Ευρωπαϊκή Μελέτη: Η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει αυξημένη λειψυδρία στο μέλλον.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) ''ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ'': ή ο στραγγαλισμός της οικονομίας .
(2) Η αόρατη αποικιοποίηση των πανεπιστημίων 
από τις πετρελαϊκές. 
(3) Κλιματική αλλαγή και κρέας: Υπάρχουν άλλοι βασικοί ένοχοι
 και πιο αποτελεσματικές λύσεις;
(4) «Καμπανάκι» από επιστήμονες: 
Μειώστε την κατανάλωση κρέατος για να σωθεί το κλίμα. 


Η Ελλάδα και οι άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης (Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος), αλλά και η Τουρκία, προβλέπεται να αντιμετωπίσουν αυξημένες ελλείψεις νερού, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη του Κοινού Κέντρου Ερευνών (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η έρευνα - που αξιολογεί τις μελλοντικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, των αλλαγών στις χρήσεις γης και των συνηθειών στην κατανάλωση του νερού- εκτιμά ότι ενώ από τη μία θα υπάρχουν αυξημένες πλημμύρες, από την άλλη θα επιδεινώνεται η λειψυδρία, ιδίως τα καλοκαίρια. Οι συνέπειες αποδίδονται κατά κύριο λόγο στην κλιματική αλλαγή (σε ποσοστό 80% ως 90%) και δευτερευόντως σε άλλους παράγοντες, όπως η χρήση της γης και του νερού (10% ως 20%).

Οι ερευνητές προβλέπουν σημαντικές μειώσεις στην αναπλήρωση του υδροφόρου ορίζοντα, ιδίως για την Ελλάδα (προβλέπεται μια ετήσια απώλεια της τάξης των 810 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού), την Ισπανία και την Πορτογαλία, κάτι που σημαίνει μειωμένη διαθεσιμότητα νερού για άρδευση γεωργικών καλλιεργειών, άρα και μειωμένη διαθεσιμότητα τροφίμων.

Η αυξανόμενη ξηρασία στον Ευρωπαϊκό Νότο θα οδηγήσει σε ολοένα μεγαλύτερη έλλειψη νερού και σε μειωμένα υδάτινα αποθέματα για τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια σε μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα. Αυτό θα έχει ως συνέπεια, εκτός από τη γεωργία και τα τρόφιμα, να επηρεασθούν αρνητικά επίσης οι τομείς της παραγωγής ενέργειας και των μεταφορών.

Για την Ελλάδα -σε περίπτωση ανόδου της θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς- αναμένεται μια ετήσια μείωση της τάξης του 2% στην εισροή υδάτων στα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, ενώ αντίθετα για τη βόρεια Ευρώπη προβλέπεται μια αύξηση περίπου κατά 13%. Αν όμως η άνοδος της θερμοκρασίας είναι μεγαλύτερη, έως το τέλος του αιώνα η μείωση στα υδροηλεκτρικά εργοστάσια μπορεί να φθάσει το 10%.

Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι δύο χώρες που -με μια άνοδο της θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς- προβλέπεται να έχουν την μεγαλύτερη πίεση στη διαθεσιμότητα του νερού, καθώς προβλέπεται μια αύξηση περίπου κατά 100% στην αναλογία ζήτησης νερού προς διαθεσιμότητά του (water demand-availability ratio-WEI), δηλαδή θα έχουν την μεγαλύτερη ανισορροπία ζήτησης-προσφοράς νερού στην Ευρώπη.

Οι επιστήμονες έκαναν εκτιμήσεις σε βάθος 30 ετών με βάση αφενός ένα αισιόδοξο σενάριο (θα επιτευχθεί ο στόχος της Συμφωνίας των Παρισίων το 2015 για άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας λιγότερο από δύο βαθμούς Κελσίου) και αφετέρου ένα απαισιόδοξο σενάριο (η άνοδος της θερμοκρασίας θα ξεπεράσει τους δύο βαθμούς και μπορεί να φθάσει ακόμη και τους τέσσερις). Αν και στην πρώτη πιο αισιόδοξη περίπτωση οι συνέπειες αναμένονται λιγότερο σοβαρές, παρόλα αυτά πάλι προβλέπονται τόσο περισσότερες πλημμύρες, όσο και μεγαλύτερη λειψυδρία.

Συνολικά στις μεσογειακές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μεταξύ των οποίων η Ελλάδα) ο αριθμός των ανθρώπων που προβλέπεται να επηρεασθούν από την έλλειψη νερού έως το τέλος του αιώνα μας, αν ισχύσει το αισιόδοξο σενάριο, θα αυξηθεί από 85 εκατομμύρια σήμερα, σε 104 εκατομμύρια.

Οι χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης θα έχουν στο μέλλον μεγαλύτερα αποθέματα νερού κάθε χρόνο, αλλά και περισσότερες πλημμύρες σε σχέση με τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Η μελέτη προτείνει να ληφθούν περισσότερα προληπτικά μέτρα, ιδίως στη Νότια Ευρώπη, όπως καλύτερη διαχείριση του νερού για άρδευση (ώστε να μη γίνεται σπατάλη του), φύτεμα περισσότερων καλλιεργειών ανθεκτικών στην ξηρασία, αύξηση του τιμολογίου για αγροτική και βιομηχανική χρήση του νερού, ανάπτυξη νέων τεχνολογιών ψύξης στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής (ώστε να καταναλώνουν λιγότερο νερό) κ.α.

Η μελέτη προειδοποιεί ότι «αν η ζήτηση νερού παραμείνει στα σημερινά επίπεδα και χωρίς σημαντικές προσπάθειες για εξοικονόμηση νερού, η άνοδος της θερμοκρασίας και η μείωση των βροχοπτώσεων λόγω κλιματικής αλλαγής στη Μεσόγειο θα προκαλέσει ακραίες αυξήσεις στη λειψυδρία. Οι άνθρωποι που ήδη έχουν επηρεασθεί υπό τις παρούσες κλιματικές συνθήκες, στο μέλλον θα έλθουν αντιμέτωποι με πολύ πιο σοβαρή έλλειψη νερού από ό,τι τώρα».

Μια δεύτερη μελέτη επιβεβαιώνει

Μια δεύτερη διεθνής έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή Ασίς Σάρμα του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας της Αυστραλίας, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά (Nature Geoscience, Geophysical Research Letters, Scientific Reports, Water Resources Research), επιβεβαιώνει το παράδοξο: τα αποθέματα νερού συρρικνώνονται, ενώ η κλιματική αλλαγή προκαλεί πιο έντονες βροχοπτώσεις και πλημμύρες. Η αιτία είναι ότι η άνοδος της θερμοκρασίας οδηγεί σε μεγαλύτερη ξηρασία του εδάφους, ιδίως σε περιοχές ήδη ξηρές.

Η μελέτη - η πιο εκτεταμένη διεθνής ανάλυση για τις βροχές και τις ροές των ποταμών μέχρι σήμερα- έλαβε υπόψη της στοιχεία από χιλιάδες σταθμούς παρατήρησης σε 160 χώρες. «Αυτό που δεν περιμέναμε, είναι ότι, παρά τις έξτρα βροχές παντού στον κόσμο, τα μεγάλα ποτάμια σταδιακά στερεύουν. Λιγότερο νερό στα ποτάμια μας σημαίνει λιγότερο νερό στις πόλεις και στα αγροκτήματα. Και πιο ξηρό έδαφος σημαίνει πως οι αγρότες θα χρειάζονται περισσότερο νερό για να μεγαλώσουν τις ίδιες καλλιέργειες. Είναι τρομερά ανησυχητικό ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει παντού στον κόσμο».

Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι για κάθε 100 σταγόνες βροχής που πέφτουν στη γη, μόνο οι 36 μετατρέπονται σε «μπλε νερό», δηλαδή εισέρχονται στις λίμνες, στα ποτάμια και στον υδροφόρο ορίζοντα, συνεπώς μπορούν να αξιοποιηθούν για τις ανθρώπινες ανάγκες. Τα υπόλοιπα δύο τρίτα της βροχής γίνονται «πράσινο νερό», δηλαδή κατακρατούνται ως υγρασία από το έδαφος.

Όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία του πλανήτη, τόσο περισσότερο νερό εξατμίζεται από το έδαφος, το οποίο έτσι απορροφά μεγαλύτερη ποσότητα της βροχής, με αποτέλεσμα να απομένει όλο και λιγότερο «μπλε νερό» για ανθρώπινη χρήση.

«Το πρόβλημα είναι διπλό», τόνισε ο Σάρμα. «Από τη μία ολοένα λιγότερο νερό καταλήγει εκεί όπου μπορούμε να το αποθηκεύσουμε για κατοπινή χρήση. Από την άλλη, οι βροχές γίνονται πιο έντονες, κατακλύζοντας τα συστήματα απορροής στις πόλεις και οδηγώντας σε συχνότερες και πιο έντονες πλημμύρες σε αστικές περιοχές».

Οι ερευνητές προτείνουν νέες πολιτικές για το νερό, όπως λιγότερο εντατική χρήση του στη γεωργία, αλλά και υποδομές για την αποθήκευση του νερού των αστικών πλημμυρών, ώστε να μη πηγαίνει χαμένο. Το Τόκιο, που κάποτε πλημμύριζε κάθε χρόνο, πρωτοπορεί σε αυτό τον τομέα, καθώς έχει δημιουργήσει μια μεγάλη υπόγεια δεξαμενή, όπου συσσωρεύονται τα νερά των πλημμυρών και αργότερα αξιοποιούνται. Σήμερα πια η ιαπωνική πρωτεύουσα δεν πλήττεται από πλημμυρικά φαινόμενα, ενώ παράλληλα έχει περισσότερο διαθέσιμο νερό.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

  29 Δεκεμβρίου 2018 


                       ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ                    




1.
''ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ'': 
ή ο στραγγαλισμός της οικονομίας .

[H Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα, γνωστή διεθνώς ως COP24, που συνήλθε το Δεκέμβριο στο Κατοβίτσε της Πολωνίας, έληξε χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Θέμα της το γνωστό πλέον ΄΄τροπάριο΄΄ της κλιματικής αλλαγής και της μείωσης του CO2.  Είναι απαραίτητο να θυμίσουμε ότι οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν από τη Συμφωνία των Παρισίων –πρόδρομο των COP -, η Ρωσία δεν την έχει επικυρώσει, και η πρωταθλήτρια σε ρύπους Κίνα έχει μεταθέσει στο μέλλον τον περιορισμό τους. Μόνο η Ευρώπη προσχώρησε σε αυτή την καινούρια θρησκεία-κανένα πολιτικό κόμμα δεν τολμά να διαφοροποιηθεί – και τις καταστρεπτικές επιπτώσεις στην κοινωνία τις βλέπουμε στη Γαλλία…Ε.Δ.Ν.]

Η COP24 τελείωσε όπως κάθε φορά χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα για τη μείωση των εκπομπών CO2, παρά τις κραυγές ανησυχίας των περιβαλλοντικών ΜΚΟ, του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και πλήθους πολιτών. Και για ένα ακόμα χρόνο, θα βουίξουν και πάλι τα αυτιά μας για τη COP 25, ενώ θα παρατηρούμε άλλη μια φορά αύξηση των εκπομπών. Όπως πάντα, μέσω των ΜΜΕ, μας υπενθυμίζουν ότι ο πλανήτης μας θα γίνει κόλαση όπως η Αφροδίτη, η στάθμη της θάλασσας θα μας πνίξει και η βιοποικιλότητα θα εξαφανιστεί.

Καταρχάς, ας θυμίσουμε το γεγονός ότι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύει μόνο το 11% των παγκόσμιων εκπομπών CO2, η Κίνα 28%, οι Ηνωμένες Πολιτείες 15%, η Ινδία 7%, η Γαλλία 1% και το Βέλγιο 0,4%.

 Εν αρχή ην το Ρίο

 Όλα ξεκίνησαν με τη Σύνοδο Κορυφής της Γης τον Ιούνιο του 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Από αυτή προέκυψε η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος, η οποία είναι η πηγή των Διασκέψεων για το Κλίμα.

Στο Ρίο, ο τότε γενικός γραμματέας – Μπούτρος Μπούτρος-Γκάλι – ολοκλήρωσε τη διάσκεψη με αυτές τις, αδιαμφισβήτητα θρησκευτικού χαρακτήρα, φράσεις:

΄΄Αφού αγάπησε το γείτονά του όπως ζήτησε το Ευαγγέλιο, ο άνθρωπος μετά το Ρίο πρέπει επίσης να αγαπήσει τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των λουλουδιών, των πουλιών, των δέντρων – όλο αυτό το φυσικό περιβάλλον που καταστρέφουμε συστηματικά. Πέρα και πάνω από το ηθικό συμβόλαιο με το Θεό, πέρα και πάνω από το κοινωνικό συμβόλαιο με τους ανθρώπους, πρέπει τώρα να συνάψουμε ένα ηθικό και πολιτικό συμβόλαιο με τη φύση, με αυτή τη Γη, στην οποία οφείλουμε την ύπαρξή μας και η οποία μας κρατάει στη ζωή. Για τους αρχαίους, ο Νείλος ήταν θεός, τον οποίο λατρεύανε, όπως και ο Ρήνος, άπειρη πηγή ευρωπαϊκών μύθων, ή το δάσος του Αμαζονίου, η μητέρα των δασών. Σε όλο τον κόσμο, η φύση ήταν κατοικία θεοτήτων. Αυτές προσέδωσαν στο δάσος, στην έρημο, στο βουνό, μια προσωπικότητα που επέβαλε λατρεία και σεβασμό. Η Γη είχε ψυχή. Η ανεύρεσή της, η αναζωογόνησή της, αυτή είναι η ουσία του Ρίο΄΄

Ο στόχος επιτεύχθηκε: Η φύση γίνεται και πάλι θεότητα, οι οπαδοί της οποίας είναι έτοιμοι να κάνουν οτιδήποτε για να κατευνάσουν την οργή της. Η κλιματική θρησκεία εισέβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά σχεδόν μόνο σε αυτή, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία του υπόλοιπου κόσμου αδιαφορεί πλήρως γι’ αυτήν, όπως θα δούμε. Από δω και πέρα, κανένα κόμμα στη Δυτική Ευρώπη δεν τολμά να αποστεί από το δόγμα αυτής της νέας απάνθρωπης θρησκείας. Έτσι, στις αρχές Δεκεμβρίου του 2018, με μια πολύ σοβαρή κυβερνητική κρίση στο Βέλγιο σχετικά με το σύμφωνο του Μαρακές – μια άλλη εφεύρεση του ΟΗΕ – όλα τα κόμματα μιλούσαν μόνο για την αλλαγή του κλίματος, έναν τρόπο να αποποιηθούν τις ευθύνες τους για την πολιτική κρίση.

Αλλά αυτό το νέο δόγμα, όπως και τα υπόλοιπα, μπορεί να προσφέρει μόνο αυταπάτες. Η πραγματικότητα είναι ότι σε 26 χρόνια και 24 COP, οι εκπομπές CO2 αυξήθηκαν κατά 54%. Αν η συσχέτιση σήμαινε την αιτιότητα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε κάθε COP αντιστοιχεί μια αύξηση πάνω από 2% των εκπομπών CO2. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος.

Προχωρούμε προς έναν κόσμο που θα καταναλώνει περισσότερη ενέργεια, πολύ περισσότερη ενέργεια! Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας συνεχίζει να το επαναλαμβάνει.

Θα μπορούσε αυτή η ενέργεια να προέλθει από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Ας σταματήσουμε να ονειρευόμαστε ότι η πενιχρή μας εξοικονόμηση ενέργειας στην Ευρώπη – που σίγουρα είναι ευπρόσδεκτη! – και οι ανεμογεννήτριες μας θα είναι σε θέση να αντισταθμίσουν τις ασυνήθιστες ενεργειακές απαιτήσεις της πρόσβασης σε ηλεκτρική ενέργεια των 1.300.000.000 ανθρώπων που την στερούνται. Ας σταματήσουμε να φαντασιωνόμαστε ότι τα 2.600.000.000 άνθρωποι που τρώνε μαγειρεμένο φαγητό με στερεά ενέργεια (πράσινο ξύλο, κοπριά, ακόμη και πλαστικό!), μπορεί να το κάνουν με φωτοβολταϊκά πάνελ. Όλες οι προβλέψεις, όπως αυτές του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας, δείχνουν ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα είναι σε θέση να απορροφήσουν μόνο ένα μέρος της αύξησης της συνολικής ζήτησης πρωτογενούς ενέργειας. Συνεπώς, η μάζα της τρέχουσας ορυκτής ενέργειας θα αυξηθεί στο μέλλον, μαζί και η συνέπεια της, οι εκπομπές CO2.

 Μόνη η Ευρώπη

Είναι επείγον να επιστρέψουμε στη Γη. Δεν θα υπάρξει ενεργειακή μετάβαση σε παγκόσμιο επίπεδο· είναι πολύ απλά οικονομικά ασύμφορη και ανέφικτη ακόμη και για τις πλούσιες χώρες. Επιπλέον, οι συνθήκες για να την πετύχουμε είναι πολλές, επίπονες και πολύ ακριβές. Η απόδειξη είναι ότι στην απάτη της Συμφωνίας των Παρισίων: με εξαίρεση την ΕΕ, οι αναπτυσσόμενες χώρες είτε απαλλάχτηκαν από οποιαδήποτε μείωση, είτε πρότειναν στόχους πολύ χαμηλότερους από αυτούς της ΕΕ.

Για παράδειγμα, η Κίνα ελπίζει να μην αυξήσει πλέον τις εκπομπές της κοντά στο (!) 2030 και η Ινδία δίνει μόνο δείκτη βελτίωσης της έντασης άνθρακα σε σχέση με το ΑΕΠ της αλλά χωρίς στόχο μείωσης των εκπομπών. Επιπλέον, μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς το 1990, οι άλλες λαμβάνουν ως σημείο αναφοράς για τον υπολογισμό της ενδεχόμενης μείωσης ένα έτος πλησιέστερο, όπως για παράδειγμα το 2005 για την Ιαπωνία, πράγμα που σημαίνει ότι η βάση σύγκρισης ευνοεί έντονα μη ευρωπαϊκές χώρες.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η COP φέρνει, από έτος σε έτος, μόνο σκοτεινά κείμενα που επαναλαμβάνουν το ένα το άλλο και τα οποία ενδιαφέρουν κυρίως τους τουρίστες της COP καθώς και περιβαλλοντικές ΜΚΟ. Πρόκειται για φυσιολογική γεωπολιτική, κανονική διπλωματία. Για παράδειγμα, οι τελευταίοι χειρισμοί της COP24 συνιστούσαν συζήτηση περί όνου σκιάς, σχετικά με το εάν πρέπει να “δεχτούμε” ή να “λάβουμε υπόψη” την τελευταία έκθεση της IPCC, η οποία, όπως έπρεπε, ήταν ανησυχητική για να προσελκύσει νέους οπαδούς στη νέα θρησκεία.

Το τελικό κείμενο πρέπει να αρκείται σε μια πολύ περιορισμένη αναφορά που σημειώνει ότι αυτή η έκθεση “υποβλήθηκε εγκαίρως”. Επιπλέον, οι αντιπροσωπείες ήταν και πάλι πληθωρικές με συνολικά 7. 868 συμμετέχοντες. Η αντιπροσωπεία της Γουινέας, στην οποία σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, μόνο το 26% του πληθυσμού έχει πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια, είχε 406 μέλη (ποιος πληρώνει;), ενώ η Γαλλία, αν και ιέρεια της Συμφωνίας των Παρισίων, είχε ΄΄μόνο΄΄ 188. Αυτοί οι τουρίστες της COP δεν πληρώνουν τα έξοδα ταξιδιού τους, αλλά επιπλέον – για να κατευνάσουν την οργή της Θείας Φύσης και την ένοχη συνείδησή τους – κάνουν την προσφορά τους, με δημόσιο χρήμα φυσικά, καταβάλλοντας στον ταμία της θεάς Γης το “αντιστάθμισμα” του CO2 που παράγεται από αυτά τα ταξείδια …

 Μηδέν εις το πηλίκον

Παρ’ όλα αυτά, στο Κατοβίτσε λήφθηκαν κάποιες αποφάσεις, αλλά και πάλι είναι γραφειοκρατικού χαρακτήρα. Η Συμφωνία των Παρισίων ήταν γενική, αλλά πρέπει να ληφθούν μια σειρά συγκεκριμένων μέτρων για την εφαρμογή της. Για παράδειγμα, η COP24 συμφώνησε για το βιβλίο κανόνων, ένα έγγραφο που καθορίζει διαφανείς κανόνες για τη λογιστική παρακολούθηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και για το περιεχόμενο των εκθέσεων που πρέπει να υποβάλλουν τα κράτη κάθε δύο χρόνια, γνωστοποιώντας τις ενέργειές τους.

Οι διαπραγματευτές μπορούν να εκφράσουν τη χαρά τους με αγκαλιές, χειροκροτήματα ή ανεβαίνοντας στα τραπέζια για να δώσουν την ψευδαίσθηση μιας παγκόσμιας επιτυχίας, αλλά η συμφωνία αυτή δεν είναι τελική, αφού η Patricia Espinosa, ο Γενικός Γραμματέας της Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, παραδέχτηκε ότι “οι λεπτομέρειες πρέπει να οριστικοποιηθούν και να βελτιωθούν“.

Σημειώστε ότι αυτές οι αναφορές θα υποβάλλονται στον έλεγχο  εμπειρογνωμόνων χωρίς τη δυνατότητα κυρώσεων, δηλαδή όλη αυτή η διαδικασία θα είναι μια ογκωδέστατη γραφειοκρατία (133 σελίδες για να πουν πώς γράφεται μια έκθεση που φανταζόμαστε ακόμη μεγαλύτερη),αλλά η  οποία όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή κυρώσεων στις χώρες, δεδομένου ότι οι στόχοι μείωσης είναι πολύ εθελοντικοί, μόνο η παρακολούθησή τους θα πρέπει να αναφέρεται με κοινό τρόπο.

Συνεπώς, η γραφειοκρατία του ΟΗΕ και οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ θα μπορέσουν να επισημάνουν τους κακούς μαθητές. Σίγουρα θα είναι πολλοί. Επιπλέον, το εν λόγω πλαίσιο πρόκειται να τεθεί σε ισχύ το 2024. Έχουν κερδίσει λοιπόν έξι χρόνια όλοι όσοι γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να περιορίσουν τις εκπομπές τους με κίνδυνο μια οικονομική αυτοκτονία.

Παρά τη διαφημιστική εκστρατεία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους «65.000» ανθρώπους στους δρόμους των Βρυξελλών που απαίτησαν σαφή δέσμευση από όλες τις χώρες για την ενίσχυση των σημερινών στόχων μείωσης των εκπομπών, δεν υπήρξε καινούρια «φιλοδοξία». Είναι τόσο αφελείς να πιστεύουν ότι μια επίδειξη πλουσίων Βέλγων θα προκαλέσει θανάσιμες αποφάσεις για την οικονομία των χωρών; Δεν υπήρξε επίσης συμφωνία σχετικά με το άρθρο 6 σχετικά με τους “μηχανισμούς της αγοράς”, το οποίο υποτίθεται ότι επιτρέπει μέσω ανταλλαγών μεταξύ χωρών να καλύψουν μέρος των εθνικών στόχων μετριασμού.

Ο Πρόεδρος Mακρόν ΄΄χαιρέτησε τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στην COP24 στο Κατοβίτσε. Η διεθνής κοινότητα παραμένει προσηλωμένη στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής. Συγχαρητήρια στον ΟΗΕ, στους επιστήμονες, στις ΜΚΟ και σε όλους τους διαπραγματευτές. Η Γαλλία και η Ευρώπη πρέπει να δείξουν το δρόμο. Ο αγώνας συνεχίζεται.΄΄ Αυτή είναι η πλέον ενθαρρυντική γλώσσα που επιθυμούν να ακούσουν οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ – και λένε ότι λίγες μέρες νωρίτερα, ο Mακρόν είχε μόλις υποχωρήσει από μια συμβολική αύξηση της τιμής των καυσίμων, μια αύξηση που υποτίθεται ότι συνέβαλε στον περιορισμό των εκπομπών. του CO2.

Εάν σκεφτούμε αυτό που ήδη πληρώνουμε στον ειδικό φόρο κατανάλωσης και στον ΦΠΑ, περίπου 350 ευρώ / τόνο CO2 (ενώ η τιμή του τόνου CO2 στη διεθνή αγορά είναι μόνο 20 ευρώ), καταλαβαίνουμε ότι ο κ. Μακρόν είχε στο μυαλό της να αυξήσει δραστικά την τιμή των καυσίμων “για να σώσει τον πλανήτη”, ενώ οι άλλοι ούτε καν ασχολούνται.

Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των δυσαρεστημένων στη Γαλλία και στο Βέλγιο δεν γνωρίζει το βρώμικο παιχνίδι των κέντρων αποφάσεων με τη μπλόφα της ενεργειακής μετάβασης. Γιατί, πολλά μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να διαδίδουν ότι η ζωή στη Γη θα εξαφανιστεί αν δεν περάσουμε 100% στις ανανεώσιμες ενέργειες.

Υπάρχει επίσης απογοητευτικό ο Βαλλόνος Υπουργός Ενέργειας  να προτείνει να φιλοξενήσει μια μελλοντική COP όταν γνωρίζουμε ότι αυτή η περιοχή αντιπροσωπεύει το 0,11% των παγκόσμιων εκπομπών CO2 και ότι επιπλέον η κυβέρνησή του θέλει να σταματήσει τις πυρηνικές μονάδες παραγωγής ενέργειας, τις μόνες ικανές να περιορίσουν οικονομικά τις εκπομπές CO2.

 Για την Κίνα…πέρα βρέχει

Τα όρια της COP είναι προφανή. Ορισμένοι θιασώτες της υπερθέρμανσης πιστεύουν ότι είναι καιρός να πάρει τη σκυτάλη η G20. Προφανώς θα ήταν ευκολότερες οι διαπραγματεύσεις μεταξύ είκοσι παρά μεταξύ 196, αλλά η πλειονότητα των χωρών μεταξύ των 20 σε καμία περίπτωση δεν είναι έτοιμες να μειώσουν την οικονομική τους ανάπτυξη για να ανταποκριθούν στις κραυγές των περιβαλλοντικών ΜΚΟ, καθώς οι ΗΠΑ αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη Συμφωνία των Παρισίων και η Ρωσία δεν την έχει ακόμη επικυρώσει.

Στο μεταξύ, η Κίνα (28% των παγκόσμιων εκπομπών), πρωταθλητής τεχνολογιών καθαρού άνθρακα (ναι, υπάρχουν και αυτές!) συνεχίζει να πουλάει σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα σε όλες τις αναδυόμενες χώρες και, όπως έγραψε ο Εκτελεστικός Διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας στους Financial Times, η Κίνα «κλειδώνει» τις εκπομπές CO2 για το μέλλον.

Είναι πλέον καιρός να σταματήσουμε το τσίρκο των COP και να παραδεχτούμε ότι εάν θέλουμε να εργαζόμαστε οι εκπομπές CO2 θα πρέπει να αυξάνονται! Πολύ κράτησε η Θρησκεία της Κλιματικής Αλλαγής. Η Επιστήμη, η Τεχνολογία και η εμπιστοσύνη στις πάντα εκπληκτικές δυνατότητες του ανθρώπινου όντος θα δώσουν απάντηση σε όλες τις προκλήσεις μας.

του Samuele Furfari*.

* Διδάκτωρ εφαρμοσμένων επιστημών και μηχανικός, Ο Σαμουέλε Φουρφαρί δίδαξε γεωπολιτική της ενέργειας στο ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών. Το τελευταίο του δίτομο έργο -1.200 σελίδες – επιγράφεται : The changing world of energy and The geopolitical challenges.

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

31/12/18


 2.
Η αόρατη αποικιοποίηση των πανεπιστημίων 
από τις πετρελαϊκές.

Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων έχουν διεισδύσει στα πανεπιστήμια εδώ και χρόνια χρηματοδοτώντας έρευνες για την κλιματική αλλαγή. Είναι σαν οι καπνοβιομηχανίες να χρηματοδοτούν την έρευνα για τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία.

 Σε ένα πρόσφατο event για την πράσινη καινοτομία στο Imperial College του Λονδίνου, η υποψήφια διδάκτορας Naomi Pratt με μια ομάδα φοιτητών προσπάθησαν να μοιράσουν φυλλάδια για να καταγγείλουν τους δεσμούς του πανεπιστημίου τους με τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων. Μέσα σε δύο λεπτά, στην αίθουσα είχαν μπει φρουροί ασφαλείας που τους είπαν ότι μπορούν να συνεχίσουν να έχουν την άποψή τους, αλλά δεν μπορούν να συνεχίσουν να μοιράζουν φυλλάδια κατά των βιομηχανιών πετρελαίου και φυσικού αερίου.

 Η Pratt είναι επικεφαλής της «Divest Imperial», μιας ομάδας που έχει συσταθεί για να ασκήσει πιέσεις στο πανεπιστήμιο ώστε να μειώσει τις επενδύσεις σε εταιρείες ορυκτών καυσίμων από το ταμείο παροχών του και να μειώσει την εξάρτησή του από τη χρηματοδότηση της έρευνας από τη συγκεκριμένη βιομηχανία. Η πρόσφατη παρεμπόδιση της διαμαρτυρίας της ομάδας στους κοινόχρηστους χώρους του πανεπιστημίου, δεν ήταν και η μοναδική. «Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως το Imperial λειτουργεί ως επιχείρηση και του πως διαχειρίζεται τη δημόσια εικόνα του», λέει η ίδια στον Guardian.

 Το Ιmperial College του Λονδίνου κατατάσσεται στην κατώτατη βαθμίδα της ετήσιας έκθεσης για την αειφορία του ακτιβιστικού ακαδημαϊκού δικτύου «People & Planet» για τα πανεπιστήμια. Στην προσπάθειά του να καταλάβει τι είχε πάει στραβά έκανε μια εσωτερική έρευνα. Από το προσωπικό και τους φοιτητές που ερωτήθηκαν για τις απόψεις τους, το 98% δήλωσε ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να κάνει περισσότερα για την αειφορία και την κλιματική αλλαγή.

 Η Pratt είναι μια από αυτούς που ανησυχούν. «Το πανεπιστήμιο λειτουργεί σχεδόν σαν επέκταση των βιομηχανιών ορυκτών καυσίμων, από τις οποίες αντλεί πολύτιμη χρηματοδότηση για έρευνα και χρηματοδοτούμενους καθηγητές, καθώς και πόρους για προγράμματα σπουδών που βγάζουν την επόμενη γενιά μηχανικών πετρελαίου και φυσικού αερίου», λέει. Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων πραγματοποιούν μάλιστα τακτικές εμφανίσεις σε εκθέσεις σταδιοδρομίας, ενώ σε πολλά μαθήματα είναι υποχρεωτικό οι φοιτητές να συμμετάσχουν σε «εκδρομές» σε πεδία εξορύξεων, που είναι μια «ευγενική προσφορά» από τον κλάδο πετρελαίου και φυσικού αερίου. «Είναι σχεδόν παντού», σημειώνει η ίδια στη βρετανική εφημερίδα.

 Το Imperial θεωρείται ότι έχει από τους πλέον στενούς δεσμούς με τη βιομηχανία, αλλά δεν είναι και το μόνο. Το Πανεπιστήμιο του Cambridge έλαβε περίπου 1,9 εκατ. λίρες - ή το 0,4% της συνολικής χρηματοδότησής του από εταιρίες πετρελαίου και φυσικού αερίου το 2016, σύμφωνα με έρευνα της ομάδας εκστρατειών «Zero Carbon Cambridge». 

 Μπορούν τα πανεπιστήμια να δικαιολογήσουν αυτές τις σχέσεις τους με τη συγκεκριμένη βιομηχανία; Το Imperial δηλώνει ότι συνεργάζεται με βιομηχανικούς εταίρους για να βρει λύσεις στην παγκόσμια ανάγκη για ενέργεια, παράλληλα με την έρευνα που αποσκοπεί στη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των ορυκτών καυσίμων. Υπερασπίζεται μάλιστα τις οικονομικές δοσοληψίες του με το επιχείρημα της επένδυσης στην έρευνα και την εκπαίδευση.

 Πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ, επικρίνει όμως τις προσπάθειές της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής. Η έκθεση προειδοποιεί ότι ο κόσμος χρειάζεται να μειώσει κατά 45% την ρύπανση άνθρακα μέχρι το 2030 για να περιορίσει την αύξηση της θερμοκρασίας σε 1,5 βαθμό Κελσίου.

 Η εικόνα είναι παρόμοια και στις ΗΠΑ, όπου ο Ben Franta, διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, εκπονεί μια μελέτη που καταγράφει πόση έρευνα χρηματοδοτείται από τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου.  Ο Franta πιστεύει ότι υπήρξε μια «αόρατη αποικιοποίηση» του ακαδημαϊκού κόσμου από τις εταιρείες ορυκτών καυσίμων. Όπως λέει στον Guardian, όταν κάποιος μιλάει για αυτό το θέμα, η συνήθης αντίδραση είναι η έκπληξη. «Είναι σαν οι καπνοβιομηχανίες να χρηματοδοτούν έρευνες για τις επιδράσεις του καπνίσματος στην υγεία μας», σημειώνει χαρακτηριστικά, για να καταδείξει τη σαφή σύγκρουση συμφερόντων που υπάρχει σε αυτή τη σχέση.

 Για το θέμα μιλάει στην εφημερίδα και ο Mat Hope, συντάκτης της ερευνητικής περιβαλλοντικής ιστοσελίδας DeSmog. Ο Hope βλέπει την υποστήριξη των πανεπιστημίων από τις εταιρείες ορυκτών καυσίμων ως μέρος μιας εσκεμμένης στρατηγικής για να αμβλύνουν την δημόσια εικόνα τους. «Προσπαθούν να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι της οικονομίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ως μέσο για την ενθάρρυνση ενός ευνοϊκού φορολογικού περιβάλλοντος και να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των τοπικών κι εθνικών κυβερνήσεων προς όφελος τους», λέει.

 Ακόμα και αν η δράση τους είναι αντικρουόμενες με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις για το κλίμα...

 https://tvxs.gr/news/periballon/i-aorati-apoikiopoiisi-ton-panepistimion-apo-tis-etaireies-orykton-kaysimon?fbclid=IwAR3CHzLPSG_oGAOmbkWhUUSD695zRQbebhpL9SQWJqSCj4D3OuqRw6KLLG8
25/11/2018

 3.
Κλιματική αλλαγή και κρέας:
 Υπάρχουν άλλοι βασικοί ένοχοι και πιο αποτελεσματικές λύσεις.

 Αν όλοι άλλαζαν τις διατροφικές τους συνήθειες και γινόντουσαν βίγκαν ή κατανάλωναν λιγότερο κρέας, θα «εξαφανιζόταν» από 14,5 έως 15,6% των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου σε όλο τον κόσμο. Αυτό υποστηρίζουν νέες έρευνες που φιλοξενούνται σε ξένα δημοσιεύματα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα τεράστιο ποσοστό, παρόλο που κάποιο θα υπέθεταν ότι θα ήταν μεγαλύτερο δεδομένης της νέας μελέτης που διαπίστωσε ότι το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα αντιπροσώπευαν το 60% των γεωργικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Όμως υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί και πιο αποτελεσματικοί τρόποι για να λυθεί αυτό το πρόβλημα. 

 Η κλιματική αλλαγή έχει ήδη προκαλέσει σοβαρά προβλήματα, όπως η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 1,2 °C και οποιαδήποτε μείωση των εκπομπών αερίων θα περιορίσει περαιτέρω ζημιές. Στις εκτάσεις που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος για την παραγωγή κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων θα μπορούσε να γίνει αναδάσωση, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να γίνει εξοικονόμηση νερού και θα σταματούσαν οι περιβαλλοντικές ζημίες που προκαλεί η γεωργία των ζώων. Ωστόσο, μια τέτοια χορτοφαγική διατροφή θα δημιουργούσε αρκετά προβλήματα, σύμφωνα με το newint.org. Ειδικότερα, η επιβολή του βιγκανισμού στον κόσμο θα έβλαπτε τους φτωχούς της υπαίθρου. Μια έρευνα σε 7978 νοικοκυριά σε 24 χώρες σε όλη τη Λατινική Αμερική, την Ασία και την Αφρική διαπίστωσε ότι η εξάρτηση από το κρέας είναι υψηλότερη μεταξύ των φτωχότερων νοικοκυριών και γεμίζει ένα χάσμα όταν δεν υπάρχουν άλλες πηγές τροφίμων. Πολλοί παραδοσιακοί και αυτόχθονες πολιτισμοί που επιβιώνουν σε αρμονία με τη φύση, κυνηγούσαν ζώα για να τραφούν πολύ πριν την καπιταλιστική εκβιομηχάνιση της γεωργίας.

 Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά συστήματα σήμερα και αυξάνει τα υπάρχοντα πρότυπα ανισότητας. Ειδικότερα, τα προβλήματα που δημιουργούνται επηρεάζουν δυσανάλογα τις ομάδες και τους λαούς που ήδη βιώνουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αποκλεισμό. Πέρυσι, 24 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν από καταστροφές, όπως πλημμύρες και τυφώνες. Ενώ οι οικονομικές απώλειες θα ανέλθουν σε δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ μέχρι το 2050, οι υπόλοιπες απώλειες θα είναι ανεπανόρθωτες. Η αλλαγή των διατροφικών σας συνηθειών δεν θα λύσει αυτά τα συστημικά προβλήματα. Οι «ατομικές λύσεις» για την κλιματική αλλαγή, όπως η στροφή στον βιγκανισμό υποστηρίζουν αυτόν τον μύθο. Αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να αναδιαρθρώσουμε την οικονομία μας από την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και να βελτιώσουμε τα μέσα διαβίωσης.

 Οι κύριοι ένοχοι 

 Από που προέρχεται το μεγαλύτερο ποσοστό (85,5-84,4%) των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου; Υπάρχουν δύο κύριοι ένοχοι. Πρώτον, οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων. Επωφελούνται από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τον άνθρακα που όλοι γνωρίζουμε ότι πρέπει να παραμείνουν στο έδαφος και συχνά δεν λαμβάνονται υπόψη τα ανθρώπινα δικαιώματα και η εγχώρια κυριαρχία. Η Exxon και η Shell γνώριζαν ήδη από τη δεκαετία του 1960 ότι η εξόρυξη θα προκαλούσε καταστροφικές επιπτώσεις στο κλίμα, όπως τα ακραία καιρικά φαινόμενα στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ. Η Shell μάλιστα πρόβλεψε τις συνέπειες της ιεράρχησης του κέρδους στους ανθρώπους και στον πλανήτη. Ωστόσο οι εξορύξεις συνεχίστηκαν, με την υποστήριξη κυβερνήσεων.

 Οι κυβερνήσεις είναι επίσης εξίσου υπεύθυνες για την αποτυχία τους να ρυθμίσουν την κατάσταση και για τον ενθουσιασμό τους να επιδοτήσουν τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων. Δεν μιλάμε απλά για την κατάσταση στις ΗΠΑ. Το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς και η Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιούν προγράμματα και ξοδεύουν τεράστια χρηματικά ποσά για να επενδύσουν σε τέτοια έργα. Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις με τη σειρά τους υποστηρίζονται από τις τράπεζες. Για παράδειγμα, η HSBC και η Barclays ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε εταιρείες για στην επέκταση της εξόρυξης πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα σε όλο τον κόσμο. Χωρίς τη χρηματοδότησή τους, αυτά τα έργα δεν θα μπορούσαν να γίνουν.

 Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κυβερνήσεις του Βορρά ωφελήθηκαν από την οικονομική ανάπτυξη που υποστηρίζεται από ορυκτά καύσιμα, από την υποδομή, τα υψηλά πρότυπα διαβίωσης και την τεχνολογία. Αυτά τα οφέλη όμως έχουν γίνει εις βάρος των κοινοτήτων στον υπόλοιπο κόσμο, οι οποίες επηρεάζονται δυσανάλογα από τις κυβερνήσεις επιτρέποντας τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Σε απάντηση, οι κοινότητες προσπαθούν ενεργά να αποκαταστήσουν τις βλάβες που έχουν ήδη συμβεί, συμβάλλοντας με όποιον τρόπο μπορούν σε προβλήματα όπως η αύξησης της στάθμης της θάλασσας ή των καλλιεργειών που καταστρέφονται από την εισχώρηση αλμυρού νερού. Παρά τις επικίνδυνες επιπτώσεις, οι ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο καταπολεμούν την περιβαλλοντική και κλιματική αδικία καθημερινά. Η υπεράσπιση του περιβάλλοντος έχει καταστεί όλο και πιο θανατηφόρα, καθώς 197 περιβαλλοντικοί ακτιβιστές, υποστηρικτές άγριων ζώων και ιθαγενείς που προσπαθούν να προστατεύσουν τη γη τους σκοτώθηκαν το 2017.

 Η συμφωνία του Παρισιού (2015) αναγνώρισε τους σοβαρούς κινδύνους που θέτει η κλιματική αλλαγή στους ανθρώπους και τον πλανήτη. Επιδιώκει να διατηρήσει την υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από κατά μέσο όρο 2 ° C και να συνεχίσει τις προσπάθειες για τον περιορισμό της αύξησης από την προϊστορική περίοδο σε 1,5 ° C. Τον Μάιο του 2017, οι επιστήμονες έχουν κάνει την εκτίμηση ότι πιθανώς θα έχουμε εκπέμψει αρκετό άνθρακα για να αυξηθεί η θερμοκρασία κατά 2 ° C μέχρι τον Μάιο του 2037. Ωστόσο, με βάση τις τάσεις των εκπομπών τα τελευταία 20 χρόνια, εκτιμούν τώρα ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί ένα χρόνο νωρίτερα. Επιταχύνουμε  δηλαδή συνεχώς την κλιματική καταστροφή.

 Αποτελεσματικές λύσεις

 Οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει πως μπορούμε να στραφούμε προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέχρι το 2030 και να απαγορεύσουμε όλες τις νέες εξορύξεις ορυκτών καυσίμων. Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν στόχος θα έπρεπε να είναι οι κρατικές επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που παράγονται δεοντολογικά, χωρίς να εκτοπίζονται αυτόχθονες πληθυσμοί και χωρίς να παραβιάζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων.

 Ο Guardian αναπαράγοντας μια σχετική μελέτη του πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανέφερε πρόσφατα ότι «Η αποφυγή του κρέατος και των γαλακτοκομικών προϊόντων είναι ένας από τους καλύτερους  τρόπος για να μειώσει κανείς τον αντίκτυπό του στη Γη». Αλλά οι επιστήμονες  Chris Saltmarsh και Harpreet Kaur Paul διαφωνούν. Αν και η διακοπή κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων από την διατροφή θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχουν καλύτεροι και πολύ πιο αποτελεσματικοί τρόποι για να γίνει η διαφορά.

 Αυτοί οι τρόποι περιλαμβάνουν την εκκίνηση εκστρατειών πώλησης ορυκτών καυσίμων και την προσπάθεια των εργοδοτών, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των ερευνητικών ομάδων των πανεπιστημίων να επενδύσουν υπεύθυνα. Από τη μεριά οι κοινότητες θα πρέπει να οργανώσουν μια εταιρεία που να αγκαλιάζει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Παράλληλα, τα συνδικάτα θα πρέπει να αναπτύξουν μια πολιτική που να υποστηρίζει μια δίκαιη μετάβαση προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αλλά και οι τράπεζες όπως η Barclays, θα πρέπει να σταματήσουν να χρηματοδοτούν εταιρίες που επιτρέπουν την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων. Γενικά με έναν συνδυασμό όλο των παραπάνω και την στενή συνεργασία των εταιριών και των κυβερνήσεων για το κοινό καλό, ίσως να μην είναι αργά για να ανατραπεί θετικά η κατάσταση.

Μάρθα Κίσκιλα

 https://tvxs.gr/news/periballon/o-periorismos-tis-katanalosis-kreatos-mporei-na-sosei-ton-planiti?fbclid=IwAR2XHGbdZEOt50UUK-ZoFyXi6z1TFW6heRilS88Dwhk_h0x-QJd1T5zvdm8

 28/12/2018

4.
«Καμπανάκι» από επιστήμονες: 
Μειώστε την κατανάλωση κρέατος για να σωθεί το κλίμα.

Η ανθρωπότητα πρέπει να περικόψει δραστικά την κατανάλωση κρέατος, έως και κατά 90%, για να αποφύγει την επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής στο μέλλον, αναφέρουν οι επιστήμονες στην πιο ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα επιστημονική μελέτη τους σχετικά με  το πώς οι διατροφικές επιλογές επηρεάζουν το περιβάλλον.

 Επιπλέον, θεωρούν αυτή τη μείωση του κρέατος αναγκαία για να τραφεί ο παγκόσμιος πληθυσμός που θα έχει φθάσει τα δέκα δισεκατομμύρια το 2050, αλλά και για να αντιμετωπισθεί η λειψυδρία.

 Η εκτροφή ζώων παράγει μεγάλες ποσότητες «αερίων του θερμοκηπίου» (ιδίως μεθανίου), αποψιλώνει τεράστιες εκτάσεις πρασίνου που θα μπορούσαν να απορροφήσουν ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα ή να καλλιεργηθούν, ενώ χρησιμοποιεί και απαράδεκτα υψηλές ποσότητες νερού, εντείνοντας έτσι το φάσμα της λειψυδρίας (υπολογίζεται ότι μισό κιλό μοσχαρίσιου κρέατος απαιτεί σχεδόν 7.000 λίτρα νερό για να παραχθεί και να φθάσει στο πιάτο του καταναλωτή).

 Οι επιστήμονες ζητούν να υπάρξει μια παγκόσμια στροφή προς μια πιο φυτική διατροφή, παράλληλα με την αποφασιστική μείωση τουλάχιστον κατά 50% της τροφής που σπαταλιέται και καταλήγει στα σκουπίδια, καθώς και με μια γενικότερη βελτίωση των γεωργικών πρακτικών με τη βοήθεια της τεχνολογίας (λιγότερη και πιο «έξυπνη» κατανάλωση νερού για άρδευση, ανακύκλωση λιπασμάτων, νέες ποικιλίες υψηλότερων αποδόσεων κ.α.).

 Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάρκο Σπρίνγκμαν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο, έδωσαν τη μελέτη τους στη δημοσιότητα λίγες μέρες μετά τη βαρυσήμαντη μελέτη των επιστημόνων της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), οι οποίοι προειδοποίησαν τις κυβερνήσεις ότι στενεύουν τα περιθώρια για να επιτευχθεί η συγκράτηση της ανόδου της θερμοκρασίας στον ενάμιση βαθμό Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, γι' αυτό χρειάζονται άμεσα και αποφασιστικά μέτρα.

 Ένα από τα προτεινόμενα μέτρα-κλειδιά θεωρείται η μεγάλη μείωση στην κατανάλωση κρέατος - πράγμα που ασφαλώς πιο εύκολα λέγεται παρά γίνεται. Η μελέτη προβλέπει όμως ότι έως το 2050, εξαιτίας τόσο της συνεχούς αύξησης των εισοδημάτων ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, όσο και του αριθμού των κατοίκων του πλανήτη, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις σημερινές διατροφικές επιλογές μπορεί να αυξηθούν κατά 50% ως 90%.

 Όπως είπε ο δρ Σπρίνγκμαν, «αυτό που έχουν κοινό όλες οι υγιεινές διατροφές, σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά στοιχεία, είναι ότι κυρίως είναι φυτικές». Οι ερευνητές προτείνουν «ευέλικτες» διατροφές, είτε πρόκειται για μεσογειακή διατροφή, είτε για φυτοφαγική ή ψαροφαγική, είτε για ένα συνδυασμό τους.

 Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ

 http://www.kathimerini.gr/989203/article/epikairothta/perivallon/kampanaki-apo-episthmones-meiwste-thn-katanalwsh-kreatos-gia-na-sw8ei-to-klima

11/10/2018


  Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν.  Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται.  
  Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό  πρωτότυπο κείμενο  παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.