Η Δύση σπαράσσεται - η Ανατολή συσπειρώνεται .
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Το παιχνίδι των ΗΠΑ στους G7 και η κώφωση της Ευρώπης.
(2) Ο πρόεδρος Τραμπ ξεκινάει την... πορεία προς τη Ρώμη.
Τα τελευταία 24ωρα μας πρόσφεραν ολοζώντανη την εικόνα δύο κόσμων που κινούνται σε ολότελα διαφορετικές κατευθύνσεις.
Από τη μία, στη Σύνοδο του Οργανισμού της Σαγκάης στο Τσίνγκνταο της Κίνας πρόβαλε όλος αυτοπεποίθηση ο αναδυόμενος κόσμος της "ευρασιατικής ολοκλήρωσης” - που διευρύνεται και ταυτοχρόνως συσπειρώνεται, εμπνεόμενος από σχέδια αμοιβαία επωφελών συμπράξεων και δικτυώσεων. Και μόνο η εισδοχή Ινδίας και Πακιστάν, χωρών με παραδοσιακά ανταγωνιστική σχέση, είναι χαρακτηριστική, ενώ σειρά αναμένεται να λάβει το Ιράν που έχει θέση παρατηρητή. Ήδη ο Οργανισμός της Σαγκάης αντιπροσωπεύει το 40% του πληθυσμού της υφηλίου και το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Σε ρόλο οδηγού αυτής της κίνησης, Βλαντίμιρ Πούτιν και Σι Τζινπινγκ διατρανώνουν την "στρατηγική” (όπως διόλου τυχαία την αποκαλούν πλέον) σχέση των χωρών τους, καθώς και την προσωπική τους φιλία, ενώ στο περιθώριο της Συνόδου κλείνουν νέες επικερδείς συμφωνίες και ενθαρρύνουν τις συναλλαγές μεταξύ των κρατών του ευρασιατικού χώρου στα εθνικά τους νομίσματα, σε μια κίνηση εξασφάλισης απέναντι στην πρωτοκαθεδρία του δολαρίου.
Από την άλλη πλευρά, η Σύνοδος της G7 στο Σαρλεβουά του Καναδά εικονογραφεί τις διαιρέσεις και την κατήφεια του κόσμου της "Δύσης”, με τον Τραμπ να ταπεινώνει συστηματικά τους συμμάχους του, να προβοκάρει προκαταβολικά τη διοργάνωση προτείνοντας την επιστροφή στο σχήμα της G8 με συμμετοχή και της Ρωσίας, να αποσύρει την υπογραφή του από το τελικό ανακοινωθέν εν μέσω μύδρων για τον προεδρεύοντα Τζάστιν Τριντό, να αποχωρεί πρόωρα για την κρίσιμη συνάντηση με τον Κιμ Γιονγκ Ουν στη Σιγκαπούρη (δείχνοντας ότι και αυτός έχει στραμμένο το νου του στην Ασία).
Πρόκειται για ένα στρατόπεδο το οποίο αποσυσπειρώνεται ή μάλλον ανασυγκροτείται στην κατεύθυνση που χαράζει ο Αμερικανός πρόεδρος. Διότι (και είναι αυτό το πιο εντυπωσιακό) η ατζέντα που παρουσίασε ο Τραμπ ήδη πριν από την εκλογή του υλοποιείται πλήρως. Οι κινήσεις του στη διεθνή σκηνή υποτάσσονται στον στόχο του Make America Great Again, δηλ. στο φρενάρισμα της διάβρωσης της παραγωγικής βάσης των ΗΠΑ και τον επανακαθορισμό της σχέσης με συμμάχους που κατά Τραμπ έχουν εξασφαλίσει αθέμιτο πλεονέκτημα.
Η ένταση με την οποία αντιδρούν οι θιγόμενοι δυτικοί εταίροι δεν μπορεί να αποκρύψει το γεγονός ότι τους λείπουν τα όπλα για μιαν αποτελεσματική αντιμετώπιση των ΗΠΑ και συνεπώς ο Τραμπ κινείται εκ του ασφαλούς.
Ακόμη και στο μοναδικό σημείο της ατζέντας του στο οποίο ο ένοικος του Λευκού Οίκου πιέστηκε αρχικά να υποχωρήσει, αυτό του διαλόγου με τη Ρωσία, ο Τραμπ τώρα επανέρχεται, έχοντας προφανώς σταθμίσει τα πράγματα στο εσωτερικό του (όπου η έρευνα για το λεγόμενο Russiagate οδεύει προς άδοξο τέλος και πάντως αφήνει ανεπηρέαστους τους ψηφοφόρους), ενώ βέβαιο είναι ότι η διακριτική ανταλλαγή μηνυμάτων με τη Μόσχα έχει πυκνώσει – εξ ού και οι πληροφορίες για πιθανή συνάντηση με τον Πούτιν στη Βιέννη.
Μόλις την περασμένη Πέμπτη άλλωστε συναντήθηκαν στο Ελσίνκι οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ και της Ρωσίας. με ατζέντα που ξεκινούσε από τη συριακή κρίση, αλλά δεν περιοριζόταν σε αυτήν.
Το ότι οι Ευρωπαίοι συμμετέχοντες στην G7, με επικεφαλής την Άγκελα Μέρκελ, δεν είχαν άλλο επιχείρημα από την επιμονή στις κυρώσεις έναντι της Ρωσίας έχει κάτι το ειρωνικό - αν θυμηθεί κανείς ότι ήταν οι ΗΠΑ που επέβαλλαν στους Ευρωπαίους την επιλογή των κυρώσεων, επί ζημία των τελευταίων. Όμως η στάση του Τραμπ δίνει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες (με πρώτη ύποπτη την Ιταλία) το σινιάλο της ανυπακοής στις επιλογές της Μέρκελ, σε ό,τι αφορά τις κυρώσεις και όχι μόνο.
ΚΩΣΤΑΣ ΡΑΠΤΗΣ
11/6/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Το παιχνίδι των ΗΠΑ στους G7 και η κώφωση της Ευρώπης.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν πιστεύει ούτε στις Ευρωατλαντικές σχέσεις, ούτε στις φιλελεύθερες δομές του πολυσυμμετοχικού διεθνούς συστήματος.
Το «America First» το λέει και το εννοεί, και είναι αποφασισμένος να το επιβάλλει με κάθε κόστος, αλλά πριν το επιβάλλει, θα διασκεδάσει όλους όσους λειτουργούν με έλλειμμα αντίληψης του νέου κόσμου που προσπαθούν να οικοδομήσουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα, και που δεν ξέρουν πώς να προστατέψουν τα δικά τους συμφέροντα σε αυτό το επικίνδυνα αναδυόμενο διεθνές περιβάλλον.
Το ζήτημα βέβαια, δεν είναι τι κάνουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, αλλά περισσότερο τι κάνουμε εμείς - τι κάνει η Ευρώπη - σε ένα κόσμο που φλερτάρει με τον σκοτεινό Μεσαίωνα σε σύγχρονο remake!
Η Στρατηγική Τραμπ
Ο Αμερικανός Πρόεδρος πιστεύει ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ο υπόλοιπος κόσμος εκμεταλλεύθηκε τα καλά των ΗΠΑ και ότι κέρδιζαν ζημιώνοντας τις ΗΠΑ και την προοπτική τους. Ανεξάρτητα από το πόσο ευσταθεί ή όχι αυτή η θέση, αυτό πιστεύει ο Αμερικανός Πρόεδρος και είμαστε υποχρεωμένοι να το δούμε πολύ σοβαρά. Ξεχνά προφανώς ο Αμερικανός Πρόεδρος ότι η στρατηγική αστοχία εμπλοκής των ΗΠΑ σε ένα πόλεμο μετά το 2003 στο Ιράκ και η υποστήριξη των Αδελφών Μουσουλμάνων στη Μέση Ανατολή μεταξύ 2011-13, που κόστισαν στους Αμερικανούς φορολογούμενους τρισεκατομμύρια δολάρια, ήταν εμπνεύσματα «Made in USA» και όχι κάποιου «συμμάχου» τους στο φιλελεύθερο κόσμο…
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι αποφασισμένος να βγάλει τις ΗΠΑ από όλες τις βλαπτικές, κατά τον ίδιο, συμμαχίες και συμφωνίες, αλλά για να το πετύχει και να φαίνεται νομιμοποιημένη η πράξη του, σκοπεύει, από τη μία να χρησιμοποιήσει τους «αντιπάλους» του εναντίον των «συμμάχων» του, και από την άλλη, να αποδομήσει την (εξόχως προβληματική) εικόνα των «συμμάχων» του στο εσωτερικό τους ακροατήριο!
Ο Ντόναλντ Τραμπ, μπορεί να είναι ένας πολιτικός με ατζέντα να πάρει την Αμερική από τη φιλοσοφία δεκαετιών που την έκαναν πραγματικά μεγάλη και να την πάει σε μια άλλη φιλοσοφία που θα την μετατρέψει σε φρούριο (με όποιον βρίσκεται έξω από αυτό να θεωρείται εν δυνάμει εχθρός), αλλά ξέρει πολύ καλά ότι απέναντί του έχει δύο ικανότατους «αντιπάλους» με αυταρχικές δομές, ικανότητες και με τα δικά τους φρούρια, και «συμμάχους» κενούς περιεχομένου που λειτουργούν για χρόνια με βυζαντινισμούς, λογικές αφαίμαξης «σοβιετίας» και πολιτικές «ώριμου φρούτου» στην εναλλαγή τους στην εξουσία.
Ως εκ τούτου, αν εξαιρέσει κανείς τις τρείς νέες αυτοκρατορίες που οικοδομούνται με γοργούς ρυθμούς – τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα – ο υπόλοιπος κόσμος είναι κατακερματισμένος σε σύγχρονα φέουδα, τα οποία θεωρούν ότι παραμένουν ακόμη ισχυρά, μέχρι η Ιστορία να τους αποδείξει πόσο λάθος κάνουν…
Τι είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος προχθές στη σύνοδο των G7; «Κακώς διώξατε το 2014 τη Ρωσία από τους G7(8), δικαιωματικά ανήκει στο γκρουπ και πρέπει να επιστρέψει».
Δεν ασχολήθηκε δηλαδή με τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους επήλθε το διαζύγιο G7(8) – Ρωσίας, με τα όσα έκανε η Ρωσία στην Ουκρανία, αλλά με το πώς θα δημιουργήσει εντυπώσεις ώστε να αναγκάσει σε απολογητική στάση και έτσι να διασκεδάσει τους «συμμάχους» του στο γκρουπ, αφού έτσι και αλλιώς δεν είχε σκοπό να πάει στη Σύνοδο περιμένοντας να βγει κάτι ουσιαστικό από τη συνάντηση.
Χρειαζόμαστε ισχυρή ΕΕ περισσότερο από ποτέ…
Η Αμερική γνωρίζει καλά τις αδυναμίες των ισχυρών Ευρωπαϊκών κρατών. Δυστυχώς, τα Ευρωπαϊκά κράτη απέτυχαν να πείσουν ότι μπορούν να κάνουν υπέρβαση του βαθιά εθνικιστικού τους παρελθόντος και να οικοδομήσουν τον «άλλο πόλο» – μία ισχυρή ΕΕ των εθνών της Ευρώπης – στο παγκόσμιο σύστημα.
Ακριβώς λόγω της ιστορίας της, η Ευρώπη είναι η μόνη που μπορούσε να αντιτάξει τη λογική του «κοσμοπολιτισμού» απέναντι στην ισοπεδωτική Αμερικανική αντίληψη της παγκοσμιοποίησης. Και λόγω αυτής της ιστορικής παρακαταθήκης, οι συνειδητοί Ευρωπαίοι πιστεύαμε (αφελώς…) ότι μπορεί να οικοδομηθεί μια ισχυρή ΕΕ των εθνών της Ευρώπης. Οι διαφορετικότητες, δηλαδή, της Ευρώπης να συγκλίνουν και να ενισχύσουν ένα κοινό Ευρωπαϊκό συμφέρον και όχι το αντίθετο, η ΕΕ να γίνει όχημα υπηρέτησης κυρίαρχων εθνικών συμφερόντων, κάτι που αποδείχθηκε με την Αμερικανική παγίδα προς τη Γερμανία το 2009, με τα ενεργειακά συμφέροντα το 2014, και με την προσφυγική κρίση του 2015.
Σήμερα, τα ισχυρά Ευρωπαϊκά κράτη διαγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα πυροβολήσει καλύτερα τα πόδια του.
Σε διεθνές επίπεδο, χρησιμοποιούν το όχημα ΕΕ για να επιβάλλουν τα εθνικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για την κοινή Ευρωπαϊκή προοπτική.
Σε ενδοευρωπαϊκό επίπεδο, αντί να χρησιμοποιούν τα πλεονεκτήματα και τη σημαντικότατη δουλειά που έχει κάνει η ΕΕ στην προστασία του περιβάλλοντος, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον πολιτισμό, στην κοινωνική πρόνοια και σε άλλους τομείς, προκειμένου να αποκτήσουν ουσιαστικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι στις λογικές προστατευτισμού των «αντιπάλων» τους, χρησιμοποιούν αυτά τα Ευρωπαϊκά κεκτημένα ως μοχλούς σοβιετικού τύπου αφαίμαξης των ίδιων των πολιτών της Ευρώπης! Αποδομούν στη συνείδηση των Ευρωπαίων πολιτών την ουσιαστική αναγκαιότητα της ΕΕ!
Θα φτάσουμε με αυτές τις λογικές και πρακτικές να αυτοακυρώσουμε την δυναμική της ΕΕ στα παγκόσμια πράγματα και να υποβιβάσουμε τα Ευρωπαϊκά κράτη σε φέουδα, που αλήθεια, πως θα ανταγωνιστούν άραγε τις νέες αυτοκρατορίες που οικοδομούνται; Γιατί απέναντι στις νέες αυτοκρατορίες των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας, τα κράτη της Ευρώπης θα φαντάζουν μικρομέγαλα φέουδα, βορά στις διαθέσεις των αυτοκρατοριών.
Τα όσα συνέβησαν μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικανών στο ΝΑΤΟ και όσα έγιναν στην τελευταία σύνοδο των G7 είναι τρανταχτά δείγματα ότι, αν η Ευρώπη θέλει να επιβιώσει, πρέπει να ξαναδεί το κοινό της οικοδόμημα από μηδενική βάση, να αλλάξει ριζικά τους περιορισμένης ευθύνης και ικανότητας εκπροσώπους της στις Βρυξέλλες, και να εκφράσει γρήγορα ένα κοινό Ευρωπαϊκό συμφέρον ως απάντηση σε αυτό που κομίζουν (άραγε συνεννοημένες…) οι τρείς ανερχόμενες αυτοκρατορίες της εποχής μας.
Αν δεν συμβεί αυτό μέσα στην επόμενη διετία, οι Ευρωπαίοι πολίτες να ετοιμαστούν για ένα πολύ σκληρό νέο Μεσαίωνα τις ερχόμενες δεκαετίες…
Βασίλης Κοψαχείλης
Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής.
https://www.liberal.gr/arthro/207932/apopsi/arthra/to-paichnidi-tonipa-stous-G7-kai-i-kofosi-tis-europis-o-neos-mesaionas-einai-mprosta-mas.html
11/6/2018
2.
Ο πρόεδρος Τραμπ ξεκινάει την... πορεία προς τη Ρώμη.
Η έμμονη ιδέα του Τραμπ, ο οποίος ελάχιστα συγκινείται από ιδεολογήματα, είναι τα εμπορικά ελλείμματα των ΗΠΑ με τους βασικούς τους εταίρους.
Πολιτική βόμβα ήταν η συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα της «Εναλλακτικής Δεξιάς» Breitbart ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Γερμανία, Ρίτσαρντ Γκρένελ. «Οπωσδήποτε θέλω να ενισχύσω άλλους συντηρητικούς στην Ευρώπη», δήλωσε στην άκρως αντιδιπλωματική του παρέμβαση ο Αμερικανός διπλωμάτης, πλέκοντας το εγκώμιο του Αυστριακού καγκελαρίου Σεμπάστιαν Κουρτς και της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του. «Πιστεύω ότι υπάρχει άνοδος της συντηρητικής επιρροής εξαιτίας των αποτυχημένων πολιτικών της Αριστεράς», προσέθεσε.
Στο ίδιο μήκος κύματος εμφανίστηκε ο Στιβ Μπάνον, εκ των ιδρυτών του Breitbart και πρώην σύμβουλος του Τραμπ. Με συνέντευξή του στη La Repubblica, χαιρέτισε τον σχηματισμό κυβέρνησης από την ακροδεξιά Λέγκα και το λαϊκιστικό Κίνημα 5 Αστέρων στην Ιταλία, κομπάζοντας ότι ο ίδιος έπαιξε ρόλο στο «συνοικέσιο». Στην ίδια συνέντευξη εκτίμησε ότι «σύντομα θα έχουμε μια συνομοσπονδία ελεύθερων κρατών στη θέση της σημερινής Ε.Ε.».
Η διάρρηξη της παγκοσμιοποίησης και της Ε.Ε. από μια «Διεθνή των εθνικιστών» ήταν πάντα η βασική στρατηγική ιδέα του Μπάνον. Τον Μάρτιο πραγματοποίησε ευρωπαϊκή περιοδεία και συναντήθηκε με τις ηγεσίες του γαλλικού Εθνικού Συναγερμού (πρώην Εθνικού Μετώπου), της ιταλικής Λέγκας, της γερμανικής AfD και του ουγγρικού Fidesz. «Είμαστε μέρη ενός παγκοσμίου κινήματος που υπερβαίνει τη Γαλλία, την Ιταλία ή την Ουγγαρία. Η Ιστορία είναι μαζί μας», διακήρυξε στο Παρίσι.
Είναι αλήθεια ότι ο Τραμπ, ένας επιχειρηματίας που εννοεί να κυβερνά την Αμερική ωσάν να ήταν μια μεγάλη επιχείρηση, ελάχιστα συγκινείται από ιδεολογήματα. Η έμμονη ιδέα του είναι τα εμπορικά ελλείμματα των ΗΠΑ με τους βασικούς εταίρους: 375 δισ. με την Κίνα, 71 με το Μεξικό, 69 με την Ιαπωνία, 64 με τη Γερμανία. Αυτός ήταν ο λόγος που οδήγησε σε περιορισμένης έκτασης εμπορικό πόλεμο με στόχο να εκβιάσει διμερείς συμφωνίες για το άνοιγμα των αγορών τους στα αμερικανικά προϊόντα. Ηδη το πέτυχε με τη Νότια Κορέα και ελπίζει ότι θα το πετύχει και με τους υπόλοιπους.
Οι δασμοί του Τραμπ δημιούργησαν ατμόσφαιρα διάρρηξης της Δύσης στη σύνοδο κορυφής του G7, που έγινε το προηγούμενο διήμερο στο Κεμπέκ. Ο Αμερικανός πρόεδρος έφυγε αρκετές ώρες νωρίτερα από τη σύνοδο, η οποία, σύμφωνα με Ευρωπαίο διπλωμάτη, «έμοιαζε λιγότερο με G7 και περισσότερο με G6+1».
Παράλληλα, ο Τραμπ αξιοποιεί κάθε διαθέσιμο μοχλό για να διασπάσει την Ε.Ε. και να διαπραγματευθεί με κάθε μέλος της ξεχωριστά. Παρά την επίφαση ενότητας, οι Ευρωπαίοι εμφανίζουν έντονες διχογνωμίες. Οι Γάλλοι πιέζουν για αποφασιστική στάση, αλλά οι Γερμανοί, που έχουν πιο πολλά να χάσουν από έναν εμπορικό πόλεμο με την Αμερική, επιζητούν τον συμβιβασμό, όπως κατέστησε σαφές ο υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων Πέτερ Αλτμάιερ. Στο μεταξύ, οι προσπάθειες των Ευρωπαίων να διασώσουν τη συμφωνία με το Ιράν φαίνεται να καρκινοβατούν. Ηδη, όχι μόνο ξεχωριστές εταιρείες, όπως η Peugeot και η Citroen, αλλά και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αρνούνται να κάνουν δουλειές με την Τεχεράνη υπό τον φόβο των αμερικανικών κυρώσεων.
Στους δεξιούς εθνικιστές ο Τραμπ βλέπει απλά άλλον ένα μοχλό πολιτικής διάσπασης της Ευρώπης. Ωστόσο, το μαχαίρι είναι δίκοπο. Τα περισσότερα κόμματα αυτού του είδους τρέφουν μεγαλύτερη εκτίμηση για τον Πούτιν παρά για τον Τραμπ. Εξάλλου, ο εμπορικός και πολιτικός «πόλεμος» των ΗΠΑ δίνει την ευκαιρία στη Ρωσία να εμφανιστεί ως αξιόπιστος εταίρος των Ευρωπαίων τη στιγμή της δοκιμασίας τους, κάτι που αξιοποίησε περίτεχνα ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αυστρία. Το γεγονός ότι ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε, όπως και ο Ντόναλντ Τραμπ, τάχθηκαν υπέρ της επιστροφής της Ρωσίας στο G7 αποτελεί πρόσθετη –και άκοπη– διπλωματική επιτυχία του Κρεμλίνου.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
http://www.kathimerini.gr/968577/article/epikairothta/kosmos/
o-proedros-tramp-3ekinaei-thn-poreia-pros-th-rwmh
11/6/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Το παιχνίδι των ΗΠΑ στους G7 και η κώφωση της Ευρώπης.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν πιστεύει ούτε στις Ευρωατλαντικές σχέσεις, ούτε στις φιλελεύθερες δομές του πολυσυμμετοχικού διεθνούς συστήματος.
Το «America First» το λέει και το εννοεί, και είναι αποφασισμένος να το επιβάλλει με κάθε κόστος, αλλά πριν το επιβάλλει, θα διασκεδάσει όλους όσους λειτουργούν με έλλειμμα αντίληψης του νέου κόσμου που προσπαθούν να οικοδομήσουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα, και που δεν ξέρουν πώς να προστατέψουν τα δικά τους συμφέροντα σε αυτό το επικίνδυνα αναδυόμενο διεθνές περιβάλλον.
Το ζήτημα βέβαια, δεν είναι τι κάνουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, αλλά περισσότερο τι κάνουμε εμείς - τι κάνει η Ευρώπη - σε ένα κόσμο που φλερτάρει με τον σκοτεινό Μεσαίωνα σε σύγχρονο remake!
Η Στρατηγική Τραμπ
Ο Αμερικανός Πρόεδρος πιστεύει ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ο υπόλοιπος κόσμος εκμεταλλεύθηκε τα καλά των ΗΠΑ και ότι κέρδιζαν ζημιώνοντας τις ΗΠΑ και την προοπτική τους. Ανεξάρτητα από το πόσο ευσταθεί ή όχι αυτή η θέση, αυτό πιστεύει ο Αμερικανός Πρόεδρος και είμαστε υποχρεωμένοι να το δούμε πολύ σοβαρά. Ξεχνά προφανώς ο Αμερικανός Πρόεδρος ότι η στρατηγική αστοχία εμπλοκής των ΗΠΑ σε ένα πόλεμο μετά το 2003 στο Ιράκ και η υποστήριξη των Αδελφών Μουσουλμάνων στη Μέση Ανατολή μεταξύ 2011-13, που κόστισαν στους Αμερικανούς φορολογούμενους τρισεκατομμύρια δολάρια, ήταν εμπνεύσματα «Made in USA» και όχι κάποιου «συμμάχου» τους στο φιλελεύθερο κόσμο…
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι αποφασισμένος να βγάλει τις ΗΠΑ από όλες τις βλαπτικές, κατά τον ίδιο, συμμαχίες και συμφωνίες, αλλά για να το πετύχει και να φαίνεται νομιμοποιημένη η πράξη του, σκοπεύει, από τη μία να χρησιμοποιήσει τους «αντιπάλους» του εναντίον των «συμμάχων» του, και από την άλλη, να αποδομήσει την (εξόχως προβληματική) εικόνα των «συμμάχων» του στο εσωτερικό τους ακροατήριο!
Ο Ντόναλντ Τραμπ, μπορεί να είναι ένας πολιτικός με ατζέντα να πάρει την Αμερική από τη φιλοσοφία δεκαετιών που την έκαναν πραγματικά μεγάλη και να την πάει σε μια άλλη φιλοσοφία που θα την μετατρέψει σε φρούριο (με όποιον βρίσκεται έξω από αυτό να θεωρείται εν δυνάμει εχθρός), αλλά ξέρει πολύ καλά ότι απέναντί του έχει δύο ικανότατους «αντιπάλους» με αυταρχικές δομές, ικανότητες και με τα δικά τους φρούρια, και «συμμάχους» κενούς περιεχομένου που λειτουργούν για χρόνια με βυζαντινισμούς, λογικές αφαίμαξης «σοβιετίας» και πολιτικές «ώριμου φρούτου» στην εναλλαγή τους στην εξουσία.
Ως εκ τούτου, αν εξαιρέσει κανείς τις τρείς νέες αυτοκρατορίες που οικοδομούνται με γοργούς ρυθμούς – τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα – ο υπόλοιπος κόσμος είναι κατακερματισμένος σε σύγχρονα φέουδα, τα οποία θεωρούν ότι παραμένουν ακόμη ισχυρά, μέχρι η Ιστορία να τους αποδείξει πόσο λάθος κάνουν…
Τι είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος προχθές στη σύνοδο των G7; «Κακώς διώξατε το 2014 τη Ρωσία από τους G7(8), δικαιωματικά ανήκει στο γκρουπ και πρέπει να επιστρέψει».
Δεν ασχολήθηκε δηλαδή με τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους επήλθε το διαζύγιο G7(8) – Ρωσίας, με τα όσα έκανε η Ρωσία στην Ουκρανία, αλλά με το πώς θα δημιουργήσει εντυπώσεις ώστε να αναγκάσει σε απολογητική στάση και έτσι να διασκεδάσει τους «συμμάχους» του στο γκρουπ, αφού έτσι και αλλιώς δεν είχε σκοπό να πάει στη Σύνοδο περιμένοντας να βγει κάτι ουσιαστικό από τη συνάντηση.
Χρειαζόμαστε ισχυρή ΕΕ περισσότερο από ποτέ…
Η Αμερική γνωρίζει καλά τις αδυναμίες των ισχυρών Ευρωπαϊκών κρατών. Δυστυχώς, τα Ευρωπαϊκά κράτη απέτυχαν να πείσουν ότι μπορούν να κάνουν υπέρβαση του βαθιά εθνικιστικού τους παρελθόντος και να οικοδομήσουν τον «άλλο πόλο» – μία ισχυρή ΕΕ των εθνών της Ευρώπης – στο παγκόσμιο σύστημα.
Ακριβώς λόγω της ιστορίας της, η Ευρώπη είναι η μόνη που μπορούσε να αντιτάξει τη λογική του «κοσμοπολιτισμού» απέναντι στην ισοπεδωτική Αμερικανική αντίληψη της παγκοσμιοποίησης. Και λόγω αυτής της ιστορικής παρακαταθήκης, οι συνειδητοί Ευρωπαίοι πιστεύαμε (αφελώς…) ότι μπορεί να οικοδομηθεί μια ισχυρή ΕΕ των εθνών της Ευρώπης. Οι διαφορετικότητες, δηλαδή, της Ευρώπης να συγκλίνουν και να ενισχύσουν ένα κοινό Ευρωπαϊκό συμφέρον και όχι το αντίθετο, η ΕΕ να γίνει όχημα υπηρέτησης κυρίαρχων εθνικών συμφερόντων, κάτι που αποδείχθηκε με την Αμερικανική παγίδα προς τη Γερμανία το 2009, με τα ενεργειακά συμφέροντα το 2014, και με την προσφυγική κρίση του 2015.
Σήμερα, τα ισχυρά Ευρωπαϊκά κράτη διαγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα πυροβολήσει καλύτερα τα πόδια του.
Σε διεθνές επίπεδο, χρησιμοποιούν το όχημα ΕΕ για να επιβάλλουν τα εθνικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για την κοινή Ευρωπαϊκή προοπτική.
Σε ενδοευρωπαϊκό επίπεδο, αντί να χρησιμοποιούν τα πλεονεκτήματα και τη σημαντικότατη δουλειά που έχει κάνει η ΕΕ στην προστασία του περιβάλλοντος, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον πολιτισμό, στην κοινωνική πρόνοια και σε άλλους τομείς, προκειμένου να αποκτήσουν ουσιαστικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι στις λογικές προστατευτισμού των «αντιπάλων» τους, χρησιμοποιούν αυτά τα Ευρωπαϊκά κεκτημένα ως μοχλούς σοβιετικού τύπου αφαίμαξης των ίδιων των πολιτών της Ευρώπης! Αποδομούν στη συνείδηση των Ευρωπαίων πολιτών την ουσιαστική αναγκαιότητα της ΕΕ!
Θα φτάσουμε με αυτές τις λογικές και πρακτικές να αυτοακυρώσουμε την δυναμική της ΕΕ στα παγκόσμια πράγματα και να υποβιβάσουμε τα Ευρωπαϊκά κράτη σε φέουδα, που αλήθεια, πως θα ανταγωνιστούν άραγε τις νέες αυτοκρατορίες που οικοδομούνται; Γιατί απέναντι στις νέες αυτοκρατορίες των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας, τα κράτη της Ευρώπης θα φαντάζουν μικρομέγαλα φέουδα, βορά στις διαθέσεις των αυτοκρατοριών.
Τα όσα συνέβησαν μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικανών στο ΝΑΤΟ και όσα έγιναν στην τελευταία σύνοδο των G7 είναι τρανταχτά δείγματα ότι, αν η Ευρώπη θέλει να επιβιώσει, πρέπει να ξαναδεί το κοινό της οικοδόμημα από μηδενική βάση, να αλλάξει ριζικά τους περιορισμένης ευθύνης και ικανότητας εκπροσώπους της στις Βρυξέλλες, και να εκφράσει γρήγορα ένα κοινό Ευρωπαϊκό συμφέρον ως απάντηση σε αυτό που κομίζουν (άραγε συνεννοημένες…) οι τρείς ανερχόμενες αυτοκρατορίες της εποχής μας.
Αν δεν συμβεί αυτό μέσα στην επόμενη διετία, οι Ευρωπαίοι πολίτες να ετοιμαστούν για ένα πολύ σκληρό νέο Μεσαίωνα τις ερχόμενες δεκαετίες…
Βασίλης Κοψαχείλης
Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής.
https://www.liberal.gr/arthro/207932/apopsi/arthra/to-paichnidi-tonipa-stous-G7-kai-i-kofosi-tis-europis-o-neos-mesaionas-einai-mprosta-mas.html
11/6/2018
2.
Ο πρόεδρος Τραμπ ξεκινάει την... πορεία προς τη Ρώμη.
Η έμμονη ιδέα του Τραμπ, ο οποίος ελάχιστα συγκινείται από ιδεολογήματα, είναι τα εμπορικά ελλείμματα των ΗΠΑ με τους βασικούς τους εταίρους.
Πολιτική βόμβα ήταν η συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα της «Εναλλακτικής Δεξιάς» Breitbart ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Γερμανία, Ρίτσαρντ Γκρένελ. «Οπωσδήποτε θέλω να ενισχύσω άλλους συντηρητικούς στην Ευρώπη», δήλωσε στην άκρως αντιδιπλωματική του παρέμβαση ο Αμερικανός διπλωμάτης, πλέκοντας το εγκώμιο του Αυστριακού καγκελαρίου Σεμπάστιαν Κουρτς και της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του. «Πιστεύω ότι υπάρχει άνοδος της συντηρητικής επιρροής εξαιτίας των αποτυχημένων πολιτικών της Αριστεράς», προσέθεσε.
Στο ίδιο μήκος κύματος εμφανίστηκε ο Στιβ Μπάνον, εκ των ιδρυτών του Breitbart και πρώην σύμβουλος του Τραμπ. Με συνέντευξή του στη La Repubblica, χαιρέτισε τον σχηματισμό κυβέρνησης από την ακροδεξιά Λέγκα και το λαϊκιστικό Κίνημα 5 Αστέρων στην Ιταλία, κομπάζοντας ότι ο ίδιος έπαιξε ρόλο στο «συνοικέσιο». Στην ίδια συνέντευξη εκτίμησε ότι «σύντομα θα έχουμε μια συνομοσπονδία ελεύθερων κρατών στη θέση της σημερινής Ε.Ε.».
Η διάρρηξη της παγκοσμιοποίησης και της Ε.Ε. από μια «Διεθνή των εθνικιστών» ήταν πάντα η βασική στρατηγική ιδέα του Μπάνον. Τον Μάρτιο πραγματοποίησε ευρωπαϊκή περιοδεία και συναντήθηκε με τις ηγεσίες του γαλλικού Εθνικού Συναγερμού (πρώην Εθνικού Μετώπου), της ιταλικής Λέγκας, της γερμανικής AfD και του ουγγρικού Fidesz. «Είμαστε μέρη ενός παγκοσμίου κινήματος που υπερβαίνει τη Γαλλία, την Ιταλία ή την Ουγγαρία. Η Ιστορία είναι μαζί μας», διακήρυξε στο Παρίσι.
Είναι αλήθεια ότι ο Τραμπ, ένας επιχειρηματίας που εννοεί να κυβερνά την Αμερική ωσάν να ήταν μια μεγάλη επιχείρηση, ελάχιστα συγκινείται από ιδεολογήματα. Η έμμονη ιδέα του είναι τα εμπορικά ελλείμματα των ΗΠΑ με τους βασικούς εταίρους: 375 δισ. με την Κίνα, 71 με το Μεξικό, 69 με την Ιαπωνία, 64 με τη Γερμανία. Αυτός ήταν ο λόγος που οδήγησε σε περιορισμένης έκτασης εμπορικό πόλεμο με στόχο να εκβιάσει διμερείς συμφωνίες για το άνοιγμα των αγορών τους στα αμερικανικά προϊόντα. Ηδη το πέτυχε με τη Νότια Κορέα και ελπίζει ότι θα το πετύχει και με τους υπόλοιπους.
Οι δασμοί του Τραμπ δημιούργησαν ατμόσφαιρα διάρρηξης της Δύσης στη σύνοδο κορυφής του G7, που έγινε το προηγούμενο διήμερο στο Κεμπέκ. Ο Αμερικανός πρόεδρος έφυγε αρκετές ώρες νωρίτερα από τη σύνοδο, η οποία, σύμφωνα με Ευρωπαίο διπλωμάτη, «έμοιαζε λιγότερο με G7 και περισσότερο με G6+1».
Παράλληλα, ο Τραμπ αξιοποιεί κάθε διαθέσιμο μοχλό για να διασπάσει την Ε.Ε. και να διαπραγματευθεί με κάθε μέλος της ξεχωριστά. Παρά την επίφαση ενότητας, οι Ευρωπαίοι εμφανίζουν έντονες διχογνωμίες. Οι Γάλλοι πιέζουν για αποφασιστική στάση, αλλά οι Γερμανοί, που έχουν πιο πολλά να χάσουν από έναν εμπορικό πόλεμο με την Αμερική, επιζητούν τον συμβιβασμό, όπως κατέστησε σαφές ο υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων Πέτερ Αλτμάιερ. Στο μεταξύ, οι προσπάθειες των Ευρωπαίων να διασώσουν τη συμφωνία με το Ιράν φαίνεται να καρκινοβατούν. Ηδη, όχι μόνο ξεχωριστές εταιρείες, όπως η Peugeot και η Citroen, αλλά και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αρνούνται να κάνουν δουλειές με την Τεχεράνη υπό τον φόβο των αμερικανικών κυρώσεων.
Στους δεξιούς εθνικιστές ο Τραμπ βλέπει απλά άλλον ένα μοχλό πολιτικής διάσπασης της Ευρώπης. Ωστόσο, το μαχαίρι είναι δίκοπο. Τα περισσότερα κόμματα αυτού του είδους τρέφουν μεγαλύτερη εκτίμηση για τον Πούτιν παρά για τον Τραμπ. Εξάλλου, ο εμπορικός και πολιτικός «πόλεμος» των ΗΠΑ δίνει την ευκαιρία στη Ρωσία να εμφανιστεί ως αξιόπιστος εταίρος των Ευρωπαίων τη στιγμή της δοκιμασίας τους, κάτι που αξιοποίησε περίτεχνα ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αυστρία. Το γεγονός ότι ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε, όπως και ο Ντόναλντ Τραμπ, τάχθηκαν υπέρ της επιστροφής της Ρωσίας στο G7 αποτελεί πρόσθετη –και άκοπη– διπλωματική επιτυχία του Κρεμλίνου.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
http://www.kathimerini.gr/968577/article/epikairothta/kosmos/
o-proedros-tramp-3ekinaei-thn-poreia-pros-th-rwmh
11/6/2018