Το αντίτιμο της ειρήνης και η επιλογή κατευνασμού.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
Michael Rubin: «Ο Ερντογάν δεν θα διστάσει να επιτεθεί
σε ελληνικό νησί»!
Ο δημόσιος διάλογος για την ετοιμότητα των στρατιωτικών δυνάμεων για πόλεμο εντατικοποιήθηκε τελευταία, ιδιαίτερα μετά τις συνεχιζόμενες και εντεινόμενες αμφισβητήσεις όχι μόνο των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων αλλά και της εθνικής μας κυριαρχίας σε νησιά του Αιγαίου από μέρους της Τουρκίας.
Γενική αξιολόγηση της κατάστασης
Η αξιολόγηση της κατάστασης της εθνικής ασφάλειας, παρουσιάζει μια εντυπωσιακή στρατιωτική, πολιτική, τεχνολογική και οικονομική καχεξία τα τελευταία έτη της οικονομικής κρίσης.Ταυτόχρονα αποκαλύπτει τον κίνδυνο στρατιωτικής κλιμάκωσης σε πολλαπλά μέτωπα, καθώς και τους περιορισμούς της ικανότητας της τρέχουσας πολιτικής να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις και να μεγιστοποιήσει τις ευκαιρίες. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια ακραία ένταση μεταξύ της πρωτοφανούς επιθετικότητας και της στρατηγικής αδυναμίας με βαθιά δυσκολία στην επίτευξη στόχων της εθνικής ασφάλειας. Αυτή είναι μια συνάρτηση του περιορισμένου οφέλους των στρατιωτικών ενεργειών κατά βασικών εχθρών, καθώς και τα βαριά κοινωνικά και οικονομικά διόδια που συνεπάγεται ο πόλεμος και η υψηλή ευαισθησία των Ελλήνων σε απώλειες.
Πράγματι, σε γενικές γραμμές, ακόμη και μια εξαιρετική στρατιωτική νίκη δεν μεταφράζεται πάντοτε σε πολιτικά επιτεύγματα, και η αντιμετώπιση των συνεπειών της «επόμενης ημέρας» είναι συχνά ακόμη πιο περίπλοκη από τη διαχείριση των ίδιων των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Η ασυμμετρία των στόχων με τις προσδοκίες, από ένα πόλεμο (για το ελληνικό κοινό η μη απώλεια σημαίνει νίκη, ενώ οι Τούρκοι αναμένουν αποφασιστική νίκη), εκτός από τις διαφορές στους κανόνες δέσμευσης, δυσχεραίνει την επίτευξη των μεγάλων στόχων και ως εκ τούτου απαιτεί τη διατύπωση τους με συγκρατημένους όρους.
Υπάρχει επίσης μια διάσταση μεταξύ της αξιόπιστης και ισχυρής αποτροπής, η οποία ενισχύει τους αντιπάλους της Ελλάδος για έναρξη στρατιωτικής δράσης ευρείας κλίμακας δημιουργώντας προκλήσεις ασφάλειας που τοποθετούνται μέχρι στιγμής κάτω από το όριο του πολέμου. Αυτή η διάσταση συμβάλλει στην πιθανή αστάθεια σε όλα τα κύρια μέτωπα του Ελληνισμού: Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Παρά την «αποτροπή» που υπάρχει, αυτά τα μέτωπα χαρακτηρίζονται επίσης από την πιθανότητα αλλοίωσης σε μεγάλη μαζική αντιπαράθεση και άμεσο πόλεμο, που μπορεί να συμβεί μετά και από ένα ατύχημα ή ανθρώπινο λάθος.
Βασικά ζητήματα
Η αξιολόγηση της πολιτικής και στρατιωτικής κατάστασης της Ελλάδος θέτει πέντε βασικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. Όλα αυτά τα ζητήματα απαιτούν εις βάθος μελέτη και συζήτηση σε ανώτερα στρατιωτικά και πολιτικά φόρουμ.
1. Μπορεί να αποδώσει η ελληνική αποτροπή όταν αναφέρονται οι πολιτικοί μας σε στρατηγική ψυχραιμία και έχουμε φτάσει στο σημείο στο οποίο η Κυβέρνηση με διάφορες δηλώσεις, να ερμηνεύει διασταλτικά το διεθνές δίκαιο στην αντιπαράθεση με την Τουρκία;
Όπως φαίνεται η απάντηση σε αυτή την κρίσιμη ερώτηση είναι αρνητική. Προς το παρόν φαίνεται ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται για την αξιοπιστία της αποτρεπτικής της ικανότητας σε σχέση με την τουρκική απειλή και εξακολουθεί να υποστηρίζει μια ανεξήγητη διεθνιστική άποψη κατευναστικού χαρακτήρα. Έτσι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν αποθαρρύνονται από τον άμεσο πόλεμο με την Ελλάδα και από πράξεις υψηλού ρίσκου που έχουν μεγάλη πιθανότητα να οδηγήσουν σε πόλεμο. Επειδή η αποτροπή είναι μια αόριστη ιδέα και εξαρτάται από την ανάλυση κόστους-οφέλους έναντι του αντιπάλου, είναι απαραίτητη η ανάλυση να εκτελείται με μεγάλη προσοχή. Μια εσφαλμένη ανάλυση της άλλης πλευράς μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο, παρά το γεγονός, η αποτροπή να θεωρείται αποτελεσματική.
Κατά το παρελθόν έτος, οι αντίπαλοί μας αναπτύχθηκαν επιχειρησιακά σε χώρους που παρακάμπτουν το πεδίο αποτροπής μας και χρησιμοποιούν ισχύ πάνω από το κατώτατο όριο πρόκλησης πολέμου ασκώντας συχνές και πυκνές παραβιάσεις εθνικού χώρου, παρενοχλήσεις σε πλοία ακτοφυλακής κατά μήκος των νησιών ανατολικού Αιγαίου και σε πλοία ερευνών στην ανατολική Μεσόγειο, λεκτικές επιθέσεις και δραστηριότητες διεθνούς σκηνής κατά του Ελληνισμού. Επιπλέον, η Ελλάδα δεν κατάφερε να τους αποτρέψει από την κατασκευή προηγμένων και απειλητικών δυνατοτήτων. Η πρόκληση είναι να εξισορροπηθούν οι προσπάθειες μείωσης αναμενόμενων μελλοντικών ζημιών με τους κινδύνους που συνεπάγονται από αυτές τις προσπάθειες και την αυξημένη πιθανότητα κλιμάκωσης που οδηγεί σε πόλεμο. Πρέπει να βρεθούν τρόποι για την εξάλειψη αυτών των προκλήσεων με ανανεωμένο αποτρεπτικό παράγοντα και εκσυγχρονισμένα οπλικά συστήματα σύμφωνα με τις εξελίξεις και την τεχνολογία.
2. Είναι δυνατόν να ελεγχθεί το ενδεχόμενο κλιμάκωσης υπό τις νέες συνθήκες γεωστρατηγικής;
Οι αλλαγές στο στρατηγικό περιβάλλον πρέπει να προσδιοριστούν με ιδιαίτερη προσοχή. Οι αντίπαλοί μας εφαρμόζουν έναν νέο τρόπο λειτουργίας και έχουν αναπτυχθεί επιχειρησιακά, τεχνολογικά και με νέα πολεμικά δόγματα, που απορρέουν από το σχεδιασμό της «γαλάζιας πατρίδας». Εκτελούν πολλαπλές πτήσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και έχουν διευρύνει τον κυβερνοπόλεμο και τον ηλεκτρονικό πόλεμο με νέα μέσα και τακτικές. Αυτά επιβάλλουν στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ενημέρωση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων και τακτικών καθώς και των συνεργαζομένων χώρων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, εάν όχι στη διαμόρφωση μιας νέας αναθεωρημένης επιχειρησιακής προσέγγισης που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να διεκδικήσει μια αποτελεσματική αποτροπή, αποφεύγοντας παράλληλα την επιδείνωση αντιμετώπισης πολέμου σε πλήρη κλίμακα.
3. Η μελλοντική απειλή από τη στρατιωτική συσσώρευση στο θέατρο επιχειρήσεων της Μεσογείου επιβάλλει έμφαση στις πλατφόρμες εξόρυξης και στα οικόπεδα έρευνας, όπου απαιτείται προστασία. Μπορεί ο Ελληνισμός να αναβάλει την πιθανή αντιπαράθεση με τις αμυντικές συμφωνίες που έχει συνάψει και οι επιχειρησιακές δυνατότητες που κατέχει να χρησιμοποιηθούν αποφασιστικά σε μια μελλοντική αντιπαράθεση;
Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις εκτιμάται ότι έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν την απειλή σε έναν μελλοντικό πόλεμο, όσον αφορά την προστατευτική ικανότητά και την ικανότητά για ενεργή άμυνα, όμως διαφαίνεται ότι υστερούμε στην ικανότητα να επιτεθούμε αποτελεσματικά στο χώρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου σε πιθανό ξέσπασμα ενός πολέμου. Η συζήτηση αυτής της ερώτησης είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά η εκτίμησή μας είναι ότι ένας προληπτικός πόλεμος ή επιχείρηση δεν είναι η μόνη δυνατότητα καθώς υφίστανται πολλοί τρόποι αντιμετώπισης της απειλής χωρίς κλιμάκωση σε ολοκληρωτικό πόλεμο.
4. Υπάρχει κάποια πρωτοβουλία που θα μπορούσε να αναλάβει η Ελλάδα που θα βελτίωνε την κατάστασή στο θέατρο επιχειρήσεων;
Το πρώτο που απαιτείται να κάνουμε, είναι μια σοβαρή αξιολόγηση της εθνικής κατάστασης ασφαλείας. Μετά να επικεντρωθούμε σε βασικά ζητήματα που θα πρέπει να συζητηθούν από τους στρατιωτικούς και πολιτικούς ιθύνοντες της Ελλάδος. Στη συνέχεια να εξετάσουμε τις πιθανές εχθρικές ενέργειες συμπεριλαμβάνοντας και τα ακραία σενάρια, με σημαντική στρατηγική στροφή, σε επεισόδια που φαίνονται απίθανο να συμβούν, αλλά αν συμβούν, θα έχουν απόλυτη σημασία για την πολιτική και τη στρατιωτική κατάσταση της Ελλάδος. Προτείνεται η ελληνική κυβέρνηση να εξετάσει αυτά τα ακραία γεγονότα και τις δυνατότητές μας με τις επιπτώσεις στην Ελλάδα και να προετοιμαστούμε γι’ αυτά, με κατάλληλη διαχείριση ρίσκου.
5. Ποιες είναι οι σωστές προτεραιότητες για την αντιμετώπιση των προκλήσεων ασφάλειας;
Οι ερωτήσεις σχετικά με τη στρατιωτική ετοιμότητα για αποτροπή, αφορούν όχι μόνο τη βούληση, που θεωρείται δεδομένη από τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, αλλά και τις τεχνικές ικανότητες των διαφόρων μονάδων, όπως και τα διαφορετικά σενάρια μάχης και τις στρατιωτικές δυνατότητες και πόρους που απαιτούνται. Ένα από αυτά είναι η ικανότητα να πραγματοποιήσουμε αεροναυτικό έλεγχο των θαλασσίων περιοχών, ο οποίος, σύμφωνα με την εθνική στρατηγική, είναι απαραίτητος για να νικήσουμε τον εχθρό, εφόσον ο θαλάσσιος χώρος καλύπτει τα νησιά μας και τον ηπειρωτικό χώρο πλην των Βορείων συνόρων μας. Ως εκ τούτου, οι δυνατότητες αεροναυτικού ελέγχου αξίζουν μια υψηλή προτεραιότητα.
Στους περισσότερους τομείς της εθνικής ασφάλειας, μηδέ εξαιρουμένης της τουρκικής πρόκλησης επιλέγει η κυβέρνηση να τηρήσει πολιτική κατευνασμού αντί να υιοθετήσει μια προορατική προσέγγιση με στόχο την επίτευξη ασφαλέστερης κατάστασης, ισχυροποιώντας την αποτροπή. Οι εσωτερικές πολιτικές εκτιμήσεις και η ώθηση για την αποφυγή δύσκολων αποφάσεων καθιστά καχεκτική την αντιμετώπισή από τις επικίνδυνες μακροπρόθεσμες τάσεις. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα καταφέρνει να απολαύσει μια εύλογη αν και μη βέλτιστη κατάσταση προς το παρόν, αλλά εις βάρος της στο μέλλον.
Προσχωρώντας στον κατευνασμό στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διενέξεων και κρίσεων, για παράδειγμα, σημαίνει αποδοχή μιας αρνητικής τάσης και παρεμπόδιση της επιλογής της εφαρμογής αξιόπιστης αποτροπής, επιταχύνοντας έτσι την ολίσθηση μιας πραγματικότητας της εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου.
Δημήτρης Τσαϊλάς,
Υπονάυαρχος ε.α. ΠΝ
1 Απριλίου 2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Michael Rubin:
«Ο Ερντογάν δεν θα διστάσει να επιτεθεί σε ελληνικό νησί»!
Το ενδεχόμενο να επιλέξει ο Τ. Ερντογάν την περαιτέρω ένταση κινούμενος σε πιο επιθετικές ενέργειες στο Αιγαίο, αφήνει ανοιχτό ο Μαικλ Ρούμπιν, αναλυτής μιας από τις γνωστότερες και ισχυρότερες «δεξαμενές σκέψης» της Ουάσινγκτον, του American Enterprise Institute, ο οποίος σημειωτέον έχει επικηρυχθεί από τον πρόεδρο της Τουρκίας με το ποσό των 750.000 ευρώ. Επίσης, σημειώνει ότι η πώληση των F-35 στην Τουρκία έπρεπε να έχει λήξει εδώ και καιρό.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Φιλελεύθερο και αναδημοσιεύεται σήμερα από το liberal.gr o κ.. Ρούμπιν επισημαίνει σχετικά με το θέμα της πώλησης των F-35 ότι οι διπλωμάτες των ΗΠΑ ελπίζουν πως «η Τουρκία δεν ήταν τόσο κακός σύμμαχος και έτσι συνέτειναν στην πώληση». Και αυτό παρά το γεγονός ότι «το ποιος ήταν στ’ αλήθεια ο Ερντογάν είχε φανεί». Μάλιστα σημειώνει πως «Οι Τούρκοι είναι τυχεροί που έχουν την Ελλάδα γείτονα, ακόμα κι αν η Ελλάδα δεν είναι τυχερή που έχει την Τουρκία»!
Συνέντευξη στον Γιάννη Μαντζίκο
- Αρχικά, λοιπόν, τι σημαίνει για εσάς η ήττα του Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη και την Αγκυρα στις δημαρχιακές εκλογές; Αποτελεί σημείο καμπής για την εξουσία του;
Είναι στη φύση ενός δικτάτορα ότι δεν θα δεχτεί ποτέ να περιορίσει την εξουσία του, μόνο και μόνο επειδή οι ψηφοφόροι του εξέφρασαν δυσαρέσκεια. Το γεγονός ότι ήταν τόσο αργή η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στην Κωνσταντινούπολη αφού είχε γίνει πια σαφές ότι το AKP έχανε, οφείλεται πιθανότατα στο ότι η κυβέρνηση ήθελε χρόνο για ν’ αποφασίσει ποια θα ήταν αντίδρασή της.
Ακόμα και τώρα δεν είναι ξεκάθαρο αν θα αποδεχτούν την ήττα της Κωνσταντινούπολης. Να αναμένετε νέες καταμετρήσεις που θα συμπεριλαμβάνουν ψήφους που ώς τώρα είχαν απορριφθεί ως νοθευμένες. Είναι πολύ πιθανό ότι το ΑΚΡ θα προσπαθήσει να κλέψει την Κωνσταντινούπολη. Και είναι πολύ πιθανόν ότι ο Ερντογάν θα επιδιώξει να τιμωρήσει τις πόλεις που δεν τον ψήφισαν, για να τους δείξει πόσο μάταιο είναι να υποστηρίζουν τους αντιπάλους του.
- Ερχόμαστε σε ένα ακανθώδες θέμα, τα μαχητικά F-35, των οποίων την παράδοση η Ουάσινγκτον έχει παγώσει με δεδομένη τη συμφωνία της Τουρκίας με τη Ρωσία για το πυραυλικό σύστημα S-400. Eν τέλει, η πώληση των F-35 αποτελεί ασφαλή επιλογή για τις ΗΠΑ; Αν όχι, μπορεί να θεωρηθεί η Ελλάδα μια πιθανή εναλλακτική όσον αφορά τις βάσεις, τη στρατιωτική συνεργασία κ.λπ.;
Ειλικρινά, η πώληση των F-35 στην Τουρκία (και η συμμετοχή της Τουρκίας στην κοινοπραξία των προμηθευτικών υλικών) έπρεπε να έχει λήξει εδώ και δεκαετίες. Το ποιος ήταν στ’ αλήθεια ο Ερντογάν είχε φανεί από τότε, αλλά οι διπλωματικές μας εμμονές συνέχιζαν να ελπίζουν ότι η Τουρκία δεν ήταν τόσο κακός σύμμαχος, κι έτσι συνέτειναν στην πώληση. Σχετικά με την εναλλακτική για τη βάση του Ιντσιρλίκ, η βασικότερη εξ αυτών είναι το Στρατόπεδο Mihail Kogalniceanu στην Κωστάντζα στη Ρουμανία. Οι ΗΠΑ μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικά αεροδρόμια στη βόρεια Ιορδανία, από τα οποία απογειώνονται τα F-35 ή τα Harriers.
Επίσης, οι ΗΠΑ εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν τη Σούδα στην Κρήτη, η οποία σταδιακά αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία για τους αμερικανικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Και είναι ξεκάθαρο από τις συνομιλίες μεταξύ των δύο κρατών (της Ελλάδας και των ΗΠΑ) ότι θα υπάρξει αυξημένη στρατιωτική συνεργασία ενάντια στις κοινές απειλές στην ανατολική Μεσόγειο.
-Τι πιστεύετε για τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο; Η Τουρκία αποτελεί απειλή για τα σχέδια εξόρυξης και εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου - και αν ναι, με ποιο τρόπο; (Οι Έλληνες ανησυχούν για κάποια πιθανή εχθρική κατάληψη νησιών).
- Ναι, απολύτως. Η τουρκική οικονομία καταρρέει και δεν έχει καταφέρει να βρει ακόμα από μόνη της φυσικό αέριο στα δικά της νερά· επομένως ψάχνει να κλέψει αέριο από τα κυπριακά ύδατα κάτω από τον μανδύα της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου». Ψάχνει επίσης να αποτρέψει την περαιτέρω εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στα κυπριακά ύδατα από τη νόμιμη κυπριακή κυβέρνηση, γιατί το φυσικό αέριο της ανατολικής Μεσογείου θα επιτρέψει στους Ευρωπαίους αγοραστές να παρακάμπτουν πια την Τουρκία. Το ύψος των κερδών που βγάζει η Τουρκία από την ενοικίαση των αγωγών της και τις αμοιβές μεταφοράς είναι απίστευτο: Αρκετά χρόνια πριν ο Ιρακινός υπουργός Πετρελαίου δήλωνε ότι η Τουρκία εισέπραττε 30 εκατομμύρια δολάρια τον μήνα, μόνο για τη μεταφορά του κουρδικού πετρελαίου από το Κιρκούκ στο Τσεϊχάν.
Οι ευκαιρίες που προσφέρουν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου μπορούν επίσης να οδηγήσουν την Τουρκία σε πιο επιθετικές ενέργειες, όπως την κατάληψη κάποιου νησιού ή νησιών ώστε να διεκδικήσει τα χωρικά ύδατα. Δυστυχώς, καθώς ο Ερντογάν σπρώχνει την τουρκική οικονομία όλο και πιο βαθιά στην καταστροφή, είναι πιθανόν να ψάξει για κάποιο «χρυσό αυγό» αντί να κάνει την πραγματική σκληρή δουλειά που απαιτείται για να την επαναφέρει στα ίσα της.
-Τελευταία στην επικαιρότητα βρίσκεται και ένας σύμμαχος του Ερντογάν, ο Νικολάς Μαδούρο, πρόεδρος της Βενεζουέλας. Πιστεύετε ότι η τουρκική οικονομία μπορεί να ακολουθήσει την ίδια καταστροφική πορεία;
Ο Ερντογάν δεν είναι σοσιαλιστής όπως ο Μαδούρο. Ο συσχετισμός όμως συνίσταται στο ότι έχουν και οι δύο επιτρέψει την ιδεολογία τους να δικαιολογήσει στοιχειώδεις οικονομικές παρεμβάσεις που βλάπτουν τα κράτη τους. Και οι δύο πιστεύουν ότι οι παγκόσμιοι οικονομικοί νόμοι δεν υφίστανται γι’ αυτούς· και οι δύο επιδίωξαν ν’ αρπάξουν ιδιοκτησίες των πολιτικών τους αντιπάλων, αγνοώντας την πολύ αρνητική επίδραση που έχει αυτό στις ευρύτερες επενδύσεις - και τις εγχώριες και τις ξένες.
-Τελειώνοντας, διάβασα ότι εσείς προσωπικά έχετε γίνει στόχος του Ερντογάν λόγω των απόψεών σας για την Τουρκία (έχετε αναφέρει στο Twitter ότι είστε επικηρυγμένος για 750.000 δολάρια από τον Ερντογάν). Μιλώντας για στόχους, υπενθυμίζω ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε αντιμαχία με την Ελλάδα σχετικά με την τύχη των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών…
Η Ελλάδα είναι ένα κράτος δικαίου. Οι νόμοι της ισχύουν. Η Τουρκία δεν είναι πια. Ο Ερντογάν μπορεί να εκτοξεύει απειλές εναντίον μου και εναντίον άλλων Αμερικανών πρώην αξιωματούχων επειδή τον εκνευρίζουμε, ή για να μας κάνει να σωπάσουμε, αλλά αυτό που καταφέρνει στην πραγματικότητα είναι να πείθει τους Αμερικανούς αξιωματούχους ότι η τουρκική δικαιοσύνη δεν είναι σοβαρή, και οι «αποδείξεις» της κατασκευάζονται. Οι Τούρκοι στρατιωτικοί απέδρασαν από μια δικτατορία προς την Ελλάδα επειδή η Ελλάδα στηρίζει και εφαρμόζει τον νόμο, και θα εξετάσει κάθε αποδεικτικό στοιχείο, ανεξάρτητα από πολιτικές σκοπιμότητες. Οι Τούρκοι είναι τυχεροί που έχουν την Ελλάδα γείτονα, ακόμα κι αν η Ελλάδα δεν είναι τυχερή που έχει την Τουρκία!
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο
της Τετάρτης 3 Απριλίου
https://www.liberal.gr/arthro/246794/apopsi/sunenteuxeis/maikl-roumpin-isono-erntogan-den-tha-distasei-na-epitethei-se-elliniko-nisisin-.html
4 Απριλίου 2019