Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί (Οκτώβριος 2018)
(1) Οι Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) στη λεγόμενη "μεταμνημονιακή" εποχή:
Επτά σημεία με τα οποία πρέπει άμεσα να ασχοληθούμε.
(3) Περισσότερα στοιχεία για το φιλόδοξο Delaer RX-3…
θα το αξιοποιήσουν;
(4) Η Τουρκία έχει παραλάβει το σύνολο των AGM-84K SLAM-ER.
(5) Το τουρκο-ινδονησιακό άρμα μάχης KAPLAN
δοκιμάζουν Μπανγκλαντές – Φιλιππίνες.
(6) ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟ από την πρώτη πτήση τουρκικού ελικοπτέρου Τ625.
(7) Aνάγκη για ένα νέο μοντέλο εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Ο «βληματοκεντρικός» πόλεμος και οι μύθοι για τις εξωτικές πλατφόρμες οπλικών συστημάτων.
(8) Ραντάρ που θα ελέγχουν όλο το Αιγαίο, στήνει ο Ταγίπ Ερντοργάν.
Προκλητική ενέργεια.
(9) EW: ASPIS II στα F-16C/D Block 52+ της Πολεμικής Αεροπορίας
μετά από 15 χρόνια…
(10) ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Μεγάλες Μονάδες Στόλου στο ΠΝ, μήπως έχει χαθεί η Ισορροπία Δυνάμεων, κι εμείς απλά ομφαλοσκοπούμε;
(11) Anka: Ο Ερντογάν βάζει το χέρι στην τσέπη
και αγοράζει νέα drones από την TAI.
(12) Ελληνικό αίτημα στις ΗΠΑ για τεθωρακισμένα οχήματα αμφίβια,
AAV-7Α1 (vid.)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί
Ελλάδα-Τουρκία
1.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) στη λεγόμενη "μεταμνημονιακή" εποχή:
Επτά σημεία με τα οποία πρέπει άμεσα να ασχοληθούμε.
Αρχικά και προκειμένου να προλάβω τυχόν "έξυπνα", παρελκυστικά και αποπροσανατολιστικά σχόλια από άτομα με μηδενική ή "περίπου" γνώση των θεμάτων, θέλω να δηλώσω ότι όλα όσα αναφέρω και προτείνω παρακάτω, τα έχω ήδη αναφέρει και προτείνει κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας μου ως ΑΓΕΕΘΑ. Η τότε Στρατιωτική Ηγεσία των Κλάδων, συμφώνησε επίσημα με τα περισσότερα απ αυτά, στο πλαίσιο του Συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ) και προώθησε τις προτάσεις, ως όφειλε, στην αρμόδια να αποφασίσει για την υλοποίηση τους (ή μη), εκάστοτε Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου. Ωστόσο, η τελευταία, για δικούς της και αγνώστους σε μένα πολιτικούς (προφανώς) ή και δημοσιονομικούς λόγους, απέφυγε να προχωρήσει σε ανάλογη νομοθετική τους ρύθμιση, με αποτέλεσμα να μην εφαρμοσθούν.
Θεωρώ λοιπόν ότι τώρα, ύστερα και από τις επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις για την έξοδο της χώρας μας από το καθεστώς των μνημονίων, μας δίνεται μια ευκαιρία να ξαναδούμε τα θέματα που ταλανίζουν τις ΕΔ και που αφορούν στον κρίσιμο τομέα της Άμυνας της Χώρας υπό διαφορετικό πρίσμα. Για να μπορέσουμε όμως να εκτιμήσουμε ορθά την κατάσταση και να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα και σε ορθές προτάσεις, πρέπει να εξετάσουμε τα προβλήματα που η δημοσιονομική κρίση από το 2009 δημιούργησε στις ΕΔ τόσο ως σύνολο, όσο και στο προσωπικό τους ειδικότερα, το οποίο κατά την άποψη όλων μας αποτελεί τον ουσιαστικό πολλαπλασιαστή ισχύος, και να φροντίσουμε για την αποκατάστασή τους.
Τώρα που η κρίση λοιπόν, τουλάχιστον επίσημα, παρήλθε, πρέπει να σκύψουμε στις ΕΔ, όχι γιατί πρέπει να ικανοποιήσουμε τα αιτήματα μιας ακόμη επαγγελματικής "κάστας" αλλά διότι τα προβλήματα στις ΕΔ έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ασφάλεια της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Τα σύννεφα στη γειτονιά μας, τόσο ανατολικά και νοτιοανατολικά όσο και βόρειοδυτικά, στο Αιγαιο στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια εχουν απο καιρό αρχίσει να πυκνώνουν και να μαυρίζουν και η ισχυρή αποτροπή απο αξιόπιστες και αποτελεσματικές ΕΔ κατάλληλα εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες ειναι δυστυχώς η μόνη λύση.
Στο παρελθόν, οι «θεσμοί» απαγόρευαν τις προσλήψεις νέου προσωπικού και επέβαλλαν μειώσεις των αμυντικών προϋπολογισμών, ήτοι, στις πιστώσεις για την πραγματοποίηση αμυντικών εξοπλισμών (στους οποίους συγκαταλέγονται και οι προμήθειες ανταλλακτικών και αναλωσίμων) και των αποδοχών. Από ότι συμπεραίνεται από τις χιλιάδες προσφάτων προσλήψεων (εξαγγελθέντων ή/και υλοποιημένων) και τις συνεχείς υποσχέσεις περί χρηματικών ανακουφιστικών και εξισορροπητικών παροχών, οι απαγορεύσεις αυτές έχουν πλέον εκλείψει. Αν αυτό ισχύει, τότε, προφανώς η άρση απαγορεύσεων και παντός είδους περιορισμών περιλαμβάνει και την Εθνική Άμυνα. Συμπερασματικά, η ευθύνη της απόφασης για την θεραπεία των προβλημάτων και την ενίσχυση της Άμυνας είναι αποκλειστικά εθνική, άρα, της Κυβέρνησης.
Ας δούμε λοιπόν τα θέματα με τη σειρά.
Πρώτο θέμα: Ηγεσία. Έως την 15η Σεπτεμβρίου, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ οφείλει να προτείνει προς την πολιτειακή ηγεσία της Χώρας την αντικατάσταση ή ανανέωση της θητείας για έναν επιπλέον χρόνο της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας των ΕΔ. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από ότι συνήθως ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις εξαιτίας της πρόσφατης περιπέτειας σε προσωπικο επίπεδο του ΑΓΕΕΘΑ. Η Χώρα οφείλει σε αυτήν την συγκυρία να έχει μια στιβαρή και αξιόπιστη στρατιωτική ηγεσία επικεφαλής των ΕΔ. Αν ηδη την εχει, πρέπει να το επιβεβαιώσει. Οι ηγεσίες δεν μπορεί να είναι αόρατες. Η παρουσία τους πρέπει να γίνεται αισθητή από όλους, διαρκώς. Ούτε η όποια πολιτική ηγεσία των ΕΔ είναι δυνατόν να αναπληρώσει τον ΑΓΕΕΘΑ, ούτε τυπικά αλλά ούτε ουσιαστικά. Ο καθένας στον ευαίσθητο χώρο των ΕΔ έχει τον θεσμικό του ρόλο, όπως αυτός προβλέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους και οποιαδήποτε απόκλιση μόνο κακό κάνει, ιδιαίτερα σε ένα τόσο νευραλγικό κομμάτι της κρατικής μηχανής, όπως αυτό των ΕΔ. Ενίοτε, οι αποκλίσεις αυτές αποκαλούνται και εκτροπές. Είμαι σίγουρος οτι οι ιθύνοντες τα γνωρίζουν καλά ολα αυτά.
Δεύτερο θέμα: Ελλείψεις προσωπικού. Οι ελλείψεις προσωπικού οι οποίες προκλήθηκαν από το γεγονός ότι στο διάστημα των μνημονίων δεν επετράπησαν προσλήψεις στις ΕΔ πλην των μαθητών των Παραγωγικών Σχολών (και ο αριθμός αυτών αισθητά μειωμένος), χρήζουν εξέτασης και προσεκτικής αξιολόγησης. Η μείωση της θητείας από 12 σε 9 μήνες που αποφασίσθηκε το 2009 από τον τότε ΥΕΘΑ, προέβλεπε επίσης την ετήσια πρόσληψη 2.000 Επαγγελματιών Οπλιτών για την κάλυψη των κενών, πρόβλεψη η οποία όμως ουδέποτε υλοποιήθηκε λόγω της δημοσιονομικής κρίσης. Επίσης η κόπωση του μόνιμου κατώτερου προσωπικού των Μονάδων από την παραμονή του για πολλά χρόνια σε παραμεθόριες Φρουρές και από την μη εναλλαγή καθηκόντων φαίνεται ότι είναι σημαντική. Επιπλέον η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας του προσωπικού των Ειδικών Δυνάμεων εκτιμάται ότι είναι ένα γεγονός που εάν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα εγκυμονεί κινδύνους για την πραγματική τους ισχύ βραχυ-μεσοπρόθεσμα. Η τάση αυτή πρέπει να αναχαιτισθεί και να αναστραφεί. Αυτό δε πρέπει να γίνει άμεσα, καθώς ο χρόνος εκπαίδευσης, απόκτησης εμπειρίας και επιχειρησιακής «ωρίμανσης» των νεοεισαχθέντων στις τάξεις των Ειδικών Δυνάμεων είναι μακρύς.
Ο στόχος μας στον τομέα αυτό πρέπει να είναι :
Αν το σύνολο ή έστω το μεγαλύτερο μέρος των παραπάνω προτάσεων εφαρμοσθεί, εκτιμάται ότι σε μια πενταετία το αργότερο θα έχουν καλυφθεί οι σημερινές ελλείψεις προσωπικού. Φυσικά, τα δυο τελευταία σημεία απαιτούν ευρεία διαβούλευση με την ελληνική κοινωνία.
Τρίτο θέμα: Αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου των ΕΔ για τους Αξκούς και Υπξκούς. Αυτό συνεπάγεται τα παρακάτω:
Τέταρτο θέμα. Αύξηση των κονδυλίων που διατίθενται για την εκπαίδευση των στελεχών σε ακαδημαϊκά και στρατιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα του εσωτερικού και του εξωτερικού. Εξ αιτίας της κρίσης έχουμε μείνει πολύ πίσω στην εκπαίδευση και επιμόρφωση των στελεχών μας. Οι νέοι πρέπει να ανοίξουν τα φτερά τους προς νέους ορίζοντες. Η προσέγγιση της δεκαετίας του ΄50 περί της μη αναγκαίας επιμόρφωσης των στρατιωτικών που στο μυαλό πολλών συνεχίζει να υπάρχει, είναι καταστροφική για την εξέλιξη των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Συμφωνώ οτι ο Κολοκοτρωνης και ο Καραισκακης δεν είχαν τελειώσει καμμία Σχολή, αλλα «απο τότε χύθηκε πολυ νερό στο αυλάκι». Οι νέες ιδέες, οι προτάσεις και οι νέες πρακτικές δεν θα έρθουν από μόνες τους. Θα τις φέρουν και θα τις εφαρμόσουν τα νεωτέρα στελέχη, μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες τους που θα στηρίζονται στην επιμόρφωση και την εκπαίδευση.
Πέμπτο θέμα. Πλήρης κάλυψη των θέσεων εξωτερικού και αναζήτηση νέων θέσεων στα διεθνή επιτελεία και στους διεθνείς Σχηματισμούς. Πρόκειται για την καλύτερη επαγγελματική εκπαίδευση και επιμόρφωση των στελεχών μας. Η εσωστρέφεια και ξενοφοβία (αλλά και σε πολλές περιπτώσεις, η μυθοποίηση των ξένων επί τη βάση της εθνικότητας) που χαρακτηρίζει τις ΕΔ των τελευταίων ετών πρέπει να σταματήσει. Είναι απόλυτα καταστροφική. Όσο οι άλλοι προχωρούν σε νέα σχήματα, οργάνωση, μεθόδους και πρακτικές εμείς ομφαλοσκοπούμε καλυμμένοι πίσω από το άλλοθι της πέραν των συνόρων απειλής. Η απειλή θα αντιμετωπισθεί πολύ καλύτερα όταν οι γνώσεις μας και οι ορίζοντες μας διευρυνθούν. Το να περιφρονούμε και να απορρίπτουμε όσα προτείνουν και εφαρμόζουν οι σύμμαχοι και οι εταίροι μας, τις περισσότερες φορές στηριγμένοι στις πρόσφατες πολεμικές εμπειρίες τους, λόγω της «διανοητικής μας ανωτερότητας» και «εξ αποκαλύψεως γνώσης», μόνο κακό κάνει στις ΕΔ. Ταυτόχρονα, η από πρώτο χέρι συγκριση με τους ξένους στρατούς και με τους ξένους συναδέλφους έναντι των οποίων σε πολλά θέματα υπερτερούμε λόγω αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας, θα απογειώσει την αυτοπεποίθηση των στελεχών μας. Δεν υστερούμε σε δυνατότητες και ποιότητα προσωπικού, αλλά σε οργάνωση και εμπειρία.
Έκτο θέμα εξαιρετικής σημασίας. Αποκατάσταση της λειτουργικότητας και συντήρηση όλου του υπάρχοντος υλικού με σκοπό την επαύξηση ή αποκατασταση της διαθεσιμότητας οπου απαιτείται. Ολα τα μέσα μας πρεπει να κινούνται, να βάλουν και να επικοινωνούν. Προτού προχωρήσουμε σε νέες αγορές εξοπλισμού (που ασφαλώς κατά περίπτωση χρειάζονται), είναι κρίσιμο τα πρώτα επιπλέον κονδύλια που θα διεκδικήσουμε και θα μας διατεθούν να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση της λειτουργίας και τη συντήρηση όλου του υπάρχοντος υλικού και μέσων των ΕΔ. Το διεθνές κατώτερο επίπεδο διαθεσιμότητας υλικών και μέσων είναι 80%. Αν δεν το έχουμε, πρέπει να το αποκαταστήσουμε και να το εξασφαλίσουμε και για το μέλλον.
Έβδομο και σημαντικότερο θέμα διότι το προσωπικό ειναι ο κυρίαρχος παράγων στις ΕΔ. Τα μέσα μας και τα οπλικά μας συστήματά ειναι τόσο καλά όσο ειναι οι χειριστές τους. Απαιτείται λοιπόν πλήρης αποκατάσταση όλων των μισθολογικών αδικιών που έγιναν σε βάρος των στελεχών των ΕΔ. Απόδοση των οφειλόμενων αμοιβών απο αποφάσεις του ΣτΕ ή απο υποσχεθείσες παροχές. Όχι στη θέσπιση "περίεργων" επιδομάτων και χρημάτων κάτω από το τραπέζι με ταυτόχρονο "κλείσιμο ματιού", όπως στο παρελθόν. Δεν είμαστε και δεν πρέπει να γίνουμε πελάτες κανενός. Ξεκάθαρα και γνωστά σε όλους, φορολογούμενα επιδόματα και παροχές (οικογενειακές, κινδύνου, ευθύνης, παραμεθορίου κλπ) που χορηγούνται για να καλύψουν μια συγκεκριμένη και υπαρκτή υπηρεσία και ανάγκη, ενταγμένα μέσα στον επίσημο μισθό. Κανένας δεν κάνει χάρη σε κανέναν. Στο πάρτυ των προηγούμενων δεκαετιών δεν είμασταν καλεσμένοι αλλα κληθήκαμε τελικά να πληρώσουμε τον λογαριασμό (ασφαλώς όχι οι μόνοι).
Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται νέο πραγματικό σύγχρονο μισθολόγιο. Το υπάρχον είναι απαράδεκτο. Ένα νέο μισθολόγιο ξέρω ότι έχει ήδη συνταχθεί. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, ευνοϊκό ή δυσμενές. Θα πρέπει όμως επιτέλους να ξεκαθαρισθεί η κατάσταση. Ο Λοχίας να παίρνει τον μισθό του Λοχία και ο Λοχαγός το μισθό του Λοχαγού, και ο μισθός όλων είναι τέτοιος που να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς την οικογένειά τους. Δεν είναι λογικό και επιτρεπτό να δίνουμε στο Λοχία αποδοχές Λοχαγού γιατί οι δικές του είναι ψίχουλα με τα οποία δεν μπορεί να ζήσει. Αυτή η μισθολογική αναρχία και "κουτοπονηριά" των πολλών τελευταίων ετών είναι που μας οδήγησαν σε αναίτιες ξαφνικές περικοπές και αδικαιολόγητες μειώσεις των αποδοχών μας, όταν μας «έπιασαν» οι «θεσμοί». Πρέπει να διορθωθεί και να μην επαναληφθεί ξανά τέτοιο φαινόμενο. Το κράτος εεν παρανομεί σε βάρος του εαυτού του.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να επαναλάβω την άποψή μου ότι μετά την έξοδο από τα μνημόνια, η κυβέρνηση υποχρεούται να λάβει μέτρα αποκατάστασης των προβλημάτων που δημιούργησε η δημοσιονομική κρίση. Η παρούσα κυβέρνηση, που εκτός των άλλων στο παρελθόν πρωτοστάτησε στις διαμαρτυρίες εναντίον των δημοσιονομικών περικοπών, έχει την ηθική τουλάχιστον υποχρέωση να το κάνει και μάλιστα το συντομότερο δυνατό. Διαφορετικά, όλες οι προσωπικές επιθέσεις των τότε αντιπολιτευόμενων ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ κατά των πολιτικών και στρατιωτικών ηγεσιών που προσπαθούσαν και κατόρθωσαν με επιτυχία να κρατήσουν μέσα στη κρίση, όρθιο, σε λειτουργία και αποτελεσματικό το σύστημα Αποτροπής και Άμυνας της χώρας, δηλαδή τις Ένοπλες Δυνάμεις και το προσωπικό τους, παρόλα τα προβλήματα, τις δυσχέρειες και τις μειώσεις, φαίνεται ότι ενδεχομένως εξυπηρετούσαν άλλους σκοπούς.
Μιχαήλ Κωσταράκος
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=676356979386335&id=100010361164480&__tn__=K-R
2/9/2018
2.
Lockheed Martin: Η αναβάθμιση των 85 μαχητικών F-16 ανοίγει τον δρόμο για μεταφορά σημαντικών εργασιών στην Ελλάδα.
Αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, μαζί με τεχνογνωσία και τεχνολογία, θα επιστρέψουν στην ελληνική οικονομία στο πλαίσιο της αναβάθμισης 85 ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών F-16 στην τελευταίας τεχνολογίας έκδοση, την Block 70/72 V (από το Viper), από τη Lockheed Martin. Αυτό ανέφερε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, "Πρακτορείο 104,9 FM", ο Ντένης Πλέσσας, αντιπρόεδρος Επιχειρηματικών Αναπτυξιακών Πρωτοβουλιών Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής κι εκπρόσωπος της εταιρείας Lockheed Martin στην Ελλάδα, ο οποίος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της συμμετοχής του κολοσσού της αεροναυτικής και διαστημικής βιομηχανίας στην 83η ΔΕΘ.
"Η Lockheed Martin δεν είναι καινούργια στην Ελλάδα, καθώς έχουμε μια παρουσία, η οποία είναι 70 και πλέον ετών, ως εκ τούτου είμαστε γνώριμοι στον ελληνικό λαό", τόνισε ο κ.Πλέσσας αναφερόμενος στην εκτενή παρουσία της ειδικευμένης αμερικανικής εταιρίας στη Θεσσαλονίκη, ενώ στην αποκλειστική του συνέντευξη για το ΑΠΕ- ΜΠΕ, περιέγραψε τις σημαντικότερες πτυχές των προγραμμάτων αλλά και των συνεργασιών με την ελληνική βιομηχανική βάση. Με την πρόσφατη υπογραφή, δε, της συμφωνίας για την αναβάθμιση 85 εκ του στόλου των ελληνικών μαχητικών στην τελευταίας τεχνολογίας έκδοση, την Block 70/72 V (από το Viper), ανοίγει σύμφωνα με τον κ.Πλέσσα ο δρόμος για μεταφορά και σημαντικών εργασιών αλλά και τεχνογνωσίας στην Ελλάδα. Όπως είπε χαρακτηριστικά, "η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΒ) θα εγκαταστήσει όλα τα νέα συστήματα του μαχητικού F-16V (Viper) εδώ στην Ελλάδα" και έτσι αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια "θα επιστρέψουν στην ελληνική οικονομία μαζί με τεχνογνωσία και τεχνολογία για την Ελλάδα".
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας Lockheed Martin στην Ελλάδα αναφέρθηκε εκτεταμένα και στο μαχητικό 5ης Γενιάς F-35, όπως και στην προοπτική ένταξής του σε υπηρεσία από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. "Το F-35 είναι ένα αεροσκάφος το οποίο σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται από τη Lockheed Martin και άλλους εννέα συνεταίρους. Το αεροπλάνο αυτό σχεδιάστηκε με βασικά χαρακτηριστικά μαχητικών 5ης γενιάς, εκ των οποίων το σημαντικότερο είναι τα χαρακτηριστικά στέλθ (stealth), η ικανότητα δηλαδή του αεροπλάνου να είναι δυσδιάκριτο από τα εχθρικά ραντάρ", περιέγραψε.
Ο κ.Πλέσσας αναφέρθηκε τέλος και στην παρουσία της Lockheed Martin σε ελληνικό έδαφος και δη στη Θεσσαλονίκη και τη ΔΕΘ, που συνδυάστηκε με αυξημένη επισκεψιμότητα απλών επισκεπτών στους εξελιγμένους προσομοιωτές των μαχητικών F-35 και F-16V κάτι που καταγράφηκε ως αξιοσημείωτο από τα στελέχη της αμερικανικής εταιρίας. "Η προσέλευση του κόσμου και στους δύο εξομοιωτές δείχνει την αγάπη του για την Πολεμική Αεροπορία, την τεχνολογία και προς οτιδήποτε βοηθάει τον άνθρωπο να αισθανθεί έστω για λίγα λεπτά Ίκαρος. Είχαμε επισκέπτες για τους εξομοιωτές από παιδιά έξι ετών μέχρι και ενηλίκους 65 ετών", είπε χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί η συνέντευξη:
Κύριε Πλέσσα πως λάβατε την απόφαση ως εταιρεία να συμμετάσχετε στην 83η Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης;
Είναι μεγάλη μας χαρά που είμαστε στη Θεσσαλονίκη, τόσο η Lockheed Martin, όσο και εγώ προσωπικά. Η παρουσία των 60 και πλέον αμερικανικών εταιρειών, μεταξύ των οποίων υπάρχουν περίπου 20, που αντιπροσωπεύουν πραγματικά μεγάλες, κολοσσιαίες θα έλεγα εταιρείες, δείχνει το ενδιαφέρον που τον τελευταίο καιρό αναπτύχθηκε σχετικά με την Ελλάδα. Οι εταιρείες που υπάρχουν εδώ είναι οι περισσότερες υψηλής τεχνολογίας και ήρθαν στην Ελλάδα σε αναζήτηση συνεργατών, υπεργολάβων και άλλων συνεργασιών. Η Lockheed Martin δεν είναι καινούργια στην Ελλάδα, καθώς έχουμε παρουσία η οποία μετρά 70 και πλέον χρόνια, ως εκ τούτου είμαστε γνώριμοι στον ελληνικό λαό. Προϊόντα της Lockheed Martin χρησιμοποιεί η Πολεμική Αεροπορία και πρέπει να πω πως είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι γιατί στα χέρια τους, τα άξια χέρια των Ελλήνων Ιπταμένων, προϊόντα της Lockheed Martin όπως τα αεροσκάφη F-16, τα αεροσκάφη τύπου 'Ηρακλής' C-130, τα αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας, τα P-3 και πολλά άλλα προϊόντα της Lockheed αξιοποιούνται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Επίσης πρέπει να πω ότι είμαστε και ιδιαίτερα ευχαριστημένοι να βλέπουμε τις ελληνικές εταιρίες με τις οποίες συνεργαζόμαστε και να τις βλέπουμε να προοδεύουν και να βοηθούν και αυτές στην ανάπτυξη της χώρας.
Το highlight της συμμετοχής σας στη ΔΕΘ είναι οι προσομοιωτές της εταιρείας σας, κάτι που δεν βλέπουμε πολύ συχνά στη Θεσσαλονίκη...
Η προσέλευση του κόσμου και στους δύο εξομοιωτές δείχνει την αγάπη του για την Πολεμική Αεροπορία, την τεχνολογία και προς οτιδήποτε βοηθάει τον άνθρωπο να αισθανθεί έστω για λίγα λεπτά Ίκαρος. Είχαμε επισκέπτες για τους εξομοιωτές από παιδιά 6 ετών μέχρι μεγάλους 65 ετών. Γεγονός είναι ότι έχοντας και τον εξομοιωτή και του F-16V, που θα είναι το αναβαθμισμένο F-16 για την πολεμική αεροπορία, αλλά και του F-35 μπορεί να δει κανείς τις διαφορές μεταξύ των δύο αεροσκαφών αλλά κυρίως τις δυνατότητες που είναι πραγματικά μοναδικές.
Μέσα στο 2018 μάθαμε και ως κοινό στην Ελλάδα το μαχητικό F-35, που βρέθηκε σε μεγάλο βαθμό στην επικαιρότητα. Η εταιρία συνδέεται με μια εξέλιξη της τεχνολογίας σε σχέση με αυτό το μαχητικό 5ης Γενιάς και τώρα οι Έλληνες μαθαίνουν τι είναι αυτό. Αν λοιπόν σας γίνει η απλή ερώτηση του τι συνιστά για μια χώρα η απόκτηση ενός τέτοιου οπλικού συστήματος, τι θα απαντήσετε;
Αρχικά είναι λογικό το ότι έγινε τόσο μεγάλη συζήτηση γύρω από το F-35. Το F-35 είναι ένα αεροσκάφος το οποίο σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται από τη Lockheed Martin αλλά και άλλους εννέα συνεταίρους. Πέραν αυτών, υπάρχουν και τρεις με τέσσερις ακόμη χώρες, οι οποίες μπήκαν αργότερα στο πρόγραμμα. Έχουμε λοιπόν μια πλειάδα χωρών που συμμετέχουν στην κατασκευή των αεροσκαφών που στη συνέχεια θα τα χρησιμοποιήσουν για τις πολεμικές τους αεροπορίες. Το μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου προκύπτει από το ότι το αεροπλάνο αυτό είναι το μοναδικό 5ης Γενιάς μαχητικό που εξάγεται εκτός Αμερικής. Το αεροπλάνο αυτό σχεδιάστηκε με βασικά χαρακτηριστικά μαχητικών 5ης Γενιάς, εκ των οποίων το σημαντικότερο είναι τα χαρακτηριστικά στέλθ (stealth), η ικανότητά του δηλαδή να είναι δυσδιάκριτο από τα εχθρικά ραντάρ. Αυτό του δίνει ένα μοναδικό επιχειρησιακό πλεονέκτημα, του δίνει τη δυνατότητα να βλέπει τον αντίπαλο ενώ ο αντίπαλος δεν το βλέπει το ίδιο. Του δίνει τη δυνατότητα να διεισδύσει σε περιοχές και να μην τον "πιάσει" η αεράμυνα του εχθρού όπως και τη δυνατότητα να προβεί σε καταστροφή της αεράμυνας σε μια πολεμική σύρραξη χωρίς το ίδιο να γίνει αντιληπτό. Ταυτόχρονα, το αεροσκάφος έχει κι άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά αφού διαθέτει ένα από τα πλέον εξελιγμένα συστήματα ραντάρ όπως και άλλων αισθητήρων. Αυτά του επιτρέπουν να συλλέγει τεράστιο αριθμό πληροφοριών, στη συνέχεια οι πληροφορίες αυτές επεξεργάζονται από τους επιχειρησιακούς υπολογιστές και προσφέρονται στον Ιπτάμενο κατά έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Ο στόχος μας είναι ο Ιπτάμενος να είναι τακτικιστής και υπεύθυνος για τη στρατηγική της αερομαχίας χωρίς να ιδρώνει ή να αγωνίζεται για να πετάξει το αεροπλάνο ή να αντιληφθεί τι του λένε αυτές οι πληροφορίες. Επίσης, το αεροπλάνο αυτό σκοπό έχουμε να διαθέτει ο Ιπτάμενος την καλύτερη δυνατή επίγνωση της κατάστασης της αερομαχίας. Το αεροπλάνο αυτό επειδή κατασκευάζεται για τόσους πολλούς πελάτες ικανοποιεί προδιαγραφές, απαιτήσεις, πρωτόκολλα επικοινωνίας για έναν σημαντικό αριθμό έτσι ώστε λίγο ή πολύ να το καθιστούν μοναδικό στην αεροναυπηγική ιστορία που να διαθέτει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι λοιπόν πολύ λογικό οι Έλληνες να ενδιαφέρονται για το F-35.
Γιατί δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα η Ελλάδα; Της δόθηκε η ευκαιρία και όταν της δόθηκε ήταν εφικτό να γίνει κάτι τέτοιο;
Στην Ελλάδα προτάθηκε τρεις φορές να ενταχθεί στο πρόγραμμα. Ατυχώς θα έλεγα ότι οι στιγμές ήταν τέτοιες που η Ελλάδα δεν αξιοποίησε την πρόσκληση αυτή από τις ΗΠΑ, αυτό ήταν ατυχές και τούτο διότι αν είχαμε μπει σαν χώρα στο πρόγραμμα σήμερα η ελληνική αμυντική βιομηχανία ευρύτερα θα είχε συμμετοχή στο τεράστιο αυτό πρόγραμμα (σ.σ παραγωγής του μαχητικού F-35). Για λόγους τους οποίους δεν γνωρίζω, κυβερνήσεις εκείνης της εποχής δεν αξιοποίησαν την πρόσκληση να ενταχθεί και η Ελλάδα στο πρόγραμμα αυτό όπως έκαναν οι άλλες χώρες. Υπάρχει προοπτική και δυνατότητα στο μέλλον ένταξης της χώρας μας στο πρόγραμμα αλλά όχι σαν συνεταίρος αλλά σαν αγοραστής με διακρατική συμφωνία FMS.
Έχει ξεκινήσει κάποια πρώτη συζήτηση για το θέμα
σε επίπεδο πρώτων επαφών;
Η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλαν εδώ και έναν περίπου χρόνο αίτημα, που ονομάζουμε Letter Of Request, για την εξασφάλιση πληροφοριών και τιμών γύρω από το πρόγραμμα και ήδη βρίσκεται σε επαφή η ελληνική κυβέρνηση με τις αμερικανικές αρχές, το αμερικανικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Πιστεύω ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα πριν προβεί η χώρα σε αγορά του οποιουδήποτε προϊόντος.
Ας πάμε στο ζήτημα της αναβάθμισης των 85 ελληνικών μαχητικών F-16 στην έκδοση Viper. Τι θα κερδίσει η χώρα από την επένδυση αυτή;
Η επένδυση που έκανε η ελληνική κυβέρνηση για την αναβάθμιση των F-16 είναι ιδιαίτερα σημαντική αλλά ήταν και απαραίτητη. Τούτο γιατί τα αναβαθμισμένα F-16 θα μπορούν να επιχειρούν μαζί με τα F-35 με τον καλύτερη δυνατό τρόπο, όταν και όποτε η Ελλάδα αποκτήσει F-35. Τα νέα συστήματα με τα οποία θα είναι εξοπλισμένα τα F-16V, όπως το νέο ραντάρ, ο νέος επιχειρησιακός υπολογιστής, τα νέα συστήματα επικοινωνίας και αυτοπροστασίας είναι τέτοια που θα επιτρέπουν στα δύο αυτά αεροσκάφη να συνεργάζονται κατά τρόπο άψογο.
Όσον αφορά τώρα τις θέσεις εργασίας και τα οφέλη για την ελληνική αμυντική βιομηχανία πρέπει να σας πως ότι η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία θα εγκαταστήσει όλα τα νέα συστήματα του F-16V (Viper) εδώ στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει σημαντική δουλειά και τεχνολογία που θα εφαρμοστεί σε 85 αεροσκάφη. Πέραν αυτού στην ΕΑΒ θα γίνουν νέες υποδομές για την υποστήριξη του αεροσκάφους. Αντίστοιχες υποδομές θα σε μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας. Τέλος τα αντισταθμιστικά έχουν καταργηθεί, υπάρχουν βιομηχανικές επιστροφές με στόχο την υποστήριξη του συστήματος. Τέτοιες θα γίνουν από ελληνικές εταιρείες και είναι πολλαπλές. Αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια θα επιστρέψουν στην ελληνική οικονομία μαζί με τεχνογνωσία και τεχνολογία για την Ελλάδα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.capital.gr/epixeiriseis/3316112/lockheed-martin-i-anabathmisi-ton-85-maxitikon-f-16-anoigei-ton-dromo-gia-metafora-simantikon-ergasion-stin-ellada
15/9/2018
3.
Περισσότερα στοιχεία για το φιλόδοξο Delaer RX-3…
θα το αξιοποιήσουν;
Πιο αναλυτικά το πρωτοποριακό αερόχημα Delaer RX-3 είναι ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα του οποίου η σχεδίαση ξεκίνησε το 2018. Μέσα σε μερικούς μήνες η σχεδιαστική ομάδα του Εργαστηρίου Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών (ΕΜΡΣ), του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, του Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κατάφερε να ολοκληρώσει την αρχική σχεδίαση του αεροχήματος και να κατασκευάσει το ομοίωμα το οποίο παρουσιάστηκε στην ΔΕΘ.
Το αερόχημα Delaer RX-3 θα κατασκευαστεί κυρίως από σύνθετα υλικά, το σχήμα του θυμίζει έντονα ιπτάμενη πτέρυγα και συνδυάζει μια ρομβοειδούς σχήματος άτρακτο και δύο επιμηκυνμένες πτέρυγες με winglets. Η κατασκευή του RX-3 θα γίνει τηρώντας όλες τις διαδικασίες κατεργασίας, διαμόρφωσης και εφαρμογής των τμημάτων από σύνθετα υλικά.
Η αρχιτεκτονική της ατράκτου του αεροχήματος περιλαμβάνει από το ρύγχος προς τα πίσω μια σταθεροποιημένη πλατφόρμα αισθητήρων, το χώρο ανάσυρσης του ρηναίου τροχού, το συγκρότημα των ηλεκτρονικών, τον εσωτερικό χώρο μεταφοράς του φορτίου, δύο δεξαμενές καυσίμων εκατέρωθεν του χώρου μεταφοράς φορτίου και τέλος το κινητήριο σκεύος τοποθετημένο ακριβώς πίσω από τον εσωτερικό χώρο μεταφοράς του φορτίου. Επιπλέον εκατέρωθεν των δύο δεξαμενών καυσίμου βρίσκονται οι δύο χώροι το χώρο ανάσυρσης των δύο κύριων τροχών.
Τόσο τα μεταλλικά εξαρτήματα, όσο και τα καλούπια διαμόρφωσης των υφασμάτων ανθρακονημάτων θα κατασκευαστούν σε εργαλειομηχανές CNC 5-αξόνων, τελευταίας τεχνολογίας. Η επεξεργασία για την τελική παραγωγή θα γίνει σε autoclave, σε συνθήκες κατάλληλης θερμοκρασίας και πίεσης, βάσει πιστοποιημένης διαδικασίας.
Η σχεδιαστική προσέγγιση που ακολουθήθηκε από την ομάδα του Εργαστηρίου Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών για την ανάπτυξη του νέου αεροχήματος ονομάζεται Blended Wing Body (BWB). Η γεωμετρία που χρησιμοποιήθηκε για τις αναλύσεις μοντελοποιήθηκε με τη χρήση υφιστάμενων παραμετρικών εργαλείων 3D CAD, που επιτρέπουν την πραγματοποίηση αλλαγών στη γεωμετρία του αεροχήματος με ακρίβεια και ταχύτητα. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων εισάχθηκαν και σε εξομοιωτή πτήσης για τον έλεγχο των πτητικών χαρακτηριστικών του RX-3.
Το αερόχημα έχει άνοιγμα πτέρυγας 7,2 μέτρα και μήκος ατράκτου 2.9 μέτρα. Το μεικτό βάρος του Delaer RX-3 φτάνει τα 190 κιλά και το ωφέλιμο φορτίο που μπορεί να μεταφέρει εκτός των καυσίμων και του ηλεκτροπτικού συστήματος φτάνει τα 50 κιλά. Όσον αφορά το ωφέλιμο φορτίο του Delaer RX-3 μεταφέρεται σε εσωτερικό κλειστό χώρο που μπορεί να απελευθερωθεί με εντολή του χειριστή πάνω από την περιοχή ενδιαφέροντος.
Το αερόχημα προωθείται από κινητήρα Wankel απόδοσης 54 ίππων που επιτρέπει στο Delaer RX-3 να επιτύχει ταχύτητα πλεύσης 180 χλμ/ώρα, μέγιστη ταχύτητα 250 χλμ/ώρα, ρυθμό ανόδου 12 μέτρα/δευτερόλεπτο, αυτονομία έως και 10 ώρες, ενώ το σύστημα ραδιοζεύξης επιτρέπει στο αερόχημα να επιτύχει εμβέλεια 130 χλμ.
Το Delaer RX-3 παρά το μέγεθος του μπορεί να απογειωθεί από διάδρομο μήκους μικρότερο από 140 μέτρα και χάρις στην σχεδίαση του μπορεί να πετάξει με ανέμους 34-40 κόμβους (8BFT).Όσον αφορά την καθοδήγηση και έλεγχο του αεροχήματος, το Delaer RX-3 θα διαθέτει δυνατότητα αυτόνομης πτήσης, θα μπορεί να υπάρχει σχεδιασμός της αποστολής, σύνδεσης με το υφιστάμενο δίκτυο της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, και τηλεπικοινωνιακό σύστημα Data Link αρχιτεκτονικής SDR.
Το αερόχημα θα εξοπλιστεί με μία σταθεροποιημένη πλατφόρμα αισθητήρων ημέρας νύκτας, η οποία θα βρίσκεται μπροστά από τον ρηναίο τροχό και επιτρέπει την μετάδοση στο Σταθμό Ελέγχου (GCS) Real-time video εικόνα 720p.
Τόσο το Delaer RX-3, όσο και ο Σταθμός Ελέγχου (GCS) θα φέρουν υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά και τηλεπικοινωνιακά συστήματα, τα οποία θα αναπτυχθούν ώστε να ικανοποιούν τις επιχειρησιακές προδιαγραφές και να μπορούν να λειτουργήσουν απρόσκοπτα υπό αντίξοες καιρικές και περιβαλλοντικές συνθήκες. Η επικοινωνία με τον GCS θα γίνεται μέσω ραδιοεπικοινωνιών. Για τις επιχειρησιακές ανάγκες του συστήματος DELAER RX-3 θα αναπτυχθεί και εξειδικευμένο λογισμικό συλλογής δεδομένων.
Το αερόχημα Delaer RX-3 σχεδιάστηκε
για να μπορεί να αναλάβει τις ακόλουθες αποστολές
Συντονιστής του έργου είναι ο Καθηγητής Κύρος Υάκινθος του Εργαστηρίου Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών, ενώ οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα Delaer RX-3 είναι:
Το πρόγραμμα σχεδίασης, ανάπτυξης, κατασκευής και δοκιμών του Delaer RX-3 υλοποιείται στο πλαίσιο της Δράσης ΕΡΕΥΝΩ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ-ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και Εθνικούς πόρους μέσω του Ε.Π. Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα & Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ) (κωδικός έργου: Τ1ΕΔΚ-01262).
https://www.defence-point.gr/news/perissotera-stichia-gia-to-filodoxo-delaer-rx-3-tha-to-axiopiisoun
16/09/2018
4.
Η Τουρκία έχει παραλάβει το σύνολο των AGM-84K SLAM-ER.
Η Τουρκική Αεροπορία έχει προμηθευτεί το σύνολο των όπλων μακρού πλήγματος AGM-84K SLAM-ER, όπως δήλωσε η Τουρκία στις 31 Μαΐου 2018 στον ΟΗΕ. Η τουρκική δήλωση καλύπτει το ημερολογιακό έτος 2017 και δημοσιεύθηκε από το διεθνή οργανισμό στις 18 Ιουλίου 2018.
Η Τουρκία εξέφρασε επίσημο ενδιαφέρον για την πιθανή απόκτηση 50 AGM-84K SLAM-ER από τις ΗΠΑ το 2006, με το Αμερικανικό Πεντάγωνο να αναθέτει τελικά στην Boeing έργο κατασκευής 48 πυραύλων στις 30 Μαρτίου 2007. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, δύο AGM-84K SLAM-ER δηλώθηκαν ότι παρελήφθησαν το ημερολογιακό έτος 2016 και τα υπόλοιπα 46 έφθασαν στην Τουρκία το ημερολογιακό έτος 2017.
Το AGM-84K SLAM-ER εξοπλίζει τα εκσυγχρονισμένα μαχητικά F-16C/D Block 40 & 50 CCIP και τα F-16C/D Block 50+. Το όπλο έχει μέγιστη εμβέλεια 278km και δύναται να χρησιμοποιηθεί κατά χερσαίων ή ναυτικών στόχων. Για την πλήρη αξιοποίηση του AGM-84K SLAM-ER διατίθεται ατρακτίδιο ζεύξης δεδομένων AN/AWW-13.
Από Ομάδα Σύνταξης - Σεπτέμβριος 16, 2018
https://www.ptisidiastima.com/
turkey-receives-total-number-of-agm-84k-slam-ers/
5.
Το τουρκο-ινδονησιακό άρμα μάχης KAPLAN
δοκιμάζουν Μπανγκλαντές – Φιλιππίνες.
Το τουρκο-ινδονησιακό μέσο άρμα μάχης KAPLAN ενδέχεται να παραγγείλουν το Μπανγκλαντές και οι Φιλιππίνες σύμφωνα με τον διευθυντή του συγκεκριμένου προγράμματος Windu Paramata της ινδονησιακής εταιρείας PT Pindad. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο της εταιρείας οι δύο χώρες θα παραγγείλουν από 40-50 άρματα μάχης έκαστη.
Το KAPLAN θα παρουσιαστεί στις δύο χώρες τον Οκτώβριο του 2018, ενώ αυτή την περίοδο το τουρκο-ινδονησιακό μέσο άρμα μάχης αξιολογείται από το Υπουργείο Άμυνας της Ινδονησίας μετά την λήψη του αναγκαίου πιστοποιητικού από την Υπηρεσία έρευνας και Ανάπτυξης του Στρατού της Ινδονησίας.
Το μέσο άρμα μάχης KAPLAN είναι το προϊόν της συνεργασίας της τουρκικής εταιρείας FNSS και της ινδονησιακής PT Pindad μιας πρωτοβουλίας που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια. Άλλες χώρες που πιθανόν να ενδιαφερθούν για το τουρκο-ινδονησιακό μέσο άρμα μάχης KAPLAN είναι η Σιγκαπούρη και η Μαλαισία καθότι το άρμα μαχης έχει σχεδιαστεί για να μπορεί να επιχειρεί στο κλίμα της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Πρόκειται για ένα άρμα μάχης βάρους 32-35 τόνους με μήκος οχήματος 6,952 μέτρα, και συνολικό μήκος 9,1 μέτρα, πλάτος 3,36 μέτρα, ύψος 2,456 μέτρα και πλήρωμα τριών ατόμων. Το όχημα διαθέτει ένα κινητήρα τύπου Caterpillar C13 Diesel Engine με ιπποδύναμη 711 ίππους που προσδίδει στο KAPLAN σχέση ισχύος προς βάρος 22,2 ίππους/τόνο, επιτρέποντας στο άρμα μάχης να κινείται με ταχύτητα 76 χλμ/ώρα επί του οδοστρώματος.
Η προστασία του άρματος μάχης είναι επιπέδου STANAG 4569 level 4 και με την προσθήκη επιπρόσθετης σπονδυλωτής θωράκισης μπορεί να φτάσει στο επίπεδο STANAG 4569 Level 5. Επιπλέον το σχήμα του σκάφους είναι V συμβάλλοντας στην καλύτερη αντιμετώπιση εκρηκτικών μηχανισμών και ναρκών. Τέλος ο οπλισμός του KAPLAN αποτελείται από ένα πυροβόλο των 105 χλστ της εταιρείας Cockerill και ένα ομοαξονικό πολυβόλο των 7,62 χλστ.
https://www.defence-point.gr/news/to-tourko-indonisiako-arma-machis-kaplan-endechete-na-agorasoun-bangklantes-ke-filippines
7/9/2018
6.
ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟ από την πρώτη πτήση τουρκικού ελικοπτέρου Τ625.
Παρά την οικονομική κρίση, παρά την υποτίμηση της τουρκικής λίρας, παρά την φυγή των ξένων κεφαλαίων από την Τουρκία και την διαφαινόμενη είσοδο του ΔΝΤ στην γειτονική χώρα, η αμυντική βιομηχανίας της Τουρκίας συνεχίζει τις προσπάθειες της να καταστήσεις τις Ένοπλες Δυνάμεις αυτάρκεις και αυτόνομες από ξένους προμηθευτές.
Στο πλαίσιο αυτής της μακροχρόνιας στρατηγικής που ξεκίνησε το 1985 με την ίδρυση του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας, η εταιρεία ΤΑΙ πραγματοποίησε την πρώτη πτήση του τουρκικής σχεδίασης ανάπτυξης και κατασκευής μεταφορικό ελικόπτερο κατηγορίας 6 τόνων τύπου T625. Το πρόγραμμα Turkish Light Utility Helicopter (TLUH) του οποίου αποτέλεσμα είναι το ελικόπτερο Τ625, ξεκίνησε το 2013 με την κωδική ονομασία Özgün.
Το ελικόπτερο σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε με βάση την εμπειρία που οι Τούρκοι απέκτησαν από την εγχώρια συναρμολόγηση των ελικοπτέρων AS532 UL/AL, την συνεργασία της εταιρείας ΤΑΙ με τα τουρκικά Πανεπιστημιακά ιδρύματα και την εμπειρία που απέκτησε η τουρκική αμυντική βιομηχανία από τα προγράμματα εκσυγχρονισμού των ελικοπτέρων UH-1H στο επίπεδο ASAM (52 μονάδες) και τα ελικόπτερα S-70A-17 (2 μονάδες) & S-70A-28 (4 μονάδες) στο επίπεδο Yarasa που χρησιμοποιούνται από τις ειδικές δυνάμεις, καθώς και την ανάπτυξη του επιθετικού ελικοπτέρου Τ-129 ΑΤΑΚ ΙΙ σε συνεργασία με την Ιταλική Agusta/Westland.
Η πρώτη πτήση του T625 πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί, στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ έξω από την Άγκυρα, τρεις εβδομάδες μετά την παρουσίαση του στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Το Τ625 είναι ένα ελικόπτερο πολλαπλών αποστολών, έχει μήκος 15,87 μέτρα, διάμετρο κυρίου στροφείου 13,2 μέτρα, μέγιστο βάρος απογείωσης 6.050 κιλά διμελές πλήρωμα και μπορεί να μεταφέρει 12 άτομα. Το ελικόπτερο μπορεί να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 306 χλμ/ώρα, ταχύτητα πλεύσης 278 χλμ/ώρα εμβέλεια 740+ χλμ, και επιχειρησιακή οροφή 6.096 μέτρα.
Σε αυτή την φάση το ελικόπτερο είναι εξοπλισμένο με δύο κινητήρες Turboshaft τύπου LHTEC CTS800-4Α (των 1.373 ίππων) αμερικανικής κατασκευής, ο οποίος αργότερα θα αντικατασταθεί με τον τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής κινητήρα TS1400. Σύμφωνα με τους Τούρκους οι δοκιμές και η πιστοποίηση του ελικοπτέρου θα διαρκέσει πάνω από δύο χρόνια με στόχο την έναρξη της μαζικής του παραγωγής μετά το 2021 ώστε να ξεκινήσει και η αντικατάσταση των UH-1H.
Του Γιώργου Τσιμπούκη
https://www.defence-point.gr/news/
vinteo-ke-fotografies-apo-tin-proti-ptisi-tou-tourkikou-elikopterou-t625
6/9/2018
Βέλγος τεχνικός του στρατού εξετάζει ένα βλήμα AIM-9M αέρος-αέρος προσαρτημένο σε μαχητικό αεροσκάφος F16 της Βελγικής Πολεμικής Αεροπορίας, το οποίο συμμετείχε σε επίθεση στην Λιβύη, στην αεροπορική βάση του Αράξου, στις 28 Μαρτίου 2011. REUTERS/Yves Herman
7.
Ανάγκη για ένα νέο μοντέλο εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Ο «βληματοκεντρικός» πόλεμος και οι μύθοι για τις εξωτικές πλατφόρμες οπλικών συστημάτων.
Περίληψη: Aν και αυτήν την στιγμή συνεχίζει να υφίσταται ισορροπία στρατιωτικής ισχύος στο ελληνοτουρκικό σύστημα, εις βάρος των κυρίαρχων αντιλήψεων και παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στο μέλλον η κατάσταση αναμένεται να ανατραπεί εις βάρος της Ελλάδας, αν δεν κάνει κάτι για αλλάξει τα δεδομένα.
Τον τελευταίο καιρό, η αυξανόμενη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η εξέλιξη ενός εξαιρετικά φιλόδοξου εξοπλιστικού προγράμματος από πλευράς της Άγκυρας, έχουν φέρει ξανά στο προσκήνιο το θέμα των ελληνικών εξοπλισμών.
Πράγματι, αν και αυτήν την στιγμή συνεχίζει να υφίσταται ισορροπία στρατιωτικής ισχύος στο ελληνοτουρκικό σύστημα, εις βάρος των κυρίαρχων αντιλήψεων και παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στο μέλλον η κατάσταση αναμένεται να ανατραπεί εις βάρος της Ελλάδας, αν δεν κάνει κάτι για αλλάξει τα δεδομένα.
Και το θέμα είναι τι θα κάνει; Θα εγκλωβιστεί εκ νέου σε μια «παραδοσιακή» λογική, προμηθευόμενη πανάκριβες, «εξωτικές» πλατφόρμες μάχης, όπως είναι το πολυδιαφημισμένο «αόρατο» μαχητικό αεροσκάφος F – 35 ή θα κινηθεί προς την κατεύθυνση στοχευμένων λύσεων προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες γεωγραφικές και επιχειρησιακές συνθήκες του ελληνοτουρκικού συστήματος;
Το ζήτημα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί στον περιορισμένο χώρο του παρόντος κειμένου. Ωστόσο, θα επιχειρήσουμε να θέσουμε μια θεωρητική βάση πάνω στην οποία, κατά την άποψη του υπογράφοντος, θα πρέπει να εδραστεί η όποια ελληνική εξοπλιστική προσπάθεια στο μέλλον. Και θεμέλιος λίθος μιας παρόμοιας προσπάθειας είναι η παραδοχή ότι λόγος ύπαρξης των οπλικών συστημάτων είναι να επιφέρουν κάποια καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Από τα επιθυμητά αποτελέσματα, λοιπόν, θα πρέπει να ξεκινά ο εξοπλιστικός σχεδιασμός. Και θα πρέπει να θυμηθούμε ότι τα αποτελέσματα ασκούνται κατά κανόνα από τα βλήματα. Άρα, θα εξετάσουμε, σε πολύ γενικές γραμμές, μια βληματοκεντρική (projectile centric) φιλοσοφία, η οποία μπορεί να βρει σοβαρές εφαρμογές στο ελληνοτουρκικό σύστημα.
ΒΛΗΜΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΣΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
Όταν κάποιος σκέφτεται την έννοια της στρατιωτικής ισχύος, τις περισσότερες φορές φέρνει στο μυαλό του διάφορα οπλικά συστήματα όπως μαχητικά αεροσκάφη, άρματα μάχης, πολεμικά πλοία κλπ. Ωστόσο, τείνουμε να ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά πλατφόρμες μάχης που από μόνες τους δεν έχουν σχεδόν καμία αξία. Την αξία στα συστήματα αυτά την προσδίδουν τα βλήματα τα οποία μεταφέρουν και τα οποία ασκούν τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος, για παράδειγμα, όσο εξελιγμένο και αν είναι, δεν αποτελεί παρά μια πλατφόρμα μεταφοράς βλημάτων και η δουλειά του είναι να μεταφέρει τα βλήματα αυτά από το σημείο Α του χώρου στο σημείο Β έτσι ώστε να ασκήσει κάποια καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα, ένα από τα πιο εξελιγμένα αεροπορικά όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η «Βόμβα Μικρής Διαμέτρου» (Small Diameter Bomb / SDB). Το έξυπνο αυτό όπλο μπορεί να μεταφερθεί στον στόχο του στην εσωτερική αποθήκη οπλισμού ενός πανάκριβου μαχητικού αεροσκάφους stealth F – 35 ή πάνω σε μια ρουκέτα του πολλαπλού εκτοξευτή ρουκετών MLRS, επιτυγχάνοντας βεληνεκές περίπου 150 χλμ. Άρα, αν ο χώρος μάχης είναι αρκετά μικρός ώστε η βόμβα να μπορεί να φθάνει τους στόχους της μεταφερόμενη πάνω σε μια ρουκέτα, πιθανώς δεν χρειάζεται το πανάκριβο αεροπλάνο μεταφοράς. Επιπροσθέτως, οι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών τείνουν να αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερο βεληνεκές διεθνώς. Για παράδειγμα, το κινεζικό ρουκετοβόλο AR3, το πολωνικό WR – 300 Homar, το βραζιλιάνικο ASTROS 2020, το λευκορωσικό Polonez και το σερβικό Sumadija φθάνουν σε βεληνεκές τα 300 χλμ ή τα προσεγγίζουν. Άρα, παρόμοια δικτυοκεντρικά συστήματα – συστημάτων (systems – of – systems) πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών, ουσιαστικά μπορούν να λειτουργήσουν ως υποκατάστατα αεροπορικών δυνάμεων σε αποστολές κρούσης, με κλάσμα του κόστους που θα χρειάζονταν για την απόκτηση, υποστήριξη, συντήρηση και αξιοποίηση των αεροσκαφών και προσφέροντας πολύ μικρότερα περιθώρια άμυνας στον αντίπαλο.
Με άλλα λόγια, τα πρωτεύοντα οπλικά συστήματα είναι τα βλήματα, και τα υπόλοιπα είναι απλώς υπηρέτες τους, οι οποίοι σε περιορισμένων γεωγραφικών διαστάσεων συστήματα αντιπαράθεσης, πιθανώς και να μην χρειάζονται. Ακόμη και ένα πληροφοριοκεντρικό (info centric) δίκτυο, που αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στην σύγχρονη στρατιωτική επιστήμη, δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια αρχιτεκτονική η οποία αποσκοπεί στο να επιτρέψει στα διαφόρων ειδών βλήματα να προσβάλουν τον εχθρό στον κατάλληλο χώρο και χρόνο. Άρα και το δίκτυο αποτελεί έναν υπηρέτη των βλημάτων. Και όπως αναφέραμε και πιο πάνω, τα βλήματα αποσκοπούν να επιφέρουν κάποια αποτελέσματα στον αντίπαλο.
Συνακόλουθα, ο πυρήνας, η αρχή, η βάση και ο τελικός στόχος μιας πολεμικής δύναμης, είναι η επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Κατά συνέπεια, η σχεδίαση μιας πολεμικής δύναμης φυσιολογικά θα έπρεπε να ξεκινάει ακριβώς από αυτή τη βάση. Δηλαδή, την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Πιθανώς αυτό να φαίνεται αυτονόητο. Όμως δεν είναι. Αντιθέτως, πολλές φορές, όποτε εξετάζουμε την στρατιωτική ισχύ χωρών τείνουμε να μετράμε πλατφόρμες μάχης και όχι τα αποτελέσματα που αυτές είναι ικανές να επιφέρουν σε δεδομένο αντίπαλο, σε δεδομένο χώρο και χρόνο και σε δεδομένο είδος πολεμικής αντιπαράθεσης. Γιατί δεν είναι όλα τα αποτελέσματα, τα βλήματα και οι πλατφόρμες μεταφοράς τους κατάλληλα για όλες τις συνθήκες. Η στρατιωτική ισχύς είναι ένα σχετικό και όχι απόλυτο μέγεθος και λαμβάνει υπόσταση σε διαδραστική σχέση με το γεωγραφικό περιβάλλον, το είδος της πολεμικής αναμέτρησης και μια σειρά από άλλους παράγοντες.
Ακόμη πιο προβληματική είναι μια τάση που υπάρχει στις στρατηγικές σπουδές, όπου η στρατιωτική ισχύς πολλές φορές ταυτίζεται με τις δαπάνες για την Άμυνα, με αποτέλεσμα αυτός που δαπανά περισσότερα λεφτά για το στράτευμά του να θεωρείται αξιωματικά ισχυρότερος από εκείνον που δαπανά λιγότερα. Για παράδειγμα, σε πλήθος συνεδρίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο γράφων είχε την ευκαιρία να ακούσει πολλάκις την τυποποιημένη αντίληψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πιο ισχυρή στρατιωτικά δύναμη του πλανήτη γιατί, πολύ απλά, δαπανούν πολύ περισσότερα χρήματα για το στράτευμά τους από ότι οι υπόλοιπες χώρες. Ένα γρήγορο τεστ για την αξιοπιστία αυτής της άποψης είναι να αναρωτηθεί κανείς πόσα λεφτά στοίχισε η Γραμμή Μαζινό…
Βέβαια, η ταύτιση της στρατιωτικής ισχύος με τις πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων δεν είναι και τόσο παράλογη, αν σκεφτεί κανείς ότι πολλές λειτουργίες των οπλικών συστημάτων διεξάγονται τον καιρό της ειρήνης. Για παράδειγμα, στον καιρό της ειρήνης η πολεμική ισχύς εκτελεί αποστολές αποτροπής, προειδοποίησης και επίδειξης (deterrence, signaling & posturing, αντιστοίχως), ενίσχυσης του εθνικού γοήτρου, τόνωσης του ηθικού του λαού κλπ. Για τις λειτουργίες αυτές χρειάζονται οπλικά συστήματα με μεγάλες «επικοινωνιακές» ικανότητες, όπως αεροπλανοφόρα, «φουτουριστικά» μαχητικά αεροσκάφη και πειθαρχημένες σειρές αρμάτων μάχης να παρελαύνουν στις εθνικές εορτές στους δρόμους των πρωτευουσών.
Όμως, αν έλθει ο καιρός του πραγματικού πολέμου, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων, τα οποία με την σειρά τους επιδιώκουν να επιφέρουν κάποια αποτελέσματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα, ένα αεροπλανοφόρο δεν είναι παρά μια πλατφόρμα που μεταφέρει άλλες πλατφόρμες, δηλαδή τα μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία με την σειρά τους κουβαλούν διαφόρων ειδών βλήματα που επιδιώκουν να ασκήσουν τα επιθυμητά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Επιπροσθέτως, δεν έχουν όλα τα βλήματα που μεταφέρουν τα αεροσκάφη αυτή την επιθετική λειτουργία. Και αυτό γιατί κάποια από τα αεροσκάφη, όπως για παράδειγμα τα μαχητικά F–14 Tomcat, που επιχειρούσαν στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, δεν είχαν ως αποστολή να ασκήσουν προβολή ισχύος στον εχθρό αλλά να προστατεύσουν τα ίδια τα αεροπλανοφόρα από εχθρικές επιθέσεις. Αμυντικό ρόλο είχαν και τα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου (AEW&C) Hawkeye.
Άρα, αν κάποιος θέλει πράγματι να σχετίσει τις δαπάνες για εξοπλισμούς με τις πραγματικές πολεμικές ικανότητες θα πρέπει να εξετάσει όχι πόσα χρήματα δαπανούν οι ΗΠΑ για κάθε αεροπλανοφόρο αλλά τι αγοράζουν με τα χρήματα αυτά όσον αφορά τις ικανότητες επίτευξης καταστρεπτικών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Με άλλα λόγια, πόσο στοιχίζει κάθε βόμβα ή πύραυλος που προσβάλει τον αντίπαλο στο πλαίσιο επιθετικών αποστολών, όχι ως μονάδα αλλά ως το τελικό στάδιο μιας σύνθετης και πολυεπίπεδης αρχιτεκτονικής συστημάτων.
ΚΕΝΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΠΙΔΕΣ
Ακόμη και οι ίδιες οι πλατφόρμες που αποσκοπούν να διεξάγουν επιθετικές αποστολές, μεταφέρουν και διαθέτουν δύο ειδών οπλικά συστήματα. Αυτά που επιδιώκουν να επιφέρουν καταστρεπτικά αποτελέσματα στον εχθρό και αυτά που αποσκοπούν στο να προστατεύσουν την ίδια την πλατφόρμα, είτε με ενεργητικό είτε με παθητικό τρόπο. Ενεργητικά αμυντικά συστήματα μπορεί να είναι ηλεκτρονικοί παρεμβολείς (jammers) για ένα μαχητικό αεροσκάφος ή ένα ενεργό σύστημα αυτοπροστασίας (APS) για ένα άρμα μάχης, ενώ παθητικά αμυντικά συστήματα μπορεί να είναι χαρακτηριστικά χαμηλής διακρισιμότητας (VLO) για ένα αεροσκάφος ή ενισχυμένη θωράκιση για ένα άρμα μάχης.
Ένας αξιωματικός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας χειρίζεται το ραντάρ πυραύλων αεροπορικής άμυνας Patriot στην αεροπορική βάση του Τατοΐου, στις 27 Ιουλίου 2004. Δεκάδες νέα βλήματα Pac 3 (Patriot Advanced Capability) ήταν οπλισμένα και έτοιμα σε τρεις θέσεις γύρω από την λεκάνη της Αττικής παρέχοντας μια αεροπορική αμυντική ομπρέλα πάνω από την ελληνική πρωτεύουσα ως μέρος ενός μαζικού σχεδίου ασφάλειας για την προστασία των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004. REUTERS/Yiorgos Karahalis
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να χωρίσουμε τα οπλικά συστήματα χοντρικά σε δύο κατηγορίες, στις «ασπίδες» και τα «κεντριά». Οι «ασπίδες» έχουν σκοπό να προστατεύσουν τις πλατφόρμες έτσι ώστε να επιβιώσουν από τα εχθρικά όπλα και να μπορέσουν να χτυπήσουν με τα «κεντριά» τους τον αντίπαλο. Αυταξία έχουν μόνο τα «κεντριά», ενώ οι «ασπίδες» είναι υποστηρικτικές των «κεντριών». Όσο όμως βελτιώνονται τα «κεντριά» που απειλούν τις διάφορες πλατφόρμες, τόσο αυτές αναγκάζονται να αποκτούν ολοένα και περισσότερες και πιο εξελιγμένες «ασπίδες» έτσι ώστε να μπορούν να επιβιώσουν και να ασκήσουν την πραγματική τους αποστολή, δηλαδή να χτυπήσουν με τα «κεντριά» τους τον εχθρό. Το αποτέλεσμα είναι οι πλατφόρμες να καθίστανται ολοένα και πιο πολύπλοκες, πιο βαριές και κυρίως πιο ακριβές. Άρα, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να κατασκευαστούν, διατίθενται σε ολοένα μικρότερους αριθμούς και είναι τόσο πολύτιμες που δύσκολα λαμβάνεται η απόφαση να τεθούν εν κινδύνω για να φέρουν εις πέρας μια αποστολή. Την ίδια στιγμή οι επιθετικές τους ικανότητες, οι οποίες είναι αυτές για τις οποίες εξ αρχής κατασκευάστηκαν, δεν αυξάνονται ανάλογα. Άρα λοιπόν, οι βασισμένες στις πλατφόρμες πολεμικές αντιλήψεις και μεθοδολογίες καθίστανται ολοένα και περισσότερο δυσλειτουργικές στον καιρό πραγματικών πολεμικών επιχειρήσεων.
Εν κατακλείδι, οι πολεμικές ικανότητες εδράζονται πάνω στα αποτελέσματα που επιφέρουν στον αντίπαλο. Κατά συνέπεια, κάθε εξοπλιστική προσπάθεια και σχεδίαση πολεμικών ικανοτήτων θα πρέπει να ξεκινά από αυτό το δεδομένο. Και τα αποτελέσματα τα επιτυγχάνουν τα βλήματα. Αντιθέτως, οι πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων, όσο προηγμένες και «εξωτικών» τεχνολογιών και αν είναι, δεν έχουν αξία από μόνες τους. Ούτε το μυθοποιημένο στις μέρες μας «δίκτυο» που διαμορφώνεται από σύνθετες αρχιτεκτονικές C4ISR [1], ούτε «μαγικά» τεχνουργήματα όπως «αόρατα» αεροσκάφη. Όλα αυτά αποτελούν υπηρέτες των βλημάτων, γιατί αυτά ασκούν τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο.
Άρα, αν θέλουμε να επενδύσουμε σε μια αποτελεσματική και κυρίως οικονομική αρχιτεκτονική μάχης, θα πρέπει να ξεκινήσουμε τον σχεδιασμό μας με βάση τα αποτελέσματα που θέλουμε να υποστεί ο αντίπαλος σε τακτικό, επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο, και κατόπιν να επιδιώξουμε να επιτύχουμε τα αποτελέσματα αυτά με τον οικονομικότερο, ασφαλέστερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επενδύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στα βλήματα, τα οποία είναι αυτά που επιφέρουν τα αποτελέσματα και όσο το δυνατόν λιγότερο στις πλατφόρμες που μεταφέρουν τα βλήματα.
ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΜΑΧΗΣ
ΚΑΙ ΒΛΗΜΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Όσον δε αφορά την πληροφοριοκεντρική – δικτυοκεντρική λειτουργία των δυνάμεών μας αυτή θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αποκεντρωτική και οι λειτουργίες απόκτησης της πληροφορίας αναφορικά με τις θέσεις των φίλιων και εχθρικών δυνάμεων («where am I, where is the enemy, where are my buddies»), μετάδοσης της πληροφορίας και αξιοποίησής της, θα πρέπει να γίνονται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία από το τερματικό της στοιχείο, δηλαδή τα βλήματα, μικραίνοντας και απλοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο το κενό μεταξύ αυτού που αποκτά την πληροφορία και αυτού που την αξιοποιεί δια πυρών («sensor – to – shooter loop»).
Τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε να επιτύχουμε είναι δύο ειδών. Άμεσα καταστρεπτικά (destructive) και αποδιοργανωτικά (disruptive). Με απλοϊκό τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πρώτα επιδιώκουν την καταστροφή στοιχείων του αντιπάλου, ενώ τα δεύτερα στοχεύουν την συνολική του δομή.
Και οι δύο κατηγορίες αποτελεσμάτων μπορούν να επιτευχθούν από δύο κατηγορίες βλημάτων. Hard Kill και Soft Kill. Τα πρώτα είναι τα «κλασικά» βλήματα, όπως αυτά με εκρηκτικές κεφαλές ή κινητικής ενέργειας, ενώ στα δεύτερα εντάσσονται όπλα εκπομπής ηλεκτρομαγνητικού παλμού (ΕΜΡ), μικροκυμάτων υψηλής ενέργειας (ΗΡΜ), ηλεκτρονικών παρεμβολών, κυβερνο-όπλα κλπ.
Τέλος, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τα αποτελέσματα που επιδιώκουν να επιτύχουν τα βλήματα σε «μονού σταδίου» και «διπλού σταδίου». Στα πρώτα περιοριζόμαστε στην επιδίωξη της άμεσης φθοράς του αντιπάλου, ενώ τα δεύτερα, εκτός από τις άμεσες ζημίες που επιφέρουν στον αντίπαλο, επιδιώκουν να υποβοηθήσουν μονάδες ελιγμού. Ο ελιγμός (maneuver) έχει αυταξία στο πεδίο της μάχης, αποδιοργανώνοντας τον αντίπαλο, διαλύοντας την δομή του και την ευρύτερη μαχητική του λειτουργία και δεν στοχεύει απλώς στο να προσφέρει μια βελτιωμένη θέση στις πλατφόρμες μάχης για την εκπομπή πυρών με σκοπό την καταστροφή στοιχείων του αντιπάλου.
Επίσης, ο βληματοκεντρικός πόλεμος μπορεί να ευδοκιμήσει μόνον μέσα σε ένα αποκεντρωτικό περιβάλλον, όπου θα δίδεται μεγάλη έμφαση στην ανάληψη πρωτοβουλιών από τους κατώτερους ηγήτορες και την αυτονομία δράσης. Ο βληματοκεντρικός πόλεμος αποσκοπεί στην διαρκή προσαρμογή στην ρευστή πραγματικότητα του πεδίου της μάχης και όχι στην καθυπόταξη σε κάποιο εκ των προτέρων καθορισμένο σχέδιο. Επιπροσθέτως, οι μονάδες ελιγμού πρέπει να λειτουργούν όσο πιο αποκεντρωτικά γίνεται, στο πρότυπο των Γερμανών Stosstruppen στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έτσι ώστε να μπορούν να εκμεταλλεύονται τις «ρωγμές» που θα ανοίγουν στην εχθρική διάταξη τα βλήματα. Αυτό το αποκεντρωτικό μοντέλο πολεμικής λειτουργίας αναφέρεται από τους Γερμανούς ως Auftragstaktik, από τους Αμερικανούς ως Mission Command, ενώ στα ελληνικά έχει περάσει ως «Διοίκηση δια της Αποστολής».
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ο βληματοκεντρικός πόλεμος δεν είναι ένα μοντέλο πρόκλησης απωλειών στον αντίπαλο (attrition warfare model). Δεν θεωρεί ότι μόνον δια της επίτευξης απωλειών στον αντίπαλο θα επιτευχθεί η νίκη. Αντιθέτως, τα αποτελέσματα που επιδιώκει να επιφέρει είναι καταστροφικά (destructive) αλλά και αποδιοργανωτικά (disruptive), επιδιώκοντας να διαμορφωθούν ευκαιρίες δράσης για μονάδες ελιγμού έτσι ώστε να επιφέρουν διάλυση της δομής του αντιπάλου.
Στόχος είναι η συνεργασία με μονάδες ελιγμού στο πλαίσιο φιλοσοφίας συνδυασμένων όπλων υψηλής προσαρμοστικότητας και αποκεντρωτικής φιλοσοφίας, κατά την λογική του Μπρουχμύλερ (Bruchmüller) στα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και στον αντίποδα του άκαμπτου μοντέλου της «Μεθοδικής Μάχης» (‘Methodical Battle’), που είχε εφαρμοστεί από τους Γάλλους στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Ο βληματοκεντρικός πόλεμος επιδιώκει να εφοδιάσει τις επιμέρους μονάδες του πεζικού και των τεθωρακισμένων αλλά και τις αερομεταφερόμενες δυνάμεις με «κατά παραγγελίαν καταιγίδες πυρών» που θα καταστρέφουν τις εχθρικές δυνάμεις, θα την αποδιοργανώνουν και θα δημιουργούν κενά στην εχθρική διάταξη.
Τέλος, ο βληματοκεντρικός πόλεμος είναι προσαρμοσμένος στις απαιτήσεις του πεδίου της μάχης που αναμένεται να προκύψουν τα επόμενα χρόνια με την ωρίμανση (τεχνολογική αλλά πιθανώς όχι πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική) αυτόνομων ρομποτικών μονάδων. Κατ’ αρχάς, τα ίδια τα βλήματα μπορούν να ευνοηθούν από τις τεχνολογίες αυτές και να ρομποτοποιηθούν, μετατρεπόμενα σε ανεξάρτητα πυρομαχικά. Πιθανώς αυτή να είναι και μια μέθοδος περιορισμού των παρανοϊκών φοβιών της Κοινής Γνώμης της Δύσης για την ανάπτυξη αυτόνομων ρομποτικών συστημάτων, μιας και δεν θα μιλάμε για αυτόνομα ρομπότ που θα μπορούν (υποτίθεται) να αυτονομηθούν από τον άνθρωπο και να στραφούν εναντίον του αλλά απλώς για «έξυπνα» πυρομαχικά που στο τέλος της ημέρας θα έχουν καταστραφεί πέφτοντας πάνω στον αντίπαλο.
Σε κάθε περίπτωση, κομμάτι της «βληματικής» επανάστασης που βρίσκεται εν εξελίξει σήμερα είναι και η ανάπτυξη μικροσκοπικών πυρομαχικών προσβολής ακριβείας, περιφερόμενων πυρομαχικών (loitering munitions), καθώς και ρομποτοποιημένων πυρομαχικών αυτόνομης λειτουργίας. Όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν λιγότερο ή περισσότερο με ρομποτικές πλατφόρμες και μάλιστα στο πλαίσιο μιας λειτουργίας «φθηνού» πολέμου (‘affordable warfare’) που επιδιώκει να επιτύχει ένα βληματοκεντρικό μοντέλο, ο όσο το δυνατόν μεγαλύτερος συνδυασμός βλημάτων με ρομποτικές πλατφόρμες είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Επίσης, τα βληματοκεντρικά μοντέλα μάχης αναμένεται να κεφαλαιοποιήσουν σημαντικό κομμάτι της λεγόμενης Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, όπως είναι προηγμένα έξυπνα δίκτυα αυτόνομης λειτουργίας, τεχνολογίες νέφους (cloud) και αξιοποίησης μεγάλου όγκου δεδομένων (Big Data), φθηνοί αισθητήρες κλπ.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
[1] Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance, Reconnaissance.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΡΙΒΑΣ
Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Οπλικών Τεχνολογιών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
https://foreignaffairs.gr/articles/71999/dr-konstantinos-gribas/anagki-gia-ena-neo-montelo-eksoplismoy-ton-ellinikon-enoplon-dyn
7/10/2018
8.
Ραντάρ που θα ελέγχουν όλο το Αιγαίο, στήνει ο Ταγίπ Ερντοργάν.
Προκλητική ενέργεια.
Η πρώτη φάση του σχεδίου, σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Κύπρου, καλύπτει την περιοχή από τη θάλασσα του Μαρμαρά μέχρι τη Ντάτσα, απέναντι από τη Σύμη και θα τεθεί σύντομα σε πλήρη λειτουργία
Με ραντάρ θα ελέγχει επί 24 ώρες το 24ωρο το Αιγαίο η Τουρκία με στόχο «να εμποδίσει την παράνομη μετανάστευση στο Αιγαίο». Αυτή είναι η επίσημη εκδοχή. Ανεπισήμως όμως τα ραντάρ αυτά θα ελέγχουν κάθε κίνηση στο Αιγαίο. Αναμένεται ελληνική απάντηση στη νέα αυτή τουρκική πρόκληση.
Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» στήθηκαν ήδη 11 παρατηρητήρια στις δυτικές ακτές της Τουρκίας στο πλαίσιο του σχεδίου Ακτοπλοϊκής Επιτήρησης με σύστημα ραντάρ.
Η πρώτη φάση του σχεδίου, σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Κύπρου, καλύπτει την περιοχή από τη θάλασσα του Μαρμαρά μέχρι τη Ντάτσα, απέναντι από τη Σύμη και θα τεθεί σύντομα σε πλήρη λειτουργία. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι τα ραντάρ θα ελέγχουν τις κινήσεις πλοίων που θεωρούνται ύποπτες. Αν για παράδειγμα δύο πλοία έρθουν πολύ κοντά, θα θεωρείται ύποπτο και η εικόνα θα καταγράφεται και θα αποστέλλεται αυτόματα στην Άγκυρα όπου θα βρίσκεται το επιχειρησιακό κέντρο. Στη συνέχεια τα δεδομένα θα στέλνονται για εξέταση στις αρμόδιες υπηρεσίες και αν διαπιστώνεται δραστηριότητα παράνομης μετανάστευσης θα παρεμβαίνει αμέσως το λιμενικό.
Πρόκειται για μια ενέργεια που μπορεί να πυροδοτήσει εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή ειδικά τους επόμενους μήνες όπου αναμένεται η έναρξη γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Ομως, προκαλεί εντύπωση η δήθεν ευαισθησία της Τουρκίας στο μεταναστευτικό όταν η ίδια ανοίγει και κλείνει κατά το δοκούν τις πύλες στέλνοντας χιλιάδες προς την Ελλάδα.
Είναι προφανής η ενέργεια του Ταγίπ Ερντογάν να βάλει «μάτια» και«αυτιά» στο Αιγαίο, δυναμιτίζοντας ακόμη περισσότερο τις ήδη τεταμένες σχέσεις με την Ελλάδα.
Πηγή: Τα Νέα
https://infognomonpolitics.blogspot.com/2018/10/blog-post_35.html
3/10/2018
9.
EW: ASPIS II στα F-16C/D Block 52+ της Πολεμικής Αεροπορίας
μετά από 15 χρόνια…
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που ταλαιπωρούσε την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) φαίνεται ότι επιλύθηκε με επιτυχία μετά από πολλά χρόνια (σχεδόν 15 ενώ υποτίθεται ότι θα παραλαμβάνονταν με το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (EW: electronic warfare) ενσωματωμένο και λειτουργικό όπως ανέφεραν δηλώσεις του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας, Γιάννου Παπαντωνίου τ0… 2003) προσπαθειών.
Πιο αναλυτικά, μετά από 15 χρόνια αφότου υπογράφηκε η σύμβαση για την αγορά την κατασκευή και την εγκατάσταση του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II (Advanced Self-Protection Integrated Suite ΙΙ) στα 60 μαχητικά τύπου F-16C/D Block 52+, η ΠΑ κατάφερε να επιλύσει τα προβλήματα που υπήρχαν σε αυτό το πρόγραμμα και να ολοκληρώσει την εγκατάσταση του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II στα αεροσκάφη F-16C/D Block 52+, το καλοκαίρι που μόλις πέρασε.
Η εξέλιξη αυτή είναι πάρα πολύ σημαντική, αφού μετά από τις προσπάθειες των ηγεσιών και των στελεχών της ΠΑ, η εκκρεμότητα αυτή επιλύθηκε και πλέον το σύνολο των μαχητικών τύπου F-16C/D διαθέτουν σύστημα αυτοπροστασίας. Κάτι είναι και αυτό, παρότι σε μια 15ετία η πρόοδος στον τομέα του ηλεκτρονικού πολέμου είναι ραγδαία…
Το πρόγραμμα αγοράς, κατασκευής και εγκατάστασης του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II στα τότε 60 τύπου F-16C/D Block 52+ που η ΠΑ είχε παραγγείλει στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε στις 9 Απριλίου του 2003, με την υπογραφή της σύμβασης συνολικού ύψους 242 εκατ. δολαρίων, μεταξύ της αμερικανικής εταιρείας Raytheon και του ελληνικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας και την ενεργοποίησης της συγκεκριμένης σύμβασης στις 23 Σεπτεμβρίου 2003.
Η σύμβαση προέβλεπε την έναρξη της εγκατάστασης των πρώτων συστημάτων ASPIS II τον Απρίλιο του 2006 δηλαδή 31 μήνες μετά την ενεργοποίηση της σύμβασης και την ολοκλήρωση των εργασιών τον Ιούνιο του 2007, άρα τον 45ο μήνα από την ημερομηνία ενεργοποίησης της σύμβασης.
Η σύμβαση περιελάμβανε την προμήθεια και την εγκατάσταση 60 συστημάτων ASPIS II σε 40 μαχητικά F-16C Block 52+ και 20 διθέσια μαχητικά F-16D Block52+ καθώς και την αναβάθμιση του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS I της εταιρείας Litton που είχε παραγγελθεί το Ιούνιο του 1993 για να τοποθετηθεί στα 80 F-16C/D Block 30/Block 50, τα οποία είχαν παραγγελθεί στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αντίστοιχα.
Το σύστημα ASPIS II αποτελεί μια νέα βελτιωμένη έκδοση του αρχικού συστήματος αυτοπροστασίας τύπου ASPIS I, το οποίο είχε αποκτηθεί από την ίδια αμερικανική εταιρεία σε προγενέστερο χρόνο για να εξοπλίσει τα 40 F-16C/D Block 30 και 40 F-16C/D Block 50 που η ΠΑ διέθετε τότε.
Το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS I αν και είχε παραδοθεί στην ΠΑ το 1995, η εγκατάσταση και οι δοκιμές του επί των F-16C/D Block 30 και ακολούθως στα F-16C/D Block 50 υλοποιήθηκαν με επιτυχία την περίοδο 1997-1998 για να ακολουθήσει η εγκατάσταση του συστήματος στα υπόλοιπα αεροσκάφη.
Το σύστημα ASPIS I περιλαμβάνει το σύστημα προειδοποίησης απειλών (RWR) τύπου AN/ALR-66(VH)1 της General Instrument, (πρόκειται για αναβαθμισμένη έκδοση του AN/ALR-66(VE) της ιδίας εταιρίας, που ήδη διέθεταν τα αεροσκάφη A-7H, MIRAGE F-1CG, F-4E και RF-4E της ΠΑ).
Επίσης, τον διανομέα αεροφύλλων / θερμοβολίδων ΑΝ/ALE-47 και 33 παρεμβολείς τύπου AN/ALQ-187 και παρα το γεγονός ότι οι δοκιμές του συστήματος επί των F-16C/D Block 30 ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1998 η τότε κυβέρνηση έκρινε ότι το ASPIS I έπρεπε να εκσυγχρονιστεί σε συνδυασμό με την αγορά και εγκατάσταση του συστήματος ASPIS II στα 60 νέα αεροσκάφη.
Το σύστημα ASPIS II περιλαμβάνει το σύστημα προειδοποίησης απειλών (RWR) τύπου AN/ALR-93(V) της Northrop Grumman Defensive Systems Division, τον παρεμβολέα ΑΝ/ALQ-187 της Raytheon και τον διανομέα αεροφύλλων/θερμοβολίδων ΑΝ/ALE-47 της BAE Systems, καθώς και σύστημα προηγμένων ψηφιακών ραδιοσυχνοτήτων (RF) με ικανότητα αποθήκευσης.
Από την άλλη πλευρά, η αναβάθμιση του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS I περιελάμβανε την αγορά επιπλέον 29 παρεμβολέων AN/ALQ-187 και την αναβάθμιση των εναπομεινάντων 32 υπαρχόντων παρεμβολέων AN/ALQ-187 με ικανότητα ψηφιακής μνήμης RF. Στόχος της νέας σύμβασης ήταν ολόκληρος ο στόλος των F-16C/D της ΠΑ να είναι εξοπλισμένος με τις ικανότητες του συστήματος ASPIS II.
Η πορεία όμως του προγράμματος δεν ήταν τόσο ευνοϊκή για την ΠΑ αφού η εταιρεία Northrop Grumman αντιμετώπισε το 2006 προβλήματα με το σύστημα προειδοποίησης απειλών (RWR) τύπου AN/ALR-93(V) λόγω της τεχνολογικής αναβάθμισης του αισθητήρα με την αντικατάσταση του αναλογικού δέκτη από ψηφιακό κάτι που η σύμβαση προβλέπει και για το αντίστοιχο σύστημα που εξοπλίζει τα μαχητικά F-16C/D Block 30 / Block 50.
Σύμφωνα με ενημέρωση της Βουλής από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας τον Μάρτιο του 2010, η υλοποίηση του προγράμματος παρουσίασε σημαντικές καθυστερήσεις που οφείλονται στις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ανάδοχος εταιρεία στην ανάπτυξη του συστήματος και στην επίτευξη των χαρακτηριστικών και επιδόσεων που περιγράφονται στη σχετική σύμβαση.
Τελικά μετά από σχεδόν 15 χρόνια από την ενεργοποίηση της σύμβασης για το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS II, τα τεχνικά προβλήματα που υπήρχαν επιλύθηκαν, οι δοκιμές ολοκληρώθηκαν και η ΠΑ κατάφερε να εγκαταστήσει και να ολοκληρώσει το σύνολο των συστημάτων στα 55 μαχητικά F-16C/D Block 52+.
Η ολοκλήρωση κατέστησε τα συγκεκριμένα αεροσκάφη εφάμιλλα των 30 F-16C/D Block 52Μ στον τομέα του ηλεκτρονικού πολέμου, συγκροτώντας ένα ομοιογενή στόλο αεροσκαφών, ο οποίος μετά το 2021, αν όλα πάνε καλά, θα εκσυγχρονιστεί στο επίπεδο F-16V Block 70/72.
https://www.defence-point.gr/news/aspis-ii-sta-f-16cd-block-52-tis-polemikis-aeroporias-meta-apo-15-chronia
27/09/2018
10.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Μεγάλες Μονάδες Στόλου στο ΠΝ, μήπως έχει χαθεί η Ισορροπία Δυνάμεων, κι εμείς απλά ομφαλοσκοπούμε;
Τα τελευταία Σαββατοκύριακα με διάφορα θέματα ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ, έχουμε δώσει μια ιδιαίτερη βάση στο θέμα της ενίσχυσης του Πολεμικού μας Ναυτικού το συντομότερο δυνατό, με νέα ή μεταχειρισμένα πλοία. Πολλοί αναρωτιούνται ποιος είναι ο λόγος που η Π&Δ δίνει τόσο μεγάλη σημασία στο θέμα ενίσχυσης του ΠΝ. Καθώς παρακολουθούμε προσεκτικά τα όσα λέγονται στις συζητήσεις για όλα τα ναυτικού ενδιαφέροντος θέματα, ακόμη κι αν δεν απαντάμε (πρέπει να βγάλουμε τεύχος, να γράψουμε στο site κοκ, συνεπώς μην μας παρεξηγείτε), διαπιστώνουμε πως υπάρχει μια μεγάλη γνώση για την Ισορροπία Δυνάμεων στην Αεροπορία, αλλά μια μάλλον λανθασμένη «αίσθηση» για την Ισορροπία Δυνάμεων στην Θάλασσα.
Γραφική απεικόνιση του τουρκικού πολεμικού ναυτικού. Πηγή Navalanalyses.com, στην διεύθυνση http://www.navalanalyses.com/2015/01/fleets-8-turkish-navy-royal-danish-navy.html
Η δύναμη του ΠΝ σήμερα. Πηγή: Navalanalyses.com, Περισσότερα μπορείτε να βρείτε στο http://www.navalanalyses.com/2015/01/fleets-8-turkish-navy-royal-danish-navy.html
Κάνουμε σήμερα λοιπόν ένα βήμα πίσω, και θέτουμε σε συζήτηση το θέμα της Ισορροπίας Δυνάμεων στο Αιγαίο, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως η ανάγκη αγοράς νέων πλοίων είναι απλά για λόγους … marketing. Πάμε λοιπόν στα «μεγάλα» πλοία του Στόλου σε πρώτη φάση, εκεί που υπάρχει θεωρούμε και το «μεγάλο» πρόβλημα. Σήμερα, δεν θα ασχοληθούμε με τα «ταχέα» σκάφη, τις πυραυλακάτους, αλλά σύντομα θα μιλήσουμε και για αυτό το θέμα σε νέο θέμα ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ. Έχουμε ήδη γράψει και παλαιότερα ένα πολύ σημαντικό άρθρο, αλλά δυστυχώς για κάποιους ήταν μια ακόμη φωνούλα ενοχλητικών τύπων που σιγοντάρουν αυτούς που «πουλάνε όπλα»…
ΘΕΜΑ: ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS
Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει επίσημα στην δύναμή του 13 φρεγάτες. Βασικές είναι οι 4 φρεγάτες κλάσης ΜΕΚΟ200ΗΝ, ακολουθούν οι 6 Kortenaer (Upgraded), και οι 3 μη εκσυγχρονισμένες Kortenaer. Όσο και να το κάνουμε, για ένα μικρό καταχρεωμένο κράτος όπως η Ελλάδα, η δύναμη 13 φρεγατών είναι εντυπωσιακή. Μα για ένα κράτος με την ελληνική ακτογραμμή, τα χιλιάδες νησιά, και την ανάγκη προστασίας μιας ΑΟΖ, από ένα κράτος-αρπακτικό όπως η Τουρκία, είναι πραγματικά λίγα.
Βέβαια όλα εξαρτώνται από το τι έχει ο «απέναντι». Εκεί λοιπόν, εκ πρώτης όψεως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα. Μόλις 8 φρεγάτες O.H. Perry, και 8 ΜΕΚΟ200ΤΝ (Track 1/2). Σύνολο 16 πλοία πρώτης γραμμής, σε σύγκριση με τα μόλις 13 δικά μας. Εντάξει, ας μην φέρνουμε και την «καταστροφή»… #ΝΟΤ
Standard SM-1 από τουρκική φρεγάτα κλάσης Gabya (O.H. Perry)
Δυστυχώς, με λύπη μας πρέπει να σας πούμε ότι δεν υπάρχει σύγκριση στις δυνατότητες των δυο στόλων. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, τα πλέον σύγχρονα πλοία του ΠΝ είναι οι εκσυγχρονισμένες Kortenaer, που έλαβαν στα μέσα της περασμένης δεκαετίας ένα «πακέτο» ανανέωσης του ηλεκτρονικού τους εξοπλισμού. Οι ΜΕΚΟ200ΗΝ, αυτές οι 4 «έρημες» φρεγάτες, από τότε που έπεσαν στο νερό δεν έχουν λάβει ουδένα εκσυγχρονισμό (πλην ελαχίστων συστημάτων, που τα γνωρίζουμε μεν, για λόγους οικονομίας χώρου δεν αναφέρουμε δε). Δεν θα μιλήσουμε καθόλου για τις μη εκσυγχρονισμένες Kortenaer, που απλά πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στους ναυτικούς μας που τις κρατούν σε υπηρεσία με «νύχια και με δόντια».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ» ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΜΑΖΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΑΣ ΝΑΥΤΙΚΟ
Από την άλλη πλευρά τι έχουμε; Οι O.H. Perry, ή G class (Gabya Class) δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τα αρχικά πλοία. Καταρχάς φέρουν τα ψηφιακό ΣΕΠ τουρκικής κατασκευής GENESIS (Gemi Entegre Savaş İdare Sistemi). Το σύστημα, κατασκευής Havelsan είναι ανοιχτής αρχιτεκτονικής, επεκτείνεται δηλαδή συνεχώς, και ολοκληρώνει ψηφιακά όλους τους αισθητήρες του πλοίου, καθώς και το σύστημα Link-16/22.
Gabya Class (O.H. Perry) τουρκική φρεγάτα,
διακρίνεται ο 8πλός εκτοξευτής πυραύλων ESSM (Mk41)
Οι Τούρκοι δεν σταμάτησαν εκεί. Τοποθέτησαν έναν 8πλό εκτοξευτή Mk-41 VLS για τους Evolved Sea Sparrow, κι ένα ραντάρ SMART-S Mk2 3D αντικατέστησε το AN/SPS-49. Το Mk-41 VLS τοποθετήθηκε μπροστά από τους Mk.13. Φυσικά τα τουρκικά ναυπηγεία εγκατέστησαν και σύστημα ASIST προκειμένου να μπορεί να προσγειωθεί και ελικόπτερο επιπέδου S-70B Seahawk. Για όσους δεν το κατάλαβαν, οι Τούρκοι έχουν, εκτός των 40 SM-1 Standard KAI 32 ESSM Block I. Αφήνουμε τώρα να γίνει η σύγκριση με τις εκσυγχρονισμένες (!) μας Kortenaer…
Πάμε στις τουρκικές ΜΕΚΟ 200ΤΝ. Εκεί έχουμε δυο διαφορετικά Track κατασκευής, Track I (Yavuz Class) και Track II (Barbaros Class). Ομολογούμε πως τις Yavuz οι Τούρκοι τις βλέπουν κάτι σαν τις δικές μας Kortenaer. Θα λέγαμε πως οι Τούρκοι τις έχουν αφήσει μάλλον στην μοίρα τους καθώς προβλέπεται η αντικατάστασή τους με τις TF-100. Αντίθετα, οι Barbaros (εξαιρετικό όνομα για τουρκικό πλοίο με την ευκαιρία, μάλλον θα το σκέφτηκαν πολύ), περνούν πρόγραμμα εκσυγχρονισμού. Οι πρώτες δυο (Track IIB) θα λάβουν από την Aselsan – Havelsan έναν 8πλό εκτοξευτή Mk41 (VLS), όπου θα αντικαταστήσει τον απαρχαιωμένο MK29 και τους Sea Sparrow. Επίσης το παρωχημένο AWS-9 3D θα αντικατασταθεί από ένα σύγχρονο Thales SMART-S Mk2 3D. Οι Track IIB (λέγονται και κλάση Salih Reis) έχουν ήδη τον Mk41.
BELH@RRA ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ. ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΕΓΚΑΙΡΑ;
Για να είμαστε λοιπόν δίκαιοι, θα πρέπει να πούμε πως τα πραγματικά «σύγχρονα» πλοία στα δυο ναυτικά Ελλάδας και Τουρκίας είναι 10 και 12. Θα πρέπει να αφαιρέσουμε από την εξίσωση τις μη εκσυγχρονισμένες Kortenaer και τις MEKO200TN Track 1. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν σε αυτά τα πλέον σύγχρονα πλοία. Είναι έτσι; όχι!
Infographic της τουρκικής κορβέτας MILGEM Block I, Πηγή: navalanalyses.com, περισσότερα μπορείτε να βρείτε στο http://www.navalanalyses.com/2015/06/ada-class-corvettes-of-turkish-navy.html
Στην εξίσωση δεν έχουμε βάλει και τις νέες κορβέτες κλάσης MILGEM. Οι τελευταίες όμως, αν και πλήρως ψηφιακές, δεν φέρουν ESSM, παρά μόνο RAM όπως και οι πυραυλάκατοι τύπου Ρουσσέν. Αλλά οι MILGEM μπορούν και φέρουν Sonar και ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο, συνεπώς μπορούν ίσως να ακολουθήσουν τον Στόλο και να παίξουν τον δικό τους ρόλο σε μια ναυτική σύγκρουση.
Δυστυχώς, τα ισχυρότερα οπλισμένα πλοία του ΠΝ, οι ΜΕΚΟ 200ΗΝ παραμένουν μη εκσυγχρονισμένες από τότε που μπήκαν σε υπηρεσία. Αυτό δεν σημαίνει κάτι για το αξιόμαχο του πλοίου, αλλά για την συντήρησή του. Φανταστείτε σε ποια απίθανα μέρη του πλανήτη πρέπει να ψάχνουν οι μηχανικοί, προκειμένου να βρίσκουν πλακέτες για συστήματα πoυ όχι απλά δεν παράγονται, αλλά έχουν κλείσει και οι εταιρείες που τα κατασκεύαζαν. Δεν νοείται σήμερα πολεμικό πλοίο με μη πλήρως ψηφιακό ΣΕΠ, απόλυτα δικτυωμένο.
ΕΝΤΟΣ ΘΕΡΟΥΣ ΤΟ ΠΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ 2 FREMM ΚΑΙ 2 BELH@RRA ΝΑ ΨΗΝΟΝΤΑΙ. ΤΩΡΑ; ΧΑΛΑΡΑ, ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΦΟΡΟ!
Με την σειρά τους οι S, παρά τον όποιο εκσυγχρονισμό τους, δεν έλαβαν ποτέ σύγχρονο ραντάρ 3D, ούτε και νέο πυραυλικό σύστημα, κρατώντας τους (παμ)παλαιούς Mk29 για τους Sea Sparrow. Αν και οι Mk29 θεωρητικά μπορούν να βάλουν ESSM, δεν έχει γίνει μετατροπή των ελληνικών Mk29 για αυτό το ενδεχόμενο. Άλλωστε και το απόθεμα επαρκεί οριακά για τις ΜΕΚΟ200ΗΝ.
Αν λοιπόν υποθέσουμε πως οι δυο στόλοι απαιτηθεί να έρθουν αντιμέτωποι, τι θα σημαίνει αυτό για τα δυο ναυτικά. Επιλέγουμε σαν περιοχή αντιπαράθεσης το Καρπάθιο πέλαγος, μια περιοχή που θα χρειαστεί να κυριαρχήσει το ΠΝ αν αποφασίσουμε πως το Καστελόριζο δεν θα αλλάξει όνομα και κατοίκους τα επόμενα χρόνια, και ότι η ελληνική ΑΟΖ ενώνεται με την κυπριακή. Οι παράμετροι είναι πολλοί, αλλά εμείς θα ασχοληθούμε μόνο με τα προφανή.
Καταρχάς και οι δυο θα έχουν να αντιπαρατάξουν 10 Χ 8 και 12 Χ 8 πυραύλους Harpoon. Δηλαδή 80 αντιπλοϊκούς πυραύλους από την μια πλευρά, και 96 από την άλλη. Επίσης, οι δυο στόλοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και πυραύλους από άλλα πλοία, όπως τις πυραυλακάτους ή κανονιοφόρους. Συνεπώς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό το «μέτρημα».
Τουρκικές μονάδες σε γραμμή παραγωγής, με κορβέτα MILGEM να προηγείται.
Πάμε στην Α/Α άμυνα. Προφανώς και οι δυο στόλοι θα βρεθούν υπό τα πυρά της αεροπορίας του αντιπάλου. Πύραυλοι AM39 Exocet, AGM-84 Harpoon, JSOW, AGM-88 HARM θα πέσουν εκατέρωθεν. Εκεί έχει σημασία η Α/Α άμυνα. Ο τουρκικός στόλος έχει να παρατάξει 32 Χ 4 ESSM (Gabya Class, στα πλοία TCG Giresun, TCG Göksu, TCG Gediz, TCG Gökova), 40 X 8 SM-1 Standard, 32 X 4 ΕSSM (Meko 200TN Track II), ενώ ο ελληνικός 16 Χ 4 ESSM (ΜΕΚΟ 200ΗΝ), και 8 Χ 9 Sea Sparrow (Kortenaer). Αν στο «παιχνίδι» βάλουμε και τις παλαιές MEKO200TN και τις μη εκσυγχρονισμένες Kortenaer, τότε πάμε σε συν 4 Χ 8 Sea Sparrow (MEKO 200TN Track 1) και 3 Χ 8 Sea Sparrow (Kortenaer). Μιλάμε για 576 πυραύλους για το Τουρκικό Ναυτικό (128 + 320 + 128) έτοιμα προς χρήση από την μια πλευρά, και 136 πυραύλους για το ΠΝ (64 + 72) από την άλλη. Αν προσθέσουμε τους πυραύλους των Yavuz (8 X 4) και μη εκσυγχρονισμένων Kortenaer (8 Χ 3), πάμε σε 608 για το Τουρκικό και 160 για το Ελληνικό ΠΝ. Υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως αυτό το «χάσμα» μπορεί να γεφυρωθεί, κι αν ναι πως; πόσα βλήματα πρέπει να εκτοξευτούν από όλα τα ελληνικά μέσα προκειμένου να «σπάσει» η τουρκική αεράμυνα. Πόσα αεροπλάνα και πόσοι πύραυλοι θα «περάσουν»; Το γράφουμε, γιατί μερικοί πιστεύουν πως είναι Exocet και πλοίο… Δεν ζούμε τα Φώκλαντς σε ριμέικ κύριοι…
ΤΟ ΦΙΛΟΔΟΞΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟ 1868-1886
Βέβαια οι αριθμοί είναι παραπλανητικοί. Οι ESSM και Standard SM-1 απαιτούν ραντάρ καταύγασης, συνεπώς υπάρχει θεωρητική δυνατότητα «κορεσμού» της αεράμυνας. Το ίδιο και οι Sea Sparrow. Αλλά αυτή την στιγμή τα τουρκικά πλοία έχουν 8 Mk92 διαθέσιμα ταυτόχρονα, και άλλα 8 STIR από τις ΜΕΚΟ200ΗΝ (ένα σε κάθε πλοίο), αλλά και πλήρως ψηφιακό ΣΕΠ που επιτρέπει την εκτόξευση περισσότερων του ενός βλήματος ανά καταυγαστή. Το πρόβλημα αυτό αίρεται στους ESSM Block 2, αλλά και οι δυο στόλοι είναι μακρυά από εκεί. Σε κάθε περίπτωση, ποιος από τους δυο στόλους έχει άμυνα που θα κορεστεί πρώτη, και ποιος αρκετά αποθέματα πυραύλων για να μείνει στην περιοχή επιχειρήσεων μέχρι για παράδειγμα να κάνει την δουλειά της η αποβατική αρμάδα; Εντάξει, δεν χρειάζεται να είσαι και ο Νέλσον για να το καταλάβεις…
Όλα όσα γράφουμε είναι υπεραπλουστευμένα. Το ΠΝ θα δημιουργήσει ένα θανατηφόρο πλέγμα στις περιοχές των επιχειρήσεων με ότι μέσο έχει, φρεγάτες, πυραυλακάτους, κανονιοφόρους, υποβρύχια, ελικόπτερα και η ΠΑ θα κάνει το κομμάτι που της αναλογεί. Αλλά είναι σαφές πως στους ανθρώπους που θα ζητήσουμε να υπερασπιστούν την πατρίδα μας δεν έχουμε δώσει τα απαραίτητα μέσα για να κάνουν την δουλειά τους. Θεωρούμε ντροπή να κρατάμε τις μη εκσυγχρονισμένες S σε υπηρεσία, αλλά τι άλλη επιλογή έχει το ΓΕΝ; θα τις κρατήσει 200 χρόνια, μέχρι η εκάστοτε κυβέρνηση να αποφασίσει να ασχοληθεί με την Άμυνα σοβαρά.
ΚΟΡΒΕΤΕΣ GOWIND, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ;
Όλα τα παραπάνω είναι απλά υποθέσεις, που ελάχιστη σχέση έχουν με την ισορροπία. Απλά επιθυμούμε να κάνουμε μερικά πράγματα σαφή, γιατί πολλοί έχουν βολευτεί με την «ανόητη» σχέση 16 προς 13, λες κι όλα τα πράγματα είναι ίσα και όμοια. Επίσης το ότι βάζουμε σε υπηρεσία νέες πυραυλακάτους, δεν σωθήκαμε. Η υπερβολή έχει και ένα όριο, και το τι μπορεί να κάνει ένα πλοίο είναι σαφές και ορισμένο. Εντάξει, τις φτιάχνουν ελληνικά ναυπηγεία, με σχέδια Βρετανών. Από την άλλη, πέφτουν στο νερό πλοία όχι μόνο τουρκικής σχεδίασης, αλλά και με τουρκικά ηλεκτρονικά και σύντομα όπλα. Ας σταματήσει από ορισμένους το «γλύψιμο» της βιομηχανίας, μην δουλευόμαστε και μεταξύ μας. Οι αυταπάτες μας τελείωσαν.
ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΛΑΣΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΦΡΕΓΑΤΩΝ «INSTANBUL»
Η Τουρκία έχει αποφασίσει να αυξήσει την οροφή του Στόλου, προσθέτοντας νέες φρεγάτες, την κλάση TF-100 με τέσσερα πλοία, και την κλάση TF-2000 με άλλα τέσσερα. Όλα αυτά, ενώ προβλέπεται να αντικατασταθεί εντός της επόμενης δεκαετίας μόνο η κλάση MEKO200TN Track1. Δηλαδή 8 προηγμένα πλοία, τα 4 σε επίπεδο FREDA (TF-2000), σε αντικατάσταση 4. Δηλαδή 20 πλοία (συν 4 κορβέτες) απέναντι σε ένα ναυτικό που θέλει να αγοράσει … 2 νέες φρεγάτες κλάσης Belh@rra. Ουάου, που θα έλεγε πάλι γνωστός πολιτικός αστέρας.
Με την Ελλάδα να απλώνεται από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο, με τα αδέλφια μας στην Κύπρο στο στόχαστρο του κατακτητή, το ΠΝ έπρεπε να είναι κατά πολύ ισχυρότερο του Τουρκικού. Η Τουρκία, χωρίς νησιά, έχει ένα τεράστιο ναυτικό, άνευ θεωρητικά λόγου και αιτίας, με μια μόνο αποστολή, την καταναυμάχιση του Ελληνικού Στόλου. Το προσπαθεί από το 1821, αλλά δεν το καταφέρνει. Σήμερα όμως δεν παίζει πλέον τόσο ρόλο μόνο η αδιαμφισβήτητη ναυτοσύνη των στελεχών του ΠΝ, αλλά και τα μέσα. Το ΠΝ πρέπει να αποκτήσει νέα μέσα, νεοκατασκευασθέντα αν είναι δυνατόν ή μεταχειρισμένα. Γιαυτό και ξεκινήσαμε να παρουσιάζουμε λύσεις, όπως οι Adelaide ή οι LaFayette (και το τι ακούσαμε δεν λέγεται, λες και μας πληρώνει η αυστραλιανή κυβέρνηση για να προωθήσουμε άχρηστα πλοία στο ΠΝ, ή ο Μακρόν μας τα χώνει για να ξεφορτωθεί τις LaFayette). Η κατάσταση είναι πιεστική για νέα πλοία, και σκοπός του άρθρου είναι να το καταλάβουν όσοι δεν το έχουν ακόμη. Αυτός είναι και ο λόγος που η Ελλάδα εκλιπαρούσε ουσιαστικά για δυο FREMM, χτες κιόλας, αν ήταν δυνατόν.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΠΝ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ ΜΕ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΡΕΓΑΤΕΣ ΑΜΕΣΑ; ADELAIDE ΚΑΙ LAFAYETTE ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΛΥΣΕΙΣ;
Δεν προτείνουμε να αγοράσουμε ότι πετάει και ότι κολυμπάει και πουλιέται σε καλή τιμή. Πρέπει όμως από κάπου να ξεκινήσουμε. Κι αυτό είναι ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ200ΗΝ. Αντιλαμβανόμαστε πως αυτή την στιγμή και για τα δυο κόμματα εξουσίας η προσοχή είναι στις εκλογές, αλλά ας δούμε λίγο και το Ναυτικό μας. Αν θέλουμε πετρέλαια ή φυσικό αέριο, αν θέλουμε το Καστελόριζο κι άλλους «βράχους» στο Αιγαίο, χρειαζόμαστε ενίσχυση του ΠΝ. Και εννοούμε πραγματική ενίσχυση, όχι αγορές υπερηχητικών πυραύλων από την Ρωσία, NSM, και ναυτικών F-15, αυτά είναι σκέψεις πραγματικά για τα πανηγύρια, προϊόν της φαντασίας κάποιων περίεργων εγκεφάλων…
Το Ναυτικό χρειάζεται νέα πλοία, εκσγχρονισμό των παλιών, τορπίλες, κοκ, και μάλιστα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Γνωρίζοντας πολλά στελέχη, ξέρουμε ότι θα βάλουν σε υπηρεσία πλοία Adelaide, LaFayette, Τype 23, Belh@rra, FREMM, FREDA, Arleigh Burke ακόμη και το Gerald R. Ford αν χρειαστεί, άμεσα, και θα πολεμήσουν με αυτά την επόμενη μέρα της παραλαβής.
Κοστίζουν τα πλοία, το ξέρουμε. Έτσι γίνεται συνήθως, αν θες εθνική ανεξαρτησία, το πληρώνεις. Όχι με ανέξοδες φιέστες στο Σύνταγμα προς άγραν ψήφων, και εξυπνάδες στο facebook. Αλλά βάζοντας το χέρι στην τσέπη. Οι πρόγονοί μας μας άφησαν ένα Μέγα της Θαλάσσης Κράτος, ας μην το περικόψουμε εμείς οι απόγονοι για συντάξεις, ΕΝΦΙΑ και διορισμούς στο Δημόσιο (γιατί δεν βγαίναμε μάνα μου)…
Βίντεο: Πολεμικό Ναυτικό, Mέγα το της Θαλάσσης Κράτος (2018)
Ένα εντυπωσιακό βίντεο ανέβηκε χθες στο επίσημο κανάλι του Πολεμικού Ναυτικού στο YouTube. Επειδή μερικές φορές η εικόνα μιλάει καλύτερα από τις λέξεις… η συνέχεια επί της οθόνης! Πολλά συγχαρητήρια στους συντελεστές για την όμορφη σύνθεση εικόνων, συμβολισμών κι αναμνήσεων!
Από Flight and Space - Σεπτέμβριος 29, 2018
https://www.ptisidiastima.com/
hellenic-navy-needs-immediate-assistance/
11.
Anka: Ο Ερντογάν βάζει το χέρι στην τσέπη
και αγοράζει νέα drones από την TAI.
Παρά τα πολλά οικονομικά προβλήματα, ο Ερντογάν ελπίζει μετά απελευθέρωση του Αμερικανού πάστορα Μπράνσον, να αλλάζει το κλίμα με τις ΗΠΑ και κάνει νέα ανοίγματα αγοράζοντας 22 νέα drones τύπου Anka από την Turkish Aerospace Industries.
Η εταιρία TAI εξασφάλισε συμβόλαιο για την παραγωγή και προμήθεια στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις 22 νέων μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) τύπου Anka.
Σύμφωνα με το Υφυπουργείο Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας οι παραδόσεις των νέων drones από την TAI προγραμματίζονται για το 2019.
Από τα 22 νέα drones, τα 16 θα είναι τύπου Anka-S με την δυνατότητα να έχουν δορυφορικές επικοινωνίες και τα υπόλοιπα 6 θα είναι τα οπλισμένα Anka-B. Όλα θα είναι εξοπλισμένα με τον ηλεκτρο-οπτικό/υπέρυθρο αισθητήρα CATS HD της Aselsan.
Τα ANKA μπορούν να παρέχουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, μέρα και νύχτα. Τα ΑΝΚΑ επίσης έχουν ωφέλιμο φορτίου 200 κιλών, μπορούν να πετούν σε ύψος 30,000 ποδών και μπορούν να λειτουργούν 24 ώρες την ημέρα.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας έχουν στο οπλοστάσιο τους επί του παρόντος οκτώ UAV Anka-S, ενώ άλλα δύο πρόκειται να παραδοθούν πριν από το τέλος του έτους εκπληρώνοντας μια προηγούμενη παραγγελία.
Εν τω μεταξ, η TAI, την 1η Οκτωβρίου, παρέδωσε το πρώτο εκπαιδευτικό αεροσκάφος τύπου Hurkus-B για επιχειρησιακές δοκιμές στην Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, ενώ αναμένεται να παραδώσει άλλα 15 εκπαιδευτικά αεροσκάφη το επόμενο έτος.
Πηγή: Flight Global
tp://www.onalert.gr/stories/anka-o-erdogan-bazei-to-xeri-sthn-tseph-kai-agorazei-nea-drones-apo-thn-tai/71890
15/10/2018
12.
Ελληνικό αίτημα στις ΗΠΑ για τεθωρακισμένα οχήματα αμφίβια,
AAV-7Α1 (vid.)
Στο απόηχο της επίσκεψης του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου στις ΗΠΑ, η κοινή γνώμη κράτησε περισσότερο τις «αναταράξεις» που δημιουργήθηκαν σε κυβερνητικό επίπεδο από τις δηλώσεις περί ενός εναλλακτικού σχεδίου “Plan B” για το σκοπιανό.
Όμως το ταξίδι του υπουργού στις ΗΠΑ είχε πιο ουσιαστικές πτυχές καθώς η συνάντηση του με τον υπουργό Άμυνας Τζέιμς Μάτις, στο Πεντάγωνο αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τεθούν θέματα που αφορούν τόσο την αμυντική συνεργασία Ελλάδος – ΗΠΑ όσο και να επαναπροσδιοριστούν οι ανάγκες τις χώρας μας σε υλικό και οπλικά συστήματα, τα οποία επιδιώκεται να παραχωρηθούν ως αμυντική βοήθεια.
Στο πλαίσιο αυτό ο ΥΕΘΑ ζήτησε πριν από την αναχώρηση του από την Ελλάδα λίστα με προτεραιότητες από όλα τα Γενικά Επιτελεία και των τριών Κλάδων των Ε.Δ, προκειμένου να διερευνηθούν οι πιθανότητες -κάποιες από τις ανάγκες αυτές – να καλυφθούν από πλεονάζον υλικό των ΗΠΑ.
Στη λίστα αυτή ξεχωρίζουν κατ αρχήν οι απαιτήσεις που σχετίζονται με την παραχώρηση αμφίβιων τεθωρακισμένων προκειμένου να αντικατασταθούν οι πεπαλαιωμένες και επιχειρησιακά ανεπαρκείς αποβατικές άκατοι (ΑΒΑΚ) που χρησιμοποιούνται σήμερα από την 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών.
Η ανυπαρξία αμφίβιων τεθωρακισμένων κρίνεται ως μια σοβαρή αδυναμία καθώς δεν νοούνται αμφίβιες επιχειρήσεις χωρίς αυτά. Η επιλογή του κατάλληλου τύπου πρέπει εξασφαλίζει ικανό αριθμό μεταφερόμενων τυφεκιοφόρων, με δεδομένη την απαίτηση μεταφοράς τριών ταγμάτων πεζοναυτών από την υφιστάμενη δύναμη αρματαγωγών του ΠΝ.
Οι επιλογές που υπάρχουν σήμερα, περιορίζονται πρακτικά στα AAV-7Α1, τα οποία χρησιμοποιούν επιχειρησιακά οι Αμερικανοί Πεζοναύτες. Τα οχήματα αυτά είχαν εξεταστεί και παλαιότερα ως επιλογή αλλά δεν επιδιώχθηκε τελικά η απόκτηση τους, καθώς κρίθηκαν ως μέσα που απαιτείται να εκσυγχρονισθούν (λόγω ηλικίας) με μεγάλο κόστος.
Η τελική πρόθεση ήταν η προμήθεια νέων οχημάτων να ενταχθεί στο πλαίσιο του 15ετούς εξοπλιστικού ΔΕΣΕΣ 2005-2020, το οποίο δυστυχώς ουδέποτε υλοποιήθηκε, καθώς η χώρα μπήκε στον.. “αστερισμό” των μνημονίων.
Το «παράθυρο ευκαιρίας»
Το «παράθυρο ευκαιρίας» που ανοίγει σε αυτήν τη χρονική συγκυρία έγκειται στην απόφαση του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ να ακυρώσουν το πρόγραμμα αναβάθμισης των AAV-7A1 το οποίο είχε τον προσδιορισμό AAV-SU (Assault Amphibious Vehicles-Survivability Upgrade).
Το πρόγραμμα αυτό περιλάμβανε αναβάθμιση της θωράκισης των αμφίβιων τεθωρακισμένων οχημάτων AAV-7A1 που έχουν οι Πεζοναύτες σε μια προσπάθεια να το καταστήσουν πιο ανθεκτικό σε αντιαρματικά όπλα (αύξηση επιβιωσημότητας). Τελικά η Διοίκηση των Αμερικανών Πεζοναυτών αποφάσισε ότι είναι προτιμότερο να ακυρώσει το πρόγραμμα και να διοχετεύσει το σχετικό κονδύλι στο πρόγραμμα ACV (Amphibious Combat Vehicle) το οποίο θα κοστίζει έκαστο περί τα $ 3-4,5 εκατομμύρια ανά όχημα. Η απαίτηση αφορά σε 573 οχήματα σε πρώτη φάση, τα οποία θα παραδοθούν την περίοδο 2020-2022.
Αυτό σημαίνει ότι (θεωρητικά τουλάχιστον) θα υπάρξει η δυνατότητα άμεσης μετάβασης «hot transfer» στην Ελλάδα μέσα στην επόμενη 3ετία ενός ικανού αριθμού AAV-7Α1 που θα αποσυρθούν στις ΗΠΑ από τα πρώτα ACV που θα ενταχθούν σε υπηρεσία.
Προβληματισμοί για την ηλικία
Οι προβληματισμοί ως προς την ηλικία των AAV-7A1 είναι βάσιμοι καθώς πρόκειται για οχήματα που βρίσκονται σε υπηρεσία από το 1972, δηλαδή εδώ και 46 χρόνια, και παρά τις διαδοχικές αναβαθμίσεις, βρίσκονται στο τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής. Παρόλα αυτά παραμένουν η μοναδική αξιόπιστη λύση η οποία μπορεί να επιφέρει τη σχετική δυνατότητα αμφίβιων επιχειρήσεων με εξόρμηση δυνάμεων σε απόσταση από την εχθρική ακτή.
Επιπλέον σε αντίθεση με την κακή «πρακτική» των ελληνικών Ε.Δ να διατηρούν τα μέσα που παραλαμβάνουν στο ίδιο επίπεδο μέχρι την ημέρα που θα αποσυρθούν, τα αμερικανικά AAV-7Α1 έχουν υποστεί σειρά αναβαθμίσεων. Μάλιστα όσον αφορά το ακυρωθέν πρόγραμμα AAV-SU, περιλάμβανε (εκτός από την αναβάθμιση της θωράκισης) και την εγκατάσταση νέων εργονομικών, καθισμάτων, θωρακισμένες δεξαμενές καυσίμου και βελτιώσεις στον κινητήρα και στις αναρτήσεις του οχήματος, έτσι ώστε να μην μειωθούν οι επιδόσεις (ως αποτέλεσμα της αύξησης του βάρους).
Εκτιμάται ότι κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και στα AAV-7Α1 που πιθανόν να παραχωρηθούν ή να αποκτηθούν έναντι συμβολικού τιμήματος μέσα στην επόμενη 3ετία στη χώρα μας. Άλλωστε υπάρχει ήδη το παράδειγμα της Βραζιλίας η οποία παρέλαβε μόλις το Σεπτέμβριο, 23 μεταχειρισμένα αμφίβια τεθωρακισμένα οχήματα AAV-7A1, τα οποία προήλθαν από τα αμερικανικά αποθέματα.
Το κόστος
Για να υπάρχει μια τάξη μεγέθους ως προς το κόστος που δαπανήθηκε για τα AAV-7A1 από τη χώρα αυτή, η προμήθειά τους κόστισε περί τα $ 117,5 εκατομμύρια αλλά με την ενσωμάτωση της αναβάθμισης RAM/RS (Reliability, Availability, Maintainability/Rebuild to Standard), συνολικού κόστους $ 82 εκατομμυρίων που περιλαμβάνει εκπαίδευση και υλικά και υπηρεσίες υποστήριξης.
Η αναβάθμιση περιλαμβάνει ισχυρότερους κινητήρες, νέο σύστημα μετάδοσης της κίνησης και βελτιωμένες αναρτήσεις, ενώ η σχετική σύμβαση χρηματοδοτήθηκε μέσω κονδυλίων FMS (Foreign Military Sales).
Αντίστοιχη φυσικά διαδικασία θα μπορούσε να δρομολογηθεί και από την Ελλάδα με την προϋπόθεση ότι υπάρχει διάθεση για παροχή διευκολύνσεων ως προς το χρόνο αποπληρωμής ώστε να είναι εφικτή η υλοποίηση του.
Ελπίζεται ότι η επίσκεψη του ΥΕΘΑ έθεσε τις βάσεις για να δρομολογηθεί σύντομα μια τέτοια προμήθεια που θα καλύψει σημαντικές ανάγκες, σε ένα κρίσιμο τομέα επιχειρήσεων για τον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό.
Σάββας Βλάσσης
ΠΗΓΗ: Doureios
https://doureios.com/amfivia-tethorakismena-stin-koryfi-tis-listas-proteraiotiton-pros-tis-ipa/
15/10/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ-ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Μήπως η αγορά ολοκαίνουργιων F-16V
είναι καλύτερη επιλογή από το F-35A για την ΠΑ;
Αμερικανικό μονοπώλιο; Η Lockheed Martin θέλει να “χτυπήσει” και το πρόγραμμα νέου πλοίου για το ΠΝ!
MerEtMarine: Έτσι θα είναι οι ελληνικές BELH@RRA, με ASTER, VL MICA και SCALP NAVAL!
Απίστευτο :Τεχνικοί του 307 ΠΕΒ Κατασκεύασαν 2 Εξομοιωτές Πτήσεως και Αεροναυτιλίας Ε/Π με …Κόστος μόλις 25.000 ευρώ!! (video).
Η Τουρκία σταματά τα δημόσια έργα λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, κατά τα λοιπά θα αγοράσει 120 F-35A/B
Πότε έρχονται τα ελικόπτερα Kiowa στο Στεφανοβίκειο
Άφιξη Νέου Εκπαιδευτικού Αεροσκάφους (P-2002JF) Σταδίου Επιλογής της ΠΑ
Ακόμη 3 T-129B παραδόθηκαν στον Τουρκικό Στρατό
H Τουρκία ενέκρινε την ανάπτυξη του προγράμματος ATAK-II
Επτά σημεία με τα οποία πρέπει άμεσα να ασχοληθούμε.
(2) Lockheed Martin: Η αναβάθμιση των 85 μαχητικών F-16 ανοίγει τον δρόμο για μεταφορά σημαντικών εργασιών στην Ελλάδα.
θα το αξιοποιήσουν;
(4) Η Τουρκία έχει παραλάβει το σύνολο των AGM-84K SLAM-ER.
(5) Το τουρκο-ινδονησιακό άρμα μάχης KAPLAN
δοκιμάζουν Μπανγκλαντές – Φιλιππίνες.
(6) ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟ από την πρώτη πτήση τουρκικού ελικοπτέρου Τ625.
(7) Aνάγκη για ένα νέο μοντέλο εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Ο «βληματοκεντρικός» πόλεμος και οι μύθοι για τις εξωτικές πλατφόρμες οπλικών συστημάτων.
(8) Ραντάρ που θα ελέγχουν όλο το Αιγαίο, στήνει ο Ταγίπ Ερντοργάν.
Προκλητική ενέργεια.
(9) EW: ASPIS II στα F-16C/D Block 52+ της Πολεμικής Αεροπορίας
μετά από 15 χρόνια…
(10) ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Μεγάλες Μονάδες Στόλου στο ΠΝ, μήπως έχει χαθεί η Ισορροπία Δυνάμεων, κι εμείς απλά ομφαλοσκοπούμε;
(11) Anka: Ο Ερντογάν βάζει το χέρι στην τσέπη
και αγοράζει νέα drones από την TAI.
(12) Ελληνικό αίτημα στις ΗΠΑ για τεθωρακισμένα οχήματα αμφίβια,
AAV-7Α1 (vid.)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί
Ελλάδα-Τουρκία
1.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) στη λεγόμενη "μεταμνημονιακή" εποχή:
Επτά σημεία με τα οποία πρέπει άμεσα να ασχοληθούμε.
Αρχικά και προκειμένου να προλάβω τυχόν "έξυπνα", παρελκυστικά και αποπροσανατολιστικά σχόλια από άτομα με μηδενική ή "περίπου" γνώση των θεμάτων, θέλω να δηλώσω ότι όλα όσα αναφέρω και προτείνω παρακάτω, τα έχω ήδη αναφέρει και προτείνει κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας μου ως ΑΓΕΕΘΑ. Η τότε Στρατιωτική Ηγεσία των Κλάδων, συμφώνησε επίσημα με τα περισσότερα απ αυτά, στο πλαίσιο του Συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ) και προώθησε τις προτάσεις, ως όφειλε, στην αρμόδια να αποφασίσει για την υλοποίηση τους (ή μη), εκάστοτε Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου. Ωστόσο, η τελευταία, για δικούς της και αγνώστους σε μένα πολιτικούς (προφανώς) ή και δημοσιονομικούς λόγους, απέφυγε να προχωρήσει σε ανάλογη νομοθετική τους ρύθμιση, με αποτέλεσμα να μην εφαρμοσθούν.
Θεωρώ λοιπόν ότι τώρα, ύστερα και από τις επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις για την έξοδο της χώρας μας από το καθεστώς των μνημονίων, μας δίνεται μια ευκαιρία να ξαναδούμε τα θέματα που ταλανίζουν τις ΕΔ και που αφορούν στον κρίσιμο τομέα της Άμυνας της Χώρας υπό διαφορετικό πρίσμα. Για να μπορέσουμε όμως να εκτιμήσουμε ορθά την κατάσταση και να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα και σε ορθές προτάσεις, πρέπει να εξετάσουμε τα προβλήματα που η δημοσιονομική κρίση από το 2009 δημιούργησε στις ΕΔ τόσο ως σύνολο, όσο και στο προσωπικό τους ειδικότερα, το οποίο κατά την άποψη όλων μας αποτελεί τον ουσιαστικό πολλαπλασιαστή ισχύος, και να φροντίσουμε για την αποκατάστασή τους.
Τώρα που η κρίση λοιπόν, τουλάχιστον επίσημα, παρήλθε, πρέπει να σκύψουμε στις ΕΔ, όχι γιατί πρέπει να ικανοποιήσουμε τα αιτήματα μιας ακόμη επαγγελματικής "κάστας" αλλά διότι τα προβλήματα στις ΕΔ έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ασφάλεια της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Τα σύννεφα στη γειτονιά μας, τόσο ανατολικά και νοτιοανατολικά όσο και βόρειοδυτικά, στο Αιγαιο στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια εχουν απο καιρό αρχίσει να πυκνώνουν και να μαυρίζουν και η ισχυρή αποτροπή απο αξιόπιστες και αποτελεσματικές ΕΔ κατάλληλα εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες ειναι δυστυχώς η μόνη λύση.
Στο παρελθόν, οι «θεσμοί» απαγόρευαν τις προσλήψεις νέου προσωπικού και επέβαλλαν μειώσεις των αμυντικών προϋπολογισμών, ήτοι, στις πιστώσεις για την πραγματοποίηση αμυντικών εξοπλισμών (στους οποίους συγκαταλέγονται και οι προμήθειες ανταλλακτικών και αναλωσίμων) και των αποδοχών. Από ότι συμπεραίνεται από τις χιλιάδες προσφάτων προσλήψεων (εξαγγελθέντων ή/και υλοποιημένων) και τις συνεχείς υποσχέσεις περί χρηματικών ανακουφιστικών και εξισορροπητικών παροχών, οι απαγορεύσεις αυτές έχουν πλέον εκλείψει. Αν αυτό ισχύει, τότε, προφανώς η άρση απαγορεύσεων και παντός είδους περιορισμών περιλαμβάνει και την Εθνική Άμυνα. Συμπερασματικά, η ευθύνη της απόφασης για την θεραπεία των προβλημάτων και την ενίσχυση της Άμυνας είναι αποκλειστικά εθνική, άρα, της Κυβέρνησης.
Ας δούμε λοιπόν τα θέματα με τη σειρά.
Πρώτο θέμα: Ηγεσία. Έως την 15η Σεπτεμβρίου, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ οφείλει να προτείνει προς την πολιτειακή ηγεσία της Χώρας την αντικατάσταση ή ανανέωση της θητείας για έναν επιπλέον χρόνο της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας των ΕΔ. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από ότι συνήθως ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις εξαιτίας της πρόσφατης περιπέτειας σε προσωπικο επίπεδο του ΑΓΕΕΘΑ. Η Χώρα οφείλει σε αυτήν την συγκυρία να έχει μια στιβαρή και αξιόπιστη στρατιωτική ηγεσία επικεφαλής των ΕΔ. Αν ηδη την εχει, πρέπει να το επιβεβαιώσει. Οι ηγεσίες δεν μπορεί να είναι αόρατες. Η παρουσία τους πρέπει να γίνεται αισθητή από όλους, διαρκώς. Ούτε η όποια πολιτική ηγεσία των ΕΔ είναι δυνατόν να αναπληρώσει τον ΑΓΕΕΘΑ, ούτε τυπικά αλλά ούτε ουσιαστικά. Ο καθένας στον ευαίσθητο χώρο των ΕΔ έχει τον θεσμικό του ρόλο, όπως αυτός προβλέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους και οποιαδήποτε απόκλιση μόνο κακό κάνει, ιδιαίτερα σε ένα τόσο νευραλγικό κομμάτι της κρατικής μηχανής, όπως αυτό των ΕΔ. Ενίοτε, οι αποκλίσεις αυτές αποκαλούνται και εκτροπές. Είμαι σίγουρος οτι οι ιθύνοντες τα γνωρίζουν καλά ολα αυτά.
Δεύτερο θέμα: Ελλείψεις προσωπικού. Οι ελλείψεις προσωπικού οι οποίες προκλήθηκαν από το γεγονός ότι στο διάστημα των μνημονίων δεν επετράπησαν προσλήψεις στις ΕΔ πλην των μαθητών των Παραγωγικών Σχολών (και ο αριθμός αυτών αισθητά μειωμένος), χρήζουν εξέτασης και προσεκτικής αξιολόγησης. Η μείωση της θητείας από 12 σε 9 μήνες που αποφασίσθηκε το 2009 από τον τότε ΥΕΘΑ, προέβλεπε επίσης την ετήσια πρόσληψη 2.000 Επαγγελματιών Οπλιτών για την κάλυψη των κενών, πρόβλεψη η οποία όμως ουδέποτε υλοποιήθηκε λόγω της δημοσιονομικής κρίσης. Επίσης η κόπωση του μόνιμου κατώτερου προσωπικού των Μονάδων από την παραμονή του για πολλά χρόνια σε παραμεθόριες Φρουρές και από την μη εναλλαγή καθηκόντων φαίνεται ότι είναι σημαντική. Επιπλέον η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας του προσωπικού των Ειδικών Δυνάμεων εκτιμάται ότι είναι ένα γεγονός που εάν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα εγκυμονεί κινδύνους για την πραγματική τους ισχύ βραχυ-μεσοπρόθεσμα. Η τάση αυτή πρέπει να αναχαιτισθεί και να αναστραφεί. Αυτό δε πρέπει να γίνει άμεσα, καθώς ο χρόνος εκπαίδευσης, απόκτησης εμπειρίας και επιχειρησιακής «ωρίμανσης» των νεοεισαχθέντων στις τάξεις των Ειδικών Δυνάμεων είναι μακρύς.
Ο στόχος μας στον τομέα αυτό πρέπει να είναι :
• Αύξηση στο 100% του ποσοστού στελέχωσης όλων των Μονάδων Ειδικών Δυνάμεων.
• Αύξηση στο 80% του ποσοστού στελέχωσης όλων των λοιπών ενεργών Μονάδων.
• Κάλυψη στο 100% όλων των Νομοθετημένων από την Βουλή Οργανικών Θέσεων Αξκων - Υπξκων σε όλους τους Κλάδους.
Προτάσεις:
• Πρόσληψη 2.000 ΕΠΟΠ ετησίως για Μονάδες Μάχης και Υποστηρίξεως Μάχης μέχρι την κάλυψη της οροφής ειρήνης.
• Πρόσληψη 300 οπλιτών Ειδικών Δυνάμεων ετησίως (επιπλέον των ανωτέρω), υποχρεωτικά εξ όσων έχουν ήδη υπηρετήσει τα τελευταία 5 χρόνια ή υπηρετούν τώρα στις Ειδικές Δυνάμεις. Αποκλειστικά για Μονάδες Ειδικών Δυνάμεων.
• Πρόσληψη 1.000 ΟΒΑ από τους υπηρετούντες στις Μονάδες (με τοποθέτηση υποχρεωτικά και μόνο σε Μονάδες και όχι σε Επιτελεία) για ένα έτος. Τοποθέτησή τους αποκλειστικά και μόνο στη Μονάδα που υπηρετούσαν, χωρίς δικαίωμα μετάθεσης και με αποδοχές Επαγγελματία Οπλίτη.
• Θεσμοθέτηση θητείας στα 18 για τους κληρωτούς αμέσως μετά το Λύκειο. Αν εφαρμοσθεί μπορεί να οδηγήσει σε αποφυγή προταθείσας και ενδεχόμενης αύξησης του χρόνου θητείας λόγω της δημογραφικής πτωτικής πορείας. Στράτευση αμέσως μετά τα αποτελέσματα των Πανελληνίων, με δυνατότητα αναβολής για ένα χρόνο μόνο γι αυτούς που επιθυμούν να ξαναδώσουν εξετάσεις.
• Εθελοντική στράτευση γυναικών για ορισμένες ειδικότητες και για ίσο χρόνο με τους άνδρες με αυξημένη μοριοποίηση στο ΑΣΕΠ.
Αν το σύνολο ή έστω το μεγαλύτερο μέρος των παραπάνω προτάσεων εφαρμοσθεί, εκτιμάται ότι σε μια πενταετία το αργότερο θα έχουν καλυφθεί οι σημερινές ελλείψεις προσωπικού. Φυσικά, τα δυο τελευταία σημεία απαιτούν ευρεία διαβούλευση με την ελληνική κοινωνία.
Τρίτο θέμα: Αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου των ΕΔ για τους Αξκούς και Υπξκούς. Αυτό συνεπάγεται τα παρακάτω:
• Αναθεώρηση του Ν 1400/73 περί Καταστάσεως των Αξκων και σύνταξη νέου Νόμου περί Καταστάσεώς Αξκων. Είναι αδιανόητο και ανεπίτρεπτο, το θεσμικό πλαίσιο που καθορίζει την υπηρεσιακή κατάσταση των Αξκών των ΕΔ να βασίζεται σε νόμο του 1973! (επί επταετίας).
• Σύνταξη Νόμου περί Καταστάσεως των Υπξκων. Έχουμε καθυστερήσει 200 περίπου χρόνια. Βασική πρόβλεψη: κατάργηση των καταληκτικών βαθμών. Όλοι να μπορούν να προχωρήσουν όσο ψηλά αξίζουν, όσο θέλουν και όσο προλαβαίνουν, εφόσον ικανοποιούν τις απαιτήσεις του συστήματος (δίκαιου και αντικειμενικού, εννοείται).
• Αναθεώρηση όλων των νόμων που αφορούν την εξέλιξη των στελεχών των ΕΔ. Βασική πρόταση: Τα στελέχη να αποστρατεύονται με το όριο ηλικίας του βαθμού τους και όχι στα πλαίσια του συστήματος προαγωγών. Οι ΕΔ δεν ανήκουν σε κανένα Υπουργό ή Αρχηγό για να αποστρατεύει τα στελέχη κατά το δοκούν. Αυτό σημαίνει αποκατάσταση ηρεμίας στις τάξεις των στελεχών, τα οποία θα έχουν πλέον την καριέρα τους στα χέρια τους και δεν θα εξαρτώνται από κανέναν. Παύουν έτσι και οι προσφυγές κατά των αποστρατειών και οι συνταξιοδοτικοί βαθμοί αποκατάστασης που πολλές κυβερνήσεις στο παρελθόν εφήρμοσαν για δικούς τους λόγους. Η αναπόφευκτη επιμήκυνση των χρόνων υπηρεσίας (πχ κανένας δεν αποστρατεύεται πριν τα 60 και αν παραιτηθεί νωρίτερα παίρνει τη σύνταξη στα 60) και κατ’ επέκταση, η μείωση των χρόνων της σύνταξης θα δώσει το «φιλί της ζωής» στο συνταξιοδοτικό μας σύστημα, που αναντίρρητα το έχει μεγάλη ανάγκη. Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι όσο δουλεύουμε και πληρώνουμε εισφορές για λιγότερα χρόνια από τα χρόνια που λαμβάνουμε σύνταξη, οι συντάξεις μας νομοτελειακά πλέον θα είναι άθλιες και χωρίς ελπίδα ανάκαμψης. Αυτή η προσέγγιση ίσως να δυσαρεστήσει πολλούς που ονειρεύονται από τα 50 τους καφετέριες και παραλίες, αλλά δυστυχώς οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Πέμπτο θέμα. Πλήρης κάλυψη των θέσεων εξωτερικού και αναζήτηση νέων θέσεων στα διεθνή επιτελεία και στους διεθνείς Σχηματισμούς. Πρόκειται για την καλύτερη επαγγελματική εκπαίδευση και επιμόρφωση των στελεχών μας. Η εσωστρέφεια και ξενοφοβία (αλλά και σε πολλές περιπτώσεις, η μυθοποίηση των ξένων επί τη βάση της εθνικότητας) που χαρακτηρίζει τις ΕΔ των τελευταίων ετών πρέπει να σταματήσει. Είναι απόλυτα καταστροφική. Όσο οι άλλοι προχωρούν σε νέα σχήματα, οργάνωση, μεθόδους και πρακτικές εμείς ομφαλοσκοπούμε καλυμμένοι πίσω από το άλλοθι της πέραν των συνόρων απειλής. Η απειλή θα αντιμετωπισθεί πολύ καλύτερα όταν οι γνώσεις μας και οι ορίζοντες μας διευρυνθούν. Το να περιφρονούμε και να απορρίπτουμε όσα προτείνουν και εφαρμόζουν οι σύμμαχοι και οι εταίροι μας, τις περισσότερες φορές στηριγμένοι στις πρόσφατες πολεμικές εμπειρίες τους, λόγω της «διανοητικής μας ανωτερότητας» και «εξ αποκαλύψεως γνώσης», μόνο κακό κάνει στις ΕΔ. Ταυτόχρονα, η από πρώτο χέρι συγκριση με τους ξένους στρατούς και με τους ξένους συναδέλφους έναντι των οποίων σε πολλά θέματα υπερτερούμε λόγω αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας, θα απογειώσει την αυτοπεποίθηση των στελεχών μας. Δεν υστερούμε σε δυνατότητες και ποιότητα προσωπικού, αλλά σε οργάνωση και εμπειρία.
Έκτο θέμα εξαιρετικής σημασίας. Αποκατάσταση της λειτουργικότητας και συντήρηση όλου του υπάρχοντος υλικού με σκοπό την επαύξηση ή αποκατασταση της διαθεσιμότητας οπου απαιτείται. Ολα τα μέσα μας πρεπει να κινούνται, να βάλουν και να επικοινωνούν. Προτού προχωρήσουμε σε νέες αγορές εξοπλισμού (που ασφαλώς κατά περίπτωση χρειάζονται), είναι κρίσιμο τα πρώτα επιπλέον κονδύλια που θα διεκδικήσουμε και θα μας διατεθούν να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση της λειτουργίας και τη συντήρηση όλου του υπάρχοντος υλικού και μέσων των ΕΔ. Το διεθνές κατώτερο επίπεδο διαθεσιμότητας υλικών και μέσων είναι 80%. Αν δεν το έχουμε, πρέπει να το αποκαταστήσουμε και να το εξασφαλίσουμε και για το μέλλον.
Έβδομο και σημαντικότερο θέμα διότι το προσωπικό ειναι ο κυρίαρχος παράγων στις ΕΔ. Τα μέσα μας και τα οπλικά μας συστήματά ειναι τόσο καλά όσο ειναι οι χειριστές τους. Απαιτείται λοιπόν πλήρης αποκατάσταση όλων των μισθολογικών αδικιών που έγιναν σε βάρος των στελεχών των ΕΔ. Απόδοση των οφειλόμενων αμοιβών απο αποφάσεις του ΣτΕ ή απο υποσχεθείσες παροχές. Όχι στη θέσπιση "περίεργων" επιδομάτων και χρημάτων κάτω από το τραπέζι με ταυτόχρονο "κλείσιμο ματιού", όπως στο παρελθόν. Δεν είμαστε και δεν πρέπει να γίνουμε πελάτες κανενός. Ξεκάθαρα και γνωστά σε όλους, φορολογούμενα επιδόματα και παροχές (οικογενειακές, κινδύνου, ευθύνης, παραμεθορίου κλπ) που χορηγούνται για να καλύψουν μια συγκεκριμένη και υπαρκτή υπηρεσία και ανάγκη, ενταγμένα μέσα στον επίσημο μισθό. Κανένας δεν κάνει χάρη σε κανέναν. Στο πάρτυ των προηγούμενων δεκαετιών δεν είμασταν καλεσμένοι αλλα κληθήκαμε τελικά να πληρώσουμε τον λογαριασμό (ασφαλώς όχι οι μόνοι).
Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται νέο πραγματικό σύγχρονο μισθολόγιο. Το υπάρχον είναι απαράδεκτο. Ένα νέο μισθολόγιο ξέρω ότι έχει ήδη συνταχθεί. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, ευνοϊκό ή δυσμενές. Θα πρέπει όμως επιτέλους να ξεκαθαρισθεί η κατάσταση. Ο Λοχίας να παίρνει τον μισθό του Λοχία και ο Λοχαγός το μισθό του Λοχαγού, και ο μισθός όλων είναι τέτοιος που να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς την οικογένειά τους. Δεν είναι λογικό και επιτρεπτό να δίνουμε στο Λοχία αποδοχές Λοχαγού γιατί οι δικές του είναι ψίχουλα με τα οποία δεν μπορεί να ζήσει. Αυτή η μισθολογική αναρχία και "κουτοπονηριά" των πολλών τελευταίων ετών είναι που μας οδήγησαν σε αναίτιες ξαφνικές περικοπές και αδικαιολόγητες μειώσεις των αποδοχών μας, όταν μας «έπιασαν» οι «θεσμοί». Πρέπει να διορθωθεί και να μην επαναληφθεί ξανά τέτοιο φαινόμενο. Το κράτος εεν παρανομεί σε βάρος του εαυτού του.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να επαναλάβω την άποψή μου ότι μετά την έξοδο από τα μνημόνια, η κυβέρνηση υποχρεούται να λάβει μέτρα αποκατάστασης των προβλημάτων που δημιούργησε η δημοσιονομική κρίση. Η παρούσα κυβέρνηση, που εκτός των άλλων στο παρελθόν πρωτοστάτησε στις διαμαρτυρίες εναντίον των δημοσιονομικών περικοπών, έχει την ηθική τουλάχιστον υποχρέωση να το κάνει και μάλιστα το συντομότερο δυνατό. Διαφορετικά, όλες οι προσωπικές επιθέσεις των τότε αντιπολιτευόμενων ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ κατά των πολιτικών και στρατιωτικών ηγεσιών που προσπαθούσαν και κατόρθωσαν με επιτυχία να κρατήσουν μέσα στη κρίση, όρθιο, σε λειτουργία και αποτελεσματικό το σύστημα Αποτροπής και Άμυνας της χώρας, δηλαδή τις Ένοπλες Δυνάμεις και το προσωπικό τους, παρόλα τα προβλήματα, τις δυσχέρειες και τις μειώσεις, φαίνεται ότι ενδεχομένως εξυπηρετούσαν άλλους σκοπούς.
Μιχαήλ Κωσταράκος
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=676356979386335&id=100010361164480&__tn__=K-R
2/9/2018
2.
Lockheed Martin: Η αναβάθμιση των 85 μαχητικών F-16 ανοίγει τον δρόμο για μεταφορά σημαντικών εργασιών στην Ελλάδα.
Αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, μαζί με τεχνογνωσία και τεχνολογία, θα επιστρέψουν στην ελληνική οικονομία στο πλαίσιο της αναβάθμισης 85 ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών F-16 στην τελευταίας τεχνολογίας έκδοση, την Block 70/72 V (από το Viper), από τη Lockheed Martin. Αυτό ανέφερε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, "Πρακτορείο 104,9 FM", ο Ντένης Πλέσσας, αντιπρόεδρος Επιχειρηματικών Αναπτυξιακών Πρωτοβουλιών Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής κι εκπρόσωπος της εταιρείας Lockheed Martin στην Ελλάδα, ο οποίος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της συμμετοχής του κολοσσού της αεροναυτικής και διαστημικής βιομηχανίας στην 83η ΔΕΘ.
"Η Lockheed Martin δεν είναι καινούργια στην Ελλάδα, καθώς έχουμε μια παρουσία, η οποία είναι 70 και πλέον ετών, ως εκ τούτου είμαστε γνώριμοι στον ελληνικό λαό", τόνισε ο κ.Πλέσσας αναφερόμενος στην εκτενή παρουσία της ειδικευμένης αμερικανικής εταιρίας στη Θεσσαλονίκη, ενώ στην αποκλειστική του συνέντευξη για το ΑΠΕ- ΜΠΕ, περιέγραψε τις σημαντικότερες πτυχές των προγραμμάτων αλλά και των συνεργασιών με την ελληνική βιομηχανική βάση. Με την πρόσφατη υπογραφή, δε, της συμφωνίας για την αναβάθμιση 85 εκ του στόλου των ελληνικών μαχητικών στην τελευταίας τεχνολογίας έκδοση, την Block 70/72 V (από το Viper), ανοίγει σύμφωνα με τον κ.Πλέσσα ο δρόμος για μεταφορά και σημαντικών εργασιών αλλά και τεχνογνωσίας στην Ελλάδα. Όπως είπε χαρακτηριστικά, "η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΒ) θα εγκαταστήσει όλα τα νέα συστήματα του μαχητικού F-16V (Viper) εδώ στην Ελλάδα" και έτσι αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια "θα επιστρέψουν στην ελληνική οικονομία μαζί με τεχνογνωσία και τεχνολογία για την Ελλάδα".
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας Lockheed Martin στην Ελλάδα αναφέρθηκε εκτεταμένα και στο μαχητικό 5ης Γενιάς F-35, όπως και στην προοπτική ένταξής του σε υπηρεσία από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. "Το F-35 είναι ένα αεροσκάφος το οποίο σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται από τη Lockheed Martin και άλλους εννέα συνεταίρους. Το αεροπλάνο αυτό σχεδιάστηκε με βασικά χαρακτηριστικά μαχητικών 5ης γενιάς, εκ των οποίων το σημαντικότερο είναι τα χαρακτηριστικά στέλθ (stealth), η ικανότητα δηλαδή του αεροπλάνου να είναι δυσδιάκριτο από τα εχθρικά ραντάρ", περιέγραψε.
Ο κ.Πλέσσας αναφέρθηκε τέλος και στην παρουσία της Lockheed Martin σε ελληνικό έδαφος και δη στη Θεσσαλονίκη και τη ΔΕΘ, που συνδυάστηκε με αυξημένη επισκεψιμότητα απλών επισκεπτών στους εξελιγμένους προσομοιωτές των μαχητικών F-35 και F-16V κάτι που καταγράφηκε ως αξιοσημείωτο από τα στελέχη της αμερικανικής εταιρίας. "Η προσέλευση του κόσμου και στους δύο εξομοιωτές δείχνει την αγάπη του για την Πολεμική Αεροπορία, την τεχνολογία και προς οτιδήποτε βοηθάει τον άνθρωπο να αισθανθεί έστω για λίγα λεπτά Ίκαρος. Είχαμε επισκέπτες για τους εξομοιωτές από παιδιά έξι ετών μέχρι και ενηλίκους 65 ετών", είπε χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί η συνέντευξη:
Κύριε Πλέσσα πως λάβατε την απόφαση ως εταιρεία να συμμετάσχετε στην 83η Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης;
Είναι μεγάλη μας χαρά που είμαστε στη Θεσσαλονίκη, τόσο η Lockheed Martin, όσο και εγώ προσωπικά. Η παρουσία των 60 και πλέον αμερικανικών εταιρειών, μεταξύ των οποίων υπάρχουν περίπου 20, που αντιπροσωπεύουν πραγματικά μεγάλες, κολοσσιαίες θα έλεγα εταιρείες, δείχνει το ενδιαφέρον που τον τελευταίο καιρό αναπτύχθηκε σχετικά με την Ελλάδα. Οι εταιρείες που υπάρχουν εδώ είναι οι περισσότερες υψηλής τεχνολογίας και ήρθαν στην Ελλάδα σε αναζήτηση συνεργατών, υπεργολάβων και άλλων συνεργασιών. Η Lockheed Martin δεν είναι καινούργια στην Ελλάδα, καθώς έχουμε παρουσία η οποία μετρά 70 και πλέον χρόνια, ως εκ τούτου είμαστε γνώριμοι στον ελληνικό λαό. Προϊόντα της Lockheed Martin χρησιμοποιεί η Πολεμική Αεροπορία και πρέπει να πω πως είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι γιατί στα χέρια τους, τα άξια χέρια των Ελλήνων Ιπταμένων, προϊόντα της Lockheed Martin όπως τα αεροσκάφη F-16, τα αεροσκάφη τύπου 'Ηρακλής' C-130, τα αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας, τα P-3 και πολλά άλλα προϊόντα της Lockheed αξιοποιούνται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Επίσης πρέπει να πω ότι είμαστε και ιδιαίτερα ευχαριστημένοι να βλέπουμε τις ελληνικές εταιρίες με τις οποίες συνεργαζόμαστε και να τις βλέπουμε να προοδεύουν και να βοηθούν και αυτές στην ανάπτυξη της χώρας.
Το highlight της συμμετοχής σας στη ΔΕΘ είναι οι προσομοιωτές της εταιρείας σας, κάτι που δεν βλέπουμε πολύ συχνά στη Θεσσαλονίκη...
Η προσέλευση του κόσμου και στους δύο εξομοιωτές δείχνει την αγάπη του για την Πολεμική Αεροπορία, την τεχνολογία και προς οτιδήποτε βοηθάει τον άνθρωπο να αισθανθεί έστω για λίγα λεπτά Ίκαρος. Είχαμε επισκέπτες για τους εξομοιωτές από παιδιά 6 ετών μέχρι μεγάλους 65 ετών. Γεγονός είναι ότι έχοντας και τον εξομοιωτή και του F-16V, που θα είναι το αναβαθμισμένο F-16 για την πολεμική αεροπορία, αλλά και του F-35 μπορεί να δει κανείς τις διαφορές μεταξύ των δύο αεροσκαφών αλλά κυρίως τις δυνατότητες που είναι πραγματικά μοναδικές.
Μέσα στο 2018 μάθαμε και ως κοινό στην Ελλάδα το μαχητικό F-35, που βρέθηκε σε μεγάλο βαθμό στην επικαιρότητα. Η εταιρία συνδέεται με μια εξέλιξη της τεχνολογίας σε σχέση με αυτό το μαχητικό 5ης Γενιάς και τώρα οι Έλληνες μαθαίνουν τι είναι αυτό. Αν λοιπόν σας γίνει η απλή ερώτηση του τι συνιστά για μια χώρα η απόκτηση ενός τέτοιου οπλικού συστήματος, τι θα απαντήσετε;
Αρχικά είναι λογικό το ότι έγινε τόσο μεγάλη συζήτηση γύρω από το F-35. Το F-35 είναι ένα αεροσκάφος το οποίο σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται από τη Lockheed Martin αλλά και άλλους εννέα συνεταίρους. Πέραν αυτών, υπάρχουν και τρεις με τέσσερις ακόμη χώρες, οι οποίες μπήκαν αργότερα στο πρόγραμμα. Έχουμε λοιπόν μια πλειάδα χωρών που συμμετέχουν στην κατασκευή των αεροσκαφών που στη συνέχεια θα τα χρησιμοποιήσουν για τις πολεμικές τους αεροπορίες. Το μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου προκύπτει από το ότι το αεροπλάνο αυτό είναι το μοναδικό 5ης Γενιάς μαχητικό που εξάγεται εκτός Αμερικής. Το αεροπλάνο αυτό σχεδιάστηκε με βασικά χαρακτηριστικά μαχητικών 5ης Γενιάς, εκ των οποίων το σημαντικότερο είναι τα χαρακτηριστικά στέλθ (stealth), η ικανότητά του δηλαδή να είναι δυσδιάκριτο από τα εχθρικά ραντάρ. Αυτό του δίνει ένα μοναδικό επιχειρησιακό πλεονέκτημα, του δίνει τη δυνατότητα να βλέπει τον αντίπαλο ενώ ο αντίπαλος δεν το βλέπει το ίδιο. Του δίνει τη δυνατότητα να διεισδύσει σε περιοχές και να μην τον "πιάσει" η αεράμυνα του εχθρού όπως και τη δυνατότητα να προβεί σε καταστροφή της αεράμυνας σε μια πολεμική σύρραξη χωρίς το ίδιο να γίνει αντιληπτό. Ταυτόχρονα, το αεροσκάφος έχει κι άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά αφού διαθέτει ένα από τα πλέον εξελιγμένα συστήματα ραντάρ όπως και άλλων αισθητήρων. Αυτά του επιτρέπουν να συλλέγει τεράστιο αριθμό πληροφοριών, στη συνέχεια οι πληροφορίες αυτές επεξεργάζονται από τους επιχειρησιακούς υπολογιστές και προσφέρονται στον Ιπτάμενο κατά έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Ο στόχος μας είναι ο Ιπτάμενος να είναι τακτικιστής και υπεύθυνος για τη στρατηγική της αερομαχίας χωρίς να ιδρώνει ή να αγωνίζεται για να πετάξει το αεροπλάνο ή να αντιληφθεί τι του λένε αυτές οι πληροφορίες. Επίσης, το αεροπλάνο αυτό σκοπό έχουμε να διαθέτει ο Ιπτάμενος την καλύτερη δυνατή επίγνωση της κατάστασης της αερομαχίας. Το αεροπλάνο αυτό επειδή κατασκευάζεται για τόσους πολλούς πελάτες ικανοποιεί προδιαγραφές, απαιτήσεις, πρωτόκολλα επικοινωνίας για έναν σημαντικό αριθμό έτσι ώστε λίγο ή πολύ να το καθιστούν μοναδικό στην αεροναυπηγική ιστορία που να διαθέτει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι λοιπόν πολύ λογικό οι Έλληνες να ενδιαφέρονται για το F-35.
Γιατί δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα η Ελλάδα; Της δόθηκε η ευκαιρία και όταν της δόθηκε ήταν εφικτό να γίνει κάτι τέτοιο;
Στην Ελλάδα προτάθηκε τρεις φορές να ενταχθεί στο πρόγραμμα. Ατυχώς θα έλεγα ότι οι στιγμές ήταν τέτοιες που η Ελλάδα δεν αξιοποίησε την πρόσκληση αυτή από τις ΗΠΑ, αυτό ήταν ατυχές και τούτο διότι αν είχαμε μπει σαν χώρα στο πρόγραμμα σήμερα η ελληνική αμυντική βιομηχανία ευρύτερα θα είχε συμμετοχή στο τεράστιο αυτό πρόγραμμα (σ.σ παραγωγής του μαχητικού F-35). Για λόγους τους οποίους δεν γνωρίζω, κυβερνήσεις εκείνης της εποχής δεν αξιοποίησαν την πρόσκληση να ενταχθεί και η Ελλάδα στο πρόγραμμα αυτό όπως έκαναν οι άλλες χώρες. Υπάρχει προοπτική και δυνατότητα στο μέλλον ένταξης της χώρας μας στο πρόγραμμα αλλά όχι σαν συνεταίρος αλλά σαν αγοραστής με διακρατική συμφωνία FMS.
Έχει ξεκινήσει κάποια πρώτη συζήτηση για το θέμα
σε επίπεδο πρώτων επαφών;
Η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλαν εδώ και έναν περίπου χρόνο αίτημα, που ονομάζουμε Letter Of Request, για την εξασφάλιση πληροφοριών και τιμών γύρω από το πρόγραμμα και ήδη βρίσκεται σε επαφή η ελληνική κυβέρνηση με τις αμερικανικές αρχές, το αμερικανικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Πιστεύω ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα πριν προβεί η χώρα σε αγορά του οποιουδήποτε προϊόντος.
Ας πάμε στο ζήτημα της αναβάθμισης των 85 ελληνικών μαχητικών F-16 στην έκδοση Viper. Τι θα κερδίσει η χώρα από την επένδυση αυτή;
Η επένδυση που έκανε η ελληνική κυβέρνηση για την αναβάθμιση των F-16 είναι ιδιαίτερα σημαντική αλλά ήταν και απαραίτητη. Τούτο γιατί τα αναβαθμισμένα F-16 θα μπορούν να επιχειρούν μαζί με τα F-35 με τον καλύτερη δυνατό τρόπο, όταν και όποτε η Ελλάδα αποκτήσει F-35. Τα νέα συστήματα με τα οποία θα είναι εξοπλισμένα τα F-16V, όπως το νέο ραντάρ, ο νέος επιχειρησιακός υπολογιστής, τα νέα συστήματα επικοινωνίας και αυτοπροστασίας είναι τέτοια που θα επιτρέπουν στα δύο αυτά αεροσκάφη να συνεργάζονται κατά τρόπο άψογο.
Όσον αφορά τώρα τις θέσεις εργασίας και τα οφέλη για την ελληνική αμυντική βιομηχανία πρέπει να σας πως ότι η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία θα εγκαταστήσει όλα τα νέα συστήματα του F-16V (Viper) εδώ στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει σημαντική δουλειά και τεχνολογία που θα εφαρμοστεί σε 85 αεροσκάφη. Πέραν αυτού στην ΕΑΒ θα γίνουν νέες υποδομές για την υποστήριξη του αεροσκάφους. Αντίστοιχες υποδομές θα σε μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας. Τέλος τα αντισταθμιστικά έχουν καταργηθεί, υπάρχουν βιομηχανικές επιστροφές με στόχο την υποστήριξη του συστήματος. Τέτοιες θα γίνουν από ελληνικές εταιρείες και είναι πολλαπλές. Αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια θα επιστρέψουν στην ελληνική οικονομία μαζί με τεχνογνωσία και τεχνολογία για την Ελλάδα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.capital.gr/epixeiriseis/3316112/lockheed-martin-i-anabathmisi-ton-85-maxitikon-f-16-anoigei-ton-dromo-gia-metafora-simantikon-ergasion-stin-ellada
15/9/2018
3.
Περισσότερα στοιχεία για το φιλόδοξο Delaer RX-3…
θα το αξιοποιήσουν;
Σε συνέχεια της αρχικής παρουσίασης που κάναμε προ ημερών, περισσότερες πληροφορίες για το ελληνικό υπό ανάπτυξη αερόχημα Delaer RX-3 έγιναν γνωστές από τους κατασκευαστές, ρίχνοντας φως στο φιλόδοξο αυτό πρόγραμμα που συνδυάζει τη συνεργασία την πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας με τις ελληνικές εταιρείες.
Πιο αναλυτικά το πρωτοποριακό αερόχημα Delaer RX-3 είναι ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα του οποίου η σχεδίαση ξεκίνησε το 2018. Μέσα σε μερικούς μήνες η σχεδιαστική ομάδα του Εργαστηρίου Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών (ΕΜΡΣ), του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, του Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κατάφερε να ολοκληρώσει την αρχική σχεδίαση του αεροχήματος και να κατασκευάσει το ομοίωμα το οποίο παρουσιάστηκε στην ΔΕΘ.
Το αερόχημα Delaer RX-3 θα κατασκευαστεί κυρίως από σύνθετα υλικά, το σχήμα του θυμίζει έντονα ιπτάμενη πτέρυγα και συνδυάζει μια ρομβοειδούς σχήματος άτρακτο και δύο επιμηκυνμένες πτέρυγες με winglets. Η κατασκευή του RX-3 θα γίνει τηρώντας όλες τις διαδικασίες κατεργασίας, διαμόρφωσης και εφαρμογής των τμημάτων από σύνθετα υλικά.
Η αρχιτεκτονική της ατράκτου του αεροχήματος περιλαμβάνει από το ρύγχος προς τα πίσω μια σταθεροποιημένη πλατφόρμα αισθητήρων, το χώρο ανάσυρσης του ρηναίου τροχού, το συγκρότημα των ηλεκτρονικών, τον εσωτερικό χώρο μεταφοράς του φορτίου, δύο δεξαμενές καυσίμων εκατέρωθεν του χώρου μεταφοράς φορτίου και τέλος το κινητήριο σκεύος τοποθετημένο ακριβώς πίσω από τον εσωτερικό χώρο μεταφοράς του φορτίου. Επιπλέον εκατέρωθεν των δύο δεξαμενών καυσίμου βρίσκονται οι δύο χώροι το χώρο ανάσυρσης των δύο κύριων τροχών.
Τόσο τα μεταλλικά εξαρτήματα, όσο και τα καλούπια διαμόρφωσης των υφασμάτων ανθρακονημάτων θα κατασκευαστούν σε εργαλειομηχανές CNC 5-αξόνων, τελευταίας τεχνολογίας. Η επεξεργασία για την τελική παραγωγή θα γίνει σε autoclave, σε συνθήκες κατάλληλης θερμοκρασίας και πίεσης, βάσει πιστοποιημένης διαδικασίας.
Η σχεδιαστική προσέγγιση που ακολουθήθηκε από την ομάδα του Εργαστηρίου Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών για την ανάπτυξη του νέου αεροχήματος ονομάζεται Blended Wing Body (BWB). Η γεωμετρία που χρησιμοποιήθηκε για τις αναλύσεις μοντελοποιήθηκε με τη χρήση υφιστάμενων παραμετρικών εργαλείων 3D CAD, που επιτρέπουν την πραγματοποίηση αλλαγών στη γεωμετρία του αεροχήματος με ακρίβεια και ταχύτητα. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων εισάχθηκαν και σε εξομοιωτή πτήσης για τον έλεγχο των πτητικών χαρακτηριστικών του RX-3.
Το αερόχημα έχει άνοιγμα πτέρυγας 7,2 μέτρα και μήκος ατράκτου 2.9 μέτρα. Το μεικτό βάρος του Delaer RX-3 φτάνει τα 190 κιλά και το ωφέλιμο φορτίο που μπορεί να μεταφέρει εκτός των καυσίμων και του ηλεκτροπτικού συστήματος φτάνει τα 50 κιλά. Όσον αφορά το ωφέλιμο φορτίο του Delaer RX-3 μεταφέρεται σε εσωτερικό κλειστό χώρο που μπορεί να απελευθερωθεί με εντολή του χειριστή πάνω από την περιοχή ενδιαφέροντος.
Το αερόχημα προωθείται από κινητήρα Wankel απόδοσης 54 ίππων που επιτρέπει στο Delaer RX-3 να επιτύχει ταχύτητα πλεύσης 180 χλμ/ώρα, μέγιστη ταχύτητα 250 χλμ/ώρα, ρυθμό ανόδου 12 μέτρα/δευτερόλεπτο, αυτονομία έως και 10 ώρες, ενώ το σύστημα ραδιοζεύξης επιτρέπει στο αερόχημα να επιτύχει εμβέλεια 130 χλμ.
Το Delaer RX-3 παρά το μέγεθος του μπορεί να απογειωθεί από διάδρομο μήκους μικρότερο από 140 μέτρα και χάρις στην σχεδίαση του μπορεί να πετάξει με ανέμους 34-40 κόμβους (8BFT).Όσον αφορά την καθοδήγηση και έλεγχο του αεροχήματος, το Delaer RX-3 θα διαθέτει δυνατότητα αυτόνομης πτήσης, θα μπορεί να υπάρχει σχεδιασμός της αποστολής, σύνδεσης με το υφιστάμενο δίκτυο της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, και τηλεπικοινωνιακό σύστημα Data Link αρχιτεκτονικής SDR.
Το αερόχημα θα εξοπλιστεί με μία σταθεροποιημένη πλατφόρμα αισθητήρων ημέρας νύκτας, η οποία θα βρίσκεται μπροστά από τον ρηναίο τροχό και επιτρέπει την μετάδοση στο Σταθμό Ελέγχου (GCS) Real-time video εικόνα 720p.
Τόσο το Delaer RX-3, όσο και ο Σταθμός Ελέγχου (GCS) θα φέρουν υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά και τηλεπικοινωνιακά συστήματα, τα οποία θα αναπτυχθούν ώστε να ικανοποιούν τις επιχειρησιακές προδιαγραφές και να μπορούν να λειτουργήσουν απρόσκοπτα υπό αντίξοες καιρικές και περιβαλλοντικές συνθήκες. Η επικοινωνία με τον GCS θα γίνεται μέσω ραδιοεπικοινωνιών. Για τις επιχειρησιακές ανάγκες του συστήματος DELAER RX-3 θα αναπτυχθεί και εξειδικευμένο λογισμικό συλλογής δεδομένων.
Το αερόχημα Delaer RX-3 σχεδιάστηκε
για να μπορεί να αναλάβει τις ακόλουθες αποστολές
• Υποστήριξη επιχειρήσεων αντιμετώπισης αστικών και φυσικών καταστροφών
• Παρακολούθηση και προστασία δασικών εκτάσεων
• Επίβλεψη υποδομών, αγωγών, δικτύων ηλεκτροδότησης κ.α.
• Αποστολές έρευνας και διάσωσης
• Επιτήρηση θαλασσών και ακτογραμμών.
Συντονιστής του έργου είναι ο Καθηγητής Κύρος Υάκινθος του Εργαστηρίου Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών, ενώ οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα Delaer RX-3 είναι:
•Το Εργαστήριο Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών (ΕΜΡΣ, www.lfmt.gr) του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ, το οποίο εξειδικεύεται στον αεροδυναμικό σχεδιασμό και στην ανάπτυξη UAVs, καθώς και στον σχεδιασμό στοιχείων αεροπορικών κινητήρων, διαθέτοντας πειραματικά και υπολογιστικά εργαλεία
• Το Εργαστήριο Στοιχείων Μηχανών και Μηχανολογικού Σχεδιασμού του ΑΠΘ με την ομάδα του καθ. Γ. Σαββαΐδη, που έχει αναπτύξει στρατηγικές συνεργασίες με διεθνούς εμβέλειας βιομηχανίες στο σχεδιασμό οχημάτων (ΜΑΝ Truck & Bus, Rheinmetall κ.α.), το οποίο και έχει αναλάβει το δομικό σχεδιασμό
• Η ερευνητική ομάδα γεωπληροφορικής του ΑΠΘ του αν. καθ. Ε. Στυλιανίδη του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης, που είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη του λογισμικού συλλογής δεδομένων των επιχειρήσεων που θα εκτελεί το RX-3
•Η εταιρεία CFT, η οποία εξειδικεύεται στην κατασκευή προϊόντων από ανθρακονήματα και σύνθετα υλικά και στην ανάπτυξη νέων, καινοτόμων σύνθετων υλικών
• Η εταιρεία Intracom Defense Electronics – IDE η οποία έχει αναλάβει την ανάπτυξη του συνόλου των ηλεκτρονικών και τηλεπικοινωνιακών συστημάτων του Delaer RX-3, καθώς επίσης και τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη του φορητού σταθμού εδάφους
• Η εταιρεία YFOS, η οποία κατασκεύασε τα καλούπια για το μοντέλο RX-3
• Η εταιρεία BETA CAE, η οποία παρείχε στο ΑΠΘ το αναγκαίο λογισμικό για την πραγματοποίηση των υπολογιστικών μοντελοποιήσεων
• Η εταιρεία CFT η οποία σε συνεργασία με την εταιρεία P. CHEM ΕΛΛΑΣ έβαψε το Delaer RX-3 με χρώματα της εταιρείας STANDOX και
• Η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης (ΕΟΔ)
Το πρόγραμμα σχεδίασης, ανάπτυξης, κατασκευής και δοκιμών του Delaer RX-3 υλοποιείται στο πλαίσιο της Δράσης ΕΡΕΥΝΩ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ-ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και Εθνικούς πόρους μέσω του Ε.Π. Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα & Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ) (κωδικός έργου: Τ1ΕΔΚ-01262).
https://www.defence-point.gr/news/perissotera-stichia-gia-to-filodoxo-delaer-rx-3-tha-to-axiopiisoun
16/09/2018
4.
Η Τουρκία έχει παραλάβει το σύνολο των AGM-84K SLAM-ER.
Η Τουρκική Αεροπορία έχει προμηθευτεί το σύνολο των όπλων μακρού πλήγματος AGM-84K SLAM-ER, όπως δήλωσε η Τουρκία στις 31 Μαΐου 2018 στον ΟΗΕ. Η τουρκική δήλωση καλύπτει το ημερολογιακό έτος 2017 και δημοσιεύθηκε από το διεθνή οργανισμό στις 18 Ιουλίου 2018.
Η Τουρκία εξέφρασε επίσημο ενδιαφέρον για την πιθανή απόκτηση 50 AGM-84K SLAM-ER από τις ΗΠΑ το 2006, με το Αμερικανικό Πεντάγωνο να αναθέτει τελικά στην Boeing έργο κατασκευής 48 πυραύλων στις 30 Μαρτίου 2007. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, δύο AGM-84K SLAM-ER δηλώθηκαν ότι παρελήφθησαν το ημερολογιακό έτος 2016 και τα υπόλοιπα 46 έφθασαν στην Τουρκία το ημερολογιακό έτος 2017.
Το AGM-84K SLAM-ER εξοπλίζει τα εκσυγχρονισμένα μαχητικά F-16C/D Block 40 & 50 CCIP και τα F-16C/D Block 50+. Το όπλο έχει μέγιστη εμβέλεια 278km και δύναται να χρησιμοποιηθεί κατά χερσαίων ή ναυτικών στόχων. Για την πλήρη αξιοποίηση του AGM-84K SLAM-ER διατίθεται ατρακτίδιο ζεύξης δεδομένων AN/AWW-13.
Από Ομάδα Σύνταξης - Σεπτέμβριος 16, 2018
https://www.ptisidiastima.com/
turkey-receives-total-number-of-agm-84k-slam-ers/
5.
Το τουρκο-ινδονησιακό άρμα μάχης KAPLAN
δοκιμάζουν Μπανγκλαντές – Φιλιππίνες.
Το τουρκο-ινδονησιακό μέσο άρμα μάχης KAPLAN ενδέχεται να παραγγείλουν το Μπανγκλαντές και οι Φιλιππίνες σύμφωνα με τον διευθυντή του συγκεκριμένου προγράμματος Windu Paramata της ινδονησιακής εταιρείας PT Pindad. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο της εταιρείας οι δύο χώρες θα παραγγείλουν από 40-50 άρματα μάχης έκαστη.
Το KAPLAN θα παρουσιαστεί στις δύο χώρες τον Οκτώβριο του 2018, ενώ αυτή την περίοδο το τουρκο-ινδονησιακό μέσο άρμα μάχης αξιολογείται από το Υπουργείο Άμυνας της Ινδονησίας μετά την λήψη του αναγκαίου πιστοποιητικού από την Υπηρεσία έρευνας και Ανάπτυξης του Στρατού της Ινδονησίας.
Το μέσο άρμα μάχης KAPLAN είναι το προϊόν της συνεργασίας της τουρκικής εταιρείας FNSS και της ινδονησιακής PT Pindad μιας πρωτοβουλίας που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια. Άλλες χώρες που πιθανόν να ενδιαφερθούν για το τουρκο-ινδονησιακό μέσο άρμα μάχης KAPLAN είναι η Σιγκαπούρη και η Μαλαισία καθότι το άρμα μαχης έχει σχεδιαστεί για να μπορεί να επιχειρεί στο κλίμα της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Πρόκειται για ένα άρμα μάχης βάρους 32-35 τόνους με μήκος οχήματος 6,952 μέτρα, και συνολικό μήκος 9,1 μέτρα, πλάτος 3,36 μέτρα, ύψος 2,456 μέτρα και πλήρωμα τριών ατόμων. Το όχημα διαθέτει ένα κινητήρα τύπου Caterpillar C13 Diesel Engine με ιπποδύναμη 711 ίππους που προσδίδει στο KAPLAN σχέση ισχύος προς βάρος 22,2 ίππους/τόνο, επιτρέποντας στο άρμα μάχης να κινείται με ταχύτητα 76 χλμ/ώρα επί του οδοστρώματος.
Η προστασία του άρματος μάχης είναι επιπέδου STANAG 4569 level 4 και με την προσθήκη επιπρόσθετης σπονδυλωτής θωράκισης μπορεί να φτάσει στο επίπεδο STANAG 4569 Level 5. Επιπλέον το σχήμα του σκάφους είναι V συμβάλλοντας στην καλύτερη αντιμετώπιση εκρηκτικών μηχανισμών και ναρκών. Τέλος ο οπλισμός του KAPLAN αποτελείται από ένα πυροβόλο των 105 χλστ της εταιρείας Cockerill και ένα ομοαξονικό πολυβόλο των 7,62 χλστ.
https://www.defence-point.gr/news/to-tourko-indonisiako-arma-machis-kaplan-endechete-na-agorasoun-bangklantes-ke-filippines
7/9/2018
6.
ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟ από την πρώτη πτήση τουρκικού ελικοπτέρου Τ625.
Παρά την οικονομική κρίση, παρά την υποτίμηση της τουρκικής λίρας, παρά την φυγή των ξένων κεφαλαίων από την Τουρκία και την διαφαινόμενη είσοδο του ΔΝΤ στην γειτονική χώρα, η αμυντική βιομηχανίας της Τουρκίας συνεχίζει τις προσπάθειες της να καταστήσεις τις Ένοπλες Δυνάμεις αυτάρκεις και αυτόνομες από ξένους προμηθευτές.
Στο πλαίσιο αυτής της μακροχρόνιας στρατηγικής που ξεκίνησε το 1985 με την ίδρυση του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας, η εταιρεία ΤΑΙ πραγματοποίησε την πρώτη πτήση του τουρκικής σχεδίασης ανάπτυξης και κατασκευής μεταφορικό ελικόπτερο κατηγορίας 6 τόνων τύπου T625. Το πρόγραμμα Turkish Light Utility Helicopter (TLUH) του οποίου αποτέλεσμα είναι το ελικόπτερο Τ625, ξεκίνησε το 2013 με την κωδική ονομασία Özgün.
Το ελικόπτερο σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε με βάση την εμπειρία που οι Τούρκοι απέκτησαν από την εγχώρια συναρμολόγηση των ελικοπτέρων AS532 UL/AL, την συνεργασία της εταιρείας ΤΑΙ με τα τουρκικά Πανεπιστημιακά ιδρύματα και την εμπειρία που απέκτησε η τουρκική αμυντική βιομηχανία από τα προγράμματα εκσυγχρονισμού των ελικοπτέρων UH-1H στο επίπεδο ASAM (52 μονάδες) και τα ελικόπτερα S-70A-17 (2 μονάδες) & S-70A-28 (4 μονάδες) στο επίπεδο Yarasa που χρησιμοποιούνται από τις ειδικές δυνάμεις, καθώς και την ανάπτυξη του επιθετικού ελικοπτέρου Τ-129 ΑΤΑΚ ΙΙ σε συνεργασία με την Ιταλική Agusta/Westland.
Η πρώτη πτήση του T625 πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί, στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ έξω από την Άγκυρα, τρεις εβδομάδες μετά την παρουσίαση του στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Το Τ625 είναι ένα ελικόπτερο πολλαπλών αποστολών, έχει μήκος 15,87 μέτρα, διάμετρο κυρίου στροφείου 13,2 μέτρα, μέγιστο βάρος απογείωσης 6.050 κιλά διμελές πλήρωμα και μπορεί να μεταφέρει 12 άτομα. Το ελικόπτερο μπορεί να επιτύχει μέγιστη ταχύτητα 306 χλμ/ώρα, ταχύτητα πλεύσης 278 χλμ/ώρα εμβέλεια 740+ χλμ, και επιχειρησιακή οροφή 6.096 μέτρα.
Σε αυτή την φάση το ελικόπτερο είναι εξοπλισμένο με δύο κινητήρες Turboshaft τύπου LHTEC CTS800-4Α (των 1.373 ίππων) αμερικανικής κατασκευής, ο οποίος αργότερα θα αντικατασταθεί με τον τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής κινητήρα TS1400. Σύμφωνα με τους Τούρκους οι δοκιμές και η πιστοποίηση του ελικοπτέρου θα διαρκέσει πάνω από δύο χρόνια με στόχο την έναρξη της μαζικής του παραγωγής μετά το 2021 ώστε να ξεκινήσει και η αντικατάσταση των UH-1H.
Του Γιώργου Τσιμπούκη
https://www.defence-point.gr/news/
vinteo-ke-fotografies-apo-tin-proti-ptisi-tou-tourkikou-elikopterou-t625
6/9/2018
7.
Ανάγκη για ένα νέο μοντέλο εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Ο «βληματοκεντρικός» πόλεμος και οι μύθοι για τις εξωτικές πλατφόρμες οπλικών συστημάτων.
Περίληψη: Aν και αυτήν την στιγμή συνεχίζει να υφίσταται ισορροπία στρατιωτικής ισχύος στο ελληνοτουρκικό σύστημα, εις βάρος των κυρίαρχων αντιλήψεων και παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στο μέλλον η κατάσταση αναμένεται να ανατραπεί εις βάρος της Ελλάδας, αν δεν κάνει κάτι για αλλάξει τα δεδομένα.
Τον τελευταίο καιρό, η αυξανόμενη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η εξέλιξη ενός εξαιρετικά φιλόδοξου εξοπλιστικού προγράμματος από πλευράς της Άγκυρας, έχουν φέρει ξανά στο προσκήνιο το θέμα των ελληνικών εξοπλισμών.
Πράγματι, αν και αυτήν την στιγμή συνεχίζει να υφίσταται ισορροπία στρατιωτικής ισχύος στο ελληνοτουρκικό σύστημα, εις βάρος των κυρίαρχων αντιλήψεων και παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στο μέλλον η κατάσταση αναμένεται να ανατραπεί εις βάρος της Ελλάδας, αν δεν κάνει κάτι για αλλάξει τα δεδομένα.
Και το θέμα είναι τι θα κάνει; Θα εγκλωβιστεί εκ νέου σε μια «παραδοσιακή» λογική, προμηθευόμενη πανάκριβες, «εξωτικές» πλατφόρμες μάχης, όπως είναι το πολυδιαφημισμένο «αόρατο» μαχητικό αεροσκάφος F – 35 ή θα κινηθεί προς την κατεύθυνση στοχευμένων λύσεων προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες γεωγραφικές και επιχειρησιακές συνθήκες του ελληνοτουρκικού συστήματος;
Το ζήτημα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί στον περιορισμένο χώρο του παρόντος κειμένου. Ωστόσο, θα επιχειρήσουμε να θέσουμε μια θεωρητική βάση πάνω στην οποία, κατά την άποψη του υπογράφοντος, θα πρέπει να εδραστεί η όποια ελληνική εξοπλιστική προσπάθεια στο μέλλον. Και θεμέλιος λίθος μιας παρόμοιας προσπάθειας είναι η παραδοχή ότι λόγος ύπαρξης των οπλικών συστημάτων είναι να επιφέρουν κάποια καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Από τα επιθυμητά αποτελέσματα, λοιπόν, θα πρέπει να ξεκινά ο εξοπλιστικός σχεδιασμός. Και θα πρέπει να θυμηθούμε ότι τα αποτελέσματα ασκούνται κατά κανόνα από τα βλήματα. Άρα, θα εξετάσουμε, σε πολύ γενικές γραμμές, μια βληματοκεντρική (projectile centric) φιλοσοφία, η οποία μπορεί να βρει σοβαρές εφαρμογές στο ελληνοτουρκικό σύστημα.
ΒΛΗΜΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΣΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
Όταν κάποιος σκέφτεται την έννοια της στρατιωτικής ισχύος, τις περισσότερες φορές φέρνει στο μυαλό του διάφορα οπλικά συστήματα όπως μαχητικά αεροσκάφη, άρματα μάχης, πολεμικά πλοία κλπ. Ωστόσο, τείνουμε να ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά πλατφόρμες μάχης που από μόνες τους δεν έχουν σχεδόν καμία αξία. Την αξία στα συστήματα αυτά την προσδίδουν τα βλήματα τα οποία μεταφέρουν και τα οποία ασκούν τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος, για παράδειγμα, όσο εξελιγμένο και αν είναι, δεν αποτελεί παρά μια πλατφόρμα μεταφοράς βλημάτων και η δουλειά του είναι να μεταφέρει τα βλήματα αυτά από το σημείο Α του χώρου στο σημείο Β έτσι ώστε να ασκήσει κάποια καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα, ένα από τα πιο εξελιγμένα αεροπορικά όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η «Βόμβα Μικρής Διαμέτρου» (Small Diameter Bomb / SDB). Το έξυπνο αυτό όπλο μπορεί να μεταφερθεί στον στόχο του στην εσωτερική αποθήκη οπλισμού ενός πανάκριβου μαχητικού αεροσκάφους stealth F – 35 ή πάνω σε μια ρουκέτα του πολλαπλού εκτοξευτή ρουκετών MLRS, επιτυγχάνοντας βεληνεκές περίπου 150 χλμ. Άρα, αν ο χώρος μάχης είναι αρκετά μικρός ώστε η βόμβα να μπορεί να φθάνει τους στόχους της μεταφερόμενη πάνω σε μια ρουκέτα, πιθανώς δεν χρειάζεται το πανάκριβο αεροπλάνο μεταφοράς. Επιπροσθέτως, οι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών τείνουν να αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερο βεληνεκές διεθνώς. Για παράδειγμα, το κινεζικό ρουκετοβόλο AR3, το πολωνικό WR – 300 Homar, το βραζιλιάνικο ASTROS 2020, το λευκορωσικό Polonez και το σερβικό Sumadija φθάνουν σε βεληνεκές τα 300 χλμ ή τα προσεγγίζουν. Άρα, παρόμοια δικτυοκεντρικά συστήματα – συστημάτων (systems – of – systems) πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών, ουσιαστικά μπορούν να λειτουργήσουν ως υποκατάστατα αεροπορικών δυνάμεων σε αποστολές κρούσης, με κλάσμα του κόστους που θα χρειάζονταν για την απόκτηση, υποστήριξη, συντήρηση και αξιοποίηση των αεροσκαφών και προσφέροντας πολύ μικρότερα περιθώρια άμυνας στον αντίπαλο.
Με άλλα λόγια, τα πρωτεύοντα οπλικά συστήματα είναι τα βλήματα, και τα υπόλοιπα είναι απλώς υπηρέτες τους, οι οποίοι σε περιορισμένων γεωγραφικών διαστάσεων συστήματα αντιπαράθεσης, πιθανώς και να μην χρειάζονται. Ακόμη και ένα πληροφοριοκεντρικό (info centric) δίκτυο, που αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στην σύγχρονη στρατιωτική επιστήμη, δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια αρχιτεκτονική η οποία αποσκοπεί στο να επιτρέψει στα διαφόρων ειδών βλήματα να προσβάλουν τον εχθρό στον κατάλληλο χώρο και χρόνο. Άρα και το δίκτυο αποτελεί έναν υπηρέτη των βλημάτων. Και όπως αναφέραμε και πιο πάνω, τα βλήματα αποσκοπούν να επιφέρουν κάποια αποτελέσματα στον αντίπαλο.
Συνακόλουθα, ο πυρήνας, η αρχή, η βάση και ο τελικός στόχος μιας πολεμικής δύναμης, είναι η επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Κατά συνέπεια, η σχεδίαση μιας πολεμικής δύναμης φυσιολογικά θα έπρεπε να ξεκινάει ακριβώς από αυτή τη βάση. Δηλαδή, την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Πιθανώς αυτό να φαίνεται αυτονόητο. Όμως δεν είναι. Αντιθέτως, πολλές φορές, όποτε εξετάζουμε την στρατιωτική ισχύ χωρών τείνουμε να μετράμε πλατφόρμες μάχης και όχι τα αποτελέσματα που αυτές είναι ικανές να επιφέρουν σε δεδομένο αντίπαλο, σε δεδομένο χώρο και χρόνο και σε δεδομένο είδος πολεμικής αντιπαράθεσης. Γιατί δεν είναι όλα τα αποτελέσματα, τα βλήματα και οι πλατφόρμες μεταφοράς τους κατάλληλα για όλες τις συνθήκες. Η στρατιωτική ισχύς είναι ένα σχετικό και όχι απόλυτο μέγεθος και λαμβάνει υπόσταση σε διαδραστική σχέση με το γεωγραφικό περιβάλλον, το είδος της πολεμικής αναμέτρησης και μια σειρά από άλλους παράγοντες.
Ακόμη πιο προβληματική είναι μια τάση που υπάρχει στις στρατηγικές σπουδές, όπου η στρατιωτική ισχύς πολλές φορές ταυτίζεται με τις δαπάνες για την Άμυνα, με αποτέλεσμα αυτός που δαπανά περισσότερα λεφτά για το στράτευμά του να θεωρείται αξιωματικά ισχυρότερος από εκείνον που δαπανά λιγότερα. Για παράδειγμα, σε πλήθος συνεδρίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο γράφων είχε την ευκαιρία να ακούσει πολλάκις την τυποποιημένη αντίληψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πιο ισχυρή στρατιωτικά δύναμη του πλανήτη γιατί, πολύ απλά, δαπανούν πολύ περισσότερα χρήματα για το στράτευμά τους από ότι οι υπόλοιπες χώρες. Ένα γρήγορο τεστ για την αξιοπιστία αυτής της άποψης είναι να αναρωτηθεί κανείς πόσα λεφτά στοίχισε η Γραμμή Μαζινό…
Βέβαια, η ταύτιση της στρατιωτικής ισχύος με τις πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων δεν είναι και τόσο παράλογη, αν σκεφτεί κανείς ότι πολλές λειτουργίες των οπλικών συστημάτων διεξάγονται τον καιρό της ειρήνης. Για παράδειγμα, στον καιρό της ειρήνης η πολεμική ισχύς εκτελεί αποστολές αποτροπής, προειδοποίησης και επίδειξης (deterrence, signaling & posturing, αντιστοίχως), ενίσχυσης του εθνικού γοήτρου, τόνωσης του ηθικού του λαού κλπ. Για τις λειτουργίες αυτές χρειάζονται οπλικά συστήματα με μεγάλες «επικοινωνιακές» ικανότητες, όπως αεροπλανοφόρα, «φουτουριστικά» μαχητικά αεροσκάφη και πειθαρχημένες σειρές αρμάτων μάχης να παρελαύνουν στις εθνικές εορτές στους δρόμους των πρωτευουσών.
Όμως, αν έλθει ο καιρός του πραγματικού πολέμου, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων, τα οποία με την σειρά τους επιδιώκουν να επιφέρουν κάποια αποτελέσματα στον αντίπαλο. Για παράδειγμα, ένα αεροπλανοφόρο δεν είναι παρά μια πλατφόρμα που μεταφέρει άλλες πλατφόρμες, δηλαδή τα μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία με την σειρά τους κουβαλούν διαφόρων ειδών βλήματα που επιδιώκουν να ασκήσουν τα επιθυμητά αποτελέσματα στον αντίπαλο. Επιπροσθέτως, δεν έχουν όλα τα βλήματα που μεταφέρουν τα αεροσκάφη αυτή την επιθετική λειτουργία. Και αυτό γιατί κάποια από τα αεροσκάφη, όπως για παράδειγμα τα μαχητικά F–14 Tomcat, που επιχειρούσαν στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, δεν είχαν ως αποστολή να ασκήσουν προβολή ισχύος στον εχθρό αλλά να προστατεύσουν τα ίδια τα αεροπλανοφόρα από εχθρικές επιθέσεις. Αμυντικό ρόλο είχαν και τα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου (AEW&C) Hawkeye.
Άρα, αν κάποιος θέλει πράγματι να σχετίσει τις δαπάνες για εξοπλισμούς με τις πραγματικές πολεμικές ικανότητες θα πρέπει να εξετάσει όχι πόσα χρήματα δαπανούν οι ΗΠΑ για κάθε αεροπλανοφόρο αλλά τι αγοράζουν με τα χρήματα αυτά όσον αφορά τις ικανότητες επίτευξης καταστρεπτικών αποτελεσμάτων στον αντίπαλο. Με άλλα λόγια, πόσο στοιχίζει κάθε βόμβα ή πύραυλος που προσβάλει τον αντίπαλο στο πλαίσιο επιθετικών αποστολών, όχι ως μονάδα αλλά ως το τελικό στάδιο μιας σύνθετης και πολυεπίπεδης αρχιτεκτονικής συστημάτων.
ΚΕΝΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΠΙΔΕΣ
Ακόμη και οι ίδιες οι πλατφόρμες που αποσκοπούν να διεξάγουν επιθετικές αποστολές, μεταφέρουν και διαθέτουν δύο ειδών οπλικά συστήματα. Αυτά που επιδιώκουν να επιφέρουν καταστρεπτικά αποτελέσματα στον εχθρό και αυτά που αποσκοπούν στο να προστατεύσουν την ίδια την πλατφόρμα, είτε με ενεργητικό είτε με παθητικό τρόπο. Ενεργητικά αμυντικά συστήματα μπορεί να είναι ηλεκτρονικοί παρεμβολείς (jammers) για ένα μαχητικό αεροσκάφος ή ένα ενεργό σύστημα αυτοπροστασίας (APS) για ένα άρμα μάχης, ενώ παθητικά αμυντικά συστήματα μπορεί να είναι χαρακτηριστικά χαμηλής διακρισιμότητας (VLO) για ένα αεροσκάφος ή ενισχυμένη θωράκιση για ένα άρμα μάχης.
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να χωρίσουμε τα οπλικά συστήματα χοντρικά σε δύο κατηγορίες, στις «ασπίδες» και τα «κεντριά». Οι «ασπίδες» έχουν σκοπό να προστατεύσουν τις πλατφόρμες έτσι ώστε να επιβιώσουν από τα εχθρικά όπλα και να μπορέσουν να χτυπήσουν με τα «κεντριά» τους τον αντίπαλο. Αυταξία έχουν μόνο τα «κεντριά», ενώ οι «ασπίδες» είναι υποστηρικτικές των «κεντριών». Όσο όμως βελτιώνονται τα «κεντριά» που απειλούν τις διάφορες πλατφόρμες, τόσο αυτές αναγκάζονται να αποκτούν ολοένα και περισσότερες και πιο εξελιγμένες «ασπίδες» έτσι ώστε να μπορούν να επιβιώσουν και να ασκήσουν την πραγματική τους αποστολή, δηλαδή να χτυπήσουν με τα «κεντριά» τους τον εχθρό. Το αποτέλεσμα είναι οι πλατφόρμες να καθίστανται ολοένα και πιο πολύπλοκες, πιο βαριές και κυρίως πιο ακριβές. Άρα, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να κατασκευαστούν, διατίθενται σε ολοένα μικρότερους αριθμούς και είναι τόσο πολύτιμες που δύσκολα λαμβάνεται η απόφαση να τεθούν εν κινδύνω για να φέρουν εις πέρας μια αποστολή. Την ίδια στιγμή οι επιθετικές τους ικανότητες, οι οποίες είναι αυτές για τις οποίες εξ αρχής κατασκευάστηκαν, δεν αυξάνονται ανάλογα. Άρα λοιπόν, οι βασισμένες στις πλατφόρμες πολεμικές αντιλήψεις και μεθοδολογίες καθίστανται ολοένα και περισσότερο δυσλειτουργικές στον καιρό πραγματικών πολεμικών επιχειρήσεων.
Εν κατακλείδι, οι πολεμικές ικανότητες εδράζονται πάνω στα αποτελέσματα που επιφέρουν στον αντίπαλο. Κατά συνέπεια, κάθε εξοπλιστική προσπάθεια και σχεδίαση πολεμικών ικανοτήτων θα πρέπει να ξεκινά από αυτό το δεδομένο. Και τα αποτελέσματα τα επιτυγχάνουν τα βλήματα. Αντιθέτως, οι πλατφόρμες μεταφοράς βλημάτων, όσο προηγμένες και «εξωτικών» τεχνολογιών και αν είναι, δεν έχουν αξία από μόνες τους. Ούτε το μυθοποιημένο στις μέρες μας «δίκτυο» που διαμορφώνεται από σύνθετες αρχιτεκτονικές C4ISR [1], ούτε «μαγικά» τεχνουργήματα όπως «αόρατα» αεροσκάφη. Όλα αυτά αποτελούν υπηρέτες των βλημάτων, γιατί αυτά ασκούν τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον αντίπαλο.
Άρα, αν θέλουμε να επενδύσουμε σε μια αποτελεσματική και κυρίως οικονομική αρχιτεκτονική μάχης, θα πρέπει να ξεκινήσουμε τον σχεδιασμό μας με βάση τα αποτελέσματα που θέλουμε να υποστεί ο αντίπαλος σε τακτικό, επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο, και κατόπιν να επιδιώξουμε να επιτύχουμε τα αποτελέσματα αυτά με τον οικονομικότερο, ασφαλέστερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επενδύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στα βλήματα, τα οποία είναι αυτά που επιφέρουν τα αποτελέσματα και όσο το δυνατόν λιγότερο στις πλατφόρμες που μεταφέρουν τα βλήματα.
ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΜΑΧΗΣ
ΚΑΙ ΒΛΗΜΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Όσον δε αφορά την πληροφοριοκεντρική – δικτυοκεντρική λειτουργία των δυνάμεών μας αυτή θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αποκεντρωτική και οι λειτουργίες απόκτησης της πληροφορίας αναφορικά με τις θέσεις των φίλιων και εχθρικών δυνάμεων («where am I, where is the enemy, where are my buddies»), μετάδοσης της πληροφορίας και αξιοποίησής της, θα πρέπει να γίνονται με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία από το τερματικό της στοιχείο, δηλαδή τα βλήματα, μικραίνοντας και απλοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο το κενό μεταξύ αυτού που αποκτά την πληροφορία και αυτού που την αξιοποιεί δια πυρών («sensor – to – shooter loop»).
Τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε να επιτύχουμε είναι δύο ειδών. Άμεσα καταστρεπτικά (destructive) και αποδιοργανωτικά (disruptive). Με απλοϊκό τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πρώτα επιδιώκουν την καταστροφή στοιχείων του αντιπάλου, ενώ τα δεύτερα στοχεύουν την συνολική του δομή.
Και οι δύο κατηγορίες αποτελεσμάτων μπορούν να επιτευχθούν από δύο κατηγορίες βλημάτων. Hard Kill και Soft Kill. Τα πρώτα είναι τα «κλασικά» βλήματα, όπως αυτά με εκρηκτικές κεφαλές ή κινητικής ενέργειας, ενώ στα δεύτερα εντάσσονται όπλα εκπομπής ηλεκτρομαγνητικού παλμού (ΕΜΡ), μικροκυμάτων υψηλής ενέργειας (ΗΡΜ), ηλεκτρονικών παρεμβολών, κυβερνο-όπλα κλπ.
Τέλος, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τα αποτελέσματα που επιδιώκουν να επιτύχουν τα βλήματα σε «μονού σταδίου» και «διπλού σταδίου». Στα πρώτα περιοριζόμαστε στην επιδίωξη της άμεσης φθοράς του αντιπάλου, ενώ τα δεύτερα, εκτός από τις άμεσες ζημίες που επιφέρουν στον αντίπαλο, επιδιώκουν να υποβοηθήσουν μονάδες ελιγμού. Ο ελιγμός (maneuver) έχει αυταξία στο πεδίο της μάχης, αποδιοργανώνοντας τον αντίπαλο, διαλύοντας την δομή του και την ευρύτερη μαχητική του λειτουργία και δεν στοχεύει απλώς στο να προσφέρει μια βελτιωμένη θέση στις πλατφόρμες μάχης για την εκπομπή πυρών με σκοπό την καταστροφή στοιχείων του αντιπάλου.
Επίσης, ο βληματοκεντρικός πόλεμος μπορεί να ευδοκιμήσει μόνον μέσα σε ένα αποκεντρωτικό περιβάλλον, όπου θα δίδεται μεγάλη έμφαση στην ανάληψη πρωτοβουλιών από τους κατώτερους ηγήτορες και την αυτονομία δράσης. Ο βληματοκεντρικός πόλεμος αποσκοπεί στην διαρκή προσαρμογή στην ρευστή πραγματικότητα του πεδίου της μάχης και όχι στην καθυπόταξη σε κάποιο εκ των προτέρων καθορισμένο σχέδιο. Επιπροσθέτως, οι μονάδες ελιγμού πρέπει να λειτουργούν όσο πιο αποκεντρωτικά γίνεται, στο πρότυπο των Γερμανών Stosstruppen στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έτσι ώστε να μπορούν να εκμεταλλεύονται τις «ρωγμές» που θα ανοίγουν στην εχθρική διάταξη τα βλήματα. Αυτό το αποκεντρωτικό μοντέλο πολεμικής λειτουργίας αναφέρεται από τους Γερμανούς ως Auftragstaktik, από τους Αμερικανούς ως Mission Command, ενώ στα ελληνικά έχει περάσει ως «Διοίκηση δια της Αποστολής».
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ο βληματοκεντρικός πόλεμος δεν είναι ένα μοντέλο πρόκλησης απωλειών στον αντίπαλο (attrition warfare model). Δεν θεωρεί ότι μόνον δια της επίτευξης απωλειών στον αντίπαλο θα επιτευχθεί η νίκη. Αντιθέτως, τα αποτελέσματα που επιδιώκει να επιφέρει είναι καταστροφικά (destructive) αλλά και αποδιοργανωτικά (disruptive), επιδιώκοντας να διαμορφωθούν ευκαιρίες δράσης για μονάδες ελιγμού έτσι ώστε να επιφέρουν διάλυση της δομής του αντιπάλου.
Στόχος είναι η συνεργασία με μονάδες ελιγμού στο πλαίσιο φιλοσοφίας συνδυασμένων όπλων υψηλής προσαρμοστικότητας και αποκεντρωτικής φιλοσοφίας, κατά την λογική του Μπρουχμύλερ (Bruchmüller) στα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και στον αντίποδα του άκαμπτου μοντέλου της «Μεθοδικής Μάχης» (‘Methodical Battle’), που είχε εφαρμοστεί από τους Γάλλους στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Ο βληματοκεντρικός πόλεμος επιδιώκει να εφοδιάσει τις επιμέρους μονάδες του πεζικού και των τεθωρακισμένων αλλά και τις αερομεταφερόμενες δυνάμεις με «κατά παραγγελίαν καταιγίδες πυρών» που θα καταστρέφουν τις εχθρικές δυνάμεις, θα την αποδιοργανώνουν και θα δημιουργούν κενά στην εχθρική διάταξη.
Τέλος, ο βληματοκεντρικός πόλεμος είναι προσαρμοσμένος στις απαιτήσεις του πεδίου της μάχης που αναμένεται να προκύψουν τα επόμενα χρόνια με την ωρίμανση (τεχνολογική αλλά πιθανώς όχι πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική) αυτόνομων ρομποτικών μονάδων. Κατ’ αρχάς, τα ίδια τα βλήματα μπορούν να ευνοηθούν από τις τεχνολογίες αυτές και να ρομποτοποιηθούν, μετατρεπόμενα σε ανεξάρτητα πυρομαχικά. Πιθανώς αυτή να είναι και μια μέθοδος περιορισμού των παρανοϊκών φοβιών της Κοινής Γνώμης της Δύσης για την ανάπτυξη αυτόνομων ρομποτικών συστημάτων, μιας και δεν θα μιλάμε για αυτόνομα ρομπότ που θα μπορούν (υποτίθεται) να αυτονομηθούν από τον άνθρωπο και να στραφούν εναντίον του αλλά απλώς για «έξυπνα» πυρομαχικά που στο τέλος της ημέρας θα έχουν καταστραφεί πέφτοντας πάνω στον αντίπαλο.
Σε κάθε περίπτωση, κομμάτι της «βληματικής» επανάστασης που βρίσκεται εν εξελίξει σήμερα είναι και η ανάπτυξη μικροσκοπικών πυρομαχικών προσβολής ακριβείας, περιφερόμενων πυρομαχικών (loitering munitions), καθώς και ρομποτοποιημένων πυρομαχικών αυτόνομης λειτουργίας. Όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν λιγότερο ή περισσότερο με ρομποτικές πλατφόρμες και μάλιστα στο πλαίσιο μιας λειτουργίας «φθηνού» πολέμου (‘affordable warfare’) που επιδιώκει να επιτύχει ένα βληματοκεντρικό μοντέλο, ο όσο το δυνατόν μεγαλύτερος συνδυασμός βλημάτων με ρομποτικές πλατφόρμες είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Επίσης, τα βληματοκεντρικά μοντέλα μάχης αναμένεται να κεφαλαιοποιήσουν σημαντικό κομμάτι της λεγόμενης Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, όπως είναι προηγμένα έξυπνα δίκτυα αυτόνομης λειτουργίας, τεχνολογίες νέφους (cloud) και αξιοποίησης μεγάλου όγκου δεδομένων (Big Data), φθηνοί αισθητήρες κλπ.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
[1] Command, Control, Communications, Computers, Intelligence, Surveillance, Reconnaissance.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΡΙΒΑΣ
Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Οπλικών Τεχνολογιών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
https://foreignaffairs.gr/articles/71999/dr-konstantinos-gribas/anagki-gia-ena-neo-montelo-eksoplismoy-ton-ellinikon-enoplon-dyn
7/10/2018
8.
Ραντάρ που θα ελέγχουν όλο το Αιγαίο, στήνει ο Ταγίπ Ερντοργάν.
Προκλητική ενέργεια.
Η πρώτη φάση του σχεδίου, σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Κύπρου, καλύπτει την περιοχή από τη θάλασσα του Μαρμαρά μέχρι τη Ντάτσα, απέναντι από τη Σύμη και θα τεθεί σύντομα σε πλήρη λειτουργία
Με ραντάρ θα ελέγχει επί 24 ώρες το 24ωρο το Αιγαίο η Τουρκία με στόχο «να εμποδίσει την παράνομη μετανάστευση στο Αιγαίο». Αυτή είναι η επίσημη εκδοχή. Ανεπισήμως όμως τα ραντάρ αυτά θα ελέγχουν κάθε κίνηση στο Αιγαίο. Αναμένεται ελληνική απάντηση στη νέα αυτή τουρκική πρόκληση.
Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» στήθηκαν ήδη 11 παρατηρητήρια στις δυτικές ακτές της Τουρκίας στο πλαίσιο του σχεδίου Ακτοπλοϊκής Επιτήρησης με σύστημα ραντάρ.
Η πρώτη φάση του σχεδίου, σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Κύπρου, καλύπτει την περιοχή από τη θάλασσα του Μαρμαρά μέχρι τη Ντάτσα, απέναντι από τη Σύμη και θα τεθεί σύντομα σε πλήρη λειτουργία. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι τα ραντάρ θα ελέγχουν τις κινήσεις πλοίων που θεωρούνται ύποπτες. Αν για παράδειγμα δύο πλοία έρθουν πολύ κοντά, θα θεωρείται ύποπτο και η εικόνα θα καταγράφεται και θα αποστέλλεται αυτόματα στην Άγκυρα όπου θα βρίσκεται το επιχειρησιακό κέντρο. Στη συνέχεια τα δεδομένα θα στέλνονται για εξέταση στις αρμόδιες υπηρεσίες και αν διαπιστώνεται δραστηριότητα παράνομης μετανάστευσης θα παρεμβαίνει αμέσως το λιμενικό.
Πρόκειται για μια ενέργεια που μπορεί να πυροδοτήσει εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή ειδικά τους επόμενους μήνες όπου αναμένεται η έναρξη γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Ομως, προκαλεί εντύπωση η δήθεν ευαισθησία της Τουρκίας στο μεταναστευτικό όταν η ίδια ανοίγει και κλείνει κατά το δοκούν τις πύλες στέλνοντας χιλιάδες προς την Ελλάδα.
Είναι προφανής η ενέργεια του Ταγίπ Ερντογάν να βάλει «μάτια» και«αυτιά» στο Αιγαίο, δυναμιτίζοντας ακόμη περισσότερο τις ήδη τεταμένες σχέσεις με την Ελλάδα.
Πηγή: Τα Νέα
https://infognomonpolitics.blogspot.com/2018/10/blog-post_35.html
3/10/2018
9.
EW: ASPIS II στα F-16C/D Block 52+ της Πολεμικής Αεροπορίας
μετά από 15 χρόνια…
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που ταλαιπωρούσε την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) φαίνεται ότι επιλύθηκε με επιτυχία μετά από πολλά χρόνια (σχεδόν 15 ενώ υποτίθεται ότι θα παραλαμβάνονταν με το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (EW: electronic warfare) ενσωματωμένο και λειτουργικό όπως ανέφεραν δηλώσεις του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας, Γιάννου Παπαντωνίου τ0… 2003) προσπαθειών.
Πιο αναλυτικά, μετά από 15 χρόνια αφότου υπογράφηκε η σύμβαση για την αγορά την κατασκευή και την εγκατάσταση του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II (Advanced Self-Protection Integrated Suite ΙΙ) στα 60 μαχητικά τύπου F-16C/D Block 52+, η ΠΑ κατάφερε να επιλύσει τα προβλήματα που υπήρχαν σε αυτό το πρόγραμμα και να ολοκληρώσει την εγκατάσταση του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II στα αεροσκάφη F-16C/D Block 52+, το καλοκαίρι που μόλις πέρασε.
Η εξέλιξη αυτή είναι πάρα πολύ σημαντική, αφού μετά από τις προσπάθειες των ηγεσιών και των στελεχών της ΠΑ, η εκκρεμότητα αυτή επιλύθηκε και πλέον το σύνολο των μαχητικών τύπου F-16C/D διαθέτουν σύστημα αυτοπροστασίας. Κάτι είναι και αυτό, παρότι σε μια 15ετία η πρόοδος στον τομέα του ηλεκτρονικού πολέμου είναι ραγδαία…
Το πρόγραμμα αγοράς, κατασκευής και εγκατάστασης του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II στα τότε 60 τύπου F-16C/D Block 52+ που η ΠΑ είχε παραγγείλει στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε στις 9 Απριλίου του 2003, με την υπογραφή της σύμβασης συνολικού ύψους 242 εκατ. δολαρίων, μεταξύ της αμερικανικής εταιρείας Raytheon και του ελληνικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας και την ενεργοποίησης της συγκεκριμένης σύμβασης στις 23 Σεπτεμβρίου 2003.
Η σύμβαση προέβλεπε την έναρξη της εγκατάστασης των πρώτων συστημάτων ASPIS II τον Απρίλιο του 2006 δηλαδή 31 μήνες μετά την ενεργοποίηση της σύμβασης και την ολοκλήρωση των εργασιών τον Ιούνιο του 2007, άρα τον 45ο μήνα από την ημερομηνία ενεργοποίησης της σύμβασης.
Η σύμβαση περιελάμβανε την προμήθεια και την εγκατάσταση 60 συστημάτων ASPIS II σε 40 μαχητικά F-16C Block 52+ και 20 διθέσια μαχητικά F-16D Block52+ καθώς και την αναβάθμιση του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS I της εταιρείας Litton που είχε παραγγελθεί το Ιούνιο του 1993 για να τοποθετηθεί στα 80 F-16C/D Block 30/Block 50, τα οποία είχαν παραγγελθεί στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αντίστοιχα.
Το σύστημα ASPIS II αποτελεί μια νέα βελτιωμένη έκδοση του αρχικού συστήματος αυτοπροστασίας τύπου ASPIS I, το οποίο είχε αποκτηθεί από την ίδια αμερικανική εταιρεία σε προγενέστερο χρόνο για να εξοπλίσει τα 40 F-16C/D Block 30 και 40 F-16C/D Block 50 που η ΠΑ διέθετε τότε.
Το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS I αν και είχε παραδοθεί στην ΠΑ το 1995, η εγκατάσταση και οι δοκιμές του επί των F-16C/D Block 30 και ακολούθως στα F-16C/D Block 50 υλοποιήθηκαν με επιτυχία την περίοδο 1997-1998 για να ακολουθήσει η εγκατάσταση του συστήματος στα υπόλοιπα αεροσκάφη.
Το σύστημα ASPIS I περιλαμβάνει το σύστημα προειδοποίησης απειλών (RWR) τύπου AN/ALR-66(VH)1 της General Instrument, (πρόκειται για αναβαθμισμένη έκδοση του AN/ALR-66(VE) της ιδίας εταιρίας, που ήδη διέθεταν τα αεροσκάφη A-7H, MIRAGE F-1CG, F-4E και RF-4E της ΠΑ).
Επίσης, τον διανομέα αεροφύλλων / θερμοβολίδων ΑΝ/ALE-47 και 33 παρεμβολείς τύπου AN/ALQ-187 και παρα το γεγονός ότι οι δοκιμές του συστήματος επί των F-16C/D Block 30 ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1998 η τότε κυβέρνηση έκρινε ότι το ASPIS I έπρεπε να εκσυγχρονιστεί σε συνδυασμό με την αγορά και εγκατάσταση του συστήματος ASPIS II στα 60 νέα αεροσκάφη.
Το σύστημα ASPIS II περιλαμβάνει το σύστημα προειδοποίησης απειλών (RWR) τύπου AN/ALR-93(V) της Northrop Grumman Defensive Systems Division, τον παρεμβολέα ΑΝ/ALQ-187 της Raytheon και τον διανομέα αεροφύλλων/θερμοβολίδων ΑΝ/ALE-47 της BAE Systems, καθώς και σύστημα προηγμένων ψηφιακών ραδιοσυχνοτήτων (RF) με ικανότητα αποθήκευσης.
Από την άλλη πλευρά, η αναβάθμιση του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS I περιελάμβανε την αγορά επιπλέον 29 παρεμβολέων AN/ALQ-187 και την αναβάθμιση των εναπομεινάντων 32 υπαρχόντων παρεμβολέων AN/ALQ-187 με ικανότητα ψηφιακής μνήμης RF. Στόχος της νέας σύμβασης ήταν ολόκληρος ο στόλος των F-16C/D της ΠΑ να είναι εξοπλισμένος με τις ικανότητες του συστήματος ASPIS II.
Η πορεία όμως του προγράμματος δεν ήταν τόσο ευνοϊκή για την ΠΑ αφού η εταιρεία Northrop Grumman αντιμετώπισε το 2006 προβλήματα με το σύστημα προειδοποίησης απειλών (RWR) τύπου AN/ALR-93(V) λόγω της τεχνολογικής αναβάθμισης του αισθητήρα με την αντικατάσταση του αναλογικού δέκτη από ψηφιακό κάτι που η σύμβαση προβλέπει και για το αντίστοιχο σύστημα που εξοπλίζει τα μαχητικά F-16C/D Block 30 / Block 50.
Σύμφωνα με ενημέρωση της Βουλής από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας τον Μάρτιο του 2010, η υλοποίηση του προγράμματος παρουσίασε σημαντικές καθυστερήσεις που οφείλονται στις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ανάδοχος εταιρεία στην ανάπτυξη του συστήματος και στην επίτευξη των χαρακτηριστικών και επιδόσεων που περιγράφονται στη σχετική σύμβαση.
Τελικά μετά από σχεδόν 15 χρόνια από την ενεργοποίηση της σύμβασης για το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS II, τα τεχνικά προβλήματα που υπήρχαν επιλύθηκαν, οι δοκιμές ολοκληρώθηκαν και η ΠΑ κατάφερε να εγκαταστήσει και να ολοκληρώσει το σύνολο των συστημάτων στα 55 μαχητικά F-16C/D Block 52+.
Η ολοκλήρωση κατέστησε τα συγκεκριμένα αεροσκάφη εφάμιλλα των 30 F-16C/D Block 52Μ στον τομέα του ηλεκτρονικού πολέμου, συγκροτώντας ένα ομοιογενή στόλο αεροσκαφών, ο οποίος μετά το 2021, αν όλα πάνε καλά, θα εκσυγχρονιστεί στο επίπεδο F-16V Block 70/72.
https://www.defence-point.gr/news/aspis-ii-sta-f-16cd-block-52-tis-polemikis-aeroporias-meta-apo-15-chronia
27/09/2018
10.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Μεγάλες Μονάδες Στόλου στο ΠΝ, μήπως έχει χαθεί η Ισορροπία Δυνάμεων, κι εμείς απλά ομφαλοσκοπούμε;
Τα τελευταία Σαββατοκύριακα με διάφορα θέματα ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ, έχουμε δώσει μια ιδιαίτερη βάση στο θέμα της ενίσχυσης του Πολεμικού μας Ναυτικού το συντομότερο δυνατό, με νέα ή μεταχειρισμένα πλοία. Πολλοί αναρωτιούνται ποιος είναι ο λόγος που η Π&Δ δίνει τόσο μεγάλη σημασία στο θέμα ενίσχυσης του ΠΝ. Καθώς παρακολουθούμε προσεκτικά τα όσα λέγονται στις συζητήσεις για όλα τα ναυτικού ενδιαφέροντος θέματα, ακόμη κι αν δεν απαντάμε (πρέπει να βγάλουμε τεύχος, να γράψουμε στο site κοκ, συνεπώς μην μας παρεξηγείτε), διαπιστώνουμε πως υπάρχει μια μεγάλη γνώση για την Ισορροπία Δυνάμεων στην Αεροπορία, αλλά μια μάλλον λανθασμένη «αίσθηση» για την Ισορροπία Δυνάμεων στην Θάλασσα.
Κάνουμε σήμερα λοιπόν ένα βήμα πίσω, και θέτουμε σε συζήτηση το θέμα της Ισορροπίας Δυνάμεων στο Αιγαίο, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως η ανάγκη αγοράς νέων πλοίων είναι απλά για λόγους … marketing. Πάμε λοιπόν στα «μεγάλα» πλοία του Στόλου σε πρώτη φάση, εκεί που υπάρχει θεωρούμε και το «μεγάλο» πρόβλημα. Σήμερα, δεν θα ασχοληθούμε με τα «ταχέα» σκάφη, τις πυραυλακάτους, αλλά σύντομα θα μιλήσουμε και για αυτό το θέμα σε νέο θέμα ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ. Έχουμε ήδη γράψει και παλαιότερα ένα πολύ σημαντικό άρθρο, αλλά δυστυχώς για κάποιους ήταν μια ακόμη φωνούλα ενοχλητικών τύπων που σιγοντάρουν αυτούς που «πουλάνε όπλα»…
ΘΕΜΑ: ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS
Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει επίσημα στην δύναμή του 13 φρεγάτες. Βασικές είναι οι 4 φρεγάτες κλάσης ΜΕΚΟ200ΗΝ, ακολουθούν οι 6 Kortenaer (Upgraded), και οι 3 μη εκσυγχρονισμένες Kortenaer. Όσο και να το κάνουμε, για ένα μικρό καταχρεωμένο κράτος όπως η Ελλάδα, η δύναμη 13 φρεγατών είναι εντυπωσιακή. Μα για ένα κράτος με την ελληνική ακτογραμμή, τα χιλιάδες νησιά, και την ανάγκη προστασίας μιας ΑΟΖ, από ένα κράτος-αρπακτικό όπως η Τουρκία, είναι πραγματικά λίγα.
Βέβαια όλα εξαρτώνται από το τι έχει ο «απέναντι». Εκεί λοιπόν, εκ πρώτης όψεως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα. Μόλις 8 φρεγάτες O.H. Perry, και 8 ΜΕΚΟ200ΤΝ (Track 1/2). Σύνολο 16 πλοία πρώτης γραμμής, σε σύγκριση με τα μόλις 13 δικά μας. Εντάξει, ας μην φέρνουμε και την «καταστροφή»… #ΝΟΤ
Δυστυχώς, με λύπη μας πρέπει να σας πούμε ότι δεν υπάρχει σύγκριση στις δυνατότητες των δυο στόλων. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, τα πλέον σύγχρονα πλοία του ΠΝ είναι οι εκσυγχρονισμένες Kortenaer, που έλαβαν στα μέσα της περασμένης δεκαετίας ένα «πακέτο» ανανέωσης του ηλεκτρονικού τους εξοπλισμού. Οι ΜΕΚΟ200ΗΝ, αυτές οι 4 «έρημες» φρεγάτες, από τότε που έπεσαν στο νερό δεν έχουν λάβει ουδένα εκσυγχρονισμό (πλην ελαχίστων συστημάτων, που τα γνωρίζουμε μεν, για λόγους οικονομίας χώρου δεν αναφέρουμε δε). Δεν θα μιλήσουμε καθόλου για τις μη εκσυγχρονισμένες Kortenaer, που απλά πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στους ναυτικούς μας που τις κρατούν σε υπηρεσία με «νύχια και με δόντια».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ» ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΜΑΖΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΑΣ ΝΑΥΤΙΚΟ
Από την άλλη πλευρά τι έχουμε; Οι O.H. Perry, ή G class (Gabya Class) δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τα αρχικά πλοία. Καταρχάς φέρουν τα ψηφιακό ΣΕΠ τουρκικής κατασκευής GENESIS (Gemi Entegre Savaş İdare Sistemi). Το σύστημα, κατασκευής Havelsan είναι ανοιχτής αρχιτεκτονικής, επεκτείνεται δηλαδή συνεχώς, και ολοκληρώνει ψηφιακά όλους τους αισθητήρες του πλοίου, καθώς και το σύστημα Link-16/22.
διακρίνεται ο 8πλός εκτοξευτής πυραύλων ESSM (Mk41)
Οι Τούρκοι δεν σταμάτησαν εκεί. Τοποθέτησαν έναν 8πλό εκτοξευτή Mk-41 VLS για τους Evolved Sea Sparrow, κι ένα ραντάρ SMART-S Mk2 3D αντικατέστησε το AN/SPS-49. Το Mk-41 VLS τοποθετήθηκε μπροστά από τους Mk.13. Φυσικά τα τουρκικά ναυπηγεία εγκατέστησαν και σύστημα ASIST προκειμένου να μπορεί να προσγειωθεί και ελικόπτερο επιπέδου S-70B Seahawk. Για όσους δεν το κατάλαβαν, οι Τούρκοι έχουν, εκτός των 40 SM-1 Standard KAI 32 ESSM Block I. Αφήνουμε τώρα να γίνει η σύγκριση με τις εκσυγχρονισμένες (!) μας Kortenaer…
Πάμε στις τουρκικές ΜΕΚΟ 200ΤΝ. Εκεί έχουμε δυο διαφορετικά Track κατασκευής, Track I (Yavuz Class) και Track II (Barbaros Class). Ομολογούμε πως τις Yavuz οι Τούρκοι τις βλέπουν κάτι σαν τις δικές μας Kortenaer. Θα λέγαμε πως οι Τούρκοι τις έχουν αφήσει μάλλον στην μοίρα τους καθώς προβλέπεται η αντικατάστασή τους με τις TF-100. Αντίθετα, οι Barbaros (εξαιρετικό όνομα για τουρκικό πλοίο με την ευκαιρία, μάλλον θα το σκέφτηκαν πολύ), περνούν πρόγραμμα εκσυγχρονισμού. Οι πρώτες δυο (Track IIB) θα λάβουν από την Aselsan – Havelsan έναν 8πλό εκτοξευτή Mk41 (VLS), όπου θα αντικαταστήσει τον απαρχαιωμένο MK29 και τους Sea Sparrow. Επίσης το παρωχημένο AWS-9 3D θα αντικατασταθεί από ένα σύγχρονο Thales SMART-S Mk2 3D. Οι Track IIB (λέγονται και κλάση Salih Reis) έχουν ήδη τον Mk41.
BELH@RRA ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ. ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΕΓΚΑΙΡΑ;
Για να είμαστε λοιπόν δίκαιοι, θα πρέπει να πούμε πως τα πραγματικά «σύγχρονα» πλοία στα δυο ναυτικά Ελλάδας και Τουρκίας είναι 10 και 12. Θα πρέπει να αφαιρέσουμε από την εξίσωση τις μη εκσυγχρονισμένες Kortenaer και τις MEKO200TN Track 1. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν σε αυτά τα πλέον σύγχρονα πλοία. Είναι έτσι; όχι!
Στην εξίσωση δεν έχουμε βάλει και τις νέες κορβέτες κλάσης MILGEM. Οι τελευταίες όμως, αν και πλήρως ψηφιακές, δεν φέρουν ESSM, παρά μόνο RAM όπως και οι πυραυλάκατοι τύπου Ρουσσέν. Αλλά οι MILGEM μπορούν και φέρουν Sonar και ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο, συνεπώς μπορούν ίσως να ακολουθήσουν τον Στόλο και να παίξουν τον δικό τους ρόλο σε μια ναυτική σύγκρουση.
Δυστυχώς, τα ισχυρότερα οπλισμένα πλοία του ΠΝ, οι ΜΕΚΟ 200ΗΝ παραμένουν μη εκσυγχρονισμένες από τότε που μπήκαν σε υπηρεσία. Αυτό δεν σημαίνει κάτι για το αξιόμαχο του πλοίου, αλλά για την συντήρησή του. Φανταστείτε σε ποια απίθανα μέρη του πλανήτη πρέπει να ψάχνουν οι μηχανικοί, προκειμένου να βρίσκουν πλακέτες για συστήματα πoυ όχι απλά δεν παράγονται, αλλά έχουν κλείσει και οι εταιρείες που τα κατασκεύαζαν. Δεν νοείται σήμερα πολεμικό πλοίο με μη πλήρως ψηφιακό ΣΕΠ, απόλυτα δικτυωμένο.
ΕΝΤΟΣ ΘΕΡΟΥΣ ΤΟ ΠΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ 2 FREMM ΚΑΙ 2 BELH@RRA ΝΑ ΨΗΝΟΝΤΑΙ. ΤΩΡΑ; ΧΑΛΑΡΑ, ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΦΟΡΟ!
Με την σειρά τους οι S, παρά τον όποιο εκσυγχρονισμό τους, δεν έλαβαν ποτέ σύγχρονο ραντάρ 3D, ούτε και νέο πυραυλικό σύστημα, κρατώντας τους (παμ)παλαιούς Mk29 για τους Sea Sparrow. Αν και οι Mk29 θεωρητικά μπορούν να βάλουν ESSM, δεν έχει γίνει μετατροπή των ελληνικών Mk29 για αυτό το ενδεχόμενο. Άλλωστε και το απόθεμα επαρκεί οριακά για τις ΜΕΚΟ200ΗΝ.
Αν λοιπόν υποθέσουμε πως οι δυο στόλοι απαιτηθεί να έρθουν αντιμέτωποι, τι θα σημαίνει αυτό για τα δυο ναυτικά. Επιλέγουμε σαν περιοχή αντιπαράθεσης το Καρπάθιο πέλαγος, μια περιοχή που θα χρειαστεί να κυριαρχήσει το ΠΝ αν αποφασίσουμε πως το Καστελόριζο δεν θα αλλάξει όνομα και κατοίκους τα επόμενα χρόνια, και ότι η ελληνική ΑΟΖ ενώνεται με την κυπριακή. Οι παράμετροι είναι πολλοί, αλλά εμείς θα ασχοληθούμε μόνο με τα προφανή.
Καταρχάς και οι δυο θα έχουν να αντιπαρατάξουν 10 Χ 8 και 12 Χ 8 πυραύλους Harpoon. Δηλαδή 80 αντιπλοϊκούς πυραύλους από την μια πλευρά, και 96 από την άλλη. Επίσης, οι δυο στόλοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και πυραύλους από άλλα πλοία, όπως τις πυραυλακάτους ή κανονιοφόρους. Συνεπώς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό το «μέτρημα».
Πάμε στην Α/Α άμυνα. Προφανώς και οι δυο στόλοι θα βρεθούν υπό τα πυρά της αεροπορίας του αντιπάλου. Πύραυλοι AM39 Exocet, AGM-84 Harpoon, JSOW, AGM-88 HARM θα πέσουν εκατέρωθεν. Εκεί έχει σημασία η Α/Α άμυνα. Ο τουρκικός στόλος έχει να παρατάξει 32 Χ 4 ESSM (Gabya Class, στα πλοία TCG Giresun, TCG Göksu, TCG Gediz, TCG Gökova), 40 X 8 SM-1 Standard, 32 X 4 ΕSSM (Meko 200TN Track II), ενώ ο ελληνικός 16 Χ 4 ESSM (ΜΕΚΟ 200ΗΝ), και 8 Χ 9 Sea Sparrow (Kortenaer). Αν στο «παιχνίδι» βάλουμε και τις παλαιές MEKO200TN και τις μη εκσυγχρονισμένες Kortenaer, τότε πάμε σε συν 4 Χ 8 Sea Sparrow (MEKO 200TN Track 1) και 3 Χ 8 Sea Sparrow (Kortenaer). Μιλάμε για 576 πυραύλους για το Τουρκικό Ναυτικό (128 + 320 + 128) έτοιμα προς χρήση από την μια πλευρά, και 136 πυραύλους για το ΠΝ (64 + 72) από την άλλη. Αν προσθέσουμε τους πυραύλους των Yavuz (8 X 4) και μη εκσυγχρονισμένων Kortenaer (8 Χ 3), πάμε σε 608 για το Τουρκικό και 160 για το Ελληνικό ΠΝ. Υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως αυτό το «χάσμα» μπορεί να γεφυρωθεί, κι αν ναι πως; πόσα βλήματα πρέπει να εκτοξευτούν από όλα τα ελληνικά μέσα προκειμένου να «σπάσει» η τουρκική αεράμυνα. Πόσα αεροπλάνα και πόσοι πύραυλοι θα «περάσουν»; Το γράφουμε, γιατί μερικοί πιστεύουν πως είναι Exocet και πλοίο… Δεν ζούμε τα Φώκλαντς σε ριμέικ κύριοι…
ΤΟ ΦΙΛΟΔΟΞΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟ 1868-1886
Βέβαια οι αριθμοί είναι παραπλανητικοί. Οι ESSM και Standard SM-1 απαιτούν ραντάρ καταύγασης, συνεπώς υπάρχει θεωρητική δυνατότητα «κορεσμού» της αεράμυνας. Το ίδιο και οι Sea Sparrow. Αλλά αυτή την στιγμή τα τουρκικά πλοία έχουν 8 Mk92 διαθέσιμα ταυτόχρονα, και άλλα 8 STIR από τις ΜΕΚΟ200ΗΝ (ένα σε κάθε πλοίο), αλλά και πλήρως ψηφιακό ΣΕΠ που επιτρέπει την εκτόξευση περισσότερων του ενός βλήματος ανά καταυγαστή. Το πρόβλημα αυτό αίρεται στους ESSM Block 2, αλλά και οι δυο στόλοι είναι μακρυά από εκεί. Σε κάθε περίπτωση, ποιος από τους δυο στόλους έχει άμυνα που θα κορεστεί πρώτη, και ποιος αρκετά αποθέματα πυραύλων για να μείνει στην περιοχή επιχειρήσεων μέχρι για παράδειγμα να κάνει την δουλειά της η αποβατική αρμάδα; Εντάξει, δεν χρειάζεται να είσαι και ο Νέλσον για να το καταλάβεις…
Όλα όσα γράφουμε είναι υπεραπλουστευμένα. Το ΠΝ θα δημιουργήσει ένα θανατηφόρο πλέγμα στις περιοχές των επιχειρήσεων με ότι μέσο έχει, φρεγάτες, πυραυλακάτους, κανονιοφόρους, υποβρύχια, ελικόπτερα και η ΠΑ θα κάνει το κομμάτι που της αναλογεί. Αλλά είναι σαφές πως στους ανθρώπους που θα ζητήσουμε να υπερασπιστούν την πατρίδα μας δεν έχουμε δώσει τα απαραίτητα μέσα για να κάνουν την δουλειά τους. Θεωρούμε ντροπή να κρατάμε τις μη εκσυγχρονισμένες S σε υπηρεσία, αλλά τι άλλη επιλογή έχει το ΓΕΝ; θα τις κρατήσει 200 χρόνια, μέχρι η εκάστοτε κυβέρνηση να αποφασίσει να ασχοληθεί με την Άμυνα σοβαρά.
ΚΟΡΒΕΤΕΣ GOWIND, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ;
Όλα τα παραπάνω είναι απλά υποθέσεις, που ελάχιστη σχέση έχουν με την ισορροπία. Απλά επιθυμούμε να κάνουμε μερικά πράγματα σαφή, γιατί πολλοί έχουν βολευτεί με την «ανόητη» σχέση 16 προς 13, λες κι όλα τα πράγματα είναι ίσα και όμοια. Επίσης το ότι βάζουμε σε υπηρεσία νέες πυραυλακάτους, δεν σωθήκαμε. Η υπερβολή έχει και ένα όριο, και το τι μπορεί να κάνει ένα πλοίο είναι σαφές και ορισμένο. Εντάξει, τις φτιάχνουν ελληνικά ναυπηγεία, με σχέδια Βρετανών. Από την άλλη, πέφτουν στο νερό πλοία όχι μόνο τουρκικής σχεδίασης, αλλά και με τουρκικά ηλεκτρονικά και σύντομα όπλα. Ας σταματήσει από ορισμένους το «γλύψιμο» της βιομηχανίας, μην δουλευόμαστε και μεταξύ μας. Οι αυταπάτες μας τελείωσαν.
ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΛΑΣΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΦΡΕΓΑΤΩΝ «INSTANBUL»
Η Τουρκία έχει αποφασίσει να αυξήσει την οροφή του Στόλου, προσθέτοντας νέες φρεγάτες, την κλάση TF-100 με τέσσερα πλοία, και την κλάση TF-2000 με άλλα τέσσερα. Όλα αυτά, ενώ προβλέπεται να αντικατασταθεί εντός της επόμενης δεκαετίας μόνο η κλάση MEKO200TN Track1. Δηλαδή 8 προηγμένα πλοία, τα 4 σε επίπεδο FREDA (TF-2000), σε αντικατάσταση 4. Δηλαδή 20 πλοία (συν 4 κορβέτες) απέναντι σε ένα ναυτικό που θέλει να αγοράσει … 2 νέες φρεγάτες κλάσης Belh@rra. Ουάου, που θα έλεγε πάλι γνωστός πολιτικός αστέρας.
Με την Ελλάδα να απλώνεται από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο, με τα αδέλφια μας στην Κύπρο στο στόχαστρο του κατακτητή, το ΠΝ έπρεπε να είναι κατά πολύ ισχυρότερο του Τουρκικού. Η Τουρκία, χωρίς νησιά, έχει ένα τεράστιο ναυτικό, άνευ θεωρητικά λόγου και αιτίας, με μια μόνο αποστολή, την καταναυμάχιση του Ελληνικού Στόλου. Το προσπαθεί από το 1821, αλλά δεν το καταφέρνει. Σήμερα όμως δεν παίζει πλέον τόσο ρόλο μόνο η αδιαμφισβήτητη ναυτοσύνη των στελεχών του ΠΝ, αλλά και τα μέσα. Το ΠΝ πρέπει να αποκτήσει νέα μέσα, νεοκατασκευασθέντα αν είναι δυνατόν ή μεταχειρισμένα. Γιαυτό και ξεκινήσαμε να παρουσιάζουμε λύσεις, όπως οι Adelaide ή οι LaFayette (και το τι ακούσαμε δεν λέγεται, λες και μας πληρώνει η αυστραλιανή κυβέρνηση για να προωθήσουμε άχρηστα πλοία στο ΠΝ, ή ο Μακρόν μας τα χώνει για να ξεφορτωθεί τις LaFayette). Η κατάσταση είναι πιεστική για νέα πλοία, και σκοπός του άρθρου είναι να το καταλάβουν όσοι δεν το έχουν ακόμη. Αυτός είναι και ο λόγος που η Ελλάδα εκλιπαρούσε ουσιαστικά για δυο FREMM, χτες κιόλας, αν ήταν δυνατόν.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΠΝ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ ΜΕ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΡΕΓΑΤΕΣ ΑΜΕΣΑ; ADELAIDE ΚΑΙ LAFAYETTE ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΛΥΣΕΙΣ;
Δεν προτείνουμε να αγοράσουμε ότι πετάει και ότι κολυμπάει και πουλιέται σε καλή τιμή. Πρέπει όμως από κάπου να ξεκινήσουμε. Κι αυτό είναι ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ200ΗΝ. Αντιλαμβανόμαστε πως αυτή την στιγμή και για τα δυο κόμματα εξουσίας η προσοχή είναι στις εκλογές, αλλά ας δούμε λίγο και το Ναυτικό μας. Αν θέλουμε πετρέλαια ή φυσικό αέριο, αν θέλουμε το Καστελόριζο κι άλλους «βράχους» στο Αιγαίο, χρειαζόμαστε ενίσχυση του ΠΝ. Και εννοούμε πραγματική ενίσχυση, όχι αγορές υπερηχητικών πυραύλων από την Ρωσία, NSM, και ναυτικών F-15, αυτά είναι σκέψεις πραγματικά για τα πανηγύρια, προϊόν της φαντασίας κάποιων περίεργων εγκεφάλων…
Το Ναυτικό χρειάζεται νέα πλοία, εκσγχρονισμό των παλιών, τορπίλες, κοκ, και μάλιστα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Γνωρίζοντας πολλά στελέχη, ξέρουμε ότι θα βάλουν σε υπηρεσία πλοία Adelaide, LaFayette, Τype 23, Belh@rra, FREMM, FREDA, Arleigh Burke ακόμη και το Gerald R. Ford αν χρειαστεί, άμεσα, και θα πολεμήσουν με αυτά την επόμενη μέρα της παραλαβής.
Κοστίζουν τα πλοία, το ξέρουμε. Έτσι γίνεται συνήθως, αν θες εθνική ανεξαρτησία, το πληρώνεις. Όχι με ανέξοδες φιέστες στο Σύνταγμα προς άγραν ψήφων, και εξυπνάδες στο facebook. Αλλά βάζοντας το χέρι στην τσέπη. Οι πρόγονοί μας μας άφησαν ένα Μέγα της Θαλάσσης Κράτος, ας μην το περικόψουμε εμείς οι απόγονοι για συντάξεις, ΕΝΦΙΑ και διορισμούς στο Δημόσιο (γιατί δεν βγαίναμε μάνα μου)…
Βίντεο: Πολεμικό Ναυτικό, Mέγα το της Θαλάσσης Κράτος (2018)
Ένα εντυπωσιακό βίντεο ανέβηκε χθες στο επίσημο κανάλι του Πολεμικού Ναυτικού στο YouTube. Επειδή μερικές φορές η εικόνα μιλάει καλύτερα από τις λέξεις… η συνέχεια επί της οθόνης! Πολλά συγχαρητήρια στους συντελεστές για την όμορφη σύνθεση εικόνων, συμβολισμών κι αναμνήσεων!
Από Flight and Space - Σεπτέμβριος 29, 2018
https://www.ptisidiastima.com/
hellenic-navy-needs-immediate-assistance/
11.
Anka: Ο Ερντογάν βάζει το χέρι στην τσέπη
και αγοράζει νέα drones από την TAI.
Παρά τα πολλά οικονομικά προβλήματα, ο Ερντογάν ελπίζει μετά απελευθέρωση του Αμερικανού πάστορα Μπράνσον, να αλλάζει το κλίμα με τις ΗΠΑ και κάνει νέα ανοίγματα αγοράζοντας 22 νέα drones τύπου Anka από την Turkish Aerospace Industries.
Η εταιρία TAI εξασφάλισε συμβόλαιο για την παραγωγή και προμήθεια στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις 22 νέων μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) τύπου Anka.
Σύμφωνα με το Υφυπουργείο Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας οι παραδόσεις των νέων drones από την TAI προγραμματίζονται για το 2019.
Από τα 22 νέα drones, τα 16 θα είναι τύπου Anka-S με την δυνατότητα να έχουν δορυφορικές επικοινωνίες και τα υπόλοιπα 6 θα είναι τα οπλισμένα Anka-B. Όλα θα είναι εξοπλισμένα με τον ηλεκτρο-οπτικό/υπέρυθρο αισθητήρα CATS HD της Aselsan.
Τα ANKA μπορούν να παρέχουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, μέρα και νύχτα. Τα ΑΝΚΑ επίσης έχουν ωφέλιμο φορτίου 200 κιλών, μπορούν να πετούν σε ύψος 30,000 ποδών και μπορούν να λειτουργούν 24 ώρες την ημέρα.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας έχουν στο οπλοστάσιο τους επί του παρόντος οκτώ UAV Anka-S, ενώ άλλα δύο πρόκειται να παραδοθούν πριν από το τέλος του έτους εκπληρώνοντας μια προηγούμενη παραγγελία.
Εν τω μεταξ, η TAI, την 1η Οκτωβρίου, παρέδωσε το πρώτο εκπαιδευτικό αεροσκάφος τύπου Hurkus-B για επιχειρησιακές δοκιμές στην Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, ενώ αναμένεται να παραδώσει άλλα 15 εκπαιδευτικά αεροσκάφη το επόμενο έτος.
Πηγή: Flight Global
tp://www.onalert.gr/stories/anka-o-erdogan-bazei-to-xeri-sthn-tseph-kai-agorazei-nea-drones-apo-thn-tai/71890
15/10/2018
12.
Ελληνικό αίτημα στις ΗΠΑ για τεθωρακισμένα οχήματα αμφίβια,
AAV-7Α1 (vid.)
Στο απόηχο της επίσκεψης του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου στις ΗΠΑ, η κοινή γνώμη κράτησε περισσότερο τις «αναταράξεις» που δημιουργήθηκαν σε κυβερνητικό επίπεδο από τις δηλώσεις περί ενός εναλλακτικού σχεδίου “Plan B” για το σκοπιανό.
Όμως το ταξίδι του υπουργού στις ΗΠΑ είχε πιο ουσιαστικές πτυχές καθώς η συνάντηση του με τον υπουργό Άμυνας Τζέιμς Μάτις, στο Πεντάγωνο αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τεθούν θέματα που αφορούν τόσο την αμυντική συνεργασία Ελλάδος – ΗΠΑ όσο και να επαναπροσδιοριστούν οι ανάγκες τις χώρας μας σε υλικό και οπλικά συστήματα, τα οποία επιδιώκεται να παραχωρηθούν ως αμυντική βοήθεια.
Στο πλαίσιο αυτό ο ΥΕΘΑ ζήτησε πριν από την αναχώρηση του από την Ελλάδα λίστα με προτεραιότητες από όλα τα Γενικά Επιτελεία και των τριών Κλάδων των Ε.Δ, προκειμένου να διερευνηθούν οι πιθανότητες -κάποιες από τις ανάγκες αυτές – να καλυφθούν από πλεονάζον υλικό των ΗΠΑ.
Στη λίστα αυτή ξεχωρίζουν κατ αρχήν οι απαιτήσεις που σχετίζονται με την παραχώρηση αμφίβιων τεθωρακισμένων προκειμένου να αντικατασταθούν οι πεπαλαιωμένες και επιχειρησιακά ανεπαρκείς αποβατικές άκατοι (ΑΒΑΚ) που χρησιμοποιούνται σήμερα από την 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών.
Η ανυπαρξία αμφίβιων τεθωρακισμένων κρίνεται ως μια σοβαρή αδυναμία καθώς δεν νοούνται αμφίβιες επιχειρήσεις χωρίς αυτά. Η επιλογή του κατάλληλου τύπου πρέπει εξασφαλίζει ικανό αριθμό μεταφερόμενων τυφεκιοφόρων, με δεδομένη την απαίτηση μεταφοράς τριών ταγμάτων πεζοναυτών από την υφιστάμενη δύναμη αρματαγωγών του ΠΝ.
Οι επιλογές που υπάρχουν σήμερα, περιορίζονται πρακτικά στα AAV-7Α1, τα οποία χρησιμοποιούν επιχειρησιακά οι Αμερικανοί Πεζοναύτες. Τα οχήματα αυτά είχαν εξεταστεί και παλαιότερα ως επιλογή αλλά δεν επιδιώχθηκε τελικά η απόκτηση τους, καθώς κρίθηκαν ως μέσα που απαιτείται να εκσυγχρονισθούν (λόγω ηλικίας) με μεγάλο κόστος.
Η τελική πρόθεση ήταν η προμήθεια νέων οχημάτων να ενταχθεί στο πλαίσιο του 15ετούς εξοπλιστικού ΔΕΣΕΣ 2005-2020, το οποίο δυστυχώς ουδέποτε υλοποιήθηκε, καθώς η χώρα μπήκε στον.. “αστερισμό” των μνημονίων.
Το «παράθυρο ευκαιρίας»
Το «παράθυρο ευκαιρίας» που ανοίγει σε αυτήν τη χρονική συγκυρία έγκειται στην απόφαση του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ να ακυρώσουν το πρόγραμμα αναβάθμισης των AAV-7A1 το οποίο είχε τον προσδιορισμό AAV-SU (Assault Amphibious Vehicles-Survivability Upgrade).
Το πρόγραμμα αυτό περιλάμβανε αναβάθμιση της θωράκισης των αμφίβιων τεθωρακισμένων οχημάτων AAV-7A1 που έχουν οι Πεζοναύτες σε μια προσπάθεια να το καταστήσουν πιο ανθεκτικό σε αντιαρματικά όπλα (αύξηση επιβιωσημότητας). Τελικά η Διοίκηση των Αμερικανών Πεζοναυτών αποφάσισε ότι είναι προτιμότερο να ακυρώσει το πρόγραμμα και να διοχετεύσει το σχετικό κονδύλι στο πρόγραμμα ACV (Amphibious Combat Vehicle) το οποίο θα κοστίζει έκαστο περί τα $ 3-4,5 εκατομμύρια ανά όχημα. Η απαίτηση αφορά σε 573 οχήματα σε πρώτη φάση, τα οποία θα παραδοθούν την περίοδο 2020-2022.
Αυτό σημαίνει ότι (θεωρητικά τουλάχιστον) θα υπάρξει η δυνατότητα άμεσης μετάβασης «hot transfer» στην Ελλάδα μέσα στην επόμενη 3ετία ενός ικανού αριθμού AAV-7Α1 που θα αποσυρθούν στις ΗΠΑ από τα πρώτα ACV που θα ενταχθούν σε υπηρεσία.
Προβληματισμοί για την ηλικία
Οι προβληματισμοί ως προς την ηλικία των AAV-7A1 είναι βάσιμοι καθώς πρόκειται για οχήματα που βρίσκονται σε υπηρεσία από το 1972, δηλαδή εδώ και 46 χρόνια, και παρά τις διαδοχικές αναβαθμίσεις, βρίσκονται στο τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής. Παρόλα αυτά παραμένουν η μοναδική αξιόπιστη λύση η οποία μπορεί να επιφέρει τη σχετική δυνατότητα αμφίβιων επιχειρήσεων με εξόρμηση δυνάμεων σε απόσταση από την εχθρική ακτή.
Επιπλέον σε αντίθεση με την κακή «πρακτική» των ελληνικών Ε.Δ να διατηρούν τα μέσα που παραλαμβάνουν στο ίδιο επίπεδο μέχρι την ημέρα που θα αποσυρθούν, τα αμερικανικά AAV-7Α1 έχουν υποστεί σειρά αναβαθμίσεων. Μάλιστα όσον αφορά το ακυρωθέν πρόγραμμα AAV-SU, περιλάμβανε (εκτός από την αναβάθμιση της θωράκισης) και την εγκατάσταση νέων εργονομικών, καθισμάτων, θωρακισμένες δεξαμενές καυσίμου και βελτιώσεις στον κινητήρα και στις αναρτήσεις του οχήματος, έτσι ώστε να μην μειωθούν οι επιδόσεις (ως αποτέλεσμα της αύξησης του βάρους).
Εκτιμάται ότι κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και στα AAV-7Α1 που πιθανόν να παραχωρηθούν ή να αποκτηθούν έναντι συμβολικού τιμήματος μέσα στην επόμενη 3ετία στη χώρα μας. Άλλωστε υπάρχει ήδη το παράδειγμα της Βραζιλίας η οποία παρέλαβε μόλις το Σεπτέμβριο, 23 μεταχειρισμένα αμφίβια τεθωρακισμένα οχήματα AAV-7A1, τα οποία προήλθαν από τα αμερικανικά αποθέματα.
Το κόστος
Για να υπάρχει μια τάξη μεγέθους ως προς το κόστος που δαπανήθηκε για τα AAV-7A1 από τη χώρα αυτή, η προμήθειά τους κόστισε περί τα $ 117,5 εκατομμύρια αλλά με την ενσωμάτωση της αναβάθμισης RAM/RS (Reliability, Availability, Maintainability/Rebuild to Standard), συνολικού κόστους $ 82 εκατομμυρίων που περιλαμβάνει εκπαίδευση και υλικά και υπηρεσίες υποστήριξης.
Η αναβάθμιση περιλαμβάνει ισχυρότερους κινητήρες, νέο σύστημα μετάδοσης της κίνησης και βελτιωμένες αναρτήσεις, ενώ η σχετική σύμβαση χρηματοδοτήθηκε μέσω κονδυλίων FMS (Foreign Military Sales).
Αντίστοιχη φυσικά διαδικασία θα μπορούσε να δρομολογηθεί και από την Ελλάδα με την προϋπόθεση ότι υπάρχει διάθεση για παροχή διευκολύνσεων ως προς το χρόνο αποπληρωμής ώστε να είναι εφικτή η υλοποίηση του.
Ελπίζεται ότι η επίσκεψη του ΥΕΘΑ έθεσε τις βάσεις για να δρομολογηθεί σύντομα μια τέτοια προμήθεια που θα καλύψει σημαντικές ανάγκες, σε ένα κρίσιμο τομέα επιχειρήσεων για τον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό.
Σάββας Βλάσσης
ΠΗΓΗ: Doureios
https://doureios.com/amfivia-tethorakismena-stin-koryfi-tis-listas-proteraiotiton-pros-tis-ipa/
15/10/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ-ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Μήπως η αγορά ολοκαίνουργιων F-16V
είναι καλύτερη επιλογή από το F-35A για την ΠΑ;
Αμερικανικό μονοπώλιο; Η Lockheed Martin θέλει να “χτυπήσει” και το πρόγραμμα νέου πλοίου για το ΠΝ!
MerEtMarine: Έτσι θα είναι οι ελληνικές BELH@RRA, με ASTER, VL MICA και SCALP NAVAL!
Απίστευτο :Τεχνικοί του 307 ΠΕΒ Κατασκεύασαν 2 Εξομοιωτές Πτήσεως και Αεροναυτιλίας Ε/Π με …Κόστος μόλις 25.000 ευρώ!! (video).
Η Τουρκία σταματά τα δημόσια έργα λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, κατά τα λοιπά θα αγοράσει 120 F-35A/B
Πότε έρχονται τα ελικόπτερα Kiowa στο Στεφανοβίκειο
Άφιξη Νέου Εκπαιδευτικού Αεροσκάφους (P-2002JF) Σταδίου Επιλογής της ΠΑ
Ακόμη 3 T-129B παραδόθηκαν στον Τουρκικό Στρατό
H Τουρκία ενέκρινε την ανάπτυξη του προγράμματος ATAK-II
Έρχονται 36 τορπίλες για τα υποβρύχια 214 του ΠΝ
Οι εγγυήσεις που ζητά η ελληνική πλευρά για τον εκσυγχρονισμό των F-16 και το πρόβλημα με το ραντάρ και το ASPIS
Σημαντική αναβάθμιση δυνατοτήτων του ΠΝ με εγκατάσταση νέων ηλεκτροπτικών αισθητήρων σε πλοία.
Φιάσκο ALTAY εν όψει για τους Τούρκους… “κλοτσάνε”
και οι σύμμαχοι από το Κατάρ;
Τα μυστήρια της ναυπήγησης των τουρκικών υποβρυχίων κλάσης Reis…
“Αναπτερώνονται” τα Mirage 2000:
Στην τελική φάση η συμφωνία για την υποστήριξή τους
Το παρόν και το μέλλον των drones… οι απαντήσεις στα σοβαρά ζητήματα
Η πορεία της Ελληνικής και της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας – Έρευνα.
Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί