνθρωπο που κατηγορήθηκε ως υπεύθυνoς, αλλά και για τη σημερινή πολιτική του Ερντογάν απέναντι στους Κούρδους.
Ακολουθεί η συνέντευξη της Λορ Μαρσάν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου.
Ερ: Οι Κούρδοι της Γαλλίας πιστεύουν πως στη δολοφονία της Σακινέ Τζανσίζ, της Φιντάν Ντογάν και της Λεϊλά Σοϊλεμέζ συνέβαλαν με κάποιον τρόπο οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Προς την ίδια κατεύθυνση έχει κινηθεί και η δική σας δημοσιογραφική έρευνα. Τι ακριβώς θα λέγατε σήμερα, μετά τη δημοσίευση του βιβλίου σας και τη μετάφρασή του, για την υπόθεση;
Απ: Πέντε χρόνια μετά, η σκιά της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Τουρκίας (ΜΙΤ) συνεχίζει να πλανάται πάνω σ’ αυτή την τριπλή δολοφονία, που ποτέ δεν διαλευκάνθηκε. Η δίκη ποτέ δεν έλαβε χώρα, αφού ο κύριος ύποπτος Ομέρ Γκιουνέι πέθανε πριν δικαστεί. Η υπόθεση ωστόσο αφήνει να διαφαίνονται πολλοί δεσμοί μεταξύ του Γκιουνέι και της ΜΙΤ. Και έπειτα οι ομάδες δολοφόνων της ΜΙΤ θεωρήθηκαν ύποπτες για την προετοιμασία άλλων επιθέσεων κατά Κούρδων υπευθύνων ή αντικαθεστωτικών εξορισμένων στην Ευρώπη. Τέλος, μετά την τριπλή αυτή δολοφονία, η ΜΙΤ πολλαπλασίασε τις δράσεις της και τα σημαντικά χτυπήματα εκτός Τουρκίας. Τον Απρίλιο, οι τουρκικές Αρχές αναγνώρισαν ότι η ΜΙΤ κατόρθωσε να απαγάγει περισσότερα από 80 πρόσωπα σε 19 χώρες τούς τελευταίους αυτούς μήνες, για να τα οδηγήσει δια της βίας πίσω στην Τουρκία.
Ερ: Μπορείτε να μου μιλήσετε για τον πιθανό ρόλο των ακροδεξιών τουρκικών οργανώσεων στην υπόθεση;
Απ: Δεν μίλησα για εμπλοκή ακροδεξιών τουρκικών οργανώσεων. Βεβαίως όμως η ΜΙΤ στρατολογεί τους εκτελεστές της μεταξύ των ακροδεξιών και μάλιστα από τους Γκρίζους Λύκους ή συμπαθούντες αυτής της οργάνωσης. Ο Ομέρ Γκιουνέι είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Μπορεί κανείς, επίσης, να αναφέρει εκείνον που δολοφόνησε τον Τούρκο δημοσιογράφο αρμενικής καταγωγής Χραντ Ντίνκ το 2007 στην Κωνσταντινούπολη.
Ερ: Πόσο φως μπορούμε να ρίξουμε στην περίπτωση και την προσωπικότητα του προσώπου του Ομέρ Γκιουνέι, του Τούρκου που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία;
Απ: Η δίκη του κατηγορούμενου ως δολοφόνου έπρεπε να λάβει χώρα ενώπιον ειδικού Κακουργιοδικείου τον Ιανουάριο του 2017. Αλλά ο Ομέρ Γκιουνέι, ο οποίος υπέφερε από όγκο στο εγκέφαλο μη χειρουργήσιμο, πέθανε ένα μήνα πριν τη δίκη. Η πολιτική αγωγή προσδοκούσε πολλά από αυτή τη δίκη, κυρίως εξηγήσεις για την ιδιαιτέρως πολύπλοκη προσωπικότητα του Ομέρ Γκιουνέι. Κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων ενώπιον της γαλλικής δικαιοσύνης ποτέ δεν ομολόγησε το παραμικρό. Ακόμα και όταν οι αποδείξεις ήταν συντριπτικές και η υπεράσπισή του εντελώς χοντροκομμένη. Διέθετε μια μεγάλη ικανότητα να μην αφήνει να τον παγιδεύουν.
Η έρευνα, ωστόσο, απέδειξε ότι ο νεαρός αυτός Τούρκος εθνικιστής, που είχε παρεισφρήσει στην κουρδική γαλλική κοινότητα, δραστηριοποιούνταν ως πληροφοριοδότης. Μια καταγραφή που έγινε μετά από απόφαση της γαλλικής δικαιοσύνης κατά τη διάρκεια μιας εκ των επισκέψεων που δεχόταν, απέδειξε ότι προετοίμαζε την δραπέτευσή του και ότι υπολόγιζε στη βοήθεια των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών για να τα καταφέρει. Πράγμα που δείχνει, τουλάχιστον, την ύπαρξη στενής σχέσης μεταξύ τους. Σύμφωνα με παράνομη ηχογράφηση που ανέβηκε στο Internet, όπου η φωνή του Ομέρ Γκιουνέι είναι αναγνωρίσιμη, συμπεραίνεται ότι είχε λάβει εντολή να δολοφονήσει Κούρδους που είχαν υπεύθυνες θέσεις. Αλλά ο θάνατός του έπληξε τη δικαστική του δίωξη. Λόγω μη καταδίκης του, συνεχίζει να θεωρείται αθώος.
Ερ: Τι φρονείτε σήμερα για τις κινήσεις του καθεστώτος Ερντογάν σε σχέση με τους Κούρδους της Τουρκίας, αλλά και της Συρίας;
Απ: Η τριπλή δολοφονία του Παρισιού το 2013 συνέβη σε μια στιγμή που η τουρκική κυβέρνηση δεσμεύτηκε σε πολιτικές διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ. Είναι λοιπόν δυνατόν αυτό το έγκλημα να διαπράχτηκε για να εκτροχιάσει τις διαπραγματεύσεις. Αλλά από το 2015, η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά. Επειδή η ανάδυση του κουρδικού κόμματος Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) και του αρχηγού του Σελαχατίν Ντεμιρτάς απειλούσε σοβαρά την εξουσία του, ο Ερντογάν άλλαξε εντελώς στρατηγική. Το 2015, για να ανατρέψει τις ισορροπίες και να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές, έκανε καμπάνια κατά του Ντεμιρτάς και κατά των Κούρδων. Το κόμμα του υιοθέτησε μια υπερεθνικιστική γραμμή και συμμάχησε με το ΜΗΡ, το κόμμα των Γκρίζων Λύκων. Ο πόλεμος κατά του ΡΚΚ και κατά της πολιτικής κοινωνίας που το στηρίζει έγινε και πάλι απόλυτη προτεραιότητα. Ο Ερντογάν από τότε υιοθέτησε την κλασική θέση του τουρκικού κράτους, εθνικιστική και αντικουρδική.
Ερ: Έχετε οδηγηθεί από την έρευνά σας σε κάποια συμπεράσματα σε σχέση με την πολιτική Ερντογάν όχι μόνο σε ό,τι αφορά τους Κούρδους, αλλά και το εσωτερικό της Τουρκίας;
Απ: Η πολιτική του Ερντογάν προς τους Κούρδους είναι άλλη μια φορά μια κλασική πολιτική του κράτους. Ο Ερντογάν στην αρχή παρουσιάστηκε σαν νεωτεριστής αρχηγός, αναγνωρίζοντας το κουρδικό ζήτημα και δεσμευόμενος σε διαπραγματεύσεις με το ΡΚΚ. Ενσάρκωσε τότε μια ελπίδα ειρήνης. Μετά επανήλθε στον κρατικό εθνικισμό.
ΣΣ: Το ΑΠΕ-ΜΠΕ ευχαριστεί την Ιφιγένεια Μπουτουροπούλου για τη μετάφραση της συνέντευξης.
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ είναι κι εφέτος χορηγός επικοινωνίας της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και συμμετέχει με δικό του περίπτερο στο οποίο παρουσιάζεται η έκδοση του περιοδικού «Πρακτορείο» καθώς και οι ειδησεογραφικές υπηρεσίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ. Στην ΔΕΒΘ είναι αφιερωμένο και το τεύχος του Περιοδικού «Πρακτορείο» που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 25 Απριλίου.
Β. Χατζηβασιλείου-ΑΠΕ
https://www.militaire.gr/to-toyrkiko-kratos-dolofonei-kai-kanei-apagoges-meso-tis-mit-mia-dimosiografos-apokalyptei/
Από Π. Καρβουνόπουλος - 02/05/2018
3.
Μα να μιλά και η Τουρκία για διώξεις και μισαλλοδοξία!
Και η Τουρκία ανακάλυψε την «ισλαμοφοβία» και ο Τσαβούσογλου νουθετεί την Ευρώπη να την ποινικοποιήσει! Κατά τον Τούρκο υπουργό Ισλάμ σημαίνει «ειρήνη». Στην πραγματικότητα Ισλάμ σημαίνει υποταγή και η απαίτηση της Άγκυρας για συνταγματική, μάλιστα, ποινικοποίηση της ισλαμοφοβίας είναι παντελώς μετέωρη, παρά τα ρητορικά σχήματα του Τσαβούσογλου, ο οποίος επιχειρεί να συνδέσει την ισλαμοφοβία με τους φούρνους του Άουσβιτς.
Οι απόψεις της Άγκυρας δεν είναι καινούργιες. Εν μέρει βασίζονται στο Κοράνι όπου αναφέρεται πως το Ισλάμ είναι ανώτερο από κάθε άλλη θρησκεία. Την αυτή άποψη υποστηρίζει και ο Ερντογάν. Την ίδια ώρα οι μη μουσουλμάνοι διώκονται σε ορισμένες ισλαμικές χώρες. Αντίθετα οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη απολαμβάνουν ίσων δικαιωμάτων και θρησκευτικής ελευθερίας.
Δυστυχώς πολλοί φανατικοί ιμάμηδες χρησιμοποιούν αυτή την ελευθερία για να κηρύξουν το μίσος κατά των εβραίων και των χριστιανών, τον «ιερό πόλεμο» (τζιχάντ) ή να επιβάλουν την Σαρία. Ο Τσαβούσογλου επίσης παρέλειψε να αναφερθεί στις τουρκικές διώξεις κατά μη μουσουλμάνων κυρίως στο διάστημα 1914-42. Σήμερα μόλις το 0,2% του τουρκικού πληθυσμού είναι Χριστιανοί ή Εβραίοι.
Έχουν απομείνει λιγότεροι από 2.000 ‘Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη. Από το 1971 η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει κλειστή και το Οικουμενικό Πατριαρχείο αδυνατεί να «παράγει» κληρικούς και πιθανό διάδοχο του Πατριάρχη. Στη δε πάλαι ποτέ ελληνική Μικρά Ασία δεν υπάρχουν πλέον Έλληνες, καθώς είτε δολοφονήθηκαν, είτε εκδιώχθηκαν. Μετά και τα πογκρόμ του 1955 και 1964 και οι τελευταίοι Έλληνες διώχτηκαν από την Τουρκία.
Οι Αρμένιοι μετά τη γενοκτονία 1,5 ανθρώπων το 1915 εξακολούθησαν να διώκονται στην Τουρκία. Περιουσίες αρπάχτηκαν, αρμενικές κοινότητες και μεμονωμένα άτομα δέχονται επιθέσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους εβραίους, από τους αντιεβραϊκούς νόμους της δεκαετίας του 1920 μέχρι το αντιεβραϊκό πογκρόμ του 1934 στην ανατολική Θράκη.
Ανάλογα υφίστανται και οι περίπου 20.000 Ασσύριοι χριστιανοί που έχουν απομείνει στην Τουρκία. Επίσης καθαρά θρησκευτικές μειονότητες στην Τουρκία, όπως οι Προτεστάντες ή οι Γεζίντι και φυσικά οι Αλεβίτες που έχουν υποστεί σειρά πογκρόμ και διωγμών. Κατά συνέπεια το να μιλά η Τουρκία για μισαλλοδοξία παραπέμπει στην παροιμία «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα»…
Σύνταξη SLpress.gr
https://slpress.gr/diethni/ma-na-mila-kai-i-tourkia
-gia-dioxeis-kai-misallodoxia/
30 Απριλίου 2018