Ανθρωπόκαινος εποχή ...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Μπορεί η γη να αντέξει τη συνεχόμενη σπατάλη πόρων; 
(2α) Μέχρι το 2100 θα έχει λιώσει  το 1/3 των παγετώνων στα Ιμαλάια.
(2β)Σήμα κινδύνου από την Ανταρκτική. 
Χάνει εξαπλάσιους πάγους κάθε χρόνο από όσους πριν 40 χρόνια.
(3) Πολύ περισσότερα είδη ζώων από ό,τι νομίζαμε απειλούνται
με εξαφάνιση.


1.
Μπορεί η γη να αντέξει 
τη συνεχόμενη σπατάλη πόρων;

«Ο κήπος της Εδέμ χάθηκε» δήλωσε ο σερ Ρίτσαρντ Ατένμπορο στην ομιλία του στo ετήσιo Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum) που πραγματοποιήθηκε στο Νταβός, όπου και βραβεύτηκε για τον ηγετικό ρόλο του στην ανάδειξη των περιβαλλοντικών θεμάτων. Και μόνο το γεγονός της βράβευσής του έδινε το στίγμα ότι στη συνδιάσκεψη η προστασία του περιβάλλοντος θα συγκέντρωνε την προσοχή όλων. «Εμείς οι άνθρωποι αλλάξαμε τον πλανήτη σε τέτοιο βαθμό, που, όπως λένε οι επιστήμονες, πλέον ζούμε μια νέα γεωλογική περίοδο, την ανθρωπόκαινο εποχή» είπε με τον χαρακτηριστικό εκφραστικό λόγο του.

Φυσικά ήξερε πολύ καλά γιατί μίλησε για την ανθρωπόκαινο εποχή. Γιατί θέλησε να κινητοποιήσει τους παρισταμένους για την άμεση σύμπραξη σε δράσεις για την αναστροφή τόσο της κλιματικής αλλαγής και της κατάρρευσης των ωκεάνιων συστημάτων όσο και της συνεχούς απώλειας της βιοποικιλότητας. Γιατί, όταν επικαλέστηκε την ανθρωπόκαινο εποχή (υπολογίζεται από τους επιστήμονες ότι ξεκίνησε περίπου το 1950), αναφέρθηκε στις συλλογικές ανθρώπινες δραστηριότητες που άλλαξαν δραστικά την επιφάνεια της Γης, την ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και τον βιοχημικό κύκλο (κύκλος των θρεπτικών συστατικών).

Πίσω λοιπόν από αυτό τον ορισμό της σημερινής πραγματικότητας βρίσκεται η καθ’ όλα επιστημονική παραδοχή ότι οι ανθρώπινες ενέργειες/δραστηριότητες μπορούν να αλλάξουν, κι έχουν αλλάξει επί τα χείρω, τον ζωντανό οργανισμό της Γης. Επομένως είναι απολύτως λογικό να σκεφτούμε ότι εφόσον η ανθρώπινη φυλή είχε τη δύναμη να επέμβει αρνητικά στο περιβάλλον της, γιατί να μην έχει τη δύναμη να αναστρέψει τα πεπραγμένα της; Γιατί να μη χρησιμοποιήσει τη δύναμή της για το καλό, την ευζωία του περιβάλλοντος και φυσικά για τη δική της όχι μόνο επιβίωση, αλλά ευμάρεια, αφού από το περιβάλλον εξαρτιόμαστε αποκλειστικά και μόνο;

Αυτό ακριβώς ήταν και το μήνυμα της ομιλίας της Ελεν ΜακΑρθουρ στη συνδιάσκεψη, ιδρύτριας του Ellen MacArthur Foundation, που είχε ως βάση τη νέα έκθεση που εκπόνησε το ίδρυμα για τη μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία όσον αφορά την παραγωγή, κατανάλωση και διαχείριση τροφίμων. Οτι στα χέρια των ανθρώπων βρίσκεται η λύση των προβλημάτων τους. Γιατί η κυκλική οικονομία είναι ένα μοντέλο δράσης που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους τομείς και θεωρείται πλέον ως η μόνη λύση προκειμένου να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να ευημερούμε, άνθρωποι και περιβάλλον.

Η ομιλία της, που είχε τίτλο «Το σημερινό σύστημα παραγωγής τροφίμων δεν "χωράει" στον 21ο αιώνα», ξεκινούσε με το πόρισμα της έκθεσης:
«Η βιομηχανία παραγωγής τροφίμων έχει κάνει τεράστια άλματα μέσα στα τελευταία διακόσια χρόνια κι έχει καταφέρει να ανταποκριθεί κατά πολύ στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες λόγω της αύξησης του πληθυσμού. Παρ’ όλα αυτά ο τρόπος που παράγουμε την τροφή μας και ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τα τροφικά απόβλητα και υποπροϊόντα τροφών, βάζει σε κίνδυνο όχι μόνο τη βιοποικιλότητα του πλανήτη αλλά την ίδια μας την υγεία. Πλέον είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτό το γραμμικό μοντέλο παραγωγής, η Γη του 21ου αιώνα δεν μπορεί να αντέξει αυτές τις σπατάλες των φυσικών πόρων της. Είναι ανάγκη να περάσουμε άμεσα σ’ ένα νέο μοντέλο παραγωγής και διαχείρισης της τροφής μας».

«Είναι ξεκάθαρο ότι με τον τρόπο που καλλιεργούμε και παράγουμε, δεν έχει σημασία αν θα φάμε μια φρέσκια σαλάτα ή ένα μπιφτέκι αλλά ότι καταναλώνουμε τρόφιμα που υπονομεύουν την υγεία και την ευζωία μας» 

Το όραμα της έκθεσης -αν εφαρμοστούν αυστηρά τον ίδιο χρόνο, μαζικά σε παγκόσμια κλίμακα, οι αρχές της κυκλικής οικονομίας- είναι η αναβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων με την ταυτόχρονη παραγωγή ασφαλούς, ποιοτικότερης και θρεπτικότερης τροφής για όλους τους κατοίκους του πλανήτη, όραμα που μπορεί να γίνει πραγματικότητα σ’ ένα χρονικό ορίζοντα μέχρι το 2050.

Οι τρεις βασικοί άξονες που πρότεινε είναι:

α. η ενίσχυση της κατανάλωσης της τοπικής αγροτικής παραγωγής -βέβαια όπου είναι δυνατόν-, με την προϋπόθεση πάντα ότι η παραγωγή θα έχει αειφορική κατεύθυνση (οργανικά λιπάσματα, βιολογική καλλιέργεια, αμειψισπορές κ.λπ.),
β. η κατά το μέγιστο δυνατόν αξιοποίηση των υποπροϊόντων τροφών και ο μηδενισμός των τροφικών αποβλήτων και γ. ο σχεδιασμός και η εμπορία υγιεινότερων προϊόντων.

Κατά την εκτίμηση όσων εκπόνησαν την αναφορά αυτή, βασιζόμενες οι κοινωνίες και εφαρμόζοντας σθεναρά και ταυτόχρονα- εδώ είναι το μεγαλόπνοο του σχεδίου- αυτές τις τρεις κατευθύνσεις, θα καταφέρουν να δημιουργήσουν μέχρι το 2050 ένα ετήσιο οικονομικό όφελος της τάξης των 2,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Κι αυτός ο αριθμός αφορά μόνο τα οικονομικά μεγέθη.

Γιατί ο θετικός αντίκτυπος που θα υπάρξει στο περιβάλλον συμπεριλαμβάνει και τη μείωση της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου, ισοδύναμης με 4,3 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Ταυτοχρόνως πολλά οφέλη θα κερδηθούν σε επίπεδο υγείας, καθώς θα επιτευχθεί και μείωση του κόστους των δαπανών για την υγεία που συνδέονται με τη χρήση εντομοκτόνων/φυτοφαρμάκων κατά 550 δισ. δολάρια.

Την ίδια στιγμή οι δράσεις αυτές μπορούν να αποτελέσουν τις νέες οικονομικές ευκαιρίες ειδικά για την ευημερία των πόλεων, αφού η μείωση των θρεπτικών, βρώσιμων τροφών που καταλήγουν στα σκουπίδια και η σωστή διαχείριση των υποπροϊόντων τροφίμων αντιστοιχούν σε αξία 700 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.


Η κατασπατάληση των φυσικών πόρων 
οδηγεί στην καταστροφή κάθε ύπαρξης

Ας δούμε σταχυολογημένα τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της παρουσίασης της Ελεν ΜακΑρθουρ, για να κατανοήσουμε καλύτερα τα γεγονότα.

Ο σπάταλος τρόπος με τον οποίο παράγουμε την τροφή μας βασίζεται στη χρήση φυσικών πόρων που είναι πεπερασμένοι, ενώ οι τρόποι καλλιέργειας βλάπτουν τα φυσικά συστήματα από τα οποία όμως εξαρτάται η γεωργία. Η καταστροφή που συντελείται αφορά και την υποβάθμιση περίπου 12 εκατ. εκταρίων αροτραίας γης ετησίως, στη συμβολή - κατά το ένα τέταρτο- παραγωγής αερίων του θερμοκηπίου και στην αποψίλωση των δασών μέσα σε μια δεκαετία (2000- 2010) κατά τρία τέταρτα.

Εχοντας ως δεδομένο ότι μέχρι το 2050 το 80% της παραχθείσας τροφής θα καταναλώνεται στις πόλεις, μπορούμε να πούμε ότι οι πόλεις είναι αυτές που μπορούν να επανακαθορίσουν τον τρόπο παραγωγής αλλά και το επίπεδο της τροφής (εννοεί σε θρεπτική αξία). Οι πόλεις είναι αυτές που αντί να λειτουργούν όπως τώρα, σαν ενεργοβόρες μαύρες τρύπες, μπορούν να θέσουν σε λειτουργία το μοντέλο μετάβασης της βιομηχανίας παραγωγής τροφίμων σε μια κυκλική οικονομία. Σε ένα μοντέλο παραγωγής όπου δεν θα υπάρχει πλέον σπατάλη τροφίμων ή τροφικά απόβλητα, τα καθ’ όλα βρώσιμα υπολείμματα τροφών θα επαναχρησιμοποιούνται και δεν θα καταλήγουν στις χωματερές, όπως γίνεται σήμερα, και όλα τα υποπροϊόντα τροφών θα χρησιμοποιούνται στο μεγαλύτερο μέρος της αξίας τους. Ετσι θα επιτευχθεί και ο βασικός στόχος που είναι η προστασία και διατήρηση των φυσικών οικοσυστημάτων της γης αντί της μέχρι τώρα συνεχόμενης υποβάθμισής τους.

Σήμερα στις πόλεις «αιχμαλωτίζουμε» και χρησιμοποιούμε ένα εξαιρετικά μικρό κλάσμα των πολύτιμων θρεπτικών ουσιών των τροφίμων που πετιούνται στα σκουπίδια, των υποπροϊόντων τροφίμων αλλά και των λυμάτων.

Δώστε στη γη την ευκαιρία να ανακάμψει

Η μόλυνση του αέρα, η αντίσταση του ανθρώπινου οργανισμού στα αντιβιοτικά, η μόλυνση των υδάτων και η υπερβολική έκθεση και χρήση φυτοφαρμάκων κατά την παραγωγή τροφίμων, καθώς και η κακή διαχείριση των υποπροϊόντων θα έχουν μέχρι το 2050 αποτέλεσμα τον χαμό περίπου πέντε εκατομμυρίων ατόμων, τον διπλάσιο δηλαδή αριθμό θανάτων που καταγράφονται σήμερα από παχυσαρκία.

Γιατί για κάθε δολάριο που δαπανάται για τροφή, τα κράτη ξοδεύουν δύο δολάρια για να καλύψουν τα κόστη στην υγεία, στο περιβάλλον και στην οικονομία. Και μένει κανείς πραγματικά έκπληκτος αν δει ότι τα κόστη αυτά, που αγγίζουν τα 3,7 τρισ. ετησίως σε παγκόσμιο επίπεδο, ισοδυναμούν με τα οικονομικά μεγέθη που αφορούν θέματα υγείας όπως είναι ο διαβήτης, η παχυσαρκία αλλά και ο υποσιτισμός. Επομένως είναι σημαντικό να επιλύσουμε τα προβλήματα όχι μόνο στον τρόπο που καταναλώνουμε, αλλά κυρίως στον τρόπο που παράγουμε την τροφή μας, με την προϋπόθεση βέβαια ότι μας αφορά η κατανάλωση τροφίμων πραγματικά υγιεινών, ασφαλών για τους καταναλωτές».

Αυτό βέβαια προϋποθέτει, σε μεγάλη κλίμακα, την αλλαγή του τρόπου σκέψης, επομένως του τρόπου ζωής και της επιχειρηματικότητας. 

 «Η αλλαγή πρέπει πρώτα να έρθει από τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τους φυσικούς πόρους της Γης» κατέθεσαν στην ομιλία τους οι Φρανς βαν Χούτεν (Frans van Houten, Chief Executive Officer, Royal Philips) και Ναόκο Ισίι (Naoko Ishii, CEO & Chairperson, the Global Environment Facility). «Πρέπει να φύγουμε από αυτό το γραμμικής οικονομίας μοντέλο “παίρνω - φτιάχνω - πετάω” και να περάσουμε σε μια κυκλική οικονομία, που δίνει έμφαση στην ευημερία χωρίς απόβλητα, μέσω της αυξημένης αποδοτικότητας των πόρων, της καλύτερης επαναχρησιμοποίησης των υλικών και της ανακύκλωσης.

Η μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία εκτιμάται ότι αντιστοιχεί σε μια ευκαιρία παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης της τάξης των 4,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το 2030, που θα συμβάλει εκ παραλλήλου στην αποκατάσταση των φυσικών οικοσυστημάτων μας.

Περίπου 90 δισ. τόνοι φυσικών πόρων καταναλίσκονται ετησίως, για να στηριχθεί η παγκόσμια οικονομία. Επομένως για κάθε ένα κάτοικο του πλανήτη αντιστοιχούν πάνω από 12 τόνοι. Αν συνεχίσουμε με τους ίδιους ρυθμούς, όπως μέχρι σήμερα, ο αριθμός αυτός αναμένεται να υπερδιπλασιαστεί μέχρι το 2050.
Στην παρούσα χρονική στιγμή μόνο ένα 9% των πόρων ξαναμπαίνει σε ένα νέο κύκλο ζωής προϊόντων. Τρανταχτό παράδειγμα, τα κάθε είδους πλαστικά που ταξιδεύουν σε μεγάλες μάζες στους ωκεανούς. Μόλις το 14% των πλαστικών συσκευασιών συλλέγονται και οδεύουν στην ανακύκλωση. Τα βαρέα μέταλλα που προέρχονται από τα ηλεκτρονικά απόβλητα μολύνουν τον αέρα και τα εδάφη και όμως, μόλις το 20% των ηλεκτρονικών συσκευών καταλήγουν στην ανακύκλωση.

Και το νέφος που προέρχεται από την καύση ορυκτών καυσίμων καλύπτει τις πολυπληθέστερες πόλεις του κόσμου. Δυστυχώς τα μεγέθη είναι σοκαριστικά και δείχνουν ολοφάνερα ότι η μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας είναι να δώσουμε τέλος στην καταστροφή του περιβάλλοντος, στη μόλυνση και να αναστρέψουμε το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής».

Για επίλογο θα χρησιμοποιήσω και πάλι τα λόγια της Ελεν ΜακΑρθουρ.
«Σε μια κυκλική οικονομία η τροφή δεν θεωρείται υγιεινή μόνο από τα επίπεδα της θρεπτικής αξίας, αλλά και από τον τρόπο που παράχθηκε. Δεν υπάρχουν υγιεινές επιλογές σε ένα ανθυγιεινό σύστημα παραγωγής τροφίμων. Παρότι ο κόσμος πλέον ενθαρρύνεται προς μια σωστή διατροφή, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τις αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων από τον σημερινό τρόπο καλλιέργειας και παραγωγής τροφίμων. Γιατί σήμερα μας γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι με τον τρόπο που καλλιεργούμε και παράγουμε δεν έχει σημασία αν θα φάμε μια φρέσκια σαλάτα ή ένα μπιφτέκι. Σημασία έχει ότι καταναλώνουμε τρόφιμα που υπονομεύουν την υγεία και την ευζωία μας».


3/2/2019


               ΣΧΕΤΙΚΑ  ΚΕΙΜΕΝΑ              

2α.
Μέχρι το 2100 θα έχει λιώσει 
το 1/3 των παγετώνων στα Ιμαλάια.

Τουλάχιστον το ένα τρίτο των παγετώνων των Ιμαλαΐων και του Χίντου Κους είναι καταδικασμένοι να λιώσουν λόγω της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που καταδεικνύει τις σοβαρές συνέπειες για περίπου δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους.

 Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό το ότι ακόμη κι αν μειωθούν δραστικά οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και περιοριστεί η αύξηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους +1,5 βαθμούς Κελσίου, το 36% των παγετώνων στα Ιμαλάια και στο Χίντου Κους θα έχει εξαφανιστεί μέχρι το 2100. Ακόμη πιο δραματικές οι συνέπειες αν δεν μειωθούν οι εκπομπές CO2, καθώς κινδυνεύουν τα δύο τρίτα των παγετώνων.

 Με έκταση 3.500 χλμ. από το Αφγανιστάν μέχρι τη Μιανμάρ, η ορεινή περιοχή Χίντου Κους-Ιμαλάια αποκαλείται «τρίτος πόλος» από τους επιστήμονες λόγω των τεράστιων αποθεμάτων πάγου που διαθέτει οι οποίοι τροφοδοτούν δέκα μεγάλους ποταμούς στην Ασία, από τον Γάγγη έως τον Κίτρινο Ποταμό και τον Μεκόνγκ, κατά μήκος των οποίων διαμορφώνονται λεκάνες πληθυσμών.

 «Αυτή είναι η κλιματική κρίση για την οποία δεν έχετε ακούσει», σημείωσε ο Φιλίπους Ουέστερ, επικεφαλής της έρευνας, που πραγματοποιήθηκε υπό τη διεύθυνση του Διεθνούς Κέντρου Ολοκληρωμένης Ορεινής Ανάπτυξης (ICIMOD), μιας διακυβερνητικής οργάνωσης με έδρα το Κατμαντού (Νεπάλ), έπειτα από πέντε χρόνια εργασίας. Στην έρευνα συμμετείχαν περισσότεροι από 350 ερευνητές και ειδικοί. «Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν πραγματικά γίνουμε φιλόδοξοι στο να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή, ακόμη και τότε θα χάσουμε το ένα-τρίτο των παγετώνων. Αυτό για εμάς ήταν σοκαριστικό εύρημα», πρόσθεσε ο ίδιος.

 Οι παγετώνες είναι σημαντική πηγή νερού για περίπου 250 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στην περιοχή των Ιμαλαΐων και του Χίντου Κους, ενώ περίπου 1,6 δισ. άνθρωποι βασίζονται στα νερά των ποταμών που κυλούν απ' τις κορυφές τους στην Ινδία, στο Πακιστάν, στην Κίνα και αλλού. Σύμφωνα με την έκθεση, η περιοχή χρειάζεται από 3,2 έως 4,6 δισεκ. δολάρια ετησίως έως το 2030 προκειμένου να προσαρμοστεί στην κλιματική αλλαγή, στη συνέχεια από 5,5 έως 7,8 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως έως το 2050.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Δύο όψεις της κλιματικής αλλαγής στις ΗΠΑ

http://www.efsyn.gr/arthro/mehri-2100-tha-ehei-liosei-13-ton-pagetonon-sta-imalaia?fbclid=IwAR1WPyleXsIByG79wSvZ5QMd8spopWp8Oxx9Fd81tdnoBadG9_Kkju3QZkE

4/2/2019
Χάνει εξαπλάσιους πάγους κάθε χρόνο από όσους πριν 40 χρόνια | ID 52623653 
© Steve Allen | Dreamstime.com

 2β.
Σήμα κινδύνου από την Ανταρκτική. 
Χάνει εξαπλάσιους πάγους κάθε χρόνο από όσους πριν 40 χρόνια. 

Η μάζα των πάγων που χάνονται από την Ανταρκτική κάθε χρόνο και καταλήγουν στη θάλασσα, έχει εμφανίσει αύξηση κατά έξι περίπου φορές από το 1979 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Αμερικανών και Ολλανδών επιστημόνων. Το φαινόμενο αποδίδεται κυρίως στην κλιματική αλλαγή και αναμένεται να οδηγήσει σε μεγαλύτερη άνοδο της στάθμης των ωκεανών διεθνώς τις επόμενες δεκαετίες.

 Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ιρβάιν, της NASA και του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, με επικεφαλής τον ειδικό στους παγετώνες καθηγητή Ερίκ Ρινιό, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), βρήκαν ότι η επιταχυνόμενη τήξη των πάγων έχει ήδη οδηγήσει σε άνοδο της στάθμης των θαλασσών κατά σχεδόν ενάμισι εκατοστό (14 χιλιοστά) μέσα στα τελευταία 40 χρόνια.

 «Πρόκειται απλώς για την κορυφή του παγόβουνου. Καθώς η παγοκάλυψη της Ανταρκτικής συνεχίζει να λιώνει, αναμένουμε πολύ μεγαλύτερη άνοδο της στάθμης των θαλασσών μέσα στους επόμενους αιώνες», δήλωσε ο Ρινιό.

 Η νέα μελέτη της διαχρονικής εξέλιξης των ανταρκτικών πάγων εξέτασε 18 διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, καθώς και νησιά γύρω από την Ανταρκτική, ενώ τα στοιχεία ελήφθησαν κυρίως από εναέριες και δορυφορικές φωτογραφίες.
Εκτιμάται ότι μεταξύ 1979-1990 η παγωμένη ήπειρος έχανε μέσω αποκόλλησης κατά μέσο όρο 40 γιγατόνους (δισεκατομμύρια τόνους) μάζας πάγων ετησίως, ενώ η ποσότητα αυτή έφθασε τους περίπου 252 γιγατόνους κατά την περίοδο 2009-2017. Επίσης, ενώ μεταξύ 1979-2001 η μέση ετήσια τήξη πάγων υπολογιζόταν σε 48 γιγατόνους, έφθασε τους 134 γιγατόνους μεταξύ 2001-2017, εμφανίζοντας μέση ετήσια αύξηση 280%.

 Η πιο ευάλωτη περιοχή και πιο επιρρεπής στην αποκόλληση πάγων (που γίνονται παγόβουνα), καθώς και στο λιώσιμο, θεωρείτο ανέκαθεν η Δυτική Ανταρκτική, όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι υπάρχει κίνδυνος και για την Ανατολική. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η Ανατολική Ανταρκτική, που διαθέτει περίπου δεκαπλάσιους πάγους από τη Δυτική και θεωρείτο πιο σταθερή, φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητη στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, από ό,τι εκτιμούσαν έως τώρα οι επιστήμονες. Υπολόγισαν ότι το ανατολικό τμήμα της ηπείρου έχει συμβάλει πάνω από 30% στη συνολική άνοδο της στάθμης των ωκεανών λόγω της Ανταρκτικής. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η απαισιόδοξη εκτίμηση έρχεται σε αντίθεση με το συμπέρασμα μιας μεγάλης επιστημονικής μελέτης, που είχε δημοσιευθεί στο "Nature" το 2018, σύμφωνα με την οποία στην πραγματικότητα στην Ανατολική Ανταρκτική προσθέτονταν περίπου πέντε δισεκατομμύρια τόνοι πάγου κάθε χρόνο κατά την περίοδο 1992-2017.

 «Αν η νέα μελέτη είναι σωστή, τότε αλλάζει το ‘παιγνίδι', όσον αφορά την άνοδο της στάθμης των θαλασσών αυτό τον αιώνα», δήλωσε στο "Science" ο διακεκριμένος κλιματολόγος Μάικλ Οπενχάιμερ του Πανεπιστημίου Πρίνστον.

 Η νέα μελέτη -οι προβλέψεις της οποίας θα πρέπει να επιβεβαιωθούν- πυροδοτεί φόβους μήπως η έως τώρα θεωρούμενη σταθερή Ανατολική Ανταρκτική αρχίσει να καταρρέει και να χάνει τεράστιες ποσότητες πάγου. Όμως αναμένεται μια νέα επιστημονική διαμάχη για το ποια μελέτη είναι πιο αξιόπιστη, η απαισιόδοξη φετινή ή η αισιόδοξη περυσινή, όσον αφορά τη σταθερότητα της Ανατολικής Ανταρκτικής και τους κινδύνους που αυτή κρύβει.

 Διαβάστε την επιστημονική δημοσίευση ΕΔΩ

 Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 http://www.efsyn.gr/arthro/sima-kindynoy-apo-tin-antarktiki

15/1/2019
   Ενα από τα 600 είδη που εθεωρείτο ότι δεν κινδυνεύει με εξαφάνιση αλλά τελικώς, σύμφωνα με τη νέα μέθοδο, βρίσκεται υπό απειλή είναι ο εικονιζόμενος πυγμαίος παπαγάλος (red-breasted pygmy parrot)

 ΣΧΕΤΙΚΑ: Red List of Threatened Species

 3.
Πολύ περισσότερα είδη ζώων από ό,τι νομίζαμε 
απειλούνται με εξαφάνιση.

 Νέα μέθοδος δείχνει ότι περί τα 600 είδη που σήμερα θεωρείται ότι δεν κινδυνεύουν βρίσκονται στην πραγματικότητα υπό απειλή. 

 Περί τα 600 είδη ζώων βρίσκονται λανθασμένα αυτή τη στιγμή στην κατηγορία εκείνων που δεν κινδυνεύουν με εξαφάνιση στην Κόκκινη Λίστα των Απειλούμενων Ειδών! Παράλληλα, περισσότερα από 100 άλλα είδη για τα οποία μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία πιθανότατα ανήκουν επίσης στην κατηγορία των απειλούμενων ειδών. Αυτό δείχνει μια νέα, συστηματική και πιο ενδελεχής προσέγγιση σχετικά με τον κίνδυνο εξαφάνισης που αντιμετωπίζουν διαφορετικά είδη της πανίδας του πλανήτη μας.

 Η νέα μέθοδος αποτίμησης του κινδύνου εξαφάνισης ειδών αναπτύχθηκε από τον Λούκα Σαντίνι, ειδικό στην Οικολογία στο Τμήμα Περιβαλλοντικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ράντμπουντ στο Ναϊμέχεν της Ολλανδίας, και τους συνεργάτες του και παρουσιάστηκε στην επιθεώρηση «Conservation Biology». Στη μελέτη συνεργάστηκαν επίσης ο Κάρλο Ροντίνι, διευθυντής του προγράμματος καταγραφής των θηλαστικών για την Κόκκινη Λίστα, και ο Στιούαρτ Μπούτσαρτ, επικεφαλής επιστήμονας του BirdLife International που παρέχει στην Κόκκινη Λίστα τα στοιχεία σχετικά με τα πτηνά της Γης.

 Με βάση τη νέα μέθοδο οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι 20% από 600 είδη τα οποία μέχρι σήμερα δεν είχαν καταφέρει να συμπεριλάβουν στην Κόκκινη Λίστα οι επιστήμονες που τη συντάσσουν, πιθανότατα απειλέίται με εξαφάνιση. Επίσης, 600 είδη που ως τώρα θεωρούνταν ότι δεν κινδυνεύουν βρίσκονται υπό απειλή. «Ολα αυτά υποδεικνύουν ότι απαιτείται επειγόντως επαναξιολόγηση της λίστας των απειλούμενων ειδών» ανέφερε ο δρ Σαντίνι. 

 Η Κόκκινη Λίστα 

 Πώς συντάσσεται όμως η Κόκκινη Λίστα; Ανά κάποια χρόνια εξειδικευμένοι ερευνητές διερευνούν εθελοντικά την κατάσταση διατήρησης των διαφορετικών ειδών ζώων της Γης. Τα αποτελέσματα καταγράφονται στην Κόκκινη Λίστα των Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ενωσης Προστασίας της Φύσης (International Union for Coservation of Nature, IUCN), η οποία περιλαμβάνει πέντε κατηγορίες κινδύνου εξαφάνισης – από την κατηγορία που προκαλεί τη λιγότερη ανησυχία ως αυτήν των σοβαρά απειλούμενων ειδών. Η κατηγοριοποίηση βασίζεται σε δεδομένα όπως η κατανομή των ειδών και το μέγεθος του πληθυσμού τους. «Παρότι αυτή η διαδικασία είναι άκρως σημαντική για τη διατήρηση των ειδών, συχνά οι ειδικοί έχουν στα χέρια τους περιορισμένα δεδομένα ώστε να εφαρμόσουν τα κριτήρια σχετικά με τα περισσότερα από 90.000 είδη που αυτή τη στιγμή καλύπτει η Κόκκινη Λίστα» σημείωσε ο δρ Σαντίνι και προσέθεσε: «Είναι συχνό το φαινόμενο τα δεδομένα αυτά να είναι παλιά ή ανακριβή επειδή ορισμένα είδη που ζουν σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένη κατηγοριοποίηση ειδών ή στο να μην εμπεριέχονται κάποια είδη καθόλου στην αποτίμηση». 

 Η νέα μέθοδος 

 Ετσι ο ειδικός στην Οικολογία και οι συνεργάτες του σχεδίασαν τη νέα μέθοδο που παρέχει στους επιστήμονες της Κόκκινης Λίστας επιπρόσθετες ανεξάρτητες πληροφορίες οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν σε καλύτερη αξιολόγηση της κατάστασης των ειδών. Αυτή περιλαμβάνει πληροφορίες από χάρτες κάλυψης γης οι οποίοι δείχνουν πώς η κατανομή των ειδών έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Οι πληροφορίες αυτές συνδυάζονται με στατιστικά μοντέλα προκειμένου να υπολογιστούν επιπρόσθετες παράμετροι όπως η ικανότητα των ειδών να μετακινούνται στο «κατακερματισμένο» τοπίο που δημιουργεί η χρήση γης.

 Η καινούργια προσέγγιση έχει ως στόχο να λειτουργήσει επικουρικά στις «παραδοσιακές» μεθόδους που χρησιμοποιούνται για την ανανέωση της Κόκκινης Λίστας. Σύμφωνα με τον δρα Σαντίνι «το όραμά μας είναι η μέθοδός μας να αυτοματοποιηθεί σύντομα ώστε τα δεδομένα να ανανεώνονται σε ετήσια βάση περιλαμβάνοντας νέες πληροφορίες για την κάλυψη γης. Ετσι η προσέγγισή μας μπορεί να επιταχύνει τις διαδικασίες και να παράσχει ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης δείχνοντας τα είδη που πρέπει γρήγορα να επαναξιολογηθούν».

  Τσώλη Θεοδώρα

 https://www.tovima.gr/2019/02/02/science/poly-perissotera-eidi-zoon-apo-oti-nomizame-apeilountai-me-eksafanisi/?fbclid=IwAR3wkDOj59D4fSIGZ4TeJO3a2LU_HEkVWOqb6i9_c1ZQ70gUvxr7Q0_U3pg

 2/2/2019