Σημαντικό το έλλειμμα Εθνικής Στρατηγικής για τη χώρα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Όπλα αιχμής από την πολεμική βιομηχανία του Ερντογάν.
(2) Γιατί η «Ισορροπία Δυνάμεων με την Τουρκία
συνιστά εδώ και χρόνια... μύθο!»
(3) Τα επτά κλειδιά της εθνικής ισχύος.
Γιώργος Χατζηθεοφάνους:
Σημαντικό το έλλειμμα Εθνικής Στρατηγικής για τη χώρα!
Ποια είναι η σωστή διαχείριση των εθνικών θεμάτων; Ποιος προσδιορίζει το εθνικό συμφέρον και πως το προωθεί; Τι είναι εθνική στρατηγική; Έχει η Ελλάδα επίσημα θεσμικά κείμενα με προσδιορισμένα τα εθνικά συμφέροντα κι έναν οδικό χάρτη για την υποστήριξή τους; Χαρακτηρίζεται η ελληνική εξωτερική πολιτική από συνέχεια και συνέπεια; Τι θα προσέφερε η διαμόρφωση και εφαρμογή μιας εθνικής Στρατηγικής στην αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής; Τι ακριβώς είναι το Συμβούλιο Εθνικής Στρατηγικής, το οποίο σήμερα όλοι επικαλούνται χωρίς όμως να το προσδιορίζουν; Είχε η Ελλάδα Εθνική Στρατηγική στο σύγχρονο «Μακεδονικό»;
O Γιώργος Χατζηθεοφάνους ο οποίος είναι Υποστράτηγος ε.α. και Οικονομολόγος καταθέτει μια σύγχρονη πολιτική πρόταση στο δημόσιο διάλογο μέσω της δεύτερης αναθερωρημένης-συμπληρωμένης έκδοσης του βιβλίου του που τιτλοφορείται «Εθνική Στρατηγική-Πρόταση για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο» και απαντά στα παραπάνω ενδιαφέροντα ερωτήματα/ζητήματα. Με αφορμή τη νέα έκδοση του πονήματος του, μιλά στο liberal.gr και εξηγεί ενδελεχώς τις προσεγγίσεις του σε αυτό το άκρως ευαίσθητο για τα εθνικά μας συμφέροντα ζήτημα. Τοποθετούμενος με σύνεση και γνώση ο κ. Χατζηθεφάνους αναφέρεται και σε ζητήματα ευρείας πολιτικής. Και μιλά για τη δημοκρατία, την ενασχόληση που είχε με την πολιτική, τις επικείμενες εκλογές, για να κλείσει αυτή τη πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με έναν ειλικρινή ρεαλισμό που θέτει τον καθένα έναντι των ευθυνών του∙ διότι όπως λέει και ο ίδιος, οι λαοί φέρουν ευθύνη για την ιστορία τους, και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι σύντομα.
Συνέντευξη στον Παναγιώτη Η. Μίχο
-Στρατηγέ καλή επιτυχία για τη νέα έκδοση του βιβλίου σας. Τι σας οδήγησε στο ανανεώσετε και να ενισχύσετε την «Εθνική Στρατηγική»;
Ο αρχικός στόχος ήταν η έκδοση ενός μικρού σε όγκο βιβλίου, ευανάγνωστου, απλού και κατανοητού σε όλους τους αναγνώστες ακόμη και σε εκείνους που ποτέ δεν έτυχε να έρθουν σε επαφή με ένα τέτοιο θέμα, που αφορά στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων διότι το βιβλίο αυτό αποτελεί μια πολιτική πρόταση και ως τέτοιο απευθύνεται σε όλους τους πολίτες.
Η μεγάλη όμως κουβέντα που το βιβλίο αυτό τροφοδότησε κατά τη διάρκεια των μέχρι σήμερα ιδιαίτερα πετυχημένων παρουσιάσεων από την Αθήνα μέχρι την Κομοτηνή, των διαλέξεών μου πάνω στο ζήτημα αυτό, της αρθρογραφίας επίσης και των συνεντεύξεών μου σε τηλεόραση και ραδιόφωνο και τέλος μέσω τοποθετήσεων αναγνωστών στο διαδίκτυο, με οδήγησαν στην απόφασή μου να προβώ σε κάποιες σημαντικές παρεμβάσεις-προσθήκες στην δεύτερη έκδοση με στόχο να απαντήσω σε ερωτήματα που προέκυψαν και να δώσω σχετικές διευκρινήσεις.
Τα θέματα τα οποία τέθηκαν ως θέσεις ή ως ερωτήματα από πολιτικούς, διπλωμάτες, στρατιωτικούς, διεθνολόγους και απλούς αναγνώστες αποτέλεσαν την βασική αιτία των παρεμβάσεων-προσθηκών μου στην δεύτερη έκδοση και παρουσιάζουν πραγματικά εξαιρετικό ενδιαφέρον. Κάποιοι υποστήριξαν πως η χώρα έχει Εθνική Στρατηγική και κατά συνέπεια έχουν άδικο όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο. Κάποιοι άλλοι θεωρούν πως η φύση των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής και η σημερινή ρευστότητα στο διεθνές περιβάλλον καθιστούν αδύνατο τον μακροχρόνιο σχεδιασμό, στην καλύτερη περίπτωση θεωρούν πως είναι εξαιρετικά περιορισμένα τα περιθώρια για μακροχρόνιο σχεδιασμό, κι άρα η κουβέντα γύρω από την εθνική στρατηγική είναι ουσιαστικά ανώφελη. Μερικοί θεωρούν πως η συνέχεια και ο μακροχρόνιος σχεδιασμός μπορούν να εξασφαλιστούν μόνο υπό την αναγκαία προϋπόθεση της ύπαρξης εθνικής συνεννόησης-συναίνεσης, εκφράζοντας έτσι την διαφωνία τους με την βασική μου θέση σύμφωνα με την οποία η εθνική συναίνεση δεν μπορεί να αποτελεί προαπαιτούμενο σε θεσμικό επίπεδο για τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής. Σύμφωνα με την άποψη κάποιων άλλων η εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα δεν στερείται συνέχειας στα χρόνια της μεταπολίτευσης κι άρα δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην κατεύθυνση αυτή η εθνική στρατηγική.
Τέλος μερικοί πιστεύουν πως δεν απαιτείται εθνική στρατηγική και πως τα εθνικά ζητήματα είναι προτιμότερο να διαχειρίζονται, όταν αυτά προκύπτουν, οι εκάστοτε πολιτικοί-διπλωμάτες οι οποίοι θα έχουν καλύτερη-επικαιροποιημένη εικόνα της κατάστασης, εννοώντας προφανώς πως ο σχεδιασμός έχει «ιστορικό» χαρακτήρα. Όλα τα παραπάνω έπρεπε να απαντηθούν.
Πέρα της ανάλυσης όλων των παραπάνω επιχείρησα επίσης στη δεύτερη έκδοση μια πιο εκτενή και εμπεριστατωμένη περιγραφή του προτεινόμενου μοντέλου διαχείρισης των εθνικών θεμάτων σε επίπεδο οργάνων μέσω της αναβάθμισης του ΚΥΣΕΑ, το οποίο θα μπορούσε να μετονομασθεί σε Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας όπως κάποιοι προτείνουν, διευκρινίζοντας ωστόσο πως το ζητούμενο δεν είναι το όνομα αλλά η αποτελεσματικότητά του. Το θεώρησα απαραίτητο διότι στην προσπάθειά μου, στην πρώτη έκδοση, να περιορίσω την έκταση του βιβλίου, το σοβαρό αυτό ζήτημα το παρουσίασα λίγο συνοπτικά με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν εύλογες απορίες στους αναγνώστες.
Έκρινα επίσης σκόπιμο να αναφερθώ σε ένα σημαντικό διαχρονικό ζήτημα που βρίσκεται στην καρδιά της δημοκρατίας και αφορά στο ποιος είναι αυτός που προσδιορίζει τα εθνικά συμφέροντα και αποφασίζει για την εξωτερική πολιτική υποστήριξης-προώθησής τους στο διεθνές περιβάλλον στο πλαίσιο της δημοκρατίας. Τέλος, στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, επέλεξα με βάση τα σχόλια των αναγνωστών να δώσω κάποιες εξηγήσεις-διευκρινήσεις στον προτεινόμενο τρόπο αναβάθμισης της αποτροπής στο πλαίσιο της αποτελεσματικής αντιμετώπισης των τουρκικών προκλήσεων-διεκδικήσεων.
-Αυτό το θεσμικό έλλειμμα έχει κοστίσει στη χώρα σε πολλά επίπεδα· οικονομικά, πολιτικά, στην άμυνα και στην εξωτερική πολιτική. Για ποιο λόγο θεωρείτε πως οι ελληνικές κυβερνήσεις, διαχρονικά, δεν χάραξαν μια εθνική στρατηγική; Είναι ζήτημα προχειρότητας ή απλώς δε μπορούμε να κινούμαστε εντός πλαισίου;
Πέρα της άγνοιας ή στρεβλής αντίληψης γύρω από το αντικείμενο αυτό νομίζω πως δεν είναι στην κουλτούρα μας ο στρατηγικός σχεδιασμός, ενώ είναι κάτι που δεν μπορούν να δώσουν από μόνοι τους οι πολιτικοί των οποίων οι προτεραιότητες είναι εξ ορισμού βραχυπρόθεσμες κι ως εκ τούτου οτιδήποτε αναφέρεται σε μακροχρόνιο σχεδιασμό είναι εκτός της ατζέντας τους. Ο σχεδιασμός απαιτεί σκληρή δουλειά και πολύ χρόνο, και είναι εξαιρετικά απίθανο να μπει κάποιος πολιτικός στη διαδικασία αυτή για ένα έργο που ποτέ δεν θα φανεί, κι άρα δεν θα του πιστωθεί με ότι αυτό συνεπάγεται στην πολιτική, καθόσον διεξάγεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το πλέον πιθανόν κάποιος άλλος να καρπωθεί τα οφέλη που θα προκύψουν από την εφαρμογή του στο μέλλον.
Τέλος θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η απουσία εθνικής στρατηγικής βολεύει τους πολιτικούς. «Όταν δεν ξέρεις που θέλεις να πας όποιο δρόμο και να πάρεις θα σε βγάλει στο σωστό μέρος»· είναι μια γνωστή έκφραση στο χώρο του management. Αυτό σημαίνει πως ποτέ δεν θα αξιολογηθείς στη βάση της επίτευξης συγκεκριμένων, καταγεγραμμένων σε θεσμικά κείμενα, στόχων, οι οποίοι υπάρχουν σε έναν στρατηγικό σχεδιασμό. Πέρα τούτου παρέχεται η δυνατότητα σε κάποιους, λαμβάνοντας αποφάσεις χωρίς τις δεσμεύσεις μιας εθνικής στρατηγικής, να βάζουν πολλές φορές το προσωπικό-πολιτικό-κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό. Είναι ξεκάθαρο πως δεν επιθυμούν να απεμπολήσουν αυτό το δικαίωμα-εξουσία, πέρα των όσων δημόσια λέγονται.
-Δεδομένου ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ενδιαφέρουν τον περισσότερο εν Ελλάδι κόσμο, πείτε μας, εάν η Ελλάδα είχε καταγεγραμμένη, δημόσια, επίσημη εθνική στρατηγική στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας τι διαφορετικό θα έπραττε απέναντι στον αναθεωρητή γείτονα;
Την απάντηση αυτή μπορεί κάποιος να βρει σε κάθε σελίδα, σε κάθε γραμμή του βιβλίου. Η απουσία Εθνικής Στρατηγικής, καταγεγραμμένης σε επίσημα θεσμικά κείμενα, οδήγησε τις κυβερνήσεις, των τελευταίων δεκαετιών, στην αναποτελεσματική πολιτική του κατευνασμού απέναντι σε μια αναθεωρητική Τουρκία και το μόνο που πέτυχαν ήταν η μεταφορά του προβλήματος στο αύριο και η ενθάρρυνσή της στην κατεύθυνση της αναβάθμισης των προκλήσεων στο πλαίσιο επίτευξης των στόχων της.
Ακόμη και οι όποιες συμφωνίες αποκλιμάκωσης της έντασης έχουν γίνει στο παρελθόν, εμπεριέχουν στοιχεία εξυπηρέτησης των στόχων της, με παραίτησή μας από κυριαρχικά μας δικαιώματα, όπως περιορισμός των πτήσεων των πολεμικών αεροσκαφών μας εντός του Ελληνικού Εναέριου Χώρου και η απόσυρσή μας από τα Ίμια κι άλλες γκρίζες, κατά την Τουρκία, ζώνες, στο πλαίσιο της αποφυγής προκλήσεων. Τα «αυστηρά μηνύματα» και η επίκληση του δικαίου, μόνιμη επωδός της εκάστοτε ελληνικής Κυβέρνησης στις τουρκικές προκλήσεις και διεκδικήσεις, είναι ευθέως ανάλογα της εθνικής ισχνότητας και της διπλωματικής επιπολαιότητας, φυσικό επακόλουθο της απουσίας εθνικής στρατηγικής. Είναι γνωστό το απόφθεγμα του Βενιαμίν Φραγκλίνου, το οποίο αργότερα χρησιμοποίησε και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ '' If you fail to plan you are planning to fail ''.
Ο μακροχρόνιος σχεδιασμός και η συνέχεια, στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, δίνουν τη δυνατότητα εφαρμογής μιας επιθετικής εξωτερικής πολιτικής. Δίνουν τη δυνατότητα σε ένα κράτος να διαμορφώνει τις εξελίξεις κι όχι να τρέχει συνεχώς ασθμαίνοντας πίσω από αυτές, υποχρεωμένο να αντιμετωπίζει μονίμως κρίσεις, τις οποίες δρομολογεί ο «αντίπαλος» στη βάση μιας δικής του επιθετικής εξωτερικής πολιτικής για την επίτευξη των στόχων του, όπως αυτοί προκύπτουν από την εθνική του στρατηγική, που φρόντισε να διαμορφώσει. Ειδικά όμως για την αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής έχω αφιερώσει το δεύτερο μέρος του βιβλίου όπου παρουσιάζω μια κατά την προσωπική μου άποψη αποτελεσματική Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας με αλλαγή στρατηγικού σχεδιασμού και πολιτικής βούλησης.
-Θα μπορούσε να λεχθεί ότι στο ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ η Ελλάδα είχε μια στρατηγική, ή ακριβέστερα ξεκάθαρη στάση επί του ζητήματος· την εθνική θέση για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes. Η Συμφωνία των Πρεσπών στην οποία κατέληξαν μετά από διαπραγματεύσεις Αθήνα και Σκόπια, περιείχε στοιχεία (γλώσσα-εθνότητα) για τα οποία δεν ήμασταν προετοιμασμένοι ενώ δεν είχε προηγηθεί και εσωτερική πολιτική συνεννόηση στη χώρα. Πείτε μας ένα case study για την εν λόγω επίλυση της διένεξης, με την υπόθεση εργασίας ότι η Ελλάδα είχε επίσημη στρατηγική.
Δεν θεωρώ πως υπήρξε εθνική στρατηγική σε καμιά φάση του προβλήματος από την εμφάνισή του μέχρι σήμερα. Υπήρξε κάποιες φορές καλή διαχείριση από συγκεκριμένους πολιτικούς και διπλωμάτες όπως το 1993 που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή η ένταξη της γείτονος στον ΟΗΕ με την Συνταγματική της ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η απουσία όμως εθνικής στρατηγικής οδήγησε αργότερα στην καταδίκη της Χώρας μας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου προσέφυγε η πΓΔΜ για παραβίαση της ενδιάμεσης Συμφωνίας. Σας παραπέμπω στο εξαιρετικό βιβλίο του διακεκριμένου Πρέσβη ε.τ. Αλέξανδρου Μαλλιά «Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονία-Η αυτοψία της Δύσκολης Συμφωνίας των Πρεσπών», ο οποίος γνωρίζει το ζήτημα όπως και τα άλλα των Βαλκανίων όσο ελάχιστοι.
Η εικόνα η δική μου για το ζήτημα αυτό είναι μια χώρα χωρίς εθνική στρατηγική, εικοσιπέντε και πλέον χρόνια μετά την εμφάνιση του προβλήματος και πάλι στο σημείο μηδέν, να τρέχει ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις, χωρίς να έχει συνέλθει το ΚΥΣΕΑ, το καθ ύλην αρμόδιο όργανο σύμφωνα με την ΠΥΣ 31/2000 διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής ούτε το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) αρμόδιο, με συμβουλευτικό χαρακτήρα προς τον ΥΠΕΞ για ζητήματα στρατηγικού σχεδιασμού (ν.3132/2003), με τον Υπουργό Εξωτερικών, σε ρόλο one man show, να έχει διαφορετική ατζέντα από τον Υπουργό Άμυνας και δεν γνωρίζουμε αν είχε πάντα την ίδια ατζέντα με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Δεν νομίζω πως θα μπορούσε κάποιος μέσα στην εικόνα αυτή να διακρίνει Εθνική Στρατηγική.
-Στο βιβλίο σας αναφέρεστε στο μαθηματικό τύπο του Αχμέτ Νταβούντογλου. Πόση σημασία έχει, πόσο επηρεάζει αυτή η συνάρτηση την πολιτική πρακτική;
Η αλήθεια είναι πως, στην πρώτη μου επαφή με τον μαθηματικό αυτό τύπο προσδιορισμού της εθνικής ισχύος, αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατόν να ποσοτικοποιήσουμε στοιχεία τα οποία δεν ποσοτικοποιούνται . Με μια προσεγμένη όμως ματιά, θα διαπιστώσουμε πως, μέσα από αυτόν τον μαθηματικό τύπο, η Στρατηγική Νοοτροπία, ο Στρατηγικός Σχεδιασμός και η Πολιτική Βούληση συνδέονται με το σύμβολο του πολλαπλασιασμού κι άρα λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές του αθροίσματος των Σταθερών (Γεωγραφία, ιστορία,πολιτισμός, πληθυσμός) και Δυναμικών Δεδομένων (ένοπλες δυνάμεις, οικονομία, τεχνολογία) που σημαίνει, πέρα των άλλων, πως εάν ένα εκ των τριών στοιχείων λάβει την τιμή μηδέν, μηδενίζεται όλη η ισχύς. Αντιλαμβάνεστε πως όσο ισχυρές ένοπλες δυνάμεις κι αν έχει μια χώρα όταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση χρήσης για την υποστήριξη των ζωτικών συμφερόντων τότε η εθνική ισχύς περιορίζεται σημαντικά. Η δική μου θέση είναι πως η Ελλάδα έχει πρόβλημα στους τρεις αυτούς συντελεστές με αποτέλεσμα την απώλεια μέρους της αποτροπής που είναι το ζητούμενο για την αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής. Και φυσικά η πρότασή μου για την αναβάθμιση της αποτροπής αφορά στην αλλαγή του Στρατηγικού Σχεδιασμού και την εξασφάλιση της απαιτούμενης πολιτικής βούλησης. Στόχος πάντα η αποτροπή που σημαίνει υποστήριξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων χωρίς την προσφυγή σε πόλεμο.
-Παρεμβαίνετε συχνά στο δημόσιο βίο μέσω άρθρων, έχετε διατελέσει διοικητής της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου, διδάσκετε projectmanagement και Στρατηγικό-Επιχειρησιακό Σχεδιασμό στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης και είστε εξωτερικός διαλέκτης στην Υψηλή Στρατηγική σε διάφορες Σχολές. Ένας αληθινός πολίτης, με βαθιά γνώση και δυναμική γνώμη. Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Μετά την αποστρατεία μου ασχολήθηκα με την πολιτική. Υπήρξα για δύο περίπου χρόνια (2014-2016) τομεάρχης άμυνας στο Ποτάμι και ήμουν πρώτος στη λίστα των υποψηφίων βουλευτών του ιδίου κόμματος στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 στην γενέτειρά μου την Ξάνθη. Ο χώρος μου είναι το Κέντρο που κατά την άποψή μου παραμένει κενός σήμερα. Αν υπάρξει στο μέλλον κάτι που μπορώ να υποστηρίξω ίσως το επιχειρήσω ξανά.
Σε κάθε περίπτωση δεν έχω καμιά απολύτως θέση σε ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο η πολιτική είναι υπόθεση των δημαγωγών. Κι αυτό πρωτίστως αφορά τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι κάποια στιγμή πρέπει να αντιληφθούν πως οι λαοί φέρουν ευθύνη για την ιστορία τους όπως τονίζω στο βιβλίο μου.
- Και κλείνοντας, μία ευχή για το νέο έτος, το οποίο θα είναι και εκλογικό στην Ελλάδα.
Ζούμε σε ένα επικίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη ασταθές περιβάλλον. Βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο από ένα σημείο ισορροπίας σε ένα άλλο του οποίου αγνοούμε την μορφή, το χρόνο και κυρίως τον τρόπο που θα φθάσουμε σε αυτό. Όταν το εγγύς γεωστρατηγικό περιβάλλον συνθέτουν μια αναθεωρητική Τουρκία και οι χώρες των Βαλκανίων, που πολλοί, όχι άδικα, χαρακτηρίζουν πυριδιταποθήκη της Ευρώπης, με διαχρονικό πρόβλημα τον εθνικισμό, όπου σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη σενάρια αλλαγής συνόρων, τότε ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πως αυτή η επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη αστάθεια λαμβάνει για τη χώρα μας άλλες διαστάσεις. Την εικόνα συμπληρώνει μια Ευρώπη σε κρίση και σε αναζήτηση ταυτότητας με εμφανή, όσο κι αν θέλουμε να τα αποκρύπτουμε, στοιχεία επιστροφής του φασισμού και φυσικά την οικονομική κρίση σε εξέλιξη.
Ειδικά για τη χώρα μας θα έλεγα πως το καράβι βρίσκεται ακόμη ακυβέρνητο στα βράχια και γύρω του η θάλασσα λυσσομανάει. Μόνος δρόμος οι μεγάλες δομικές μεταρρυθμίσεις για τη δημιουργία μιας ισχυρής, σύγχρονης, βαθιά δημοκρατικής και ευρωπαϊκής χώρας ικανής να εξασφαλίσει την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών σε ένα κόσμο που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς. Στην κατεύθυνση αυτή άλλωστε είναι γραμμένο το βιβλίο μου, το οποίο όσοι θέλουν να διαβάσουν να μην ξεχνούν να ζητούν την δεύτερη-αναθεωρημένη έκδοση. Αναζητούνται σοβαρές πολιτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις.
Εύχομαι όλοι οι Έλληνες ψηφοφόροι να προσέλθουν στην κάλπη χωρίς συναισθηματισμούς και επιπολαιότητα, με σύνεση, προβληματισμό και αγωνία για τον τόπο τους, σκεπτόμενοι πως εκείνη την ώρα αποφασίζουν οι ίδιοι για τις ζωές τους και τις ζωές των παιδιών τους. Πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε όλοι τις δικές μας προσωπικές ευθύνες.Οι λαοί φέρουν ευθύνη για τη ιστορία τους.
Γεώργιος Χατζηθεοφάνους
9 Ιανουαρίου 2019
ΣXETIKA KEIMENA
1.
Όπλα αιχμής από την πολεμική βιομηχανία του Ερντογάν.
Η Τουρκία έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ και τα τελευταία χρόνια χτίζει συστηματικά μια ολοένα και πιο προηγμένη και ανταγωνιστική πολεμική βιομηχανία. «Δεν θέλω να είμαι σαρκαστικός, αλλά θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ΗΠΑ για όσα οπλικά συστήματα δεν μας δίνει. Έτσι μας ανάγκασαν να αναπτύξουμε τα δικά μας», δήλωσε τον Μάιο του 2016, ο Ισμαήλ Ντεμίρ στέλεχος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Κάτι παρόμοιο δήλωσε πρόσφατα και ο Ερντογάν.
Πράγματι, η τουρκική κυβέρνηση στοχεύει αφενός να ενισχύσει τις εξαγωγές αμυντικού υλικού και αφετέρου να εκμηδενίσει, σε βάθος χρόνου και με ορίζοντα το 2023, την εξάρτησή της από τις εισαγωγές όπλων. Ελπίζει με τον τρόπο αυτό να εξοικονομήσει χρήματα, επιτυγχάνοντας παράλληλα τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων, αντικαθιστώντας παλαιότερης τεχνολογίας οπλικά συστήματα.
Την περασμένη άνοιξη, η Daily Sabah αποκάλυψε το νέο «πολεμικό υπερόπλο» της Τουρκίας, όπως το χαρακτήρισε. Θυμίζει στην όψη σαλάχι, ενώ όπως διαφήμισε μπορεί να έχει και κατασκοπευτική, αλλά και επιθετική χρήση. Κατασκευασμένο από τιτάνιο και αλουμίνιο θα είναι καλυμμένο από σιλικόνη, ενώ θα διαθέτει δύο κάμερες σαν «μάτια» και οι τρεις μηχανές του θα μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα έως και 5,5 κόμβους για μέχρι 12 ώρες.
Ο έλεγχός του θα γίνεται μέσω κρυπτογραφημένων ακουστικών κυμάτων, παρόμοιων με εκείνα που χρησιμοποιούν φάλαινες και δελφίνια για να επικοινωνήσουν. Επίσης, ηλεκτρομαγνήτες θα του επιτρέπουν να «επιτεθεί» στο κύτος εχθρικού πλοίου και να πυροδοτηθεί με μια εντολή. Παρά τα βίντεο που κυκλοφόρησαν, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν λόγο για τουρκική προπαγάνδα και fake news.
Με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης το 2023, το μέλλον του εγχειρήματος μοιάζει αβέβαιο. Οι κατασκευαστές δεν έχουν δημοσιοποιήσει τις προδιαγραφές του και δεν έχουν παρουσιάσει επίσης καμία φωτογραφία, εκτός από ένα animation. Το σίγουρο είναι ότι το τουρκικό κράτος επενδύει στην ανάπτυξη οπλικών συστημάτων σ’ όλο σχεδόν το φάσμα. Για τον σκοπό αυτό, μάλιστα, συνεργάζεται με τα σημαντικότερα πανεπιστήμια της χώρας και τις εγχώριες start up εταιρείες.
Κατασκοπευτικά αεροπλάνα
Αυτή την περίοδο η Sedef Shipbuilding, η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία κατασκευής οπλικών συστημάτων στην Άγκυρα κατασκευάζει το πρώτο αμφίβιο επιθετικό πλοίο για το τουρκικό Ναυτικό. Ένα σκάφος που τελικά θα αποτελέσει και τη βάση του προγράμματος για την κατασκευή του πρώτου τουρκικού αεροπλανοφόρου. Την ίδια στιγμή, οι τουρκικές βιομηχανίες αεροναυπηγικής ηγούνται των προσπαθειών για την ανάπτυξη μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όπως το UAV της Anka για το στρατό, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες εισαγωγής από το εξωτερικό της αναγκαίας τεχνολογίας.
Τα νέα αυτά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα συλλογής πληροφοριών χρησιμοποιήθηκαν κατά την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στο συριακό καντόνι της Αφρίν. Πρόκειται για σημαντική προσθήκη στην τουρκική πολεμική φαρέτρα. Αποκαλύφθηκε, μάλιστα, ότι ένα τέτοιο πέταγε και πάνω από τη Ρόδο, μέχρι να αναχαιτιστεί από δύο μαχητικά F-16.
Διαθέτει σύστημα ραντάρ τεχνητού ανοίγματος (SAR), σύστημα ακριβείας εντοπισμού κατεύθυνσης και γεωγραφικής θέσης, αναλογικό και ψηφιακό σύστημα αναγνώρισης μονάδας και σύστημα πρωτοκόλλου αποκωδικοποίησης, καθώς και στοιχείο επικοινωνίας πολλαπλών καναλιών επιτήρησης σημάτων και καταγραφής αποδιαμορφωμένων εκπεμπόμενων σημάτων. Έχει βεληνεκές τουλάχιστον 4.600 χιλιομέτρων και αυτονομία δεκαοχτώ ωρών.
Η «σούπερ βόμβα»
Η ερευνητική εταιρεία μελέτης και κατασκευής οπλικών συστημάτων TÜBİTAK SAGE ανακοίνωσε την έκδοση της κατευθυνόμενης βόμβας KGK (Kanatlı Güdüm Kiti). Πρόκειται για μία «σούπερ-βόμβα», όπως την αποκαλούν περιπαικτικά στην γείτονα χώρα, καθώς έχει αυξήσει το μέγιστο βεληνεκές της από τα 112 στα 500 χιλιόμετρα! Ουσιαστικά ενσωμάτωσαν προωθητικό κινητήρα μέχρι την τερματική φάση, ενώ οι βόμβες KGK μπορούν να εκτοξεύονται και από το έδαφος.
Επιπλέον, η τουρκική εταιρεία STM Defense Technologies and Engineering Co. ανακοίνωσε ότι πρόκειται να αναπτύξει μια σειρά από νέα αεροσκάφη παρακολούθησης –το Alpagu, το Kargu και το Doğan– σχεδιασμένα να λειτουργούν από κοινού. Το Alpagu είναι ένα UAV τακτικής επίθεσης σταθερής πτέρυγας που εκτοξεύεται από έναν φορητό εκτοξευτήρα για μία χρήση και μπορεί να ετοιμαστεί σε μόλις 45 δευτερόλεπτα.
Το Kargu είναι μια παραλλαγή. Το Doğan μπορεί να παρακολουθεί αποτελεσματικά τα πεδία μάχης και να συλλέγει πληροφορίες. Ενδεικτικό είναι ότι μετά την ανακοίνωση της επιτυχημένης δοκιμής του, εθνικιστικά μέσα ενημέρωσης στη γειτονική χώρα σχολίασαν πως οι αποστολές των Anka στο Αιγαίο «συνιστούν σαφές μήνυμα προς την Ελλάδα».
«Το πιο αποτελεσματικό στον κόσμο»
Ιδιαίτερα περήφανοι είναι οι Τούρκοι και για το εγχώριο επιθετικό ελικόπτερο T-129 Atak, το οποίο φτιάχνεται στις εγκαταστάσεις της »Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας» (TAI) στην Άγκυρα. Είναι ιδιαιτέρως οπλισμένο, καθώς εκτός από τα κοινά φυσίγγια και τις απλές ρουκέτες, το οπλοστάσιο του διαθέτει και τις εγχώριες τουρκικής σχεδίασης ρουκέτες laser CIRIT και τους αντιαρματικούς πύραυλους UMTAS. Διαθέτει ικανότητα πτήσης σε ακραίες συνθήκες, όπως σε μεγάλο υψόμετρο και σε υψηλές θερμοκρασίες, με βαρύ οπλισμό.
Κατά την τουρκική κρατική τηλεόραση, που είναι ο εθνικός προπαγανδιστής, θεωρείται «το πιο αποτελεσματικό επιθετικό ελικόπτερο στον κόσμο». Κάτι που δεν διαφημίζουν είναι ότι το τουρκικό ελικόπτερο κατασκευάστηκε με σχέδια του ιταλικού ελικοπτέρου Agusta Westland AW129 «Mangusta». Μεταξύ άλλων, η Τουρκία βρίσκεται σε φάση δημιουργίας των δικών της όπλων λέιζερ. Είναι σχεδιασμένα να εγκατασταθούν σε πολεμικό πλοίο και να καταστρέφουν μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα αναγνώρισης. Το έργο εποπτεύεται από το Συμβούλιο Επιστημονικής και Τεχνολογικής Έρευνας της Τουρκίας (TÜBİTAK), σε συνεργασία με τοπικά πανεπιστήμια. Το κόστος για τις έρευνες αγγίζει τα 120 εκατομμύρια δολάρια.
Ο προγραμματισμός προβλέπει δύο πιλοτικά μοντέλα λέιζερ, από τα οποία θα επιλεγεί το καλύτερο, το οποίο και θα τεθεί σε λειτουργία. Αξίζει να πούμε ότι έχει στεφθεί ήδη με επιτυχία, η λειτουργία του πρώτου πρωτότυπου όπλο λέιζερ High Power Laser Weapons System. Το χρησιμοποίησε ο τουρκικός στρατός, χτυπώντας με επιτυχία κινούμενο στόχο, ο οποίος προσομοίαζε με πλοίο σε καταιγίδα. Οι δοκιμές πραγματοποιούνται σε εργαστήρια του TÜBİTAK. Σχέδια για τη δημιουργία όπλων λέιζερ, εκτός από την Τουρκία, έχουν εκπονηθεί από το Ισραήλ, τη Ρωσία, τη Γερμανία και την Κίνα.
H θανατηφόρα ταραντούλα
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία επενδύει και στη λεγόμενη «ταραντούλα». Πρόκειται για επίγειο μη επανδρωμένο τροχοφόρο. Κοινώς μικρό άρμα μάχης, ένα μίνι τανκ που θα δρα υποστηρικτικά προς τις χερσαίες δυνάμεις. Λέγεται ότι προορίζονται κυρίως για τον Έβρο και άλλες δύσβατες περιοχές, καθώς περνάνε ακόμα και μέσα από ποτάμι ή κακοτράχαλο βουνό. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός κινήσεων.
Ο Τούρκος υφυπουργός Άμυνας ήταν ο πρώτος που έδωσε στην δημοσιότητα τις πρώτες εικόνες του νέου μη επανδρωμένου τροχοφόρου οχήματος με την επωνυμία Tarantula, εφοδιασμένο με πολυβόλο και άλλα «όπλα». Η ταραντούλα βλέπει τρία χιλιόμετρα μπροστά και μπορεί να λειτουργεί επί οκτώ ώρες. Παρακολουθεί, καταγράφει, πλήττει και έχει πρόσβαση παντού. Μπορεί να «φορτωθεί» με μικρούς πυραύλους, πολυβόλα, πυροβόλα μικρού διαμετρήματος και συστήματα παρατήρησης. Χρησιμοποιείται ήδη σε ειδικές καταστάσεις και αποστολές, ενώ το ελέγχουν μέσω δορυφόρου.
Ο αντιαεροπορικός πύραυλος HİSAR-A
Το άλλο μεγάλο στοίχημα της Τουρκίας είναι ο αντιαεροπορικός πύραυλος HİSAR-A. Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί αρκετές δοκιμαστικές βολές. Πρόκειται για εγχώριας σχεδίασης πύραυλο, που σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας, αναμένεται να αναλάβει σημαντικό ρόλο στην αεράμυνα της Τουρκίας. Οι πύραυλοι HISAR είναι όπλα που αναπτύσσονται για την προστασία στρατιωτικών βάσεων, λιμένων, εγκαταστάσεων και στρατευμάτων από εναέριες απειλές. Πρόκειται για ένα αντιαεροπορικό σύστημα χαμηλού και μεσαίου βεληνεκούς. Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα ο πύραυλος θα παραδοθεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μέχρι το 2020.
Τα ναυπηγεία στην Κωνσταντινούπολη και στο Golcuk κατασκευάζουν πολεμικά πλοία και υποβρύχια, τα οποία στη συνέχεια πωλούν σε χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδονησία και η Σαουδική Αραβία. Η Nurol Machinery, μια αναπτυσσόμενη εταιρεία παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων, παρουσίασε είκοσι φορές αύξηση των πωλήσεων σε διάστημα τεσσάρων ετών και άρχισε να κάνει εξαγωγές.
Επιχειρώντας να ενισχύσει τις εξαγωγές οπλικών συστημάτων, η Τουρκία αξιοποιεί τις διπλωματικές αποστολές της σε όλο τον κόσμο. Οι πρεσβευτές κατά καιρούς καλούνται στην Άγκυρα για να λάβουν εντολές και κατευθύνσεις με σκοπό την προώθηση των προϊόντα της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας. Οι εξαγωγές της Τουρκίας σε αμυντικό εξοπλισμό έχουν αυξηθεί από 883.000.000 δολάρια το 2011 σε 1.680.000.000 δολάρια το 2015. Οι εξαγωγές το 2016 σημείωσαν μικρή αύξηση της τάξης του 1,4%. Το 2016, η πρώτη αγορά για τουρκικά προϊόντα ήταν η αμερικανική (εξαγωγές ύψους 587 εκατ. δολαρίων), ενώ ακολουθούσε η Μαλαισία, το Αζερμπαϊτζάν, η Σαουδική Αραβία, η Βρετανία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Νεφέλη Λυγερού
Η Νεφέλη Λυγερού είναι δημοσιογράφος στο Πρώτο Θέμα και στην ΕΡΤ. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στην εφημερίδα Επενδυτή, στο περιοδικό Επίκαιρα, στο περιοδικό Κάπα της Καθημερινής και στον Real FM. Πτυχίο κοινωνιολογίας από το Πάντειο πανεπιστήμιο. Δύο μεταπτυχιακά από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου και από το πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης στην Επικοινωνία, στη Δημοσιογραφία και σε Film and TV Studies.
https://slpress.gr/diethni/opla-aichmis-apo-tin-polemiki-viomichania-toy-erntogan/?fbclid=IwAR0l04-_4TJd4pGICRh_sdlJ1Nscka845XiTv33u47eEU94psgZLFT_tD04
9 Ιανουαρίου 2019
Όπλα αιχμής από την πολεμική βιομηχανία του Ερντογάν.
Η Τουρκία έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ και τα τελευταία χρόνια χτίζει συστηματικά μια ολοένα και πιο προηγμένη και ανταγωνιστική πολεμική βιομηχανία. «Δεν θέλω να είμαι σαρκαστικός, αλλά θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ΗΠΑ για όσα οπλικά συστήματα δεν μας δίνει. Έτσι μας ανάγκασαν να αναπτύξουμε τα δικά μας», δήλωσε τον Μάιο του 2016, ο Ισμαήλ Ντεμίρ στέλεχος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Κάτι παρόμοιο δήλωσε πρόσφατα και ο Ερντογάν.
Πράγματι, η τουρκική κυβέρνηση στοχεύει αφενός να ενισχύσει τις εξαγωγές αμυντικού υλικού και αφετέρου να εκμηδενίσει, σε βάθος χρόνου και με ορίζοντα το 2023, την εξάρτησή της από τις εισαγωγές όπλων. Ελπίζει με τον τρόπο αυτό να εξοικονομήσει χρήματα, επιτυγχάνοντας παράλληλα τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων, αντικαθιστώντας παλαιότερης τεχνολογίας οπλικά συστήματα.
Την περασμένη άνοιξη, η Daily Sabah αποκάλυψε το νέο «πολεμικό υπερόπλο» της Τουρκίας, όπως το χαρακτήρισε. Θυμίζει στην όψη σαλάχι, ενώ όπως διαφήμισε μπορεί να έχει και κατασκοπευτική, αλλά και επιθετική χρήση. Κατασκευασμένο από τιτάνιο και αλουμίνιο θα είναι καλυμμένο από σιλικόνη, ενώ θα διαθέτει δύο κάμερες σαν «μάτια» και οι τρεις μηχανές του θα μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα έως και 5,5 κόμβους για μέχρι 12 ώρες.
Ο έλεγχός του θα γίνεται μέσω κρυπτογραφημένων ακουστικών κυμάτων, παρόμοιων με εκείνα που χρησιμοποιούν φάλαινες και δελφίνια για να επικοινωνήσουν. Επίσης, ηλεκτρομαγνήτες θα του επιτρέπουν να «επιτεθεί» στο κύτος εχθρικού πλοίου και να πυροδοτηθεί με μια εντολή. Παρά τα βίντεο που κυκλοφόρησαν, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν λόγο για τουρκική προπαγάνδα και fake news.
Με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης το 2023, το μέλλον του εγχειρήματος μοιάζει αβέβαιο. Οι κατασκευαστές δεν έχουν δημοσιοποιήσει τις προδιαγραφές του και δεν έχουν παρουσιάσει επίσης καμία φωτογραφία, εκτός από ένα animation. Το σίγουρο είναι ότι το τουρκικό κράτος επενδύει στην ανάπτυξη οπλικών συστημάτων σ’ όλο σχεδόν το φάσμα. Για τον σκοπό αυτό, μάλιστα, συνεργάζεται με τα σημαντικότερα πανεπιστήμια της χώρας και τις εγχώριες start up εταιρείες.
Κατασκοπευτικά αεροπλάνα
Αυτή την περίοδο η Sedef Shipbuilding, η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία κατασκευής οπλικών συστημάτων στην Άγκυρα κατασκευάζει το πρώτο αμφίβιο επιθετικό πλοίο για το τουρκικό Ναυτικό. Ένα σκάφος που τελικά θα αποτελέσει και τη βάση του προγράμματος για την κατασκευή του πρώτου τουρκικού αεροπλανοφόρου. Την ίδια στιγμή, οι τουρκικές βιομηχανίες αεροναυπηγικής ηγούνται των προσπαθειών για την ανάπτυξη μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όπως το UAV της Anka για το στρατό, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες εισαγωγής από το εξωτερικό της αναγκαίας τεχνολογίας.
Τα νέα αυτά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα συλλογής πληροφοριών χρησιμοποιήθηκαν κατά την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στο συριακό καντόνι της Αφρίν. Πρόκειται για σημαντική προσθήκη στην τουρκική πολεμική φαρέτρα. Αποκαλύφθηκε, μάλιστα, ότι ένα τέτοιο πέταγε και πάνω από τη Ρόδο, μέχρι να αναχαιτιστεί από δύο μαχητικά F-16.
Διαθέτει σύστημα ραντάρ τεχνητού ανοίγματος (SAR), σύστημα ακριβείας εντοπισμού κατεύθυνσης και γεωγραφικής θέσης, αναλογικό και ψηφιακό σύστημα αναγνώρισης μονάδας και σύστημα πρωτοκόλλου αποκωδικοποίησης, καθώς και στοιχείο επικοινωνίας πολλαπλών καναλιών επιτήρησης σημάτων και καταγραφής αποδιαμορφωμένων εκπεμπόμενων σημάτων. Έχει βεληνεκές τουλάχιστον 4.600 χιλιομέτρων και αυτονομία δεκαοχτώ ωρών.
Η «σούπερ βόμβα»
Η ερευνητική εταιρεία μελέτης και κατασκευής οπλικών συστημάτων TÜBİTAK SAGE ανακοίνωσε την έκδοση της κατευθυνόμενης βόμβας KGK (Kanatlı Güdüm Kiti). Πρόκειται για μία «σούπερ-βόμβα», όπως την αποκαλούν περιπαικτικά στην γείτονα χώρα, καθώς έχει αυξήσει το μέγιστο βεληνεκές της από τα 112 στα 500 χιλιόμετρα! Ουσιαστικά ενσωμάτωσαν προωθητικό κινητήρα μέχρι την τερματική φάση, ενώ οι βόμβες KGK μπορούν να εκτοξεύονται και από το έδαφος.
Επιπλέον, η τουρκική εταιρεία STM Defense Technologies and Engineering Co. ανακοίνωσε ότι πρόκειται να αναπτύξει μια σειρά από νέα αεροσκάφη παρακολούθησης –το Alpagu, το Kargu και το Doğan– σχεδιασμένα να λειτουργούν από κοινού. Το Alpagu είναι ένα UAV τακτικής επίθεσης σταθερής πτέρυγας που εκτοξεύεται από έναν φορητό εκτοξευτήρα για μία χρήση και μπορεί να ετοιμαστεί σε μόλις 45 δευτερόλεπτα.
Το Kargu είναι μια παραλλαγή. Το Doğan μπορεί να παρακολουθεί αποτελεσματικά τα πεδία μάχης και να συλλέγει πληροφορίες. Ενδεικτικό είναι ότι μετά την ανακοίνωση της επιτυχημένης δοκιμής του, εθνικιστικά μέσα ενημέρωσης στη γειτονική χώρα σχολίασαν πως οι αποστολές των Anka στο Αιγαίο «συνιστούν σαφές μήνυμα προς την Ελλάδα».
«Το πιο αποτελεσματικό στον κόσμο»
Ιδιαίτερα περήφανοι είναι οι Τούρκοι και για το εγχώριο επιθετικό ελικόπτερο T-129 Atak, το οποίο φτιάχνεται στις εγκαταστάσεις της »Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας» (TAI) στην Άγκυρα. Είναι ιδιαιτέρως οπλισμένο, καθώς εκτός από τα κοινά φυσίγγια και τις απλές ρουκέτες, το οπλοστάσιο του διαθέτει και τις εγχώριες τουρκικής σχεδίασης ρουκέτες laser CIRIT και τους αντιαρματικούς πύραυλους UMTAS. Διαθέτει ικανότητα πτήσης σε ακραίες συνθήκες, όπως σε μεγάλο υψόμετρο και σε υψηλές θερμοκρασίες, με βαρύ οπλισμό.
Κατά την τουρκική κρατική τηλεόραση, που είναι ο εθνικός προπαγανδιστής, θεωρείται «το πιο αποτελεσματικό επιθετικό ελικόπτερο στον κόσμο». Κάτι που δεν διαφημίζουν είναι ότι το τουρκικό ελικόπτερο κατασκευάστηκε με σχέδια του ιταλικού ελικοπτέρου Agusta Westland AW129 «Mangusta». Μεταξύ άλλων, η Τουρκία βρίσκεται σε φάση δημιουργίας των δικών της όπλων λέιζερ. Είναι σχεδιασμένα να εγκατασταθούν σε πολεμικό πλοίο και να καταστρέφουν μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα αναγνώρισης. Το έργο εποπτεύεται από το Συμβούλιο Επιστημονικής και Τεχνολογικής Έρευνας της Τουρκίας (TÜBİTAK), σε συνεργασία με τοπικά πανεπιστήμια. Το κόστος για τις έρευνες αγγίζει τα 120 εκατομμύρια δολάρια.
Ο προγραμματισμός προβλέπει δύο πιλοτικά μοντέλα λέιζερ, από τα οποία θα επιλεγεί το καλύτερο, το οποίο και θα τεθεί σε λειτουργία. Αξίζει να πούμε ότι έχει στεφθεί ήδη με επιτυχία, η λειτουργία του πρώτου πρωτότυπου όπλο λέιζερ High Power Laser Weapons System. Το χρησιμοποίησε ο τουρκικός στρατός, χτυπώντας με επιτυχία κινούμενο στόχο, ο οποίος προσομοίαζε με πλοίο σε καταιγίδα. Οι δοκιμές πραγματοποιούνται σε εργαστήρια του TÜBİTAK. Σχέδια για τη δημιουργία όπλων λέιζερ, εκτός από την Τουρκία, έχουν εκπονηθεί από το Ισραήλ, τη Ρωσία, τη Γερμανία και την Κίνα.
H θανατηφόρα ταραντούλα
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία επενδύει και στη λεγόμενη «ταραντούλα». Πρόκειται για επίγειο μη επανδρωμένο τροχοφόρο. Κοινώς μικρό άρμα μάχης, ένα μίνι τανκ που θα δρα υποστηρικτικά προς τις χερσαίες δυνάμεις. Λέγεται ότι προορίζονται κυρίως για τον Έβρο και άλλες δύσβατες περιοχές, καθώς περνάνε ακόμα και μέσα από ποτάμι ή κακοτράχαλο βουνό. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός κινήσεων.
Ο Τούρκος υφυπουργός Άμυνας ήταν ο πρώτος που έδωσε στην δημοσιότητα τις πρώτες εικόνες του νέου μη επανδρωμένου τροχοφόρου οχήματος με την επωνυμία Tarantula, εφοδιασμένο με πολυβόλο και άλλα «όπλα». Η ταραντούλα βλέπει τρία χιλιόμετρα μπροστά και μπορεί να λειτουργεί επί οκτώ ώρες. Παρακολουθεί, καταγράφει, πλήττει και έχει πρόσβαση παντού. Μπορεί να «φορτωθεί» με μικρούς πυραύλους, πολυβόλα, πυροβόλα μικρού διαμετρήματος και συστήματα παρατήρησης. Χρησιμοποιείται ήδη σε ειδικές καταστάσεις και αποστολές, ενώ το ελέγχουν μέσω δορυφόρου.
Ο αντιαεροπορικός πύραυλος HİSAR-A
Το άλλο μεγάλο στοίχημα της Τουρκίας είναι ο αντιαεροπορικός πύραυλος HİSAR-A. Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί αρκετές δοκιμαστικές βολές. Πρόκειται για εγχώριας σχεδίασης πύραυλο, που σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας, αναμένεται να αναλάβει σημαντικό ρόλο στην αεράμυνα της Τουρκίας. Οι πύραυλοι HISAR είναι όπλα που αναπτύσσονται για την προστασία στρατιωτικών βάσεων, λιμένων, εγκαταστάσεων και στρατευμάτων από εναέριες απειλές. Πρόκειται για ένα αντιαεροπορικό σύστημα χαμηλού και μεσαίου βεληνεκούς. Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα ο πύραυλος θα παραδοθεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μέχρι το 2020.
Τα ναυπηγεία στην Κωνσταντινούπολη και στο Golcuk κατασκευάζουν πολεμικά πλοία και υποβρύχια, τα οποία στη συνέχεια πωλούν σε χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδονησία και η Σαουδική Αραβία. Η Nurol Machinery, μια αναπτυσσόμενη εταιρεία παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων, παρουσίασε είκοσι φορές αύξηση των πωλήσεων σε διάστημα τεσσάρων ετών και άρχισε να κάνει εξαγωγές.
Επιχειρώντας να ενισχύσει τις εξαγωγές οπλικών συστημάτων, η Τουρκία αξιοποιεί τις διπλωματικές αποστολές της σε όλο τον κόσμο. Οι πρεσβευτές κατά καιρούς καλούνται στην Άγκυρα για να λάβουν εντολές και κατευθύνσεις με σκοπό την προώθηση των προϊόντα της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας. Οι εξαγωγές της Τουρκίας σε αμυντικό εξοπλισμό έχουν αυξηθεί από 883.000.000 δολάρια το 2011 σε 1.680.000.000 δολάρια το 2015. Οι εξαγωγές το 2016 σημείωσαν μικρή αύξηση της τάξης του 1,4%. Το 2016, η πρώτη αγορά για τουρκικά προϊόντα ήταν η αμερικανική (εξαγωγές ύψους 587 εκατ. δολαρίων), ενώ ακολουθούσε η Μαλαισία, το Αζερμπαϊτζάν, η Σαουδική Αραβία, η Βρετανία, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Νεφέλη Λυγερού
Η Νεφέλη Λυγερού είναι δημοσιογράφος στο Πρώτο Θέμα και στην ΕΡΤ. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στην εφημερίδα Επενδυτή, στο περιοδικό Επίκαιρα, στο περιοδικό Κάπα της Καθημερινής και στον Real FM. Πτυχίο κοινωνιολογίας από το Πάντειο πανεπιστήμιο. Δύο μεταπτυχιακά από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου και από το πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης στην Επικοινωνία, στη Δημοσιογραφία και σε Film and TV Studies.
https://slpress.gr/diethni/opla-aichmis-apo-tin-polemiki-viomichania-toy-erntogan/?fbclid=IwAR0l04-_4TJd4pGICRh_sdlJ1Nscka845XiTv33u47eEU94psgZLFT_tD04
9 Ιανουαρίου 2019
2.
Γιατί η «Ισορροπία Δυνάμεων με την Τουρκία
συνιστά εδώ και χρόνια... μύθο!»
Η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποτέλεσε για χρόνια ένα μεγάλο μύθο που καλλιέργησε τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική ηγεσία. Στην ουσία αυτή δεν υπήρξε ποτέ. Το να λες στο λαό ψέματα στην προσπάθεια να επιβιώσεις στα διάφορα αξιώματα μόνο βλάβη προκαλεί και δεν βοηθά σε καμία περίπτωση στην εγρήγορση και επαγρύπνηση που θα πρέπει να χαρακτηρίζει την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου. Ας επιχειρήσουμε μια μικρή παράθεση παρατηρήσεων:
1) Από το 1990 και μετά το τουρκικό ΑΕΠ ξεπερνά κατά πολύ το αντίστοιχο ελληνικό. Σήμερα η Τουρκία και πάρα την οικονομική κρίση εξακολουθεί να αναπτύσσεται έστω και με βραδύτερους ρυθμούς και το ΑΕΠ της να είναι διπλάσιο του ελληνικού. Η Ελλάδα είδε το ΑΕΠ της να επιστρέφει στα επίπεδα του 2000 και τις προοπτικές ανάπτυξης εξαιρετικά αμφίβολες και ανεπαρκείς.
2) Η στρατιωτική βιομηχανία της Τουρκίας αναπτύσσεται και εξελίσσεται συνεχώς , ενώ συνεχώς προχωρά στην παραγωγή και συμπαραγωγή όπλων με τρίτες συμμαχικές χώρες αποκτώντας δυνατότητες που δύσκολα θα μπορέσουμε να τις φτάσουμε. Όσοι νομίζουν ότι τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Ερντογάν δεν θα υλοποιηθούν στον τομέα της στρατιωτικής παραγωγής ας περιμένει το έτος 2023 για να δει τα αποτελέσματα. Την ίδια ώρα η δική μας βιομηχανία απαξιώθηκε και παρήκμασε τελείως αφού και αυτή ζούσε από συμβάσεις με τον Ελληνικό Στρατό που με την οικονομική κρίση διακόπηκαν.
3) Η άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής ακόμη και αν παρουσιάζει προβλήματα αποδίδει αρκετά για την Τουρκία. Με βάσεις σε Σομαλία και Κατάρ και στενή στρατιωτική συνεργασία με Βοσνία- Ερζεγοβίνη, Σκοπιά, Κόσοβο και όχι μόνο η Τουρκία δημιουργεί το κατάλληλο διπλωματικό και όχι μόνο κεφάλαιο που θα της χρειαστεί στην προσπάθεια να επιτευχθούν οι στόχοι της. Επιπλέον οι σχέσεις της με τις μειονότητες όπως με αυτή στην Δυτική Θράκη πλέον είναι πολύ στενές.
4) Η Τουρκία διαθέτει ένα νεανικό και ακμαίο πληθυσμό που συνεχώς μεγαλώνει. Αντίθετα η Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 γηράσκει συνεχώς με αποτέλεσμα το 2068 να έχουμε τον μισό πληθυσμό από την απογραφή του 2011 και σημαντικά γερασμένο. Βάλτε συμπεράσματα.
5) Η συνεχής υποχωρητικότητα έναντι της Τουρκίας έχει τραυματίσει βάναυσα το ηθικό και την μαχητικότητα του στρατεύματος. Υποχωρούμε στα πρότυπα της Γαλλίας και Μ. Βρετανίας απέναντι στον Χίτλερ. Αυτό μας κοστίζει και θα μας κοστίσει και στο μέλλον.
6) Η σημασία της Ελλάδας για το ΝΑΤΟ συνεχώς βαίνει μειούμενη εξαιτίας της άρνησης της Ελληνικής πλευράς να συμμετέχει ενεργά στα σχέδια της συμμαχίας σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο ρόλος της Ελλάδας και στο Αφγανιστάν και στην Σερβία υπήρξε μόνο υποστηρικτικός και σε καμία περίπτωση ενεργός. Αυτά λαμβάνονται υπόψη από τους συμμάχους και ιδιαίτερα τους Αμερικανούς. Σε αντίθεση με την Τουρκία που συμμετείχε και συμμετέχει στην Συμμαχία με το δεύτερο μεγαλύτερο στο ΝΑΤΟ.
7) Η Ελλάδα δεν διαθέτει στοιχειώδεις δαπάνες για εξοπλισμούς. Το στόχο του 2% των αμυντικών δαπανών τον πετυχαίνει μέσα από την διατήρηση άχρηστων και πελατειακών στρατιωτικών υποδομών. Επιπλέον, το μεγαλύτερο τμήμα των δαπανών του Υπουργείου Άμυνας καλύπτουν δαπάνες για μισθούς και συντάξεις . Δεν γίνεται καμία ουσιαστική προσπάθεια αναβάθμισης και συντήρησης του υπάρχοντος στρατιωτικού υλικού εδώ και χρόνια. Η ζημιά είναι ήδη μεγάλη.
8) Η Τουρκία διαθέτει ένα αρκετά καλά οργανωμένο σύστημα αποτροπής με το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας να διαχειρίζεται μεγάλες υποθέσεις για την χώρα με σχετική πολιτική συναίνεση σε αντίθεση με την Ελλάδα που η θεσμική θωράκιση στα ζητήματα Εθνικής Ασφάλειας είναι φτωχή και γραφειοκρατική.
9) Η Τουρκία αποτελεί το φυσικό σύνορο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αυτό μπορεί να το έχουμε διατυπώσει πολλές φορές αλλά μάλλον δεν το έχουμε εμπεδώσει. Η Ελλάδα θα πρέπει να εργαστεί πάρα πολύ στο να αποδείξει ότι η σημασία της γεωστρατηγικά είναι εφάμιλλη ή και ανώτερη της Τουρκίας του σημερινού Ερντογάν.
10) Η Τουρκία αποτελεί ενεργειακό κόμβο για την μεταφορά των ενεργειακών πόρων από την περιοχή της Κασπίας και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Δύσκολα τα μελλοντικά ενεργειακά σχέδια θα μπορούσαν να την παραβλέψουν. Όποιο σχέδιο υλοποιηθεί χωρίς την Τουρκία θα έχει μεγάλο κόστος και αυτό το γνωρίζουν όλοι.
Ήταν μόνο μερικές προκαταρκτικές παρατηρήσεις στην προσπάθεια να ανιχνεύσουμε τους λόγους που θα πρέπει να κοιμόμαστε ανήσυχοι και να σκεφτόμαστε τρόπους ανατροπής της υφιστάμενης κατάστασης. Μόνο μέσα από την ανάπτυξη μιας αξιόπιστης πολιτικής για την εμβάθυνση των δυνατοτήτων αποτροπής της χώρας μας θα αποτελούσε μια απάντηση στην συνεχή τουρκική προκλητικότητα.
Ιωάννης Χολίδης,
υπ. διδάκτωρας πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
8/1/2019
3.
Τα επτά κλειδιά της εθνικής ισχύος.
Είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καίριο γεωστρατηγικό σημείο. Είναι «οικόπεδο γωνία» όπως λέγεται λαϊκά. Κακόβουλοι γείτονες όμως, εν δυνάμει καταπατητές, επιδιώκουν να ωφεληθούν, αποσπώντας είτε τμήματα εδάφους, είτε δόξες ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς και την εν γένει συρρίκνωση του Ελληνισμού. Αυτοί οι γείτονες καιροφυλακτούν, περιμένοντας ένα παράθυρο ευκαιρίας (window of opportunity) για την επίτευξη των στόχων τους. Η ομοψυχία στα εθνικά θέματα, είναι το τείχος που προστατεύει τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα. Είναι υποχρέωση σεβασμού προς τους προγόνους και πρόνοια για τους απογόνους.
Για να παραμείνει ερμητικά κλειστό το παράθυρο ευκαιρίας για τους κακόβουλους γείτονες, πρέπει να ληφθούν άμεσα, μακροπρόθεσμης ισχύος μέτρα στήριξης των θεμάτων που άμεσα συνδέονται με την εθνική άμυνα, την ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική. Επιλεκτικά, από τα βασικότερα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι και τα ακόλουθα:
Πρώτον, Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας: Ένα επίκαιρο θέμα στη δημόσια συζήτηση σχετικά με τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, είναι η ανάγκη δημιουργίας του «Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας –(ΣΕΑ)». Αναφέρεται μάλιστα σχετικά, ότι αυτό πρέπει να υπάγεται απευθείας στον εκάστοτε πρωθυπουργό και να συγκροτείται από άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Η προσέγγιση αυτή, όπως τίθεται, δεν είναι ρεαλιστική και δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη καθιέρωσης μακρόπνοης και υπερκομματικής αντιμετώπισης των εθνικών θεμάτων.
Η συγκρότηση του Συμβουλίου αυτού με άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του εκάστοτε πρωθυπουργού, θα είναι αποδεκτή υπό την αίρεση ότι δεν θα εξελιχθεί σε ένα επιπλέον κομματικό όργανο επαγγελματικής αποκατάστασης ημετέρων, κομματικών, συγγενών ή παρατρεχάμενων. Η σύνθεση του Συμβουλίου πρέπει να είναι υπερκομματική και να εξασφαλίζει ευρεία κοινοβουλευτική αποδοχή, ώστε να διασφαλίζεται η σε ικανό βάθος χρόνου ισχύς των θέσεων και αποφάσεων του Συμβουλίου. Διότι για τα σοβαρά εθνικά θέματα, οι αποφάσεις του Συμβουλίου πρέπει να είναι ο δεσμευτικός γνώμονας της εθνικής πολιτικής και στρατηγικής, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Επιπλέον, σχετικά με την επάνδρωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, πρέπει να επισημανθεί μία ουσιώδης παρατήρηση που συχνά εκφράζεται από έμπειρους πολιτικούς εμπειρογνώμονες, αναλυτές και συμβούλους στο εξωτερικό, κυρίως σε Ευρώπη και Αμερική. Αυτοί λοιπόν, αναφερόμενοι στην Ελληνική πολιτική σκηνή, σχολιάζουν ότι η χώρα μας βασίζεται διαχρονικά σε «διανοούμενους» (intellectuals), αντί σε «διαμορφωτές πολιτικής» (policy makers). Επισημαίνουν ότι το γεγονός αυτό, διαχρονικά επηρεάζει αρνητικά την σταθερότητα των εκάστοτε πολιτικών αποφάσεων.
Αμυντική βιομηχανία και τεχνολογία
Δεύτερον, Αμυντική Βιομηχανία: Η εμπειρία του γράφοντος βασίζεται στην προ ετών συμμετοχή του στην Ομάδα Εργασίας με τίτλο: «Προσαρμογή της Αμυντικής Βιομηχανίας» στο πλαίσιο της τότε επιχειρούμενης «Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης –ΑΣΑ». Επίσης στην πολυχρόνια υπηρεσιακή ενασχόληση με θέματα σχετικά με την αμυντική βιομηχανία, που είναι πηγή γνώσης και οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι πολλά μπορούν να γίνουν για την υποστήριξη της αμυντική βιομηχανία. Η ασφάλεια εφοδιασμού (security of supply), υποστηρίζει άμεσα και ουσιαστικά τα στρατηγικά αλλά και τα τακτικά-επιχειρησιακά σχέδια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η αμυντική βιομηχανία παρέχει χιλιάδες θέσεις εργασίας εξειδικευμένου προσωπικού, αλλά ταυτόχρονα είναι πηγή εισαγωγής συναλλάγματος από εξαγωγικές δραστηριότητες και διεθνείς συνεργασίες. Στις μέρες μας, οι περιφερειακές συγκυρίες ασφάλειας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, εξυπηρετούν περαιτέρω την ανάπτυξη συνεργασιών και συνεργειών, για την απόκτηση τεχνολογίας αιχμής και γενικά ανάπτυξη της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας.
Τρίτον, Υψηλή Τεχνολογία: Η υψηλή τεχνολογία ή άλλως τεχνολογία του μέλλοντος, είναι πολλαπλασιαστής ισχύος, αλλά ταυτόχρονα παρέχει εξειδικευμένες θέσεις εργασίας, έχοντας κυρίως εξαγωγικό προσανατολισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας νέες Ελληνικές εταιρείες εμφανίζονται στο χώρο, με σημαντικές επιτυχίες τόσο σε διεθνείς διαγωνισμούς, όσο και σε εξαγωγική διείσδυση. Κερδίζουν συμβόλαια συνεργασίας σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, συναγωνιζόμενες πολλάκις πολυεθνικές που είναι μεγαθήρια στον τομέα.
Η Υψηλή Τεχνολογία θεωρείται διεθνώς ως εν δυνάμει έχουσα αμυντικό προσανατολισμό, είτε χρησιμοποιούμενη αυτούσια στο πεδίο αντιπαράθεσης, είτε επιτρέποντας την βελτίωση άλλων υφιστάμενων οπλικών συστημάτων. Διεθνώς τα παραγόμενα προϊόντα ονομάζονται «υλικά διττής χρήσης και σχετικό λογισμικό και τεχνολογία» (dual use items and related software and technology). Σε κάθε περίπτωση είναι το μέλλον, συντελεί στην εθνική ασφάλεια και πρέπει να υποστηριχθεί από την Πολιτεία.
Συνεργασίες και σύμπνοια
Τέταρτον, Διμερείς και Πολυμερείς διεθνείς Συνεργασίες: Στο μάθημα «Πολιτική Εθνικής Άμυνας –(ΠΕΑ)» που ο γράφων δίδαξε στη Σχολή Ικάρων, αναφέρεται ότι η Πολιτική Εθνικής Άμυνας πρέπει να είναι διαμορφωμένη υπερκομματικά και μακροπρόθεσμα, με γνώμονα τις εθνικές ανάγκες. Πρέπει να βασίζεται στις υπάρχουσες στρατηγικές επιλογές και τις επιχειρησιακές δυνατότητες και όχι να βασίζεται σε σαθρή βάση μιας ευκαιριακής ή ιδεοληπτικής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Οι γενικές κατευθύνσεις επομένως που πρέπει να δίδονται για θέματα «Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής» απαιτείται να είναι αποτέλεσμα των εργασιών ενός υπερκομματικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, που υποχρεωτικά θα εκφράζει διαχρονικά την Εθνική πολιτική βούληση περί του πρακτέου.
Πέμπτον, Σύμπνοια υπουργείου Εξωτερικών και υπουργείου Εθνικής Αμύνης: Η εθνική ισχύς καταρρακώνεται όταν δύο από τα σημαντικότερα υπουργεία, όπως είναι το Εξωτερικών και το Εθνικής Άμυνας, λειτουργούν σαν ανεξάρτητα «μαγαζάκια» εξυπηρέτησης κομματικών ή ιδιοτελών σκοπών και όχι σαν βασικά όργανα μιας συντονισμένης εθνικής κυβέρνησης. Οι αρμοδιότητες μεταξύ των υπουργείων πρέπει να είναι σαφείς και μη αλληλοσυγκρουόμενες.
Πρέπει να δημιουργούν ένα αρραγές μέτωπο αλληλοϋποστήριξης των εθνικών θέσεων. Αυτά που βιώνουμε την τελευταία τριετία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγή. Η σημερινή πρακτική που είναι ευρέως αντιληπτή από τους πολίτες, θεωρείται απαράδεκτη από το σύνολο των Ελλήνων. Πρέπει επομένως να θεσμοθετηθεί δημοκρατική διαδικασία συνταγματικού επιπέδου, με πρόβλεψη άμεσων κυρώσεων για κάθε παραβάτη σε κυβερνητικό επίπεδο ή στην ευρύτερη Δημόσια Διοίκηση.
Η ανάγκη αυτή γίνεται περισσότερο επιτακτική δεδομένου του ότι, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην υπόλοιπη Ευρώπη, με βάση τις δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες, προβλέπεται στο μέλλον να δημιουργούνται συχνότερα «κυβερνήσεις συνεργασίας», δηλαδή πολυκομματικές. Στις κυβερνήσεις αυτές, τα εθνικά θέματα πρέπει να υποστηρίζονται σε βάση «κοινής αντίληψης» και εθνικής υπερκομματικής αντιμετώπισης.
Ένα παράδειγμα δομημένης θεσμικής αντιμετώπισης είναι αυτό των ΗΠΑ, όπου ο θεμελιωτής της Αρχής γνωστής ως «η παγίδα του Θουκυδίδη» και καταξιωμένος γκουρού σε θέματα εθνικής Ασφάλειας Graham Allison, υπήρξε μέχρι λίαν προσφάτως, ταυτόχρονα Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας στον υπουργό Άμυνας (Department of Defence), στον Υπουργό Εξωτερικών (Department of State) και στον Διευθυντή της Υπηρεσίας Πληροφοριών(CIA).
Υπογεννητικότητα και Διασπορά
Έκτον, Αναστροφή της υπογεννητικότητας: Η υπογεννητικότητα είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την εθνική ισχύ. Η άσχημη οικονομική κατάσταση σε συνδυασμό με την μετανάστευση των νέων, υποθάλπει την υπογεννητικότητα και πλησιάζει σε επικίνδυνο σημείο καμπής. Δυστυχώς η χώρα μας έχει σήμερα έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς στην Ευρωζώνη. Αυτή είναι μία τάση που σύμφωνα με τα διατιθέμενα στοιχεία, αναμένεται να συνεχιστεί και τις επόμενες δεκαετίες. Η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας των Ελλήνων κατοίκων, δηλαδή ο δείκτης γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού, ανεβαίνει συνεχώς.
Χωρίς την άμεση λήψη των αναγκαίων διορθωτικών μέτρων, ο μέσος όρος ηλικίας των Ελλήνων κατοίκων θα φτάσει σε λίγα χρόνια την μέση ηλικία των 50 ετών. Το όριο αυτό θεωρείται από τους μελετητές ως «βλάβη μη αναστρέψιμη». Πρέπει επομένως άμεσα να ληφθούν μέτρα ενίσχυσης των νέων ζευγαριών. Σχετικές αναφορές γίνονται από πολιτικά κόμματα, όπως είναι το εμπεριστατωμένο «Σχέδιο Ελλάδα» που έχει μελετηθεί και εκπονηθεί από το Κίνημα Αλλαγής.
Έβδομον, Έλληνες της Διασποράς: Οι Έλληνες, ανέκαθεν ανά τους αιώνες ήταν ταξιδευτές. Δημιουργούσαν αποικίες ή ελληνικές κοινότητες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Ο βασικός λόγος ήταν το εμπόριο και σε κάθε περίπτωση η αναζήτηση για ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον. Πάντοτε οι Έλληνες της διασποράς διατηρούσαν το ενδιαφέρον για την πρόοδο της χώρας και στις περισσότερες των περιπτώσεων προσπαθούσαν να εμφυσήσουν την αγάπη και το ενδιαφέρον για την Ελλάδα στους κατιόντες τους, δηλαδή στις επόμενες γενεές. Η προσπάθεια βασιζόταν στην εκμάθηση της γλώσσας και την διατήρηση της ιστορικής, πολιτισμικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Στις μέρες μας, οι Έλληνες της διασποράς είναι στην πραγματικότητα μια ακόμα Ελλάδα διασπαρμένη στο εξωτερικό. Παρά τα λάθη προηγούμενων κυβερνήσεων αναφορικά με τη σχέση της Αθήνας με τους ομογενείς, ουδέποτε αμφισβητήθηκε ότι η ελληνική oμογένεια είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες υποστήριξης της Πολιτική Εθνικής Άμυνας.
Σήμερα, με την μαζική μετανάστευση των νέων που προκλήθηκε από την οικονομική κρίση, είναι κατά προτεραιότητα αναγκαία η θεσμική σύσφιξη των σχέσεων των Ομογενών με την μητέρα πατρίδα, όχι μόνο της 1ης γενεάς αλλά και των κατιόντων τους. Πρακτικά η στενή συνεργασία της μητρικής Ελλάδας με τους ομογενείς, εκτός από συνταγματική επιταγή είναι νομοτελειακά ώριμη για θεσμική προσαρμογή.
Ιωάννης Αναστασάκης
Ο Ιωάννης Αναστασάκης είναι αντιπτέραρχος (Ι)εα, με εξειδίκευση στον Ηλεκτρονικό Πόλεμο, τις Διεθνείς Στρατιωτικές Σχέσεις και τις Αμυντικές Επενδύσεις. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Οργανισμού Wassenaar Arrangement. Επιμορφώθηκε σε σχολεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στις ΗΠΑ (3), στη Γερμανία (2), στην Ιορδανία (1), στο Κολλέγιο CFCS και το CNN δημοσιογραφίας του Καναδά (2). Είναι επίσης alumni του GCSP. Δίδαξε Πολιτική Εθνικής Άμυνας στη Σχολή Ικάρων. Συμμετέχει στην ομάδα εμπειρογνωμόνων ROSED με αντικείμενο την «Ασφάλεια για την Οικονομική Ανάπτυξη». Συνεργάζεται με πανεπιστημιακά Ιδρύματα όπως το UCLA/CMED, το PRIF/ΑPOΜΕ, το ΕΚΠΑ με θέμα: «ασφάλεια για την οικονομική ανάπτυξη στην Ανατολική Μεσόγειο», το UNIZG για το «Zagreb Security Forum», καθώς και άλλα Ιδρύματα όπως το ERPIC. Έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα στα ελληνικά και αγγλικά.
https://slpress.gr/ethnika/ta-epta-kleidia-tis-ethnikis-ischyos/?fbclid=IwAR2WVvnzzY_5d27zU6lj8_GTGOis5j7aKJ-US-AtO6fLR1kPMcBmwN-MW8M
31 Δεκεμβρίου 2018
3.
Τα επτά κλειδιά της εθνικής ισχύος.
Είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καίριο γεωστρατηγικό σημείο. Είναι «οικόπεδο γωνία» όπως λέγεται λαϊκά. Κακόβουλοι γείτονες όμως, εν δυνάμει καταπατητές, επιδιώκουν να ωφεληθούν, αποσπώντας είτε τμήματα εδάφους, είτε δόξες ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς και την εν γένει συρρίκνωση του Ελληνισμού. Αυτοί οι γείτονες καιροφυλακτούν, περιμένοντας ένα παράθυρο ευκαιρίας (window of opportunity) για την επίτευξη των στόχων τους. Η ομοψυχία στα εθνικά θέματα, είναι το τείχος που προστατεύει τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα. Είναι υποχρέωση σεβασμού προς τους προγόνους και πρόνοια για τους απογόνους.
Για να παραμείνει ερμητικά κλειστό το παράθυρο ευκαιρίας για τους κακόβουλους γείτονες, πρέπει να ληφθούν άμεσα, μακροπρόθεσμης ισχύος μέτρα στήριξης των θεμάτων που άμεσα συνδέονται με την εθνική άμυνα, την ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική. Επιλεκτικά, από τα βασικότερα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι και τα ακόλουθα:
Πρώτον, Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας: Ένα επίκαιρο θέμα στη δημόσια συζήτηση σχετικά με τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, είναι η ανάγκη δημιουργίας του «Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας –(ΣΕΑ)». Αναφέρεται μάλιστα σχετικά, ότι αυτό πρέπει να υπάγεται απευθείας στον εκάστοτε πρωθυπουργό και να συγκροτείται από άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Η προσέγγιση αυτή, όπως τίθεται, δεν είναι ρεαλιστική και δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη καθιέρωσης μακρόπνοης και υπερκομματικής αντιμετώπισης των εθνικών θεμάτων.
Η συγκρότηση του Συμβουλίου αυτού με άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του εκάστοτε πρωθυπουργού, θα είναι αποδεκτή υπό την αίρεση ότι δεν θα εξελιχθεί σε ένα επιπλέον κομματικό όργανο επαγγελματικής αποκατάστασης ημετέρων, κομματικών, συγγενών ή παρατρεχάμενων. Η σύνθεση του Συμβουλίου πρέπει να είναι υπερκομματική και να εξασφαλίζει ευρεία κοινοβουλευτική αποδοχή, ώστε να διασφαλίζεται η σε ικανό βάθος χρόνου ισχύς των θέσεων και αποφάσεων του Συμβουλίου. Διότι για τα σοβαρά εθνικά θέματα, οι αποφάσεις του Συμβουλίου πρέπει να είναι ο δεσμευτικός γνώμονας της εθνικής πολιτικής και στρατηγικής, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Επιπλέον, σχετικά με την επάνδρωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, πρέπει να επισημανθεί μία ουσιώδης παρατήρηση που συχνά εκφράζεται από έμπειρους πολιτικούς εμπειρογνώμονες, αναλυτές και συμβούλους στο εξωτερικό, κυρίως σε Ευρώπη και Αμερική. Αυτοί λοιπόν, αναφερόμενοι στην Ελληνική πολιτική σκηνή, σχολιάζουν ότι η χώρα μας βασίζεται διαχρονικά σε «διανοούμενους» (intellectuals), αντί σε «διαμορφωτές πολιτικής» (policy makers). Επισημαίνουν ότι το γεγονός αυτό, διαχρονικά επηρεάζει αρνητικά την σταθερότητα των εκάστοτε πολιτικών αποφάσεων.
Αμυντική βιομηχανία και τεχνολογία
Δεύτερον, Αμυντική Βιομηχανία: Η εμπειρία του γράφοντος βασίζεται στην προ ετών συμμετοχή του στην Ομάδα Εργασίας με τίτλο: «Προσαρμογή της Αμυντικής Βιομηχανίας» στο πλαίσιο της τότε επιχειρούμενης «Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης –ΑΣΑ». Επίσης στην πολυχρόνια υπηρεσιακή ενασχόληση με θέματα σχετικά με την αμυντική βιομηχανία, που είναι πηγή γνώσης και οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι πολλά μπορούν να γίνουν για την υποστήριξη της αμυντική βιομηχανία. Η ασφάλεια εφοδιασμού (security of supply), υποστηρίζει άμεσα και ουσιαστικά τα στρατηγικά αλλά και τα τακτικά-επιχειρησιακά σχέδια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η αμυντική βιομηχανία παρέχει χιλιάδες θέσεις εργασίας εξειδικευμένου προσωπικού, αλλά ταυτόχρονα είναι πηγή εισαγωγής συναλλάγματος από εξαγωγικές δραστηριότητες και διεθνείς συνεργασίες. Στις μέρες μας, οι περιφερειακές συγκυρίες ασφάλειας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, εξυπηρετούν περαιτέρω την ανάπτυξη συνεργασιών και συνεργειών, για την απόκτηση τεχνολογίας αιχμής και γενικά ανάπτυξη της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας.
Τρίτον, Υψηλή Τεχνολογία: Η υψηλή τεχνολογία ή άλλως τεχνολογία του μέλλοντος, είναι πολλαπλασιαστής ισχύος, αλλά ταυτόχρονα παρέχει εξειδικευμένες θέσεις εργασίας, έχοντας κυρίως εξαγωγικό προσανατολισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας νέες Ελληνικές εταιρείες εμφανίζονται στο χώρο, με σημαντικές επιτυχίες τόσο σε διεθνείς διαγωνισμούς, όσο και σε εξαγωγική διείσδυση. Κερδίζουν συμβόλαια συνεργασίας σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, συναγωνιζόμενες πολλάκις πολυεθνικές που είναι μεγαθήρια στον τομέα.
Η Υψηλή Τεχνολογία θεωρείται διεθνώς ως εν δυνάμει έχουσα αμυντικό προσανατολισμό, είτε χρησιμοποιούμενη αυτούσια στο πεδίο αντιπαράθεσης, είτε επιτρέποντας την βελτίωση άλλων υφιστάμενων οπλικών συστημάτων. Διεθνώς τα παραγόμενα προϊόντα ονομάζονται «υλικά διττής χρήσης και σχετικό λογισμικό και τεχνολογία» (dual use items and related software and technology). Σε κάθε περίπτωση είναι το μέλλον, συντελεί στην εθνική ασφάλεια και πρέπει να υποστηριχθεί από την Πολιτεία.
Συνεργασίες και σύμπνοια
Τέταρτον, Διμερείς και Πολυμερείς διεθνείς Συνεργασίες: Στο μάθημα «Πολιτική Εθνικής Άμυνας –(ΠΕΑ)» που ο γράφων δίδαξε στη Σχολή Ικάρων, αναφέρεται ότι η Πολιτική Εθνικής Άμυνας πρέπει να είναι διαμορφωμένη υπερκομματικά και μακροπρόθεσμα, με γνώμονα τις εθνικές ανάγκες. Πρέπει να βασίζεται στις υπάρχουσες στρατηγικές επιλογές και τις επιχειρησιακές δυνατότητες και όχι να βασίζεται σε σαθρή βάση μιας ευκαιριακής ή ιδεοληπτικής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Οι γενικές κατευθύνσεις επομένως που πρέπει να δίδονται για θέματα «Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής» απαιτείται να είναι αποτέλεσμα των εργασιών ενός υπερκομματικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, που υποχρεωτικά θα εκφράζει διαχρονικά την Εθνική πολιτική βούληση περί του πρακτέου.
Πέμπτον, Σύμπνοια υπουργείου Εξωτερικών και υπουργείου Εθνικής Αμύνης: Η εθνική ισχύς καταρρακώνεται όταν δύο από τα σημαντικότερα υπουργεία, όπως είναι το Εξωτερικών και το Εθνικής Άμυνας, λειτουργούν σαν ανεξάρτητα «μαγαζάκια» εξυπηρέτησης κομματικών ή ιδιοτελών σκοπών και όχι σαν βασικά όργανα μιας συντονισμένης εθνικής κυβέρνησης. Οι αρμοδιότητες μεταξύ των υπουργείων πρέπει να είναι σαφείς και μη αλληλοσυγκρουόμενες.
Πρέπει να δημιουργούν ένα αρραγές μέτωπο αλληλοϋποστήριξης των εθνικών θέσεων. Αυτά που βιώνουμε την τελευταία τριετία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγή. Η σημερινή πρακτική που είναι ευρέως αντιληπτή από τους πολίτες, θεωρείται απαράδεκτη από το σύνολο των Ελλήνων. Πρέπει επομένως να θεσμοθετηθεί δημοκρατική διαδικασία συνταγματικού επιπέδου, με πρόβλεψη άμεσων κυρώσεων για κάθε παραβάτη σε κυβερνητικό επίπεδο ή στην ευρύτερη Δημόσια Διοίκηση.
Η ανάγκη αυτή γίνεται περισσότερο επιτακτική δεδομένου του ότι, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην υπόλοιπη Ευρώπη, με βάση τις δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες, προβλέπεται στο μέλλον να δημιουργούνται συχνότερα «κυβερνήσεις συνεργασίας», δηλαδή πολυκομματικές. Στις κυβερνήσεις αυτές, τα εθνικά θέματα πρέπει να υποστηρίζονται σε βάση «κοινής αντίληψης» και εθνικής υπερκομματικής αντιμετώπισης.
Ένα παράδειγμα δομημένης θεσμικής αντιμετώπισης είναι αυτό των ΗΠΑ, όπου ο θεμελιωτής της Αρχής γνωστής ως «η παγίδα του Θουκυδίδη» και καταξιωμένος γκουρού σε θέματα εθνικής Ασφάλειας Graham Allison, υπήρξε μέχρι λίαν προσφάτως, ταυτόχρονα Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας στον υπουργό Άμυνας (Department of Defence), στον Υπουργό Εξωτερικών (Department of State) και στον Διευθυντή της Υπηρεσίας Πληροφοριών(CIA).
Υπογεννητικότητα και Διασπορά
Έκτον, Αναστροφή της υπογεννητικότητας: Η υπογεννητικότητα είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την εθνική ισχύ. Η άσχημη οικονομική κατάσταση σε συνδυασμό με την μετανάστευση των νέων, υποθάλπει την υπογεννητικότητα και πλησιάζει σε επικίνδυνο σημείο καμπής. Δυστυχώς η χώρα μας έχει σήμερα έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς στην Ευρωζώνη. Αυτή είναι μία τάση που σύμφωνα με τα διατιθέμενα στοιχεία, αναμένεται να συνεχιστεί και τις επόμενες δεκαετίες. Η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας των Ελλήνων κατοίκων, δηλαδή ο δείκτης γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού, ανεβαίνει συνεχώς.
Χωρίς την άμεση λήψη των αναγκαίων διορθωτικών μέτρων, ο μέσος όρος ηλικίας των Ελλήνων κατοίκων θα φτάσει σε λίγα χρόνια την μέση ηλικία των 50 ετών. Το όριο αυτό θεωρείται από τους μελετητές ως «βλάβη μη αναστρέψιμη». Πρέπει επομένως άμεσα να ληφθούν μέτρα ενίσχυσης των νέων ζευγαριών. Σχετικές αναφορές γίνονται από πολιτικά κόμματα, όπως είναι το εμπεριστατωμένο «Σχέδιο Ελλάδα» που έχει μελετηθεί και εκπονηθεί από το Κίνημα Αλλαγής.
Έβδομον, Έλληνες της Διασποράς: Οι Έλληνες, ανέκαθεν ανά τους αιώνες ήταν ταξιδευτές. Δημιουργούσαν αποικίες ή ελληνικές κοινότητες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Ο βασικός λόγος ήταν το εμπόριο και σε κάθε περίπτωση η αναζήτηση για ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον. Πάντοτε οι Έλληνες της διασποράς διατηρούσαν το ενδιαφέρον για την πρόοδο της χώρας και στις περισσότερες των περιπτώσεων προσπαθούσαν να εμφυσήσουν την αγάπη και το ενδιαφέρον για την Ελλάδα στους κατιόντες τους, δηλαδή στις επόμενες γενεές. Η προσπάθεια βασιζόταν στην εκμάθηση της γλώσσας και την διατήρηση της ιστορικής, πολιτισμικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Στις μέρες μας, οι Έλληνες της διασποράς είναι στην πραγματικότητα μια ακόμα Ελλάδα διασπαρμένη στο εξωτερικό. Παρά τα λάθη προηγούμενων κυβερνήσεων αναφορικά με τη σχέση της Αθήνας με τους ομογενείς, ουδέποτε αμφισβητήθηκε ότι η ελληνική oμογένεια είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες υποστήριξης της Πολιτική Εθνικής Άμυνας.
Σήμερα, με την μαζική μετανάστευση των νέων που προκλήθηκε από την οικονομική κρίση, είναι κατά προτεραιότητα αναγκαία η θεσμική σύσφιξη των σχέσεων των Ομογενών με την μητέρα πατρίδα, όχι μόνο της 1ης γενεάς αλλά και των κατιόντων τους. Πρακτικά η στενή συνεργασία της μητρικής Ελλάδας με τους ομογενείς, εκτός από συνταγματική επιταγή είναι νομοτελειακά ώριμη για θεσμική προσαρμογή.
Ιωάννης Αναστασάκης
Ο Ιωάννης Αναστασάκης είναι αντιπτέραρχος (Ι)εα, με εξειδίκευση στον Ηλεκτρονικό Πόλεμο, τις Διεθνείς Στρατιωτικές Σχέσεις και τις Αμυντικές Επενδύσεις. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Οργανισμού Wassenaar Arrangement. Επιμορφώθηκε σε σχολεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στις ΗΠΑ (3), στη Γερμανία (2), στην Ιορδανία (1), στο Κολλέγιο CFCS και το CNN δημοσιογραφίας του Καναδά (2). Είναι επίσης alumni του GCSP. Δίδαξε Πολιτική Εθνικής Άμυνας στη Σχολή Ικάρων. Συμμετέχει στην ομάδα εμπειρογνωμόνων ROSED με αντικείμενο την «Ασφάλεια για την Οικονομική Ανάπτυξη». Συνεργάζεται με πανεπιστημιακά Ιδρύματα όπως το UCLA/CMED, το PRIF/ΑPOΜΕ, το ΕΚΠΑ με θέμα: «ασφάλεια για την οικονομική ανάπτυξη στην Ανατολική Μεσόγειο», το UNIZG για το «Zagreb Security Forum», καθώς και άλλα Ιδρύματα όπως το ERPIC. Έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα στα ελληνικά και αγγλικά.
https://slpress.gr/ethnika/ta-epta-kleidia-tis-ethnikis-ischyos/?fbclid=IwAR2WVvnzzY_5d27zU6lj8_GTGOis5j7aKJ-US-AtO6fLR1kPMcBmwN-MW8M
31 Δεκεμβρίου 2018