Το όνειρο του Ερντογάν και γιατί πρέπει να μας προβληματίζει. Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από τον μετασχηματισμό της Τουρκίας;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Για την αντιμετώπιση της νέας Ναυτικής Στρατηγικής της Τουρκίας! 
 (2) Στο φως η δράση του Γερμανού κατασκόπου της Τουρκίας στην Κω.
(3) Ξέμεινε από πιλότους ο Ερντογάν – Συναγερμός για τον δεύτερο ισχυρότερο στρατό του ΝΑΤΟ.
(4) Οι πειρατές και το ποντίκι που βρυχάται.
(5) Το προσωπείο του λύκου φιγουράρισε στη Figaro.
(6) Ιδού ο λόγος που η Λιβύη έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα 
στην Τουρκία…

UMIT BEKTAS / REUTERS

 Το όνειρο του Ερντογάν και γιατί πρέπει να μας προβληματίζει.
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από τον μετασχηματισμό της Τουρκίας; 

Η Τουρκία του Ερντογάν, αλλάζει ταυτότητα, επισημαίνει στο βιβλίο του «Τουρκία, Ισλάμ, Ερντογάν» (από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ) ο καθηγητής Κωνσταντίνος Φίλης, διευθυντής των ερευνητικών προγραμμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και τονίζει ότι ο Τούρκος προέδρος επαναφέρει στη χώρα του το βαθιά συντηρητικό και οθωμανοκεντρικό μουσουλμανικό πρότυπο. Ο κ. Φίλης ευγενικά παραχώρησε στη HuffPost Greece αυτούσια αποσπάσματα της 2ης έκδοσης του βιβλίου, η οποία αξίζει να σημειωθεί ότι ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2018 και παρά τα πολύ πυκνά γεγονότα που ακολούθησαν είναι εύστοχη στις περισσότερες προβλέψεις της.

Στο κείμενο που ακολουθεί περιγράφεται το όραμα και τα φιλόδοξα σχέδια του κ. Ερντογάν για τη χώρα του και όπως ο ίδιος έχει πει στα χρόνια που θα ακολουθήσουν «η Τουρκία ή θα έχει μεγαλώσει ή θα έχει μικρύνει». Έτσι αναπόφευκτα τίθενται τα εξής ερωτήματα: Είναι άραγε ικανή η Άγκυρα να αναθεωρήσει τον στρατηγικό της προσανατολισμό; Πώς θα ανταπεξέλθει των πολλαπλών μετώπων στο εσωτερικό και το εξωτερικό; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από τον μετασχηματισμό της Τουρκίας; Εντέλει, πώς θα είναι η Τουρκία σε πέντε χρόνια από τώρα;

Πρόκειται για μια άκρως ενδιαφέρουσα μελέτη για όσους προβληματίζονται για την εξωτερική πολιτική της χώρας μας σε σχέση με το γειτονικό μας κράτος.

«H Τουρκία του Ερντογάν αλλάζει ταυτότητα και φυσιογνωμία. Ο υπεροπτικός ελιτισμός και η σχολαστική γραφειοκρατία αρχικά των νεότουρκων εθνικιστών και αργότερα των επιγόνων τους, που εκφραζόταν μέσω του πανίσχυρου στρατού (ώστε να διασφαλίζεται η κεμαλική συνέχεια), πρόταξε την υπεροχή του τουρκικού έθνους έναντι της θρησκείας ως αντιστάθμισμα στον ισλαμιστικό κίνδυνο. Με τα ίδια κτητικά χαρακτηριστικά στο σύστημα διακυβέρνησης, ο Ερντογάν επαναφέρει εντέλει την Τουρκία στον ίσιο δρόμο του βαθιά συντηρητικού και οθωμανοκεντρικού μουσουλμανικού προτύπου, με την αυστηρή εφαρμογή των ισλαμικών κανόνων στη δημόσια έκφραση, στη θέση της γυναίκας και στον ρόλο της θρησκείας. Προηγουμένως, είχε διαβεί τον κάβο της υπονόμευσης εκ μέρους του κεμαλικού κατεστημένου και των οργάνων του (π.χ. δικαιοσύνη) με την επίκληση της αναγκαιότητας των μεταρρυθμίσεων προς την κατεύθυνση εκδημοκρατισμού της χώρας (2002-2010). Όταν αργότερα απογοητεύτηκε από τη Δύση, άρχισε να αντιπαραβάλλει συστηματικά την ηθική υπεροχή του ισλάμ. Πλέον, η Τουρκία συντηρεί έναν ισλαμοεθνικιστικό λόγο συνοδευόμενο από έντονη αντιδυτική και αντισιωνιστική ρητορική. Η δημιουργία ενός προεδρικού συστήματος χωρίς στοιχειώδη διάκριση των εξουσιών και θεσμικά αντίβαρα, με ποδηγέτηση του κοινοβουλίου και μόνη δημοκρατική επίφαση τις εκλογές, επισφραγίζει την παντοδυναμία του Ερντογάν.

Project 2023

Ο κυρίαρχος του πολιτικού παιγνιδιού τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έβγαλε από το οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο σημαντική μερίδα της κοινωνίας (ακόμη και αν δεν κατάφερε να απαλύνει καθοριστικά τις ανισότητες), προσέδωσε αυτοπεποίθηση και εθνική περηφάνια με μεγαλομανή νεοοθωμανικά αφηγήματα περί ανεξάρτητης πολιτικής χωρίς δεσμεύσεις και συμπλέγματα κατωτερότητας,* τα οποία εμφατικά υποδηλώνουν την τουρκική μοναδικότητα. Το προσωπικό του στοίχημα είναι να βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας το 2023, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχοντας πετύχει την πλήρη αναμόρφωσή της, κατά τα δικά του πρότυπα. Μάλιστα, υπάρχει η ανησυχία πως, πλησιάζοντας σε αυτό το χρονικό ορόσημο, η Τουρκία θα γίνεται όλο και πιο αστάθμητος παράγοντας, αφού ο Ερντογάν σκοπεύει να αναμετρηθεί με τον Κεμάλ και να υπερισχύσει.

Πώς, λοιπόν, φαίνεται να την οραματίζεται;


• Μέλος της G10 των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη και όσο το δυνατόν περισσότερο αυτάρκη (ακολουθείται ένα μοντέλο προσέλκυσης τεχνογνωσίας ώστε να παράγει και κατόπιν να εξάγει – χαρακτηριστικός είναι ο κλάδος της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπου το 2019 αναμένεται να αναπτύξει το δικό της αυτοκίνητο).
• Μεγάλη στρατιωτική και διπλωματική δύναμη ώστε να στηρίζει τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις (άραγε, είναι οικονομικά βιώσιμα τόσο φιλόδοξα σχέδια);

• Περιφερειακό πόλο ισχύος, του οποίου ο λόγος θα βρίσκει απήχηση σε μουσουλμανικούς και αραβικούς πληθυσμούς σε τρεις ηπείρους (Αφρική, Ευρώπη, Ασία) ως σημείο ανα- φοράς/ιδεολογικός φάρος.
• Υπολογίσιμο παίκτη με κατασταλαγμένο τον ζωτικό του χώρο (ώστε να αναπνέει γεωπολιτικά), με έμμεση αναγνώριση του δικαιώματος να κινείται με ευχέρεια κινήσεων εντός αυτού, απολαμβάνοντας τον ανάλογο σεβασμό. Συγχρόνως όμως εμφανίζεται αποφασισμένη να δώσει απάντηση σε όσους θα αποπειραθούν να δημιουργήσουν αρνητικά τετελεσμένα σε ζώνες υψηλού ενδιαφέροντος. Ο Ερντογάν δείχνει πεπεισμένος ότι η αναδιαμόρφωση του χάρτη της Μέσης Ανατολής περιλαμβάνει και ανακατατάξεις που αφορούν άμεσα την Τουρκία. Έχει αναφέρει χαρακτηριστικά στο υπουργικό συμβούλιο πως «όταν τελειώσει αυτή η ιστορία, η Τουρκία ή θα έχει μεγαλώσει ή θα έχει μικρύνει».
• Πυρηνική δύναμη (αρχικά για την παραγωγή ενέργειας), που παρότι απέχει χρονικά από την κατασκευή πυρηνικών όπλων προφανώς γοητεύεται από την ιδέα.
• Κόμβος διάθεσης υδρογονανθράκων από τη νότια ανατολική ζώνη Κασπίας και Μέσης Ανατολής (ίσως και ανατολικής Μεσογείου) προς τη γηραιά ήπειρο.

Ασφαλώς, προκειμένου να φτάσει μέχρι εκεί, ο Τούρκος πρόεδρος και η χώρα του έχουν να διανύσουν ένα κακοτράχαλο και ανηφορικό μονοπάτι. Πρέπει η οικονομία πρέπει να αντέξει στις ισχυρές πιέσεις, στα αυξημένα ελλείμματα και κόστη (π.χ. δανεισμού) και στην εξάρτησή της από εισαγωγές και διακυμάνσεις (π.χ. δολαρίου), αλλά και να διαχειριστεί τον υψηλό πληθωρισμό, τις απώλειες ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος αλλά και τη στασιμότητα στο κατά κεφαλήν εισόδημα. Επίσης, απαιτείται η Άγκυρα να βγει τουλάχιστον αλώβητη κατά την αναδιάταξη του χάρτη της Μέσης Ανατολής, ειδικότερα ως προς το Κουρδικό. Παράλληλα, οφείλει να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη και αξιοπιστία στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι και να αποκαταστήσει μέρος της εμπιστοσύνης με ισχυρούς δρώντες όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ, και οπωσδήποτε να ανακτήσει τις προσβάσεις της στα κέντρα λήψης αποφάσεων εκεί».

https://www.huffingtonpost.gr/entry/to-oneiro-toe-erntoyan-kai-yiati-prepei-na-mas-provlematizei_gr_5be6e684e4b0769d24cdc185?ncid=other_huffpostre_pqylmel2bk8&utm_campaign=related_articles&fbclid=IwAR1sp4hCin5cbxeZZdiDqLerFaiDTaFjvudHrYS8RUxgLaKR1HKUa__2g1I
12/11/2018


         ΣΧΕΤΙΚΑ  ΚΕΙΜΕΝΑ       

1.
Για την αντιμετώπιση της νέας Ναυτικής Στρατηγικής της Τουρκίας!

Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία εφαρμόζει μια νέα Ναυτική Στρατηγική, που στοχεύει στην υπεράσπιση των φιλοδοξιών της να κυριαρχήσει στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου, και να πιέσει με τη συντριπτική υπεροχή των ναυτικών δυνάμεών της εκτελώντας επιχειρήσεις καταναγκασμού, στην αποδοχή των παράνομων αξιώσεών της. 

Η Στρατηγική αυτή απευθύνει έκκληση για ενίσχυση της ικανότητας του Ναυτικού για την υπεράσπιση της Τουρκίας στις προσεγγίσεις σε ανοικτές θαλάσσιες περιοχές και παράκτια ύδατα. Ζητά επίσης τη βελτίωση των δυνατοτήτων του ναυτικού με δυνατότητες να προσβάλει στόχους με βλήματα μεγάλης εμβέλειας και να αυξήσει την ισχύ της σε στρατηγικά σημαντικές περιοχές του κόσμου με εκτεταμένες δυνάμεις επιφανείας και υποβρύχιων. Τέλος υπογραμμίζει τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το Ναυτικό στην αποτροπή, ιδιαίτερα ενάντια στις δυνατότητες των αντιπάλων της, με το να είναι σε θέση να προστατεύσει τους στόχους υψηλής αξίας.

Η ικανότητα της Τουρκίας να πραγματοποιήσει τους στόχους της, παραμένει ένα θέμα σημαντικής συζήτησης και αβεβαιότητας μεταξύ των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων. Υπήρξαν σημαντικές καθυστερήσεις που ξεπεράστηκαν το τελευταίο διάστημα στην κατασκευή πλοίων λόγω διαχείρισης, σχεδιασμού και προβλημάτων της αλυσίδας εφοδιασμού. Η συντήρηση παραμένει ένα σημαντικό πρόβλημα στη διατήρηση των ναυτικών επιχειρήσεων, όπως και η απομάκρυνση έμπειρων στελεχών μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Προέδρου Ερντογάν. Υπάρχει το ενδεχόμενο, ωστόσο, η Τουρκία να καταφέρει να εκσυγχρονίσει όλες της γερασμένες μονάδες του στόλου με σταθερό ρυθμό, και να αναπτύξει νέες κατηγορίες πλοίων επιφανείας και υποβρυχίων το προσεχές διάστημα.

Στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Ασφαλείας της Ελλάδος απαιτείται να προσδιορίσουμε την ανάδυση, του στρατηγικού ανταγωνισμού με την Τουρκία ως τη κεντρική πρόκληση της ευημερίας και ασφάλειας του Ελληνισμού. Επιπλέον, στον απόηχο της τουρκικής άρνησης για επίλυση του Κυπριακού, των προσπαθειών για να αποσταθεροποιήσει τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και των άλλων πράξεων επιθετικότητας που επιδεικνύει καθημερινά, τα μέλη των δύο τριμερών συμμαχιών (Ελλάς-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος) αλλά και οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία και οι ΕΕ με το ΝΑΤΟ, που έχουν έννομο συμφέρον από την άντληση υποθαλασσίων πόρων, πρέπει να συμφωνήσουν ότι μια εταιρική σχέση με τη Τουρκία θα παραμείνει απατηλή. Ενώ θα χρειαστεί μια ανανεωμένη έμφαση στην αποτροπή, τη συλλογική άμυνα και πολιτική διαλόγου με τη Τουρκία για αποδοχή και πειθάρχηση στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας. 
Απαιτείται να εμμένουμε στα στρατηγικά συμφέροντα της ΕΕ για τη Μεσόγειο, και να εξετάσουμε την εξέλιξη και τη πιθανή μελλοντική κατεύθυνση της πολιτικής άμυνας της Ευρώπης προς την ευρύτερη περιοχή για την προώθηση των συμφερόντων αυτών, με έμφαση τη θαλάσσια διάσταση. Να προσφέρουμε το κλειδί ασφαλείας στις προκλήσεις σε αυτά τα συμφέροντα με μια αυξημένη στρατιωτική παρουσία,τόσο δική μας όσο και των συμμάχων, που θα επιχειρούν για την αντιμετώπιση των απειλών. Να ζητήσουμε την ελληνική αμυντική συνεργασία με λοιπούς συμμάχους του ΝΑΤΟ και εμβάθυνση συνεργασιών με το Ισραήλ και την Αίγυπτο για περαιτέρω αμυντική συνεργασία στο θαλάσσιο και εναέριο τομέα.

Τα στρατηγικά συμφέροντα του Ελληνισμού στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο περιλαμβάνουν τη διατήρηση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, της απεριόριστης πρόσβασης στον υποθαλάσσιο ορυκτό πλούτο από τους δικαιούμενους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο Θαλάσσης και την ασφαλή μεταφορά των πόρων μεταξύ της Ελλάδος των Συμμάχων και των εταίρων σε όλη την Ευρώπη. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας ενόψει των τεράστιων αμφίδρομων και επενδυτικών δεσμών, των πολλών κοινών περιφερειακών και παγκόσμιων συμφερόντων, όπως η δέσμευση για αξιόπιστη συλλογική άμυνα του ΝΑΤΟ και εμβάθυνση εταιρικής σχέσης ασφαλείας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Κλείνοντας, πιστεύω τέσσερις προϋποθέσεις απαιτούνται να ληφθούν για τη σύνταξη μιας νέας Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Ασφαλείας

• Σε μια περίοδο ενός έντονου ανταγωνισμού με γεωπολιτικές ανακατατάξεις, ο Ελληνισμός και οι σύμμαχοι του βρίσκονται αντιμέτωποι με τη πρόκληση της ναυτικής ισχύος στη διάσταση της αποτροπής και της άμυνας για το θαλάσσιο έλεγχο στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

• Η αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα και η ανάπτυξη μιας σειράς από νέες θαλάσσιες μονάδες κρούσεως επιφανείας και υποβρυχίων έχουν κλιμακώσει την απειλή για τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας στη Μεσόγειο, που είναι η κεντρική περιοχή ευθύνης για την άντληση και ασφαλή μεταφορά των υποθαλασσίων πόρων και ένας χώρος όπου είναι απαραίτητη η ασφάλεια για την ενίσχυση των δυνάμεων που θα αναπτύσσονται σε περίπτωση μιας σοβαρής κρίσης στη Μέση Ανατολή.

• Οι ελληνικές και συμμαχικές αεροναυτικές μονάδες απαιτείται να δίνουν απαντήσεις που περιλαμβάνουν μια αυξημένη ναυτική επιχειρησιακή συνεργασία, διευρυμένες αεροναυτικές ασκήσεις, τη διασπορά και αποθήκευση αξιόπιστου εξοπλισμού, καθώς και την άμεση επισκευή και αποκατάσταση των Ναυτικών Βάσεων στη Κύπρο για περαιτέρω αξιοποίηση.

• Οι εξελίξεις αυτές πρέπει να ενσωματωθούν στη Πολιτική Εθνικής Άμυνας Ασφαλείας και στα εθνικά σχέδια για την άμυνα της Μεσογείου και να δοκιμάζονται μέσα από ασκήσεις και συνεκπαίδευση με τους συμμάχους. Μπορεί να υπάρχουν ευκαιρίες για τη βελτίωση αυτής της ολοκλήρωσης στο πλαίσιο των τριμερών συνεργασιών με Ισραήλ και Αίγυπτο και τη συνεργασία με τη Κύπρο στο πλαίσιο του ενιαίου αμυντικού χώρου.

 Δημήτρης Τσαιλάς
Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ

https://www.liberal.gr/arthro/228016/amyna--diplomatia/2018/gia-tin-antimetopisi-tis-neas-nautikis-stratigikis-tis-tourkias.html?fbclid=IwAR01K2y2XlVMHRFAvgQsO_okPPAyd9-g0jDMCDKly6jsJ7xMWR912XsY9sU
 14 Νοεμβρίου 2018 
 

2.
Στο φως η δράση του Γερμανού κατασκόπου της Τουρκίας στην Κω.

«Το πρώτο μέρος της συμφωνίας ήταν να συλλέγουμε στοιχεία και πληροφορίες γι’ αυτά που θα μας έλεγαν οι δύο Τούρκοι. Ο πρώτος στόχος ήταν να έχω υπό παρακολούθηση στρατιωτικούς στόχους. Να καταγράφω τις κινήσεις στρατευμάτων, την κατάσταση των υποδομών, την επιχειρηματική ανάπτυξη του νησιού, εάν για παράδειγμα κατασκευάζονται μεγάλες βιομηχανικές μονάδες».

Το πρωί της 15ης Οκτωβρίου 2014 αστυνομικοί της Ασφάλειας ειδοποιήθηκαν ότι ο οδηγός ενός Ι.Χ. φωτογράφιζε τις εγκαταστάσεις του στρατιωτικού φυλακίου «Πόρτες», στην Κω. Η κινητοποίηση ήταν άμεση και λίγη ώρα αργότερα, ο ύποπτος εντοπίστηκε σε αγροτικό δρόμο, κοντά στο χωριό Πυλί. Στο αυτοκίνητό του βρέθηκαν κιάλια, μία διόπτρα, μία φωτογραφική μηχανή και τρεις κάρτες μνήμης. Ακολούθησε έρευνα στο σπίτι του στην πόλη της Κω και τελικά, ο 69χρονος συνταξιούχος Γερμανός συνελήφθη κατηγορούμενος για κακουργηματική κατασκοπεία.

Δύο χρόνια αργότερα, το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ρόδου του επέβαλε ποινή κάθειρξης 14 ετών και έκτοτε κρατείται στη δικαστική φυλακή του νησιού. Με αφορμή τη δίκη του σε δεύτερο βαθμό που είναι προγραμματισμένη να ξεκινήσει αύριο, η «Κ» φέρνει στο φως τις καταθέσεις των Ελλήνων αξιωματούχων που ενεπλάκησαν στην έρευνα, την ομολογία του κατηγορουμένου και τα πρακτικά της πρωτόδικης δίκης που αποτελούν ένα σπάνιο ντοκουμέντο για τα σχέδια κατασκοπείας των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας (ΜΙΤ) εις βάρος της Ελλάδας.

Η περιπέτεια

Ο 69χρονος Γερμανός υπηρέτησε για 11 χρόνια στον στρατό της Ανατολικής Γερμανίας (1970-1981), εργάστηκε σε εταιρεία τηλεπικοινωνιών και μετά τη συνταξιοδότησή του αποφάσισε με τη γυναίκα του να εγκαταλείψουν τη Γερμανία και να εγκατασταθούν «σε μια πιο ζεστή περιοχή»: «Δεν μπορούσαμε να πάμε εκεί όπου είναι οι πλούσιοι, γιατί εμείς δεν ήμασταν πλούσιοι, έτσι επιλέξαμε την Τουρκία», κατέθεσε στην απολογία του. Το 2008 εγκαταστάθηκε μαζί με τη σύζυγό του στην περιοχή Yenifoca, κοντά στη Σμύρνη. Ωστόσο, όπως υποστήριξε στην απολογία του, έπεσαν θύματα απάτης από μεσίτη, ο οποίος αφού τους πήρε τα χρήματα εγκατέλειψε την Τουρκία και διέφυγε στις Φιλιππίνες.

Ενεπλάκησαν σε δικαστική διαμάχη με το τουρκικό δημόσιο και τελικά, το καλοκαίρι του 2012 αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία και να εγκατασταθούν μόνιμα σε κάποιο από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, την Κω. «Δεν θέλαμε να φύγουμε από την περιοχή του Αιγαίου γιατί μας άρεσε το κλίμα και η ατμόσφαιρα», κατέθεσε. Στρατολογήθηκε από τους πράκτορες της ΜΙΤ λίγο καιρό πριν φύγει από την Τουρκία, με αφορμή –όπως υποστήριξε– την εμπλοκή που παρουσιάστηκε κατά την αγορά του σπιτιού του. «Με πλησίασαν δύο άτομα, τα οποία γνώριζαν λεπτομέρειες της κατάστασής μου και, μάλλον από τον κύκλο μας, έμαθαν ότι σκοπεύαμε να μετακομίσουμε στην Ελλάδα».

Περιέγραψε ως εξής τον τρόπο που τα στελέχη της ΜΙΤ τον προσέγγισαν και τον ενέταξαν στις τάξεις της υπηρεσίας: «Και οι δύο μιλούσαν γερμανικά. Δεν με πλησίασαν στα κρυφά αλλά σε ένα καφενείο που έπινα καφέ. Νομίζω ότι έμεναν στη Σμύρνη χωρίς να γνωρίζω διεύθυνση. Συναντηθήκαμε άλλες τρεις με τέσσερις φορές. Οι συναντήσεις μας γίνονταν σε δημόσια μέρη, απλά πάντα καθόμασταν πιο απόμερα όπου μπορούσαμε να μιλήσουμε ήσυχα. Μου έδωσαν να καταλάβω ότι στον ελληνικό χώρο, ειδικότερα στα νησιά συνεργάζονται με συνταξιούχους. Κατάλαβα ότι έχουν ένα δίκτυο συνταξιούχων, οι οποίοι συλλέγουν πληροφορίες και τις μεταβιβάζουν σ’ αυτούς».

Ο 69χρονος εισέπραττε αμοιβή 2.000 ευρώ τον μήνα για τις πληροφορίες που τους έστελνε, ενώ του δικαιολογούσαν άλλα 1.000 για «οδοιπορικά» και την προμήθεια εξοπλισμού (φωτογραφικές μηχανές, κάρτες SIM κ.λπ.). Τα χρήματα έμπαιναν σε λογαριασμό που διατηρούσε στη Γερμανία. Τι ενδιέφερε τους Τούρκους πράκτορες; Οι κινήσεις των στρατευμάτων, οι υποδομές του νησιού αλλά και τα δρομολόγια των πλοίων του ευρωπαϊκού οργανισμού Frontex που περιπολούσαν στην οριογραμμή Ελλάδας - Τουρκίας για τον εντοπισμό παράτυπων μεταναστών. Για να στέλνει το υλικό «απέναντι», τα στελέχη των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών είχαν εφοδιάσει τον Γερμανό με ένα laptop και ένα USB, που ενώ έμοιαζε με κοινή συσκευή αποθήκευσης είχε εγκατεστημένο ένα ειδικό λογισμικό για την κωδικοποιημένη μετάδοση πληροφοριών.

«Γνώριζε τι έκανε»

Ο εξοπλισμός που βρέθηκε στην κατοχή του 69χρονου στάλθηκε στο τμήμα εξέτασης ψηφιακών πειστηρίων της ΕΛ.ΑΣ., ενώ αξιολογήθηκε και από συνταγματάρχη του στρατού, με εξειδίκευση στις πληροφορίες. Στο δικαστήριο κατέθεσε ότι από το σύνολο των περίπου 300 φωτογραφιών, οι 140 αφορούσαν σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, 40 γέφυρες, 35-40 υποδομές κοινής ωφελείας όπως κεραίες και δεξαμενές πετρελαίου, ενώ υπήρχαν και φωτογραφίες δημοσίων υπηρεσιών. «Γνώριζε πολύ καλά τι έκανε, απαιτούνται στρατιωτικές γνώσεις για να τραβήξεις αυτά. Θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της χώρας. Η θέση του στρατοπέδου μπορεί να φανεί στο Google, όχι όμως και τα μέσα που διαθέτει», κατέθεσε στο ακροατήριο το στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων.

Μετά τη σύλληψή του, ο 69χρονος ομολόγησε την πράξη του και συνεργάστηκε με τις ελληνικές αρχές παρέχοντας όσες διευκρινίσεις του ζητήθηκαν από τα στελέχη της ΕΥΠ που συνέχισαν –μέχρι πολύ πρόσφατα– να τον επισκέπτονται στις δικαστικές φυλακές της Κω. «Θέλω να δηλώσω ότι λυπάμαι εάν προκάλεσα οποιαδήποτε βλάβη στην ασφάλεια της χώρας και εύχομαι η πραγματική ζημιά που προκλήθηκε από τη δράση μου να είναι μικρή. Θεωρώ ότι αυτά που έδωσα δεν είναι μυστικά μεγάλης αξίας».

Μιλώντας στην «Κ» ο συνήγορός του Αχιλλέας Δασκαλάκης τόνισε ότι ο κατηγορούμενος Γερμανός δεν έστειλε παρά περιορισμένο αριθμό φωτογραφιών στους πράκτορες της ΜΙΤ, το περιεχόμενο των οποίων μάλιστα δεν εμπίπτει στην έννοια του απορρήτου, καθώς πρόκειται για εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε κοινή θέα στο νησί της Κω. Τόνισε ακόμα ότι ο εντολέας του δεν είχε σκοπό να βλάψει τα συμφέροντα της χώρας και μετανιώσει για την πράξη του. «Συνεργάστηκε με τις ελληνικές υπηρεσίες και απάντησε σε όσες ερωτήσεις του έθεσαν οι Ελληνες αξιωματούχοι», κατέληξε.

Τον Αύγουστο του 2013, στη Χίο συνελήφθη ένας ακόμα Γερμανός συνταξιούχος, κατηγορούμενος για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας για λογαριασμό της ΜΙΤ. «Οταν συνέλαβαν κάποιο άλλο συνταξιούχο στην Ελλάδα, με ειδοποίησαν ότι εκείνο το διάστημα ήμουν σε άδεια και δεν θα έπρεπε να κάνω τίποτα», αποκάλυψε στην κατάθεση - ομολογία του ο 69χρονος, που δικάζεται αύριο στην Κω.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ

http://www.kathimerini.gr/993373/gallery/epikairothta/ereynes/sto-fws-h-drash-toy-germanoy-kataskopoy-ths-toyrkias-sthn-kw

5/11/2018

3.
Ξέμεινε από πιλότους ο Ερντογάν – Συναγερμός για τον δεύτερο ισχυρότερο στρατό του ΝΑΤΟ.

Η ισλαμική κυβέρνηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αποσαθρώσει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, καταστρέφοντας ό,τι αποτελούσε μια ισχυρή αεροπορία με έναν καλά διατηρημένο στόλο μαχητιών F-16. Όλα έλαβαν χώρα με το πρόσχημα ότι έπρεπε να καταπολεμήσει το στημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, ενώ το ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τον Jens Stoltenberg, ουσιαστικά δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει το κύμα συλλήψεων αξιόλογων αξιωματικών με αμφισβητούμενες κατηγορίες.

Ο Ερντογάν έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να διώξει 150 στρατηγούς, 7.595 ανώτερους αξιωματικούς και 5.723 υπαξιωματικούς από το 2016 στις περισσότερες περιπτώσεις με την  κατηγορία συμμετοχής σε τρομοκρατική ενέργεια και με κάποιους ισχυρισμούς για συνομωσία στο πραξικόπημα. Συνολικά, 15.153 καλά εκπαιδευμένο προσωπικό απολύθηκε από τον στρατό σύμφωνα με τις δηλώσεις στο Κοινοβούλιο του υπουργού Άμυνας και πρώην Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Χουλουσί Ακάρ, την 1η Νοεμβρίου 2018.

Οι περισσότεροι από τους παραπάνω δεν είχαν καμία σχέση με την απόπειρα πραξικοπήματος και μερικοί, στην πραγματικότητα, είχαν σταλεί σε αποστολές στο εξωτερικό εκείνη την εποχή. Ωστόσο, τσουβαλιάστηκαν όλοι από την κυβέρνηση με εντελώς κατασκευασμένες κατηγορίες και ρίχτηκαν στη φυλακή, χωρίς καμία πραγματική απόδειξη. Κατηγορούνται για προσχώρηση στο κίνημα Γκιουλέν, μια ομάδα πολιτών που είναι έντονα επικριτική απέναντι στην κυβέρνηση Ερντογάν και η οποία έγινε αποδιοπομπαίος τράγος από τον Ερντογάν για όλα τα λάθη που έλαβαν χώρα υπό την διακυβέρνησή του.

Η άνευ προηγουμένου εκκαθάριση έχει επιφέρει τεράστιο πλήγμα στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία, που θεωρείται η ραχοκοκαλιά του στρατιωτικού δόγματος της Τουρκίας, δεδομένου ότι η χώρα δεν διαθέτει σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας μεγάλης εμβέλειας για την αποτροπή των εναέριων επιθέσεων. Η Τουρκία επέλεξε από καιρό να διατηρήσει ένα ισχυρό στόλο αεριωθούμενων αεροσκαφών για τον έλεγχο του εναέριου χώρου της και να διατηρήσει τη δυνατότητα να εξαπολύει επιθέσεις εκτός συνόρων όταν χρειαστεί.

Ο στόλος αποτελείται κυρίως από F-16 και από αεροσκάφη F-35 νέας γενιάς που αναμένεται να ενταχθούν σύντομα στην αεροπορική δύναμη. Οι πιο έντονες διώξεις πραγματοποιήθηκαν στην Πολεμική Αεροπορία, γεγονός που υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση Ερντογάν έχει στοχεύσει συγκεκριμένα τα στελέχη αυτού του κλάδου των ενόπλων δυνάμεων. Μεταξύ των 4.215 στρατιωτικών που απολύθηκαν από την Πολεμική Αεροπορία με εκτελεστικές αποφάσεις, 32 ήταν στρατηγοί, 2.059 ήταν κατώτεροι αξιωματικοί και 1.993 ήταν υπαξιωματικοί.

Το πιο πολύτιμο πλεονέκτημα

Η εκκαθάριση αφαίρεσε το πιο πολύτιμο πλεονέκτημα της Πολεμικής Αεροπορίας – τους πιλότους της. Οι οποίοι απαιτείται να υποβληθούν σε αυστηρή, πολυετή εκπαίδευση και προσεκτική εξέταση προτού τους επιτραπεί να πετάξουν μαχητικά πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Η κυβέρνηση έδιωξε 716 πιλότους μέσω εκτελεστικών διαταγμάτων υπό το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης το οποίο δεν υπόκειται σε δικαστική, στρατιωτική ή νομοθετική εποπτεία. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στο 70% όλων των ενεργών πιλότων που υπηρετούσαν στην Πολεμική Αεροπορία.

Πολλοί από τους βετεράνους, ειδικά στα κέντρα επιχειρήσεων και logistics που βοηθούν τους πιλότους να πετάξουν επιτυχημένες αποστολές, επίσης απομακρύνθηκαν, παρεμποδίζοντας τον στενό συντονισμό μεταξύ αεροπορικών και χερσαίων στοιχείων της Πολεμικής Αεροπορίας. Εκατοντάδες μηχανικοί και προσωπικό εδάφους διώχθηκαν επίσης. Νομίζω ότι αν ένας εχθρός κατάφερνε να εισβάλει στην Τουρκία, δεν θα μπορούσε να κάνει τόσο μεγάλη ζημιά στην Πολεμική Αεροπορία όσο οι εκκαθαρίσεις του Ερντογάν.

Αυτό επίσης αποκαλύπτει ότι το πραξικόπημα ήταν στημμένο από τον Ερντογάν. Αν όλοι αυτοί οι πιλότοι και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας συμμετείχαν πραγματικά στο πραξικόπημα, απλώς δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα για την κυβέρνηση να το καταστείλει, δεδομένης της τεράστιας δύναμης που αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να προβάλλουν. Θα ήταν αδύνατο για οποιαδήποτε πολιτική κυβέρνηση να νικήσει μια τέτοια δύναμη. Από αυτούς που εκκαθαρίστηκαν, 231 πιλότοι ήταν υψηλόβαθμοι, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν υπεύθυνοι για βάσεις, στόλους και μοίρες.

Με άλλα λόγια, ακόμη και το υπόλοιπο 30% των πιλότων που δεν απολύθηκαν δεν μπορούσε απλά να αρνηθεί διαταγές από τους διοικητές τους από τη στιγμή που οι περισσότεροι ήταν γεγονός ότι ενεπλάκησαν στο πραξικόπημα, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση. Για να πούμε την αλήθεια, δεν έγινε τέτοια πραγματική απόπειρα και οι περισσότεροι δεν είχαν καμία σχέση με αυτή την πολύ περιορισμένη κινητοποίηση που αντιστοιχούσε μόνο στο 1% του τουρκικού στρατού.

Το βέτο της Ουάσινγκτον

Δεδομένου ότι τα υπερσύγχρονα αεροπλάνα χρειάζονται έμπειρους πιλότους, η κυβέρνηση Ερντογάν βρέθηκε αντιμέτωπη με μια τεράστια έλλειψη πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας από τη μαζική εκκαθάριση. Ίσως αυτή ήταν η πρόθεση τελικά ενώ οι Αρχές σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να αναπληρώσουν τις απώλειες γρήγορα. Αυτό όμως αποδείχθηκε τουλάχιστον δύσκολο. Η Άγκυρα ζήτησε από την κυβέρνηση του Πακιστάν να στείλει εκπαιδευτές για F-16, κάτι το οποίο το Πακιστάν, ως παραδοσιακός σύμμαχος της Τουρκίας, δέχτηκε με χαρά. Ωστόσο, οι ΗΠΑ άσκησαν βέτο σε ένα τέτοιο αίτημα από την τουρκική κυβέρνηση, η οποία ζήτησε προηγούμενη έγκριση από την Ουάσινγκτον για να καταστήσει τα F-16 διαθέσιμα σε μη Τούρκους υπηκόους σύμφωνα με τη σύμβαση πώλησης των F-16.

Στο παρελθόν, οι ΗΠΑ επέτρεψαν στην Τουρκία να εκπαιδεύσει τους πιλότους της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ σε τουρκικά F-16, αλλά αυτή τη φορά η Ουάσινγκτον αρνήθηκε την άδεια σε Πακιστανούς πιλότους να πετάξουν τουρκικά F-16. Αυτό ήταν ένα σαφές μήνυμα ότι το αμερικανικό Πεντάγωνο δεν ήταν ικανοποιημένο με το κυνήγι μαγισσών του Ερντογάν στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία, η οποία στοχοποίησε τους περισσότερους, αν όχι όλους, φιλονατοϊκούς αξιωματικούς.

Για να αντικαταστήσει του πιλότους η κυβέρνηση Ερντογάν υιοθέτησε επίσης ένα νέο μέτρο για να ανοίξει το δρόμο σε πιλότους που άφησαν την υπηρεσία ή έλαβαν ατιμωτικές καθαιρέσεις τα προηγούμενα χρόνια για να επιστρέψουν στην Πολεμική Αεροπορία. Αλλά μόνο 50 περίπου πιλότοι αποφάσισαν να επανενταχθούν, ενώ οι περισσότεροι επέλεξαν να παραμείνουν στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος πληρώνει υψηλότερους μισθούς.

Όταν αυτό το μέτρο απέτυχε, η κυβέρνηση εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα που επεκτείνει την υποχρεωτική υπηρεσία πιλότων μαχητικών σε 18 χρόνια από 14,5 χρόνια πριν τους επιτραπεί να φύγουν, για παράδειγμα, για να πετάξουν επιβατηγά αεροσκάφη στην πολιτική αεροπορία. Πολλοί πιλότοι που είδαν τους συνεργάτες συναδέλφους τους να διώκονται θέλανε να εγκαταλείψουν την Αεροπορία. Βάσει αυτού του μέτρου, η κυβέρνηση εκτιμά ότι περίπου 100 πιλότοι F-16 θα πρέπει να επιστρέψουν, αλλά ακόμη και αυτή η νομική υποχρέωση αποδείχθηκε άχρηστη για την Πολεμική Αεροπορία.

Δίωξη ακόμα και δοκίμων

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση Ερντογάν κήρυξε μια εποχή κυνηγιού δοκίμων που σπουδάζουν στην Ακαδημία Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, φυλακίζοντας και εκκαθαρίζοντας τόσους πολλούς από αυτούς με αμφίβολες κατηγορίες, επιδείνωσε την ήδη ταραγμένη Πολεμική Αεροπορία. Επιπλέον, με μια βιαστική κίνηση, η κυβέρνηση έκλεισε αυτή τη σχολή με μεγάλη παράδοση αμέσως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016. Παρόλο που τα στοιχεία έδειξαν ότι κανένας από τους κατώτερους δεν συμμετείχε πραγματικά στα επεισόδια, οι εισαγγελείς που ενεργούσαν με εντολές της κυβέρνησης ξεκίνησαν ποινικές διώξεις και κατέθεσαν κατηγορητήρια εναντίον εκατοντάδων δοκίμων της Ακαδημίας, ζητώντας ποινές ισόβιας κάθειρξης.

Για παράδειγμα, στις 11 Ιουλίου 2016, η Ακαδημία Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας στην Κωνσταντινούπολη έστειλε 142 φοιτητές για εκπαίδευση στα αλεξίπτωτα που θα διεξαχθεί στην Ακαδημία Στρατού Ξηράς στην Άγκυρα. Ωστόσο, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, οι εισαγγελείς διέταξαν την κράτηση όλων αυτών των σπουδαστών και κατηγορήθηκαν 51 από αυτούς με διάφορες κατηγορίες ζητώντας από το δικαστήριο να καταδικάσει τους φοιτητές με ποινές ισόβιας κάθειρξης έως και 15 χρόνια φυλάκισης. Η δίωξη συνεχίστηκε παρά την έρευνα της Πολεμικής Αεροπορίας που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι βρίσκονταν στην Άγκυρα ως μέρος της εκπαίδευσης που εξέδωσε ο τότε Διοικητής Πολεμικής Αεροπορίας Abidin Ünal πολύ πριν από τις 15 Ιουλίου. Οι δίκες των δοκίμων συνεχίστηαν παρά την κατακραυγή από τις οικογένειές τους.

Ομοίως, μια άλλη ομάδα σπουδαστών της Ακαδημίας, που φοιτούσαν σε διάφορες τοποθεσίες στην Κωνσταντινούπολη τη νύχτα του πραξικοπήματος με το πρόσχημα στρατιωτικών ασκήσεων, δεν είχαν ιδέα ότι έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι όταν τους είχαν δοθεί οδηγίες να μπουν στα λεωφορεία. Η συνομωσία σχεδιάστηκε από την πρώην Αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας Ünal, που ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές πίσω από το ψεύτικο πραξικόπημα.

Σε μια ασυνήθιστη κίνηση, ο Ünal επισκέφθηκε το Στρατόπεδο Εφαρμοσμένης Εκοπαίδευσης της Ακαδημίας στη Διοίκηση Αεροδρομίου της Γιάλοβ το απόγευμα της 15ης Ιουλίου, πριν από την έναρξη της απόπειρας πραξικοπήματος. Είπε στους αξιωματικούς του στρατοπέδου να δώσουν λίγο χρόνο στους κατώτερους και είπε: «Μην κουράζετε τα αγόρια έξω, θα κουραστούν το βράδυ.» Και ξανά με έκπληξη, διέταξε την ακύρωση των σωματικών ασκήσεων και την τελετή έπαρσης της σημαίας για πρώτη φορά στην ιστορία της ακαδημίας.

Μετά τo ξέσπασμα του πραξικοπήματος, οι δόκιμοι της Ακαδημίας που βρίσκονταν στο στρατόπεδο μεταφέρθηκαν σε ομάδες με λεωφορείο σε διάφορα μέρη της Κωνσταντινούπολης συμπεριλαμβανομένης της Γέφυρας του Βοσπόρου ως ενισχύσεις. Κατά τη διάρκεια των δικαστικών διαδικασιών, οι κάτοικοι κατέθεσαν ότι τους είπαν ότι το ταξίδι ήταν μέρος της εκπαίδευσης για τρομοκρατική επίθεση ή βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας. Αποδείχθηκε ότι ο συνταγματάρχης Hüseyin Ergezen στο στρατόπεδο είχε παραγγείλει 10 λεωφορεία από μια εταιρεία στη Γιάλοβα στις 14 Ιουλίου, μία ημέρα πριν από την απόπειρα.

Την ημέρα του περιστατικού, 450 μαθητές επιβιβάστηκαν στα λεωφορεία και στάλθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Τα λεωφορεία μετέφεραν 80 μαθητές στο αεροδρόμιο Sabiha Gökçen, 300 στο Digiturk και 70 στη γέφυρα. Τα πάντα σχεδιάστηκαν για να δώσουν την εντύπωση ότι πραγματοποιήθηκε ένα πραγματικό πραξικόπημα, όταν στην πραγματικότητα οι περισσότεροι δόκιμοι ήταν άοπλοι. Στις 19 Μαΐου 2018 δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης καταδίκασε εκατοντάδες από αυτούς τους μαθητές, παρόλο που οι εισαγγελείς δεν παρουσίασαν αξιόπιστες αποδείξεις.

Εργαλείο του Ερντογάν

Σε αντίθεση με άλλους κλάδους των δυνάμεων ασφαλείας, όπου η κυβέρνηση αναπλήρωσε τις κενές θέσεις με κομματικούς και ζηλωτές που διέθεταν ελάχιστη ή καθόλου εκπαίδευση, δεν ήταν τόσο εύκολο να αντικατασταθούν οι βετεράνοι πιλότοι για να πετάξουν τα πολύ προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη. Το ζήτημα συζητήθηκε στην Άγκυρα κατά τη διάρκεια επίσκεψης του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ James Mattis τον Αύγουστο του 2017, όταν οι Τούρκοι αξιωματούχοι ζήτησαν την εκπαίδευση νέων πιλότων στις ΗΠΑ. Το Πεντάγωνο εξακολουθεί να εξετάζει το αίτημα.

Πολύ περίεργο είναι ότι η κυβέρνηση όχι μόνο έκλεισε την Ακαδημία Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας στις 25 Ιουλίου 2016 και αφαίρεσε τον τίτλο του αξιωματικού από όλους τους νέους αποφοίτους εκείνου του έτους, μετέθεσε επίσης σπουδαστές που δεν είχαν αποφοιτήσει ή ακόμα σπούδαζαν σε άλλα πανεπιστήμια άσχετα με την στρατιωτική εκπαίδευση. Άνοιξε εκ νέου την Ακαδημία Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας και πάλι τον Φεβρουάριο του 2017 στο νεοσυσταθέν Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας, αλλά δυσκολεύτηκε να προσελκύσει νέους φοιτητές.

Πίσω από αυτή τη ριζική αναμόρφωση βρίσκεται η ατζέντα του Ερντογάν για να μετατρέψει τον τουρκικό στρατό, ειδικά την Πολεμική Αεροπορία, σε ένα εργαλείο του κόμματος για να προωθήσει τους στόχους του. Θέλει να ισχυροποιήσει τόσο πολύ την ισλαμική κυβέρνησή του ώστε να στηρίξει την προσπάθειά του να εξάγει την πολιτική ισλαμική ιδεολογία με τη βία (hard power). Για παράδειγμα, μια από τις αλλαγές που εισήγαγε η κυβέρνησή του μετά τη σύσταση του Εθνικού Αμυντικού Πανεπιστημίου ήταν να αρχίσει να δέχεται υποψηφίους από θρησκευτικά γυμνάσια imam-hatip, όπου ο Ερντογάν είχε σπουδάσει. Η κυβέρνηση διόρισε επίσης έναν ισλαμιστή καθηγητή ιστορίας, μια νεο-οθωμανική φιγούρα, ως πρύτανη του πανεπιστημίου, που εκπαιδεύει αξιωματικούς για όλους τους κλάδους του τουρκικού στρατού.

Καθηγητής Erhan Afyoncu.

Διακρίσεις σπουδαστών

Το όνομα του είναι ο Erhan Afyoncu, ένας νοσταλγός της οθωμανικής περιόδου που γράφει τακτικά στην καθημερινή Sabah, που ανήκει στην οικογένεια του Erdoğan. Μερικά από τα γραπτά του μαρτυράνε τις ιδέες του. Για παράδειγμα, έγραψε πώς η Ευρώπη θεωρεί εχθρική τη μουσουλμανική Τουρκία, πώς οι Αυστριακοί τρομοκρατούνται από τους Τούρκους και πως οι ΗΠΑ πλήρωναν φόρους στους Οθωμανούς. Μιλά για οθωμανική επέκταση στην Αφρική, την Ασία και σε άλλες περιοχές του κόσμου και επιχειρεί να παραλληλίζει τον Ερντογάν με τους σουλτάνους της οθωμανικής περιόδου.

Ενώ οι φοιτητές υποβλήθηκαν σε έλεγχο για να διαπιστωθεί εάν συμμορφώθηκαν με την ισλαμική και νεο-εθνικιστική ιδεολογία της κυβέρνησης Ερντογάν πριν γίνουν δεκτοί από το Πανεπιστήμιο Άμυνας και τις στρατωτικές ακαδημίες, η κυβέρνηση στελέχωσε τις ανώτερες τάξεις του στρατού με πολίτες απομέμοντάς τους βαθμούς όπως αυτού του συνταγματάρχη ή του στρατηγού.

Η επιτροπή που επιλέγει προσωπικό για θέσεις αξιωματικών ελέγχθηκε από τον Adnan Tanrıverdi, συνταξιούχο ισλαμιστή στρατηγό, ο οποίος έλαβε επίσημη θέση επικεφαλής στρατιωτικού συμβούλου του προέδρου τον Αύγουστο του 2016, ένα μήνα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Είναι ο άνθρωπος που θα αναμορφώσει τον μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, διευθύνοντας την πολιτική προσλήψεων μέχρι το 2020. Ο Tanrıverdi είναι γνωστός για την ισλαμική του ιδεολογία και έχει συμβουλεύσει τον Ερντογάν για χρόνια, έστω και ανεπίσημα. Ο Tanriverdi διοικεί τη παραστρατιωτική ομάδα SADAT, η οποία εκπαιδεύει μαχητές τζιχαντιστές που αγωνίζονται στη Λιβύη και τη Συρία.

Η Πολεμική Αεροπορία έχει πληγεί σοβαρά από το καθεστώς Ερντογάν, φέρνοντας την αναλογία των πιλότων σε αεροσκάφη στο 0,8 (0,6 σύμφωνα με ορισμένες αναφορές) σε 1, η οποία είναι αρκετά χαμηλή. Αλλά η κατάσταση των άλλων όπλων στον τουρκικό στρατό δεν διαφέρει από αυτή την τρομερή ιστορία. Αυτό δεν είναι μόνο η πιο θεμελιώδης πρόκληση για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Τουρκίας και τις στρατηγικές ανάγκες ασφαλείας, αλλά και μια αυξανόμενη απειλή για τη δομή ασφάλειας της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, που δεν μπορεί να ληφθεί ελαφρώς, δεδομένων των εκτεταμένων συνεπειών αυτής της μεταμόρφωσης στην Τουρκία για συμμαχικά κράτη.

  Abdullah Bozkurt  

Πηγή: Turkishminute

https://slpress.gr/anadimosieuseis/xemeine-apo-pilotoys-o-erntogan-synagermos-gia-ton-deytero-ischyrotero-strato-toy-nato/?fbclid=IwAR3IT9-7SkoWy8DMWRQxcmZXAJsXrg7g4RxH5lS5emCy1AytBixcrqhgsCE
15/11/2018

UMIT BEKTAS / REUTERS

4.
Οι πειρατές και το ποντίκι που βρυχάται.

Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται σήμερα, στο εσωτερικό της Τουρκίας, ισχυρότερος από ποτέ. Στο εξωτερικό όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.

«Δίκαιο», «Ιστορικά δικαιώματα», «συμφέροντα» είναι λέξεις που στολίζουν τις διάφορες Τουρκικές δηλώσεις, ώστε να θολώνουν τα νερά βάζοντας φερετζέ στις αρπακτικές προθέσεις των αυθεντικών πειρατών. 

Η πομπώδης, λεκτική ή πρακτική, «κήρυξη πολέμου» της «Φαμίλιας Ερντογάν» σε ΗΠΑ, Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, Συρία, Ιράκ, Αίγυπτο, Κουρδικούς πληθυσμούς μέσα στα εδάφη της σημερινής Τουρκίας, η κατάρριψη Ρωσικού στρατιωτικού αεροσκάφους στις 24 Νοεμβρίου 2015 και η θεαματική kolotoumba που ακολούθησε καθώς και οι συνεχείς λεονταρισμοί ύψιστης έντασης όλων των «εκπροσώπων» της Φαμίλας, θυμίζουν έντονα το σατυρικό μυθιστόρημα του Λέοναρντ Γουίμπερλεϊ «Το ποντίκι που βρυχάται», το οποίο μετέτρεψε σε παγκόσμια κινηματογραφική επιτυχία ο Τζακ Άρνολντ, με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Σέλερς, το 1959.

Η μόνη διαφορά με την σκληρή, σημερινή πραγματικότητα είναι το γεγονός πως ο αρχηγός της «Φαμίλιας Ερντογάν», κηρύσσοντας τον πόλεμο στις ΗΠΑ, δεν έχει στα χέρια του κάποιο αποτελεσματικό υπερόπλο, όπως ο ήρωας του μυθιστορήματος.

Στην χώρα της «Φαμίλιας Ερντογάν» «δεν υφίστανται πλέον νόμος, δικαιοσύνη και ελευθεροτυπία» σύμφωνα με τον αρχηγό των Κεμαλιστών Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος βρίσκεται κυριολεκτικά μουδιασμένος και δίνει την εντύπωση πως φοβάται για την ζωή και την προσωπική του ελευθερία.

Ο πληθωρισμός καλπάζει (τρέχει με ρυθμό 25% πλέον), η ανεργία αυξάνεται ραγδαία, η υποτίμηση της Τουρκικής λίρας κυμαίνεται στα επίπεδα του 40% μέσα στο 2018, περισσότεροι από 10 Τούρκοι δημοσιογράφοι εξαφανίστηκαν όπως ακριβώς και ο Κασόγκι, 7 δολοφονήθηκαν και 300 τουλάχιστον βρίσκονται στις φυλακές, 190 περίπου Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας σε ολόκληρη την Τουρκία φιμώθηκαν γιατί δεν υποκλίθηκαν στην Φαμίλια, οι ξένοι επενδυτές εγκαταλείπουν την Τουρκία, η «αφομοίωση» του derin devlet (Βαθύ Κράτος των Κεμαλιστών) από τους ισλαμιστές έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, δεκάδες χιλιάδες «αντιφρονούντες» κάθε κατηγορίας (πολιτικοί, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστικοί, δημόσιοι λειτουργοί, ακαδημαϊκοί, συνδικαλιστές, απλοί πολίτες) σαπίζουν στις Τουρκικές φυλακές, περισσότεροι από 100.000 Τούρκοι πολίτες απολύθηκαν ακόμα και με απλή υποψία ότι ήταν «αντιφρονούντες».

Μέσα σε αυτόν τον «παράδεισο» που δημιούργησε η «Φαμίλια Ερντογάν» για τον Τουρκικό λαό με αφορμή το δήθεν «πραξικόπημα» του Ιουλίου του 2016 και εν όψει της άμεσης άφιξης του γεωτρύπανου της Exxon Mobil στην Κύπρο, τα μέλη και οι εκπρόσωποι της Φαμίλιας δίνουν συνεχώς «παραστάσεις» οι οποίες συναγωνίζονται η μία την άλλη, σε ακραίο φανατισμό:

«Το Τουρκικό έθνος θα λειώσει τα κεφάλια των πειρατών» (Ντεβλέτ Μπαχτσελή, φερέφωνο και υποστηρικτής της Φαμίλιας, Πρόεδρος των Εθνικιστών, 6 Νοεμβρίου 2018), «Δεν θα αφήσουμε κανέναν πειρατή να εκμεταλλευθεί τα συμφέροντά μας σε αυτή την περιοχή» (Αρχηγός της Φαμίλιας, 3 Νοεμβρίου 2018), «Παρενόχληση Τουρκικού πλοίου και θερμό επεισόδιο, θα τελειώσει με μια στρατιωτική καταστροφή για την Ελλάδα» (Γιγίτ Μπουλούτ, σύμβουλος – εξαπτέρυγο της Φαμίλιας, 22 Οκτωβρίου 2018).

«Όλοι ξέρουμε ποιοι είναι οι πειρατές του Αιγαίου. Οι πειρατές κρίνονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ελλάδα δεν προκαλεί κανέναν και δεν υποχωρεί ούτε χιλιοστό. Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της ΕΕ». Η αποστομωτική απάντηση της Ελληνικής πλευράς (Υπ. Εθνικής Άμυνας, 5 Νοεμβρίου 2018) έβαλε μεν τα πράγματα στην θέση τους, ουδόλως όμως πτόησε το «σύστημα» της Φαμίλιας.

Η κορύφωση πάντως του Τουρκικού παραλογισμού προήλθε από τον «συνετισμένο» Χουλουσί Ακάρ που υποδύεται τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας της Φαμίλιας: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ οι συνομιλητές μας να παραβιάσουν το δίκαιο, τα ιστορικά δικαιώματα και τα συμφέροντά μας στη γαλάζια πατρίδα μας στη θάλασσα. Πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι δεν θα πετύχει κανένα σχέδιο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο στο οποίο δεν συμμετέχει η Τουρκία και η βόρεια Κύπρος» (3 Νοεμβρίου 2018).

Κατά πάγια Τουρκική τακτική ο Χουλουσί Ακάρ δεν μιλάει για «Διεθνές Δίκαιο», απλά για το υποκειμενικό «δίκαιο» των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων της Φαμίλιας. «Δίκαιο», «Ιστορικά δικαιώματα», «συμφέροντα» είναι λέξεις που στολίζουν τις διάφορες δηλώσεις των Τούρκων, ώστε να θολώνουν τα νερά βάζοντας φερετζέ στις αρπακτικές προθέσεις των αυθεντικών πειρατών. Βέβαια, η «παράκαμψη» του Διεθνούς Δικαίου στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο, δεν εμποδίζει καθόλου την επίσημη Τουρκία να επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο επιλεκτικά, όπου και όποτε την βολεύει.

Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται σήμερα, στο εσωτερικό της Τουρκίας, ισχυρότερος από ποτέ: Άλωσε τους δύο παραδοσιακούς αντιπάλους της εξουσίας του (στρατό και δικαιοσύνη), φίμωσε τους πολιτικούς του αντιπάλους, απαγόρευσε την ελευθερία έκφρασης «εξαφανίζοντας» ή φυλακίζοντας δημοσιογράφους και κλείνοντας «αντίθετα» ΜΜΕ, χρησιμοποιεί αμείλικτα στρατιωτικά μέσα για την εξολόθρευση Κουρδικών πληθυσμών στην νοτιοανατολική Τουρκία. Με τους τρόπους αυτούς και πολλούς άλλους που έχουν την ίδια ακριβώς νοοτροπία, εδραίωσε την κυριαρχία του στα πρότυπα ενός σύγχρονου «Σουλτάνου».

Στο εξωτερικό όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά: Η επιθετική, ανοικτή αμφισβήτηση συνθηκών, συμφωνιών, συμμαχιών και συνεργασιών απέναντι σε παραδοσιακούς φίλους και συμμάχους καθώς και η πρακτική «αποκήρυξη» του Διεθνούς Δικαίου με την μονομερή «απαλλαγή» από τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται, δημιούργησαν τεράστιες ρωγμές στην εμπιστοσύνη αλλά και στην παραδοσιακή πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας από ολόκληρη την Δύση – και όχι μόνο.

Δημιούργησαν επίσης την πολύ ισχυρή αίσθηση απομάκρυνσης της Τουρκίας από την Δύση σε μια νεφελώδη κατεύθυνση νέων συμμαχιών (Ρωσία, Περσία, Κατάρ) χωρίς όμως ελάχιστο ίχνος πραγματικής εμπιστοσύνης. Άλλωστε, όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, η συγκυριακή «εμπιστοσύνη» καταρρέει στην πρώτη δυσκολία, στην πρώτη ουσιαστική διαφωνία.

Συμπέρασμα:Το πλέον ιδανικό «σενάριο» για τα Ελληνικά και Κυπριακά εθνικά θέματα που θεμελιώνονται πλήρως στο Διεθνές Δίκαιο, είναι πλέον η εφαρμογή των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών για την αποχώρηση όλων των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, η επανένωση της Κύπρου, η ένταξη της στο ΝΑΤΟ, η ανακήρυξη Ελληνικής ΑΟΖ με ταυτόχρονη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και η απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Ελλάδος και της Κύπρου, σε αρμονική συνεργασία με όλους τους νόμιμους, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, «συν-δικαιούχους» των φυσικών πόρων όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και οποιοσδήποτε άλλος.

Οι γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονται στην περιοχή μας, ευνοούν την εκπλήρωση του παραπάνω «ιδανικού» σεναρίου, περισσότερο από ποτέ. Όχι γιατί η Ελλάδα ή η Κύπρος έχουν την δύναμη που απαιτείται ώστε να το επιβάλλουν, αλλά γιατί όλοι όσοι καθοδήγησαν και επέβαλαν την Τουρκική παρουσία στην Κύπρο, όσοι εξέθρεψαν τις Τουρκικές «απαιτήσεις» στο Αιγαίο ή στην Μεσόγειο, όσοι έδειχναν ακατανόητη «κατανόηση» σε Τουρκικούς παραλογισμούς, έχουν έντρομοι αντιληφθεί πως άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας με τα ίδια τους τα χέρια και πως πρέπει να το ξανακλείσουν το ταχύτερο δυνατό, με κάθε τρόπο!

Η διεφθαρμένη «Φαμίλια Ερντογάν» η οποία ελέγχει σήμερα την Τουρκία, όπως είναι απόλυτα φυσικό, κυριολεκτικά τρέμει μήπως μια αποτυχημένη απόπειρα επιβολής των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων της, οδηγήσει την Τουρκία σε πολύ επώδυνες περιπέτειες και ολόκληρη την «φαμίλια» στην αγχόνη. Συνεπώς μπορεί να φωνάζει συνεχώς, μπορεί να απειλεί, δεν μπορεί όμως να αναλάβει καμιά δράση χωρίς τις πολύ γερές πλάτες που πάντοτε είχε η Τουρκία, όταν αποφάσιζε μια κρίσιμη «πολεμική» ενέργεια.

Αυτή ακριβώς η πολύ σημαντική προϋπόθεση που απουσιάζει από την σημερινή συγκυρία, περιορίζει την «Φαμίλια Ερντογάν» αποκλειστικά και μόνο σε λεκτικές ακρότητες.

Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, ο διαμελισμός της Τουρκίας και η κρεμάλα για ολόκληρη την Φαμίλια θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο επίλογος των γεωπολιτικών ανακατατάξεων της ευρύτερης περιοχής μας, ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει την δημιουργία Κουρδικού κράτους και την ειρήνευση στην πολύπαθη Συρία…

Λεωνίδας Κουμάκης Νομικός,
 Συγγραφέας. Μέλος του International Hellenic Association (IHA)

https://www.huffingtonpost.gr/entry/oi-peirates-kai-to-pontiki-poe-vrechatai_gr_5be93851e4b0dbe871acb47b?utm_hp_ref=gr-homepage&fbclid=IwAR0LMybojLdCMuucwuHYnZpKH6X3ZV3ToijuC8vpt_vGrpI5lAE8CBJ8COc
12/11/2018  

 5.
Το προσωπείο του λύκου φιγουράρισε στη Figaro.

Αν δεν ήταν χαρακτηριστικό όλων των απολυταρχικών ηγετών η επίκληση και τα εγκώμια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, της ειρήνης και της ελευθερίας, το άρθρο του Τούρκου προέδρου στην Figaro της 10ης Οκτωβρίου θα μπορούσε να αποτελέσει κείμενο για σχολική διδασκαλία. Η εκατοστή επέτειος της λήξης του A’ Παγκοσμίου Πολέμου οδήγησε τη γαλλική εφημερίδα να ζητήσει την αρθρογραφική συμβολή του κ. Ερντογάν.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, ο Τούρκος πρόεδρος στρεφόμενος προς το δυτικό αναγνωστικό κοινό, εγκατέλειψε της αντιδυτικές κορώνες, με τις οποίες έχει συνηθίσει μεγάλη μερίδα του εσωτερικού του ακροατηρίου, για να εγκωμιάσει τις αρετές της μόνιμης ειρήνης. Έκανε, μάλιστα, αναφορά στο «σημαντικότερο σχέδιο ειρήνης της ιστορίας«, την ΕΕ, ζητώντας «να συμβάλουν όλοι στις προσπάθειες για ειρήνη και σταθερότητα στηρίζοντας τις δημοκρατικές και τις ταγμένες υπέρ των ελευθεριών διοίκησης στο χώρο της Μέσης Ανατολής«.

Το ευρωπαϊκό προσωπείο που καλύπτει τον αυταρχικό πρόεδρο της Τουρκίας εμφανίζεται ανακαινισμένο. Πάντοτε η Τουρκική Δημοκρατία επεδείκνυε στη Δύση τα δυτικά της ενδύματα, αρχής γενομένης από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της και φθάνοντας μέχρι την έλευση στην εξουσία του ισλαμικού ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης). Πριν από αυτό το τελευταίο, η στρατοκρατούμενη Άγκυρα καλυπτόταν με μία επίφαση δημοκρατίας για να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία και την ανοχή της Δύσης. Με διαλείμματα επιβολής αμιγώς στρατιωτικών καθεστώτων, που ανακαλούσαν στην τάξη όποιους ανήσυχους πολιτικούς η διανοούμενους αποτολμούσαν να αρθρώσουν έντονο διαφορετικό λόγο.

Ο κ. Ερντογάν υποσχέθηκε πολλά ως νέος πολιτικός αστέρας. Όμως, σταδιακά, μεθοδικά και προγραμματισμένα, αφόπλισε τον αυτοαποκαλούμενο θεματοφύλακα του κεμαλισμού και στις 15 Ιουλίου του 2016 τον ευνούχισε. Και μαζί με αυτόν απονεύρωσε βίαια όλους εκείνους που θεωρούσε απειλή για τον ίδιο και το καθεστώς, το οποίο τελικά εδραίωσε στη χώρα του. Σε αυτό ακριβώς αποσκοπούσαν οι μαζικές προγραφές στρατιωτικών, καθηγητών, δημοσιογράφων, διανοουμένων και άλλων ων ουκ έστιν αριθμός.

Οραματίζεται πολλά

Σήμερα, ο “ένθρονος Ταγίπ” οραματίζεται πολλά. Μία Τουρκία πανίσχυρη στρατιωτικά, παραγωγό μεγάλου και ποικίλου φάσματος πολεμικού υλικού, με δύναμη και επιρροή πολύ πιο πέρα από την στενή της περιοχή. Μια Τουρκία που θα μιλάει ισότιμα, αλλά και με τον τρόπο που η ίδια θα επιλέγει, τόσο με μεγάλες δυνάμεις όσο και με μεγάλα διεθνή σχήματα. Το βλέπουμε, εδώ και μερικά χρόνια, στη συμπεριφορά του κ. Ερντογάν έναντι πάντων. Και αυτό διότι γνωρίζει άριστα ότι η Δύση, όσα πολλά επένδυσε στο μεγάλο αυτό γεωπολιτικό κομμάτι που λέγεται Τουρκία, πολύ δύσκολα θα τα εγκαταλείψει για να αφήσει την Άγκυρα να γλιστρήσει σε άλλα χέρια, ή στο χάος της ανατολικής γειτονιάς της.

Γνωρίζοντάς τα όλα αυτά ο Τούρκος πρόεδρος παίζει παράτολμα στη δυτική σκακιέρα βασισμένος όχι μόνο στο ένστικτο και τις ικανότητές του, αλλά και στην απροθυμία της Δύσης να ανατρέχει στα -διαμέσου των δεκαετιών- πεπραγμένα της Τουρκίας τόσο στον διεθνή χώρο όσο και τον εσωτερικό της. Έχει εγκαταλείψει η Δύση τις μνήμες αυτές στον Φρανκ Βέμπερ (συγγραφέα του έργου «Ο επιτήδειος ουδέτερος»), τον Τζορτζ Χόρτον (συγγραφέα του χρονικού της καταστροφής της Σμύρνης «Η κατάρα της Ασίας») και σε κάποιους άλλους συγγραφείς που απευθύνονται σε περιορισμένο κοινό.

Και με το πέρασμα στη λήθη των διαχρονικών τουρκικών άθλων κατά της δημοκρατίας, κατά της ελευθερίας, κατά της ειρήνης και κατά των δικαιωμάτων των γειτόνων της και των ίδιων της των πολιτών, η Τουρκία του κ. Ερντογάν διδάσκει στη Δύση τα δικαιώματά της! Προβάλλοντας μάλιστα τις αντιρρήσεις της για νέους διαχωρισμούς τύπου Sykes-Picot* γιατί, όπως ο Τούρκος πρόεδρος υπογραμμίζει στο άρθρο του, «αυτό απαιτεί τόσο ο σεβασμός στους γείτονές μας όσο και η ασφάλεια των ευρωπαϊκών εθνών ανάμεσα στα οποία βρισκόμαστε και εμείς«.

Πολλή φαιά ουσία

Είναι εύκολοι οι σκωπτικοί χαρακτηρισμοί των εννοιολογικών αυτών ακροβασιών του κ. Ερντογάν και ακόμη πιο εύκολη η διακωμώδησή τους από όσους γνωρίζουν ποια είναι τα ίχνη που έχει αφήσει στην ιστορία το σύγχρονο τουρκικό κράτος. Όμως η Δύση, από την πλευρά της, οφείλει να είναι προσεκτική στις αντιδράσεις της και να μην ενθαρρύνει την Τουρκία του κ. Ερντογάν να την εμπαίζει και να την αποπροσανατολίζει. ΗΠΑ και ΕΕ έχουν αναλώσει πολλή φαιά ουσία ασχολούμενες και ταλαιπωρούμενες τόσο από τις ιδιορρυθμίες και τις αναθεωρητικές τάσεις της Άγκυρας όσο και από την εσκεμμένη μη συμμόρφωσή της με όσα ισχύουν στο χώρο που η ίδια δηλώνει πως θέλει να ανήκει.

Αν η Τουρκία συνεχίσει να απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα για την άσκηση δικαιωμάτων δίνει στην τελευταία το διεθνές δίκαιο, αν συνεχίσει να προσπαθεί να επιβάλει τη δική της ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, αν συνεχίσει να κατέχει ένα τεράστιο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη διατήρηση σε αυτό μεγάλης δύναμης κατοχής, αν συνεχίσει να παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες και να προσβάλει βάναυσα τη δημοκρατία στο εσωτερικό της συνθλίβοντας, με διατεταγμένες δίκες, χιλιάδες Τούρκων που δεν συνοδοιπορούν με την ηγεσία της, να μην περιμένει να σιωπούν όσοι δεν παραβλέπουν τα ανομήματά της, την αντιδημοκρατική και κατά της ελευθερίας συμπεριφορά της.

Ο κ. Ερντογάν μπορεί να γράφει πομπώδη επετειακά άρθρα που φιλοξενούν μεγάλες δυτικές εφημερίδες. Ίσως έχει κατά νουν να γράψει και αυτός ένα βιβλίο-οδηγό, όπως άλλοι που κάποτε κυβέρνησαν επίσης αυταρχικά τις χώρες τους. Εκείνο, όμως, που δεν μπορεί να εξωραΐσει είναι η μακρά σειρά τουρκικών προκλήσεων κατά των εννοιών που αποτελούν τα ίδια τα θεμέλια της ΕΕ. της οποίας η Άγκυρα κρούει την θύρα.

* Το μυστικό Sykes–Picot, που συνήφθη τον Μάιο του 1916, ανάμεσα σε Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία με τη συναίνεση της Ρωσίας, μοιράζονταν σε σφαίρες επιρροής και ελέγχου της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και αρχικά και της Ρωσίας, εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη σημερινή Τουρκία, τη Μέση Ανατολή, το Ιράκ και τη Συρία.

Γιώργος Κακλίκης

Ο Γιώργος Κακλίκης είναι Πρέσβης επί Τιμή. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και Εγκληματολογία στη Λιέγη. Στο μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του ως διπλωμάτης ασχολήθηκε με την Τουρκία και τα Βαλκάνια. Υπηρέτησε στη Γιουγκοσλαβία, την Τουρκία, την ΠΓΔΜ, την Ολλανδία, τον Οργανισμό Απαγόρευσης Χημικών Όπλων στη Χάγη, στα Ηνωμένα Έθνη και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς στη Γενεύη. Είναι ειδικός σύμβουλος στο ΕΛΙΑΜΕΠ.

https://slpress.gr/diethni/to-prosopeio-toy-lykoy-figoyrarise-sti-figaro/?fbclid=IwAR0TLziagBFZ0PqnwsLVbb46agE0E5xM2bOHFyeRpNS1Zd15A958WOJdeK8
 15 Νοεμβρίου 2018

6.
Ιδού ο λόγος που η Λιβύη έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα 
στην Τουρκία…

Παράκρουση επικρατεί στην Τουρκία με το θέμα της Λιβύης, καθώς οι εκπρόσωποί της αποχώρησαν από τη διάσκεψη καταγγέλλοντας… την περιθωριοποίησή τους. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο σήμερα ότι ο πραγματικός λόγος πραγματοποίηση της συνόδου δεν ήταν άλλος από τους υδρογονάνθρακες. Το σύνδρομο καταδίωξης των Τούρκων τους οδηγεί σε πομπώδης αναφορές… «αυτοϊκανοποιητικού» χαρακτήρα, οι οποίες ως συνήθως περιέχουν απειλές, ότι «χωρίς την Τουρκία δεν υπάρχει Μεσόγειος».

Η υπεροψία τους «χτύπησε κόκκινο», καταγγέλλοντας τον Ιταλό Πρωθυπουργό, επειδή συγκάλεσε ανεπίσημη συνάντηση με συμμετοχή και του στρατηγού Χαφτάρ της Λιβύης και του Αιγύπτιου προέδρου Σίσι, χωρίς να τους προσκαλέσει, λες και είχε καμιά υποχρέωση, ξεχνώντας τις απειλές στην ιταλική ENI και την αποχώρησή της από την ιταλική ΑΟΖ…

Οι Τούρκοι για μια ακόμη φορά αρνούνται αυτοκαταστροφικά να αντιληφθούν ότι η πολιτική των προκλήσεων και των απειλών είναι απολύτως αδιέξοδη και τους οδηγεί σε πλήρη απομόνωση, ενώ το να απειλείται η Γαλλία που δραστηριοποιείται μέσω της Total, η οποία συνεργάζεται με την αμερικανική ExxonMobil, είναι φαιδρό.

Όπως και οι ίδιοι, οι χώρες της περιοχής ακολουθούν το συμφέρον τους, έχοντας μάλιστα στο πλευρό τους το διεθνές δίκαιο. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Λιβύης, η οποία έχει κλείσει την πόρτα στην Τουρκία, αφήνοντάς την να παίζει με τις νέο-αυτοκρατορικές της ονειρώξεις.

Ποιο είναι όμως το μεγάλο μυστικό της Λιβύης που είχε καταδικάσει τους Τούρκους, πέραν της ευκαιρίας της να συνταχθεί με τις πραγματικές μεγάλες δυνάμεις της περιοχής, ανοίγοντας μια προοπτική για την επόμενη ημέρα της χώρας, μετά το πέρας του αιματηρού εμφυλίου (τον οποίο αναμένεται να υποδαυλίσει η Άγκυρα);

Το μυστικό αυτό είναι, ότι σύμφωνα με τις ανακοινώσεις και παρουσιάσεις που έγιναν σε ενεργειακό συνέδριο στο Λονδίνο, εντός της λιβυκής ΑΟΖ υπάρχει ένα κολοσσιαίου, κυριολεκτικά, κοίτασμα φυσικού αερίου, εκτιμώμενου μεγέθους 10 φορές τουλάχιστον (με τους πιο μετριοπαθείς και συντηρητικούς υπολογισμούς) του επίσης γιγαντιαίου αιγυπτιακού ΖΟΡ! Τόσο απλά!

Το μέγεθος αυτού του κοιτάσματος αναδεικνύει τη Λιβύη σε «νέο Κατάρ», όταν φυσικά προχωρήσουν οι έρευνες και επιβεβαιωθεί η ύπαρξή του. Η Λιβύη έχει κάθε συμφέρον να συνταχθεί με τη Γαλλία, την Ιταλία, φυσικά τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ελλάδα.

Έχει κάθε συμφέρον να ακολουθήσει τις επιταγές του διεθνούς δικαίου στη χάραξη των θαλασσίων της ζωνών και να περιμένει το πλήρωμα του χρόνου για να «αποζημιωθεί» για την έντιμη και σύννομη στάση της.

Επιστρέφοντας στα τεχνικά στοιχεία του γιγαντιαίου κοιτάσματος εντός της λιβυκής ΑΟΖ, το DP απευθύνθηκε σε κατεξοχήν ειδικούς του τομέα των υδρογονανθράκων, όπως η Τερέζα Φωκιανού, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Flow Energy S.A. και τον Δρ. Η.Κονοφάγο, που είναι Μέλος της Επιτροπής Ενέργειας Ακαδημίας Αθηνών και Αντιπρόεδρος Flow Energy S.A.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έθεσαν υπόψη μας, η Εταιρεία “SPECTRUM” όντως παρουσίασε στο Λονδίνο το 2017 τα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης με τίτλο “Ένα θέαμα μέσα από τα μάτια του Zohr: η αναζήτηση του επόμενου Σούπερ Γίγαντα”. Στην παρουσίαση της εταιρίας σημειώνεται ότι Νοτιοδυτικά της Κρήτης εντοπίστηκαν ύφαλοι καρστικών ασβεστολίθων ανάλογοι με αυτούς που υπάρχουν γύρω από το Ύβωμα του Ερατοσθένη στην Κύπρο.

Ο πρώτος ύφαλος εμφανίζει εξαιρετικές ομοιότητες με τον αντίστοιχο ύφαλο καρστικού ασβεστολίθου του κοιτάσματος “ΖΟΡ” ο οποίος ως γνωστόν έχει μήκος 10 χιλιόμετρα (km) περίπου. Επίσης αυτός ο πρώτος λιβυκός στόχος υφάλου απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα από τα ελληνικά θαλάσσια όρια (όπως αυτά ορίστηκαν από την λιβυκή πλευρά).

Η ¨SPECTRUM” διαπίστωσε με εμφανή έκπληξη ότι ο υπεργιγαντιαίος αυτός στόχος τύπου “ΖΟΡ” έχει 100 km μήκος, ο όγκος του δε υπολογίζεται ότι είναι πιθανότατα 10πλάσιος του κοιτάσματος “ΖΟΡ”, άρα 10 φορές υπεργιγαντιαίος. Μόλις 6 χιλιόμετρα ανατολικότερα υπάρχει ένας δεύτερος στόχος από την λιβυκή πλευρά κοιτάσματος μήκους 80 χιλιομέτρων δηλ. ίσως και 8 φορές μεγαλύτερος από το “ΖΟΡ”.

Από πλευράς μας, διευκρίνισαν οι δυο ειδικοί επιστήμονες, θα πρέπει να αναφερθεί ότι τέτοιου είδους στόχοι υφάλων είναι κατά κανόνα επαναλαμβανόμενοι (όπως αυτό συμβαίνει στην Κύπρο) και θα πρέπει να αναμένεται αντίστοιχη ύπαρξη και ελληνικών υπεργιγαντιαίων στόχων Νοτιοδυτικά της Κρήτης σε πολύ μεγάλα θαλάσσια βάθη (ultra-deep) που πλησιάζουν τα 3.000 μέτρα.

Το θαλάσσιο βάθος δεν αποτελεί εμπόδιο στην περίπτωση αυτή -δεδομένου ότι πρόκειται για τεράστιους στόχους κοιτασμάτων- λαμβάνοντας δε υπ’ όψη μάλιστα ότι σχετικά πρόσφατα, ελληνικής ιδιοκτησίας τότε γεωτρύπανο πραγματοποίησε γεώτρηση σε θαλάσσιο βάθος 3.600 μέτρων.

Η δε εκτιμώμενη αξία των κοιτασμάτων ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια… Απορούμε ακόμα για τη στάση της Λιβύης απέναντι στην Τουρκία;

  ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

https://www.defence-point.gr/news/

idoy-o-logos-poy-i-livyi-ekleise-katamoytra-tin-porta-stin-toyrkia
 14/11/2018  

Οι απόψεις,που δημοσιεύονται στα εκάστοτε-χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν.  Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό  πρωτότυπο κείμενο  παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.