Το τουρκικό "Μπαρμπαρός" ξεκινά έρευνα στο τεμάχιο 9 της κυπριακής ΑΟΖ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Είμαστε υπεράνω: Να αφήσουμε τον Ταγίπ να κάνει γεωτρήσεις:
Όλοι έχουν συμφέροντα στην περιοχή αλλά δεν μας το λένε.
(2) Γαλλική ομπρέλα ασφαλείας στην ελεύθερη Κύπρο.
(3) Κυπριακό: Όπως στρώνει καθένας, έτσι κοιμάται.
(3) Κυπριακό: Όπως στρώνει καθένας, έτσι κοιμάται.
Έρευνα για φυσικό αέριο ξεκινά στο τεμάχιο 9 της Κυπριακής Δημοκρατίας το τουρκικό ερευνητικό πλοίο "Μπαρμπαρός", ενώ θα συνεχίσει έρευνες και στα τεμάχια 1, 8 και 12 μέχρι τα τέλη Μαΐου, σύμφωνα με την εφημερίδα Γενί Σαφάκ.
Η εφημερίδα υποστηρίζει ακόμη ότι αυτό το μήνα θα πραγματοποιήσει κοινή άσκηση με το ΝΑΤΟ σε τεμάχια της Κυπριακής Δημοκρατίας για τα οποία αδειοδότησε την ΕΝΙ και την ΤΟΤΑL. Άλλη άσκηση θα γίνει από κοινού με τη Γαλλία στο τεμάχιο 8.
Επίσης στις 27 Φεβρουαρίου η Τουρκία θα διεξάγει τη μεγαλύτερη ναυτική της άσκηση σε τεμάχια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Γενί Σαφάκ το τουρκικό ερευνητικό πλοίο Μπαρμπαρός κατέβηκε νοτίως της Κύπρου για έρευνες φυσικού αερίου, προσθέτοντας ότι η περιοχή αυτή περιλαμβάνει και το τεμάχιο 9 της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Μπαρμπαρός θα παραμείνει στην περιοχή μέχρι τέλη Μαΐου και θα κάνει έρευνες στο πλαίσιο της ‘αδειοδότησης’ που έλαβε από το ψευδοκράτος, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Οι ίδιες πηγές της εφημερίδας αναφέρουν ότι μετά την έρευνα στο τεμάχιο 9, το Μπαρμπαρός θα κάνει έρευνα και σε μέρος του τεμαχίου 1 καθώς και στα τεμάχια 8 και 12. Αναφέρεται ακόμη ότι το Μπαρμπαρός συνοδεύουν 2 τουρκικές φρεγάτες και 2 κορβέτες.
Σύμφωνα με την Γενί Σαφάκ "λόγω της στάσης της ‘Ε/κ διοίκησης νοτίου Κύπρου’ να αγνοεί την βόρειο Κύπρο, η Τουρκία ανακοίνωσε διαδοχικά NAVTEX κηρύσσοντας ως περιοχή εκπαιδευτικής άσκης μια ευρεία περιοχή στην Μεσόγειο”. Υποστηρίζει ακόμη ότι στην περιοχή που περιλαμβάνονται και τα τεμάχια 4,5,6,7 και 1 για τις οποίες έχει ανακοινωθεί NAVTEX χαρακτηρίζοντάς το ως Περιοχή Ναυτικής Εκπαιδευτικής Άσκησης ΝΑΤΟ-Τουρκίας.
Η εφημερίδα υποστηρίζει ακόμη ότι μέσα σε αυτό το μήνα το τουρκικό πολεμικό ναυτικό θα κάνει κοινή ναυτική άσκηση με το ναυτικό των χωρών που δραστηριοποιούνται στη Μεσόγειο εντός της δομής της Μόνιμης Ναυτικής Δύναμης του ΝΑΤΟ. Αναφέρει ακόμη ότι στο πλαίσιο της ‘Επιχείρησης Ασπίδα της Μεσογείου’ οι φρεγάτες Μπαρμπαρός και Μπάφρα που συνοδεύουν το ερευνητικό σκάφος Μπάρμπαρος Χαϊρετίν Πασά θα κάνουν κοινή άσκηση με τα πολεμικά πλοία των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Ιταλίας που βρίσκονται στην περιοχή. Η άσκηση αυτή, σύμφωνα με την εφημερίδα, θα γίνει στα οικόπεδα που η Κυπριακή Δημοκρατία αδειοδότησε την ΕΝΙ και την ΤΟΤΑL.
Η Γενί Σαφάκ αναφέρει ακόμη ότι επιπλέον και πάλι αυτό το μήνα το τουρκικό ναυτικό μαζί με τη Γαλλία θα πραγματοποιήσει ανατολικά της Κύπρου και θα κάνει εκπαιδευτική άσκηση με πυρά στο τεμάχιο 8 που βρίσκεται νοτίως της Κύπρου. Επίσης η Τουρκία στις 27 Φεβρουαρίου θα διεξάγει τη μεγαλύτερη ναυτική της άσκηση στα τεμάχια της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως αναφέρει. Πρόκειται για την ‘Άσκηση Γαλάζια Πατρίδα - 2019’ με τη συμμετοχή του πολεμικού ναυτικού και τη στήριξη των μονάδων ξηράς στη Μεσόγειο, το Αιγαίο, τη θάλασσα του Μαρμαρά και τη Μαύρη Θάλασσα.
Πηγή: philenews/KYΠΕ
2/2/2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Είμαστε υπεράνω: Να αφήσουμε τον Ταγίπ να κάνει γεωτρήσεις:
Όλοι έχουν συμφέροντα στην περιοχή αλλά δεν μας το λένε.
Η Τουρκία περικυκλώνει την Κύπρο από θαλάσσης, ενώ κατέχει από το 1974 και εντεύθεν μεγάλο τμήμα του εδάφους της χώρας. Επιχειρεί να δημιουργήσει έναν ασφυκτικό κλοιό. Οι κινήσεις της Άγκυρας με τις αλλεπάλληλες Navtex που εκδίδει δημιουργεί κλίμα έντασης στην περιοχή, πρωτίστως όμως, επιχειρεί την επιβολή τετελεσμένων.
- Γι’ αυτό και δεν αντιμετωπίζονται οι τουρκικές προκλήσεις με τοποθετήσεις που ουσιαστικά υποβαθμίζουν τις επεκτατικές ενέργειες του καθεστώτος Ερντογάν. Η αναφορά ότι «δεν θα ακολουθήσουμε την Τουρκία στη λογική της έντασης» έχει μια λογική, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν μέτρα αποτροπής και πολιτικές ανατροπής. Γιατί το «δεν τους ακολουθούμε», όταν δεν πράττουμε τίποτε το αποτρεπτικό, σημαίνει πως αφήνονται οι Τούρκοι να εφαρμόσουν τους σχεδιασμούς τους ανενόχλητα.
Εκτός κι εάν αναμένουν κάποιοι ένα θαύμα από το υπερπέραν για να σταματήσουν οι σχεδιασμοί της Τουρκίας, για επέκτασή της από το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο, τη Συρία, το Κουρδιστάν. Εκτός κι εάν κάποιοι αναμένουν χρησμούς ή προφητείες να εφαρμοστούν για να διασωθεί η χώρα.
- Διαχρονικά η Τουρκία διά της ισχύος τινάζει στον αέρα τη σταθερότητα με στόχο να επιβάλλει τα συμφέροντά της. Δεν λαμβάνει υπόψη τις διεθνείς συμβάσεις, το Διεθνές Δίκαιο καθώς εφαρμόζει ένα… δικό της. Διεκδικεί ετσιθελικά τα δικαιώματα των άλλων. Αυτό συμβαίνει με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Κυρίως σε ό,τι αφορά την Κύπρο, έχοντας την ανοχή της λεγόμενης Διεθνούς Κοινότητας και «σύμμαχο» την αδράνεια, αφέλεια κάποιων συνθηματολόγων στη Λευκωσία, εδραιώνει την παρανομία της. Εδραιώνει τα «θέλω» της.
Η Τουρκία έχει επιτύχει το εξής, που θα πρέπει να διδάσκεται στις διεθνείς σχέσεις:
- Εισέβαλε στην Κύπρο, κατέβαλε στρατιωτικά έδαφος, έκανε εθνοκάθαρση και μετέφερε τις ευθύνες στις «δυο κοινότητες». Οι δυο κοινότητες συζητούν συνταγματικά θέματα διαμοιρασμού εξουσιών, ενώ το πρόβλημα είναι η συνεχιζόμενη κατοχή. Συζητούν οι δυο κοινότητες ενώ το πρόβλημα είναι ο τουρκικός επεκτατισμός.
Η τουρκική πολιτική δεν αντιμετωπίζεται με αυταπάτες, ψευδαισθήσεις. Χάθηκαν πολλά χρόνια αναμένοντας τον νεοσουλτάνο να εδραιωθεί στην εσωτερική πολιτική της χώρας του και να κάνει… κινήσεις στο Κυπριακό. Τώρα που έχει εδραιωθεί διά πυρός και σιδήρου, δεν μας βγάζει απλά τη γλώσσα του περιπαικτικά, αλλά απειλεί με πόλεμο και αμφισβητεί την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδος.
- Η Τουρκία δεν είναι ανίκητη, το απέδειξε η πρόσφατη σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Η Κύπρος και η Ελλάδα δεν είναι βέβαια υπερδυνάμεις και ούτε πρόκειται να κηρύξουν πόλεμο.
Όμως, όλες αυτές οι φωτογραφίσεις, οι συναναστροφές με συμμάχους, εταίρους θα έχουν σημασία εάν σταλούν μηνύματα προς την Άγκυρα πως δεν μπορεί να παίζει μόνη της.
Για παράδειγμα, η Γαλλία αποκτώντας στρατιωτική βάση στην Κύπρο, θα έχει επιπλέον συμφέροντα. Σήμερα έχει συμφέροντα στην ΑΟΖ, μέσω της TOTAL, με τη στρατιωτική βάση τα συμφέροντα επεκτείνονται και στο έδαφος. Η Exxon Mobil έχει συμφέροντα στην ΑΟΖ, εάν και εφόσον κατασκευάσει τερματικό σταθμό θα έχει και στο έδαφος της Κύπρου.
Οι συνεργασίες, οι τριμερείς, το φυσικό αέριο, η παρουσία της χώρας στην Ε.Ε. αποτελούν εργαλεία άσκησης μιας διεκδικητικής πολιτικής. Οι επιλογές άλλωστε, δεν είναι πολλές. Είτε διαμορφώνεται μια πολιτική αποτροπής είτε θα επιβληθούν από την Τουρκία νέα τετελεσμένα (με τις γεωτρήσεις κ.λπ.).
- Είναι σαφές πως δεν θα μας σώσουν ούτε οι Αμερικάνοι, οι Ρώσοι, οι Γάλλοι, οι Ισραηλινοί. Μόνοι θα αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους. Ωστόσο, όλοι αυτοί που καλοβλέπουν την Κύπρο για το συμφέρον τους, προς τους οποίους προσφέρονται διευκολύνσεις (ή και ό,τι άλλο ζητήσουν), θα πρέπει να λειτουργήσουν διαφορετικά. Να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους μέσα από τη διασφάλιση των δικών μας.
Αυτό μπορεί να γίνει με τακτικές κινήσεις που θα διαμορφώσει η Λευκωσία, καθώς από μηχανής Θεοί δεν υπάρχουν. Και σε αυτή τη φάση, υπάρχουν πολλές δυνατότητες και ευκαιρίες.
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
https://www.apopseis.com/eimaste-yperano-na-afisoyme-ton-tagip-na-kanei-geotriseis-oloi-echoyn-symferonta-stin-periochi-alla-den-mas-to-lene/
2/2/2019
2.
Γαλλική ομπρέλα ασφαλείας στην ελεύθερη Κύπρο.
Η Γαλλία υπολογίζει στρατηγικά την Κυπριακή Δημοκρατία και είναι πρόδηλο πως βρίσκονται στην τελική ευθεία οι συζητήσεις για τη στρατιωτική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Μια συμφωνία που όταν οριστικοποιηθεί, αναμένεται ότι θα ανακοινωθεί στο Παρίσι από τον πρόεδρο Μακρόν και τον Κύπριο ομόλογό του Νίκο Αναστασιάδη.
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχαν οι δυο στη Λευκωσία στο περιθώριο της πέμπτης Συνόδου Κορυφής των επτά χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, πέραν του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Ενέργειας ήταν παρών και ο υπουργός Άμυνας. Λεπτομέρειες για τις διμερείς συμφωνίες συζήτησαν οι υπουργοί Εξωτερικών Κύπρου και Γαλλίας, Νίκος Χριστοδουλίδης και Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν. Σημειώνεται συναφώς ότι το 2016 οι δύο χώρες υπέγραψαν στρατηγική συμφωνία.
Ο Εμανουέλ Μακρόν στις δηλώσεις του ξεκαθάρισε το τοπίο δίνοντας το στίγμα των επόμενων βημάτων. Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές, μπορεί κανείς να αντιληφθεί πως αυτές παρέπεμπαν σε αυτό που εδώ και μήνες συζητείται. Δηλαδή, τη δημιουργία ναυτικής βάσης της Γαλλίας στην Κύπρο. Ο Μακρόν αναφέρθηκε σε μια υποδειγματική συνεργασία, μεταξύ Γαλλίας και Κύπρου, «ιδιαίτερα στους τομείς της άμυνας και της ενέργειας».
Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι υπάρχουν και στα ενεργειακά σημαντικά συμφέροντα λόγω της εμπλοκής της Total σε θαλασσοτεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ. Ήταν δε ιδιαίτερα επεξηγηματικός σε ό,τι αφορά στη χρήση της Κύπρου από τις γαλλικές δυνάμεις. «Ειδικότερα, η Κύπρος αποτελεί έναν ενδιάμεσο σταθμό για το γαλλικό ναυτικό και ιδιαίτερα για το αεροναυτικό συγκρότημα που σχηματίστηκε γύρω από το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle».
Στη μεγάλη εικόνα
Έθεσε δε τη συνεργασία αυτή στη μεγάλη εικόνα, την ευρωπαϊκή, και τον ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίσει η ΕΕ στα θέματα της άμυνας. «Υπολογίζω πολύ σε αυτή τη συνεργασία, η οποία απεικονίζει τη φιλοδοξία μιας κυρίαρχης Ευρώπης, η οποία εξασφαλίζει τα μέσα για να προφυλάξει τον εαυτό της. Αυτή η συνεργασία αποτελεί για μένα ένα σημαντικό στοιχείο του ευρωπαϊκού σχεδιασμού άμυνας, τον οποίο έχουμε ενισχύσει πολύ στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου».
Η Γαλλία θέλει, μετά και την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες. Πρωτοβουλίες και εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων επιδιώκοντας την πρωτοκαθεδρία. Αν και στο Συριακό, μετά τις ανακοινώσεις του Προέδρου Τραμπ για απόσυρση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, δεν φάνηκε ότι επιδιώκει να αναπληρώσει το κενό.
Ωστόσο, είναι σαφές πως το Παρίσι ενδιαφέρεται στρατηγικά για την Ανατολική Μεσόγειο. Και τούτο για να επιτευχθεί χρειάζονται συνεργασίες στην περιοχή. Δεν είναι τυχαίο που πριν από την άφιξή του στη Λευκωσία, ο Μακρόν ήταν στο Κάιρο. Είναι σαφές πως η Γαλλία επενδύει στη συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία καθώς είναι εταίρος της στην ΕΕ.
Είναι προφανές πως στις διεθνείς σχέσεις, στις συνεργασίες, η λογική που διέπει τις συμφωνίες είναι το αμοιβαίο όφελος. Η Γαλλία έχει να κερδίσει πολλά από αυτή τη συνεργασία. Πρέπει να κερδίσει και η Κύπρος. Και εάν είναι κάτι που πρέπει να διασφαλιστεί, είναι στα ζητήματα που αφορούν στην ενεργειακή ασφάλεια κι όχι μόνο. Ο Πρόεδρος Μακρόν, πάντως, ανέλαβε να μεταφέρει και μηνύματα στον Ερντογάν, σε σχέση κυρίως με το Κυπριακό αλλά και για την εν γένει συμπεριφορά της Άγκυρας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Κώστας Βενιζέλος
Ο Κώστας Βενιζέλος είναι δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου. Είναι συγγραφέας βιβλίων για το Κυπριακό και διδάκτορας σε θέματα Επικοινωνίας.
https://slpress.gr/diethni/
galliki-omprela-asfaleias-stin-eleytheri-kypro/
2 Φεβρουαρίου 2019
3.
Κυπριακό: Όπως στρώνει καθένας, έτσι κοιμάται.
Αποτελεί υπερβολή και κινδυνολογία ή μήπως είναι αποκατάσταση του αυτονόητου ότι οι Έλληνες, ο Ελληνισμός, η Ελλάδα και η Κύπρος αντιμετωπίζουν μείζονα εθνικά προβλήματα που ξεκινώντας από την κατοχή της Β. Κύπρου, διαπερνούν το Καστελόριζο, το Αιγαίο, την Θράκη, την Μακεδονία, για να καταλήξουν στις συστηματικές προσπάθειες εξανδραποδισμού της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Β. Ήπειρο;
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα και η Κύπρος κατά το πλείστον της σύγχρονης κρατικής τους ιστορικής διαδρομής, λειτούργησαν υπό καθεστώς στενής διεθνούς επιτροπείας. Η κατάσταση όμως τα τελευταία χρόνια έχει δραματικά επιδεινωθεί. Οφείλουμε να δούμε κατάματα το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι σήμερα κράτη περιορισμένης κυριαρχίας, με αποτέλεσμα ο Ελληνισμός και στις δύο κρατικές οντότητές του να έχει δραματικά υποβιβαστεί ως αξιόπιστος ενεργητικός παίκτης στον φυσικό του χώρο που είναι τα Βαλκάνια και η Ανατολική Λεκάνη της Μεσογείου.
- Με δεδομένη λοιπόν την σκληρή αυτή πραγματικότητα η ανάκτηση του χαμένου εδάφους και η σταδιακή κατάκτηση της αυτοδιεύθυνσης και αυτοκαθορισμού του πεπρωμένου μας, οφείλουν να είναι οι σταθεροί στόχοι τη εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής και κοινή επιδίωξη Ελλάδας και Κύπρου.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, θα έπρεπε το λιγότερο, τουλάχιστον, να μας γίνει μάθημα, ότι η απομάκρυνση του Κυπριακού από την φυσική του κοίτη ως προβλήματος εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού από μια κατακτητική χώρα όπως η Τουρκία εναντίον ενός κράτους μέλους των Η.Ε., έχει οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο.
Και αψευδή μάρτυρα αποτελούν όλες οι προσπάθειες που και με δική μας συναίνεση επεδίωξαν στην βάση μιας διαιρετικής και αντίθετης με το διεθνές δίκαιο λογικής, να φέρουν το Κυπριακό στα μέτρα των τουρκικών απαιτήσεων.
Ας θυμηθούμε όλοι μας τις αλήστου μνήμης απόπειρες παγίδευσης του Κυπριακού που πήραν το όνομα χαμένες ευκαιρίες, για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα συμπλήρωνα εγώ. Από την αξιολόγηση του Βαλντχάϊμ, τους δείκτες Ντε Γκουεγιάρ, την δέσμη ιδεών του Μπούτρος Γκάλι, το φρανκενσταϊνικής εμπνεύσεως Σχέδιο Ανάν, ως το φιάσκο της Πενταμερούς, όλα τα στοιχεία μαρτυρούν ότι εκόντες-άκοντες σερνόμαστε σε μιαν άνευ όρων αποδοχή των τετελεσμένων.
- Μα θα αντιτείνει κάποιος: Ξεχνάς ότι είμαστε οι ηττημένοι της εισβολής του ’74. Η απάντηση είναι απλή και συνοψίζεται στο ότι η ήττα σου δεν αποτελεί δικαιολογία για να αποδεχθείς τα χειρότερα. Σε τελευταία ανάλυση, όπως κατ’ επανάληψη έχω τονίσει «καμία ήττα δεν είναι οριστική». Το 1897 προηγήθηκε των Βαλκανικών Πολέμων.
Αυτό δεν είναι ρητορική απάντηση ή λόγος παρηγορίας, αλλά δίδαγμα που προκύπτει από την ίδια την πραγματικότητα.
Όλοι γνωρίζουμε ότι διόλου καλύτερος δεν ήταν ο συσχετισμός το 2004, όταν οι πάντες βυσσοδομούσαν κατά της Κύπρου.
Κι όμως ήταν αυτοί οι ολίγοι, όπως θα έλεγε ο στρατηγός Μακρυγιάννης, που με επικεφαλής τον αλησμόνητο Τάσσο Παπαδόπουλο, δοκίμασαν την τύχη τους απέναντι στους ισχυρούς και απευθύνθηκαν χωρίς διαμεσολαβητές στον λαό, που με την σειρά του ενεργοποιώντας τον ρόλο του ως ιστορικού υποκειμένου απέτρεψε την προαποφασισμένη ταφή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τι μας δείχνει το κορυφαίο αυτό παράδειγμα;
Πρώτον ότι το γεγονός ότι βρίσκεσαι στην δυσμενή θέση της de facto διχοτόμησης δεν δικαιολογεί το να αποδεχθείς τον πλήρη ενταφιασμό σου και
Δεύτερον, ότι δεν είναι ανάγκη να έχεις όλους τους συσχετισμούς υπέρ σου για να κινηθείς στην σωστή κατεύθυνση. Προϋπόθεση φυσικά είναι να είσαι κατ’ επιλογήν πατριώτης και δημοκράτης, αποφασισμένος να παλέψεις για την υπεράσπιση των δικαίων σου, μέχρι τέλους.
Αν τα παραπάνω αναπτυχθέντα αποτυπώνουν την πραγματικότητα, μήπως θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το παρόν κάτω από το πρίσμα ότι η σύνολη ανάλυση των δεδομένων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για μια σωστή λύση του Κυπριακού, όχι μόνον λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας και των συγκεκριμένων διεθνών συσχετισμών, όσο και γιατί το εσωτερικό μας μέτωπο είναι εξαιρετικά αδύναμο, με πολιτικές ηγεσίες σαφώς κατώτερες των περιστάσεων και με πολίτες εξουθενωμένους και αποπροσανατολισμένους λόγω της παρατεταμένης κρίσης και της πρωτοφανούς και συστηματικής εθελόδουλης προπαγάνδας.
Οι δραματικές εξελίξεις το 2013 και η απόπειρα οικονομικού στραγγαλισμού της Κύπρου αποτελούσαν μια σαφή προειδοποίηση για την δυσμενή τροπή των πραγμάτων.
Ανήκω σε αυτούς που, έγκαιρα κατά την γνώμη μου, επεσήμαναν τους επερχόμενους κινδύνους.
Τον Δεκέμβριο του 2015 σε συνέντευξη στον «Φιλελεύθερο» της Κύπρου σημείωνα ότι:
- Οφείλουμε – επιτέλους – να κατανοήσουμε ότι ανεξάρτητα από τα επιμέρους στοιχεία τακτικισμού, το δεσπόζον στοιχείο της τουρκικής πολιτικής, ήταν, είναι και θα είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία ενός φρανκενσταϊνικής κατασκευής μεταμοντέρνου υβριδικού κρατικού μορφώματος, με προεξάρχοντα στοιχεία τον συνομοσπονδιακό, βοσνιακής κοπής χαρακτήρα, την επιβολή ενός θεσμικού πλαισίου, που θα λειτουργεί νομιμοποιημένο, όμως αφετηριακά με διεθνείς όρους και συμβάσεις κατ’ εξαίρεσιν παντός διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, και στο οποίο επικυρίαρχος αλλά και άμεσος εκτελεστής των παραπάνω θα είναι η Τουρκία.
Είναι απόλυτα προφανές ότι μια τέτοια λύση οδηγεί στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την αποσύμπλεξή της από την Ελλάδα και το πέρασμά της υπό άμεση ή έμμεση τουρκική επικυριαρχία. Χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό για να διατυπώσεις την άποψη ότι κάτι τέτοιο θα αναβάθμιζε ουσιαστικά τον γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας, επιτρέποντάς της όχι μόνο να ασκεί προνομιακό έλεγχο στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και το Αιγαίο και την Θράκη;
Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτοί είναι οι υπαρκτοί κίνδυνοι. Καμιά ολιγωρία δεν χωρεί στο να δούμε καταπρόσωπο το γεγονός ότι η Τουρκία έχοντας πολλαπλά εμπεδώσει το κατοχικό καθεστώς και κυρίως μέσω της περαιωθείσας εθνοκάθαρσης και του αδιάκοπου εποικισμού, εφαρμόζει με προαποφασισμένες κινήσεις το ενδιάμεσο στάδιο πριν αυτό της συνολικής απόπειρας, για πλήρη έλεγχο της Κύπρου.
Είναι απόλυτα σαφές, ότι η Τουρκία προωθεί τα σχέδιά της για την de facto επιβολή της χαλαρής συνομοσπονδίας, που ο κύριος ρόλος της θα αφορά την χωρίς συνολική συμφωνία-λύση, συνεργασία των δύο πλευρών στο μείζον ζήτημα του φυσικού αερίου. Δηλαδή συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων πριν και ανεξαρτήτως συμφωνίας, γεγονός που πρακτικά οδηγεί στην αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος μέσω των … υδρογονανθράκων.
Αυτό προϋποθέτει πλαίσιο διαμόρφωσης συνθηκών de facto αναγνώρισης του κατοχικού καθεστώτος και σε αυτή την κατεύθυνση οι υπηρεσίες και του νυν Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες είναι δεδομένες, όταν λ.χ. σε νέα πρόσφατη παρέμβασή του, προτρέπει τις δύο πλευρές «να εξετάσουν το ενδεχόμενο ανάπτυξης των δικών τους μηχανισμών για την άμβλυνση των εντάσεων». Πώς αλλιώς μπορεί να εκληφθεί αυτό από αποδοχή και ενίσχυση του de facto διαχωρισμού που έχουν επιβάλει οι τουρκικές λόγχες;
Είναι, λοιπόν, λογικό όταν όλα τα δεδομένα βοούν για το αδιέξοδο της μέχρι σήμερα ασκούμενης πολιτικής να εξακολουθούμε να ξορκίζουμε το πρόβλημα με βασκανίες;
- Υπάρχει πραγματικά ένας σοβαρός μελετητής που δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τον θανάσιμα διαλυτικό ρόλο της προβαλλόμενης και κυρίως από το ΑΚΕΛ, Διζωνικής-Δικοινωτικής Ομοσπονδίας;
Χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να αντιληφθεί κανείς ότι η ΔΔΟ είναι το δόλωμα που οδηγεί στην κατάλυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και την μετατροπή της σε συνιστώσα πολιτεία μιας συνομοσπονδίας υπό καθαρή τουρκική επικυριαρχία;
Όσο επώδυνο και αν ακούγεται η τωρινή κατάσταση στην Κύπρο είναι το μη χείρον σε σχέση με αυτό που θα συμβεί με την Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Διότι σήμερα η Τουρκία ελέγχει μόνο τα κατεχόμενα. Η ελεύθερη Κύπρος όμως υπάρχει θυμίζοντας ότι ο πόλεμος δεν έχει χαθεί. Ότι έχει ο καιρός γυρίσματα.
Ποιος λοιπόν σοβαρός λόγος μας οδηγεί στο να είμαστε επισπεύδοντες; Ποια εθνική λογική επιτάσσει ότι η παραχώρηση ή η επιστροφή ενός ποσοστού εδάφους της τάξης του 5%, είναι ικανή να αντισταθμίσει την παράδοση ολόκληρης της Κύπρου στους Τούρκους επεκτατιστές;
Η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται υπό καθεστώς πραγματικού κινδύνου, που απειλεί την υπόστασή της ως κυρίαρχου κράτους.
Ανεξάρτητα από τους προβληματισμούς και τις επιφυλάξεις που γέννησε η δημιουργία της σε όλους εμάς που πιστέψαμε στην αυτοδιάθεση της Κύπρου και την ένωσή της με την Ελλάδα η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το σπίτι των Ελλήνων της Κύπρου, είναι ένα δεύτερο ελληνικό κράτος, ένα από τα πολλά που ο Ελληνισμός δημιούργησε στην τρισχιλιετή ιστορία του.
Είναι ένα μέλος του σώματός μας και όταν ένα μέλος ακρωτηριαστεί ακρωτηριάζεται όλο το σώμα.
Η δραματικότητα των στιγμών επιβάλλει την επανατοποθέτηση του ζητήματος με τελεσίδικο αποκλεισμό κάθε έννοιας διζωνικής- δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Στην Ελλάδα και την Κύπρο, με εξαίρεση και ελλειμματικά την περίοδο του αγώνα κατά του Σχεδίου Ανάν, δεν εφαρμόστηκε καμιά πολιτική προετοιμασίας του λαού ότι δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις, ότι τα χειρότερα έρχονται και ότι ως εκ τούτου χρειάζεται αλλαγή πορείας, βαθιά και ουσιαστική συστράτευση απάντων των Ελλήνων όπου γης και θυσίες, προπαντός θυσίες, γιατί τίποτα ποτέ δεν έχει χαριστεί σε κανέναν.
Από την μια πλευρά έχουμε την υπάρχουσα θλιβερή πραγματικότητα και από την άλλη το γεγονός ότι τόσο ο αγώνας της ΕΟΚΑ, όσο και η μάχη κατά του Σχεδίου Ανάν απέδειξαν ότι και το φαινομενικά ακατόρθωτο μπορεί να γίνει κατορθωτό.
Ειλικρινά πιστεύω ότι η Ελληνική (Ελλαδική και Ελληνοκυπριακή) πλευρά, παρά τον «σχεδόν σταθερό» δυσμενή συσχετισμό σε βάρος της, έχει περιθώρια για διαφοροποίηση ή ανατροπή του αρνητικού ισοζυγίου.
Η θετική- άλλωστε – κατά το πλείστον εμπειρία που μας άφησε η σύντομη παρουσία του Τάσσου Παπαδόπουλου στο τιμόνι της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και η συστράτευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων στην κοινή αυτή υπόθεση, ενισχύει υποθέτω την διαπίστωση αυτή.
Του ΛΟΥΚΑ ΑΞΕΛΟΥ
* Εισήγηση του συγγραφέα στην ημερίδα που οργάνωσαν ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ) και η Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΚΟΕ), στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, στις 30 Ιανουαρίου 2019, με θέμα Σύγχρονες Όψεις και Προκλήσεις του Κυπριακού Ζητήματος.
https://www.apopseis.com/
kypriako-opos-stronei-kathenas-etsi-koimatai/
2/2/2019