Οι ελληνορωσικές σχέσεις στη σκιά απελάσεων ...

(1) To αθέατο παίγνιο πίσω από την απέλαση των δύο Ρώσων.  
 (2) Ελλάδα-Ρωσία-Σκοπιανό: στη γεωπολιτική 
δεν χωρούν συναισθηματισμοί.
(3) Οι ελληνορωσικές σχέσεις στη σκιά απελάσεων.
(4) Η διαρροή του ΥΠΕΞ και η μεγάλη εικόνα 
πίσω από την Ελληνορωσική κρίση…  
(5) Τα μάθατε τα νέα; Ο Β.Πούτιν κήρυξε «υβριδικό πόλεμο»
 στην Ελλάδα! 
 (6) Η συμφωνία πΓΔΜ - Ελλάδας και ο ρωσικός δάκτυλος.


1.
To αθέατο παίγνιο πίσω από την απέλαση των δύο Ρώσων.

Η απέλαση δύο στελεχών των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, που βρίσκονται στην Ελλάδα με διπλωματική ιδιότητα, και η απαγόρευση εισόδου στη χώρα δύο άλλων, είναι η κορυφή του παγόβουνου. Όπως είναι γνωστό, η κίνηση της Αθήνας έγινε στις 6 Ιουλίου και καθόλου τυχαία δημοσιοποιήθηκε –μέσω της Καθημερινής– την ημέρα έναρξης της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι εδώ και χρόνια η Μόσχα επιχειρεί να αποκτήσει ερείσματα και επιρροή στην Ελλάδα. Για τον σκοπό αυτό, μάλιστα, χρησιμοποιεί σαν όχημα την Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία, άλλωστε, είναι κεντρική συνιστώσα της ρωσικής εθνικής ιδεολογίας και ως εκ τούτου οι Ρώσοι παραδοσιακά βλέπουν με ξεχωριστό ενδιαφέρον την Ελλάδα. Το ίδιο και την Κύπρο, στην οποία, λόγω και της παραδοσιακής στάσης τους στο Κυπριακό, έχουν αποκτήσει και επιρροή και ισχυρά ερείσματα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, με τη συνεχή παρότρυνση-πίεση της αμερικανικής πρεσβείας οι ελληνικές υπηρεσίες, ειδικά τα τελευταία χρόνια παρακολουθούν συστηματικά τις άμεσες και έμμεσες ρωσικές δραστηριότητες. Οι Αμερικανοί, μάλιστα, φροντίζουν να παραδίδουν κάθε τόσο φακέλους με υλικό, προσπαθώντας να καλλιεργήσουν κλίμα επικίνδυνης ρωσικής διείσδυσης και κατ’ επέκτασιν να εξωθήσουν την Αθήνα στη λήψη μέτρων.

Οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, ωστόσο, απέφευγαν σπασμωδικές αντιδράσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε δοκιμασία τις διμερείς σχέσεις. Ακόμα κι όταν Ρώσοι “διπλωμάτες” υπερέβαιναν τα όρια, γίνονταν κάποιες διακριτικές συστάσεις, οι οποίες κατά κανόνα έφερναν αποτέλεσμα. Είναι κοινός τόπος, άλλωστε, ότι πολύ περισσότερο από τις ρωσικές υπηρεσίες είναι στελέχη των αμερικανικών, γερμανικών και άλλων δυτικών υπηρεσιών που αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν ξέφραγο αμπέλι, υπερβαίνοντας κατά προκλητικό τρόπο το πλαίσιο που υπαγορεύει η διπλωματική ιδιότητά τους.

Αυτό ισχύει όχι μόνο στο επίπεδο της συλλογής πληροφοριών, αλλά και στο επίπεδο διείσδυσης σ’ όλο το φάσμα των μηχανισμών που ασκούν εξουσία και επιρροή (κεντρικό κράτος, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Εκκλησία, επιχειρηματική ελίτ, συνδικάτα, Μίντια, πανεπιστήμια, ΜΚΟ κλπ). Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι π.χ. οι αμερικανικές και γερμανικές δραστηριότητες αντιμετωπίζονται με υπερβάλλουσα ανοχή, με το πρόσχημα της εταιρικής σχέσης, ενώ οι αντίστοιχες ρωσικές αντιμετωπίζονται συγκριτικά με αυστηρότητα, επειδή θεωρούνται περίπου εχθρικές.

Είχαν υπερβεί τα όρια

Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές οι τέσσερις Ρώσοι “διπλωμάτες” είχαν υπερβεί κατά πολύ τα όρια. Η συμπεριφορά τους αποδίδεται στη μεγάλη νευρικότητα που έχει προκαλέσει στη Μόσχα η προοπτική ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Για τους λόγους που η Δύση επιδιώκει πιεστικά την ένταξη, για τους αντίστροφους λόγους επιχειρεί να την τορπιλίσει η Ρωσία.

Δεν πρόκειται για εκτίμηση. Η ρωσική δυσφορία έχει εκφρασθεί δια στόματος Λαβρόφ και έχει να κάνει με την προσπάθεια των Αμερικανών και των Ευρωπαίων να εκτοπίσουν τη ρωσική επιρροή από τα Βαλκάνια. Το μόνο γεωπολιτικό έρεισμα της Μόσχας στην περιοχή είναι η Σερβία, η οποία ουσιαστικά έχει περικυκλωθεί από χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και μεθοδεύεται η προοπτική πρόσδεσής της στο δυτικό άρμα.

Δεδομένου ότι προϋπόθεση για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ είναι από το 2008 η λύση στο πρόβλημα της ονομασίας, οι μεν Δυτικοί έστησαν τα χαρτιά κατά τρόπο που να την επιτύχουν. Πρώτο βήμα ήταν να μεθοδεύσουν την ανατροπή του Γκρουέφσκι, προωθώντας τον Ζάεφ στην ηγεσία της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης και διοχετεύοντάς του αποδεικτικά στοιχεία για το σύστημα υποκλοπών που είχε στήσει η κυβέρνηση του VMRO και για άλλες σκανδαλώδεις υποθέσεις. Υπενθυμίζουμε ότι επί Γκρουέφσκι η ΠΓΔΜ είχε μετατοπισθεί προς τη Μόσχα.

Όταν ο στόχος επετεύχθη και ο Ζάεφ έγινε τελικώς πρωθυπουργός, η Δύση άσκησε ασφυκτικές πιέσεις σε Αθήνα και Σκόπια να καταλήξουν σε όποια συμφωνία, αρκεί να αρθεί το ελληνικό βέτο και να προχωρήσει η ένταξη της ΠΓΔΜ. Έτσι φθάσαμε στη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία χαιρετίσθηκε με ενθουσιασμό. Από την πλευρά της, η Μόσχα έκανε ό,τι μπορούσε για να εμποδίσει την επίτευξη συμφωνίας, αλλά δεν είχε αποτελεσματικά “χαρτιά” στα χέρια της.

Η προσπάθεια τορπιλισμού της Συμφωνίας

Τώρα που οι υπογραφές έχουν πέσει, στόχος της Μόσχας είναι να τορπιλίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, μέσα από τις διαδικασίες που η ίδια προβλέπει. Η στάση του προέδρου Ιβανόφ μπορεί να υπαγορεύεται από άκρατο εθνικισμό, αλλά τροφοδοτείται και από τον ρωσικό παράγοντα. Το ίδιο και η στάση του VMRO. Η Μόσχα ασκεί σημαντική επιρροή στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Προς την ίδια κατεύθυνση εργάσθηκαν και τα ερείσματα που διατηρεί το Βελιγράδι στην ΠΓΔΜ από την εποχή της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, αλλά και –για τους δικούς της λόγους– και η Άγκυρα. Η μάχη στη γειτονική χώρα, λοιπόν, θα δοθεί στο δημοψήφισμα, αλλά και στο εάν θα καταστεί δυνατή ή όχι η προβλεπόμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Παραλλήλως, η Ρωσία ενεργοποίησε την όποια επιρροή της και στην Ελλάδα. Εδώ μπορεί να μην έχουμε δημοψήφισμα, αλλά στόχος ήταν να αξιοποιηθεί η δεδηλωμένη αντίθεση της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα ήταν γελοίο να θεωρηθεί πως το κύμα αντιδράσεων προκλήθηκε λόγω της δράσης Ρώσων διπλωματών και πρακτόρων.

Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως δεν έγινε προσπάθεια από τη Μόσχα να εκμεταλλευθεί το κλίμα που επικρατεί στην ελληνική κοινή γνώμη για να προκαλέσει πολιτικό-εκλογικό κόστος στην κυβέρνηση Τσίπρα. Ελπίζει ότι μπορεί κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εμποδίσει την κύρωση της Συμφωνίας εάν εν τω μεταξύ δεν έχει καταφέρει να βάλει τρικλοποδιά στον Ζάεφ.

Εμβληματική κίνηση

Στο πλαίσιο, λοιπόν, της προσπάθειάς της, η ρωσική πλευρά κλιμάκωσε τις δραστηριότητές της. Οι δύο που απελάθηκαν και οι άλλοι δύο, στους οποίους απαγορεύθηκε η είσοδος υπερέβησαν κάθε όριο στην προσπάθειά τους να δείξουν στην υπηρεσία τους ότι είναι αποτελεσματικοί. Σύμφωνα, λοιπόν, με αρμόδιες ελληνικές πηγές, ενεργοποίησαν όλα τα ρωσικά ερείσματα, κάθε επιρροή που διαθέτουν. Ώθησαν μητροπολίτες, με τους οποίους διατηρούν παραδοσιακές σχέσεις, χρηματοδότησαν συλλόγους, οργανώσεις και πρόσωπα που παίζουν ρόλο στο κίνημα εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών με σκοπό να οργανώσουν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και εμμέσως άσκησαν πιέσεις σε βουλευτές.

Το γεγονός ότι οι τέσσερις Ρώσοι “διπλωμάτες” –και όχι μόνο– το παράκαναν, το γεγονός ότι οι Δυτικοί –με πρώτους τους Αμερικανούς– άσκησαν έντονες πιέσεις στην κυβέρνηση Τσίπρα, αλλά και το γεγονός ότι ο Κοτζιάς το πήρε προσωπικά, λόγω της πολιτικής ταύτισής του με τη Συμφωνία των Πρεσπών, οδήγησε στις απελάσεις. Αναμφίβολα, πρόκειται για εμβληματική κίνηση που έχει πολιτικές-διπλωματικές «ουρές».

Όχι μόνο, επειδή η Αθήνα αποφεύγει αυτή την πρακτική ακόμα κι σε περιπτώσεις που θα έπρεπε να κινηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά και επειδή, όπως προαναφέραμε, παραδοσιακά επιδιώκει να κρατάει μία ετεροβαρή ισορροπία στις σχέσεις της με τη Δύση και τη Ρωσία. Όλα δείχνουν ότι αυτό το άτυπο δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής εγκαταλείπεται στην πράξη.

Όπως αναμενόταν, η Μόσχα απάντησε συμμετρικά, αλλά χωρίς να οξύνει το κλίμα. Απέφυγε να κλιμακώσει, επειδή θεωρεί ότι θα διευκόλυνε την αμερικανική πλευρά να μετατρέψει την υπόθεση σε ευκαιρία για την πρόκληση ρήξης στις ελληνορωσικές σχέσεις. Ο πρεσβευτής Πάιατ, άλλωστε, είναι γνωστός από την Ουκρανία και για τον ακραία αντιρωσικό προσανατολισμό του και για τις “ριζοσπαστικές” μεθόδους του.

Εκτός αυτού, οι Ρώσοι θεωρούν εδώ και καιρό πως ο Κοτζιάς, με τη συναίνεση του Τσίπρα, επιδιώκει να προσδέσει την Ελλάδα στο αμερικανικό άρμα κατά τρόπο που δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική περίοδο. Για τον σκοπό αυτό –θεωρούν– ότι όχι μόνο παραβιάζει την ετεροβαρή ισορροπία, αλλά και δεν διστάζει να αποδομεί τους παραδοσιακούς ελληνορωσικούς δεσμούς. Αυτός είναι και ο λόγος που οι διμερείς σχέσεις έχουν περιέλθει εδώ και αρκετό καιρό σε φάση δυσχέρειας.

Σταύρος Λυγερός

Ο Σταύρος Λυγερός έχει εργασθεί σε εφημερίδες (για 23 χρόνια στην Καθημερινή), ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Σήμερα αρθρογραφεί στο Πρώτο Θέμα. Συγγραφέας 13 βιβλίων. Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973.

 12 Ιουλίου 2018  


2.
Ελλάδα-Ρωσία-Σκοπιανό: 
στη γεωπολιτική δεν χωρούν συναισθηματισμοί.

Το θέμα των ημερών δεν είναι άλλο από την απόφαση απέλασης Ρώσων διπλωματών από την Αθήνα διότι φέρεται να εμπλέκονται στα συλλαλητήρια για το θέμα της επίλυσης του ονόματος της FYROM. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα με ψυχραιμία και δίχως συναισθηματισμούς που πολλά ελληνικά ΜΜΕ χρησιμοποίησαν, κάνοντας λόγο για «προδοσία,» «σκληρά αντίποινα του Κρεμλίνου,» «επιδείνωση σχέσεων,» «υβριδικό πόλεμο» κτλ κτλ.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η Ελλάδα θα απελάσει δυο Ρώσους διπλωμάτες και θα απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα για άλλους δυο, για παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας μας. Ειδικότερα, οι ανωτέρω φέρονται να ενεπλάκησαν σε συλλαλητήρια στην Ελλάδα εναντίον της συμφωνία μας την ΠΓΔΜ αλλά και γιατί είχαν επιχειρήσει να προσφέρουν χρήματα σε Έλληνες κρατικούς αξιωματούχους.

Η Μόσχα απάντησε με την απειλή πως θα απελάσει με τη σειρά της δυο Έλληνες διπλωμάτες και με την ακύρωση ή πάγωμα της επίσκεψης του ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ στην Αθήνα που υποτίθεται πως θα λάμβανε χώρα κάποια στιγμή τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Υπενθυμίζουμε πως η Ρωσία έχει προ πολλού αναγνωρίσει τη ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας,» (κάτι που πολλοί «πατριώτες» βολικά «ξεχνούν»), ενώ η πιθανή ανάμειξη του Κρεμλίνου στην ονοματολογική διένεξη μεταξύ Αθηνών-Σκοπίων, δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει. Αυτό που θα πρέπει να μας «παραξενέψει» είναι πως παρά το γεγονός πως η Μόσχα έχει αναγνωρίσει τη «Μακεδονία,» ο κ. Λαβρόφ πριν μερικούς μήνες, επέμενε η Ελλάδα να μην κάνει παραχωρήσεις στο ονοματολογικό. Δε πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως η Ρωσία υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της προηγούμενης κυβέρνησης Γκρουέφσκι που προέβαλε σθεναρή αντίσταση σε οποιαδήποτε συμβιβαστική πρωτοβουλία για την επίλυση του ζητήματος του ονόματος. Παρόλα αυτά, κάποιοι φρόντισαν να υπερασπιστούν την υποτιθέμενη ρωσική ανάμειξη, παρουσιάζοντάς την ως «ομόδοξη αλληλεγγύη,» απέναντι σε ένα πρόβλημα που ταλανίζει την Ελλάδα εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες.

Ας αναλύσουμε μια υποθετική (;) κατάσταση

Μπορεί η ΠΓΔΜ να είναι ένα μικρό κρατίδιο στη καρδιά των Βαλκανίων, ωστόσο ο «πόθος» της Δύσης να το εντάξει στους κόλπους του ΝΑΤΟ είναι γνωστός και ποτέ δεν κρύφτηκε. Είναι προφανές πως η Συμμαχία, ηγέτης της οποίας είναι οι ΗΠΑ, επιθυμεί να εδραιώσει ακόμη περισσότερο τη παρουσία της στη περιοχή και να ανακόψει τυχόν βλέψεις της Μόσχας. H Ρωσία θέλει ερείσματα στην Ευρώπη και θα κάνει τα πάντα να τα αποκτήσει. Η Ουγγαρία του Β. Ορμπάν, μπορεί να θεωρηθεί μια φιλική προς τη Μόσχα χώρα. Η Τσεχία και η Ρουμανία, ενίοτε κοιτάζουν προς τα ανατολικά. Το ίδιο και η Σερβία. Η Ελλάδα καλώς ή κακώς, διατηρεί έναν ισχυρό ρωσόφιλο πυρήνα (πρόσφατα ιδρύθηκε και ρωσοφιλικό κόμμα), που περιλαμβάνει ακόμη και πρωτοκλασάτους πολιτικούς που δε κρύβουν το θαυμασμό τους για τον Πούτιν. Πρόσφατα, το think tank European Values με έδρα τη Τσεχία, υποστήριξε (δίχως να το στηρίξει) πως Ελλάδα και Κύπρος είναι «συνεργάτες του Κρεμλίνου» στο θέμα των fake news.

Αν αφήσουμε κατά μέρος τις επίσημες πολιτικές των κρατών της Ευρώπης και δούμε την απήχηση της Ρωσίας στον απλό κόσμο, θα διαπιστώσουμε ισχυρότατα ερείσματα σε πάρα πολλές χώρες, ειδικά σε αυτές που μοιράζονται κοινό θρησκευτικό υπόβαθρο.


Επομένως είναι απόλυτα λογικό η Ρωσία να μην θέλει επίλυση του ονοματολογικού που θα ανοίξει το δρόμο για τα Σκόπια να βρεθούν στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ. Άρα η φερόμενη ρωσική εμπλοκή στα συλλαλητήρια (αν και δεν έχει αποδειχτεί με τη δημοσιοποίηση στοιχείων), είναι απόλυτα λογική και αναμενόμενη. Εξάλλου η Μόσχα δεν έχει διστάσει να εμπλακεί στο εσωτερικό άλλων χωρών με τη περίπτωση των Αμερικανικών Εκλογών του 2016, το Brexit και το δημοψήφισμα της Καταλονίας, να αποτελούν τα κλασικότερα παραδείγματα «οπλοποίησης» των fake news.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα στη ρωσική διπλωματία και εξωτερική πολιτική, διότι έχει πετύχει τόσο να εδραιώσει τη θέση της χώρας στη Μέση Ανατολή με την επέμβαση στη Συρία, όσο και να προκαλέσει τεράστια προβλήματα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, έχοντας προσεταιριστεί τη Τουρκία του Ερντογάν, η οποία πλέον μόνο προβλήματα φαίνεται να δημιουργεί στη Συμμαχία, κάτι που έχει συμβεί και στο παρελθόν με ακόμη καλύτερα (για την τότε ΕΣΣΔ) αποτελέσματα.

Με απλά λόγια, η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, όταν και αν ολοκληρωθεί, θα είναι ένα ακόμη αγκάθι στα πλευρά της Ρωσίας που βλέπει ένα ακόμη δυνητικά ισχυρό έρεισμα, να χάνεται μέσα από τα χέρια της.

Εν κατακλείδι, αυτό που έχει σημασία να κατανοήσουν όλοι, είναι πως στη γεωπολιτική δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί και συμμαχίες που βασίζονται σε μύθους περί «ομόδοξων εθνών,» «προφητειών,» «ξανθών και λοιπών γενών,» κοκ. Στις διακρατικές σχέσεις (όχι μόνο με τη Ρωσία, αλλά με κάθε χώρα), αυτό που μετράει είναι το (όχι πάντα) αμοιβαίο συμφέρον. Ουδείς, είτε αυτός είναι Αμερικανός, είτε Ρώσος, είτε Γάλλος θα χαρίσει στην Ελλάδα το παραμικρό για συναισθηματικούς λόγους. Το καλύτερο που μπορεί να πετύχει μια υγιής εξωτερική πολιτική, είναι «συμπόρευση συμφερόντων επ αμοιβαία οφειλή.» Το εάν η Ελλάς ανήκει στη Δύση ή την Ανατολή, δεν είναι επί του παρόντος να αναλυθεί, αλλά εάν ο καθένας ξεχωριστά θέλει να μια απάντηση έστω για τον εαυτό του, θα πρέπει να λάβει υπόψιν του τη πραγματικότητα και όχι τα ευχολόγια που τόσο απλόχερα προσφέρουν κάποιοι.

  Thanos S. Epachtitis 

13/7/2018




   3.
Οι ελληνορωσικές σχέσεις στη σκιά απελάσεων.

Όταν, πριν από μερικές εβδομάδες, οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις προχωρούσαν σε απελάσεις (από δειγματοληπτικές έως μαζικές) Ρώσων διπλωματών από το έδαφός τους, στο φόντο της "υπόθεσης Σκριπάλ", η Αθήνα επέλεγε παραδειγματικά να μην τις ακολουθήσει. Εικονογραφούσε η στάση αυτή τη φιλική, όπως διακήρυσσαν και οι δύο πλευρές, σχέση Ελλάδας και Ρωσίας, η οποία έδειχνε απρόσβλητη από το νεοψυχροπολεμικό διεθνές κλίμα των ημερών μας. Σήμερα, όμως, όλα αυτά μοιάζουν ήδη μακρινά.

Η απέλαση στις 6 Ιουλίου δύο διπλωματών και δύο πολιτών της Ρωσίας (σχετιζόμενων με το Αυτοκρατορικό Ορθόδοξο Ίδρυμα Παλαιστίνης), για δραστηριότητες που ξεκινούν από τη συλλογή πληροφοριών, περνούν από την εντατική προσπάθεια άσκησης επιρροής σε κρατικούς αξιωματούχους, δημάρχους, μητροπολίτες κ.λπ. και φτάνουν, όπως καταγγέλλεται, μέχρι την απόπειρα δωροδοκίας στρατιωτικών, αποτελεί γεγονός εξαιρετικά ασυνήθιστο στα ελληνικά διπλωματικά χρονικά.

Το προηγούμενο του 2016

Θα μπορούσε, μάλιστα, να χαρακτηριστεί πρωτοφανές αν δεν είχε προηγηθεί η αποκάλυψη, στις αρχές του 2017, του γεγονότος ότι μερικούς μήνες νωρίτερα η ελληνική πλευρά αρνήθηκε, έπειτα και από τις ειδοποιήσεις άλλων διπλωματικών αντιπροσωπιών, να δώσει την τελική της έγκριση για τη διαπίστευση σε πόστο τής εδώ ρωσικής πρεσβείας γνωστού πρωταγωνιστή του κόσμου των μυστικών υπηρεσιών. Τότε αυτή η οιονεί απέλαση είχε απαντηθεί από την πλευρά της Ρωσίας (που έχει εμμονή στα θέματα αμοιβαιότητας) με την απομάκρυνση του νεοαφιχθέντος διευθυντή του Γραφείου Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στη Μόσχα.

Πάντως, και οι δύο πλευρές κράτησαν εκείνο το περιστατικό εντός στενών ορίων – εξού και η δημοσιοποίησή του προέκυψε καθυστερημένα. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, ρωτήθηκε από Έλληνα δημοσιογράφο για τις εκατέρωθεν απελάσεις, απάντησε σιβυλλικά: "Αν ισχύουν όσα λέτε, τότε είμαστε πάτσι".

"Λέγκα του Βορρά"

Οι διαφορές με το σήμερα είναι χαρακτηριστικές. Οι απελάσεις της 6ης Ιουλίου αφορούν πρόσωπα ήδη εγκατεστημένα και με εκτεταμένη δράση, ενώ η (έστω και ανεπίσημη) δημοσιοποίηση του συμβάντος ήρθε μόλις πέντε μέρες μετά, με δημοσίευμα της εφημερίδας "Καθημερινή".

Η χρονική σύμπτωση του δημοσιεύματος με την έναρξη της Ατλαντικής Συνόδου, στην οποία απευθύνθηκε πρόσκληση ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, θα αρκούσε για ποικίλους συνειρμούς, εάν δεν ήταν ούτως ή άλλως λαλίστατες οι διπλωματικές πηγές που επικαλείται η εφημερίδα. Σύμφωνα με αυτές, η δραστηριότητα των απελαθέντων κατεξοχήν απέβλεπε στην καλλιέργεια αντιδράσεων απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών για την ονομασία της ΠΓΔΜ, η οποία είναι γνωστό ότι προκαλεί τη δυσφορία της Μόσχας, εφόσον ενισχύει τα ερείσματα της Δύσης στη διαφιλονικούμενη από την άποψη της γεωπολιτικής επιρροής περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων.

Το ότι σε προηγούμενη φάση κυκλοφορούσαν σενάρια για τον πολιτικό ρόλο (τύπου μελλοντικής "Λέγκας του Βορρά") στη Βόρεια Ελλάδα επιχειρηματικών συμφερόντων με ρωσικές διασυνδέσεις δεν είναι αμελητέο.

Διαρροές στα Σκόπια

Άλλωστε, αντίστοιχα φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και στη γείτονα, καθώς, σύμφωνα με έγγραφα της Υπηρεσίας Αντικατασκοπίας της ΠΓΔΜ τα οποία διέρρευσαν πριν από έναν χρόνο, η ρωσική πρεσβεία στα Σκόπια φερόταν να συντονίζει από το 2008 (την επαύριο της Ατλαντικής Συνόδου του Βουκουρεστίου) εκτεταμένη επιχείρηση συλλογής πληροφοριών και άσκησης επιρροής με στόχο την αποκοπή της χώρας από το "βαρυτικό πεδίο" της Δύσης.

Η εκκλησιαστική πτυχή

Και στην περίπτωση αυτή, μεγάλη έμφαση είχε δοθεί στην εκκλησιαστική πτυχή της "μαλακής ισχύος", στο όνομα της κοινής ορθόδοξης πίστης Ρωσίας και ΠΓΔΜ, καθώς και πανσλαβιστικών ιδεολογημάτων.

Όλα αυτά αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα σε μια συγκυρία κατά την οποία γίνεται λόγος για πιθανή αποκατάσταση της κανονικής υπόστασης της αυτοανακηρυχθείσας "Μακεδονικής Εκκλησίας" μέσω της αναγνώρισής της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως "Αρχιεπισκοπής Αχριδών", ενώ ταυτόχρονα μεγάλες είναι οι διορθόδοξες ζυμώσεις σχετικά με την αίτημα απόδοσης αυτοκεφαλίας στην Ουκρανική Εκκλησία, το οποίο έχει υποβάλει στο Φανάρι η κυβέρνηση του Πέτρο Ποροσένκο. Με δεδομένη την αντιπαράθεση του σχισματικού "Πατριαρχείου Κιέβου" των Ουκρανών εθνικιστών με την υπό τη δικαιοδοσία της Μόσχας αυτόνομη Ουκρανική Εκκλησία, το ζήτημα θεωρείται απολύτως εκρηκτικό και ικανό να πυροδοτήσει σχίσμα σε πανορθόδοξο επίπεδο.

Η Μόσχα καταγγέλλει αμερικανικό δάκτυλο

Στα πρώτα 24ωρα μετά τη δημοσιοποίηση των απελάσεων, τόσο η Αθήνα όσο και η Μόσχα επιχείρησαν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, για να αποτρέψουν μονιμότερη βλάβη στις ελληνορωσικές σχέσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρά τις αναφορές του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου σε "συμπεριφορές που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και δεν σέβονται τις ελληνικές Αρχές", το υπουργείο Εξωτερικών απέφυγε οποιαδήποτε ανακοίνωση.

Αντίστοιχα και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά τις δηλώσεις του στο τέλος της συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες εμφανίσθηκε συγκρατημένος. "Επιδιώκουμε", τόνισε, "πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και καλές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες, εντούτοις έχουμε την απαίτηση να σέβονται όλες την εθνική μας κυριαρχία: και όταν βλέπουμε κάποια περιστατικά τα οποία δεν κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα".

Στο τακτικό μπρίφινγκ της Πέμπτης, η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, περιορίσθηκε να επαναλάβει τις ρωσικές επικρίσεις για την "εσπευσμένη" επέκταση του ΝΑΤΟ στον χώρο της ΠΓΔΜ, ενώ σε ερώτηση για το ελληνορωσικό διπλωματικό επεισόδιο ανέφερε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η Μόσχα έχει ως αφετηρία την αρχή της αμοιβαιότητας (συνεπώς θα ακολουθήσουν απελάσεις Ελλήνων διπλωματών από τη Ρωσία). Μολονότι, δε, ανέφερε ότι αντίστοιχα περιστατικά "δεν προσθέτουν τίποτε το θετικό", προσέθεσε με νόημα ότι οι διμερείς σχέσεις έχουν τη δική τους δυναμική και δεν υπακούν σε έναν "αυτοματισμό" αρνητικών επιπτώσεων.

Πρωτοφανής ανακοίνωση

Νωρίτερα, εκπρόσωπος της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα δήλωνε προς το πρακτορείο Interfax ότι προχωρά κανονικά ο προγραμματισμός της επίσκεψης Λαβρόφ στην Αθήνα το φθινόπωρο, καθώς και της σχεδιαζόμενης μετάβασης του Αλέξη Τσίπρα στη ρωσική πρωτεύουσα στα τέλη του έτους. Ωστόσο, αργότερα, πηγές από τα κεντρικά του ρωσικού υπουργείου ανέφεραν ότι "υπό τις παρούσες συνθήκες η επίσκεψη Λαβρόφ δεν έχει νόημα".

Επιπλέον η ανακοίνωση που εκδόθηκε χθες μετά το διάβημα διαμαρτυρίας προς τον Έλληνα πρεσβευτή στη Μόσχα, Ανδρέα Φρυγανά, μπορεί να χαρακτηρισθεί πρωτοφανής για τα διπλωματικά χρονικά. Η ρωσική πλευρά όχι μόνο χαρακτηρίζει τις απελάσεις ως "ενέργεια αβάσιμη, κινούμενη σε σύγκρουση με τον χαρακτήρα των διμερών σχέσεών και ικανή να τους προκαλέσει σοβαρή βλάβη", αλλά τις εμφανίζει και ως ξενοκίνητες. "Είναι προφανές", τονίζει η ανακοίνωση, "ότι πίσω από την αντιρωσική απόφαση της κυβέρνησης της Ελλάδας, που ήταν αφιερωμένη στην έναρξη της Συνόδου του ΝΑΤΟ, βρίσκεται η Ουάσινγκτον, η οποία ανοιχτά υποστήριξε τις ενέργειες αυτές με δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ".

Του  Κώστα Ράπτη

14/7/2018

4.
Η διαρροή του ΥΠΕΞ και η μεγάλη εικόνα 
πίσω από την Ελληνορωσική κρίση…  

 Αργά το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής, είδε το φως της δημοσιότητας μια διαρροή από το Ελληνικό υπουργείο εξωτερικών η οποία, όπως δημοσιεύτηκε στο ΑΠΕ, αναφέρει:

 «Οι Ρώσοι φαίνεται ότι έχουν μια δυσκολία να αντιληφθούν ότι ένα μικρό κράτος μπορεί και είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα εθνικά του συμφέροντα. Δυσκολεύτηκαν να αντιληφθούν τον ιδιαίτερο ρόλο που έχει ο εμπορικός μας στόλος στη διεθνή οικονομία και τα συμφέροντα που έχει η χώρα για να υπερασπιστεί αυτόν τον ρόλο. Δυσκολεύονται να αντιληφθούν το δικαίωμα της χώρας μας να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα στην περιοχή και όλο βλέπουν τρίτες δυνάμεις από πίσω. Και δυσκολεύονται επίσης στην προκειμένη να αντιληφθούν ότι δεν αφήνουμε να παρεμβαίνουν τρίτες δυνάμεις στα εσωτερικά μας».

 Το βράδυ της Παρασκευής, το κινητό μου τηλέφωνο πήρε φωτιά από ανθρώπους που είτε θυμόντουσαν τα όσα είχα πει προσκεκλημένος των AHEPA στην ομιλία μου στο Μουσείο της Ακρόπολης στις 13 Ιανουαρίου 2018, και που είχα κάνει τότε συγκριμένη αναφορά σε Ρώσους και στη δράση τους στην Αλεξανδρούπολη, είτε γιατί παρακολουθούν την αρθρογραφία μου και θυμήθηκαν τα όσα είχα γράψει στο παρελθόν για την κόντρα Αθήνας-Βερολίνου για τη φορολόγηση της ναυτιλίας καθώς και τα θαλάσσια συμφέροντα της Μόσχας στη βόρεια ναυσιπλοική διαδρομή.

 Το ερώτημα όλων ήταν το εξής: Πού κολλάνε τα συμφέροντα της ελληνικής ναυτιλίας με την κρίση στις Eλληνορωσικές σχέσεις;

 Ουσιαστικά μιλάμε για δυο ξεχωριστά Ρωσικά στρατηγήματα που με την πάροδο του χρόνου έγιναν ένα και πολύ επικίνδυνο, έτσι και το ελληνικό ΥΠΕΞ αποφάσισε να βγει μπροστά, να προλάβει ακόμη πιο άσχημες εξελίξεις. Το δυστύχημα είναι ότι δεν το έκαναν γιατί είδαν τον κίνδυνο. Το έκαναν διότι οι κινήσεις της Μόσχας υπονόμευαν τη σημερινή συγκυβέρνηση και γιατί χρειάζονταν εσπευσμένα ένα σοβαρό λόγο απονομιμοποίησης της μαζικής λαικής διαμαρτυρίας εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών.

 Η Ρωσική Επιρροή

 Από τις αρχές του 2000, η Ρωσία έχει βάλει στο στόχαστρο τη χώρα μας και με ψυχολογικές επιχειρήσεις προσπαθεί να την προσεταιριστεί, κυρίως καλλιεργώντας το θρησκευτικό αίσθημα του λαού μας, ώστε να επηρεάσει ανάλογα τη συμπεριφορά του στην κάλπη. Στην Αμερική ακόμη ψάχνονται για το ρόλο των Ρώσων στις εκλογές. Στην Ελλάδα να έρθει το FBI να δει τι γίνεται…

 Στόχος της Ρωσίας είναι ο νομός Έβρου. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αλεξανδρούπολη είναι στο επίκεντρο των πρόσφατων εξελίξεων και ορισμένων άλλων στο παρελθόν. Θα βόλευε πολύ τη στρατηγική της Ρωσίας η δημιουργία ενός νέου Καλίνινγκραντ δυτικά των Δαρδανελίων. Και σταματώ εδώ αυτή τη συζήτηση!

 Πρόσφατα, η εξέλιξη του να κλείσει το ονοματολογικό με τη πΓΔΜ και να δρομολογηθεί η είσοδος της χώρας στο ΝΑΤΟ (δεν εξετάζω το γιατί και το πώς…) ήταν μια κίνηση που σχεδόν αιφνιδίασε τη Μόσχα. Και έχει κάνει ότι περνά από το χέρι της να ακυρώσει αυτές τις εξελίξεις…

 Στα Βαλκάνια διεξάγεται ένας μεγάλος πόλεμος για μερίδια ελέγχου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, όπου η Αμερική μπορεί να έκανε τα στραβά μάτια για την Κριμαία, αλλά δεν θα αφήσει να συμβεί το ίδιο στα Βαλκάνια.

 Ανταγωνισμός για τις ναυσιπλοικές διαδρομές

 Το δεύτερο στρατήγημα της Μόσχας αφορά το άνοιγμα της βόρειας ναυσιπλοικής διαδρομής με παράλληλη «καταστροφή» την ιστορικής πλέον διαδρομής Γιβραλτάρ – Σουέζ, Βόσπορος-Σουέζ, Σουέζ-Ερυθρά, Ερυθρά-Ινδικός.

 Έχοντας προσεταιριστεί την Άγκυρα, η Μόσχα θα βάλει την Τουρκία απέναντι σε κάποια χώρα της Ανατ. Μεσογείου (πιθανότατα με ταυτόχρονη εμπλοκή Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου) προκειμένου να πάρει φωτιά η Ανατ. Μεσόγειος και η Ερυθρά Θάλασσα και να καταστεί επικίνδυνη για τη διεθνή ναυσιπλοία με τα ασφάλιστρα των εμπορευμάτων να εκτοξευτούν για τα πλοία που διέρχονται το Σουέζ και έτσι να γίνει προσφορότερη η βόρεια ναυσιπλοική διαδρομή στην οποία οι Ρώσοι έχουν επενδύσει τεράστια συμφέροντα με συνεχείς ναυπηγήσεις σύγχρονων παγοθραυστικών, τάνκερ και πλοίων μεταφοράς κοντέινερ.

 Οι ναυσιπλοικοί σχεδιασμοί της Μόσχας βάζουν απέναντι τα συμφέροντα της ελληνόκτητης ναυτιλίας που μεταφέρει με τα καράβια της σχεδόν το 50% των παγκόσμιων θαλάσσιων φορτίων. Συγκεκριμένα σε ότι αφορά το Κινεζικό θαλάσσιο εμπόριο και τις ανάγκες της Κίνας σε ενέργεια, η συμμετοχή της ελληνόκτητης ναυτιλίας σε αυτό ξεπερνά το 60%. Τα ελληνικά καράβια ωστόσο δεν μπορούν να παίξουν εύκολα στη βόρεια ναυσιπλοική διαδρομή.

 Τα σχέδια της Μόσχας σιωπηρά στηρίζει το Βερολίνο που αφού είδε ότι δεν μπορεί να αγοράσει στην αρχή τον ελληνόκτητο στόλο, μετά είδε ότι δυσκολεύεται να τον φορολογήσει, τώρα βλέπει ένα νέο παράθυρο ευκαιρίας να ανοίγεται ώστε μέσω των Ρώσων να τον εκτοπίσει από το θαλάσσιο εμπόριο.
Η σύγκληση των Ρωσικών στρατηγημάτων οδήγησε σε κρίση…

 Με αφορμή λοιπόν τα σχέδια των Ρώσων στην Αλεξανδρούπολη, το ζήτημα της πΓΔΜ και με τα όσα γίνονται με τον ακήρυκτο πόλεμο στις θάλασσες, ήρθε το πράγμα και έγινε εξόχως επικίνδυνο και η κρίση πήρε την έκταση που είδαμε…

 Ο ρόλος της Ουάσιγκτον…

 Πολλοί έσπευσαν να δουν την Ουάσιγκτον ως τον ηθικό αυτουργό πίσω από την Ελληνορωσική κρίση. Βολικό! Όμως πραγματικά πιστεύει κανείς με την φαυλότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στους πολιτικούς διαδρόμους της Ουάσιγκτον, ότι μπορούν σήμερα οι ΗΠΑ να έχουν ξεκάθαρη στρατηγική απέναντι στην Ελλάδα; Θα ήταν ευχής έργο να ήταν έτοιμες οι ΗΠΑ να έχουν ξεκάθαρη και κοινή στρατηγική με την Ελλάδα. Δυστυχώς δεν έχουν…

 Και το χειρότερο είναι ότι Λευκός Οίκος και Κρεμλίνο έχουν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας και αγαστή συνεργασία σε ότι αφορά τα κοινά τους συμφέροντα ή τους κοινούς τους εχθρούς. Κοινός τους λοιπόν εχθρός είναι η Κίνα, και δυστυχώς για εμάς, έχουμε πολύ στενά συμφέροντα με το Πεκίνο στις θαλάσσιες μεταφορές…

 Με την πλάτη εκτεθειμένη…

 Και έρχομαι στο τελευταίο σκέλος, που αφορά το εύλογο ερώτημα αν πράξαμε σωστά που τα σπάσαμε έτσι με τη Μόσχα; Υπήρχε άλλος τρόπος διαχείρισης του ζητήματος; Φυσικά! Αλλά τέτοιοι χειρισμοί, σε τέτοια ζητήματα, χρειάζονται και άλλου είδους τιμονιέρηδες…

  Βασίλης Κοψαχείλης,Διεθνολόγος.

 https://www.liberal.gr/arthro/212770/apopsi/arthra/
i-diarroi-tou-ypex-kai-i-megali-eikona-piso-apo-tin-ellinorosiki-krisii.html

15/7/2018

Σκίτσο του Τ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

5.
Τα μάθατε τα νέα; 
Ο Β.Πούτιν κήρυξε «υβριδικό πόλεμο» στην Ελλάδα! 

Ο εχθρός του λαού δεν είναι το Μνημόνιο και οι δανειστές. Ο αντίπαλος δεν είναι οι Σκοπιανοί που υπεξαιρούν (βασικά δεν χρειάστηκε καν να τα κλέψουν, τους τα χαρίσαμε) το όνομα και τα ιστορικά δικαιώματα της Μακεδονίας. Ούτε καν οι Τούρκοι. Ο εχθρός του λαού είναι η... Ρωσία του Β.Πούτιν!

Αυτό τουλάχιστον προσπαθούν να μας πείσουν από χθες οι κυβερνητικοί και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ με την διαρροή σε καθημερινή πρωινή εφημερίδα της είδησης ότι απέλασαν Ρώσους διπλωμάτους ως «υποκινητές των συλλαλητηρίων στην Ελλάδα για το Σκοπιανό»!

Θα μπορούσε να ήταν ένα καλό σενάριο για φαρσοκωμωδία αν δεν καταδείκνυε την επικινδυνότητα των κυβερνώντων. Είναι επικίνδυνοι, πλέον, για την Ελλάδα.

Μεταλλάχθηκαν μέσα σε χρόνο-ρεκόρ από ένα αριστερό πατριωτικό κόμμα με εθνοκεντρικές πολιτικές αντιλήψεις σε οικονομία και εξωτερική πολιτική και ευρεία λαϊκή αποδοχή, σε ένα κόμμα-σκυλάκι των πιο συντηρητικών και ακραίων κύκλων της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

«Σκυλάκια» της Μέρκελ, αλλά και πολέμιοι του Ν.Τραμπ (ποιος να ξεχάσει το «Ελπίζουμε να μην μας βρει αυτό το κακό» του Α.Τσίπρα στην ερώτηση για το πώς αντιμετωπίζει πιθανή εκλογή του στον Λευκό Οίκο).

Αφού βαρέθηκαν να μετράνε «φάπες» από τον Ρ.Τ.Ερντογάν (μέχρι και αιχμαλώτους στρατιωτικούς έχουν εγκαταλείψει στα χέρια του), αφού «τους κάνει πλάκα» μέχρι και ο Αλβανός Ε.Ράμα, ανακάλυψαν ποιος ευθύνεται για την κατρακύλα τους: Ο Β.Πούτιν και η Ρωσία!

Θα πρέπει να έχουν αυτοκτονικές τάσεις, πραγματικά, για να διαχειρίζονται κατ'αυτό τον τρόπο την εξωτερική πολιτική της χώρας οι κυβερνώντες.

Στην κατάσταση που είμαστε, έτσι και «βήξει» η Ρωσία θα πάθουμε «πνευμονία».

Πιστεύουν ότι θα τους σώσει το «βαθύ αμερικανικό κράτος»; 

Οχι αυτό του Ν.Τραμπ. Αυτός έχει να ασχοληθεί με το κεφάλαιο «Ελλάδα» από τότε που πήγε εκείνος ο τύπος χωρίς γραβάτα στον Λευκό Οίκο και του έδωσε 2,5 δισ. δολ. για να εκσυγχρονίσει μαχητικά F-16 μόλις 8 ετών παραγωγής.

«Τα πιο εύκολα λεφτά που έβγαλα ποτέ», είπε αργότερα στην Μέλανι τραβώντας το καζανάκι της τουαλέτας, μετά την συνάντηση με τον Α.Τσίπρα.

Μιλάμε για «το άλλο» το αμερικανικό κράτος, του Τ.Πάιατ. Του δαιμόνιου Αμερικανού πρεσβευτή που αφού έκανε την Ουκρανία «καλοκαιρινή», ακρωτηριάζοντας την και «προ(σ)καλώντας» την Ρωσία να καταλάβει την Κριμαία, τώρα ήρθε στην Ελλάδα για νέες «επιτυχίες».

Οι νεότεροι δεν θα θυμούνται τον Χ.Τάσκα, Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα το 1974. Είχε δώσει την διαβεβαίωση στον δικτάτορα Δ.Ιωαννίδη ότι «Οι ΗΠΑ στηρίζουν τις ενέργειες της Αθήνας στη Κύπρο», δίνοντας έτσι το «πράσινο φως» για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.

Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι ότι ο Δ.Ιωαννίδης την ημέρα της τουρκικής εισβολής πανικοβλημένος έψαχνε να βρει τον Χ.Τάσκα για να επέμβουν οι ΗΠΑ.

Δεν τον βρήκε ποτέ...

Ετσι λοιπόν όταν θα «στραβώσουν» τα πράγματα-γιατί θα «στραβώσουν»-και θα αναζητεί αγωνιωδώς ο Α.Τσίπρας, τον Τ.Πάϊατ, αυτός θα βρίσκεται στο χωριό του και θα πίνει Jack Daniels.

Και θα έχει το τηλέφωνό του κλειστό...

 Τάσος Γκουριώτης,
 διευθυντής του pronews.gr και του περιοδικού ''ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ''

12/7/2018


 6.
Η συμφωνία πΓΔΜ - Ελλάδας και ο ρωσικός δάκτυλος.

Η προσπάθεια της Μόσχας να κρατήσει εκτός ΝΑΤΟ τα Βαλκάνια και οι κατηγορίες που εκτοξεύουν Σκόπια και Αθήνα. Πώς διαμορφώνεται το γεωπολιτικό κουβάρι στην περιοχή και ποιοι είναι οι κίνδυνοι για τη σταθερότητα. 

Η πΓΔΜ έκανε ένα βήμα μπροστά στην προσπάθεια να μπει στο ΝΑΤΟ καθώς έλαβε επίσημα πρόσκληση να ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Η πρόσκληση έρχεται σχεδόν ένα μήνα μετά τη συμφωνία με την Ελλάδα να αλλάξει το όνομά της σε «Βόρεια Μακεδονία» και να τερματίσει την πολυετή διαμάχη. Αν εφαρμοστεί η συμφωνία των δύο χωρών, θα αρθεί ένα από τα κύρια εμπόδια που αποτρέπουν αυτή τη στιγμή την ένταξη της πΓΔΜ στη συμμαχία και την ΕΕ. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην πΓΔΜ, η συμφωνία αμφισβητείται έντονα. Και για να γίνουν τα πράγματα πιο περίπλοκα, αμφότερες οι κυβερνήσεις κατηγόρησαν τη Ρωσία ότι προσπαθεί να υπονομεύσει τη συμφωνία.

Το κοινοβούλιο στα Σκόπια ενέκρινε τη συμφωνία και θα γίνει δημοψήφισμα Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ έχει συνδέσει το πολιτικό του μέλλον με αυτή, απειλώντας να παραιτηθεί αν καταψηφιστεί στο δημοψήφισμα. Ενώ δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι κάτοικοι της χώρας είναι υπέρ της ένταξης σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, παραμένουν διχασμένοι στο θέμα του ονόματος, κάτι που υπονοεί ότι είναι δύσκολο να προβλεφθεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Επιπλέον η αντιπολίτευση, το VMRO-DPMNE επιτίθεται σφοδρά στη συμφωνία.

Η πολιτική κατάσταση είναι περίπλοκη και στην Ελλάδα. Το κοινοβούλιο θα αποφασίσει για τη συμφωνία τους επόμενους μήνες, σε μια ψηφοφορία που θα κρίνει το μέλλον της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Όπως στην πΓΔΜ, η αξιωματική αντιπολίτευση εξέφρασε την αντίθεσή της στη συμφωνία για την αλλαγή ονόματος, υποστηρίζοντας ότι δεν βάζει τέλος σε πιθανές διεκδικήσεις σε ελληνικά εδάφη. Επιπλέον ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε κατά της συμφωνίας. Αν οι ΑΝΕΛ φύγουν από την κυβέρνηση διαμαρτυρόμενοι για τη συμφωνία, θα μπορούσαν να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές.

Μετά απ’ όλα αυτά υπάρχει και ο ρωσικός παράγοντας. Οι βαλκανικές χώρες έχουν στο παρελθόν κατηγορήσει τη Ρωσία ότι προσπαθεί να υπονομεύσει την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Η Μόσχα αντέτεινε ότι η ένταξή τους στον Οργανισμό θέτει σε κίνδυνο τη γεωπολιτική ισορροπία στην περιοχή. Στα τέλη του 2016, το Μαυροβούνιο κατηγόρησε τη Ρωσία ότι προσπαθεί να οργανώσει πραξικόπημα για να το αποτρέψει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αν και η χώρα πράγματι εντάχθηκε στις αρχές του 2017.

Η πΓΔΜ βλέπει τη συμφωνία στο ονοματολογικό και την ένταξη σε ΝΑΤΟ και ΕΕ ως βασικά συστατικά της στρατηγικής της για να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με τους γείτονες και να γίνει περισσότερο ελκυστικός παίκτης στη διεθνή αρένα. Συνεπώς, η κατάρρευση της συμφωνίας με την Ελλάδα θα ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος να αποτραπεί η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Πράγματι, ο Ζάεφ έχει κατηγορήσει τη Ρωσία ότι προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει τη χώρα του και υπονοεί ότι κρύβεται πίσω από τις πρόσφατες διαμαρτυρίες κατά της συμφωνίας.

Η Αθήνα προχωρά σε παρόμοιες κατηγορίες. Στις 6 Ιουλίου, η κυβέρνηση απέλασε δύο Ρώσους διπλωμάτες και απαγόρευσε την είσοδο σε δύο άλλους. Σύμφωνα με ελληνικά ΜΜΕ, πιστεύει ότι οι Ρώσοι προσπάθησαν να υπονομεύσουν τη συμφωνία, διοργάνωσαν συλλαλητήρια στη Βόρεια Ελλάδα και επιχείρησαν να βαθύνουν τους δεσμούς τους με εθνικιστικές οργανώσεις και επιχειρηματικούς ηγέτες της χώρας.

Οι διπλωματικές τριβές μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας είναι αξιοσημείωτες καθώς οι δύο χώρες έχουν παραδοσιακά στενούς δεσμούς, σε βαθμό που η Αθήνα απείλησε παλαιότερα με βέτο στις κυρώσεις κατά της Μόσχας. Σύμφωνα όμως με πηγές της Stratfor στην Ελλάδα, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών έχουν «ψυχρανθεί» τους τελευταίους μήνες καθώς βελτιώθηκαν οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ. Οι τριβές δεν σημαίνει ότι οι διμερείς σχέσεις Αθήνας-Μόσχας έχουν χειροτερέψει, αλλά υποδηλώνουν ότι διέρχονται περίοδο αστάθειας.

Η ανακοίνωση του περασμένου μήνα της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας - πΓΔΜ να θάψουν το τσεκούρι του πολέμου αναφορικά με το όνομα, ανοίγει τον δρόμο ώστε η τελευταία να προχωρήσει σε μεγαλύτερη ενσωμάτωση με τη Δύση. Όμως επιπρόσθετα των αντιδράσεων στις δύο χώρες, «τρίτοι παίκτες» ίσως περιπλέξουν τις προσπάθειες να λυθεί η 25ετής διαφορά.

13/7/2018


 Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν.  Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.

 Στο αρχικό  πρωτότυπο κείμενο  παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.