Οι σφαγές στην Κύπρο και τα εγκλήματα του φασισμού: H αναβίωσή του και το Ισραήλ.
File Photo: From L-R US Vice President Mike Pence, Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu and Polish Prime Minister Mateusz Morawiecki attend the second day of an international conference devoted to peace and security in the Middle East organised by Poland and the USA at the National Stadium in Warsaw, Poland, 14 February 2019. A number of ministers and leading officials from 60 nations are to attend the two-day conference. EPA, LESZEK SZYMANSKI POLAND OUT
Στη Ιερουσαλήμ την εβδομάδα που πέρασε (18-19 Φεβρουαρίου) ακυρώθηκε μια πενταμερής διεθνής σύσκεψη. Τα τέσσερα κράτη της μεσε-Ευρώπης, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία και Ουγγαρία τα οποία συνεργάζονται στον οργανισμό Visegrad 4 (που ίδρυσαν το 1999, προγραμμάτιζαν συνάντηση μαζί με το Ισραήλ σε επίπεδο πρωθυπουργών. Το κύριο μέρος της ημερήσιας διάταξης αποτελούσε αίτημα του Ισραήλ να συζητηθούν τρόποι αντιμετώπισης της μη φιλικής, ή ακόμη εχθρικής πολιτικής της ΕΕ έναντι του Ισραήλ. Η συνάντηση θα ήταν η πρώτη των τεσσάρων κρατών εκτός Ευρώπης και θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία της Ισραηλινής διπλωματίας και για τον επιπρόσθετο λόγο πως θα συνέρχονταν στην Ιερουσαλήμ και όχι στο Τέλ Αβίβ. Ωστόσο η συνάντηση ακυρώθηκε και περιορίστηκε σε διμερείς συναντήσεις.
Ο Πολωνός πρωθυπουργός ακύρωσε τη συμμετοχή του εν μέσω εντονότατων αλληλοκατηγοριών με τους Ισραηλινούς. Τι συνέβη; Ποίοι οι λόγοι ακύρωσης της συνάντησης; Και γιατί έχει για την Κύπρο σημασία το παρασκήνιο αλλά και το προσκήνιο της ακύρωσης; Θα απαντήσω άμεσα και θα προσπαθήσω, όσο πιο οικονομικά μπορώ, να εξηγήσω τους λόγους.
Έχει σημασία διότι το παρασκήνιο της ακύρωσης αφορά στην αναβίωση του φασισμού στην Ευρώπη, την εκλογίκευση του γεγονότος αυτού από τις πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης και, κυρίως, από τα δημοκρατικά καθεστώτα και τις λεγόμενες και αυτοπροσδιοριζόμενες “αριστερές-προοδευτικές” δυνάμεις. Και έχει σημασία διότι μια καθοριστική παράμετρος αλλά και συνέπεια της εκλογίκευσης αυτής είναι και ο εξωραϊσμός, ή αλλιώς το “ξέπλυμα” (“whitewashing”) της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής της Κύπρου που γίνεται με την ανοχή, όχι μόνο των ξένων, αλλά ακόμη και των δικών μας “προοδευτικών” δυνάμεων και “μπροστάρηδων”, τάχατες, κατά του νεοφασισμού και του νεοιμπεριαλισμού.
Η αντιπαράθεση μεταξύ Πολωνίας και Ισραήλ άρχισε πριν μερικά χρόνια όταν η Βαρσοβία ποινικοποίησε οποιαδήποτε αναφορά που στιγμάτιζε την Πολωνία ως συνεργάτη των Ναζί στην εξολόθρευση των Εβραίων της Πολωνίας στον Β´ΠΠ. Οι αντιδράσεις στο Ισραήλ υπήρξαν έντονες διότι ναι μεν και η Πολωνία υπήρξε θύμα του ναζισμού, ένας όμως μεγάλος αριθμός Πολωνών συνεργάσθηκαν με τους Γερμανούς στην εξολόθρευση 3 περίπου εκ. πολωνο-εβραίων. Τελικά προέκυψε ένας συμβιβασμός με τους Πολωνούς να “μαλακώνουν” τις ποινικές συνέπειες του νόμου, ενώ μια κοινή διακήρυξη των δυο κρατών ανέφερε πως η πολωνική αντίσταση βοήθησε στη διάσωση εβραίων.
Επειδή ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου που υπέγραψε την κοινή δήλωση κατηγορήθηκε έντονα πως εξωράιζε το ρόλο των Πολωνών, σε πρόσφατη επίσκεψη του στην Πολωνία επανέφερε το θέμα. Δήλωσε πως Πολωνοί υπήρξαν συνεργοί των Γερμανών στο έγκλημα. Οι δηλώσεις του παραποιήθηκαν στον Ισραηλινό τύπο. Γράφτηκε πως δήλωσε “οι Πολωνοί” και όχι “Πολωνοί”, όπως πράγματι είπε. Αυτά έγιναν στις παραμονές της συνάντησης της Ιερουσαλήμ. Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας ζήτησε εξηγήσεις αλλιώς δεν θα συμμετείχε στη σύσκεψη. Εξηγήσεις δόθηκαν και το θέμα έληξε. Αλλά μόνο για λίγο. Επανήλθε ο νέος ΥΠΕΞ του Ισραήλ, που με δριμύτητα επανέλαβε δηλώσεις παλαιότερου Ισραηλινού πρωθυπουργού πως οι Πολωνοί μαθαίνουν να είναι αντι-σημίτες “βυζάνοντας τη μάνα τους” και πως πολλοί συνεργάσθηκαν με τους Ναζί.
Ο Πολωνός πρωθυπουργός θεωρησε τη δήλωση ρατσιστική, ακύρωσε τη συμμετοχή του και απαίτησε “συγνώμη” από το Ισραήλ. Εδώ χρειάζεται η απαιτούμενη ιστορική παρένθεση, λογω της αναβίωσης του φασισμού τις μέρες μας σε ολόκληρη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ανατολική. Οι Ισραηλινοί μπορεί να υπερβάλουν λεκτικά αλλά η αλήθεια είναι μία. Οι Ευρωπαίοι, ναι, πολέμησαν τον φασισμό και τον ναζισμό. Αλλά πολλοί συνεργάσθηκαν με τους Ναζί. Και βέβαια δεν είναι οι ευρωπαίοι, όπως προπαγανδίζεται, που έσπασαν τη ραχοκοκκαλιά του φασισμού αλλά οι Σοβιετικοί, με τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο – όχι κομμουνιστικό αλλά πατριωτικό – αρχίζοντας από το Στάλινγκρατ το 1942. Και από εκεί αρχίζουν και τα μεγάλα ψέμματα για τον πόλεμο κατά του φασισμού.
Σήμερα ο ιστορικός αναθεωρητισμός τείνει να εξελιχθεί σε κυρίαρχη ιδεολογία σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης, με το μαύρο να μεταμορφώνεται σε άσπρο και να μηδενίζονται σχεδόν τα πάντα. Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, φασιστικά καθεστώτα στην Ευρώπη – στη Γαλλία, στη Βουλγαρία, στην Ρουμανία, στη Κροατία, στην Ουκρανία, στην Πολωνία, στην Ολλανδία, στις Σκανδιναβικες χώρες και στα λοιπά Βαλκάνια- οι συνεργασίες με τους Ναζί ήταν φυσιολογικές και καθημερινές. Σε ορισμένες, τα εγκλήματα ξεπερνούσαν και αυτά του Ναζισμού! Στη δε Ανατολική Ευρώπη, όσο πιο καθολικό ήταν στο θρήσκευμα των χωρών- με την Καθολική Εκκλησία να πρωτοστατεί- τόσο πιο άγρια υπήρξαν τα εγκλήματα πολέμου στις χώρες αυτές κατά Εβραίων, Σέρβων Τσιγγάνων, Ρώσων, κ.α.
Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και ειδικά με το τέλος του, κορυφώθηκε ένας αναθεωρητισμός όπου οι συνεργάτες του ναζισμού μεταμορφώθηκαν σε αντιναζιστές, σε ήρωες και μερικοί ακόμη αγιοποιήθηκαν από την Καθολική Εκκλησία. Δεν είναι μόνο η περίπτωση του ναζιστή Ουκρανού Stephan Bandera – του σημερινού “εθνικού” ήρωα της Ουκρανίας. Είναι και του Βούλγαρου φασίστα Hristo Lukov. Είναι και του Κροάτη Αρχιεπισκόπου του Ζάγκρεπ που αγιοποιήθηκε. Είναι και ο αμφιλεγόμενος ρόλος του Πάπας Pius XII (υπάρχει και βιβλίο του John Cornwell , “Hitler’s Pope”, 1999), με τον κατάλογο να είναι ατελείωτος. Και για να μη μακρυλογώ, υπάρχει το εξαιρετικό βιβλίο του Christopher Simpson “Blowback” 1988 που τεκμηριώνει- με αμερικανικά κυρίως έγγραφα- πως λόγω του Ψυχρού Πολέμου και στο όνομα του αντικομμουνισμού, η Δύση, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, αποενοχοποίησαν τους συνεργάτες τις φασισμού και του ναζισμού, συνεργάσθηκαν μαζί τους και νομιμοποίησαν, κυριολεκτικά, δεκάδες χιλιάδες από αυτούς μέσα στις δυτικές κοινωνίες.
Έθεσαν έτσι τα θεμέλια για τον αναθεωρητισμό του οποίου μια άμεση συνέπεια είναι και η αναβίωση του φασισμού στην Ευρώπη σήμερα.
Βέβαια για να λέμε και του “στραβού το δίκιο”, για τα σημερινά στην Ευρώπη μεγάλη ευθύνη, ίσως και τη μεγαλύτερη, φέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Που μπορούσε να ακολουθήσει μια άλλη πολιτική αλλά που σκόπιμα δεν ακολούθησε. Και δεν φταίει η κρίση του 2008. Η κρίση ήταν παγκόσμια. Αλλά είναι στην ΕΕ που σε μια δεκαετία και λόγω των συνειδητών επιλογών των Βρυξελλών διαλύθηκε, κυριολεκτικά, η μεσαία τάξη. Τα εισοδήματα της συρρικνώθηκαν κατά δυο τρίτα. Χώρες όπως η Ελλάδα πτωχοποιήθηκαν και έγιναν αποικίες χρέους. Στη δε Κύπρο συνέβη κάτι που μόνο οι Ναζί (το 1937 με τις περιουσίες των Εβραίων) και οι μιμητές τους οι Τούρκοι (το 1942 με τις περιουσίες Ελλήνων/ Αρμενίων) εφάρμοσαν. Κατέκλεψαν σε μια νύχτα, το 2013, τις οικονομίες πολιτών της ΕΕ από τις τράπεζες αυθαίρετα και με το “έτσι θέλω”- by fiat. Ως να μην ήταν οι Κύπριοι νοικοκυραίοι, αλλά κλέφτες, λωποδύτες, και ναρκοέμποροι.
Τελειώνω εκεί που άρχισα. Καλώς ακυρώθηκε η σύσκεψη της Ιερουσαλήμ. Καλώς αντέδρασαν στο Ισραήλ στις προσπάθειες παραγραφής της ιστορίας του φασισμού στην Ευρώπη, στον εξωραϊσμό του και στον εξαγνισμό των εγκλημάτων του κατά της ανθρωπότητας. Ναι, οι Ισραηλινοί δεν έχουν τη φωλιά τους καθαρή έναντι των Παλαιστινίων. Και δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγουν από το στίγμα της στρατιωτικής κατοχής αραβικών εδαφών παρά μόνο αν αποχωρήσουν από τα εδάφη που κατέκτησαν, συνάψουν συνθήκη ειρήνης, και αποδεχτούν τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Όμως άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Και αυτό μας φέρνει στα δικά μας. Δεν μπορεί να δεχόμαστε τον αναθεωρητισμό αναφορικά με την τουρκική εισβολή (και του πραξικοπήματος, για να προλάβω τους κακοθελητές- και ας ανατρέξουν στα γραφόμενά μου), να εξαγνίζουμε τις σφαγές, τον αποικισμό και τα εγκλήματα του τουρκικού φασισμού στη Κύπρο, να εξωραΐζουμε τον νεο-ιμπεριαλισμό των δυτικών πατρώνων τους, γιατί διακυβεύονται άλλα, τάχατες, ζητήματα “υψηλών αρχών και πολιτικών”. Ποια είναι τέλος πάντων αυτά; Ξεπερνούν τις πεζές σκοπιμότητες; Γιατί αναζητείται λύση από την αμερικανική δεξιά και την αμερικανική αριστερά στην Κύπρο που να συμβιβάζεται, τάχατες, με τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας, δηλαδή τη συνέχιση των εγγυήσεων και της Τουρκικής κατοχής; Διότι αυτός είναι, προφανώς, ο ανομολόγητος τους λόγος. Όσα και να λένε. Και όσα διαπρυσίως κηρύττουν.
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
25/2/2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.
''Blowback'' by Christopher Simpson.
A searing account of a dark “chapter in U.S. Cold War history . . . to help the anti-Soviet aims of American intelligence and national security agencies” (Library Journal).
Even before the final shots of World War II were fired, another war began—a cold war that pitted the United States against its former ally, the Soviet Union. As the Soviets consolidated power in Eastern Europe, the CIA scrambled to gain the upper hand against new enemies worldwide. To this end, senior officials at the CIA, National Security Council, and other elements of the emerging US national security state turned to thousands of former Nazis, Waffen Secret Service, and Nazi collaborators for propaganda, psychological warfare, and military operations. Many new recruits were clearly responsible for the deaths of countless innocents as part of Adolph Hitler’s “Final Solution,” yet were whitewashed and claimed to be valuable intelligence assets. Unrepentant mass murderers were secretly accepted into the American fold, their crimes forgotten and forgiven with the willing complicity of the US government.
Blowback is the first thorough, scholarly study of the US government’s extensive recruitment of Nazis and fascist collaborators right after the war. Although others have approached the topic since, Simpson’s book remains the essential starting point. The author demonstrates how this secret policy of collaboration only served to intensify the Cold War and has had lasting detrimental effects on the American government and society that endure to this day.
2.
Author Christopher Simpson discusses his book entitled
'' Blow Back: America's Recruitment of Nazis
and its Effect on the Cold War. " ( VIDEO)
Author Christopher Simpson discusses his book entitled "Blow Back: America's Recruitment of Nazis and its Effect on the Cold War." Simpson's interest in the topic started during the deportation trial of Otto Van Bolschwing, who argued against deportation because the CIA had brought him in. Simpson has attained information through the Freedom of Information Act. The United States sought all operatives to combat Soviet "expansionism" at the end of World War II. The foreign service began recruitment during POW debriefings, and helped many criminals avoid war crimes trials. The foreign service, Simpson concludes, created the Cold War to insure the Pentagon budget following the end of World War II.
3.
How the CIA Recruited Nazis & Adopted Their Propaganda Methods.
Interview with Christopher Simpson.
Abby Martin speaks with American University Professor and Author of 'Blowback: The First Full Account of America's Recruitment of Nazis', Chris Simpson, about the cooperation between US intelligence and military agencies and Nazi espionage and propaganda experts in the years following World War II.