Τα επικίνδυνα μαθηματικά του ελληνικού χρέους.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Guardian: Κανείς δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει
(1) Guardian: Κανείς δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει
τα 320.000.000.000 του χρέους.
(2) Χάσαμε την ευκαιρία με το φθηνό χρήμα, έκλεισε η πόρτα του QE.
(3)"Καμπανάκι" ΔΝΤ για 8+4 κινδύνους που αντιμετωπίζει
η ελληνική οικονομία.
(4) Χάνονται περιουσίες. Σπίτι 100 τετραγωνικά στο... σφυρί για 9.500 ευρώ - Πλειστηριασμοί που σοκάρουν.
(2) Χάσαμε την ευκαιρία με το φθηνό χρήμα, έκλεισε η πόρτα του QE.
(3)"Καμπανάκι" ΔΝΤ για 8+4 κινδύνους που αντιμετωπίζει
η ελληνική οικονομία.
(4) Χάνονται περιουσίες. Σπίτι 100 τετραγωνικά στο... σφυρί για 9.500 ευρώ - Πλειστηριασμοί που σοκάρουν.
(5) Φόροι, η αλήθεια των αριθμών.
(6) Επιδρομή της εφορίας: Κατασχέσεις για δύο στους τρεις
που χρωστούν.
Τα επικίνδυνα μαθηματικά του ελληνικού χρέους.
Υπάρχουν δύο ζητήματα που δημιουργούν προβληματισμό σχετικά τις πρόσφατες εξελίξεις αναφορικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος. To πρώτο σημείο αφορά στις προβολές του ρυθμού μεγέθυνσης του ΑΕΠ για τα προσεχή 15 έτη. Σύμφωνα με το επικρατούν σενάριο, ο πραγματικός ρυθμός μεγέθυνσης για την περίοδο 2018-2022 εκτιμάται στο 2,0%, ενώ την περίοδο 2023-2032 αντίστοιχα στο 1,0% (μετά την αναθεώρηση των προηγούμενων εκτιμήσεων της Κομισιόν και ταύτιση με αυτές του ΔΝΤ).
Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, το ελληνικό ΑΕΠ
θα έχει την ακόλουθη εξέλιξη (Πίνακας 1).
ΑΕΠ(1.000.000 €)
2017 0
2018
2019
2020
2021
2022
2023
2024
2025
2026
2027
2028
2029
2030
2031
2032
2033
2034
2035
2036
Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί να γίνει είναι το ότι ακόμη και το 2032 το ελληνικό ΑΕΠ δεν θα καταφέρει να φθάσει το αντίστοιχο ύψος της περιόδου 2007-2009. Το 2007 το ΑΕΠ ήταν 232,7 δισ. ευρώ, το 2008 ανήλθε στα 242,1 δισ. και το 2009 έπεσε στα 237,5 δισ.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι το κατά πόσον η συγκεκριμένη μεγέθυνση του ΑΕΠ οδηγεί στη βελτίωση του λόγου Χρέος/ΑΕΠ, έτσι ώστε να συμβάλει στο μέτρο που του αναλογεί στην αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΕ (European Commission, Compliance Report, ESM Stability Support Programme for Greece, Fourth Review, June 2018), για το βασικό σενάριο, ο λόγος Χρέος/ΑΕΠ θα κινηθεί ως εξής, μετά την εφαρμογή των αποφασισθέντων μέτρων στο Eurogroup 24 Ιουνίου 2018.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα θα είναι 3,5% και 2,2% αντίστοιχα τις περιόδους 2018-2022 και 2023-2060. Επίσης, ότι το επιτόκιο δανεισμού την περίοδο 2019-2030 θα είναι κατά μέσο όρο ετησίως περίπου 4,5%, ενώ την περίοδο 2019-2060 θα ανέλθει στο 5,1%.
Αμφίβολες προβλέψεις
Βρισκόμαστε πολύ μακριά από το στόχο που είχε τεθεί στις παλαιότερες εκτιμήσεις του ΔΝΤ αλλά και της ΕΕ, που τοποθετούνταν γύρω στο 120-122% του ΑΕΠ το 2020. Η νέα εκτίμηση ανεβάζει το λόγο σε 168,9% του ΑΕΠ (!) θέτοντας για ακόμη μια φορά σε αμφιβολία τις προβλέψεις των πολυμερών οργανισμών που έχουν εμπλακεί με τη διευθέτηση του ελληνικού δημοσίου χρέους.
Μάλιστα, όλες οι προβλέψεις έχουν αποδειχτεί υπερβολικά αισιόδοξες δείχνοντας ίσως την μεροληπτικότητα που ενυπάρχει στη λογική που έχει υιοθετηθεί στην διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Το μακρινό 2060, εκτιμάται ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα είναι περίπου 97,0% δηλαδή υψηλότερο και από το 90,0% που συνήθως τίθεται ως ανώτερο όριο προκειμένου το χρέος να θεωρείται βιώσιμο. Ξεχνούμε παντελώς το 60,0% ως προς το ΑΕΠ που έχει τεθεί από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η βελτίωση του λόγου με την εφαρμογή των νέων μεσοπρόθεσμων μέτρων αρχίζει μετά τα μισά της δεκαετίας του 2030.
Τώρα, σύμφωνα με τους πολυμερούς οργανισμούς τα όρια βιωσιμότητας είναι να μην ξεπερνούν οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες το 15% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα (μέχρι το 2030) και το 20% του ΑΕΠ μακροπρόθεσμα. Σαφέστατα πρόκειται για μια αυθαίρετη επιλογή ή σωστότερα για μια επιλογή που οι ίδιοι έχουν επιλέξει προκειμένου να συνάδει με τη γενικότερη αντίληψή τους για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Στον παρακάτω πίνακα αναφέρεται η εξέλιξη των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας πριν και μετά τις τελευταίες παρεμβάσεις. Από το 2023 μέχρι και το 2032, όπως παρατηρείται στονσυγκεκριμένο πίνακα, επέρχεται μείωση. Στον παρακάτω πίνακα αντίστοιχα, παρουσιάζεται η μείωση των ποσών που χρειάζεται να αναχρηματοδοτηθούν πριν και μετά την επιμήκυνση των δανείων του δευτέρου προγράμματος (96 δισ. ευρώ χρεολύσια και 14 δις τόκοι).
Υπενθυμίζεται ότι η συμφωνία προβλέπει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και στη συνέχεια υποχώρηση στο 3% του ΑΕΠ το 2023, 2,5% του ΑΕΠ το 2024 και 2,2% του ΑΕΠ το 2025, το οποίο και θα παραμείνει κατά μέσον όρο έως το 2060. Η απαίτηση για το συγκεκριμένο ύψος πρωτογενών πλεονασμάτων, συνάδει απολύτως με την βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους σύμφωνα με τη λογική των δανειστών.
Φιλόδοξες παραδοχές
Ο πρώτος κίνδυνος συνίσταται στο να μην επιτευχθούν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα δεδομένου ότι ποτέ καμία χώρα δεν πέτυχε τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τόσο μεγάλο διάστημα. Όμως υπάρχει και ο δεύτερος κίνδυνος. Η απαίτηση για τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ή επίτευξη τόσο υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων λειτουργεί ανασχετικά -χωρίς απολύτως καμία αμφιβολία- στη μεγέθυνση του ΑΕΠ. Το ωθεί σε χαμηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης σε σχέση με αυτούς που δυνητικά θα μπορούσε να πραγματοποιήσει με διαφορετικά ύψη πρωτογενών πλεονασμάτων.
Αναφέρω ένα παράδειγμα: το 2017, οι προβλέψεις για το ρυθμό μεγέθυνσης του ΑΕΠ ήταν 2,7% σε συνάρτηση με πρωτογενές πλεόνασμα 1,75% του ΑΕΠ. Αντιθέτως η κυβέρνηση επέλεξε να πραγματοποιήσει υπερπλεόνασμα της τάξεως του 4,2% και είδαμε το ρυθμό μεγέθυνση του ΑΕΠ να προσγειώνεται στο 1,4%. Τα δύο αυτά μεγέθη φαίνεται ότι συσχετίζονται αρνητικά.
Συνεπώς διατυπώνεται μια ανησυχία, ότι αυτή η βελτίωση στους δείκτες του χρέους μπορεί να διατηρηθεί περισσότερο μακροπρόθεσμα μόνο υπό φαινομενικά πολύ φιλόδοξες παραδοχές αναφορικά με την αύξηση του ΑΕΠ και την ικανότητα της Ελλάδας να επιτύχει υψηλά πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα. Το γεγονός αυτό υποδεικνύει ότι θα ήταν δύσκολο να διατηρηθεί πρόσβαση στις αγορές περισσότερο μακροπρόθεσμα χωρίς περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους.
Όμως, η μεγέθυνση του ΑΕΠ δεν μπορεί να έχει σχέση μόνο με τη βιωσιμότητα του χρέους, αλλά πρωτίστως και με την αναγκαία αύξηση της «πίτας» προκειμένου να αυξηθεί η ευημερία των Ελλήνων πολιτών. Ένας σημαντικός ρυθμός μεγέθυνσης, πάνω από 2,5% στο αναφερόμενο μεσοπρόθεσμο διάστημα αποτελεί τη μόνη διέξοδο από την εφιαλτική περίοδο των μνημονιακών χρόνων.
Κι αυτό, γιατί μια τέτοια οικονομική μεγέθυνση μπορεί να συμβάλει στην μείωση της ανεργίας, στην αύξηση των εισοδημάτων, στην αύξηση των δημοσίων δαπανών για κρίσιμους τομείς, όπως υγεία και παιδεία, στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, στη πιο δίκαιη φορολόγηση, ενώ ταυτόχρονα θα τηρούνται οι μνημονιακές δεσμεύσεις για υγιή δημοσιονομικά και η εξυπηρέτηση του χρέους. Χωρίς υψηλό ρυθμό μεγέθυνσης στη μεταμνημονιακή περίοδο υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να δημιουργηθούν μεγάλη κίνδυνοι και νέα προβλήματα που μπορεί να αγγίξουν εκ νέου τη φερεγγυότητα της χώρας.
Ο Κώστας Μελάς διδάσκει oικονομικά στο Πάντειο πανεπιστήμιο. Είναι συγγραφέας των κάτωθι βιβλίων: Το Ανυπόφορο Βουητό του Κενού (με Γιάννη Παπαμιχαήλ, 2017), Αργεντινή- Ελλάδα (2015), 5 Οικουμενικοί Έλληνες Στοχαστές (συλλογικό 2014), Η Ατελέσφορη Επιστήμη (2013), Μικρά Μαθήματα για την Ελληνική Οικονομία (2013), Μετά τον Ερντογάν τι; (με Σταύρος Λυγερό, 2013), Οι Σύγχρονες Κρίσεις του Παγκόσμιου Χρηματοπιστωτικού Συστήματος (2011), Η Σαστισμένη Ευρώπη (2009), Πλανόγραμμα (2009), Νεοσυντηρητικοί (2007), Παγκοσμιοποίηση και Πολυεθνικές Επιχειρήσεις (με Γιάννη Πολλάλη 2005), Ζητήματα Θεωριών Παραγωγής (2005), Περιδιαβαίνοντας σε ζητήματα της Μακροοικονομικής Θεωρίας, Αγορά Συναλλάγματος και Ιδιωτικοποίηση του Κινδύνου (2003), Εισαγωγή στην Τραπεζική Χρηματοοικονομική Διοικητική (2002 και 2009), Αρχές Νομισματικής Θεωρίας και Πολιτικής (με Κώστα Καρφάκη και Θεοφάνη Μπένο 2000), Διεθνής Τραπεζική στην Αλλαγή του Αιώνα (με Φιλομήλα Χρηστίδου, 1999), Παγκοσμιοποίηση (1999).
26 Ιουλίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Guardian: Κανείς δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει
τα 320.000.000.000 του χρέους.
Την προειδοποίηση ότι οι αποφάσεις του Eurogroup ήταν ανεπαρκείς για να εξασφαλίσουν οριστική λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους με αποτέλεσμα να μην αποκλείεται μια νέα κρίση στο μέλλον εκφράζει σε σημερινό του άρθρο ο Guardian. Μάλιστα η βρετανική εφημερίδα υποστηρίζει ότι κανείς δεν πιστεύει ότι η χώρα θα αποπληρώσει το χρέος της.
«Ξέφυγε επιτέλους η Ελλάδα από την καταστροφή»; Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει ο Guardian με αφορμή την επικείμενη ολοκλήρωση του τελευταίου προγράμματος στήριξης αλλά και τις αποφάσεις του πρόσφταου Eurogroup.
«Κανείς δεν πιστεύει ότι η χώρα μπορεί να αποπληρώσει επιτυχώς το χρέος της. Η συμφωνία, που αποκαλύφθηκε τον περασμένο μήνα, δίνει στην Αθήνα τη δυνατότητα παράτασης των πληρωμών του χρέους των 320 δισ. ευρώ κατά μια δεκαετία και παρέχει την τόσο αναγκαία “ανάσα” για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Όμως, θεωρείται ευρέως ως ανεπαρκής για να αποφύγει η Ελλάδα μια νέα κρίση στο μέλλον», αναφέρει το χαρακτηριστικά το δημοσίευμα του Guardian.
Σε άλλο σημείο του άρθρου ο Guardian σημειώνει ότι στην ιστορία των παγκόσμιων οικονομικών καμία χώρα δεν έχει λάβει τόσα χρήματα όσα η Ελλάδα, ωστόσο η διάσωση της ελληνικής οικονομίας είχε το σημαντικό τίμημα. Οι όροι που την συνόδευαν ήταν σκληροί, μη δημοφιλείς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τιμωρητικά επιθετικοί. Περικοπές μισθών και συντάξεων, αυξήσεις φόρων και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, πολλές εξ αυτών αντιπαθείς παρά το γεγονός ότι έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί προ πολλούς. Αλλά ο «δημοσιονομικός ζουρλομανδύας», όπως τον χαρακτηρίζει ο Guardian, έπνιξε την οικονομική ανάπτυξη. «Από 120% στο ξέσπασμα της κρίσης, η αναλογία χρέους- ΑΕΠ πλέον είναι περίπου 180%, μακράν η υψηλότερη στην ΕΕ» τονίζεται στο δημοσίευμα.
Πολλοί, σημειώνεται στο μακροσκελές ρεπορτάζ, πιστεύουν ότι μπορεί να χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία για να ανακτήσει η χώρα το χαμένο εισόδημα και να επιστρέψει στο προ κρίσης βιοτικό επίπεδο. Ακόμα χειρότερα, το δημογραφικό πρόβλημα που επιδεινώνεται δεν βοηθά, καθώς η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο ποσοστό γεννήσεων μετά τη Βουλγαρία στην ΕΕ με τον πληθυσμό να μειώνεται σχεδόν κατά 3% ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης και των λιγότερων γεννήσεων κατά τη διάρκεια της κρίσης, καταλήγει στο δημοσίευμά του ο Guardian.
15 Ιουλίου 2018
2.
Χάσαμε την ευκαιρία με το φθηνό χρήμα,
έκλεισε η πόρτα του QE.
Σαν σύννεφο καπνού πάνω από την ελληνική οικονομία, ένας συνδυασμός από αρνητικούς εγχώριους και εξωγενείς παράγοντες πλανάται απειλητικά και σκιάζει το αφήγημα της εξόδου. Ένα περίπου μήνα πριν την αποφοίτηση της Ελλάδας από τα μνημόνια, και η τραγωδία της Αττικής έβγαλε όπως ήταν αναμενόμενο από το κάδρο, την εικόνα μιας οικονομίας δίχως δυναμισμό, που αγορές και επενδυτές δεν την εμπιστεύονται, και που το χειρότερο, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα θολό διεθνές περιβάλλον, από τον εμπορικό πόλεμο Τράμπ, και την αύξηση στο κόστος χρήματος, έως τη συστηματική άνοδο της αβεβαιότητας παγκοσμίως.
Τα λόγια είναι του καθηγητή Οικονομικών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Παναγιώτη Πετράκη, που μιλώντας στο Liberal.gr, διαβλέπει τον κίνδυνο να αποδειχθεί ότι το τρένο έφυγε από τον σταθμό, και εμείς δεν προλάβαμε να επιβιβαστούμε, αντίθετα με ό,τι πέτυχαν τη διετία 2015-2016, οι άλλες μνημονιακές χώρες. "Στην ουσία, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε μια από τις πολλές δόσεις αυτής της αβελτηρίας, των καθυστερήσεων, των λαθών, και των χαμένων ευκαιριών, να τελειώσουμε μια και καλή με τα μνημόνια. Αν όχι το 2015, τουλάχιστον το 2016, θα μπορούσαμε να είχαμε ξεμπερδέψει οριστικά με αυτά", όπως σημειώνει με νόημα.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Σήμερα συνεδριάζει η ΕΚΤ προκειμένου να αποσαφηνιστεί η μεταμνημονιακή της σχέση με την Ελλάδα και τις ελληνικές τράπεζες, δεδομένου ότι από 21 Αυγούστου οι τελευταίες χάνουν το waiver. Τι σημαίνουν όλα αυτά στη πράξη;
Συμφώνως με όλες τις ενδείξεις στη σημερινή συνεδρίαση της η ΕΚΤ δεν θα μεταβάλει τα ευρωπαϊκά επιτόκια και θα επαναβεβαιώσει την πρόθεση της να οδηγήσει σε ένα τέλος το QE μειώνοντας τις μηνιαίες αγορές από τον Σεπτέμβριο στα 15 δισ. ευρώ.
Έτσι λογικά δεν θα υπάρξει παράθυρο ευκαιρίας και για τα ελληνικά ομόλογα. Συγχρόνως η κατάργηση του waiver λειτουργεί προς την ίδια κατεύθυνση πιέζοντας την ρευστότητα των εγχώριων τραπεζών και τις προσδοκίες για μια γρήγορη μεταβολή των συνθηκών υποδοχής των Ελληνικών ομολόγων.
- Ένα μήνα πριν την έξοδο από τα μνημόνια, αρκετοί ξένοι οίκοι, επιμένουν ότι η Ελλάδα δεν έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο (Capital Economics). Είχε προηγηθεί το ΔΝΤ απηύθυνε προειδοποιήσεις στη κυβέρνηση ότι η ανατροπή των μεταρρυθμίσεων θα πλήξει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ενώ η Μέρκελ δήλωσε ότι «δεν τελειώνουν όλα στις 20 Αυγούστου για την Ελλάδα». Τι μας λένε όλα αυτά τα μηνύματα;
Όλοι είναι πολύ προσεκτικοί για την περίπτωση της Ελλάδας. Η πρόσφατη δήλωση Μέρκελ είναι ενδεικτική της κατάστασης. Το πρόβλημα υπάρχει λόγω της υψηλής σχέσης χρέους προς ΑΕΠ αλλά δημιουργείται και από εμάς, με αυτό το κλίμα παροχολογίας των τελευταίων ημερών για τους μισθούς και τις συμβάσεις ή με την υποσχεσιολογία για ακύρωση των περικοπών στις συντάξεις.
Η κυβέρνηση θέλει να προσδώσει στην έξοδο μορφή θριάμβου, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή γίνεται πολύ υποτονικά, και με σοβαρές εκρεμμότητες στην οικονομία.Η μία αφορά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, και η άλλη είναι το χρέος. Αν και έχουν γίνει βελτιώσεις στην ανταγωνιστικότητα, αυτές επειδή στηρίζονται στην μείωση του εργατικού κόστους και όχι σε οργανικούς λόγους ( καινοτομία)δημιουργεί ζητήματα διατηρησιμότητας.Εαν αυτά συνδυαστούν με ένα αβέβαιο διεθνές περιβάλλον τότε έχετε μια διεθνή διστακτικότητα που θέλει χρόνο για να επουλωθεί.
- Επίσης η παραγωγικότητα της οικονομίας παραμένει πολύ χαμηλή…
Πως να μην παραμένει όταν εδώ και χρόνια υπάρχει επενδυτική άπνοια και μακροχρόνια ανεργία που καταστρέφει δεξιότητες.Και μπορεί να έχουμε αποκαταστήσει μέρος της ανταγωνιστικότητας επειδή έχει πέσει το εργατικό κόστος, αλλά η πρόοδος είναι ασταθής. Επίσης αν δείτε τους δείκτες διαρθρωτικών μεταβολών, μετά το 2015, διαπιστώνουμε ουσιαστική στασιμότητα. Μόνο ο δείκτης διαφθοράς δείχνει σημάδια βελτίωσης.
- Σε μια οικονομία όμως στην αρχική της κυκλικής ανάκαμψης, με τόσα πολλά υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία και τόσο πολύ φθηνό και καταρτισμένο ανθρωπινό δυναμικό, δεν θα έπρεπε η ανταπόκριση των επενδυτών να είναι πολύ μεγαλύτερη;
Η εικόνα που βλέπουν αγορές και επενδυτές είναι μιας οικονομίας με έναν από τους χαμηλότερους ρυθμούς αύξησης της παραγωγικότητας, μιας οικονομίας όπου ο συστηματικός κίνδυνος παραμένει ακόμη υψηλός.
Αποτυπώνεται αυτό χαρακτηριστικά στο κόστος δανεισμού, όπου η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς είναι οριακά κάτω του 4%. Στη δική μου ανάγνωση, όσο αυτό παραμένει στη ζώνη 3,5%-4%, η ανάγνωση των επενδυτών δεν θα αλλάξει. Και ακριβώς επειδή το χρέος έχει αυξηθεί (!)λόγω της ακολουθούμενης πολιτικής, αναμένω ότι το κόστος δανεισμού της Ελλάδας θα παραμείνει σε αυτή τη ζώνη μετά ίσως από μια πρόσκαιρη μείωση.Δεν θα αποκλιμακωθεί θεαματικά κάτω του 3,5%. Στο καλό σενάριο θα παραμείνει για λίγο γύρω στο 3,6%-3,8%, αλλά στην συνέχεια θα αυξηθεί για να παραμείνει μακροπρόθεσμα γύρω στο 4%.
Δεν είναι απαγορευτικό για εξόδους στις αγορές αλλά πάντως ακριβό.
- Τι θα συμβεί δηλαδή μετά το φθινόπωρο;
Τότε θα αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά η εφαρμογή του προγράμματος της ιταλικής κυβέρνησης για το οποίο έχουμε αρκετές αγωνίες. Αν και έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί των προεκλογικών της υποσχέσεων, εντούτοις δεν θα μπορέσει να απόσχει και πολύ από αυτές. Άρα θα πρέπει να αναμένουμε αναταράξεις από το μέτωπο της Ιταλίας σε μια Ευρώπη που φαίνεται ότι διακόπτει το QE και τα ηνία της ΕΚΤ φαίνεται ότι τα παίρνουν σκληροπυρηνικές δυνάμεις
Δείτε, κάτι, ακριβώς επειδή έχουμε πάρει μια περιοδο χαρίτος να μην πληρώσουμε για μια 10ετία τα δάνεια του EFSF, οι αγορές βλέπουν ότι μπορούν να δανείσουν την Ελλάδα για βραχυπρόθεσμο διάστημα. Δηλαδή για μια 5ετία- 7 ετία, γιατί είναι πιο σίγουροι ότι στο διάστημα αυτό θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Δεν είναι κανείς πολύ πρόθυμος αυτή τη στιγμή να δανείσει την Ελλάδα για περίοδο 10 ετών που αγγίζει δηλαδή τα όρια βιωσιμότητας.
- Επομένως, εξωγενείς παράγοντες, όπως π.χ. η Ιταλία, σκιάζουν την επόμενη ημέρα της Ελλάδας…
Μακάρι να ήταν μόνο η Ιταλία. Ένας συνδυασμός από αρνητικούς εγχώριους και εξωγενείς παράγοντες πλανάται σαν σύννεφο πάνω από την ελληνική οικονομία, με κίνδυνο να αποδειχθεί ότι το τρένο έφυγε από το σταθμό, και εμείς δεν προλάβαμε να επιβιβαστούμε, αντίθετα με ό,τι πέτυχαν τη διετία 2015-2016 οι άλλες μνημονιακές χώρες.
Η αμερικανική καμπύλη επιτοκίων, τείνει πλέον να αντιστραφεί, και το κόστος χρήματος βαίνει προς αύξηση. Ίσως πλησιάζουν σε ύφεση. Αυτό δείχνει ότι ο πλανήτης αρχίζει να φοβάται σοβαρά την ένταση που ενδεχομένως πάρει ο εμπορικός πόλεμος, πολλώ δε μάλλον όταν ο Τραμπ έχει απειλήσει την Κίνα ότι θα επιβάλει νέους δασμούς σε εισαγωγές ύψους 300 δισ δολαρίων. Αν αυτό συμβεί θα πληγεί η παγκόσμια ανάπτυξη φέτος και τα επόμενα χρόνια. Αυτό θα λειτουργήσει σαν ντόμινο, αυξάνοντας τα επιτόκια και την αβεβαιότητα.
Έτερος λόγος για τον οποίο οι επενδυτές παραμένουν διστακτικοί απέναντι στην Ελλάδα, είναι ότι η χώρα μπαίνει σε πολιτικό κύκλο, και είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος μιας άκρατης παροχολογίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της πλειοδοσίας δηλώσεων από κυβερνητικά στελέχη (ευτυχώς πλην της ηγεσίας του υπ. Οικονομικών) ότι με κάποιο μαγικό τρόπο, αυτές δεν πρόκειται να περικοπούν. Δεν έχουμε την παραμικρή ένδειξη από πουθενά, ότι δεν θα κοπούν οι συντάξεις, κι όμως κυβερνητικά στελέχη επιμείνουν σε αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων, που φυσικά εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες.
- Αυτό λοιπόν που λέτε είναι ότι μια σειρά λόγων, εσωτερικοί, και εξωτερικοί, ένα μήνα πριν την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο, κάνουν τους ξένους επενδυτές να κρατούν μικρό καλάθι για την Ελλάδα, σωστά;
Οι εγχώριοι παράγοντες είναι η υποσχεσιολογία για αναστολή ψηφισμένων μέτρων, ο πολιτικός κύκλος στην Ελλάδα, και το προβληματικό τραπεζικό σύστημα. Ελάχιστες για παράδειγμα ανακάμψεις στην οικονομική ιστορία του πλανήτη στηρίχθηκαν σε άλλους λόγους χωρίς δηλαδή ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα. Αυτές οι credit less recoveries ήταν και είναι επώδυνες . Επιπροσθέτως τώρα λειτουργούν και εξωγενείς αρνητικοί παράγοντες που αφορούν την Ιταλία, τον εμπορικό πόλεμο Τραμπ, την αύξηση στο κόστος χρήματος, και τη συστηματική άνοδο της αβεβαιότητας διεθνώς.
Έχουμε δηλαδή ένα συνδυασμό αρνητικών παραγόντων, ικανών να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι εκείνο το "παράθυρο ευκαιρίας" για τις μνημονιακές χώρες, όπως η υπερβάλλουσα ρευστότητα, που οι υπόλοιπες εκμεταλλεύθηκαν την περίοδο 2015-2016, και η Ελλάδα δεν έκανε, τελικά θα μας κοστίσει. Τότε ήταν πολύ ξεκάθαρο το μέλλον. Τώρα είναι αρκετα θολό.
Στο τέλος της ημέρας, ενδεχομένως να αποδειχθεί ότι το τρένο έφυγε από το σταθμό, και εμείς δεν προλάβαμε να επιβιβαστούμε. Η εποχή του φθηνού χρήματος φτάνει στο τέλος της και η Ελλάδα δυστυχώς την έχασε. Στην ουσία, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε μια από τις πολλές δόσεις αυτής της αβελτηρίας, των καθυστερήσεων, των λαθών, και των χαμένων ευκαιριών, να τελειώσουμε μια και καλή με τα μνημόνια.
Αν όχι το 2015, τουλάχιστον το 2016, θα μπορούσαμε να είχαμε ξεμπερδέψει οριστικά με αυτά. Και λέω ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουμε μια μόνο δόση των λαθών εκείνης της περιόδου, γιατί το συνολικό λογαριασμό, θα τον πληρώνουμε για πολλά ακόμη χρόνια.
Όλα αυτά λοιπόν μαζί, κρατούν κουμπωμένους ακόμη τους επενδυτές, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για την Ελλάδα, μια ούτως ή άλλως χώρα “ειδικής αντιμετώπισης” λόγω χρόνιων ιδιαιτεροτήτων.Το πολιτικό σύστημα έχει ακόμα πολλές σημαντικές προκλήσεις για να επιταχύνει την αντιστροφή της εικόνας
https://www.liberal.gr/arthro/214102/apopsi/sunenteuxeis/panagiotis-petrakis-chasame-ti-chrusi-eukairia-me-to-fthino-chrima-ekleise-i-porta-tou-QE.html
26/7/ 2018
Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ
3.
"Καμπανάκι" ΔΝΤ για 8+4 κινδύνους
που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία.
Υψηλούς κινδύνους και αβεβαιότητες βλέπει το ΔΝΤ στην έκθεσή του για την Ελλάδα σε 8 πεδία. Όπως επισημαίνει, εκτιμά ότι μπορεί να προκαλέσουν από ανάγκη για νέα μέτρα και εγκλωβισμό σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, έως προβλήματα στο τραπεζικό σύστημα. Το Ταμείο θεωρεί κομβικό σημείο κινδύνου τις εκλογές που "βλέπει" το 2019, τις δικαστικές αποφάσεις, την ύφεση που μπορεί να φέρουν τα δημοσιονομικά μέτρα, αλλά και τις μεταρρυθμίσεις που δεν... έγιναν. Εκτιμά επίσης ότι πυκνώνουν τα σύννεφα και στο διεθνές περιβάλλον σε 4 πεδία.
Ειδικότερα, στην έκθεση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα και περιλαμβάνει προβλέψεις δυσμενέστερες της Κομισιόν για την πορεία της οικονομίας αλλά και για τη βιωσιμότητά του χρέους το ΔΝΤ απαριθμεί τους εξής εσωτερικούς κινδύνους:
1. ΕΚΛΟΓΕΣ: Ο πιο μεγάλος κίνδυνος σύμφωνα με το ΔΝΤ είναι η μεταρρυθμιστική κόπωση η οποία, σύμφωνα με το Ταμείο, θα μπορούσε να μειώσει τον ρυθμό υλοποίησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ή να οδηγήσει σε ανατροπή τους. Όπως σημειώνει είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο οι πολιτικές πιέσεις να ενταθούν πριν από τις εκλογές του 2019. Επίσης, τονίζει ότι αλλαγή πλεύσης "ενδέχεται να προκαλέσει απώλεια εμπιστοσύνης από τις αγορές και να συμπιέσει τη ρευστότητα και τα πλεονάσματα".
2. ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ: Ακόμη και αν δεν υπάρξουν ανατροπές, εκτιμά ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί να τηρήσει αυστηρές και δύσκολες πολιτικές δεσμεύσεις για την εξασφάλιση των όρων της συμφωνίας και έτσι των παρεμβάσεων στο χρέος έως και το 2022 αλλά και της πρόσβασής της στις αγορές.
3. ΠΛΗΓΜΑ ΜΕΤΡΩΝ ΣΤΟ ΑΕΠ: Και στο σενάριο που υπάρξει πλήρης και επιτυχής εφαρμογή όσων έχουν συμφωνηθεί, η ανάπτυξη μπορεί να αποδειχθεί χαμηλότερη από τις προσδοκίες. Και τούτο λόγω των δυσμενέστερων (από τις αναμενόμενες) επιπτώσεων από τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα στην ανάπτυξη ή χαμηλότερων επιδόσεων στην ανάκαμψη των επενδύσεων. Γι' αυτό και ζητείται η δημοσιονομική πολιτική να εξισορροπηθεί σημαντικά για την καλύτερη στήριξη της ανάπτυξης, μεταξύ άλλων, μέσω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών και της ενίσχυσης του κοινωνικού πλέγματος προστασίας (σ.σ. αλλά πάντα χωρίς δημοσιονομικό αντίκτυπο...). Επισημαίνεται ότι μία χαμηλότερη ανάπτυξη θα μπορούσε να υπονομεύσει τις δημοσιονομικές επιδόσεις και να διαιωνίσει τα προβλήματα χρέους. Προτείνεται έμφαση στη μείωση των δαπανών και σε άλλες πηγές εσόδων για να υπάρξουν και φοροελεφρύνσεις (σ.σ προτείνεται μείωση του συντελεστή ΦΠΑ αλλά με πλήρη κατάργηση εξαιρέσεων/εκπτώσεων) και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
4. ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ: Ένας άλλος κίνδυνος είναι η ανατροπή της συμφωνίας μετά από αποφάσεις για παράδειγμα για το ασφαλιστικό κάτι που "θα μπορούσε να υπονομεύσει τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος".
5. ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Ειδική μνεία γίνεται για τις τράπεζες στην έκθεση του ΔΝΤ και για τις σημαντικές προσπάθειες που απαιτούνται για την εξυγίανσή τους. Μάλιστα αναφέρεται ότι "παραμένουν ευάλωτες" και εκφράζεται η άποψη ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν πρόσθετες κεφαλαιακές ανάγκες.
6. ΑΓΟΡΕΣ: Εκτιμάται ότι απαιτούνται σημαντικές πρόσθετες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και προϊόντων για την αύξηση της παραγωγικότητας και την υπέρβαση των ελλείψεων ανταγωνιστικότητας.
7. ΔΗΜΟΣΙΟ: Το ΔΝΤ πιστεύει ότι η Ελλάδα χρειάζεται περαιτέρω μεταρρυθμίσεις για να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα και τη διακυβέρνηση στο δημόσιο που χαρακτηρίζει αναποτελεσματικό.
8. ΓΗΡΑΝΣΗ: Μακροπρόθεσμα, αναφέρει ότι η γήρανση του πληθυσμού αναμένεται να επιβραδύνει τη δυνητική ανάπτυξη, αυξάνοντας την ανάγκη ενίσχυσης της παραγωγικότητας.
Οι 4 εξωτερικοί κίνδυνοι
Στους εξωτερικούς κινδύνους το ΔΝΤ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την αλλαγή του σκηνικού στη ρευστότητα σε παγκόσμια κλίμακα, την περιφερειακή αστάθεια, την πολιτική αβεβαιότητα και την πιθανότητα εγκλωβισμού της οικονομίας παγκοσμίως σε χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης:
1. ΜΕΙΩΣΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ: Ο βασικός κίνδυνος είναι μία απότομη αύξηση των επιτοκίων (πχ λόγω πληθωρισμού στις ΗΠΑ) που θα καθιστούσε ακριβότερη την εξυπηρέτηση του χρέους και θα δημιουργούσε κινδύνους αναχρηματοδότησης σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
2. ΑΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Η χαμηλή παραγωγικότητα (σε ΗΠΑ, Ευρωζώνη, και Ιαπωνία), το υψηλό χρέος και η καθυστέρηση στην αντιμετώπιση των πληγών της κρίσης "υπονομεύουν τη μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη" και έτσι τις προοπτικές για ενίσχυση των εξαγωγών.
3. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ: Σχετίζονται με τον εμπορικό πόλεμο στις ΗΠΑ και την ασκούμενη πολιτική, με τη διαπραγμάτευση για το Brexit και του εκλογικού κύκλου σε πολλά κράτη.
4. ΑΣΤΑΘΕΙΑ: Η έλλειψη σταθερότητας σε τμήματα της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της Ασίας και της Ευρώπης προκαλεί αυξημένο κίνδυνο για προσφυγικές ροές αλλά και για στρατιωτικές δαπάνες.
Της Δήμητρας Καδδά
http://www.capital.gr/oikonomia/3308228/-kampanaki-dnt-gia-8-4-kindunous-pou-antimetopizei-i-elliniki-oikonomia
31/7/2018
2.
Χάσαμε την ευκαιρία με το φθηνό χρήμα,
έκλεισε η πόρτα του QE.
Σαν σύννεφο καπνού πάνω από την ελληνική οικονομία, ένας συνδυασμός από αρνητικούς εγχώριους και εξωγενείς παράγοντες πλανάται απειλητικά και σκιάζει το αφήγημα της εξόδου. Ένα περίπου μήνα πριν την αποφοίτηση της Ελλάδας από τα μνημόνια, και η τραγωδία της Αττικής έβγαλε όπως ήταν αναμενόμενο από το κάδρο, την εικόνα μιας οικονομίας δίχως δυναμισμό, που αγορές και επενδυτές δεν την εμπιστεύονται, και που το χειρότερο, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα θολό διεθνές περιβάλλον, από τον εμπορικό πόλεμο Τράμπ, και την αύξηση στο κόστος χρήματος, έως τη συστηματική άνοδο της αβεβαιότητας παγκοσμίως.
Τα λόγια είναι του καθηγητή Οικονομικών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Παναγιώτη Πετράκη, που μιλώντας στο Liberal.gr, διαβλέπει τον κίνδυνο να αποδειχθεί ότι το τρένο έφυγε από τον σταθμό, και εμείς δεν προλάβαμε να επιβιβαστούμε, αντίθετα με ό,τι πέτυχαν τη διετία 2015-2016, οι άλλες μνημονιακές χώρες. "Στην ουσία, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε μια από τις πολλές δόσεις αυτής της αβελτηρίας, των καθυστερήσεων, των λαθών, και των χαμένων ευκαιριών, να τελειώσουμε μια και καλή με τα μνημόνια. Αν όχι το 2015, τουλάχιστον το 2016, θα μπορούσαμε να είχαμε ξεμπερδέψει οριστικά με αυτά", όπως σημειώνει με νόημα.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Σήμερα συνεδριάζει η ΕΚΤ προκειμένου να αποσαφηνιστεί η μεταμνημονιακή της σχέση με την Ελλάδα και τις ελληνικές τράπεζες, δεδομένου ότι από 21 Αυγούστου οι τελευταίες χάνουν το waiver. Τι σημαίνουν όλα αυτά στη πράξη;
Συμφώνως με όλες τις ενδείξεις στη σημερινή συνεδρίαση της η ΕΚΤ δεν θα μεταβάλει τα ευρωπαϊκά επιτόκια και θα επαναβεβαιώσει την πρόθεση της να οδηγήσει σε ένα τέλος το QE μειώνοντας τις μηνιαίες αγορές από τον Σεπτέμβριο στα 15 δισ. ευρώ.
Έτσι λογικά δεν θα υπάρξει παράθυρο ευκαιρίας και για τα ελληνικά ομόλογα. Συγχρόνως η κατάργηση του waiver λειτουργεί προς την ίδια κατεύθυνση πιέζοντας την ρευστότητα των εγχώριων τραπεζών και τις προσδοκίες για μια γρήγορη μεταβολή των συνθηκών υποδοχής των Ελληνικών ομολόγων.
- Ένα μήνα πριν την έξοδο από τα μνημόνια, αρκετοί ξένοι οίκοι, επιμένουν ότι η Ελλάδα δεν έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο (Capital Economics). Είχε προηγηθεί το ΔΝΤ απηύθυνε προειδοποιήσεις στη κυβέρνηση ότι η ανατροπή των μεταρρυθμίσεων θα πλήξει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ενώ η Μέρκελ δήλωσε ότι «δεν τελειώνουν όλα στις 20 Αυγούστου για την Ελλάδα». Τι μας λένε όλα αυτά τα μηνύματα;
Όλοι είναι πολύ προσεκτικοί για την περίπτωση της Ελλάδας. Η πρόσφατη δήλωση Μέρκελ είναι ενδεικτική της κατάστασης. Το πρόβλημα υπάρχει λόγω της υψηλής σχέσης χρέους προς ΑΕΠ αλλά δημιουργείται και από εμάς, με αυτό το κλίμα παροχολογίας των τελευταίων ημερών για τους μισθούς και τις συμβάσεις ή με την υποσχεσιολογία για ακύρωση των περικοπών στις συντάξεις.
Η κυβέρνηση θέλει να προσδώσει στην έξοδο μορφή θριάμβου, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή γίνεται πολύ υποτονικά, και με σοβαρές εκρεμμότητες στην οικονομία.Η μία αφορά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, και η άλλη είναι το χρέος. Αν και έχουν γίνει βελτιώσεις στην ανταγωνιστικότητα, αυτές επειδή στηρίζονται στην μείωση του εργατικού κόστους και όχι σε οργανικούς λόγους ( καινοτομία)δημιουργεί ζητήματα διατηρησιμότητας.Εαν αυτά συνδυαστούν με ένα αβέβαιο διεθνές περιβάλλον τότε έχετε μια διεθνή διστακτικότητα που θέλει χρόνο για να επουλωθεί.
- Επίσης η παραγωγικότητα της οικονομίας παραμένει πολύ χαμηλή…
Πως να μην παραμένει όταν εδώ και χρόνια υπάρχει επενδυτική άπνοια και μακροχρόνια ανεργία που καταστρέφει δεξιότητες.Και μπορεί να έχουμε αποκαταστήσει μέρος της ανταγωνιστικότητας επειδή έχει πέσει το εργατικό κόστος, αλλά η πρόοδος είναι ασταθής. Επίσης αν δείτε τους δείκτες διαρθρωτικών μεταβολών, μετά το 2015, διαπιστώνουμε ουσιαστική στασιμότητα. Μόνο ο δείκτης διαφθοράς δείχνει σημάδια βελτίωσης.
- Σε μια οικονομία όμως στην αρχική της κυκλικής ανάκαμψης, με τόσα πολλά υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία και τόσο πολύ φθηνό και καταρτισμένο ανθρωπινό δυναμικό, δεν θα έπρεπε η ανταπόκριση των επενδυτών να είναι πολύ μεγαλύτερη;
Η εικόνα που βλέπουν αγορές και επενδυτές είναι μιας οικονομίας με έναν από τους χαμηλότερους ρυθμούς αύξησης της παραγωγικότητας, μιας οικονομίας όπου ο συστηματικός κίνδυνος παραμένει ακόμη υψηλός.
Αποτυπώνεται αυτό χαρακτηριστικά στο κόστος δανεισμού, όπου η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς είναι οριακά κάτω του 4%. Στη δική μου ανάγνωση, όσο αυτό παραμένει στη ζώνη 3,5%-4%, η ανάγνωση των επενδυτών δεν θα αλλάξει. Και ακριβώς επειδή το χρέος έχει αυξηθεί (!)λόγω της ακολουθούμενης πολιτικής, αναμένω ότι το κόστος δανεισμού της Ελλάδας θα παραμείνει σε αυτή τη ζώνη μετά ίσως από μια πρόσκαιρη μείωση.Δεν θα αποκλιμακωθεί θεαματικά κάτω του 3,5%. Στο καλό σενάριο θα παραμείνει για λίγο γύρω στο 3,6%-3,8%, αλλά στην συνέχεια θα αυξηθεί για να παραμείνει μακροπρόθεσμα γύρω στο 4%.
Δεν είναι απαγορευτικό για εξόδους στις αγορές αλλά πάντως ακριβό.
- Τι θα συμβεί δηλαδή μετά το φθινόπωρο;
Τότε θα αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά η εφαρμογή του προγράμματος της ιταλικής κυβέρνησης για το οποίο έχουμε αρκετές αγωνίες. Αν και έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί των προεκλογικών της υποσχέσεων, εντούτοις δεν θα μπορέσει να απόσχει και πολύ από αυτές. Άρα θα πρέπει να αναμένουμε αναταράξεις από το μέτωπο της Ιταλίας σε μια Ευρώπη που φαίνεται ότι διακόπτει το QE και τα ηνία της ΕΚΤ φαίνεται ότι τα παίρνουν σκληροπυρηνικές δυνάμεις
Δείτε, κάτι, ακριβώς επειδή έχουμε πάρει μια περιοδο χαρίτος να μην πληρώσουμε για μια 10ετία τα δάνεια του EFSF, οι αγορές βλέπουν ότι μπορούν να δανείσουν την Ελλάδα για βραχυπρόθεσμο διάστημα. Δηλαδή για μια 5ετία- 7 ετία, γιατί είναι πιο σίγουροι ότι στο διάστημα αυτό θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Δεν είναι κανείς πολύ πρόθυμος αυτή τη στιγμή να δανείσει την Ελλάδα για περίοδο 10 ετών που αγγίζει δηλαδή τα όρια βιωσιμότητας.
- Επομένως, εξωγενείς παράγοντες, όπως π.χ. η Ιταλία, σκιάζουν την επόμενη ημέρα της Ελλάδας…
Μακάρι να ήταν μόνο η Ιταλία. Ένας συνδυασμός από αρνητικούς εγχώριους και εξωγενείς παράγοντες πλανάται σαν σύννεφο πάνω από την ελληνική οικονομία, με κίνδυνο να αποδειχθεί ότι το τρένο έφυγε από το σταθμό, και εμείς δεν προλάβαμε να επιβιβαστούμε, αντίθετα με ό,τι πέτυχαν τη διετία 2015-2016 οι άλλες μνημονιακές χώρες.
Η αμερικανική καμπύλη επιτοκίων, τείνει πλέον να αντιστραφεί, και το κόστος χρήματος βαίνει προς αύξηση. Ίσως πλησιάζουν σε ύφεση. Αυτό δείχνει ότι ο πλανήτης αρχίζει να φοβάται σοβαρά την ένταση που ενδεχομένως πάρει ο εμπορικός πόλεμος, πολλώ δε μάλλον όταν ο Τραμπ έχει απειλήσει την Κίνα ότι θα επιβάλει νέους δασμούς σε εισαγωγές ύψους 300 δισ δολαρίων. Αν αυτό συμβεί θα πληγεί η παγκόσμια ανάπτυξη φέτος και τα επόμενα χρόνια. Αυτό θα λειτουργήσει σαν ντόμινο, αυξάνοντας τα επιτόκια και την αβεβαιότητα.
Έτερος λόγος για τον οποίο οι επενδυτές παραμένουν διστακτικοί απέναντι στην Ελλάδα, είναι ότι η χώρα μπαίνει σε πολιτικό κύκλο, και είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος μιας άκρατης παροχολογίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της πλειοδοσίας δηλώσεων από κυβερνητικά στελέχη (ευτυχώς πλην της ηγεσίας του υπ. Οικονομικών) ότι με κάποιο μαγικό τρόπο, αυτές δεν πρόκειται να περικοπούν. Δεν έχουμε την παραμικρή ένδειξη από πουθενά, ότι δεν θα κοπούν οι συντάξεις, κι όμως κυβερνητικά στελέχη επιμείνουν σε αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων, που φυσικά εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες.
- Αυτό λοιπόν που λέτε είναι ότι μια σειρά λόγων, εσωτερικοί, και εξωτερικοί, ένα μήνα πριν την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο, κάνουν τους ξένους επενδυτές να κρατούν μικρό καλάθι για την Ελλάδα, σωστά;
Οι εγχώριοι παράγοντες είναι η υποσχεσιολογία για αναστολή ψηφισμένων μέτρων, ο πολιτικός κύκλος στην Ελλάδα, και το προβληματικό τραπεζικό σύστημα. Ελάχιστες για παράδειγμα ανακάμψεις στην οικονομική ιστορία του πλανήτη στηρίχθηκαν σε άλλους λόγους χωρίς δηλαδή ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα. Αυτές οι credit less recoveries ήταν και είναι επώδυνες . Επιπροσθέτως τώρα λειτουργούν και εξωγενείς αρνητικοί παράγοντες που αφορούν την Ιταλία, τον εμπορικό πόλεμο Τραμπ, την αύξηση στο κόστος χρήματος, και τη συστηματική άνοδο της αβεβαιότητας διεθνώς.
Έχουμε δηλαδή ένα συνδυασμό αρνητικών παραγόντων, ικανών να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι εκείνο το "παράθυρο ευκαιρίας" για τις μνημονιακές χώρες, όπως η υπερβάλλουσα ρευστότητα, που οι υπόλοιπες εκμεταλλεύθηκαν την περίοδο 2015-2016, και η Ελλάδα δεν έκανε, τελικά θα μας κοστίσει. Τότε ήταν πολύ ξεκάθαρο το μέλλον. Τώρα είναι αρκετα θολό.
Στο τέλος της ημέρας, ενδεχομένως να αποδειχθεί ότι το τρένο έφυγε από το σταθμό, και εμείς δεν προλάβαμε να επιβιβαστούμε. Η εποχή του φθηνού χρήματος φτάνει στο τέλος της και η Ελλάδα δυστυχώς την έχασε. Στην ουσία, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε μια από τις πολλές δόσεις αυτής της αβελτηρίας, των καθυστερήσεων, των λαθών, και των χαμένων ευκαιριών, να τελειώσουμε μια και καλή με τα μνημόνια.
Αν όχι το 2015, τουλάχιστον το 2016, θα μπορούσαμε να είχαμε ξεμπερδέψει οριστικά με αυτά. Και λέω ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουμε μια μόνο δόση των λαθών εκείνης της περιόδου, γιατί το συνολικό λογαριασμό, θα τον πληρώνουμε για πολλά ακόμη χρόνια.
Όλα αυτά λοιπόν μαζί, κρατούν κουμπωμένους ακόμη τους επενδυτές, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για την Ελλάδα, μια ούτως ή άλλως χώρα “ειδικής αντιμετώπισης” λόγω χρόνιων ιδιαιτεροτήτων.Το πολιτικό σύστημα έχει ακόμα πολλές σημαντικές προκλήσεις για να επιταχύνει την αντιστροφή της εικόνας
https://www.liberal.gr/arthro/214102/apopsi/sunenteuxeis/panagiotis-petrakis-chasame-ti-chrusi-eukairia-me-to-fthino-chrima-ekleise-i-porta-tou-QE.html
26/7/ 2018
Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ
3.
"Καμπανάκι" ΔΝΤ για 8+4 κινδύνους
που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία.
Υψηλούς κινδύνους και αβεβαιότητες βλέπει το ΔΝΤ στην έκθεσή του για την Ελλάδα σε 8 πεδία. Όπως επισημαίνει, εκτιμά ότι μπορεί να προκαλέσουν από ανάγκη για νέα μέτρα και εγκλωβισμό σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, έως προβλήματα στο τραπεζικό σύστημα. Το Ταμείο θεωρεί κομβικό σημείο κινδύνου τις εκλογές που "βλέπει" το 2019, τις δικαστικές αποφάσεις, την ύφεση που μπορεί να φέρουν τα δημοσιονομικά μέτρα, αλλά και τις μεταρρυθμίσεις που δεν... έγιναν. Εκτιμά επίσης ότι πυκνώνουν τα σύννεφα και στο διεθνές περιβάλλον σε 4 πεδία.
Ειδικότερα, στην έκθεση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα και περιλαμβάνει προβλέψεις δυσμενέστερες της Κομισιόν για την πορεία της οικονομίας αλλά και για τη βιωσιμότητά του χρέους το ΔΝΤ απαριθμεί τους εξής εσωτερικούς κινδύνους:
1. ΕΚΛΟΓΕΣ: Ο πιο μεγάλος κίνδυνος σύμφωνα με το ΔΝΤ είναι η μεταρρυθμιστική κόπωση η οποία, σύμφωνα με το Ταμείο, θα μπορούσε να μειώσει τον ρυθμό υλοποίησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ή να οδηγήσει σε ανατροπή τους. Όπως σημειώνει είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο οι πολιτικές πιέσεις να ενταθούν πριν από τις εκλογές του 2019. Επίσης, τονίζει ότι αλλαγή πλεύσης "ενδέχεται να προκαλέσει απώλεια εμπιστοσύνης από τις αγορές και να συμπιέσει τη ρευστότητα και τα πλεονάσματα".
2. ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ: Ακόμη και αν δεν υπάρξουν ανατροπές, εκτιμά ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί να τηρήσει αυστηρές και δύσκολες πολιτικές δεσμεύσεις για την εξασφάλιση των όρων της συμφωνίας και έτσι των παρεμβάσεων στο χρέος έως και το 2022 αλλά και της πρόσβασής της στις αγορές.
3. ΠΛΗΓΜΑ ΜΕΤΡΩΝ ΣΤΟ ΑΕΠ: Και στο σενάριο που υπάρξει πλήρης και επιτυχής εφαρμογή όσων έχουν συμφωνηθεί, η ανάπτυξη μπορεί να αποδειχθεί χαμηλότερη από τις προσδοκίες. Και τούτο λόγω των δυσμενέστερων (από τις αναμενόμενες) επιπτώσεων από τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα στην ανάπτυξη ή χαμηλότερων επιδόσεων στην ανάκαμψη των επενδύσεων. Γι' αυτό και ζητείται η δημοσιονομική πολιτική να εξισορροπηθεί σημαντικά για την καλύτερη στήριξη της ανάπτυξης, μεταξύ άλλων, μέσω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών και της ενίσχυσης του κοινωνικού πλέγματος προστασίας (σ.σ. αλλά πάντα χωρίς δημοσιονομικό αντίκτυπο...). Επισημαίνεται ότι μία χαμηλότερη ανάπτυξη θα μπορούσε να υπονομεύσει τις δημοσιονομικές επιδόσεις και να διαιωνίσει τα προβλήματα χρέους. Προτείνεται έμφαση στη μείωση των δαπανών και σε άλλες πηγές εσόδων για να υπάρξουν και φοροελεφρύνσεις (σ.σ προτείνεται μείωση του συντελεστή ΦΠΑ αλλά με πλήρη κατάργηση εξαιρέσεων/εκπτώσεων) και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
4. ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ: Ένας άλλος κίνδυνος είναι η ανατροπή της συμφωνίας μετά από αποφάσεις για παράδειγμα για το ασφαλιστικό κάτι που "θα μπορούσε να υπονομεύσει τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος".
5. ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Ειδική μνεία γίνεται για τις τράπεζες στην έκθεση του ΔΝΤ και για τις σημαντικές προσπάθειες που απαιτούνται για την εξυγίανσή τους. Μάλιστα αναφέρεται ότι "παραμένουν ευάλωτες" και εκφράζεται η άποψη ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν πρόσθετες κεφαλαιακές ανάγκες.
6. ΑΓΟΡΕΣ: Εκτιμάται ότι απαιτούνται σημαντικές πρόσθετες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και προϊόντων για την αύξηση της παραγωγικότητας και την υπέρβαση των ελλείψεων ανταγωνιστικότητας.
7. ΔΗΜΟΣΙΟ: Το ΔΝΤ πιστεύει ότι η Ελλάδα χρειάζεται περαιτέρω μεταρρυθμίσεις για να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα και τη διακυβέρνηση στο δημόσιο που χαρακτηρίζει αναποτελεσματικό.
8. ΓΗΡΑΝΣΗ: Μακροπρόθεσμα, αναφέρει ότι η γήρανση του πληθυσμού αναμένεται να επιβραδύνει τη δυνητική ανάπτυξη, αυξάνοντας την ανάγκη ενίσχυσης της παραγωγικότητας.
Οι 4 εξωτερικοί κίνδυνοι
Στους εξωτερικούς κινδύνους το ΔΝΤ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την αλλαγή του σκηνικού στη ρευστότητα σε παγκόσμια κλίμακα, την περιφερειακή αστάθεια, την πολιτική αβεβαιότητα και την πιθανότητα εγκλωβισμού της οικονομίας παγκοσμίως σε χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης:
1. ΜΕΙΩΣΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ: Ο βασικός κίνδυνος είναι μία απότομη αύξηση των επιτοκίων (πχ λόγω πληθωρισμού στις ΗΠΑ) που θα καθιστούσε ακριβότερη την εξυπηρέτηση του χρέους και θα δημιουργούσε κινδύνους αναχρηματοδότησης σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
2. ΑΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Η χαμηλή παραγωγικότητα (σε ΗΠΑ, Ευρωζώνη, και Ιαπωνία), το υψηλό χρέος και η καθυστέρηση στην αντιμετώπιση των πληγών της κρίσης "υπονομεύουν τη μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη" και έτσι τις προοπτικές για ενίσχυση των εξαγωγών.
3. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ: Σχετίζονται με τον εμπορικό πόλεμο στις ΗΠΑ και την ασκούμενη πολιτική, με τη διαπραγμάτευση για το Brexit και του εκλογικού κύκλου σε πολλά κράτη.
4. ΑΣΤΑΘΕΙΑ: Η έλλειψη σταθερότητας σε τμήματα της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της Ασίας και της Ευρώπης προκαλεί αυξημένο κίνδυνο για προσφυγικές ροές αλλά και για στρατιωτικές δαπάνες.
Της Δήμητρας Καδδά
http://www.capital.gr/oikonomia/3308228/-kampanaki-dnt-gia-8-4-kindunous-pou-antimetopizei-i-elliniki-oikonomia
31/7/2018
4.
Χάνονται περιουσίες.
Σπίτι 100 τετραγωνικά στο... σφυρί για 9.500 ευρώ
- Πλειστηριασμοί που σοκάρουν.
Ισόγεια κατοικία 100 τετραγωνικών μέτρων σε γειτονιά του Βύρωνα βγαίνει στο ηλεκτρονικό σφυρί την Τετάρτη 25 Ιουλίου. Τιμή πρώτης προσφοράς 9.500 ευρώ, 95 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο δηλαδή ή λιγότερο από όσο πωλείται σήμερα ένα αυτοκίνητο μικρού κυβισμού. Αν και ο ιδιοκτήτης της κατοικίας χρωστάει σχεδόν 400.000 ευρώ σε τράπεζες και στην Εφορία, το ακίνητο εκποιείται από τον Δήμο Αθηναίων για ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 5.344,77 ευρώ.
Στην περίπτωση που υπάρξει ενδιαφέρον και βρεθεί αγοραστής για την κατοικία, τότε ο οφειλέτης θα ξεχρεώσει στον δήμο αλλά θα εξακολουθεί να εμφανίζεται κόκκινος στις τράπεζες και την Εφορία.
Ισόγειο διαμέρισμα στην Κυψέλη δίνεται 19.000 ευρώ, η ιδιοκτήτρια χρωστά πάνω από 100.000 ευρώ και βγαίνει στο σφυρί για οφειλή στο δήμο 9.111 ευρώ.
Καρέκλες, τραπέζια, τηλεόραση, πλυντήριο πιάτων στο σφυρί κι αυτά προς 700 ευρώ ενώ άλλη κατοικία στον Ελαιώνα δίνεται 38 χιλ. ευρώ για οφειλή λίγο πάνω από 5 χιλ. ευρώ.Το πιθανότερο σενάριο είναι το ακίνητο αυτό να έχει την τύχη χιλιάδων ακινήτων που βγαίνουν στο ηλεκτρονικό σφυρί. Σχεδόν τα μισά ακίνητα που εκποιούνται παραραμένουν στα αζήτητα. Δεν εμφανίζεται κανένας ενδιαφερόμενος που να θέλει να τα αποκτήσει, με αποτέλεσμα οι πλειστηριασμοί να κηρύσσονται άγονοι. Η κατοικία του Βύρωνα θα μπορεί να βγει ξανά στο ηλεκτρονικό σφυρί ύστερα από 40 ημέρες στην ίδια τιμή. Εάν όμως και πάλι ο πλειστηριασμός λήξει άκαρπος, τότε το ηλεκτρονικό σφυρί θα χτυπήσει για τρίτη φορά μετά από λίγες ημέρες. Η τιμή εκποίησης δεν θα είναι μόνο πολύ χαμηλότερη από την εμπορική, αλλά «σκοτωμένη». Οποιος ενδιαφερθεί τότε για τη συγκεκριμένη κατοικία θα την πάρει σχεδόν τσάμπα.
Από τον Σεπτέμβριο το σκηνικό στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς αλλάζει. Ενεργοποιούνται διαδικασίες fast track για επανάληψη των άκαρπων πλειστηριασμών. Τα ακίνητα θα εκποιούνται γρηγορότερα σε νέες μειωμένες τιμές που θα κινούνται πολύ κάτω από τις εμπορικές αξίες. Ο στόχος προφανής: να βρεθούν ενδιαφερόμενοι αγοραστές για να φύγουν από τα χέρια των τραπεζών και του Δημοσίου τα ακίνητα των κόκκινων δανειοληπτών και οφειλετών.
Η νέα διαδικασία που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή, προβλέπει ότι εάν ένας πλειστηριασμός κηρυχθεί άγονος, γίνεται νέος πλειστηριασμός μέσα σε 40 ημέρες και αν στον δεύτερο πλειστηριασμό δεν γίνει και πάλι κατακύρωση, τότε το αρμόδιο δικαστήριο, έπειτα από σχετική διαδικασία, μπορεί να διατάξει νέο πλειστηριασμό μέσα σε 8 εργάσιμες ημέρες (από 30 ημέρες που προέβλεπε το προηγούμενο καθεστώς) με την ίδια ή κατώτερη τιμή. Δηλαδή, ένα ακίνητο μπορεί πλέον να βγει για τρίτη φορά σε πλειστηριασμό γρηγορότερα, με τη διαδικασία να διαρκεί 48 ημέρες αντί 70 ημερών και σε πολύ χαμηλότερη τιμή.
Ολα στο σφυρί
Μετά τις τράπεζες και την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, οι δήμοι έχουν μπει για τα καλά στον χορό των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Βγάζουν στο σφυρί ακίνητα όλων των κατηγοριών. Κατοικίες, γραφεία, αποθήκες, οικόπεδα. Και δεν σταματούν εκεί. Εκποιούν και κινητά περιουσιακά στοιχεία οφειλετών από τραπέζια και καρέκλες μέχρι τηλεοράσεις, ηλεκτρικές συσκευές και αυτοκίνητα, προσδοκώντας να εισπράξουν όσα περισσότερα μπορούν από τα χρέη που έχουν αφήσει οι πολίτες και οι επιχειρήσεις.
Μόνο την Τετάρτη 25 Ιουλίου, ο Δήμος Αθηναίων εμφανίζεται ως επισπεύδουσα Αρχή σε 19 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Δεκαπέντε οφειλέτες του δήμου θα δουν να βγαίνουν στο σφυρί τα ακίνητά τους. Για τους υπόλοιπους τέσσερις έχει προγραμματιστεί η εκποίηση κινητών περιουσιακών στοιχείων.
Η ηλεκτρονική πλατφόρμα των πλειστηριασμών έχει πάρει φωτιά η οποία θα παγώσει τον Αύγουστο για να αναζωπυρωθεί από τον Σεπτέμβριο που θα τρέξουν ακόμη πιο γρήγορα οι εκποιήσεις ακινήτων.
Μέχρι σήμερα έχουν αναρτηθεί 4.329 ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί οι οποίοι θα εκτελούνται σταδιακά μέχρι το τέλος του έτους. Αλλοι 324 που έχουν ανέβει στην ηλεκτρονική πλατφόρμα έχουν προγραμματιστεί για το πρώτο δίμηνο του 2019. Σχεδόν κάθε μέρα φορτώνονται νέοι πλειστηριασμοί. Τις επόμενες δύο εβδομάδες αναμένεται να γίνουν 1.287 πλειστηριασμοί. Τον Αύγουστο το ηλεκτρονικό σφυρί θα σταματήσει να χτυπάει για να αρχίσει πάλι από τον Σεπτέμβριο, που οι πλειστηριασμοί θα συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση.
Ωστόσο, σχεδόν τα μισά από τα ακίνητα που βγαίνουν σε πλειστηριασμό αγοράζονται από τις ίδιες τις τράπεζες, οι οποίες θέλουν να κρατήσουν ψηλά τις τιμές, αλλά και να διαμορφώσουν μια αγορά για τα χιλιάδες ακίνητα που πρόκειται να βγουν στο σφυρί μέχρι το τέλος του 2019. Από τα υπόλοιπα ακίνητα που εκποιούνται, για τα περισσότερα ο πλειστηριασμός κηρύσσεται άγονος και ένα μικρό ποσοστό πλειστηριασμών αναστέλλεται. Πρόκειται κυρίως για περιπτώσεις ακίνητων που συνδέονται με επιχειρηματικά δάνεια. Κόκκινοι δανειολήπτες που ήταν εξαφανισμένοι για χρόνια εμφανίζονται στο παρά πέντε του πλειστηριασμού στις τράπεζες για να ρυθμίσουν τα δάνειά τους. Κάποιοι μάλιστα δίνουν ζεστό χρήμα για να σώσουν την ακίνητη περιουσία τους.
Οι τράπεζες αγοράζουν οι ίδιες πολλά ακίνητα και για έναν άλλο λόγο: για να μην υπάρχει υψηλό ποσοστό άγονων πλειστηριασμών. Ωστόσο «η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να γίνει μόνιμη», αναφέρουν τραπεζικά στελέχη. Η χρονική επίσπευση της επανεκκίνησης των άγονων πλειστηριασμών θα συμβάλει, όπως λένε, και στην αύξηση του αριθμού τους σε μηνιαία βάση και στην προσέλκυση αγοραστών. Σήμερα, αν εξαιρέσουμε «στοχευμένα» ακίνητα, λόγω υψηλού ενδιαφέροντος από εύπορους ιδιώτες, τα υπόλοιπα ακίνητα είναι δύσκολο να βρουν αγοραστή - ιδίως όταν πρόκειται για βιομηχανικά ή επιχειρηματικά ακίνητα.
Εκτός από τις τράπεζες, αγοραστές των ακινήτων που βγάζουν στο σφυρί θέλουν και η Ανεξάρτητη Αρχή και οι δήμοι. Για τα πρώτα 15 ακίνητα που εκποίησε η ΑΑΔΕ για απλήρωτους φόρους και πρόστιμα, δεν βρέθηκε ούτε ένας αγοραστής. Κανένας δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον να αποκτήσει ούτε το διαμέρισμα του Λάκη Γαβαλά στην Αγία Παρασκευή. Οι αγοραστές είναι πιθανόν να εμφανιστούν όταν θα χτυπήσει για τρίτη φορά το ηλεκτρονικό σφυρί και θα έχουν πέσει ακόμη χαμηλότερα οι τιμές εκποίησης των ακινήτων.
Μαρία Βουργάνα
http://www.tanea.gr/news/economy/article/5591066/
akinhta-sto-sfyri-gia-liga-eyrw-pleisthriasmoi-poy-sokaroyn/
14/07/2018
5.
Φόροι, η αλήθεια των αριθμών.
Από την προσεκτική μελέτη και ανάλυση του σκέλους των δαπανών των προϋπολογισμών των τριών τελευταίων ετών 2015-2017 συγκριτικά με την πολιτική δαπανών των δέκα πιο επιτυχημένων ιδιωτικών επιχειρήσεων της χώρας καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αν η διαχείριση του Ελληνικού Δημοσίου ακολουθούσε τους κανόνες που διέπουν την πολιτική δαπανών που ισχύει στις επιχειρήσεις και περιόριζε την αλόγιστη σπατάλη του (ενδεικτικά και μόνο εφαρμογή σε όλο του Δημόσιο του ενιαίου μισθολογίου, κλείσιμο άχρηστων οργανισμών χωρίς προσωπικό, κατάργηση σκανδαλωδών επιδοτήσεων, περιορισμός της γραφειοκρατίας, παροχή δημοσίων υπηρεσιών από ιδιωτικό τομέα με ευθύνη του κράτους), τότε το ελληνικό κράτος θα εξοικονομούσε αμέσως ένα 5% του ΑΕΠ.
Δηλαδή σε αριθμούς κάτι περισσότερο από όσα προσδοκά να εισπράξει από το σύνολο του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων.
Η οικονομική επιστήμη έχει αποδείξει ότι η φορολογία επηρεάζει σημαντικά τα κίνητρα των πολιτών για παραγωγή. Σε περιόδους οικονομικής ύφεσης οι σοβαροί οικονομολόγοι συστήνουν περιορισμό των δαπανών του κράτους και μείωση των φόρων.
Στην Ελλάδα ακολουθήσαμε μια διαφορετική συνταγή. Το Μάρτιο του 2010 η σοσιαλιστική κυβέρνηση Παπανδρέου προχώρησε σε μεγάλες αυξήσεις στη φορολογία. Η τότε κυβέρνηση δικαιολόγησε την αύξηση των φόρων επικαλούμενη, αφενός μεν την σοσιαλιστική ιδεολογία της, αφετέρου δε την ανάγκη κάλυψης του θηριώδους πράγματι δημοσιονομικού ελλείμματος. Εκείνη η αύξηση των φόρων προκάλεσε βαθύτατη ύφεση, η οποία οδήγησε σε σημαντική μείωση του εγχώριου προϊόντος, με αποτέλεσμα το χρέος από 127% του ΑΕΠ το 2009 να ανέβει στο 148% το 2010 και να εκτιναχθεί στο 170% του ΑΕΠ το 2011. Οι δυσβάστακτοι φόροι και η περιορισμένη μείωση των δαπανών επηρέασαν όμως και το δημοσιονομικό έλλειμμα, που από 9,4% το 2010 αυξήθηκε στο 10% το 2012.
Ακόμη πιο χρήσιμα συμπεράσματα για τις δυσμενείς επιπτώσεις που προκάλεσε στην οικονομία η ραγδαία αύξηση των φόρων το 2010 μας παρέχουν τα δημοσιευμένα στοιχεία από τις εκκαθαρίσεις των φορολογικών δηλώσεων για τα έτη 2010 έως 2015 (δυστυχώς δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί στοιχεία για το 2016):
‒ το φορολογούμενο εισόδημα μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2010 περίπου κατά 20%,
‒ το δηλωθέν εισόδημα κατά την ίδια περίοδο μειώθηκε κατά 23,2% και
‒ ο αριθμός των φορολογουμένων με ατομικό φορολογητέο εισόδημα μεγαλύτερο των 42.000 ευρώ μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2010 κατά 45% περίπου (από 213.639 σε 117.455).
Από τα στοιχεία αυτά και πλήθος άλλων προκύπτει ότι η αύξηση των φόρων και η προοδευτικότητα του φορολογικού συστήματος δημιουργούν δικαιολογημένο αίσθημα αδικίας στους κερδοφόρους εργαζομένους, ενώ ταυτοχρόνως καθιστούν συμφέρουσα τη φοροδιαφυγή. Ας μη γελιόμαστε, δεν υπάρχει καμιά οικονομική λογική στην προοδευτική φορολογία. Η μόνη λογική εξήγηση είναι ο φθόνος εναντίον των παραγωγικών και επιτυχημένων πολιτών. Λησμονούμε όμως ότι το εισόδημα ενός εργαζομένου δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αμοιβή του ανθρώπινου κεφαλαίου που έχει δημιουργήσει με σκληρή προσπάθεια.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Παρασκευής, 13/7
Τάσος Ι. Αβραντίνης
https://www.liberal.gr/arthro/212824/apopsi/
arthra/foroi-i-alitheia-ton-arithmon.html
16 Ιουλίου 2018
Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ
6.
Επιδρομή της εφορίας:
Κατασχέσεις για δύο στους τρεις που χρωστούν.
Στα… τυφλά χτυπάει πλέον ο φοροελεγκτικός μηχανισμός της χώρας για να αντλήσει και το τελευταίο ευρώ από τους λογαριασμούς των οφειλετών του Δημοσίου. Ο αυτόματος μηχανισμός δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών έχει εξελιχθεί σε «παιχνίδι» στα χέρια της ΑΑΔΕ, η οποία ξεπερνά ακόμη και τους μνημονιακούς στόχους σε δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών.
Τα στοιχεία του Ιουνίου που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα αποκαλύπτουν ότι ο αριθμός των φορολογουμένων εις βάρος των οποίων έχουν επιβληθεί αναγκαστικά μέτρα αυξήθηκε περαιτέρω στα 1.137.235 άτομα. Σε ένα σύνολο 1.694.042 ατόμων που έχουν χρέη άνω των 500 ευρώ προς την Εφορία, ήδη το 67,13% έχει υποστεί τα αναγκαστικά μέτρα της Εφορίας χωρίς μάλιστα είτε το υπουργείο Οικονομικών είτε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων να δίνει έστω και το παραμικρό στοιχείο στη δημοσιότητα σχετικά με την αποτελεσματικότητα αυτής της πρακτικής.
Πάνω από 1.137.235 άτομα ουσιαστικά είναι αυτή τη στιγμή εκτός αγοράς, καθώς ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσουν να έχουν οικονομικές συναλλαγές είναι αυτές να πραγματοποιούνται με «μαύρα», κάτω από το τραπέζι. Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που οδήγησαν στη σημαντική μείωση της φορολογητέας ύλης του 2017 και στη μείωση του βεβαιωθέντος ποσού από τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων κατά περίπου 500 εκατ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι. Μάλιστα, παρά τις υποσχέσεις που διατυπώθηκαν εδώ και μήνες ώστε να απλοποιηθεί η διαδικασία αποδέσμευσης των λογαριασμών για όσους οφειλέτες θα έμπαιναν σε καθεστώς ρύθμισης, τίποτα δεν έχει προχωρήσει, με αποτέλεσμα πάνω από 1,1 εκατομμύριο φορολογούμενοι να λειτουργούν σε καθεστώς… ημιπαρανομίας.
Τα στοιχεία της Εφορίας αποκαλύπτουν και μείωση του συνολικού αριθμού των οφειλετών του Δημοσίου. Τον Ιούνιο, οι έχοντες χρέη ανέρχονταν σε 3,727 εκατομμύρια άτομα έναντι 3,816 εκατ. τον Μάιο και 4,068 εκατ. στο τέλος του 2017. Αυτή η μείωση δεν μπορεί να θεωρηθεί «θετική έκπληξη» για δύο λόγους:
1. Είθισται το πρώτο εξάμηνο να μειώνεται ο αριθμός των οφειλετών, καθώς δεν υπάρχουν σημαντικές φορολογικές υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα οι φορολογούμενοι να καταφέρνουν να αποπληρώνουν συσσωρευμένες οφειλές προηγούμενων ετών. Από τον Ιούλιο αρχίζει και πάλι η αυξητική πορεία, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες δεν καταφέρνουν να αποπληρώσουν τους φόρους που βεβαιώνονται με καταιγιστικό ρυθμό.
2. Αυτοί που αποπληρώνουν και διαγράφονται από τον πίνακα των οφειλετών είναι κυρίως αυτοί που χρωστούν μικροποσά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι έχοντες οφειλές άνω των 500 ευρώ έχουν μειωθεί ελάχιστα από τις αρχές του χρόνου, με αποτέλεσμα να ανέρχονται σε 1,694 εκατ. άτομα έναντι 1,744 εκατ. στο τέλος του 2017.
Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο διαμορφώθηκαν τον Ιούνιο στα 101,359 δισ. ευρώ. Το παλαιό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο (δηλαδή αυτό που είχε συσσωρευτεί μέχρι και τις 31/12/2017 περιορίστηκε στα 96,881 δισ. ευρώ από 97,166 δισ. ευρώ τον Μάιο. Οι εισπράξεις έναντι του παλαιού ληξιπρόθεσμου χρέους ανήλθαν στα 1,798 δισ. ευρώ έναντι 1,556 δισ. ευρώ τον Μάιο. Τα χρέη που έχουν δημιουργηθεί από τις αρχές του χρόνου ανέρχονται στα 5,192 δισ. ευρώ με τις εισπράξεις να υπολογίζονται στα 950 εκατ. ευρώ.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο την 1η Αυγούστου.
Του Θανάση Παπαδή
https://www.liberal.gr/arthro/214939/oikonomia/forologika/epidromi-tis-eforias-katascheseis-gia-duo-stous-treis-pou-chrostoun.html
2/8/2018
Χάνονται περιουσίες.
Σπίτι 100 τετραγωνικά στο... σφυρί για 9.500 ευρώ
- Πλειστηριασμοί που σοκάρουν.
Ισόγεια κατοικία 100 τετραγωνικών μέτρων σε γειτονιά του Βύρωνα βγαίνει στο ηλεκτρονικό σφυρί την Τετάρτη 25 Ιουλίου. Τιμή πρώτης προσφοράς 9.500 ευρώ, 95 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο δηλαδή ή λιγότερο από όσο πωλείται σήμερα ένα αυτοκίνητο μικρού κυβισμού. Αν και ο ιδιοκτήτης της κατοικίας χρωστάει σχεδόν 400.000 ευρώ σε τράπεζες και στην Εφορία, το ακίνητο εκποιείται από τον Δήμο Αθηναίων για ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 5.344,77 ευρώ.
Στην περίπτωση που υπάρξει ενδιαφέρον και βρεθεί αγοραστής για την κατοικία, τότε ο οφειλέτης θα ξεχρεώσει στον δήμο αλλά θα εξακολουθεί να εμφανίζεται κόκκινος στις τράπεζες και την Εφορία.
Ισόγειο διαμέρισμα στην Κυψέλη δίνεται 19.000 ευρώ, η ιδιοκτήτρια χρωστά πάνω από 100.000 ευρώ και βγαίνει στο σφυρί για οφειλή στο δήμο 9.111 ευρώ.
Καρέκλες, τραπέζια, τηλεόραση, πλυντήριο πιάτων στο σφυρί κι αυτά προς 700 ευρώ ενώ άλλη κατοικία στον Ελαιώνα δίνεται 38 χιλ. ευρώ για οφειλή λίγο πάνω από 5 χιλ. ευρώ.Το πιθανότερο σενάριο είναι το ακίνητο αυτό να έχει την τύχη χιλιάδων ακινήτων που βγαίνουν στο ηλεκτρονικό σφυρί. Σχεδόν τα μισά ακίνητα που εκποιούνται παραραμένουν στα αζήτητα. Δεν εμφανίζεται κανένας ενδιαφερόμενος που να θέλει να τα αποκτήσει, με αποτέλεσμα οι πλειστηριασμοί να κηρύσσονται άγονοι. Η κατοικία του Βύρωνα θα μπορεί να βγει ξανά στο ηλεκτρονικό σφυρί ύστερα από 40 ημέρες στην ίδια τιμή. Εάν όμως και πάλι ο πλειστηριασμός λήξει άκαρπος, τότε το ηλεκτρονικό σφυρί θα χτυπήσει για τρίτη φορά μετά από λίγες ημέρες. Η τιμή εκποίησης δεν θα είναι μόνο πολύ χαμηλότερη από την εμπορική, αλλά «σκοτωμένη». Οποιος ενδιαφερθεί τότε για τη συγκεκριμένη κατοικία θα την πάρει σχεδόν τσάμπα.
Από τον Σεπτέμβριο το σκηνικό στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς αλλάζει. Ενεργοποιούνται διαδικασίες fast track για επανάληψη των άκαρπων πλειστηριασμών. Τα ακίνητα θα εκποιούνται γρηγορότερα σε νέες μειωμένες τιμές που θα κινούνται πολύ κάτω από τις εμπορικές αξίες. Ο στόχος προφανής: να βρεθούν ενδιαφερόμενοι αγοραστές για να φύγουν από τα χέρια των τραπεζών και του Δημοσίου τα ακίνητα των κόκκινων δανειοληπτών και οφειλετών.
Η νέα διαδικασία που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή, προβλέπει ότι εάν ένας πλειστηριασμός κηρυχθεί άγονος, γίνεται νέος πλειστηριασμός μέσα σε 40 ημέρες και αν στον δεύτερο πλειστηριασμό δεν γίνει και πάλι κατακύρωση, τότε το αρμόδιο δικαστήριο, έπειτα από σχετική διαδικασία, μπορεί να διατάξει νέο πλειστηριασμό μέσα σε 8 εργάσιμες ημέρες (από 30 ημέρες που προέβλεπε το προηγούμενο καθεστώς) με την ίδια ή κατώτερη τιμή. Δηλαδή, ένα ακίνητο μπορεί πλέον να βγει για τρίτη φορά σε πλειστηριασμό γρηγορότερα, με τη διαδικασία να διαρκεί 48 ημέρες αντί 70 ημερών και σε πολύ χαμηλότερη τιμή.
Ολα στο σφυρί
Μετά τις τράπεζες και την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, οι δήμοι έχουν μπει για τα καλά στον χορό των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Βγάζουν στο σφυρί ακίνητα όλων των κατηγοριών. Κατοικίες, γραφεία, αποθήκες, οικόπεδα. Και δεν σταματούν εκεί. Εκποιούν και κινητά περιουσιακά στοιχεία οφειλετών από τραπέζια και καρέκλες μέχρι τηλεοράσεις, ηλεκτρικές συσκευές και αυτοκίνητα, προσδοκώντας να εισπράξουν όσα περισσότερα μπορούν από τα χρέη που έχουν αφήσει οι πολίτες και οι επιχειρήσεις.
Μόνο την Τετάρτη 25 Ιουλίου, ο Δήμος Αθηναίων εμφανίζεται ως επισπεύδουσα Αρχή σε 19 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Δεκαπέντε οφειλέτες του δήμου θα δουν να βγαίνουν στο σφυρί τα ακίνητά τους. Για τους υπόλοιπους τέσσερις έχει προγραμματιστεί η εκποίηση κινητών περιουσιακών στοιχείων.
Η ηλεκτρονική πλατφόρμα των πλειστηριασμών έχει πάρει φωτιά η οποία θα παγώσει τον Αύγουστο για να αναζωπυρωθεί από τον Σεπτέμβριο που θα τρέξουν ακόμη πιο γρήγορα οι εκποιήσεις ακινήτων.
Μέχρι σήμερα έχουν αναρτηθεί 4.329 ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί οι οποίοι θα εκτελούνται σταδιακά μέχρι το τέλος του έτους. Αλλοι 324 που έχουν ανέβει στην ηλεκτρονική πλατφόρμα έχουν προγραμματιστεί για το πρώτο δίμηνο του 2019. Σχεδόν κάθε μέρα φορτώνονται νέοι πλειστηριασμοί. Τις επόμενες δύο εβδομάδες αναμένεται να γίνουν 1.287 πλειστηριασμοί. Τον Αύγουστο το ηλεκτρονικό σφυρί θα σταματήσει να χτυπάει για να αρχίσει πάλι από τον Σεπτέμβριο, που οι πλειστηριασμοί θα συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση.
Ωστόσο, σχεδόν τα μισά από τα ακίνητα που βγαίνουν σε πλειστηριασμό αγοράζονται από τις ίδιες τις τράπεζες, οι οποίες θέλουν να κρατήσουν ψηλά τις τιμές, αλλά και να διαμορφώσουν μια αγορά για τα χιλιάδες ακίνητα που πρόκειται να βγουν στο σφυρί μέχρι το τέλος του 2019. Από τα υπόλοιπα ακίνητα που εκποιούνται, για τα περισσότερα ο πλειστηριασμός κηρύσσεται άγονος και ένα μικρό ποσοστό πλειστηριασμών αναστέλλεται. Πρόκειται κυρίως για περιπτώσεις ακίνητων που συνδέονται με επιχειρηματικά δάνεια. Κόκκινοι δανειολήπτες που ήταν εξαφανισμένοι για χρόνια εμφανίζονται στο παρά πέντε του πλειστηριασμού στις τράπεζες για να ρυθμίσουν τα δάνειά τους. Κάποιοι μάλιστα δίνουν ζεστό χρήμα για να σώσουν την ακίνητη περιουσία τους.
Οι τράπεζες αγοράζουν οι ίδιες πολλά ακίνητα και για έναν άλλο λόγο: για να μην υπάρχει υψηλό ποσοστό άγονων πλειστηριασμών. Ωστόσο «η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να γίνει μόνιμη», αναφέρουν τραπεζικά στελέχη. Η χρονική επίσπευση της επανεκκίνησης των άγονων πλειστηριασμών θα συμβάλει, όπως λένε, και στην αύξηση του αριθμού τους σε μηνιαία βάση και στην προσέλκυση αγοραστών. Σήμερα, αν εξαιρέσουμε «στοχευμένα» ακίνητα, λόγω υψηλού ενδιαφέροντος από εύπορους ιδιώτες, τα υπόλοιπα ακίνητα είναι δύσκολο να βρουν αγοραστή - ιδίως όταν πρόκειται για βιομηχανικά ή επιχειρηματικά ακίνητα.
Εκτός από τις τράπεζες, αγοραστές των ακινήτων που βγάζουν στο σφυρί θέλουν και η Ανεξάρτητη Αρχή και οι δήμοι. Για τα πρώτα 15 ακίνητα που εκποίησε η ΑΑΔΕ για απλήρωτους φόρους και πρόστιμα, δεν βρέθηκε ούτε ένας αγοραστής. Κανένας δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον να αποκτήσει ούτε το διαμέρισμα του Λάκη Γαβαλά στην Αγία Παρασκευή. Οι αγοραστές είναι πιθανόν να εμφανιστούν όταν θα χτυπήσει για τρίτη φορά το ηλεκτρονικό σφυρί και θα έχουν πέσει ακόμη χαμηλότερα οι τιμές εκποίησης των ακινήτων.
Μαρία Βουργάνα
http://www.tanea.gr/news/economy/article/5591066/
akinhta-sto-sfyri-gia-liga-eyrw-pleisthriasmoi-poy-sokaroyn/
14/07/2018
5.
Φόροι, η αλήθεια των αριθμών.
Από την προσεκτική μελέτη και ανάλυση του σκέλους των δαπανών των προϋπολογισμών των τριών τελευταίων ετών 2015-2017 συγκριτικά με την πολιτική δαπανών των δέκα πιο επιτυχημένων ιδιωτικών επιχειρήσεων της χώρας καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αν η διαχείριση του Ελληνικού Δημοσίου ακολουθούσε τους κανόνες που διέπουν την πολιτική δαπανών που ισχύει στις επιχειρήσεις και περιόριζε την αλόγιστη σπατάλη του (ενδεικτικά και μόνο εφαρμογή σε όλο του Δημόσιο του ενιαίου μισθολογίου, κλείσιμο άχρηστων οργανισμών χωρίς προσωπικό, κατάργηση σκανδαλωδών επιδοτήσεων, περιορισμός της γραφειοκρατίας, παροχή δημοσίων υπηρεσιών από ιδιωτικό τομέα με ευθύνη του κράτους), τότε το ελληνικό κράτος θα εξοικονομούσε αμέσως ένα 5% του ΑΕΠ.
Δηλαδή σε αριθμούς κάτι περισσότερο από όσα προσδοκά να εισπράξει από το σύνολο του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων.
Η οικονομική επιστήμη έχει αποδείξει ότι η φορολογία επηρεάζει σημαντικά τα κίνητρα των πολιτών για παραγωγή. Σε περιόδους οικονομικής ύφεσης οι σοβαροί οικονομολόγοι συστήνουν περιορισμό των δαπανών του κράτους και μείωση των φόρων.
Στην Ελλάδα ακολουθήσαμε μια διαφορετική συνταγή. Το Μάρτιο του 2010 η σοσιαλιστική κυβέρνηση Παπανδρέου προχώρησε σε μεγάλες αυξήσεις στη φορολογία. Η τότε κυβέρνηση δικαιολόγησε την αύξηση των φόρων επικαλούμενη, αφενός μεν την σοσιαλιστική ιδεολογία της, αφετέρου δε την ανάγκη κάλυψης του θηριώδους πράγματι δημοσιονομικού ελλείμματος. Εκείνη η αύξηση των φόρων προκάλεσε βαθύτατη ύφεση, η οποία οδήγησε σε σημαντική μείωση του εγχώριου προϊόντος, με αποτέλεσμα το χρέος από 127% του ΑΕΠ το 2009 να ανέβει στο 148% το 2010 και να εκτιναχθεί στο 170% του ΑΕΠ το 2011. Οι δυσβάστακτοι φόροι και η περιορισμένη μείωση των δαπανών επηρέασαν όμως και το δημοσιονομικό έλλειμμα, που από 9,4% το 2010 αυξήθηκε στο 10% το 2012.
Ακόμη πιο χρήσιμα συμπεράσματα για τις δυσμενείς επιπτώσεις που προκάλεσε στην οικονομία η ραγδαία αύξηση των φόρων το 2010 μας παρέχουν τα δημοσιευμένα στοιχεία από τις εκκαθαρίσεις των φορολογικών δηλώσεων για τα έτη 2010 έως 2015 (δυστυχώς δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί στοιχεία για το 2016):
‒ το φορολογούμενο εισόδημα μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2010 περίπου κατά 20%,
‒ το δηλωθέν εισόδημα κατά την ίδια περίοδο μειώθηκε κατά 23,2% και
‒ ο αριθμός των φορολογουμένων με ατομικό φορολογητέο εισόδημα μεγαλύτερο των 42.000 ευρώ μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2010 κατά 45% περίπου (από 213.639 σε 117.455).
Από τα στοιχεία αυτά και πλήθος άλλων προκύπτει ότι η αύξηση των φόρων και η προοδευτικότητα του φορολογικού συστήματος δημιουργούν δικαιολογημένο αίσθημα αδικίας στους κερδοφόρους εργαζομένους, ενώ ταυτοχρόνως καθιστούν συμφέρουσα τη φοροδιαφυγή. Ας μη γελιόμαστε, δεν υπάρχει καμιά οικονομική λογική στην προοδευτική φορολογία. Η μόνη λογική εξήγηση είναι ο φθόνος εναντίον των παραγωγικών και επιτυχημένων πολιτών. Λησμονούμε όμως ότι το εισόδημα ενός εργαζομένου δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αμοιβή του ανθρώπινου κεφαλαίου που έχει δημιουργήσει με σκληρή προσπάθεια.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Παρασκευής, 13/7
Τάσος Ι. Αβραντίνης
https://www.liberal.gr/arthro/212824/apopsi/
arthra/foroi-i-alitheia-ton-arithmon.html
16 Ιουλίου 2018
6.
Επιδρομή της εφορίας:
Κατασχέσεις για δύο στους τρεις που χρωστούν.
Στα… τυφλά χτυπάει πλέον ο φοροελεγκτικός μηχανισμός της χώρας για να αντλήσει και το τελευταίο ευρώ από τους λογαριασμούς των οφειλετών του Δημοσίου. Ο αυτόματος μηχανισμός δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών έχει εξελιχθεί σε «παιχνίδι» στα χέρια της ΑΑΔΕ, η οποία ξεπερνά ακόμη και τους μνημονιακούς στόχους σε δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών.
Τα στοιχεία του Ιουνίου που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα αποκαλύπτουν ότι ο αριθμός των φορολογουμένων εις βάρος των οποίων έχουν επιβληθεί αναγκαστικά μέτρα αυξήθηκε περαιτέρω στα 1.137.235 άτομα. Σε ένα σύνολο 1.694.042 ατόμων που έχουν χρέη άνω των 500 ευρώ προς την Εφορία, ήδη το 67,13% έχει υποστεί τα αναγκαστικά μέτρα της Εφορίας χωρίς μάλιστα είτε το υπουργείο Οικονομικών είτε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων να δίνει έστω και το παραμικρό στοιχείο στη δημοσιότητα σχετικά με την αποτελεσματικότητα αυτής της πρακτικής.
Πάνω από 1.137.235 άτομα ουσιαστικά είναι αυτή τη στιγμή εκτός αγοράς, καθώς ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσουν να έχουν οικονομικές συναλλαγές είναι αυτές να πραγματοποιούνται με «μαύρα», κάτω από το τραπέζι. Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που οδήγησαν στη σημαντική μείωση της φορολογητέας ύλης του 2017 και στη μείωση του βεβαιωθέντος ποσού από τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων κατά περίπου 500 εκατ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι. Μάλιστα, παρά τις υποσχέσεις που διατυπώθηκαν εδώ και μήνες ώστε να απλοποιηθεί η διαδικασία αποδέσμευσης των λογαριασμών για όσους οφειλέτες θα έμπαιναν σε καθεστώς ρύθμισης, τίποτα δεν έχει προχωρήσει, με αποτέλεσμα πάνω από 1,1 εκατομμύριο φορολογούμενοι να λειτουργούν σε καθεστώς… ημιπαρανομίας.
Τα στοιχεία της Εφορίας αποκαλύπτουν και μείωση του συνολικού αριθμού των οφειλετών του Δημοσίου. Τον Ιούνιο, οι έχοντες χρέη ανέρχονταν σε 3,727 εκατομμύρια άτομα έναντι 3,816 εκατ. τον Μάιο και 4,068 εκατ. στο τέλος του 2017. Αυτή η μείωση δεν μπορεί να θεωρηθεί «θετική έκπληξη» για δύο λόγους:
1. Είθισται το πρώτο εξάμηνο να μειώνεται ο αριθμός των οφειλετών, καθώς δεν υπάρχουν σημαντικές φορολογικές υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα οι φορολογούμενοι να καταφέρνουν να αποπληρώνουν συσσωρευμένες οφειλές προηγούμενων ετών. Από τον Ιούλιο αρχίζει και πάλι η αυξητική πορεία, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες δεν καταφέρνουν να αποπληρώσουν τους φόρους που βεβαιώνονται με καταιγιστικό ρυθμό.
2. Αυτοί που αποπληρώνουν και διαγράφονται από τον πίνακα των οφειλετών είναι κυρίως αυτοί που χρωστούν μικροποσά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι έχοντες οφειλές άνω των 500 ευρώ έχουν μειωθεί ελάχιστα από τις αρχές του χρόνου, με αποτέλεσμα να ανέρχονται σε 1,694 εκατ. άτομα έναντι 1,744 εκατ. στο τέλος του 2017.
Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο διαμορφώθηκαν τον Ιούνιο στα 101,359 δισ. ευρώ. Το παλαιό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο (δηλαδή αυτό που είχε συσσωρευτεί μέχρι και τις 31/12/2017 περιορίστηκε στα 96,881 δισ. ευρώ από 97,166 δισ. ευρώ τον Μάιο. Οι εισπράξεις έναντι του παλαιού ληξιπρόθεσμου χρέους ανήλθαν στα 1,798 δισ. ευρώ έναντι 1,556 δισ. ευρώ τον Μάιο. Τα χρέη που έχουν δημιουργηθεί από τις αρχές του χρόνου ανέρχονται στα 5,192 δισ. ευρώ με τις εισπράξεις να υπολογίζονται στα 950 εκατ. ευρώ.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο την 1η Αυγούστου.
Του Θανάση Παπαδή
https://www.liberal.gr/arthro/214939/oikonomia/forologika/epidromi-tis-eforias-katascheseis-gia-duo-stous-treis-pou-chrostoun.html
2/8/2018
