Ελλ-αδη-στάν


Δεν αποκλείεται τίποτα πια
...όταν ο χείμαρος του κεντρικού δρόμου
τρέχει ορμητικός
προς την κατεύθυνση της ανηφόρας

                                       Κ. Μαυρουδής,Οι κουρτίνες του Γκαριμπάλντι

Είναι ποτέ δυνατόν (λογικά, ηθικά, κοινωνικά, πολιτικά) η μία πλευρά νάχει πάντοτε δίκιο και η άλλη πάντοτε άδικο; Μπορεί η μία θεωρία/ιδεολογία να "κολλάει" παντού και νάναι το μοναδικό εργαλείο ερμηνείας σε όλες τις εποχές, σε όλες τις χώρες, σε όλες τις καταστάσεις κι η άλλη (όχι αναγκαστικά εντελώς αντίθετη) θεωρία/ιδεολογία να μην είναι συμβατή με τίποτα;

Θεοί εναντίον Δαιμόνων;

Αυτοάνοση άμεση θεραπεία εναντίον Δηλητηριωδών χρόνιων νοσημάτων;

Πλαστογραφία της Ιστορίας εναντίον φαντασιακής ιστορικής αυτοδικαίωσης;

Υπεύθυνοι και υπόλογοι πολιτικοί εναντίον ανεύθυνων και δωσίλογων;

Το καλό Κράτος των μεν εναντίον του κακού Κράτους των δε;

Οι αλύγιστοι πατριώτες εναντίον των προσκυνημένων προδοτών;

Οι μισούντες το πρόσφατον παρελθόν εναντίον των θαυμαζόντων το απώτατο παρελθόν;

Οι υπερασπιστές των δημοκρατικών δικαιωμάτων εναντίον των υπέρμαχων των εθνικών ελαττωμάτων;

Αυτογνωσία κι ετερογνωσία, μνήμη κι αμνησία, πάθος κι εμπάθεια, φανατισμός και διαφωτισμός διαπλέκονται, όχι μόνον ιδεολογικά, αλλά και με βάση τα γνωστά "διαπλεκόμενα συμφέροντα".

Η υπερβολή των λόγων συνήθως κρύβει αμηχανία ή άρνηση ορθολογισμού. Η απλούστευση και η γενίκευση των επιχειρημάτων κρύβουν λαϊκισμό και σκοπιμότητες. Η ακρότητα και η χυδαιότητα ύφους κρύβουν ανασφάλεια, φόβο και κυρίως έλλειψη αίσθησης ορίων.

Στιγμιαία και συγκυριακά φαινόμενα; Όχι. Κάνουμε λάθος αν σκεφτόμαστε με όρους άκαπνων διανοουμένων (ένθεν/κακείθεν "γραμμιτζήδων").

Έτσι είναι και οι μεν και οι δε. Έτσι είναι, έτσι ήταν και δεν πρόκειται ν’αλλάξουν. Εκφράζουν (κι εκπροσωπούν;) ό,τι χειρότερο, χρόνια τώρα προσπαθεί να ρίξει κάτω από το χαλί, η ελληνική κοινωνία: το ό,τι χωρίς ταυτότητα και δίχως αυτοσυνειδησία πελαγοδρομούμε ανάμεσα στη Σκύλλα της απαίδευτης κι ανιστόρητης μαγκιάς και στη Χάρυβδη της κουτοπόνηρης αφέλειας.

Καλό μας ταξίδι στο άγνωστο, με ιδιαίτερες επιφυλάξεις στην ειλικρίνεια και στις προθέσεις όποιου μας λέει ότι ο άνεμος θα είναι ούριος.

ΥΓ. "Δυστυχώς δεν υπάρχουν αντικλείδια για τον Ουρανό.
Ούτως ή άλλως
λιπόψυχοι κι αλαφροΐσκιωτοι περιμένουν στην ίδια σειρά"

                                 (Κ. Ιωαννίδης, Ο θάνατος του Δεσμώτη)


 Γιάννης Πανούσης  
 Καθηγητής Εγκληματολογίας,
 πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη

10/12/2018