Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί. (11/6/2018)
(1α) Η «έκρηξη» της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας
και η κατάρρευση της ελληνικής σε νούμερα: Πού οδηγούμαστε.
(1β) Ερντογάν – AKP: 600 αμυντικά προγράμματα στην Τουρκία…
(2) Μήπως είναι καιρός να ξεκινήσουμε διαδικασία
για Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος;
(3) Εντοπισμός/κατάρριψη -και των τουρκικών- F-35A,
η Ελληνική ΠΑ θα το κάνει ακριβώς όπως το Αμερικανικό Ναυτικό!
(4) S-400 vs Patriot: Σύγκριση ανάμεσα στα δυο καλύτερα αντιαεροπορικά συστήματα στον κόσμο - ΒΙΝΤΕΟ.
(5) Αλλάζει τα δεδομένα υπέρ της Τουρκίας ο νέος πύραυλος cruise SOM
με ακτίνα 800 χλμ. (φωτό, βίντεο).
(6) Επιχειρησιακή δοκιμή του τουρκικού πυροβόλου laser
της Aselsan LSS (vid.).
(7) Cobra II: To νέο τεθωρακισμένο για το οποίο
καμαρώνουν οι Τούρκοι - ΒΙΝΤΕΟ.
(8) Έναρξη τεχνικού διαλόγου για τορπίλες υποβρυχίων του ΠΝ:
Διαδικασία και πιθανές υποψηφιότητες.
(9) Η νέα πυραυλάκατος του ΠΝ στη θάλασσα!
(10) Η άσκηση του πολεμικού ναυτικού“Καταιγίδα 2018”
ένδειξη ετοιμότητας και ισχυρό μήνυμα αποτροπής προς την Τουρκία.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί
(6) Επιχειρησιακή δοκιμή του τουρκικού πυροβόλου laser
της Aselsan LSS (vid.).
(7) Cobra II: To νέο τεθωρακισμένο για το οποίο
καμαρώνουν οι Τούρκοι - ΒΙΝΤΕΟ.
(8) Έναρξη τεχνικού διαλόγου για τορπίλες υποβρυχίων του ΠΝ:
Διαδικασία και πιθανές υποψηφιότητες.
(9) Η νέα πυραυλάκατος του ΠΝ στη θάλασσα!
(10) Η άσκηση του πολεμικού ναυτικού“Καταιγίδα 2018”
ένδειξη ετοιμότητας και ισχυρό μήνυμα αποτροπής προς την Τουρκία.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί
1α.
Η «έκρηξη» της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας
και η κατάρρευση της ελληνικής σε νούμερα:
Πού οδηγούμαστε.
O Οργανισμός Αμυντικών και Αεροδιαστημικών Βιομηχανιών της Τουρκίας ανακοίνωσε την έκθεση πεπραγμένων για το 2017 και όντως τα αποτελέσματα προκαλούν... μελαγχολία, αν τα συγκρίνεις με τα εν Ελλάδι αποτελέσματα της αμυντικής βιομηχανίας που εκτός από δύο-τρεις ελληνικές ιδιωτικές βιομηχανίες, όλες οι άλλες έχουν καταστραφεί λόγω της εγκληματικής πολιτικής του κράτους κατά της ασφάλειας της χώρας και της οικονομίας.
Σύμφωνα με την έκθεση ο κύκλος εργασιών του Κλάδου έφτασε τα 6,7 δισ. δολ. (!), παρουσιάζοντας αύξηση κατά 12% σε σχέση με το 2016. Το μεγαλύτερο ποσό – 2,4 δισ. δολάρια – προέρχεται από την πώληση στρατιωτικών οχημάτων.
Στην Ελλάδα ο συνολικός κύκλος εργασιών κατεστραμμένης κρατικής και ιδιωτικής αμυντικής βιομηχανίας δεν ξεπερνά τα 190 εκατ. ευρώ ετησίως!
Και από αυτό τον αριθμό το 60% αφορά την Theon Sensors, την INTRACOM
και την ISI! To υπόλοιπο ποσοστό αφορά κυρίως την ΕΑΒ που εισπράττει από την «αγελάδα» που λέγεται «Πολεμική Αεροπορία» και η οποία κάνει το 50% του τζίρου της ΕΑΒ. Οι αποσύρσεις σχεδόν όλων των μαχητικών δεύτερης γενιάς (εκτός των αναβαθμισμένων F-4E PI), έφεραν κατάρρευση και στις πωλήσεις της ΕΑΒ οι οποίες μέσα σε μία 15ετία μειώθηκαν κατά 70% (από 236 εκατ. το 2003 έπεσαν στα 80 εκατ. πέρσι)!
Ακολουθούν στη τουρκική έκθεση τα αεροναυπηγικά προϊόντα – 1,13 δισ. δολάρια – όπλα, πυρομαχικά και πύραυλοι – 828 εκ. δολάρια – προϊόντα πολιτικής αεροπορίας – 650 εκ. δολάρια – ναυτικά προϊόντα – 569 εκ. δολάρια – συντήρηση – 171 εκ. δολάρια – υποστήριξη – 134 εκ. δολάρια – άλλα προϊόντα – 650 εκ.
Οι εξαγωγές έφτασαν το 1,82 δισ. δολάρια, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 6,6% σε σχέση με το 2016. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνονται και 684 εκ. δολάρια πώλησης σε τελικούς χρήστες, ενώ τα λοιπά χρήματα προήλθαν από πωλήσεις σε ξένες εταιρείες ενδιάμεσων προϊόντων.
Στην Ελλάδα Theon Sensors και INTRACOM , εξάγουν περίπου 90 εκατ. ετησίως και... μέχρι εκεί! Και από αυτές τις εξαγωγές, μόνο η Theon Sensors με τα ηλεκτροοπτικά της, εξάγει δικής της ανάπτυξης και κατασκευής προϊόντα (μαζί με ISI τζιράρουν 50 εκατ. ετησίως και από αυτά τα 43 αφορούν εξαγωγές) , ενώ η INTRACOM αναλαμβάνει βασικά υποκατασκευαστικό έργο ξένων βιομηχανιών και εξάγει περί τα 50 εκατ.!
Η έκθεση του τουρκικού Οργανισμού και τονίζεται ότι οι πωλήσεις έχουν τεράστια προοπτική στην Μέση Ανατολή, στις «τουρκικές» δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας και στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.
Στα τέλη του 2017 ο κλάδος απασχολούσε 44.740 άτομα, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 30% σε σχέση με το 2016, δημιουργώντας 10.000 περίπου νέες θέσεις εργασίας.
Οι εισαγωγές ανταλλακτικών, πολύ περιορισμένες: Μόλις 1,54 δισ. δολάρια απαρτίων απαραίτητων για την εγχώρια παραγωγή, αλλά και την δημιουργία αποθέματος. Το ήμισυ των εισαγωγών προέρχεται από την Ευρώπη και το 35% από τις ΗΠΑ. Το υπόλοιπο 15% από Ρωσία και Κίνα, κυρίως.
Το ζήτημα είναι πλέον κρίσιμο: Η ισχύς των ενόπλων δυνάμεων ενός κράτους κρίνεται εν πολλοίς από αυτή της πολεμικής βιομηχανίας του. Η υπόθεση «αμυντική βιομηχανία» εξελίσσεται σε τεράστιο πρόβλημα για την Ελλάδα σε σχέση με την κολοσσιαία ανάπτυξη της αντίστοιχης τουρκικής...
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν σε ομιλία του χθες στην Αγκυρα ανέφερε πως ο αριθμός των αμυντικών προγραμμάτων έχει αυξηθεί από 66 σε 600 τα τελευταία 16 χρόνια που το κόμμα του βρίσκεται στην εξουσία, τα οποία ανέρχονται σε ύψος 43 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση οπαδών του στην Άγκυρα, ο Ερντογάν είπε πως οι αμυντικές δαπάνες της Τουρκίας έχουν φτάσει στα 60 δισ. δολάρια περιλαμβανομένων και επερχόμενων προγραμμάτων. Ανάφερε επίσης ότι θα δημιουργηθεί μια ειδική Αεροδιαστημική Βιομηχανική Ζώνη στην περιοχή Καχραμανκαζάν στην Άγκυρα. Το εν λόγω πρόγραμμα αναμένεται να έχει κύκλο εργασιών περί τα 2 δισ. δολάρια και θα δημιουργήσει 15.000 θέσεις εργασίας.
Πέτρος Αναστασίου
10/6/2018
1β.
Ερντογάν – AKP: 600 αμυντικά προγράμματα στην Τουρκία…
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν ανέφερε πως ο αριθμός των τουρκικών αμυντικών προγραμμάτων έχει αυξηθεί από 66 σε 600 τα τελευταία 16 χρόνια που το κόμμα του βρίσκεται στην εξουσία.
Μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση οπαδών του στην Άγκυρα, ο Ερντογάν είπε πως οι αμυντικές δαπάνες της Τουρκίας έχουν φτάσει στα 60 δισ. δολάρια περιλαμβανομένων και επερχόμενων προγραμμάτων.
Ανέφερε επίσης ότι θα δημιουργηθεί μια ειδική Αεροδιαστημική Βιομηχανική Ζώνη θα δημιουργηθεί στην περιοχή Καχραμανκαζάν στην Άγκυρα. Το εν λόγω πρόγραμμα αναμένεται να κοστίσει περί τα 2 δισ. δολάρια και θα δημιουργήσει 15.000 θέσεις εργασίας.
Στην συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο παλαιό στάδιο της Άγκυρας, το οποίο σύντομα αναμένεται να κατεδαφιστεί, έδωσαν το παρόν πολλές χιλιάδες οπαδών του Τούρκου προέδρου.
11 Ιουνίου 2018
2.
ΑΠΟΨΗ: Μήπως είναι καιρός να ξεκινήσουμε διαδικασία για Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος;
ΑΠΟΨΗ: Μήπως είναι καιρός να ξεκινήσουμε διαδικασία για Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος;
Η χώρα μας έχει την τύχη να βρίσκεται σε μια από τις προνομιακότερες γεωγραφικές θέσεις του πλανήτη, αλλά και την ατυχία να γειτονεύει με χώρα που ιστορικά έχει εισβάλει σε κάθε γείτονά της! Η Τουρκία, όπως και να το κάνουμε δεν είναι ούτε Βέλγιο, ούτε Λουξεμβούργο, και λογικό είναι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να μην πολυκαταλαβαίνουν το άγχος και την «επιμονή» μας να κρατάμε ισχυρές και δαπανηρές Ένοπλες Δυνάμεις. Οι μόνοι εταίροι που με κάποιον τρόπο μπορούν να μας «νοιώσουν» ίσως είναι οι Πολωνοί και οι χώρες της Βαλτικής, που για τους δικούς τους λόγους φοβούνται αρκετά τους Ρώσους. Βέβαια μια εισβολή στην Εσθονία θα έφερνε το ΝΑΤΟ και έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δυστυχώς για εμάς μια εισβολή στο Αιγαίο θα έφερνε απλά πρωτοσέλιδα στις μεγάλες εφημερίδες της Δύσης.
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να διατηρεί ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, σε ποσότητα, ποιότητα και ισχύ που κανένα άλλο μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας δεν χρειάζεται, εκτός ίσως από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Αν δει κάποιος την Ελλάδα μονοσήμαντα, και εξετάσει τις Ένοπλες Δυνάμεις που διατηρεί, 220 μαχητικά πρώτης γραμμής, 13 φρεγάτες, 1000+ άρματα μάχης, δεκάδες ταξιαρχίες και μεραρχίες, θα αναρωτηθεί αν οι κάτοικοι αυτής της μικρής ηλιόλουστης χώρας έχουν πάθει ηλίαση.
Αν όμως δει τι διατηρούν αντίστοιχα οι «φίλοι και γείτονες» Τούρκοι, τότε μάλλον θα αρχίσει να ξυπνάει. Όταν οι Τούρκοι διατηρούν 300 μαχητικά, 16 φρεγάτες, περισσότερα από 2000 τανκς, ενώ κατασκευάζουν δεκάδες επιθετικά ελικόπτερα, σχεδιάζουν την κατασκευή 1000+ Altay, αγοράζουν 100+ F-35, διαθέτουν και αναπτύσσουν βαλλιστικούς πυραύλους, τότε δεν μπορείς απλά να «κοιμάσαι» τον ύπνο του Δικαίου.
Και το χειρότερο, απειλούν καθημερινά την χώρα μας με πόλεμο, παραβιάζουν τον Εθνικό Εναέριο χώρο και το FIR Αθηνών, προβαίνουν σε προκλήσεις εντός των Χωρικών μας Υδάτων, συλλαμβάνουν παράνομα και με μαφιόζικες τακτικές στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων και τα φυλακίζουν χωρίς απαγγελία κατηγορητηρίου. Όχι, μπροστά σε έναν τέτοιο γείτονα δεν μπορείς να μείνεις απαθής, πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος.
Πρόσφατα η Πολεμική Αεροπορία, σε μια κίνηση που πολλάκις την έχουμε χαρακτηρίσει «ματ», επέλεξε τον εκσυγχρονισμό των 85 νεότερων F-16 σε επίπεδο F-16V. Έτσι σε 4 χρόνια από σήμερα, μαχητικά με ραντάρ AESA, προηγμένο υπολογιστή αποστολής και δυνατότητα fusion πληροφοριών από τους αισθητήρες και το Link 16 θα πετούν πάνω από το Αιγαίο. ΑΝ τελικά η Τουρκία πάρει έναν μικρό αριθμό F-35A (τονίζουμε το ΑΝ, και θα επανέλθουμε σε νέο μας άρθρο σύντομα στο θέμα), τα τελευταία δεν θα κάνουν απλά περιπάτους πάνω από το Αιγαίο.
Το θέμα όμως της Πολεμικής μας Αεροπορίας δεν είναι το F-35A, ή καλύτερα, δεν είναι μόνο το F-35A. H Τουρκία διατηρεί έναν μεγάλο αριθμό F-16C/D Blk50+Adv, έχει βαλλιστικούς πυραύλους, αναπτύσσει το δικό της μαχητικό, και απειλεί ζωτικό μας χώρο από πλεονεκτική θέση. Τα νησιά μας βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία, η ΠΑ δεν πρέπει απλά να έχει την πρωτοβουλία κινήσεων πάνω από τα νησιά, αλλά αν είναι δυνατόν και πάνω από τα Μικρασιατικά παράλια και μάλιστα σε ικανό βάθος. Κάτι τέτοιο είναι πλέον αδύνατο με την σημερινή κατάσταση, και τις συστοιχίες των S-400 που το 2019 θα μπουν σε υπηρεσία. Ακόμη κι ΑΝ δεν παραληφθούν τα F-35A, η Τουρκία θα βρει άλλη λύση, είτε αυτή λέγεται ευρωπαϊκό μαχητικό (Eurofighter Typhoon), είτε ρωσικό (Su-35/Su-57).
Ακόμη και χωρίς ενίσχυση της ΤΗΚ με νέα μαχητικά, μεγάλο μέρος των μαχητικών της ΠΑ θα πρέπει να βγει εκτός υπηρεσίας την επόμενη δεκαετία. Τα F-4E AUP ήδη αργά αλλά σταθερά μειώνονται σε υπηρεσία. Τα 32 F-16C/D Blk30 κάποια στιγμή, ακόμη κι αν εκσυγχρονιστούν περιορισμένα με απάρτια από τα Blk50/Blk52+ και νέα συστήματα, πάλι θα έχουν εξαντλήσει τις ώρες πτήσης τους, ενώ ούτως ή άλλως η μαχητική τους αξία θα είναι περιορισμένη, ενώ η επιβιωσιμότητά τους πάνω από το Αιγαίο όχι σίγουρη. Τα Mirage 2000EGM/BGM θα πρέπει κι αυτά με την σειρά τους να αποσυρθούν.
Κατά συνέπεια η ΠΑ θα μείνει με τα 85 εκσυγχρονισμένα F-16V, με 24 Mirage 2000-5Mk2 και 38 F-16C/D Block 50/52. Την δεκαετία του ’30 θα πρέπει να αποσυρθούν και οι δυο τελευταίοι τύποι αεροσκαφών. Συνεπώς, αν δεν θέλουμε μια «κουτσουρεμένη» ΠΑ, που θα μπορεί απλά να δρα «πυροσβεστικά» σημειακά στο Αιγαίο, αλλά μια ΠΑ που θα μπορεί να αποτελεί μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να ενισχυθεί με ΝΜΑ και μάλιστα σε ικανούς αριθμούς.
Η ανάγκη για αγορά ΝΜΑ είναι μάλλον γνωστή σε όλους. Η ίδια η Πολεμική Αεροπορία το είχε τονίσει από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, και η χώρα μάλιστα είχε προχωρήσει σε επιλογή του Eurofighter Typhoon, και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες, δηλαδή 60+30 αεροσκάφη σε βάθος δεκαετίας. Την ίδια στιγμή που η Τουρκία έμπαινε στην Κοινοπραξία του JSF, εμείς «κλείναμε» χωρίς «πολλά-πολλά» 90 μαχητικά Typhoon. Θα χρησιμοποιήσουμε ειδικά κι όχι γενικά τον χαρακτηρισμό «ευτυχώς», αλλά δεν προχωρήσαμε στην αγορά του ευρωπαϊκού μαχητικού, όχι γιατί δεν είναι ικανό, αλλά γιατί εμείς δεν είμασταν ικανοί να πληρώσουμε την προμήθεια 90 μαχητικών, και φυσικά να πληρώνουμε FOS για να τα διατηρούμε σε υπηρεσία.
Σήμερα είμαστε στο 2018. Η Κρίση χτύπησε την χώρα, και θεωρητικά βγαίνουμε από τα Μνημόνια το καλοκαίρι. Θεωρούμε πως η Ελλάδα με τον Α ή τον Β τρόπο θα ανακάμψει, θα ξαναγίνει οικονομικά ισχυρή, θα μειώσει το χρέος της και θα επανέλθει στην κανονικότητα. Ελπίζουμε η «κανονικότητα» να μην είναι η ίδρυση νέων δημόσιων οργανισμών και οι αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα συνέλθουμε, οι Τούρκοι δεν ξέρουμε αν θα συνέλθουν από την χωρίς επιστροφή αναθεωρητική στρατηγική που έχουν υιοθετήσει. Αυτό που μας «γλύτωσε» μέσα στην Κρίση ήταν η ύπαρξη ισχυρών ‘Ενοπλων Δυνάμεων, αλλιώς Τουρκία ήδη θα είχε κάνει το «λάθος» βήμα.
Θεωρητικά και πάλι η Χώρα μας θα μπορεί να αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες κάπου μετά το 2020-2022, σε συνδυασμό με τα πλεονάσματα που θα πρέπει να παρουσιάζει κάθε έτος. Το μόνο σίγουρο είναι πως σήμερα δεν μπορούμε να αγοράσουμε Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος.
Αυτό όμως σημαίνει πως δεν πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για αγορά Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους; Σημαίνει πως στην απευκταία περίπτωση που χρειαστούμε άμεσα ενίσχυση θα «τρέχουμε» να αγοράζουμε ότι βρούμε μπροστά μας; Θα αγοράζουμε Mirage F1 από την γραμμή παραγωγής ή θα παρακαλάμε για FREMM που θα έρθουν εντός του καλοκαιριού του 2018; και εντάξει, στην πρώτη περίπτωση η τότε κυβέρνηση μόλις είχε αναλάβει και προσπαθούσε να ενισχύσει τις ΕΔ με κάθε μέσο μετά από μια βάρβαρη εισβολή, αλλά η περίπτωση των FREMM ήταν πλήγμα στην αξιοπιστία της χώρας μας. Γυρίζουμε στο ΝΜΑ.
Έστω ότι η χώρα μπορεί να αγοράσει μαχητικά μετά το 2022. Πρέπει να περιμένουμε να φτάσει το 2022 για να ασχοληθούμε με το ΝΜΑ; Δεν μπορούμε από τώρα να ξεκινήσουμε μια διαδικασία γιαυτό;
Πολλοί θεωρούν πως το F-35 είναι μονόδρομος για την ΠΑ, και δεν θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε ιδιαίτερα, ειδικά στην περίπτωση που στο μέλλον η ΠΑ θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα «πλέγμα» αεράμυνας που θα περιλαμβάνει και S-400. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως θα τοποθετήσουν τους S-400 στα σύνορα με Συρία και Ιράν, αλλά μάλλον δεν πείθουν όταν λένε ότι χρειάζονται S-400 για να αντιμετωπίσουν τα εναπομείναντα Su-24 του Άσαντ, ή τα εποχής Σάχη F-4E του Ιράν. Οι S-400 θα τοποθετηθούν στο Μέτωπο του Αιγαίου, nice and clear που θα έλεγαν και οι Αμερικανοί.
Το θέμα όμως είναι πως ακόμη κι αν είναι αποφασισμένο να αγοραστεί το F-35, θα ήταν λάθος να μην ξεκινήσει μια διαδικασία, αν όχι διαγωνισμός έστω ένας ανταγωνιστικός διάλογος μεταξύ των εταιρειών που κατασκευάζουν μαχητικά 4ης και 5ης γενιάς στην Δύση και εντός ΝΑΤΟ. Ποιος μας λέει πως δεν θα έρθει για παράδειγμα η Boeing με μια λύση ικανή να αντιμετωπίσει τους S-400, πιθανότατα με συνδυασμό F/A-18 BlockIII και EF-18G;
Ποιος λέει πως δεν έχει αντίστοιχη λύση για το μέλλον η Dassault με συνδυασμό Rafale F4 και FCAS; Γιατί η Eurofighter θεωρεί πως η καλύτερη λύση για την Πολωνία είναι το Typhoon την στιγμή που οι Ρώσοι έχουν «φυτέψει» S-400 στο Καλίνινγκραντ; Μήπως έχουν κι αυτοί κάτι να προσφέρουν (για παράδειγμα ένα stand off όπλο); Οι Σουηδοί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τους S-400; γιατί δηλαδή το Gripen να μην έχει κι αυτό κρυφά χαρτιά για την αντιμετώπιση της απειλής. Και τέλος, η LM θεωρεί πως το F-16V στην Ινδία μπορεί να είναι απάντηση στην κινεζική απειλή. Μήπως είναι κι αυτό μια λύση που μάλιστα θα έλυνε το θέμα της ομοιοτυπίας;
Όλα τα παραπάνω, μπορεί ήδη να τα ξέρει η ΠΑ, μπορεί όμως να μην έχει την δυνατότητα να τα μάθει. Ακόμη κι ένα απλό RFI (Request for Information) απαιτεί την συγκατάθεση της ηγεσίας. Δεν κοστίζει τίποτα στην ΠΑ να ξεκινήσει μια «προκαταρκτική» διαδικασία για την επιλογή Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους. Αν εξαιρέσουμε το F-35 για το οποίο ζητήθηκε ενημέρωση, αλλά και το F-16V (που αγοράζουμε), τα υπόλοιπα μαχητικά είναι άγνωστα.
Πάμε στα τουρκικά F-35, ΑΝ φυσικά οι Τούρκοι τα παραλάβουν. Έχουμε γράψει ουκ ολίγες φορές πως η λύση στα τουρκικά F-35 δεν είναι ελληνικά F-35, αλλά μια ολοκληρωμένη, σωστά και αποτελεσματικά διασυνδεδεμένη αεράμυνα, και μια αεροπορία που θα μπορεί να επιχειρεί από παντού στην ενδοχώρα και στα νησιά. Κι όταν λέμε παντού, εννοούμε παντού. Η αεράμυνα αυτή οφείλει να περιλαμβάνει και προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη. Το ΝΜΑ παρεμπιπτόντως θα πρέπει να αγοραστεί σε ικανούς αριθμούς, και όχι σε αριθμούς «δείγματος», για παράδειγμα 20 αεροσκάφη. Η αντικατάσταση των F-4E AUP, Mirage 2000EGM/BGM, F-16 Block 30, και μετά την δεκαετία του 2030 των 38 F-16 Block 50+Adv, θα απαιτήσει την αγορά 100 μαχητικών αεροσκαφών. Και κανείς δεν θα ισχυριστεί πως καθώς το ΝΜΑ αεροσκάφος είναι ικανότερο, θα πρέπει να αγοραστούν λιγότερα αεροσκάφη, όταν ο κύριος αντίπαλος ενισχύεται ασύμμετρα και απαιτεί ισάξια απάντηση (100 F-35A ή αντίστοιχο μαχητικό, καθώς και το TF-X).
Αυτό σημαίνει 100 μαχητικά αεροσκάφη μεταξύ του 2025 και του 2035, ή 10 μαχητικά αεροσκάφη ετησίως. Με τιμές αγοράς, και μέσο κόστος 100 εκ δολάρια ανά μαχητικό, χρειαζόμαστε 10 δις για την αγορά των μαχητικών, συν ένα ποσό 4-5 δις για την δημιουργία υποδομών υποστήριξης, εκπαίδευσης κοκ. Δηλαδή 15 δις δολάρια (13-14 δις ευρώ ανάλογα με την ισοτιμία). Φυσικά η αποπληρωμή μπορεί να γίνει σε περισσότερα έτη, όπως φυσικά και οι παραδόσεις μπορούν να φτάσουν μέχρι και το 2040. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να παραλαμβάνουμε τα αεροσκάφη μας με ρυθμό 20 και 30 ανά έτος, δεν έχει τόση αξία και φυσικά υπάρχει και η ανάλογη χρέωση από τον κατασκευαστή.
Μιας και φτάσαμε στον κατασκευαστή, ας δούμε τα πράγματα λίγο καλύτερα. Ο κάθε κατασκευαστής θέλει να πληρωθεί. Το ιδανικό θα ήταν μετρητά, τα χρήματα επιτόπου και όλοι χαρούμενοι. Δυστυχώς η χώρα μας δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Συνεπώς ο κατασκευαστής, σε συνεργασία με την κυβέρνηση της χώρας του θα πρέπει να μας βρει μια λύση. Θα πρέπει δηλαδή να κάνουμε το δικό μας πρόβλημα, της ελλειπούς χρηματοδότησης, δικό του. Πως δηλαδή η Group Naval σε συνδυασμό με την Γαλλική Κυβέρνηση είδαν σαν ευκαιρία τις επιστροφές των τόκων των ελληνικών ομολόγων, έτσι μπορούν να κάνου και οι λοιποί. Ακόμη και η Boeing ή η Lockheed Martin θα καταφέρουν να βρουν τρόπο χρηματοδότησης, βοηθώντας μας σε πακέτο βοήθειας ανάλογο αυτού του F-16V.
15 δις δολάρια ή ευρώ είναι τεράστιο ποσό, αρκεί φυσικά να τους δελεάσουμε όλους με μια παραγγελία 100 μαχητικών κι όχι με 12+8+12+20+30+..+…+… και γελάνε μαζί μας (και μας αρμέγουν κανονικότατα στην συνέχεια). Οι ανάγκες είναι τεράστιες, και το ξέρουμε. Αν βγούμε στην «πιάτσα» για 20 μαχητικά, θα γίνει μια «σφαγή» για τα πρώτα 20, καθώς ο νικητής ξέρει πως θα συνεχίσουμε να αγοράζουμε το ίδιο μαχητικό στο μέλλον, στην τιμή που θα θέλει όμως αυτός πια. Και δικαίωμα προαίρεσης να βάλουμε, δεν θα είναι 20+80 αλλά 20+10. Μετά όμως από τα πρώτα 30, θα διαπραγματευόμαστε με την πλάτη στον τοίχο.
Καθώς το Βέλγιο κατά 99% θα αγοράσει το F-35, μετά την αγορά από Ολλανδία και Δανία, η BAe και η Dassault πραγματικά δίνουν τα ρέστα τους για την επιλογή των Typhoon και Rafale. Για 34 μαχητικά οι Βέλγοι παίρνουν απίθανα αντισταθμιστικά, έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας υψηλής έντασης γνώσης (δεν θα τους προσλάβουν γκαρσόνια, αλλά επιστήμονες σε ερευνητικά κέντρα), σε κορυφαίες εκδόσεις μαχητικών, επενδύσεις δις στην χώρα, ακόμη και συμμετοχή στο FCAS. Εμείς δηλαδή γιατί να μην έχουμε κι εμείς σαν Ελλάδα δυνατότητα πρόσβασης σε όλα αυτά τα καλούδια. Από όσο ξέρουμε, έχουμε αφήσει όλα τα τριγύρω πηγάδια της περιοχής ανέπαφα…
Ανταλλάγματα μπορούν να μας προσφέρουν και η Boeing/Saab. H πρώτη έχει καταφέρει να χάσει όλους τους διαγωνισμούς από το F-35. Για την ακρίβεια, το F/A-18 χάνει εύκολα, κι αυτό η Boeing θέλει να σταματήσει. Ακόμη και ο Καναδάς που ήταν «εύκολη» υπόθεση» χάθηκε λόγω της υπόθεσης Bombardier. Τώρα έχει μείνει η Φινλανδία, και η Boeing προσπαθεί με το «κρυμμένο» άσσο, το EF-18G. Η Saab αν χάσει τον διαγωνισμό της Ινδίας θα βρεθεί σε δυσμενή θέση, καθώς τα ευρωπαϊκά κράτη επιλέγουν Gripen, αγοράζουν F-16. Συνεπώς και οι δυο έχουν λόγους να δώσουν γη και ύδωρ στην Ελλάδα, ή γραμμή παραγωγής!
Η Lockheed Martin φυσικά δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Φυσικά προτιμά να προωθήσει το F-35 κι όχι το F-16V, το οποίο κάποια στιγμή θα βγει εκτός παραγωγής. Το F-35 είναι το μέλλον της Δύσης, γιαυτό και οι ΗΠΑ είναι τόσο ευαίσθητες στην παράδοση των τουρκικών αεροσκαφών σε μια περιοχή που θα υπάρχουν S-400. Αν τελικά η Τουρκία βρεθεί εκτός προγράμματος F-35, η Ελλάδα θα είναι η ιδανική χώρα αντικατάστασής της στο πρόγραμμα. Με την ΕΑΒ να έχει αναγεννηθεί (ελπίζουμε) από το πρόγραμμα των F-16V, η LM θα μπορεί να παράγει κομμάτια του F-35 στην Ελλάδα, αντικαθιστώντας της ΤΑΙ. Φυσικά θα μπορούσε να προσφέρει πολλά ακόμη στην χώρα μας, κάνοντάς της για παράδειγμα επισκευαστικό κέντρο για τα F-35, με ότι σημαίνει αυτό για τα αμερικανικά και ισραηλινά F-35 που θα επιχειρούν στο μέλλον στην Μέση Ανατολή.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως δεν υπάρχει κάποιος λόγος να κάτσουμε αυτή την στιγμή με σταυρωμένα χέρια και να περιμένουμε να «ψοφήσουν» τα τουρκικά F-35 από μόνα τους (μέσω Κονγκρέσου). Πρέπει κάποια στιγμή να δράσουμε προληπτικά και για πρώτη φορά μετά το 1974 να αγοράσουμε πολεμικό υλικό με προγραμματισμό και όχι με πίεση. Τις ανάγκες τις ξέρουμε, συνεπώς το τι πρέπει να κάνουμε το γνωρίζουμε. Ας το κάνουμε οργανωμένα, μεγιστοποιώντας τα οφέλη για την επένδυσή μας. Για όσους «γκρινιάξουν» και μας την «πουν» για τα 100 μαχητικά που ζητάμε σε βάθος χρόνου, θα θυμήσουμε πως κάποιοι γκρίνιαξαν το 1985 για την Αγορά του Αιώνα. Τελικά αγοράσαμε όχι 80 μόνο νέα μαχητικά, αλλά 80+40+60+15+30 μαχητικά, μέσα σε 20 χρόνια. Αν αυτά τα είχαμε παραγγείλει από την αρχή, τι οφέλη θα είχε η χώρα μας σήμερα; Μήπως η κατάτμηση των παραγγελιών βολεύει κάποιους;
Ξέρουμε λοιπόν αναμφίβολα τα κάτωθι:
- Χρειαζόμαστε τουλάχιστον 100 μαχητικά μεταξύ 2025 και 2035-2040
- Θα πρέπει να δαπανήσουμε 12-15 δις ευρώ
- Αν πάμε για συνολική παραγγελία, μπορούμε να πετύχουμε την μέγιστη ωφέλεια για την χώρα, την οικονομία και να βοηθήσουμε στην αντιστροφή του brain drain
Θα καθόμαστε λοιπόν να μεμψιμοιρούμε για το αν χρειάζονταν τελικά ο εκσυγχρονισμός των F-16, αν τελικά θα πάρει η Τουρκία S-400 και F-35, ή αν χρειαζόμαστε «ευλογημένα μαχητικά που κάνουν Πουγκάτσεφ Κόμπρα»; ή απλά, σαν ένα σύγχρονο και ορθά σκεπτόμενο κράτος, θα προχωρήσουμε για πρώτη φορά στην νεώτερη ιστορία μας μπροστά από τις εξελίξεις;
Σχετικές Παραπομπές:
Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ, Η ΚΑΤΣΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ
ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ EA-18G GROWLER ΣΤΗ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ – ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΩΤΗ)
ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ; ΑΓΟΡΑΣΤΕ RAFALE ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ FCAS, ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ!
ΕΛΛΗΝΙΚΑ F-35 VS ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ F-35. ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ;
Σχετικές Παραπομπές:
Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ, Η ΚΑΤΣΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ
ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ EA-18G GROWLER ΣΤΗ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ – ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΩΤΗ)
ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ; ΑΓΟΡΑΣΤΕ RAFALE ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ FCAS, ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ!
ΕΛΛΗΝΙΚΑ F-35 VS ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ F-35. ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ;
Μάριος Δημητρίου
10/6/2018
3.
ΘΕΜΑ: Εντοπισμός/κατάρριψη -και των τουρκικών- F-35A, η Ελληνική ΠΑ θα το κάνει ακριβώς όπως το Αμερικανικό Ναυτικό!
To Αμερικανικό Ναυτικό, μαζί με τους Πεζοναύτες, θα αντιμετωπίσουν σε μια περιφερειακή διένεξη πρώτοι stealth μαχητικά. Σήμερα τα κινεζικά J-20 και αύριο τα ρωσικά Su-57. Ακόμη κι αν πιστέψουμε τους ισχυρισμούς πως τα κινεζικά και ρωσικά μαχητικά δεν είναι και τόσο … stealth όσο το F-35, και πάλι τα J-20 και Su-57 θα είναι δύσκολοι αντίπαλοι, ειδικά για μαχητικά 4ης γενιάς.
Θεωρητικά, όπως πολλάκις έχουμε γράψει, ένα μαχητικό stealth όπως το F-35C, δεν είναι η καταλληλότερη επιλογή απέναντι σε άλλο stealth μαχητικό, είτε αυτό είναι το F-35 είτε είναι το J-20 ή το Su-57. Φυσικά το F-35 διαθέτει ένα πανίσχυρο ραντάρ AESA APG-81, και ένα από τα ικανότερα ηλεκτροοπτικά συστήματα εντοπισμού στόχων και απειλών, αλλά οι stealth ικανότητές του δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με την αποκάλυψη άλλων στόχων stealth.
Οι αισθητήρες όμως του F-35 μπορούν να χρησιμοποιηθούν κι από άλλα αεροσκάφη, χωρίς δυνατότητες Stealth. Για την ακρίβεια, η πλέον ενδιαφέρουσα ικανότητα που έχει το F-35 είναι η δυνατότητα Fusion (συγχώνευσης) των πληροφοριών που λαμβάνει από τους δικούς του αλλά και εξωτερικούς αισθητήρες, προκειμένου να αποκαλύπτει «δύσκολους» στόχους. Τέτοιες όμως δυνατότητες έχουν και άλλα προηγμένα μαχητικά 4,5 ή και 4,75 γενιάς, με ισχυρούς υπολογιστές αποστολής, που μπορούν να τρέχουν προηγμένους αλγορίθμους.
Φυσικά το μεγάλο πρόβλημα παραμένει το γεγονός ότι τα σύγχρονα ραντάρ έχουν μικρή δυνατότητα αποκάλυψης στόχων Stealth, όπως το F-35 ή το J-20. Θεωρητικά την λύση μπορούν να την δώσουν ηλεκτροοπτικά συστήματα εντοπισμού, όπως το Legion Pod, που τόσα έχουν γραφτεί για το θέμα. Αντίστοιχα, το Αμερικανικό Ναυτικό, έχει το IRST 21, το σύστημα αισθητήρων δηλαδή του Legion Pod προσαρμοσμένο σε μια δεξαμενή καυσίμου. Όσοι όμως πιστεύουν πως όποιο αεροσκάφος έχει απλά ένα καλό IRST, μπορεί να γίνει stealth killer πλανώνται πλάνην οικτράν. Για να το πούμε και λαϊκά, καμία σχέση.
To Lockheed Martin Legion Pod® επιλέχτηκε σαν το Infrared Search
and Track system για τα F-15C . (PRNewsfoto/Lockheed Martin)
Όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές στο παρελθόν, το να προσπαθείς να εντοπίσεις ένα μαχητικό 5ης γενιάς με ένα IRST είναι σα να προσπαθείς να εντοπίσεις ένα αεροσκάφος μέσα από ένα καλαμάκι του καφέ. Τόσες περίπου είναι οι πιθανότητες, και τόση είναι η δυσκολία. Μια κεφαλή ενός IRST μπορεί να «σκανάρει» τον ορίζοντα, αλλά όχι με την ταχύτητα ή την αποτελεσματικότητα ενός ραντάρ. Αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, τότε τα ραντάρ θα είχαν αντικατασταθεί από IRST εδώ και πολλά χρόνια. Τα πράγματα όμως αλλάζουν αν έχεις ένα προηγμένο IRST σε συνδυασμό με ένα προηγμένο πανίσχυρο υπολογιστή, που προφανώς τον φέρει το ίδιο το αεροσκάφος (κι όχι το ατρακτίδιο). Ας δούμε λοιπόν τι κάνει το Αμερικανικό Ναυτικό.
To κλειδί λοιπόν για την αντιμετώπιση του Sukhoi Su-57 PAK-FA και του Chengdu J-20 είναι το 4ης γενιάς F/A-18E/F Block III Super Hornet και οι προηγμένες ικανότητες που ενσωματώνει. Τάδε έφη Dan Gillian στο nationalinterest.org, αντιπροέδρος της εταιρείας για τα F/A-18 & EA-18. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, το αεροσκάφος θα μπορεί να εντοπίζει τα μαχητικά 5ης γενιάς μέσω του ατρακτιδίου Boeing/Lockheed Martin Infrared Search and Track (IRST) Block II. Οι σημαντικότερες «προσθήκες» του F/A-18E/F Block III είναι ο υπολογιστής Distributed Targeting Processor-Networked (DTP-N) καθώς και η νέα ζεύξη δεδομένων υψηλής ταχύτητας, μεγάλου bandwidth, μεγάλου όγκου δεδομένων που δεν παρεμβάλεται, Tactical Targeting Network Technology (TTNT).
Ο συνδυασμός DTP-N, TTNT μαζί με το IRST Block II θα επιτρέπει στα Super Hornets Block III να εντοπίζουν και να εμπλέκουν με τα όπλα τους αεροσκάφη stealth χωρίς αυτά να εντοπίζονται από το ραντάρ Raytheon AN/APG-79 (AESA).
Η οθόνη του F/A-18 Super Hornet Block III
Το IRST Block II δεν είναι μέρος της αναβάθμισης Block III αλλά είναι ο προηγμένος υπολογιστής, το datalink αλλά και η οθόνη που μπορεί να απεικονίζει όλα τα δεδομένα που προέρχονται από το Fusion. To νέο IRST σε υπέρυθρη ακτινοβολία μεγάλου μήκους κύματος, και έτσι μπορεί να εντοπίζει εχθρικά stealth σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Σύμφωνα με την Boeing μπορεί να λειτουργεί και σε «περίεργες» συνθήκες, δηλαδή με συννεφιά ή αντανακλάσεις από υδρατμούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα αεροσκάφη stealth και ειδικά τα F-35 έχουν υψηλό θερμικό ίχνος.
Και μετά τον εντοπισμό των F-35/J-20/Su-57 τι; το χάος;
Πράγματι, οι συνδυασμένες δυνατότητες IRST Block II, με τις υπολογιστικές ικανότητες του F/A-18E/F Block III (DTP-N, TTNT), μπορούν να εντοπίσουν σε δυο διαστάσεις το εχθρικό stealth μαχητικό. Προσοχή στην λεπτομέρεια, σε δυο διαστάσεις, το IRST δεν μπορεί να δώσει απόσταση, κάτι πολύ βασικό προκειμένου ο υπολογιστής να τροφοδοτήσει τα όπλα BVR (AIM-120C/D) με δεδομένα βολής. Είναι συνεπώς άχρηστη η τεχνολογία εντοπισμού με IRST; Ακόμη κι αν δεις έγκαιρα ένα F-35 ή ένα Su-57, τι να το κάνεις αν δεν μπορείς να του ρίξεις και αυτό σου στέλνει, με πολλή αγάπη, έναν AIM-120 ή ένα R-77;
Την λύση έρχεται να δώσει το TTNT και ο DTP-N, και εξηγούμε. Αν το αεροσκάφος είναι ένα, τότε πολύ δύσκολα μπορεί να έχει δεδομένα τρίτης διάστασης (απόσταση). Αν όμως τα αεροσκάφη είναι δυο ή περισσότερα, και μοιράζονται τις πληροφορίες και τα δεδομένα του IRST Block II του κάθε αεροσκάφους, οι προηγμένοι αλγόριθμοι μπορούν να δώσουν την λύση, υπολογίζοντας με ικανοποιητική ακρίβεια την απόσταση του εχθρικού μαχητικού. FOX-1 λοιπόν!
Και τι σχέση έχουν αυτά με τα ελληνικά F-16V;
Μα αυτά ακριβώς κάνει και η Ελληνική ΠΑ!
To θέμα Fusion είναι κάτι που απασχόλησε πλέον και την Πολεμική Αεροπορία, και προφανώς αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που οι επιτελείς της ήθελαν με κάθε τρόπο την αναβάθμιση των F-16C/D σε F-16V. Τα F-16V μπορούν να κάνουν Fusion πληροφορίες που θα έρθουν από εξωτερικούς αισθητήρες, αλλά και το δικό τους, εξαιρετικό, AESA APG-83 SABR, και να έχουν μια πολύ καλύτερη εικόνα του επιχειρησιακού περιβάλλοντος, απείρως ανώτερη από αυτή που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι παλιοί υπολογιστές και τα AN/APG-69v9. Αυτός είναι και ο λόγος που μετατρέπουμε τα πολύ καινούργια F-16C/D Blk52+ Adv σε F-16V (για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, και θεωρούν πως το σημαντικότερο είναι η μέγιστη εμβέλεια ενός ραντάρ).
Τώρα, τον ρόλο του DTP-N τον παίζει ο MMC της Raytheon. Αντίστοιχα, τον ρόλο του TTNT θα παίξει το προηγμένο Link 16. Υπενθυμίζουμε πως τα ελληνικά F-16C/D Block 52+Adv έχουν Link 16, αλλά η ΠΑ αποφάσισε την αντικατάστασή του από νεώτερο και προφανώς ικανότερο μοντέλο. Τώρα, το Super Hornet Block III έχει ενιαία οθόνη για την απεικόνιση των δεδομένων Fusion, το F-16V θα κάνει χρήση της Pedestal 6X8. Φυσικά κάτι μας λείπει από την όλη «εξίσωση», κι αυτό είναι φυσικά το IRST.
Αν και υπάρχει διαθέσιμο το Legion Pod, θεωρούμε πως αυτό είναι μια ακόμη «πρώιμη» γενιά, και σύντομα θα εμφανιστεί βελτιωμένη έκδοση βασισμένη στο IRST BlockII των Super Hornets. Θα γράψουμε σύντομα περισσότερα για το θέμα, αλλά προφανώς με μεγαλύτερη ανάλυση δεδομένων. Αλλά μην πιστεύουμε πως η ΠΑ δεν γνωρίζει την «απειλή» των Stealth, και γνωρίζουν τα διαδικτυακά καφενεία. Γνωρίζει, και πιστεύουμε πως λίαν συντόμως, αν τελικά παραδοθούν τα F-35 στην Τουρκία, η ΠΑ θα προχωρήσει σε αγορά Legion Pods. Το θέμα είναι πως δεν χρειάζεται να το κάνει τώρα, επιβαρύνοντας περαιτέρω τον προϋπολογισμό του προγράμματος. Θα το κάνει στο μέλλον, χρησιμοποιώντας πιθανές εκπτώσεις από την σύμβαση. Αυτά τα γράφουμε, γιατί κάποιοι θεωρούν πως είναι ικανότεροι και εξυπνότεροι από αξιωματικούς που αναχαιτίζουν τους Τούρκους για δεκαετίες. Ακόμη και να τα είχαμε, ποια αεροσκάφη θα τα χρησιμοποιούσαν;
Συνεπώς, αν το USN πιστεύει πως με ένα μαχητικό 4,75 γενιάς, μπορεί να αντιμετωπίσει τα strealth μαχητικά των Κινέζων και των Ρώσων, μπορούμε να αφήσουμε την ελληνική ΠΑ να πιστεύει πως θα κάνει το ίδιο με το δικό της μαχητικό 4,75 γενιάς, το F-16V.
Σχετικές παραπομπές:
ΕΛΛΗΝΙΚΑ F-35 VS ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ F-35. ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ;
SU-57 VS F-22/F-35 ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΙΑ. ΜΗΠΩΣ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ STEALTH ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ;
TO F/A-18 SUPER HORNET ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ STEALTH!
ΘΕΜΑ: ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ F-16C/D BLK52+ADV ΣΕ F-16V ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ;
130 LEGION POD ΓΙΑ ΤΑ F-15C ΤΗΣ USAF, ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ F-16;
ΠΗΓΗ:
https://www.ptisidiastima.com/find-the-f35-like-usn/
Ιούνιος 11, 2018
3.
ΘΕΜΑ: Εντοπισμός/κατάρριψη -και των τουρκικών- F-35A, η Ελληνική ΠΑ θα το κάνει ακριβώς όπως το Αμερικανικό Ναυτικό!
To Αμερικανικό Ναυτικό, μαζί με τους Πεζοναύτες, θα αντιμετωπίσουν σε μια περιφερειακή διένεξη πρώτοι stealth μαχητικά. Σήμερα τα κινεζικά J-20 και αύριο τα ρωσικά Su-57. Ακόμη κι αν πιστέψουμε τους ισχυρισμούς πως τα κινεζικά και ρωσικά μαχητικά δεν είναι και τόσο … stealth όσο το F-35, και πάλι τα J-20 και Su-57 θα είναι δύσκολοι αντίπαλοι, ειδικά για μαχητικά 4ης γενιάς.
Θεωρητικά, όπως πολλάκις έχουμε γράψει, ένα μαχητικό stealth όπως το F-35C, δεν είναι η καταλληλότερη επιλογή απέναντι σε άλλο stealth μαχητικό, είτε αυτό είναι το F-35 είτε είναι το J-20 ή το Su-57. Φυσικά το F-35 διαθέτει ένα πανίσχυρο ραντάρ AESA APG-81, και ένα από τα ικανότερα ηλεκτροοπτικά συστήματα εντοπισμού στόχων και απειλών, αλλά οι stealth ικανότητές του δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με την αποκάλυψη άλλων στόχων stealth.
Οι αισθητήρες όμως του F-35 μπορούν να χρησιμοποιηθούν κι από άλλα αεροσκάφη, χωρίς δυνατότητες Stealth. Για την ακρίβεια, η πλέον ενδιαφέρουσα ικανότητα που έχει το F-35 είναι η δυνατότητα Fusion (συγχώνευσης) των πληροφοριών που λαμβάνει από τους δικούς του αλλά και εξωτερικούς αισθητήρες, προκειμένου να αποκαλύπτει «δύσκολους» στόχους. Τέτοιες όμως δυνατότητες έχουν και άλλα προηγμένα μαχητικά 4,5 ή και 4,75 γενιάς, με ισχυρούς υπολογιστές αποστολής, που μπορούν να τρέχουν προηγμένους αλγορίθμους.
Φυσικά το μεγάλο πρόβλημα παραμένει το γεγονός ότι τα σύγχρονα ραντάρ έχουν μικρή δυνατότητα αποκάλυψης στόχων Stealth, όπως το F-35 ή το J-20. Θεωρητικά την λύση μπορούν να την δώσουν ηλεκτροοπτικά συστήματα εντοπισμού, όπως το Legion Pod, που τόσα έχουν γραφτεί για το θέμα. Αντίστοιχα, το Αμερικανικό Ναυτικό, έχει το IRST 21, το σύστημα αισθητήρων δηλαδή του Legion Pod προσαρμοσμένο σε μια δεξαμενή καυσίμου. Όσοι όμως πιστεύουν πως όποιο αεροσκάφος έχει απλά ένα καλό IRST, μπορεί να γίνει stealth killer πλανώνται πλάνην οικτράν. Για να το πούμε και λαϊκά, καμία σχέση.
and Track system για τα F-15C . (PRNewsfoto/Lockheed Martin)
Όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές στο παρελθόν, το να προσπαθείς να εντοπίσεις ένα μαχητικό 5ης γενιάς με ένα IRST είναι σα να προσπαθείς να εντοπίσεις ένα αεροσκάφος μέσα από ένα καλαμάκι του καφέ. Τόσες περίπου είναι οι πιθανότητες, και τόση είναι η δυσκολία. Μια κεφαλή ενός IRST μπορεί να «σκανάρει» τον ορίζοντα, αλλά όχι με την ταχύτητα ή την αποτελεσματικότητα ενός ραντάρ. Αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, τότε τα ραντάρ θα είχαν αντικατασταθεί από IRST εδώ και πολλά χρόνια. Τα πράγματα όμως αλλάζουν αν έχεις ένα προηγμένο IRST σε συνδυασμό με ένα προηγμένο πανίσχυρο υπολογιστή, που προφανώς τον φέρει το ίδιο το αεροσκάφος (κι όχι το ατρακτίδιο). Ας δούμε λοιπόν τι κάνει το Αμερικανικό Ναυτικό.
To κλειδί λοιπόν για την αντιμετώπιση του Sukhoi Su-57 PAK-FA και του Chengdu J-20 είναι το 4ης γενιάς F/A-18E/F Block III Super Hornet και οι προηγμένες ικανότητες που ενσωματώνει. Τάδε έφη Dan Gillian στο nationalinterest.org, αντιπροέδρος της εταιρείας για τα F/A-18 & EA-18. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, το αεροσκάφος θα μπορεί να εντοπίζει τα μαχητικά 5ης γενιάς μέσω του ατρακτιδίου Boeing/Lockheed Martin Infrared Search and Track (IRST) Block II. Οι σημαντικότερες «προσθήκες» του F/A-18E/F Block III είναι ο υπολογιστής Distributed Targeting Processor-Networked (DTP-N) καθώς και η νέα ζεύξη δεδομένων υψηλής ταχύτητας, μεγάλου bandwidth, μεγάλου όγκου δεδομένων που δεν παρεμβάλεται, Tactical Targeting Network Technology (TTNT).
Ο συνδυασμός DTP-N, TTNT μαζί με το IRST Block II θα επιτρέπει στα Super Hornets Block III να εντοπίζουν και να εμπλέκουν με τα όπλα τους αεροσκάφη stealth χωρίς αυτά να εντοπίζονται από το ραντάρ Raytheon AN/APG-79 (AESA).
Το IRST Block II δεν είναι μέρος της αναβάθμισης Block III αλλά είναι ο προηγμένος υπολογιστής, το datalink αλλά και η οθόνη που μπορεί να απεικονίζει όλα τα δεδομένα που προέρχονται από το Fusion. To νέο IRST σε υπέρυθρη ακτινοβολία μεγάλου μήκους κύματος, και έτσι μπορεί να εντοπίζει εχθρικά stealth σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Σύμφωνα με την Boeing μπορεί να λειτουργεί και σε «περίεργες» συνθήκες, δηλαδή με συννεφιά ή αντανακλάσεις από υδρατμούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα αεροσκάφη stealth και ειδικά τα F-35 έχουν υψηλό θερμικό ίχνος.
Και μετά τον εντοπισμό των F-35/J-20/Su-57 τι; το χάος;
Πράγματι, οι συνδυασμένες δυνατότητες IRST Block II, με τις υπολογιστικές ικανότητες του F/A-18E/F Block III (DTP-N, TTNT), μπορούν να εντοπίσουν σε δυο διαστάσεις το εχθρικό stealth μαχητικό. Προσοχή στην λεπτομέρεια, σε δυο διαστάσεις, το IRST δεν μπορεί να δώσει απόσταση, κάτι πολύ βασικό προκειμένου ο υπολογιστής να τροφοδοτήσει τα όπλα BVR (AIM-120C/D) με δεδομένα βολής. Είναι συνεπώς άχρηστη η τεχνολογία εντοπισμού με IRST; Ακόμη κι αν δεις έγκαιρα ένα F-35 ή ένα Su-57, τι να το κάνεις αν δεν μπορείς να του ρίξεις και αυτό σου στέλνει, με πολλή αγάπη, έναν AIM-120 ή ένα R-77;
Την λύση έρχεται να δώσει το TTNT και ο DTP-N, και εξηγούμε. Αν το αεροσκάφος είναι ένα, τότε πολύ δύσκολα μπορεί να έχει δεδομένα τρίτης διάστασης (απόσταση). Αν όμως τα αεροσκάφη είναι δυο ή περισσότερα, και μοιράζονται τις πληροφορίες και τα δεδομένα του IRST Block II του κάθε αεροσκάφους, οι προηγμένοι αλγόριθμοι μπορούν να δώσουν την λύση, υπολογίζοντας με ικανοποιητική ακρίβεια την απόσταση του εχθρικού μαχητικού. FOX-1 λοιπόν!
Και τι σχέση έχουν αυτά με τα ελληνικά F-16V;
Μα αυτά ακριβώς κάνει και η Ελληνική ΠΑ!
To θέμα Fusion είναι κάτι που απασχόλησε πλέον και την Πολεμική Αεροπορία, και προφανώς αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που οι επιτελείς της ήθελαν με κάθε τρόπο την αναβάθμιση των F-16C/D σε F-16V. Τα F-16V μπορούν να κάνουν Fusion πληροφορίες που θα έρθουν από εξωτερικούς αισθητήρες, αλλά και το δικό τους, εξαιρετικό, AESA APG-83 SABR, και να έχουν μια πολύ καλύτερη εικόνα του επιχειρησιακού περιβάλλοντος, απείρως ανώτερη από αυτή που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι παλιοί υπολογιστές και τα AN/APG-69v9. Αυτός είναι και ο λόγος που μετατρέπουμε τα πολύ καινούργια F-16C/D Blk52+ Adv σε F-16V (για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, και θεωρούν πως το σημαντικότερο είναι η μέγιστη εμβέλεια ενός ραντάρ).
Τώρα, τον ρόλο του DTP-N τον παίζει ο MMC της Raytheon. Αντίστοιχα, τον ρόλο του TTNT θα παίξει το προηγμένο Link 16. Υπενθυμίζουμε πως τα ελληνικά F-16C/D Block 52+Adv έχουν Link 16, αλλά η ΠΑ αποφάσισε την αντικατάστασή του από νεώτερο και προφανώς ικανότερο μοντέλο. Τώρα, το Super Hornet Block III έχει ενιαία οθόνη για την απεικόνιση των δεδομένων Fusion, το F-16V θα κάνει χρήση της Pedestal 6X8. Φυσικά κάτι μας λείπει από την όλη «εξίσωση», κι αυτό είναι φυσικά το IRST.
Αν και υπάρχει διαθέσιμο το Legion Pod, θεωρούμε πως αυτό είναι μια ακόμη «πρώιμη» γενιά, και σύντομα θα εμφανιστεί βελτιωμένη έκδοση βασισμένη στο IRST BlockII των Super Hornets. Θα γράψουμε σύντομα περισσότερα για το θέμα, αλλά προφανώς με μεγαλύτερη ανάλυση δεδομένων. Αλλά μην πιστεύουμε πως η ΠΑ δεν γνωρίζει την «απειλή» των Stealth, και γνωρίζουν τα διαδικτυακά καφενεία. Γνωρίζει, και πιστεύουμε πως λίαν συντόμως, αν τελικά παραδοθούν τα F-35 στην Τουρκία, η ΠΑ θα προχωρήσει σε αγορά Legion Pods. Το θέμα είναι πως δεν χρειάζεται να το κάνει τώρα, επιβαρύνοντας περαιτέρω τον προϋπολογισμό του προγράμματος. Θα το κάνει στο μέλλον, χρησιμοποιώντας πιθανές εκπτώσεις από την σύμβαση. Αυτά τα γράφουμε, γιατί κάποιοι θεωρούν πως είναι ικανότεροι και εξυπνότεροι από αξιωματικούς που αναχαιτίζουν τους Τούρκους για δεκαετίες. Ακόμη και να τα είχαμε, ποια αεροσκάφη θα τα χρησιμοποιούσαν;
Συνεπώς, αν το USN πιστεύει πως με ένα μαχητικό 4,75 γενιάς, μπορεί να αντιμετωπίσει τα strealth μαχητικά των Κινέζων και των Ρώσων, μπορούμε να αφήσουμε την ελληνική ΠΑ να πιστεύει πως θα κάνει το ίδιο με το δικό της μαχητικό 4,75 γενιάς, το F-16V.
Σχετικές παραπομπές:
ΕΛΛΗΝΙΚΑ F-35 VS ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ F-35. ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ;
SU-57 VS F-22/F-35 ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΙΑ. ΜΗΠΩΣ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ STEALTH ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ;
TO F/A-18 SUPER HORNET ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ STEALTH!
ΘΕΜΑ: ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ F-16C/D BLK52+ADV ΣΕ F-16V ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ;
130 LEGION POD ΓΙΑ ΤΑ F-15C ΤΗΣ USAF, ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ F-16;
ΠΗΓΗ:
https://www.ptisidiastima.com/find-the-f35-like-usn/
Ιούνιος 11, 2018
4.
S-400 vs Patriot:
Σύγκριση ανάμεσα στα δυο καλύτερα αντιαεροπορικά συστήματα
στον κόσμο - ΒΙΝΤΕΟ
Τα αντιαεροπορικά συστήματα S-400 και Patriot αποτελούν τα πλέον σύγχρονα συστήματα που υπάρχουν σήμερα σε υπηρεσία σε Ρωσία και ΗΠΑ. Με αφορμή το διπλωματικό παρασκήνιο μεταξύ ΗΠΑ - Τουρκίας στο οποίο ο ΗΠΑ φαίνεται να πιέζουν την Άγκυρα να μην χρησιμοποιήσει τους S-400 της Ρωσίας καθώς μπορούν να τους στείλουν Patriot,προβάλλεται μια συνοπτική σύγκριση ανάμεσα στα δύο συστήματα η οποία βασίζεται σε παλαιότερο δημοσίευμα του sputniknews.com η οποία συνοδεύεται από ένα εντυπωσιακό βίντεο.
Το ρωσικό site Sputnik παραθέτει συγκεκριμένα στοιχεία. Φυσικά το όλο θέμα ενδιαφέρει και την Ελλάδα καθώς η αγορά των νέων συστημάτων από την Τουρκία δυνητικά απειλεί και τα μαχητικά της ΠΑ.
Διαβάστε επίσης:
- ΒΙΝΤΕΟ - ΦΩΤΟ
Όπως αναφέρει το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας το SA-21 Growler (όπως αναφέρεται από το ΝΑΤΟ το ρωσικό σύστημα), είναι ένα αντιαεροπορικό όπλο μέσης και μεγάλης ακτίνας δράσης σχεδιασμένο να καταστρέφει όλες τις σύγχρονες πλατφόρμες εναέριας επίθεσης και επίθεσης από το διάστημα( βαλλιστικούς πυραύλους). Από την άλλη, το Patriot σχεδιάστηκε από τις ΗΠΑ για την προστασία αεροπορικών βάσεων, λιμένων και στρατηγικών υποδομών, από εναέριες απειλές.
Αρχικά το ρωσικό σύστημα εισήλθε σε υπηρεσία το 2007 ενώ το αμερικανικό, αρκετά παλαιότερο, το 1982.
Το S-400 το κατασκευάζει η ρωσική εταιρεία Almaz-Antey και το αμερικανικό Patriot η Raytheon.
Χρήστες S-400:
Ρωσική Αεροπορία.
Η Τουρκία έχει προκαταβολή για την παραγωγή δύο πλήρων συστημάτων.
Υπο παράδοση σε Κίνα.
Εν δυνάμει πελάτες: Σαουδική Αραβία, Ινδία, Μπαχρέιν, Μαρόκο.
Χρήστες Patriot:
ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία, ΗΑΕ, Ταιβάν, Ολλανδία, Νότια Κορέα, Σαουδική Αραβία, Ισπανία, Ελλάδα, Ισραήλ, Μπαχρέιν, Αίγυπτος, Ιορδανία.
Το S-400 περιλαμβάνει:
Έως οκτώ συστήματα με 12 εκτοξευτές το καθένα.
Ένα κέντρο διοίκησης, δύο ραντάρ και τα αντιαεροπορικά βλήματα.
Το Patriot:
Ένα σταθμό ραντάρ, ένα σταθμό ελέγχου διοίκησης, ένα συγκρότημα κεραιών ελέγχου, και έως 6 τετραπλούς εκτοξευτές.
Μέγιστη εμβέλεια κατά εναέριου στόχου:
S-400 250 χλμ.
Patriot 150 χλμ.
Ακτίνα εμπλοκής βαλλιστικών πυραύλων:
S-400 60 χλμ.
Patriot: 45 χλμ.
Μέγιστο και ελάχιστο ύψος εμπλοκής:
S-400: 27 - 0,01 χλμ.
Patriot: 24-0,06 χλμ.
Ακτίνα εντοπισμού ραντάρ:
S-400: 600 χλμ.
Patriot: 150 χλμ.
Χρόνος ανάπτυξης:
S-400: 5-10 λεπτά
Patriot: 30 λεπτά.
Μέγιστη ταχύτητα στόχου:
S-400: 4.800 μ/δευτ.
Patriot: 2900 μ/δευτ.
Χρόνος απόκρισης
S-400: 10 δευτ.
Patriot: 15 δευτ.
Γωνία εκτόξευσης΅:
Εκδόσεις του Patriot:
Βελτιωμένη έκδοση του S-400; S-500 Prometey
8/6/2018
5.
Αλλάζει τα δεδομένα υπέρ της Τουρκίας ο νέος πύραυλος cruise SOM
Αλλάζει τα δεδομένα υπέρ της Τουρκίας ο νέος πύραυλος cruise SOM
με ακτίνα 800 χλμ. (φωτό, βίντεο).
«Στόχος της Τουρκίας είναι η ανάπτυξη μιας έκδοσης του βλήματος SOM (Satha Atılan Orta Menzilli Mühimmat) μέγιστου βεληνεκούς 800 χιλιομέτρων. Έχουμε ήδη αναπτύξει τον SOM με 250 χιλιόμετρα [σ.σ. βεληνεκές]. Ο επόμενος στόχος είναι να φτάσουμε τα 800 χιλιόμετρα βεληνεκές. Δουλεύουμε ήδη πάνω σ’ αυτό», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Nurettin Canikli.
Υπενθυμίζουμε ότι τα πρώτα επτά βλήματα της βελτιωμένης έκδοσης SOM-B1 παραδόθηκαν στην τουρκική Αεροπορία (THK) τον περασμένο Ιανουάριο, ενώ στα μέσα του περασμένου Μαρτίου ξεκίνησαν οι δοκιμές της έκδοσης SOM-Β2, οι οποίες έγιναν από μαχητικά F-16 Block.40 της 401 Μοίρας (401 Filo).
To SOM είναι βλήμα τεχνολογίας cruise, ικανό να εκτοξευθεί από τον αέρα, την θάλασσα και την ξηρά. Το βλήμα αναπτύχθηκε από τις εταιρίες TUBITAK SAGE (σχεδίαση και ανάπτυξη) και Roketsan (παραγωγή και εμπορική προώθηση) με ίδια μέσα.
Η ανάπτυξη του ξεκίνησε το 2006 και ολοκληρώθηκε το 2011. Είναι βλήμα προσβολής κινούμενων και σταθερών στόχων σε μέγιστες αποστάσεις άνω των 185 χιλιομέτρων (έκδοση SOM-A, η οποία προσβάλει στατικούς στόχους με τη χρήση συντεταγμένων στην τερματική φάση) ή σε αποστάσεις έως 250 χιλιόμετρα (έκδοση SOM-B1).
Η έκδοση SOM-B1 μπορεί να προσβάλει στατικούς και κινούμενους στόχους με τη χρήση υπέρυθρου συστήματος στην τερματική φάση (αμφότερες οι εκδόσεις φέρουν πολεμική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας).
Σε εξέλιξη, σε φάση δοκιμών, βρίσκεται η ανάπτυξη της έκδοσης SOM-B2 η οποία θα ενσωματώνει διπλή πολεμική κεφαλή για την προσβολή στρατηγικών και καλά προστατευμένων στόχων και η ανάπτυξη της έκδοσης SOM-J (σε συνεργασία με την Lockheed Martin) η οποία προορίζεται για χρήση από τα F-35 Lightning II.
Στην έκδοση SOM-J το βλήμα θα έχει ποιο συμπαγή σχεδίαση, αναδιπλούμενα πτερύγια και προωθητικό κινητήρα για καλύτερα πτητικά χαρακτηριστικά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλες τις εκδόσεις του το SOM ενσωματώνει σύστημα ζεύξης δεδομένων (Data-Link) για ανανέωση δεδομένων εν πτήση. Σε τουρκική υπηρεσία τα βλήματα SOM-A/-B1 εξοπλίζουν, ήδη από το 2012 και 2018 αντίστοιχα, τα αεροσκάφη F-16 Fighting Falcon και F-4E 2020 της THK.
Ο SOM είναι ένα πραγματικό πρόβλημα για την Ελλάδα και την άμυνα μας, διότι πρόκειται για ένα βλήμα, το οποίο η Τουρκία μπορεί να εντάξει σε υπηρεσία μαζικά και όποτε θέλει, αφού αποτελεί εγχώρια ανάπτυξη, άρα δεν υπόκειται στην καλή ή κακή θέληση του προμηθευτή.
Η πρόθεση ανάπτυξης της έκδοσης με βεληνεκές 800 χιλιόμετρα εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο πλήρους απεξάρτησης της Τουρκίας, στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας.
Σε περίπτωση επιτυχούς κατάληξης η Τουρκία θα έχει στο οπλοστάσιο της ένα βλήμα ανάλογο των αμερικανικών AGM-158C JASSM-ER μέγιστου βεληνεκούς περί των 1.000 χιλιομέτρων.
http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/pyraylika-systimata/691946_provlima-gia-tin-ellada-vlima-som-me-velinekes-800-hlm-poy
9/6/2018
6.
Επιχειρησιακή δοκιμή του τουρκικού πυροβόλου laser
της Aselsan LSS (vid.).
Ένα ακόμη βήμα για την πιστοποίηση στο πεδίο του πυροβόλου Laser του αναπτυξιακού προγράμματος LAZER SAVUNMA SISTEMI (LSS) πραγματοποίησε η τουρκική εταιρεία Aselsan δοκιμάζοντας το σύστημα επί οχήματος 4×4 Amazon της φιλικής προς τον Τούρκο Πρόεδρο εταιρείας BMC.
To σύστημα LSS δοκιμάστηκε επί του οχήματος στο πεδίο όπου κατάφερε να εξουδετερώσει τετρακόπτερα Drones με επιτυχία. Το σύστημα αναπτύχθηκε για την καταστροφή στόχων όπως Drones, μικρά ταχύπλοα σκάφη επιφανείας αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς σε απόσταση 500 μέτρων και άλλου είδους εκρηκτικά που συνήθως τοποθετούνται στην άκρη του δρόμου σε απόσταση 200 μέτρων.
Το σύστημα που κατασκεύασαν οι Τούρκοι μηχανικοί αποτελείται από μια σταθεροποιημένη περιστρεφόμενη βάση, επί της οποία έχει τοποθετηθεί ένα συγκρότημα αισθητήρων ημέρας/νύκτας και το πυροβόλο Laser που μπορεί να καταστρέψει στόχους στον αέρα (χαμηλά ιπτάμενους) και στην θάλασσα.
Το συγκρότημα του LSS περιλαμβάνει μία κάμερα ημέρας τεχνολογίας CCD ή CMDS με δυνατότητα μεγέθυνσης x12, μία θερμική κάμερα με αισθητήρα υψηλής ευκρίνειας 640×512 pixels με δυνατότητα μεγέθυνσης x2, x4, κάμερα εντοπισμού ημέρας τεχνολογίας CCD ή CMDS, αποστασιόμετρο laser με εμβέλεια 20 χλμ, και το πυροβόλο laser με εμβέλεια 50-500 μέτρα ισχύος 1Kw.
Το σύστημα LSS της Aselsan θα μπορεί να αναλάβει αποστολές όπως προστασία εγκαταστάσεως όπως διυλιστήρια, αποθήκες, τερματικούς σταθμούς ανεφοδιασμού, στρατιωτικών βάσεων από Drones και τηλεχειριζόμενα σκάφη επιφανείας (USV). Επιπλέον το LSS θα μπορεί να εξουδετερώσει εκρηκτικούς μηχανισμούς συνοδεύοντας Μηχανοκίνητες μονάδες εντός εχθρικού εδάφους.
Με την νέα δοκιμή του LSS επί του οχήματος 4×4 Amazon οι Τούρκοι μηχανικοί επεδίωξαν να δοκιμάσουν το σύστημα σε επιχειρησιακές συνθήκες υπό ρεαλιστικές συνθήκες στο πεδίο, ώστε αργότερα να προχωρήσει η βιομηχανοποίηση του και η ένταξη του στο τουρκικό οπλοστάσιο.
BOMBALI DRONLARA ASELSAN LAZERİ
Του Γιώργου Τσιμπούκη
http://www.defence-point.gr/news/epichirisiaki-dokimi-tou-tourkikou-pyrovolou-laser-tis-aselsan-lss-vid
10/6/2018
7.
Cobra II: To νέο τεθωρακισμένο
για το οποίο καμαρώνουν οι Τούρκοι - ΒΙΝΤΕΟ.
Το Cobra II είναι το νέο τεθωρακισμένο για το οποίο καμαρώνουν να έχουν οι γείτονες Τούρκοι. Η τουρκική αμυντική εταιρεία Otokar παρουσίασε για πρώτη φορά το τεθωρακισμένο όχημά της, στην στρατιωτική άσκηση με πραγματικά πυρά ΕΦΕΣ 2018, που έλαβε χώρα στην επαρχία της Σμύρνης πριν από λίγες μέρες, την οποία φρόντισαν να διαφημίσουν αρκετά στα ΜΜΕ.
To εσωτερικό του τεθωρακισμένου
Τo Cobra II πρόκειται για ένα τεθωρακισμένο όχημα με τεχνικά χαρακτηριστικά υψηλής τακτικής υπεροχής. Πέρα από την εξαιρετική του κινητική ικανότητα μπορεί να μεταφέρει προσωπικό 9 ατόμων. Είναι κατάλληλα εξοπλισμένο ώστε να αντέχει ακόμα και σε ακραίες κλιματικές αλλαγές ενώ η κατασκευή του είναι τέτοια που μπορεί να λάβει μέρος σε ποικίλες στρατιωτικές αποστολές.
Το όχημα έχει κατασκευαστεί για την ασφαλή μεταφορά ζωτικών υλικών, συμπεριλαμβανομένων πυρομαχικών, καυσίμων, τροφίμων και νερού, στα στρατεύματα κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων και στις στρατιωτικές βάσεις.
Έχει μεγάλη ευελιξία με την ικανότητα να μεταφέρει 2.5 τόνους φορτίου. Το όχημα είναι σε θέση να επιχειρεί κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, σε δύσκολο έδαφος και κλίμα και σε διαφορετικούς επιχειρησιακούς τομείς.
Έχει εξαιρετική κινητικότητα επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε αστικές όσο και σε αγροτικές περιοχές. Επιπλέον, το όχημα παρέχει επίσης προστασία και την δυνατότητα αυτοάμυνας με το αντιαεροπορικό όπλο, το οποίο μπορεί να τοποθετηθεί επάνω του.
Το αυτοκίνητο, το οποίο μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα 110 χιλιομέτρων την ώρα, έχει αυτονομία δράσης τα 700 χιλιόμετρα. Το όχημα μπορεί να εξοπλιστεί με όλμους 120 χιλιοστών καθώς και με όπλα 5,56 και 7,62 χιλιοστών.
COBRA II
Otokar COBRA II
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τεθωρακισμένα αυτά φαίνεται ότι έχουν χρησιμοποιηθεί για τη βίαιη επαναπροώθηση προσφύγων στο έδαφος της Συρίας. O ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης με παρέμβαση που πραγματοποίησε ζητά εξηγήσεις από την Επιτροπή γιατί δύο και πλέον μήνες μετά την ερώτηση που κατέθεσε ο ίδιος σχετικά με την αποκάλυψη αυτή δεν δόθηκε καμιά εξήγηση.
Περισσότερα για την ερώτηση ΕΔΩ.
http://www.onalert.gr/stories/
cobraii-to-neo-tethwrakismeno-gia-to-opoio-kamarwnoun-oi-tourkoi/66321
31/5/2018
8.
Έναρξη τεχνικού διαλόγου για τορπίλες υποβρυχίων του ΠΝ:
Διαδικασία και πιθανές υποψηφιότητες.
Στις 25 Μαϊου 2018 δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Πολεμικού Ναυτικού «Πρόσκληση τεχνικού διαλόγου για προμήθεια τορπιλών βαρέως τύπου και ολοκλήρωση αυτών στα οπλικά συστήματα ISUS 90-15 και ISUS-90-46 των υ/β τ.214 και υ/β Ωκεανός». Με τον τρόπο αυτόν ενεργοποιείται η διαδικασία του μη δεσμευτικού διαλόγου μεταξύ της Διεύθυνσης Εξοπλισμών του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (ΓΕΝ/ΔΕΞ) και των ενδιαφερόμενων εταιρειών-προμηθευτών, που προβλέπεται στο άρθρο 31 του ν. 3978/2011. Η διαδικασία κατά την πρόσκληση θα διαρκέσει ως τις 16 Ιουλίου 2018, αλλά η προθεσμία μπορεί, βάσει του νόμου, να παραταθεί επ’ αόριστον με απόφαση του ΥΕΘΑ. Αν δεν υπάρξει παράταση, η εύλογη συνέχεια θα είναι η προκήρυξη διαγωνισμού για την προμήθεια των τορπιλών, με την υποβολή των προσφορών να αναμένεται τουλάχιστον 36 ημέρες μετά τη δημοσίευση προκήρυξης ή την αποστολή προσκλήσεων στις εταιρείες (αναλόγως διαδικασίας που θα επιλεγεί).
Τίθεται βέβαια το ερώτημα, γιατί το ΓΕΝ επιλέγει την (χρονοβόρα και προαιρετική κατά το νόμο) διαδικασία του τεχνικού διαλόγου για την προμήθεια των τορπιλών, δηλαδή ενός όπλου που δεν είναι πειραματικό ή υπό διαμόρφωση ώστε να απαιτείται τεχνικός διάλογος. Δεδομένου ότι για τις τορπίλες υποβρυχίων το ΠΝ έχει καθορίσει τις επιχειρησιακές του απαιτήσεις ήδη από τον προηγούμενο διαγωνισμό και σε γενικές γραμμές γνωρίζει τις διαθέσιμες λύσεις, η εύλογη κίνηση θα ήταν η προκήρυξη διαγωνισμού και όχι τεχνικού διαλόγου, ώστε να κερδηθεί χρόνος.
Μία απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι ο τεχνικός διάλογος αφορά το ζήτημα της ολοκλήρωσης των τορπιλών στο σύστημα μάχης των υποβρυχίων: υπενθυμίζεται ότι το 2002 ο διαγωνισμός προμήθειας 51 τορπιλών για τα υποβρύχια τύπου 214 του ΠΝ, στον οποίο συμμετείχαν οι εταιρίες STN Atlas Elektronik (νυν Atlas Elektronik) και Whitehead Alenia Sistemi Subacquei (WASS – νυν Leonardo) με τις τορπίλες DM2A4 και Black Shark αντίστοιχα, είχε αναδείξει νικήτρια την ιταλική εταιρεία με προσφορά 58 εκ. Ευρώ. Η Atlas Elektronik, κατασκευάστρια του συστήματος διαχείρισης μάχης ISUS 90-15 των υποβρυχίων, απαίτησε το εξωπραγματικό ποσό των 72 εκατ. ευρώ για την ολοκλήρωση της ιταλικής τορπίλης σε αυτό, με αποτέλεσμα η προμήθεια να οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Ωστόσο, από το 2002 έχει μεσολαβήσει η πιστοποίηση της τορπίλης Black Shark στο σύστημα διαχείρισης μάχης ISUS 90 των υποβρυχίων Τύπου 209PN του Πορτογαλικού Ναυτικού, με αποτέλεσμα την υπέρβαση του προβλήματος.
Επομένως το ερώτημα της σκοπιμότητας της έναρξης «τεχνικού διαλόγου» επανέρχεται. Η «πονηρή» απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι η έναρξη τεχνικού διαλόγου (και ενδεχομένως η παράτασή του) είναι ένας ανέξοδος τρόπος για να επιδείξει κινητικότητα στο θέμα των τορπιλών η πολιτική ηγεσία, εφ’ όσον δεν σκοπεύει να διαθέσει κονδύλια για την συγκεκριμένη προμήθεια. Επειδή όμως έστω και αυτή η ανέξοδη κινητικότητα σχετικά με τις τορπίλες είναι προτιμότερη από την ακινησία, θα αφήσουμε για την ώρα τις υποψίες μας κατά μέρος και θα επανέλθουμε αν επιβεβαιωθούν. Με την ευχή λοιπόν να προχωρήσει τελικά η προμήθεια των τορπιλών, ας εξετάσουμε κατ’ αρχήν τις απαιτήσεις του ΠΝ και στη συνέχεια τις πιθανές υποψηφιότητες:
Σύμφωνα με την δημοσιευθείσα πρόσκληση τεχνικού διαλόγου, τα γενικά επιθυμητά επιχειρησιακά χαρακτηριστικά της νέας τορπίλης είναι τα ακόλουθα:
Ως πιθανές υποψηφιότητες τορπιλών φαίνονται η Black Shark της Leonardo Defence Systems (ενδεχομένως στην εξελιγμένη έκδοση Nuovo Siluro Pesante / Black Shark Advanced), η γερμανική SeaHake (μετεξέλιξη της DM2A4 της Atlas Elektronik), η αμερικανική Mk48 (Raytheon) καθώς και η F21 της γαλλικής DCNS.
Παρ’ ότι οι προδιαγραφές της πρόσκλησης δεν θέτουν σχετικό περιορισμό, η παραδοσιακή προτίμηση του ΠΝ σε τορπίλες ηλεκτρικής και όχι θερμικής πρόωσης καθιστά απίθανη την επιλογή της τορπίλης Mk48. Η τορπίλη αυτή, η οποία αποτελεί τυπικό εξοπλισμό των υποβρυχίων του USN, εξελίχθηκε με κύριο κριτήριο τη δυνατότητα αντιμετώπισης σοβιετικών επιθετικών υποβρυχίων πυρηνικής πρόωσης, με δυνατότητες ανάπτυξης ταχύτητας της τάξης των 40 kts και κατάδυσης σε μεγάλο βάθος, την οποία εξασφάλιζε η ναυπήγηση από τιτάνιο. Για το λόγο αυτό διαθέτει σύστημα θερμικής πρόωσης, στηριζόμενο σε εξακύλινδρο εμβολοφόρο κινητήρα, τροφοδοτούμενο με μονοπροωθητικό καύσιμο Otto II, το οποίο στηρίζεται σε νιτρώδη εστέρα. Παρά τις διαβεβαιώσεις της κατασκευάστριας Raytheon ότι το εν λόγω καύσιμο είναι εξαιρετικά σταθερό, μη διαβρωτικό, μη ευαίσθητο σε κραδασμούς και εγκυμονεί χαμηλό κίνδυνο πυρκαγιάς, ο χειρισμός του απαιτεί εγγενώς μεγαλύτερες προφυλάξεις σε σύγκριση με οποιοδήποτε σύστημα ηλεκτρικής πρόωσης. Επίσης, κατά λογική αναγκαιότητα, το σύστημα θερμικής πρόωσης παράγει εντονότερη ηχητική υπογραφή σε σύγκριση με οποιοδήποτε σύστημα ηλεκτρικής πρόωσης, καθώς και καυσαέρια, τα οποία είναι ορατά με τη μορφή φυσαλίδων στο απόρρευμα της τορπίλης.
Εκφόρτωση τορπίλης ΜΚ48 ADCAP από το υποβρύχιο OKLAHOMA CITY (SSN723)
κλάσης LOS ANGELES στο Γκουάμ, στις 10 Μαρτίου 2013. (US Navy)
Συνεκτιμώντας τα προηγούμενα χαρακτηριστικά, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η προτίμηση του ΠΝ για τορπίλες ηλεκτρικής πρόωσης είναι τεχνικά και επιχειρησιακά δικαιολογημένη. Κύριοι εκπρόσωποι της κατηγορίας αυτής είναι οι τορπίλες SeaHake mod4 και Black Shark, καθώς και η F21 που αποτελεί το αναβαθμισμένο γαλλικό έκδοχο της Black Shark.
Η πρώτη αποτελεί όπλο τμηματικής σχεδίασης, καθ’ όσον η προσθαφαίρεση 1-3 τμημάτων συσσωρευτή, τα οποία βρίσκονται στο μέσον του, μετά τον αισθητήρα καθοδήγησης και την πολεμική κεφαλή, μεταβάλλει το ολικό μήκος και συνεπώς το βεληνεκές του. Ο συσσωρευτής 86 στοιχείων Ψευδαργύρου-Οξειδίου του Αργύρου (Zn-AgO) επιτυγχάνει χαμηλότερη ενεργειακή πυκνότητα μάζας, σε σύγκριση με εκείνον της τορπίλης Black Shark, ο οποίος στηρίζεται σε στοιχεία Αλουμινίου-Οξειδίου του Αργύρου (Al-AgO). Στην εξαγωγική έκδοση SeaHake mod4 ER, η χρήση τεσσάρων τμημάτων συσσωρευτή εξασφαλίζει βεληνεκές της τάξης των 140 km, το οποίο αποτελεί την κορυφαία επίδοση διεθνώς. Η έκδοση αυτή διαθέτει τη δυνατότητα δορυφορικής ναυτιλίας και αμφίδρομης επικοινωνίας, χάρη σε τμήμα Εκτεταμένου Βεληνεκούς (Extended Range: ER), το οποίο εγκαθίσταται έμπροσθεν των τμημάτων συσσωρευτή και περιλαμβάνει ιστό που εκτείνεται υψηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας. Εκδόσεις που δεν περιλαμβάνουν το τμήμα αυτό καθοδηγούνται από το φορέα εξαπόλυσης μέσω καλωδίου οπτικής ίνας διαμέτρου 30 μm, σε αποστάσεις της τάξης των 50 km. Με τη χρήση οπτικής ίνας επιτυγχάνεται πολλαπλασιασμός κατά πολλές τάξεις μεγέθους του ρυθμού μετάδοσης δεδομένων, σε σύγκριση με το αντίστοιχο συμβατικό καλώδιο χαλκού της τορπίλης Mk48 Mod6. Καλώδιο οπτικής ίνας χρησιμοποιείται επίσης στην τορπίλη Black Shark. Παράλληλα, η οπτική ίνα διαθέτει πλευστότητα και είναι κατά πολύ ελαφρύτερη, με αποτέλεσμα να μην επηρεάζει αρνητικά τις επιδόσεις του όπλου. Σε σύγκριση με τη θερμική πρόωση της τορπίλης Mk48, τα συστήματα ηλεκτρικής πρόωσης των τορπιλών SeaHake mod4 και Black Shark επιτυγχάνουν χαμηλότερη πυκνότητα ισχύος (power density), όμως οι επιδόσεις βάθους κατάδυσης και μέγιστης ταχύτητας, της τάξης των 50 kts ή και υψηλότερης, είναι επαρκέστατες για την προσβολή οποιουδήποτε υποβρύχιου ή μη στόχου. Αντίθετα, η ηχητική υπογραφή τους είναι κατά πολύ χαμηλότερη, με αποτέλεσμα τη σημαντική καθυστέρηση της προειδοποίησης του στόχου κατά τις φάσεις προσέγγισης και επίθεσης. Παράλληλα υπενθυμίζεται ότι η υψηλότερη ηχητική υπογραφή υπονομεύει την αποτελεσματικότητα του παθητικού αισθητήρα της τορπίλης σε όχι τόσο σε ωκεάνιο όσο σε παράκτιο περιβάλλον, όπου τα ηχητικά κύματα ανακλώνται στον πυθμένα ή σε εξάρσεις του.
Πλεονέκτημα της τορπίλης Black Shark έναντι των ανταγωνιστριών της αποτελεί το μικρότερο βάρος της, της τάξης των 1.200 kg, έναντι 1.700 της Mk48 Mod6, με ενδιάμεσο εκείνο της SeaHake mod4. Το μικρότερο βάρος συνεπάγεται χαμηλότερη ελάχιστη ταχύτητα, επιθυμητό χαρακτηριστικό προκειμένου να αποφεύγεται η εκδήλωση σπηλαίωσης ή, εναλλακτικά, η βύθιση της τορπίλης κατά τη φάση της εξαπόλυσης. Αντίθετα, η φημολογούμενη υψηλότερη ελάχιστη ταχύτητα της τορπίλης Mk48 συνεπάγεται περαιτέρω επιβάρυνση του ήδη εντονότερου ηχητικού ίχνους της. Την πρόωση της τορπίλης SeaHake mod4 αναλαμβάνει κινητήρας μόνιμης μαγνήτισης, ισχύος 300 kW και απόδοσης άνω του 93%, με δυνατότητα αβαθμίδωτου ελέγχου (stepless control) και συνεπώς αθόρυβης μεταβολής της ταχύτητας περιστροφής. Σύμφωνα με την κατασκευάστρια Atlas Elektronik, η προσεκτική ρύθμιση της ταχύτητας, ιδιαίτερα κατά τη φάση της εξαπόλυσης, συμβάλλει καθοριστικά στην αποτροπή της εκδήλωσης σπηλαίωσης και συνεπώς στην καταστολή του ηχητικού ίχνους του όπλου, ιδίως σε παράκτιο περιβάλλον. Κινητήρας αντίστοιχης τεχνολογίας χρησιμοποιείται στην τορπίλη Black Shark. Η τορπίλη SeaHake mod4 διαθέτει σύμμορφη διάταξη μοφοτροπέων με δυνατότητα έρευνας ±100° και ±24° σε οριζόντιο και κατακόρυφο επίπεδο αντίστοιχα, η οποία διαθέτει συνδυασμό μεθόδων ενεργού και παθητικής καθοδήγησης, καθώς και δυνατότητας κατεύθυνσης απορρεύματος (wake-homing): Στην τελευταία περίπτωση η πορεία της τορπίλης μεταβάλλεται κάθε φορά που διασχίζει τα εξωτερικά όρια του απορρεύματος, σχήματος Λ, του πλοίου-στόχου, έως ότου τελικά κατευθυνθεί προς την πηγή του, τις έλικες. Η κατεύθυνση απορρεύματος είναι άτρωτη σε παθητικά αντίμετρα παραπλάνησης, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζει υψηλή φονικότητα και αξιοπιστία. Ανάλογη μέθοδο κατεύθυνσης διαθέτει η τορπίλη Black Shark, όχι όμως, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η τορπίλη Mk48 Mod6AT. Γενικότερα, αν και χωρίς να υπάρχουν επιβεβαιωμένα στοιχεία, οι διαμορφώσεις λειτουργίας και οι επιδόσεις των αισθητήρων της τορπίλης SeaHake mod4, καθώς και της αντίστοιχης μονάδας της τορπίλης Black Shark, η οποία χρησιμοποιεί τεχνολογία που η κατασκευάστρια εταιρία αποκαλεί Προηγμένη Αρχιτεκτονική Εκπομπής και Λήψης Σόναρ (Advanced Sonar Transmitting and Receiving Architecture: ASTRA), φέρονται ότι υπερέχουν σε σύγκριση με τα αντίστοιχα μεγέθη της αμερικανικής τορπίλης.
Όσον αφορά το αναβαθμισμένο γαλλικό έκδοχο της Black Shark, την τορπίλη βαρέως τύπου F-21 (η υποψηφιότητα της οποίας, σύμφωνα με πληροφορίες της eA, είναι ισχυρή), αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Artémis της Γαλλικής Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών (DGA), και έχει μπει ήδη σε φάση μαζικής παραγωγής. Μάλιστα, στις αρχές του Μαίου εκτελέστηκε μία ακόμη δοκιμή της εν λόγω τορπίλης από πυρηνικό υποβρύχιο κλάσεως Rubis σε υποθαλάσσιο πεδίο δοκιμών ανοιχτά της Τουλόν. Η τορπίλη F-21, βάρους 1.300kg, αναπτύσσει ταχύτητες από 25 έως πάνω από 50kts, έχει αυτονομία μίας ώρας, μέγιστο βεληνεκές 50Km και επιχειρησιακό βάθος μικρότερο των 10 και μεγαλύτερο των 500m. Η τορπίλη φέρει πολεμική κεφαλή B2211D βάρους 250Kg και συσσωρευτή στοιχείων Αλουμινίου-Οξειδίου του Αργύρου (όπως και η Black Shark) υπερδιπλάσιας ενεργειακής πυκνότητας μάζας έναντι των στοιχείων Ψευδαργύρου-Οξειδίου του Αργύρου της SeaHake mod4 (1040Wh/Kg – 490 Wh/Kg). Την τορπίλη έχει ήδη παραγγείλει το πολεμικό ναυτικό της Βραζιλίας.
Συμπερασματικά, οι τορπίλες SeaHake mod 4, Black Shark/F-21 υπερέχουν θεαματικά ως προς το βεληνεκές και την τεχνολογία καθοδήγησης, σε σύγκριση με τις υφιστάμενες στο οπλοστάσιο του ΠΝ, όσο και έναντι εκείνων που χρησιμοποιεί το TDK. Επιπλέον είναι αμφότερες, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε το 2002, πιστοποιημένες στο σύστημα μάχης ISUS 90. Ανεξάρτητα από την τελική επιλογή, οι επιδόσεις των τορπιλών, σε συνδυασμό με εκείνες των συστημάτων σόναρ CSU 90 και FAS 3-1 και του συστήματος μάχης ISUS 90, θα πολλαπλασιάσουν τη φονικότητα αλλά και την επιβιωσιμότητά των υποβρυχίων κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και ΩΚΕΑΝΟΣ, παράγοντας το κορυφαίο από άποψη τεχνολογίας και επιδόσεων οπλικό σύστημα του ΠΝ μεσοπρόθεσμα.
(Περισσότερες πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά των τορπιλών σε σχέση με τις επιχειρησιακές απαιτήσεις του υποβρυχιακού πολέμου θα βρείτε στο σχετικό αναλυτικό άρθρο)
http://e-amyna.com/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%80%CE%AF%CE%BB%CE%B5/
5/6/2018
9.
Η νέα πυραυλάκατος του ΠΝ
Στο βίντεο η πυραυλάκατος νούμερο 6 του ΠΝ στην πρώτη της επαφή με τη θάλασσα. Η πυραυλάκατος έπεσε στο νερό και αυτό αποτελεί επίτευγμα των εργαζομένων των Ναυπηγείων Ελευσίνας, οι οποίοι κάτω από αντίξοες συνθήκες και με την αγωνία για το τι ξημερώνει αύριο να τους ταλαιπωρεί, τα κατάφεραν.
Ευχάριστη είδηση, όσο αναμενόμενη κι αν ήταν. Οι πυραυλάκατοι του ΠΝ που ναυπηγήθηκαν στην Ελευσίνα είναι σκάφη εξαιρετικά και θα βοηθήσουν πολύ το ΠΝ.
https://www.militaire.gr/i-nea-pyraylakatos-toy-pn-sti-thalassa-vinteo/
Από Π. Καρβουνόπουλος - 08/06/2018
10.
Η “Καταιγίδα 2018” ένδειξη ετοιμότητας
και ισχυρό μήνυμα αποτροπής προς την Τουρκία (video)
Η άσκηση ''ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ 2018'' του ΠΝ δεν ήταν κάτι έκτακτο. Πρόκειται για μία από τις προγραμματισμένες ασκήσεις του Στόλου. Η δημοσιότητα που δόθηκε φέτος δεν είναι άσχετη από την συγκυρία στα ελληνοτουρκικά. Η Ελλάδα θέλει να στείλει κι αυτή το δικό της μήνυμα στον επικοινωνιακό πόλεμο που έχει κηρύξει η Άγκυρα τους τελευταίους μήνες.
Στο βίντεο στιγμές από την άσκηση ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ 2018, στην οποία το προσωπικό του Στόλου απέδειξε ότι ισοσταθμίζει τις όποιες ελλείψεις και προβλήματα στα μέσα του Στόλου, με τον επαγγελματισμό και τη ναυτοσύνη του.
http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/pyraylika-systimata/691946_provlima-gia-tin-ellada-vlima-som-me-velinekes-800-hlm-poy
9/6/2018
6.
Επιχειρησιακή δοκιμή του τουρκικού πυροβόλου laser
της Aselsan LSS (vid.).
Ένα ακόμη βήμα για την πιστοποίηση στο πεδίο του πυροβόλου Laser του αναπτυξιακού προγράμματος LAZER SAVUNMA SISTEMI (LSS) πραγματοποίησε η τουρκική εταιρεία Aselsan δοκιμάζοντας το σύστημα επί οχήματος 4×4 Amazon της φιλικής προς τον Τούρκο Πρόεδρο εταιρείας BMC.
To σύστημα LSS δοκιμάστηκε επί του οχήματος στο πεδίο όπου κατάφερε να εξουδετερώσει τετρακόπτερα Drones με επιτυχία. Το σύστημα αναπτύχθηκε για την καταστροφή στόχων όπως Drones, μικρά ταχύπλοα σκάφη επιφανείας αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς σε απόσταση 500 μέτρων και άλλου είδους εκρηκτικά που συνήθως τοποθετούνται στην άκρη του δρόμου σε απόσταση 200 μέτρων.
Το σύστημα που κατασκεύασαν οι Τούρκοι μηχανικοί αποτελείται από μια σταθεροποιημένη περιστρεφόμενη βάση, επί της οποία έχει τοποθετηθεί ένα συγκρότημα αισθητήρων ημέρας/νύκτας και το πυροβόλο Laser που μπορεί να καταστρέψει στόχους στον αέρα (χαμηλά ιπτάμενους) και στην θάλασσα.
Το συγκρότημα του LSS περιλαμβάνει μία κάμερα ημέρας τεχνολογίας CCD ή CMDS με δυνατότητα μεγέθυνσης x12, μία θερμική κάμερα με αισθητήρα υψηλής ευκρίνειας 640×512 pixels με δυνατότητα μεγέθυνσης x2, x4, κάμερα εντοπισμού ημέρας τεχνολογίας CCD ή CMDS, αποστασιόμετρο laser με εμβέλεια 20 χλμ, και το πυροβόλο laser με εμβέλεια 50-500 μέτρα ισχύος 1Kw.
Το σύστημα LSS της Aselsan θα μπορεί να αναλάβει αποστολές όπως προστασία εγκαταστάσεως όπως διυλιστήρια, αποθήκες, τερματικούς σταθμούς ανεφοδιασμού, στρατιωτικών βάσεων από Drones και τηλεχειριζόμενα σκάφη επιφανείας (USV). Επιπλέον το LSS θα μπορεί να εξουδετερώσει εκρηκτικούς μηχανισμούς συνοδεύοντας Μηχανοκίνητες μονάδες εντός εχθρικού εδάφους.
Με την νέα δοκιμή του LSS επί του οχήματος 4×4 Amazon οι Τούρκοι μηχανικοί επεδίωξαν να δοκιμάσουν το σύστημα σε επιχειρησιακές συνθήκες υπό ρεαλιστικές συνθήκες στο πεδίο, ώστε αργότερα να προχωρήσει η βιομηχανοποίηση του και η ένταξη του στο τουρκικό οπλοστάσιο.
BOMBALI DRONLARA ASELSAN LAZERİ
Του Γιώργου Τσιμπούκη
http://www.defence-point.gr/news/epichirisiaki-dokimi-tou-tourkikou-pyrovolou-laser-tis-aselsan-lss-vid
10/6/2018
7.
Cobra II: To νέο τεθωρακισμένο
για το οποίο καμαρώνουν οι Τούρκοι - ΒΙΝΤΕΟ.
Το Cobra II είναι το νέο τεθωρακισμένο για το οποίο καμαρώνουν να έχουν οι γείτονες Τούρκοι. Η τουρκική αμυντική εταιρεία Otokar παρουσίασε για πρώτη φορά το τεθωρακισμένο όχημά της, στην στρατιωτική άσκηση με πραγματικά πυρά ΕΦΕΣ 2018, που έλαβε χώρα στην επαρχία της Σμύρνης πριν από λίγες μέρες, την οποία φρόντισαν να διαφημίσουν αρκετά στα ΜΜΕ.
Τo Cobra II πρόκειται για ένα τεθωρακισμένο όχημα με τεχνικά χαρακτηριστικά υψηλής τακτικής υπεροχής. Πέρα από την εξαιρετική του κινητική ικανότητα μπορεί να μεταφέρει προσωπικό 9 ατόμων. Είναι κατάλληλα εξοπλισμένο ώστε να αντέχει ακόμα και σε ακραίες κλιματικές αλλαγές ενώ η κατασκευή του είναι τέτοια που μπορεί να λάβει μέρος σε ποικίλες στρατιωτικές αποστολές.
Το όχημα έχει κατασκευαστεί για την ασφαλή μεταφορά ζωτικών υλικών, συμπεριλαμβανομένων πυρομαχικών, καυσίμων, τροφίμων και νερού, στα στρατεύματα κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων και στις στρατιωτικές βάσεις.
Έχει μεγάλη ευελιξία με την ικανότητα να μεταφέρει 2.5 τόνους φορτίου. Το όχημα είναι σε θέση να επιχειρεί κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, σε δύσκολο έδαφος και κλίμα και σε διαφορετικούς επιχειρησιακούς τομείς.
Έχει εξαιρετική κινητικότητα επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε αστικές όσο και σε αγροτικές περιοχές. Επιπλέον, το όχημα παρέχει επίσης προστασία και την δυνατότητα αυτοάμυνας με το αντιαεροπορικό όπλο, το οποίο μπορεί να τοποθετηθεί επάνω του.
Το αυτοκίνητο, το οποίο μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα 110 χιλιομέτρων την ώρα, έχει αυτονομία δράσης τα 700 χιλιόμετρα. Το όχημα μπορεί να εξοπλιστεί με όλμους 120 χιλιοστών καθώς και με όπλα 5,56 και 7,62 χιλιοστών.
COBRA II
Otokar COBRA II
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τεθωρακισμένα αυτά φαίνεται ότι έχουν χρησιμοποιηθεί για τη βίαιη επαναπροώθηση προσφύγων στο έδαφος της Συρίας. O ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης με παρέμβαση που πραγματοποίησε ζητά εξηγήσεις από την Επιτροπή γιατί δύο και πλέον μήνες μετά την ερώτηση που κατέθεσε ο ίδιος σχετικά με την αποκάλυψη αυτή δεν δόθηκε καμιά εξήγηση.
Περισσότερα για την ερώτηση ΕΔΩ.
http://www.onalert.gr/stories/
cobraii-to-neo-tethwrakismeno-gia-to-opoio-kamarwnoun-oi-tourkoi/66321
31/5/2018
8.
Έναρξη τεχνικού διαλόγου για τορπίλες υποβρυχίων του ΠΝ:
Διαδικασία και πιθανές υποψηφιότητες.
Στις 25 Μαϊου 2018 δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Πολεμικού Ναυτικού «Πρόσκληση τεχνικού διαλόγου για προμήθεια τορπιλών βαρέως τύπου και ολοκλήρωση αυτών στα οπλικά συστήματα ISUS 90-15 και ISUS-90-46 των υ/β τ.214 και υ/β Ωκεανός». Με τον τρόπο αυτόν ενεργοποιείται η διαδικασία του μη δεσμευτικού διαλόγου μεταξύ της Διεύθυνσης Εξοπλισμών του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (ΓΕΝ/ΔΕΞ) και των ενδιαφερόμενων εταιρειών-προμηθευτών, που προβλέπεται στο άρθρο 31 του ν. 3978/2011. Η διαδικασία κατά την πρόσκληση θα διαρκέσει ως τις 16 Ιουλίου 2018, αλλά η προθεσμία μπορεί, βάσει του νόμου, να παραταθεί επ’ αόριστον με απόφαση του ΥΕΘΑ. Αν δεν υπάρξει παράταση, η εύλογη συνέχεια θα είναι η προκήρυξη διαγωνισμού για την προμήθεια των τορπιλών, με την υποβολή των προσφορών να αναμένεται τουλάχιστον 36 ημέρες μετά τη δημοσίευση προκήρυξης ή την αποστολή προσκλήσεων στις εταιρείες (αναλόγως διαδικασίας που θα επιλεγεί).
Τίθεται βέβαια το ερώτημα, γιατί το ΓΕΝ επιλέγει την (χρονοβόρα και προαιρετική κατά το νόμο) διαδικασία του τεχνικού διαλόγου για την προμήθεια των τορπιλών, δηλαδή ενός όπλου που δεν είναι πειραματικό ή υπό διαμόρφωση ώστε να απαιτείται τεχνικός διάλογος. Δεδομένου ότι για τις τορπίλες υποβρυχίων το ΠΝ έχει καθορίσει τις επιχειρησιακές του απαιτήσεις ήδη από τον προηγούμενο διαγωνισμό και σε γενικές γραμμές γνωρίζει τις διαθέσιμες λύσεις, η εύλογη κίνηση θα ήταν η προκήρυξη διαγωνισμού και όχι τεχνικού διαλόγου, ώστε να κερδηθεί χρόνος.
Μία απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι ο τεχνικός διάλογος αφορά το ζήτημα της ολοκλήρωσης των τορπιλών στο σύστημα μάχης των υποβρυχίων: υπενθυμίζεται ότι το 2002 ο διαγωνισμός προμήθειας 51 τορπιλών για τα υποβρύχια τύπου 214 του ΠΝ, στον οποίο συμμετείχαν οι εταιρίες STN Atlas Elektronik (νυν Atlas Elektronik) και Whitehead Alenia Sistemi Subacquei (WASS – νυν Leonardo) με τις τορπίλες DM2A4 και Black Shark αντίστοιχα, είχε αναδείξει νικήτρια την ιταλική εταιρεία με προσφορά 58 εκ. Ευρώ. Η Atlas Elektronik, κατασκευάστρια του συστήματος διαχείρισης μάχης ISUS 90-15 των υποβρυχίων, απαίτησε το εξωπραγματικό ποσό των 72 εκατ. ευρώ για την ολοκλήρωση της ιταλικής τορπίλης σε αυτό, με αποτέλεσμα η προμήθεια να οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Ωστόσο, από το 2002 έχει μεσολαβήσει η πιστοποίηση της τορπίλης Black Shark στο σύστημα διαχείρισης μάχης ISUS 90 των υποβρυχίων Τύπου 209PN του Πορτογαλικού Ναυτικού, με αποτέλεσμα την υπέρβαση του προβλήματος.
Επομένως το ερώτημα της σκοπιμότητας της έναρξης «τεχνικού διαλόγου» επανέρχεται. Η «πονηρή» απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι η έναρξη τεχνικού διαλόγου (και ενδεχομένως η παράτασή του) είναι ένας ανέξοδος τρόπος για να επιδείξει κινητικότητα στο θέμα των τορπιλών η πολιτική ηγεσία, εφ’ όσον δεν σκοπεύει να διαθέσει κονδύλια για την συγκεκριμένη προμήθεια. Επειδή όμως έστω και αυτή η ανέξοδη κινητικότητα σχετικά με τις τορπίλες είναι προτιμότερη από την ακινησία, θα αφήσουμε για την ώρα τις υποψίες μας κατά μέρος και θα επανέλθουμε αν επιβεβαιωθούν. Με την ευχή λοιπόν να προχωρήσει τελικά η προμήθεια των τορπιλών, ας εξετάσουμε κατ’ αρχήν τις απαιτήσεις του ΠΝ και στη συνέχεια τις πιθανές υποψηφιότητες:
Σύμφωνα με την δημοσιευθείσα πρόσκληση τεχνικού διαλόγου, τα γενικά επιθυμητά επιχειρησιακά χαρακτηριστικά της νέας τορπίλης είναι τα ακόλουθα:
α. Να είναι διπλού ρόλου (εναντίον πλοίων επιφανείας και υποβρυχίων).
β. Να είναι αυτοκατευθυνόμενη με δυνατότητα ενεργητικής και παθητικής ακροάσεως, καθώς και συνδυασμού αυτών.
γ. Να είναι τηλεκατευθυνόμενη μέσω αγωγού επικοινωνίας.
δ. Να είναι εξοπλισμένη με πυροδοτικό κρουστικό και προσεγγίσεως.
ε. Να βάλλεται από βάθος μεγαλύτερο των 400 μέτρων.
στ. Να έχει μέγιστη ταχύτητα άνω των 50 κόμβων.
ζ. Να έχει δυνατότητα αυτόματης προσαρμογής της ταχύτητας της και του βάθους στη φάση της ανακατεύθυνσης / επίθεσης.
η. Να έχει δυνατότητα εντοπισμού και προσβολής ακίνητων στόχων επιφανείας και Υ/Β.
θ. Να έχει δυνατότητα αναγνώρισης και αντιμετώπισης αντιμέτρων.
ι. Να έχει διάταξη για την προστασία του βάλλοντος Υ/Β.
ια. Οι συσσωρευτές τορπίλης γυμνασίων θα πρέπει να παρέχουν τουλάχιστον 50 εγγυημένους κύκλους φορτίσεως / εκφορτίσεως.
ιβ. Η Τ/Λ γυμνασίων να έχει τη δυνατότητα λεπτομερούς καταγραφής της συμπεριφοράς της και να διαθέτει δυνατότητα αποθήκευσης όλων των στοιχείων που απαιτούνται για την ανάλυση της διαδρομής της, καθώς και να διαθέτει φανό πορείας, φανό ενδείξεως θέσεως και Noise Maker.
Ως πιθανές υποψηφιότητες τορπιλών φαίνονται η Black Shark της Leonardo Defence Systems (ενδεχομένως στην εξελιγμένη έκδοση Nuovo Siluro Pesante / Black Shark Advanced), η γερμανική SeaHake (μετεξέλιξη της DM2A4 της Atlas Elektronik), η αμερικανική Mk48 (Raytheon) καθώς και η F21 της γαλλικής DCNS.
Παρ’ ότι οι προδιαγραφές της πρόσκλησης δεν θέτουν σχετικό περιορισμό, η παραδοσιακή προτίμηση του ΠΝ σε τορπίλες ηλεκτρικής και όχι θερμικής πρόωσης καθιστά απίθανη την επιλογή της τορπίλης Mk48. Η τορπίλη αυτή, η οποία αποτελεί τυπικό εξοπλισμό των υποβρυχίων του USN, εξελίχθηκε με κύριο κριτήριο τη δυνατότητα αντιμετώπισης σοβιετικών επιθετικών υποβρυχίων πυρηνικής πρόωσης, με δυνατότητες ανάπτυξης ταχύτητας της τάξης των 40 kts και κατάδυσης σε μεγάλο βάθος, την οποία εξασφάλιζε η ναυπήγηση από τιτάνιο. Για το λόγο αυτό διαθέτει σύστημα θερμικής πρόωσης, στηριζόμενο σε εξακύλινδρο εμβολοφόρο κινητήρα, τροφοδοτούμενο με μονοπροωθητικό καύσιμο Otto II, το οποίο στηρίζεται σε νιτρώδη εστέρα. Παρά τις διαβεβαιώσεις της κατασκευάστριας Raytheon ότι το εν λόγω καύσιμο είναι εξαιρετικά σταθερό, μη διαβρωτικό, μη ευαίσθητο σε κραδασμούς και εγκυμονεί χαμηλό κίνδυνο πυρκαγιάς, ο χειρισμός του απαιτεί εγγενώς μεγαλύτερες προφυλάξεις σε σύγκριση με οποιοδήποτε σύστημα ηλεκτρικής πρόωσης. Επίσης, κατά λογική αναγκαιότητα, το σύστημα θερμικής πρόωσης παράγει εντονότερη ηχητική υπογραφή σε σύγκριση με οποιοδήποτε σύστημα ηλεκτρικής πρόωσης, καθώς και καυσαέρια, τα οποία είναι ορατά με τη μορφή φυσαλίδων στο απόρρευμα της τορπίλης.
κλάσης LOS ANGELES στο Γκουάμ, στις 10 Μαρτίου 2013. (US Navy)
Συνεκτιμώντας τα προηγούμενα χαρακτηριστικά, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η προτίμηση του ΠΝ για τορπίλες ηλεκτρικής πρόωσης είναι τεχνικά και επιχειρησιακά δικαιολογημένη. Κύριοι εκπρόσωποι της κατηγορίας αυτής είναι οι τορπίλες SeaHake mod4 και Black Shark, καθώς και η F21 που αποτελεί το αναβαθμισμένο γαλλικό έκδοχο της Black Shark.
Η πρώτη αποτελεί όπλο τμηματικής σχεδίασης, καθ’ όσον η προσθαφαίρεση 1-3 τμημάτων συσσωρευτή, τα οποία βρίσκονται στο μέσον του, μετά τον αισθητήρα καθοδήγησης και την πολεμική κεφαλή, μεταβάλλει το ολικό μήκος και συνεπώς το βεληνεκές του. Ο συσσωρευτής 86 στοιχείων Ψευδαργύρου-Οξειδίου του Αργύρου (Zn-AgO) επιτυγχάνει χαμηλότερη ενεργειακή πυκνότητα μάζας, σε σύγκριση με εκείνον της τορπίλης Black Shark, ο οποίος στηρίζεται σε στοιχεία Αλουμινίου-Οξειδίου του Αργύρου (Al-AgO). Στην εξαγωγική έκδοση SeaHake mod4 ER, η χρήση τεσσάρων τμημάτων συσσωρευτή εξασφαλίζει βεληνεκές της τάξης των 140 km, το οποίο αποτελεί την κορυφαία επίδοση διεθνώς. Η έκδοση αυτή διαθέτει τη δυνατότητα δορυφορικής ναυτιλίας και αμφίδρομης επικοινωνίας, χάρη σε τμήμα Εκτεταμένου Βεληνεκούς (Extended Range: ER), το οποίο εγκαθίσταται έμπροσθεν των τμημάτων συσσωρευτή και περιλαμβάνει ιστό που εκτείνεται υψηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας. Εκδόσεις που δεν περιλαμβάνουν το τμήμα αυτό καθοδηγούνται από το φορέα εξαπόλυσης μέσω καλωδίου οπτικής ίνας διαμέτρου 30 μm, σε αποστάσεις της τάξης των 50 km. Με τη χρήση οπτικής ίνας επιτυγχάνεται πολλαπλασιασμός κατά πολλές τάξεις μεγέθους του ρυθμού μετάδοσης δεδομένων, σε σύγκριση με το αντίστοιχο συμβατικό καλώδιο χαλκού της τορπίλης Mk48 Mod6. Καλώδιο οπτικής ίνας χρησιμοποιείται επίσης στην τορπίλη Black Shark. Παράλληλα, η οπτική ίνα διαθέτει πλευστότητα και είναι κατά πολύ ελαφρύτερη, με αποτέλεσμα να μην επηρεάζει αρνητικά τις επιδόσεις του όπλου. Σε σύγκριση με τη θερμική πρόωση της τορπίλης Mk48, τα συστήματα ηλεκτρικής πρόωσης των τορπιλών SeaHake mod4 και Black Shark επιτυγχάνουν χαμηλότερη πυκνότητα ισχύος (power density), όμως οι επιδόσεις βάθους κατάδυσης και μέγιστης ταχύτητας, της τάξης των 50 kts ή και υψηλότερης, είναι επαρκέστατες για την προσβολή οποιουδήποτε υποβρύχιου ή μη στόχου. Αντίθετα, η ηχητική υπογραφή τους είναι κατά πολύ χαμηλότερη, με αποτέλεσμα τη σημαντική καθυστέρηση της προειδοποίησης του στόχου κατά τις φάσεις προσέγγισης και επίθεσης. Παράλληλα υπενθυμίζεται ότι η υψηλότερη ηχητική υπογραφή υπονομεύει την αποτελεσματικότητα του παθητικού αισθητήρα της τορπίλης σε όχι τόσο σε ωκεάνιο όσο σε παράκτιο περιβάλλον, όπου τα ηχητικά κύματα ανακλώνται στον πυθμένα ή σε εξάρσεις του.
Πλεονέκτημα της τορπίλης Black Shark έναντι των ανταγωνιστριών της αποτελεί το μικρότερο βάρος της, της τάξης των 1.200 kg, έναντι 1.700 της Mk48 Mod6, με ενδιάμεσο εκείνο της SeaHake mod4. Το μικρότερο βάρος συνεπάγεται χαμηλότερη ελάχιστη ταχύτητα, επιθυμητό χαρακτηριστικό προκειμένου να αποφεύγεται η εκδήλωση σπηλαίωσης ή, εναλλακτικά, η βύθιση της τορπίλης κατά τη φάση της εξαπόλυσης. Αντίθετα, η φημολογούμενη υψηλότερη ελάχιστη ταχύτητα της τορπίλης Mk48 συνεπάγεται περαιτέρω επιβάρυνση του ήδη εντονότερου ηχητικού ίχνους της. Την πρόωση της τορπίλης SeaHake mod4 αναλαμβάνει κινητήρας μόνιμης μαγνήτισης, ισχύος 300 kW και απόδοσης άνω του 93%, με δυνατότητα αβαθμίδωτου ελέγχου (stepless control) και συνεπώς αθόρυβης μεταβολής της ταχύτητας περιστροφής. Σύμφωνα με την κατασκευάστρια Atlas Elektronik, η προσεκτική ρύθμιση της ταχύτητας, ιδιαίτερα κατά τη φάση της εξαπόλυσης, συμβάλλει καθοριστικά στην αποτροπή της εκδήλωσης σπηλαίωσης και συνεπώς στην καταστολή του ηχητικού ίχνους του όπλου, ιδίως σε παράκτιο περιβάλλον. Κινητήρας αντίστοιχης τεχνολογίας χρησιμοποιείται στην τορπίλη Black Shark. Η τορπίλη SeaHake mod4 διαθέτει σύμμορφη διάταξη μοφοτροπέων με δυνατότητα έρευνας ±100° και ±24° σε οριζόντιο και κατακόρυφο επίπεδο αντίστοιχα, η οποία διαθέτει συνδυασμό μεθόδων ενεργού και παθητικής καθοδήγησης, καθώς και δυνατότητας κατεύθυνσης απορρεύματος (wake-homing): Στην τελευταία περίπτωση η πορεία της τορπίλης μεταβάλλεται κάθε φορά που διασχίζει τα εξωτερικά όρια του απορρεύματος, σχήματος Λ, του πλοίου-στόχου, έως ότου τελικά κατευθυνθεί προς την πηγή του, τις έλικες. Η κατεύθυνση απορρεύματος είναι άτρωτη σε παθητικά αντίμετρα παραπλάνησης, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζει υψηλή φονικότητα και αξιοπιστία. Ανάλογη μέθοδο κατεύθυνσης διαθέτει η τορπίλη Black Shark, όχι όμως, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η τορπίλη Mk48 Mod6AT. Γενικότερα, αν και χωρίς να υπάρχουν επιβεβαιωμένα στοιχεία, οι διαμορφώσεις λειτουργίας και οι επιδόσεις των αισθητήρων της τορπίλης SeaHake mod4, καθώς και της αντίστοιχης μονάδας της τορπίλης Black Shark, η οποία χρησιμοποιεί τεχνολογία που η κατασκευάστρια εταιρία αποκαλεί Προηγμένη Αρχιτεκτονική Εκπομπής και Λήψης Σόναρ (Advanced Sonar Transmitting and Receiving Architecture: ASTRA), φέρονται ότι υπερέχουν σε σύγκριση με τα αντίστοιχα μεγέθη της αμερικανικής τορπίλης.
Όσον αφορά το αναβαθμισμένο γαλλικό έκδοχο της Black Shark, την τορπίλη βαρέως τύπου F-21 (η υποψηφιότητα της οποίας, σύμφωνα με πληροφορίες της eA, είναι ισχυρή), αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Artémis της Γαλλικής Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών (DGA), και έχει μπει ήδη σε φάση μαζικής παραγωγής. Μάλιστα, στις αρχές του Μαίου εκτελέστηκε μία ακόμη δοκιμή της εν λόγω τορπίλης από πυρηνικό υποβρύχιο κλάσεως Rubis σε υποθαλάσσιο πεδίο δοκιμών ανοιχτά της Τουλόν. Η τορπίλη F-21, βάρους 1.300kg, αναπτύσσει ταχύτητες από 25 έως πάνω από 50kts, έχει αυτονομία μίας ώρας, μέγιστο βεληνεκές 50Km και επιχειρησιακό βάθος μικρότερο των 10 και μεγαλύτερο των 500m. Η τορπίλη φέρει πολεμική κεφαλή B2211D βάρους 250Kg και συσσωρευτή στοιχείων Αλουμινίου-Οξειδίου του Αργύρου (όπως και η Black Shark) υπερδιπλάσιας ενεργειακής πυκνότητας μάζας έναντι των στοιχείων Ψευδαργύρου-Οξειδίου του Αργύρου της SeaHake mod4 (1040Wh/Kg – 490 Wh/Kg). Την τορπίλη έχει ήδη παραγγείλει το πολεμικό ναυτικό της Βραζιλίας.
Συμπερασματικά, οι τορπίλες SeaHake mod 4, Black Shark/F-21 υπερέχουν θεαματικά ως προς το βεληνεκές και την τεχνολογία καθοδήγησης, σε σύγκριση με τις υφιστάμενες στο οπλοστάσιο του ΠΝ, όσο και έναντι εκείνων που χρησιμοποιεί το TDK. Επιπλέον είναι αμφότερες, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε το 2002, πιστοποιημένες στο σύστημα μάχης ISUS 90. Ανεξάρτητα από την τελική επιλογή, οι επιδόσεις των τορπιλών, σε συνδυασμό με εκείνες των συστημάτων σόναρ CSU 90 και FAS 3-1 και του συστήματος μάχης ISUS 90, θα πολλαπλασιάσουν τη φονικότητα αλλά και την επιβιωσιμότητά των υποβρυχίων κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και ΩΚΕΑΝΟΣ, παράγοντας το κορυφαίο από άποψη τεχνολογίας και επιδόσεων οπλικό σύστημα του ΠΝ μεσοπρόθεσμα.
(Περισσότερες πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά των τορπιλών σε σχέση με τις επιχειρησιακές απαιτήσεις του υποβρυχιακού πολέμου θα βρείτε στο σχετικό αναλυτικό άρθρο)
http://e-amyna.com/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%80%CE%AF%CE%BB%CE%B5/
5/6/2018
9.
Η νέα πυραυλάκατος του ΠΝ
Στο βίντεο η πυραυλάκατος νούμερο 6 του ΠΝ στην πρώτη της επαφή με τη θάλασσα. Η πυραυλάκατος έπεσε στο νερό και αυτό αποτελεί επίτευγμα των εργαζομένων των Ναυπηγείων Ελευσίνας, οι οποίοι κάτω από αντίξοες συνθήκες και με την αγωνία για το τι ξημερώνει αύριο να τους ταλαιπωρεί, τα κατάφεραν.
Ευχάριστη είδηση, όσο αναμενόμενη κι αν ήταν. Οι πυραυλάκατοι του ΠΝ που ναυπηγήθηκαν στην Ελευσίνα είναι σκάφη εξαιρετικά και θα βοηθήσουν πολύ το ΠΝ.
https://www.militaire.gr/i-nea-pyraylakatos-toy-pn-sti-thalassa-vinteo/
Από Π. Καρβουνόπουλος - 08/06/2018
10.
Η “Καταιγίδα 2018” ένδειξη ετοιμότητας
και ισχυρό μήνυμα αποτροπής προς την Τουρκία (video)
Η άσκηση ''ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ 2018'' του ΠΝ δεν ήταν κάτι έκτακτο. Πρόκειται για μία από τις προγραμματισμένες ασκήσεις του Στόλου. Η δημοσιότητα που δόθηκε φέτος δεν είναι άσχετη από την συγκυρία στα ελληνοτουρκικά. Η Ελλάδα θέλει να στείλει κι αυτή το δικό της μήνυμα στον επικοινωνιακό πόλεμο που έχει κηρύξει η Άγκυρα τους τελευταίους μήνες.
Στο βίντεο στιγμές από την άσκηση ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ 2018, στην οποία το προσωπικό του Στόλου απέδειξε ότι ισοσταθμίζει τις όποιες ελλείψεις και προβλήματα στα μέσα του Στόλου, με τον επαγγελματισμό και τη ναυτοσύνη του.