Τι κρύβεται πίσω από το ελληνο-ρωσικό επεισόδιο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Απέλασε τους Ρώσους με εντολή των ΗΠΑ.
(2) Η Ελλάδα, η Κύπρος και η χειρότερη κρίση
στις ελληνορωσικές σχέσεις.
(3) Απελάσεις με χρονοκαθυστέρηση.
(4) Μια όχι και τόσο αιφνιδιαστική κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις.
Επτά σημεία που πρέπει να προσέξουμε.
(1) Απέλασε τους Ρώσους με εντολή των ΗΠΑ.
(2) Η Ελλάδα, η Κύπρος και η χειρότερη κρίση
στις ελληνορωσικές σχέσεις.
(3) Απελάσεις με χρονοκαθυστέρηση.
(4) Μια όχι και τόσο αιφνιδιαστική κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις.
Επτά σημεία που πρέπει να προσέξουμε.
Η συγκυρία στην οποία έγινε γνωστή η απέλαση από την Ελλάδα δύο Ρώσων διπλωματών (και η απαγόρευση εισόδου άλλων δύο), λόγω "πληροφοριακών δραστηριοτήτων” αλλά και προσπαθειών ανάμειξης στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας, δεν είναι διόλου αθώα.
Και αυτό διότι δραστηριότητες τέτοιου είδους, κάθε άλλο παρά ασυνήθεις για τους επιτετραμμένους των περισσότερων χωρών, εκτυλίσσονται σε βάθος χρόνου, συνήθως με τη γνώση και τη σιωπηρή ανοχή του φιλοξενούντος κράτους. Η επιλογή του χρόνου και του είδους της αντίδρασης της θιγόμενης πλευράς, καθώς και του τρόπου δημοσιοποίησής της, είναι μια πολιτική επιλογή που υπαγορεύεται από πολλούς ταυτόχρονους υπολογισμούς.
Λόγου χάρη, σε ό,τι αφορά τις ελληνορωσικές σχέσεις, πρόσφατο είναι το παράδειγμα όσων δημοσιοποιήθηκαν στις αρχές του 2017 και αφορούσαν την άρνηση της Ελλάδας να δώσει την τελική της έγκριση στον διορισμό γνωστής προσωπικότητας των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας σε πόστο της πρεσβείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Αθήνα. Η εν λόγω οιονεί απέλαση είχε πραγματοποιηθεί αθόρυβα λίγους μήνες νωρίτερα και απαντήθηκε με ανάλογη απομάκρυνση του στελέχους της ελληνικής πρεσβείας που επρόκειτο να αναλάβει το Γραφείο Τύπου της. Η καθυστερημένη δημοσιοποίηση αποτύπωνε τότε τη διάθεση των δύο πλευρών να μην δοθεί συνέχεια τέτοια που να θίγει τις διμερείς σχέσεις.
Στην τωρινή περίπτωση, η απέλαση Ρώσων διπλωματών (και η ανεπίσημη γνωστοποίησή της, μέσω διαρροής στην εφημερίδα "Καθημερινή”) αποτελεί ένα μήνυμα που η Αθήνα επιθυμεί να στείλει στη Μόσχα, μετά από μακρά περίοδο συσσώρευσης δυσαρέσκειας για την πολυπραγμοσύνη ημικρατικών ρωσικών μορφωμάτων, όπως το "Ίδρυμα Ανδρέου του Πρωτοκλήτου" και η "Αυτοκρατορική Εταιρεία Παλαιστίνης", που, υπό την σκέπη εκδηλώσεων πολιτιστικού, θρησκευτικού ή τουριστικού χαρακτήρα, οικοδομούσαν επιρροή μεταξύ κρατικών αξιωματούχων, δημάρχων, μητροπολιτών κτλ., πάντοτε ερήμην των ελληνικών διπλωματικών αρχών. Σύμφωνα με ασφαλείς πηγές, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η καταγγελλόμενη προσπάθεια χρηματισμού στρατιωτικών.
Ωστόσο, δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο ότι το εν λόγω διπλωματικό επεισόδιο ξεσπά την ημέρα ακριβώς κατά την οποία συνέρχεται η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, η οποία και θα δρομολογήσει, σε συνέπεια της συνυπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών, την πρόσκληση της πΓΔΜ στην Ατλαντική Συμμαχία – προς μεγάλη ενόχληση της Μόσχας.
Συμπίπτει επίσης το διπλωματικό επεισόδιο με την πρόσφατη προβολή από την πλευρά της κυβέρνησης σεναρίων "πολιτικής αποσταθεροποίησης” και "νέας αποστασίας” με την εμπλοκή και επιχειρηματικών συμφερόντων με ισχύ στη Βόρεια Ελλάδα και ισχυρές ρωσικές διασυνδέσεις.
Σε αυτό το φόντο, οι καταγγελίες ότι στελέχη της ρωσικής πρεσβείας επιδόθηκαν, κατά τη δημοσίευμα της "Καθημερινής”, σε "συστηματική προσπάθεια παραβίασης της κυριαρχίας της χώρας” και "παρέμβασης σε ιδιαίτερα ευαίσθητα εθνικά ζητήματα, όπως το θέμα της ονοματολογικής διαφοράς με την πΓΔΜ", δίνουν περαιτέρω τροφή στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, καλλιεργώντας ιδίως την υποψία της έξωθεν υποκίνησης των αντιδράσεων που συναντά η Συμφωνία των Πρεσπών. Γνωστή είναι άλλωστε και η επίσης πρόσφατη φιλολογία περί σχεδιαζόμενης από διάφορα εγχώρια και ξένα συμφέροντα "Λέγκας του Βορρά”.
Η ελληνική πλευρά επιχειρεί μέσω "διπλωματικών κύκλων” να οριοθετήσει το συμβάν, επικαλούμενη, ως τεκμήριο καλής θέλησης, το γεγονός ότι η Αθήνα δεν ακολούθησε τις άλλες δυτικές πρωτεύουσες στην απέλαση Ρώσων διπλωματών για την υπόθεση Σκριπάλ. Επισημαίνει δε ότι το είδος της ρωσικής απάντησης (που όμως, όπως μπορούσε να προβλεφθεί, επιβεβαιώνεται ήδη ότι θα δοθεί "με το ίδιο νόμισμα") θα κρίνει και την συνολική επίπτωση που θα έχει το συγκεκριμένο επεισόδιο στις διμερείς σχέσεις. Άλλωστε, προστίθεται, δεν είναι οι Έλληνες επιτετραμμένοι που κατηγορούνται (ή θα μπορούσαν ποτέ να κατηγορηθούν) για "πληροφοριακές δραστηριότητες”.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, τα ανωτέρω δεν αποτελούν παρά προκαταβολικό blame game για μια κρίση των ελληνορωσικών σχέσεων η οποία προκύπτει ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Άλλωστε, οι σχέσεις αυτές διακρίνονται τα τελευταία χρόνια από μία συνολική αποδυνάμωση, η οποία πάει πέρα και από τους περιορισμούς που θέτει η συμμετοχή της Ελλάδας στο δυτικό πλαίσιο ασφαλείας. Ελλείψει αξιοσημείωτων κοινών πρότζεκτς, η χώρα μας δεν αποτελεί πλέον για το Κρεμλίνο παρά προορισμό τουριστών και αντικείμενο στερεότυπων αναφορών περί Ορθοδοξίας. Τα πράγματα μοιάζει να εξαντλούνται στο Άγιον Όρος ως "σκηνικό” της επίσκεψης του "προστάτη των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής” Βλαντίμιρ Πούτιν.
Από αυτή την άποψη, κεντρική θέση στο τωρινό διπλωματικό επεισόδιο φαίνεται πως κατέχουν τα θέματα εκκλησιαστικής διπλωματίας. Οι έντονες διεκκλησιαστικές και πολιτικές ζυμώσεις γύρω από την τεράστια σύγκρουση που απειλείται λόγω των σχεδίων του Οικουμενικού Πατριάρχη για απόδοση αυτοκεφαλίας στην αποσχισθείσα Εκκλησία των Ουκρανών εθνικιστών δίνουν ένα ερμηνευτικό κλειδί. Η πρόσφατη επίσκεψη του πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ στο Βατοπέδι του Αγίου Όρους δίνει ένα άλλο.
Την εικόνα συμπληρώνει η επανεμφάνιση των φωνών που ζητούν την αυτοκεφαλία της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής και αναστατώνουν το Φανάρι, καθώς και η τεταμένη κατάσταση στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, όπου το παλαιστινιακό ποίμνιο μαίνεται εναντίον της ολιγάριθμης ελληνικής ιεραρχίας, κυρίως για τις πωλήσεις εκκλησιαστικών ακινήτων σε ισραηλινά συμφέροντα.
Η εμφάνιση προ μηνών στο έγκυρο Pew Institute των ΗΠΑ μιας (μεθολογικά προβληματικής) έρευνας σχετικά με τις πεποιθήσεις των Ορθόδοξων κατοίκων της Ευρώπης, με κεντρικό το ερώτημα αν αναγνωρίζουν ως ανώτατη εκκλησιαστική τους αρχή τον Κωνσταντινουπόλεως, τον Μόσχας ή κάποιον τρίτο, αποτυπώνει χαρακτηριστικά την ανησυχία που προκαλούν στη Ουάσιγκτον, μεσούντος του "νέου Ψυχρού Πολέμου”, οι πνευματικοί δεσμοί της Ρωσίας με πληθυσμούς χωρών της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ.
Θα αποτελεί βέβαια ειρωνεία της ιστορίας αν αυτός ο "νέος Ψυχρός Πόλεμος” ενδεχομένως εκτονωθεί (πρβ. την επικείμενη συνάντηση Πούτιν-Τραμπ), αλλά οι ελληνορωσικές σχέσεις και η ενότητα των Ορθόδοξων Εκκλησιών έχουν εν τω μεταξύ τραυματισθεί, λόγω του υπερβάλλοντος ζήλου εκπροσώπων της παλαιότερης σχολής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Του Κώστα Ράπτη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Απέλασε τους Ρώσους με εντολή των ΗΠΑ.
Η απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών και οι κυβερνητικές «δημοσιογραφικές» κυπατζήδικες διαρροές για τα αίτια, αναδύουν τη μπόχα της πιο αμερικανόδουλης κυβέρνησης σε βάρος της πολιτικής ισορροπίας που ακολουθούσε η χώρα, ακόμα και επί εποχής ΕΣΣΔ. Και σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Τα οποία, εκτός της Δύσης, στηρίζονται σε 5 ρωσικούς πυλώνες!
Ο ένας είναι τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα. Ό άλλος ο τουρισμός 1,5 εκ. Ρώσων το χρόνο με ρευστό στη Β. Ελλάδα. Ο τρίτος οι αγωγοί. Ο τέταρτος ο ρώσικος στόλος που ναυλοχεί στο Αιγαίο και στο Ιόνιο. Ο πέμπτος η ανάγκη καλής σχέσης με τη δεύτερη υπερδύναμη.
Η ιστορία είναι κωμικοτραγική και απίστευτα σοβαρή. Η Ρωσία κατηγορείται από την ελληνική κυβέρνηση ότι με πράκτορες αποπειράθηκε να επηρεάσει δήμους και μητροπόλεις της Β. Ελλάδας κατά της συμφωνίας των Πρεσπών(!), να αποκτήσει επιρροή στο Άγιο Όρος, «με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απρόσκοπτη άσκηση κυριαρχίας επί της ελληνικής επικράτειας από το ελληνικό κράτος», και απόπειρα εξαγοράς κρατικών λειτουργών, που απέτυχε!
Επίσης οι Ρώσοι κατηγορούνται για διακίνηση πληροφοριών σε βάρος της Ελλάδας! Σε μια «συστηματική προσπάθεια παραβίασης της κυριαρχίας της χώρας και του Διεθνούς Δικαίου».
Σαν τέτοια αναφέρονται «η προσπάθεια παρέμβασης σε ιδιαίτερα ευαίσθητα εθνικά ζητήματα και συμφέροντα της Ελλάδας στα Βαλκάνια, ειδικότερα στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων»!
Για όποιον έχει αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι λόγια του αέρα και ότι η κίνηση είναι υποδειγμένη από την Ουάσινγκτον κατ ευθείαν για να περιοριστεί αποτελεσματικά κάθε φιλορωσική εστία στα Βαλκάνια, ας παρακολουθήσει γεγονότα και επιχειρήματα:
1. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας από το ελληνικό κράτος δεν θα επέτρεπε στον αμερικανό πρέσβυ και τους άλλους υπαλλήλους της αμερικάνικης πρεσβείας να ξεσαλώνουν σε παρεμβάσεις και πιέσεις για να υπογραφεί η συμφωνία με τα Σκόπια.
2. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας από το ελληνικό κράτος δεν θα επέτρεπε σε τουρκικές επίσημες Αρχές να αλωνίζουν σε όλη τη Θράκη, με την ανοχή της, και να προπαγανδίζουν την προσάρτηση της Θράκης στην Τουρκία.
3. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας από το κράτος δεν θα προσεταιριζόταν επιχειρηματίες εξώφερτους και δεν θα τους επέτρεπε να αλωνίζουν σε επιχειρήσεις, Μέσα Ενημέρωσης και σε στρατηγικής σημασίας κλάδους (λιμάνι Θεσσαλονίκης) μόνο και μόνο για να της κάνουν την προπαγανδιστική δουλίτσα της.
4. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας δεν θα είχε εκπαιδεύσει ηθικά τους υπαλλήλους του δημοσίου να είναι ανοιχτοί σε κάθε είδους συναλλαγή για να τα τσεπώσουν, χωρίς κανέναν σοβαρό ελεγκτικό μηχανισμό και με τα πειθαρχικά συμβούλια να βγάζουν τους κλέφτες λάδι.
5. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας δεν θα είχε παραδώσει την άσκηση αυτή σε όλους τους ξένους δανειστές, με την υπογραφή πλήρους υποταγής σε ξένες επιταγές και με δέσμευση τους ελληνικού κράτους σ’ αυτές για δεκαετίες.
6. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα είχε απελάσει δεκάδες διπλωμάτες των χωρών της ΕΕ που παρεμβαίνουν διαρκώς επίσημα και ανεπίσημα στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, είτε πιέζοντας δια των κυβερνήσεών τους είτε απ ευθείας στους ντόπιους οσφυοκάμπτες υπουργούς για τα συμφέροντα των δικών τους χωρών.
7. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα απαγόρευε στον κάθε ξένο πρεσβευτή να υποδεικνύει, και μάλιστα πιεστικά έως και εκβιαστικά, τι όπλα θα αγοράσει και τι δεν θα αγοράσει η χώρα.
8. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα ενίσχυε τις πατριωτικές φωνές της χώρας αντί να τις υπονομεύει και να τις λασπώνει ως ακροδεξιούς και πατριδοκάπηλους, ευθυγραμμισμένη έτσι με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο, που σε συνομιλίες του με την κυβέρνηση διαπίστωνε προ ημερών ότι η χώρα απειλείται από εθνικιστές στο θέμα των Σκοπίων! Οι μεγαλύτεροι εθνικιστές του πλανήτη, οι Αμερικανοί, λασπώνουν για να κάνουν την επεκτατική και δολοφονική στρατιωτική δουλίτσα τους.
9. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα ακολουθούσε τη γραμμή της ελληνικής πολιτικής από το 1974 και δώθε, που παρ όλο που «ανήκε εις την Δύσιν» είχε στενότατες σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία και τον Ζίφκωφ, όπως και με τη Μόσχα. Ως παράγοντας, η Αθήνα, ισορροπίας και διαύλων επικοινωνίας με όλους. Σε εποχές Ψυχρού Πολέμου!
10. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα ακολουθούσε τη γραμμή ίσων αποστάσεων με τις ΗΠΑ και τη Μόσχα, που ακολούθησε ο Κ Καραμανλής στο θέμα των εξοπλισμών και των αγωγών και των στρατιωτικών ζητημάτων του Αιγαίου. Για την οποία παρακολουθιόταν από τις αμερικάνικες υπηρεσίες, υπονομευόταν, και έβαζε βέτο για τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ.
11. Η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας, αντί να κρατήσει την ίδια στάση και μάλιστα από πιο ισχυρή θέση στο θέμα, και να κερδίσει τα πάντα από την πρεμούρα ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ για ένταξη των Σκοπίων αποδείχτηκε πιο δουλική από μια υποτίθεται αμερικανόφιλη δεξιά Καραμανλική.
12. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας δεν θα άφηνε ανενόχλητους να αλωνίζουν τη χώρα Σκοπιανοί και Τούρκοι πράκτορες, που τους αναγνωρίζουν και τα παιδάκια, ούτε θα άφηνε να λειτουργούν ανεξέλεγκτα ή και με δική της κομματική συμπαράσταση δεκάδες οργανώσεις, σύλλογοι και όμιλοι, που προπαγανδίζουν τον διαμελισμό της Ελλάδας, είτε προς την Τουρκία, είτε προς τα Σκόπια, είτε προς την Αλβανία.
13. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας δεν θα έδινε για δημοσίευση βρώμικες κυπατζήδικες πληροφορίες που μπλέκουν τους Ρώσους με χρηματοδότηση των ελληνικών συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία! Για να λασπώσει τα πατριωτικά αντανακλαστικά και να ευθυγραμμιστεί με τη γραμμή των Αμερικάνων, που δεν θέλουν αντιαμερικανική και αντινατοϊκή αντίδραση στα σχέδιά τους για Ανατολική Ευρώπη αντιμέτωπη με τη Ρωσία. Ευθυγραμμίζεται δηλαδή με έναν ψυχροπολεμικό και πολύ επικίνδυνο νέο σχεδιασμό σύγκρουσης Δύσης- Ρωσίας, επειδή ένας Αμερικάνος πρόεδρος είναι νούμερο και μερικοί στρατηγοί για τα σίδερα.
14. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας, όπως κόπτεται, θα ενδιαφερόταν πρώτα από όλα να μάθει τι θα πει εθνικό. Και τι θα πει κυριαρχία. Γιατί ακούει εθνικό και της σηκώνεται η τρίχα, αλλά το πουλάει στους σανοφάγους ψηφοφόρους, και την κυριαρχία την έχει σαν εργαλείο διαπραγμάτευσης και μάλιστα φτηνό. Παραδίνοντάς το στον κάθε ξένο αληταρά αντί πινακίου φακής.
Αλλού τα παραμύθια. Η κυβέρνηση της Ελλάδας υπάκουσε σαν πιστό σκυλάκι στις εντολές του Αμερικανού αντιπροέδρου και των γερακιών του ΝΑΤΟ, που θέλουν να ξηλώσουν κάθε τι ρωσικό από όλο το Βαλκανικό χώρο και από την Ελλάδα. Λασπώνοντας, επ ευκαιρία, και κάθε πατριωτική φωνή στη χώρα.
Η κυβέρνηση, η πιο αντεθνική και προδοτική που πέρασε ποτέ από τη χώρα, έχει γίνει το σκυλάκι του κάθε ξένου που θέλει να ασκεί εδώ τα συμφέροντά του. Είτε οικονομικά είτε πολιτικά είτε γεωπολιτικά.
Οι Ρώσοι είναι πιθανό να ασκούσαν κινήσεις διείσδυσης σε προνομιακούς χώρους της Ελλάδας. Δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι μόνοι. Κυρίως, δεν είναι οι πιο επικίνδυνοι για τη χώρα εδώ και χρόνια. Και προηγούνται άλλοι για απέλαση. Πρεσβευτές που προπαγανδίζουν τις εταιρίες των χωρών τους για φυτρώσουν εδώ που οι χώρες τους έχουν εξαφανίσει ή θέλουν να εξαφανίσουν τους Έλληνες επιχειρηματίες και εργαζόμενους. Με την ανοχή και τη βοήθεια αυτής της κυβέρνησης. Που την έπιασε ο πόνος για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας!
Αυτή η καταστροφική κυβέρνηση πυροδοτεί τις σχέσεις της με τη μία από τις δύο υπερδυνάμεις, από την οποία εισάγει 1,5 εκατομμύριο τουρίστες με ρευστά στην τσέπη κάθε χρόνο και εξάγει τα μισά αγροτικά της προϊόντα! Με την οποία έχει ιστορικές σχέσεις προτού η Αμερική γίνει λευκή και με την οποία γειτνιάζει, ενώ οι άλλοι είναι στου διαόλου τη μάνα. Αυτά, γιατί η εξωτερική πολιτική ασκείται με ορίζοντα εκατονταετίας. Και με λεπτές ισορροπίες όταν είσαι στα σύνορα δύο κόσμων. Και όχι αύριο και βλέπουμε.
Οι Ρώσοι απελάθηκαν κατ εντολή των Αμερικάνων. Υπό τα χειροκροτήματα των συντηρητικών Γερμανών και τμήματος της επίσημης ΕΕ. Και η κυβέρνηση της Ελλάδας υπάκουσε αφού είναι το πιο πιστό σκυλάκι του κάθε ισχυρού. Όπως είπε προχτές και ο σύντροφος Μελανσόν, που ξέρει καλύτερα, «o Έλληνας πρωθυπουργός είναι μία από τις προσωπικότητες, τις πιο ελεεινές στη πολιτική ζωή της Ευρώπης». Και της Ελλάδας. Και το αποδεικνύει κάθε μέρα.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
https://www.liberal.gr/arthro/212407/apopsi/
stili-alatos/apelase-tous-rosous-me-entoli-ton-ipa.html
12 Ιουλίου 2018
2.
Η Ελλάδα, η Κύπρος και η χειρότερη κρίση
στις ελληνορωσικές σχέσεις.
Δημοσιεύουμε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του βετεράνου της (πραγματικής, όχι εξωνημένης) αριστεράς, πρώην υποψηφίου με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών, δημοκράτη δημοσιογράφου και πρώην Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας Ελευθεροτυπία Παπαδόπουλου-Τετράδη, για το θέμα των απελάσεων των Ρώσων διπλωματών.
Να συμπληρώσουμε μόνο στα όσα γράφει τα εξής ιστορικά γεγονότα.
Η Ρωσία υπήρξε το κύριο στήριγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ από τότε που υπάρχει αυτό το διαρκώς απειλούμενο κράτος και η Μόσχα (συχνά μαζί με το Πεκίνο και το Παρίσι) ήταν που εμπόδισε τις αμερικανο-βρετανικές μεθοδεύσεις εναντίον του. Μόνο οι σοσιαλιστικές χώρες υποστήριξαν τον αγώνα μας, έγραψε ο αρχηγός της ΕΟΚΑ, του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος των Ελλήνων της Κύπρου, στα Απομνημονεύματά του.
Ο σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσώφ απέτρεψε με την παρέμβασή του την προετοιμαζόμενη, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, τουρκική εισβολή στην Κύπρο του 1964.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέτρεψαν τον λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου με την Αποστασία του 1965-67, για να μπορέσουν να επιβάλουν το 1967 τη Χούντα των Συνταγματαρχών και να “λύσουν” το κυπριακό με την τουρκική εισβολή του 1974. ‘Οπως είπε στην φράση του που έμεινε ιστορική ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον προς τον ‘Ελληνα Πρωθυπουργό, το 1964
“Σου γαμώ τη Βουλή, σου γαμώ το Σύνταγμα”.
Τόπε και τόκανε
Η Ρωσία ήταν η μόνη χώρα που δέχτηκε να εξοπλίσει την Κυπριακή Δημοκρατία όταν της το ζήτησε, και επί Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και μετά την εισβολή του 1974. Της παρείχε αντιαεροπορικό εξοπλισμό και θωρακισμένα που οι Ηνωμένες Πολιτείες, οργανωτής και αρχιτέκτων της τουρκικής εισβολής του 1974, όχι μόνο αρνήθηκαν να της δώσουν, αλλά και έφτασαν στο σημείο να επιβάλλουν εμπράγκο όπλων στο θύμα της εισβολής που οι ίδιοι οργάνωσαν. Ακόμα και σήμερα, οι ΗΠΑ διατηρούν εμπάγκο όπλων κατά της Κύπρου, που κατοικείται κατά 82% από ‘Ελληνες, κράτους που οι ίδιες επιχείρησαν και παρολίγον να καταστρέψουν.
Γι’ αυτό και για πολλά άλλα, ακόμα και οι πιο φιλοαμερικανοί, πιο φιλοδυτικοί πολιτικοί της Ελλάδας, πρόσεχαν πάρα πολύ πως χειρίζονται τα θέματα των ελληνορωσικών σχέσεων.
Καταλάβαιναν το πιο στοιχειώδες, το πιο βασικό που πρέπει να καταλαβαίνει όποιος κυβερνάει την Ελλάδα. ‘Οτι αυτό το κράτος δεν μπορεί να διατηρηθεί χωρίς παράπλευρες σχέσεις και αντιστηρίγματα. Γιατί η κύρια εξωτερική απειλή που αντιμετωπίζει στην πραγματικότητα, πιο σημαντική και από αυτήν, την πολύ σημαντική κατά τα άλλα που είναι η τουρκική, είναι η απειλή από τους υποτιθέμενους φίλους και συμμάχους. ‘Οχι τώρα, από τον καιρό της πρώτης ‘Αλωσης της Πόλης από τους Σταυροφόρους, από τον καιρό που σκότωναν τον Ρε στην Κύπρο, η Δύση ήταν μεγάλος δάσκαλος και ο ακόμα πιο φοβερός εχθρός των Ελλήνων.
Το καταλαβαίνουν αυτό απολύτως και οι εχθροί της Ελλάδας. Γι’ αυτό και είναι πρώτης προτεραιότητας μέλημά τους, και των υπηρεσιών τους, και των πάμπολλων ανθρώπων τους στο πολιτικό σύστημα, στο κράτος, στην οικονομική ολιγαρχια, στα μέσα, πάντα, διαχρονικά, και πολύ περισσότερο τώρα, η συστηματική καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων (όπως και των ελληνοσερβικών, των ελληνοιρανικών σχέσεων και λοιπών “παράπλευρων”, εναλλακτικών σχέσεων).
Η χώρα μας σήμερα δεν φαίνεται να έχει βαθμό ανεξαρτησίας υπέρτερο από αυτόν που είχε και επί Δημητρίου Ιωαννίδη. Και δεν πρόκειται να της βγει σε καλό.
Υπήρχε, μιας φάνηκε, και μια δόση θλίψης στην παρατήρηση που έκανε ένας Ρώσος αξιωματούχος, αναφερόμενος στην απόφαση της Αθήνας για τις απελάσεις.
Ψάξτε είπε, τους εχθρούς και τις απειλές σας, στο ίδιο το τραπέζι που κάθεστε, όχι σε μας. Εννοώντας το τραπέζι της Ατλαντικής Συμμαχίας, που, όντως, ποτέ δεν υπήρξε συμμαχία δεν έχει υπάρξει για μας τους ‘Ελληνες.
Θυμάται πια κανείς σε αυτή τη χώρα που σφαδάζει, έτοιμη να παραδώσει το πνεύμα, τον Εμφύλιο, τη Δικτατορία, το πογκρόμ των Ελλήνων στην Πόλη, το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, την τουρκική εισβολή (υπό καθοδήγηση Κίσσινγκερ) στην Κύπρο, το σχέδιο Ανάν για τη διάλυση του κυπριακού κράτος, την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της Μακεδονίας, τα Μνημόνια και τις Δανειακές, την επίθεση και την αρπαγή των κυπριακών τραπεζών; Η Ρωσία τα έκανε όλα αυτά;
Οι Ελληνες θα χαθούμε χωρίς την Αλήθεια, τη μη Λήθη δηλαδή.
Αυτά για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του βάθους αυτών των εξελίξεων και των τραγικών αποτελεσμάτων που σύντομα φοβούμεθα, θα έχουν για ολόκληρο τον ελληνικό λαό, είτε ζει στην Ελλάδα, είτε στην Κύπρο, με το γεωπολιτικό μνημόνιο τώρα σε πλήρη εξέλιξη σε όλους τους τομείς, από την Κύπρο στη Μακεδονία, από τον ‘Αραξο στο Αιγαίο, από την Σούδα του Νότου στη Σούδα του Βορρά.
“Φοβούνται πτώση Τσίπρα και βιάζονται οι Αμερικανοί”, γράφει εύστοχα η Εστία της 7.7.18. Αλλά βιάζονται επίσης γιατί χρειάζεται να ελέγξουν πλήρως και πολύ γρήγορα την Ελλάδα και την Κύπρο και τις χρησιμοποιήσουν στους νέους μεγάλους πολέμους που ετοιμάζουν, στη Μέση Ανατολή, αν όχι κι εναντίον της Ρωσίας, αλλά και εναντίον της Τουρκίας, αν δεν τα βρουν τελικά μαζί της. (Αν τα βρουν, θα πληρώσουμε το μάρμαρο με τις παραχωρήσεις ζωτικής κυριαρχίας που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε και ήδη αρχίσαμε σε Θράκη, Κύπρο, Αιγαίο. Εξ ου και η σχιζοφρένεια της ελληνικής πολιτικής, που από τη μια ετοιμάζεται να κάνει μείζονες παραχωρήσεις κυριαρχίας, αν το ζητήουν οι προστάτες, από την άλλη, ορισμένοι φορείς της, με ορισμένες ενέργειές τους, καλλιεργούν και το προπολεμικό κλίμα με την ‘Αγκυρα).
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
http://www.konstantakopoulos.gr/2018/07/12/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B7-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9/
12/7/2018
3.
Απελάσεις με χρονοκαθυστέρηση.
Μόνο έκπληξη δεν προκαλεί η είδηση ότι η Αθήνα αποφάσισε να ακολουθήσει μια σκληρότερη πολιτική προς τη Μόσχα από ό,τι μέχρι σήμερα και να απελάσει δυο Ρώσους διπλωμάτες, ενώ απαγορεύει και την είσοδο στη χώρα σε άλλους δυο. Οι δραστηριότητες των Ρώσων διπλωματών όχι μόνο στην Αθήνα πολλές φορές ξεφεύγουν από το αναμενόμενο και κανονιστικό πλαίσιο της λειτουργίας των διπλωματικών αποστολών και δημιουργούν ζητήματα με την πολυεπίπεδη εμπλοκή τους σε ζητήματα που έχουν να κάνουν από την καθημερινή εξέλιξη των πραγμάτων σε επίπεδο κοινωνικό έως και θέματα που άπτονται της Υψηλής Στρατηγικής.
Στην Ελλάδα, όχι μόνο σήμερα αλλά από τις αρχές του 21ου αιώνα, το ρωσικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως σε θέματα ήπιας ισχύος που έχουν να κάνουν με την οικοδόμηση προνομιακών σχέσεων της Μόσχας με εκκλησιαστικούς κύκλους, με τα εγχώρια ΜΜΕ, τον έλεγχο ποδοσφαιρικών σωματείων (αυτή η διαδικασία δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλα ευρωπαϊκά κράτη αφού η Μόσχα μπορεί να αντιληφθεί τη μεγάλη επιρροή της "στρογγυλής θεάς" στα πλατιά κοινωνικά στρώματα), τη διεύρυνση της εκμάθησης της ρωσικής γλώσσας και γενικότερα την προώθηση του ρωσικού πολιτισμού – κυρίως στο επίπεδο της κλασικής λογοτεχνίας των σημαντικών Ρώσων συγγραφέων της προ-Σοβιετικής εποχής αλλά και της κλασικής μουσικής. Όλα αυτά δεν είχαν την παραμικρή αρνητική διάσταση. Η ήπια ισχύς είναι μια διαδικασία που δημιουργεί και οικοδομεί μηχανισμούς παραγωγής θετικών εικόνων και μηνυμάτων για όλα τα κράτη που κάνουν χρήση αυτής της διαδικασίας. Η Ρωσία όμως έχει πλέον ξεπεράσει τα όρια. Κι αυτό γιατί το ενδιαφέρον της για την Ελλάδα έχει πλέον αυξηθεί μετά από την ενίσχυση της παρουσίας της στην Ανατολική Μεσόγειο και την εμβάθυνση των σχέσεων της με κομβικά κράτη της περιοχής όπως για παράδειγμα η Τουρκία και η Αίγυπτος.
Στο σημείο αυτό αξίζει να γίνει η ακόλουθη αναφορά. Το ενδιαφέρον της Μόσχας σε κανένα σημείο δεν αναφέρεται στο να εντάξει την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της επιρροής της πολύ απλά γιατί γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Ταυτόχρονα, η ρωσική πολιτική έχει ξεπεράσει το επίπεδο του συμβατικού γεωπολιτικού ελέγχου και επικεντρώνεται κυρίως σε πολιτικές που αθροίζουν αρνητικά φορτία. Η Ελλάδα ως κράτος μέλος της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ και με αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή εξαιτίας της στάσης που κρατά η Τουρκία απέναντι στη Δύση έλκει το ενδιαφέρον της Μόσχας ως προς το να δημιουργεί χάσματα και βαθιές χαρακιές στον προσανατολισμό του κράτους, από τη μια, αλλά και στα κραταιά κοινωνικά δόγματα και νόρμες, από την άλλη. Πως γίνεται αυτό; Με την εκτεταμένη διασπορά ψευδών ειδήσεων (fake news) κυρίως στον χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με τους πολιτικούς δεσμούς που διατηρεί με εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες που ειδικεύονται στο παιχνίδι του λαϊκισμού και της κοινωνικής πόλωσης και γενικότερα με την εμβάθυνση σε διαδικασίες που αποδομούν κραταιούς πυλώνες κοινωνικοπολιτικής υπόστασης επενδύοντας στην αναταραχή που θα επιφέρει για όσο χρονικό διάστημα θα διατηρηθεί το κενό. Είναι μια διαδικασία επηρεασμού που την ονομάζω sui generis αναθεωρητισμό στο τελευταίο συλλογικό έργο που επιμεληθήκαμε μαζί με τον Aριστοτέλη Τζιαμπίρη για την Ανατολική Μεσόγειο και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Springer, και αφορά τη γενικότερη στάση της Ρωσίας στο σύνολο της Ανατολικής Μεσογείου.
Είναι απορίας άξιο γιατί ενώ η Ιστορία το αποδεικνύει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η Ρωσία ουδέποτε ενδιαφέρθηκε ή βοήθησε ουσιαστικά την Ελλάδα σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές της, αντιθέτως σε αρκετές των περιπτώσεων επιδίωξε να τη βλάψει (π.χ. η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου με τη δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας και το ρωσικό σχέδιο της πανσλαβικής ατζέντας για όλα τα Βαλκάνια) οι Έλληνες συνεχίζουν να πιστεύουν στη Μόσχα και να θεωρούν ότι μπορεί να τους βοηθήσει. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική και όσο πιο γρήγορα αντιληφθούν οι Έλληνες τους σχεδιασμούς της Ρωσίας τόσο μεγαλύτερο θα είναι το όφελος για την επιζητούμενη κοινωνική ωριμότητα που τόσο πολύ μας λείπει ως συλλογικό χαρακτηριστικό.
Η απόφαση της Αθήνας δεν ξάφνιασε κανέναν. Έρχεται όμως σήμερα, με καθυστέρηση κάποιων μηνών, να επαληθεύσει την κριτική που διαμορφωτές της κοινής γνώμης (πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι) είχαμε ασκήσει στην απόφαση της σημερινής κυβέρνησης να μην απελάσει κανέναν Ρώσο διπλωμάτη για την υπόθεση της δηλητηρίασης του Skripal και της κόρης του στην Αγγλία. Θυμίζω ότι σχεδόν όλα τα δυτικά κράτη είχαν προβεί σε απελάσεις Ρώσων διπλωματών θέλοντας να δείξουν ότι ο παρεμβατισμός της Μόσχας δεν είναι ανεκτός. Η Αθήνα έκρινε τότε ότι δεν συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να δείξει την ταύτισή της με μια γενικότερη δυτική πολιτική. Η σημερινή εξέλιξη δείχνει για άλλη μια φορά λοιπόν ότι η εξωτερική πολιτική και η διπλωματία δεν εξελίσσεται ούτε μέσω καλών προθέσεων, ούτε πολύ περισσότερων εξυπνακισμών. Η Ελλάδα ανήκει στη Δύση, όσο κι αν σε κάποιους αυτό δεν αρέσει αριστερά αλλά και κάποιες φορές δεξιά, και πάνω σε αυτό το μονοπάτι του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Κων/νου Καραμανλή και του Κων/νου Μητσοτάκη θα συνεχίσει στο παρόν αλλά και στο μέλλον. Για λόγους που έχουν να κάνουν πρωτίστως με την προστασία και ενδυνάμωση του εθνικού μας συμφέροντος.
Σπύρος Ν. Λίτσας
Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων
και Επισκέπτης Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Grenoble
http://www.capital.gr/arthra/3304513/
apelaseis-me-xronokathusterisi
12/7/2018
4.
Μια όχι και τόσο αιφνιδιαστική κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις.
Επτά σημεία που πρέπει να προσέξουμε.
Μια πρώτη ανάγνωση της (όχι τόσο) αιφνιδιαστικής κρίσης
στις ελληνορωσικές σχέσεις:
1.
Το θέμα βλέπει το φως της δημοσιότητας τη μέρα που ξεκινάει η (κρίσιμη) Συνόδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, κατά την οποία θα δοκιμαστεί η ενότητά του. Θα δούμε αν θα υπάρξουν δημόσιες τοποθετήσεις ή σχόλια από ηγέτες άλλων χωρών -αν δηλαδή θα μας απονείμουν τα εύσημα ή θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία για να ξεσπαθώσουν εναντίον της Μόσχας ή θα πυροδοτηθεί η κουβέντα που ούτως ή άλλως θα γίνει με μενού τις σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας- και ενώ ο Τραμπ, προκαταλαμβάνοντας το κλίμα, κατηγορεί το Βερολίνο ότι έχει καταστεί (ενεργειακός) όμηρος της Μόσχας.
2.
Θα υπάρξουν αναλογες κινήσεις από την πλευρά της πΓΔΜ, εφόσον είναι εύλογο να σκεφτούμε ότι κάτι αντίστοιχο επιχείρησαν ρωσικοί κύκλοι και στη γειτονική χώρα προκειμένου να ενισχύσουν το όχι στη συμφωνία;
3.
Οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας είναι δεδομένα καλές στην παρούσα φάση. Μπορεί να δούμε ως αντίποινα την αλλαγή στάσης της Μόσχας σε καίρια εθνικά θέματα για εμάς ή επειδή η Ρωσία δεν λειτουργεί συναισθηματικά, θα αποφύγει ενέργειες για χάρη του Ερντογάν, παρότι εκ των κοινών παρανομαστών των δύο πλευρών είναι ο αναθεωρητισμός τους;
4.
Η διάσταση του Αγίου Όρους είναι σημαντική. Αναμένονται και σε αυτό το μέτωπο εξελίξεις και ενδεχομενως μαζικες αποχωρήσεις. Είναι γνωστό ότι το Πατριαρχείο Μόσχας αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αλλά το θέμα έχει και άλλες διαστάσεις.
5.
Επιβεβαιώνεται η πρόσδεση μας στο αμερικανικό άρμα (ασφαλώς η γραφειοκρατία της Ουάσιγκτον θα είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη) αλλά πρέπει αυτή να τη μετεξελίξουμε σε ουσιαστικά στρατηγική, αποφευγοντας τη συμμετοχή μας σε ευκαιριακές κινήσεις εναντίον της Ρωσίας αλλά στο μέλλον κυρίως έναντι του Ιράν.
6.
Η κίνηση αυτή συνδέεται ασφαλώς και με επιχειρηματικά συμφέροντα. Αρκεί να θυμηθούμε ποιον είχε φωτογραφίσει η κυβέρνηση ως "επιχειρηματικά συμφέροντα στη Θεσσαλονίκη" μόλις την περασμένη εβδομάδα, κατηγορώντας τον πως απεργάζεται σχέδια αποστασίας, μετά την αποχώρηση του βουλευτή, Λαζαρίδη, των ΑΝΕΛ.
7.
Η συγκυρία της δημιουργίας κόμματος (αρκετά) δεξιότερα της ΝΔ επίσης δεν πρέπει να αγνοηθεί.
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.
1.
Απέλασε τους Ρώσους με εντολή των ΗΠΑ.
Η απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών και οι κυβερνητικές «δημοσιογραφικές» κυπατζήδικες διαρροές για τα αίτια, αναδύουν τη μπόχα της πιο αμερικανόδουλης κυβέρνησης σε βάρος της πολιτικής ισορροπίας που ακολουθούσε η χώρα, ακόμα και επί εποχής ΕΣΣΔ. Και σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Τα οποία, εκτός της Δύσης, στηρίζονται σε 5 ρωσικούς πυλώνες!
Ο ένας είναι τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα. Ό άλλος ο τουρισμός 1,5 εκ. Ρώσων το χρόνο με ρευστό στη Β. Ελλάδα. Ο τρίτος οι αγωγοί. Ο τέταρτος ο ρώσικος στόλος που ναυλοχεί στο Αιγαίο και στο Ιόνιο. Ο πέμπτος η ανάγκη καλής σχέσης με τη δεύτερη υπερδύναμη.
Η ιστορία είναι κωμικοτραγική και απίστευτα σοβαρή. Η Ρωσία κατηγορείται από την ελληνική κυβέρνηση ότι με πράκτορες αποπειράθηκε να επηρεάσει δήμους και μητροπόλεις της Β. Ελλάδας κατά της συμφωνίας των Πρεσπών(!), να αποκτήσει επιρροή στο Άγιο Όρος, «με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απρόσκοπτη άσκηση κυριαρχίας επί της ελληνικής επικράτειας από το ελληνικό κράτος», και απόπειρα εξαγοράς κρατικών λειτουργών, που απέτυχε!
Επίσης οι Ρώσοι κατηγορούνται για διακίνηση πληροφοριών σε βάρος της Ελλάδας! Σε μια «συστηματική προσπάθεια παραβίασης της κυριαρχίας της χώρας και του Διεθνούς Δικαίου».
Σαν τέτοια αναφέρονται «η προσπάθεια παρέμβασης σε ιδιαίτερα ευαίσθητα εθνικά ζητήματα και συμφέροντα της Ελλάδας στα Βαλκάνια, ειδικότερα στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων»!
Για όποιον έχει αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι λόγια του αέρα και ότι η κίνηση είναι υποδειγμένη από την Ουάσινγκτον κατ ευθείαν για να περιοριστεί αποτελεσματικά κάθε φιλορωσική εστία στα Βαλκάνια, ας παρακολουθήσει γεγονότα και επιχειρήματα:
1. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας από το ελληνικό κράτος δεν θα επέτρεπε στον αμερικανό πρέσβυ και τους άλλους υπαλλήλους της αμερικάνικης πρεσβείας να ξεσαλώνουν σε παρεμβάσεις και πιέσεις για να υπογραφεί η συμφωνία με τα Σκόπια.
2. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας από το ελληνικό κράτος δεν θα επέτρεπε σε τουρκικές επίσημες Αρχές να αλωνίζουν σε όλη τη Θράκη, με την ανοχή της, και να προπαγανδίζουν την προσάρτηση της Θράκης στην Τουρκία.
3. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας από το κράτος δεν θα προσεταιριζόταν επιχειρηματίες εξώφερτους και δεν θα τους επέτρεπε να αλωνίζουν σε επιχειρήσεις, Μέσα Ενημέρωσης και σε στρατηγικής σημασίας κλάδους (λιμάνι Θεσσαλονίκης) μόνο και μόνο για να της κάνουν την προπαγανδιστική δουλίτσα της.
4. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας δεν θα είχε εκπαιδεύσει ηθικά τους υπαλλήλους του δημοσίου να είναι ανοιχτοί σε κάθε είδους συναλλαγή για να τα τσεπώσουν, χωρίς κανέναν σοβαρό ελεγκτικό μηχανισμό και με τα πειθαρχικά συμβούλια να βγάζουν τους κλέφτες λάδι.
5. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας δεν θα είχε παραδώσει την άσκηση αυτή σε όλους τους ξένους δανειστές, με την υπογραφή πλήρους υποταγής σε ξένες επιταγές και με δέσμευση τους ελληνικού κράτους σ’ αυτές για δεκαετίες.
6. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα είχε απελάσει δεκάδες διπλωμάτες των χωρών της ΕΕ που παρεμβαίνουν διαρκώς επίσημα και ανεπίσημα στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, είτε πιέζοντας δια των κυβερνήσεών τους είτε απ ευθείας στους ντόπιους οσφυοκάμπτες υπουργούς για τα συμφέροντα των δικών τους χωρών.
7. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα απαγόρευε στον κάθε ξένο πρεσβευτή να υποδεικνύει, και μάλιστα πιεστικά έως και εκβιαστικά, τι όπλα θα αγοράσει και τι δεν θα αγοράσει η χώρα.
8. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα ενίσχυε τις πατριωτικές φωνές της χώρας αντί να τις υπονομεύει και να τις λασπώνει ως ακροδεξιούς και πατριδοκάπηλους, ευθυγραμμισμένη έτσι με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο, που σε συνομιλίες του με την κυβέρνηση διαπίστωνε προ ημερών ότι η χώρα απειλείται από εθνικιστές στο θέμα των Σκοπίων! Οι μεγαλύτεροι εθνικιστές του πλανήτη, οι Αμερικανοί, λασπώνουν για να κάνουν την επεκτατική και δολοφονική στρατιωτική δουλίτσα τους.
9. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα ακολουθούσε τη γραμμή της ελληνικής πολιτικής από το 1974 και δώθε, που παρ όλο που «ανήκε εις την Δύσιν» είχε στενότατες σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία και τον Ζίφκωφ, όπως και με τη Μόσχα. Ως παράγοντας, η Αθήνα, ισορροπίας και διαύλων επικοινωνίας με όλους. Σε εποχές Ψυχρού Πολέμου!
10. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας θα ακολουθούσε τη γραμμή ίσων αποστάσεων με τις ΗΠΑ και τη Μόσχα, που ακολούθησε ο Κ Καραμανλής στο θέμα των εξοπλισμών και των αγωγών και των στρατιωτικών ζητημάτων του Αιγαίου. Για την οποία παρακολουθιόταν από τις αμερικάνικες υπηρεσίες, υπονομευόταν, και έβαζε βέτο για τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ.
11. Η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας, αντί να κρατήσει την ίδια στάση και μάλιστα από πιο ισχυρή θέση στο θέμα, και να κερδίσει τα πάντα από την πρεμούρα ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ για ένταξη των Σκοπίων αποδείχτηκε πιο δουλική από μια υποτίθεται αμερικανόφιλη δεξιά Καραμανλική.
12. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας δεν θα άφηνε ανενόχλητους να αλωνίζουν τη χώρα Σκοπιανοί και Τούρκοι πράκτορες, που τους αναγνωρίζουν και τα παιδάκια, ούτε θα άφηνε να λειτουργούν ανεξέλεγκτα ή και με δική της κομματική συμπαράσταση δεκάδες οργανώσεις, σύλλογοι και όμιλοι, που προπαγανδίζουν τον διαμελισμό της Ελλάδας, είτε προς την Τουρκία, είτε προς τα Σκόπια, είτε προς την Αλβανία.
13. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας δεν θα έδινε για δημοσίευση βρώμικες κυπατζήδικες πληροφορίες που μπλέκουν τους Ρώσους με χρηματοδότηση των ελληνικών συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία! Για να λασπώσει τα πατριωτικά αντανακλαστικά και να ευθυγραμμιστεί με τη γραμμή των Αμερικάνων, που δεν θέλουν αντιαμερικανική και αντινατοϊκή αντίδραση στα σχέδιά τους για Ανατολική Ευρώπη αντιμέτωπη με τη Ρωσία. Ευθυγραμμίζεται δηλαδή με έναν ψυχροπολεμικό και πολύ επικίνδυνο νέο σχεδιασμό σύγκρουσης Δύσης- Ρωσίας, επειδή ένας Αμερικάνος πρόεδρος είναι νούμερο και μερικοί στρατηγοί για τα σίδερα.
14. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για την άσκηση εθνικής κυριαρχίας, όπως κόπτεται, θα ενδιαφερόταν πρώτα από όλα να μάθει τι θα πει εθνικό. Και τι θα πει κυριαρχία. Γιατί ακούει εθνικό και της σηκώνεται η τρίχα, αλλά το πουλάει στους σανοφάγους ψηφοφόρους, και την κυριαρχία την έχει σαν εργαλείο διαπραγμάτευσης και μάλιστα φτηνό. Παραδίνοντάς το στον κάθε ξένο αληταρά αντί πινακίου φακής.
Αλλού τα παραμύθια. Η κυβέρνηση της Ελλάδας υπάκουσε σαν πιστό σκυλάκι στις εντολές του Αμερικανού αντιπροέδρου και των γερακιών του ΝΑΤΟ, που θέλουν να ξηλώσουν κάθε τι ρωσικό από όλο το Βαλκανικό χώρο και από την Ελλάδα. Λασπώνοντας, επ ευκαιρία, και κάθε πατριωτική φωνή στη χώρα.
Η κυβέρνηση, η πιο αντεθνική και προδοτική που πέρασε ποτέ από τη χώρα, έχει γίνει το σκυλάκι του κάθε ξένου που θέλει να ασκεί εδώ τα συμφέροντά του. Είτε οικονομικά είτε πολιτικά είτε γεωπολιτικά.
Οι Ρώσοι είναι πιθανό να ασκούσαν κινήσεις διείσδυσης σε προνομιακούς χώρους της Ελλάδας. Δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι μόνοι. Κυρίως, δεν είναι οι πιο επικίνδυνοι για τη χώρα εδώ και χρόνια. Και προηγούνται άλλοι για απέλαση. Πρεσβευτές που προπαγανδίζουν τις εταιρίες των χωρών τους για φυτρώσουν εδώ που οι χώρες τους έχουν εξαφανίσει ή θέλουν να εξαφανίσουν τους Έλληνες επιχειρηματίες και εργαζόμενους. Με την ανοχή και τη βοήθεια αυτής της κυβέρνησης. Που την έπιασε ο πόνος για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας!
Αυτή η καταστροφική κυβέρνηση πυροδοτεί τις σχέσεις της με τη μία από τις δύο υπερδυνάμεις, από την οποία εισάγει 1,5 εκατομμύριο τουρίστες με ρευστά στην τσέπη κάθε χρόνο και εξάγει τα μισά αγροτικά της προϊόντα! Με την οποία έχει ιστορικές σχέσεις προτού η Αμερική γίνει λευκή και με την οποία γειτνιάζει, ενώ οι άλλοι είναι στου διαόλου τη μάνα. Αυτά, γιατί η εξωτερική πολιτική ασκείται με ορίζοντα εκατονταετίας. Και με λεπτές ισορροπίες όταν είσαι στα σύνορα δύο κόσμων. Και όχι αύριο και βλέπουμε.
Οι Ρώσοι απελάθηκαν κατ εντολή των Αμερικάνων. Υπό τα χειροκροτήματα των συντηρητικών Γερμανών και τμήματος της επίσημης ΕΕ. Και η κυβέρνηση της Ελλάδας υπάκουσε αφού είναι το πιο πιστό σκυλάκι του κάθε ισχυρού. Όπως είπε προχτές και ο σύντροφος Μελανσόν, που ξέρει καλύτερα, «o Έλληνας πρωθυπουργός είναι μία από τις προσωπικότητες, τις πιο ελεεινές στη πολιτική ζωή της Ευρώπης». Και της Ελλάδας. Και το αποδεικνύει κάθε μέρα.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
https://www.liberal.gr/arthro/212407/apopsi/
stili-alatos/apelase-tous-rosous-me-entoli-ton-ipa.html
12 Ιουλίου 2018
2.
Η Ελλάδα, η Κύπρος και η χειρότερη κρίση
στις ελληνορωσικές σχέσεις.
Δημοσιεύουμε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του βετεράνου της (πραγματικής, όχι εξωνημένης) αριστεράς, πρώην υποψηφίου με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών, δημοκράτη δημοσιογράφου και πρώην Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας Ελευθεροτυπία Παπαδόπουλου-Τετράδη, για το θέμα των απελάσεων των Ρώσων διπλωματών.
Να συμπληρώσουμε μόνο στα όσα γράφει τα εξής ιστορικά γεγονότα.
Η Ρωσία υπήρξε το κύριο στήριγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ από τότε που υπάρχει αυτό το διαρκώς απειλούμενο κράτος και η Μόσχα (συχνά μαζί με το Πεκίνο και το Παρίσι) ήταν που εμπόδισε τις αμερικανο-βρετανικές μεθοδεύσεις εναντίον του. Μόνο οι σοσιαλιστικές χώρες υποστήριξαν τον αγώνα μας, έγραψε ο αρχηγός της ΕΟΚΑ, του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος των Ελλήνων της Κύπρου, στα Απομνημονεύματά του.
Ο σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσώφ απέτρεψε με την παρέμβασή του την προετοιμαζόμενη, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, τουρκική εισβολή στην Κύπρο του 1964.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέτρεψαν τον λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου με την Αποστασία του 1965-67, για να μπορέσουν να επιβάλουν το 1967 τη Χούντα των Συνταγματαρχών και να “λύσουν” το κυπριακό με την τουρκική εισβολή του 1974. ‘Οπως είπε στην φράση του που έμεινε ιστορική ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λύντον Τζόνσον προς τον ‘Ελληνα Πρωθυπουργό, το 1964
“Σου γαμώ τη Βουλή, σου γαμώ το Σύνταγμα”.
Τόπε και τόκανε
Η Ρωσία ήταν η μόνη χώρα που δέχτηκε να εξοπλίσει την Κυπριακή Δημοκρατία όταν της το ζήτησε, και επί Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και μετά την εισβολή του 1974. Της παρείχε αντιαεροπορικό εξοπλισμό και θωρακισμένα που οι Ηνωμένες Πολιτείες, οργανωτής και αρχιτέκτων της τουρκικής εισβολής του 1974, όχι μόνο αρνήθηκαν να της δώσουν, αλλά και έφτασαν στο σημείο να επιβάλλουν εμπράγκο όπλων στο θύμα της εισβολής που οι ίδιοι οργάνωσαν. Ακόμα και σήμερα, οι ΗΠΑ διατηρούν εμπάγκο όπλων κατά της Κύπρου, που κατοικείται κατά 82% από ‘Ελληνες, κράτους που οι ίδιες επιχείρησαν και παρολίγον να καταστρέψουν.
Γι’ αυτό και για πολλά άλλα, ακόμα και οι πιο φιλοαμερικανοί, πιο φιλοδυτικοί πολιτικοί της Ελλάδας, πρόσεχαν πάρα πολύ πως χειρίζονται τα θέματα των ελληνορωσικών σχέσεων.
Καταλάβαιναν το πιο στοιχειώδες, το πιο βασικό που πρέπει να καταλαβαίνει όποιος κυβερνάει την Ελλάδα. ‘Οτι αυτό το κράτος δεν μπορεί να διατηρηθεί χωρίς παράπλευρες σχέσεις και αντιστηρίγματα. Γιατί η κύρια εξωτερική απειλή που αντιμετωπίζει στην πραγματικότητα, πιο σημαντική και από αυτήν, την πολύ σημαντική κατά τα άλλα που είναι η τουρκική, είναι η απειλή από τους υποτιθέμενους φίλους και συμμάχους. ‘Οχι τώρα, από τον καιρό της πρώτης ‘Αλωσης της Πόλης από τους Σταυροφόρους, από τον καιρό που σκότωναν τον Ρε στην Κύπρο, η Δύση ήταν μεγάλος δάσκαλος και ο ακόμα πιο φοβερός εχθρός των Ελλήνων.
Το καταλαβαίνουν αυτό απολύτως και οι εχθροί της Ελλάδας. Γι’ αυτό και είναι πρώτης προτεραιότητας μέλημά τους, και των υπηρεσιών τους, και των πάμπολλων ανθρώπων τους στο πολιτικό σύστημα, στο κράτος, στην οικονομική ολιγαρχια, στα μέσα, πάντα, διαχρονικά, και πολύ περισσότερο τώρα, η συστηματική καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων (όπως και των ελληνοσερβικών, των ελληνοιρανικών σχέσεων και λοιπών “παράπλευρων”, εναλλακτικών σχέσεων).
Η χώρα μας σήμερα δεν φαίνεται να έχει βαθμό ανεξαρτησίας υπέρτερο από αυτόν που είχε και επί Δημητρίου Ιωαννίδη. Και δεν πρόκειται να της βγει σε καλό.
Υπήρχε, μιας φάνηκε, και μια δόση θλίψης στην παρατήρηση που έκανε ένας Ρώσος αξιωματούχος, αναφερόμενος στην απόφαση της Αθήνας για τις απελάσεις.
Ψάξτε είπε, τους εχθρούς και τις απειλές σας, στο ίδιο το τραπέζι που κάθεστε, όχι σε μας. Εννοώντας το τραπέζι της Ατλαντικής Συμμαχίας, που, όντως, ποτέ δεν υπήρξε συμμαχία δεν έχει υπάρξει για μας τους ‘Ελληνες.
Θυμάται πια κανείς σε αυτή τη χώρα που σφαδάζει, έτοιμη να παραδώσει το πνεύμα, τον Εμφύλιο, τη Δικτατορία, το πογκρόμ των Ελλήνων στην Πόλη, το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, την τουρκική εισβολή (υπό καθοδήγηση Κίσσινγκερ) στην Κύπρο, το σχέδιο Ανάν για τη διάλυση του κυπριακού κράτος, την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της Μακεδονίας, τα Μνημόνια και τις Δανειακές, την επίθεση και την αρπαγή των κυπριακών τραπεζών; Η Ρωσία τα έκανε όλα αυτά;
Οι Ελληνες θα χαθούμε χωρίς την Αλήθεια, τη μη Λήθη δηλαδή.
Αυτά για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του βάθους αυτών των εξελίξεων και των τραγικών αποτελεσμάτων που σύντομα φοβούμεθα, θα έχουν για ολόκληρο τον ελληνικό λαό, είτε ζει στην Ελλάδα, είτε στην Κύπρο, με το γεωπολιτικό μνημόνιο τώρα σε πλήρη εξέλιξη σε όλους τους τομείς, από την Κύπρο στη Μακεδονία, από τον ‘Αραξο στο Αιγαίο, από την Σούδα του Νότου στη Σούδα του Βορρά.
“Φοβούνται πτώση Τσίπρα και βιάζονται οι Αμερικανοί”, γράφει εύστοχα η Εστία της 7.7.18. Αλλά βιάζονται επίσης γιατί χρειάζεται να ελέγξουν πλήρως και πολύ γρήγορα την Ελλάδα και την Κύπρο και τις χρησιμοποιήσουν στους νέους μεγάλους πολέμους που ετοιμάζουν, στη Μέση Ανατολή, αν όχι κι εναντίον της Ρωσίας, αλλά και εναντίον της Τουρκίας, αν δεν τα βρουν τελικά μαζί της. (Αν τα βρουν, θα πληρώσουμε το μάρμαρο με τις παραχωρήσεις ζωτικής κυριαρχίας που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε και ήδη αρχίσαμε σε Θράκη, Κύπρο, Αιγαίο. Εξ ου και η σχιζοφρένεια της ελληνικής πολιτικής, που από τη μια ετοιμάζεται να κάνει μείζονες παραχωρήσεις κυριαρχίας, αν το ζητήουν οι προστάτες, από την άλλη, ορισμένοι φορείς της, με ορισμένες ενέργειές τους, καλλιεργούν και το προπολεμικό κλίμα με την ‘Αγκυρα).
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
http://www.konstantakopoulos.gr/2018/07/12/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B7-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9/
12/7/2018
3.
Απελάσεις με χρονοκαθυστέρηση.
Μόνο έκπληξη δεν προκαλεί η είδηση ότι η Αθήνα αποφάσισε να ακολουθήσει μια σκληρότερη πολιτική προς τη Μόσχα από ό,τι μέχρι σήμερα και να απελάσει δυο Ρώσους διπλωμάτες, ενώ απαγορεύει και την είσοδο στη χώρα σε άλλους δυο. Οι δραστηριότητες των Ρώσων διπλωματών όχι μόνο στην Αθήνα πολλές φορές ξεφεύγουν από το αναμενόμενο και κανονιστικό πλαίσιο της λειτουργίας των διπλωματικών αποστολών και δημιουργούν ζητήματα με την πολυεπίπεδη εμπλοκή τους σε ζητήματα που έχουν να κάνουν από την καθημερινή εξέλιξη των πραγμάτων σε επίπεδο κοινωνικό έως και θέματα που άπτονται της Υψηλής Στρατηγικής.
Στην Ελλάδα, όχι μόνο σήμερα αλλά από τις αρχές του 21ου αιώνα, το ρωσικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως σε θέματα ήπιας ισχύος που έχουν να κάνουν με την οικοδόμηση προνομιακών σχέσεων της Μόσχας με εκκλησιαστικούς κύκλους, με τα εγχώρια ΜΜΕ, τον έλεγχο ποδοσφαιρικών σωματείων (αυτή η διαδικασία δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλα ευρωπαϊκά κράτη αφού η Μόσχα μπορεί να αντιληφθεί τη μεγάλη επιρροή της "στρογγυλής θεάς" στα πλατιά κοινωνικά στρώματα), τη διεύρυνση της εκμάθησης της ρωσικής γλώσσας και γενικότερα την προώθηση του ρωσικού πολιτισμού – κυρίως στο επίπεδο της κλασικής λογοτεχνίας των σημαντικών Ρώσων συγγραφέων της προ-Σοβιετικής εποχής αλλά και της κλασικής μουσικής. Όλα αυτά δεν είχαν την παραμικρή αρνητική διάσταση. Η ήπια ισχύς είναι μια διαδικασία που δημιουργεί και οικοδομεί μηχανισμούς παραγωγής θετικών εικόνων και μηνυμάτων για όλα τα κράτη που κάνουν χρήση αυτής της διαδικασίας. Η Ρωσία όμως έχει πλέον ξεπεράσει τα όρια. Κι αυτό γιατί το ενδιαφέρον της για την Ελλάδα έχει πλέον αυξηθεί μετά από την ενίσχυση της παρουσίας της στην Ανατολική Μεσόγειο και την εμβάθυνση των σχέσεων της με κομβικά κράτη της περιοχής όπως για παράδειγμα η Τουρκία και η Αίγυπτος.
Στο σημείο αυτό αξίζει να γίνει η ακόλουθη αναφορά. Το ενδιαφέρον της Μόσχας σε κανένα σημείο δεν αναφέρεται στο να εντάξει την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της επιρροής της πολύ απλά γιατί γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Ταυτόχρονα, η ρωσική πολιτική έχει ξεπεράσει το επίπεδο του συμβατικού γεωπολιτικού ελέγχου και επικεντρώνεται κυρίως σε πολιτικές που αθροίζουν αρνητικά φορτία. Η Ελλάδα ως κράτος μέλος της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ και με αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή εξαιτίας της στάσης που κρατά η Τουρκία απέναντι στη Δύση έλκει το ενδιαφέρον της Μόσχας ως προς το να δημιουργεί χάσματα και βαθιές χαρακιές στον προσανατολισμό του κράτους, από τη μια, αλλά και στα κραταιά κοινωνικά δόγματα και νόρμες, από την άλλη. Πως γίνεται αυτό; Με την εκτεταμένη διασπορά ψευδών ειδήσεων (fake news) κυρίως στον χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με τους πολιτικούς δεσμούς που διατηρεί με εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες που ειδικεύονται στο παιχνίδι του λαϊκισμού και της κοινωνικής πόλωσης και γενικότερα με την εμβάθυνση σε διαδικασίες που αποδομούν κραταιούς πυλώνες κοινωνικοπολιτικής υπόστασης επενδύοντας στην αναταραχή που θα επιφέρει για όσο χρονικό διάστημα θα διατηρηθεί το κενό. Είναι μια διαδικασία επηρεασμού που την ονομάζω sui generis αναθεωρητισμό στο τελευταίο συλλογικό έργο που επιμεληθήκαμε μαζί με τον Aριστοτέλη Τζιαμπίρη για την Ανατολική Μεσόγειο και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Springer, και αφορά τη γενικότερη στάση της Ρωσίας στο σύνολο της Ανατολικής Μεσογείου.
Είναι απορίας άξιο γιατί ενώ η Ιστορία το αποδεικνύει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η Ρωσία ουδέποτε ενδιαφέρθηκε ή βοήθησε ουσιαστικά την Ελλάδα σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές της, αντιθέτως σε αρκετές των περιπτώσεων επιδίωξε να τη βλάψει (π.χ. η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου με τη δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας και το ρωσικό σχέδιο της πανσλαβικής ατζέντας για όλα τα Βαλκάνια) οι Έλληνες συνεχίζουν να πιστεύουν στη Μόσχα και να θεωρούν ότι μπορεί να τους βοηθήσει. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική και όσο πιο γρήγορα αντιληφθούν οι Έλληνες τους σχεδιασμούς της Ρωσίας τόσο μεγαλύτερο θα είναι το όφελος για την επιζητούμενη κοινωνική ωριμότητα που τόσο πολύ μας λείπει ως συλλογικό χαρακτηριστικό.
Η απόφαση της Αθήνας δεν ξάφνιασε κανέναν. Έρχεται όμως σήμερα, με καθυστέρηση κάποιων μηνών, να επαληθεύσει την κριτική που διαμορφωτές της κοινής γνώμης (πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι) είχαμε ασκήσει στην απόφαση της σημερινής κυβέρνησης να μην απελάσει κανέναν Ρώσο διπλωμάτη για την υπόθεση της δηλητηρίασης του Skripal και της κόρης του στην Αγγλία. Θυμίζω ότι σχεδόν όλα τα δυτικά κράτη είχαν προβεί σε απελάσεις Ρώσων διπλωματών θέλοντας να δείξουν ότι ο παρεμβατισμός της Μόσχας δεν είναι ανεκτός. Η Αθήνα έκρινε τότε ότι δεν συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να δείξει την ταύτισή της με μια γενικότερη δυτική πολιτική. Η σημερινή εξέλιξη δείχνει για άλλη μια φορά λοιπόν ότι η εξωτερική πολιτική και η διπλωματία δεν εξελίσσεται ούτε μέσω καλών προθέσεων, ούτε πολύ περισσότερων εξυπνακισμών. Η Ελλάδα ανήκει στη Δύση, όσο κι αν σε κάποιους αυτό δεν αρέσει αριστερά αλλά και κάποιες φορές δεξιά, και πάνω σε αυτό το μονοπάτι του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Κων/νου Καραμανλή και του Κων/νου Μητσοτάκη θα συνεχίσει στο παρόν αλλά και στο μέλλον. Για λόγους που έχουν να κάνουν πρωτίστως με την προστασία και ενδυνάμωση του εθνικού μας συμφέροντος.
Σπύρος Ν. Λίτσας
Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων
και Επισκέπτης Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Grenoble
http://www.capital.gr/arthra/3304513/
apelaseis-me-xronokathusterisi
12/7/2018
4.
Μια όχι και τόσο αιφνιδιαστική κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις.
Επτά σημεία που πρέπει να προσέξουμε.
Μια πρώτη ανάγνωση της (όχι τόσο) αιφνιδιαστικής κρίσης
στις ελληνορωσικές σχέσεις:
1.
Το θέμα βλέπει το φως της δημοσιότητας τη μέρα που ξεκινάει η (κρίσιμη) Συνόδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, κατά την οποία θα δοκιμαστεί η ενότητά του. Θα δούμε αν θα υπάρξουν δημόσιες τοποθετήσεις ή σχόλια από ηγέτες άλλων χωρών -αν δηλαδή θα μας απονείμουν τα εύσημα ή θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία για να ξεσπαθώσουν εναντίον της Μόσχας ή θα πυροδοτηθεί η κουβέντα που ούτως ή άλλως θα γίνει με μενού τις σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας- και ενώ ο Τραμπ, προκαταλαμβάνοντας το κλίμα, κατηγορεί το Βερολίνο ότι έχει καταστεί (ενεργειακός) όμηρος της Μόσχας.
2.
Θα υπάρξουν αναλογες κινήσεις από την πλευρά της πΓΔΜ, εφόσον είναι εύλογο να σκεφτούμε ότι κάτι αντίστοιχο επιχείρησαν ρωσικοί κύκλοι και στη γειτονική χώρα προκειμένου να ενισχύσουν το όχι στη συμφωνία;
3.
Οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας είναι δεδομένα καλές στην παρούσα φάση. Μπορεί να δούμε ως αντίποινα την αλλαγή στάσης της Μόσχας σε καίρια εθνικά θέματα για εμάς ή επειδή η Ρωσία δεν λειτουργεί συναισθηματικά, θα αποφύγει ενέργειες για χάρη του Ερντογάν, παρότι εκ των κοινών παρανομαστών των δύο πλευρών είναι ο αναθεωρητισμός τους;
4.
Η διάσταση του Αγίου Όρους είναι σημαντική. Αναμένονται και σε αυτό το μέτωπο εξελίξεις και ενδεχομενως μαζικες αποχωρήσεις. Είναι γνωστό ότι το Πατριαρχείο Μόσχας αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αλλά το θέμα έχει και άλλες διαστάσεις.
5.
Επιβεβαιώνεται η πρόσδεση μας στο αμερικανικό άρμα (ασφαλώς η γραφειοκρατία της Ουάσιγκτον θα είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη) αλλά πρέπει αυτή να τη μετεξελίξουμε σε ουσιαστικά στρατηγική, αποφευγοντας τη συμμετοχή μας σε ευκαιριακές κινήσεις εναντίον της Ρωσίας αλλά στο μέλλον κυρίως έναντι του Ιράν.
6.
Η κίνηση αυτή συνδέεται ασφαλώς και με επιχειρηματικά συμφέροντα. Αρκεί να θυμηθούμε ποιον είχε φωτογραφίσει η κυβέρνηση ως "επιχειρηματικά συμφέροντα στη Θεσσαλονίκη" μόλις την περασμένη εβδομάδα, κατηγορώντας τον πως απεργάζεται σχέδια αποστασίας, μετά την αποχώρηση του βουλευτή, Λαζαρίδη, των ΑΝΕΛ.
7.
Η συγκυρία της δημιουργίας κόμματος (αρκετά) δεξιότερα της ΝΔ επίσης δεν πρέπει να αγνοηθεί.
Κωνσταντίνος Φίλης
11/7/2018
Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.