Η λίστα των διεκδικήσεων των Τσάμηδων.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Εκκρεμότητες και λύσεις για τις σχέσεις με την Αλβανία.
(2) Οι αντιδράσεις για το Σκοπιανό βάζουν φρένο
στην Ελληνοαλβανική Συμφωνία.
(3) Στο ράφι οι συνομιλίες με Αλβανία.
(4) Το μυστήριο της καταγωγής των Αλβανών.
(1) Εκκρεμότητες και λύσεις για τις σχέσεις με την Αλβανία.
(2) Οι αντιδράσεις για το Σκοπιανό βάζουν φρένο
στην Ελληνοαλβανική Συμφωνία.
(3) Στο ράφι οι συνομιλίες με Αλβανία.
(4) Το μυστήριο της καταγωγής των Αλβανών.
Η λίστα των διεκδικήσεων των Τσάμηδων.
Πιέσεις προκειμένου να συμπεριληφθεί, επί αμοιβαίας βάσης, το "τσάμικο ζήτημα” στις συνομιλίες Αθηνών-Τιράνων, ασκούν εντός Αλβανίας το κόμμα PDIU και ο Σύλλογος "Τσαμουριά” προειδοποιώντας με τη διοργάνωση εκδηλώσεων διαμαρτυρίας σε αντίθετη περίπτωση και προσπαθώντας παράλληλα να παρεμβληθούν με αρνητικό τρόπο εφ' όλης της ύλης των ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Σύμφωνα με ανάρτηση της ιστοσελίδας Ora News, ο πρόεδρος του PDIU, Σπετίμ Ιντρίζι απευθύνει 16 ερωτήματα προς τον Αλβανό υπουργό Εσωτερικών, τονίζοντας ότι, οι ηλικιωμένοι Τσάμηδες δεν επιτρέπεται να περνούν ακόμα από τα σύνορα με προορισμό την Ελλάδα (καθόσον στα διαβατήρια τους αναφέρουν αλβανικά τοπωνύμια των τόπων γέννησής τους).
Επίσης, το PDIU καταγγέλλει τις πρόσφατες δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Ελλάδας σχετικά με την Βόρειο Ήπειρο.
Ειδικότερα οι ερωτήσεις που οι Τσάμηδες απηύθυναν στο αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών είναι οι εξής:
"- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά για την επίλυση του "τσάμικου” και σε ποιο βαθμό εφαρμόσθηκε το σχετικό ψήφισμα της αλβανικής Βουλής, το οποίο είναι υποχρεωτικό για το υπουργείο Εξωτερικών της Αλβανίας;
- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά, επί της αρχής της αμοιβαιότητας και του επανειλημμένου αιτήματος του συλλόγου "Τσαμουριά” για ανέγερση νεκροταφείων "των Αλβανών της Τσαμουριάς που δολοφονήθηκαν από τις συμμορίες του Ζέρβα”, τη στιγμή που η αλβανική κυβέρνηση εφαρμόζει τη Συμφωνία για την ανέγερση των ιστορικών νεκροταφείων των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στην Αλβανία, "όπου ήρθαν ως κατακτητές”;
- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά για την άρση της απαγόρευσης στα ελληνικά σύνορα των υπερηλίκων που γεννήθηκαν στην Τσαμουριά και σήμερα είναι 75 – 85 ετών και που επιθυμούν να δουν για μία ακόμα φορά τα σπίτια τους στο χρονικό διάστημα που τους έχει απομείνει;
- Τι περιέχει η αποκαλούμενη συμφωνία για τα Ελληνικά Τοπωνύμια, η οποία υποχρεώνει σήμερα τους υπερήλικες που γεννήθηκαν στην τσαμουριά να αλλάξουν το όνομα τόπου γέννησής τους στα αλβανικά διαβατήρια;
- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά για τις περιουσίες των Αλβανών στην Τσαμουριά;
- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά για την άρση του εμπολέμου και των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου για την άρση των εμποδίων, ώστε οι Αλβανοί υπήκοοι, ειδικά οι Τσάμηδες, να χαίρονται τις περιουσίες τους; Γιατί η ελληνική πλευρά σπεύδει να δηλώσει ότι οι Τσάμηδες δεν επωφελούνται και γιατί;
- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά για το επανειλημμένο αίτημα του συλλόγου "Τσαμουριά” και του κόμματος PDIU για χορήγηση του καθεστώτος της αλβανικής εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα και το άνοιγμα αλβανικών σχολείων για τους "Αλβανούς οι οποίοι ζουν στα δικά τους εδάφη στην Τσαμουριά”, καθεστώς το οποίο είχαν το 1927 στην Ελλάδα;
- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά για το αίτημα του συλλόγου "Τσαμουριά” και του PDIU για άνοιγμα αλβανικού προξενείου στην Τσαμουριά, επί αμοιβαίας αρχής με το άνοιγμα μερικών ελληνικών Προξενείων στο νότιο τμήμα της Αλβανίας;
- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά για το αίτημα του συλλόγου "Τσαμουριά” για την αποκαθήλωση των ανδριάντων και προτομών του "εγκληματία Ναπολέοντα Ζέρβα” στην περιοχή Τσαμουριάς;
- Τι συζητήθηκε με την ελληνική πλευρά στις μικτές επιτροπές για την αναθεώρηση των σχολικών εγχειριδίων ιστορίας, συζητήθηκε η απαλλαγή των αλβανικών σχολικών εγχειριδίων από την ιστορία της Τσαμουριάς και τον όρο "Τσαμουριά”;
- Τι σημαίνει για τα συμφέροντα της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, ότι η αποκαλούμενη "Συμφωνία για τη Θάλασσα” θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη;
- Τι έχει συζητηθεί με την ελληνική πλευρά για τον προσδιορισμό των χερσαίων συνόρων και τη συμφωνία για τη διαχείριση των μεθορίων περιοχών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, διεθνώς αναγνωρισμένα από τη Συνθήκη της Φλωρεντίας, την οποία η Ελλάδα δεν έχει επικυρώσει ακόμα;
- Πιστεύετε, κ. Υπουργέ, ότι στις συνθήκες μη λειτουργίας του Συνταγματικού Δικαστηρίου, η σύναψη της Συμφωνίας για τις θαλάσσιες ζώνες θα στερούσε από ενδιαφερόμενες παρατάξεις όπως το κόμμα των Τσάμηδων, να προσφύγουν και να προσβάλλουν τη Συμφωνία στο Συνταγματικό Δικαστήριο;
- Συζητήσατε με την ελληνική πλευρά, ζητήσατε από αυτήν, η ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει το Κόσσοβο, ως υποχρέωση της αλβανικής διπλωματίας για λόμπινγκ υπέρ της αναγνώρισης του κράτους του Κοσσόβου;
- Γνωρίζετε και τι κάνει η αλβανική κυβέρνηση για το αίτημα του συλλόγου "Τσαμουριά” για τη χορήγηση καθεστώτος "ιστορικού νεκροταφείου” στο μνημειακό νεκροταφείο στην τοποθεσία Καλόγερος, όπου αναπαύονται σε μαζικό τάφο 2.900 Αλβανοί της Τσαμουριάς που πέθαναν ένα χιλιόμετρο εντός του αλβανικού εδάφους από την πείνα, τη δίψα και τις ασθένειες.
- Πιστεύετε κ. Υπουργέ, ότι η Αλβανία πρέπει να υπογράψει συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με την Ελλάδα, χώρα η οποία δεν αναγνωρίζει το "Τσάμικο” και το κράτος του Κοσσόβου;".
του Κώστα Ράπτη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Εκκρεμότητες και λύσεις για τις σχέσεις με την Αλβανία.
Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς έχει διακηρύξει ότι, μετά την συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και πΓΔΜ, προτίθεται να αρχίσει συζητήσεις και με την αλβανική κυβέρνηση περί των εκκρεμών διμερών θεμάτων που δηλητηριάζουν τις διακρατικές μας σχέσεις.
Η πρόθεση αυτή κρίνεται καταρχήν θετική αν σε περίπτωση επίτευξης συμφωνίας κατοχυρωθούν τα ελληνικά συμφέροντα και κλείσουν όντως οι εκκρεμότητες με την Αλβανία.
Υπενθυμίζω ότι το αλβανικό κράτος ιδρύθηκε το 1913. Η ίδρυσή του αντανακλά την προσπάθεια του αλβανικού έθνους να προστατευτεί από τον σερβικό και τον ελληνικό εθνικισμό μετά και την εκδίωξη των Οθωμανών ως αποτέλεσμα του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου. Σημαντικός παράγων στην ίδρυσή του αποτέλεσε το Βασίλειο της Ιταλίας, το οποίο είχε βλέψεις στην βαλκανική χερσόνησο και ανησυχούσε για την επέκταση της Ελλάδος (ιδίως κατά την περίοδο της Μεγάλης Ιδέας, που έληξε το 1922) και την αύξηση της ελληνικής επιρροής στην περιοχή. Το 1914 είχε άλλωστε ιδρυθεί de facto η «Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου». Κατά συνέπεια η Αλβανία περιέπεσε μεν αμέσως στην επιρροή της Ιταλίας, ιδίως από το 1928, το δε 1939 το φασιστικό καθεστώς του Μουσσολίνι την προσάρτησε.
Το 1940 η Ιταλία εισέβαλλε στην Ελλάδα μέσω της Αλβανίας. Η Ελλάδα με βασιλικό διάταγμα επέβαλε το καθεστώς του εμπολέμου και με την Αλβανία το οποίο και δεν ήρθη μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Στο μεταξύ η εκδίωξη των Τσάμηδων, ως αποτέλεσμα της ενεργού σύμπραξης μιας μεγάλης μερίδας τους με τις κατοχικές δυνάμεις, επιβάρυνε και αυτό ως θέμα την ελληνοαλβανική ατζέντα. Η μετατροπή της Αλβανίας σε κομμουνιστικό κράτος, η βοήθεια την οποία παρείχε στους αντάρτες κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και η καταπίεση της ελληνικής μειονότητας, κυρίως σε θέματα θρησκείας, επέβαλαν στην Ελλάδα την διατήρηση του εμπολέμου ως μοναδικού μέσο άμυνας έναντι της Αλβανίας. Κατά τα άλλα η Αλβανία δεν συνιστούσε στρατιωτική απειλή για την Ελλάδα καθώς δεν ανήκε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος η Ελλάδα και η μέχρι πρότινος απομονωμένη Αλβανία απέκτησαν διπλωματικές σχέσεις σχετικά ομαλές θα έλεγα, παρά τα προβλήματα του παρελθόντος. Εντούτοις, οι σχέσεις δεν απέβαλλαν τελείως την ψυχρότητα, ενώ από πλευράς Αλβανίας υπήρξαν άλλου πλέον τύπου πιέσεις κατά της μειονότητας, επανήλθε δε σε διάφορα επίπεδα, αν και όχι πάντα επίσημα, το θέμα των Τσάμηδων και της αποζημιώσεως των περιουσιών τους.
Μέγα βήμα έκανε το 2009 η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή με υπουργό Εξωτερικών την κ. Ντόρα Μπακογιάννη όταν επιτεύχθηκε συμφωνία με την αλβανική κυβέρνηση για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Επρόκειτο για μια ακριβοδίκαιη συμφωνία, όπως αναφέρει ο καθηγητής Α. Συρίγος, «που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πρότυπο θαλασσίων οριοθετήσεων καθώς ακολουθούσε κατά γράμμα τις σχετικές προβλέψεις της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982)». Δυστυχώς η συμφωνία αυτή ακυρώθηκε με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας, πασιφανώς κατόπιν πιέσεως της Τουρκίας που δεν ήθελε να ισχύσουν οι ίδιες αρχές και στην περίπτωση του Αιγαίου.
Σήμερα λοιπόν, κατ’ ουσίαν, τα προβλήματα με την Αλβανία συνοψίζονται, πρώτον στην δίκαιη ελληνική απαίτηση για καλύτερη μεταχείριση της ελληνικής μειονότητας. Δεύτερον στη μη υποκίνηση από πλευράς Αλβανίας θέματος Τσάμηδων ή Μεγάλης Αλβανίας. Τρίτον στο θέμα οριστικής λήξεως «του εμπολέμου» και βεβαίως στην προσπάθεια εκ νέου επίλυσης του ζητήματος οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών.
Πιο συγκεκριμένα, μια συνολική συμφωνία, που θα λύνει όλα τα προαναφερθέντα θέματα μεταξύ των δύο κρατών, θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα εξής σημεία: αναφορικά με την ελληνική μειονότητα, ότι η Αλβανία οφείλει να εφαρμόσει τις αρχές της ΕΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης ως προς τα δικαιώματά της. Σημαντική θα είναι επίσης η καταγραφή του μειονοτικού πληθυσμού και η ποινικοποίηση των διακρίσεων και ρατσιστικών επιθέσεων. Επιπλέον, όσον αφορά το καθεστώς «του εμπολέμου», η Ελλάδα το 1987, επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, με απόφαση υπουργικού συμβουλίου, κατήργησε το καθεστώς αυτό. Ωστόσο, η Αλβανία επιμένει να γίνει άρση «του εμπολέμου» από το ελληνικό Κοινοβούλιο παρά το γεγονός ότι δεν επεβλήθη από αυτό, ενώ η ίδια η Αλβανία δεν έχει προχωρήσει σε άρση του εν λόγω καθεστώτος. Όμως, για να βελτιωθούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, η Ελλάδα μπορεί να δείξει πολιτική ανωτερότητα και να περάσει μία απόφαση από την Βουλή με την οποία να καταργεί το καθεστώς του «εμπολέμου» και νομοθετικά.
Η επαναφορά των συζητήσεων περί οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών είναι ιδιαίτερα σημαντική και πρέπει να επιδιωχθεί λύση. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επιμείνει στην χάραξη των ορίων βάσει της γραμμής ίσης αποστάσεως, καθώς και στην πλήρη επήρεια (δηλαδή την συμπερίληψη) των νησιών της περιοχής κατά την οριοθέτηση, χωρίς τη δημιουργία «ειδικών περιστάσεων». Επιπροσθέτως, μια πιθανή συμφωνία θα ήταν ορθό να περιλαμβάνει και την κατάργηση τυχόν διεκδικήσεων (εδαφών, συμβόλων κλπ) έμμεσων ή άμεσων και όλων των αλυτρωτικών στοιχείων, όπως είναι οι χάρτες της Μεγάλης Αλβανίας σε σχολικά βιβλία κλπ.
Ένα επίσης σημαντικό σημείο είναι η σύμπλευση στην αντιμετώπιση του προσφυγικού/μεταναστευτικού ζητήματος με την δημιουργία κέντρων καταμέτρησης ή φιλοξενίας προσφύγων/μεταναστών εντός αλβανικού εδάφους.
Τέλος, θεωρώ σημαντική την πρόβλεψη, στην συμφωνία, της δημιουργίας στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και της βελτίωσης των σχέσεων σε διάφορους τομείς, όπως το εμπόριο, ο τουρισμός, οι επενδύσεις, η ενέργεια (με την δημιουργία αγωγών με προορισμό την Ευρώπη). Σημαντικές είναι και οι υποδομές μεταφορών με προεξάρχουσα τη σιδηροδρομική «Εγνατία» (Δυρράχιο-Φλώρινα-Θεσσαλονίκη-Κωνσταντινούπολη) που είναι μία ταχεία και όχι τόσο δαπανηρή λύση σύνδεσης του Ιονίου με την Μαύρη Θάλασσα και τη Μέση Ανατολή, τουλάχιστον μέχρι την κατασκευή της ελληνικής εξόδου στο Ιόνιο (Καλαμπάκα-Ιωάννινα-Ηγουμενίτσα), λύση δυστυχώς πανάκριβη.
Η Ελλάδα ως η ισχυρότερη και πλουσιότερη χώρα των Βαλκανίων, οφείλει να ηγείται, να επιλύει προβλήματα και να οδηγεί την περιοχή στο μέλλον. Η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι φοβική αλλά τολμηρή, προασπίζοντας βεβαίως και τα δικά της εθνικά συμφέροντα. Αν αυτό είναι σε θέση να το κάνει ο κ. Κοτζιάς και γενικώς η παρούσα κυβέρνηση είναι άλλο ζήτημα...
Τζωρτζ Μενεσιάν,διεθνολόγος.
** Αναδημοσίευση από τον «Φιλελεύθερο» της Παρασκευής 6 Ιουλίου 2018.
https://www.liberal.gr/arthro/211797/apopsi/
arthra/ekkremotites-kai-luseis-gia-tis-scheseis-me-tin-albania.html
6/7/2018
2.
Οι αντιδράσεις για το Σκοπιανό βάζουν φρένο
στην Ελληνοαλβανική Συμφωνία.
Οι αντιδράσεις στην Συμφωνία των Πρεσπών και η εσωτερική ανώμαλη κατάσταση στην Αλβανία, στέλνουν στο ψυγείο την αναμενόμενη Ελληνοαλβανική Συμφωνία που θα κάλυπτε όλο το φάσμα των διμερών σχέσεων, τις «ιστορικές εκκρεμότητες» και την οριοθέτηση των Θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των δυο χωρών.
Οι πρωθυπουργοί Αλέξης Τσίπρας και Εντι Ράμα θα έχουν συνάντηση στο Λονδίνο την Τρίτη στο περιθώριο της Διαδικασίας του Βερολίνου ,που συγκαλείται με την συμμετοχή των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων και σημαντικών ευρωπαϊκών χωρών ,μια συνάντηση που περισσότερο θα έχει σκοπό να διατηρήσει το μομέντουμ ,παρά να είναι καταληκτική της διαδικασίας συνομιλιών που ξεκίνησε πριν από δυο χρόνια ο Ν. Κοτζιάς με τον Ντμίτρι Μπουσάτι.
Η Αθήνα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά τις εντονότατες αντιδράσεις που προκάλεσε η Συμφωνία των Πρεσπών, δεν έχει δυνάμεις να υποστηρίζει μια Συμφωνία η οποία είναι δεδομένο ότι θα προκαλέσει νέες αντιδράσεις και θα τροφοδοτήσει την φιλολογία περί «παράδοσης» των εθνικών θεμάτων από την κυβέρνηση . Και μάλιστα για ένα θέμα που επηρεάζει και μερικές χιλιάδες ψηφοφόρους , κυρίως Βορειοηπειρώτες που έχουν λάβει την ελληνική ιθαγένεια.
Όμως το πραγματικό εμπόδιο για την Συμφωνία, είναι η Αλβανική πλευρά.
Ο κ. Ράμα ο οποίος δέχεται τα πυρά της αντιπολίτευσης και της διεθνούς κοινότητας γιατί δεν μπόρεσε και δεν θέλησε να κάνει βήματα για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και για τον λόγο αυτό καθυστέρησε η απόφαση για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε., δεν έχει ιδιαίτερο κίνητρο να προχωρήσει σε συμφωνία με την Ελλάδα, αφού για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. η απόφαση θα ληφθεί ουσιαστικά τον επόμενο Ιούνιο.
Με δεδομένο μάλιστα ότι η Αθήνα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να δεχθεί την οποιαδήποτε ρητή αναφορά σε τσάμικο ζήτημα (αν και υπάρχουν σενάρια για έμμεση αναφορά), ο κ. Ράμα δεν θέλει σε αυτή την πολύ ευαίσθητη στιγμή , να τα σπάσει με τους Τσάμηδες των οποίων κορυφαία στελέχη έχει εντάξει στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και στην κυβερνητική πλειοψηφία.
Απέναντι του όμως ο κ. Ράμα έχει και τον πρόεδρο της χώρας Ιλίρ Μέτα, ο οποίος λόγω προσωπικών σχεδιασμών θέτει διαρκώς εμπόδια στην ολοκλήρωση της Συμφωνίας για την οριοθέτηση των Θαλάσσιων ζωνών.
Αρχικά καθυστέρησε να δώσει στον κ. Μπουσάτι εξουσιοδότηση να διαπραγματευθεί με την Ελλάδα, μετά ζήτησε να έχει λόγο στην διαπραγματευτική ομάδα, μετά ζήτησε πλήρη ενημέρωση για το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων και κατόπιν ενημέρωσε ότι δεν έχει δώσει πληρεξούσιο για την υπογραφή της Συμφωνίας.
Το γεγονός μαλιστα οτι οι κυβερνητικές παλινωδίες στην ομαλοποίηση του δικαστικού συστήματος στην χώρα και την αποκατάσταση της νομιμότητας στην λειτουργία του Συνταγματικού Δικαστηρίου , στερούσαν την θεωρητική δυνατότητα προσφυγής για τον έλεγχο συνταγματικότητας της Συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων Συνόρων, οδήγησε πρακτικά σε πάγωμα της Συμφωνίας.
Μετά το δείγμα γραφής της κυβέρνησης με την Συμφωνία των Πρεσπών, υπάρχει έντονη καχυποψία για το τι μορφή θα πάρει η win-win Συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων ,που συχνά αναφέρει η Αθήνα.
Το «δόλωμα» της επέκτασης των χωρικών υδάτων σε ορισμένα σημεία έως τα 12 ν.μ., κάτι που αποτελεί αποκλειστικό κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας και δεν υπόκειται σε έγκριση της γειτονικής χώρας ,ίσως επιχειρηθεί να προβληθεί ως μεγάλο αντάλλαγμα για ορισμένες «υποχωρήσεις» στο θέμα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.
Όμως κάθε ιδέα για αποδοχή των όρων που έχει θέσει στην Αλβανική πλευρά με την απόφαση του 2009 το Αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο, που θέτουν υπό αμφισβήτηση βασικές αρχές και προβλέψεις της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας( όπως εκείνη για τον υπολογισμό μειωμένης επήρειας των νησιών, ακόμη και των Οθωνών και της ιδίας της Κέρκυρας ,της μη αποδοχής της μέσης γραμμής κ.α.) θα έβαζε και πάλι την κυβέρνηση στο «σκαμνί» της κριτικής ότι μετά το Σκοπιανό,καταθέτει τα όπλα και στα Ελληνοαλβανικά.
Του Νίκου Μελέτη
https://www.liberal.gr/arthro/211878/amyna--diplomatia/2018/oi-antidraseis-gia-to-skopiano-bazoun-freno-stin-ellinoalbaniki-sumfonia.html
8/7/2018
3.
Στο ράφι οι συνομιλίες με Αλβανία.
Σε ευθετότερο πολιτικό χρόνο παραπέμπονται οι αποφάσεις για την επίλυση των διμερών διαφορών με την Αλβανία. Η θύελλα αντιδράσεων που προέκυψε από τη συμφωνία των Πρεσπών για την ονοματολογική διαφορά Ελλάδας - ΠΓΔΜ έχει ανησυχήσει το Μέγαρο Μαξίμου. Γι’ αυτό και προκρίνεται η μετάθεση της επίλυσης των συγκεκριμένων διαφορών αφού ολοκληρωθεί η μακρά και επίπονη πορεία επικύρωσης των πολλών βημάτων της συμφωνίας της Πρέσπας.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μια πολιτική απόφαση η οποία ελήφθη, κατά κύριο λόγο, από το Μέγαρο Μαξίμου. Πρακτικά οι διαπραγματεύσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν, ιδιαίτερα ανάμεσα στις επιτροπές οι οποίες ασχολούνται με την τεχνική επεξεργασία των προβλέψεων για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Πέρα από την πολιτική διάσταση του ζητήματος, οι διαπραγματεύσεις με την Αλβανία στο συγκεκριμένο ζήτημα (ΑΟΖ) συχνά περιπλέκονται λόγω των ευαίσθητων πολιτικών ισορροπιών στη γειτονική χώρα. Εκεί, ο πρόεδρος της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα εμφανίζεται μάλλον σκεπτικός για την έγκριση μιας συμφωνίας που, όπως φαίνεται, ο πρωθυπουργός Εντι Ράμα είναι αρκετά πιο πρόθυμος να προωθήσει.
Στην εσωτερική ατζέντα της Αλβανίας (στην οποία η θεματολογία τίθεται πάντα σε ακραίους τόνους) ψηλά βρίσκεται και το θέμα της αποκαλούμενης «Τσαμουριάς», που, όπως έχει επανειλημμένως κοινοποιήσει η ελληνική πλευρά, δεν βρίσκεται επί τάπητος.
Αντιθέτως, εκείνο που συζητείται είναι οι περιουσίες που βρίσκονται σε μεσεγγύηση. Ως αυτή τη στιγμή, πάντως, έχουν γίνει επιμέρους βήματα στα ζητήματα χαμηλής πολιτικής, όπως είναι η κατάργηση της προξενικής διατίμησης (για τους Αλβανούς) ή η αναγνώριση των αλβανικών διπλωμάτων οδήγησης. Ηδη βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία εκταφής και αναγνώρισης των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940-41.
Σύμφωνα με όσα κατά καιρούς έχουν δηλωθεί και από την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, πρόοδος έχει σημειωθεί και στα ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας στη Βόρεια Ηπειρο. Στις εκκρεμότητες περιλαμβάνεται, ακόμη, το εμπόλεμο, τόσο από την ελληνική πλευρά όσο και την αλβανική, καθώς περιλαμβάνει ορισμένες νομικές δυσκολίες.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΔΟΣ
http://www.kathimerini.gr/973688/article/
epikairothta/politikh/sto-rafi-oi-synomilies-me-alvania
7/7/2018
στην περιοχή του Καυκάσου
4.
Το μυστήριο της καταγωγής των Αλβανών.
Πολλοί ακαδημαϊκοί και ιστορικοί, μάλιστα και αρκετοί διάσημοι, αναλύοντας το ζήτημα της πληθυσμιακής σύνθεσης των σημερινών Αλβανών, τους συνδέουν άμεσα με τους αρχαίους Ιλλυριούς.
Αντιθέτως κατά καιρούς η Ελληνική φυλή έχει μπει στο “μικρόσκοπιο” της ιστορίας και δεν είναι και λίγοι αυτοί που αμφισβητούν έντονα την Ελληνικότητα των σημερινών Ελλήνων.
Εκτός από την ουσία όλων αυτών των θεωριών που είναι ιστορικά ατεκμηρίωτες, είναι απορίας άξιον πως εφόσον αυτό μπορεί να ισχύει για το Ελληνικό έθνος, ωστόσο δεν μπορεί να ισχύει για τους επιδρομείς μας οι οποίοι κατόπιν και μας νόθευσαν. Ανεξερεύνητη παραμένει η προέλευση των σημερινών Αλβανών, η σημερινή ονομασία τους -διεθνής και ντόπια- καθώς και η γλώσσα τους.
Παρά την εντύπωση που επικρατεί ότι αυτοί οι πληθυσμοί υπήρξαν απόγονοι των αρχαίων Ιλλυρικών φύλων που ωστόσο κατά καιρούς επηρεάσθηκαν από Έλληνες και Ρωμαίους, υπάρχουν ισχυρότατες ενδείξεις πως οι σημερινοί Αλβανοί, η πλειοψηφία τους τουλάχιστον, προέρχονται όπως και οι Βούλγαροι, από περιοχές της Ασίας. Αυτή η υπόθεση ενισχύεται από το γεγονός της γλωσσικής ασυνέχειας αλλά και από την ποικιλομορφία της πληθυσμιακής σύνθεσης αυτών που σήμερα ονομάζονται Αλβανοί.
Αρκετοί συγχέουν την Αλβανία των Βαλκανίων με το Άλβανον κοντά στη Ρώμη. Άλλοι πάλι, θέλοντας να αιτιολογήσουν την διεθνή ονομασία της γειτονικής μας Αλβανίας, φέρνουν ως παράδειγμα την πόλη Ελμπασάν που ονομάζεται έτσι και από τους ίδιους τους Αλβανούς, χωρίς ωστόσο αυτοί οι ισχυρισμοί να έχουν μεταξύ τους καμία σχέση. Άλλωστε, οι ίδιοι οι Αλβανοί την χώρα τους δεν την αποκαλούν Αλβανία ,αλλά Shqiperia, όνομασία η οποία φαίνεται να προέρχεται από τον αετό, λέξη που ωστόσο είναι μοναδική μεταξύ όλων των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνον (Αλβανικά: shqiponjë, Ελληνικά: αετός, Αγγλικά: eagle, Γερμανικά: Adler, Γαλλικά: aigle, Ιταλικά: aquila, Ισπανικά: águila).
Σκοπός του άρθρου είναι να αναδείξει την πληθυσμιακή και πολιτιστική ανάμειξη των ασιατών Αλβανών με τα Ιλλυρικά φύλλα, ανάμειξη από την οποία προέκυψε το σημερινό έθνος των Αλβανών.
Ξετυλίγοντας το μίτο
Είναι στα χρόνια της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου για πρώτη φορά καταγράφεται ιστορικά ένα -εχθρικό- έθνος με την ονομασία Αλβανοί, και με τη χώρα τους να βρίσκεται στη δυτική όχθη της Κασπίας. (Αρριανός).Τις ίδιες αναφορές συναντάμε στον Πλούταρχο, τον Στράβωνα, τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, τον Διόδωρο το Σικελιώτη, τον Διονύσιο τον περιηγητή, καθώς και τον Στέφανο Βυζάντιο. Λίγο αργότερα, με την παρακμή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την ανάδειξη του Βυζαντίου, το ίδιο έθνος εμφανίζεται μακριά από την κοιτίδα του στην περιοχή του Καυκάσου, φτάνοντας μέχρι την καρδιά του Βυζαντίου. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα φυλών που προέρχεται από την ασιατική Αλβανία ,το σημερινό Dagestan. Το όνομα αυτών: Άβαροι. Η πρώτη κάθοδος τους γίνεται σταδιακά με κατάληξη νότια του Δούναβη, ενώ στη συνέχεια εγκαθίστανται μόνιμα στην Παννονία και την Παιονία. Μέχρι τον 5ο και 6ο αι. μ. Χ οι Άβαροι αναμιγνύονται με τους Σκορδίσκους και εγκαθίστανται στην περιοχή Σάλωνα της Δαλματίας, σημερινό Solin.Τότε ξεκίνησε και η ανάμιξη των Αβάρων με τα βόρεια Ιλλυρικά φύλλα, που λίγο παλαιότερα είχαν σπρώξει νοτιότερα γότθοι επιδρομείς. Ωστόσο η ονομασία Αλβανοί και Αλβανία παγιώθηκε πολύ αργότερα με αναφορές από την Άννα Κομνηνή καθώς και άλλους βυζαντινούς ιστορικούς. Και ενώ φαίνεται να μην υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της παλαιάς Καυκάσιας Αλβανίας με τη σημερινή, στην πραγματικότητα η ιστορία μας δείχνει πως μερικές φορές οι φαινομενικές πλάνες συστήνουν εν τέλει η ιστορική αλήθεια περιοχή της αρχαίας Ιλλυρίας και της σημερινής Αλβανίας, έχει άμεση σχέση με τους Άβαρους. Δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της επιρροής που άσκησαν αυτοί στην περιοχή, ωστόσο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν μεγάλο λόγω του πληθυσμιακού όγκου μετανάστευσης από την Αλβανία του Καυκάσου.
ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗ
Οι Αλβανοί απέκτησαν τη γραφή τους και το αλφάβητο τους, πολύ πρόσφατα και πάντως μετά τον 19ον αι. Μέχρι και τους ελληνιστικούς χρόνους αλλά και αρκετά αργότερα, οι πληθυσμοί της τότε οικουμένης γνώριζαν την Ελληνική γλώσσα και εφόσον δεν είχαν γραφή την οικειοποιούνταν. Ως τρανταχτό παράδειγμα μπορουμε να σκεφτούμε την γλώσσα στην οποία γράφτηκαν τα ιερά βιβλία του χριστιανισμού (Ευαγγέλια κ.ά.) καθώς και οι μεταφράσεις στην Ελληνική άλλων σημαντικών, ιερών και μη, βιβλίων όπως τα ιερά βιβλία των εβραίων (μετάφραση των Ο’) κ.λ.π.
Αλλά ακόμα και άλλα έθνη που δεν είχαν γραφή “υποχρεώθηκαν” να έχουν, όπως για παράδειγμα οι Σλάβοι που απέκτησαν μέσω του Κυριλλου την γνωστή γραφή που διατηρούν μέχρι και σήμερα.
ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΕΛΑΒΑΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗ…
ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ, ΟΧΙ !!!
Είναι λοιπόν απορίας άξιον. Όταν οι Σλάβοι που προήλθαν απο πολύ μακρια μετά το 8ον αι. εκχριστιανίστηκαν και τους δόθηκε από έξωθεν γραφή, τότε πραγματικά ξενίζει το γεγονός, πώς ένα έθνος συγγενικό ή τουλάχιστον άμεσα γειτονικό στους Έλληνες και στον πολιτισμό τους, καθως και στην παγκοσμίως διαδεδομένη Ελληνική γλώσσα, όπως ήταν το Ιλλυρικό έθνος, να έμεινε εντελώς αποκομμένο απο τις τότε πολιτιστικές εξέλίξεις, αλλά και αργότερα οταν στα πλαίσια του χριστιανισμού δεν έγινε καμία προσπάθεια να γίνει κυριάρχη η Ελληνική γραφή ή έστω να τους δοθεί ένα αντίστοιχο όπως των σλάβων αλφάβητο.
Επίσης, η Ελληνική γλώσσα κατά την Ρωμαιο-Βυζαντινή περίοδο απο τα τέλη του 4ου μέχρι και τον 14ον αι. αποτελούσε, αν όχι την επίσημη γλώσσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, με βεβαιότητα όμως την κύρια γλώσσα όλων των τότε λεγόμενων ρωμιών, από τα Θέματα της κάτω Ιταλίας μέχρι και τα ανατολικότερα βυζαντινά Θέματα της Ασίας.
Είναι λογικό επομένως να τίθεται το ερώτημα. Πώς η σημερινή Αλβανία, παρά το ότι υπήρξε τόσο γειτονική στους Έλληνες και τόσο συγγενική σε αυτούς αλλά και τόσο στενα συνδεδεμένη με το Βυζάντιο., να έχει σήμερα άλλη γλώσσα και γραφή;
Η λογική επεξεργασία δεν βρίσκει άλλη απάντηση πέρα από την υπόθεση ότι κάτι συνέβη την περίοδο της Βυζαντινής εποχής που αλλοίωσε εθνολογικά και γλωσσολογικά την ευρύτερη περιοχή της σημερινής Αλβανίας.
Έτσι επιχειρώντας να προσεγγίσουμε την λύση αυτού του “προβλήματος”, δεν μπορούμε παρά να αντιπαραβάλουμε την λιγοστή είναι αλήθεια βιβλιογραφία γνωρίζοντας ωστόσο πως στην έρευνα μας οι πηγές είναι και λίγες και ασαφείς.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΜΟΝΟ ΣΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ,
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΡΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΑΒΑΡΟΙ.
Κατά τη Βυζαντινή περίοδο και ιδιαίτερα μετά την εγκατάσταση των Βουλγάρων στα νοτιότερα τμήματα της Βαλκανικής άρχισαν πολεμικές αναμετρήσεις μεταξύ των νεοφερμένων και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Στην αρχή και πριν από την είσοδο σλάβων και βούλγαρων στην Ανατολική-κεντρική Ευρώπη, είχαν αρχίσει τις επιδρομές τους οι Άβαροι και πριν από αυτούς οι Έρουλοι. Ωστόσο, κοινή αφετηρία στην πορεία των Βούλγαρων των Ερούλων και Αβάρων υπήρξε η ίδια γεωγραφική περιοχή, η περιοχή μεταξύ Μαύρης θάλασσας και Κασπίας, ενώ χρονολογικά η μετανάστευση τους προς τη Δύση άρχισε με πρώτους τους Ερούλους (Ελούρους κατα άλλους) τον 4ο αιώνα (300+ μ.Χ.) και συνεχίστηκε με τους Αβάρους. Ακολούθησαν οι Σλάβοι γενικότερα και η μετανάστευση ολοκληρώθηκε με τους Βούλγαρους, οι οποίοι κακώς συγκαταλέγονται στα σλαβικά φύλλα, εφόσον (όπως οι Άβαροι) ήταν Ούννοι στην καταγωγή.
ΟΙ ΑΒΑΡΟΙ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΝΤΑΓΚΕΣΤΑΝ
Το σημερινό Νταγκεστάν βρίσκεται δυτικά της Αρμενίας και αποτελεί ανεξάρτητη δημοκρατία της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Επίσης η ονομασία Νταγκεστάν σημαίνει ‘υψηλά ευρισκόμενη χώρα’, ή όπως θα λέγαμε και στα ελληνικά ‘Αλπική χώρα’.
Σήμερα ο πληθυσμός του Νταγκεστάν σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2002 αποτελείται απο 30% Αβάρους (Avars), ακολουθούν οι Dargins με 16% οι Kumiks οι Lezgins με 13% καθώς και άλλες μικρότερες εθνότητες.
Το Νταγκεστάν απο την εποχή της Ρωμαϊκης αυτοκρατορίας μέχρι και τα πρωϊμα χρόνια του Βυζαντίου αποκαλούνταν Αλβανία οι δε κάτοικοι της Αλβανοί, γεγονός που είναι γνωστό από τις αναφορές των μεγάλων Ελλήνων και Λατίνων ιστορικών και γεωγράφων της κλασικής και ελληνιστικής περιόδου.
Ιστορικές αναφορές και αποδείξεις.
Ο Πλούταρχος (βίοι παράλληλοι) γράφει: “Καταλιπών δέ φρουρόν Αρμενίας Αφράνιον αυτός εβάδιζε δια τών περιοικούντων τον Καύκασον εθνών άναγκαίως έπϊ Μιθριδάτην. Μέγιστα δε αυτών εστίν έθνη, Αλβανοί και Ίβηρες
Στράβωνος Γεωγραφία: Εν αυτή δέ τη Αρμενία πολλά μέν όρη, πολλά δέ οροπέδια, έν οις ουδ αμπελος φύεται ραδίως. Πολλοί δε αύλωνες οί μέν μέαως, οι δέ και σφόδρα εύδαίμονες.. Καθάπερ τό Άραξηνόν πεδίον, δι ού ο Άράξης ποταμός ρέων εις τά άκρα της Αλβανίας και την Κασπίαν εκπίπτει θάλασσαν.
Άλλες αναφορές για την Αλβανία της Κασπίας γίνονται από τον Αρριανό στο έργο του ‘Αλεξάνδρου Ανάβασις ‘, όπου οι Αλβανοί βρίσκονται αντιμέτωποι ως εχθρικό τμήμα ενταγμένο στις περσικές δυνάμεις του Δαρείου κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. ”Ώς δέ ομού ήδη τά στρατότεδα έγίγνετο, ώφθη Δαρείος και οί άμφ΄ αυτόν, οί τε μηλοφόροι Πέρσαι και Ινδοί και Αλβανοί και Κάρες οι ανάσπαστοι και οί Μαρδοι τοξόται κατ΄ αυτόν Άλέξανδρον τεταγμένοι και την ίλην την βασιλικην.”
Από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο διαβάζουμε : Αλβανοί, Σκύθαι.
Από τον Στέφανο Βυζάντιο, φιλόσοφο και γεωγράφο (4ου αιώνα μ.Χ.). διαβάζουμε: Αλβανία χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί, ποιμενικοί και μετρίως πολεμικοί μεταξύ Ιβήρων και Κασπίας. Υπόκειται δε τη Σαρματία προς μεν τω Πόντω η Κολχική προς δε τή Κασπία η Αλβανία.
Υποστηρίζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Παννονίας υπήρξαν οι Ιλλυριοί (πελασγικός λαός και συγγενής των Ελλήνων). Η Παννονία σήμερα περιέχεται στα εδάφη των κρατών της Σερβίας, Βοσνίας, Μαυροβουνίου, Κοσσυφοπεδίου και βορείου Αλβανίας.
Ωστόσο από το βιβλίο “Ιστορία του Βασιλείου της Βαυαρίας και του εν αυτή Άρχοντος Οίκου” (επιτομή της Ιστορίας του Μιλβιλέρου, αρχές 19ου αιώνα), διαβάζουμε: Ή των Λογγοβάρδων μετανάστασις παρέσχεν εις την Βοϊαρίαν νέους γείτονας διότι εις τά εν Παννονία οικητήρια των Λογγοβάρδων εισεχώρησαν οί Άβαροι, άγριον Ούννικον έθνος. Προεχώρουν οί Άβαροι επί μάλλον καί μάλλον εξ ανατολών ώστε περί τα μέσα της ογδόης έκατονταετηρίδος ειχον ηδη έκταθη μέχρι τοϋ Ένσου ποταμου έν Αυστρία. Τούτοις παρηκολούθησαν οί Σλάβοι, έθνος Σαρματικόν κατοικήσαντες την σημερινήν Καρινθίαν, Καρνίαν και Στυρίαν, και τελουντες ύπό τον Χάνην των Άβάρων
Από την Μενάνδρου Ιστορία ‘ Έρουλοι και Άβαροι’, μαθαίνουμε: Οτι έδέξατο Ιουστινιανός παρά Αβάρων πρέσβεις, έφ ώ σφάς περιαθρήσαι γήν οποί το φύλον θήσονται τας οικήσεις. Και ο μεν βασιλεύς Ιουστίνου του στρατηγού σημήναντός οι, έν βουλή έποιήσατο ές την Έρούλων χώραν κατοικίσαι το έθνος, ένθα προ του ώκουν οι Ερούλοι. δευτέρα δε προσαγορεύεται Παιονία…
Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος για την εποχή του Ηράκλειου γράφει:
…”Και επειδή η νυν Σερβλία καί παγανία καί η ονομαζομένη Ζαχλούμων χώρα καί Τερβουνία καί η των Καναλιτών υπό την εξουσίαν του βασιλέως Ρωμαίων υπήρχον, εγένοντο δε αι τοιούιαι χώραι έρημαι παρά τών Αβάρων από των εκείσε γαρ Ρωμάνους τους νύν Δελματίαν καί τό Δυρράχιον οίκούντας απήλασαν”…
Εδώ περιγράφεται η ερήμωση της Ιλλυρίας μέχρι και του Δυρραχίου και ο εποικισμός υπο των Αβάρων.
Ο Λαονικος Χαλκοκονδύλης (1430-1490), γράφει: Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν γένος ώς τίνες λέγουσιν …
Απο την Γαλλική εγκυκλοπαίδεια, γραμμένη από επιτροπή Σοφών υπό την εποπτεία του Ιππότη D’ Arteau, μεταφρασμένη κατ΄ επιτομή από τη Γαλλική, το έτος 1862, διαβάζουμε: ΑΛΒΑΝΙΑ: υπό των νεωτέρων γεωγράφων καλείται μία των επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας εκτεινομένη παρά το Αδριατικόν και το Ιόνιον πέλαγος και περιλαμβάνουσα δύο διακεκριμένας Επαρχίας των αρχαίων γεωγράφων την Ιλλυρίαν και Ήπειρο Η χώοα αυτή κατά τόν μεταίωνα εκαλείτο Αρβανέσση νύν δε καλείται Αρναούτ μέν υπο των Οθωμανών, Σκίπερη δέ υπό τών εγχωρίων ήτοι των Αλβανών οίτινες και εαυτούς όνομάζουσι σκιπετάρους. Οί κάτοικοι της εκτεταμένης ταύτης επαρχίας διαφέρουσιν από αλλήλων κατά τε την εθνικότητα την γλώσσαν και την θρησκείαν διότι το μέν μεσημβρινόν μέρος της Αλβανίας ήτοι την κυρίως Ήπειρον οικούσιν οί Ηπειρώται, όντες ομόγλωσσοι και Ομόθρησκοι με τους λοιπούς Έλληνας, το δε αρκτικόν ήτοι την Ιλλυρίαν, ήτις και δύναται νά ονομασθεί κυρίως Αλβανία κατοικούσιν οί Αλβανοί ανάμικτοι οντες μετά Σέρβων καϊ Οθωμανών καί Έλλήνων. Εκτός της αλβανικής γλώσσης η οποία διαιρείται εις πολλάς διαλέκτους και ιδιώματα, λαλείται έτι εν τη Αλβανία καί η Ελληνική, η τουρκική κλπ
Στις αρχές του 20αι. ο πρωθυπουργός της Σερβίας Πάσιτς δήλωνε περί του Αλβανικού ζητήματος, σε συνέντευξη που έδωσε στην Γαλλική εφημερίδα “Χρόνος”: “Οι Αλβανοί ουδέποτε είχον ιστορικόν βίον και ουδέποτε υπήρξε Αλβανία με την γεωγραφική έννοιαν ήν δίδουσι σήμερον οι εν Ευρώπη, μάλιστα δε οι προπαγανδισταί. Ανεξαρτήτως απο το ζήτημα περί καταγωγής και γλώσσης των Αλβανών, είναι βέβαιον ότι είτε Ιλλυριοί ήσαν ούτοι αρχαιώθεν είτε μετανάστες εξ Ασίας, πολιτικόν βίον ουδέποτε έσχον”.
Βεβαίως τα λεγόμενα του Σέρβου πολιτικού και μάλιστα πρωθυπουργού, ο καθένας θα περίμενε να κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες. Ωστόσο σε αυτό που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι η αναφορά του Πάσιτς στην Ασιατική καταγωγή των Αλβανών.
Στο Βιβλίο “Χρονογραφία της Ηπείρου και των όμορων Ελληνικών και Ιλλυρικών”, Ο Παναγιώτης Αραβαντινος επικεντρώνοντας στους Βούλγαρους, γράφει: Βούλγαροι: Εθνος σκυθικόν κατοικούν παρά τον Βόλναν ποταμόν της Σαρματίας, τον παρά Ελλησι Βορυσθένην. Κατά το έτος 485 το βάρβαρον αυτό έθνος άγρίως και ληστρικώς έπεσκέφθη την Θράκην και κατά της ιδίας αυτής επαρχίας επανέλαβε τάς λεηλασίας και έπιδρομάς του, κατά τα έτη 479 και 501. Μετά ταϋτα συνενωθέντες μετά των Αβάρων καί Σλαβίνων συγκατώκουν εις Παιονίαν και Δακίαν. Εν έτει δε 538 έπι της βασιλείας του Ιουστιανού επιδραμόντες μετά των Αβάρων την Μοισίαν…
Πηγές:
Πλούταρχος, Βίοι παράλληλοι
Στράβωνος Γεωγραφικά
Κλαύδιος Πτολεμαίος
Στέφανος Βυζάντιος
Ιστορία του Βασιλείου της Βαυαρίας
Μενάνδρου Ιστορίαι
Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης
Γαλλική Εγκυκλοπαίδεια
Γαλλική Εφημερίς “Παρισινός χρόνος”
Παναγιώτης Αραβαντινος
Επιμέλεια: Ελλήνων Δίκτυο
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ’ την Βόρειο Ήπειρο
https://www.himara.gr/istoria/7449-to-mistiro-ths-katagvghs-twvn-albanwn#at_pco=tst-1.0&at_si=5b34ddd974922a92&at_ab=per-2&at_pos=1&at_tot=2
28/6/18
