Ιντλίμπ, το μήλο των Εσπερίδων στη Συρία.
Το τελευταίο επεισόδιο στη μεγάλη ανθρωποσφαγή της Συρίας θα γίνει στην επαρχία της Ιντλίμπ. Εκεί στρέφονται τα βλέμματα του κόσμου για αυτά που πρόκειται να συμβούν. Η επαρχία της Ιντλίμπ στην Συρία, είναι το τελευταίο μέρος της Συρίας που ελέγχεται ακόμη από τα ηττημένα στην υπόλοιπη Συρία και Ιράκ απομεινάρια των ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων, των αμετανόητων ακόμη φανατικών ισλαμιστών.
Και τούτο γιατί από μια παράξενη σύμπτωση σήμερα, στην Ιντλίμπ εστιάζουν ως τελική κατάληξη, οι γεωστρατηγικές επιδιώξεις όλων των δυνάμεων που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα σε αυτό το περίεργο μέρος της Συρίας, δηλαδή των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Ιράν, της Τουρκίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας, του Ισραήλ και φυσικά του νόμιμου ιδιοκτήτη της περιοχής, της Συρίας και του Συριακού λαού.
Η Ιντλίμπ βρίσκεται βορειοδυτικά της Συρίας. Συνορεύει στα νότια και νοτιοδυτικά με τη Χάμα, στα ανατολικά με το Χαλέπι, στα βορειοδυτικά με τη Λατάκεια και στα βόρεια με την Τουρκία. Έχει έκταση 6.097 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 1.464.000 κατοίκων (2010) δηλαδή προ του πολέμου στην Συρία.
Πρωτεύουσα της επαρχίας είναι η ομώνυμη πόλη της Ιντλίμπ. Σήμερα στην Ιντλίμπ δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των κατοίκων, καθόσον πολλοί έχουν φύγει και άλλοι έχουν έλθει από άλλες περιοχές της Συρίας, κατά βάση φιλο-ισλαμιστές. Πάντως, μερικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των κατοίκων σήμερα στην Ιντλίμπ, πάνω από δύο εκατομμύρια, με πολλούς αμάχους, γυναικόπεδα και ηλικιωμένους.
Ποιοι ελέγχουν την Ιντλίμπ
Η Ιντλίμπ δεν ελέγχεται από μία και μόνo ισλαμιστική οργάνωση, αλλά από πολλές οργανώσεις και ομάδες. Σύμφωνα με τον Ρώσο διαπραγματευτή για τη Συρία Βασίλι Νεμπένζια, ο αριθμός των ομάδων αυτών ανέρχεται περίπου σε 40-45, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις είναι σε διαμάχη και αντιπαράθεση μεταξύ τους. Σύμφωνα με τον Νεμπένζια, ο αριθμός των τζιχαντιστών ανέρχεται σε πάνω από 50.000, αν και πολλοί τον ανεβάζουν μέχρι και 70.000.
Η ισχυρότερη δύναμη στην Ιντλίμπ είναι η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS), μια συμμαχία τζιχαντιστών που συνδέεται άμεσα με την Αλ Κάιντα και έχει χαρακτηριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη, ως τρομοκρατική. Η οργάνωση αυτή ελέγχει στρατηγικής σημασίας θέσεις ανά την Ιντλίμπ, περιλαμβανομένης της πρωτεύουσάς της και του περάσματος Μπαμπ αλ Χάουα που οδηγεί στην Τουρκία. Διαθέτει αξιόμαχη δύναμη τουλάχιστον 10.000 τζιχαντιστών, πολλοί δε εξ αυτών είναι από ξένες χώρες.
Δεύτερη ισχυρότερη δύναμη θεωρείται το «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο», που υποστηρίζουν οι Τούρκοι και αποτελείται από διάφορες ισλαμιστικές-τζιχαντιστικές ομάδες. Θεωρείται σκληρή οργάνωση και περιλαμβάνει σκληροπυρηνικούς τζιχαντιστές της οργάνωσης Αχράρ αλ Σαμ και των Ταξιαρχιών Νουρ αλ Ντιν Αλ Ζίνκι, καθώς και μαχητές που υπάγονται στον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», την αρχική αντιστασιακή οργάνωση και ελπίδα των ΗΠΑ για να ανατρέψουν τον Άσσαντ, που αποδείχθηκε όμως μια μεγάλη απογοήτευση.
Νικητές και χαμένοι
Η σημασία της περιοχής, είναι πολύ μεγάλη, καθόσον έχει σύνορα με την Τουρκία, ενώ από αυτήν διέρχονται μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι, που οδηγούν από το Χαλέπι στη Χάμα και τη Δαμασκό και δυτικά προς τη Λαττάκεια. Ο Άσαντ είναι υποχρεωμένος να απελευθερώσει το τελευταίο κομμάτι της χώρας του από τους ξενοκίνητους τζιχαντιστές και το έχει δηλώσει, καθώς και οι σύμμαχοί του Ρωσία και Ιράν που συμφωνούν και θα συνδράμουν με στρατιωτικά μέσα, όπως ήδη κάνουν οι Ρώσοι με αεροπορικούς βομβαρδισμούς.
Εάν η Ιντλίμπ πέσει, κάτι πολύ πιθανόν, ο πόλεμος τελειώνει οριστικά και αμετάβλητα, με συντριπτική ήττα των τζιχαντιστών και του Ισλαμικού Κράτους. Μεγάλος νικητής θα αναδειχθεί αναμφίλεκτα η Συρία και ο πρόεδρος Άσαντ προσωπικά, που ανακτά το έδαφός του, καταφέρνοντας αυτό που φάνταζε αδύνατον πριν μερικά χρόνια. Επίσης μεγάλοι νικητές θα είναι η Ρωσία και το Ιράν, καθώς θα έχουν προβάλλει μια μεγαλειώδη προβολή της ισχύος τους στην περιοχή.
Στο κλάμπ των νικητών θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και τους Κούρδους της Συρίας, που αποκτούν σε πρώτο στάδιο ευρεία αυτονομία και κυριαρχία σε πολλές περιοχές στην Βόρεια και Ανατολική Συρία, με υποθήκη δημιουργίας κρατικής κουρδικής οντότητας στο μέλλον. Οι μεγάλοι ηττημένοι είναι οι διοργανωτές αυτού του εγκλήματος κατά του συριακού λαού και αυτοί που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τον πόλεμο αυτό για τις δικές τους γεωστρατηγικές επιδιώξεις. Και αναφέρομαι πρωτίστως στις ΗΠΑ, την Τουρκία, την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και δευτερευόντως την Γαλλία, την Αγγλία και το Ισραήλ.
Το κατεστημένο και οι απειλές των ΗΠΑ
Πριν πέντε μήνες ο πρόεδρος Τραμπ είχε ανακοινώσει την αποχώρηση των Αμερικανών από την Συρία, αφήνοντας αντί αυτών συμμάχους των, όπως οι Κούρδοι, το Ισραήλ και μέχρι ένα σημείο την Τουρκία, πριν ο Σουλτάνος Ερντογάν αφηνιάσει και κηρύξει ιερό αντιαμερικανικό πόλεμο. Μάλιστα οι ΗΠΑ και η Ρωσία είχαν συμφωνήσει να τερματίσουν τον πόλεμο, κάνοντας χρήση αντιπροσώπων των στην περιοχή.
Όμως ο πρόεδρος Τραμπ απέτυχε, καθόσον συγκρούεται εσωτερικά με το αυτοαποκαλούμενο «σταθερό κράτος» (σύμφωνα με ανώνυμο κύριο άρθρο της New York Times). Το αμερικανικό κατεστημένο συνεχίζει τη απίστευτη επιθετική στρατηγική Ράμσφελντ-Ναυάρχου Ζεβρόφσκι, για καταστροφή κρατών και οικειοποίηση (αρπαγή) των φυσικών των πόρων, που ακόμη και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν μπορεί να ελέγξει και να αλλάξει. Έτσι το νέο σχέδιο των ΗΠΑ φαίνεται να είναι το εξής :
- Στάδιο 1. Διατήρηση της ΒΑ Συρίας (περιοχές Ιντλίμπ, Αφρίν, Γιαραμπλούς) υπό κατάληψη.
- Στάδιο 2. Προς το παρόν δεν υπάρχει σαφής πολιτική δράσης των Αμερικανών. Το μόνο που αναφέρεται είναι η προειδοποίηση των ΗΠΑ, στον Συριακό Αραβικό Στρατό, να μην κάνει χρήση Χημικών Όπλων, διότι οι ΗΠΑ θα κτυπήσουν. Μαζί των και η Γαλλία και η Αγγλία και να από κοντά και για πρώτη φορά και η Γερμανία, ότι θα συμμετάσχει σε κτυπήματα κατά της Συρίας.
- Στάδιο 3. Το Ιράν εγκαταλείπει τη Συρία και το καθεστώς Άσαντ πέφτει!
Όπως γίνεται αντιληπτό με τις σημερινές εξελίξεις, ο σχεδιασμός αυτός μάλλον αποτυγχάνει και δεν πρόκειται να επιτύχει. Έτσι το μόνο που μένει είναι η απειλή ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά της Συρίας, αν πέσουν χημικά στην Ιντλίμπ. Και όπως δήλωσε η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ πρέσβης Χάλευ «αν πέσουν χημικά στην Ιντλίμπ, εμείς ξέρουμε ποιοι θα τα ρίξουν», εννοώντας τον συριακό στρατό. Τόση απροκάλυπτη σιγουριά για τον ένοχο, που προαναγγέλλεται.
Οι διακυβεύσεις του Σουλτάνου
Η Τουρκία του «σουλτάνου» Ερντογάν ονειρεύεται νεοοθωμανικά μεγαλεία και οράματα με οδηγούς την υλοποίηση της υπόσχεσης του ιδρυτή της, Μουσταφά Κεμάλ δηλαδή τον «Εθνικό Όρκο» ( Misak-ı Milli) και τη μεγαλόπνοη ιδέα για το πολιτικό Ισλάμ Εθνική Θέαση (Milli Gorus) του μέντορά του Ερμπακάν.
Έχει καταλάβει στη βόρεια Συρία την περιοχή Γιαραμπλούς, το Κουρδικό καντόνι του Αφρίν και ελέγχει απόλυτα την επαρχία της Ιντλίμπ, με 12 βαριά παρατηρητήρια-Φυλάκια και 7.000 στρατιώτες και πράκτορες. Αν χαθεί η Ιντλίμπ χάνεται και η πολιτική της Τουρκίας, καθόσον είναι αδύνατον να κρατήσει τις δύο περιοχές που έχει καταλάβει και φυσικά χάνει ολοκληρωτικά το παιχνίδι στην Συρία και θα υποστεί νέες ήττες και επικίνδυνες εξελίξεις με το Κουρδικό Ζήτημα.
Αγγλογαλλική επιστροφή και ισραηλινός φόβος
Η Αγγλία και η Γαλλία ανανεώνουν την αποικιοκρατική τους πολιτική, όπως εκφράστηκε κατά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη διαίρεση της Μέσης Ανατολής με τις συμφωνίες Sykes-Picot, ένα δικό τους δημιούργημα-τέρας, που ευθύνεται για πολλά δεινά στη Μέση Ανατολή. Και θέλουν να επιστρέψουν ξανά στον τόπο του εγκλήματός των. Και η Ιντλίμπ είναι η τελευταία τους ευκαιρία για παρέμβαση στην περιοχή με αφορμή τα χημικά που θα ρίξει μελλοντικά ο Άσαντ.
Το Ισραήλ ευρισκόμενο και περικυκλωμένο από εχθρικά αραβικά κράτη διακατέχεται από τον φόβο της εξαφάνισής του. Έτσι εφαρμόζει την πάγια πολιτική του της διαίρεσης των μεγάλων γειτόνων του, ώστε να καταστούν αδύναμοι. Στήριξε τον κατακερματισμό της Συρίας, αλλά δεν υλοποιήθηκε η προοπτική αυτή.
Η δεύτερη επιδίωξή του είναι η απομάκρυνση του μεγάλου του εχθρού του Ιράν από την αυλή του, όπου εγκαταστάθηκε, αφού το Ιράν εγκατέστησε στρατιωτικές βάσεις σε απόσταση μερικών δεκάδων χιλιομέτρων από τα Βόρεια σύνορά του. Σε αυτή την περίπτωση η Ρωσία εγγυήθηκε την απομάκρυνση ιρανικών βάσεων μακριά από τα βόρεια σύνορα του Ισραήλ. Σε ότι αφορά την Ιντλίμπ, το Ισραήλ δεν ενδιαφέρεται άμεσα, αρκεί να μην συμμετέχει το Ιράν.
Αεροπορική βάση Bassel Assad και λιμάνι Ταρτούς.
Οι δυο σημαντικότερες στρατιωτικές βάσεις της Ρωσίας στη Συρία
βρίσκονται που κοντά στην Ιμπλίμπ.
Ρωσία: Ο μεγάλος νικητής
Ο μεγάλος νικητής του πολέμου στην Συρία είναι η Ρωσία, που από μια μικρή ανεφοδιαστική ναυτική βάση στην Ταρτούς που είχε, με την παρέμβασή της στη Συρία κατέστη ο παράγοντας της νίκης και μιας μεγάλης προβολής ισχύος, που ποτέ δεν είχε. Διαθέτει μία μεγάλη ναυτική βάση και μια πολύ μεγάλη αεροπορική βάση, καθώς και άλλες μικρότερες. Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, συμφωνεί με τις επιχειρήσεις κατά της Ιντλίμπ, για την εξάλειψη των τζιχαντιστών και την απελευθέρωση της περιοχής. Γι’ αυτό μάλιστα, ήρθε πρόσφατα σε αντίθεση με τον «σύμμαχό» του Ερντογάν στην τριμερή της Τεχεράνης.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Η περιοχή δυτικά του Ευφράτη ανήκει στην επιρροή της Ρωσίας, σύμφωνα με συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσίας. Άρα δεν επιθυμεί να έχει στην περιοχή επιρροής της μια τεράστια σφηκοφωλιά 50.000 καλά εξοπλισμένων τζιχαντιστών, πηγή συνεχών κινδύνων.
Δείτε τον χάρτη που βρίσκεται η Ιντλίμπ και κάτω από την περιοχή αυτή σε απόσταση μερικών δεκάδων χιλιομέτρων ευρίσκονται οι δύο μεγάλες βάσεις των, άρα δεν θα επιτρέψουν ποτέ να υφίσταται η μεγάλη αυτή πηγή κινδύνων. Σε ότι αφορά την ενδεχόμενη χρήση χημικών, καταγγέλλει τις ΗΠΑ και τη Δύση, ότι αυτοί ετοιμάζουν προβοκάτσια για να κτυπήσουν την Συρία και να ματαιώσουν την ανακατάληψη της Ιντλίμπ, όπως έχει αποφασιστεί (Ρωσία , Συρία, Ιράν) και ότι η Ρωσία θα συμμετάσχει.
Το Ιράν, διαχρονικός σύμμαχος της Συρίας, πέτυχε αυτό που επεδίωκε. Κατάφερε να υλοποιήσει τελικά τον περίφημο σιϊτικό άξονα Τεχεράνη-Βαγδάτη-Δαμασκός-Βηρυτός ολοκληρώνοντας τις μακροχρόνιες γεωστρατηγικές της επιδιώξεις και φυσικά δεν πρόκειται να εγκαταλείψει αυτά που επεδίωκε. Εξάλλου, έφθασε στην αυλή του Ισραήλ, στον μεγαλύτερο εχθρό της.
Τι να κάνουμε τους τρομοκράτες;
Οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί από την πλευρά των νικητών και η επίθεση για την απελευθέρωση της Ιντλίμπ από τις ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις και τους 50.000 καλά εξοπλισμένους τζιχαντιστές που έχουν συσσωρευτεί εκεί με μέριμνα των ΗΠΑ και ιδιαίτερα της Τουρκίας, για αυτό προπαρασκευαστικές ενέργειες με αεροπορικούς βομβαρδισμούς έχουν ήδη αρχίσει.
Η συριακή κυβέρνηση και ο πρόεδρος Άσαντ έχουν υποχρέωση εκ καθήκοντος να απελευθερώσουν το τελευταίο υπό κατάληψη τμήμα του συριακού εδάφους από τις τζιχαντιστικές και τρομοκρατικές οργανώσεις που έχουν συσσωρευτεί εκεί. Το θέμα που απασχολεί τη Δύση, είναι μήπως σημειωθεί διαρροή τζιχαντιστών στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο διψασμένοι για εκδίκηση και έχουμε αύξηση τρομοκρατικών κτυπημάτων.
Έτσι η προσπάθεια θα είναι η εξουδετέρωσή τους και ο αφοπλισμός των, ώστε να μην αποτελέσουν μελλοντικούς κινδύνους. Το ερώτημα είναι τι τους κάνουμε. Υπάρχει μία πρόταση να διατηρηθεί ο περισσότερος πληθυσμός στην Ιντλίμπ καθόσον, εκτός των τζιχαντιστών, στην επαρχία είναι οι οικογένειές των, καθώς και πολλοί συμπαθούντες ισλαμιστές Σύριοι άλλων περιοχών, που ακολούθησαν τους τζιχαντιστές στην Ιντλίμπ και παραμένουν.
H περιοχή όμως αυτή θα «σφραγιστεί» σε μια μορφή τύπου Γάζας ή θα τεθεί υπό ευρεία και αυστηρά επιτήρηση ώστε να αποφευχθούν δυσάρεστα παρελειπόμενα: αποφυγή μετακινήσεων ανθρώπων, όπλων, πυρομαχικών και φυσικά ακραίων ιδεολογιών. Η κατάσταση θα τεθεί φυσικά υπό τον έλεγχο της συριακής κυβέρνησης και προφανώς και του ΟΗΕ, όπως στην Βοσνία, στην Κύπρο κλπ.
Η μιντιακή προπαγάνδα
Οι επιχειρήσεις είναι δυνατόν να αρχίσουν οποτεδήποτε κριθεί καταλληλότερος χρόνος και συμφωνηθεί από Συρία, Ρωσία και Ιράν. Μάλλον μετά τη φετινή 72η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που θα γίνει την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2018. Ο Ερντογάν δέχθηκε κατάμουτρα και μάλλον προσβλητικά το ξερό όχι του Πούτιν, στην πρόταση του για ειρηνευτική συμφωνία Συρίας και τζιχαντιστών της Ιντλίμπ, στην πρόσφατη συνάντηση της Τεχεράνης.
Τέλος να επισημάνουμε την προπαγάνδα που θα υποστούμε από όλα τα Δυτικά ΜΜΕ κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων για την απελευθέρωση. Τονίζουμε εδώ πως παρουσιάστηκε η απελευθέρωση της Ιντλίμπ, από τους τρομοκράτες αποκεφαλιστές, με την γνωστή μέθοδο που υλοποιείται από την ύποπτη και γνωστή για τα ψεύτικα βίντεο ΜΚΟ, που λέγεται «Λευκά Κράνη» και συνεργάζεται στενά με τους τζιχαντιστές.
Θα δείτε σε μια επανάληψη σκηνών φρίκης από παιδάκια, που έχουν σκοτωθεί ή διασώζονται από ερείπια σπιτιών που βομβάρδισαν οι κακοί στην συγκεκριμένη περίπτωση Ρωσία και Συρία. Δείτε ποια είναι η οργάνωση αυτή σε παλαιότερο άρθρο του υπογράφοντος στην εφημερίδα Παραπολιτικά.
Και θεωρώ τη ρίψη χημικών (μάλλον χλωρίου) σε κάποιο χωριό της Ιντλίμπ, με θύματα, σωστά το μαντέψατε πάλι μικρά παιδάκια από τους κακούς που προαναφέραμε και ας φωνάζει η Ρωσία από τώρα ότι σχεδιάζεται προβοκάτσια, οι σκηνές ήδη κινηματογραφούνται στο Ζισρ αλ Σουγκούρ. Αυτό ανακοίνωση το υπουργεί Άμυνας της Ρωσίας και ας φωνάζει η Συρία, ότι έχει παραδώσει όλο το χημικό της οπλοστάσιο στην διεθνή κοινότητα εδώ και τέσσερα χρόνια.
Όσο για το λογικό ερώτημα (Qui Bono=ποιος ωφελείται), γιατί να ρίξει χημικά ο συριακός στρατός αφού είναι ο νικητής και απελευθερωτής, ουδείς μπαίνει στον κόπο να απαντήσει. Γιατί ο πόλεμος στην Συρία δεν έχει λογική, αλλά μόνο συμφέροντα.
[Ο Ιωάννης Μπαλτζώης είναι αντιστράτηγος ε.α. Γεννήθηκε στην Άρτα το 1954. Απεφοίτησε το 1976, ονομασθείς ανθυπολοχαγός Ιππικού-Τεθωρακισμένων. Πέρα των προβλεπόμενων θέσεων, υπηρέτησε ως παρατηρητής της ΕΕ κατά τον πόλεμο της Βοσνίας, υπασπιστής του Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου και Ακόλουθος Άμυνας στην ελληνική πρεσβεία στο Τελ Αβίβ (2000-2003). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Γεωπολιτική και σε σπουδές Άμυνας και διεθνούς ασφάλειας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου, της Σχολής Εθνικής Αμύνης και της Σχολής Τακτικών Πληροφοριών του στρατού των ΗΠΑ. Μετά την αποστρατεία του δίνει διαλέξεις και αρθρογραφεί τακτικά. Συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου «Ανατολική Μεσόγειος, παρόν και μέλλον, Εκδόσεις Παπαδήμα 2017.]
14 Σεπτεμβρίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Έβγαλε τον «φερετζέ» στην Ιντλίμπ ο Ερντογάν.
Τις πραγματικές προθέσεις του για την Συρία αποκάλυψε ο Ερντογάν, μέσα από τις επιλογές του σε ό,τι αφορά την επιχείρηση ανακατάληψης της Ιντλίμπ από τις δυνάμεις του Άσαντ. Οι συνομιλίες στην Μόσχα, η σύνοδος της Τεχεράνης, το άρθρο στην Wall Street Journal και οι τελευταίες εξελίξεις επί του πεδίου είναι οι κύριοι σταθμοί, στους οποίους ξεδιπλώθηκαν οι προθέσεις του. Κατάληξη, η νέα συνάντησή του με τον Πούτιν.
Την Δευτέρα ο Ρώσος πρόεδρος θα υποδεχθεί για άλλη μία φορά τον Ερντογάν, στο ρωσικό θέρετρο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας, και αντικείμενο της συνάντησής τους θα είναι η κρίση στην Συρία και ιδιαίτερα η διευθέτηση του ζητήματος της βορειοδυτικής επαρχίας της Ιντλίμπ. Μιας περιοχής, η οποία στο μεγαλύτερο τμήμα της ελέγχεται από τους τζιχαντιστές της οργάνωσης Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), κύρια συνιστώσα της οποίας είναι το πρώην παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία.
Οι πρώτες αναφορές για την επικείμενη συνάντηση Ερντογάν-Πούτιν έγιναν από τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κατά την διάρκεια της συνάντησής του με τον Πακιστανό ομόλογό του. Λίγη ώρα αργότερα ήρθε η επιβεβαίωση και από το Κρεμλίνο, με τον εκπρόσωπό του, Ντμίτρι Πεσκόφ, να δηλώνει ότι «αυτή η συνάντηση είναι πιθανή και ετοιμάζεται».
Τι φοβάται ο Ερντογάν
Η συνάντηση επιβλήθηκε από τις διαφοροποιήσεις της Άγκυρας σχετικά με την αναμενόμενη γενικευμένη επιχείρηση του συριακού κυβερνητικού στρατού στην Ιντλίμπ, με την συνδρομή βεβαίως ρωσικών δυνάμεων. Η Τουρκία είναι αντίθετη σε μια τέτοια επιχείρηση, την οποία χαρακτηρίζει καταστροφή, και το έδειξε από τις πρώτες επαφές που είχαν για το θέμα, πριν δύο εβδομάδες στην Μόσχα, ο Τσαβούσογλου και ο Τούρκος υπουργός Άμυνας. Ο ίδιος ο Ερντογάν άλλωστε, πήγε στην σύνοδο της Τεχεράνης, επιδιώκοντας να αποσπάσει από τον Πούτιν και τον Ροχανί μια συμφωνία για κατάπαυση του πυρός. Αυτό φυσικά δεν έγινε, καθώς Ρωσία και Ιράν απέρριψαν την πρότασή του.
Η Άγκυρα επικαλείται το γεγονός ότι στην Ιντλίμπ έχουν συγκεντρωθεί περίπου τρία εκατομμύρια εκτοπισμένων από άλλες περιοχές της Συρίας και μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση θα δημιουργούσε ένα νέο κύμα προσφύγων, το οποίο θα έπληττε κυρίως την Τουρκία. Αυτό είναι αλήθεια, ωστόσο η Άγκυρα έχει άλλους βαθύτερους φόβους. Ο Ερντογάν δεν θέλει να περάσει και η Ιντλίμπ στα χέρια του Άσαντ, καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει ουσιαστικά και το τέλος του πολέμου στην Συρία. Αυτομάτως όμως θα έθετε ζήτημα και για την τουρκική στρατιωτική παρουσία στις κουρδικές περιοχές του Εφρίν και της Τζαραμπλούς.
Ο Τούρκος πρόεδρος δείχνει επίσης ότι δεν θέλει την ισχυροποίηση της κεντρικής κυβέρνησης της Δαμασκού, άρα την ισχυροποίηση και του Άσαντ, τον οποίο επανειλημμένως έχει αποκαλέσει δολοφόνο. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τον συριακό λαό στο έλεος του Μπασάρ αλ Άσαντ» υπογράμμιζε πριν λίγες ημέρες σε άρθρο του στην Wall Street Journal ο Τούρκος πρόεδρος.
Στο ίδιο άρθρο, από την μια εκλιπαρούσε τον Πούτιν και τον Ροχανί να αποτρέψουν μια νέα ανθρωπιστική κρίση στην Ιντλίμπ, και από την άλλη επέκρινε την Ουάσινγκτον για την θέση της να επέμβει μόνο αν γίνει χρήση χημικών. «Τα συμβατικά όπλα ευθύνονται για πολύ περισσότερους νεκρούς» έγραφε ο Ερντογάν, καλώντας τις ΗΠΑ «να απορρίψουν την αυθαίρετη ιεράρχηση του θανάτου». Αυτό το έμμεσο «μπείτε και χωρίς χημικά» ενόχλησε προφανώς τον Πούτιν, αλλά μάλλον δεν ήταν η μοναδική ενόχληση που ένιωσε ο Ρώσος πρόεδρος.
«Παιχνιδάκια» με τους Κούρδους
Τις τελευταίες ημέρες η Άγκυρα ενισχύει τις προμήθειες όπλων προς τους Σύρους αντάρτες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την αναμενόμενη επίθεση του συριακού στρατού και των Ρώσων και Ιρανών συμμάχων του. Μάλιστα ανώτερος διοικητής του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) ανέφερε ότι οι Τούρκοι τους έχουν υποσχεθεί «πλήρη τουρκική στρατιωτική επιχείρηση για μια μακρά, παρατεταμένη μάχη». Ο ίδιος είπε ότι οι στρατιωτικές ενισχύσεις αφορούν μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών και ρουκέτες GRAD, που τους δίνουν την δυνατότητα να αντέξουν έναν «πόλεμο φθοράς».
Την ίδια ώρα ο Τσαβούσογλου δηλώνει ότι η Τουρκία είναι έτοιμη «να συνεργαστεί με όλον τον κόσμο ενάντια στους τρομοκράτες στην Ιντλίμπ», χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει αν αναφέρεται στους τζιχαντιστές ή στους Κούρδους πολιτοφύλακες της YPG, τους οποίους η Άγκυρα θεωρεί τρομοκράτες.
Σε επιστολή του πάντως προς τους New York Times, ο Τούρκος υπουργός υποστηρίζει ότι οι Κούρδοι της YPG, οι οποίοι ενισχύονται με όπλα από τους Αμερικανούς, έχουν συμμαχήσει με τον Άσαντ και στέλνουν δυνάμεις στην Ιντλίμπ για να τον βοηθήσουν στην ανακατάληψη της περιοχής. Ο Τσαβούσογλου επισημαίνει ότι τα όπλα αυτά τα πλήρωσαν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι και καλεί τις ΗΠΑ δουν «ποιοι είναι οι αληθινοί σύμμαχοί τους στην περιοχή».
Σημειώνεται ότι οι Κούρδοι πολιτοφύλακες δρουν συνεργαζόμενοι με τον υπό τις Ηνωμένες Πολιτείες διεθνή συνασπισμό και έχουν συμβάλει καθοριστικά στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Η Άγκυρα ωστόσο, τους θεωρεί βραχίονα του PKK και έχει εκφράσει επανειλημμένως στην Ουάσιγκτον τις οργισμένες αντιρρήσεις της για την στήριξή τους.
Η συνάντηση στο Σότσι
Τούρκοι και Αμερικανοί προσεγγίζουν εντελώς διαφορετικά τους Κούρδους της Συρίας, έχουν όμως περίπου ίδιες θέσεις για τον Άσαντ: Δεν τον θέλουν πάλι ισχυρό. Από την άλλη, οι ΗΠΑ, μετά την εκλογή Τραμπ και πολύ περισσότερο μετά την σύνοδο του Ελσίνκι, δείχνουν ότι δεν επιθυμούν τόσο ενεργή εμπλοκή στην Συρία, όσο στην αρχή της κρίσης. Για την Τουρκία όμως, ο συριακός βορράς είναι ζωτικής σημασίας χώρος και η εκεί στρατιωτική παρουσία της Άγκυρας κεφαλαιοποιείται πολιτικά από τον Ερντογάν στο εσωτερικό.
Η Άγκυρα επιθυμεί με κάθε τρόπο την παραμονή της στα συριακά κουρδικά εδάφη και θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία της στον Άσαντ με κάθε ευκαιρία. Πριν λίγες ημέρες άλλωστε οι υπηρεσίες πληροφοριών της Τουρκίας ανακοίνωσαν ότι η ΜΙΤ, σε επιχείρηση στην Λαττάκεια που σημειωτέον ελέγχεται από την Δαμασκό, συνέλαβε έναν άνδρα ο οποίος φέρεται ως ο συντονιστής της πολύνεκρης βομβιστικής επίθεσης στην πόλη Ρεϊχανλί της Τουρκίας, το 2013.
Για την επίθεση η Άγκυρα είχε κατηγορήσει τότε μια πιστή στον Άσαντ ομάδα, ενώ ο πρόσφατα συλληφθείς ως συντονιστής, Γιουσούφ Ναζίκ, φέρεται ότι ομολόγησε πως είχε πάρει εντολές από τις συριακές υπηρεσίες πληροφοριών, προκειμένου να σχεδιάσει μια επίθεση στην Τουρκία. Η ημερομηνία σύλληψης του Ναζίκ δεν έχει γίνει βέβαια γνωστή, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία αντίδραση από την Δαμασκό.
Οι Τούρκοι δια του Τσαβούσογλου διατείνονται ότι εργάζονται για την κατάπαυση του πυρός στην Ιντλίμπ και συμφωνούν μόνον σε επιχειρήσεις εναντίον των «τρομοκρατών». Ο Άσαντ ωστόσο, έχει βάλει στόχο να ανακτήσει «κάθε εκατοστό» της συριακής επικράτειας και οι Ρώσοι σύμμαχοί του, έχουν πει επανειλημμένως ότι το «απόστημα Ιντλίμπ» πρέπει να σπάσει. Το ερώτημα όμως είναι τι άλλο θα σπάσει στην συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν στο Σότσι.
Βαγγέλης Σαρακινός
Ο Βαγγέλης Σαρακινός είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος
με μακρά θητεία στον Τύπο και στα ηλεκτρονικά Μέσα.
https://slpress.gr/diethni/evgale-ton-feretze-stin-intlimp-o-erntogan/
15 Σεπτεμβρίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Έβγαλε τον «φερετζέ» στην Ιντλίμπ ο Ερντογάν.
Τις πραγματικές προθέσεις του για την Συρία αποκάλυψε ο Ερντογάν, μέσα από τις επιλογές του σε ό,τι αφορά την επιχείρηση ανακατάληψης της Ιντλίμπ από τις δυνάμεις του Άσαντ. Οι συνομιλίες στην Μόσχα, η σύνοδος της Τεχεράνης, το άρθρο στην Wall Street Journal και οι τελευταίες εξελίξεις επί του πεδίου είναι οι κύριοι σταθμοί, στους οποίους ξεδιπλώθηκαν οι προθέσεις του. Κατάληξη, η νέα συνάντησή του με τον Πούτιν.
Την Δευτέρα ο Ρώσος πρόεδρος θα υποδεχθεί για άλλη μία φορά τον Ερντογάν, στο ρωσικό θέρετρο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας, και αντικείμενο της συνάντησής τους θα είναι η κρίση στην Συρία και ιδιαίτερα η διευθέτηση του ζητήματος της βορειοδυτικής επαρχίας της Ιντλίμπ. Μιας περιοχής, η οποία στο μεγαλύτερο τμήμα της ελέγχεται από τους τζιχαντιστές της οργάνωσης Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), κύρια συνιστώσα της οποίας είναι το πρώην παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία.
Οι πρώτες αναφορές για την επικείμενη συνάντηση Ερντογάν-Πούτιν έγιναν από τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κατά την διάρκεια της συνάντησής του με τον Πακιστανό ομόλογό του. Λίγη ώρα αργότερα ήρθε η επιβεβαίωση και από το Κρεμλίνο, με τον εκπρόσωπό του, Ντμίτρι Πεσκόφ, να δηλώνει ότι «αυτή η συνάντηση είναι πιθανή και ετοιμάζεται».
Τι φοβάται ο Ερντογάν
Η συνάντηση επιβλήθηκε από τις διαφοροποιήσεις της Άγκυρας σχετικά με την αναμενόμενη γενικευμένη επιχείρηση του συριακού κυβερνητικού στρατού στην Ιντλίμπ, με την συνδρομή βεβαίως ρωσικών δυνάμεων. Η Τουρκία είναι αντίθετη σε μια τέτοια επιχείρηση, την οποία χαρακτηρίζει καταστροφή, και το έδειξε από τις πρώτες επαφές που είχαν για το θέμα, πριν δύο εβδομάδες στην Μόσχα, ο Τσαβούσογλου και ο Τούρκος υπουργός Άμυνας. Ο ίδιος ο Ερντογάν άλλωστε, πήγε στην σύνοδο της Τεχεράνης, επιδιώκοντας να αποσπάσει από τον Πούτιν και τον Ροχανί μια συμφωνία για κατάπαυση του πυρός. Αυτό φυσικά δεν έγινε, καθώς Ρωσία και Ιράν απέρριψαν την πρότασή του.
Η Άγκυρα επικαλείται το γεγονός ότι στην Ιντλίμπ έχουν συγκεντρωθεί περίπου τρία εκατομμύρια εκτοπισμένων από άλλες περιοχές της Συρίας και μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση θα δημιουργούσε ένα νέο κύμα προσφύγων, το οποίο θα έπληττε κυρίως την Τουρκία. Αυτό είναι αλήθεια, ωστόσο η Άγκυρα έχει άλλους βαθύτερους φόβους. Ο Ερντογάν δεν θέλει να περάσει και η Ιντλίμπ στα χέρια του Άσαντ, καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει ουσιαστικά και το τέλος του πολέμου στην Συρία. Αυτομάτως όμως θα έθετε ζήτημα και για την τουρκική στρατιωτική παρουσία στις κουρδικές περιοχές του Εφρίν και της Τζαραμπλούς.
Ο Τούρκος πρόεδρος δείχνει επίσης ότι δεν θέλει την ισχυροποίηση της κεντρικής κυβέρνησης της Δαμασκού, άρα την ισχυροποίηση και του Άσαντ, τον οποίο επανειλημμένως έχει αποκαλέσει δολοφόνο. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τον συριακό λαό στο έλεος του Μπασάρ αλ Άσαντ» υπογράμμιζε πριν λίγες ημέρες σε άρθρο του στην Wall Street Journal ο Τούρκος πρόεδρος.
Στο ίδιο άρθρο, από την μια εκλιπαρούσε τον Πούτιν και τον Ροχανί να αποτρέψουν μια νέα ανθρωπιστική κρίση στην Ιντλίμπ, και από την άλλη επέκρινε την Ουάσινγκτον για την θέση της να επέμβει μόνο αν γίνει χρήση χημικών. «Τα συμβατικά όπλα ευθύνονται για πολύ περισσότερους νεκρούς» έγραφε ο Ερντογάν, καλώντας τις ΗΠΑ «να απορρίψουν την αυθαίρετη ιεράρχηση του θανάτου». Αυτό το έμμεσο «μπείτε και χωρίς χημικά» ενόχλησε προφανώς τον Πούτιν, αλλά μάλλον δεν ήταν η μοναδική ενόχληση που ένιωσε ο Ρώσος πρόεδρος.
«Παιχνιδάκια» με τους Κούρδους
Τις τελευταίες ημέρες η Άγκυρα ενισχύει τις προμήθειες όπλων προς τους Σύρους αντάρτες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την αναμενόμενη επίθεση του συριακού στρατού και των Ρώσων και Ιρανών συμμάχων του. Μάλιστα ανώτερος διοικητής του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) ανέφερε ότι οι Τούρκοι τους έχουν υποσχεθεί «πλήρη τουρκική στρατιωτική επιχείρηση για μια μακρά, παρατεταμένη μάχη». Ο ίδιος είπε ότι οι στρατιωτικές ενισχύσεις αφορούν μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών και ρουκέτες GRAD, που τους δίνουν την δυνατότητα να αντέξουν έναν «πόλεμο φθοράς».
Την ίδια ώρα ο Τσαβούσογλου δηλώνει ότι η Τουρκία είναι έτοιμη «να συνεργαστεί με όλον τον κόσμο ενάντια στους τρομοκράτες στην Ιντλίμπ», χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει αν αναφέρεται στους τζιχαντιστές ή στους Κούρδους πολιτοφύλακες της YPG, τους οποίους η Άγκυρα θεωρεί τρομοκράτες.
Σε επιστολή του πάντως προς τους New York Times, ο Τούρκος υπουργός υποστηρίζει ότι οι Κούρδοι της YPG, οι οποίοι ενισχύονται με όπλα από τους Αμερικανούς, έχουν συμμαχήσει με τον Άσαντ και στέλνουν δυνάμεις στην Ιντλίμπ για να τον βοηθήσουν στην ανακατάληψη της περιοχής. Ο Τσαβούσογλου επισημαίνει ότι τα όπλα αυτά τα πλήρωσαν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι και καλεί τις ΗΠΑ δουν «ποιοι είναι οι αληθινοί σύμμαχοί τους στην περιοχή».
Σημειώνεται ότι οι Κούρδοι πολιτοφύλακες δρουν συνεργαζόμενοι με τον υπό τις Ηνωμένες Πολιτείες διεθνή συνασπισμό και έχουν συμβάλει καθοριστικά στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Η Άγκυρα ωστόσο, τους θεωρεί βραχίονα του PKK και έχει εκφράσει επανειλημμένως στην Ουάσιγκτον τις οργισμένες αντιρρήσεις της για την στήριξή τους.
Η συνάντηση στο Σότσι
Τούρκοι και Αμερικανοί προσεγγίζουν εντελώς διαφορετικά τους Κούρδους της Συρίας, έχουν όμως περίπου ίδιες θέσεις για τον Άσαντ: Δεν τον θέλουν πάλι ισχυρό. Από την άλλη, οι ΗΠΑ, μετά την εκλογή Τραμπ και πολύ περισσότερο μετά την σύνοδο του Ελσίνκι, δείχνουν ότι δεν επιθυμούν τόσο ενεργή εμπλοκή στην Συρία, όσο στην αρχή της κρίσης. Για την Τουρκία όμως, ο συριακός βορράς είναι ζωτικής σημασίας χώρος και η εκεί στρατιωτική παρουσία της Άγκυρας κεφαλαιοποιείται πολιτικά από τον Ερντογάν στο εσωτερικό.
Η Άγκυρα επιθυμεί με κάθε τρόπο την παραμονή της στα συριακά κουρδικά εδάφη και θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία της στον Άσαντ με κάθε ευκαιρία. Πριν λίγες ημέρες άλλωστε οι υπηρεσίες πληροφοριών της Τουρκίας ανακοίνωσαν ότι η ΜΙΤ, σε επιχείρηση στην Λαττάκεια που σημειωτέον ελέγχεται από την Δαμασκό, συνέλαβε έναν άνδρα ο οποίος φέρεται ως ο συντονιστής της πολύνεκρης βομβιστικής επίθεσης στην πόλη Ρεϊχανλί της Τουρκίας, το 2013.
Για την επίθεση η Άγκυρα είχε κατηγορήσει τότε μια πιστή στον Άσαντ ομάδα, ενώ ο πρόσφατα συλληφθείς ως συντονιστής, Γιουσούφ Ναζίκ, φέρεται ότι ομολόγησε πως είχε πάρει εντολές από τις συριακές υπηρεσίες πληροφοριών, προκειμένου να σχεδιάσει μια επίθεση στην Τουρκία. Η ημερομηνία σύλληψης του Ναζίκ δεν έχει γίνει βέβαια γνωστή, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία αντίδραση από την Δαμασκό.
Οι Τούρκοι δια του Τσαβούσογλου διατείνονται ότι εργάζονται για την κατάπαυση του πυρός στην Ιντλίμπ και συμφωνούν μόνον σε επιχειρήσεις εναντίον των «τρομοκρατών». Ο Άσαντ ωστόσο, έχει βάλει στόχο να ανακτήσει «κάθε εκατοστό» της συριακής επικράτειας και οι Ρώσοι σύμμαχοί του, έχουν πει επανειλημμένως ότι το «απόστημα Ιντλίμπ» πρέπει να σπάσει. Το ερώτημα όμως είναι τι άλλο θα σπάσει στην συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν στο Σότσι.
Βαγγέλης Σαρακινός
Ο Βαγγέλης Σαρακινός είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος
με μακρά θητεία στον Τύπο και στα ηλεκτρονικά Μέσα.
https://slpress.gr/diethni/evgale-ton-feretze-stin-intlimp-o-erntogan/
15 Σεπτεμβρίου 2018