Το καλοκαίρι που θα κρίνει το μέλλον του ευρώ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(1) Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ο Κάρλο Κοτταρέλλι
- οδηγείται σε εκλογές η Ιταλία.
(2) Νέες εκλογές στην Ιταλία τους επόμενους μήνες.
(3) Τριγμοί κατάρρευσης του “Γοτθικού Πύργου” στην Ευρώπη;
(4) Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα!
(5) Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη
θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνη απ' ό,τι το Grexit.
(6) Spiegel: Αν ήταν εκρηκτικός μηχανισμός η Ελλάδα,
η Ιταλία είναι πυρηνική βόμβα.
(7) Η Γερμανία προκαλεί την Ιταλία
που απαντά στις γνωστές πονηριές του Βερολίνου.
(8) FT: Οι φόβοι για πολιτική αστάθεια στη Ρώμη και τη Μαδρίτη
προκαλούν ρίγη στις αγορές ομολόγων.
(9) Η Ιταλία αφυπνίζει το γεωπολιτικό εφιάλτη στην Ε.Ε..
(10) Βρυξέλλες: Απίθανο το Italexit.
(1) Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ο Κάρλο Κοτταρέλλι
- οδηγείται σε εκλογές η Ιταλία.
(2) Νέες εκλογές στην Ιταλία τους επόμενους μήνες.
(3) Τριγμοί κατάρρευσης του “Γοτθικού Πύργου” στην Ευρώπη;
(4) Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα!
(5) Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη
θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνη απ' ό,τι το Grexit.
(6) Spiegel: Αν ήταν εκρηκτικός μηχανισμός η Ελλάδα,
η Ιταλία είναι πυρηνική βόμβα.
(7) Η Γερμανία προκαλεί την Ιταλία
που απαντά στις γνωστές πονηριές του Βερολίνου.
(8) FT: Οι φόβοι για πολιτική αστάθεια στη Ρώμη και τη Μαδρίτη
προκαλούν ρίγη στις αγορές ομολόγων.
(9) Η Ιταλία αφυπνίζει το γεωπολιτικό εφιάλτη στην Ε.Ε..
(10) Βρυξέλλες: Απίθανο το Italexit.
Το καλοκαίρι που θα κρίνει το μέλλον του ευρώ.
Με… πεσμένες τις μάσκες και με τις αγορές να στέλνουν το δικό τους μήνυμα ξεκινά η προεκλογική περίοδος στην Ιταλία και μαζί της ένα τρίμηνο γεμάτο ανησυχίες και αβεβαιότητα, όχι μόνο για τις πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική μας χώρα αλλά και για το ίδιο το ευρώ.
Μετά τις διαπραγματεύσεις των προηγούμενων εβδομάδων μεταξύ του Κινήματος Πέντε Αστέρων και της Λέγκας του Βορρά για τον σχηματισμό κυβέρνησης, την αρχική τους συμφωνία που τρομοκράτησε την Ευρώπη, το τελικό τροποποιημένο – και προφανώς ωραιοποιημένο - «συμβόλαιο» συγκυβέρνησης και την παρέμβαση του προέδρου Σέρτζιο Ματαρέλα, η οποία οδηγεί σε νέες εκλογές, όλοι, πλέον, γνωρίζουν τις προθέσεις καθενός.
Οι βασικοί παίκτες έχουν στήσει τα πιόνια τους και η Ενωμένη Ευρώπη ετοιμάζεται να παρακολουθήσει τη μεγαλύτερη μάχη που έχει γίνει ποτέ στην πολιτική της σκακιέρα, αφού οι εκλογές μετατρέπονται σε δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα της κάλπης του Σεπτεμβρίου δεν αποκλείεται να καθορίσει τη μοίρα του ευρώ.
Η παραλίγο συγκυβέρνηση Πέντε Αστέρων - Λέγκας μπορεί να μην είχε τον Λουίτζι Ντι Μάιο ή τον Ματέο Σαλβίνι στη θέση του πρωθυπουργού αλλά θα είχε υπουργό Οικονομικών τον Πάολο Σαβόνα, έναν υπέρμαχο της διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη. Επιπλέον, Ντι Μάιο και Σαλβίνι χαρακτήρισαν «πραξικόπημα» το μπλόκο του Ματαρέλα, με τον Σαλβίνι να προσθέτει ότι η Ιταλία δεν έχει κανένα λόγο να παραμείνει στην Ε.Ε. αν η Ευρώπη δεν αποφασίσει να ξαναγράψει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Συνεπώς, οι Βρυξέλλες γνωρίζουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν στην περίπτωση που οι Ιταλοί ενισχύσουν τα ποσοστά των δύο ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων. Κάπως έτσι οι επικείμενες εκλογές, που μάλλον θα γίνουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, εξελίσσονται σε ένα άτυπο δημοψήφισμα. Οι Ιταλοί έχουν να αποφασίσουν μεταξύ της σύγκρουσης με την Ευρώπη και της επιστροφής σε μία κανονικότητα που δείχνει να τους έχει κουράσει.
Πολλοί στην Ιταλία κάνουν λόγο για δύο χαμένες δεκαετίες αφού από τη στιγμή που η χώρα μπήκε στο ευρώ η ανάπτυξη κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και σε συνδυασμό με την παγκόσμια κρίση του 2008 και την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη, δημιουργείται η αίσθηση ότι η ιταλική οικονομία βρίσκεται κολλημένη σε μία θανάσιμη οικονομική στασιμότητα.
Μάλιστα, από το 2014 μέχρι σήμερα που η οικονομία της Ευρωζώνης ανακάμπτει η Ιταλία εμφανίζει τις χειρότερες επιδόσεις, μετά την Ελλάδα φυσικά.
Μπροστά στις κοσμογονικές αλλαγές που μπορεί να φέρει το ιταλικό δράμα η έξοδος της Ελλάδας από το μνημόνιο και το αν αυτή θα είναι «καθαρή» ή «βρώμικη» περνάει σε δεύτερη μοίρα. Διότι αν η παραμικρή σεισμική δόνηση στην Ιταλία προκαλεί τέτοια αναστάτωση στην Ευρώπη, η ευθεία ρήξη με τις Βρυξέλλες θα καταστήσει τη διάλυση της Ευρωζώνης ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο.
Την ίδια ώρα, η Ισπανία δείχνει και αυτή να βιώνει μία πολιτική κρίση που θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Η γενικότερη αντίληψη είναι ότι η Ισπανία πάρα πολύ δύσκολα θα γίνει Ιταλία, αφού οι πολιτικές δυνάμεις τάσσονται στην πλειοψηφία τους υπέρ της παραμονής στο ευρώ, κάτι που αντανακλάται και στις δημοσκοπήσεις. Όμως η πρόταση μομφής στο τέλος της εβδομάδας σε συνδυασμό με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία δεν αποκλείεται να αναθερμάνουν τις αντισυστημικές τάσεις στην Ισπανία.
Υπενθυμίζεται ότι το ποσοστό στήριξης του ευρώ στην Ισπανία είναι ιδιαίτερα υψηλό σε σύγκριση με την Ιταλία όπου είναι το χαμηλότερο στην Ευρωζώνη (62%). Αν οι Ιταλοί ενισχύσουν τα ποσοστά των δύο αντισυστημικών κομμάτων, τότε κανείς…. Ματαρέλα δεν θα μπορεί να ανακόψει την άνοδό τους στην εξουσία και μάλιστα θα βρίσκονται σε θέση ισχύος για να προωθήσουν τη σύγκρουση με την Ευρώπη για την αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών.
Η Ευρωζώνη, βέβαια, δεν πρόκειται να καταρρεύσει μέσα σε μία ημέρα αν το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα του Βορρά κερδίσουν ξανά την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και σχηματίσουν κυβέρνηση. Όμως θα ξεκινήσει μία «σκοτεινή» περίοδος διεργασιών και διαβουλεύσεων που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στις αγορές.
Μόνο χθες, το κόστος δανεισμού της Ιταλίας εκτινάχθηκε κατά 10% και έφτασε στο 2,7% όταν στις αρχές Απριλίου βρισκόταν στο 1,7% και το καλοκαίρι του 2016 στο 1,15%. Σε κάθε άνοδο των ιταλικών ομολόγων συμπαρασύρεται και το κόστος δανεισμού της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας γεγονός που καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνο το πιο δύσκολο καλοκαίρι στην ιστορία της Ευρωζώνης.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το χρέος της Ιταλίας είναι 8 φορές υψηλότερο από το ελληνικό και το ΑΕΠ της σχεδόν 12πλάσιο, που σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και πως οι αντιδράσεις των αγορών θα έχουν πολύ πιο βαθύ αντίκτυπο. Και αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν άκουσε τον Γιάνη Βαρουφάκη για την πλήρη ρήξη με την Ευρώπη, οι Ιταλοί δύσκολα θα κάνουν πίσω αν δεν πάρουν κάποιο αντάλλαγμα. Όπως και να ‘χει, η Ευρώπη δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.
Του Κωνσταντίνου Μαριόλη
https://www.liberal.gr/arthro/206145/oikonomia/2018/
to-kalokairi-pou-tha-krinei-to-mellon-tou-euro.html
29/5/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ο Κάρλο Κοτταρέλλι
- οδηγείται σε εκλογές η Ιταλία.
Ο ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματταρέλλα ανέθεσε σήμερα στον Κάρλο Κοτταρέλλι, πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να σχηματίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών, ανακοινώθηκε από την ιταλική προεδρία.
"Ο πρόεδρος Ματταρέλλα δέχθηκε τον δρα Κοτταρέλλι, από τον οποίο ζήτησε να σχηματίσει κυβέρνηση", ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ο γενικός γραμματέας της προεδρίας Ούγκο Ζαμπέτι μετά τη συνομιλία που είχαν οι δύο άνδρες.
Από την πλευρά του, ο Ιταλός εντολοδόχος πρωθυπουργός Κάρλο Κοτταρέλλι αποδέχθηκε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που του ανέθεσε ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλλα.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους, ο Κοτταρέλλι τόνισε ότι η κυβέρνησή του θα είναι ουδέτερη και ότι θα δράσει για το καλό της χώρας.
Παράλληλα έκανε γνωστό ότι, αν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, θα εγκριθεί ο νέος προϋπολογισμός και μετά η χώρα θα πάει σε εκλογές το αργότερο στις αρχές του 2019 ενώ, αν η κυβέρνηση καταψηφισθεί από το κοινοβούλιο, οι εκλογές θα γίνουν μετά το καλοκαίρι.
Ο Κοτταρέλλι δήλωσε ρητά πως ούτε ο ίδιος ούτε οι υπουργοί του θα θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές. "Η κυβέρνησή μου θα διαχειριστεί με σωφροσύνη την δημόσια οικονομία", πρόσθεσε ο Ιταλός τεχνοκράτης και νέος πρωθυπουργός.
"Με την Ευρώπη χρειάζεται εποικοδομητικός διάλογος, γνωρίζοντας ότι ο ρόλος μας, ως ιδρυτικής χώρας είναι βασικός, όπως και η παραμονή μας στην ζώνη του ευρώ", κατέληξε ο Κάρλο Κοτταρέλλι .
Πάντως θεωρείται πλέον απίθανο η κυβέρνησή του να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, δεδομένης της αρνητικής θέσης της Λέγκα και των Πέντε Αστέρων.
Όπως μετέδιδε νωρίτερα το Capital.gr: Τα σενάρια μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης από τους ευρωσκεπτικιστές
Η αποτυχία των ευρωσκεπτικιστών να σχηματίσουν κυβέρνηση στην Ιταλία μετά το βέτο, που άσκησε ο αρχηγός του κράτους για τον υπουργό Οικονομίας, ο οποίος τάσσεται κατά του ευρώ, έχει ωθήσει τη χώρα προς μια πολιτική κρίση, η μοναδική έξοδος από την οποία φαίνεται να είναι οι πρόωρες εκλογές.
Η κυβέρνηση Κοτταρέλλι
Το πρώτο βήμα σε κάθε περίπτωση είναι η γέννηση μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών υπό τον Κάρλο Κοτταρέλλι.
Αυτό το πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενσάρκωσης της δημοσιονομικής λιτότητας, κλήθηκε αργά το πρωί σήμερα από τον πρόεδρο Σέρτζιο Ματταρέλλα κι έλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Δεδομένου ότι δεν οφείλει να διαπραγματευθεί με τα πολιτικά κόμματα, ο Κοτταρέλλι αναμένεται να σχηματίσει γρήγορα την κυβέρνησή του, να ορκισθεί ως πρωθυπουργός και στη συνέχεια να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου.
Το κοινοβούλιο
Είναι πολύ απίθανο ο Κοτταρέλλι να λάβει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου, στο οποίο κυριαρχούν οι βουλευτές του αντισυστημικού Κινήματος 5 Αστέρων (M5S) και της ακροδεξιάς Λέγκας, οι οποίοι απορρίπτουν κατηγορηματικά όσα αυτός αντιπροσωπεύει.
Χωρίς ψήφο εμπιστοσύνης, στην κυβέρνηση θα ανατεθεί μόνο η διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων εν αναμονή νέων εκλογών, η ημερομηνία των οποίων θα καθορισθεί από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας σε συμφωνία με τους κύριους πολιτικούς αξιωματούχους και τους προέδρους των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου.
Σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, οι νέες εκλογές μπορεί να πραγματοποιηθούν στην αρχή Σεπτεμβρίου ή μέσα στο φθινόπωρο.
Η ισορροπία δυνάμεων
Στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου, ο συνασπισμός δεξιάς/ακροδεξιάς κέρδισε 37% των ψήφων --με τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι (17%) να προηγείται της δεξιάς Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (14%)-- και το Κίνημα 5 Αστέρων (M5S) περισσότερο από 32%, ενώ το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα (PD) έπεσε στο 19%.
Οι δημοσκοπήσεις τοποθετούν πλέον τη Λέγκα γύρω στο 22% των προθέσεων ψήφου ενώ οι άλλοι σχηματισμοί παραμένουν στα επίπεδά τους του Μαρτίου.
Όμως δεν είναι βέβαιο πως ο συνασπισμός της δεξιάς θα επιβιώσει της τρέχουσας κρίσης. Ο Μπερλουσκόνι είχε δώσει το πράσινο φως του στις συνεννοήσεις μεταξύ M5S και Λέγκας, όμως δεν του άρεσε καθόλου το κοινό πρόγραμμά τους. Καθώς υποστηρίζει την ευρωπαϊκή κατεύθυνση της Ιταλίας, τάχθηκε χθες Κυριακή πίσω από τον Ματταρέλλα.
Τα μέσα ενημέρωσης δεν αποκλείουν στο εξής μια συμμαχία ή μια συμφωνία Λέγκας / M5S. Η εφημερίδα La Stampa, για παράδειγμα, κάνει λόγο για ένα ενδεχόμενο "σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ των δύο για τις επόμενες εκλογές".
"Θα δούμε, θα κρίνουμε από τα προγράμματα", δήλωσε σήμερα για το θέμα αυτό ο Σαλβίνι, διευκρινίζοντας πως το κοινό πρόγραμμα που διαμορφώθηκε μεταξύ των δύο κομμάτων "έθεσε καλές βάσεις για να δουλέψουμε μαζί".
Με τον τρόπο αυτό ασκεί πίεση στον Μπερλουσκόνι, για τον οποίο το M5S είναι μαύρο πρόβατο, ενώ του απηύθυνε και ένα τελεσίγραφο για τις επόμενες ημέρες: "Αν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Κοτταρέλλι, η συμμαχία διαλύεται", προειδοποίησε ο Σαλβίνι.
Με ποιον νόμο;
Το αδιέξοδο, που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Ιταλία, είναι καρπός, μεταξύ άλλων, του εκλογικού νόμου, ο οποίος εξακολουθεί να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αναλογική αντιπροσώπευση, πράγμα που δημιουργεί ζητήματα σ' ένα πολιτικό τοπίο χωρισμένο σε τρία στρατόπεδα --τη δεξιά, τους αντισυστημικούς και την κεντροαριστερά.
"Αν επιστρέψουμε τώρα στις κάλπες με τον ίδιο εκλογικό νόμο, θα αντιμετωπίσουμε και πάλι τις ίδιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα", πρόειδοποίησε χθες Κυριακή η πρόεδρος της Γερουσίας Μαρία Ελιζαμπέτα Αλμπέρτι Καζελάτι.
Και με έναν νεό νόμο; Ο Σαλβίνι δεν το αποκλείει, ενισχυμένος από τις προνομιούχες πλέον σχέσεις του με τον Λουίτζι Ντι Μάιο, τον επικεφαλής του M5S.
"Η μόνη βεβαιότητα που έχουμε τώρα είναι ότι υπάρχει μια πλειοψηφία στο κοινοβουλιο που μπορεί να προτείνει και να εγκρίνει νόμους. Και το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι να αρχίσουμε τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο", υποσχέθηκε σήμερα.
Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.capital.gr/diethni/3295076/elabe-entoli-sximatismou-kubernisis-o-karlo-kottarelli-odigeitai-se-ekloges-i-italia
29/5/2018
2.
Νέες εκλογές στην Ιταλία τους επόμενους μήνες.
Ο Κάρλο Κοταρέλι, τεχνοκράτης, σφοδρός επικριτής της κυβέρνησης Πέντε Αστέρων και Λέγκας του Βορρά αλλά και θερμός υποστηρικτής της δημοσιονομικής λιτότητας, είναι ο άνθρωπος που έλαβε εντολή από τον Ιταλό Πρόεδρο για σχηματισμό κυβέρνηση. Πλέον ο Κοταρέλι καλείται να ξεδιαλύνει (αν και μάλλον είναι αδύνατον) το άσχημα μπλεγμένο πολιτικό «κουβάρι» που προέκυψε μετά τις εκλογές στην Ιταλία και το μπλοκάρισμα του προέδρου της ιταλικής Δημοκρατίας στον σχηματισμό κυβέρνησης.
Ο Κοταρέλι αποδέχθηκε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που του ανέθεσε ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα και το πρώτο πράγμα που δήλωσε ήταν ότι η κυβέρνησή του θα είναι ουδέτερη και ότι θα δράσει για το καλό της χώρας. Παράλληλα έκανε γνωστό ότι, αν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, θα εγκριθεί ο νέος προϋπολογισμός και μετά η χώρα θα πάει σε εκλογές το αργότερο στις αρχές του 2019 ενώ, αν η κυβέρνηση καταψηφισθεί από το κοινοβούλιο, οι εκλογές θα γίνουν αμέσως μετά το καλοκαίρι.
Ο Κοταρέλι δήλωσε ρητά πως ούτε ο ίδιος ούτε οι υπουργοί του θα θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές. «Η κυβέρνησή μου θα διαχειριστεί με σωφροσύνη την δημόσια οικονομία», πρόσθεσε ο Ιταλός τεχνοκράτης και νέος πρωθυπουργός. «Με την Ευρώπη χρειάζεται εποικοδομητικός διάλογος, γνωρίζοντας ότι ο ρόλος μας, ως ιδρυτικής χώρας είναι βασικός, όπως και η παραμονή μας στην ζώνη του ευρώ», κατέληξε ο Κάρλο Κοταρέλι. Πάντως θεωρείται πλέον απίθανο η κυβέρνησή του να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, δεδομένης της αρνητικής θέσης της Λέγκα και των Πέντε Αστέρων.
Νωρίτερα ο Ματαρέλα ανέθεσε στον Κοταρέλι, πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να σχηματίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών: «Ο πρόεδρος Ματαρέλα δέχθηκε τον δρα Κοταρέλι, από τον οποίο ζήτησε να σχηματίσει κυβέρνηση», ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ο γενικός γραμματέας της προεδρίας Ούγκο Ζαμπέτι μετά τη συνομιλία που είχαν οι δύο άνδρες.
Ολοταχώς προς νέες εκλογές
Οι περισσότερες αναλύσεις συγκλίνουν στο ότι η αποτυχία των ευρωσκεπτικιστών να σχηματίσουν κυβέρνηση στην Ιταλία μετά το βέτο που άσκησε ο αρχηγός του κράτους για τον υπουργό Οικονομίας ο οποίος τάσσεται κατά του ευρώ, ωθεί τη χώρα προς μια πολιτική κρίση, η μοναδική έξοδος από την οποία φαίνεται να είναι οι πρόωρες εκλογές.
Το πρώτο βήμα σε κάθε περίπτωση θα είναι η γέννηση μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών υπό τον Κάρλο Κοταρέλι. Το πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που ενσαρκώνει της δημοσιονομική λιτότητα, κλήθηκε αργά το πρωί σήμερα από τον πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα.
Δεδομένου ότι δεν οφείλει να διαπραγματευθεί με τα πολιτικά κόμματα, ο Κοταρέλι αναμένεται να σχηματίσει γρήγορα την κυβέρνησή του, να ορκισθεί ως πρωθυπουργός και στη συνέχεια να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου. Σύμφωνα με τους αναλυτές είναι απίθανο ο Κοταρέλι να λάβει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου, στο οποίο κυριαρχούν οι βουλευτές του Κινήματος 5 Αστέρων (M5S) και της ακροδεξιάς Λέγκας, οι οποίοι είδαν τον Πρόεδρο της Ιταλίας να τους "μπλοκάρει" την κυβέρνηση και απορρίπτουν κατηγορηματικά όσα ο Καταρέλι αντιπροσωπεύει.
Χωρίς ψήφο εμπιστοσύνης, στην κυβέρνηση θα ανατεθεί μόνο η διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων εν αναμονή νέων εκλογών, η ημερομηνία των οποίων θα καθορισθεί από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας σε συμφωνία με τους κύριους πολιτικούς αξιωματούχους και τους προέδρους των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου. Σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, οι νέες εκλογές μπορεί να πραγματοποιηθούν στην αρχή Σεπτεμβρίου ή μέσα στο φθινόπωρο.
Το προφίλ του Κοταρέλι
Ο 54χρονος Κοταρέλι διαθέτει πλούσια προϋπηρεσία σε διεθνείς οργανισμούς, αλλά και εμπειρία ως σύμβουλος των κυβερνήσεων Λέττα και Ρέντσι. Σπούδασε Οικονομικά στην Ιταλία και τη Βρετανία και εργάστηκε επί 25 χρόνια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπου ανέλαβε επιτελική θέση στη σύνταξη της έκθεσης, που αναλύει τις δημοσιονομικές προοπτικές των μεγάλων οικονομιών του πλανήτη. Εργάστηκε επίσης έξι χρόνια στην κεντρική τράπεζα της Ιταλίας, ενώ το 2013 συνέταξε για λογαριασμό της κυβέρνησης Ενρίκο Λέτα σχέδιο περιστολής των δημοσίων δαπανών. Αυτό δεν τέθηκε ουσιαστικά ποτέ σε εφαρμογή.
Από το 2017 ο Κοταρέλι είναι Διευθυντής του Παρατηρητηρίου για τη Δημόσια Οικονομία στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τελευταίο διάστημα είχε σχολιάσει επικριτικά τα οικονομικά σχέδια του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας, προειδοποιώντας ότι θα οδηγούσαν σε δημοσονομικό εκτροχιασμό.
Ο πρώτος αντίκτυπος στην οικονομία
Στο μεταξύ, άλμα κάνει το σπρεντ των ιταλικών ομολόγων εκτοξεύοντας το κόστος δανεισμούς, ενώ το χρηματιστήριο του Μιλάνου έκλεισε με πτώση 2%. Το σπρεντ, δηλαδή η διαφορά ανάμεσα στα επιτόκια των ιταλικών και των γερμανικών δεκαετών ομολόγων, έφτασε στο υψηλότερο επίπεδό του από τον Νοέμβριο 2013. Όμως και η πτώση στο χρηματιστήριο είναι ενδεικτική της ανησυχίας για την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία.
http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/
nees-ekloges-stin-italia-toys-epomenoys-mines
28/5/2018
Η Γερμανία προκαλεί την Ιταλία
που απαντά στις γνωστές πονηριές του Βερολίνου.
Τα ΄χουμε ζήσει και τα ξέρουμε. Οι Γερμανοί είναι προβλέψιμοι στις “επιθέσεις” τους. Το Βερολίνο δια του Τύπου επιτίθεται στην Ιταλία, γιατί δεν συμφωνεί με την σύνθεση της κυβέρνησης!
Η ιταλική πρεσβεία στο Βερολίνο θέλησε να πάρει θέση επί του άρθρου του περιοδικού ''Spiegel'', με το οποίο έγινε οξεία κριτική στην υπό σύσταση ιταλική κυβέρνηση.
«Το άρθρο του Spiegel ασκεί κριτική σε έναν ολόκληρο λαό, και αυτό μας αφήνει με μια κάκιστη γεύση», γράφει ο Ιταλός πρέσβης στην Γερμανία Πιέτρο Μπενάσσι. «Η πολιτική διαλεκτική ανήκει στην ελευθεροτυπία και στην δημοκρατική αντιπαράθεση», λέει ο διπλωμάτης.
Και με αναφορά, πάντα, στο εν λόγω άρθρο που χαρακτήρισε τους Ιταλούς χειρότερους από τους επαίτες, καταλήγει ότι στην περίπτωση αυτή «πρόκειται για έναν επικίνδυνο δρόμο για την διαλεκτική σε όλη την Ευρώπη».
Το συγκεκριμένο άρθρο στιγμάτισε και ο γραμματέας της Λέγκα Ματτέο Σαλβίνι.
Η Ιταλία θέλει έναν εχθρό της Γερμανίας στην κυβέρνηση (FAZ).
Ένας διάσημος αντίπαλος της Γερμανίας θα μπορούσε να γίνει ο νέος υπουργός οικονομικών της Ιταλίας. Ο πρόεδρος θέλει να το αποτρέψει. Μπορεί να υπερισχύσει;
Η επιθυμία για έναν υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών , ο οποίος έχει τοποθετηθεί ως αυστηρός ευρω-αντίπαλος και εχθρός της Γερμανίας, έχει οδηγήσει σε ακινησία στην Ιταλία κατά τις διαπραγματεύσεις για τη νέα κυβέρνηση. Ο αμφιλεγόμενος υποψήφιος για την ηγεσία των δύο υπουργείων είναι ο Πάολο Σαβόνα , ο 81χρονος οικονομολόγος με ένα λαμπρό βιογραφικό σημείωμα. Ωστόσο, βλέπει το ευρώ ως την ολοκλήρωση των γερμανικών ιδεών υπεροχής στην Ευρώπη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο δεξιός λαϊκιστής ηγέτης της Λέγκας του Βορρά Ματέο Σαλβίνι επιμένει σε αυτόν τον υποψήφιο υπουργό Οικονομικών .
Υπάρχει προφανώς έντονη αντίθεση στο διορισμό του Σαβόνα από τον πρόεδρο της Ιταλίας Σέρτζιο Ματαρέλα . Σε αντίθεση με τη συνηθισμένη διπλωματική-τυπική προσέγγιση για το σχηματισμό κυβέρνησης, υπήρξε μια δήλωση που απέρριψε όποιον “υπαγορεύει” για την εκλογή μελλοντικών υπουργών. Ο πρόεδρος προσπαθεί σκληρά να μην εμφανιστεί ως απλός συμβολαιογράφος για τους εταίρους του συνασπισμού. Αντίθετα, ο συνασπισμός του κινήματος διαμαρτυρίας «Πέντε Αστέρια» και η δεξιά Λέγκα συμφώνησαν πρώτα για ένα πρόγραμμα, στη συνέχεια τον κατάλογο των υπουργών και τον υποψήφιο για πρωθυπουργό. Ο Ματαρέλα από την άλλη πλευρά, μπορεί να κάνει λίγα πράγματα. “Είμαι πραγματικά θυμωμένος”, έγραψε ο Σαλβίνι στο Facebook την Παρασκευή και πήρε ένα “Like” από τον εταίρο του στον συνασπισμό, τον επικεφαλής των Πέντε αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο . Το Σάββατο ο Σαλβίνι τα έβαλε με τη Γερμανία : «γερμανικές εφημερίδες και οι πολιτικοί μας προσβάλλουν ως ιταλούς ζητιάνους , τεμπέληδες και αχάριστους», έγραψε αυτή τη φορά στο Twitter. “Και πρέπει να επιλέξουμε έναν υπουργό Οικονομικών που τους ταιριάζει; Όχι, ευχαριστώ! ”
Η Λέγκα υπό την ηγεσία του Σαλβίνι , προωθεί τώρα την επιστροφή στην εθνική κυριαρχία της Ιταλίας με το δικό της νόμισμα. Ο υποψήφιος υπουργός Οικονομικών Πάολο Σαβόνα είναι ιδιαίτερα κατάλληλος για αυτές τις ιδέες. Επειδή σε αντίθεση με τους άλλους καθηγητές και επιχειρηματικούς ομιλητές της Λέγκα , έχει ένα σπουδαίο βιογραφικό σημείωμα, ειδικά για τα πρώτα του χρόνια. Μεταξύ άλλων, ο Σαβόνα σπούδασε στο περίφημο αμερικανικό ΜΙΤ της Μασαχουσέτης Εργάστηκε στο οικονομικό τμήμα της Banca d’Italia και στη συνέχεια για πολλά χρόνια ήταν γενικός διευθυντής της ιταλικής επιχειρηματικής ένωσης Confindustria.
Ο Σαβόνα συγκρίνει την εισαγωγή του ευρώ με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών
Ο Σαβόνα προέρχεται από το περιβάλλον του πρώην προέδρου του μικρού Ρεπουμπλικανικού κόμματος, του Ουγκο Λα Μάλφα .Ωστόσο, η εχθρική στάση του Σαβόνα Για την ευρωζώνη και τη Γερμανία δεν έχει καμία σχέση με τη στάση των πατέρων της ιταλικής ευρωμεσογειακής ένωσης.
Ο Σαβονα έγραψε σε πρόσφατο βιβλίο του ότι οι συνθήκες για το ευρώ στην Ιταλία είχαν το ίδιο αποτέλεσμα όπως το 1918 η Συνθήκη των Βερσαλιών για τη Γερμανία. Από τη σκοπιά της Σαβόνα, η Ιταλία χρειάζεται ένα «Σχέδιο Β» για απόσυρση από το ευρώ, προκειμένου να αποκτήσει ουσιαστικές παραχωρήσεις από τη Γερμανία και τους άλλους εταίρους της νομισματικής ένωσης. Για τον Σαβόνα, αυτό προφανώς περιλαμβάνει επίσης την κατάργηση των ορίων ελλείμματος, τα οποία θεωρούνται από αυτόν ως εντελώς αυθαίρετα.
Από Π. Καρβουνόπουλος - 26/05/2018
https://www.militaire.gr/i-germania-prokalei-tin-italia
-poy-apanta-stis-gnostes-poniries-toy-verolinoy/
8.
FT: Οι φόβοι για πολιτική αστάθεια στη Ρώμη και τη Μαδρίτη
προκαλούν ρίγη στις αγορές ομολόγων.
Οι εντεινόμενοι φόβοι για εκδήλωση πολιτικής αστάθειας στην Ιταλία και την Ισπανία προκάλεσαν ρίγη στις αγορές ομολόγων των δύο χωρών χθες Παρασκευή, με τους επενδυτές να προχωρούν σε ρευστοποιήσεις και να στέλνουν χαμηλά τις τραπεζικές μετοχές, γράφουν οι Financial Times.
Το μακρόσυρτο ιταλικό δράμα ήρθε να συνοδεύσει η προοπτική της κατάρρευσης της ισπανικής κυβέρνησης μετά την υποβολή από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρότασης μομφής κατά του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι.
Το χρηματιστήριο της Μαδρίτης κατέγραψε απώλειες 2,7%, και οι αποδόσεις των ισπανικών ομολόγων αυξήθηκαν, ωστόσο η Ιταλία παρέμεινε στο πολιτικό και οικονομικό προσκήνιο. «Είδαμε στην περίπτωση της Ελλάδας πόσο επικίνδυνο είναι για μια χώρα να συσσωρεύει χρέη. Ελπίζω να μην έχουμε μια δεύτερη Ελλάδα στην περίπτωση της γειτονική μας Ιταλίας», δήλωσε στους FT ο καγκελάριος της Αυστρίας, Σεμπαστιαν Κουρτς.
Ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s έσπευσε να καταφέρει ένα ακόμη πλήγμα στην εκκολαπτόμενη κυβέρνηση, θέτοντας το αξιόχρεο της χώρας υπό εξέταση ενόψει ενδεχόμενης υποβάθμισης. Η Ισπανία παραμένει σε καλύτερη θέση, έχοντας μειώσει κατά πολύ το έλλειμμα του προϋπολογισμού και το ποσοστό του χρέους της. Η πολιτική αστάθεια ωστόσο, που ίσως επιφέρει πρόωρες εκλογές, έρχεται σε δύσκολη συγκυρία, με την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην οικονομία της ευρωζώνης να εξασθενεί, τονίζουν οι FT.
Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ/kathimerini.gr
http://www.anixneuseis.gr/?p=190333
26/5/2018
9.
Η Ιταλία αφυπνίζει το γεωπολιτικό εφιάλτη στην Ε.Ε..
Ωστόσο… Το ότι εγκαινιάζεται και πάλι η πληκτική μονομέρεια των οικονομολογούντων με αφορμή τις εξελίξεις στη γειτονική Ιταλία, ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο. Και προφανέστατα ως σύμπτωμα, έχει το δικό του παρελθόν…
Ένα παρελθόν που κατά κόρον ευδοκίμησε στην πολύπαθη Ελλάδα, και το οποίο καταφανώς υποτίμησε τη γεωπολιτική διάσταση της οικονομίας, για να φτάσουμε σήμερα, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια ορυμαγδού, να ανακαλύψουμε ποιο ήταν το αίτιο και ποιο το αιτιατό, σε μια χώρα που τείνει να τροποποιήσει ολοκληρωτικά τη γεωπολιτική της φυσιογνωμία, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που συνιστά μια τέτοια εξέλιξη.
Προφανώς αυτή η τάση τροφοδοτείται και αναπαράγεται, από το περιβάλλον του χαρτογιακαδισμού που αποτελεί και το προνομιακό πεδίο δράσης της Ευρωπαϊκής ελίτ και το οποίο μεγαλούργησε σε εκδικητικότητα σε βάρος μιας άβουλης και φοβικής Ελλάδας με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σπεύδει λοιπόν το SPIEGEL να καταφύγει σε προσομοιώσεις Βαρουφακιάδας…
Σπεύδει να ερμηνεύσει με όρους «θρασύτητας» το “πακέτο” των Ιταλικών αιτημάτων, επανακαταφεύγοντας στην γνωστή σε μας επιχειρηματολογία των «βουλιμικών» ιθαγενών, λέγοντας πως: «Η Ελλάδα ήταν μια πτωχή χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, η οποία παρακάλεσε για βοήθεια σε ώρα ανάγκης. Αντιθέτως οι Ιταλοί διαθέτουν κατά μέσο όρο περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τους Γερμανούς και είναι πολύ πλουσιότεροι από τους πολίτες της Λετονίας ή της Σλοβακίας– οι οποίοι όμως καλούνται να επωμιστούν το βάρος μίας φορολογικής μεταρρύθμισης, που θα οφελούσε κυρίως τους πλουσιότερους Ιταλούς. Εάν τελικά η νέα κυβέρνηση (της Ρώμης) περάσει αυτό που θέλει, θα καθιερώσει μία εξαιρετικά ύπουλη μορφή μεταφοράς πόρων στην Ευρώπη, από τους πιο φτωχούς στους πιο πλούσιους»…
Σπεύδουν οι κκ Κόλμερ να προϊδεάσουν πως οι Ιταλοί είναι έτοιμοι για IOU δηλαδή για «παράλληλο νόμισμα»…
Σπεύδουν βεβαίως και οι «οίκοι», με προεξάρχοντα τον γνωστό Moody’s, να απειλήσουν για επικείμενη υποβάθμιση του Ιταλικού αξιόχρεου, σε μια προσπάθεια αποτροπής των εξελίξεων, μέσα από τον συνειδησιακό εκφοβισμό των πολιτών, επιδιώκοντας να ενεργοποιήσουν έναν ιδιότυπο κοινωνικό αυτοματισμό, ανακυκλώνοντας τις κλασικές τους πρακτικές και εμπειρίες.
Και φυσικά από μια πρώτη ανάγνωση, δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτόν σε αυτού του είδους τις θεσμικές και προσωπικές προσεγγίσεις. Τίποτε απ’ όλα αυτά άλλωστε δεν μπορεί να αποκλειστεί ως παράμετρος ενός σκηνικού, που μόλις αρχίζει δειλά – δειλά να ξεδιπλώνεται.
Η πρώτη ανάγνωση ωστόσο, μπορεί να τροφοδοτεί τους επικαιροποιημένους παπαγαλισμούς μαθητευόμενων «οικονομολόγων» του διαδικτύου, αλλά δεν αρκεί για να ερμηνεύσει αυτό που πραγματικά συντελείται και όλα όσα σηματοδοτεί το «Ιταλικό πρόβλημα».
Ωστόσο… Η απόπειρα του άγονου μιμητισμού που ανασύρει μνήμες και εμπειρίες από την «Ελληνική περιπέτεια», προσπερνά μια πολύ σημαντική παράμετρο.
Η Ελλάδα σύρθηκε στην καθολική υποταγή εκβιαζόμενη και απειλούμενη και με μια πολιτική ηγεσία πρόθυμη να παραδοθεί αμαχητί στις απαιτήσεις των «συμμάχων».
Η Ιταλία σύρει την Ευρώπη στο δικό της ρυθμό, εκβιάζοντας και απειλώντας..
-ΚΑΙ γιατί τα θεμελιώδη μεγέθη την καθιστούν πρωταγωνίστρια των απειλών…
-ΚΑΙ γιατί ο χαρτογιακαδισμός της Ευρωπαϊκής ελίτ μόνο αυτή την ανάγνωση μπορεί να κάνει…
-αλλά ΚΑΙ γιατί η πολιτική της ηγεσία, προς το παρόν τουλάχιστον δεν δείχνει πρόθυμη για καθολική και άνευ όρων επίκυψη, χωρίς να μπορεί κανείς βεβαίως να αποκλείσει μια τέτοια μεταστροφή σε επόμενο χρόνο.
Η αντιστοίχιση επίσης με την αποτελεσματικότητα του οικονομικού εκβιασμού που ασκούν οι «οίκοι» στη γειτονική Τουρκία, είναι τουλάχιστον μη επαρκής. Κι αυτό γιατί παραγνωρίζει πως στη γειτονική Τουρκία, ο οικονομικός εκβιασμός…
-Ασκείται πρωτίστως από τις ΗΠΑ και δεν αποτελεί ενδοευρωπαϊκή υπόθεση…
-Ασκείται κατ’ επιλογήν ως πρωτεύων εκβιασμός, με τον γεωπολιτικό να παραμένει εν αναμονή και σε πλήρη ετοιμότητα. Και φυσικά…
-Ασκείται καθ’ υπέρβαση των ευρωπαϊκών επιλογών, και αυτό συν τοις άλλοις καθιστά πολύ πιο επιβαρυντικές τις επιπτώσεις που εν δυνάμει τροφοδοτούνται από το Ιταλικό πρόβλημα.
Να γιατί είχαμε προειδοποιήσει από την πρώτη στιγμή, βλέποντας που πάει το πράγμα, πως οι πρώτες προσεγγίσεις του «Ιταλικού προβλήματος»… «Υπήρξαν στη βάση τους προσεγγίσεις ιδιαιτέρως μονομερείς… Ασχολήθηκαν πρωτίστως με τα «τεχνικά ζητήματα» που ανακύπτουν από την απολυτοποίηση μιας Ισπανογενούς Ποδεμικού χαρακτήρα οικονομικής ρητορικής, την οποία βιώσαμε άλλωστε και εδώ στην Τσιπραίικη εκδοχή της… Και φυσικά εξαντλήθηκαν στην περιγραφή ενός επίπλαστου καθεστώτος πανικού, στο οποίο αναγκαστικά θα περιέλθει η Ευρωπαϊκή πολιτική και τραπεζική ελίτ, αναζητώντας τρόπους για τη διαχείρισή του».
Να γιατί επιμέναμε να αναδεικνύουμε πως: «Το περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η ρητορική των συγκεκριμένων πρωταγωνιστών, προφανώς και έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία. Και αυτό το περιβάλλον είναι περιβάλλον δυναμικά εξελισσόμενου ευρωσκεπτικισμού, που διχοτομεί από άκρου εις άκρον τις κοινωνίες της Ευρώπης».
Θα επιμείνουμε λοιπόν πως το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης, είναι το γεωπολιτικό μέγεθος της Ιταλίας, και η όποια μελλοντική θέση της ως σημαντικό γεωπολιτικό φιλέτο στον επανακαθορισμό του χάρτη των γεωστρατηγικών συμμαχιών.
Αυτός είναι και ο λόγος, που οι σημαντικές παράμετροι του «Ιταλικού προβλήματος», σχετίζονται με τη γεωπολιτική διάσταση της πολιτικής σύμπραξης της «Λέγκας» με τα «πέντε αστέρια».
Και αυτή η διάσταση δεν περιορίζεται μονάχα στις στοιχίσεις που σχετίζονται με τη βιωσιμότητα ή τη διάλυση της Ευρωζώνης αυτής καθ’ εαυτής, αλλά επεκτείνεται και στην κορυφαία σύγκρουση στρατηγικών που βρίσκεται σε εξέλιξη σε ολόκληρη την Ευρώπη, και αφορά σε ευρύτερες γεωστρατηγικές ανασυντάξεις στο πλευρό των ισχυρών ανταγωνιστών και όχι μόνο.
Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια διεργασία ευρύτερη, που δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται οι αποδομητικές τάσεις στις οποίες πρωταγωνιστούν οι χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης.
Το πρόβλημα λοιπόν ΔΕΝ είναι μόνο νομισματικό... Και η σοβαρότητα της πρόκλησης που συνιστά η πολιτική αλλαγή στην Ιταλία, ΔΕΝ είναι στενά και οικονομικίστικα πρόκληση μόνο Γερμανοκεντρικού ενδιαφέροντος.
Η ευρωπαϊκή ελίτ, μπορεί να επιμένει πυροβολώντας ως συντηρητικές, λαϊκίστικες και αναχρονιστικές τις αντιλήψεις που επαναφέρουν στο προσκήνιο την δυναμική του Έθνους – Κράτους, κόντρα στο μοντέλο της παγκοσμιοποιητικής ενοποίησης που καθηλώνει τους λαούς, ωστόσο αυτές οι αντιλήψεις κερδίζουν με ρυθμούς ανεξέλεγκτους τα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων.
Πρόκειται επομένως για μια σύγκρουση αντιλήψεων που προσλαμβάνει όλο και πιο καθαρά γεωπολιτικά χαρακτηριστικά. Αναγορεύεται σε σύγκρουση στρατηγικών, και το δυναμικό περιβάλλον αυτής της σύγκρουσης, επιχειρεί ως ένα βαθμό ικανοποιητικά να το αξιοποιήσει με υβριδικές παρεμβάσεις η Ρωσία, επιδιώκοντας να ενισχύσει εκ των έσω, τις αποδομητικές τάσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι απαντήσεις επομένως δεν είναι απλές… Είναι εξόχως πολυσύνθετες… Και προφανώς δεν ικανοποιούνται με τις επιφανειακές προσεγγίσεις της χαρτογιακάδικης Ευρωπαϊκής ελίτ, ούτε πολύ περισσότερο με τους αυτοσχεδιασμούς των αυτόκλητων «οικονομολόγων» που πήραν το «διδακτορικό» τους στα απόνερα των πλατειών.
Θα επανέλθουμε…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://www.anixneuseis.gr/?p=190343
26/5/18
10.
Βρυξέλλες: Απίθανο το Italexit.
Καθησυχαστικό μήνυμα στέλνουν οι Βρυξέλλες για την Ιταλία, την ώρα που οι αναλυτές εκτιμούν ότι οι πιθανότητες επιβίωσης της νέας κυβέρνησης, είναι μικρές.
«Ενα Italexit είναι εντελώς απίθανο. Η Λέγκα και τα Πέντε Αστέρια δεν έχουν κανένα συμφέρον να γίνουν πραγματικότητα τα χειρότερα σενάρια», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επίτροπος αρμόδιος για τον προϋπολογισμό της Ένωσης Γκίντερ Ότινγκερ.
Από την πλευρά του ο γραμματέας της Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, παρενέβη και πάλι μέσω Facebook σχετικά με την προσπάθεια του ιταλού εντολοδόχου πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε να συνθέσει κυβέρνηση και την αρνητική στάση του προέδρου της Δημοκρατίας, ως προς την πιθανότητα να είναι ο «ευρωσκεπτικιστής καθηγητής» Πάολο Σαβόνα, ο νέος υπουργός Οικονομικών.
«Γερμανοί πολιτικοί και εφημερίδες προπηλακίζουν: ιταλοί ζητιάνοι, τεμπέληδες, φοροφυγάδες, που πάνε να ρίξουν τους άλλους και δεν γνωρίζουν την ευγνωμοσύνη. Και εμείς θα έπρεπε να διαλέξουμε έναν υπουργό Οικονομικών που να εγκρίνουν αυτοί; Όχι, ευχαριστώ», έγραψε ο επικεφαλής της Λέγκα στην σελίδα του στο Facebook.
REUTERS, A.P./ kathimerini.gr
http://www.anixneuseis.gr/?p=190328
26/5/18
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.
Με… πεσμένες τις μάσκες και με τις αγορές να στέλνουν το δικό τους μήνυμα ξεκινά η προεκλογική περίοδος στην Ιταλία και μαζί της ένα τρίμηνο γεμάτο ανησυχίες και αβεβαιότητα, όχι μόνο για τις πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική μας χώρα αλλά και για το ίδιο το ευρώ.
Μετά τις διαπραγματεύσεις των προηγούμενων εβδομάδων μεταξύ του Κινήματος Πέντε Αστέρων και της Λέγκας του Βορρά για τον σχηματισμό κυβέρνησης, την αρχική τους συμφωνία που τρομοκράτησε την Ευρώπη, το τελικό τροποποιημένο – και προφανώς ωραιοποιημένο - «συμβόλαιο» συγκυβέρνησης και την παρέμβαση του προέδρου Σέρτζιο Ματαρέλα, η οποία οδηγεί σε νέες εκλογές, όλοι, πλέον, γνωρίζουν τις προθέσεις καθενός.
Οι βασικοί παίκτες έχουν στήσει τα πιόνια τους και η Ενωμένη Ευρώπη ετοιμάζεται να παρακολουθήσει τη μεγαλύτερη μάχη που έχει γίνει ποτέ στην πολιτική της σκακιέρα, αφού οι εκλογές μετατρέπονται σε δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα της κάλπης του Σεπτεμβρίου δεν αποκλείεται να καθορίσει τη μοίρα του ευρώ.
Η παραλίγο συγκυβέρνηση Πέντε Αστέρων - Λέγκας μπορεί να μην είχε τον Λουίτζι Ντι Μάιο ή τον Ματέο Σαλβίνι στη θέση του πρωθυπουργού αλλά θα είχε υπουργό Οικονομικών τον Πάολο Σαβόνα, έναν υπέρμαχο της διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη. Επιπλέον, Ντι Μάιο και Σαλβίνι χαρακτήρισαν «πραξικόπημα» το μπλόκο του Ματαρέλα, με τον Σαλβίνι να προσθέτει ότι η Ιταλία δεν έχει κανένα λόγο να παραμείνει στην Ε.Ε. αν η Ευρώπη δεν αποφασίσει να ξαναγράψει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Συνεπώς, οι Βρυξέλλες γνωρίζουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν στην περίπτωση που οι Ιταλοί ενισχύσουν τα ποσοστά των δύο ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων. Κάπως έτσι οι επικείμενες εκλογές, που μάλλον θα γίνουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, εξελίσσονται σε ένα άτυπο δημοψήφισμα. Οι Ιταλοί έχουν να αποφασίσουν μεταξύ της σύγκρουσης με την Ευρώπη και της επιστροφής σε μία κανονικότητα που δείχνει να τους έχει κουράσει.
Πολλοί στην Ιταλία κάνουν λόγο για δύο χαμένες δεκαετίες αφού από τη στιγμή που η χώρα μπήκε στο ευρώ η ανάπτυξη κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και σε συνδυασμό με την παγκόσμια κρίση του 2008 και την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη, δημιουργείται η αίσθηση ότι η ιταλική οικονομία βρίσκεται κολλημένη σε μία θανάσιμη οικονομική στασιμότητα.
Μάλιστα, από το 2014 μέχρι σήμερα που η οικονομία της Ευρωζώνης ανακάμπτει η Ιταλία εμφανίζει τις χειρότερες επιδόσεις, μετά την Ελλάδα φυσικά.
Μπροστά στις κοσμογονικές αλλαγές που μπορεί να φέρει το ιταλικό δράμα η έξοδος της Ελλάδας από το μνημόνιο και το αν αυτή θα είναι «καθαρή» ή «βρώμικη» περνάει σε δεύτερη μοίρα. Διότι αν η παραμικρή σεισμική δόνηση στην Ιταλία προκαλεί τέτοια αναστάτωση στην Ευρώπη, η ευθεία ρήξη με τις Βρυξέλλες θα καταστήσει τη διάλυση της Ευρωζώνης ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο.
Την ίδια ώρα, η Ισπανία δείχνει και αυτή να βιώνει μία πολιτική κρίση που θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Η γενικότερη αντίληψη είναι ότι η Ισπανία πάρα πολύ δύσκολα θα γίνει Ιταλία, αφού οι πολιτικές δυνάμεις τάσσονται στην πλειοψηφία τους υπέρ της παραμονής στο ευρώ, κάτι που αντανακλάται και στις δημοσκοπήσεις. Όμως η πρόταση μομφής στο τέλος της εβδομάδας σε συνδυασμό με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία δεν αποκλείεται να αναθερμάνουν τις αντισυστημικές τάσεις στην Ισπανία.
Υπενθυμίζεται ότι το ποσοστό στήριξης του ευρώ στην Ισπανία είναι ιδιαίτερα υψηλό σε σύγκριση με την Ιταλία όπου είναι το χαμηλότερο στην Ευρωζώνη (62%). Αν οι Ιταλοί ενισχύσουν τα ποσοστά των δύο αντισυστημικών κομμάτων, τότε κανείς…. Ματαρέλα δεν θα μπορεί να ανακόψει την άνοδό τους στην εξουσία και μάλιστα θα βρίσκονται σε θέση ισχύος για να προωθήσουν τη σύγκρουση με την Ευρώπη για την αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών.
Η Ευρωζώνη, βέβαια, δεν πρόκειται να καταρρεύσει μέσα σε μία ημέρα αν το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα του Βορρά κερδίσουν ξανά την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και σχηματίσουν κυβέρνηση. Όμως θα ξεκινήσει μία «σκοτεινή» περίοδος διεργασιών και διαβουλεύσεων που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στις αγορές.
Μόνο χθες, το κόστος δανεισμού της Ιταλίας εκτινάχθηκε κατά 10% και έφτασε στο 2,7% όταν στις αρχές Απριλίου βρισκόταν στο 1,7% και το καλοκαίρι του 2016 στο 1,15%. Σε κάθε άνοδο των ιταλικών ομολόγων συμπαρασύρεται και το κόστος δανεισμού της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας γεγονός που καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνο το πιο δύσκολο καλοκαίρι στην ιστορία της Ευρωζώνης.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το χρέος της Ιταλίας είναι 8 φορές υψηλότερο από το ελληνικό και το ΑΕΠ της σχεδόν 12πλάσιο, που σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και πως οι αντιδράσεις των αγορών θα έχουν πολύ πιο βαθύ αντίκτυπο. Και αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν άκουσε τον Γιάνη Βαρουφάκη για την πλήρη ρήξη με την Ευρώπη, οι Ιταλοί δύσκολα θα κάνουν πίσω αν δεν πάρουν κάποιο αντάλλαγμα. Όπως και να ‘χει, η Ευρώπη δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.
Του Κωνσταντίνου Μαριόλη
https://www.liberal.gr/arthro/206145/oikonomia/2018/
to-kalokairi-pou-tha-krinei-to-mellon-tou-euro.html
29/5/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ο Κάρλο Κοτταρέλλι
- οδηγείται σε εκλογές η Ιταλία.
Ο ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματταρέλλα ανέθεσε σήμερα στον Κάρλο Κοτταρέλλι, πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να σχηματίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών, ανακοινώθηκε από την ιταλική προεδρία.
"Ο πρόεδρος Ματταρέλλα δέχθηκε τον δρα Κοτταρέλλι, από τον οποίο ζήτησε να σχηματίσει κυβέρνηση", ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ο γενικός γραμματέας της προεδρίας Ούγκο Ζαμπέτι μετά τη συνομιλία που είχαν οι δύο άνδρες.
Από την πλευρά του, ο Ιταλός εντολοδόχος πρωθυπουργός Κάρλο Κοτταρέλλι αποδέχθηκε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που του ανέθεσε ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλλα.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους, ο Κοτταρέλλι τόνισε ότι η κυβέρνησή του θα είναι ουδέτερη και ότι θα δράσει για το καλό της χώρας.
Παράλληλα έκανε γνωστό ότι, αν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, θα εγκριθεί ο νέος προϋπολογισμός και μετά η χώρα θα πάει σε εκλογές το αργότερο στις αρχές του 2019 ενώ, αν η κυβέρνηση καταψηφισθεί από το κοινοβούλιο, οι εκλογές θα γίνουν μετά το καλοκαίρι.
Ο Κοτταρέλλι δήλωσε ρητά πως ούτε ο ίδιος ούτε οι υπουργοί του θα θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές. "Η κυβέρνησή μου θα διαχειριστεί με σωφροσύνη την δημόσια οικονομία", πρόσθεσε ο Ιταλός τεχνοκράτης και νέος πρωθυπουργός.
"Με την Ευρώπη χρειάζεται εποικοδομητικός διάλογος, γνωρίζοντας ότι ο ρόλος μας, ως ιδρυτικής χώρας είναι βασικός, όπως και η παραμονή μας στην ζώνη του ευρώ", κατέληξε ο Κάρλο Κοτταρέλλι .
Πάντως θεωρείται πλέον απίθανο η κυβέρνησή του να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, δεδομένης της αρνητικής θέσης της Λέγκα και των Πέντε Αστέρων.
Όπως μετέδιδε νωρίτερα το Capital.gr: Τα σενάρια μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης από τους ευρωσκεπτικιστές
Η αποτυχία των ευρωσκεπτικιστών να σχηματίσουν κυβέρνηση στην Ιταλία μετά το βέτο, που άσκησε ο αρχηγός του κράτους για τον υπουργό Οικονομίας, ο οποίος τάσσεται κατά του ευρώ, έχει ωθήσει τη χώρα προς μια πολιτική κρίση, η μοναδική έξοδος από την οποία φαίνεται να είναι οι πρόωρες εκλογές.
Η κυβέρνηση Κοτταρέλλι
Το πρώτο βήμα σε κάθε περίπτωση είναι η γέννηση μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών υπό τον Κάρλο Κοτταρέλλι.
Αυτό το πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενσάρκωσης της δημοσιονομικής λιτότητας, κλήθηκε αργά το πρωί σήμερα από τον πρόεδρο Σέρτζιο Ματταρέλλα κι έλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Δεδομένου ότι δεν οφείλει να διαπραγματευθεί με τα πολιτικά κόμματα, ο Κοτταρέλλι αναμένεται να σχηματίσει γρήγορα την κυβέρνησή του, να ορκισθεί ως πρωθυπουργός και στη συνέχεια να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου.
Το κοινοβούλιο
Είναι πολύ απίθανο ο Κοτταρέλλι να λάβει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου, στο οποίο κυριαρχούν οι βουλευτές του αντισυστημικού Κινήματος 5 Αστέρων (M5S) και της ακροδεξιάς Λέγκας, οι οποίοι απορρίπτουν κατηγορηματικά όσα αυτός αντιπροσωπεύει.
Χωρίς ψήφο εμπιστοσύνης, στην κυβέρνηση θα ανατεθεί μόνο η διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων εν αναμονή νέων εκλογών, η ημερομηνία των οποίων θα καθορισθεί από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας σε συμφωνία με τους κύριους πολιτικούς αξιωματούχους και τους προέδρους των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου.
Σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, οι νέες εκλογές μπορεί να πραγματοποιηθούν στην αρχή Σεπτεμβρίου ή μέσα στο φθινόπωρο.
Η ισορροπία δυνάμεων
Στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου, ο συνασπισμός δεξιάς/ακροδεξιάς κέρδισε 37% των ψήφων --με τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι (17%) να προηγείται της δεξιάς Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (14%)-- και το Κίνημα 5 Αστέρων (M5S) περισσότερο από 32%, ενώ το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα (PD) έπεσε στο 19%.
Οι δημοσκοπήσεις τοποθετούν πλέον τη Λέγκα γύρω στο 22% των προθέσεων ψήφου ενώ οι άλλοι σχηματισμοί παραμένουν στα επίπεδά τους του Μαρτίου.
Όμως δεν είναι βέβαιο πως ο συνασπισμός της δεξιάς θα επιβιώσει της τρέχουσας κρίσης. Ο Μπερλουσκόνι είχε δώσει το πράσινο φως του στις συνεννοήσεις μεταξύ M5S και Λέγκας, όμως δεν του άρεσε καθόλου το κοινό πρόγραμμά τους. Καθώς υποστηρίζει την ευρωπαϊκή κατεύθυνση της Ιταλίας, τάχθηκε χθες Κυριακή πίσω από τον Ματταρέλλα.
Τα μέσα ενημέρωσης δεν αποκλείουν στο εξής μια συμμαχία ή μια συμφωνία Λέγκας / M5S. Η εφημερίδα La Stampa, για παράδειγμα, κάνει λόγο για ένα ενδεχόμενο "σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ των δύο για τις επόμενες εκλογές".
"Θα δούμε, θα κρίνουμε από τα προγράμματα", δήλωσε σήμερα για το θέμα αυτό ο Σαλβίνι, διευκρινίζοντας πως το κοινό πρόγραμμα που διαμορφώθηκε μεταξύ των δύο κομμάτων "έθεσε καλές βάσεις για να δουλέψουμε μαζί".
Με τον τρόπο αυτό ασκεί πίεση στον Μπερλουσκόνι, για τον οποίο το M5S είναι μαύρο πρόβατο, ενώ του απηύθυνε και ένα τελεσίγραφο για τις επόμενες ημέρες: "Αν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Κοτταρέλλι, η συμμαχία διαλύεται", προειδοποίησε ο Σαλβίνι.
Με ποιον νόμο;
Το αδιέξοδο, που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Ιταλία, είναι καρπός, μεταξύ άλλων, του εκλογικού νόμου, ο οποίος εξακολουθεί να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αναλογική αντιπροσώπευση, πράγμα που δημιουργεί ζητήματα σ' ένα πολιτικό τοπίο χωρισμένο σε τρία στρατόπεδα --τη δεξιά, τους αντισυστημικούς και την κεντροαριστερά.
"Αν επιστρέψουμε τώρα στις κάλπες με τον ίδιο εκλογικό νόμο, θα αντιμετωπίσουμε και πάλι τις ίδιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα", πρόειδοποίησε χθες Κυριακή η πρόεδρος της Γερουσίας Μαρία Ελιζαμπέτα Αλμπέρτι Καζελάτι.
Και με έναν νεό νόμο; Ο Σαλβίνι δεν το αποκλείει, ενισχυμένος από τις προνομιούχες πλέον σχέσεις του με τον Λουίτζι Ντι Μάιο, τον επικεφαλής του M5S.
"Η μόνη βεβαιότητα που έχουμε τώρα είναι ότι υπάρχει μια πλειοψηφία στο κοινοβουλιο που μπορεί να προτείνει και να εγκρίνει νόμους. Και το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι να αρχίσουμε τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο", υποσχέθηκε σήμερα.
Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.capital.gr/diethni/3295076/elabe-entoli-sximatismou-kubernisis-o-karlo-kottarelli-odigeitai-se-ekloges-i-italia
29/5/2018
2.
Νέες εκλογές στην Ιταλία τους επόμενους μήνες.
Ο Κάρλο Κοταρέλι, τεχνοκράτης, σφοδρός επικριτής της κυβέρνησης Πέντε Αστέρων και Λέγκας του Βορρά αλλά και θερμός υποστηρικτής της δημοσιονομικής λιτότητας, είναι ο άνθρωπος που έλαβε εντολή από τον Ιταλό Πρόεδρο για σχηματισμό κυβέρνηση. Πλέον ο Κοταρέλι καλείται να ξεδιαλύνει (αν και μάλλον είναι αδύνατον) το άσχημα μπλεγμένο πολιτικό «κουβάρι» που προέκυψε μετά τις εκλογές στην Ιταλία και το μπλοκάρισμα του προέδρου της ιταλικής Δημοκρατίας στον σχηματισμό κυβέρνησης.
Ο Κοταρέλι αποδέχθηκε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που του ανέθεσε ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα και το πρώτο πράγμα που δήλωσε ήταν ότι η κυβέρνησή του θα είναι ουδέτερη και ότι θα δράσει για το καλό της χώρας. Παράλληλα έκανε γνωστό ότι, αν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, θα εγκριθεί ο νέος προϋπολογισμός και μετά η χώρα θα πάει σε εκλογές το αργότερο στις αρχές του 2019 ενώ, αν η κυβέρνηση καταψηφισθεί από το κοινοβούλιο, οι εκλογές θα γίνουν αμέσως μετά το καλοκαίρι.
Ο Κοταρέλι δήλωσε ρητά πως ούτε ο ίδιος ούτε οι υπουργοί του θα θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές. «Η κυβέρνησή μου θα διαχειριστεί με σωφροσύνη την δημόσια οικονομία», πρόσθεσε ο Ιταλός τεχνοκράτης και νέος πρωθυπουργός. «Με την Ευρώπη χρειάζεται εποικοδομητικός διάλογος, γνωρίζοντας ότι ο ρόλος μας, ως ιδρυτικής χώρας είναι βασικός, όπως και η παραμονή μας στην ζώνη του ευρώ», κατέληξε ο Κάρλο Κοταρέλι. Πάντως θεωρείται πλέον απίθανο η κυβέρνησή του να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, δεδομένης της αρνητικής θέσης της Λέγκα και των Πέντε Αστέρων.
Νωρίτερα ο Ματαρέλα ανέθεσε στον Κοταρέλι, πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να σχηματίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών: «Ο πρόεδρος Ματαρέλα δέχθηκε τον δρα Κοταρέλι, από τον οποίο ζήτησε να σχηματίσει κυβέρνηση», ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ο γενικός γραμματέας της προεδρίας Ούγκο Ζαμπέτι μετά τη συνομιλία που είχαν οι δύο άνδρες.
Ολοταχώς προς νέες εκλογές
Οι περισσότερες αναλύσεις συγκλίνουν στο ότι η αποτυχία των ευρωσκεπτικιστών να σχηματίσουν κυβέρνηση στην Ιταλία μετά το βέτο που άσκησε ο αρχηγός του κράτους για τον υπουργό Οικονομίας ο οποίος τάσσεται κατά του ευρώ, ωθεί τη χώρα προς μια πολιτική κρίση, η μοναδική έξοδος από την οποία φαίνεται να είναι οι πρόωρες εκλογές.
Το πρώτο βήμα σε κάθε περίπτωση θα είναι η γέννηση μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών υπό τον Κάρλο Κοταρέλι. Το πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που ενσαρκώνει της δημοσιονομική λιτότητα, κλήθηκε αργά το πρωί σήμερα από τον πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα.
Δεδομένου ότι δεν οφείλει να διαπραγματευθεί με τα πολιτικά κόμματα, ο Κοταρέλι αναμένεται να σχηματίσει γρήγορα την κυβέρνησή του, να ορκισθεί ως πρωθυπουργός και στη συνέχεια να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου. Σύμφωνα με τους αναλυτές είναι απίθανο ο Κοταρέλι να λάβει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου, στο οποίο κυριαρχούν οι βουλευτές του Κινήματος 5 Αστέρων (M5S) και της ακροδεξιάς Λέγκας, οι οποίοι είδαν τον Πρόεδρο της Ιταλίας να τους "μπλοκάρει" την κυβέρνηση και απορρίπτουν κατηγορηματικά όσα ο Καταρέλι αντιπροσωπεύει.
Χωρίς ψήφο εμπιστοσύνης, στην κυβέρνηση θα ανατεθεί μόνο η διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων εν αναμονή νέων εκλογών, η ημερομηνία των οποίων θα καθορισθεί από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας σε συμφωνία με τους κύριους πολιτικούς αξιωματούχους και τους προέδρους των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου. Σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, οι νέες εκλογές μπορεί να πραγματοποιηθούν στην αρχή Σεπτεμβρίου ή μέσα στο φθινόπωρο.
Το προφίλ του Κοταρέλι
Ο 54χρονος Κοταρέλι διαθέτει πλούσια προϋπηρεσία σε διεθνείς οργανισμούς, αλλά και εμπειρία ως σύμβουλος των κυβερνήσεων Λέττα και Ρέντσι. Σπούδασε Οικονομικά στην Ιταλία και τη Βρετανία και εργάστηκε επί 25 χρόνια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπου ανέλαβε επιτελική θέση στη σύνταξη της έκθεσης, που αναλύει τις δημοσιονομικές προοπτικές των μεγάλων οικονομιών του πλανήτη. Εργάστηκε επίσης έξι χρόνια στην κεντρική τράπεζα της Ιταλίας, ενώ το 2013 συνέταξε για λογαριασμό της κυβέρνησης Ενρίκο Λέτα σχέδιο περιστολής των δημοσίων δαπανών. Αυτό δεν τέθηκε ουσιαστικά ποτέ σε εφαρμογή.
Από το 2017 ο Κοταρέλι είναι Διευθυντής του Παρατηρητηρίου για τη Δημόσια Οικονομία στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τελευταίο διάστημα είχε σχολιάσει επικριτικά τα οικονομικά σχέδια του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας, προειδοποιώντας ότι θα οδηγούσαν σε δημοσονομικό εκτροχιασμό.
Ο πρώτος αντίκτυπος στην οικονομία
Στο μεταξύ, άλμα κάνει το σπρεντ των ιταλικών ομολόγων εκτοξεύοντας το κόστος δανεισμούς, ενώ το χρηματιστήριο του Μιλάνου έκλεισε με πτώση 2%. Το σπρεντ, δηλαδή η διαφορά ανάμεσα στα επιτόκια των ιταλικών και των γερμανικών δεκαετών ομολόγων, έφτασε στο υψηλότερο επίπεδό του από τον Νοέμβριο 2013. Όμως και η πτώση στο χρηματιστήριο είναι ενδεικτική της ανησυχίας για την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία.
http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/
nees-ekloges-stin-italia-toys-epomenoys-mines
28/5/2018
3.
Τριγμοί κατάρρευσης του “Γοτθικού Πύργου” στην Ευρώπη;
Τριγμοί κατάρρευσης του “Γοτθικού Πύργου” στην Ευρώπη;
Σε ποιο στάδιο πικρής μεταμέλειας πρέπει να βρίσκεται άραγε η καημένη η φράου ΄Ανγκελα Μέρκελ, για την παράτολμη πρόκλησή της στην μοίρα και στην ιστορία, με την διεκδίκηση μιας τέταρτης θητείας, για την παγίωση και αναγνώριση της εξουσίας της ως ουσιαστικής αυτοκράτειρας του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ -σε πανευρωπαϊκές διαστάσεις;
Σε οίστρο μείγματος αλαζονείας και απληστίας, τροφοδοτούμενο από την δουλικότητα των Ευρωπαίων «εταιρων» (ο τόνος κατ’ επιλογήν) και την καιροσκοπική ανοχή ΗΠΑ και Ρωσίας, απέβλεψε να αναμετρηθεί με την σκιά του Μπίσμαρκ και να αποσυρθεί σε δαφνοστεφή αποθέωση, με την πραγμάτωση του αμετανόητου γερμανικού ονείρου, σε μια θέση κάπου δίπλα στον Καρλομάγνο.
Αποτόλμησε την Ύβρη και περιήλθε στην αρμοδιότητα της Νέμεσης. Πρώτα με την πολύμηνη ευτελιστική αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης. ΄Επειτα ανακτώντας μιαν ηγεσία λιποβαρούς κύρους, σε μια κυβέρνηση με πήλινα πόδια και με αντιπολίτευση μιαν αμείλικτη ανερχόμενη δύναμη. Κατόπιν με την διογκούμενη ανταρσία ανατολικό-Ευρωπαίων «εταίρων», ιδίως Πολωνίας, Ουγγαρίας και Σλοβακίας, στα ουκάζια των Βρυξελλών και την αδυναμία αποκατάστασης της πειθαρχίας με απειλές κυρώσεων και παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Επιπλέον, από την μια πλευρά, η παγερή αδιαφορία του Πούτιν στις εισαγγελικές πόζες και στις κυρώσεις της καγκελαρίου για την Κριμαία -που αντιφάσκουν με την δίψα της για φτηνή ρωσική ενέργεια και πρόσβαση στην ρωσική αγορά- σε συνδυασμό με την υποβόσκουσα εξέγερση των Γερμανών επιχειρηματιών κατά των καταστροφικών για τις δουλειές τους κυρώσεων. Και από την άλλη πλευρά, η βάναυση απόρριψη της γερμανικής γοητείας της από τον άξεστο νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, που την αντιμετωπίζει σε κάθε τους συνάντηση κραδαίνοντας απλήρωτους λογαριασμούς.
Η απόσυρση της αμερικανικής υπογραφής από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και η επαναφορά και επιβάρυνση των αμερικανικών κυρώσεων κατά των συνεργαζομένων με το Ιράν χωρών, ερμηνεύτηκε από σοβαρούς αναλυτές ως στοχευμένο πλήγμα κατά του ευρωπαϊκού (γερμανικού κυρίως) επιχειρηματικού ανταγωνισμού. Πρόκειται για κρίσιμο πλήγμα στην υποστύλωση του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος», που οικειοποιήθηκε το δίδυμο Μέρκελ-Σόϊμπλε , με την ληστρική διαχείρισή του. Οι καταλυτικές επιπτώσεις που έχουν ήδη αρχίσει, με την άρνηση γιγάντιων επιχειρήσεων να πειθαρχήσουν σε «ευρωπαϊκό μέτωπο αντίστασης», είναι η απαρχή νέων ρηγμάτων αποσύνθεσης. Με την μύτη μεσίστια και χωρίς την παλαιά αυστηρή συνοφρύωση, η κυρία Μέρκελ επισκεπτόταν την λήξασασα εβδομάδα το Πεκίνο μετά την Μόσχα, σε αναζήτηση σωσιβίων.
Το αποτέλεσμα των Ιταλικών εκλογών και το πρόγραμμα της νέας ιταλικής κυβέρνησης συμπληρώνουν τον εφιάλτη για την κυψέλη κηφήνων στις Βρυξέλλες, για τις κατευθύνουσες κεφαλές του Βερολίνου και για τον ύπατο Αρμοστή της Παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη ,Γκεόργκι Σόρος..
Από την αποφασιστικότητα και την επινοητικότητα της νέας κυβέρνησης στην Ρώμη και από την αντοχή του ιταλικού λαού στις δοκιμασίες που του επιφυλάσσει η πολιορκία και υπονόμευση από το «εταιρικό» ληστρικό Σύστημα, θα εξαρτηθεί η έκταση, δραστικότητα και ταχύτητα της κατεδάφισης και σάρωσης αυτού του συστήματος, από το διογκούμενο κύμα των δυνάμεων, που με γκριμάτσα αποτροπιασμού χαρακτηρίζονται «λαϊκίστικες» από γαλαζοαίματους και μη διανοουμένους εστέτ «θερμοκηπίων» και καφενέδων.
Η αντοχή και ο βαθμός επιτυχίας της νέας ιταλικής κυβέρνησης δεν θα καθορίσει μόνο τον ρυθμό ταχύτητας της εξάπλωσης- ντόμινο των εξεγέρσεων κατά της -καλυπτόμενης από την δεσποτεία των Βρυξελλών- γερμανικής εξουσίας. Θα καταφέρει επίσης αποφασιστικό πλήγμα και στο «γλωσσάριο ψευδούς σημαίας» του ΄Οργουελ, που έχει επιβάλλει σαν «ορθή σκέψη» το υπερεθνικό Διευθυντήριο της Παγκοσμιοποίησης, μέσω του πλήρως ελεγχόμενου στην Δύση Μηχανισμού Μαζικού Επηρεασμού (ΜΜΕ), ή συστήματος πλύσεως εγκεφάλων.
H απολύμανση λέξεων, που ως δέρμα φιδιού έχουν κενωθεί από την αρχική ουσία τους και χρησιμοποιούνται από μασκαράδες για μεταμφίεση και εξαπάτηση παραδοσιακών ψηφοφόρων, καταναλωτών και κρατών συμμάχων ή εταίρων, επιτρέποντας «Αριστερούς» πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας και «ιδιωτικοποιήσεις» γης, νερού, λιμένων, συγκοινωνιών, υγείας, εκπαίδευσης, «Δεξιά» εθνοφονική ξενοδουλεία, ενδοτικότητα, μαζική «ελληνοποίηση» λαθρομεταναστών και νόμων υπέρ του δικαιώματος ομοφυλοφίλων στην υιοθεσία και «Ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς για την αλλαγή καθεστώτων –σε ελάχιστα ενδεικτικά παραδείγματα.
Θα εισφέρει μέγιστη υπηρεσία στους λαούς, με την αποκατάσταση της σαφήνειας στην επικοινωνία και της καθαρότητας στην σκέψη και στην κρίση επιλογής.
Θα προβάλλει πειστικά την επικίνδυνα παγιδευτική χρήση των ψευδεπίγραφων πλέον χαρακτηρισμών «Δεξιά», «Αριστερά», «Δημοκρατία», «Φασισμός», «Φιλελευθερισμός» , «Ανθρωπισμός» «Αντισημιτισμός», «Λαϊκισμός» κλπ, όταν στο τρίτο ιδρυτικό μέλος της ΕΕ, την Ιταλία, χώρα της αγεφύρωτης ιστορικής σύγκρουσης αυτών των εννοιών, οι παρατάξεις που χαρακτηρίζονται ως ακραία ενσάρκωσή τους, ομονοούν και συνεργάζονται σε απόλυτη σύμπνοια για την διεκδίκηση των λαϊκών και των εθνικών δικαιωμάτων της πατρίδας τους και για την αποκατάσταση του σεβασμού, από τους «θεσμούς» της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, των Ιερών –υποτίθεται- αρχών της Δημοκρατίας και της Αλληλεγγύης.
Η θεραπευτική κάθαρση, από τις συνεργαζόμενες «ακραίες δυνάμεις» στην Ιταλία, των κενωμένων και εκπορνευόμενων, από αχρείους προαγωγούς, λέξεων και εννοιών και η αναστύλωση της σαφήνειας στην επικοινωνία και της καθαρότητας στην σκέψη και κρίση, θα βοηθήσει να συνειδητοποιηθεί ότι η προστασία των λαών από τον Μολώχ της παγκοσμιοποίησης, με την χαλύβδωση της άμυνας των θεσμών και των ανθρώπινων δεσμών του έθνους, είναι το υπαρξιακό πρόσταγμα για την διάσωση του ανθρώπινου πολιτισμού.
Η σε εξέλιξη από δεκαετιών εκστρατεία κατεδάφισης της εθνικής παιδείας, της γλώσσας, της ιστορίας, της θρησκείας, της οικογένειας, της παράδοσης, και πάντων των ιδιαίτερων συνεκτικών δεσμών και χαρακτηριστικών κάθε λαού της Ευρώπης, με παράλληλες εξειδικευμένες επιχειρήσεις και με την δήθεν ανθρωπιστική μαζική υποδοχή πανσπερμίας μεταναστών, αποτελεί την θανάσιμη -για τον ελληνο-χριστιανικό πολιτισμό εξύψωσης του ανθρώπου- απειλή συντριβής του, από τον οδοστρωτήρα μεταβολής της ανθρωπότητας σε πολτό μετάπλασης τηλεκατευθυνόμενων ανθρωποειδών ρομπότ, προγραμματισμένου αριθμού, εξειδίκευσης, καταναλωτικών συνηθειών , μαζικής «ψυχαγωγίας» και διάρκειας ζωής, κατά τις ρυθμίσεις ενός κεντρικού ηλεκτρονικού εγκεφάλου, σύμφωνα με τις ανάγκες του «Συστήματος» της παγκοσμιοποίησης.
Μέσα σ’ αυτό το πρόσφορο θερμοκήπιο, γερμανικοί στρατηγικοί εγκέφαλοι συνέλαβαν και έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο «εισοδισμού» (με την μέθοδο του «πειθήνιου και πιστού υπηρέτη», εταίρου και συμμάχου) για την εκμετάλλευση προς ίδιον όφελος του συντριπτικού οικονομικοτεχνικού εξοπλισμού της παγκοσμιοποίησης, της Ε.Ε. και της Ατλαντικής συμμαχίας, για την προώθηση των αμετάβλητων εθνικών τους στόχων. Αυτό καταδείχτηκε και στην γερμανό-αμερικανική σύγκρουση για τον έλεγχο της Ουκρανίας, μετά το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014, κάτι που επιβεβαιώνεται στην πολλαπλά αποκαλυπτική τηλεφωνική συνομιλία της βοηθού ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Βικτώριας Νούλαντ με τον Αμερικανό πρεσβευτή Πάϊατ στο Κίεβο, για την σύνθεση της νέας κυβέρνησης.
Υπολογίζοντας στα αυξανόμενα παρακμιακά φαινόμενα κόπωσης, σύγχυσης και εσωτερικής κοινωνικής κρίσης της ατλαντικής αυτοκρατορίας, η πολιτική αυτή, που βαθμιαία αναδύθηκε στην επιφάνεια επί των ημερών της «σιδηράς καγκελαρίου», και που απέβλεπε να καταλάβει τον έλεγχο της ευρωπαϊκής αρχικά σατραπείας, συγκρούστηκε και εξώκειλε στο παγόβουνο Τραμπ. Και συνέβη αυτό το μοιραίο ναυάγιο στην τελευταία και κρίσιμη, για την ιστορική κρίση, θητεία της ΄Ανγκελας Μέρκελ.
Στην αλυσιδωτή διαδικασία ξηλώματος και κατάρρευσης του ανδριάντα (!) της Μέρκελ και στο εσωτερικό γερμανικό θέατρο, έχουμε τώρα και τις πολλαπλές μεταστάσεις του καρκίνου, που η ίδια εισήγαγε στην γερμανική κοινωνία (όσο και στην Ελλάδα και στην Ιταλία), με το δελεαστικό προσκλητήριο που εσάλπισε σε υποψήφιους μετανάστες από παντού της γης. Με την συμβολή φιλάνθρωπων ανακλαστικών, παραδόσεων φιλοξενίας, «αριστερής» συνέπειας (!), εκατοντάδων ΜΚΟ του Σόρος και συμμοριών σωματεμπόρων, η εισβολή πήρε τις διαστάσεις επιδρομής ακρίδων και «μάστιγας του θεού.» Στην Σουηδία 62 περιοχές της χώρας έχουν κηρυχτεί άβατα για την αστυνομία, εξουσιαζόμενα από εγκληματικές συμμορίες. Στην Γερμανία έχει τελευταία διαρραγεί η πειθαρχία στις εντολές λογοκρισίας στην αστυνομία και στα ΜΜΕ για την έκταση της εγκληματικότητας κάθε μορφής από το μεταναστευτικό εμφύτευμα στην κοινωνία.
Το τελευταίο μεγάλο σκάνδαλο, που κατατρώγει τώρα τα υπολείμματα του υποδείγματος Μέρκελ, είναι η ανακάλυψη της έκτασης διαφθοράς στην ομοσπονδιακή υπηρεσία μετανάστευσης με την εκχώρηση προσφυγικής ιδιότητας και δικαιωμάτων, αντί ποσών πεντακοσίων έως χιλίων Ευρώ, σε 18 και βάλε χιλιάδες προστρέξαντες με τα αργύρια, ακόμη και σεσημασμένους τρομοκράτες Τζιχαντιστές της Συρίας. Το εμπόριο αυτό προσφυγικών ταυτοτήτων ανακαλύφτηκε στην Βρέμη, αλλά ερευνάται η διάδοσή του σε κλάδους της υπηρεσίας και άλλων πόλεων.
΄Ετσι, προστιθέμενα στα ιλιγγιώδη αμερικανικά πρόστιμα στην Φολκσβάγκεν, στην Ζήμενς, και στην Ντώϋτσε Μπανκ, στην αναγκαστική απόσυρση εκατοντάδων χιλιάδων «πειραγμένων» αυτοκινήτων, στις διεθνείς γερμανικές ομολογίες και στις συγνώμες για μαζικές απάτες, βλέπουμε και στο εσωτερικό του βασιλείου της Μέρκελ την κατάρρευση του βάθρου ευαγγελικής ηθικής, από το ύψος του οποίου υποτελείς λαοί του μεσογειακού νότου στηλιτεύονταν από γερμανικά μεγάφωνα ως οκνηρά και διεφθαρμένα γουρούνια (PIGS) και καταδικάζονταν σε σαδιστικό θάνατο, με αργή αφαίμαξη και εκδορά.
Τώρα, με την κατάρρευση των πλαστικών γοτθικών ειδώλων, για την Ιταλία υπάρχει οδός και ελπίδα διαφυγής. Για την Ελλάδα, αλυσοδεμένη με το βρετανικό Δίκαιο (από ιθαγενείς πανεπιστημιακούς-πρόθυμα δουλικά του ξένου επιδρομέα) απομένει μόνο η άχαρη απόλαυση του θεάματος κατεδάφισης του ερειπίου της Μέρκελ, σε αργή κίνηση.
Του Μιχαήλ Στυλιανού
27/5/2018
4.
Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα!
Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα!Μεγάλη αναστάτωση ξέσπασε το Σαββατοκύριακο σε ολόκληρη την Ευρώπη, μετά από την (διπλή) άρνηση του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματταρέλλα, να εγκρίνει κυβέρνηση με υπουργό Οικονομικών τον (ακραία) αντιευρωπαϊστή Paolo Savona.
Ο Ιταλός Πρόεδρος, εφαρμόζοντας αυστηρά το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος της χώρας (προσοχή, ανοίγει αρχείο pdf), αρνήθηκε ν’ αποδεχθεί την υποψηφιότητα Savona, θεωρώντας πως, λόγω των αντιευρωπαϊκών απόψεων του, θα έθετε σε κίνδυνο τη χρηματοοικονομική σταθερότητα της χώρας και, εν τέλει, τις καταθέσεις των Ιταλών πολιτών.
Πολλοί λαϊκιστές φανφαρόνοι, τόσο στην Ιταλία, όσο και αλλού (φυσικά και στην Ελλάδα, λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;), ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας για αντιδημοκρατική κίνηση κ.λπ. Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα! Ο Presidente Mattarella είναι πρώην μέλος του Ανωτάτου Συνταγματικού (το οποίο και θα τον κρίνει στην απίθανη περίπτωση παραπομπής του με σχετικές κατηγορίες) και γνωρίζει τα όριά του, καλύτερα από τον καθένα. Εξήγησε δε εξαιρετικά απλά, καθαρά και κατανοητά, το σκεπτικό των αποφάσεων του σε εθνικό διάγγελμα, όπου δεν άφησε κανένα περιθώριο παρεξηγήσεων.
Επίσης θεωρείται υπόδειγμα πίστης στα δημοκρατικά ιδεώδη, καθώς μπήκε στην πολιτική για ν’ αναπληρώσει τον αδελφό του Piersanti Mattarella, τον οποίο δολοφόνησε η Μαφία όταν ήταν "κυβερνήτης" (Περιφερειάρχης) της Σικελίας...
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός της μη αποδοχής στελέχους για υπουργικό θώκο από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, κάθε άλλο παρά πρωτοφανές είναι στη γειτονική χώρα. Προσωπικά, μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον άλλες πέντε αντίστοιχες περιπτώσεις. Με υποψήφιους πρωθυπουργούς και υπουργούς, σαφώς σοβαρότερους και καταλληλότερους από τον "δεν με ήθελαν κι εγώ έφυγα από την Fed αλλά δεν δουλεύω για ιδιώτη" Savona και τον "φούσκωσα το βιογραφικό μου για καλύτερα" Conte...
Όλα τα παραπάνω όμως, δεν αποτελούν παρά ένα μικρό, όχι ιδιαίτερα σημαντικό πέρα από τους συμβολισμούς του, επεισόδιο στο σήριαλ που ξεκίνησε στις εκλογές του Μαρτίου. Τα σημαντικά αφορούν αυτό που θα συμβεί τελικά στον βιομηχανικό γίγαντα των 60 εκατομμυρίων κατοίκων ύστερα από το ατελείωτο πολιτικό μπέρδεμα που προέκυψε από τις εκλογές.
Η απάντηση είναι μάλλον απλή: κανείς δεν ξέρει ακόμη. Είναι πάρα πολύ νωρίς και δεν έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.
Υπάρχουν όμως αρκετά και πολύ συγκεκριμένα δεδομένα, τα οποία δίνουν κάποιες αρχικές, βασικές, θεμελιώδεις αν θέλετε απαντήσεις.
Όπως είναι προφανές, το κρίσιμο ερώτημα, αυτό που προκαλεί ανατριχίλες και ανησυχία στις αγορές, είναι εκείνο της παραμονής της χώρας στο ευρώ.
Σε αυτό το σημείο, τα πράγματα είναι απλά. Αποχώρηση της Ιταλίας από την Ευρωζώνη, θα πρέπει ν’ αποκλειστεί. Για τον πολύ απλό λόγο ότι το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού χρέους (περί το 60% ή €1.300 δισ. - €2,3 τρισ. το σύνολο) ανήκει σε οντότητες που βρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας.
Ανήκει σε ιταλικές τράπεζες (οι οποίες σημειωτέον έχουν σημαντικό πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας ήδη), σ’ εταιρείες και οργανισμούς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και σε ιδιώτες. Δεν υπάρχει κανένα νόημα σε μία χρεοκοπία χώρας (και διαφορετικά, μία οικονομία σαν την Ιταλία, δεν έχει κανένα λόγο ν’ αποχωρήσει από το ευρώ) όπου το μεγαλύτερο τίμημα θα πληρώσουν οι κάτοικοι. Θα ήταν σαν κάποιος αιχμάλωτος να προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά του και, κατά την προσπάθεια, να σπάζει και τα δυο του γόνατα. Η προσπάθεια θα ήταν εντελώς ανώφελη αν όχι ανόητη...
Εκτός αυτού, οικονομικός ή δημοσιονομικός λόγος χρεοκοπίας, δεν υφίσταται. Η Ιταλία, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα από τους διάφορους φωστήρες στην Ελλάδα, δημιουργεί πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 2-2,5% (κατά μέσον όρο), επί πάρα πολλά χρόνια. Ενώ ταυτόχρονα "τρέχει" πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Σε απλά ελληνικά (της κρίσης), αντί των δίδυμων ελλειμμάτων της Ελλάδας, παράγει δίδυμα πλεονάσματα...
Διαπίστωση καθόλου παράξενη αν αναλογιστεί κανείς πως πρόκειται για την τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης, την όγδοη στον κόσμο, μέλος του club των 7 ισχυρότερων βιομηχανικά χωρών (G7), η οποία παράγει (σχεδόν) τα πάντα. Από... οδοντογλυφίδες μέχρι... πυραύλους!
Συν το γεγονός ότι, διαχρονικά, στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, η παραμονή στο ευρώ επιτυγχάνει ποσοστά σημαντικά μεγαλύτερα του 60%.
Συμπερασματικά, αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι, σήμερα και για τους επόμενους μήνες η Ιταλία θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας σημαντικής, πολιτικής και όχι μόνο, θύελλας. Μιας θύελλας η οποία θα επηρεάσει όλες τις αγορές, αλλά δεν πρέπει ν’ αναμένεται ότι θα επιφέρει κάποιου είδους, δραματικές αλλαγές.
Η χώρα εκείνη που θα επηρεαστεί περισσότερο απ’ όλες τις υπόλοιπες, είναι φυσικά η Ελλάδα. Η οποία αφενός θα δυσκολευτεί εξαιρετικά στην πρόσβασή της στις αγορές (τα επιτόκια ήδη πετούν, ανεβαίνουν και θα συνεχίσουν ν’ ανεβαίνουν ψηλότερα καθημερινά), αφετέρου βρίσκεται ήδη σε μία de facto, μακροχρόνια προεκλογική περίοδο, πράγμα που μεταφράζεται σε μειωμένη φερεγγυότητα ως χώρα, λόγω αστάθειας.
Οι όποιες εξελίξεις με μακροπρόθεσμο ορίζοντα στην Ιταλία, θα γίνει δυνατό να προσδιοριστούν αρκετά αργότερα από τις 20 Αυγούστου, οπότε και λήγει το τρίτο Ελληνικό Πρόγραμμα.
Αυτό για την Ελλάδα, μόνο κακά μπορεί να σημαίνει για το μέλλον της. Για τη διαπραγμάτευση που έχει τη δυνατότητα να υλοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση υπό αυτές τις συνθήκες, για τη συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους, για το γνωστό "μαξιλάρι" και την πιθανότητα ύπαρξης πλέον αδήριτης ανάγκης λήψης από την Ελλάδα, μιας προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής.
Το ζητούμενο είναι πλέον, μόνο ένα: η πραγματοποίηση κινήσεων που θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε ασφαλή νερά τα επόμενα ενάμιση με δύο χρόνια. Οτιδήποτε άλλο, με δεδομένη την υπάρχουσα κατάσταση, τόσο τοπικά όσο και διεθνώς, περιττεύει.
Έχει τη δυνατότητα το Μαξίμου να υλοποιήσει αυτόν τον (μάλλον απλό) στόχο; Ή θα τρέχουμε την τελευταία στιγμή πάλι, με τίποτα δεκαεπτάωρες και ολονύκτιες;
Πέτρος Λάζος
http://www.capital.gr/o-petros-lazos-grafei/3295110/i-italia-den-einai-ellada
29/5/2018
4.
Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα!
Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα!Μεγάλη αναστάτωση ξέσπασε το Σαββατοκύριακο σε ολόκληρη την Ευρώπη, μετά από την (διπλή) άρνηση του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματταρέλλα, να εγκρίνει κυβέρνηση με υπουργό Οικονομικών τον (ακραία) αντιευρωπαϊστή Paolo Savona.
Ο Ιταλός Πρόεδρος, εφαρμόζοντας αυστηρά το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος της χώρας (προσοχή, ανοίγει αρχείο pdf), αρνήθηκε ν’ αποδεχθεί την υποψηφιότητα Savona, θεωρώντας πως, λόγω των αντιευρωπαϊκών απόψεων του, θα έθετε σε κίνδυνο τη χρηματοοικονομική σταθερότητα της χώρας και, εν τέλει, τις καταθέσεις των Ιταλών πολιτών.
Πολλοί λαϊκιστές φανφαρόνοι, τόσο στην Ιταλία, όσο και αλλού (φυσικά και στην Ελλάδα, λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;), ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας για αντιδημοκρατική κίνηση κ.λπ. Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα! Ο Presidente Mattarella είναι πρώην μέλος του Ανωτάτου Συνταγματικού (το οποίο και θα τον κρίνει στην απίθανη περίπτωση παραπομπής του με σχετικές κατηγορίες) και γνωρίζει τα όριά του, καλύτερα από τον καθένα. Εξήγησε δε εξαιρετικά απλά, καθαρά και κατανοητά, το σκεπτικό των αποφάσεων του σε εθνικό διάγγελμα, όπου δεν άφησε κανένα περιθώριο παρεξηγήσεων.
Επίσης θεωρείται υπόδειγμα πίστης στα δημοκρατικά ιδεώδη, καθώς μπήκε στην πολιτική για ν’ αναπληρώσει τον αδελφό του Piersanti Mattarella, τον οποίο δολοφόνησε η Μαφία όταν ήταν "κυβερνήτης" (Περιφερειάρχης) της Σικελίας...
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός της μη αποδοχής στελέχους για υπουργικό θώκο από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, κάθε άλλο παρά πρωτοφανές είναι στη γειτονική χώρα. Προσωπικά, μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον άλλες πέντε αντίστοιχες περιπτώσεις. Με υποψήφιους πρωθυπουργούς και υπουργούς, σαφώς σοβαρότερους και καταλληλότερους από τον "δεν με ήθελαν κι εγώ έφυγα από την Fed αλλά δεν δουλεύω για ιδιώτη" Savona και τον "φούσκωσα το βιογραφικό μου για καλύτερα" Conte...
Όλα τα παραπάνω όμως, δεν αποτελούν παρά ένα μικρό, όχι ιδιαίτερα σημαντικό πέρα από τους συμβολισμούς του, επεισόδιο στο σήριαλ που ξεκίνησε στις εκλογές του Μαρτίου. Τα σημαντικά αφορούν αυτό που θα συμβεί τελικά στον βιομηχανικό γίγαντα των 60 εκατομμυρίων κατοίκων ύστερα από το ατελείωτο πολιτικό μπέρδεμα που προέκυψε από τις εκλογές.
Η απάντηση είναι μάλλον απλή: κανείς δεν ξέρει ακόμη. Είναι πάρα πολύ νωρίς και δεν έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.
Υπάρχουν όμως αρκετά και πολύ συγκεκριμένα δεδομένα, τα οποία δίνουν κάποιες αρχικές, βασικές, θεμελιώδεις αν θέλετε απαντήσεις.
Όπως είναι προφανές, το κρίσιμο ερώτημα, αυτό που προκαλεί ανατριχίλες και ανησυχία στις αγορές, είναι εκείνο της παραμονής της χώρας στο ευρώ.
Σε αυτό το σημείο, τα πράγματα είναι απλά. Αποχώρηση της Ιταλίας από την Ευρωζώνη, θα πρέπει ν’ αποκλειστεί. Για τον πολύ απλό λόγο ότι το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού χρέους (περί το 60% ή €1.300 δισ. - €2,3 τρισ. το σύνολο) ανήκει σε οντότητες που βρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας.
Ανήκει σε ιταλικές τράπεζες (οι οποίες σημειωτέον έχουν σημαντικό πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας ήδη), σ’ εταιρείες και οργανισμούς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και σε ιδιώτες. Δεν υπάρχει κανένα νόημα σε μία χρεοκοπία χώρας (και διαφορετικά, μία οικονομία σαν την Ιταλία, δεν έχει κανένα λόγο ν’ αποχωρήσει από το ευρώ) όπου το μεγαλύτερο τίμημα θα πληρώσουν οι κάτοικοι. Θα ήταν σαν κάποιος αιχμάλωτος να προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά του και, κατά την προσπάθεια, να σπάζει και τα δυο του γόνατα. Η προσπάθεια θα ήταν εντελώς ανώφελη αν όχι ανόητη...
Εκτός αυτού, οικονομικός ή δημοσιονομικός λόγος χρεοκοπίας, δεν υφίσταται. Η Ιταλία, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα από τους διάφορους φωστήρες στην Ελλάδα, δημιουργεί πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 2-2,5% (κατά μέσον όρο), επί πάρα πολλά χρόνια. Ενώ ταυτόχρονα "τρέχει" πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Σε απλά ελληνικά (της κρίσης), αντί των δίδυμων ελλειμμάτων της Ελλάδας, παράγει δίδυμα πλεονάσματα...
Διαπίστωση καθόλου παράξενη αν αναλογιστεί κανείς πως πρόκειται για την τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης, την όγδοη στον κόσμο, μέλος του club των 7 ισχυρότερων βιομηχανικά χωρών (G7), η οποία παράγει (σχεδόν) τα πάντα. Από... οδοντογλυφίδες μέχρι... πυραύλους!
Συν το γεγονός ότι, διαχρονικά, στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, η παραμονή στο ευρώ επιτυγχάνει ποσοστά σημαντικά μεγαλύτερα του 60%.
Συμπερασματικά, αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι, σήμερα και για τους επόμενους μήνες η Ιταλία θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας σημαντικής, πολιτικής και όχι μόνο, θύελλας. Μιας θύελλας η οποία θα επηρεάσει όλες τις αγορές, αλλά δεν πρέπει ν’ αναμένεται ότι θα επιφέρει κάποιου είδους, δραματικές αλλαγές.
Η χώρα εκείνη που θα επηρεαστεί περισσότερο απ’ όλες τις υπόλοιπες, είναι φυσικά η Ελλάδα. Η οποία αφενός θα δυσκολευτεί εξαιρετικά στην πρόσβασή της στις αγορές (τα επιτόκια ήδη πετούν, ανεβαίνουν και θα συνεχίσουν ν’ ανεβαίνουν ψηλότερα καθημερινά), αφετέρου βρίσκεται ήδη σε μία de facto, μακροχρόνια προεκλογική περίοδο, πράγμα που μεταφράζεται σε μειωμένη φερεγγυότητα ως χώρα, λόγω αστάθειας.
Οι όποιες εξελίξεις με μακροπρόθεσμο ορίζοντα στην Ιταλία, θα γίνει δυνατό να προσδιοριστούν αρκετά αργότερα από τις 20 Αυγούστου, οπότε και λήγει το τρίτο Ελληνικό Πρόγραμμα.
Αυτό για την Ελλάδα, μόνο κακά μπορεί να σημαίνει για το μέλλον της. Για τη διαπραγμάτευση που έχει τη δυνατότητα να υλοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση υπό αυτές τις συνθήκες, για τη συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους, για το γνωστό "μαξιλάρι" και την πιθανότητα ύπαρξης πλέον αδήριτης ανάγκης λήψης από την Ελλάδα, μιας προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής.
Το ζητούμενο είναι πλέον, μόνο ένα: η πραγματοποίηση κινήσεων που θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε ασφαλή νερά τα επόμενα ενάμιση με δύο χρόνια. Οτιδήποτε άλλο, με δεδομένη την υπάρχουσα κατάσταση, τόσο τοπικά όσο και διεθνώς, περιττεύει.
Έχει τη δυνατότητα το Μαξίμου να υλοποιήσει αυτόν τον (μάλλον απλό) στόχο; Ή θα τρέχουμε την τελευταία στιγμή πάλι, με τίποτα δεκαεπτάωρες και ολονύκτιες;
Πέτρος Λάζος
http://www.capital.gr/o-petros-lazos-grafei/3295110/i-italia-den-einai-ellada
29/5/2018
5.
Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη
θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνη απ' ό,τι το Grexit.
Άμεση σύγκριση της Ιταλίας με την Ελλάδα, στην οποία ο δημοσιογράφος εντοπίζει τις ομοιότητες, αλλά κυρίως τις διαφορές κάνει σε άρθρο στην ιστοσελίδα του το τηλεοπτικό δίκτυο n-tv, σύμφωνα με την Deutsche Welle.
«Είναι το ίδιο όπως και με την Ελλάδα. Η ισχυρή στην Ευρωζώνη Γερμανία επιμένει συστηματικά σε ένα πρόγραμμα λιτότητας και δεν βλέπει ποιες συνέπειες θα είχε αυτό για στη χώρα. Την ίδια ώρα η Ιταλία σκόπιμα αγνοεί την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα έφερναν ανάπτυξη.
Όπως και με το παλιό δίδυμο Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Βαρουφάκη έτσι και τώρα όλα δείχνουν ότι μια νέα ιταλική κυβέρνηση θα προκαλέσει σύγκρουση. Τα Πέντε Αστέρια και η Λέγκα δεν θα εγκαταλείψουν έτσι απλά τις κεντρικές τους (σ.σ. προεκλογικές) δεσμεύσεις. Και αυτές οι δεσμεύσεις δεν συμφωνούν με τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ. Έτσι η σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη».
Το άρθρο συνεχίζει: «Αυτό οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η Ιταλία έχει καλύτερη διαπραγματευτική θέση απ' ό,τι η Ελλάδα. Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνη και ακόμη πιο απρόβλεπτη απ' ό,τι το Grexit. Η οικονομία της Ιταλίας είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από την ελληνική. Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στα 2,4 τρισ. ευρώ, δηλαδή επτά φορές μεγαλύτερο απ' ότι της Ελλάδας και τέταρτο μεγαλύτερο παγκοσμίως. Στο μεταξύ το χρέος της Ιταλίας κυμαίνεται στο 132% επί του ΑΕΠ, που είναι δυο φορές πιο πάνω από το 60% που επιτρέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Όπως στην ελληνική κρίση έτσι κι εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να παιχτεί ένα Chicken Game. Πρόκειται για γνωστή τακτική διαπραγμάτευσης κατά την οποία δίνει κανείς την εντύπωση στον αντίπαλό του ότι δεν διστάζει να φτάσει στα άκρα. Στόχος είναι να υποκύψει ο αντίπαλος από φόβο. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει ο κίνδυνος να μην υποχωρήσει καμία πλευρά και να χάσουν στο τέλος και οι δυο».
Για το ίδιο θέμα η Süddeutsche Zeitung γράφει: «Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ τόνισε από το Βερολίνο ότι υπάρχει η βούληση για συνεργασία με την Ιταλία, αλλά ‘έχουμε φυσικά και ορισμένες αρχές'. Η ΕΕ έβγαλε την Ελλάδα από το ζενίθ της κρίσης και ‘θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να πετύχει το ίδιο και με την Ιταλία', όπως είπε».
Στις ίδιες δηλώσεις αναφέρεται και η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung προσθέτοντας: «'Φυσικά και μπορεί να υπάρξουν δύσκολες συζητήσεις με μια νέα κυβέρνηση στη Ρώμη. Ωστόσο όπως είπε η Άγκελα Μέρκελ με τον τρόπο αυτό θέλησε να θυμίσει την περίοδο που ανέλαβε η νέα ελληνική κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Και με αυτόν, σύμφωνα με την ίδια, χρειάστηκαν πολλές ‘νύχτες συζητήσεων' μέχρι να τα βρουν. ‘Θα πρέπει να ανταποκριθώ σε αυτό γιατί η Ιταλία είναι ένα σημαντικό μέλος της ΕΕ' όπως είπε η καγκελάριος».
Η εφημερίδα Stuttgarter Zeitung εντοπίζει ευθύνες για την πολιτική κρίση στην Ιταλία και στο εξωτερικό: «Οι περασμένες εβδομάδες στην Ιταλία έφεραν διαδοχικές αποτυχίες - και εκτός συνόρων. Πέρα από τις πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό θα πρέπει να αναρωτηθούν για τις ευθύνες τους και εκείνοι που δημιούργησαν ‘φασαρία' στο εξωτερικό. Διότι το γεγονός ότι οι λαϊκίστικες δυνάμεις κατάφεραν να γίνουν τόσο ισχυρές οφείλεται εν μέρει και στην αλαζονεία με την οποία συχνά κάποιοι αντιμετωπίζουν την Ιταλία».
https://www.liberal.gr/arthro/206153/oikonomia/2018/germanikos-tupos-i-exodos-tis-italias-apo-tin-eurozoni-tha-itan-polu-pio-epikinduni-ap-oti-to-Grexit.html
28 Μαΐου 2018
6.
Spiegel: Αν ήταν εκρηκτικός μηχανισμός η Ελλάδα,
η Ιταλία είναι πυρηνική βόμβα.
Σύγκριση Ελλάδας και Ιταλίας κάνει το Spiegel, σχολιάζοντας ότι οι ρητορικές κορώνες των Ιταλών λαϊκιστών θυμίζουν τις απειλές του Γιάνη Βαρουφάκη.«Στην πραγματικότητα όμως η επίθεση από τη Ρώμη είναι θρασύτερη και πιο επικίνδυνη», γράφει το γερμανικό περιοδικό και εξηγεί:«Είναι πιο επικίνδυνη, γιατί η Ιταλία, σε αντίθεση με την πολύ μικρότερη Ελλάδα, θα μπορούσε να στηριχθεί το πολύ για ένα-δύο χρόνια από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης. Στη συνέχεια το ευρώ θα κυλούσε αναπόφευκτα σε μία κρίση, η οποία θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξή του, συμπαρασύροντας στην άβυσσο τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς σε όλον τον κόσμο. Αν η Ελλάδα ήταν ο εκρηκτικός μηχανισμός, η Ιταλία είναι η πυρηνική βόμβα».
Η καμπάνια της Ρώμης, επιπλέον, διακρίνεται από ιδιαίτερη θρασύτητα,
συνεχίζει το Spiegel.«Η Ελλάδα ήταν μια πτωχή χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, η οποία παρακάλεσε για βοήθεια σε ώρα ανάγκης. Αντιθέτως οι Ιταλοί διαθέτουν κατά μέσο όρο περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τους Γερμανούς και είναι πολύ πλουσιότεροι από τους πολίτες της Λετονίας ή της Σλοβακίας- οι οποίοι όμως καλούνται να επωμιστούν το βάρος μίας φορολογικής μεταρρύθμισης, που θα ωφελούσε κυρίως τους πλουσιότερους Ιταλούς. Εάν τελικά η νέα κυβέρνηση (της Ρώμης) περάσει αυτό που θέλει, θα καθιερώσει μία εξαιρετικά ύπουλη μορφή μεταφοράς πόρων στην Ευρώπη, από τους πιο φτωχούς στους πιο πλούσιους».
Πηγή: Deutsche Welle
http://www.anixneuseis.gr/?p=190321
26/5/18
7.Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη
θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνη απ' ό,τι το Grexit.
Άμεση σύγκριση της Ιταλίας με την Ελλάδα, στην οποία ο δημοσιογράφος εντοπίζει τις ομοιότητες, αλλά κυρίως τις διαφορές κάνει σε άρθρο στην ιστοσελίδα του το τηλεοπτικό δίκτυο n-tv, σύμφωνα με την Deutsche Welle.
«Είναι το ίδιο όπως και με την Ελλάδα. Η ισχυρή στην Ευρωζώνη Γερμανία επιμένει συστηματικά σε ένα πρόγραμμα λιτότητας και δεν βλέπει ποιες συνέπειες θα είχε αυτό για στη χώρα. Την ίδια ώρα η Ιταλία σκόπιμα αγνοεί την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα έφερναν ανάπτυξη.
Όπως και με το παλιό δίδυμο Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Βαρουφάκη έτσι και τώρα όλα δείχνουν ότι μια νέα ιταλική κυβέρνηση θα προκαλέσει σύγκρουση. Τα Πέντε Αστέρια και η Λέγκα δεν θα εγκαταλείψουν έτσι απλά τις κεντρικές τους (σ.σ. προεκλογικές) δεσμεύσεις. Και αυτές οι δεσμεύσεις δεν συμφωνούν με τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ. Έτσι η σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη».
Το άρθρο συνεχίζει: «Αυτό οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η Ιταλία έχει καλύτερη διαπραγματευτική θέση απ' ό,τι η Ελλάδα. Η έξοδος της Ιταλίας από την Ευρωζώνη θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνη και ακόμη πιο απρόβλεπτη απ' ό,τι το Grexit. Η οικονομία της Ιταλίας είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από την ελληνική. Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στα 2,4 τρισ. ευρώ, δηλαδή επτά φορές μεγαλύτερο απ' ότι της Ελλάδας και τέταρτο μεγαλύτερο παγκοσμίως. Στο μεταξύ το χρέος της Ιταλίας κυμαίνεται στο 132% επί του ΑΕΠ, που είναι δυο φορές πιο πάνω από το 60% που επιτρέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Όπως στην ελληνική κρίση έτσι κι εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να παιχτεί ένα Chicken Game. Πρόκειται για γνωστή τακτική διαπραγμάτευσης κατά την οποία δίνει κανείς την εντύπωση στον αντίπαλό του ότι δεν διστάζει να φτάσει στα άκρα. Στόχος είναι να υποκύψει ο αντίπαλος από φόβο. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει ο κίνδυνος να μην υποχωρήσει καμία πλευρά και να χάσουν στο τέλος και οι δυο».
Για το ίδιο θέμα η Süddeutsche Zeitung γράφει: «Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ τόνισε από το Βερολίνο ότι υπάρχει η βούληση για συνεργασία με την Ιταλία, αλλά ‘έχουμε φυσικά και ορισμένες αρχές'. Η ΕΕ έβγαλε την Ελλάδα από το ζενίθ της κρίσης και ‘θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να πετύχει το ίδιο και με την Ιταλία', όπως είπε».
Στις ίδιες δηλώσεις αναφέρεται και η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung προσθέτοντας: «'Φυσικά και μπορεί να υπάρξουν δύσκολες συζητήσεις με μια νέα κυβέρνηση στη Ρώμη. Ωστόσο όπως είπε η Άγκελα Μέρκελ με τον τρόπο αυτό θέλησε να θυμίσει την περίοδο που ανέλαβε η νέα ελληνική κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Και με αυτόν, σύμφωνα με την ίδια, χρειάστηκαν πολλές ‘νύχτες συζητήσεων' μέχρι να τα βρουν. ‘Θα πρέπει να ανταποκριθώ σε αυτό γιατί η Ιταλία είναι ένα σημαντικό μέλος της ΕΕ' όπως είπε η καγκελάριος».
Η εφημερίδα Stuttgarter Zeitung εντοπίζει ευθύνες για την πολιτική κρίση στην Ιταλία και στο εξωτερικό: «Οι περασμένες εβδομάδες στην Ιταλία έφεραν διαδοχικές αποτυχίες - και εκτός συνόρων. Πέρα από τις πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό θα πρέπει να αναρωτηθούν για τις ευθύνες τους και εκείνοι που δημιούργησαν ‘φασαρία' στο εξωτερικό. Διότι το γεγονός ότι οι λαϊκίστικες δυνάμεις κατάφεραν να γίνουν τόσο ισχυρές οφείλεται εν μέρει και στην αλαζονεία με την οποία συχνά κάποιοι αντιμετωπίζουν την Ιταλία».
https://www.liberal.gr/arthro/206153/oikonomia/2018/germanikos-tupos-i-exodos-tis-italias-apo-tin-eurozoni-tha-itan-polu-pio-epikinduni-ap-oti-to-Grexit.html
28 Μαΐου 2018
6.
Spiegel: Αν ήταν εκρηκτικός μηχανισμός η Ελλάδα,
η Ιταλία είναι πυρηνική βόμβα.
Σύγκριση Ελλάδας και Ιταλίας κάνει το Spiegel, σχολιάζοντας ότι οι ρητορικές κορώνες των Ιταλών λαϊκιστών θυμίζουν τις απειλές του Γιάνη Βαρουφάκη.«Στην πραγματικότητα όμως η επίθεση από τη Ρώμη είναι θρασύτερη και πιο επικίνδυνη», γράφει το γερμανικό περιοδικό και εξηγεί:«Είναι πιο επικίνδυνη, γιατί η Ιταλία, σε αντίθεση με την πολύ μικρότερη Ελλάδα, θα μπορούσε να στηριχθεί το πολύ για ένα-δύο χρόνια από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης. Στη συνέχεια το ευρώ θα κυλούσε αναπόφευκτα σε μία κρίση, η οποία θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξή του, συμπαρασύροντας στην άβυσσο τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς σε όλον τον κόσμο. Αν η Ελλάδα ήταν ο εκρηκτικός μηχανισμός, η Ιταλία είναι η πυρηνική βόμβα».
Η καμπάνια της Ρώμης, επιπλέον, διακρίνεται από ιδιαίτερη θρασύτητα,
συνεχίζει το Spiegel.«Η Ελλάδα ήταν μια πτωχή χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, η οποία παρακάλεσε για βοήθεια σε ώρα ανάγκης. Αντιθέτως οι Ιταλοί διαθέτουν κατά μέσο όρο περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τους Γερμανούς και είναι πολύ πλουσιότεροι από τους πολίτες της Λετονίας ή της Σλοβακίας- οι οποίοι όμως καλούνται να επωμιστούν το βάρος μίας φορολογικής μεταρρύθμισης, που θα ωφελούσε κυρίως τους πλουσιότερους Ιταλούς. Εάν τελικά η νέα κυβέρνηση (της Ρώμης) περάσει αυτό που θέλει, θα καθιερώσει μία εξαιρετικά ύπουλη μορφή μεταφοράς πόρων στην Ευρώπη, από τους πιο φτωχούς στους πιο πλούσιους».
Πηγή: Deutsche Welle
http://www.anixneuseis.gr/?p=190321
26/5/18
Η Γερμανία προκαλεί την Ιταλία
που απαντά στις γνωστές πονηριές του Βερολίνου.
Τα ΄χουμε ζήσει και τα ξέρουμε. Οι Γερμανοί είναι προβλέψιμοι στις “επιθέσεις” τους. Το Βερολίνο δια του Τύπου επιτίθεται στην Ιταλία, γιατί δεν συμφωνεί με την σύνθεση της κυβέρνησης!
Η ιταλική πρεσβεία στο Βερολίνο θέλησε να πάρει θέση επί του άρθρου του περιοδικού ''Spiegel'', με το οποίο έγινε οξεία κριτική στην υπό σύσταση ιταλική κυβέρνηση.
«Το άρθρο του Spiegel ασκεί κριτική σε έναν ολόκληρο λαό, και αυτό μας αφήνει με μια κάκιστη γεύση», γράφει ο Ιταλός πρέσβης στην Γερμανία Πιέτρο Μπενάσσι. «Η πολιτική διαλεκτική ανήκει στην ελευθεροτυπία και στην δημοκρατική αντιπαράθεση», λέει ο διπλωμάτης.
Και με αναφορά, πάντα, στο εν λόγω άρθρο που χαρακτήρισε τους Ιταλούς χειρότερους από τους επαίτες, καταλήγει ότι στην περίπτωση αυτή «πρόκειται για έναν επικίνδυνο δρόμο για την διαλεκτική σε όλη την Ευρώπη».
Το συγκεκριμένο άρθρο στιγμάτισε και ο γραμματέας της Λέγκα Ματτέο Σαλβίνι.
Η Ιταλία θέλει έναν εχθρό της Γερμανίας στην κυβέρνηση (FAZ).
Ένας διάσημος αντίπαλος της Γερμανίας θα μπορούσε να γίνει ο νέος υπουργός οικονομικών της Ιταλίας. Ο πρόεδρος θέλει να το αποτρέψει. Μπορεί να υπερισχύσει;
Η επιθυμία για έναν υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών , ο οποίος έχει τοποθετηθεί ως αυστηρός ευρω-αντίπαλος και εχθρός της Γερμανίας, έχει οδηγήσει σε ακινησία στην Ιταλία κατά τις διαπραγματεύσεις για τη νέα κυβέρνηση. Ο αμφιλεγόμενος υποψήφιος για την ηγεσία των δύο υπουργείων είναι ο Πάολο Σαβόνα , ο 81χρονος οικονομολόγος με ένα λαμπρό βιογραφικό σημείωμα. Ωστόσο, βλέπει το ευρώ ως την ολοκλήρωση των γερμανικών ιδεών υπεροχής στην Ευρώπη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο δεξιός λαϊκιστής ηγέτης της Λέγκας του Βορρά Ματέο Σαλβίνι επιμένει σε αυτόν τον υποψήφιο υπουργό Οικονομικών .
Υπάρχει προφανώς έντονη αντίθεση στο διορισμό του Σαβόνα από τον πρόεδρο της Ιταλίας Σέρτζιο Ματαρέλα . Σε αντίθεση με τη συνηθισμένη διπλωματική-τυπική προσέγγιση για το σχηματισμό κυβέρνησης, υπήρξε μια δήλωση που απέρριψε όποιον “υπαγορεύει” για την εκλογή μελλοντικών υπουργών. Ο πρόεδρος προσπαθεί σκληρά να μην εμφανιστεί ως απλός συμβολαιογράφος για τους εταίρους του συνασπισμού. Αντίθετα, ο συνασπισμός του κινήματος διαμαρτυρίας «Πέντε Αστέρια» και η δεξιά Λέγκα συμφώνησαν πρώτα για ένα πρόγραμμα, στη συνέχεια τον κατάλογο των υπουργών και τον υποψήφιο για πρωθυπουργό. Ο Ματαρέλα από την άλλη πλευρά, μπορεί να κάνει λίγα πράγματα. “Είμαι πραγματικά θυμωμένος”, έγραψε ο Σαλβίνι στο Facebook την Παρασκευή και πήρε ένα “Like” από τον εταίρο του στον συνασπισμό, τον επικεφαλής των Πέντε αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο . Το Σάββατο ο Σαλβίνι τα έβαλε με τη Γερμανία : «γερμανικές εφημερίδες και οι πολιτικοί μας προσβάλλουν ως ιταλούς ζητιάνους , τεμπέληδες και αχάριστους», έγραψε αυτή τη φορά στο Twitter. “Και πρέπει να επιλέξουμε έναν υπουργό Οικονομικών που τους ταιριάζει; Όχι, ευχαριστώ! ”
Η Λέγκα υπό την ηγεσία του Σαλβίνι , προωθεί τώρα την επιστροφή στην εθνική κυριαρχία της Ιταλίας με το δικό της νόμισμα. Ο υποψήφιος υπουργός Οικονομικών Πάολο Σαβόνα είναι ιδιαίτερα κατάλληλος για αυτές τις ιδέες. Επειδή σε αντίθεση με τους άλλους καθηγητές και επιχειρηματικούς ομιλητές της Λέγκα , έχει ένα σπουδαίο βιογραφικό σημείωμα, ειδικά για τα πρώτα του χρόνια. Μεταξύ άλλων, ο Σαβόνα σπούδασε στο περίφημο αμερικανικό ΜΙΤ της Μασαχουσέτης Εργάστηκε στο οικονομικό τμήμα της Banca d’Italia και στη συνέχεια για πολλά χρόνια ήταν γενικός διευθυντής της ιταλικής επιχειρηματικής ένωσης Confindustria.
Ο Σαβόνα συγκρίνει την εισαγωγή του ευρώ με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών
Ο Σαβόνα προέρχεται από το περιβάλλον του πρώην προέδρου του μικρού Ρεπουμπλικανικού κόμματος, του Ουγκο Λα Μάλφα .Ωστόσο, η εχθρική στάση του Σαβόνα Για την ευρωζώνη και τη Γερμανία δεν έχει καμία σχέση με τη στάση των πατέρων της ιταλικής ευρωμεσογειακής ένωσης.
Ο Σαβονα έγραψε σε πρόσφατο βιβλίο του ότι οι συνθήκες για το ευρώ στην Ιταλία είχαν το ίδιο αποτέλεσμα όπως το 1918 η Συνθήκη των Βερσαλιών για τη Γερμανία. Από τη σκοπιά της Σαβόνα, η Ιταλία χρειάζεται ένα «Σχέδιο Β» για απόσυρση από το ευρώ, προκειμένου να αποκτήσει ουσιαστικές παραχωρήσεις από τη Γερμανία και τους άλλους εταίρους της νομισματικής ένωσης. Για τον Σαβόνα, αυτό προφανώς περιλαμβάνει επίσης την κατάργηση των ορίων ελλείμματος, τα οποία θεωρούνται από αυτόν ως εντελώς αυθαίρετα.
https://www.militaire.gr/i-germania-prokalei-tin-italia
-poy-apanta-stis-gnostes-poniries-toy-verolinoy/
8.
FT: Οι φόβοι για πολιτική αστάθεια στη Ρώμη και τη Μαδρίτη
προκαλούν ρίγη στις αγορές ομολόγων.
Οι εντεινόμενοι φόβοι για εκδήλωση πολιτικής αστάθειας στην Ιταλία και την Ισπανία προκάλεσαν ρίγη στις αγορές ομολόγων των δύο χωρών χθες Παρασκευή, με τους επενδυτές να προχωρούν σε ρευστοποιήσεις και να στέλνουν χαμηλά τις τραπεζικές μετοχές, γράφουν οι Financial Times.
Το μακρόσυρτο ιταλικό δράμα ήρθε να συνοδεύσει η προοπτική της κατάρρευσης της ισπανικής κυβέρνησης μετά την υποβολή από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρότασης μομφής κατά του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι.
Το χρηματιστήριο της Μαδρίτης κατέγραψε απώλειες 2,7%, και οι αποδόσεις των ισπανικών ομολόγων αυξήθηκαν, ωστόσο η Ιταλία παρέμεινε στο πολιτικό και οικονομικό προσκήνιο. «Είδαμε στην περίπτωση της Ελλάδας πόσο επικίνδυνο είναι για μια χώρα να συσσωρεύει χρέη. Ελπίζω να μην έχουμε μια δεύτερη Ελλάδα στην περίπτωση της γειτονική μας Ιταλίας», δήλωσε στους FT ο καγκελάριος της Αυστρίας, Σεμπαστιαν Κουρτς.
Ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s έσπευσε να καταφέρει ένα ακόμη πλήγμα στην εκκολαπτόμενη κυβέρνηση, θέτοντας το αξιόχρεο της χώρας υπό εξέταση ενόψει ενδεχόμενης υποβάθμισης. Η Ισπανία παραμένει σε καλύτερη θέση, έχοντας μειώσει κατά πολύ το έλλειμμα του προϋπολογισμού και το ποσοστό του χρέους της. Η πολιτική αστάθεια ωστόσο, που ίσως επιφέρει πρόωρες εκλογές, έρχεται σε δύσκολη συγκυρία, με την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην οικονομία της ευρωζώνης να εξασθενεί, τονίζουν οι FT.
Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ/kathimerini.gr
http://www.anixneuseis.gr/?p=190333
26/5/2018
9.
Η Ιταλία αφυπνίζει το γεωπολιτικό εφιάλτη στην Ε.Ε..
Ωστόσο… Το ότι εγκαινιάζεται και πάλι η πληκτική μονομέρεια των οικονομολογούντων με αφορμή τις εξελίξεις στη γειτονική Ιταλία, ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο. Και προφανέστατα ως σύμπτωμα, έχει το δικό του παρελθόν…
Ένα παρελθόν που κατά κόρον ευδοκίμησε στην πολύπαθη Ελλάδα, και το οποίο καταφανώς υποτίμησε τη γεωπολιτική διάσταση της οικονομίας, για να φτάσουμε σήμερα, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια ορυμαγδού, να ανακαλύψουμε ποιο ήταν το αίτιο και ποιο το αιτιατό, σε μια χώρα που τείνει να τροποποιήσει ολοκληρωτικά τη γεωπολιτική της φυσιογνωμία, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που συνιστά μια τέτοια εξέλιξη.
Προφανώς αυτή η τάση τροφοδοτείται και αναπαράγεται, από το περιβάλλον του χαρτογιακαδισμού που αποτελεί και το προνομιακό πεδίο δράσης της Ευρωπαϊκής ελίτ και το οποίο μεγαλούργησε σε εκδικητικότητα σε βάρος μιας άβουλης και φοβικής Ελλάδας με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σπεύδει λοιπόν το SPIEGEL να καταφύγει σε προσομοιώσεις Βαρουφακιάδας…
Σπεύδει να ερμηνεύσει με όρους «θρασύτητας» το “πακέτο” των Ιταλικών αιτημάτων, επανακαταφεύγοντας στην γνωστή σε μας επιχειρηματολογία των «βουλιμικών» ιθαγενών, λέγοντας πως: «Η Ελλάδα ήταν μια πτωχή χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, η οποία παρακάλεσε για βοήθεια σε ώρα ανάγκης. Αντιθέτως οι Ιταλοί διαθέτουν κατά μέσο όρο περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τους Γερμανούς και είναι πολύ πλουσιότεροι από τους πολίτες της Λετονίας ή της Σλοβακίας– οι οποίοι όμως καλούνται να επωμιστούν το βάρος μίας φορολογικής μεταρρύθμισης, που θα οφελούσε κυρίως τους πλουσιότερους Ιταλούς. Εάν τελικά η νέα κυβέρνηση (της Ρώμης) περάσει αυτό που θέλει, θα καθιερώσει μία εξαιρετικά ύπουλη μορφή μεταφοράς πόρων στην Ευρώπη, από τους πιο φτωχούς στους πιο πλούσιους»…
Σπεύδουν οι κκ Κόλμερ να προϊδεάσουν πως οι Ιταλοί είναι έτοιμοι για IOU δηλαδή για «παράλληλο νόμισμα»…
Σπεύδουν βεβαίως και οι «οίκοι», με προεξάρχοντα τον γνωστό Moody’s, να απειλήσουν για επικείμενη υποβάθμιση του Ιταλικού αξιόχρεου, σε μια προσπάθεια αποτροπής των εξελίξεων, μέσα από τον συνειδησιακό εκφοβισμό των πολιτών, επιδιώκοντας να ενεργοποιήσουν έναν ιδιότυπο κοινωνικό αυτοματισμό, ανακυκλώνοντας τις κλασικές τους πρακτικές και εμπειρίες.
Και φυσικά από μια πρώτη ανάγνωση, δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτόν σε αυτού του είδους τις θεσμικές και προσωπικές προσεγγίσεις. Τίποτε απ’ όλα αυτά άλλωστε δεν μπορεί να αποκλειστεί ως παράμετρος ενός σκηνικού, που μόλις αρχίζει δειλά – δειλά να ξεδιπλώνεται.
Η πρώτη ανάγνωση ωστόσο, μπορεί να τροφοδοτεί τους επικαιροποιημένους παπαγαλισμούς μαθητευόμενων «οικονομολόγων» του διαδικτύου, αλλά δεν αρκεί για να ερμηνεύσει αυτό που πραγματικά συντελείται και όλα όσα σηματοδοτεί το «Ιταλικό πρόβλημα».
Ωστόσο… Η απόπειρα του άγονου μιμητισμού που ανασύρει μνήμες και εμπειρίες από την «Ελληνική περιπέτεια», προσπερνά μια πολύ σημαντική παράμετρο.
Η Ελλάδα σύρθηκε στην καθολική υποταγή εκβιαζόμενη και απειλούμενη και με μια πολιτική ηγεσία πρόθυμη να παραδοθεί αμαχητί στις απαιτήσεις των «συμμάχων».
Η Ιταλία σύρει την Ευρώπη στο δικό της ρυθμό, εκβιάζοντας και απειλώντας..
-ΚΑΙ γιατί τα θεμελιώδη μεγέθη την καθιστούν πρωταγωνίστρια των απειλών…
-ΚΑΙ γιατί ο χαρτογιακαδισμός της Ευρωπαϊκής ελίτ μόνο αυτή την ανάγνωση μπορεί να κάνει…
-αλλά ΚΑΙ γιατί η πολιτική της ηγεσία, προς το παρόν τουλάχιστον δεν δείχνει πρόθυμη για καθολική και άνευ όρων επίκυψη, χωρίς να μπορεί κανείς βεβαίως να αποκλείσει μια τέτοια μεταστροφή σε επόμενο χρόνο.
Η αντιστοίχιση επίσης με την αποτελεσματικότητα του οικονομικού εκβιασμού που ασκούν οι «οίκοι» στη γειτονική Τουρκία, είναι τουλάχιστον μη επαρκής. Κι αυτό γιατί παραγνωρίζει πως στη γειτονική Τουρκία, ο οικονομικός εκβιασμός…
-Ασκείται πρωτίστως από τις ΗΠΑ και δεν αποτελεί ενδοευρωπαϊκή υπόθεση…
-Ασκείται κατ’ επιλογήν ως πρωτεύων εκβιασμός, με τον γεωπολιτικό να παραμένει εν αναμονή και σε πλήρη ετοιμότητα. Και φυσικά…
-Ασκείται καθ’ υπέρβαση των ευρωπαϊκών επιλογών, και αυτό συν τοις άλλοις καθιστά πολύ πιο επιβαρυντικές τις επιπτώσεις που εν δυνάμει τροφοδοτούνται από το Ιταλικό πρόβλημα.
Να γιατί είχαμε προειδοποιήσει από την πρώτη στιγμή, βλέποντας που πάει το πράγμα, πως οι πρώτες προσεγγίσεις του «Ιταλικού προβλήματος»… «Υπήρξαν στη βάση τους προσεγγίσεις ιδιαιτέρως μονομερείς… Ασχολήθηκαν πρωτίστως με τα «τεχνικά ζητήματα» που ανακύπτουν από την απολυτοποίηση μιας Ισπανογενούς Ποδεμικού χαρακτήρα οικονομικής ρητορικής, την οποία βιώσαμε άλλωστε και εδώ στην Τσιπραίικη εκδοχή της… Και φυσικά εξαντλήθηκαν στην περιγραφή ενός επίπλαστου καθεστώτος πανικού, στο οποίο αναγκαστικά θα περιέλθει η Ευρωπαϊκή πολιτική και τραπεζική ελίτ, αναζητώντας τρόπους για τη διαχείρισή του».
Να γιατί επιμέναμε να αναδεικνύουμε πως: «Το περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η ρητορική των συγκεκριμένων πρωταγωνιστών, προφανώς και έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία. Και αυτό το περιβάλλον είναι περιβάλλον δυναμικά εξελισσόμενου ευρωσκεπτικισμού, που διχοτομεί από άκρου εις άκρον τις κοινωνίες της Ευρώπης».
Θα επιμείνουμε λοιπόν πως το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης, είναι το γεωπολιτικό μέγεθος της Ιταλίας, και η όποια μελλοντική θέση της ως σημαντικό γεωπολιτικό φιλέτο στον επανακαθορισμό του χάρτη των γεωστρατηγικών συμμαχιών.
Αυτός είναι και ο λόγος, που οι σημαντικές παράμετροι του «Ιταλικού προβλήματος», σχετίζονται με τη γεωπολιτική διάσταση της πολιτικής σύμπραξης της «Λέγκας» με τα «πέντε αστέρια».
Και αυτή η διάσταση δεν περιορίζεται μονάχα στις στοιχίσεις που σχετίζονται με τη βιωσιμότητα ή τη διάλυση της Ευρωζώνης αυτής καθ’ εαυτής, αλλά επεκτείνεται και στην κορυφαία σύγκρουση στρατηγικών που βρίσκεται σε εξέλιξη σε ολόκληρη την Ευρώπη, και αφορά σε ευρύτερες γεωστρατηγικές ανασυντάξεις στο πλευρό των ισχυρών ανταγωνιστών και όχι μόνο.
Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια διεργασία ευρύτερη, που δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται οι αποδομητικές τάσεις στις οποίες πρωταγωνιστούν οι χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης.
Το πρόβλημα λοιπόν ΔΕΝ είναι μόνο νομισματικό... Και η σοβαρότητα της πρόκλησης που συνιστά η πολιτική αλλαγή στην Ιταλία, ΔΕΝ είναι στενά και οικονομικίστικα πρόκληση μόνο Γερμανοκεντρικού ενδιαφέροντος.
Η ευρωπαϊκή ελίτ, μπορεί να επιμένει πυροβολώντας ως συντηρητικές, λαϊκίστικες και αναχρονιστικές τις αντιλήψεις που επαναφέρουν στο προσκήνιο την δυναμική του Έθνους – Κράτους, κόντρα στο μοντέλο της παγκοσμιοποιητικής ενοποίησης που καθηλώνει τους λαούς, ωστόσο αυτές οι αντιλήψεις κερδίζουν με ρυθμούς ανεξέλεγκτους τα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων.
Πρόκειται επομένως για μια σύγκρουση αντιλήψεων που προσλαμβάνει όλο και πιο καθαρά γεωπολιτικά χαρακτηριστικά. Αναγορεύεται σε σύγκρουση στρατηγικών, και το δυναμικό περιβάλλον αυτής της σύγκρουσης, επιχειρεί ως ένα βαθμό ικανοποιητικά να το αξιοποιήσει με υβριδικές παρεμβάσεις η Ρωσία, επιδιώκοντας να ενισχύσει εκ των έσω, τις αποδομητικές τάσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι απαντήσεις επομένως δεν είναι απλές… Είναι εξόχως πολυσύνθετες… Και προφανώς δεν ικανοποιούνται με τις επιφανειακές προσεγγίσεις της χαρτογιακάδικης Ευρωπαϊκής ελίτ, ούτε πολύ περισσότερο με τους αυτοσχεδιασμούς των αυτόκλητων «οικονομολόγων» που πήραν το «διδακτορικό» τους στα απόνερα των πλατειών.
Θα επανέλθουμε…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://www.anixneuseis.gr/?p=190343
26/5/18
10.
Βρυξέλλες: Απίθανο το Italexit.
Καθησυχαστικό μήνυμα στέλνουν οι Βρυξέλλες για την Ιταλία, την ώρα που οι αναλυτές εκτιμούν ότι οι πιθανότητες επιβίωσης της νέας κυβέρνησης, είναι μικρές.
«Ενα Italexit είναι εντελώς απίθανο. Η Λέγκα και τα Πέντε Αστέρια δεν έχουν κανένα συμφέρον να γίνουν πραγματικότητα τα χειρότερα σενάρια», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επίτροπος αρμόδιος για τον προϋπολογισμό της Ένωσης Γκίντερ Ότινγκερ.
Από την πλευρά του ο γραμματέας της Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, παρενέβη και πάλι μέσω Facebook σχετικά με την προσπάθεια του ιταλού εντολοδόχου πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε να συνθέσει κυβέρνηση και την αρνητική στάση του προέδρου της Δημοκρατίας, ως προς την πιθανότητα να είναι ο «ευρωσκεπτικιστής καθηγητής» Πάολο Σαβόνα, ο νέος υπουργός Οικονομικών.
«Γερμανοί πολιτικοί και εφημερίδες προπηλακίζουν: ιταλοί ζητιάνοι, τεμπέληδες, φοροφυγάδες, που πάνε να ρίξουν τους άλλους και δεν γνωρίζουν την ευγνωμοσύνη. Και εμείς θα έπρεπε να διαλέξουμε έναν υπουργό Οικονομικών που να εγκρίνουν αυτοί; Όχι, ευχαριστώ», έγραψε ο επικεφαλής της Λέγκα στην σελίδα του στο Facebook.
REUTERS, A.P./ kathimerini.gr
http://www.anixneuseis.gr/?p=190328
26/5/18
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.