Η τρέλα του χρήματος.
Η νεοεκλεγείσα Αμερικανο-λατίνα βουλευτίνα των Δημοκρατικών, Αλεχάντρια Οκάζιο-Κόρτεζ Η νεοεκλεγείσα Αμερικανο-λατίνα βουλευτίνα των Δημοκρατικών, Αλεχάντρια Οκάζιο-Κόρτεζ, ζήτησε την επιβολή φόρου 70% στους πολύ πλούσιους | AP PHOTO / SUSAN WALSH
Το μυαλό σας σας δουλεύει, προειδοποίησαν χθες τους «τρελαμένους» με τα λεφτά και τη συσσώρευση πλούτου δισεκατομμυριούχους επισκέπτες του Νταβός τρεις καθηγητές Ψυχολογίας του γνωστού αμερικανικού Πανεπιστημίου Yale.
Οπως εξήγησε σε σχετικό πάνελ του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ μία εκ των ακαδημαϊκών, η Λόρι Σάντος, «ένας λόγος που δεν είμαστε ευτυχισμένοι είναι επειδή ο νους μας μάς λέει ψέματα. Μας λέει ότι περισσότερα χρήματα μας φέρνουν μεγαλύτερη ευτυχία.»Αυτό όμως ισχύει μόνο για όσους έχουν χαμηλό εισόδημα. Από τη στιγμή που κάποιος κερδίζει πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που καθορίζουν το κατώτατο όριο φτώχειας, η ευτυχία του δεν μεγαλώνει περισσότερο, παραμένει στο ίδιο επίπεδο».
Το μήνυμα της Σάντος και των άλλων συναδέλφων της όπως ήταν φυσικό αγνοήθηκε επιδεικτικά από τις ελίτ.
Νωρίτερα, άλλωστε, αρκετοί ήταν που περιγέλασαν στο Νταβός την πρόταση της νεοεκλεγείσας Αμερικανο-λατίνας βουλευτίνας των Δημοκρατικών, Αλεχάντρια Οκάζιο-Κόρτεζ, για επιβολή φόρου 70% στους πολύ πλούσιους, ενώ σε γρήγορο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε σε πάνελ του Φόρουμ το 61% τάχθηκε κατά της θέσπισης ενός βασικού εισοδήματος για όλους τους ανθρώπους.
Ανέλαβε έτσι να τους εξηγήσει με τον δικό της τρόπο η Γούινι Μπιανίμα, η εκτελεστική διευθύντρια της Oxfam International (της γνωστής ΜΚΟ που μάχεται για την καταπολέμηση της φτώχειας και η οποία την περασμένη εβδομάδα αποκάλυψε ότι 26 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν σήμερα όσα η μισή ανθρωπότητα, δηλαδή 3,4 δισ. άνθρωποι).
Μιλώντας χθες το πρωί στο μοναδικό πάνελ του πενθήμερου Φόρουμ που ασχολήθηκε με το ζήτημα, η Μπιανίμα τόνισε ότι ο πλούτος των ανά τον πλανήτη δισεκατομμυριούχων αβγατίζει καθημερινά κατά 2,5 δισ. δολάρια την ημέρα, ενώ στην απέναντι όχθη οι φτωχότεροι βλέπουν το δικό τους εισόδημα να μειώνεται.
Ακραία ανισότητα
«Η ακραία ανισότητα είναι πλέον εκτός ελέγχου και το να μιλάμε γι’ αυτήν δεν αρκεί. Είναι επώδυνη για όλους, τροφοδοτεί το έγκλημα, τις αρρώστιες· είναι κακή για όλους», συμπλήρωσε αναφέροντας χαρακτηριστικά το παράδειγμα ενός πολυεκατομμυριούχου από το Ιράν που ζει σήμερα στη Δανία.
Ο πλούσιος Ιρανός επισκέφτηκε κάποια στιγμή φίλο του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Επρεπε να περάσει από τρεις ελέγχους ασφαλείας, ενώ σε όλα τα παράθυρα του σπιτιού που φιλοξενήθηκε υπήρχαν κάγκελα.
«Ζουν σαν να είναι σε φυλακή. Αυτό είναι το τίμημα της ακραίας ανισότητας», τόνισε ο Ιρανός, συμπληρώνοντας ότι μπορεί στη Δανία να πληρώνει ψηλότερους φόρους, αλλά μπροστά από το παράθυρό του υπάρχουν λουλούδια.
«Είναι αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών που υιοθέτησαν οι κυβερνήσεις – επέλεξαν να μη φορολογήσουν ισότιμα, να μη βάλουν τους πλούσιους να πληρώσουν ένα δίκαιο μερίδιο στους φόρους», τόνισε η επικεφαλής της Oxfam καυτηριάζοντας την υποκρισία που κρύβεται πίσω από το φιλελεύθερο Φόρουμ: «Δεν θέλουμε οι κυβερνήσεις ή οι επιχειρήσεις απλά να μιλούν. Θέλουμε οι επιχειρήσεις να πληρώνουν δίκαιο μερίδιο στη φορολογία».
«Θέλουμε να πληρώσουμε δίκαιο μερίδιο στους φόρους, αλλά η σημερινή φορολογική νομοθεσία και οι κανονισμοί είναι εντελώς απαρχαιωμένοι, δεν ταιριάζουν στους πολλαπλούς μετόχους όπου πρέπει να εστιάσουμε», αντέταξε από την πλευρά του ο διευθύνων σύμβουλος του παγκόσμιου κολοσσού ορκωτών λογιστών PwC, Μπομπ Μόριτζ.
Κοινώς, η μπάλα στην εξέδρα από τον επικεφαλής μιας εταιρείας η οποία βγάζει δισεκατομμύρια κάθε χρόνο από την πώληση στρατηγικών και σχημάτων φοροαποφυγής σε επιχειρήσεις και πλούσιους… Και του χρόνου.
Συντάκτης: Μπάμπης Μιχάλης
27/1/2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Οι κυβερνήσεις έβαλαν το χεράκι τους στην εκτόξευση της οικονομικής ανισότητας, αφού για κάθε δολάριο φόρων που εισπράττουν, μόλις τέσσερα σεντ προέρχονται από τη φορολόγηση του πλούτου.
Σοκάρουν για ακόμη μια φορά τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η γνωστή μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam για την όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου στα χέρια των λίγων και την έκρηξη της οικονομικής ανισότητας στον πλανήτη.
Σύμφωνα με τη γνωστή ΜΚΟ, είκοσι έξι δισεκατομμυριούχοι -έναντι 43 το 2017 και 61 το 2016- κατείχαν πέρυσι περιουσία όση το φτωχότερο μισό της ανθρωπότητας, δηλαδή 3,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι.
Στο σύνολό τους οι περίπου 2.200 δισεκατομμυριούχοι της υφηλίου αύξησαν τον πλούτο τους κατά 12% σε σχέση με το 2017 ή κατά 900 δισ. δολάρια ή κατά 2,5 δισ. δολάρια την ημέρα.
Στην απέναντι όχθη, τα 3,8 δισεκατομμύρια φτωχότεροι άνθρωποι του κόσμου είδαν τον δικό τους «πλούτο» να μειώνεται αθροιστικά κατά 11% ή 500 εκατ. δολάρια ημερησίως.
Οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη δεν ήταν όμως μόνο οι μεγάλοι κερδισμένοι της περσινής χρονιάς, αλλά και συνολικά της τελευταίας δεκαετίας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν το κραχ του 2008 και της οικονομικής ύφεσης, ο πλούτος τους εκτοξεύτηκε και ο αριθμός τους διπλασιάστηκε.
Στο απόγειο αυτής της τροχιάς, μεταξύ 2017 και 2018, κάθε δύο ημέρες ξεπηδούσε -κατά μέσον όρο- και ένας νέος δισεκατομμυριούχος.
Σε αυτήν την εξέλιξη, καθοριστικός ήταν ο ρόλος των κυβερνήσεων που προσέφεραν γενναίες φοροελαφρύνσεις και απαλλαγές στις ελίτ και τις επιχειρήσεις τους.
Τα συνεχή «δωράκια» των κυβερνήσεων οδήγησαν τα πράγματα στα άκρα, αφού σήμερα για κάθε ένα δολάριο φορολογικών εσόδων, που εισπράττεται από τις κυβερνήσεις, μόλις τέσσερα σεντ προέρχονται από τη φορολόγηση του πλούτου.
Αντίθετα τα φορολογικά βάρη πέφτουν συνεχώς όλο και πιο βαριά στις πλάτες των εργαζόμενων. Σε κάποιες χώρες μάλιστα, όπως η Βρετανία, το φτωχότερο 10% του πληθυσμού έχει φτάσει στο σημείο να πληρώνει σήμερα μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός του για φόρους απ' ό,τι το πλουσιότερο 10%.
Kατάντια
Πρόκειται για κατάντια μερίδας των κυβερνώντων, οι οποίοι φοροαπαλλάσσοντας όλο και πιο πολύ τους πλούσιους, μειώνουν δραστικά τους οικονομικούς πόρους που χρειάζονται για την παροχή ζωτικών υπηρεσιών, όπως η Υγεία και η Παιδεία.
Εξαιτίας αυτών των ανάλγητων πολιτικών, κάθε μέρα που περνά 10.000 άνθρωποι πεθαίνουν καθώς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ 262 εκατομμύρια παιδιά δεν θα καταφέρουν ποτέ να πάνε στο σχολείο.
Κι όμως μια αύξηση μόλις κατά 1% στη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου θα ήταν ικανή να αποφέρει 418 δισ. δολάρια ετησίως, χρήματα αρκετά για την εκπαίδευση όλων των παιδιών του πλανήτη και την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που θα απέτρεπε τρία εκατ. θανάτους.
Αντί αυτών όμως, οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου συνεχίζουν να κρύβουν στους φορολογικούς παραδείσους του πλανήτη περί τα 7,6 τρισ. δολάρια.
Συντάκτης: Μπάμπης Μιχάλης
22/1/2019
2.
Τέσσερις πλούσιοι έχουν περιουσία 100 εκατ. φτωχών
στην Ινδονησία.
Τέσσερις πλούσιοι έχουν περιουσία 100 εκατ. φτωχών
στην Ινδονησία.
Η περιουσία των τεσσάρων πιο πλούσιων ανθρώπων ξεπερνάει αυτή των 100 εκατομμυρίων φτωχών της χώρας με τη μεγαλύτερη οικονομία στη νοτιοανατολική Ασία, αλλά και τις κραυγαλέες ανισότητες, σύμφωνα με έκθεση της Oxfam, η οποία δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Το πόρισμα της βρετανικής ΜΚΟ ανέφερε πως ο πλούτος των τεσσάρων δισεκατομμυριούχων της Ινδονησία έφτανε πέρυσι τα 25 δισεκατομμύρια δολάρια (περίπου 23,7 δισεκατομμύρια ευρώ), δηλαδή ξεπερνούσε αυτόν του 40% των κατοίκων της χώρας που θεωρούνται οι πιο φτωχοί σε έναν συνολικό πληθυσμό περίπου 255 εκατομμυρίων.
Μόνο σε μια ημέρα ένας δισεκατομμυριούχος μπορεί να έχει το χιλιαπλάσιο εισόδημα μόνον από την εκμετάλλευση της περιουσίας του από το ποσό που δαπανούν οι πιο φτωχοί κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης χρονιάς για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Η Ινδονησία κατέχει την 6η θέση στην κατάταξη των χωρών με τις μεγαλύτερες ανισότητες στον κόσμο. Το 2016, το 1% των πιο πλούσιων κατείχε σχεδόν τον μισό (49%) πλούτο της χώρας, σύμφωνα με την έκθεση.
Σε αυτήν την οικονομία που παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων έφτασε από τον έναν που ήταν το 2002 σε 20 το 2016.
Ο πρόεδρος της χώρας Τζόκο Ουιντόντο, ο οποίος ανέβηκε στην εξουσία στα τέλη του 2014, έχει θέσει ως μια από τις προτεραιότητες της πολιτικής του για φέτος τη μείωση αυτών των ανισοτήτων.
Σύμφωνα με την Oxfam, «αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τον καθορισμό ενός κατώτατου μισθού για όλους τους εργαζόμενους, αυξάνοντας τις δαπάνες για τις δημόσιες υπηρεσίες και υποχρεώνοντας τους μεγάλους ομίλους και τους πλούσιους ιδιώτες να καταβάλουν αυτό που τους αναλογεί σε φόρους».
«Η αύξηση του χάσματος μεταξύ των πλούσιων και του υπόλοιπου πληθυσμού αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την ευημερία της Ινδονησίας στο μέλλον. Αν δεν καταπολεμηθούν οι ανισότητες, ο περιορισμός της φτώχειας θα γίνει ακόμη πιο δύσκολος και η κοινωνική αστάθεια μπορεί να αυξηθεί», καταλήγει η έκθεση.
23/2/2017