H Αφροδίτη πέθανε! Θα σώσουμε το νησί της;

 Η μικρή φώκια Αφροδίτη, που βρέθηκε νεκρή. 
Φωτογραφία Philenews

Η είδηση ταξίδεψε στο διαδίκτυο και σχολιάστηκε στα ΜΜΕ. Είναι, άραγε, γιατί το όνομα της μικρής φώκιας μοιάζει συμβολικό όσων (πολλών) συστατικών του ενιαίου κυπριακού οικοσυστήματος βρίσκονται σε κίνδυνο; Άνθρωποι κι άλλα ζωντανά, φυτά ενδημικά και δέντρα, νεαρά ή ηλικιωμένα, πετούμενα, κελαδιστά κι άλλα σιωπηλά, βουνά και λαγκάδια και θάλασσες…

Είναι, άραγε, γιατί κι αυτό το είδος βρέθηκε απροστάτευτο κι ανυπεράσπιστο μπροστά σε παράνομες δραστηριότητες του πιο αυταρχικού, αλαζονικού κι εγωιστικού είδους, του Ανθρώπου μα και της απουσίας ελέγχου από αυτούς που τον οφείλουν; Eίναι, άραγε, γιατί τώρα πια και με πολύ σκληρό τίμημα για αθώα θύματα, έχουμε κι οι θεατές κατανοήσει πως το κατάντημά μας αφορά και επηρεάζει όλους μας;
  • Eίναι, ίσως, γιατί καταλαβαίνουμε πως αυτή η βία κι αυτός ο φασισμός, όπως κι όλες οι άλλες μορφές κι εκφράσεις τους, μπορεί κάποια ώρα να κτυπήσουν και τη δική μας «ασφαλή» πόρτα; Μπορεί ακόμα να οφείλεται και στο γεγονός πως η περιοχή των Θαλασσινών Σπηλιών, όπου βρέθηκε νεκρή η μικρή Αφροδίτη, μάς είχε απασχολήσει έντονα τους τελευταίους μήνες με τη ζωντανή επιβεβαίωση των όσων από χρόνια καταγγέλλονταν να προωθούνται, χωρίς ούτε καν μια ουσιαστική κίνηση από μέρους της Πολιτείας…

Και πού να δείτε ακόμα τις επιπτώσεις από τη λειτουργία των πολυτελών τουριστικών επαύλεων και της κάθε λογής ρύπανσης, χώρια από εκείνες που προκλήθηκαν κατά την κατασκευή τους αλλά και τις πολλαπλές επεμβάσεις στην παραλία.

Eίναι, όμως, που κοντεύει και η Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε από τους αρμοδίους, στις 5 Ιουνίου, πολλά και διάφορα που σχεδόν θα μας πείσουν πως εκείνοι ζούνε σε άλλο τόπο. Γιατί πραγματικά δεν περιμένουμε την οφειλόμενη, έστω επετειακά, αυτοκριτική κι εξηγήσεις για τις Θαλασσινές Σπηλιές και την πληθώρα πολεοδομικών ατασθαλιών σε όλη την ελεύθερη Κύπρο ή την από μακρού επώαση των μεθοδεύσεων για τη Χερσόνησο του Ακάμα, για τις μεγάλες «αναπτύξεις» στο Αγιοβούνι της Πέγειας, για τη μεμονωμένη κατοικία, για την ανεπάρκεια των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και την ευκολία έγκρισής τους, για τα πολλαπλά πολεοδομικά κίνητρα που αθροιζόμενα απειλούν να αλλάξουν τα φώτα των πόλεων, για τα ψηλά κτήρια και τους εκτός λογικής πύργους, για τα σκουπίδια, για τις λατομικές παρεκτροπές, για το κυκλοφοριακό…
  • Περπατώντας (νοερά) από τον Ακάμα προς το Καρπάσι θα μας πληγώσει ο πολλαπλά τραυματισμένος Πενταδάκτυλος, πριν φτάσουμε στους εγκαταλειμμένους ή κλεμμένους αρχαιολογικούς χώρους, τις συλημένες (όσες ακόμα στέκουν όρθιες) εκκλησιές και τα ξωκκλήσια στην οροσειρά και την κρυμμένη ακρογιαλιά, τα τουρκοποιημένα εκ της κατοχής τοπωνύμια. Στο τέλος της διαδρομής θα συναντήσουμε τους λιγοστούς εναπομένοντες Καρπασίτες, ενδημικούς της Χερσονήσου. Στα μισά, όμως, του δρόμου θα θυμηθούμε αυτό, που ξέραμε από τα παιδικά μας χρόνια, πως δηλαδή με καθάριο τον ορίζοντα μπορείς να δεις απέναντι τα βουνά της Καραμανιάς.

Τώρα το ξέρουμε πως, αν η Κυπριακή (έτσι λέγεται κι όχι δικοινοτική) Αντιπυρηνική Πλατφόρμα δεν τα καταφέρει να το αποτρέψει (όχι μόνη της αλλά με συμμαχίες και κατάλληλα ευνοϊκές συγκυρίες), θα βλέπουμε τους πύργους του σταθμού πυρηνικής ενέργειας στο Άκκιουγιου, μια δρασκελιά απέναντι από την κατεχόμενη Κερύνεια. Πολύ πιο κοντά, όμως, θα δούμε, μέσα στην ενιαία (κι αυτή) ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, βαρβαρικά πλεούμενα και πορθητές, την ώρα που ο σουλτάνος μόλις ολοκλήρωσε τους γιορτασμούς για τα 100 χρόνια της γενοκτονίας των Ποντίων, με ύφος απειλητικό για όσα μπορεί να πάθουμε αν δεν υποταχθούμε πλήρως στις ορέξεις του.

Αυτή την ΑΟΖ που οι πάλαι ποτέ αποικιοκράτες (αποικίες δεν έχουν – μόνο κάτι απλήρωτες βάσεις, τους έμεινε η νοοτροπία, η δικιά τους και ατυχώς μερικών πρώην αποικιών τους που ακόμα δεν… ξέκοψαν!) χαρακτηρίζουν σαν αμφισβητούμενη. Σκέψου να μην ήταν κι αυτοί «εγγυητές» της Κυπριακής Δημοκρατίας…

Τελικά η μικρή Αφροδίτη, δικαιωματικά Κύπρια και χωρίς να αγοράσει την υπηκοότητά της, δεν κατάφερε να επιβιώσει. Τουλάχιστον να καταφέρουμε εμείς να σώσουμε το νησί της…

 ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΙΜΙΛΛΗΣ 

27/5/2019