Οι «Πρέσπες» ανοίγουν και παλι το Μακεδονικό.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) «Να διασφαλίσουμε την ορθή εφαρμογή 
της Συμφωνίας των Πρεσπών, χωρίς παρεκκλίσεις»
(2) Η αστάθεια στα Βαλκάνια και οι μεταμορφώσεις 
του «νατοϊκού» ΣΥΡΙΖΑ.
(3) Η απαγόρευση.Για την απόφαση του Πολεμικού Μουσείου.
(4) Μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Και τώρα τι κάνουμε;(Video)



Οι «Πρέσπες» ανοίγουν και πάλι το Μακεδονικό.

Πολλά γράφονται και δηλώνονται όσον αφορά το λεγόμενο Μακεδονικό και το τι σημαίνει η εκατέρωθεν επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αντίθετα με τους συνήθεις διθυραμβικούς ισχυρισμούς, το Μακεδονικό βασικά τώρα ανοίγει. Αντί μιας ορθολογιστικής διαχείρισης ενός ιστορικά ευαίσθητου ζητήματος με τις ηγεμονικές δυνάμεις και τα ενδιαφερόμενα γειτονικά κράτη, εμείς οι ίδιοι ανοίξαμε τον «ασκό των βαλκανικών ανέμων». Ιδεολογήματα και διεθνιστικές φαντασιοπληξίες δεν επέτρεψαν σωστή θέαση του γεγονότος πως το Μακεδονικό ήταν και θα συνεχίσει να είναι ένα επίπλαστο ζήτημα πάνω στη σκακιέρα των στρατηγικών παιγνίων.

Στο παρελθόν το ζήτημα αυτό ήταν υπό έλεγχο, κυρίως λόγω ιδιομορφιών της διεθνούς θέσης της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας. Μεταψυχροπολεμικά υπέβοσκε ακίνδυνα. Ακόμη και η αναγνώριση από πολλά άλλα κράτη της ευπαθούς, εθνοτικά διαφοροποιημένης και δυνητικά θνησιγενούς ΠΓΔΜ, δεν είχε μεγάλη σημασία. Σημασία έχει εάν εμείς σπεύδαμε να αναγνωρίσουμε αυτή την επίπλαστη κρατική κατασκευή και αυτό ακριβώς συνέβη. Λέμε επίπλαστη κατασκευή γιατί εξ αντικειμένου αυτό ισχύει εκτός και εάν υιοθετηθεί η λανθασμένη θέση πως το κράτος κατασκευάζει το έθνος.

Είμαστε πλέον σε μια νέα αφετηρία αναπόδραστης αστάθειας: Αναζωπυρώθηκαν αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ, αφυπνίστηκαν αναθεωρητισμοί γειτονικών με αυτή κρατών και ενεργοποιήθηκαν ηγεμονικά σχέδια που αδρανούσαν. Δημιουργήσαμε βασικά, άνευ λόγου και αιτίας, μια δίνη η οποία θα γίνεται ολοένα και πιο θυελλώδης, ενώ μικρά και μεγάλα κύματα των ενδοκρατικών, περιφερειακών και ευρύτερων πλανητικών στρατηγικών ανταγωνισμών θα συμπλέκονται αστάθμητα και απρόβλεπτα. Γραμμικές θέσεις και αποφάσεις, αφενός οδηγούν στον κρημνό και αφετέρου καθιστούν μια στρατηγική διαχείρισης των προβλημάτων δύσκολη ή και ανέφικτη.

Για έναν ακόμη λόγο αυτά που ακούστηκαν πριν και κατά τη διάρκεια των συζητήσεων στην ελληνική Βουλή αγγίζουν τα όρια της πολιτικής και πνευματικής παράκρουσης. Εύλογα κανείς διερωτάται εάν οι παρακρούσεις και οι ανορθολογισμοί που ακούστηκαν τελευταία γύρω από το Μακεδονικό θα αποτελέσουν σύντομα τον οδηγό για νέα τετελεσμένα με ανάλογο κατευνασμό της Τουρκίας. Μήπως, διερωτάται κανείς αν επανερχόμαστε σε τροχιά της διπλωματίας των χορών, των ζεϊμπέκικων, των τραγουδιών και των άλλων κωμικών φιλοφρονήσεων ως υποκατάστατα μιας εθνικής στρατηγικής;

Η σωστή εκτίμηση των εξελίξεων στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ, στο εσωτερικό των γειτονικών βαλκανικών κρατών, στη βαλκανική περιφέρεια και στο ευρύτερο στρατηγικό περιβάλλον, είναι προϋπόθεση μιας αναγκαίας και μη εξαιρετέας νέας ελληνικής εθνικής στρατηγικής που θα αντιμετωπίσει τα επερχόμενα προβλήματα λόγω «Πρεσπών».

Εντός της «Βόρειας Μακεδονίας» ουκ ολίγοι θα αναζητούν τη Νότια Μακεδονία. Τα θολά τοπία της Συμφωνίας των Πρεσπών θα ενθαρρύνουν τέτοιες στάσεις. Είναι στη φύση των πραγμάτων γιατί δεν υπάρχει κάποιο «αγγελικό κουρδιστήρι» το οποίο τοποθετείται στην πλάτη των ανθρώπων, προκαλώντας κατά παραγγελία συμπεριφορές. Ο νομικισμός και εδώ, βέβαια, οδηγεί σε τέτοιες ανορθολογικές προσδοκίες. Αυτό γιατί οι φορείς νομικισμού -που στην Ελλάδα είναι πολλοί- διατυπώνουν θέσεις που παραβλέπουν τις διαφορές μεταξύ διακρατικής τάξης και ενδοκρατικής τάξης.

Κυρίαρχες τάσεις

Ας πούμε μονολεκτικά ότι κάθε πολιτικά ορθολογιστικά σκεπτόμενο άτομο γνωρίζει πως υπάρχει σταθεροποίηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, σύμφωνα με τις επιταγές του συλλογικού βίου εντός κάθε συνεκτικού, ευνομούμενου, εύτακτου και βιώσιμου κράτους. Είναι η ΠΓΔΜ ένα τέτοιο κράτος; Μόνο πολιτικά τυφλοί δεν βλέπουν ότι στη «Βόρεια Μακεδονία» οι κυρίαρχες τάσεις είναι πρωτίστως οι εξής:
  • Αυτοί που φορούν περικεφαλαία του Μεγάλου Αλεξάνδρου κοιτάζουν αχόρταγα προς το Αιγαίο. Τους πέφτει βέβαια βαριά και αυτό θα τους καθιστά ολοένα και πιο ανορθολογικούς.
  • Αυτοί που με αποστασίες, απειλές και εξοργιστικές έξωθεν παρεμβάσεις λένε ότι και εμείς είμαστε Μακεδόνες, αλλά εδώ και εκεί θα λέμε ότι είμαστε Βόρειοι Μακεδόνες για να ξεγελάμε τους Έλληνες.
  • Αυτοί που είναι Αλβανοί και Βούλγαροι ή Σέρβοι αλλά λένε κάτσε να ανεχτούμε όλα αυτά μήπως εν μέσω ρευστών Βαλκανίων ευνοηθούμε.
  • Αυτοί που για ιστορικούς λόγους είναι από άποψη ταυτότητας ρευστής ιδιοσυστασίας, με αποτέλεσμα να κατρακυλούν μέσα στον ανορθολογικό χείμαρρο που δημιουργεί η Συμφωνία των Πρεσπών και οι ετερόκλητοι σκοποί όλων των εμπλεκομένων.
  • Αυτοί που πασίδηλα συγκροτούν ένα ανάμεικτο, επίπλαστο και ρευστό εθνοτικό συνονθύλευμα μέσα στο οποίο μπαινοβγαίνουν και πολλοί από τους προαναφερθέντες.

Επειδή αυτά δεν είναι κάποιες υψιτενείς εκτιμήσεις αλλά πασίδηλες καταστάσεις, όσο πιο γρήγορα γίνει κατανοητό ότι η ΠΓΔΜ δεν είναι βιώσιμο κράτος τόσο το καλύτερο. Η Συμφωνία των Πρεσπών απλώς βαθαίνει και οξύνει τις αντιθέσεις, ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα να δημιουργηθεί κάποιου είδους βιώσιμη κατάσταση με συνεννόηση των κύριων κρατικών παιχτών των Βαλκανίων –και αφού θα είχαν προηγηθεί δύσκολες αλλά εφικτές συνεννοήσεις και συναλλαγές με τις ηγεμονικές δυνάμεις, κυρίως τις δυτικές.

Το γεγονός ότι αυτά που προπαγανδίζουν οι θιασώτες των «Πρεσπών» δεν ισχύουν, αποδείχθηκε πολύ πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν. Ακαριαία μετά την επικύρωση από την ελληνική Βουλή, ο Κύριος Ζάεφ έστειλε twitter μιλώντας για τη σκέτη Μακεδονία. Εντυπωσιακή είναι επίσης η ταχύτητα με την οποία εκδηλώθηκαν αποσταθεροποιητικές αναθερμάνσεις, φοβίες και συγκρουόμενες δηλώσεις.

Εξεζητημένες θέσεις για τις «Πρέσπες»

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δηλώσεις του Βούλγαρου προέδρου και αντίθετων απόψεων άλλων Βουλγάρων ιθυνόντων. Οι αλβανικές θέσεις είναι πιο εξεζητημένες. Ενώ μέχρι σήμερα δεν ήθελαν ταυτίσεις με Μακεδόνες, πλέον και αυτοί πηδούν μέσα στις πολλές και συμπλεκόμενες δίνες που ακαριαία δημιούργησε η Συμφωνία των Πρεσπών. Διερωτάται κανείς, επίσης, τι σημαίνουν οι δηλώσεις του Σέρβου ηγέτη λίγες μέρες μόνο μετά τους εναγκαλισμούς με τον πρόεδρο Πούτιν, όταν η Μόσχα εδώ και μήνες έχει ξεκαθαρίσει τις θέσεις της.

Οι τοπικές και διακρατικές βαλκανικές μεταβλητές είναι δυναμικά συνδεδεμένες με άλλες της ευρύτερης περιφέρειας αλλά και με τις πλανητικές. Αφήνοντας κατά μέρος την Τουρκία, για την οποία κανείς δε θα μπορούσε να προβλέψει με μαθηματική ακρίβεια πώς θα λειτουργήσει, λέμε δύο λόγια για τις ηγεμονικές δυνάμεις.

Πολλά από αυτά που ακούσαμε εντός και εκτός Βουλής για τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι ακραία επικίνδυνα όχι μόνο εκ του γεγονότος πως ολοφάνερα εδράζονται πάνω σε ανυπόστατα ιδεολογήματα και προσδοκίες για τον κρατοκεντρικό κόσμο. Είναι επικίνδυνα και επειδή παραβλέπουν ή παρακάμπτουν τις βαθύτερες διαμορφωτικές δυνάμεις της διεθνούς πολιτικής, δηλαδή τα ηγεμονικά κράτη. Όπως γράψαμε ξανά εκτενέστερα στο SLpress, κανένα κράτος δεν μπορεί να παραγνωρίσει τις αδιάλειπτες ηγεμονικές αντιπαλότητες  στις περιφέρειες.

Λόγω πυρηνικών όπλων, ο μεταξύ τους πόλεμος είναι απαγορευτικός και οι περιφέρειες είναι το χαλί πάνω στο οποίο παλεύουν οι ηγεμονικοί ελέφαντες. Ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες είχαμε μια σχετική ύφεση, οι «Πρέσπες» ευνοούν όξυνση των ηγεμονικών αντιπαλοτήτων στα Βαλκάνια. Με δεδομένα και γνωστά τα γεωπολιτικά κριτήρια και παράγοντες, έχουμε έναν ανελέητο αγώνα για ισχύ και έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πόρων. Οι Συμπληγάδες είναι πολλές και διαρκείς όπως και οι «Κλίνες του Προκρούστη» των στρατηγικών παιγνίων πάνω στις οποίες κατακρεουργούνται και διασκορπίζονται απρόσεκτες και άτυχες κοινωνίες. Πρακτικά όμως τι σημαίνουν τα παραπάνω;

Κίνδυνοι για εθνική ασφάλεια

Πρώτον, αφού ειπωθεί πως δεν γνωρίζουμε ποιος και πώς θα συγκροτήσει μια αξιόπιστη εθνική στρατηγική αντιμετώπισης των συνεπειών της Συμφωνίας των Πρεσπών, σίγουρα ήδη πυροδότησε προσαρμογή του στρατηγικού σχεδιασμού των ηγεμονικών δυνάμεων. Το ίδιο επίσης και της Τουρκίας της οποίας ένας πιθανός νέος ακατάσχετος κατευνασμός θα δείξει ότι δεν μαθαίνουμε από τα μαθήματα.

Οι ανεξέλεγκτες μεταβλητές είναι σίγουρα πλέον πολλές και οι κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια μεγάλοι. Βασικά, εισερχόμαστε από το ένα ναρκοπέδιο στο άλλο, ενώ όσοι μετά τις «Πρέσπες» μιλούν για συναίνεση δεν είναι κατανοητό τι εννοούν. Απαιτείται να προσδιορίζεται ο στρατηγικός σκοπός και τα μέσα εκπλήρωσής του. Για να θυμηθούμε και τον Αρχιμήδη, απαιτείται να πατήσεις κάπου για να κινείς τα γήινα.

Δεύτερον, μια στοιχειωδώς αξιόπιστη εθνική στρατηγική για να μπορέσει η Ελλάδα να διαχειριστεί τα πολλά επερχόμενα προβλήματα απαιτεί ριζοσπαστικά νέες στάσεις και αποφάσεις. Όχι υποκριτικοί χαριεντισμοί, αλλά σφιχτά δόντια. Όταν δε χαμογελούν οι ηγέτες, ειπώθηκε σε μια αντίστοιχη περίπτωση, πρέπει να δείχνουν σιδερένια δόντια. Αυτό μόνο ισχύει στις διακρατικές σχέσεις και όποιος δεν το γνωρίζει κινείται επικίνδυνα.

To σύστημα συναλλαγών θα επιστρέψει

Τρίτον, εάν επαληθευτούν οι εκτιμήσεις για το πού οδηγεί η Συμφωνία των Πρεσπών, θα πρέπει έγκαιρα να απορριφτεί με διπλωματικά δυναμικό τρόπο. Εάν όπως ήδη διαφαίνεται αρχίσουν να στήνονται αλυτρωτισμοί πάνω σε θολούς όρους και έννοιες, η Ελλάδα θα πρέπει να την αποκηρύξει. Για τυχόν καταγγελία και απόρριψή των «Πρεσπών» αφήνω το νομικό σκέλος σε άλλους, κυρίως αυτούς που τη συνομολόγησαν και περιχαρείς υπέγραψαν τη Συμφωνία.

Στέκομαι μόνο στο πολιτικό και στρατηγικό σκέλος λέγοντας το αυτονόητο: Όλες οι αθέμιτες ενδοκρατικές και διακρατικές πιέσεις και σκανδαλώδεις παρεμβάσεις στα Σκόπια αλλά και στην Αθήνα είναι καταγεγραμμένες και εύκολα αποδεικνύονται. Ένα βιώσιμο κράτος μπορεί να τις επικαλεστεί πολιτικά και γιατί όχι νομικά, εάν όπως αναμένεται οι «Βόρειοι Μακεδόνες» βλάψουν τα νόμιμα, νομιμοποιημένα και θεμιτά ελληνικά συμφέροντα.

Τέταρτον, στον άμεσο ορίζοντα και με δεδομένο ότι δεν θα αρχίσουν κατευνασμοί στις σχέσεις με την Τουρκία, το πιο σημαντικό είναι η Ελλάδα να ξαναδεί το «σύστημα συναλλαγών» με τις ηγεμονικές δυνάμεις. Οι σχέσεις μας με τους συμμάχους μας δεν μπορεί να είναι τόσο ετεροβαρείς και θα πρέπει να αποκατασταθεί ισορροπία. Το ίδιο ισχύει και για τις συνεννοήσεις με τα βαλκανικά κράτη. Εάν μη τι άλλο θα πρέπει να μεριμνήσουμε να μην οξυνθούν οι εσωτερικές τους διαφωνίες και να μην εκτροχιαστούν με ανορθολογικά παίγνια γύρω από τον πιθανότατα δρομολογημένο προς αστάθεια χώρο της «πρώην ΠΓΔΜ».

Τώρα, ποιοι θα κάνουν τέτοιες υπό τις περιστάσεις αυτονόητες κινήσεις; Επαναλαμβάνουμε πως δεν μπορούμε να έχουμε απάντηση. Το μείζον είναι να διευκρινιστεί πού θα πατήσουμε και πώς θα προσανατολιστούμε, εάν οι δυσοίωνες εκτιμήσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών επαληθευτούν. Προς το παρόν φαίνεται πως δεν έχουμε εθνική στρατηγική αλλά ένα στραπατσαρισμένο καράβι, το ελληνικό, το οποίο θαλασσοπορεί μέσα σε θύελλες χωρίς πανιά, καπετάνιους και πλήρωμα. Οι επιβάτες, δηλαδή η ελληνική κοινωνία, είναι ολοφάνερα απελπισμένοι, απεγνωσμένοι και εξοντωμένοι από τρόικες και μνημόνια.


  Ο Παναγιώτης Ήφαιστος είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων - Στρατηγικών Σπουδών στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του πανεπιστημίου Πειραιώς. Είναι συγγραφέας 16 βιβλίων και εκατοντάδων δοκιμίων και άρθρων στα πεδία της στρατηγικής ανάλυσης, της πολιτικής θεωρίας και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Περισσότερα στην σελίδα www.ifestos.edu.gr

2 Φεβρουαρίου 2019 


            ΣΧΕΤΙΚΑ  ΚΕΙΜΕΝΑ         



 1.
«Να διασφαλίσουμε την ορθή εφαρμογή 
της Συμφωνίας των Πρεσπών, χωρίς παρεκκλίσεις».

«Η επόμενη ημέρα είναι κρίσιμη διότι θα πρέπει να διασφαλίσουμε την ορθή εφαρμογή της συμφωνίας χωρίς παρεκκλίσεις απ’ αυτήν», τόνισε ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ), Κωνσταντίνος Φίλης, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» για την «επόμενη μέρα» της Συμφωνίας των Πρεσπών.

«Χωρίς δηλώσεις που να προκαλούν το κοινό αίσθημα και καλή τη πίστει και με καλό πνεύμα να δούμε κατά πόσο συντρέχουν οι προϋποθέσεις πλέον, μετά τη Συμφωνία, να πάμε τη σχέση μας με τη γειτονική χώρα ένα βήμα παραπέρα, ώστε να ανακάμψει η Ελλάδα σε μια περιοχή (τα Δυτικά Βαλκάνια), που είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και το περιβάλλον εξαιρετικά ρευστό», σημείωσε ο κ. Φίλης.

Εξήγησε, δε, πως η προσέγγιση αυτή, αφενός μεν θα συμβάλει στο να μετριαστούν σε έναν βαθμό τα «αισθήματα ανθελληνισμού που υπάρχουν στο εσωτερικό της γείτονος, καθώς μια μερίδα του πληθυσμού έχει διαποτιστεί -κυρίως λόγω του Γκρούεφσκι- ότι η Ελλάδα ευθύνεται για τη ζοφερή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η γειτονική χώρα, είτε μιλάμε για την οικονομία, είτε μιλάμε για τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τις εθνοτικές διαιρέσεις μεταξύ Σλαβομακεδόνων και Αλβανών», αφετέρου, δε, «οποιαδήποτε στιγμή και αν συμβεί μπορεί να μετριαστεί και η επιρροή που ασκεί ή προσπαθεί να ασκήσει η Τουρκία και μέσω του αλβανικού στοιχείου, αλλά και γενικότερα εκμεταλλευόμενη τα αρνητικά αισθήματα για τη χώρα μας».

Μέσω επίσης της οικονομικής συνεργασίας, η Ελλάδα, σύμφωνα με τον κ. Φίλη, έχει τη δυνατότητα να δώσει άλλον αέρα και άλλη δυναμική, για την ίδια, επανάκαμψης στην περιοχή, ενώ καθώς η γειτονική μας χώρα θα εισέρχεται στο ΝΑΤΟ θα μπορούσαμε «να αναλάβουμε το κομμάτι της εκπαίδευσης των μικρής εμβέλειας ενόπλων δυνάμεών της».

Σε ό,τι αφορά, δε, την ευρωπαϊκή πορεία της γείτονος, μια «μακρά και επίπονη διαδικασία», όπως χαρακτηριστικά είπε ο διευθυντής ερευνών του ΙΔΙΣ, «εμείς έχουμε πολλούς μοχλούς πίεσης και “εργαλεία” στη διάθεσή μας, γιατί στην ολοκλήρωση των 35 κεφαλαίων η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα, στην αρχή και το τέλος, να χρησιμοποιεί το βέτο και ίσως και να μπλοκάρει την ίδια τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά έχουμε τη δυνατότητα για 70 βέτο, αν και προφανώς πολιτικά δε μιλάμε για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, αυτή είναι μια επιπρόσθετη ασφαλιστική δικλείδα για τα δικά μας συμφέροντα σε περίπτωση που η άλλη πλευρά αποφασίσει να καταστρατηγήσει μέρος της Συμφωνίας των Πρεσπών».

Κληθείς να σχολιάσει τις αντιδράσεις που υπήρξαν από ορισμένες πλευρές για το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της γείτονος, Ζόραν Ζάεφ, εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τον όρο «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και μετά την επικύρωση της Συμφωνίας από την ελληνική Βουλή, ο κ. Φίλης εξήγησε: «Η γειτονική χώρα δεν έχει θέσει σε ισχύ ακόμα τη συνταγματικές τροποποιήσεις που συνεπάγονται αλλαγή και του συνταγματικού τους ονόματος, άρα μετατροπή του “Δημοκρατία της Μακεδονίας” σε “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας”. Γιατί κατά αυθαίρετο και μονομερή τρόπο αποφάσισαν, προκειμένου οι ίδιοι να διασφαλιστούν απέναντι σ’ εμάς, να θέσουν σε ισχύ τις συνταγματικές αλλαγές αμέσως μετά την κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξής τους στο ΝΑΤΟ στην ελληνική Βουλή. Αυτό σημαίνει ότι έως τότε ο Ζάεφ έχει τη δυνατότητα να αναφέρεται σε “Δημοκρατία της Μακεδονίας”».

Σημείωσε, ωστόσο, πως «αν τεθούν σε ισχύ οι συνταγματικές αλλαγές, ο Ζάεφ εξακολουθήσει να αναφέρεται σε “Δημοκρατία της Μακεδονίας”, η ελληνική πλευρά αυτομάτως θα μπορεί να τον επαναφέρει στην τάξη διότι θα έχει παραβιάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών».

«Να αποτραπεί οποιαδήποτε σύγχυση 
μεταξύ των προϊόντων της γείτονος και των δικών μας»

Αναφορικά με το μείζον ζήτημα των εμπορικών σημάτων, ο κ. Φίλης εξήγησε ότι «από τη μία υπάρχει το ευρωπαϊκό πλαίσιο, το οποίο λειτουργεί διασφαλιστικά σε πολλές από τις ελληνικές επιχειρήσεις, από την άλλη τα δύο μέρη, προκειμένου να βρεθεί ο συμβιβασμός που μας οδήγησε στη Συμφωνία των Πρεσπών, επέλεξαν να μεταθέσουν για το μέλλον το ζήτημα των εμπορικών σημάτων» και για τον λόγο αυτό θα πρέπει «η ελληνική πλευρά να καταστήσει σαφές ευθύς εξαρχής ότι καμία σύγχυση δεν πρέπει να επέλθει μεταξύ των προϊόντων της γείτονος και των δικών μας».

«Υπάρχει ένας κίνδυνος, εφόσον αυτή η επιτροπή που έχει οριστεί και υποτίθεται ότι θα πάρει τις αποφάσεις της σε βάθος τριετίας, μέσα σ’ αυτά τα τρία χρόνια να δούμε εταιρείες από τη μία και την άλλη πλευρά να προσπαθούν να κατοχυρώσουν τον όρο “μακεδονικός” για τα προϊόντα τους είτε πανευρωπαϊκά είτε στο διεθνές επίπεδο», σημείωσε ο κ. Φίλης, επισημαίνοντας πως «αυτή τη στιγμή, από τις 4.000 ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες σχετίζονται με μακεδονικά προϊόντα, μόλις 24 έχουν κατοχυρώσει πανευρωπαϊκά τον όρο “μακεδονικός” και μόλις δύο τον έχουν κατοχυρώσει διεθνώς».

«Υπάρχει μία ανάγκη να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την άλλη πλευρά ότι τα προϊόντα τους δεν πρέπει καθ’ οιονδήποτε τρόπο να συγχέονται με τα προϊόντα τα δικά μας, από την άλλη θα πρέπει οι επιχειρήσεις, στον βαθμό που μπορούν, να ξεκινήσουν την κατοχύρωση προκειμένου να μην έχουν προβλήματα στο μέλλον. Εμείς έχουμε ένα σαφές συντριπτικό πλεονέκτημα καθώς η ποιότητα των προϊόντων μας και οι πιστοποιήσεις είναι πολύ υψηλότερες των αντίστοιχων των γειτόνων, αλλά αυτό δεν αρκεί, πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και πρέπει οπωσδήποτε να είχαμε ήδη κάνει το επόμενο βήμα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο διευθυντής ερευνών του ΙΔΙΣ.
Από Militaire News - 02/02/2019 


 2.
Η αστάθεια στα Βαλκάνια και οι μεταμορφώσεις 
του «νατοϊκού» ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν υπάρχουν πολιτικά «μυστήρια» στην ιστορία της Συμφωνίας των Πρεσπών. Στην υπόθεση αυτή, ο Αλέξης Τσίπρας πολιτεύτηκε από την πρώτη ώρα συνειδητά με στόχο να κλείσει οπωσδήποτε αυτή την «εκκρεμότητα» και με τρόπο που θα ικανοποιούσε και Συμμάχους και Εταίρους της Ελλάδας. Έτσι, αναλόγως κινήθηκε και στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο με «αποφασισμένο» το τέλος της κυβερνητικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου.

Η επιλογή του έγινε με απόλυτη αποδοχή της ευρω-ατλαντικής στρατηγικής αντίληψης για την περιοχή, αλλά και με υπολογισμό της αδυναμίας του να εμφανιστεί με δικές του αυτόνομες απόψεις στο ευρω-ατλαντικό πεδίο, όπου αναζητά βοήθεια και κατανόηση από τους δανειστές του.

Η υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών συνδέθηκε εξαρχής, ως γνωστόν, με την ένταξη της γειτονικής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ. Και υποτίθεται, ότι δίπλα σ’ αυτό πρόκειται να εξελιχθεί και κάποια διαδικασία για ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ. Όλα τούτα επί χάρτου εξασφαλίζουν, κατά την εκτίμηση των Αμερικανών, των Ευρωπαίων και των νυν κυβερνώντων στην Ελλάδα ένα γεωπολιτικό τοπίο εγγυημένης «ασφαλείας» στα Δυτικά Βαλκάνια.

Όμως, παρά το γεγονός, ότι όλες οι παραπάνω δυνάμεις έτσι σκέπτονται, η υπόθεση αυτής της «ασφάλειας» δεν είναι ακόμα καθόλου…ασφαλής. Διότι το μέλλον τη Νοτιανατολικής Ευρώπης δεν είναι βεβαίως μια υπόθεση που περιορίζεται στην οδό Αθηνών-Σκοπίων. Αφορά πολύ περισσότερα ζητήματα νέων γεωπολιτικών «επιρροών» σε ηπειρωτικά εδάφη και σε θάλασσες.

Η β’ φάση της«νέας αρχιτεκτονικής» στην περιοχή μας τώρα εξελίσσεται. Καταρχάς, ο «μακεδονισμός», που κατασκεύασε με επιτυχία ο Τίτο πριν από 70 χρόνια, αξιοποιώντας συγκυρίες της δεκαετίας ’40, δεν είναι βεβαίως κάτι που εξαφανίζεται το 2019 αυτομάτως με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία. Τόσο η Αθήνα όσο και η Σόφια, αλλά και άλλοι γείτονες περιμένουν να διαπιστώσουν το εύρος και την ταραχοποιό δύναμη αυτού του ιδεολογήματος στη συνέχεια των «Πρεσπών». Περιμένουν ακόμα να μετρηθεί ο βαθμός εσωτερικής συνοχής αυτής της αδύναμης Δημοκρατίας.

Ανοικτά ζητήματα

Επιπλέον, η Νοτιοανατολική Ευρώπη έχει ανοικτά ζητήματα, λόγω των ερωτημάτων σχετικά με τις συμπεριφορές των Τιράνων και της Πρίστινας, αμφότερων σε κακές σχέσεις με το ανήσυχο, φιλορωσικό Βελιγράδι. Και δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί σήμερα, το πού θα οδηγήσει το ζωηρό ενδιαφέρον του Βερολίνου για «κουμάντο» στα Δυτικά Βαλκάνια και η υπόγεια(;) αντιπαλότητα τη Γερμανίας με τις ΗΠΑ στο Κόσοβο και γενικότερα στην περιοχή μας.

Η ελληνική διπλωματία δεν αγνοεί φυσικά, ότι η Γερμανία «παίζει», όχι ως εκπρόσωπος της ΕΕ (τέτοια εξουσιοδότηση δεν διαθέτει), αλλά μόνη της στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, καθώς συνεχίζεται η πολιτική «παραλυσία» της Γαλλίας μέσα στην ΕΕ. Αναμένεται, λοιπόν, να διαπιστωθεί μετά τις «Πρέσπες» το πού και σε ποιο βάθος θα οδηγήσουν οι στρατηγικές στοχεύσεις των ΗΠΑ και πόση θα είναι τελικώς η «διεισδυτική» δύναμη της Γερμανίας στα Δυτικά Βαλκάνια.

Οι «Πρέσπες» αποτελούν κεντρικό στοιχείο της επιλογής των Δυτικών να ενισχύσουν την κρατική οντότητα της ΠΓΔΜ, για να αποτραπεί ο κίνδυνος ενός «άτακτου» διαμελισμού αυτής της αδύναμης Δημοκρατίας. Ο Τσίπρας πήρε πρόθυμα το ρίσκο αυτής της Συμφωνίας και φορτώθηκε το βάρος μίας οξείας κριτικής από την αντιπολίτευση και το θυμό σημαντικού τμήματος της κοινής γνώμης, αφού πολλοί εκτιμούν στη χώρα, ότι οι «Πρέσπες» δεν ευνοούν τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το πλαίσιο των εξαναγκασμών

Έτσι όπως εξελίσσονται σήμερα τα πράγματα στο διεθνές περιβάλλον της χώρας μας, γίνεται πλέον φανερό ότι οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα δύσκολα θα μπορέσουν να μείνουν ανεπηρέαστες από τις αλλαγές -και ενδεχομένως τις «ανατροπές» – που θα σημειωθούν γύρω της. Ήδη, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών έγινε ολοφάνερο το πόσο πολύ έντονα μπορεί να επηρεάσει την εσωτερική πολιτική σκηνή της Ελλάδας μια υπόθεση, όπως το περιβόητο «Μακεδονικό», που συνδέεται με στρατηγικούς στόχους τρίτων δυνάμεων σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Συντελούνται ή επιχειρούνται αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον της Ελλάδας, η οποία ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και στρατιωτική σύμμαχος των ΗΠΑ, θα καλείται πλέον αναπόφευκτα να τοποθετηθεί σε σημαντικά θέματα, όπως πχ το αλβανικό εθνικιστικό θράσος και το μέλλον του Κοσόβου, επάνω σε συγκεκριμένους στρατηγικούς άξονες. Δυνατότητα για «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική δεν προσφέρεται πλέον στις εξουθενωμένες πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας.

Στο πλαίσιο αυτών των εξαναγκασμών, υπολογίζεται από ευρωπαϊκές πηγές ότι θα διαμορφωθούν στο εξής στην Ελλάδα νέες συνθέσεις «ιδεολογημάτων» και «τάσεων» συμβατών με νέες πραγματικότητες σε κομματικούς χώρους. Θα φανούν αυτά σε μια πρώτη φάση εφέτος, έτος εκλογών. Ήδη, οι «Πρέσπες» έκαναν άνω-κάτω την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκόλλησε από τη λαϊκή δεξιά των ΑΝΕΛ και έστρεψε το κόμμα με ελιγμούς προς το αστικό κέντρο.

Ταυτοχρόνως, η κεντροδεξιά ΝΔ βρέθηκε λόγω «Πρεσπών» σε άβολη θέση απέναντι στη δική της «σκληρή» δεξιά πτέρυγα, αλλά και απέναντι στα συγγενή της ευρωπαϊκά συντηρητικά και πιστά στο ΝΑΤΟ κόμματα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Και μέσα σε αυτό το κλίμα ασφυκτιούν μικρά κόμματα, μεταξύ αυτών και το ΚΙΝΑΛ, τέκνο του γερασμένου ΠΑΣΟΚ, που σκεπάστηκε από τη σκόνη τριών Μνημονίων. Στο εξής, όλα στην ελληνική πολιτική σκηνή θα ενταχθούν σε ένα «νέο ξεκίνημα» του λεγόμενου «πολιτικού συστήματος» μετά τις επόμενες εκλογές.


  Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος είναι δημοσιογράφος. Ήταν από τους ιδρυτές της εφημερίδας “Ποντίκι” τη δεκαετία του 1980 και για πολλά χρόνια πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”. Έχει διατελέσει διευθυντής της εφημερίδας “Καθημερινή”. Σήμερα είναι πολιτικός-διπλωματικός αρθρογράφος στην εφημερίδα “Παραπολιτικά”.

2 Φεβρουαρίου 2019 

DE AGOSTINI / S. LOMBARDI VALLAURI VIA GETTY IMAGES


3.
Η απαγόρευση.
Για την απόφαση του Πολεμικού Μουσείου.

Το είδαμε και αυτό: Εκδήλωση με τίτλο «Μακεδονία μια και Ελληνική» απαγορεύτηκε αιφνιδιαστικά με ένα άκομψο τρόπο που θυμίζει άλλες, πολύ θλιβερές για την δημοκρατία, εποχές. Το ιστορικό:

Το InternationalHellenicAssociation, ένας μη κερδοσκοπικός, μη κομματικός, μη κυβερνητικός οργανισμός με έδρα το Delaware των Ηνωμένων Πολιτειών και μέλη 4.000 περίπου Έλληνες ακαδημαϊκούς, καθηγητές διαφόρων ειδικοτήτων και διανοούμενους από ολόκληρο τον κόσμο (μεταξύ των οποίων και η ταπεινότητα μου), σε συνεργασία με τρείς Ενώσεις Απόστρατων Αξιωματικών (Στρατού, Ναυτικού, Αεροπορίας) αποφάσισαν, στις αρχές Ιανουαρίου 2019, να συν-διοργανώσουν μια εκδήλωση με θέμα «Μακεδονία μια και ελληνική».

Το Σκοπιανό, εν όψει της επικείμενης συζήτησης του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ήταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και για τον λόγο αυτό αποφασίστηκε, ανεξάρτητα από την τελική του έκβαση, να γίνει μια εκδήλωση στις 29 Ιανουαρίου ώστε να καταγραφεί το παρόν και το μέλλον του Σκοπιανού προβλήματος.

Η συν-διοργανώτρια Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού, έκλεισε την μεγάλη αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου για την εκδήλωση αυτή, όπως έχει κάνει για δεκάδες άλλες εκδηλώσεις τις οποίες έχει οργανώσει κατά το παρελθόν στον ίδιο χώρο.

Προετοιμάστηκε ειδικό βίντεο διάρκειας δέκα λεπτών με δηλώσεις επώνυμων τα τελευταία 25 χρόνια σχετικά με το Σκοπιανό. Ορίστηκαν οι ομιλητές - ο ιστορικός ερευνητής Γιώργος Ρωμανός και ο Πρέσβης ε.τ. Περικλής Νεάρχου. Η εκδήλωση τέθηκε υπό την αιγίδα των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου και η συντονίστρια τους Κυρία Νίνα Γκατζούλη απέστειλε ειδικό μήνυμα, το οποίο έγραψε αμέσως μετά την κύρωση της «Συμφωνίας των Πρεσπών». Τέλος, απεστάλη εγκαίρως ένας μεγάλος αριθμός προσκλήσεων.

Εν τω μεταξύ το Σκοπιανό συνέχιζε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Ο Έλληνας πρωθυπουργός (13/1/2018) συνέχισε να χαρακτηρίζει «γνωστούς ακροδεξιούς» και «εθνικιστικούς κύκλους» όσους παρέμειναν αντίθετοι στην συμφωνία (σχετικό άρθρο 18/1/2018 Ο ακροδεξιός Μίκης και ο εθνικιστής Ελύτης), στις 20 Ιανουαρίου 2019 πραγματοποιήθηκε το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Αθήνας το οποίο διαλύθηκε από μυστηριώδεις αλλά πολύ καλά οργανωμένες ομάδες που δρούσαν ανενόχλητες (η Αμερικανική Πρεσβεία προανήγγειλε τα επεισόδια με μια προειδοποίηση που συνήθως εκδίδει μόνο τις παραμονές της 17ης Νοεμβρίου Demonstration Alert – U. S. Embassy Athens, Greece - January 18, 2019).

Η «Συμφωνία των Πρεσπών» ψηφίστηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019. Την ίδια μέρα, με μια ταχύτητα που θα ζήλευαν και τα πιο προηγμένα κοινοβούλια σε ολόκληρο τον κόσμο, η «Συμφωνία των Πρεσπών» απεστάλη στο Προεδρικό Μέγαρο, υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δημοσιεύτηκε αυθημερόν, άρον-άρον, σε Φύλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης (Ν. 4588, Τεύχος Πρώτο, Αριθμός 9, 25 Ιανουαρίου 2019)!

Το απόγευμα της 28ης Ιανουαρίου 2019, μόλις 24 ώρες πριν από την προγραμματισμένη εκδήλωση «Μακεδονία μια και ελληνική», η συν - διοργανώτρια Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το Πολεμικό Μουσείο, το οποίο υπάγεται στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, με το οποίο ενημερώθηκε ότι ακυρώνεται η κράτηση της αίθουσας και ότι η εκδήλωση δεν θα πραγματοποιηθεί. Έτσι απλά, κοφτά και «στρατιωτικά».


Ακολούθησε πραγματικός σάλος. Η ουσιαστική απαγόρευση της εκδήλωσης με εντολή που έφθασε στο Πολεμικό Μουσείο από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, θυμίζει έντονα τους αυλικούς που είναι βασιλικότεροι του βασιλιά και δεν διστάζουν να υιοθετούν πρακτικές «αποφασίζω – διατάζω» παλαιών και σκοτεινών εποχών.

Υπάρχει βέβαια και το άρθρο 6, παράγραφος 3 της «Συμφωνίας των Πρεσπών» το οποίο απαγορεύει ακόμα και ιδιωτικές εκδηλώσεις, αρκεί κάποιος να κρίνει εντελώς αυθαίρετα πως «πιθανόν υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό ενάντια στο άλλο Μέρος».

Όλα αυτά όμως φαίνεται πως εφαρμόζονται αποκλειστικά και μόνον εναντίον των Ελλήνων. Οι Σκοπιανοί απαλλάσσονται από κάθε υποχρέωση, αφού ο πρωθυπουργός τους μιλάει ασταμάτητα για (ψευτο) «Μακεδονία» και όχι για «Βόρειο Μακεδονία» που υπέγραψε ο ίδιος!

Δεν του φτάνουν τα ανέλπιστα κέρδη από την «βάφτιση» μιας σλαβοβουλγαρικής διαλέκτου σαν «μακεδονικής» γλώσσας και την «απονομή» σε Τούρκους, Ρομά, Αλβανούς και Σλάβους «μακεδονικής» εθνότητας, θέλει να μονοπωλήσει και την λέξη «Μακεδονία» κατ΄ αποκλειστικότητα! Και το δηλώνει συνεχώς απροκάλυπτα – με πιο «φρέσκο» παράδειγμα (31/1/2019) τις δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό «H1» της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης («Κανείς δεν μπορεί πλέον να μας αρνηθεί το δικαίωμά μας να είμαστε ‘Μακεδόνες’ που μιλούν τη ‘μακεδονική’ γλώσσα σε αυτό το έδαφος!». Όλα αυτά χωρίς βεβαίως, κατά την Συμφωνία των Πρεσπών, να «υποδαυλίζει σωβινισμό, εχθρότητα, αλυτρωτισμό ή αναθεωρητισμό»!

Και άντε ο Σκοπιανός πρωθυπουργός βρίσκεται στα Σκόπια και λέει ότι θέλει. Τα τυφλά προπαγανδιστικά του όργανα όμως βρίσκονται μέσα στην Ελλάδα και απολαμβάνουν απεριόριστη ασυλία και απαλλαγή από τις υποχρεώσεις της «Συμφωνίας των Πρεσπών»: Το «Ουράνιο Τόξο», το επίσημο όργανο της Σκοπιανής προπαγάνδας με έδρα την Φλώρινα στις 29/1/2019 ανακοίνωσε με απύθμενος θράσος, πως «Είναι καιρός η ελληνική Πολιτεία να ζητήσει συγγνώμη για τα οργανωμένα εγκλήματα που διέπραξε εναντίον του μακεδονικού λαού». Είχαν προηγηθεί άλλες δηλώσεις περί «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα» - η Ελληνική μειονότητα των Σκοπίων που κατατρομοκρατείται είναι σαν να μην υπάρχει! Ούτε φυσικά, όλες αυτές οι εμπρηστικές δηλώσεις υποδαυλίζουν, σύμφωνα με την «Συμφωνία των Πρεσπών», «σωβινισμό, εχθρότητα, αλυτρωτισμό ή αναθεωρητισμό»! Μπα τέτοιο πράγμα!

Μέσα στο ειδυλλιακό αυτό πολιτικό τοπίο, ο Έλληνας πρωθυπουργός συνεχίζει να ζει μέσα στον δικό του κόσμο: Σε σύντομο διάλογο με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν, στα πλαίσια 5ης Συνόδου των Χωρών του Νότου της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε στην Λευκωσία (30 Ιανουαρίου 2019), τον διαβεβαίωσε με απόλυτη φυσικότητα πως οι διαδηλωτές που ήταν αντίθετοι στην συμφωνία των Πρεσπών ήταν «ακροδεξιοί λαϊκιστές» (όπως π.χ. ο Γ.Γ. του ΚΚΕ και οι οπαδοί του κόμματος, οι οποίοι, στις 24/1, διαδήλωσαν κατά της συμφωνίας των Πρεσπών). Πως ήταν μόλις 70.000 άνθρωποι στο συλλαλητήριο της Κυριακής 20 Ιανουαρίου 2019 (και ας ανέφερε το Reuters σε ανταπόκριση του από την Αθήνα «… το συλλαλητήριο εκτιμάται σαν το μεγαλύτερο της τελευταίας δεκαετίας…»). Πως η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι υπέρ της συμφωνίας, χωρίς να σκεφτεί καθόλου την πιθανότητα να ερωτηθεί «Αφού η πλειοψηφία είναι υπέρ, γιατί δεν έκανες ένα δημοψήφισμα και έψαχνες απελπισμένα να αποσπάσεις βουλευτές από άλλα κόμματα;»

Συμπέρασμα: Δυστυχώς πολλά στραβά, ανορθόδοξα και αντιδημοκρατικά συμμάχησαν προκειμένου η «Συμφωνία των Πρεσπών» να φθάσει έως εδώ. Και πολλά ψέματα. Απροκάλυπτα, χωρίς ίχνος ενός στοιχειώδους φύλου συκής.

Πολλοί πιστεύουν πως η «Συμφωνία των Πρεσπών» άνοιξε περισσότερες πληγές από αυτές που έκλεισε. Πληγές που θα επιδεινωθούν και θα κακοφορμίσουν στο μέλλον από την δράση αδίστακτων φανατικών της άλλης πλευράς -ουράνιου ή υπόγειου τόξου ή άλλων ευφάνταστων ομάδων που υπηρετούν πιστά τον ίδιο στόχο, με πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση από σκοτεινά αλλά πολύ πλούσια και ισχυρά κέντρα.

Όμως, το χειρότερο όλων είναι η απροκάλυπτη παραβίαση των δημοκρατικών μας κανόνων. Η σταδιακή απαξίωση απαράβατων αξιών της δημοκρατίας και της Ελλάδος. Η πλήρης αδυναμία μας να πούμε «Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε, ας δούμε πώς θα βάλουμε από πάνω μας το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας προκειμένου να συγκλίνουμε». Η υιοθέτηση αντιδημοκρατικών, επιεικώς ύποπτων, μεθόδων για την κατεπείγουσα κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και ας καταγράφεται στο σύνολο όλων ανεξαιρέτως των δημοσκοπήσεων η καθολική αντίθεση των Ελλήνων στην συμφωνία αυτή.

Είναι γνωστό και πολλαπλά αποδεδειγμένο, ότι όσοι ηγέτες φθάνουν στο σημείο να πιστέψουν πως διαθέτουν «το αλάθητο του Πάπα» δεν καταστρέφουν μόνο τον εαυτό τους αλλά και την χώρα τους.

Μέχρι σήμερα το βλέπαμε πολύ καθαρά δίπλα μας και στην γειτονιά μας, τώρα το διακρίνουμε όλο και πιο έντονα, μέσα στο ίδιο μας το σπίτι…

Λεωνίδας Κουμάκης 
Νομικός, Συγγραφέας. Μέλος του International Hellenic Association (IHA)

 2/2/2019 

4.
Μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών. 
Και τώρα τι κάνουμε;


Pantelis Savvidis

Ποιο είναι το τοπίο που διαμορφώνεται
 μετά την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών απο τη βουλή;

Στο ερώτημα αυτό θα επιχειρήσει να απαντήσει η εκπομπή “Τομές στην Επικαιρότητα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100 την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019.Η εκπομπή αρχίζει στις 9μμ και τελειώνει στις 10μμ. Επαναλαμβάνεται το Σάββατο απο τις 5μμ-6μμ. Μπορείτε να την παρακολουθήσετε και διαδικτυακά απο τη διεύθυνση www.anixneuseis.gr.

Προσκεκλημένοι της εκπομπής είναι:
–Νίκος Ιγγλέσης, δημοσιογράφος, συγγραφέας.
-Κωνσταντίνος Γρίβας, καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σχολή Ευελπίδων.
-Ελευθέριος Καραγιάννης πρέσβης ε.τ.


  ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 

Ελλάδα - Severna Makedonija 
(130 ΣXETIKA)


---------------------------------------
  Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν.  Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται.  

  Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό  πρωτότυπο κείμενο  παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων. 
-----------------------------------------------