Τουρκικοί τυχοδιωκτισμοί επί χάρτου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ-ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
Τις τελευταίες εβδομάδες ο Tούρκος υπουργός Aμυνας, Χουλουσί Ακάρ, παρουσιάζει διάφορους χάρτες με ακραίες τουρκικές διεκδικήσεις εις βάρος των ελληνικών θαλασσίων ζωνών. Οι χάρτες αυτοί δημιουργήθηκαν την περίοδο 2010-12. Είχε προηγηθεί η υπογραφή συμφωνιών μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας με Αίγυπτο (2003), Λίβανο (2007) και Ισραήλ (2010). Με αυτές η Κύπρος οριοθέτησε την αποκλειστική οικονομική ζώνη της στις νότιες και νοτιοανατολικές της θάλασσες. Ακολούθως, διαχώρισε το μεγαλύτερο τμήμα των θαλάσσιων περιοχών της σε 13 ερευνητικά τεμάχια και προχώρησε σε διεθνείς διαγωνισμούς. Η Τουρκία θεώρησε ότι οι συμφωνίες είναι νομικά άκυρες και κατά συνέπεια μη δεσμευτικές. Διεκδίκησε όλες τις θαλάσσιες περιοχές δυτικά της Κύπρου ως τμήμα της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Στην Κύπρο αναγνώρισε μόνον τα χωρικά της ύδατα. Νοτίως και νοτιοανατολικώς του νησιού η παρέμβαση της Τουρκίας υποτίθεται ότι έγινε για λογαριασμό των Τουρκοκυπρίων που απαίτησαν ό,τι είχε απομείνει. Δικαιώματα, όμως, επί της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ ασκούνται από κράτη και όχι από ομάδες στο εσωτερικό των κρατών, όπως είναι οι Τουρκοκύπριοι.
Τον Απρίλιο του 2012, λίγες ημέρες πριν από τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές, δημοσιεύθηκαν στην τουρκική εφημερίδα της κυβερνήσεως εκχωρήσεις θαλασσίων περιοχών δυτικώς της Κύπρου και νοτίως της Ρόδου και του Καστελλόριζου στην κρατική τουρκική εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ. Το τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου ανάμεσα στην Κύπρο και στη Ρόδο κατέστη και επισήμως αντικείμενο διεκδικήσεως από την Τουρκία. Ολα αυτά δεν αποθάρρυναν τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες που αποφάσισαν να επενδύσουν στα τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ.
Σε εκείνη τη φάση Tούρκοι στρατιωτικοί προχώρησαν σε ασκήσεις επί χάρτου με ακραία σενάρια διεκδικήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Βασικός εμπνευστής των περισσοτέρων είναι ο νυν υποναύαρχος του γενικού επιτελείου ναυτικού, Γιαϊτσί, που δημοσίευσε και σχετική μελέτη (Cihat YAYCI, «Dogu Akdeniz’de Deniz Yetki Alanlarinin PaylasIlmasi Sorunu ve Türkiye»).
Τα βασικά σημεία αυτών των χαρτών είναι τα ακόλουθα: (α) Η Τουρκία εμφανίζεται να είναι το κράτος με το οποίο πρέπει να γίνουν όλες οι οριοθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. (β) Οι χαράξεις βασίζονται στη μέση γραμμή ανάμεσα στις ηπειρωτικές ακτές της Τουρκίας και απέναντι κράτη. (γ) Κατά την οριοθέτηση αγνοούνται απολύτως όλα τα νησιά ανεξαρτήτως μεγέθους. Eτσι αγνοούνται η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κρήτη, ακόμη και η Κύπρος που είναι κράτος. Στα νησιά «αφήνονται» ως θαλάσσια ζώνη μόνον χωρικά ύδατα. (δ) Το δέλεαρ για τις παράκτιες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου είναι, ότι εάν υπογράψουν συμφωνίες με την Τουρκία, θα «κερδίσουν» σημαντικές θαλάσσιες εκτάσεις εν συγκρίσει με οριοθετήσεις με Ελλάδα και Κύπρο.
Συνολική απεικόνιση της καταστάσεως στην Αν. Μεσόγειο
Με κίτρινο σημειώνονται οι επίσημες τουρκικές εκχωρήσεις δικαιωμάτων έρευνας και εκμεταλλεύσεως επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της κυπριακής ΑΟΖ ήδη από τον Μάιο του 2012. Με την κόκκινη γραμμή απεικονίζονται οι νέες διεκδικήσεις που προβάλλει ο Tούρκος υπουργός Aμυνας Χουλουσί Ακάρ και εκτείνονται νοτίως της Κρήτης σε περιοχές που η Ελλάδα έχει ήδη διαχωρίσει σε ερευνητικά τεμάχια.
Πρόταση οριοθετήσεως Τουρκίας
με Λίβανο
Η Τουρκία προτείνει στον Λίβανο να καταγγείλει τη συμφωνία που υπέγραψε με την Κύπρο (2007). Με πορτοκαλί χρώμα σημειώνονται οι περιοχές που θα κερδίσει εν συγκρίσει με τη σημερινή οριοθέτηση. Για τις ανάγκες της τουρκικής προτάσεως αγνοείται η Κύπρος. Το ενδιαφέρον είναι ότι η προτεινόμενη οριοθέτηση παραβιάζει τη συριακή υφαλοκρηπίδα, αφού εισέρχεται εμφανώς σε τμήμα της.
Πρόταση οριοθετήσεως Τουρκίας
με Ισραήλ
Πρόκειται για τον πιο ακραίο από πλευράς συλλήψεως χάρτη. Η Τουρκία βασίζεται σε ένα μικρό τμήμα της ακτογραμμής της για να αμφισβητήσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την κυπριακή ΑΟΖ. Η πρόταση παραβιάζει ελαφρώς και την υποτιθέμενη πρόταση οριοθετήσεως Τουρκίας - Αιγύπτου. Το δέλεαρ για τους Ισραηλινούς είναι ότι το προτεινόμενο όριο τοποθετείται δεκάδες μίλια δυτικότερα του σημερινού.
Πρόταση οριοθετήσεως Τουρκίας
με Αίγυπτο
Η Τουρκία ζητεί από την Αίγυπτο να αποκηρύξει την κατατεθειμένη στον ΟΗΕ συμφωνία της με την Κύπρο (2003). Προτείνει οριοθέτηση ανάμεσα στις τουρκικές και αιγυπτιακές ακτές, αγνοώντας την Κύπρο. Επειδή επιλέγει τη μέση γραμμή, αφήνει εκτός των διεκδικήσεών της (δηλ. «εκχωρεί» στην Αίγυπτο) το επίμαχο τεμάχιο 10, όπου κάνει γεωτρήσεις η ExxonMobil. Η Αίγυπτος εμφανίζεται να «κερδίζει» πολλές χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας περιοχής (με πορτοκαλί χρώμα).
Τουρκικές διεκδικήσεις
νοτίως της Κρήτης
Μέχρι το 2011 οι τουρκικές διεκδικήσεις ορίζονταν δυτικά από τα χωρικά ύδατα Ρόδου - Καρπάθου - Κάσου και ανατολικά από τα χωρικά ύδατα της Κύπρου. Οι Tούρκοι χαρτογράφοι πρότειναν να μην περιοριστούν οι Τουρκοκύπριοι στις περιοχές βορείως και ανατολικώς του νησιού (10.600 τετρ. χλμ.) αλλά να διεκδικήσουν και τις θάλασσες νοτίως (24.500 τετρ. χλμ.). Αυτό έγινε τον Σεπτέμβριο του 2011. Ο χάρτης με τις τουρκικές διεκδικήσεις νοτίως της Κρήτης (8.900 τετρ. χλμ.) εμφανίστηκε από τον Ακάρ τον Οκτώβριο του 2018.
Οι θαλάσσιες ζώνες των νησιών και το «δέλεαρ»
για τη Λιβύη
Οι χάρτες αυτοί παρουσιάστηκαν από τον Ακάρ κατά την επίσκεψή του στη Λιβύη. Στον χάρτη αριστερά οι Τούρκοι προτείνουν να αγνοηθεί η υφαλοκρηπίδα Ρόδου, Καρπάθου, Κάσου και Κρήτης και να θεωρηθούν ως αντικείμενες ακτές για οριοθέτηση αυτές της Τουρκίας. Ετσι η Λιβύη θα «κερδίσει» 16.700 τετρ. χλμ. Στον χάρτη δεξιά οι Τούρκοι δεν περιορίζονται στις περιοχές που έχουν οι ίδιοι όφελος. Προτείνουν στους Λίβυους να συνεχίσουν την οριοθετική γραμμή δυτικά σε όλο το μήκος της Κρήτης, αυξάνοντας κατά 39.000 τετρ. χλμ. την περιοχή τους. Το σύνολο των προτεινόμενων τουρκικών οριοθετήσεων παραβιάζει στοιχειώδεις κανόνες του διεθνούς δικαίου για τις θαλάσσιες ζώνες των νησιών. Κατ’ αναλογίαν, σύμφωνα με την τουρκική λογική, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία ως νησιά δεν έπρεπε να έχουν θαλάσσιες ζώνες στον Ατλαντικό ωκεανό. Η επίκληση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων είναι εντελώς προσχηματική. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν «εκχωρήσει» τα σχετικά δικαιώματα στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ.
Οι χάρτες που υιοθετεί με καθυστέρηση 7-8 ετών από τη δημιουργία τους ο Ακάρ, επιχειρούν να ανατρέψουν το σύνολο των συμφωνιών οριοθετήσεως στις οποίες προχώρησε η Κύπρος με τις γειτονικές της χώρες. Η αμφισβήτηση συμπεφωνημένων θαλασσίων ορίων δεν διαφέρει επί της ουσίας από την αμφισβήτηση χαραγμένων χερσαίων συνόρων. Η προσπάθεια ανατροπής του πολιτικού χάρτη της περιοχής αποτελεί εντελώς τυχοδιωκτική επιλογή, που δυναμιτίζει τη σταθερότητα όλης της Ανατολικής Μεσογείου. Το χειρότερο είναι ότι η Τουρκία αντιμετωπίζει τις θαλάσσιες ζώνες της Ελλάδας και της Κύπρου ως λεία που προτείνει γενναιόδωρα να τη μοιραστεί με τα υπόλοιπα κράτη της περιοχής.
Αγγελος Μ. Συρίγος,
αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής
στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
18/11/2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Mirage 2000-5 Mk2, ο εναέριος κυρίαρχος του Αιγαίου
Αγώνας για την αποκατάσταση της διαθεσιμότητας
των Mirage 2000-5/EGM.
Η πρόσφατη επιτυχία των χειριστών της 331Μ η οποία πετάει με μαχητικά Mirage 2000-5 στο νατοϊκό σχολείο TLP επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι οι Έλληνες χειριστές υπερέχουν σε επίπεδο και ικανότητες.Τα Mirage 2000 διέπρεψαν στις αποστολές που τους ανατέθηκαν σε ρόλο αεροπορικής υπεροχής και συνοδείας δύναμης φίλιων μαχητικών από «εχθρικές» απειλές στο πλαίσιο σχηματισμών μικτών τύπων αεροσκαφών (COMMAO). Λίγα πράγματα είναι όμως γνωστά για το που βρίσκεται η προσπάθεια για την υλοποίηση σύμβασης FOS για ανταλλακτικά που είναι εξίσου κρίσιμη και καθοριστική παράμετρος για το αξιόμαχο του στόλου των γαλλικών μαχητικών.
Με χαμηλούς τόνους μέσω της ποιοτικής εκπαίδευσης και ασφάλειας, η ΠΑ επιδιώκει να εκπληρώνει το σκοπό της, που είναι να πετάει και να προστατεύει τα εναέρια σύνορα της χώρας. Η ισχύς της ΠΑ αποδεικνύεται καθημερινά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό όπου υπάρχει η αντίστοιχη αναγνώριση από φίλους και συμμάχους.
Σημαντικό μέρος αυτής της ισχύος οφείλεται στο στόλο των Mirage 2000-5Mk2 και Mirage 2000EGM τα οποία όμως – είναι γνωστό ότι εδώ και αρκετό καιρό – υποφέρουν στον τομέα της υποστήριξης με συνεπαγόμενη την μείωση της διαθεσιμότητας τους για την ανάληψη επιχειρησιακών αποστολών.
Το ΓΕΑ δουλεύει συστηματικά προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα που φυσικά δεν οφείλεται στην ΠΑ αλλά στις περιορισμένες πιστώσεις του αμυντικού προϋπολογισμού που εγκρίνει επί σειρά ετών ο κρατικός προϋπολογισμός (και εν πολλοίς επιβλήθηκε ελέω μνημονίων στα οποία η χώρα αναγκάστηκε να εισέλθει με επιπτώσεις και στην Άμυνα της χώρας).
Γιατί ο στόλος των Mirage 2000 είναι πολύτιμος για την ΠΑ
Τα μαχητικά αυτά ως γνωστόν αποτελούν αιχμή του δόρατος της αποτρεπτικής ικανότητας της ΠΑ λόγω των δυνατοτήτων τους στην εναέρια μάχη με το εξαιρετικό ραντάρ RDY που έχει ικανότητα εγκλωβισμού πολλαπλών στόχων και βλήματα MICA EM/IR σε συνδυασμό με το -αποτελεσματικότατο – σύστημα αυτοπροστασίας ICMS 2000 Μκ2.
Επιπλέον είναι πιστοποιημένα σε ειδικά όπλα τα οποία προσφέρουν ικανότητα υποστρατηγικής κρούσης βαθιά στο εχθρικό έδαφος με το βλήμα cruise SCALP και ικανότητα ναυτικής κρούσης με τον πύραυλο Exocet τον οποίο όμως φέρουν μόνο τα μη εκσυγχρονισμένα Mirage-2000EGM της 332Μ.
Τόσο τα 24 Mirage 2000-5Mk2 όσο και τα Mirage 2000EGM (τα οποία πολλοί σπεύδουν να απαξιώσουν πλήρως, επιλέγοντας να αγνοήσουν ότι είναι τα μοναδικά μαχητικά της ΠΑ που μπορούν να πλήξουν αιφνιδιαστικά εχθρικά πλοία από μεγάλες αποστάσεις), αποτελούν μια δύναμη η οποία προσφέρει μοναδικές ικανότητες έναντι των υπολοίπων τύπων που διαθέτει η ΠΑ.
Παράλληλα συνεχίζουν να είναι ο «άγνωστος παρονομαστής» για την Τουρκική Αεροπορία, η οποία δεν διαθέτει ανάλογο τύπο σε υπηρεσία – με ότι αυτό συνεπάγεται από επιχειρησιακής και ψυχολογικής άποψης.
Τα προβλήματα στην υποστήριξη
Η επιλογή για την -εν μέρει- αναβάθμιση του στόλου στις αρχές του 2000 σε επίπεδο Mirage 2000-5Mk II η οποία υπαγορεύτηκε από περιορισμούς λόγω της παράλληλης υλοποίησης της προμήθειας των 60 μαχητικών F-16C/D Block 52+ (Peace Xenia III), απέδειξε ότι η ΠΑ (ήδη από περιόδους καλύτερων εποχών σε επίπεδο εθνικής οικονομίας) δυστυχώς δεν είχε την ικανότητα να υποστηρίξει αποτελεσματικά 2 διαφορετικούς τύπους μαχητικών.
Βεβαίως η αρχή του προβλήματος ανάγεται στα μέσα της δεκαετίας του 80 με την περίφημη τότε «Αγορά του Αιώνα¨ που ήταν πρωτίστως μια πολιτική απόφαση, η οποία έβαλε την ΠΑ στη διαδικασία προμήθειας και εν συνεχεία υποστήριξης δύο τύπων νέων μαχητικών (τα F-16C/D και Mirage 2000EGM).
Αναμφίβολα όμως από επιχειρησιακής πλευράς, το ΓΕΑ είχε την δυνατότητα να αξιοποιήσει και τους δύο τύπους, εκμεταλλευόμενο μια σειρά επιχειρησιακών πλεονεκτημάτων (που ήδη αναφέρθηκαν) επιτυγχάνοντας για περίπου 2 δεκαετίες αποτελεσματική αποτροπή και αξιοσημείωτη επιχειρησιακή ικανότητα.
Σήμερα εν έτη 2018 η κατάσταση έχει γίνει εξαιρετικά περίπλοκη για το στόλο γαλλικών μαχητικών της ΠΑ καθώς ο περιορισμός του εκσυγχρονισμού σε 15 μαχητικά (με απόκτηση και των 10 νέων Mirage 2000-5Mk2), άφησε περίπου άλλα 17 μαχητικά της ΠΑ στην αρχική μορφή της έκδοσης EGM.
Ως αποτέλεσμα ήταν μοιραίο να απολέσουν την μαχητική τους αξία καθώς ακολούθησε η είσοδος σε υπηρεσία ικανότερων εκδόσεων και οπλικών συστημάτων στο στόλο των τουρκικών F-16C/D Block 40/50. Ο εν συνεχεία εκσυγχρονισμός τους σε επίπεδο CCIP που ολοκληρώθηκε το 2014, διαφοροποίησε τα δεδομένα της απειλής, με αποτέλεσμα σήμερα τα Mirage 2000EGM να παραμένουν αποτελεσματικά μόνο στον προαναφερθέν ρόλο ναυτικής κρούσης.
Η αδυναμία της ΠΑ να εκσυγχρονίσει τα Mirage 2000 EGM δημιούργησε στην ουσία ένα στόλο 2 διαφορετικών ταχυτήτων με ότι αυτό σημαίνει από πλευράς διαχείρισης εφοδιαστικής αλυσίδας ιδίως σε κόστος, το οποίο σε βάθος χρόνου είναι αποδεδειγμένα μεγαλύτερο από το να υποστηρίζει κανείς ένα ενιαίο στόλο αεροσκαφών.
Στη συνέχεια η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω καθώς με τις επιβαλλόμενες μειώσεις στο λειτουργικό προϋπολογισμό του ΥΕΘΑ, άρχισαν να επηρεάζονται αρνητικά οι προμήθειες ανταλλακτικών (με φυσικό επακόλουθο να μειώνονται σταδιακά οι διαθεσιμότητες μαχητικών της ΠΑ). Το πρόβλημα διογκώθηκε την περίοδο 2011-2015 και φυσικά δεν αποτελεί εξαίρεση ο στόλος των Mirage 2000-5Mk2 με την κατάσταση να απέχει μακράν από ένα αποδεκτό επίπεδο στα δεδομένα προ κρίσης.
Στην εξίσωση θα πρέπει να συμπεριλάβουμε τόσο τα προβλήματα που δημιούργησε από το 2011 η τροποποίηση της νομοθεσίας περί προμηθειών των Ε.Δ (που θεσπίστηκε επί των ημερών του Ευ. Βενιζέλου στο ΥΠΕΘΑ) όσο και η στάση της ίδιας της γαλλικής πλευράς η οποία – εκτός του ότι κοστολογεί πανάκριβα ανταλλακτικά και υπηρεσίες – προέβαλλε εξωπραγματικές οικονομικές απαιτήσεις, όταν ζητήθηκε προσφορά για τον εκσυγχρονισμό των Mirage 2000 της ΠΑ.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι η κατασκευάστρια εταιρία Dassault, φιλοδοξώντας να επιβάλλει στην ΠΑ να στραφεί στο νέο μαχητικό 4ης γενιάς Rafale, το οποίο προωθούσε από ένα σημείο και μετά – αποκλειστικά- στη διεθνή αγορά, «έλαμψε δια της απουσίας της» όταν η ΠΑ αναζητούσε πληροφορίες επί σειρά ετών, στην προσπάθεια της να αναλύσει τα σενάρια με τις διαθέσιμες επιλογές που είχε για τον εκσυγχρονισμό του στόλου μαχητικών.
Σε πορεία ανάκαμψης
Όλα τα παραπάνω αποτελούν πλέον ιστορία και το ζητούμενο είναι το τι γίνεται σήμερα προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Το μόνο σίγουρο στην υπόθεση αυτή είναι ότι οι απειλές που αντιμετωπίζει η ΠΑ δεν μειώθηκαν στο ελάχιστο αλλά αντιθέτως θα αυξηθούν γεωμετρικά. Από την άλλη πλευρά θα ήταν παράλογο η ΠΑ να επιτρέψει να περιέλθει σε απαξία μια τεράστια επένδυση που κόστισε δισεκατομμύρια από το υστέρημα του ελληνικού λαού.
Ως εκ τούτου είναι αδιαμφισβήτητη η αναγκαιότητα αξιοποίησης του στόλου των γαλλικών μαχητικών με δεδομένη την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του στόλου των 24 Mirage 2000-5Mk2 στην αποτροπή της ΠΑ, με χρονικό ορίζοντα αξιοποίησης τουλάχιστον για τα επόμενα 15-20 χρόνια. Πολλοί μάλιστα με βαθιά γνώση του ζητήματος αναφέρουν την σκοπιμότητα ενός περιορισμένου εκσυγχρονισμού με συγκεκριμένες προσθήκες που θα του επιτρέψουν να ανταποκριθεί καλύτερα στην αντιμετώπιση και μελλοντικών απειλών.
Σε ότι αφορά τα Mirage 2000EGM (με δεδομένο ότι πλέον είναι πολύ αργά για οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού), θα πρέπει να παραμείνουν ικανά να συνεχίσουν να προσφέρουν στη ΠΑ ως εξειδικευμένα μαχητικά, με ικανότητα ναυτικής κρούσης για κάποια χρόνια ακόμη, μέχρις ότου η ικανότητα αυτή γίνει εφικτό να ενσωματωθεί στα 24 Mirage 2000-5Mk2 (στο πλαίσιο της πιθανής περιορισμένης αναβάθμισης που αναφέρθηκε).
Σε κάθε περίπτωση η ΠΑ θα πρέπει να εξασφαλίσει την αποκατάσταση των διαθεσιμοτήτων στα απαραίτητα επίπεδα και αυτή είναι η προσπάθεια στην οποία επικεντρώνεται το ΓΕΑ μετά από μια παρατεταμένη περίοδο περικοπών.
Στο πλαίσιο αυτό έγινε γνωστό ότι για την ικανοποίηση των αναγκών «Εν Συνεχεία Υποστήριξης (FOS) των αεροσκαφών Μirage 2000 και Μirage 2000-5», έχει σχεδιαστεί η υλοποίηση της προμήθειας υλικών-υπηρεσιών μέσω συμφωνίας-πλαίσιο, με γνώμονα την άμβλυνση των δυσχερειών που αντιμετωπίστηκαν κατά την εξέλιξη του ματαιωθέντος διαγωνισμού 13/2014, που είχε προκηρυχθεί για αυτόν τον σκοπό.
Μέχρι στιγμής όπως ανακοίνωσε πρόσφατα η ΠΑ, έχουν υλοποιηθεί οι κατά νόμο προβλεπόμενες διαδικασίες που είχαν ως αποτέλεσμα τη διατύπωση πρότασης ενεργοποίησης υποπρογράμματος προμήθειας και η ΓΔΑΕΕ διενεργεί διαπραγματεύσεις με τους κατασκευαστές του εν λόγω Οπλικού Συστήματος, οι οποίες είναι σε εξέλιξη και έχουν ως στόχο την κατάρτιση αμοιβαίως αποδεκτών σχεδίων Συμφωνιών – Πλαίσιο και υποδειγμάτων εκτελεστικών συμβάσεων.
Εκτίμηση υψηλόβαθμων κύκλων του ΓΕΑ είναι ότι η διαδικασία θα ολοκληρωθεί σύντομα προκειμένου να τεθεί άμεσα χρονοδιάγραμμα παραδόσεων ποσοτήτων ανταλλακτικών που θα επιτρέψουν στις Μοίρες να ανεβάσουν τις διαθεσιμότητες του στόλου των Mirage 2000.
Σάββας Βλάσσης
ΠΗΓΗ Doureios
18/11/2018