Πάγωμα ερευνών αερίου και επανακαθορισμό ΑΟΖ.


Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ


   Πάγωμα ερευνών αερίου και επανακαθορισμό ΑΟΖ.  

Είναι πρόδηλο ποιο είναι το μεγάλο αφεντικό στο Κυπριακό και δη στο τουρκικό στρατόπεδο: Η Άγκυρα. Τις όποιες συνομιλίες δεν τις διεξάγει ο Μουσταφά Ακιντζί, αλλά ο Τσαβούσογλου.

Αυτή η πραγματικότητα προκύπτει για πολλοστή φορά, εξ αφορμής της επίσκεψης Τζέιν Χολ Λουτ στην Κύπρο. Η τουρκική πλευρά τόνισε δημοσίως διά των Ακιντζί - Τσαβούσογλου ότι: 1. Εάν συνεχιστούν οι έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, η Άγκυρα θα χρησιμοποιήσει το τρυπάνι της, τον «Πορθητή», εντός της κυπριακής ΑΟΖ. 2. Ο Τούρκος ΥπΕξ έβαλε τον κατοχικό ηγέτη να ζητήσει για λογαριασμό των Τουρκοκυπρίων τη διατήρηση των εγγυήσεων και προφανώς καμιά υποχώρηση δεν μπορεί γίνει από τις πάγιες τουρκικές θέσεις, που θέλουν: Α. Την παραμονή αγημάτων του Αττίλα για 15 χρόνια και «αν είμαστε φρόνιμοι», όπως είπε ο Τσαβούσογλου στον Πρόεδρο Αναστασιάδη στο Κραν Μοντανά, το εν λόγω θέμα θα είναι δυνατό να συζητηθεί. Εάν, δηλαδή, μετά τα 15 χρόνια θα αποχωρήσουν και πόσα των τουρκικών στρατευμάτων. Β. Τη διατήρηση τουρκικής στρατιωτικής βάσης στο μοντέλο των βρετανικών, με ό,τι αυτό σημαίνει, και δη της χωριστής κυριαρχίας. 3. Διαμερισμό φυσικού αερίου, στην ουσία, δηλαδή, επανακαθορισμό  της υφιστάμενης κυπριακής ΑΟΖ με την Άγκυρα, που θα ακυρώνει και τη συμφωνία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ.  

Αμμόχωστος και Γ΄ Βιέννη

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πιθανό να πάμε σε συνομιλίες, με την Τουρκία να θέτει στην ουσία θέμα παγώματος των ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ, ξεκαθαρίζοντας, ταυτοχρόνως, ότι είναι έτοιμη να εισβάλει με τον στόλο της εκ νέου. Αναφέρεται ιδιαίτερα στο οικόπεδο 3, της ΕΝΙ, για πολλούς λόγους, και κυρίως ένεκα των σχέσεων της Ιταλίας με την Τουρκία στον τομέα των πολεμικών βιομηχανιών και άλλων συμφερόντων. Παλαιότερα, η Τουρκία είχε απειλήσει την ΕΝΙ ότι θα την πετάξει έξω από τα ενεργειακά επί του εδάφους της προγράμματα. Κατά το παρελθόν, όταν  η ΕΝΙ είχε βρει δικαιολογία για να στείλει το τρυπάνι της μακράν της κυπριακής ΑΟΖ, παρατηρήθηκε αύξηση του τζίρου της ΕΝΙ στην Τουρκία κατά 30% μέσα σε ένα χρόνο! Το φθινόπωρο παίρνει τη σκυτάλη η EXXON, εκτός κι αν, για τους οποιουσδήποτε λόγους, οι έρευνες παγώσουν. Το ερώτημα, βεβαίως, που λογικά εγείρεται, είναι τι κάνουμε; Πάμε σε συνομιλίες για να μη μας επιτεθεί η Τουρκία στην ΑΟΖ; Μα, πώς να πάμε σε συνομιλίες, όταν η Τουρκία, επί των δικών μας κόκκινων γραμμών, που αφορούν κυρίως το θέμα της ασφάλειας, δεν υποχωρεί και όταν είναι γνωστό, πλέον, ότι η Άγκυρα θα μας θέσει ενώπιον του διλήμματος: Ή θα δεχθούμε λύση με τους δικού της όρους ή αλλάζει το πλάνο και πάμε στο τουρκικό σενάριο Β, με ό,τι αυτό σημαίνει; Ο νέος τουρκικός σχεδιασμός περιλαμβάνει πάντως και το άνοιγμα της Αμμοχώστου υπό τη διοίκηση του ψευδοκράτους, για να μας οδηγήσει ακόμη και σε εμφύλια διαμάχη. Κάποιος, βεβαίως, θα ισχυριστεί το εξής: Πάμε σε συνομιλίες για να αποδείξουμε την τουρκική ευθύνη. Λογικό, αλλά, ας δούμε την κατάσταση ρεαλιστικά. Πριν από το Κραν Μοντανά, τόσο η ηγεσία του ΑΚΕΛ όσο και του ΔΗΣΥ και ειδικώς ο τότε Υπουργός Εξωτερικών, Ι. Κασουλίδης, είχαν πει ότι πάμε εκεί είτε για λύση, είτε για καταλογισμό ευθυνών στην τουρκική πλευρά. Η αποτυχία ήταν παταγώδης. Ούτε λύση, ούτε ευθύνες στην Άγκυρα καταλογίσθηκαν, παρά μόνο άρχισε μια προεκλογική αντιπαράθεση, στην οποία η ηγεσία του ΑΚΕΛ κατηγορούσε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι δεν άδραξε την ευκαιρία, ενώ  προβάλλει ακόμη και τώρα το εξής επιχείρημα: Εάν υπήρχαν τουρκικές ευθύνες, γιατί δεν τις καταγράφουν ο ΟΗΕ και η Ε.Ε.; Εκτιμούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν, διότι δεν υπάρχει σχέδιο Β και διότι φοβούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και τη λανθασμένη ουτοπική τους πολιτική.  Πρόκειται για το φαινόμενο της ιδεοληψίας. Επιμονή σε ψευδαισθήσεις. Γεγονός που βαίνει σε βάρος της πατρίδας, παρότι υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να τεθεί ως θέμα πρόταξης το θέμα της Αμμοχώστου. Εφόσον οι Τούρκοι έχουν σχεδιασμό να επιτρέψουν στους Αμμοχωστιανούς να επιστρέψουν στην περίκλειστη πόλη, γιατί δεν την επιστρέφουν υπό το καθεστώς των Ην. Εθνών; Διότι δεν έχουν καλή πρόθεση, αλλά θέλουν να χρησιμοποιήσουν την πόλη ως δική μας αχίλλειο πτέρνα. Ως εκβιασμό. Ερώτημα: Αυτό δεν αποδεικνύει την ευθύνη και το ανήθικο παιχνίδι της Άγκυρας; Εκτός της Αμμοχώστου, δεν είναι σημαντική η εφαρμογή της Γ’ Βιέννης για τους εγκλωβισμένους; Γιατί δεν τίθενται ως μορφή ΜΟΕ; Πριν από την Αμμόχωστο, δεν θα έπρεπε να ζητηθεί η εφαρμογή της Γ’ Βιέννης, εφόσον η Άγκυρα έχει πρόθεση να βοηθήσει στη λύση μέσω της επιστροφής της Αμμοχώστου υπό τη διοίκηση του ψευδοκράτους; Με τον τρόπο αυτό αποκαλύπτονται ή όχι οι προθέσεις της Τουρκίας; 

Ο East-Med και οι εναλλακτικές προτάσεις

Εκτός των ανωτέρω, υπάρχει και το εξής ερώτημα: Τι επιλογές υπάρχουν σε περίπτωση που ο τουρκικός στόλος εισβάλει εκ νέου στην κυπριακή ΑΟΖ για να εμποδίσει τις έρευνες; Επί τούτων, τονίζουμε τα εξής:

1. 
Ουδόλως θα πρέπει να πατήσουμε την πεπονόφλουδα της Τουρκίας, που θέλει να μας οδηγήσει σε ένταση και κρίση για να επιβάλει τετελεσμένα.

2. 
Σε ποιο βαθμό είναι διατεθειμένες οι εταιρείες και τα κράτη που είναι πίσω τους, ώστε να  προχωρήσουν σε έρευνες εντός της κυπριακής ΑΟΖ, παρά τις τουρκικές προκλήσεις. Το θέμα αυτό είναι συναφές με τη δημιουργία συμμαχιών με τα γειτονικά κράτη και την αξιοπιστία αυτών των συμμαχιών, που σχετίζεται με την εξυπηρέτηση κοινών συμφερόντων, πράγμα που σημαίνει ταυτοχρόνως και την αποτροπή ανάλογων απειλών. Στην εν λόγω περίπτωση, αναφερόμαστε κυρίως στην οικονομική αποτροπή, μια αντίληψη η οποία είναι συναφής με την κατασκευή του East-Med, που θα ενώνει τα κοιτάσματα του Ισραήλ, της Κύπρου και, γιατί όχι, της Αιγύπτου, με την Ελλάδα, την Ιταλία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει, ο εν λόγω αγωγός και ο κάθε αγωγός δεν είμαι μια απλή σωλήνα, αλλά ένας γεωπολιτικός και στρατηγικός σχεδιασμός, που περιλαμβάνει τη διάθεση κάθε μορφής μέσων, οικονομικών, στρατιωτικών και άλλων. Δημιουργούνται συνθήκες αποτροπής έναντι της τουρκικής απειλής και της ασφαλούς εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, αφού θα καλύπτει μεγάλες ανάγκες της Ε.Ε. Ο East-Med κερδίζει έδαφος, υπό την έννοια ότι στην τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ άσκησαν οιονεί βέτο επί του βόρειου αγωγού, που θα έφερνε φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία. Εφόσον οι ανάγκες της Ε.Ε. παραμένουν μεγάλες, κερδίζει έδαφος ο East-Med, αφού συνιστά εναλλακτική επιλογή. Η επιλογή του East-Med βάζει τέλος στον αγωγό από την Κύπρο στην Τουρκία, όπως η Άγκυρα αξιώνει και υποστηρίζουν οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ ως μορφή κινήτρου και δώρου προς την τουρκική πλευρά για να υπογραφεί λύση δύο κρατιδίων ισότιμου καθεστώτος με εκ περιτροπής Προεδρία, την οποία επιδιώκει η Άγκυρα, για να διχοτομήσει ακόμη και αυτήν την εκτελεστική εξουσία και τη διπλή διεθνή εκπροσώπηση.           

3. 
Τη χρήση των διπλωματικών, νομικών και άλλων εργαλείων, που έχουμε στα χέρια μας και κυρίως στην Ε.Ε. Αναφερόμαστε για πολλοστή φορά στο άρθρο 42,7 των Συνθηκών, που περιλαμβάνεται στα συμπεράσματα του Συμβουλίου της Ε.Ε. και στηρίζεται στην έμπρακτη αλληλεγγύη των κρατών-μελών σε κράτος μέλος που δέχεται επίθεση από τρίτο κράτος. Το άρθρο 42,7 της Συνθήκης της Λισσαβώνας έχει ενεργοποιηθεί από τη Γαλλία μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Με βάση τις διαδικασίες της ενεργοποίησης, το θέμα δεν άπτεται των αρμοδιοτήτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Είναι ζήτημα που αφορά στα κράτη μέλη και σε αυτά ανήκει η πρωτοβουλία ενεργοποίησης. Η Γαλλία είχε υποβάλει, όπως οφείλει να πράξει σε ανάλογη περίπτωση κάθε κράτος που τελεί υπό επίθεση, συγκεκριμένα αιτήματα. Δηλαδή, για ποιο λόγο και πού θέλει την αλληλεγγύη και την παροχή διαφόρων μέσων, ακόμη και στρατιωτικών. Τα αιτήματα υποβλήθηκαν από τη Γαλλία ενώπιον του Συμβουλίου των Υπουργών Άμυνας και, αφού υπήρξε συμφωνία, εγκρίθηκαν άμεσα από το Συμβούλιο. Αυτή είναι η νομική και θεσμική διαδικασία. Συνεπώς, η κύρια ευθύνη πέφτει στους ώμους της κυπριακής Κυβέρνησης, η οποία από τώρα θα πρέπει να εξηγήσει στους εταίρους τι συμβαίνει στην κυπριακή ΑΟΖ. Ότι δηλαδή τελούμε υπό κατοχήν και επίθεση και ότι η εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ συνιστά συνέχεια της διαρκούς επίθεσης σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι και θαλάσσιο και χερσαίο έδαφος της Ε.Ε., καθώς και ότι θα ζητήσουμε ενεργοποίηση με συγκεκριμένα αιτήματα επί τη βάσει διαφόρων σεναρίων τουρκικής δράσης. Για να μην υπάρξει από τους εταίρους ο ισχυρισμός αιφνιδιασμού. Γίνεται, δε, αντιληπτόν ότι, εάν γίνουν αυτές οι ενέργειες από την κυπριακή Κυβέρνηση πριν από τη δράση της Άγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ και η Ε.Ε. δεν αντιδράσει, η αξιοπιστία και η συνοχή της θα πληγεί και θα εξευτελιστεί διεθνώς, διότι δεν θα έχει την πολιτική πρόθεση για παροχή αλληλεγγύης και υπεράσπισης κράτους μέλους και δη της κυριαρχίας και του εθνικού του πλούτου, την οποία στηρίζει, ήδη, στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου.

Λογική του ΝΑΤΟ και τουρκικές ευθύνες        

Στο θέμα της ασφάλειας, για να εξουδετερωθεί κάθε τουρκικός ισχυρισμός για την ανάγκη παραμονής τουρκικών στρατευμάτων, θα πρέπει να προταθεί η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Άλλωστε, το όποιο σύμφωνο τριμερούς φιλίας, όπως η Αθήνα προτείνει για τη λύση, θα περιλαμβάνει την Ελλάδα και την Τουρκία που είναι κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, το οποίο ελέγχει την περιοχή.  Η Βορειοατλαντική Συμμαχία είναι μια φόρμουλα αμοιβαίου οφέλους και κοινού συστήματος ασφάλειας, που εξουδετερώνει κάθε επιχείρημα για την παραμονή δικών της στρατευμάτων, εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων. Ερώτημα: Εάν η Τουρκία δεν δεχθεί μια τέτοια φόρμουλα, δεν θα αποδειχθεί ότι δεν θέλει πραγματική λύση, αλλά τη δημιουργία ενός προτεκτοράτου, που θα τελεί υπό τη δική της ασφάλεια; Το ίδιο το σύστημα άμυνας και ασφάλειας της Ε.Ε. εξαρτάται από το ΝΑΤΟ.

Κυπριακή Δημοκρατία και κομματικός πατριωτισμός

Τα ανωτέρω και πολλά άλλα, όπως η υποχρέωση της Τουρκίας να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της και να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως καθορίζει η αντιδήλωση της 21ης  Σεπτεμβρίου του 2005, αποτελούν πυλώνες εναλλακτικής στρατηγικής και βάση βιώσιμης και δημοκρατικής λύσης. Ερώτημα: Όταν η Τουρκία τα απορρίπτει, δεν συνιστά απόδειξη ότι δεν θέλει λύση και επανένωση, αλλά διάλυση και διχοτόμηση στη λογική των δύο συνιστώντων ή μη κρατιδίων; Εάν θέταμε όσα η Ε.Ε. καθορίζει και τα απέρριπτε η Άγκυρα, δεν θα είχε την ευθύνη για την αδυναμία λύσης; Γιατί χρειάζεται να ξαναπάμε σε συνομιλίες προτού θέσουμε δημόσια προς την Άγκυρα τις πιο πάνω διατυπωθείσες θέσεις και χωρίς την αλλαγή της τουρκικής στάσης; Υπάρχει ή όχι ο κίνδυνος να βρεθούμε ακόμη και υπό κατηγορία ή να έρθει ένα σχέδιο λύσης που θα απορριφθεί ή που θα μετατρέπει την Κύπρο σε επαρχία της Άγκυρας; Ο στόχος μας πρέπει είναι διπλός: Η διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η επανενσωμάτωση των κατεχομένων και η ασφαλής εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Γιατί δεν δεσμεύεται επί τούτου το Εθνικό Συμβούλιο, επί τη βάσει νέας στρατηγικής; Δεν διαβλέπουν ότι με την υφιστάμενη διαδικασία η Τουρκία μάς οδηγεί σε νέες περιπέτειες;


29/7/2018


          ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ          




  Αυτό που φοβάται η Τουρκία στην Αν. Μεσόγειο.   

1.Τριλογία άρθρων από τον πρώην διευθυντή της κρατικής εταιρείας πετρελαίου ΤΡΑΟ της Τουρκίας με επίκεντρο την Κύπρο. Οι εισηγήσεις του προς τον Ερντογάν για τα επόμενα βήματα.

2.ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ - ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΙΣΡΑΗΛ.

Με μια τριλογία άρθρων στο Sigma Turkey, με τίτλο «Ενέργεια και Γεωπολιτική στον άξονα της Ανατολικής Μεσογείου και η Κύπρος», o Τούρκος ειδικός σε θέματα ενέργειας και πρώην Αναπληρωτής Διευθυντής της τουρκικής ΤΡΑΟ, που ετοιμάζει γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, Necdet Pamir, εστιάζει στην ενεργειακή θέση της Κύπρου, κατηγορεί την Τουρκία ότι δεν έχει αντιληφθεί τη στρατηγική της σημασία όπως άλλες μεγάλες δυνάμεις και, παράλληλα, εκφράζει την ανησυχία του για νέες ανακαλύψεις στην Κυπριακή ΑΟΖ. Την ίδια ώρα, δημοσιεύματα από τον ισραηλινό Τύπο αναφέρουν πως οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται την Αφροδίτη στην Κυπριακή ΑΟΖ ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε εκμετάλλευση χωρίς προηγουμένως να υπάρξει επίλυση του ζητήματος προέκτασης του κοιτάσματος στην ΑΟΖ του Ισραήλ.

Η Κύπρος στα μάτια τους

Το πρώτο μέρος του άρθρου του Τούρκου αρθρογράφου αναφέρεται στη ζωτική θέση της Κύπρου και τονίζει ότι είναι ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα ασφάλειας της Τουρκίας και έχει στρατηγική σημασία για το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Ρωσία, την Κίνα, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, την Ελλάδα και την Ε.Ε.

«Όταν εξετάζουμε την Κύπρο από στρατιωτική σκοπιά σχετικά με την τοποθεσία, δεν πρέπει ποτέ να την βλέπουμε ανεξάρτητα από τη διεθνή πάλη για κατάκτηση των πόρων φυσικού αερίου και ελέγχου των οδών μεταφοράς, που προέρχονται κυρίως από την πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο περιοχή της Μέσης Ανατολής», αναφέρει, προσθέτοντας πως, παρά τη σημασία που δίνεται στη Μεσόγειο και την Κύπρο από μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, η Τουρκία δεν φαίνεται να καταγράφει τη σημασία αυτής της περιοχής.
Το δημοσίευμα μιλάει για τη θέση της Κύπρου κοντά στη Διώρυγα του Σουέζ, απ' όπου περνά το 30 τοις εκατόν του παγκόσμιου εμπορίου ενέργειας και επικαλείται δήλωση του καθηγητή Ilber Ortayli, ο οποίος είπε:

«Αν η Ρωσία εγκατασταθεί στη Συρία, η οποία είναι στη δίπλα πόρτα της Τουρκίας, πρέπει να ξυπνήσουμε. Η Ρωσία είναι ιστορικά μια χερσαία δύναμη, αφού η ναυτική ιστορία της δεν υπερβαίνει τους τρεις αιώνες. Αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι και μια πυρηνική ναυτική δύναμη. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει εγκατασταθεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στην Κύπρο εδώ και πολύ καιρό με τις βάσεις του, οι ΗΠΑ έχουν πλήρη ναυτική δύναμη που πλέει εκεί και ακόμη και οι Γερμανοί αναζητούν έναν τρόπο να εμπλακούν. Είναι φυσικό ότι και η Ρωσία θα θέλει να είναι εκεί. Πρέπει να είμαστε και εμείς εκεί, είναι και δική μας είσοδος».

Αντικρουόμενες εκτιμήσεις για ποσότητες

Στο δεύτερο μέρος γίνεται μια λεπτομερής ανάλυση των ενεργειακών αναγκών της Τουρκίας και του ενεργειακού της μείγματος και διαπιστώνεται ο κίνδυνος συνέχισης της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία. «Γι’ αυτό, η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο είναι κάτι που πρέπει να παρακολουθήσει στενά η Τουρκία, καθώς μπορεί να είναι μια περιοχή που μπορεί να την βοηθήσει να διαφοροποιήσει τις επιλογές εφοδιασμού της», αναφέρει ο πρώην αξιωματούχος της ΤΡΑΟ, που τονίζει, ωστόσο, ότι, εξαιτίας των κακών σχέσεων της Άγκυρας με τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, είναι δύσκολο να εμπλακεί εύκολα στην περιοχή.

«Είναι, δυστυχώς, προφανές ότι ούτε το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί απάντηση στα προβλήματα της Τουρκίας. Το υψηλό κόστος παραγωγής και μεταφοράς από τις πηγές της περιοχής είναι επίσης αποθαρρυντικό και μη ανταγωνιστικό, σε σύγκριση με τις υπάρχουσες πηγές εφοδιασμού», επισημαίνει. Αυτή, ωστόσο, η διαπίστωση έρχεται σε αντίθεση με άλλους Τούρκους αναλυτές, οι οποίοι αυτήν την εβδομάδα έγραφαν στον Τύπο πως τα αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της Τουρκίας για 572 χρόνια.

Ο φόβος των Τούρκων

«Θα πρέπει, επίσης, να είμαστε προσεκτικοί και να αξιολογήσουμε αντικειμενικά την ανακάλυψη της Αφροδίτης στα νότια της Κύπρου. Όσο αυτή η ανακάλυψη φέρνει ζωτικό βάρος για τα δύο έθνη του νησιού, τα αποθέματα είναι πολύ μικρά για τους Ελληνοκύπριους να το χρησιμοποιήσουν ως μέρος μιας τακτικής καρότου και μαστιγίου.

»Επιπλέον, η ΤΔΒΚ έχει αναπόφευκτα δικαιώματα όχι μόνο για την κατανομή αυτών των αποθεμάτων, αλλά και για περαιτέρω εξερευνήσεις και έρευνες, σύμφωνα με εντολή του ΟΗΕ», ισχυρίζεται ο Τούρκος ειδικός ενέργειας, που είναι επίσης ένθερμος υποστηρικτής ενός αγωγού φυσικού αερίου Ισραήλ-Τουρκίας που θα περνά μέσα από την ΑΟΖ της Κύπρου χωρίς την συγκατάθεση της Λευκωσίας.

Στο ίδιο άρθρο εμφανίζεται ιδιαίτερα ανήσυχος, αν η Κυπριακή Δημοκρατία ανακαλύψει νέα κοιτάσματα και μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει την παρεμπόδιση του γεωτρύπανου της ΕΝΙ Saipem 12 000 στο Oικόπεδο 3, σημειώνοντας:

«Με τέτοιες παρεμβάσεις, αυτό που μπορεί να κάνει η Τουρκία είναι να κερδίσει χρόνο, προκειμένου να αναδιαρθρώσουμε την TPAO και να επιδιώξουμε μια πιο ηχηρή εξωτερική πολιτική».

Η νομική διάσταση

Στο τρίτο μέρος, το ενδιαφέρον του Νecdet επικεντρώνεται στο ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου και τις νομικές προεκτάσεις για την Τουρκία. Αφού παρουσιάζει μια σειρά από χάρτες με τις παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, προτείνει τα επόμενα βήματα, αφού πρώτα αναγνωρίσει ότι: «Η Ελληνική Διοίκηση της Νότιας Κύπρου (όπως αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία), παίζει το παιχνίδι πολύ πιο αποτελεσματικά από την ‘ΤΔΒΚ’, χάρη στη συνεχή υποστήριξη από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.

Η Ρωσία και το Ισραήλ συμμετέχουν σε κοινές ναυτικές ασκήσεις με την Ελλάδα και τη Νότια Κύπρο. Η Ρωσία δρα υπογείως, έτσι ώστε να μη φαίνεται σε καμία από τις πλευρές της σύγκρουσης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Η Αίγυπτος, υπό την κυριαρχία του Σίσι, φαίνεται να έχει εξασφαλίσει τη θέση της με τους Έλληνες και τη Νότια Κύπρο. Άλλα παράκτια κράτη, όπως η Συρία και ο Λίβανος, φαίνεται να είναι και με την ελληνική πλευρά - χάρη στην αρνητική εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής μας απέναντί τους. Φαίνεται απίθανο ότι το διεθνές συναίσθημα θα στραφεί προς εμάς όσο εφαρμόζονται οι ίδιες πολιτικές».

Αναφερόμενος στα ενεργειακά σχέδια της Κύπρου, όπως ο αγωγός Εast Med και ο τερματικός υγροποίησης, αναφέρει πως αυτά είναι στην σφαίρα της «φαντασίας», αφού, όπως ισχυρίζεται, οποιοδήποτε ποσό μικρότερο από 250 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα θα ήταν οικονομικά ανέφικτο για τη δημιουργία τερματικού σταθμού ΥΦΑ και επίσης ότι απαιτούνται τουλάχιστον δύο τερματικά για τέτοια έργα.

«Αυτό που λείπει από την τουρκική πλευρά είναι μια σωστή τεχνική, οικονομική, νομική και πολιτική, παρ’ όλες τις συστάσεις προς την κυβέρνηση», πρόσθεσε.

Διαπραγματεύσεις και εισηγήσεις

Κατά την άποψή του, οι εν εξελίξει διαπραγματεύσεις στην Κύπρο μοιάζουν να έχουν φτάσει σε αδιέξοδο στα θέματα του περιουσιακού. «Ωστόσο, υπάρχουν στρατηγικά και ζωτικά ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν για τους Τουρκοκυπρίους που είναι πιο επείγοντα, όπως οι εγγυήσεις, τα δύο κράτη, τα δύο κοινοβούλια και η εξουσία του αντιπροέδρου να ασκεί βέτο κ.λπ.

»Η πραγματική λύση στο ενεργειακό πρόβλημα είναι να αναγνωριστεί η ύπαρξη και η εφαρμογή ίσων δικαιωμάτων και δικαιοδοσιών στην εξερεύνηση υδρογονανθράκων. Μια τέτοια προσέγγιση όχι μόνο θα λύσει το άμεσο ζήτημα, αλλά θα παράσχει επίσης μια σταθερή βάση για ευρύτερες διαπραγματεύσεις για άλλα θέματα.

»Αυτό που πρέπει να κάνει η ΤΔΒΚ και η Τουρκία είναι η συγκέντρωση ομάδων και η δημιουργία μιας δομής που θα επικεντρώνεται σε όλες τις πτυχές, συμπεριλαμβανομένων των τεχνικών, οικονομικών, νομικών και πολιτικών. Μια τέτοια δομή μπορεί να δημιουργηθεί με τη βοήθεια του ακαδημαϊκού κόσμου, καθώς και με το αρμόδιο προσωπικό που προέρχεται από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να καταλήξει σε ένα Κέντρο Ενεργειακής Πολιτικής που βρίσκεται στην ΤΔΒΚ. Πρέπει, επίσης, να εργαστούμε για τη δημιουργία μιας υποδομής που θα ενισχύσει τις απαιτήσεις μας διεθνώς».

Η Τουρκία πρέπει ακόμα να επανεξετάσει τη δομή της TPAO και να την επαναφέρει στην αρχική της μορφή. Η BOTAS θα πρέπει να συγχωνευθεί με την TPAO, για να αποτελέσει τη ραχοκοκκαλιά της εθνικής εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου της Τουρκίας.

Η Αφροδίτη αναδύεται;

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, έπειτα από χρόνια καθυστερήσεων φαίνεται πως όλα είναι έτοιμα, προκειμένου να ξεκινήσει η ανάπτυξη/εκμετάλλευση του κοιτάσματος «Αφροδίτη» στο θαλασσοτεμάχιο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ. Το συγκεκριμένο κοίτασμα άργησε να αναπτυχθεί, εξαιτίας ενστάσεων ορισμένων ισραηλινών εταιρειών που εκμεταλλεύονται το γειτονικό οικόπεδο Ishai, με τον ισχυρισμό ότι μέρος του κυπριακού κοιτάσματος εκτείνεται στην ΑΟΖ του Ισραήλ.

Όπως ανέφερε αυτήν την εβδομάδα σε δημοσίευμά της η ισραηλινή αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Haaretz, η εκμετάλλευση της «Αφροδίτης» προχωρεί πλέον χωρίς κανένα ρόλο του Ισραήλ, γεγονός που, όπως ισχυρίζεται, θα έχει διάφορες νομικές και οικονομικές επιπτώσεις.

«Δεν είναι σαφές, τουλάχιστον, γιατί η κυβέρνηση ενεργεί με αυτόν τον τρόπο, ιδιαίτερα η ανεξήγητη ευκολία με την οποία θα μπορούσε να προκαλέσει απώλεια 820 εκ. δολαρίων σε φόρους», δήλωσε στο The Maker o Rony Halman, πρόεδρος του Israel Opportunity, εταίρου στο οικόπεδο Ishai δίπλα στην Αφροδίτη.
«Η αδράνεια της ισραηλινής κυβέρνησης απειλεί, επίσης, να δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο σε σχέση με άλλες κοινές δεξαμενές που έχουμε με τους γείτονές μας - τον Λίβανο και την Αίγυπτο», πρόσθεσε ο Halman.

Υπενθυμίζεται ότι η η Delek Group, που ελέγχεται από τον δισεκατομμυριούχο Yitzhak Tshuva, κατέχει το 35% της Aphrodite και της Noble Energy, μιας εταιρείας των ΗΠΑ. O ενεργειακός γίγαντας της Shell, που κατέχει το υπόλοιπο ποσοστό, σχεδιάζει να εξαγάγει εκ νέου το αέριο από την Αίγυπτο στην Ευρώπη με υγρή μορφή, ενώ για την ίδια ιδέα μιλάει επίσης στους εταίρους του ισραηλινού Leviathan.

Η υπομονή των εταιρειών αλλά και της Λευκωσίας δείχνει να εξαντλείται, αφού εδώ και καιρό σχεδιάζουν να μεταφέρουν την «Αφροδίτη» σε τερματικά υγροποίησης της Αιγύπτου, αλλά προσκρούουν στα εμπόδια των εταίρων του Ishai.

«Θα κάνουμε ό,τι μας πει η Κύπρος, όχι η κυβέρνηση του Ισραήλ, γιατί η Αφροδίτη είναι κυπριακό κοίτασμα, όχι ισραηλινό», φέρεται να δήλωσε στο Τhe Maker ανώτερος ανώνυμος αξιωματούχος της Delek, προσθέτοντας: «Το διεθνές δίκαιο δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα ενός παρακείμενου πεδίου με μόλις 5% από μια μεγάλη δεξαμενή για να καθυστερήσει την ανάπτυξη της Αφροδίτης».

Ο ίδιος αξιωματούχος διερωτήθηκε κατά πόσον η δεξαμενή εκτείνεται πραγματικά πέρα από την περιοχή της άδειας της «Αφροδίτης» και προκάλεσε τους εταίρους τού Ishai να προβούν σε γεωτρήσεις, για να διαπιστώσουν, όπως είπε, ότι το συγκεκριμένο κοίτασμα δεν είναι οικονομικά βιώσιμο ως αυτόνομο πεδίο.

  Του Μάριου Πούλλαδου

  ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  

Σχέδιο Β΄ και κίνδυνος αδιέξοδου: 
Απαιτείται πατριωτισμός χειρισμός του Κυπριακού

 Η απίστευτη αφέλεια του πολιτικού συστήματος για τον Ερντογάν:
 Ο “Μεσσίας” φέρνει τη λύση!

Όροι της Τουρκίας για τις συνομιλίες: 
 χρονοδιάγραμμα, συζήτηση εναλλακτικών σεναρίων

 Είναι το “Γλωσσάρι” της ντροπής το δεύτερο πραξικόπημα;
Η ζημιά που έγινε είναι μεγάλη…


ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ:Πως ένας δημοσιογράφος εξευτέλισε ένα ηλίθιο Σουλτάνο: Η τίμια φωνή του Σενέρ Λεβέντ

Σκίτσο του Πιν