“Αυτός είναι ο Ταγίπ Ερντογάν”! Ο άνθρωπος που τον παρακολουθεί από το 1994 μας τον αποκαλύπτει!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Ο χαρακτήρας του Ερντογάν. Μια σκιαγράφηση...
(2) Stratfor- ανάλυση: Γιατί θα κάνει λάθος όποιος υποτιμήσει τον Ερντογάν. Οι απώλειες και οι δυνατότητες «αντεπίθεσης» του Τούρκου προέδρου.
(3) Οι τέσσερις προκλήσεις του Erdogan.
(4) "Αγκάθια" για τον Ερντογάν οικονομία και Κούρδοι.
(1) Ο χαρακτήρας του Ερντογάν. Μια σκιαγράφηση...
(2) Stratfor- ανάλυση: Γιατί θα κάνει λάθος όποιος υποτιμήσει τον Ερντογάν. Οι απώλειες και οι δυνατότητες «αντεπίθεσης» του Τούρκου προέδρου.
(3) Οι τέσσερις προκλήσεις του Erdogan.
(4) "Αγκάθια" για τον Ερντογάν οικονομία και Κούρδοι.
https://www.youtube.com/
watch?time_continue=4&v=YaG3bOov57M
Ποιος είναι τελικά ο κ.Ταγίπ Ερντογάν; Τι θέλει να πετύχει για τον ίδιο και την χώρα του; Ποιες οι πραγματικές του φιλοδοξίες και πόσο έχουν επηρεαστεί από την αλαζονεία; Πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει για την Ελλάδα και που θα καταλήξουν οι συγκρουσιακές επιλογές του ακόμη και με τις ΗΠΑ;
Στο στούντιο του Militaire.gr ο άνθρωπος που από το 1994 τον παρακολουθεί με τρόπο επιστημονικό μας τον αποκαλύπτει. Ο καλεσμένος του Militaire.gr έχει πολλές επιστημονικές ιδιότητες. Ο Δρ Δημήτρης Σταθακόπουλος υπηρετεί πρώτα απ΄ όλα τη νομική επιστήμη με μεγάλη επιτυχία, αλλά είναι και Οθωμανολόγος με γνώσεις που θα σας εκπλήξουν όταν τον ακούσετε. Παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια τις κινήσεις του Ερντογάν και είναι εκείνος που είχε προβλέψει ότι ο Τούρκος πρόεδρος θα άφηνε ελεύθερους τους δύο στρατιωτικούς μας τον Δεκαπενταύγουστο! Το είχε πει δημόσια πολύ πριν. Εξηγεί πως είχε κάνει την επιτυχημένη πρόβλεψη που στηριζόταν στη γνώση κι όχι …στ΄ άστρα.
Η συνέντευξη του κ.Σταθακόπουλου έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς η συζήτηση επεκτείνεται στην Τουρκία και στην Ελλάδα, όχι μόνο του παρόντος αλλά και του παρελθόντος.
https://www.militaire.gr/quot-aytos-einai-o-tagip-erntogan-quot
-o-anthropos-poy-ton-parakoloythei-apo-to-1994-mas-ton-apokalyptei/
6/4/2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
OZAN KOSE VIA GETTY IMAGES
1.
Ο χαρακτήρας του Ερντογάν. Μια σκιαγράφηση...
Ένα profiling του Ερντογάν.
Δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά παρακολουθώντας τον Πρόεδρο της γείτονος, θα προσπαθήσω να κάνω μιά σύντομη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του, σύμφωνα με τα όσα βλέπω, ήδη από τις 27 Μαρτίου 1994 που εκλέχθηκε Δήμαρχος μέχρι σήμερα που είναι catch-all Leader / Sultano-President ( sic ).
Δείχνει ιδεαλιστής και με πρακτικό πνεύμα. Εύστροφος και δραστήριος, δεν αφήνει τίποτα ανεκμετάλλευτο και διαρκώς είναι απασχολημένος με το πολιτικό προφίλ του.
Η δημιουργικότητά του αναζητά σε μόνιμη βάση τρόπους έκφρασης. Δεν ανέχεται περιορισμούς και απαγορεύσεις, γι’ αυτό προτιμά να εργάζεται μόνος.
Η οξυδέρκεια και το ισχυρό ένστικτό του, τον κρατούν μακριά από επιζήμιες επιρροές, ενώ παράλληλα ( εκ του αποτελέσματος ) τον οδηγούν σε σωστές αποφάσεις που τον συμφέρουν. Δηλαδή του βγαίνουν επί 25 χρόνια όλα τα σχέδιά του.
Είναι τελειομανής, υπεύθυνος και επιμελής, ωστόσο, συχνά αναλαμβάνει περισσότερα απ’ όσα έχει τη δυνατότητα να διεκπεραιώσει, π.χ: να γίνει ηγέτης της uma των μουσουλμάνων της γης και συγχρόνως αυτόνομος αλλά συνεργαζόμενος κατά το δοκούν με Δύση - Ανατολή- Ρωσία.
Στις κοινωνικές επαφές και την προσωπική του ζωή είναι ευθύς (όσο μπορεί να είναι ένας συγκεντρωτικός πολιτικός της δικής του λογικής).
Με το αλά τούρκα χιούμορ του, γοητεύει το κοινό του ( ίσως και άλλους), το οποίο πείθει για τις απόψεις, ή τις ιδέες του. Οι αντίπαλοί του δεν πείθονται , έστω και εάν για δικό του συμφέρον, τους δήλωνε πως έγινε ” Κεμαλιστής”.
Η ανυπομονησία και η υπερβολική αυστηρότητα/ ισλαμικός συντηρητισμός που εκδηλώνει κατά καιρούς, σαφώς βλάπτουν την εικόνα του εσωτερικά και ενίοτε σε Δύση και Ανατολή, αναλόγως των συμφερόντων των τρίτων.
Στα νιάτα του, ήταν πολύ ενεργητικός στην επαγγελματική και προσωπική του ζωή. Μετά τα 55 του, δηλ. την τελευταία 10ετία, ( σήμερα 65 ετών ) αποκλειστικός στόχος του είναι η μεγαλύτερη δυνατή οικονομική και συναισθηματική ασφάλεια, μη αντέχοντας τη μονοτονία, ελπίζοντας στην υστεροφημία του που κάποια στιγμή θα αντικαταστήσει τα πορτραίτα του Κεμάλ.
Πάντα επεδίωκε και συνεχίζει να συναναστρέφεται δραστήριους ανθρώπους με ποικίλα πνευματικά και πρακτικά ενδιαφέροντα επί παντός επιστητού.
*Πιθανολόγηση: Θα μείνει στην ιστορία. Ως ηγέτης ή ως Ηρόστρατος της χώρας του δεν γνωρίζω, πάντως ως σημείο αναφοράς θα μείνει.
Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος
Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου - Οθωμανολόγος
Ο Δημήτρης Σταθακόπουλος είναι μέλος του Δ.Σ του Ομίλου Απογόνων Αγωνιστών 1821 και ιστορικών γενών της Ελλάδος. Δρας Παντείου Πανεπιστημίου ( Οθωμανική Κοινωνία –ιστορία και πολιτισμός ) Συνεργάτης του Εργαστηρίου Τουρκικών και Ευρασιατικών Μελετών ( ΕΤΕΜ ) του Παν.Πειραιά (ΠΑ.ΠΕΙ) Δικηγόρου παρ’Αρείω Πάγω. Διπλωματούχου Βυζαντινής Μουσικής.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-charakteras-toe-erntoyan-mia-skiayrafese_gr_5c9e48b2e4b00ba6327c5980
30/03/2019
2.
Stratfor- ανάλυση: Γιατί θα κάνει λάθος όποιος υποτιμήσει τον Ερντογάν.
Οι απώλειες και οι δυνατότητες «αντεπίθεσης» του Τούρκου προέδρου.
«Γιατί η τουρκική αντιπολίτευση δεν θα έπρεπε να υποτιμά τον Ερντογάν» είναι ο τίτλος ανάλυσης της Stratfor, στον απόηχο των δημοτικών εκλογών στη γείτονα, όπου το κόμμα του Τούρκου προέδρου έχασε την Άγκυρα, την Κωνσταντινούπολη και άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, πυροδοτώντας σενάρια περί αποδυνάμωσής του.
Όπως σημειώνεται στην ανάλυση, ο Ερντογάν βρίσκεται μπροστά σε έναν δύσκολο δρόμο, καθώς θα πρέπει να διαχειριστεί την «πολιτική διάβρωση» στη βάση της δύναμής του, ενώ η επικέντρωση στα αποτελέσματα των εκλογών απειλεί να αποσπάσει την προσοχή από πιεστικά προβλήματα όπως η πορεία της τουρκικής οικονομίας. Ωστόσο, ακόμα και έτσι, όπως υπογραμμίζεται, ο Τούρκος πρόεδρος εξακολουθεί να διαθέτει μεγάλη δύναμη – και, αν και με απώλειες, παραμένει ισχυρός.
Κατά κανόνα οι δημοτικές εκλογές στην Τουρκία δεν παρουσίαζαν μεγάλο διεθνές ενδιαφέρον στο παρελθόν, ωστόσο ο Ερντογάν επέλεξε να δώσει μεγαλύτερη έμφαση φέτος, παρουσιάζοντας το αποτέλεσμά τους ως ζωτικής σημασίας για την «επιβίωση και συνέχεια της Τουρκίας».
«Με αυτόν τον τρόπο, πρακτικά ρώτησε πρακτικά τους ψηφοφόρους εάν εγκρίνουν τον ίδιο και το κόμμα του. Στο παρελθόν, οι ψηφοφόροι επέλεγαν το ΑΚΡ για να διοικεί τις πόλεις και τις γειτονιές τους επειδή θεωρούσαν τους υποψηφίους του ως ικανούς τοπικούς κυβερνήτες πάνω από όλα. Αλλά με τη δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση να αυξάνεται, λόγω του αυξανόμενου πληθωρισμού, της ανόδου της ανεργίας και μιας πολύ αποδυναμωμένης οικονομίας, ο Ερντογάν αποφάσισε να διεξάγει μια πολύ πολωτική καμπάνια για να διατηρήσει το ΑΚΡ στην εξουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ήταν λάθος. Οι επόμενες τουρκικές εκλογές είναι το 2023. Αυτό ίσως να είναι το καλύτερο νέο για τον Ερντογάν και το ΑΚΡ».
Οι απώλειες
Το αντιπολιτευόμενο CHP κέρδισε στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, διατήρησε τη Σμύρνη και πήρε επίσης την Αττάλεια, τα Άδανα και άλλα μεγάλα μητροπολιτικά κέντρα, η απώλεια των οποίων είναι μεγάλο πρόβλημα για το ΑΚΡ και τον Ερντογάν, καθώς ο έλεγχός τους είναι κομβικής σημασίας για το «ερντογανικό» πελατειακό σύστημα, που ανταμείβει τους φίλους της κυβέρνησης: Οι δήμοι εκδίδουν, μεταξύ άλλων, οικοδομικές άδειες και άδειες λειτουργίας επιχειρήσεων. Επιπλέον, το ΑΚΡ βασιζόταν στις τοπικές κυβερνήσεις για να διανέμει πόρους και να κάνει χάρες στους ψηφοφόρους, δημιουργώντας μια ισχυρή εκλογική βάση, θολώνοντας τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του κράτους και του κυβερνώντος κόμματος. Από αυτή την άποψη, σύμφωνα με την ανάλυση, πρόκειται για πλήγμα σε έναν κύκλο: Οι ψηφοφόροι και οι τοπικοί αξιωματούχοι βασίζονται στην υποστήριξη του Ερντογάν, που με τη σειρά του βασίζεται στην πολιτική τους στήριξη για να παραμείνει στην εξουσία. Επίσης, η αποδοχή της ήττας θα αποτελούσε παραδοχή αποδυνάμωσης. Ακόμα και το ΑΚΡ πήρε τις περισσότερες ψήφους, η ήττα σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα θα ενθάρρυνε αντιπολιτευόμενα κόμματα να προωθήσουν το αφήγημα πως ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι ανίκητος.
«Η μείωση της λαϊκής στήριξης σε τοπικό επίπεδο επιβεβαιώνει τις υποψίες πολλών αναλυτών πως οι αστικοί πληθυσμοί εμπιστεύονται όλο και λιγότερο το ΑΚΡ... όλη η στρατηγική του ΑΚΡ βασιζόταν στο ότι οι εκλογές είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τη δημοκρατία και ότι ο Ερντογάν ήταν ο καλύτερος για να την προστατέψει. Όσο και αν ο Ερντογάν ήθελε να είναι αυτό το καθοριστικό ζήτημα, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως τους ψηφοφόρους απασχολούσε πάνω από όλα η οικονομία».
Οι δυνατότητες «αντεπίθεσης»
Παρόλα αυτά, μέχρι τώρα το Ανώτατο Συμβούλιο Εκλογών (YSK) δεν έχει επικυρώσει τα αποτελέσματα των εκλογών. «Πόσο πιθανό είναι το YSK να επικυρώσει τις νίκες του CHP και, το σημαντικότερο, πόσο πιθανό είναι ο Γιαβάς να γίνει πραγματικά δήμαρχος της Άγκυρας και ο Ιμάμογλου δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα πιθανότατα έχει να κάνει με τη θέση του Ερντογάν- όσο περίεργο και αν είναι αυτό. Ο Ερντογάν δεν έχει επίσημα λόγο στο αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών. Πολλαπλές πηγές έχουν αναφέρει πως ο ίδιος είναι διχασμένος και οργισμένος για το αποτέλεσμα. Εάν αποδεχτεί την ήττα, ανησυχεί πως είναι θέμα χρόνου μέχρι να αμφισβητηθεί η νομιμότητα και η δημοτικότητά του. Επίσης ανησυχεί για τις προκλήσεις στη βάση της ισχύος του, εξαιτίας της πιθανής δημιουργίας ενός νέου αντιπολιτευόμενου κόμματος, από δύο πρώην συνεργάτες του, τον πρώην πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου και τον πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης (αναπληρωτή πρωθυπουργό) Αλί Μπαμπακάν».
Όπως αναφέρεται στην ανάλυση, ο Τούρκος πρόεδρος θα μπορούσε να προσπαθήσει να βρει έναν τρόπο να βγάλει άκυρα τα αποτελέσματα στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. «Ήδη τα ΜΜΕ που στηρίζουν το ΑΚΡ αμφισβητούν την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων, χαρακτηρίζοντάς τα “πραξικόπημα”. Η πολιτική αντιπολίτευση υποψιάζεται πως δεν θα επιτραπεί στους Γιαβάς και Ιμάμογλου να αναλάβουν καθήκοντα, ή, αν ανακηρυχθούν κινητές, πως η ελεγχόμενη από το ΑΚΡ Βουλή θα περάσει νόμους που θα περιορίζουν τις εξουσίες των δημάρχων. Η απώλεια των εσόδων από το πελατειακό σύστημα πιθανότατα δεν είναι το μόνο το μόνο πράγμα που ανησυχεί το ΑΚΡ: Όταν αναλάβει καθήκοντα, η αντιπολίτευση θα είναι σε θέση να ελέγξει τα βιβλία και να πραγματοποιήσει έρευνες για να εντοπίσει και να εκθέσει περιπτώσεις διαφθοράς».
Πάντως, συμπληρώνεται στην ανάλυση, το αν το CHP τελικά πάρει τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας ή όχι δεν αλλάζει το ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά για τον Ερντογάν και το ΑΚΡ: «Η διεθνής κοινότητα και η κοινή γνώμη σε μεγάλο βαθμό έχουν αποδεχτεί πως το CHP “κέρδισε”. Μια “βίαιη” ανατροπή αυτής της νίκης θα έκανε ακόμα πιο αρνητική τη σημερινή εικόνα της Τουρκίας. Ο Ερντογάν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα αποτελέσματα των εκλογών για να πει στους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς εταίρους πως η Τουρκία είναι ακόμα μια ανθεκτική δημοκρατία, παρά τις διαδεδομένες αμφιβολίες ως προς τα τελευταία έξι χρόνια. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να επιταχύνει τη μείωση της ισχύος του, καθώς θα χάσει τα μέσα να προσελκύσει υποστηρικτές». Επιπρόσθετα, σημειώνεται, η επικέντρωση στις εκλογές αποσπά την προσοχή του από πιεστικά προβλήματα, όπως η διόρθωση μιας οικονομίας που χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και η διαχείριση σημαντικών διμερών σχέσεων- ειδικά με τις ΗΠΑ, που θα μπορούσαν να επιβάλουν κυρώσεις ακόμα και το καλοκαίρι, εάν η Τουρκία προχωρήσει και αγοράσει τους S-400 από τη Ρωσία.
«Δεν τίθεται θέμα, οι απώλειες στις δημοτικές εκλογές αποτελούν την πιο σημαντική πολιτική πρόκληση που έχει αντιμετωπίσει ο Ερντογάν από τις διαδηλώσεις στο Πάρκο Γκεζί. Αν και είναι αποδυναμωμένος, είναι ακόμα πρόεδρος, με τεράστιους πόρους και ένα κράτος που παραμένει συνδεδεμένο σε αυτόν. Το να υποτιμήσει τον Ερντογάν ενώ απειλείται είναι ένα λάθος που η πολιτική αντιπολίτευση στην Τουρκία θα ήταν καλύτερα να αποφύγει» καταλήγει η ανάλυση.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/stratfor-analese-yiati-tha-kanei-lathos-opoios-epotimesei-ton-erntoyan_gr_5ca7bcede4b047edf95a522f?utm_hp_ref=gr-homepage
6/4/2019
3.
Οι τέσσερις προκλήσεις του Erdogan.
Η προεκλογική εκστρατεία του Τούρκου προέδρου Recep Tayyip Erdogan, ήταν μια vintage προεκλογική εκστρατεία του ΑΚΡ: έπαιξε ένα εθνικιστικό προφίλ, έκρυψε τις οικονομικές πραγματικότητες με δημιουργικά λογιστικά και καλλωπιστικά μέτρα, εξίσωσε τα χαμηλά επιτόκια (ξανά) με τον χαμηλό πληθωρισμό, κατηγόρησε τους ξένους ότι αποδυναμώνουν το νόμισμα, απείλησε την αντιπολίτευση, συνέχισε την καταστολή της ελευθερίας του λόγου και της διαφωνίας, προειδοποίησε την Δύση για Ισλαμοφοβία, και χαρακτήρισε τρεις ηγέτες της ΕΕ -Federica Mogherini, Johannes Hahn, Kati Piri- "εχθρούς του Ισλάμ”. Παρά την σε τεράστιο βαθμό άδικη προεκλογική εκστρατεία που ευνόησε το κυβερνών κόμμα, τα αποτελέσματα συνιστούν μια ξεκάθαρη νίκη για την αντιπολίτευση. Το ΑΚΡ έχασε έναν απροσδόκητα μεγάλο βαθμό δήμων, μεταξύ των οποίων και η Άγκυρα. Σε εθνικό επίπεδο, η συμμαχία AKP-MHP συγκέντρωσε το 51,6% των ψήφων και θα διοικεί το 56% περίπου όλων των δήμων. Αλλά οι συνολικοί αριθμοί δεν μπορούν να κρύψουν το μήνυμα απογοήτευσης για την εθνική ηγεσία της Τουρκίας: σταθμισμένα με βάση την οικονομία τους σημασία (συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινούπολης), τα μεγάλα αστικά κέντρα που πέρασαν στα χέρια της αντιπολίτευσης, αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 60% του εθνικού ΑΕΠ.
Αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα θα προκαλέσουν πολλές αναλύσεις και προτάσεις. Ήδη, δύο μηνύματα είναι αυτά που ακούγονται δυνατά και καθαρά: οι κακές οικονομικές πολιτικές έχουν προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια στον τουρκικό λαό, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τις δημοτικές εκλογές για να κατηγορήσει τον πρόεδρό του και για το στυλ και για την ουσία. Η απογοήτευση είναι πολύ προσωπική -η Κωνσταντινούπολη είναι κεντρικής σημασίας στην πολιτική καριέρα του Erdogan. Τον θυμάμαι στην πρώτη μου συνέντευξη που του έχω πάρει, σε ένα δείπνο το 1997, όταν ήταν δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης. Μιλούσε με πάθος για την βελτίωση της ζωής των συνανθρώπων του Κωνσταντινουπολιτών. Σε διαδοχικές συναντήσεις στο διάστημα 2007-2011, ο Erdogan -πρωθυπουργός τότε- συχνά ανακαλούσε στη μνήμη του τα επιτεύγματά του ως δήμαρχος.
Η διαμάχη για τα αμφισβητούμενα εκλογικά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινούπολης, δεν έχει τελειώσει. Το εκτελεστικό σώμα μπορεί ακόμη να τα αναγνωρίσει, να τα αμφισβητήσει στο δικαστήριο ή ακόμη και να ακυρώσει κάποια από αυτά. Μπορεί επίσης να μειώσει τους δήμους που έχει η αντιπολίτευση μέσω διοικητικών μέτρων αναφορικά με τις διαδικασίες. Η αντιπροσωπεία παρατηρητών του Συμβουλίου της Ευρώπης δήλωσε: αυτές οι εκλογές είναι μια ευκαιρία για την πλήρη αποκατάσταση της αρχής της άμεσης δημοκρατικής εντολής στην Τουρκία”. Ό,τι και να συμβεί, αυτές και εκλογές δεν υποχρεώνουν τον πρόεδρο να αλλάξει τις πολιτικές του ή τη συμπεριφορά του. Αλλά χωρίς να αναμένονται εκλογές στη χώρα για άλλα τέσσερα χρόνια (τουλάχιστον), δεν έχει μείνει κανείς για να κατηγορηθεί για τα προβλήματα της Τουρκίας.
Ας περιορίσουμε τα δεδομένα στα απολύτως απαραίτητα: ο Πρόεδρος της Τουρκίας αντιμετωπίζει τέσσερις σημαντικές και αλληλένδετες προκλήσεις.
Η οικονομία έρχεται πρώτη. Με την τρέχουσα οικονομική ύφεση, ένα χρέος σε ξένο νόμισμα που δεν εξυπηρετείται, την τουρκική λίρα υπό πίεση, τις χρεοκοπίες να αυξάνονται, τα εγχώρια αποθέματα να διατηρούνται σε ξένο νόμισμα και την φυγή των κεφαλαίων, απαιτούνται μέτρα επειγόντως.
Αυτή η έντονη οικονομική κρίση είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό-τροφοδοτούμενη: η πολιτική χαμηλών επιτοκίων δεν λειτουργεί. Ο υπουργός Οικονομικών απολαμβάνει μικρής εμπιστοσύνης στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας. Τα "τρελά” projects υποδομών θα βυθίσουν την οικονομία περαιτέρω. ΟΙ διαφορές με την ΕΕ και τις ΗΠΑ -με τις οποίες η χώρα είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη στο εμπόριο, σε βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση, στις άμεσες επενδύσεις και στην τεχνολογία -είναι αυτοκαταστροφικές. Η επιλογή τώρα είναι μεταξύ του να κατηγορούμε ασταμάτητα τους Δυτικούς εταίρους της Τουρκίας ή να φτιάξουμε την οικονομία μέσω ενός προγράμματος από το ΔΝΤ, αφήνοντας παράλληλα την κεντρική τράπεζα να κάνει ελεύθερη τη δουλειά της, ανεπηρέαστη από πολιτικές παρεμβάσεις, και καθυστερώντας τα πιο τρελά projects.
Η διακυβέρνηση έρχεται δεύτερη, με μια δραματικά απλή διάγνωση: η θλιβερή κατάσταση του κράτους δικαίου στην Τουρκία καταστρέφει χιλιάδες ζωές, όπως και τη διεθνή φήμη της χώρας. Υπάρχει μια πολύ στενή πυραμίδα εξουσίας, οι κυβερνητικές αρμοδιότητες έχουν μεταφερθεί στην προεδρία, το δικαστικό σώμα και τα ΜΜΕ έχουν διαβρωθεί και η αστική κοινωνία έχει φιμωθεί. Αυτό σημαίνει ότι οι εσωτερικοί έλεγχοι και οι ισορροπίες που συνήθως εγγυώνται τη διεθνή οικονομική και πολιτική αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό, έχουν χαθεί.
Πολιτικά υποκινούμενες δίκες εναντίον διεθνώς αναγνωρισμένων προσωπικοτήτων και οργανισμών, έχουν πλήξει κάποια από τα καλύτερα ταλέντα της χώρας, καταστρέφοντας την φήμη της στο εξωτερικό. Είναι πλέον καιρός οι δικαστικές αρχές να πάρουν τις απαραίτητες αποφάσεις και να απορρίπτουν τις κατηγορίες και τις προληπτικές συλλήψεις με βάση μηδενικά και να απελευθερώσει όλους τους ενδιαφερόμενους. Η Τουρκία θα είναι απείρως καλύτερα με μια ελεύθερη και ζωντανή κοινωνία των πολιτών. Με μια επιστροφή σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο κράτους δικαίου, τα "παγωμένα projects” όπως ο εκσυγχρονισμός της τελωνειακής ένωσης ΕΕ-Τουρκίας ίσως γίνουν και πάλι ενεργά και οι επενδυτές αποκτήσουν μια πιο θετική άποψη.
Όσον αφορά στην άμυνα -ένα θέμα που έχω αναλύσει προσφάτως από μια μακροπρόθεσμη οπτική του ΝΑΤΟ- η Τουρκία έχει φτάσει σε ένα αδιέξοδο. Για να το θέσουμε απλά, η επιλογή είναι είτε να αφήσει τη συμφωνία με τη Μόσχα για τους πυραύλους S-400 ή να γίνει ένας εταίρος του ΝΑΤΟ β΄ κατηγορίας. Η φιλοδοξία της Τουρκίας να γίνει μια ανεξάρτητη στρατιωτική δύναμη είναι νόμιμη, αλλά αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί με την παραμονή στη Βορειοατλαντική Συμμαχία ενώ παράλληλα ενεργεί εναντίον της. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε ότι τα άλλα 12 κράτη του ΝΑΤΟ που αγοράζουν F-35s θα αποδεχθούν το ότι τα μαχητικά stealth της Τουρκίας θα λειτουργούν σε καθημερινή βάση υπό το βλέμμα των ρωσικών συστημάτων ραντάρ. Παρά τις πολιτικές τάσεις της Άγκυρας, τα πυραυλικά συστήματα S-400 και τα μαχητικά F-35 δεν μπορούν να συνυπάρξουν στην τουρκική αεροπορία.
Σε ό,τι αφορά στη Συρία, η πολιτική στάση της Τουρκίας είναι εύθραυστη. Η ανάγκη για ασφάλεια κατά μήκος των νότιων συνόρων της χώρας είναι πλήρως κατανοητή από τους δυτικούς της εταίρους. Υπάρχουν διαθέσιμες πολιτικό-στρατιωτικές λύσεις. Ωστόσο ο πειρασμός για την Άγκυρα να ξεκινήσει μια νέα στρατιωτική εισβολή, για παράδειγμα στο Manbij ή στο Tell Abiad, είναι πιθανώς υψηλός, εν μη τι άλλο για να απομακρύνει την προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματα. Μια τέτοια επιχείρηση θα ήταν κοστοβόρα και μικρόπνοη, ακόμη και αν η Μόσχα πειστεί να την αφήσει να προχωρήσει.
Η καλύτερη επιλογή θα ήταν να χρησιμοποιηθεί η περιφερειακή θέση της Τουρκίας για να βοηθήσει ώστε να φέρει τη συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προκειμένου να προωθηθεί μια ισορροπημένη πολιτική λύση στον πόλεμο. Η Μόσχα και η Τεχεράνη θα δουν ασφαλώς διαφορετικά τα πράγματα και θα σταθμίσουν αναλόγως την Άγκυρα. Σύμφωνα με την προηγούμενη υπόθεση, η Τουρκία θα αποτελέσει μέρος της λύσης, ενώ με βάση την τελευταία, θα γίνει ο εκτελεστής της ρωσικής πολιτικής.
Οι απαντήσεις που θα δώσει ο πρόεδρος σε αυτές τις τέσσερις προκλήσεις, θα διαμορφώσουν το μέλλον της Τουρκίας. Συνιστούν επίσης μεγάλες ευκαιρίες για τη Δημοκρατία της Τουρκίας στη διάρκεια της τετραετίας πριν από την εκατονταετηρίδα της. Είναι τώρα προφανές ότι η πλειοψηφία των Τούρκων θα υποστηρίξει προφανώς την επιδίωξη τέτοιων ευκαιριών.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:
https://carnegieeurope.eu/strategiceurope/78779?lang=en
Του Marc Pierini
https://www.capital.gr/carnegieeurope-eu/3352791/oi-tesseris-prokliseis-tou-erdogan?fbclid=IwAR33aoAl4Eosf9k86GEbhihuAAfO20JhKiPwYZecB7PdwHCHyrTju1k9ED0
4/4/2019
4.
"Αγκάθια" για τον Ερντογάν οικονομία και Κούρδοι.
Μια νίκη που βιώνεται ως συντριβή. Μια ρωγμή στην εικόνα του Ταγίπ Ερντογάν ως πολιτικώς άτρωτου. Και κυρίως: ένα στραβοπάτημα τη χειρότερη στιγμή, όταν η Τουρκία θα πρέπει να αναμετρηθεί με τις εκκρεμότητες της "επόμενης μέρας".
Οι δημοτικές εκλογές έκλεισαν μια πενταετία αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων στη γείτονα και εγκαινίασαν μια περίοδο κατά την οποία ο ισχυρός άνδρας της Άγκυρας θα συνεχίσει απερίσπαστος την πορεία του προς το ορόσημο του 1923: χρονιά κατά την οποία ολοκληρώνεται η τρέχουσα προεδρική θητεία του και συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Στους ανησυχούντες οπαδούς του τόνιζε όλη αυτή την εβδομάδα ότι το κυβερνών κόμμα διατηρεί την πρώτη θέση, ενώ οι αντίπαλοί του είναι αδύναμοι. Εκ πρώτης όψεως έχει δίκιο. Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) εξακολουθεί να ελέγχει την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των δήμων, ενώ στο επίπεδο της λαϊκής ψήφου πρώτευσε με ποσοστό άνω του 44%, στο οποίο θα πρέπει να προστεθεί και το 7% του συμμάχου Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης.
Χωρίς το "έπαθλο"
Όμως η άλλη όψη των πραγμάτων συνίσταται στο ότι το "μέγα έπαθλο" των δημοτικών εκλογών έφυγε από τα χέρια των κυβερνώντων, ενώ η αντιπολίτευση για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έδειξε να βρίσκει το βήμα της.
Από τους έξι μεγαλύτερους μητροπολιτικούς δήμους της Τουρκίας το ΑΚΡ ελέγχει πλέον μόνο την Προύσα. Η πρωτεύουσα Άγκυρα κατακτήθηκε από τον Μανσούρ Γιαβάς με σχετικά άνετη διαφορά δυόμισι ποσοστιαίων μονάδων. Η Σμύρνη παρέμεινε προπύργιο του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP), με διαφορά 20 μονάδων. Στην Αττάλεια και τα Άδανα σημειώθηκε ανατροπή εις βάρος των κυβερνώντων. Και το χειρότερο: η Κωνσταντινούπολη των 10,5 εκατ. εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, η πόλη που αποτελεί την οικονομική πρωτεύουσα της χώρας και από τον δήμο της οποίας ξεκίνησε το 1994 η προσωπική άνοδος του Ερντογάν προς την εξουσία χάθηκε από τον πρώην πρωθυπουργό και έμπιστο του προέδρου, Μπιναλί Γιντιρίμ, με οριακή διαφορά περίπου 20.000 ψήφων. Η επιλογή από το CHP υποψηφίων με αυτοδιοικητική πείρα και πρόσβαση στο συντηρητικό ακροατήριο αποδείχθηκε συνταγή επιτυχίας.
Μίνι ανακαταμέτρηση
Είναι αξιοπερίεργο να βλέπει κανείς το ΑΚΡ να καταγγέλλει νοθεία εις βάρος του, όταν το σύνολο του κρατικού μηχανισμού και τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης δουλεύουν υπέρ της παράταξης του προέδρου, η οποία βαρύνεται με ουκ ολίγες υποψίες εκλογικών παρατυπιών τόσο κατά το πρόσφατο παρελθόν, όσο και στην αναμέτρηση της Κυριακής, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις κουρδικές επαρχίες.
Η διεξαγόμενη επανακαταμέτρηση των ακύρων σε 15 από τις 39 περιφέρειες της Κωνσταντινούπολης και του συνόλου των ψηφοδελτίων σε άλλες 3 ρίχνει μια σκιά αβεβαιότητας στη νίκη του Εκρέμ Ιμάμογλου, χωρίς ωστόσο να έχει οδηγήσει ως τώρα σε ανατροπή του αποτελέσματος. Είναι πάντως βέβαιο ότι οι κυβερνώντες θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να κάνουν δύσκολη τη θητεία των νέων δημάρχων.
Αλλάζει το παιχνίδι
Όμως οι δύο μεγαλύτεροι μητροπολιτικοί δήμοι έχουν ετήσιο προϋπολογισμό 32,6 δισ. λιρών και είναι σε θέση να αλλάξουν τους όρους με τους οποίους παίζεται το επιχειρηματικό και μιντιακό παιχνίδι – αλλά και να ξεσκονίσουν τις ποικίλες χρηματοδοτήσεις θρησκευτικών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων ελεγχόμενων από τον υιό Ερντογάν.
Ο σκληρός θεσμικός πυρήνας του κράτους, όπως εκφράζεται από την Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή, μοιάζει αποφασισμένος να θέσει όρια στην επιδιωκόμενη μονοκρατορία του Ερντογάν – ομοίως και οι ψηφοφόροι.
Η ειρωνεία του πράγματος έγκειται στο ότι ο Τούρκος πρόεδρος πραγματοποίησε περισσότερες από εκατό προεκλογικές εμφανίσεις, σε μία καμπάνια η οποία πλειοδοτούσε σε αντιδυτικές αιχμές έβαζε στο επίκεντρο όχι τη σοβούσα οικονομική κρίση, αλλά τους "εθνικούς κινδύνους". Τώρα βρίσκει μπροστά του και τα δύο.
Το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών επέλεξε να κατεβάσει υποψήφιους μόνο στα παραδοσιακά προπύργιά του, πριμοδοτώντας στην υπόλοιπη χώρα το CHP. Η πρωτοφανής αυτή συμμαχία κεμαλιστών και Κούρδων υπήρξε καταλυτική.
Ευάλωτη η Τουρκία στις αμερικανικές πιέσεις
Ο αμερικανικός παράγοντας δεν περίμενε καν την καταμέτρηση για να δράσει. Η αναστολή των εργασιών συμπαραγωγής των μαχητικών F-35 και, ακόμη περισσότερο, οι μύδροι του Αμερικανού αντιπροέδρου κατά τους εορτασμούς των 70 χρόνων του ΝΑΤΟ στη Ουάσινγκτον, προκάλεσαν αμέσως κραδασμούς στην αγορά συναλλάγματος.
Ο Μάικλ Πενς κάλεσε την Τουρκία να αποφύγει "παράτολμες ενέργειες", εν προκειμένω την προμήθεια των ρωσικών συστημάτων S-400, ούτως ώστε να μη διακινδυνεύσει τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ. Την ώρα, πάντως, ο επικεφαλής του Πενταγώνου, Πάτρικ Σάναχαν, εξέπεμπε περισσότερο καθησυχαστικά μηνύματα, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι τα προβλήματα με την Τουρκία θα ξεπεραστούν στις εντατικές επαφές που έχουν αυτό το διάστημα οι δύο πλευρές (και με δέλεαρ την αμερικανική αντιπροσφορά για παροχή συστημάτων Patriot).
Όμως ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επέμενε ότι η παράδοση των S-400 είναι "κλεισμένη υπόθεση". Η τουρκική πλευρά δεν έχει τρόπο να υποχωρήσει ευσχήμως, χωρίς να χάσει την ελευθερία κινήσεων που επιδιώκει, την αξιοπιστία του έναντι των Ρώσων συνομιλητών, αλλά και τη δυνατότητα μόχλευσης των εξελίξεων στην αυριανή Συρία – όπου, μεταξύ άλλων, Μόσχα και Δαμασκός απειλούν να εκκαθαρίσουν την ανταρτοκρατούμενη επαρχία της Ίντλιμπ, προς βλάβη όχι μόνο του γοήτρου αλλά και της ασφάλειας της Τουρκίας.
Η "αχίλλειος πτέρνα"
Σε πρώτη φάση, πάντως, η τουρκική "αχίλλειος πτέρνα" είναι η οικονομία. Η συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 1,6% και 2,4% αντιστοίχως τα δύο τελευταία τρίμηνα του 2018, η εκτόξευση του πληθωρισμού στο 20% και της ανεργίας επισήμως στο 13,5%, η διαρκής υποχώρηση της λίρας, το προεκλογικό ροκάνισμα συναλλαγματικών αποθεμάτων για να στηριχθεί το νόμισμα, η υποχρεωτική αύξηση των επιτοκίων από την κεντρική τράπεζα στο 24% ύστερα από μια δεκαετία τεχνητά φθηνού δανεισμού δίνει τέλος στην τουρκική "φούσκα" και αφήνει την γείτονα εκτεθειμένη σε κάθε πίεση που μπορούν να ασκήσουν οι κυρίαρχες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος ΗΠΑ.
Ο Ερντογάν που μεσουράνησε ως εγγυητής ευημερίας και εσωτερικής ειρήνης θα πρέπει επειγόντως να "επανεφεύρει" για άλλη μία φορά τον εαυτό του. Όμως η μέθη της εξουσίας, ο εναγκαλισμός με τους εθνικιστές και οι γεωπολιτικές ακροβασίες στις οποίες έχει επιδοθεί δυσκολεύουν το εγχείρημα.
Του Κώστα Ράπτη
https://www.capital.gr/diethni/3353014/
-agkathia-gia-ton-erntogan-oikonomia-kai-kourdoi
6/4/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
6/4/2019. Α.Αποστολόπουλος:Ο ανεξέλεγκτος Ερντογάν
και οι εγχώριοι σημαιοφόροι της εξάρτησης.
https://slpress.gr/ethnika/o-anexelegktos-erntogan
-kai-oi-egchorioi-simaioforoi-tis-exartisis/
watch?time_continue=4&v=YaG3bOov57M
Ποιος είναι τελικά ο κ.Ταγίπ Ερντογάν; Τι θέλει να πετύχει για τον ίδιο και την χώρα του; Ποιες οι πραγματικές του φιλοδοξίες και πόσο έχουν επηρεαστεί από την αλαζονεία; Πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει για την Ελλάδα και που θα καταλήξουν οι συγκρουσιακές επιλογές του ακόμη και με τις ΗΠΑ;
Στο στούντιο του Militaire.gr ο άνθρωπος που από το 1994 τον παρακολουθεί με τρόπο επιστημονικό μας τον αποκαλύπτει. Ο καλεσμένος του Militaire.gr έχει πολλές επιστημονικές ιδιότητες. Ο Δρ Δημήτρης Σταθακόπουλος υπηρετεί πρώτα απ΄ όλα τη νομική επιστήμη με μεγάλη επιτυχία, αλλά είναι και Οθωμανολόγος με γνώσεις που θα σας εκπλήξουν όταν τον ακούσετε. Παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια τις κινήσεις του Ερντογάν και είναι εκείνος που είχε προβλέψει ότι ο Τούρκος πρόεδρος θα άφηνε ελεύθερους τους δύο στρατιωτικούς μας τον Δεκαπενταύγουστο! Το είχε πει δημόσια πολύ πριν. Εξηγεί πως είχε κάνει την επιτυχημένη πρόβλεψη που στηριζόταν στη γνώση κι όχι …στ΄ άστρα.
Η συνέντευξη του κ.Σταθακόπουλου έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς η συζήτηση επεκτείνεται στην Τουρκία και στην Ελλάδα, όχι μόνο του παρόντος αλλά και του παρελθόντος.
https://www.militaire.gr/quot-aytos-einai-o-tagip-erntogan-quot
-o-anthropos-poy-ton-parakoloythei-apo-to-1994-mas-ton-apokalyptei/
6/4/2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Ο χαρακτήρας του Ερντογάν. Μια σκιαγράφηση...
Ένα profiling του Ερντογάν.
Δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά παρακολουθώντας τον Πρόεδρο της γείτονος, θα προσπαθήσω να κάνω μιά σύντομη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του, σύμφωνα με τα όσα βλέπω, ήδη από τις 27 Μαρτίου 1994 που εκλέχθηκε Δήμαρχος μέχρι σήμερα που είναι catch-all Leader / Sultano-President ( sic ).
Δείχνει ιδεαλιστής και με πρακτικό πνεύμα. Εύστροφος και δραστήριος, δεν αφήνει τίποτα ανεκμετάλλευτο και διαρκώς είναι απασχολημένος με το πολιτικό προφίλ του.
Η δημιουργικότητά του αναζητά σε μόνιμη βάση τρόπους έκφρασης. Δεν ανέχεται περιορισμούς και απαγορεύσεις, γι’ αυτό προτιμά να εργάζεται μόνος.
Η οξυδέρκεια και το ισχυρό ένστικτό του, τον κρατούν μακριά από επιζήμιες επιρροές, ενώ παράλληλα ( εκ του αποτελέσματος ) τον οδηγούν σε σωστές αποφάσεις που τον συμφέρουν. Δηλαδή του βγαίνουν επί 25 χρόνια όλα τα σχέδιά του.
Είναι τελειομανής, υπεύθυνος και επιμελής, ωστόσο, συχνά αναλαμβάνει περισσότερα απ’ όσα έχει τη δυνατότητα να διεκπεραιώσει, π.χ: να γίνει ηγέτης της uma των μουσουλμάνων της γης και συγχρόνως αυτόνομος αλλά συνεργαζόμενος κατά το δοκούν με Δύση - Ανατολή- Ρωσία.
Στις κοινωνικές επαφές και την προσωπική του ζωή είναι ευθύς (όσο μπορεί να είναι ένας συγκεντρωτικός πολιτικός της δικής του λογικής).
Με το αλά τούρκα χιούμορ του, γοητεύει το κοινό του ( ίσως και άλλους), το οποίο πείθει για τις απόψεις, ή τις ιδέες του. Οι αντίπαλοί του δεν πείθονται , έστω και εάν για δικό του συμφέρον, τους δήλωνε πως έγινε ” Κεμαλιστής”.
Η ανυπομονησία και η υπερβολική αυστηρότητα/ ισλαμικός συντηρητισμός που εκδηλώνει κατά καιρούς, σαφώς βλάπτουν την εικόνα του εσωτερικά και ενίοτε σε Δύση και Ανατολή, αναλόγως των συμφερόντων των τρίτων.
Στα νιάτα του, ήταν πολύ ενεργητικός στην επαγγελματική και προσωπική του ζωή. Μετά τα 55 του, δηλ. την τελευταία 10ετία, ( σήμερα 65 ετών ) αποκλειστικός στόχος του είναι η μεγαλύτερη δυνατή οικονομική και συναισθηματική ασφάλεια, μη αντέχοντας τη μονοτονία, ελπίζοντας στην υστεροφημία του που κάποια στιγμή θα αντικαταστήσει τα πορτραίτα του Κεμάλ.
Πάντα επεδίωκε και συνεχίζει να συναναστρέφεται δραστήριους ανθρώπους με ποικίλα πνευματικά και πρακτικά ενδιαφέροντα επί παντός επιστητού.
*Πιθανολόγηση: Θα μείνει στην ιστορία. Ως ηγέτης ή ως Ηρόστρατος της χώρας του δεν γνωρίζω, πάντως ως σημείο αναφοράς θα μείνει.
Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος
Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου - Οθωμανολόγος
Ο Δημήτρης Σταθακόπουλος είναι μέλος του Δ.Σ του Ομίλου Απογόνων Αγωνιστών 1821 και ιστορικών γενών της Ελλάδος. Δρας Παντείου Πανεπιστημίου ( Οθωμανική Κοινωνία –ιστορία και πολιτισμός ) Συνεργάτης του Εργαστηρίου Τουρκικών και Ευρασιατικών Μελετών ( ΕΤΕΜ ) του Παν.Πειραιά (ΠΑ.ΠΕΙ) Δικηγόρου παρ’Αρείω Πάγω. Διπλωματούχου Βυζαντινής Μουσικής.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/o-charakteras-toe-erntoyan-mia-skiayrafese_gr_5c9e48b2e4b00ba6327c5980
30/03/2019
2.
Stratfor- ανάλυση: Γιατί θα κάνει λάθος όποιος υποτιμήσει τον Ερντογάν.
Οι απώλειες και οι δυνατότητες «αντεπίθεσης» του Τούρκου προέδρου.
«Γιατί η τουρκική αντιπολίτευση δεν θα έπρεπε να υποτιμά τον Ερντογάν» είναι ο τίτλος ανάλυσης της Stratfor, στον απόηχο των δημοτικών εκλογών στη γείτονα, όπου το κόμμα του Τούρκου προέδρου έχασε την Άγκυρα, την Κωνσταντινούπολη και άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, πυροδοτώντας σενάρια περί αποδυνάμωσής του.
Όπως σημειώνεται στην ανάλυση, ο Ερντογάν βρίσκεται μπροστά σε έναν δύσκολο δρόμο, καθώς θα πρέπει να διαχειριστεί την «πολιτική διάβρωση» στη βάση της δύναμής του, ενώ η επικέντρωση στα αποτελέσματα των εκλογών απειλεί να αποσπάσει την προσοχή από πιεστικά προβλήματα όπως η πορεία της τουρκικής οικονομίας. Ωστόσο, ακόμα και έτσι, όπως υπογραμμίζεται, ο Τούρκος πρόεδρος εξακολουθεί να διαθέτει μεγάλη δύναμη – και, αν και με απώλειες, παραμένει ισχυρός.
Κατά κανόνα οι δημοτικές εκλογές στην Τουρκία δεν παρουσίαζαν μεγάλο διεθνές ενδιαφέρον στο παρελθόν, ωστόσο ο Ερντογάν επέλεξε να δώσει μεγαλύτερη έμφαση φέτος, παρουσιάζοντας το αποτέλεσμά τους ως ζωτικής σημασίας για την «επιβίωση και συνέχεια της Τουρκίας».
«Με αυτόν τον τρόπο, πρακτικά ρώτησε πρακτικά τους ψηφοφόρους εάν εγκρίνουν τον ίδιο και το κόμμα του. Στο παρελθόν, οι ψηφοφόροι επέλεγαν το ΑΚΡ για να διοικεί τις πόλεις και τις γειτονιές τους επειδή θεωρούσαν τους υποψηφίους του ως ικανούς τοπικούς κυβερνήτες πάνω από όλα. Αλλά με τη δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση να αυξάνεται, λόγω του αυξανόμενου πληθωρισμού, της ανόδου της ανεργίας και μιας πολύ αποδυναμωμένης οικονομίας, ο Ερντογάν αποφάσισε να διεξάγει μια πολύ πολωτική καμπάνια για να διατηρήσει το ΑΚΡ στην εξουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ήταν λάθος. Οι επόμενες τουρκικές εκλογές είναι το 2023. Αυτό ίσως να είναι το καλύτερο νέο για τον Ερντογάν και το ΑΚΡ».
Οι απώλειες
Το αντιπολιτευόμενο CHP κέρδισε στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, διατήρησε τη Σμύρνη και πήρε επίσης την Αττάλεια, τα Άδανα και άλλα μεγάλα μητροπολιτικά κέντρα, η απώλεια των οποίων είναι μεγάλο πρόβλημα για το ΑΚΡ και τον Ερντογάν, καθώς ο έλεγχός τους είναι κομβικής σημασίας για το «ερντογανικό» πελατειακό σύστημα, που ανταμείβει τους φίλους της κυβέρνησης: Οι δήμοι εκδίδουν, μεταξύ άλλων, οικοδομικές άδειες και άδειες λειτουργίας επιχειρήσεων. Επιπλέον, το ΑΚΡ βασιζόταν στις τοπικές κυβερνήσεις για να διανέμει πόρους και να κάνει χάρες στους ψηφοφόρους, δημιουργώντας μια ισχυρή εκλογική βάση, θολώνοντας τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του κράτους και του κυβερνώντος κόμματος. Από αυτή την άποψη, σύμφωνα με την ανάλυση, πρόκειται για πλήγμα σε έναν κύκλο: Οι ψηφοφόροι και οι τοπικοί αξιωματούχοι βασίζονται στην υποστήριξη του Ερντογάν, που με τη σειρά του βασίζεται στην πολιτική τους στήριξη για να παραμείνει στην εξουσία. Επίσης, η αποδοχή της ήττας θα αποτελούσε παραδοχή αποδυνάμωσης. Ακόμα και το ΑΚΡ πήρε τις περισσότερες ψήφους, η ήττα σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα θα ενθάρρυνε αντιπολιτευόμενα κόμματα να προωθήσουν το αφήγημα πως ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι ανίκητος.
«Η μείωση της λαϊκής στήριξης σε τοπικό επίπεδο επιβεβαιώνει τις υποψίες πολλών αναλυτών πως οι αστικοί πληθυσμοί εμπιστεύονται όλο και λιγότερο το ΑΚΡ... όλη η στρατηγική του ΑΚΡ βασιζόταν στο ότι οι εκλογές είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τη δημοκρατία και ότι ο Ερντογάν ήταν ο καλύτερος για να την προστατέψει. Όσο και αν ο Ερντογάν ήθελε να είναι αυτό το καθοριστικό ζήτημα, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως τους ψηφοφόρους απασχολούσε πάνω από όλα η οικονομία».
Οι δυνατότητες «αντεπίθεσης»
Παρόλα αυτά, μέχρι τώρα το Ανώτατο Συμβούλιο Εκλογών (YSK) δεν έχει επικυρώσει τα αποτελέσματα των εκλογών. «Πόσο πιθανό είναι το YSK να επικυρώσει τις νίκες του CHP και, το σημαντικότερο, πόσο πιθανό είναι ο Γιαβάς να γίνει πραγματικά δήμαρχος της Άγκυρας και ο Ιμάμογλου δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα πιθανότατα έχει να κάνει με τη θέση του Ερντογάν- όσο περίεργο και αν είναι αυτό. Ο Ερντογάν δεν έχει επίσημα λόγο στο αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών. Πολλαπλές πηγές έχουν αναφέρει πως ο ίδιος είναι διχασμένος και οργισμένος για το αποτέλεσμα. Εάν αποδεχτεί την ήττα, ανησυχεί πως είναι θέμα χρόνου μέχρι να αμφισβητηθεί η νομιμότητα και η δημοτικότητά του. Επίσης ανησυχεί για τις προκλήσεις στη βάση της ισχύος του, εξαιτίας της πιθανής δημιουργίας ενός νέου αντιπολιτευόμενου κόμματος, από δύο πρώην συνεργάτες του, τον πρώην πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου και τον πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης (αναπληρωτή πρωθυπουργό) Αλί Μπαμπακάν».
Όπως αναφέρεται στην ανάλυση, ο Τούρκος πρόεδρος θα μπορούσε να προσπαθήσει να βρει έναν τρόπο να βγάλει άκυρα τα αποτελέσματα στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. «Ήδη τα ΜΜΕ που στηρίζουν το ΑΚΡ αμφισβητούν την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων, χαρακτηρίζοντάς τα “πραξικόπημα”. Η πολιτική αντιπολίτευση υποψιάζεται πως δεν θα επιτραπεί στους Γιαβάς και Ιμάμογλου να αναλάβουν καθήκοντα, ή, αν ανακηρυχθούν κινητές, πως η ελεγχόμενη από το ΑΚΡ Βουλή θα περάσει νόμους που θα περιορίζουν τις εξουσίες των δημάρχων. Η απώλεια των εσόδων από το πελατειακό σύστημα πιθανότατα δεν είναι το μόνο το μόνο πράγμα που ανησυχεί το ΑΚΡ: Όταν αναλάβει καθήκοντα, η αντιπολίτευση θα είναι σε θέση να ελέγξει τα βιβλία και να πραγματοποιήσει έρευνες για να εντοπίσει και να εκθέσει περιπτώσεις διαφθοράς».
Πάντως, συμπληρώνεται στην ανάλυση, το αν το CHP τελικά πάρει τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας ή όχι δεν αλλάζει το ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά για τον Ερντογάν και το ΑΚΡ: «Η διεθνής κοινότητα και η κοινή γνώμη σε μεγάλο βαθμό έχουν αποδεχτεί πως το CHP “κέρδισε”. Μια “βίαιη” ανατροπή αυτής της νίκης θα έκανε ακόμα πιο αρνητική τη σημερινή εικόνα της Τουρκίας. Ο Ερντογάν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα αποτελέσματα των εκλογών για να πει στους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς εταίρους πως η Τουρκία είναι ακόμα μια ανθεκτική δημοκρατία, παρά τις διαδεδομένες αμφιβολίες ως προς τα τελευταία έξι χρόνια. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να επιταχύνει τη μείωση της ισχύος του, καθώς θα χάσει τα μέσα να προσελκύσει υποστηρικτές». Επιπρόσθετα, σημειώνεται, η επικέντρωση στις εκλογές αποσπά την προσοχή του από πιεστικά προβλήματα, όπως η διόρθωση μιας οικονομίας που χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και η διαχείριση σημαντικών διμερών σχέσεων- ειδικά με τις ΗΠΑ, που θα μπορούσαν να επιβάλουν κυρώσεις ακόμα και το καλοκαίρι, εάν η Τουρκία προχωρήσει και αγοράσει τους S-400 από τη Ρωσία.
«Δεν τίθεται θέμα, οι απώλειες στις δημοτικές εκλογές αποτελούν την πιο σημαντική πολιτική πρόκληση που έχει αντιμετωπίσει ο Ερντογάν από τις διαδηλώσεις στο Πάρκο Γκεζί. Αν και είναι αποδυναμωμένος, είναι ακόμα πρόεδρος, με τεράστιους πόρους και ένα κράτος που παραμένει συνδεδεμένο σε αυτόν. Το να υποτιμήσει τον Ερντογάν ενώ απειλείται είναι ένα λάθος που η πολιτική αντιπολίτευση στην Τουρκία θα ήταν καλύτερα να αποφύγει» καταλήγει η ανάλυση.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/stratfor-analese-yiati-tha-kanei-lathos-opoios-epotimesei-ton-erntoyan_gr_5ca7bcede4b047edf95a522f?utm_hp_ref=gr-homepage
6/4/2019
3.
Οι τέσσερις προκλήσεις του Erdogan.
Η προεκλογική εκστρατεία του Τούρκου προέδρου Recep Tayyip Erdogan, ήταν μια vintage προεκλογική εκστρατεία του ΑΚΡ: έπαιξε ένα εθνικιστικό προφίλ, έκρυψε τις οικονομικές πραγματικότητες με δημιουργικά λογιστικά και καλλωπιστικά μέτρα, εξίσωσε τα χαμηλά επιτόκια (ξανά) με τον χαμηλό πληθωρισμό, κατηγόρησε τους ξένους ότι αποδυναμώνουν το νόμισμα, απείλησε την αντιπολίτευση, συνέχισε την καταστολή της ελευθερίας του λόγου και της διαφωνίας, προειδοποίησε την Δύση για Ισλαμοφοβία, και χαρακτήρισε τρεις ηγέτες της ΕΕ -Federica Mogherini, Johannes Hahn, Kati Piri- "εχθρούς του Ισλάμ”. Παρά την σε τεράστιο βαθμό άδικη προεκλογική εκστρατεία που ευνόησε το κυβερνών κόμμα, τα αποτελέσματα συνιστούν μια ξεκάθαρη νίκη για την αντιπολίτευση. Το ΑΚΡ έχασε έναν απροσδόκητα μεγάλο βαθμό δήμων, μεταξύ των οποίων και η Άγκυρα. Σε εθνικό επίπεδο, η συμμαχία AKP-MHP συγκέντρωσε το 51,6% των ψήφων και θα διοικεί το 56% περίπου όλων των δήμων. Αλλά οι συνολικοί αριθμοί δεν μπορούν να κρύψουν το μήνυμα απογοήτευσης για την εθνική ηγεσία της Τουρκίας: σταθμισμένα με βάση την οικονομία τους σημασία (συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινούπολης), τα μεγάλα αστικά κέντρα που πέρασαν στα χέρια της αντιπολίτευσης, αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 60% του εθνικού ΑΕΠ.
Αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα θα προκαλέσουν πολλές αναλύσεις και προτάσεις. Ήδη, δύο μηνύματα είναι αυτά που ακούγονται δυνατά και καθαρά: οι κακές οικονομικές πολιτικές έχουν προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια στον τουρκικό λαό, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τις δημοτικές εκλογές για να κατηγορήσει τον πρόεδρό του και για το στυλ και για την ουσία. Η απογοήτευση είναι πολύ προσωπική -η Κωνσταντινούπολη είναι κεντρικής σημασίας στην πολιτική καριέρα του Erdogan. Τον θυμάμαι στην πρώτη μου συνέντευξη που του έχω πάρει, σε ένα δείπνο το 1997, όταν ήταν δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης. Μιλούσε με πάθος για την βελτίωση της ζωής των συνανθρώπων του Κωνσταντινουπολιτών. Σε διαδοχικές συναντήσεις στο διάστημα 2007-2011, ο Erdogan -πρωθυπουργός τότε- συχνά ανακαλούσε στη μνήμη του τα επιτεύγματά του ως δήμαρχος.
Η διαμάχη για τα αμφισβητούμενα εκλογικά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης και της Κωνσταντινούπολης, δεν έχει τελειώσει. Το εκτελεστικό σώμα μπορεί ακόμη να τα αναγνωρίσει, να τα αμφισβητήσει στο δικαστήριο ή ακόμη και να ακυρώσει κάποια από αυτά. Μπορεί επίσης να μειώσει τους δήμους που έχει η αντιπολίτευση μέσω διοικητικών μέτρων αναφορικά με τις διαδικασίες. Η αντιπροσωπεία παρατηρητών του Συμβουλίου της Ευρώπης δήλωσε: αυτές οι εκλογές είναι μια ευκαιρία για την πλήρη αποκατάσταση της αρχής της άμεσης δημοκρατικής εντολής στην Τουρκία”. Ό,τι και να συμβεί, αυτές και εκλογές δεν υποχρεώνουν τον πρόεδρο να αλλάξει τις πολιτικές του ή τη συμπεριφορά του. Αλλά χωρίς να αναμένονται εκλογές στη χώρα για άλλα τέσσερα χρόνια (τουλάχιστον), δεν έχει μείνει κανείς για να κατηγορηθεί για τα προβλήματα της Τουρκίας.
Ας περιορίσουμε τα δεδομένα στα απολύτως απαραίτητα: ο Πρόεδρος της Τουρκίας αντιμετωπίζει τέσσερις σημαντικές και αλληλένδετες προκλήσεις.
Η οικονομία έρχεται πρώτη. Με την τρέχουσα οικονομική ύφεση, ένα χρέος σε ξένο νόμισμα που δεν εξυπηρετείται, την τουρκική λίρα υπό πίεση, τις χρεοκοπίες να αυξάνονται, τα εγχώρια αποθέματα να διατηρούνται σε ξένο νόμισμα και την φυγή των κεφαλαίων, απαιτούνται μέτρα επειγόντως.
Αυτή η έντονη οικονομική κρίση είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό-τροφοδοτούμενη: η πολιτική χαμηλών επιτοκίων δεν λειτουργεί. Ο υπουργός Οικονομικών απολαμβάνει μικρής εμπιστοσύνης στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας. Τα "τρελά” projects υποδομών θα βυθίσουν την οικονομία περαιτέρω. ΟΙ διαφορές με την ΕΕ και τις ΗΠΑ -με τις οποίες η χώρα είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη στο εμπόριο, σε βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση, στις άμεσες επενδύσεις και στην τεχνολογία -είναι αυτοκαταστροφικές. Η επιλογή τώρα είναι μεταξύ του να κατηγορούμε ασταμάτητα τους Δυτικούς εταίρους της Τουρκίας ή να φτιάξουμε την οικονομία μέσω ενός προγράμματος από το ΔΝΤ, αφήνοντας παράλληλα την κεντρική τράπεζα να κάνει ελεύθερη τη δουλειά της, ανεπηρέαστη από πολιτικές παρεμβάσεις, και καθυστερώντας τα πιο τρελά projects.
Η διακυβέρνηση έρχεται δεύτερη, με μια δραματικά απλή διάγνωση: η θλιβερή κατάσταση του κράτους δικαίου στην Τουρκία καταστρέφει χιλιάδες ζωές, όπως και τη διεθνή φήμη της χώρας. Υπάρχει μια πολύ στενή πυραμίδα εξουσίας, οι κυβερνητικές αρμοδιότητες έχουν μεταφερθεί στην προεδρία, το δικαστικό σώμα και τα ΜΜΕ έχουν διαβρωθεί και η αστική κοινωνία έχει φιμωθεί. Αυτό σημαίνει ότι οι εσωτερικοί έλεγχοι και οι ισορροπίες που συνήθως εγγυώνται τη διεθνή οικονομική και πολιτική αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό, έχουν χαθεί.
Πολιτικά υποκινούμενες δίκες εναντίον διεθνώς αναγνωρισμένων προσωπικοτήτων και οργανισμών, έχουν πλήξει κάποια από τα καλύτερα ταλέντα της χώρας, καταστρέφοντας την φήμη της στο εξωτερικό. Είναι πλέον καιρός οι δικαστικές αρχές να πάρουν τις απαραίτητες αποφάσεις και να απορρίπτουν τις κατηγορίες και τις προληπτικές συλλήψεις με βάση μηδενικά και να απελευθερώσει όλους τους ενδιαφερόμενους. Η Τουρκία θα είναι απείρως καλύτερα με μια ελεύθερη και ζωντανή κοινωνία των πολιτών. Με μια επιστροφή σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο κράτους δικαίου, τα "παγωμένα projects” όπως ο εκσυγχρονισμός της τελωνειακής ένωσης ΕΕ-Τουρκίας ίσως γίνουν και πάλι ενεργά και οι επενδυτές αποκτήσουν μια πιο θετική άποψη.
Όσον αφορά στην άμυνα -ένα θέμα που έχω αναλύσει προσφάτως από μια μακροπρόθεσμη οπτική του ΝΑΤΟ- η Τουρκία έχει φτάσει σε ένα αδιέξοδο. Για να το θέσουμε απλά, η επιλογή είναι είτε να αφήσει τη συμφωνία με τη Μόσχα για τους πυραύλους S-400 ή να γίνει ένας εταίρος του ΝΑΤΟ β΄ κατηγορίας. Η φιλοδοξία της Τουρκίας να γίνει μια ανεξάρτητη στρατιωτική δύναμη είναι νόμιμη, αλλά αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί με την παραμονή στη Βορειοατλαντική Συμμαχία ενώ παράλληλα ενεργεί εναντίον της. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε ότι τα άλλα 12 κράτη του ΝΑΤΟ που αγοράζουν F-35s θα αποδεχθούν το ότι τα μαχητικά stealth της Τουρκίας θα λειτουργούν σε καθημερινή βάση υπό το βλέμμα των ρωσικών συστημάτων ραντάρ. Παρά τις πολιτικές τάσεις της Άγκυρας, τα πυραυλικά συστήματα S-400 και τα μαχητικά F-35 δεν μπορούν να συνυπάρξουν στην τουρκική αεροπορία.
Σε ό,τι αφορά στη Συρία, η πολιτική στάση της Τουρκίας είναι εύθραυστη. Η ανάγκη για ασφάλεια κατά μήκος των νότιων συνόρων της χώρας είναι πλήρως κατανοητή από τους δυτικούς της εταίρους. Υπάρχουν διαθέσιμες πολιτικό-στρατιωτικές λύσεις. Ωστόσο ο πειρασμός για την Άγκυρα να ξεκινήσει μια νέα στρατιωτική εισβολή, για παράδειγμα στο Manbij ή στο Tell Abiad, είναι πιθανώς υψηλός, εν μη τι άλλο για να απομακρύνει την προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματα. Μια τέτοια επιχείρηση θα ήταν κοστοβόρα και μικρόπνοη, ακόμη και αν η Μόσχα πειστεί να την αφήσει να προχωρήσει.
Η καλύτερη επιλογή θα ήταν να χρησιμοποιηθεί η περιφερειακή θέση της Τουρκίας για να βοηθήσει ώστε να φέρει τη συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προκειμένου να προωθηθεί μια ισορροπημένη πολιτική λύση στον πόλεμο. Η Μόσχα και η Τεχεράνη θα δουν ασφαλώς διαφορετικά τα πράγματα και θα σταθμίσουν αναλόγως την Άγκυρα. Σύμφωνα με την προηγούμενη υπόθεση, η Τουρκία θα αποτελέσει μέρος της λύσης, ενώ με βάση την τελευταία, θα γίνει ο εκτελεστής της ρωσικής πολιτικής.
Οι απαντήσεις που θα δώσει ο πρόεδρος σε αυτές τις τέσσερις προκλήσεις, θα διαμορφώσουν το μέλλον της Τουρκίας. Συνιστούν επίσης μεγάλες ευκαιρίες για τη Δημοκρατία της Τουρκίας στη διάρκεια της τετραετίας πριν από την εκατονταετηρίδα της. Είναι τώρα προφανές ότι η πλειοψηφία των Τούρκων θα υποστηρίξει προφανώς την επιδίωξη τέτοιων ευκαιριών.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:
https://carnegieeurope.eu/strategiceurope/78779?lang=en
Του Marc Pierini
https://www.capital.gr/carnegieeurope-eu/3352791/oi-tesseris-prokliseis-tou-erdogan?fbclid=IwAR33aoAl4Eosf9k86GEbhihuAAfO20JhKiPwYZecB7PdwHCHyrTju1k9ED0
4/4/2019
4.
"Αγκάθια" για τον Ερντογάν οικονομία και Κούρδοι.
Μια νίκη που βιώνεται ως συντριβή. Μια ρωγμή στην εικόνα του Ταγίπ Ερντογάν ως πολιτικώς άτρωτου. Και κυρίως: ένα στραβοπάτημα τη χειρότερη στιγμή, όταν η Τουρκία θα πρέπει να αναμετρηθεί με τις εκκρεμότητες της "επόμενης μέρας".
Οι δημοτικές εκλογές έκλεισαν μια πενταετία αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων στη γείτονα και εγκαινίασαν μια περίοδο κατά την οποία ο ισχυρός άνδρας της Άγκυρας θα συνεχίσει απερίσπαστος την πορεία του προς το ορόσημο του 1923: χρονιά κατά την οποία ολοκληρώνεται η τρέχουσα προεδρική θητεία του και συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Στους ανησυχούντες οπαδούς του τόνιζε όλη αυτή την εβδομάδα ότι το κυβερνών κόμμα διατηρεί την πρώτη θέση, ενώ οι αντίπαλοί του είναι αδύναμοι. Εκ πρώτης όψεως έχει δίκιο. Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) εξακολουθεί να ελέγχει την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των δήμων, ενώ στο επίπεδο της λαϊκής ψήφου πρώτευσε με ποσοστό άνω του 44%, στο οποίο θα πρέπει να προστεθεί και το 7% του συμμάχου Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης.
Χωρίς το "έπαθλο"
Όμως η άλλη όψη των πραγμάτων συνίσταται στο ότι το "μέγα έπαθλο" των δημοτικών εκλογών έφυγε από τα χέρια των κυβερνώντων, ενώ η αντιπολίτευση για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έδειξε να βρίσκει το βήμα της.
Από τους έξι μεγαλύτερους μητροπολιτικούς δήμους της Τουρκίας το ΑΚΡ ελέγχει πλέον μόνο την Προύσα. Η πρωτεύουσα Άγκυρα κατακτήθηκε από τον Μανσούρ Γιαβάς με σχετικά άνετη διαφορά δυόμισι ποσοστιαίων μονάδων. Η Σμύρνη παρέμεινε προπύργιο του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP), με διαφορά 20 μονάδων. Στην Αττάλεια και τα Άδανα σημειώθηκε ανατροπή εις βάρος των κυβερνώντων. Και το χειρότερο: η Κωνσταντινούπολη των 10,5 εκατ. εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, η πόλη που αποτελεί την οικονομική πρωτεύουσα της χώρας και από τον δήμο της οποίας ξεκίνησε το 1994 η προσωπική άνοδος του Ερντογάν προς την εξουσία χάθηκε από τον πρώην πρωθυπουργό και έμπιστο του προέδρου, Μπιναλί Γιντιρίμ, με οριακή διαφορά περίπου 20.000 ψήφων. Η επιλογή από το CHP υποψηφίων με αυτοδιοικητική πείρα και πρόσβαση στο συντηρητικό ακροατήριο αποδείχθηκε συνταγή επιτυχίας.
Μίνι ανακαταμέτρηση
Είναι αξιοπερίεργο να βλέπει κανείς το ΑΚΡ να καταγγέλλει νοθεία εις βάρος του, όταν το σύνολο του κρατικού μηχανισμού και τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης δουλεύουν υπέρ της παράταξης του προέδρου, η οποία βαρύνεται με ουκ ολίγες υποψίες εκλογικών παρατυπιών τόσο κατά το πρόσφατο παρελθόν, όσο και στην αναμέτρηση της Κυριακής, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις κουρδικές επαρχίες.
Η διεξαγόμενη επανακαταμέτρηση των ακύρων σε 15 από τις 39 περιφέρειες της Κωνσταντινούπολης και του συνόλου των ψηφοδελτίων σε άλλες 3 ρίχνει μια σκιά αβεβαιότητας στη νίκη του Εκρέμ Ιμάμογλου, χωρίς ωστόσο να έχει οδηγήσει ως τώρα σε ανατροπή του αποτελέσματος. Είναι πάντως βέβαιο ότι οι κυβερνώντες θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να κάνουν δύσκολη τη θητεία των νέων δημάρχων.
Αλλάζει το παιχνίδι
Όμως οι δύο μεγαλύτεροι μητροπολιτικοί δήμοι έχουν ετήσιο προϋπολογισμό 32,6 δισ. λιρών και είναι σε θέση να αλλάξουν τους όρους με τους οποίους παίζεται το επιχειρηματικό και μιντιακό παιχνίδι – αλλά και να ξεσκονίσουν τις ποικίλες χρηματοδοτήσεις θρησκευτικών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων ελεγχόμενων από τον υιό Ερντογάν.
Ο σκληρός θεσμικός πυρήνας του κράτους, όπως εκφράζεται από την Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή, μοιάζει αποφασισμένος να θέσει όρια στην επιδιωκόμενη μονοκρατορία του Ερντογάν – ομοίως και οι ψηφοφόροι.
Η ειρωνεία του πράγματος έγκειται στο ότι ο Τούρκος πρόεδρος πραγματοποίησε περισσότερες από εκατό προεκλογικές εμφανίσεις, σε μία καμπάνια η οποία πλειοδοτούσε σε αντιδυτικές αιχμές έβαζε στο επίκεντρο όχι τη σοβούσα οικονομική κρίση, αλλά τους "εθνικούς κινδύνους". Τώρα βρίσκει μπροστά του και τα δύο.
Το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών επέλεξε να κατεβάσει υποψήφιους μόνο στα παραδοσιακά προπύργιά του, πριμοδοτώντας στην υπόλοιπη χώρα το CHP. Η πρωτοφανής αυτή συμμαχία κεμαλιστών και Κούρδων υπήρξε καταλυτική.
Ευάλωτη η Τουρκία στις αμερικανικές πιέσεις
Ο αμερικανικός παράγοντας δεν περίμενε καν την καταμέτρηση για να δράσει. Η αναστολή των εργασιών συμπαραγωγής των μαχητικών F-35 και, ακόμη περισσότερο, οι μύδροι του Αμερικανού αντιπροέδρου κατά τους εορτασμούς των 70 χρόνων του ΝΑΤΟ στη Ουάσινγκτον, προκάλεσαν αμέσως κραδασμούς στην αγορά συναλλάγματος.
Ο Μάικλ Πενς κάλεσε την Τουρκία να αποφύγει "παράτολμες ενέργειες", εν προκειμένω την προμήθεια των ρωσικών συστημάτων S-400, ούτως ώστε να μη διακινδυνεύσει τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ. Την ώρα, πάντως, ο επικεφαλής του Πενταγώνου, Πάτρικ Σάναχαν, εξέπεμπε περισσότερο καθησυχαστικά μηνύματα, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι τα προβλήματα με την Τουρκία θα ξεπεραστούν στις εντατικές επαφές που έχουν αυτό το διάστημα οι δύο πλευρές (και με δέλεαρ την αμερικανική αντιπροσφορά για παροχή συστημάτων Patriot).
Όμως ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επέμενε ότι η παράδοση των S-400 είναι "κλεισμένη υπόθεση". Η τουρκική πλευρά δεν έχει τρόπο να υποχωρήσει ευσχήμως, χωρίς να χάσει την ελευθερία κινήσεων που επιδιώκει, την αξιοπιστία του έναντι των Ρώσων συνομιλητών, αλλά και τη δυνατότητα μόχλευσης των εξελίξεων στην αυριανή Συρία – όπου, μεταξύ άλλων, Μόσχα και Δαμασκός απειλούν να εκκαθαρίσουν την ανταρτοκρατούμενη επαρχία της Ίντλιμπ, προς βλάβη όχι μόνο του γοήτρου αλλά και της ασφάλειας της Τουρκίας.
Η "αχίλλειος πτέρνα"
Σε πρώτη φάση, πάντως, η τουρκική "αχίλλειος πτέρνα" είναι η οικονομία. Η συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 1,6% και 2,4% αντιστοίχως τα δύο τελευταία τρίμηνα του 2018, η εκτόξευση του πληθωρισμού στο 20% και της ανεργίας επισήμως στο 13,5%, η διαρκής υποχώρηση της λίρας, το προεκλογικό ροκάνισμα συναλλαγματικών αποθεμάτων για να στηριχθεί το νόμισμα, η υποχρεωτική αύξηση των επιτοκίων από την κεντρική τράπεζα στο 24% ύστερα από μια δεκαετία τεχνητά φθηνού δανεισμού δίνει τέλος στην τουρκική "φούσκα" και αφήνει την γείτονα εκτεθειμένη σε κάθε πίεση που μπορούν να ασκήσουν οι κυρίαρχες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος ΗΠΑ.
Ο Ερντογάν που μεσουράνησε ως εγγυητής ευημερίας και εσωτερικής ειρήνης θα πρέπει επειγόντως να "επανεφεύρει" για άλλη μία φορά τον εαυτό του. Όμως η μέθη της εξουσίας, ο εναγκαλισμός με τους εθνικιστές και οι γεωπολιτικές ακροβασίες στις οποίες έχει επιδοθεί δυσκολεύουν το εγχείρημα.
Του Κώστα Ράπτη
https://www.capital.gr/diethni/3353014/
-agkathia-gia-ton-erntogan-oikonomia-kai-kourdoi
6/4/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
6/4/2019. Α.Αποστολόπουλος:Ο ανεξέλεγκτος Ερντογάν
και οι εγχώριοι σημαιοφόροι της εξάρτησης.
https://slpress.gr/ethnika/o-anexelegktos-erntogan
-kai-oi-egchorioi-simaioforoi-tis-exartisis/