Πως η τεχνολογία μας βοηθά να νικήσουμε ασθένειες;



Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι επονομαζόμενες «παραμελημένες τροπικές ασθένειες» (NTD) επηρεάζουν περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο άτομα και κοστίζουν δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Οι πληθυσμοί που ζουν σε συνθήκες φτώχειας, χωρίς επαρκή υγιεινή και σε στενή επαφή με μολυσματικούς φορείς, όπως τα ζώα, πλήττονται περισσότερο από αυτές τις μεταδοτικές ασθένειες, οι οποίες επικρατούν σε τροπικές συνθήκες. Μάλιστα, οι ασθένειες όπως η ιλαρά και η φυματίωση, οι οποίες είχαν σχεδόν εξαλειφθεί πριν από έναν αιώνα, είναι και πάλι σε έξαρση. Αλλά και πιο συχνές μολυσματικές ασθένειες, όπως νοροϊός που είναι το συχνότερο αίτιο εμφάνισης ιογενούς γαστρεντερίτιδας και η γρίπη, είναι υπεύθυνες για χιλιάδες θανάτους που μπορούν να προληφθούν κάθε χρόνο.

Ευτυχώς, η νέα ιατρική τεχνολογία έχει τεράστιες δυνατότητες για τον έλεγχο των λοιμώξεων, για την αντιμετώπιση της επιδημίας και για την παροχή προμηθειών σε απομακρυσμένες περιοχές που πλήττονται από αυτές τις ασθένειες. Από φάρμακα και νέα εμβόλια μέχρι αντιμικροβιακά χρώματα και όργανα που διανέμονται από drone, οι καινοτομίες αυτές έχουν γίνει ήδη πραγματικότητα.

Βραχυπρόθεσμα, τέτοια εργαλεία μπορούν να βελτιώσουν το ποσοστό επιβίωσης για τους ασθενείς που πλήττονται από πλήθος ασθενειών, ενώ μακροπρόθεσμα μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε την επιδημιολογία των παθογόνων οργανισμών, που είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη παγκόσμιων προγραμμάτων ελέγχου της νόσου, σύμφωνα με το bbc.

Ινσουλίνη χωρίς πόνο

Ορισμένα φάρμακα μπορούν να χορηγηθούν μόνο με ένεση. Όμως οι ενέσεις δημιουργούν πόνους στους ασθενείς ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούν να διακινηθούν με ευκολία στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης. Έκτος αυτού, η έλλειψη αποστειρωμένων βελονών σε ορισμένες περιοχές μπορεί να οδηγήσει σε μόλυνση. Τώρα, ερευνητές από το MIT και το Χάρβαρντ έχουν σχεδιάσει μια επικάλυψη που ισχυρίζονται ότι μπορεί να μεταφέρεί την ινσουλίνη με ασφάλεια, ένα είδος «ελβετικού σουγιά» που ανοίγει στο στομάχι χωρίς να νιώθει κανείς τον πόνο της βελόνας.

Μόλις γίνει η κατάποση, το χάπι «βγάζει» μια βελόνα ινσουλίνης ενεργοποιημένη με ελατήριο απευθείας στο στομάχι. Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 σύντομα θα είναι σε θέση να διαχειριστούν την κατάστασή τους με τη βοήθεια αυτής της συσκευής που έχει το μέγεθος μπιζελιού. Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Science.

Aντιμικροβιακό χρώμα

Περίπου το 10% των ασθενών στα νοσοκομεία μολύνονται από μια νέα ασθένεια κατά τη διάρκεια της παραμονής τους, καθώς συχνά έρχονται σε επαφή με μολυσμένο εξοπλισμό ή επιφάνειες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα περίπου 100.000 θανάτους ετησίως μόνο στις ΗΠΑ. Σε παγκόσμιο επίπεδο, 700.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας λοιμώξεων που είναι ανθεκτικές στα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένης της φυματίωσης, του HIV και της ελονοσίας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανέφερε πρόσφατα πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη για «αντίσταση» στα αντιβιοτικά.

Σε απάντηση, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων και αρκετές κορυφαίες εταιρείες χρωμάτων συνεργάστηκαν για να αναπτύξουν μια ποικιλία αντιμικροβιακών επικαλύψεων που μπορούν να εφαρμοστούν στον ιατρικό εξοπλισμό και τις προμήθειες. Αυτά τα πρόσθετα εισάγονται για πρώτη φορά στις μπογιές και στη λάκα κατά τη διαδικασία κατασκευής. Στη συνέχεια το χρώμα εφαρμόζεται σε μια επιφάνεια, η οποία, μόλις στεγνώσει, γίνεται ανθεκτική στα μικρόβια, τη μούχλα και τους μύκητες. Μία εταιρεία, η BioCote, παράγει ήδη αντιμικροβιακή βαφή στο εμπόριο, προσφέροντας έναν ελπιδοφόρο μηχανισμό για την καταπολέμηση των λεγόμενων «superbugs», δηλαδή τα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια που μπορούν να μολύνουν τις νοσοκομειακές επιφάνειες και να βλάψουν ασθενείς που έχουν πέσει το ανοσοποιητικό τους σύστημα.

Κατά ειρωνικό τρόπο, τα ίδια χημικά σε αντιβακτηριακά προϊόντα - αντισηπτικά και απολυμαντικά χεριών - που χρησιμοποιούνται για την απολύμανση νοσοκομείων και καθαρισμό του εξοπλισμού είναι γνωστό ότι στην πραγματικότητα προάγουν αυτά τα αντιβακτηριακά στελέχη, εξοντώνοντας καλά και κακά βακτηρίδια.

Από την έλευση τους στις αρχές του 20ου αιώνα, τα αντιβιοτικά έχουν σώσει αμέτρητες ζωές, εξαλείφοντας ασθένειες που προκαλούνται από επιβλαβή βακτήρια. Αλλά, όπως και η υπερβολική χρήση των φαρμάκων έχει αποδυναμώσει την αποτελεσματικότητά τους, έτσι κι η αντιμικροβιακή βαφή δεν είναι ένα ασφαλές μέτρο. Ωστόσο τα νοσοκομεία μπορούν να προσθέσουν αντιβακτηριακή βαφή σε διάφορα σημεία που τους «απειλούν» με ασθένειες. 

Μικροσυσκευή που μπορεί να «εντοπίσει»
 παραποιημένα φαρμακευτικά προϊόντα

Οι απάτες κοστίζουν στην παγκόσμια οικονομία πολλά εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Από τα πλαστά διαβατήρια και τις πλαστές ταυτότητες, η διαφθορά είναι διαδεδομένη σε όλες σχεδόν τις βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένης της υγειονομικής περίθαλψης, καθώς σε ορισμένες χώρες σχεδόν το 70% ορισμένων φαρμάκων είναι «παραποιημένα».

Νωρίτερα τον Φεβρουάριο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανέφερε ένα «παραποημένο» φάρμακο για τη λευχαιμία το οποίο κυκλοφορούσε στην αγορά της Ευρώπης και της Αμερικής. Παράλληλα οι επιστήμονες βρήκαν ίχνη έκστασης και συστατικά του βιάγκρα σε χάπια που χορηγούνται για την ελονοσία.

Στην αγορά κυκλοφορούν πολλά τέτοια παραποιημένα φάρμακα και οι ασθενείς είναι πολύ πιθανόν να πέφτουν συχνά θύματα, καθώς τα καταναλώνουν χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς περιέχουν. Πολλές φορές μάλιστα όταν ένας ασθενής δεν ανταποκρίνεται στην θεραπεία, ο γιατρός ρίχνει την ευθύνη στην ασθένεια, ενώ πιθανότατα φταίει το χάπι.

Αυτό μπορεί να αλλάξει σύντομα, χάρη σε μια ομάδα ερευνητών της IBM που αναπτύσσουν μικροσυσκευές (crypto-anchors), ψηφιακά δακτυλικά αποτυπώματα τα οποία μπορούν να ενσωματωθούν σε προϊόντα και μέσω ενός κώδικα να αποδείξουν την αυθεντικότητά τους.

Μικρότερες από έναν κόκκο άμμου, αυτές οι μικροσυσκευές μπορούν να πάρουν πολλές μορφές: μικροσκοπικοί «υπολογιστές» ή οπτικοί κώδικες που μπορούν να τοποθετηθούν σε χάπια για να τα διαχωρίσουν από τα ψεύτικα φάρμακα, όπως δηλαδή ξεχωρίζουν και τα πραγματικά διαμάντια.

Οι ερευνητές έδωσαν το παράδειγμα της ενσωμάτωσης ενός crypto-anchor σε μια σκιά μαγνητικής μελάνης, η οποία θα μπορούσε στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί σε ένα χάπι ελονοσίας. Μια σταγόνα νερού θα ενεργοποιούσε εμφανώς τον κώδικα, ενημερώνοντας τους καταναλωτές αν το χάπι είναι «αυθεντικό» και ασφαλές για κατανάλωση.

Δεδομένου ότι οι αναγνωριστικοί κωδικοί τους δεν μπορούν να αντιγραφούν, οι crypto-anchors είναι εξαιρετικά ασφαλείς, προσφέροντας στους ασθενείς, τους γιατρούς και τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης πρόσθετη ασφάλεια σε ένα ολοένα και πιο διεφθαρμένο φαρμακευτικό τοπίο.

Δωρεάν δημόσιο Wi-Fi

Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να θεωρούμε την σύνδεση στο διαδίκτυο εύκολη υπόθεση, όμως δε συμβαίνει το ίδιο σε όλο τον κόσμο. Τα προβλήματα στην ψηφιακή επικοινωνία κατά τη διάρκεια ενός προβλήματος υγείας μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες: χαμένες δοσολογίες, ανακριβή στοιχεία, κακή λήψη αποφάσεων, ιατρικά λάθη και ελλιπείς πληροφορίες σχετικά με τη νόσο. Στην Αφρική, μια ήπειρος 1.1 δισεκατομμυρίων κατοίκων, η οποία βασίζεται κυρίως στο κινητό διαδίκτυο, η συνδεσιμότητα είναι πολύ κακή.

Το Moja είναι μια δωρεάν δημόσια συσκευή Wifi που δημιουργήθηκε από την ομάδα BRCK και σχεδιάστηκε για χρήση σε περιοχές με περιορισμένη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Αυτό το δίκτυο διανομής περιεχομένου (CDN) επιτρέπει στους χρήστες να περιηγούνται στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρίς πρόσθετο κόστος.

Το δίκτυο διακομιστών του Moja φιλοξενεί περιεχόμενο για το Facebook, το Netflix και το Youtube, αλλά μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο και στον τομέα της υγείας, καθώς οι απομακρυσμένοι χρήστες θα μπορούν να αλληλοενημερώνονται και να ανταλλάσσουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο με τους γιατρούς, τους ασθενείς, τα νοσοκομεία και τους εθελοντές της υγειονομικής περίθαλψης.


https://tvxs.gr/news/ygeia/pos-i-texnologia-mas-boitha-na-nikisoyme-astheneies
25/3/2019


   ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ  



1.
N-bots: H μάχη κατά του καρκίνου  
 αποκτά... μικροσκοπικές διαστάσεις.

Εκατό τρισεκατομμύρια. Αυτός είναι, περίπου, ο αριθμός των κυττάρων που συγκροτούν το ανθρώπινο σώμα, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής. Πλέον, έχουμε τη δυνατότητα όχι μόνο να τα δούμε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο αλλά και να στείλουμε απίστευτα μικρά ρομπότ στο εσωτερικό τους. Το επίτευγμα ανήκει σε ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο και ίσως αποτελέσει το επόμενο βήμα στην ενδοκυτταρική επεμβατική ιατρική.  

Αν βέβαια κάποιος φανταστεί «μικρά ρομποτάκια» με αρθρώσεις και πνευματικούς μηχανισμούς, μάλλον θα απογοητευτεί. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τορόντο δημιούργησαν μαγνητικές «λαβίδες» που μπορούν να τοποθετήσουν μια χάντρα νανο-κλίμακας σε ανθρώπινα κύτταρα με πρωτοφανή ακρίβεια. Το νανο-bot έχει ήδη χρησιμοποιηθεί στη μελέτη καρκινικών κυττάρων.

Επικεφαλής της προσπάθειας είναι ο καθηγητής Yu Sun. Με την ομάδα του κατασκευάζουν ρομπότ που εξετάζουν κύτταρα για πάνω δύο δεκαετίες. Αλλά μέχρι τώρα έβλεπαν μόνο το εξωτερικό του… κτιρίου. Οι διατάξεις τους ψηλαφούσαν την ασπίδα των κυττάρων, την πλασματική μεμβράνη, αλλά ως εκεί. Πλέον, έχουν τα εργαλεία για να εισέλθουν στο εσωτερικό του «κτιρίου» και να ερευνήσουν όλα τα δωμάτια και τα μυστικά που μπορεί να κρύβουν.

Το σύστημα χρησιμοποιεί έξι μαγνητικά πηνία τοποθετημένα σε διαφορετικά επίπεδα γύρω από μια καλύπτρα μικροσκοπίου, διεσπαρμένη με ζωντανά καρκινικά κύτταρα. Ένα μεταλλικό σφαιρίδιο με διάμετρο περίπου 700 νανόμετρα - περίπου 100 φορές μικρότερη από το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας - τοποθετείται στην καλύπτρα. Χρησιμοποιώντας έναν αλγόριθμο οι ερευνητές μεταβάλλουν το ηλεκτρικό ρεύμα που διαπερνά τα πηνία, διαμορφώνοντας ένα τρισδιάστατο μαγνητικό πεδίο απίστευτης ακρίβειας που μπορεί να κατευθύνει το σφαιρίδιο σε οποιαδήποτε επιθυμητή θέση εντός του κυττάρου.

Η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο χρησιμοποίησε το σύστημα για να μελετήσει κύτταρα πρώιμου και μεταγενέστερου σταδίου καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Προηγούμενες μελέτες σε πυρήνες κυττάρων απαιτούσαν την εξαγωγή τους από κύτταρα. Τώρα, όμως, είναι εφικτή η μελέτη των πυρήνων χωρίς να απαιτείται η διάρρηξη της κυτταρικής μεμβράνης ή ο τεμαχισμός του κυττάρου.

Έτσι μπόρεσαν να προσδιορίσουν ποια κυτταρική πρωτεΐνη ή πρωτεΐνες μπορούν να επηρεάσουν τον πυρήνα των συγκεκριμένων καρκινικών κυττάρων, κάτι που σε πρώτη φάση θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο προς νέες μεθόδους διάγνωσης και πιθανόν, αργότερα, θεραπείας.

Σύμφωνα με καθηγητή Yu Sun, η έρευνα θα μπορούσε να προχωρήσει ακόμη περισσότερο. Ολόκληρα σμήνη αυτών των νανο-bots θα εισάγονται μέσα σε όγκους, εμποδίζοντας τα την μεταφορά αίματος μέσω των αγγείων, οδηγώντας τους σε λιμοκτονία. Αυτό θα προσέφερε έναν εναλλακτικό και αποτελεσματικό τρόπο θεραπείας των τύπων καρκίνου που είναι ανθεκτικοί στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία και την ανοσοθεραπεία.

Οι προσδοκίες που συνοδεύουν τη νανοτεχνολογία είναι πολύ υψηλές καθώς υπόσχεται νέες θεραπείες. Ακριβώς λόγω των προσδοκιών αυτών, η παγκόσμια αγορά αυξάνεται με εκθετικούς ρυθμούς δημιουργώντας σημαντικές επιχειρηματικές ευκαιρίες. Με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 17%, η παγκόσμια αγορά νανοτεχνολογίας, μόνο για τις υπηρεσίες Υγείας, αναμένεται να φτάσει τα 350 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2025, ενώ στο σύνολο της θα ξεπεράσει το 1 τρις δολάρια.

Του Γιάννη Παλιούρη

 16 Μαρτίου 2019 


2.
Νέα ισχυρά όπλα στη μάχη κατά του καρκίνου [Βίντεο].

Η ερευνήτρια Μαρία Θέμελη, επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, έχει κερδίσει το βραβείο του επίστημονα της χρονιάς στην Ολλανδία και αναδεικνύεται σε πρωταγωνίστρια της μάχης για τη θεραπεία του αιματολογικού καρκίνου. Κρατώντας στα χέρια της το βραβείο Καινοτομίας «Αργώ» - που απονέμεται σε Έλληνες που ζουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό - είπε ότι η δουλειά της που αφορά τη θεραπεία για τον καρκίνο είναι κάτι αυτονόητο για την ίδια. Η καινοτομία στην οποία αφορά το βραβείο «Αργώ» είναι μία πατέντα - που βρήκε με την ομάδα της - μεθόδου παραγωγής κυττάρων (CAR-T κυττάρων) που καταπολεμούν τον καρκίνο.


Μαρία Θέμελη

«Λαμβάνω τόση ικανοποίηση και έμπνευση από τη νοητική και πρακτική ερευνητική εργασία που για εμένα το να είμαι στο εργαστήριο το σαββατοκύριακο ή να δουλεύω γράφοντας νέες ιδέες το βράδυ δεν μοιάζει θυσία. Και ευτυχώς, ο άντρας μου είναι και αυτός ερευνητής στον ίδιο τομέα και μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την επιστήμη» τονίζει η κ. Θέμελη σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο και τον Μιχάλη Κεφαλογιάννη.

Όπως επισημαίνει, τον επιστημονικό τρόπο σκέψης τής τον έμαθαν πρώτα οι γονείς της και μετά το ελληνικό πανεπιστήμιο, η ιατρική σχολή Πατρών. Όμως, όταν τη ρωτάμε αν χωρίς γνωριμίες, απλά και μόνο με το ερευνητικό της έργο, θα κέρδιζε στη χώρα μας τον τίτλο «Γυναίκα της Χρονιάς», όπως της συνέβη στην Ολλανδία, αναφέρει: «Η αλήθεια είναι ότι πριν φύγω από την Ελλάδα είχα κάνει αίτηση σε ό,τι υποτροφία υπάρχει χωρίς αποτέλεσμα. Μην νομίζετε όμως ότι δεν με εξέπληξε και η βράβευσή μου στην Ολλανδία, διότι και εδώ πολλές φορές έχω συναντήσει περιπτώσεις όπου η ανάληψη θέσεων ή χρηματοδότηση είναι καθαρά θέμα γνωριμιών και networking. Και στην Αμερική το ίδιο. Αυτό που δεν έχω συναντήσει στην Ολλανδία είναι εκπτώσεις στα προσόντα, τέτοιες ώστε να γίνεται επικίνδυνο για την κοινωνία, κάτι που δυστυχώς έχω δει στην Ελλάδα».

Πλέον σκοπός της Μαρίας Θέμελη είναι να κάνει την πατέντα για τη μέθοδο παραγωγής κυττάρων (CAR-T κυττάρων) που καταπολεμούν τον καρκίνο, προσβάσιμη σε όλους, γιατί, όπως πιστεύει, η θεραπεία για τον καρκίνο δεν μπορεί να είναι προνόμιο λίγων. «Υπάρχουν δυσκολίες διότι οι δύο φαρμακευτικές εταιρίες που προσφέρουν την παραγωγή CAR-T, Novartis και Kite Pharma, έχουν δώσει τεράστιο κόστος, περίπου 350 χιλιάδες ευρώ, ενώ το κόστος παραγωγής σε ακαδημαϊκό επίπεδο δεν ξεπερνάει τις 50 χιλιάδες ευρώ», σημειώνει και προσθέτει: «Αυτό δεν με ευχαριστεί καθόλου, καθώς κάνει δύσκολη την εφαρμογή της θεραπείας έξω από το επίπεδο κλινικής μελέτης, αφού τα ασφαλιστικά ταμεία σε όλη την Ευρώπη δεν διατίθενται να καλύψουν ένα τέτοιο κόστος».

Η ίδια πιστεύει πως η ανοσοθεραπεία μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλες φαρμακευτικές θεραπείες, έχει την προοπτική να βελτιώσει κατά πολύ το ποσοστό επιβίωσης των πασχόντων από συγκεκριμένους τύπους καρκίνου. «Γίνονται αυτή τη στιγμή μελέτες σε κλινικό και προκλινικό επίπεδο για τη χρήση των CAR-T και σε περιπτώσεις συμπαγών καρκίνων, όμως εκεί τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και τα αποτελέσματα όχι τόσο εντυπωσιακά. Η ομάδα μας μαζί με επιστήμονες σε όλο τον κόσμο προσπαθούμε να βρούμε λύσεις σε αυτά τα προβλήματα και ελπίζω να υπάρξουν σύντομα βελτιώσεις των αποτελεσμάτων της θεραπείας με CAR-T και σε άλλους τύπους καρκίνου. Δυστυχώς εκεί που νομίζουμε ότι τελειώνουμε το παζλ, ξάφνου εμφανίζονται καινούρια κομμάτια. Κι αυτό γιατί ο καρκίνος είναι μια εξαιρετικά πολυμορφική ασθένεια», επισημαίνει.


A Look at How CAR-T Cell Therapy Works
AP Archive

Τα νέα όπλα κατά του καρκίνου

Το ερευνητικό έργο της Μαρίας Θέμελη εστιάζεται στην ανοσοθεραπεία με Τ λεμφοκύτταρα τα οποία έχουν υποστεί επεξεργασία στο εργαστήριο, έτσι ώστε να φέρουν στην επιφάνειά τους συνθετικούς υποδοχείς αναγνώρισης των καρκινικών κυττάρων που λέγονται CARs (Chimeric Antigen Receptors). Ξεκίνησε να δουλεύει στην έρευνα των CAR-T κυττάρων στο Memorial Sloan Kettering Cancer Center (MSKCC) στη Νέα Υόρκη στο εργαστήριο του Michel Sadelain, ενός από τους πρωτοπόρους στον τομέα αυτό. Εκεί περιέγραψε για πρώτη φορά τη μέθοδο ανεξάντλητης παραγωγής θεραπευτικών CAR-T κυττάρων από επαγώγιμα βλαστικά κύτταρα την οποία κατοχυρώσαμε με πατέντα. Αυτή τη στιγμή, η εταιρία Fate Therapeutics σε συνεργασία με το MSKCC έχει ξεκινήσει τις προσπάθειες να μεταφέρει αυτή τη μέθοδο στην κλινική πράξη.

Τα λεμφοκύτταρα αυτά έχουν δείξει εντυπωσιακά θεραπευτικά αποτελέσματα σε περιπτώσεις λευχαιμίας και λεμφώματος. Με απλά λόγια τα CAR-T δεν είναι τίποτα άλλο από τα λεμφοκύτταρα του ίδιου του ασθενούς, ενισχυμένα στο εργαστήριο. Αυτά συλλέγονται με μια διαδικασία που λέγεται λευκαφαίρεση, που μοιάζει με αιμοδοσία. Αφού συλλεχθούν μεταφέρονται σε ειδικό εργαστήριο όπου με τεχνικές μοριακής βιολογίας μετατρέπονται γενετικά έτσι ώστε να φέρουν στην επιφάνειά τους τεχνητούς υποδοχείς που αναγνωρίζουν πρωτεΐνες πάνω στην επιφάνεια των καρκινικών κυττάρων. Αφού τα CAR-T αναγνωρίσουν ένα καρκινικό κύτταρο το σκοτώνουν.

Η εισαγωγή της θεραπείας με CAR-T άνοιξε ένα νέο μέτωπο αισιοδοξίας. Όμως προς το παρόν εφαρμόζεται ως εγκεκριμένη θεραπεία μόνο σε ανθεκτικές περιπτώσεις παιδικής οξείας λευχαιμίας και ως κλινική μελέτη σε άλλες περιπτώσεις. Αυτή τη στιγμή μακροπρόθεσμος στόχος είναι να καταστεί η θεραπεία με CAR-T περισσότερο προσβάσιμη για όλους τους ασθενείς και με μικρότερο κόστος, χωρίς να περιορίζεται από τα κοστολόγια των φαρμακευτικών εταιριών. Αυτή τη στιγμή, η ομάδα της Μαρίας Θέμελη στο VUmc στο Άμστερνταμ προσπαθεί να στήσει τις ανάλογες εγκαταστάσεις, έτσι ώστε να πραγματοποιούνται κλινικές μελέτες με CAR-T σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Επίσης, όπως αποκαλύπτει «η ομάδα μου συνεχίζει να ερευνά την βέλτιστη και αποτελεσματική χρήση βλαστικών κυττάρων με στόχο την ανεξάντλητη παραγωγή CAR-T που θα μπορούν πλέον να αποθηκεύονται και να χορηγούνται on demand, όπως σήμερα η χημειοθεραπεία». 


CAR T-Cell Therapy: How Does It Work?
UCLA Health

https://tvxs.gr/news/sci-tech/
nea-isxyra-opla-sti-maxi-kata-toy-karkinoy
27/3/2019