Το φλέγον Αλβανικό.


Η πολιτική κρίση στην Αλβανία δεν δείχνει ότι θα εκτονωθεί άμεσα. Απεναντίας, εκφράζονται φόβοι πως μπορεί να εξελιχθεί χειρότερα. Επί του παρόντος δεν υπάρχουν ενδείξεις εκτόνωσης και ίσως εκτροχιαστεί εάν ο πρωθυπουργός Ράμα επιμείνει στη διενέργεια των προγραμματισμένων για τις 30 Ιουνίου δημοτικών εκλογών και η αντιπολίτευση επιχειρήσει, όπως απειλεί, να τις εμποδίσει εμπράκτως.

Οι συνθήκες για ένα «νέο 1997», όταν οι πολίτες έχοντας χάσει τις οικονομίες τους στις πυραμίδες του Μπερίσα πήραν τα όπλα και το κράτος κατέρρευσε εντός ολίγων ωρών, μπορεί να μην είναι ίδιες, αλλά σε μια χώρα όπως η Αλβανία όλα είναι πιθανά.

Και αν για Ευρωπαίους και Αμερικανούς η Αλβανία πέφτει μακριά, εμείς οι Ελληνες δεν πρέπει να κοιμόμαστε ήσυχοι. Το πρόσφατο παρελθόν μάς το υπενθυμίζει. Με την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος το 1990-1991, η Ελλάδα κατακλύστηκε από ποτάμια ανθρώπων που έφευγαν από τη φυλακή του Χότζα αναζητώντας στον ήλιο μοίρα. Η διάλυση των πάντων στην εξέγερση του ’97 έφερε στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες ακόμη, αναρίθμητα όπλα που είχαν κλαπεί από τις λεηλατημένες στρατιωτικές αποθήκες και ναρκωτικά.

Εχουμε όμως έναν ακόμη πιο σοβαρό λόγο να επιθυμούμε να ομαλοποιηθεί σύντομα η κατάσταση στη γείτονα και δεν είναι άλλος από την παρουσία της ελληνικής μειονότητας στον αλβανικό Νότο, η οποία σε συνθήκες κρίσης δοκιμάζεται πάντα, πολλές φορές (και) από λανθασμένες προσεγγίσεις και επιλογές της Αθήνας. Επικίνδυνα ανεδαφικές και μαξιμαλιστικές πολιτικές που επιχειρήθηκε να υλοποιηθούν τη δεκαετία του ’90, προς όφελος του εκεί ελληνισμού, με αφορμή τις συχνές τότε κρίσεις στη μετακομμουνιστική Αλβανία, λειτούργησαν εις βάρος της μειονότητας, υπονόμευσαν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, τροφοδότησαν με ανθελληνισμό τον αλβανικό εθνικισμό. Τώρα που η Αλβανία σπαράσσεται και πάλι, ελλοχεύει ο κίνδυνος να επιχειρηθεί ο αποπροσανατολισμός της αλβανικής κοινής γνώμης διά της γνωστής μεθόδου του «εσωτερικού εχθρού», υποκινούμενου από τον «κακό γείτονα».

Οι ώρες είναι κρίσιμες και απαιτείται μεγάλη προσοχή. Τόσο από την ηγεσία της μειονότητας όσο και από την Αθήνα, που θα πρέπει να κρατήσει –μέχρι τώρα το κάνει– αποστάσεις. Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις δεν διανύουν την καλύτερή τους περίοδο και επιβαρύνονται με γεγονότα όπως αυτά στη Χειμάρρα, υπόθεση Κατσίφα κ.ά. Η (συγκυριακή) δική μας πολιτική ρευστότητα δεν μας βάζει σε θέση ισχύος.

Σταύρος Τζίμας  

14/6/2019