Το Αιγαίο μπορεί να θωρακιστεί δίχως φαραωνικούς εξοπλισμούς.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Πώς η Αγκυρα «κτίζει» νομικό υπόβαθρο για στρατιωτική ενέργεια
 στο Αιγαίο χωρίς η Αθήνα να αντιδρά. 

Εδώ και λίγο καιρό έχει έρθει ξανά στο προσκήνιο το θέμα της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και των απειλών της Άγκυρας περί πολεμικής σύρραξης σε περίπτωση που θα προκύψει κάτι τέτοιο. Ταυτοχρόνως, η Τουρκία αμφισβητεί εμπράκτως την ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πιθανή ανακάλυψη μεγάλων ενεργειακών κοιτασμάτων στις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, σε συνδυασμό με τον αυξημένο ρόλο της Ανατολικής Μεσογείου στο διαμορφούμενο διεθνές σύστημα, καθιστά περίπου αναπόφευκτη την ένταση των πιέσεων από πλευράς της Άγκυρας.

Για να μην φθάσουμε, λοιπόν, κάποια στιγμή στο μέλλον να κληθούμε να επιλέξουμε μεταξύ του γεωπολιτικού ακρωτηριασμού, ή της πολεμικής σύγκρουσης, θα πρέπει να επενδύσουμε στην παραδοσιακή, παλιά, καλή, αποτροπή. Δηλαδή, να περάσουμε ένα ξεκάθαρο και πειστικό μήνυμα στην Τουρκία ότι τα 12 ναυτικά μίλια είναι «φυσική» προέκταση των ελληνικών νησιών, γιατί στο Αιγαίο η ελληνική ισχύς είναι αναντίρρητα κυρίαρχη, όπως κυρίαρχη είναι και η ελληνική ισχύς στην ΑΟΖ της χώρας. Συνακόλουθα, αν η Τουρκία επιδιώξει να αμφισβητήσει δια των όπλων αυτήν την πραγματικότητα, τότε θα είναι πιο πιθανόν να υποστεί ήττα παρά να επιτύχει γεωπολιτικά οφέλη.

Βέβαια, αυτό πολύ πιο εύκολα λέγεται από ότι επιτυγχάνεται. Πώς καθιστούμε αναντίρρητη την κυριαρχία στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο; Ιδιαίτερα δε σήμερα, φαντάζει από πολύ δύσκολο έως αδύνατον να επιτύχεις στρατιωτική ισορροπία, πολλώ δε μάλλον υπεροχή, έναντι μιας Τουρκίας η οποία υπερεξοπλίζεται και αναπτύσσει δικά της οπλικά συστήματα, ολοένα υψηλότερης τεχνολογίας. Και αυτό, τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά υπό οικονομική (ημι)κατοχή και ως εκ τούτου έχει πολύ μικρές δυνατότητες να προχωρήσει σε μαζικές αγορές πολεμικού υλικού.

Χαμηλού κόστους εξοπλισμοί

Ωστόσο, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα, θα ήταν μάλλον μειονέκτημα αν είχαμε σήμερα την οικονομική ευχέρεια, ώστε να προχωρήσουμε σε ένα μαζικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, παραδοσιακού τύπου. Και αυτό γιατί βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου αλλάζουν δραματικά τα δεδομένα στην τέχνη, την τεχνολογία και την επιστήμη του πολέμου.

Συγκεκριμένα, από το 2016 και μετά ο Στρατός Ξηράς των ΗΠΑ παρουσίασε την αντίληψη (concept) των Διαχωρικών Πυρών (Cross Domain Fires), που με τη σειρά της αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου δόγματος της Πολυχωρικής Μάχης (Multi Domain Battle). Στο πλαίσιο αυτής της νέας αντίληψης, ο Στρατός των ΗΠΑ θεωρεί ότι τόσο η Κίνα, όσο η Ρωσία αλλά και άλλες ευρασιατικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει «φυσαλίδες» (bubbles) αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD), οι οποίες είναι πρακτικά αδιαπέραστες από την παραδοσιακή αμερικανική αεροναυτική ισχύ.

Έτσι και οι ΗΠΑ προχωρούν στην ανάπτυξη πυραυλικών και άλλων συστημάτων, κυρίως του Πυροβολικού, ικανών να ασκήσουν ικανότητες αντί-αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής. Δηλαδή, να διεισδύσουν σε αυτές τις «φυσαλίδες» και να καταστρέψουν από απόσταση ασφαλείας κινητούς εκτοξευτές βαλλιστικών πυραύλων, πυραύλων cruise ή αντιαεροπορικών συστημάτων, όπως είναι το S-400.

Παρόμοια συστήματα, πρωτίστως πύραυλοι και ρουκέτες μεγάλου βεληνεκούς, με ικανότητα προσβολής κινητών και ακίνητων στόχων, τόσο στη στεριά όσο και τη θάλασσα, είναι θέμα χρόνου να δημιουργήσουν μια νέα γεωστρατηγική πραγματικότητα στο Αιγαίο, αλλά και την Ανατολική Μεσόγειο. Μεταξύ των άλλων, στο Αιγαίο αλλά και σε εκτεταμένες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, τα μεγάλα πλοία επιφανείας, όπως είναι οι φρεγάτες, θα αποτελούν περισσότερο «ζουμερούς» στόχους για τα πυραυλικά συστήματα του αντιπάλου, παρά πολύτιμα στοιχεία προβολής ισχύος και άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Grid-of-grids για το Αιγαίο

Άρα, η «παραδοσιακή» λογική αγοράς ακριβών πλατφορμών μάχης, εκτός από οικονομικά ανέφικτη αυτήν την εποχή, πιθανώς να είναι και επικίνδυνα αναχρονιστική. Αντιθέτως, η αρχιπελαγική δομή του Αιγαίου αποτελεί ίσως τον ιδανικότερο χώρο στον πλανήτη για να αποτελέσει τη βάση έδρασης ενός «πλέγματος πλεγμάτων» (grid-of-grids) αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, σε αρχική φάση, με την αξιοποίηση υπαρχόντων συστημάτων στον Ελληνικό Στρατό, όπως είναι οι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών MLRS και RM-70 και άλλων όπλων πυροβολικού. Πρέπει να τοποθετηθούν σ’ αυτά νέα βλήματα αυξημένων ικανοτήτων όσον αφορά το βεληνεκές, τη φονικότητα και με δυνατότητα προσβολής τόσο στατικών όσο και κινούμενων στόχους, με προεξάρχοντα τα πλοία επιφανείας. Φυσικά, αυτή είναι μια πολύ αρχική και απλοϊκή προσέγγιση.

Στρατηγός David G. Perkins.

Στην πράξη, η δημιουργία αυτών των πολυπλεγμάτων προβολής ισχύος είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία που εμπλέκει όλα τα Όπλα του Στρατού Ξηράς και όλους τους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Όμως, είναι κάτι που μπορεί να γίνει. Για την ακρίβεια, είναι κάτι που ήδη γίνεται. Και γίνεται από τις ΗΠΑ και όχι από «εξωτικές» και μακρινές χώρες, τις στρατιωτικές δυνατότητες και τα επιτεύγματα των οποίων έχουμε επιλέξει να αγνοούμε συστηματικά.

Το ΓΕΣ, επιδεικνύοντας πρωτοποριακό πνεύμα, φαντασία και ουσιαστική γνώση των διεθνών εξελίξεων, διεξήγαγε πριν λίγο καιρό το δεύτερο διεθνές Συνέδριο Χερσαίων Δυνάμεων, το οποίο ήταν αφιερωμένο ακριβώς στην Πολυχωρική Μάχη. Μάλιστα ένας εκ των βασικών εισηγητών ήταν ο απόστρατος Στρατηγός του Στρατού των ΗΠΑ David G. Perkins. Πριν δύο χρόνια, ως διοικητής της Διοίκησης Εκπαίδευσης και Δόγματος (TRADOC) του Αμερικανικού Στρατού, ήταν αυτός που ανέπτυξε την αντίληψη της Πολυχωρικής Μάχης. Με άλλα λόγια, δεν μιλάμε για κάποια επαναστατική αλλαγή όσον αφορά τις στρατιωτικές αλλά και ευρύτερες γεωπολιτικές επιλογές της Ελλάδας, αλλά για εναρμονισμό με τα τεκταινόμενα στον Στρατό των ΗΠΑ.

Η επένδυση σε παρόμοιες ικανότητες, θα επέτρεπε τη βέλτιστη αξιοποίηση των γεωγραφικών και επιχειρησιακών ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού χώρου, οδηγώντας σε μια σύνθεση ικανοτήτων μοναδική στην ελληνική ιστορία. Και αυτό θα γινόταν με εξαιρετικά χαμηλό κόστος σε σχέση με την απόκτηση νέων «παραδοσιακών» πλατφορμών, όπως φρεγατών ή μαχητικών αεροσκαφών (‘αόρατων’ ή μη…). Άρα, τουλάχιστον σε αυτήν την περίπτωση, δύσκολα θα μπορέσουμε να αποδεχθούμε απροβλημάτιστα τις συνήθεις υπεκφυγές που εμφανίζονται για να δικαιολογήσουν την αδράνεια των ηγεσιών όσον αφορά την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας.


Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 17 Νοεμβρίου 2018 


                      ΣXETIKA KEIMENA                  

Σκίτσο του Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ


Πώς η Αγκυρα «κτίζει» νομικό υπόβαθρο για στρατιωτική ενέργεια
 στο Αιγαίο χωρίς η Αθήνα να αντιδρά. 

Η Άγκυρα εξέδωσε τη ΝΟΤΑΜ Α5977/18 με ισχύ μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου 2018, με την οποία η τουρκική ΥΠΑ ενημερώνει τη διεθνή κοινότητα ότι «..η Ελλάδα παραβιάζει τις Συνθήκες Λωζάνης και Παρισίων που αποστρατιωτικοποιούν τα νησιά του Αν Αιγαίου, διότι εκτελεί ασκήσεις στα νησιά Σαμοθράκη, Αη Στράτη,Ψαρά, Χίο, Ικαρία, Λήμνο, Λέσβο, Σάμο, Τήλο, Χάλκη, Καστελόριζο και Πάτμο. Επειδή τα νησιά αυτά έχουν, βάση των Συνθηκών, καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης απαγορεύεται να περιλαμβάνονται σε στρατιωτικές ασκήσεις ή εκπαίδευση..»

 Η παρούσα τουρκική ΝΟΤΑΜ δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μοναδική με αυτό το περιεχόμενο: Μόνον τα τελευταία τρία χρόνια η τουρκική ΥΠΑ έχει εκδώσει 1351 (σ.σ.: !!!) ΝΟΤΑΜ που αφορούν σε Συνθήκες και αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νήσων, γεγονός που πιστοποιεί ότι οι τουρκικές ΝΟΤΑΜ για αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αν Αιγαίου είναι θέμα  εξόχως υψηλού κινδύνου για την ελληνική κυριαρχία.

 Για παράδειγμα, με την εν ισχύ τουρκική ΝΟΤΑΜ Α5977/2018 η Άγκυρα δεν αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία των νήσων που αναφέρονται σ αυτήν.

Τα ελληνικά νησιά όμως αναγράφονται με τουρκική ονομασία, γεγονός που από μόνο του υποδηλώνει μελλοντική επιθετική-νομική ή στρατιωτική -ενέργεια, .

 Μια τέτοια πιθανή μελλοντική επιθετική ενέργεια ενισχύεται από το γεγονός ότι  στην τουρκική ΝΟΤΑΜ αναγράφεται ψευδώς και παραπλανητικών ότι τα νησιά Αη Στράτης και Ψαρά αποστρατιωτικοποιούνται με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ενώ αυτά τα νησιά δεν περιλαμβάνονται σε καμία Συνθήκη.

 Όμως θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Αη Στράτης βρίσκεται ακριβώς πάνω στον 25ο Μεσημβρινό, στη μέση του Αιγαίου.

 Και πρέπει να υπενθυμιστεί ότι η Άγκυρα διεκδικεί τον έλεγχο της περιοχής μέχρι τη μέση του Αιγαίου και έχει εκδώσει το νόμο 24611/Δεκεμ. 2001, με τον οποίο θέτει το μισό Αιγαίο στον έλεγχο της Άγκυρας για έρευνα και διάσωση.

 Αλλά και προγενέστερα, το 1999 η Άγκυρα προσπάθησε να θέσει το μισό Αιγαίο υπό τον έλεγχο της, ως περιοχή Αεροπορικής Αστυνόμευσης, (ΑPA),στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

 Αυτή η «βιομηχανική παραγωγή» τουρκικών ΝΟΤΑΜ με θέμα την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αν Αιγαίου, μόνον εκ πρώτης όψεως μπορεί να ερμηνευθεί απλώς ως προσπάθεια της Τουρκίας να  αποστρατιωτικοποιήσει το μισό Αιγαίο. 

 Η βιομηχανική παραγωγή τουρκικών ΝΟΤΑΜ για την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων αποτελεί μια καλά στημένη τουρκική μεθόδευση, ώστε, να αποκτήσει το πλεονέκτημα, η Τουρκία να στοιχειοθετήσει νομικά ότι η Ελλάδα είναι αυτή που παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης.

 Όμως η πιστή εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης σε καμία περίπτωση και σε κανένα σημείο δεν ευνοεί ούτε επιτρέπει επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας.

 Αυτό η Άγκυρα το γνωρίζει καλώς. Και γι αυτό ακριβώς το λόγο, ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσει να εφαρμόσει την επιθετική πολιτική της σε βάρος της Ελλάδας είναι να επικαλεστεί η Τουρκία, ως συμβαλλόμενο μέρος της Συνθήκης της Λωζάννης, την ουσιώδη παραβίαση της Συνθήκης από την Ελλάδα.

 Ο Τ. Ερντογάν, από την επίσκεψη του πέρσι τον Δεκέμβριο στην Αθήνα και σε όλες τις άλλες συναντήσεις του με τον Έλληνα πρωθυπουργό Α Τσίπρα μέσα στον χρόνο  και εκτός απροόπτου και στην επικείμενη συνάντηση τους τον Δεκέμβριο, θέτει επιτακτικώς την ανάγκη «Επικαιροποίησης  της Συνθήκης της Λωζάνης».

 Για να εισπράττει μέχρι τώρα ,όχι την καθαρή ελληνική άρνηση μιας τέτοιας πρότασης , αλλά την μετάθεση όλων των συζητήσεων για ευθετότερο χρόνο «μετά τις εκλογές».

 Η «επικαιροποίηση» της Συνθήκης της Λωζάνης ,που ζητά η Άγκυρα, σημαίνει την αναθεώρηση της, που αποτελεί τον στόχο της τουρκικής κυβέρνησης. Ο στόχος αυτός εξυπηρετείται με την ενεργοποίηση  του άρθρου 60 της Σύμβασης της Βιέννης Περί Συνθηκών, το οποίο ορίζει ότι «..ουσιώδης παραβίαση Συνθήκης από ένα μέρος παρέχει το δικαίωμα στο άλλο μέρος να επικαλεστεί την παραβίαση αυτή ως λόγο τερματισμού της Συνθήκης ή αναστολή  της εφαρμογής της εν όλω ή εν μέρει..»

 Η Τουρκία μεθοδικά από το 1980 ετοιμάζει νομικό φάκελο για να στοιχειοθετήσει παραβίαση των Συνθηκών από την Ελλάδα και σ αυτόν  θα προσθέσει και τις χιλιάδες ΝΟΤΑΜ που έχει εκδώσει:
•    Το 1980 η Άγκυρα εκμεταλλευόμενη την αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, πέτυχε ο τότε γ.γ.του ΝΑΤΟ Γ.Λουνς να εκδώσει διαταγή με την οποία καθόριζε αυθαιρέτως, παρανόμως και αναρμοδίως, καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αν Αιγαίου. Από το 1980 μέχρι το 1995 καμία ελληνική κυβέρνηση δεν αντέδρασε αποτελεσματικώς ώστε να ανακληθεί η διαταγή Λούνς.

•    Τον Ιανουάριο του 1995 η Τουρκία πέτυχε να εκδώσει ο τότε γ. γραμματέας του ΝΑΤΟ Ξαβιέ Σολάνα διαταγή με την οποία έθετε παρανόμως και αυθαιρέτως 20 ελληνικά νησιά υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, δήθεν βάση των Συνθηκών Λωζάννης και Παρισίων. Τον Νοέμβριο 1995 όμως η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε με αποτέλεσμα το ΝΑΤΟ με τη διαταγή 2001.2/ASCGH/95/CINC/21NOV.1995  να ανακαλέσει τη διαταγή Σολάνα όσον αφορά στα νησιά Λήμνος, Σαμοθράκη, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία της Συνθήκης της Λωζάνης.


•    Τον Αύγουστο 2004 το ΝΑΤΟ και πάλι παρανόμως επέβαλε καθεστώς αποσταρτιωτικοποίησης στα έξι νησιά της Συνθήκης της Λωζάνης.

•    Όμως τον Σεπτέμβριο 2004 στη γενική Συνέλευση του ICAO  στο Μόντρεαλ, επί κυβέρνησης Κ  Καραμανλή, η Ελλάδα αποδέχθηκε να περιληφθεί διάταξη στο παράρτημα 12 για Έρευνα και Διάσωση (SAR)της Σύμβασης του Σικάγο, με την οποία η Ελλάδα, προκειμένου να αναπτύξει ελικόπτερο SAR  στη Λήμνο ,έπρεπε να πάρει προηγούμενη έγκριση από την Τουρκία, λόγω δήθεν αποστρατιωτικοποίησης της νήσου. Σημειώνεται ότι έκτοτε ,ουδέποτε η Τουρκία έχει εγκρίνει κάτι τέτοιο.

 Έτσι, πέραν του ΝΑΤΟ και ο ICAO αποδέχονται ότι τα νησιά του Αν Αιγαίου είναι... αποστρατιωτικοποιημένα.

 Και επειδή καμμία ελληνική κυβέρνηση δεν αντέδρασε προς το ΝΑΤΟ και τον ICAO, το 2006 ήρθε από το ΝΑΤΟ η απανταχούσα, που ισχύει μέχρι σήμερα:

 Το Στρατηγείο του ΝΑΤΟ, (SHAPE) εξέδωσε προς όλες τις μονάδες του την διαταγή SHCOC/2807/200486?SHAPE Aegean Islands Policy Guidance 21 Αυγ.2006, με την οποία απαγορεύει σε όλα  τα αεροσκάφη να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6 ν.μ. από τα 20 προαναφερθέντα νησιά, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών αεροσκαφών

 Έτσι το ΝΑΤΟ μετέτρεψε λόγω ελληνικής αδράνειας και απραξίας τα 20 νησιά, ..αδέσποτα, αδιευκρίνιστης κυριαρχίας και ξένο κράτος. Επιπροσθέτως- και γραπτώς αυτή τη φορά- το ΝΑΤΟ έκανε τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο 6νμ από 10 ν.μ.

 Με τα στοιχεία αυτά, η Τουρκία έχει διαμορφώσει μια συμμαχία με το ΝΑΤΟ και τον δεύτερο κατά σειρά Διεθνή οργανισμό ICAO, που, έστω και εσφαλμένα, αποδέχονται ότι τα νησιά του Αν. Αιγαίου είναι αποστρατικοποιημένα και ότι η Ελλάδα με τις ασκήσεις της παραβιάζει τις Συνθήκες.

 Στον διαμορφούμενο αυτό τουρκικό φάκελο η Άγκυρα προσθέτει και τις χιλιάδες ΝΟΤΑΜ της.

 Όλες οι τουρκικές ΝΟΤΑΜ για τις Συνθήκες Λωζάνης και Παρισίων σχετικά με την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου, δείχνουν ότι έχουν εκδοθεί με πρωτοβουλία της τουρκικής ΥΠΑ, ενώ πίσω από αυτές κρύβονται οι τουρκικές κυβερνήσεις.

 Όμως ο ICAO έχει εκχωρήσει στις ΥΠΑ των χωρών αρμοδιότητες μόνον για παροχή εναέριας κυκλοφορίας, έρευνας –διάσωσης και έκδοση ΝΟΤΑΜ μέσα στα FIR των χωρών.

 Οι Συνθήκες είναι αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη του ΟΗΕ και του Διεθνούς Δικαστηρίου που υπάγεται στον ΟΗΕ. Έτσι η έκδοση ΝΟΤΑΜ από την τουρκική ΥΠΑ για τις Συνθήκες- αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου είναι εκ προοιμίου παράνομες ,άκυρες και χωρίς νομική βάση, διότι παραβιάζουν το Καταστατικό του ΟΗΕ, τον ICAO αλλά και τη Σύμβαση της Βιέννης 1969 περί Συνθηκών.

 Αυτό θεωρητικώς θα ήταν το πλαίσιο  των ελληνικών απαντητικών ΝΟΤΑΜ. 

 Όμως η ελληνική ΥΠΑ απαντά με μια  αναποτελεσματική ΝΟΤΑΜ για όλες τις χρήσεις, είτε αφορά σ΄ενα ελληνικό νησί, είτε σε περισσότερα, είτε η Τουρκία αναφέρεται σε λάθος Συνθήκες κλπ.

 Επιπροσθέτως, η ελληνική ΥΠΑ απαντά με καθυστέρηση ημερών ή και μήνα (!) με αποτέλεσμα η τουρκική ΝΟΤΑΜ να είναι στον αέρα και όλοι να γνωρίζουν μόνον αυτήν.

 Αλλά και σ αυτήν την απαντητική ελληνική ΝΟΤΑΜ –κλισέ υπάρχει μια πάγια επικίνδυνη πρόταση προς αξιοποίηση από την Αγκυρα: "..Οι ελληνικές αρχές κατηγορηματικά απορρίπτουν την προσπάθεια της Τουρκίας να εισάγει στη ροή των ΝΟΤΑΜ πολιτικές θέσεις…»

 Με την πρόταση αυτή η Ελλάδα ( ελληνικές αρχές) αποδέχεται ότι όντως υπάρχει πολιτικό διμερές πρόβλημα με την Τουρκία σχετικά με τις Συνθήκες- αποστρατιωτικοποίηση.

 Δηλαδή αντί η ελληνική ΥΠΑ να κηρύξει τις τουρκικές ΝΟΤΑΜ παράνομες και άκυρες διότι εκφεύγουν των αρμοδιοτήτων της ΥΠΑ, μπερδεύει και τις ελληνικές αρχές.

 Δι αυτού του τρόπου και οι ελληνικές απαντητικές ΝΟΤΑΜ προστίθενται στον τουρκικό φάκελο προκειμένου η Τουρκία να στοιχειοθετήσει επιχείρημα ότι η Ελλάδα αποδέχεται ότι υπάρχει πρόβλημα με τις Συνθήκες και ταυτόχρονα τις παραβιάζει. 

 Σε αυτόν, τον τουρκικό νομικό φάκελο ενδέχεται ακόμα να προστεθούν και οι κατά καιρούς άστοχες επίσημες δηλώσεις πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας ότι η Συνθήκη της Λωζάνης καθορίζει τα θαλάσσια ελληνικά σύνορα.

 Επομένως είναι αδήριτη η ανάγκη σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό σύστημα να αντιμετωπίσει σοβαρά και μεθοδικά την τουρκική μεθοδολογία και για την εξυπηρέτηση των στόχων της Άγκυρας, που δεν τους κρύβει πλέον.

  Κύρα Αδάμ

 https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ellinotoyrkika/727962_pos-i-agkyra-ktizei-nomiko-ypovathro-gia-stratiotiki-energeia

16/11/2018