Αδέσποτος λήρος.
1. 'Οταν οι βυζαντινοί άρχισαν να δέχονται ότι είναι και έλληνες είχαν ήδη περάσει οι σταυροφορίες.Εξάλλου ονόμαζαν τους εαυτούς των ρωμαίους, και ρωμαίοι ήταν πολιτικός όρος, όχι εθνωτικός, σημαίνοντας ποικίλους κατοίκους του γκουβέρνου που είχαν την ιδιότητα του ρωμαίου πολίτη.Ρωμαίοι λοιπόν=χριστιανοί κληρονόμοι της ρωμαϊκής αρχής με πολλούς αστερίσκους.
2. Οι βάρβαροι που κατέκτησαν τη Ρώμη και ο Παπας, ήταν βάρβαροι και το θρήσκευμά τους ήταν το λατινικόν-αυτό που λέμε σήμερα καθολικισμό.Αυτοί δεν είχαν κανένα δικαίωμα να λέγονται Ρωμαίοι.Αφού η Ρώμη υποταχτηκε σε άλλους λαούς,οι Λατίνοι έβγαλαν μόνοι τους τα διάσημα της ρωμαϊκότητας.Επιπλέον, έγινε και ένα σχίσμα,επειδή στους ορθοδόξους,δεν ήταν αρεστή η χρήση των πρωτείων του Πάπα από τους αλλόσαυρους, δηλαδή τους Φράγκους και τους επίλοιπους.
3. 'Οσο οι καθ΄ημάς Ρωμαίοι είχαν δύναμη, στρατιωτική και διπλωματική, έκαναν ό,τι ήταν δυνατό γιά να φράξουν τις δυτικές επιρροές.Πήραν το Ιλλυρικό από τον Πάπα.Δημιούργησαν ένα mainstream από ιδεολογίες φιλικές προς τον σλαβικό κόσμο.Στην ουσία εφηύραν τον σλαβικό κόσμο,προσπαθώντας να τον μορφοποιήσουν.Εκχριστιάνισαν όσες περιοχές μπορούσαν, αποβλέποντας στον φωτισμό ήτοι στην πολιτική επιρροή. Κατάφεραν πολλά στον βορρά, αρκετά στα βαλκάνια και η πραγματική θερμή ζώνη με τον παπισμό ήταν μεταξύ Μοραβίας και Κροατών.
4. Μετά, ρημάχτηκαν από τις σταυροφορίες και εντάχτηκαν εν μέρει στον τρέχοντα φεουδαλισμό, ήδη ελαφρώς ντεμοντέ αν συγκριθεί με τις χανσεατικές ενώσεις και τις εμπορικές πόλεις της Ιταλίας.Αλλά ακόμη και όταν ήταν κοντά στην κατάσταση του πολιτικού πτώματος, δεν δίστασαν στιγμή να προκαλέσουν σικελικούς εσπερινούς και ρήμαγμα των «ξένων» στην πρωτεύουσά τους.Οσο μπόρεσαν, έπαιξαν και σημαίνοντα ρόλο στις εσωτερικές διαμάχες των πρώτων οθωμανών.Οι καθ΄ημάς Ρωμαίοι, πρίν οριστούν επισήμως ως ρωμιοί, ακολούθησαν πιστά την πεποίθηση ότι η ετεροδοξία είναι πολυ πιό επικίνδυνη από την αλλοθρησκεία.
5. Η καταφυγή στην δύση,ήταν συνέπεια αυτής της πεποίθησης.Μόνον αυτοί που είχαν εμβολιαστεί με τις «μοντέρνες» αρχές του εμπορίου και της μετα-φεουδαρχίας, ήταν δυνατόν να σπεύσουν στους τέως αντιπάλους τους, προσκομίζοντας τα καλούδια του χαμένου πολιτισμού τους. Κι έτσι έγιναν δεκτοί-ως πολιτικοί πρόσφυγες.Το μπόλιασμα στην φεουδαρχία, έστω στο ανατολικόν κακέκτυπον που δεν ακολουθούσε πιστά ταις Ασσίζαις,δεν ήταν παράξενο εμφύτευμα,επειδή κυριολεκτικά «ανάσταινε» αυτό που σήμερα λέμε ατεχνώς τοπική αυτοδιοίκηση και του οποίου υπηρχε ανάμνηση από τον καιρό των αρχαίων ,αλλά και από την σχετική αυτοτέλεια των πόλεων έως τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια.
6. Για αρκετούς αιώνες, τα μόνα ενωτικά στοιχεία του Ιμπέριουμ ήταν η χαρούμενη δουλοπρέπεια.Από τότε το Βασίλη κάτσε φρόνιμα, ήταν δημοφιλές.Οι καθ΄ημάς Ρωμαίοι, γούσταραν τον κεντρισμό και τον κρατισμό,γι΄αυτό και έπρεπε να υπάρξει Μανουήλ Κομνηνός,τρελαμέντος με τις γιόστρες και νικητές σταυροφόροι γιά να σπάσει αυτή η επιμονή στις στάσεις υπέρ αυτοκρατόρων.Εναντίον των δυνατών. Οι δυνατοί δεν είχαν ένα καστράκι και ολόγυρα παροίκους. Στρατούς είχαν, περιφέρειες.
7. Ερμηνεύω την αγάπη πολλών Μοραϊτών στον θεσμό της βασιλείας όχι λόγω Όθωνα, αλλά λόγω καταπίεσης από δυνατούς, Σαμπλίτες και μετά κοτζαμπάσηδες.Σε αυτό το πλαίσιο, ο μετασχηματισμός του γραικικού γκουβέρνου σε πεφωτισμένο κεντρικοδίαιτο ελληνικόν έθνος, δεν ήταν δημοφιλης τάση στους δημιουργούς της επανάστασης.
8. Στα βαλκάνια, συνέχισαν την αντίσταση κατά των οθωμανών αυτοί που είχαν μεγαλυνθεί και στην αντίσταση κατά των καθ΄ημάς Ρωμαίων. Ο βλάχος όμιλος, αρβανίτικες φάρες, αλλά και λαότητες που συνωστίζονταν σε φράγκικες πρώτα κι έπειτα γενοβέζικες και βενετσιάνικες κτήσεις.Ο πολιτισμός της ιδιαίτερης πατρίδας, είχε μεγάλα μπερεκέτια.Μόνον αυτοί που ήταν έξω από το παιχνίδι ή μόνον αυτοί που προσδοκούσαν καλύτερες ημέρες με τον Δον Ζουάν ή τους ποτεστάτους, διατηρούσαν πνεύμα ανυπακοής.
9. Τα μεγάλα παιχνίδια παίχτηκαν ακριβώς στους τομείς που παίζονται και σήμερα-στις μεγάλες πόλεις που εξασφάλιζαν έστω ονομαστικο πολιτικό έλεγχο και στα δίκτυα. Γενίτσαροι, δραγουμάνοι,ηγεμόνες,εσνάφια, μαστόροι,έμποροι φαναριώτες, κλήρος και κεχαγιάδες,αρματολοί και πρόξενοι ήταν σχετικά εύκολο να δράσουν υπεύθυνα και παρασιτικά σε ένα χαλαρό κράτος που εκπροσωπούσε το Ντιβάνι, οι πασάδες, οι μπέηδες, οι σεϊχηδες, οι σπαχήδες, οι γιουρούκοι, οι γιαγιάδες,(Yaya) οι αγάδες, οι πάροικοι, οι δημογέροντες και οι δεμένοι με την γή και τους φόρους.
10. Τα λεφτά ήταν στα εμπορεύματα. Τα εμπορεύματα μεταφέρονταν με καραβάνια.Τα καραβάνια χρειάζονταν χάνια, ακολούθους, παζάρια και πανηγύρια.Στα χάνια, ήταν οι σιδεράδες, οι έμποροι, οι καταλλάκτες.Τα χάνια τα είχανε βλάχοι. Συνοδευτικά αποσπάσματα, όταν δεν ήταν αυτοεξυπηρετούμενα τα καραβάνια, ήταν αρβανίτικα από μπράτιμους.Με αυτά και με άλλα, κάποιος έμπορος στα Γιαννενα μπορούσε να στείλει τον γιόκα του συστημένον στην Ραγούζα, στην Βιέννη ή στην Βενετιά, ζητώντας από τον εταίρο του να του καταβάλει φλουριά επί αποδείξει και έναντι λογαριασμού.Συχνά, τα ταξίδια είχαν και τα τυχερά τους.Σώζεται μιά μαρτυρία γραπτή και δημοσιευμένη γιά μιά μάγκα βλαχόπουλων που έξω από την Βιέννη ήβγαζαν τα μάτια τους με πρόθυμες εντοπιούλες.
11.Αυτό το σύστημα, το καουμποϊκόν, στο οποίο συνεργούσε πανσπερμία κοινοτήτων και λαοτήτων, οικογενειών και λοιπών, κράτησε τα δίκτυα των Βαλκανίων σε ζηλευτή ακμή. Οι διαπλεκόμενοι της εποχής (αστειεύομαι) προσανατόλισαν με τις ευκολίες που παρείχαν, ολόκληρες περιοχες σε εμπορικές μονοκαλλιέργειες (ασήμια, χρυσάφια ,μετάξια, τσόχες, μπαμπάκια, καπνό, σιτηρά, βαφές, ά, βαφές και μάλλινα).
12. Κι άν τα θαλάσσινά τριφύλλια τα είχαν τα ξένα καράβια των διομολογήσεων προς Μασσαλίες και Αλεξάνδρειες και Σμύρνες,τις μονοκαλλιέργειες (μαντεμοχωρια, Αμπελάκια, ένα σωρό ανθούσες κοινότητες, καραβοκύρηδες και λοιποί) τις εξυπηρετούσαν τα δίκτυα, τα «επίσημα», μέσω εμπορων, συχνά Εβραίων αλλά ακόμη και μικρές κοινότητες που κατάλαβαν που πάει ο παράς, οργανώθηκαν εθιμικα στο ίδιο γαιτανάκι (πλανόδιοι και επιστρέφοντες μαστόροι,οικοδόμοι, ζωγράφοι και αγιογράφοι,γεφυροποιοί, τεχνίτες δερματάδες, παπουτζήδες, κι ένα σωρό άλλοι).Από τον Δούναβη και πέραν του Αλυος ποταμού, τα ίδια. Αργότερα, τα ίδια και πέραν του Καυκάσου.Με τις αποικίες, ακόμη πιό μακριά.Και πιό εξειδικευμένα.
13. Σε αυτές τις δομές, αρκούσε η απαξιωτική αλλά και προστατευτική δορά του ραγιά, δηλαδή του πατριαρχικού ορθοδόξου.Παράλληλα, ο αστερισμός της κοινωνικής ανέλιξης προέβλεπε μπόλικα στερεότυπα.Οι πλούσιοι ,οι χλιδάτοι και οι ενεργητικοί, ανεξάρτητα από την γλώσσα ή την διάλεκτο της ιδιαίτερης πατρίδας τους, λάτρευαν την ελληνική παιδεία, τις ξένες γλώσσες, τα μεγάλα, εξοπλισμένα οσπήτια, ένα εθιμικό αστικό δίκαιο που δεχόταν τον γάμο στα νιάτα και τον γάμο στα γεράματα γιά άνδρες και γυναίκες.Όποια και να ήταν η καταγωγή του εμπόρου που καζάντησε, ήταν δύσκολο να εύρει έντυπο λόγο περί της ιστορίας του δικού τους γένους, άν αυτό το γένος δεν ήταν ρωμέικης κληρονομιάς και επίνοιας.
14. Αυτές οι μάγκες ΔΕΝ επαναστατούσαν με τίποτε.Και να μάθουμε να διακρίνουμε τις εξεγέρσεις που προέρχονται από καταπίεση, απαγορεύσεις, αλλαγές πλαισίων και προσωπικές πολιτικες αρχόντων από τους ξεσηκωμούς, που οργανώνονταν απ΄έξω συνήθως αλλά ήταν επίμονοι και ζηλωτικοί.Άλλο ο Σκυλόσοφος και ο Μπλαχάβας, άλλο οι Μανιάτες και οι Κρητικοί.'Αλλο οι ποπουλάροι, άλλο τα Ορλωφικά.
15.Το πατριαρχείο δεν γούσταρε τις εξεγέρσεις επειδή δεν είχε εργαλεία καταστολής τους.Ο αρχαίος του αντιλατινισμός βρήκε βολικό σύμμαχο τον πολιτικό αντιδυτικισμό των οθωμανών.Τώρα που δεν υπηρχε μεγάλη πατρίδα, αλλα μόνον φάρα , οικογένεια και ιδιαίτερη πατρίδα,δεν υπηρχαν ωσαύτως ελληνες, σλάβοι και ρωμιοί. Υπηρχαν ραγιάδες, κιαφίριδες και παρόμοιοι.Και ακαταμάχητα εθιμικά σπόλια, σχεδόν αυτοκυβέρνητα, πρίν πλακώσουνε οι δάσκαλοι και οι ιερομόναχοι και τα φτιάξουνε σε καλούπια.
16.Τομή.Πέρασαν μερικοί αιώνες...
17. Ξεκίνησε ο βοναπαρτισμός. Οι βαλκάνιοι είχαν φτάσει να γενούν βαρόνοι στην Βιέννη και οσποδάροι στις ηγεμονίες(ακόμη και οι βαλκάνιοι μουσουλμάνοι έχτισαν στρατιωτικές καρριέρες), είχαν λεφτά σε τράπεζες ,ήξεραν από ομόλογα, εμπορική πίστη και επιταγές.Και από εδώδιμα αποικιακά ήξεραν και από εισαγωγές επίπλων και ρολογιών.Στο κάτω κάτω, κράτησα μεταφρασμένες άλγεβρες και έργα του Κάντ, μεταφρασμένα από το περιβάλλον Κούμα, λίγα χρόνια μετά την αυθεντική έκδοσή τους.
18. Μετά την νίκη του Ναπολέοντα, η Βιέννη νέμα πάραι,ντεν είκε λεφτά.Πρόβλημα ρευστού, νεες πηγές ευγενών μετάλλων, άλλες βαφές, μαλλιά από όλον τον κόσμο,παγκόσμιο εμπόριο, πάπαλα οι συντροφίες στα Αμπελάκια και αλλού.Αλλαχού έχω επισημάνει πώς η παραγωγή λαδιού, βασικού λιπαντικού των μέσων χρόνων,χτυπήθηκε καίρια από τους φαλαινοθήρες. Μόνοι κερδισμένοι, οι καραβοκυραίοι που δούλευαν τα λαθραία, νικώντας τους αποκλεισμούς.Αρβανιτάδες, κυρίως. Αξιοι.
19.Το όραμα του Ρήγα, ήταν όραμα εναντίον του Πατριάρχη και υπέρ μιάς νέας εμπορικής και κυβερνητικής κάστας, που θα έστελνε τις παρωχημένες δομές του Πατισάχ στην κόκκινη μηλιά.Γι΄αυτό και χωρούσε κάθε θρήσκευμα, κάθε αίρεση και κάθε ιδιαίτερη πατρίδα.
20. Το αίτημα της ελληνικής νομαρχίας ήταν ένα εκσυγχρονισμένο αίτημα,εμπνευσμένο από τα μεγάλα(πεφωτισμένα, τα έλεγαν τότε) και υπό παραγωγή κρατικά μορφώματα. Μόνον η Γαλλία και εν μέτρω η Ελβετία, με το καποδιστριακό εφαρμοσμένο πείραμα, ήταν σε κατάσταση μερικής ολοκληρωσης. Ιταλία και Γερμανία δεν υπηρχαν. Η πολωνία ζελέ, η Σερβία σκύμνος.Ο Χέγκελ δεν είχε που να γείρει.
21. Κράτη μπορεί να μη υπηρχαν ,αλλά τα κράτη γεννιούνται από οργανωμένες καμαρίλλες, όχι την έμπνευση του λαού. Ο λαός μήτε ένα τραγούδι δεν μπορεί να χαρεί άνευ αντιπροσώπου. Στα μέρη μας, αυτά γινόσαντε υπό την μόνιμη εποπτεία της ιονίου πολιτείας και των συνεχειών της. Η Ευρώπη υπήρχε στην δύση των βαλκανίων. Γειτονιά.
22. 'Οπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, πρώτα γεννιούνται οι πατριώτες και μετά διαμορφώνεται η πατρίδα, όχι αυτή που επιθυμούν, αλλα΄αυτή που θα τους «κάτσει».Αν είχε πετύχει ο Κολοκοτρώνης, θα είχαμε μιά δυναστεία αλά Καραγιόργεβιτς και σαφέστατη προσήλωση του αλβανικού στοιχείου σε αυτήν.Ανάθεμά με άν βρίσκαμε προστάτη, τότε, εκτός από τους καθηλωμένους από τον Βοναπάρτη Γάλλους.
23. Η επανάσταση μπήκε στην ζωή του γένους ως συμβολή διανυσμάτων, προσθέτουσα και αφαιρούσα δυνάμεις.Χωρίς Κωλέττη(αριστοτελικοί απόδημοι έμπειροι των δικτύων, προστάτες κεκτημένων και παραδοσιακοί γεννήτορες τραμπούκων) και Μαυρογοδράτο(γραμματικοί γανωμένοι μοντερνιστές, ρομαντικοί πρίν τον ρομαντισμό παραδοσιακοί γεννήτορες της λαμογιάς)και χωρίς τους μακεδόνες ενόπλους του Καρατάσιου και τους «βουλγάρους» του ιππικού του Χατζηχρήστου,αλλά και τα πλακάκια του Δυσέα με τους σούφηδες,σήμερα θα ξαναγράφαμε την ιστορία του «αιχμαλώτου της Ζέντα». Μεταξύ Ρούπερτ και Ρούντολφ. Καλύτερα, μεταξύ Μπιάλιστοκ και Μπλούμ.
24. Τελικά, ανακαλύψαμε ότι κυνηγάμε Περσιάνους όξω από την ελληνική παράγκα,και αυτή ήταν αποτελεσματική κόλλα προσώρας.Αλλά το ενοίκιο που μας ζητούσαν και μας έπαιρναν ήταν βαρύ. Απαιτούσε εξυπηρέτηση της εικόνας που είχε ο Μπάιρον και οι ντιλετάντες,οι γερμανοί κλασικιστές και οι καρμπονάροι.Μιά δυστυχούσα πατρίς και οι φιλέλληνες εκεί να ευνουχίζουν διά του Δελακρουά όποια μπούτζα απειλούσε τα θηλυκά μας.
25. Και ο Ρήγας; το όραμα; οι Βούλγαροι; οι Σέρβοι; η αρβανιτιά; οι μεβλανάδες; οι οβρηοί και οι ξωτικοί; οι γκαμήλες; ο ναστραντίν; η θυμοσοφία; οι βλάχοι; τα δίκτυα; Οι φαναριώτες; να πάς να καταπιείς όλο το δοβλέτι ενώ δεν ημπορεί να χωρέσει ο στόμας σου μήτε ρούβελα;
26. Ξεκίνησε η δουλειά, με το δάνειο, τα ατμόπλοια, την Ντροπολιτζά, τον Μπότζαρη,τον Δράμαλη, τον ΚαραΙσκο,τους Σαμιακούς, τα ασκέρια του Νικηταρά.Το Ναβαρίνο.
27. Χάρη στον Καποδίστρια γλυτώκαμε παρά τρίχα την ονομαστική υποτέλεια. Χάρη στον Όθωνα, παρά τρίχα την μετατροπή σε αποικία.Αλλά τότενες, ήρθε ο Φαλμεράιερ...
28. Παράτησαν το γκουβέρνο και άρχισαν να κοιτάζονται αναμεταξύ τους οι γραικοί. Ποιός είχε γαμψή μύτη, ποιός έμοιαζε του Ερμή του Πραξιτέλη, ποιος έλεγε πραζαντράου και ποιος σπολλάτη.Το αδηφάγο πνεύμα του ρομαντισμού, ήταν βαθύ πράσινο, υπό μόνιμο σπήν και μόνη του ελπίδα τα συμποσούμενα στην ρήση του Μποστ, λογάκια που εκφωνεί ένας Ιγγλίνος ατενίζων ισλαμιστές: οπόσον ωραίοι και πόσον άγριοι.
29. Αναζητούσε λυτρωτές στον Ταράς Μπούλμπα, στα ήθη και στα έθιμα κελτών, κοζάκων, κορσικανών αδελφών και μοϊκανών.Μετά την Κριμαία,την φρεναπάτη που βάλτωσε την μεγάλη ιδέα πρίν την γεννήσουν οι καιροί, ο καταπιεσμένος σλάβος που μαχαιρωνε βογιάρους και τραγουδούσε περιπαθώς ως βαρκάρης του βόλγα ήταν πιό επιθυμητή μορφή από τον άνεργο αγωνιστή με την λερή φουστανέλα που ζητούσε ζαιρέδες.Η διγλωσσία ήταν καθεστώς.Στην κρατούσα αντίληψη των δασκάλων του γένους,οι γραικοί αναστήθηκαν ως Έλληνες και τώρα ,ήρχονταν κάποιος σπληνιάρης να τους πεί οτι κακώς αναστήθηκαν.Πάλεψαν λοιπόν να αποδείξουν την συνέχεια του Έθνους, πράγμα όχι ιδιαίτερα δύσκολο,με τόσο βαρειά ελληνόφωνη γραμματολογία από πισω τους και τόσο τεράστια διατήρηση ηθών και εθίμων από πανάρχαια χρόνια.Αυτοί που την πλήρωσαν, ήταν οι έτεροι.Οι γείτονες που αλλαξοπίστησαν, οι διπλανοί που ελληνοφρονούσαν αλλα μιλούσαν άλλη γλώσσα στο σπίτι.
30. Και γεννήθηκαν η Ιταλία, η Γερμανία και η βουλγαρία.και κράτη άλλα πολλά. Και το καθένα διδάχτηκε από τα μαθήματα των Γραικών. Στην Γερμανία αδιαφόρησαν. Στην Βουλγαρία, όχι.’Οπως οι πρωτοβούλγαροι ήταν οι πρώτοι εξωτικοί που δεν θέλησαν να γίνουν φοιδεράτοι, αλλά έφτιαξαν δικό τους κράτος,έτσι και οι νέοι Βούλγαροι, μιμήθηκαν το ελληνικό πείραμα, της κατασκευής ταυτότητας από ιστορικό υλικό.Από ενδείξεις και αποδείξεις ότι υπήρξαν κάποτε λαμπροί, και μετά έγινε ένα χάχατο, κοιμήθηκαν σαν τον Ριπ Βαν Ουίνκλ και μετά συνήρθαν και άρχισαν να πίνουν από το καύκαλο του νεκρού ρωμαίου βασιλέως, καθώς ο Κρούμμος.
31. Και ξεκίνησε ένας παιδεμός και μιά τεράστια προσπάθεια, που όμοιά της δεν τόλμησε να μιμηθεί κανένας. Ευνοημένοι οι Βούλγαροι από την φιλία της Ρωσίας, λόγω ομοδοξίας και «ενιαίας ρίζας», από την εύνοια της Γερμανίας (αφού οι Έλληνες έκλιναν προς τους παραδοσιακούς εχθρούς τους στις αποικίες, στη βιομηχανία και στον πόλεμο) θυσίασαν δυό ολόκληρες γενιές από τα καλύτερα μυαλά τους, με πάθος και στόχο να «λυτρώσουν» τα αλύτρωτα.
32. Στρατιώτες- παπάδες, παπάδες-δάσκαλοι, πράκτορες, κατάσκοποι, σύνδεσμοι, πατριώτες, ξεκίνησαν την δουλειά.Παρότι η Ελλάδα έπεφτε διάνα διαλέγοντας το στρατόπεδο των νικητών, μεταξύ 1897 και 1911,μεταξύ της ελληνικής ήττας και του Αγαδίρ,μόνον η προτεραιότητα της Γερμανίας ως προς τον σιδηρόδρομο Βερολίνου-Βαγδάτης και η εσωτερική διαμάχη ΕΜΕΟ και βερχοβιστών, δεν κάλυψαν τους βουλγαρικούς στόχους.
33. Η πρώτη κόντρα, γιά το «μακεδονικό», ήταν ενδοβουλγαρική. Καθαρά. Σοσιαλίζοντες και αναρχίζοντες εντόπιοι, οι της «εσωτερικής οργάνωσης»(VMRO, ΕΜΕΟ όπως την λέμε) σακατεύτηκαν παλεύοντας ιδεολογικά και πρακτικά με τους «αυτοκρατορικούς» της βουλγαρικής βασιλικής αυλής.Αυστριακοί, Ιταλοί, Γάλλοι, Βρεττανοί και Γερμανοί, ενδιαφέρθηκαν. Πρώτα, «επιστημονικά». Ελληνόφωνους σπάνια συναντούσαν, γι΄αυτό και οι χάρτες της εποχής δίνουνε «ελληνικό ρόζ» στην Χαλκιδική και στην Καμπανία, όπου το αγιον Ορος και ο βλαχόφωνος Όλυμπος συγκρατούσαν αιωνία διγλωσσία υπέρ των ελληνικών.
34. Κανένα ιστορικό επιχείρημα, από αυτά που διέθεταν οι Βούλγαροι, δεν χρησιμοποιήθηκε υπέρ αυτών σε αυτές τις περιοχές. Μήτε το χωρίο του Καμενιάτη, που έστελνε Σαγουδάτους και Δρογουβίτες μεταξύ Θεσσαλονίκης και Βέροιας, μήτε η πρωτοβουλγαρική επιγραφή έξω, στην τούμπα των Βασιλικών, μήτε ο Στριεγώης, και ένα σωρό φυτεμένοι από τους καθ΄ημάς Ρωμαίους αλλότριοι, δυό βηματάκια από την Ιερισσό.Προτίμησαν να πλαστογραφήσουν επιγραφές(όπως την διαβόητη «όρος Ρωμαίων και Βουλγάρων» με χρονολογία 904(!) που δήθεν βρέθηκε στο Νάρες, στα Φιλαδελφιανά του Γαλικού δηλαδή ) και ένα σωρό άλλα, βίαια και ευτελή.
35. Αυτά που οι Βούλγαροι δεν θεωρούσαν «ελληνικά», τους γάμησαν το ρεσούλι ,κυριολεκτικά. Τους βοήθησε σε αυτό τρομερά η εθνοκαθαρτική συμπεριφορά της μικράς και εντίμου Ελλάδος που κατά σειράν: θεωρούσε από μή έλληνα έως ανθέλληνα τον αλλόγλωσσο, δεχόταν τα λεφτά και τις ευεργεσίες από τους βλάχαρους τους κιμπάρηδες, αλλά όχι το γλωσσικό τους ιδίωμα,πούλαγε όπλα του στρατού επισήμως στους κομιτατζήδες, που ήρχονταν στην Αθήνα και τους επαινούσαν ως υπέρμαχους του αντιτουρκικού αγώνα.
36. Οι καθεστωτικοί των Αθηνών, λίγη σημασία έδιναν στην ύπαρξη πατριαρχικών πληθυσμών που μιλούσαν «βαρβαρικά» και τους κορόιδευαν οι Βούλγαροι ως «γραικομανείς». Πρίν μιά γενιά, είχαν αποκοπεί με το αυτοκέφαλον, από τον «τούρκο» πατριάρχη.Το μεγάλο μυστικό ήταν ότι πίστευαν στο βάθος τον Φαλμεράιερ και τις ευγενείς προσπάθειες του βουλγαρικού έθνους.Ηταν σε εργώδη διαδικασία εθνογένεσης. Ετοιμάζονταν γιά αναβίωση Ολυμπιακών Αγώνων, ήθελαν επενδύσεις,ήθελαν καθαρότητα, ήθελαν αιπόλους με κατατομή του Ερμή και του Ηνιόχου. Δεν μπορούσανε τα τσι φάτσι γκίνι και τα καμώματα των λιάγκραβων και των λοιπών περίεργων.Τον όρο Σλαβομακεδόνες, τον είχε φτιάξει το ίδιο ελληνικό μυαλό που ήφτιαξε αργότερα τους εαμοβούλγαρους.
37. Ενα σπουδαίο: πουθενά εν παντί, πόπωτε και ουδέποτε, υπηρξε κάποιο χαμένο πρότυπο ενός χάρτη που ήγραφε «Μακεδονία» που μετά την χώριζαν σε Πιριν,Βαρντάρσκα και Αιγαιακή. Ο χάρτης αυτός είναι αποτέλεσμα «ερευνών» του 19ου αιώνα.Είναι ο πιό πλαστός σκάριφος που έγινε ποτέ. Κι όμως,αποτελεί πεποίθηση όλων, ότι η Μακεδονία υπηρξε σε μιά συγκεκριμένη φόρμα και αυτή η φόρμα διατηρήθηκε. Ψεύδος τελειωμένο.
38. Μιλάμε γιά Μακεδνούς που ζούσαν στα βουνά,και ως Αργεάδες κατέβηκαν από τα Πιέρια στον κάμπο, ενώ στα δυτικά οροπέδια κράτησαν «μακεδονική» αυτονομία έναντι των Αργεαδών έως το Φίλιππο.Η Μακεδονία των Αργεαδών έφτανε στα χρόνια του Πεισίστρατου έως την Θέρμη, με μία γλώσσα γης που έμπαινε ανάμεσα στους Χαλκιδείς της Βοττικής και στους Θράκες Μύγδονες,την Ανθεμουσία.Αργότερα, έφτασε στον Στρυμόνα.Μετά, τον Νέστο, ενώ παράλληλα ανέβηκε στο Δεμίρ Καπού,στη ρίζα του θεσσαλικού κάμπου, και στον ανατολικό υδατοκρίτη της Πίνδου.Μετά κάλυψε την Θεσσαλία, έφτασε στην Κέρκυρα, έκανε υποτελή πολλά έθνη κάτω του Δούναβη.Αυξήθηκε, συρρικνώθηκε, πύκνωσε, αραίωσε. Ως ελληνιστικό βασίλειο, τα ίδια. Οι Ρωμαίοι την μοίρασαν σε τέσσερις μερίδες.
39. Στα οθωμανικά χρόνια, απλώς δεν υπηρχε-οι άνθρωποι μήτε δοκίμασαν να προφέρουν , άρα και να μεταφράσουν τον όρο. Στα χρόνια του βυζαντίου, υπήρχε έως και παρόνομα «Μακέδων»,αλλά το θέμα Μακεδονίας ήταν γύρω από την Αδριανούπολη, γι΄αυτό και η δυναστεία των Μακεδόνων ονομάστηκε έτσι από τον Βασίλειο, που γεννήθηκε λιγα χιλιόμετρα από αυτήν την πόλη.Ακόμη και ο Θράξ Σπάρτακος, γεννήθηκε πάνω από το σημερινό Σαντάνσκι, δηλαδή στην καρδιά της δήθεν Μακεδονίας του Πιρίν!
40. Τον μεσαίωνα, οι περιοχές γύρω από την Θεσσαλονίκη, λεγόταν είτε «Θέμα Θεσσαλονίκης» είτε συνεκδοχικώς «Θεσσαλία». «Πάσης Θεσσαλίας άριστος ζωγράφος» υπογράφει τοιχογραφίες στην Βέροια ο Θεσσαλονικεύς Μιχαήλ Αστραπάς. «Έξαρχος πάσης Θετταλίας» ήταν ένας από τους τίτλους του αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Ακόμη και ο Πρόκόπιος, στο «περί κτισμάτων» την Δυτική Μακεδονία και τα κάστρα της, τα περιλαμβάνει στην Θεσσαλία. Ποιά «Μακεδονία»; Οι Ρωμαίοι την είχαν ξεγράψει πολιτικώς , την τεμάχισαν σε μερίδες και δεν υποστήριξαν με πάθος μήτε την γεωγραφική της οντότητα. Finis Macedoniae et Epiri,σημειώνει στον 6ον αιώνα ο Πευτιγγεριανός κώδικας τα μέρη έξω απο την Αχρίδα και τέρμα.
41.Το ονομα δεν εξαφανίστηκε, και όποτε χρησιμοποιήθηκε, το έπρατταν λόγιοι, γιά να θαμπώσουν τους βασ-βας της εποχής.Οπως καμιά φορά γράφω ακόμη «Αύσονες» εννοώντας την Ιταλία, γιά να σκεφτείτε «ώ, βάθος γνώσεων ο φαλακρός».Ενώ οι Βούλγαροι, χρησιμοποίησαν ακόμη και το σύνηθες τοπωνύμιο «Βουλγάρω» που σήμαινε ιδιοκτησία της μονής Ζωγράφου, γιά να τεκμηριώσουν Ζλατάν στο νησί.
42. Το άλλο μυστικό είναι ότι ο όρος Βουλγαρία ήταν επίσης μετακινούμενος όρος από τα παλιά χρόνια, ακριβώς επειδή πρίν τις εθνογενέσεις μετά την μπαρόκειο εποχή, υπήρχαν τόσο πολλοί Βούλγαροι, όσοι και Έλληνες.Δηλαδή κανένας,ή καλύτερα ,όσοι κι άν ήταν, δεν μετρήθηκαν γονιδιακώς,αλλά ως έκφραση φρονήματος.Όπως δεν υπηρξαν ποτέ Ιταλοί, έτσι;
43. Οι Βούλγαροι διάλεξαν συστηματικά λάθος στρατόπεδα και ρημάχτηκαν.Σε μιά κύμανση της τύχης όμως, με την θέση τους μέσα στον θριαμβεύοντα σοβιετισμό, πίστεψαν ότι ο Δημητρώφ θα συνέτριβε την Τιτοϊκή γραμμή.Οι Γιουγκοσλάβοι, δεν είχαν παρά να μετατρέψουν την ενδοβουλγαρική σε σερβοβουλγαρική διαμάχη και το «νέο» μακεδονικό ζήτημα, ξεκίνησε....
44. Η μεγάλη ελληνική αμηχανία βρίσκεται στην αίσθηση του περίγυρου. Οι παράλληλες επιχειρήσεις εθνογένεσης και εθνοκάθαρσης δείχνουν, τώρα που οι οικονομικές τάσεις της Δύσης ευνοούν την κατάτμηση σε περιφέρειες αυτοδιοικούμενες, ότι το σχέδιο του Ρήγα, που δεν το σεβάστηκε το νέο ελληνικό γκουβέρνο, επιστρέφει ως δυνατότητα μετά από δύο αιώνες.Γιά τον Ρήγα, υπάρχει μιά Χάρτα που ιστορεί την Ελλάδα και περιέχει αλλόγλωσσους, ακόμη και αλλόδοξους.Η μονιστική αντίληψη περί ελληνικών που εκπέμπονταν απο την μικρά και έντιμον Ελλάδα, οδηγεί σε μία μετάλλαξη της Χάρτας: ναι, φαίνεται ότι μας αντιμετωπίζουν έξωθεν ως ενιαίο μόρφωμα, όχι «βαλκανικό», αλλά ως «ΝΑ Ευρώπη» και με συνδετική γλώσσα συνεννόησης τα αγγλικούλια.Κι εκειμέσα, ενώ μας θεωρούν ως όλον ,βλέπουν ότι εμείς, όλοι εμείς, εκφραζόμαστε με όρους παραγωγής «εθνικών δικαίων».
45. Σε ολα αυτά, όπως συμβαίνει πάντοτε και παντού, η συνδετική κόλλα, είναι ένα μπάζο από κουταμάρες. Στερεότυπα του στύλ «αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν», «έχουμε διαφορές, αλλά πολλές ομοιότητες σε ζητήματα που βρίσκονται χαμηλά στην πολιτική ατζέντα, όπως η μουσική συγγένεια, το ψωμί και το αλάτι, οι καημοί και τα ντέρτια,το εμπόριο και η ένωση διά της τέχνης».Στην πράξη, είναι η eurovision και η αγάπη στα πολυεθνικά προϊόντα, πάντοτε παράλληλα με την αγάπη στα ιδιόλεκτα , ιδιοσύστατα και αυτοφλεγόμενα, ακράτου μονολόγου, σουσούμια μας.
46. Αν υπάρχει μιά διαφορά στα βαλκάνια, είναι πολιτική και έρχεται από πολύ βαθιά χρόνια.Η δημοκρατία που υποφέρει από εμφύλιους διχασμούς, κύριο χαρακτηριστικό,και ένας κρατισμός που παράγεται από τον διάλογο του ηγέτη με το πόπολο,σύστημα πιό αποτελεσματικό όσο ανηφορίζουμε τα βαλκάνια προς βορρά.
47. Ο προπάπος μου έζησε τα Κριμαικά,ο προπάπος του έζησε επί Μοροζίνη, ο δικός του προπάπος έζησε την Άλωση και ο τέταρτος προπάπος μου τους Ζηλωτές και τους Ησυχαστές. Δεν είναι τόσο πολλές οι γενιές, δεν ζήσαμε και άπειρα χρόνια, δεν χωριζόμαστε από Ιουρασικές περιόδους.Μήτε εκατό οι γενιές από τον Ομηρο.Μήτε πενήντα από τον Ιουστινιανό.
48. Ως γόνος Ποντίων και Βλάχων, ως κυβερνημένος και ως ακυβέρνητος, ως απόγονος εθνικιστών και κομμουνιστών,μέσα μου τοπία της Σιβηρίας, της κεντρικής Ευρώπης, της Μικρασίας και των Βαλκανίων,πίσω μου φουρνάρηδες, φραγκοράπτες, καραβοκύρηδες, εργάτες, καφετζήδες, υπάλληλοι γραφείου,δάσκαλοι , μπακάληδες και είδη κιγκαλερίας, ζουρνατζήδες, μυλωνάδες και γάμησέ τα, συνεχίζω να εξελληνίζομαι στον βαθμό που αφελληνίζομαι. Στη ζωή με κρατάει το εθιστικό φαρμάκι των ελληνικών μου.
49. Αυτό μόνον. Και είναι ήδη πολύ.
Χωρεπίσκοποι Αγύρου, Κέρκυρα.
24 Νοεμβρίου 2007.
7 /12/2018
* * *
Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται.
Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.